DiaperSniper010
Superlid
Met deze zomervakantie gaat ook mijn favoriete personage op vakantie….
deel 1
“Het is bijna acht uur. Gaan jullie nog even op bed liggen dan roepen we jullie rond middernacht als we gaan rijden.” Pa, staat op om naar de auto te gaan. “Hebben jullie een beetje zin in de vakantie?” vraagt ma. “ja!” roepen we in koor en we rennen naar boven waar onze slaapkamers zijn.
Ik kleed me uit en ga naakt op m’n bed liggen. De luier die ik vanmorgen al op mijn kussen had gelegd trek ik naar me toe en vouw ik uit. Hup, de zijde met plakstrips achter m’n bibs, rustig door m’n kruis vouwen en dan goed vastmaken. Ik kan het inmiddels aardig goed. Sinds ik dertien ben geworden mag ik het helemaal zelf doen en ik heb bijna geen lekkages gehad.
Ma kijkt om het hoekje. “Gaat het?” “Jaha ma!” “Dat is goed jongen maar onderweg doe ik het weer he omdat je zit in de auto.” Ieder jaar is het het zelfde liedje als we onderweg zijn. Ik moet een luier aan om het risico dat ik slaap val. Bij benzinestations verschoont mijn moeder me dan in de invalidentoiletten. Vaak gaat dat staand, soms kan het zelfs liggend.
“Maar op de camping mag ik het weer zelf doen toch?” “Ja, dat kan je in je eigen tentje doen of bij ons in de caravan als je dat liever hebt.” Wat een fijn idee!
Ma gaat bij Thymen en Kim kijken. Ik doezel langzaam weg. Heerlijk, vakantie….
“Mark. Wakker worden! Het is al na middernacht.” Ik schrik wakker en aan het kabaal beneden te horen ben ik de laatste. Ik kijk naar mijn luier, geen gele kleur. Hij voelt ook nog droog aan. Dat is mooi want dan hoef ik me niet te verschonen voor we gaan.
Ik pak m’n korte donkerblauwe spijkerbroek. Onder die broek kan je de luier niet zien. Mijn moeder en ik hebben het een tijdje geleden van alle kanten bekeken en een luier valt niet op. Wat een fijn gevoel! T-shirt aan, klaar om te gaan.
Terwijl wij sliepen hebben pa en ma auto volledig gepakt, de caravan aangekoppeld en alles gereed gemaakt voor de reis. We hoeven alleen nog maar in te stappen. Als ik op de achterbank plaats wil nemen schrik ik me rot. Op de hoedenplank, achter me, ligt duidelijk zichtbaar voor iedereen een pak Tena. Mijn luiers zichtbaar voor iedereen. Waarom hebben mijn ouders het daar zo in het zicht gelegd? “Ma” stotter ik. Ze kijkt naar me, ik wijs naar de hoedenplank. “Ach jong, dat ziet niemand.” Met een bevreesd gevoel stap ik de auto in.
deel 1
“Het is bijna acht uur. Gaan jullie nog even op bed liggen dan roepen we jullie rond middernacht als we gaan rijden.” Pa, staat op om naar de auto te gaan. “Hebben jullie een beetje zin in de vakantie?” vraagt ma. “ja!” roepen we in koor en we rennen naar boven waar onze slaapkamers zijn.
Ik kleed me uit en ga naakt op m’n bed liggen. De luier die ik vanmorgen al op mijn kussen had gelegd trek ik naar me toe en vouw ik uit. Hup, de zijde met plakstrips achter m’n bibs, rustig door m’n kruis vouwen en dan goed vastmaken. Ik kan het inmiddels aardig goed. Sinds ik dertien ben geworden mag ik het helemaal zelf doen en ik heb bijna geen lekkages gehad.
Ma kijkt om het hoekje. “Gaat het?” “Jaha ma!” “Dat is goed jongen maar onderweg doe ik het weer he omdat je zit in de auto.” Ieder jaar is het het zelfde liedje als we onderweg zijn. Ik moet een luier aan om het risico dat ik slaap val. Bij benzinestations verschoont mijn moeder me dan in de invalidentoiletten. Vaak gaat dat staand, soms kan het zelfs liggend.
“Maar op de camping mag ik het weer zelf doen toch?” “Ja, dat kan je in je eigen tentje doen of bij ons in de caravan als je dat liever hebt.” Wat een fijn idee!
Ma gaat bij Thymen en Kim kijken. Ik doezel langzaam weg. Heerlijk, vakantie….
“Mark. Wakker worden! Het is al na middernacht.” Ik schrik wakker en aan het kabaal beneden te horen ben ik de laatste. Ik kijk naar mijn luier, geen gele kleur. Hij voelt ook nog droog aan. Dat is mooi want dan hoef ik me niet te verschonen voor we gaan.
Ik pak m’n korte donkerblauwe spijkerbroek. Onder die broek kan je de luier niet zien. Mijn moeder en ik hebben het een tijdje geleden van alle kanten bekeken en een luier valt niet op. Wat een fijn gevoel! T-shirt aan, klaar om te gaan.
Terwijl wij sliepen hebben pa en ma auto volledig gepakt, de caravan aangekoppeld en alles gereed gemaakt voor de reis. We hoeven alleen nog maar in te stappen. Als ik op de achterbank plaats wil nemen schrik ik me rot. Op de hoedenplank, achter me, ligt duidelijk zichtbaar voor iedereen een pak Tena. Mijn luiers zichtbaar voor iedereen. Waarom hebben mijn ouders het daar zo in het zicht gelegd? “Ma” stotter ik. Ze kijkt naar me, ik wijs naar de hoedenplank. “Ach jong, dat ziet niemand.” Met een bevreesd gevoel stap ik de auto in.
