Verhaal Klaar Het Schoolreisje (B)
- Onderwerp starter Little Simba
- Startdatum
-
- Tags
- verhaal klaar
Little Simba
Superlid
Daar is die dan Hoofdstuk 8 ook deze is wat langer. Hoofdstuk 9 komt deze week dat word het laatste hoofdstuk. Hierna begin ik ook aan het vervolg. Ik hoop dat je het leuk vind!
Hoofdstuk 8: De Berg
De volgende ochtend sliep Joep eindelijk een keer uit. Hij had heerlijk geslapen. Wat wel raar was is dat die niet wakker geworden was. Hij voelde zich ook heerlijk rustig en ontspannen al snel merkte hij te ontspannen. Hij keek op zijn telefoon het was al 10 uur. Normaal was die eerder wakker. Snel voelde hij aan zijn luier die was een stuk dikker geworden. Hoe klote hij er zich ook bij voelde hij probeerde er maar het beste van te maken. Vandaag gingen ze de Holten Berg op fietsen waar Joep eigenlijk niet zo veel zin in had. Hij had dan wel een goede fiets maar hij zat liever de hele dag bij Veronique.
Inmiddels hoorde hij al geluid onder hem. “Joep, ben je al wakker”. “Ja bijna” antwoorde Joep. Joep rekte zich nog een keer goed uit. “Heb je lekker geslapen?” Samuel gaapte en antwoorde met Ja. “Heb jij veel zin in vandaag?” vroeg Samuel aan Joep. “Eigenlijk niet zo en jij dan” vroeg Joep. “Nee ik eigenlijk ook niet haha. Ik hoorde dat we ook nog het dorp in op de terug weg. Dan mogen we wat lekkers voor vanavond halen”. Joep wist gelijk al wat die zou halen een paar lekkere blikjes red bull. Dat mocht die eigenlijk nog niet van zijn vader want daar werd die te druk van.
“Wat ga jij halen? Ik ga voor de Red Bull”. “Ja ik ook, zou dat wel mogen van de leraren” vroeg Samuel”. “Ja waarom niet het is ons zakgeld”. “Daar heb je gelijk in. Zullen we ons maar gaan omkleden?”. “Uhm ja ga maar vast ik blijf nog even liggen”. Joep was bang dat Samuel zag dat die een dikke luier om had. Toen Samuel was omgekleed en zijn tanden ging poetsen sprong Joep snel uit bed. Snel liep Joep naar de lerarenkamer. Esther zag hem al aan komen. “Nou loop maar mee dan gaan we de schade is bekijken”. Joep liep stilzwijgend achter Esther aan. Wat zal ze gaan zeggen hij was alweer niet droog. “Nou jongen vertel het maar ben je een grote jongen of een kleine jongen. Als je een kleine jongen bent dan krijg je de rest van de dag ook een luier aan. Ben je een grote jongen dan mag je vandaag proberen zonder luier”. Joep wist eigenlijk niet wat die moest zeggen. Esther wist al genoeg. “Nou dan word het vandaag ook een luier ga maar liggen”. Joep kon wel door de grond zakken. “Ik plaag je maar hoor grote knul van me”. Snel deed ze Joep zijn luier uit er kwam een geur van urine uit. “Jij hebt goed je best gedaan vannacht. Ik zal je even goed in poederen vandaag. We willen niet dat je luier uitslag krijgt”. Vakkundig maakte ze Joep schoon deed smeerde en poederde hem goed in en plakte de luier dicht. Nu kon je toch wel goed zien dat die een luier droeg gister viel het niet echt op. “Zo alweer klaar, ga maar naar het ontbijt ik kom er zo aan”.
Joep liep terug naar de groep nog steeds starend naar de grond. “Joep kom je hier zitten?” hoorde hij in de verte het was Veronique. Al snel voelde hij zich weer wat beter. Als die Veronique zag kreeg die spontaan vlinders in zijn buik. Joep schoof bij Veronique aan tafel en samen genoten ze van het ontbijt. Hij kon niet wachten op de zomer vakantie maar hij moest het natuurlijk nog overleggen met zijn ouders. Hij hoopte maar dat die het goed vonden. Hij kijk op zijn telefoon een sms van zijn moeder. “Ik bel je rond half 12 spreek je straks xx mams”. Rond 11 uur waren de meeste klaar. Joep en Veronique waren nog even gezellig aan het kletsen met groepje van gister.
“Dames en heren, zoals jullie weten gaan we vanmiddag de Holten Berg op fietsen. Mocht je het onderweg niet vol kunnen houden dan kan je met het busje mee rijden. We gaan er natuurlijk van uit dat iedereen de bult op komt. We vertrekken om half 1 dan kunnen jullie nog even buiten spelen en het eten laten zakken”. Vertelde meester Henk aan de klas. “Gaan jullie mee voetballen?” vroeg Sanne aan het groepje. “Ja leuk” antwoorde ze in koor. “Gaan jullie maar vast ik kom er zo aan”. Zei Joep tegen Veronique. Ze knikte en liep met de rest mee naar buiten.
Het moment was aangebroken het was half 12. Wat zou ze moeder vinden? Hij kon zich alleen maar voorstellen dat ze ja zou zeggen. Maar wat was dat andere ook alweer waar voor ze zou bellen? Joep voldoende zijn telefoon trillen het was zijn moeder. Joep nam op:
“Hee mam hoe gaat het”
“Hee schat ja met mij gaat het prima en met jouw?”
“Ja hier gaat ook alles goed hoor”.
“Joep ik ga gelijk met de deur in huis vallen. Ik heb de dokter gesproken die geeft aan dat de symptomen die je hebt lijken van stressincontinentie. Dit kan betekenen dat het tijdelijk is. Om het zeker te weten hebben we vrijdag middag al een onderzoek in het ziekenhuis”.
“Oh echt wauw”.
“Ik snap dat je met een mond vol met tanden staat. Ik hoop dat Esther je goed help en dat ze dat stukje liefde kan geven die ik op dit moment niet kan geven”.
Joep begon te huilen hij wist niet wat die moest zeggen “Wat betekend dat voor de zomervakantie dan?”.
“We wouden dit jaar 3 weken naar Italië gaan maar dat hebben we af gezegd”.
“Wat waarom? Mam ik wil je wat vragen. Veronique en Esther hebben gevraagd of ik mee ga voor 2 weken naar Parijs en we gaan ook naar Disneyland. Ik wil zo graag mee. Alsjeblief mam mag het”.
“Uhm nou daar moet ik toch even met papa over hebben en natuurlijk met Esther ”.
“Dat is geen probleem hoor!” Hoorde Joep in de verte. Stiekem zat Esther mee te luisteren.
“Zet hem maar op luidspreken dan overleg ik het gelijk even”.
“Hoi Patricia met Esther . Het lijkt me juist een heel goed idee dat Joep met ons mee gaat. Joep en Veronique zijn zo leuk stelletje. Ik zal dan goed op Joep passen en waar nodig helpen ”. Dan kan jij samen met je man naar Italië hebben jullie ook een leuke vakantie”.
“Oké, als jij dat graag wilt papa zal dat dan ook wel goed vinden”. Joep deed inmiddels een dansje in zijn hoofd. Hij kon het niet geloven dat het door ging. Toen sloeg het er in het woord ‘incontinent’ ging door zijn hoofd. Joep begon te huilen. “Schat het komt wel goed”. Ook Joep zijn moeder begon inmiddels te snikken. Inmiddels kwam Veronique ook aanlopen ze hoorde Joep huilen. Snel troostte ze Joep. “We komen je morgen wat eerder op halen als Esther dat natuurlijk goed vind”.
“Ja hoor geen probleem ik zal zorgen dat ze spullen dan zijn ingepakt. We hebben dan morgen nog even contact”. “Dat is goed we zijn er rond half 11”.
Joep liep samen met Esther en Veronique een rondje even zijn hoofd leeg maken. Hij was bang voor wat er uit het onderzoek zal komen. Hoe gaat het verder? Komt het nog wel goed? Alleemaal vragen die door zijn hoofd gingen. “het komt wel goed schat ik weet hoe het voelt. Je krijgt een aantal onderzoeken. Het zal vast wel mee vallen. Al die stress en nu weg van huis dat zal vast de reden zijn” zei Veronique tegen Joep. “Ja dat is juist waar ik bang om bent. Sinds dat ik met jouw ben en weg van huis voelt het juist beter”. “Het komt wel goed probeer er niet te veel aan te denken. Laten we de rest van de dag er iets leuks van maken”. Esther probeerde Joep een beetje vrolijker te krijgen anders zou de rest van de dag niet echt leuk worden. “Nou gaan jullie nog maar even voetballen we moeten zo ook al gaan”. Het was inmiddels al kwart over 12.
Snel ging Veronique en Joep nog even voetballen maar een kwartier is zo voor bij. Gelukkig kreeg Joep toch een beetje afleiding. Om half 1 verzamelde de klas zich voor het verblijf met de fiets. Natuurlijk ging het inmiddels vaste groepje samen fietsen. Ze moesten ongeveer een halve kilometer fietsen tot dat ze de bult op moesten. Het was een behoorlijk stuk als snel viel Samuel af hij was ook niet de sportiefste van de groep. De rest van de klas fietste stug door. Tijdens de gezellig rit genoot Joep heerlijk van het weer en de natuurlijk. Veronique vond het ook heerlijk. De enigste die het natuurlijk minder vond was Vera. “Zijn we er al bijna” hoorde je elke 5 minuten”. Na 20 minuten gaven de leraren ook geen antwoord “je ziet het vanzelf als we boven zijn” antwoorde meester Henk.
Nog een klein stukje en toen waren ze boven. Het was een beste klim maar iedereen op Samuel na had het gehaald. Eigenlijk vonden ze het wel zielig voor hem. Toen ze boven waren kwamen ze Samuel tegen. “He jongens hebben jullie genoten van de toch”. Samuel was verder met het busje naar boven gegaan. “Ja heerlijk was het. Het is ook zo mooi hier echt genieten”. Zei Joep. “Ja dat kun je wel zeggen”. Veronique knipoogde naar Joep. Die begon alweer te blozen. Joep gaf Veronique een kus op haar voorhoofd. “Ik hou van je!”. Nu begon Veronique te blozen. “ik ook van jouw”.
