Mijn tweede verhaal post ik hier. Hij is nog niet af maar wel al een redelijke lap tekst. graag hoor ik wat jullie er van vinden. Er zit een lange inleiding bij omdat ik toch even wat meer achtergrond wilde bijvoegen. Graag hoor ik ook van jullie welke kant jullie het graag op zien gaan!
Ik wens jullie veel leesplezier!!!
De kostschool
Daar zat ik dan. Op mijn bed in een slaapzaal. Vanmorgen ben ik hier gekomen. Met mijn ouders ging het eigenlijk al een lange tijd niet goed. De laatste tijd had ik redelijk wat ruzies met mijn broertje en liep het ook niet lekker met mijn ouders. Eigenlijk liep dit al een lange tijd erg slecht. De aandacht van mijn ouders was altijd gefocussed op mijn broertje. Mijn vader ging elke dinsdag en donderdag mee naar de voetbal training, waarna op zaterdag hij een wedstrijd moest spelen. Mijn moeder had nooit omgekeken naar me en vond haar uiterlijk belangrijker dan mij. Sinds een lange tijd had ik niet goed in mijn vel gezeten. Ik was 16 en had het idee dat ik eigenlijk beter niet geboren had kunnen worden. Tenminste, dat was het gevoel dat mijn ouders mij altijd gaven.
Maarja, nu vraag je je af. Hoe ben ik in de situatie gekomen dat ik nu vandaag hier vandaag zo alleen zit op de slaapzaal van de kostschool. Ongeveer een paar maanden geleden begon het. Met mijn ouders had ik wederom een enorme ruzie gehad. Ik kon in hun ogen niks goeds doen en zat mijn broertje alleen maar in de weg. Hiernaast was ik door alle spanningen van in en rond het huis weer begonnen met bedplassen. Dit maakte de sfeer er ook niet beter op in huis. Mijn moeder vond het maar al te leuk om mij publiekelijk te kleineren tegenover vrienden en vreemden. Hiernaast weigerde mijn moeder mijn vuile lakens te wassen en moest ik dit voor straf elke keer zelf doen. Het ergste was altijd dat wanneer we aan het winkelen waren in de supermarkt, wanneer we langs de kinderluiers liepen, zij altijd hardop zei: zo is dat niet wat voor jou? Dat zal een hoop problemen voor je oplossen. Je plast net zoals een baby nog in je bed. Het liefst zij ze dat wanneer er net een paar leeftijdsgenoten van mij langs liepen.
De afgelopen maanden verergerde de situatie wanneer ik frequenter in mijn bed ging plassen en het geruzie om alles en niks met mijn ouders toenam. Mijn broertje was ook net zo´n rotkereltje die gretig gebruik maakte van alle ruzie en begon te stoken waar hij maar kon. Voor mij alle reden om een week geleden, wanneer ik dacht dat mijn broertje en ik alleen thuis waren. ( ik had het idee dat mijn moeder net even naar de buren was). Hem even hard aan te pakken. Ik kwam binnengelopen in zijn kamer en liep op hem af. Ik pakte hem meteen bij zijn kraag. Omdat mijn broertje 13 was schopte hij meteen fel van zich af en begon hard te schreven. Ik pakte hem in de houdgreep en schreeuwde naar hem dat hij normaal moest doen, dat hij moest stoppen met stoken en het wat meer voor me op moest nemen wanneer pap en mam weer eens ruzie met me hadden. Het enige wat uit hem kwam waren scheldwaarden en "laat me los kutwijf". Ik ging toen over de rode en heb begon hem klappen te verkopen. Net toen ik voor de tweede keer wilde uithalen kwam mijn moeder met een rood hoofd binnenstormen. Ze had alles gehoord en nam het natuurlijk gelijk weer op voor mijn broertje.
