Kost en inwoning

[sissy_Mady]

helaas is het niet af

m.v.g 70s

 

[anoniem444]

mooi verhaal

 

[anoniem444]

Ze stopte even. “Het probleem is, dat ik weet hoe moeilijk het voor een jongen als jij is om hieraan gewend te raken, and ik ben er nog niet uit wat ik ga doen. Wat denk jij?”

Zijn mond viel open. Hij had zeker niet zoiets verwacht, en kon zijn oren niet geloven. “Dat meen je niet,” zei hij, terwijl hij in zijn ogen wreef.

“Natuurlijk wel,” antwoordde ze. “Maar je bent duidelijk een beetje geschrokken, en ik kan dat wel begrijpen. Ik ben niet onredelijk. Daarom bied ik je aan, dat we maar 1 van deze 2 dingen doen. Verder, om het makkelijker voor je te maken, mag jij kiezen welke. Goed?”

Hij staarde nog steeds voor zich uit.

“Bekijk het eens vanuit mijn perspectief. Ik moet zeker weten dat mijn badkamer niet wordt misbruikt en dat mijn bed niet beschadigd raakt, toch?”

Hij knikte, dit punt begreep hij.

“En er moet iets gedaan worden na wat gisteravond gebeurde, vind je ook niet?”

Hij gaf aan zichzelf toe, met enige schaamte, dat het een vreselijke vertoning was geweest. Hij knikte opnieuw naar haar. Waarschijnlijk moest er iets gedaan worden. Maar dit?

“Nou, dit is mijn huis, en ik maak de regels. Als je er niet mee kunt leven, kun je altijd vertrekken, zoals we eerder hebben besproken. Maar ik vind je aardig, en ik denk dat je het leuk vindt om hier te wonen. Ik wil hier graag samen uitkomen, als dat mogelijk is. Want je bent een goede huurder, en ik wil graag dat je blijft. Dus bekijk deze 2 mogelijkheden en probeer er 1 te kiezen. Ik zal je wat tijd geven om te beslissen. Natuurlijk moet ik je, tot je een keuze hebt gemaakt, in luiers houden, omdat de beslissing die je neemt zal bepalen hoe en in wat je zult veranderen. Dus denk erover na, en kom naar me toe als je hebt beslist.”

Ze liep weg, hem alleen aan de keukentafel latend. Hij ging met zijn hoofd op de tafel liggen. Ze had het hem opnieuw geflikt, realiseerde hij zich. Ze had zoiets absurds aan hem voorgelegd, zo plotseling (en net voor zijn tentamens), dat hij geen keus had. Hij moest fulltime studeren en had geen tijd om op huizenjacht te gaan. Hij kon het zich nu niet veroorloven om dakloos te zijn, dus wist hij dat hij haar spelletje mee moest spelen. Maar ze kon dit niet gepland hebben, toch? Ze was vreemd, maar niet oneerlijk; dat dacht hij wel te weten. Maar de timing was zeker onhandig.

Dus ging hij terug naar zijn kamer, zat op zijn bed, en probeerde te beslissen welke van de 2 opties het minst weerzinwekkend was. Hij dacht na over hoe het voor haar zou zijn om al zijn luiers te verschonen. Grote inbraak van zijn privacy! Maar toch, ze had het al eerder gedaan. Natuurlijk was hij toen dronken en was hij zich niet bewust geweest van deze ervaring. Als hij alleen ‘s nachts een luier droeg, zouden het alleen schone en natte luiers zijn die ze zou zien en verschonen, niet de extreem beschamende poepluiers.

En de andere optie? Het was absoluut ondenkbaar. Hij was al zo ver dat hij het niet erg vond om ‘s nachts luiers te dragen, maar dat was omdat ze maar een deel van de tijd hun werk deden, en dan alleen als hij ervoor koos. 24/7 luiers dragen betekende complete teruggang naar de babyfase, en dat was te veel voor hem. Hij had geen interesse in het ‘verdienen’ van privileges als naar het toilet gaan. Bovendien zou hij dan zeker 1 of meer vieze luiers per dag hebben, en ze waarschijnlijk ook nog buitenshuis dragen (want wat was de kans dat ze iedere keer dat hij wegging thuis was?). Hij wist dat iedere keuze beschamend zou zijn, maar dat de ene optie niet de hele dag zou duren, en werd beperkt tot de nacht, terwijl de andere optie continue vernederend zou zijn.

Dus besloot hij voor optie 1 te gaan, terwijl hij zichzelf voorhield dat het maar 1 week of hoogstens 2 weken zou duren, tot de tentamens achter de rug waren en hij op zoek kon naar een nieuw huis. Hij vond het huis leuk en de vrouw was aardig, maar de dingen begonnen een beetje raar te worden. Toch kon hij nog wel leven met een week of 2.

Hij knikte sullig. Zijn kater had hem hierbij ook niet echt geholpen. Hij voelde zich een beetje verdoofd door deze hele ervaring; het leek zo onecht. Zij, aan de andere kant, leek blij dat het probleem was opgelost. Ze knuffelde hem; hij reageerde bijna niet. “Oeps!” riep ze. “Ik kan je die natte luier maar beter uit doen!”