“Nou nou stelletje tortelduifjes”. Esther kwam er inmiddels aangelopen. “Hoe gaat het hier kunnen jullie nog lopen”. Ze lachte. “Ja hoor geen probleem”. Veronique knikte. Joep had er ook totaal niet meer aan gedacht dat die een luier om had. Joep schok Veronique zag dit en kneep hem even in zijn hand lief glimlachte ze naar Joep. “Zullen we even wat drinken pakken ik heb best dorst gekregen”. “Ja lijkt me een goed plan” antwoorde Joep. Samen liepen ze naar de tafel ze pakte allebei wat drinken Veronique weer sinas en Joep cola.
“Iedereen even luisteren. We gaan vanmiddag hier een aantal spelletjes doen jullie krijgen vandaag de vrije keuze wat je wilt doen. Als iedereen uit gespeeld is gaan we nog een rondje lopen door het bos. We blijven hier tot ongeveer half 4 het is inmiddels half 2. Als we klaar zijn gaan we nog even het dorp in. Als jullie tussendoor wat drinken willen mag je dat gewoon pakken. De wc’s zijn aan de rechtenkant”. Meester Wim was de strengste van de leraren en ook de meester van groep 8 maar iedereen mocht hem.
De rest van de middag vermaakte iedereen zich prima alleen Joep werd met elke stap er aan gedacht dat die een luier om had. Niet een dunne luier maar een luier die toch echt wel aanwezig is. Gelukkig deden de klasgenoten of ze niks hadden gezien. Ze wisten ook niet wat ze moesten zeggen.
Het groepje van Joep ging als laatste spelletje voetballen ze gingen tegen een ander groepje. De eerste die 3 punten had gescoord wint. Gelukkig was dat niet zo moeilijk want Joep en Teike waren een top team in voetbal. De wedstrijd ging goed het was al snel 1-0 voor Joep. Door de snelle actie van Robbert was het 1-1. Veronique rende als een speer naar voren met de bal ze scoorde 2-1. De minuten daarna gingen als een speer voorbij en het werd 2-2. Ze hadden een 5 minuten pauze. Snel even wat drinken en weer verder. Ze hadden afgesproken dat ze een snel 3-2 wouden maken en het andere team geen ruimte geven om te kunnen scoren. Daar begonnen ze aan de laatste punt. Robbert ging al snel met de bal er van door. Gelukkig kon Teike met een aanval snel de bal terug krijgen. Hij zette hem door naar Joep. Die zet het op het lopen. Net voordat Joep wou scoren stond Robbert al weer in zijn nek te hijgen. Robbert deed een tackle en Joep ging aan de grond maar het was geen overtreding. Maar op het moment dat Joep aan de grond ging ontspande zijn lichaam en zijn hele blaas inhoudt werd geleegd in de luier die zichtbaar dikker werd. Hij kon wel door de grond zakken in de verte hoorde hij iemand lachen het was Vera “Och heeft de kleine jongen in zijn luier geplast”. De wedstrijd ging wel door.
Wacht maar dacht Veronique jij bent voor mij. Veronique ging achter Robbert aan en binnen no-time had ze de bal terug toen moest ze langs Vera. Met een snelle beweging ging ze er langs en Vera ging aan de grond. “Oeps” zei Veronique met een lach tegen Vera. “Dat deed je expres muts, kijk is uit!”. Het team van Robbert kreeg een vrije trap. Gelukkig stond Samuel in het goal. Robbert haalde uit en Samuel kon hem nog maar net tegen houden. Snel gooide hij de bal naar Joep. Die ging samen met Teike op weg naar het doel. Joep schoot naar Teike en Teike haalde uit. Hij zat er in vast in de hoek 3-2 voor Joep ze hadden gewonnen! De kinderen waren super blij. Op de valreep hadden ze gewonnen. Het dream team had weer gewonnen. Iedereen was aan het juichen behalve Joep. Die stond verstijft van de spanning. “Joep kom dan gaan we even naar Esther”.
Esther zat op de kinderen te wachten bij de tafel. Toen ze zag dat Joep en Veronique kwamen aanlopen wist ze al hoe laat het was. Ze zag al een kleine natte plek aan de voorkant. “Loop maar mee”. “Hoe heeft dit kunnen gebeuren”. Vroeg Esther aan Veronique. “Hij werd getackeld door Robbert en toen nou ja je ziet het”. Veronique zag aan zijn gezicht hoe die zich voelde dit had zij ook in het begin gehad. Ik hoop maar dat het goed komt dacht Veronique bij haar zelf.
Esther nam Joep mee naar de wc “Blijf maar even hier”. Veronique ging bij mevrouw Hoekstra zitten die had inmiddels ook in de gaten wat er aan de hand was. “Ga maar liggen dan verschoon ik je even”. Ze deed Joep zijn broek en boxer uit ze pakte even een schone luier en boxer uit de tas. Ze was gelukkig goed voorbereidt je weet maar nooit wat er gebeurt. Ze vouwde de luier open en toen kwam er poep lucht uit. Joep kon het niet meer ophouden door de spanning tijdens het voetbal liet die alles in zijn luier lopen. Hij voelde zich nu een heel klein kind die bah gedaan had. Joep begon weer te snikken en wist niet zo goed waar die naar moest kijken. Esther was hem inmiddels vakkundig aan het schoonmaken. Gelukkig heeft ze erger mee gemaakt. Ze vond het vooral zielig voor Joep. “Het geeft niet hoor”. Esther glimlachte naar Joep die wist hem nog steeds niet wat hem overkwam. Het leek er wel op als of het steeds erger werd.
“Zo alweer schoon. Nou hup ga maar snel terug naar Veronique”. Esther gooide nog even de luier weg en samen liepen ze terug. “Nou jonge dame ga je ook even mee”. Ook Veronique kreeg een schone luier om. Veronique was er inmiddels aan gewent. “Zo ook jij hebt weer een schone broek”. Glimlachte Esther. Toen ze weer terug waren zagen ze Joep zitten op het bankje hij was aan het praten met mevrouw Hoekstra. Hij had gelukkig inmiddels weer wat kleur gekregen.
Inmiddels was het al bijna half 4 de rest van de kinderen kwamen er ook aan. “Nou dan gaan we nog even een rondje door het mooie bos lopen en dan gaan we fietsen naar het drop”. Legde mevrouw Hoekstra de kinderen uit. Samen liepen Veronique en Joep hand in hand het bos in. Joep was nou niet echt een persoon die zich makkelijk over iets heen kon zetten vooral al het te dichtbij kwam.
Gelukkig genoot Joep van het mooie bos en weer. Onderweg konden ze rustig praten over de dingen. “Ik kan niet wachten op de zomervakantie. Lekker Disneyland verkennen en heerlijk genieten”. “Ja ik ook heb er echt super veel zin in”. Ze zouden de 2e en 3e week van de vakantie gaan. Dan was Joep de eerste week thuis. Joep was zo veel aan het dag dromen dat die niet in de gaten had dat ze zo het bos alweer uitliepen. “Zo hebben we allemaal even de benen gestrekt dan stappen we nu op de fiets. Als je nog naar de wc moet je dat nu doen. We vertrekken met 10 minuten”.
Joep en Veronique sprongen weer op de fiets klaar voor het leukste gedeelte van het fiets avontuur. De bult af hier had iedereen zin in. Veronique en Joep waren als eerst dus hun mochten vooraan.
“Ben je zo ver, niet te hard gaan he anders kan ik je niet bij houden”. Lachte Veronique naar Joep. Samen gingen ze als een stelletje kometen de bult af. Natuurlijk wel een beetje afremmen anders ging het veel te hard. Onderaan de bult wachtte geduldig op de rest. “Ik hoop echt dat we elkaar nooit uit het oog gaan verliezen. Het schooluitje geeft me zo veel energie” zei Joep tegen Veronique. Veronique begon te blozen “Ja het was echt super leuk ik geniet er ook van”.
De rest van de groep kwam er ook aan. “Zoo jongens jullie waren wel snel hoor”. Knipoogde meester Wim naar Veronique en Joep. “Ja de snelste van de groep”.
Toen de klas weer bij elkaar waren fietsen ze door naar het dorp hier gingen ze nog even langs de winkel. Joep en Samuel gingen zoals afgesproken Red Bull halen 3 blikjes dat konden ze net betalen. Met 10 minuten stonden ze alweer buiten. De klas ging nog even een ijsje eten en fietsen toen weer terug naar het verblijf. Toen ze terug waren was het al half 6. “Kinderen, we gaan om 6 uur eten zorg dat je op tijd bent. Na het eten hebben jullie tot 8 uur dan gaan we beginnen aan de spelletjes”.
Joep en Veronique gingen samen buiten zitten aan de andere kant van het terrein was een chill plek hier stond een louche set. “Zo even heerlijk ontspannen” zei Joep tegen Veronique.
Na het eten ging iedereen zich klaar maken voor de spelletjes avond. Ze gingen allemaal nog even snel douchen. Joep ging natuurlijk als laatste.
Hoofdstuk 8: De Berg
De volgende ochtend sliep Joep eindelijk een keer uit. Hij had heerlijk geslapen. Wat wel raar was is dat die niet wakker geworden was. Hij voelde zich ook heerlijk rustig en ontspannen al snel merkte hij te ontspannen. Hij keek op zijn telefoon het was al 10 uur. Normaal was die eerder wakker. Snel voelde hij aan zijn luier die was een stuk dikker geworden. Hoe klote hij er zich ook bij voelde hij probeerde er maar het beste van te maken. Vandaag gingen ze de Holten Berg op fietsen waar Joep eigenlijk niet zo veel zin in had. Hij had dan wel een goede fiets maar hij zat liever de hele dag bij Veronique.