Ze greep me voor ik het wist beet bij mijn haren en sleurde mij mee achter zich aan naar mijn eigen kamer. Daar aangekomen gooide ze mij op mijn bed. Ze ging op het bed zitten en greep me beet en legde mij over haar knieën. Ze rukte mijn broek los van me en daar lag ik met mijn blote billen als een klein kind over de schoot van mijn moeder. Ze pakte mijn borstel die op mij nachtkastje stond en begon er harde tikken mee uit te delen. Ik schreeuwde het uit van de pijn. Ik zag door mijn ooghoeken mijn broertje in de deuropening staan lachen. Mijn gedachten stonden daar niet lang bij stil wat mijn moeder ging nogsteeds door met tikken uitdelen. Er leek geen einde aan te komen. Mijn billen deden zo enorm veel pijn en ik spartelde en probeerde maar met al mijn macht uit de houdgreep van mijn moeder te komen. Helaas lukte dit niet en naar mijn gevoel hield heeft het meer dan 100 slagen geduurd voordat ze ophield. Abrupt was ze gestopt. Ze gooide mij van haar af op de grond en liep met grote stappen naar de deur van mijn kamer. Ze keerde zich om schreeuwde naar me: dat krijg je als je aan je onschuldige lieve broertje zit. Ze trok de deur hard dicht achter zich er weg was ze.
Ik huilde hard op bed. Niet alleen had mijn moeder me nog nooit zo veel pijn gedaan maar had ze mij ook ze enorm teleurgesteld. Huilend van de pijn lag ik op mijn buik op bed. Mijn billen leken in brand te staan en moesten totaal rood zijn geweest. Opeens was de maat bij mij vol geweest. Ik had mijn broek heel voorzichtig aangedaan en stormde de trap af. Ik rende de kamer door waar ik mijn moeder nog net op de bank zag zitten en haar op zag staan en wat naar mij hoorde schreeuwen. Ik was het zat. Zat van de vernedering. Het geen aandacht krijgen en de zowel fysieke als emotionele pijn die ze mijn in al die jaren toegebracht hadden.
Ik rende de deur uit. Ging links de straat in en zag dat het nog licht was. Het moet toen rond 18:00 geweest zijn op een september avond. Ik rende maar door en door. Aan het einde van onze straat naar links langs de postbus, de kleuterschool en de avondwinkel. Ik rende langs een paar oude mensen die op een bankje zaten en mij raar aankeken. Ik denk dat ik half buiten adem half huilend langs kwam rennen. Toen ik die straat uit was ging ik naar rechts de kerkstraat in. Daar voor de kerk kwam ik tot stilstand. Buiten adem was ik, ik zakte half door mijn benen van vermoeidheid en kwam met mijn billen op het gras naast de straat terecht. Meteen voelde ik de pijn van mijn billen weer en stond meteen weer op en hing voor over gebogen half naar adem snakkend. Ik had dan ook niet door dat er iemand op mij af kwam lopen. De tranen stonden mij in mijn ogen en ik moest er voor mensen die langs zouden lopen erg raar en overstuur uit gezien hebben.
Ik voelde een hand op mijn schouder en een stem van een wat oudere man. Hij zei: gaat het een beetje met je? Vertel wat is er aan de hand. Verschrikt keek ik op en wilde weer weg gaan rennen. De man pakte mij arm vast en zei met een hele rustige en aardige stem: wees niet bang mijn kind. Vertel waardoor ben je zo overstuur. Ik keek op en zag dat het de pastoor van de plaatselijke kerk was waar ik voor stond. Ik was in mijn jeugd nog nooit met de kerk in aanraking geweest. Mijn ouders waren vervent atheïst. Zelf had ik nooit er over nagedacht maar heb altijd het idee dat een kind een kind was van ouders met of zonder een godsdienst en hier zelf niet zo veel in te kiezen had.
