Op vrijdag gaan we ( mama en ik) voor het eerst naar het revalidatiecentrum. Tijdens het intake gesprek moet ik mijn broek uit doen en op de tafel gaan liggen. Ik lig daar met mijn sokken aan en t shirt. Mijn onderbroek is nog steeds de tena slip. De fysio vraagt of ik dat ook heb over gehouden aan mijn ongeluk. Mama verteld dat ik nog in bedplas en dat ik gedurende het herstel als maar een luier om heb gehad. En dat ik ook weer op nieuw zindelijk moet worden maar dat ik wel weer op de wc heb gepoept. Het wordt verteld of we een hele stap hebben gemaakt. Ook de fysio prijst me daarvoor. Ik voel me erg klein worden. De fysio ziet dat en speelt er snel op in. Ik moet me niet druk maken alles komt goed. Echt je bent niet de enige op de dag van wie ik dit zie hoor echt geloof me zegt ze. Dat geeft me toch een soort van fijn gevoel. Ze doet wat oefeningen met mijn benen en geeft weer wat oefeningen mee. Verder geeft ze aan dat ik op mijn billen de trap op en af moet gaan zolang we nog niet echt gestart zijn. En voor de vakantie geeft ze aan dat ik het niet te veel moet belasten. Zwemmen is goed maar wel met twee mensen in het zwembad en er zo ook weer uit. Als laatste verteld ze dat ik sportkleding moet meenemen en eventueel droge kleren voor als ik een ongelukje heb. Het uitgangspunt gaat worden dat ik zonder luier ga komen. Tenminste als het komende week beter gaat. Mama geeft me een dikke knipoog. Gaan we aan werken he. Ik knik met blozend hoofd. Nou de broek mag weer aan. Mama komt naar me toe en vraagt of ze meteen even mag verschonen op de tafel. Ja hoor zegt de fysio en gaat achter haar pc zitten. Oh ik denk dat ik geen schone luier bij heb. Oh dan pakbon die wel even eentje welke maat? Een small zou fijn zijn. Even later komt ze terug met een effen groene luier is dit misschien iets. Ja hoor zegt mama en maakt mijn luier los en doet mij de groene om. Dan helpt ze me om min broek aan te doen en dan gaan we naar huis om meteen de auto in te pakken en op vakantie te gaan.
Wordt vervolgd