Inmiddels hoorde hij al geluid onder hem. “Joep, ben je al wakker”. “Ja bijna” antwoorde Joep. Joep rekte zich nog een keer goed uit. “Heb je lekker geslapen?” Samuel gaapte en antwoorde met Ja. “Heb jij veel zin in vandaag?” vroeg Samuel aan Joep. “Eigenlijk niet zo en jij dan” vroeg Joep. “Nee ik eigenlijk ook niet haha. Ik hoorde dat we ook nog het dorp in op de terug weg. Dan mogen we wat lekkers voor vanavond halen”. Joep wist gelijk al wat die zou halen een paar lekkere blikjes red bull. Dat mocht die eigenlijk nog niet van zijn vader want daar werd die te druk van.
“Wat ga jij halen? Ik ga voor de Red Bull”. “Ja ik ook, zou dat wel mogen van de leraren” vroeg Samuel”. “Ja waarom niet het is ons zakgeld”. “Daar heb je gelijk in. Zullen we ons maar gaan omkleden?”. “Uhm ja ga maar vast ik blijf nog even liggen”. Joep was bang dat Samuel zag dat die een dikke luier om had. Toen Samuel was omgekleed en zijn tanden ging poetsen sprong Joep snel uit bed. Snel liep Joep naar de lerarenkamer. Esther zag hem al aan komen. “Nou loop maar mee dan gaan we de schade is bekijken”. Joep liep stilzwijgend achter Esther aan. Wat zal ze gaan zeggen hij was alweer niet droog. “Nou jongen vertel het maar ben je een grote jongen of een kleine jongen. Als je een kleine jongen bent dan krijg je de rest van de dag ook een luier aan. Ben je een grote jongen dan mag je vandaag proberen zonder luier”. Joep wist eigenlijk niet wat die moest zeggen. Esther wist al genoeg. “Nou dan word het vandaag ook een luier ga maar liggen”. Joep kon wel door de grond zakken. “Ik plaag je maar hoor grote knul van me”. Snel deed ze Joep zijn luier uit er kwam een geur van urine uit. “Jij hebt goed je best gedaan vannacht. Ik zal je even goed in poederen vandaag. We willen niet dat je luier uitslag krijgt”. Vakkundig maakte ze Joep schoon deed smeerde en poederde hem goed in en plakte de luier dicht. Nu kon je toch wel goed zien dat die een luier droeg gister viel het niet echt op. “Zo alweer klaar, ga maar naar het ontbijt ik kom er zo aan”.
Joep liep terug naar de groep nog steeds starend naar de grond. “Joep kom je hier zitten?” hoorde hij in de verte het was Veronique. Al snel voelde hij zich weer wat beter. Als die Veronique zag kreeg die spontaan vlinders in zijn buik. Joep schoof bij Veronique aan tafel en samen genoten ze van het ontbijt. Hij kon niet wachten op de zomer vakantie maar hij moest het natuurlijk nog overleggen met zijn ouders. Hij hoopte maar dat die het goed vonden. Hij kijk op zijn telefoon een sms van zijn moeder. “Ik bel je rond half 12 spreek je straks xx mams”. Rond 11 uur waren de meeste klaar. Joep en Veronique waren nog even gezellig aan het kletsen met groepje van gister.
“Dames en heren, zoals jullie weten gaan we vanmiddag de Holten Berg op fietsen. Mocht je het onderweg niet vol kunnen houden dan kan je met het busje mee rijden. We gaan er natuurlijk van uit dat iedereen de bult op komt. We vertrekken om half 1 dan kunnen jullie nog even buiten spelen en het eten laten zakken”. Vertelde meester Henk aan de klas. “Gaan jullie mee voetballen?” vroeg Sanne aan het groepje. “Ja leuk” antwoorde ze in koor. “Gaan jullie maar vast ik kom er zo aan”. Zei Joep tegen Veronique. Ze knikte en liep met de rest mee naar buiten.
Het moment was aangebroken het was half 12. Wat zou ze moeder vinden? Hij kon zich alleen maar voorstellen dat ze ja zou zeggen. Maar wat was dat andere ook alweer waar voor ze zou bellen? Joep voldoende zijn telefoon trillen het was zijn moeder. Joep nam op:
“Hee mam hoe gaat het”
“Hee schat ja met mij gaat het prima en met jouw?”
“Ja hier gaat ook alles goed hoor”.
“Joep ik ga gelijk met de deur in huis vallen. Ik heb de dokter gesproken die geeft aan dat de symptomen die je hebt lijken van stressincontinentie. Dit kan betekenen dat het tijdelijk is. Om het zeker te weten hebben we vrijdag middag al een onderzoek in het ziekenhuis”.
“Oh echt wauw”.
“Ik snap dat je met een mond vol met tanden staat. Ik hoop dat Esther je goed help en dat ze dat stukje liefde kan geven die ik op dit moment niet kan geven”.
Joep begon te huilen hij wist niet wat die moest zeggen “Wat betekend dat voor de zomervakantie dan?”.
“We wouden dit jaar 3 weken naar Italië gaan maar dat hebben we af gezegd”.
“Wat waarom? Mam ik wil je wat vragen. Veronique en Esther hebben gevraagd of ik mee ga voor 2 weken naar Parijs en we gaan ook naar Disneyland. Ik wil zo graag mee. Alsjeblief mam mag het”.
“Uhm nou daar moet ik toch even met papa over hebben en natuurlijk met Esther ”.
“Dat is geen probleem hoor!” Hoorde Joep in de verte. Stiekem zat Esther mee te luisteren.
“Zet hem maar op luidspreken dan overleg ik het gelijk even”.
“Hoi Patricia met Esther . Het lijkt me juist een heel goed idee dat Joep met ons mee gaat. Joep en Veronique zijn zo leuk stelletje. Ik zal dan goed op Joep passen en waar nodig helpen ”. Dan kan jij samen met je man naar Italië hebben jullie ook een leuke vakantie”.
“Oké, als jij dat graag wilt papa zal dat dan ook wel goed vinden”. Joep deed inmiddels een dansje in zijn hoofd. Hij kon het niet geloven dat het door ging. Toen sloeg het er in het woord ‘incontinent’ ging door zijn hoofd. Joep begon te huilen. “Schat het komt wel goed”. Ook Joep zijn moeder begon inmiddels te snikken. Inmiddels kwam Veronique ook aanlopen ze hoorde Joep huilen. Snel troostte ze Joep. “We komen je morgen wat eerder op halen als Esther dat natuurlijk goed vind”.
“Ja hoor geen probleem ik zal zorgen dat ze spullen dan zijn ingepakt. We hebben dan morgen nog even contact”. “Dat is goed we zijn er rond half 11”.
Joep liep samen met Esther en Veronique een rondje even zijn hoofd leeg maken. Hij was bang voor wat er uit het onderzoek zal komen. Hoe gaat het verder? Komt het nog wel goed? Alleemaal vragen die door zijn hoofd gingen. “het komt wel goed schat ik weet hoe het voelt. Je krijgt een aantal onderzoeken. Het zal vast wel mee vallen. Al die stress en nu weg van huis dat zal vast de reden zijn” zei Veronique tegen Joep. “Ja dat is juist waar ik bang om bent. Sinds dat ik met jouw ben en weg van huis voelt het juist beter”. “Het komt wel goed probeer er niet te veel aan te denken. Laten we de rest van de dag er iets leuks van maken”. Esther probeerde Joep een beetje vrolijker te krijgen anders zou de rest van de dag niet echt leuk worden. “Nou gaan jullie nog maar even voetballen we moeten zo ook al gaan”. Het was inmiddels al kwart over 12.
Snel ging Veronique en Joep nog even voetballen maar een kwartier is zo voor bij. Gelukkig kreeg Joep toch een beetje afleiding. Om half 1 verzamelde de klas zich voor het verblijf met de fiets. Natuurlijk ging het inmiddels vaste groepje samen fietsen. Ze moesten ongeveer een halve kilometer fietsen tot dat ze de bult op moesten. Het was een behoorlijk stuk als snel viel Samuel af hij was ook niet de sportiefste van de groep. De rest van de klas fietste stug door. Tijdens de gezellig rit genoot Joep heerlijk van het weer en de natuurlijk. Veronique vond het ook heerlijk. De enigste die het natuurlijk minder vond was Vera. “Zijn we er al bijna” hoorde je elke 5 minuten”. Na 20 minuten gaven de leraren ook geen antwoord “je ziet het vanzelf als we boven zijn” antwoorde meester Henk.
Nog een klein stukje en toen waren ze boven. Het was een beste klim maar iedereen op Samuel na had het gehaald. Eigenlijk vonden ze het wel zielig voor hem. Toen ze boven waren kwamen ze Samuel tegen. “He jongens hebben jullie genoten van de toch”. Samuel was verder met het busje naar boven gegaan. “Ja heerlijk was het. Het is ook zo mooi hier echt genieten”. Zei Joep. “Ja dat kun je wel zeggen”. Veronique knipoogde naar Joep. Die begon alweer te blozen. Joep gaf Veronique een kus op haar voorhoofd. “Ik hou van je!”. Nu begon Veronique te blozen. “ik ook van jouw”.
“Nou nou stelletje tortelduifjes”. Esther kwam er inmiddels aangelopen. “Hoe gaat het hier kunnen jullie nog lopen”. Ze lachte. “Ja hoor geen probleem”. Veronique knikte. Joep had er ook totaal niet meer aan gedacht dat die een luier om had. Joep schok Veronique zag dit en kneep hem even in zijn hand lief glimlachte ze naar Joep. “Zullen we even wat drinken pakken ik heb best dorst gekregen”. “Ja lijkt me een goed plan” antwoorde Joep. Samen liepen ze naar de tafel ze pakte allebei wat drinken Veronique weer sinas en Joep cola.
“Iedereen even luisteren. We gaan vanmiddag hier een aantal spelletjes doen jullie krijgen vandaag de vrije keuze wat je wilt doen. Als iedereen uit gespeeld is gaan we nog een rondje lopen door het bos. We blijven hier tot ongeveer half 4 het is inmiddels half 2. Als we klaar zijn gaan we nog even het dorp in. Als jullie tussendoor wat drinken willen mag je dat gewoon pakken. De wc’s zijn aan de rechtenkant”. Meester Wim was de strengste van de leraren en ook de meester van groep 8 maar iedereen mocht hem.