De pastoor vroeg me of ik even naar binnen wilde om even op adem te kunnen komen en om even wat te kunnen drinken. Ik had een vreemd gevoel. Een gevoel van vertrouwen dat ik eigenlijk nog niet eerder had ervaren. Met een knikje gaf ik aan de pastoor aan dat ik het prima vond om mee naar binnen in de kerk te gaan. We liepen naar binnen en ik zag de mooie kerk van binnen. We liepen aan de rechterkant langs de rij stoelen naar achterin de kerk. Daar deed hij een deur open en kwam er een keukentje tevoorschijn. Hij pakte een glas water, vulde die met koud water en zette het glas op tafel. Kom kind, kom zitten, dan kan je even bijkomen. Ik vertelde hem dat ik liever even bleef staan en ging achter de stoel staan. Hij ging zelf naar het aanrecht en pakte ook zelf een glas water. Hij ging aan de tafel zitten en zei toen. Hoi, ik ben pastoor Maartens. Wie ben jij? Met nogsteeds een beetje trillende stem zei ik. Dag pastoor Maartens, ik ben Marina.
Beste Marina, ik ben pastoor en tegen mij kan je alles vertellen. Ik zag je voor mijn kerk half buiten adem staan, ik zag dat je gezicht vol met tranen was. Wat is er voor ernstigs gebeurd dat je zo over je toeren bent. Waar kan ik je mee helpen? Ik keek hem aan, daar zat een man van rond de zestig. Met een zwart gewaad met een wit balkje onder zijn kin. Ik had zelf wel eens een pastoor op de tv gezien maar nog nooit in het echt. Ik had ook geen idee hoe alles heette wat hij aan had. Een beetje raar gevoel kwam in mij op. Een gevoel dat ik hem kon vertrouwen. Ik begon met praten. Ik vertelde hem van mijn ruzies die ik thuis had. De ruzies die al zo´n lange tijd duurden. De ruzies met mijn broertje, en uiteindelijk de reden waardoor ik op deze avond hard buiten adem voor de kerk had gestaan. Hij stond op en pakte een kussen vanuit de hoek. Hij legde de kussen op de stoel voor me en zei: ik denk dat je dit dan wel wat prettiger zal vinden. Lukt het je nu wel om te gaan zitten?
Ik ging zitten. Ik heb die avond nog een uur met de pastoor zitten te praten. Rond ongeveer 19:00 vertelde hij me dat het toch misschien beter was om weer naar huis te gaan omdat mijn ouders nu wel zeer waarschijnlijk redelijk ongerust zouden zijn. Ik was angstig en ik wilde niet naar huis. Hij vertelde mij dat hij wel even met mij mee zou komen. Hij vroeg me of ik het prettig vond als we zouden proberen om er samen uit te komen. Ik wilde niet terug. Ik wilde weg van mijn ouders, weg van mijn broertje. Ik wilde mijn eigen leven hebben.
Toch heeft de pastoor mij die avond terug gestuurd. Ik ben thuis aangekomen maar na ongeveer een week van heftige ruzies heb ik besloten om wederom naar de pastoor te gaan en met de pastoor ben ik samen naar jeugdzorg gegaan. Samen met de jeugdzorg ben ik in een mum van tijd naar de kostschool overgebracht. Daar ben ik vanmorgen samen met de pastoor die mij bracht aangekomen. Nu, een paar uurtjes later zit ik alleen op mijn bed in de slaapzaal van de kostschool. De slaapzaal is niet zo groot. Het is een grote etage met steeds een slaapkamer met 3 bedden. De twee andere bedden die ik om mij heen zie zijn leuk versiert met allemaal posters van naar wat mij lijkt idolen van de twee andere meisjes die hier slapen. Ik herken er een paar van TV van de posters maar ook een grote hoeveelheid niet.