Ze liep naar de andere kant van het huis, hij volgde haar met tegenzin. Hij voelde zich oncomfortabel over dit alles, dat hij deze nieuwe rol moest aannemen. Maar zij voelde zich blijkbaar heel comfortabel met haar nieuwe rol, en wachtte op hem in de badkamer. Hij stapte de badkamer in, en ze maakte zijn broekje los. Hij begon het babybroekje maar beneden te trekken, maar ze sloeg zijn handen speels weg en deed het voor hem.

“Oké, ga maar op de vloer zitten terwijl ik je babydoekjes pak.”

“Weet je, ik kan dit zelf wel doen,” zei hij, beschaamd om zo duidelijk als een baby behandeld te worden, zelfs als hij haar instructies opvolgde.

“Dat weet ik, maar we hebben een afspraak. Nou, ga maar liggen en trek je knieën op.” Hij zuchtte en deed het, terwijl hij voor zich uit staarde en probeerde te doen alsof hij ergens anders was. Wat zou zijn familie hier wel niet van denken? Neuriënd leunde ze over hem heen, maakte zijn natte luier los en haalde tussen zijn benen door, hem blootleggend. Ze floot toen ze zag hoe nat de luier was, opende het pak babydoekjes en haalde er 1 uit.

“Ehm, dat hoef je echt niet te doen hoor,” zei hij ongerust. “Ik ga gewoon douchen.”

“Nou, ik vind dat het mijn verantwoordelijkheid is,” zei ze, terwijl ze tussen zijn knieën door naar zijn gezicht keek. Ik wil je na het dragen van een luier net zo schoon hebben als voor het dragen. Misschien wel schoner. Trouwens, ik heb al deze babydoekjes toch al, dus ik kan ze maar beter gebruiken.”

Ze begon bij zijn taille, en veegde vastberaden en snel over zijn huis, de resten van de natheid en het poeder zacht wegvegend. Ze veegde zijn liezen, zijn penis en zijn ballen schoon en legde het doekje opzij. “Oké, spreid je benen nu nog iets meer en breng je knieën helemaal naar je gezicht,” zei ze, een ander doekje pakkend.

“He,” riep hij. “Moet je dat echt doen?”

Ze antwoordde niet meteen, en hij zag dat ze naar het doekje keek dat ze gebruikt had. Uiteindelijk zei ze, “Ja, blijkbaar moest ik dat doen. Probeer het een beetje schoner te houden daar beneden, ja? En tot ik tevreden ben, zal ik dat elke dag doen.”

Hij rolde met zijn ogen, maar ze zag hem niet, ze trok de natte luier onder hem vandaan en legde er een schone handdoek voor in de plaats. Hij legde zijn benen instinctief weer op de grond. Ze pakte de natte luier en rolde hem op, terwijl ze zei, “Nou, dat was toch makkelijk? En hoop minder zorgen voor jou. We zullen dit 2 keer per dag doen.” Ze keek bedenkelijk. “Het is zo oncomfortabel en koud hier op de vloer. Ik vraag me af of ik een soort tafel kan vinden die geschikter is. Misschien zijn er vandaag ergens rommelmarkten.”

Ze liep de kamer uit, maar stopte plots en draaide zich om. “Nog 1 ding. Voor nu denk ik dat dit prima zal werken,” zei ze tegen de naakte jongen op de badkamervloer (die probeerde zijn geslachtsdelen te verbergen en probeerde er waardig uit te zien). “Maar nog meer ongelukjes met het toilet en ik zal de andere optie echt uit moeten voeren. Begrijp je dat? Mooi. En tot slot, ik moet die vloer en het toilet schoon hebben voor de middag. Nou, ga maar douchen en dan maak ik ontbijt.”

Ze verdween met de natte luier, en hij bleef achter op de vloer om zijn nieuwe situatie in zich op te nemen. Maar het was te bizar. Hij kon het niet echt accepteren. Hij probeerde het te zien als een vervelend maar noodzakelijk iets tijdens de tentamens, om later opgelost te worden. In feite besloot hij om het allemaal even uit zijn hoofd te zetten, en zich er niet aan te ergeren. Hij zou het negeren en de vernedering een week of 2 accepteren, en dan zou hij verhuizen. Hij had gemengde gevoelens over de verhuizing, vanwege zijn genegenheid voor de vrouw. Maar er waren grenzen van hoe raar hij het liet worden. Hij schudde zijn hoofd, ging douchen en na een uitgebreid ontbijt ging hij aan het werk in zijn kamer. Hij bemerkte dat het humeur van de vrouw nu erg goed was, en ook voelde hij zich beter door haar opgewektheid (of misschien begon de aspirine eindelijk te werken). Hij wist dat ze wilde dat hij gelukkig was, en het duurde even, maar hij gehoorzaamde haar uiteindelijk.

Jammer dat er nooit een vervolg op dit mooie verhaal is gekomen en @Zonnetje100 niet meer online is geweest.