De rest van de middag vermaakte iedereen zich prima alleen Joep werd met elke stap er aan gedacht dat die een luier om had. Niet een dunne luier maar een luier die toch echt wel aanwezig is. Gelukkig deden de klasgenoten of ze niks hadden gezien. Ze wisten ook niet wat ze moesten zeggen.
Het groepje van Joep ging als laatste spelletje voetballen ze gingen tegen een ander groepje. De eerste die 3 punten had gescoord wint. Gelukkig was dat niet zo moeilijk want Joep en Teike waren een top team in voetbal. De wedstrijd ging goed het was al snel 1-0 voor Joep. Door de snelle actie van Robbert was het 1-1. Veronique rende als een speer naar voren met de bal ze scoorde 2-1. De minuten daarna gingen als een speer voorbij en het werd 2-2. Ze hadden een 5 minuten pauze. Snel even wat drinken en weer verder. Ze hadden afgesproken dat ze een snel 3-2 wouden maken en het andere team geen ruimte geven om te kunnen scoren. Daar begonnen ze aan de laatste punt. Robbert ging al snel met de bal er van door. Gelukkig kon Teike met een aanval snel de bal terug krijgen. Hij zette hem door naar Joep. Die zet het op het lopen. Net voordat Joep wou scoren stond Robbert al weer in zijn nek te hijgen. Robbert deed een tackle en Joep ging aan de grond maar het was geen overtreding. Maar op het moment dat Joep aan de grond ging ontspande zijn lichaam en zijn hele blaas inhoudt werd geleegd in de luier die zichtbaar dikker werd. Hij kon wel door de grond zakken in de verte hoorde hij iemand lachen het was Vera “Och heeft de kleine jongen in zijn luier geplast”. De wedstrijd ging wel door.
Wacht maar dacht Veronique jij bent voor mij. Veronique ging achter Robbert aan en binnen no-time had ze de bal terug toen moest ze langs Vera. Met een snelle beweging ging ze er langs en Vera ging aan de grond. “Oeps” zei Veronique met een lach tegen Vera. “Dat deed je expres muts, kijk is uit!”. Het team van Robbert kreeg een vrije trap. Gelukkig stond Samuel in het goal. Robbert haalde uit en Samuel kon hem nog maar net tegen houden. Snel gooide hij de bal naar Joep. Die ging samen met Teike op weg naar het doel. Joep schoot naar Teike en Teike haalde uit. Hij zat er in vast in de hoek 3-2 voor Joep ze hadden gewonnen! De kinderen waren super blij. Op de valreep hadden ze gewonnen. Het dream team had weer gewonnen. Iedereen was aan het juichen behalve Joep. Die stond verstijft van de spanning. “Joep kom dan gaan we even naar Esther”.
Esther zat op de kinderen te wachten bij de tafel. Toen ze zag dat Joep en Veronique kwamen aanlopen wist ze al hoe laat het was. Ze zag al een kleine natte plek aan de voorkant. “Loop maar mee”. “Hoe heeft dit kunnen gebeuren”. Vroeg Esther aan Veronique. “Hij werd getackeld door Robbert en toen nou ja je ziet het”. Veronique zag aan zijn gezicht hoe die zich voelde dit had zij ook in het begin gehad. Ik hoop maar dat het goed komt dacht Veronique bij haar zelf.
Esther nam Joep mee naar de wc “Blijf maar even hier”. Veronique ging bij mevrouw Hoekstra zitten die had inmiddels ook in de gaten wat er aan de hand was. “Ga maar liggen dan verschoon ik je even”. Ze deed Joep zijn broek en boxer uit ze pakte even een schone luier en boxer uit de tas. Ze was gelukkig goed voorbereidt je weet maar nooit wat er gebeurt. Ze vouwde de luier open en toen kwam er poep lucht uit. Joep kon het niet meer ophouden door de spanning tijdens het voetbal liet die alles in zijn luier lopen. Hij voelde zich nu een heel klein kind die bah gedaan had. Joep begon weer te snikken en wist niet zo goed waar die naar moest kijken. Esther was hem inmiddels vakkundig aan het schoonmaken. Gelukkig heeft ze erger mee gemaakt. Ze vond het vooral zielig voor Joep. “Het geeft niet hoor”. Esther glimlachte naar Joep die wist hem nog steeds niet wat hem overkwam. Het leek er wel op als of het steeds erger werd.
“Zo alweer schoon. Nou hup ga maar snel terug naar Veronique”. Esther gooide nog even de luier weg en samen liepen ze terug. “Nou jonge dame ga je ook even mee”. Ook Veronique kreeg een schone luier om. Veronique was er inmiddels aan gewent. “Zo ook jij hebt weer een schone broek”. Glimlachte Esther. Toen ze weer terug waren zagen ze Joep zitten op het bankje hij was aan het praten met mevrouw Hoekstra. Hij had gelukkig inmiddels weer wat kleur gekregen.
Inmiddels was het al bijna half 4 de rest van de kinderen kwamen er ook aan. “Nou dan gaan we nog even een rondje door het mooie bos lopen en dan gaan we fietsen naar het drop”. Legde mevrouw Hoekstra de kinderen uit. Samen liepen Veronique en Joep hand in hand het bos in. Joep was nou niet echt een persoon die zich makkelijk over iets heen kon zetten vooral al het te dichtbij kwam.
Gelukkig genoot Joep van het mooie bos en weer. Onderweg konden ze rustig praten over de dingen. “Ik kan niet wachten op de zomervakantie. Lekker Disneyland verkennen en heerlijk genieten”. “Ja ik ook heb er echt super veel zin in”. Ze zouden de 2e en 3e week van de vakantie gaan. Dan was Joep de eerste week thuis. Joep was zo veel aan het dag dromen dat die niet in de gaten had dat ze zo het bos alweer uitliepen. “Zo hebben we allemaal even de benen gestrekt dan stappen we nu op de fiets. Als je nog naar de wc moet je dat nu doen. We vertrekken met 10 minuten”.
Joep en Veronique sprongen weer op de fiets klaar voor het leukste gedeelte van het fiets avontuur. De bult af hier had iedereen zin in. Veronique en Joep waren als eerst dus hun mochten vooraan.
“Ben je zo ver, niet te hard gaan he anders kan ik je niet bij houden”. Lachte Veronique naar Joep. Samen gingen ze als een stelletje kometen de bult af. Natuurlijk wel een beetje afremmen anders ging het veel te hard. Onderaan de bult wachtte geduldig op de rest. “Ik hoop echt dat we elkaar nooit uit het oog gaan verliezen. Het schooluitje geeft me zo veel energie” zei Joep tegen Veronique. Veronique begon te blozen “Ja het was echt super leuk ik geniet er ook van”.
De rest van de groep kwam er ook aan. “Zoo jongens jullie waren wel snel hoor”. Knipoogde meester Wim naar Veronique en Joep. “Ja de snelste van de groep”.
Toen de klas weer bij elkaar waren fietsen ze door naar het dorp hier gingen ze nog even langs de winkel. Joep en Samuel gingen zoals afgesproken Red Bull halen 3 blikjes dat konden ze net betalen. Met 10 minuten stonden ze alweer buiten. De klas ging nog even een ijsje eten en fietsen toen weer terug naar het verblijf. Toen ze terug waren was het al half 6. “Kinderen, we gaan om 6 uur eten zorg dat je op tijd bent. Na het eten hebben jullie tot 8 uur dan gaan we beginnen aan de spelletjes”.
Joep en Veronique gingen samen buiten zitten aan de andere kant van het terrein was een chill plek hier stond een louche set. “Zo even heerlijk ontspannen” zei Joep tegen Veronique.
Na het eten ging iedereen zich klaar maken voor de spelletjes avond. Ze gingen allemaal nog even snel douchen. Joep ging natuurlijk als laatste.
Little Simba
Superlid
KoningLuier
Nieuw lid
Wat een mooi verhaal, ik hoop dat er nog vele hoofdstukken volgen, en dat het niet alleen bij het schoolreisje blijft!
Suggestie: Dat Joep (en eventueel ook Veronique) van luiers gaan houden, als het niet in je verhaal past, of bijvoorbeeld niet leuk vindt of iets anders, geen probleem, het is jouw verhaal, jij kiest wat er in kom.
Suggestie: Dat Joep (en eventueel ook Veronique) van luiers gaan houden, als het niet in je verhaal past, of bijvoorbeeld niet leuk vindt of iets anders, geen probleem, het is jouw verhaal, jij kiest wat er in kom.
Little Simba
Superlid
Leuke suggestie maar vind het niet in het verhaal passen misschien in het vervolg. Ik ben nu bezig met het laatste hoofdstuk.Wat een mooi verhaal, ik hoop dat er nog vele hoofdstukken volgen, en dat het niet alleen bij het schoolreisje blijft!
Suggestie: Dat Joep (en eventueel ook Veronique) van luiers gaan houden, als het niet in je verhaal past, of bijvoorbeeld niet leuk vindt of iets anders, geen probleem, het is jouw verhaal, jij kiest wat er in kom.
KoningLuier
Nieuw lid
Oké, maakt niet uit.
Little Simba
Superlid
Daar is die dan het laatste deel Hoofdstuk 9 alweer. Op dit moment ben ik nog aan het nadenken over het vervolg maar het begin is er al.
Het vervolg gaat verder vanaf waar het gestopt is maar gaat vooral over de zomervakantie. Als je suggesties hebt dan hoor ik dat graag!
Hoofdstuk 9: de laatste avond
Wat een dag dacht Joep bij zichzelf van rustig wakker worden tot een nachtmerrie. Hij hoopte dat de avond een beetje rustig zal verlopen. Hij had wel veel zin in de Red Bull die ze gehaald hadden. Hij was vooral benieuwd wat ze gingen doen. Hij had wel een leraar zien lopen met een Playstation.
Ze hadden na het eten nog wat tijd voor hun zelf de avond ging pas echt beginnen om 6 uur. Aangezien het de laatste avond was mochten ze wat later naar bed. “Joep wat ben je toch afgeleid waar zit je aan te denken. Je zit toch niet te piekeren over morgen? Vroeg Veronique aan Joep.