Naar mij op bed stond een tas en een koffer. Hierin zaten al mijn spullen die ik mee genomen had van mijn huis van mijn ouders. Ik had een kas voor mijzelf die naast mijn bed stond. Ik begon rustig mijn tas uit te pakken en al mijn kleren op de planken te leggen. Ik had geen foto´s van mijn familie meegenomen. Mijn tijd daar was verziekt. Ik was blij dat ik daar eindelijk weg was. Na ongeveer een uur heb ik al mijn kleren uitgepakt en heb het kleine stukje dat van mij is een beetje mijn eigen gemaakt. Net toen ik klaar was kwam het hoofd van de kostschool mijn kamer binnen. Dag Marina, ik ben mevrouw Diepema. Ik ben het hoofd van deze school en wil je graag welkom heten op kostschool Maasborg. Hier zul je je havo afmaken en zul je over ongeveer anderhalf jaar, wanneer alles goed gaat weer weg gaan. Ik zie dat je al je spullen al uitgepakt heb en ik wil je vragen om mee te komen voor het avond eten. Hier zal ik je even voorstellen aan de andere 250 meisjes die hier op deze school zitten.
Ik kan je alvast vertellen dat je geluk gehad hebt dat je op deze school kon komen. Ik heb gelezen over je achtergrond. Ik wil je meegeven dat de rest van de meisjes hier een andere achtergrond hebben en hier zijn omdat de ouders vaak ik het buitenland zijn en dus niet kunnen zorgen voor kun kinderen. Zij blijven hier allemaal totdat ze zelf op kamers gaan om te studeren.
Kom nu mee dan? Dan gaan we even kennis maken met de andere meisjes. We liepen de kamer uit en kwamen in een grote gang terecht. Daar gingen we naar links en liepen de gang door totdat we in een grote hal terecht kwamen met een grote brede trap die naar boven en beneden leidde. We namen de trap naar beneden en liepen door een hal en kwamen uit in een grote eetzaal. Daar stonden mooie tafels met stoelen en zat iedereen klaar om te gaan eten. Mevrouw Diepema klapte in haar handen en zei: “meisjes, vandaag is Marina nieuw gekomen in onze kostschool. Ik wil jullie allen vragen om Marina het zo snel mogelijk naar haar zin te laten hebben. Marina, ga jij maar aan die tafel daar zitten, en mevrouw Diepema wees naar rechts.
Ik ging zitten en praatte gezellig met de meisjes aan mij kamer. De meisjes vroegen waar ik vandaan kwam in welke kamer is sliep etc.. Het was enorm gezellig. Na het eten, wat enorm lekker was, had iedereen nog eerst een uurtje om nog wat huiswerk te gaan maken. Iedereen liep de eetkamer uit en pakte zijn boeken en ging in de bibliotheek of in een andere zaal nog even een uurtje wat studeren.
Ikzelf pakte een boek uit de bibliotheek en ging in dat uurtje wat lezen omdat ik nog niet echt wist wat het huiswerk was en in welke klas ik precies terecht zou komen. Na het uurtje studeren was het negen uur. We mochten nog een uurtje gezellig dingen doen waar ik veel andere meisjes van de kostschool heb leren kennen. Het was enorm gezellig! Toen het tien uur was moest iedereen naar boven. Haar nachtjapon aan doen en klaar maken voor de nacht. Zodoende ik ook, ik poetste mijn tanden en ging naar mijn kamer. Daar lagen Karin en Anne al op ben en we hebben tot een uurtje of half elf nog liggen kletsen in bed. Om half elf moesten de lichten uit en moesten we slapen. Ik ging lekker liggen en dacht aan de leuke dag die ik had gehad.
Mijn leukste dag sinds jaren zo denk ik wel bij mijzelf. Ik lag lekker in bed, toen ik weer dacht aan de afgelopen maanden waarin ik vrijwel elke nacht nat was geweest. Hoe zou dat nu gaan nu ik weg thuis ben… Wat als ik morgen weer nat ben ging er door mijn hoofd. Ik voelde me opeens een stuk minder lekker en had het gevoel dat het wel weer eens verkeerd kon gaan vannacht. Ik ging voor de zekerheid nog even uit bed en ging nog even naar de WC. Zodat ik zeker kon weten dat ik een lege blaas had. Ik ging in bed liggen en slip voordat ik het wist.