“Nee ik zat vooral over vandaag na te denken” antwoorde Joep. O ja morgen ineens werd Joep er aan herinnert. Morgen middag gingen ze naar de dokter en waarschijnlijk daarna gelijk door voor verder onderzoek. Zijn ouders kwamen hem morgen vroeg ophalen. Hij wou eigenlijk helemaal niet weg hij wou liever bij Veronique blijven en zijn andere vrienden.
Om kwart voor 7 gingen de meeste kinderen al naar binnen. “Veronique en Joep lopen jullie nog even mee”. Ze wisten meteen hoe laat het was. “Ga maar liggen dan verschoon ik je even” zei Esther tegen haar dochten. Hierna was Joep die gelukkig een half uur eerder nog naar de wc was geweest.
“Zo alweer klaar” klonk het een aantal minuten laten. “Nou jongen ga maar liggen dan gaan we is kijken of je een grote jongen bent”. Joep glimlachte en liet zien broek zakken. Esther voelde aan de voorkant van de luier die was droog. Ze keek op en zei tegen Joep “Goed bezig jongen je bent droog! Wat fijn voor je. Dan kan je luier wel uit”. Esther hielp Joep even met de luier uit doen en kleedde hem weer aan. “Ja ik ben een half uur geleden nog naar de wc gegaan. ”Esther glimlachte “ga maar weer terug naar de rest dan beginnen we zo niet vergeten naar de wc te gaan!”. Joep knikte en samen liep die terug met Veronique naar de zaal. Joep was zo opgelucht hij was deze week nog niet zo blij geweest het was weer een stap in de goede richting.
De rest van de avond genoten de leerlingen alweer van de laatste avond. De jongens waren spelletjes aan het spelen op de Playstation en de meiden waren bordspellen aan het doen. Aan het eind van de avond gingen ze nog een film kijken. Om 9 uur was Joep nog even naar de wc geweest. Joep genoot van de Red Bull gelukkig heeft hij geen last van de suiker. Samuel wel die was de hele avond hyper van de suiker. “Jonge doe nou is rustig. Ff wat minder Red Bull voor jouw” zei Joep tegen Samuel. De leraren hadden er inmiddels ook al wat van gezegd.
Om half 10 hoorde de jongens ineens een hoop geschreeuw van buiten komen. Joep ging samen met een aantal jongens kijken. Het waren Veronique en Vera die hadden natuurlijk weer ruzie. Ze hadden ruzie over de middag. “Je bent ook echt een domme doos. Kan je nou niet gewoon 1 dag normaal doen” zei Veronique tegen Vera. “Je bent zelf een domme doos. Dat van vanmiddag sloeg nergens op. Waarom kan je me nou niet met rust laten” ging Vera verder. “Je weet heus wel wat je gedaan hebt. Laat Joep toch is met rust”. “O ja dat klopt jullie zijn natuurlijk een stelletje haha draag jij ook een luiertje dan? Of ben je een grote meid”. Joep liep inmiddels rood aan van schaamte en boosheid. Veronique stormde op Vera af en duwde haar aan naar de grond. Toen kwam Esther aan. “Veronique ophouden nu! Genoeg is genoeg laat elkaar met rust”. “maar Mam zei begon dat deed ze vanmiddag ook al”. Esther had inmiddels al gehoord wat er vanmiddag gebeurt was. “Vera we hebben het er straks over gehad. Nog 1x een rare opmerking van jouw dan moet je voor straf vannacht een luier om. Nou je hebt maar weer bewezen dat je niet normaal kunt doen”. De kinderen schrokken allemaal Joep die liep naar Veronique. “Gaat het?”. Veronique knikte “Ja hoor ik ben zo klaar met dat wijf. Ik hoop dat ik nooit meer met haar in de klas kom.
“Laten we maar naar binnen gaan”. Veronique liep samen met de jongens naar binnen. Ze gingen nog even het laatste stukje van de film afkijken. Veronique zag nog in haar ooghoek dat Esther samen met Vera naar de wc liepen.
Esther was van mening dat je het beste een pestkop kan terug pakken op de manier hoe ze andere pest. “Nou hup gaan liggen dan doe ik je een luier om. Ik wil ook niks meer over je horen. Is dat begrepen jonge dame!”. Vera knikte “Ja mevrouw”. Snel deed Esther haar een luier aan het was een dikke nachtluier. “Nou hup ga maar weer terug naar de groep. Je weet wat ik gezegd hebt”.
Joep zag dat Vera er weer kwam aangelopen ze keek alleen maar naar de grond en de dikke luier was goed zichtbaar. Casper liep naar Vera toe om haar te troosten heel veel vriendinnen had ze inmiddels niet meer aangezien Veronique 1 van de populairste van de klas was. “Het is al goed schat we gaan we even samen een spelletje doen”. Hoorde Joep dat nu goed? Noemde Casper haar nu schat. Joep fluisterde bij Veronique in haar oor. “Zijn Casper en Vera een stelletje?” Veronique knikte. Dus toch dacht Joep ze waren al zo close sinds het avontuur in het bos. “Je bent wel echt een bikkel hoor schat. Maar wel mijn bikkel”. Veronique gaf Joep een dikke kus. “En jij bent mijn grote meid” lachte Veronique. Joep begon te blozen hij was nou niet echt goed in voor zichzelf opkomen. Ach dat komt nog wel later. “Dus we hebben nu maar 2 stelletjes in de klas? ”vroeg Joep aan het groepje. Op dat moment gaf Robbert, Sanne een dikke kus. “Nee dat zijn er 3” antwoorde Robbert. “Och echt wat leuk!”. “Hebben jullie Teike nog gezien?”. Robbert knikte “Ja die zitten buiten.
Joep liep naar de deur en keek om het hoekje naar buiten. Daar zaten ze dan stelletje nummer 4 Teike en Angela. Teike zag Joep. “Ja Joep ik weet het zeg maar niks”. “Gefeliciteerd” zei Joep. Wat was het toch een leuk schoolreisje iedereen was gelukkig en verliefd. Je kon het ook merken en hing love in de lucht. Oh dacht Joep de Red Bull begint te werken. Het was inmiddels ook al kwart voor 10. Snel naar de wc. Toen die terug kwam zag die Vera in een hoekje zitten samen met Casper.
“Hey ben je er weer. Heb je Teike gevonden”. Joep begon te glimlachen en knikte “Yup die zit gezellig te knuffelen met Angela buiten”. Het groepje lachten “Haha dat had ik wel verwacht” zei Robbert. De avond ging snel het was super gezellig en iedereen had plezier. Ze genoten nog even van de laatste avond en dag samen. Volgende week moesten nog ze nog 2 keer naar school en dan waren ze klaar. Ze hadden nog een Cito toets en dan een week later de uitslag en musical dan was het klaar.
“Jongens en meisjes, het is dan echt zo ver het is inmiddels half 11 het is tijd om naar bed te gaan. Ik hoop dat iedereen een leuke week gehad heeft. Ik wil iedereen ieder geval bedanken voor de leuke week en avond. Dat mag ik zeggen namens alle leraren” vertelde meester Henk tegen de klas. Mevrouw Hoekstra en de andere leraren kwamen er ook bij staan “We hebben allemaal genoten ik hoop jullie ook. Morgen vroeg gaan we nog even ontbijten en dan vertrekken we daarna weer met de bus naar school”.
Tijd om naar bed te gaan Joep had zijn meeste spullen al in de tas gestopt. Hij Zag Esther aankomen. “Ik zal je zo nog even een broekje geven voor de nacht dit is puur voor de zekerheid”. Joep knikte “Dat is goed kom er zo aan. Even de laatste spullen in me tas doen”. Hij werd om 11 uur opgehaald. De laatste nacht stond voor de boeg. Joep was ook wel moe geworden vooral van dat fietsen. De meeste kinderen waren wel moe behalve Samuel die stond nog steeds te stuiteren van de Red Bull.
Joep liep naar de wc daar stond Esther te praten met Veronique. Ze was inmiddels klaar voor de nacht. “Hee Joep, slaap lekker zie ik je morgen vroeg nog”. Joep knikte “Ja ik ga pas om 11 uur weg. “Dat is mooi” Veronique gaf hem een kus en ging naar bed. Esther gaf Joep weer een luierbroekje. “Slaap lekker tot morgen”. Esther gaf Joep een kus op zijn voorhoofd “Dankje jij ook”.
Joep deed snel zijn broekje aan en liep naar de slaapkamer een aantal jongens waren al in slaap gevallen. “Slaap lekker allemaal”. Joep keek nog even op zijn telefoon helaas geen berichtjes. Al snel viel Joep in slaap hij was helemaal kapot. Heerlijk droomde hij over de zomervakantie hij kon niet wachten. Toen ineens schrok die wakker hij had of een nachtmerrie gehad of in bed geplast. Toen bedacht die dat hij gelukkig een luierbroekje aan had. Toch vond die het een rare nachtmerrie. Snel voelde hij aan zijn luierbroekje daar was dus de nachtmerrie van.
Hij was helemaal nat en doorgelekt. Dit is niet goed dacht Joep bij zich zelf. Snel keek die onder de deken en voelde aan zij pyjama ook die was helemaal nat. Hoe kon dat nou hij was om 9 uur nog naar de wc geweest daarna had die maar 3 blikjes Red Bull gehad. Nou ja maar 3 Red Bull daardoor zou het wel gekomen zijn. Hij was ook niet wakker geworden toen die moest plassen.
Wat moest die nu doen. Hij had geen schone pyjama bij zich gelukkig nog wel een droge boxer. Hij zuchtte een keer. Hij keek op zijn telefoon het was pas 1 uur. In de achtergrond hoorde hij mensen. Voorzichtig stapte hij uit bed. Gelukkig sliep iedereen. Hij liep op zijn tenen de zaal in. Joep keek om zich heen. De lerarenkamer was open. Toen die naar buiten keek zag die een aantal leraren buiten zitten. Het waren Meester Henk, mevrouw Hoekstra en Esther. Op dat moment keek mevrouw Hoekstra naar binnen en zag ze Joep “Hee Joep ben je wakker”. Esther keek ook naar binnen. Ze zag aan het gezicht en aan zijn pyjama dat het foute boel was. “Ik zal Joep wel even helpen” zei mevrouw Hoekstra. “Dat is goed dan kan ik mijn wijntje even opdrinken. De spullen liggen nog op de wc” zei Esther tegen Hoekstra. Mevrouw Hoekstra gebaarde Joep om mee te lopen. Hoekstra ook wel bekend als Anneke en oud collega van Esther. Anneke had ook in het ziekenhuis gewerkt en was ook ex-verpleger ze waren samen naar de opleiding gegaan. Na de opleiding zijn ze leraar geworden.
Joep liep met Anneke mee de wc in “Ga maar liggen. Je hoeft je niet zorgen te maken Esther heeft me alles verteld” Anneke deed zijn pyjama uit en zag het natte broekje met een beweging deed ze het broekje uit. Ze maakte zijn schaamstreek een beetje schoon en poederde hem in. Vervolgens deed ze de dikke luier onder zijn billen en plakte hem dicht. “Zo alweer klaar schat hier heb je een joggingbroek voor de nacht. Ga maar weer snel slapen”. Joep knikte alleen en liep weer naar zijn bed. Daar stond Esther nog even op hem te wachten. “Hee jongen gaat het”. Joep zei niks maar pakte Esther stevig vast en begon te huilen. “Het is al goed ga maar weer snel slapen als er wat is weet je ons te vinden”. Joep ging weer in bed liggen en viel al snel in slaap.
Esther zat nog even buiten te praten met Anneke. “ik vind het zo zielig voor die jongen ik hoop dat er wat morgen uit de onderzoeken komt”. Anneke knikte “Ja ik hoop het ook voor hem. Ik hoop alleen voor hem dat het niet blijvend is”. “Ik ben bang van” zei Esther. Anneke knikte en samen genoten ze nog van hun laatste glas wijn.
De volgende ochtend werd Joep al vroeg wakker. Het was pas half 10. Ook weer niet zo heel vroeg. Joep ging maar uit bed want hij wou eigenlijk nog wel even ontbijten met Veronique. Joep had goed geslapen hij voelde zich weer vol energie. Hij moest wel nodig plassen snel liep die naar de wc. Hij kreeg de luier niet naar benden die zat zo strak toen liet die het maar in zijn luier lopen. Hij liep naar de lerarenkamer. “Hee Joep, goeiemorgen jongeman hoe maak je het”. Zei meester Wim.
“Euhh ja goed hoor waar is Esther? Weet u dat?”. “Zeg maar je hoor. Ze zij buiten we gaan buiten ontbijten”. Joep knikte en liep naar buiten. Esther en Anneke waren samen de tafel aan het opmaken. “Goedemorgen jongen, is de grote jonge nog droog? ”Joep vond het maar niks al die stomme woordjes Esther dat deed gelukkig niet. “Loop maar mee” Zei Esther tegen Joep.
“Dat vond je niet zo leuk he wat ze zei”. Joep bleef stil hij knikte alleen “Nou ga maar liggen dan doe ik je luier even af.” Hij had het natuurlijk zelf kunnen doen maar dat durfde hij niet. “Oh hij is nog wel aardig nat”. Joep begon te blozen “Ja klopt ik moest net heel nodig plassen maar kreeg de luier niet af”. Esther deed zijn luier uit en maakte zijn schaamstreek schoon. “Gelukkig zijn ze daar voor bedoeld. Ik snap je punt” het leek wel beter te gaan met Joep dacht Esther bij haar zelf. Aan de andere kant was die vannacht wel zeik nat dus er zat nog geen stijgende lijn in.
“Zo alweer klaar ga je maar omkleden en tanden poetsen voor het ontbijt. Ik zal zo Veronique even wakker maken”. Joep knikte en liep terug naar de slaapkamer. Inmiddels waren er al wat meerdere jongens wakker. Joep kleedde zich snel om en ging in de badkamer zijn tandenpoetsen.
Ineens hoorde hij een bekende stem achter hem het was Esther en Vera. Hij kon nog net horen wat Esther zei voordat ze de wc binnen gingen. Ze hadden niet in de gaten dat Joep in de badkamer was. De rest van de gang was leeg. “Hoe krijg je het voor elkaar dat je zeiknat bent? Je bent toch zindelijk”. Hoorde je Esther tegen Vera zeggen. Je hoorde Vera alleen maar huilen. Joep vond het wel een beetje zielig voor haar. Maar ja ze had het ook wel verdient.
“Hee Joep jij ook hier” hoorde Joep achter hem. Het was Veronique “Hee moppie hoe is het lekker geslapen”. Ze gaapte “Ja hoor zeker weten jij ook”. Joep knikte en deed nog een beetje deo onder. “Ja ik heb heerlijk geslapen en gedroomd over jouw” Veronique begon te blozen. “Ik ook over jouw” Veronique gaf hem een kusje. “Schiet je op dat kunnen we nog even samen ontbijten voordat ik moet gaan”. “Jaa doe maar rustig, o je word natuurlijk opgehaald door je ouders” Joep knikte.
Toen ze allebei klaar waren liepen ze naar buiten Teike en Angela waren al klaar en zaten lekker klef te knuffelen. “Zeg tortelduifjes kunnen jullie ook 1 minuut van elkaar afblijven” Teike begon te lachen. Ze waren ook zo gelukkig. Maar dat waren Veronique en Joep ook.
“Zie ik je dit weekend nog?” vroeg Joep aan Veronique. “Ja tuurlijk zal ik morgen naar jouw komen? Dan kunnen we op de PlayStation spelen”. “Ja goed idee dan zie ik je morgen weer. Heb er nu al veel zin in”. De tijd ging al snel het was al kwart voor 11 bijna kwam er een eind aan deze mooie week. Maar ook een week waar een hoop gebeurt is. Alleen al bij terug denken aan de dagen liepen de rillingen al over zijn rug. Dan vanmiddag naar de dokter en waarschijnlijk het ziekenhuis. Wat zal er uit komen.
Joep zag dat inmiddels Esther naar binnen liep. Het einde was inzicht Joep wou helemaal niet weg. Hij wou de hele dag bij Veronique blijven ze straalde zo veel rust uit. Joep hoorde Esther roepen “Joep je ouders zijn er ik zal je tas van mee nemen”. Joep keek naar binnen en zag zijn ouders. “Ik kom zo nog even afscheid nemen van de klas. “Ik vind het echt jammer dat je nu al weg moet. Gelukkig zien we elkaar morgen weer”. Joep knikte gaf Veronique een dikke kus en liep naar binnen.
Binnen waren inmiddels Esther met de ouders van Joep aan het praten. Ze vertelde hoe het de laatste dagen gegaan was dat hij zelfs overdag een luier om heeft gehad maar dat die vanaf gister avond overdag droog is. Ze vertelde er ook bij van hoe de nachten waren gegaan en dat het beste leek dat hij in de nacht een luier om kreeg. Patricia had inmiddels een pak nacht luiers gehaald dit was ook op advies van de dokter.
“Ik wil iedereen bedanken voor de leuke week vooral Veronique bedankt voor de leuke dagen. Ik moet weg ik word opgehaald door me ouders ivm een afspraak van vanmiddag”. De jongens vonder het maar vreemd dat die al weg moest maar ze stelde geen vragen. Joep gaf Veronique nog een kus en liep naar binnen.
“Hee Schat hoe is het?” vroeg Patricia aan Joep. Ze gaf hem een dikke kus en Joep begon te huilen. “Esther heeft het uitgelegd dus dan hoef jij dat niet te doen. Ga maar lekker weer met ons mee dan kan ik je lekker in de watten leggen”. Joep was nog nooit zo blij geweest om zijn ouders te zien. Zijn vader kwam er ook bij staan. “We moeten wel echt zo gaan hoor om 1 uur moeten we al bij de dokter zijn” zei Anton tegen Joep. Samen liepen ze naar de auto. De ouders bedankte Esther nog voor alles wat ze gedaan heeft voor Joep en alle steun. Joep gaf haar nog een dikke knuffel en bedankte haar voor alles. “Graag gedaan jongen we zien elkaar snel weer. Veel succes vanmiddag”
Dat was het dan het einde van het schoolreisje Joep dacht terug aan de leuke week. Een droom die uitkwam eindelijk verkering met Veronique de leukste en liefste meid die hij ooit tegen gekomen is. Als die bij haar was dacht die even niet aan alles wat er gebeurt was.
Onderweg naar huis heeft Joep ze alles verteld van het uitje naar het bos naar het uitje op de Holten Berg. Patricia bood haar excuus aan dat ze er niet bij was met dat soort situaties wil je toch bij je zoon zijn. Gelukkig was Esther daar. Toen gebeurde het mooiste wat Joep zich kon overkomen. Zijn vader bood zijn excuses aan dat die zich als een slechte vader gedaagde en dat hij het niet snapte. Nu snapte hij het wel en hij had die veel respect voor hem.
Als snel zag Joep hun huis in de verte het was dan echt voor bij ineens voelde hij iets trillen in zijn zak. Hij had een sms van Veronique “Hee lieve joep, ik wou nog even zeggen hoe veel ik van je hou. Ik hoop dat goed nieuws krijgt bij de dokter. We zien elkaar morgen weer. Kusjes Veronique”
Zijn dag kon niet meer stuk.
Het vervolg gaat verder vanaf waar het gestopt is maar gaat vooral over de zomervakantie. Als je suggesties hebt dan hoor ik dat graag!
Hoofdstuk 9: de laatste avond
Wat een dag dacht Joep bij zichzelf van rustig wakker worden tot een nachtmerrie. Hij hoopte dat de avond een beetje rustig zal verlopen. Hij had wel veel zin in de Red Bull die ze gehaald hadden. Hij was vooral benieuwd wat ze gingen doen. Hij had wel een leraar zien lopen met een Playstation.