Het was nog donker zag ik. Ik opende mijn ogen, iets had me wakker gemaakt. Ik keek om mij heen en zag niet veel. Het was nog pikken donker. Ik klikte op mijn nachtlampje. Die sprong aan, ik keek op mijn horloge en zag dat het vier uur was. Ik vroeg me af wat mij wakker gemaakt had. Ik wilde weer gaan slapen toen ik wat voelde. De paniek sloeg toen toe. Ik had door dat ik weer in mijn bed geplast had. Ik was nog wel zo enorm voorzichtig geweest. Ik was van tevoren nog wel naar de WC geweest maar dat had het kennelijk niet verholpen. Hoe langer ik wakker was de meer ik de steeds klammer wordende lakens tegen mij aan voelde. Ik keek om mij heen. Ik zag dat Anne en Karin nog aan het slapen waren. Ik voelde me hopeloos. Ik was er nu pas een dag en had geen idee waar ik schone lakens kon halen.
Of hoe met überhaupt zal reageren op de natte lakens waar ik nu op lag. Ik weet niet hoe maar ik werd rond zeven uur weer wakker. Een hard schellend geluid gilde door de gang. Kennelijk moest iedereen om vandaag om zeven uur opstaan. Het was zaterdag en de sportlessen voor de meisjes begonnen. Ik keek om mij heen, Karin en Anne stapten uit bed. Deden hun slippers aan en gingen naar de douches om te gaan douchen. Toen ze de kamer uit waren ging ik snel onder mijn lakens vandaan en sloeg ze snel weer dicht. Ik deed snel mijn nachtjapon uit en deed een nieuwe aan. Ik pakte mijn handdoek en rende achter de meisjes aan naar de douches. Hier was meteen plaats en ik kon meteen gaan douchen. Ik was na tien minuten helemaal weer schoon en kwam met mijn handdoek om mij heen de douche weer uit. Ik liep naar mijn kamer waar Karin en Anne al bijna aangekleed stonden. Ik kleedde me om en ze gingen alvast ontbijten. Ik liep ook naar buiten en kwam daar zuster Else tegen.
Ik vertelde aan zuster Else wat er was gebeurt. Ze vertelde me dat het iedereen wel eens kon gebeuren en dat het vast de spanning moest zijn geweest van het nieuwe begin in de kostschool met allemaal nieuwe dingen in mijn omgeving. Ze vertelde me wel dat ze het bijhield omdat alles in de kostschool moest worden bijgehouden. Ze vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken en dat als ik straks weer op mijn kamer kwam ik een schoon bed aan zou treffen. Ik ging naar beneden naar het ontbijt. De dag volgde met leuke sportieve bezigheden en nog wat leuke spelletjes. Die nacht ging ik weer vroeg van tevoren naar de WC en net voor het slapen nog een keer. Ik ging weet in bed liggen, praatte nog wat met Anne en Karin en voel in slaap. Wederom rond vier uur werd ik wakker. Ik wist meteen al hoe laat het was. Ik had wederom in mijn bed gepast.
Helaas herhaalde mijn bedplassen zich nog twee maal waarna ik dinsdag ochtend weer naar Else toe moest. Zij vertelde me dat ze wel een oplossing had voor het bedplassen. Ik moest voor het slapen gaan even bij haal langs komen. Die avond liep ik nadat alle meisjes al in bed lagen mijn kamer uit en liep ik naar de zusters. Hier zat Else samen met nog een andere dame nog wat te lezen. Ze zag me binnenkomen en gaf me een goedkeurend knikje. Beste Marina begon ze, de dame die hier naast me zit is een dokter, ik heb haar gevraagd om even langs te komen omdat we met een klein probleempje zitten.
De dokter komt je even onderzoeken of ze er achter kan komen waardoor je bedplas problemen veroorzaakt worden. In de hoek van de kamer stond een bed. De dokter vroeg me of ik hier even op wilde liggen en mijn onderbroek onder mijn nachtjapon uit wilde doen. Ik ging liggen en de dokter kwam naast mij zitten op een stoel. Ze drukte op een paar plaatsen op mijn buik en vroeg of het ergens pijn deed. Dit deed het niet. Ze tilde mijn nachtjapon wat naar voren en deed twee witte doktershandschoentjes aan. Ze zei, Marina, dit kan even wat minder prettig zijn, maar ik moet even kijken of ik aan de buitenkant kan zien of er iets de veroorzaker is van je bedplas problemen.
De Dokter voelde aan mijn plasbuis en stak er een klein ijzer staafje een klein stukje in en deed het er weer uit. Er ging een bibbering door mijn lichaam. Het staafje was een beetje koud. De dokter liep even weg met Else en praatte in een hoekje van de kamer. Ik kon niet zo enorm veel ervan verstaan. Ze liepen terug en de dokter zei: “Marina, het spijt me maar ik zie dat je een wat zwakker spier hebt. In je slaap ontspan je je een beetje waardoor je, wanneer je moet plassen je plas laat lopen. Dit is niets om je voor te schamen. Er zijn een paar andere meisjes op school die precies hetzelfde probleem hebben.
Ik keek de dokter aan een begreep eigenlijk nog niet echt wat ze bedoelde. De dokter ging verder. Marina, wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen is dat je in ieder geval nu, en misschien voor een veel langere tijd je plas ´s nachts zal laten lopen. Ik keek haar verbaasd aan. Ik dacht dat dit door de spanning kwam begin ik en de tranen liepen over mijn wangen. Ik had niet verwacht dat dit iets was wat blijvend was. De dokter troostte me en ging verder. Marina, ik wil dat je nu goed naar me luistert. Het is niks waar je je voor moet schamen maar vanaf nu is de beste oplossing dat je ´s nachts luiers gaat dragen.
Luiers dacht ik. Maar ik ben toch geen baby zeg ik. Nee Marina, zei de dokter, maar in één klein deel wel. Je plast ook nog ´s nachts in je bed. Ik wist niet wat me gebeurde. Ik moest een luier om. De dokter zei: “Marina, wil je even weer op bed gaan liggen?”, dan kan Else je een luier omdoen. Ze doet dit ook bij enkele andere meisjes van de school en is hier bekend mee. Ik wilde niet maar Else duwde me zacht naar achteren. Ik lag op bed en mijn nachtjapon werd wat meer naar achteren geschoven. Ik hoorde geritsel op de achtergrond en Else duwde met haar hand een beetje mijn kontje omhoog. Ze legde de luier onder mij en vertelde me dat ik nog even mijn kontje omhoog moest houden. Ze pakte nog twee andere dingen en legde die in de luier.
Ik mocht mijn billen weer naar beneden doen en voelde een zacht wat het leek kussentje onder mijn billen. Het was redelijk dik zo te voelen. Else pakte de voorkant van de luier en deed hem dicht over mijn buik. Ze plakte de zes plakstrips dicht waarna ze de onderste weer open deed en nog net wat strakker dicht maakte. Ze vouwde de randjes aan de bovenkant naar benenden en bij mijn liezen voelde ze wat na. Toen pakte ze een heel dun broekje uit de kast en deze moest ik aan doen. Ik mocht van mijn plaats af komen en wilde mijn benen bij elkaar doen net voor het staan. Dit lukte maar nauwelijks. Ik had een enorm pakket tussen mijn benen. Ik stond weer op mijn benen en deed mijn nachtjapon naar beneden. Je zag de luier aan de buitenkant behoorlijk zitten.
Het valt best mee meisje zei Else, morgen vroeg moet je maar weer even langskomen en dan doe ik je luier af. Je mag onder geen beding aan de luier zitten omdat er anders de kans is dat de luier gaat lekker ´s nachts en ik wil niet weer je lakens verschonen. Alleen de zusters mogen aan je luiers zitten, is dat duidelijk? Ja, zei ik, hop en nu naar je bed en Else gaf me een klopje op mijn kont achterna. Ik liep via de gang naar mijn kamer, de luier kraakte redelijk en ik had het idee dat iedereen er bijna wakker van zou worden. Dit zat natuurlijk alleen maar in mijn hoofd want als het zo stil is dan hoor je zelfs een speld vallen.