Ze hadden na het eten nog wat tijd voor hun zelf de avond ging pas echt beginnen om 6 uur. Aangezien het de laatste avond was mochten ze wat later naar bed. “Joep wat ben je toch afgeleid waar zit je aan te denken. Je zit toch niet te piekeren over morgen? Vroeg Veronique aan Joep.
“Nee ik zat vooral over vandaag na te denken” antwoorde Joep. O ja morgen ineens werd Joep er aan herinnert. Morgen middag gingen ze naar de dokter en waarschijnlijk daarna gelijk door voor verder onderzoek. Zijn ouders kwamen hem morgen vroeg ophalen. Hij wou eigenlijk helemaal niet weg hij wou liever bij Veronique blijven en zijn andere vrienden.
Om kwart voor 7 gingen de meeste kinderen al naar binnen. “Veronique en Joep lopen jullie nog even mee”. Ze wisten meteen hoe laat het was. “Ga maar liggen dan verschoon ik je even” zei Esther tegen haar dochten. Hierna was Joep die gelukkig een half uur eerder nog naar de wc was geweest.
“Zo alweer klaar” klonk het een aantal minuten laten. “Nou jongen ga maar liggen dan gaan we is kijken of je een grote jongen bent”. Joep glimlachte en liet zien broek zakken. Esther voelde aan de voorkant van de luier die was droog. Ze keek op en zei tegen Joep “Goed bezig jongen je bent droog! Wat fijn voor je. Dan kan je luier wel uit”. Esther hielp Joep even met de luier uit doen en kleedde hem weer aan. “Ja ik ben een half uur geleden nog naar de wc gegaan. ”Esther glimlachte “ga maar weer terug naar de rest dan beginnen we zo niet vergeten naar de wc te gaan!”. Joep knikte en samen liep die terug met Veronique naar de zaal. Joep was zo opgelucht hij was deze week nog niet zo blij geweest het was weer een stap in de goede richting.
De rest van de avond genoten de leerlingen alweer van de laatste avond. De jongens waren spelletjes aan het spelen op de Playstation en de meiden waren bordspellen aan het doen. Aan het eind van de avond gingen ze nog een film kijken. Om 9 uur was Joep nog even naar de wc geweest. Joep genoot van de Red Bull gelukkig heeft hij geen last van de suiker. Samuel wel die was de hele avond hyper van de suiker. “Jonge doe nou is rustig. Ff wat minder Red Bull voor jouw” zei Joep tegen Samuel. De leraren hadden er inmiddels ook al wat van gezegd.
Om half 10 hoorde de jongens ineens een hoop geschreeuw van buiten komen. Joep ging samen met een aantal jongens kijken. Het waren Veronique en Vera die hadden natuurlijk weer ruzie. Ze hadden ruzie over de middag. “Je bent ook echt een domme doos. Kan je nou niet gewoon 1 dag normaal doen” zei Veronique tegen Vera. “Je bent zelf een domme doos. Dat van vanmiddag sloeg nergens op. Waarom kan je me nou niet met rust laten” ging Vera verder. “Je weet heus wel wat je gedaan hebt. Laat Joep toch is met rust”. “O ja dat klopt jullie zijn natuurlijk een stelletje haha draag jij ook een luiertje dan? Of ben je een grote meid”. Joep liep inmiddels rood aan van schaamte en boosheid. Veronique stormde op Vera af en duwde haar aan naar de grond. Toen kwam Esther aan. “Veronique ophouden nu! Genoeg is genoeg laat elkaar met rust”. “maar Mam zei begon dat deed ze vanmiddag ook al”. Esther had inmiddels al gehoord wat er vanmiddag gebeurt was. “Vera we hebben het er straks over gehad. Nog 1x een rare opmerking van jouw dan moet je voor straf vannacht een luier om. Nou je hebt maar weer bewezen dat je niet normaal kunt doen”. De kinderen schrokken allemaal Joep die liep naar Veronique. “Gaat het?”. Veronique knikte “Ja hoor ik ben zo klaar met dat wijf. Ik hoop dat ik nooit meer met haar in de klas kom.
“Laten we maar naar binnen gaan”. Veronique liep samen met de jongens naar binnen. Ze gingen nog even het laatste stukje van de film afkijken. Veronique zag nog in haar ooghoek dat Esther samen met Vera naar de wc liepen.
Esther was van mening dat je het beste een pestkop kan terug pakken op de manier hoe ze andere pest. “Nou hup gaan liggen dan doe ik je een luier om. Ik wil ook niks meer over je horen. Is dat begrepen jonge dame!”. Vera knikte “Ja mevrouw”. Snel deed Esther haar een luier aan het was een dikke nachtluier. “Nou hup ga maar weer terug naar de groep. Je weet wat ik gezegd hebt”.
Joep zag dat Vera er weer kwam aangelopen ze keek alleen maar naar de grond en de dikke luier was goed zichtbaar. Casper liep naar Vera toe om haar te troosten heel veel vriendinnen had ze inmiddels niet meer aangezien Veronique 1 van de populairste van de klas was. “Het is al goed schat we gaan we even samen een spelletje doen”. Hoorde Joep dat nu goed? Noemde Casper haar nu schat. Joep fluisterde bij Veronique in haar oor. “Zijn Casper en Vera een stelletje?” Veronique knikte. Dus toch dacht Joep ze waren al zo close sinds het avontuur in het bos. “Je bent wel echt een bikkel hoor schat. Maar wel mijn bikkel”. Veronique gaf Joep een dikke kus. “En jij bent mijn grote meid” lachte Veronique. Joep begon te blozen hij was nou niet echt goed in voor zichzelf opkomen. Ach dat komt nog wel later. “Dus we hebben nu maar 2 stelletjes in de klas? ”vroeg Joep aan het groepje. Op dat moment gaf Robbert, Sanne een dikke kus. “Nee dat zijn er 3” antwoorde Robbert. “Och echt wat leuk!”. “Hebben jullie Teike nog gezien?”. Robbert knikte “Ja die zitten buiten.
Joep liep naar de deur en keek om het hoekje naar buiten. Daar zaten ze dan stelletje nummer 4 Teike en Angela. Teike zag Joep. “Ja Joep ik weet het zeg maar niks”. “Gefeliciteerd” zei Joep. Wat was het toch een leuk schoolreisje iedereen was gelukkig en verliefd. Je kon het ook merken en hing love in de lucht. Oh dacht Joep de Red Bull begint te werken. Het was inmiddels ook al kwart voor 10. Snel naar de wc. Toen die terug kwam zag die Vera in een hoekje zitten samen met Casper.
“Hey ben je er weer. Heb je Teike gevonden”. Joep begon te glimlachen en knikte “Yup die zit gezellig te knuffelen met Angela buiten”. Het groepje lachten “Haha dat had ik wel verwacht” zei Robbert. De avond ging snel het was super gezellig en iedereen had plezier. Ze genoten nog even van de laatste avond en dag samen. Volgende week moesten nog ze nog 2 keer naar school en dan waren ze klaar. Ze hadden nog een Cito toets en dan een week later de uitslag en musical dan was het klaar.
“Jongens en meisjes, het is dan echt zo ver het is inmiddels half 11 het is tijd om naar bed te gaan. Ik hoop dat iedereen een leuke week gehad heeft. Ik wil iedereen ieder geval bedanken voor de leuke week en avond. Dat mag ik zeggen namens alle leraren” vertelde meester Henk tegen de klas. Mevrouw Hoekstra en de andere leraren kwamen er ook bij staan “We hebben allemaal genoten ik hoop jullie ook. Morgen vroeg gaan we nog even ontbijten en dan vertrekken we daarna weer met de bus naar school”.
Tijd om naar bed te gaan Joep had zijn meeste spullen al in de tas gestopt. Hij Zag Esther aankomen. “Ik zal je zo nog even een broekje geven voor de nacht dit is puur voor de zekerheid”. Joep knikte “Dat is goed kom er zo aan. Even de laatste spullen in me tas doen”. Hij werd om 11 uur opgehaald. De laatste nacht stond voor de boeg. Joep was ook wel moe geworden vooral van dat fietsen. De meeste kinderen waren wel moe behalve Samuel die stond nog steeds te stuiteren van de Red Bull.
Joep liep naar de wc daar stond Esther te praten met Veronique. Ze was inmiddels klaar voor de nacht. “Hee Joep, slaap lekker zie ik je morgen vroeg nog”. Joep knikte “Ja ik ga pas om 11 uur weg. “Dat is mooi” Veronique gaf hem een kus en ging naar bed. Esther gaf Joep weer een luierbroekje. “Slaap lekker tot morgen”. Esther gaf Joep een kus op zijn voorhoofd “Dankje jij ook”.
Joep deed snel zijn broekje aan en liep naar de slaapkamer een aantal jongens waren al in slaap gevallen. “Slaap lekker allemaal”. Joep keek nog even op zijn telefoon helaas geen berichtjes. Al snel viel Joep in slaap hij was helemaal kapot. Heerlijk droomde hij over de zomervakantie hij kon niet wachten. Toen ineens schrok die wakker hij had of een nachtmerrie gehad of in bed geplast. Toen bedacht die dat hij gelukkig een luierbroekje aan had. Toch vond die het een rare nachtmerrie. Snel voelde hij aan zijn luierbroekje daar was dus de nachtmerrie van.
Hij was helemaal nat en doorgelekt. Dit is niet goed dacht Joep bij zich zelf. Snel keek die onder de deken en voelde aan zij pyjama ook die was helemaal nat. Hoe kon dat nou hij was om 9 uur nog naar de wc geweest daarna had die maar 3 blikjes Red Bull gehad. Nou ja maar 3 Red Bull daardoor zou het wel gekomen zijn. Hij was ook niet wakker geworden toen die moest plassen.
Wat moest die nu doen. Hij had geen schone pyjama bij zich gelukkig nog wel een droge boxer. Hij zuchtte een keer. Hij keek op zijn telefoon het was pas 1 uur. In de achtergrond hoorde hij mensen. Voorzichtig stapte hij uit bed. Gelukkig sliep iedereen. Hij liep op zijn tenen de zaal in. Joep keek om zich heen. De lerarenkamer was open. Toen die naar buiten keek zag die een aantal leraren buiten zitten. Het waren Meester Henk, mevrouw Hoekstra en Esther. Op dat moment keek mevrouw Hoekstra naar binnen en zag ze Joep “Hee Joep ben je wakker”. Esther keek ook naar binnen. Ze zag aan het gezicht en aan zijn pyjama dat het foute boel was. “Ik zal Joep wel even helpen” zei mevrouw Hoekstra. “Dat is goed dan kan ik mijn wijntje even opdrinken. De spullen liggen nog op de wc” zei Esther tegen Hoekstra. Mevrouw Hoekstra gebaarde Joep om mee te lopen. Hoekstra ook wel bekend als Anneke en oud collega van Esther. Anneke had ook in het ziekenhuis gewerkt en was ook ex-verpleger ze waren samen naar de opleiding gegaan. Na de opleiding zijn ze leraar geworden.
Joep liep met Anneke mee de wc in “Ga maar liggen. Je hoeft je niet zorgen te maken Esther heeft me alles verteld” Anneke deed zijn pyjama uit en zag het natte broekje met een beweging deed ze het broekje uit. Ze maakte zijn schaamstreek een beetje schoon en poederde hem in. Vervolgens deed ze de dikke luier onder zijn billen en plakte hem dicht. “Zo alweer klaar schat hier heb je een joggingbroek voor de nacht. Ga maar weer snel slapen”. Joep knikte alleen en liep weer naar zijn bed. Daar stond Esther nog even op hem te wachten. “Hee jongen gaat het”. Joep zei niks maar pakte Esther stevig vast en begon te huilen. “Het is al goed ga maar weer snel slapen als er wat is weet je ons te vinden”. Joep ging weer in bed liggen en viel al snel in slaap.
Esther zat nog even buiten te praten met Anneke. “ik vind het zo zielig voor die jongen ik hoop dat er wat morgen uit de onderzoeken komt”. Anneke knikte “Ja ik hoop het ook voor hem. Ik hoop alleen voor hem dat het niet blijvend is”. “Ik ben bang van” zei Esther. Anneke knikte en samen genoten ze nog van hun laatste glas wijn.
De volgende ochtend werd Joep al vroeg wakker. Het was pas half 10. Ook weer niet zo heel vroeg. Joep ging maar uit bed want hij wou eigenlijk nog wel even ontbijten met Veronique. Joep had goed geslapen hij voelde zich weer vol energie. Hij moest wel nodig plassen snel liep die naar de wc. Hij kreeg de luier niet naar benden die zat zo strak toen liet die het maar in zijn luier lopen. Hij liep naar de lerarenkamer. “Hee Joep, goeiemorgen jongeman hoe maak je het”. Zei meester Wim.
“Euhh ja goed hoor waar is Esther? Weet u dat?”. “Zeg maar je hoor. Ze zij buiten we gaan buiten ontbijten”. Joep knikte en liep naar buiten. Esther en Anneke waren samen de tafel aan het opmaken. “Goedemorgen jongen, is de grote jonge nog droog? ”Joep vond het maar niks al die stomme woordjes Esther dat deed gelukkig niet. “Loop maar mee” Zei Esther tegen Joep.
“Dat vond je niet zo leuk he wat ze zei”. Joep bleef stil hij knikte alleen “Nou ga maar liggen dan doe ik je luier even af.” Hij had het natuurlijk zelf kunnen doen maar dat durfde hij niet. “Oh hij is nog wel aardig nat”. Joep begon te blozen “Ja klopt ik moest net heel nodig plassen maar kreeg de luier niet af”. Esther deed zijn luier uit en maakte zijn schaamstreek schoon. “Gelukkig zijn ze daar voor bedoeld. Ik snap je punt” het leek wel beter te gaan met Joep dacht Esther bij haar zelf. Aan de andere kant was die vannacht wel zeik nat dus er zat nog geen stijgende lijn in.
“Zo alweer klaar ga je maar omkleden en tanden poetsen voor het ontbijt. Ik zal zo Veronique even wakker maken”. Joep knikte en liep terug naar de slaapkamer. Inmiddels waren er al wat meerdere jongens wakker. Joep kleedde zich snel om en ging in de badkamer zijn tandenpoetsen.
Ineens hoorde hij een bekende stem achter hem het was Esther en Vera. Hij kon nog net horen wat Esther zei voordat ze de wc binnen gingen. Ze hadden niet in de gaten dat Joep in de badkamer was. De rest van de gang was leeg. “Hoe krijg je het voor elkaar dat je zeiknat bent? Je bent toch zindelijk”. Hoorde je Esther tegen Vera zeggen. Je hoorde Vera alleen maar huilen. Joep vond het wel een beetje zielig voor haar. Maar ja ze had het ook wel verdient.
“Hee Joep jij ook hier” hoorde Joep achter hem. Het was Veronique “Hee moppie hoe is het lekker geslapen”. Ze gaapte “Ja hoor zeker weten jij ook”. Joep knikte en deed nog een beetje deo onder. “Ja ik heb heerlijk geslapen en gedroomd over jouw” Veronique begon te blozen. “Ik ook over jouw” Veronique gaf hem een kusje. “Schiet je op dat kunnen we nog even samen ontbijten voordat ik moet gaan”. “Jaa doe maar rustig, o je word natuurlijk opgehaald door je ouders” Joep knikte.
Toen ze allebei klaar waren liepen ze naar buiten Teike en Angela waren al klaar en zaten lekker klef te knuffelen. “Zeg tortelduifjes kunnen jullie ook 1 minuut van elkaar afblijven” Teike begon te lachen. Ze waren ook zo gelukkig. Maar dat waren Veronique en Joep ook.
“Zie ik je dit weekend nog?” vroeg Joep aan Veronique. “Ja tuurlijk zal ik morgen naar jouw komen? Dan kunnen we op de PlayStation spelen”. “Ja goed idee dan zie ik je morgen weer. Heb er nu al veel zin in”. De tijd ging al snel het was al kwart voor 11 bijna kwam er een eind aan deze mooie week. Maar ook een week waar een hoop gebeurt is. Alleen al bij terug denken aan de dagen liepen de rillingen al over zijn rug. Dan vanmiddag naar de dokter en waarschijnlijk het ziekenhuis. Wat zal er uit komen.
Joep zag dat inmiddels Esther naar binnen liep. Het einde was inzicht Joep wou helemaal niet weg. Hij wou de hele dag bij Veronique blijven ze straalde zo veel rust uit. Joep hoorde Esther roepen “Joep je ouders zijn er ik zal je tas van mee nemen”. Joep keek naar binnen en zag zijn ouders. “Ik kom zo nog even afscheid nemen van de klas. “Ik vind het echt jammer dat je nu al weg moet. Gelukkig zien we elkaar morgen weer”. Joep knikte gaf Veronique een dikke kus en liep naar binnen.
Binnen waren inmiddels Esther met de ouders van Joep aan het praten. Ze vertelde hoe het de laatste dagen gegaan was dat hij zelfs overdag een luier om heeft gehad maar dat die vanaf gister avond overdag droog is. Ze vertelde er ook bij van hoe de nachten waren gegaan en dat het beste leek dat hij in de nacht een luier om kreeg. Patricia had inmiddels een pak nacht luiers gehaald dit was ook op advies van de dokter.
“Ik wil iedereen bedanken voor de leuke week vooral Veronique bedankt voor de leuke dagen. Ik moet weg ik word opgehaald door me ouders ivm een afspraak van vanmiddag”. De jongens vonder het maar vreemd dat die al weg moest maar ze stelde geen vragen. Joep gaf Veronique nog een kus en liep naar binnen.
“Hee Schat hoe is het?” vroeg Patricia aan Joep. Ze gaf hem een dikke kus en Joep begon te huilen. “Esther heeft het uitgelegd dus dan hoef jij dat niet te doen. Ga maar lekker weer met ons mee dan kan ik je lekker in de watten leggen”. Joep was nog nooit zo blij geweest om zijn ouders te zien. Zijn vader kwam er ook bij staan. “We moeten wel echt zo gaan hoor om 1 uur moeten we al bij de dokter zijn” zei Anton tegen Joep. Samen liepen ze naar de auto. De ouders bedankte Esther nog voor alles wat ze gedaan heeft voor Joep en alle steun. Joep gaf haar nog een dikke knuffel en bedankte haar voor alles. “Graag gedaan jongen we zien elkaar snel weer. Veel succes vanmiddag”
Dat was het dan het einde van het schoolreisje Joep dacht terug aan de leuke week. Een droom die uitkwam eindelijk verkering met Veronique de leukste en liefste meid die hij ooit tegen gekomen is. Als die bij haar was dacht die even niet aan alles wat er gebeurt was.
Onderweg naar huis heeft Joep ze alles verteld van het uitje naar het bos naar het uitje op de Holten Berg. Patricia bood haar excuus aan dat ze er niet bij was met dat soort situaties wil je toch bij je zoon zijn. Gelukkig was Esther daar. Toen gebeurde het mooiste wat Joep zich kon overkomen. Zijn vader bood zijn excuses aan dat die zich als een slechte vader gedaagde en dat hij het niet snapte. Nu snapte hij het wel en hij had die veel respect voor hem.
Als snel zag Joep hun huis in de verte het was dan echt voor bij ineens voelde hij iets trillen in zijn zak. Hij had een sms van Veronique “Hee lieve joep, ik wou nog even zeggen hoe veel ik van je hou. Ik hoop dat goed nieuws krijgt bij de dokter. We zien elkaar morgen weer. Kusjes Veronique”
Zijn dag kon niet meer stuk.
Little Simba
Superlid
Hoofdstuk 1 van het vervolg is bijna klaar de rest van de hoofdstukken duren iets langer ik heb het nog niet helemaal uit bedacht.
| Thread starter | Similar threads | Forum | Replies | Date |
|---|---|---|---|---|
|
Verhaal Klaar Bedplasser's Schoolreisje (JL TL WL NL BP PB) | B | 38 | |
|
Verhaal Klaar Het Schoolreisje (A) | S | 0 |