Ik opende de deur van mijn kamer en zag dat Anne en Karin al sliepen. Ik ging slapen en werd een kwartiertje later door Anne wakker gemaakt. Hey Marina, waar was je net? We hebben nog even gewacht maar dachten dat je weg was. Ik was even bij zuster Else vertelde ik haar. Ze begon te lachen… wat? Was je bij Else.. maar… dat betekend dat je nog in je bed plast of niet? Ik keek haar een beetje bang aan. Zonder dat ik er erg in had had ze de deken opengeslagen en had haar hand op mijn kruis gelegd… Ze moest hard lachen en maakte Karin wakker. Hey Karin we hebben een kleine bedplasser in onze kamer. Karin keek een beetje slaperig uit haar ogen. Er verscheen langzaam maar zeker een glimlach op haar gezicht.
Karin begon ook hard te lachen. Welk meisje van 16 plast nu nog in haar bed. Jeetje, het ziet er ook echt niet uit zeg. Wat een enorme bulk heb jij daar zitten. Ze moesten hard lachen en schreeuwen het bijna uit. Ze waren me nog hartelijk aan het belachelijk maken toen opeens de deur open ging. Else stond in de deur en keek Karin en Anne boos aan. Waarom zijn jullie uit bed? En wat hoor ik hier allemaal? Marina heeft een probleempje waar ze niks aan kan doen. Ze heeft er zelf ook niet om gevraagd om haar plas ´s nachts niet op te kunnen houden. Kom allebei maar even mee. Kennelijk zijn jullie nog lang niet moe en daar weet ik wel wat op.
De twee meisjes gingen met Else mee en de deur ging dicht. Ik lag weer in bed met mijn dekens warm om mij heen. Ik voelde de bulk van de luier goed. Ik ging op mijn buik liggen en was bijna in slaap gevallen toen ik 2 mensen de ging in hoorde lopen. De deur ging open en Anne en Karin kwamen naar binnen. Ik hoorde wat kraken en vroeg me af wat het was. Was het?.... had Else ze ook een luier om gedaan als straf? Ik kon het me niet voorstellen maar Karin en Anne gingen zonder iets te zeggen in hun bed liggen en gingen slapen. Om acht uur ging de bel buiten en de deur ging open. Else kwam naar binnen lopen en deed de deur achter haar dicht. Zo dames allemaal nog een droge luier? Karin, Anne en ik kwamen onder de lakens vandaan en kwamen uit onze bedden en stonden voor Else. Wat dacht ik? Dames …. Luiers…. ? maar dan ….
Ja, Marina begon Else, ik heb gisteren besloten om Anne en Karin maar eens te laten voelen wat het is om een luier te dragen. Zo dames, ik zal even voelen of jullie nog droog zijn. Anne en Karin kregen een rode kleur. Else voelde aan de voorkant bij Anne en Karin. Goed zo dames, jullie hebben de luier vannacht gebruikt waar hij voor bedoeld was. Karin en Anne kijken elkaar verschrikt aan? Maar ik voel helemaal niet dat hij nat is. Hij is helemaal niet nat. Jawel, hoor dames kijk maar aan de voorkant. De strip is verkleurd. Maar de luier neemt alles snel op dus jullie huidje is lekker droog.
Meisjes, jullie hebben een normale luier aan en als straf moeten jullie de luier vandaag aanhouden. Dit is jullie straf om iemand uit te lachen voor iets waar zij zelf niks aan kan doen. Else keek erg streng naar Karin en Anne. Ze scholden Else uit. De twee waren een van de meest populaire meisjes van de school en zouden echt niet met een luier in school rond lopen. De deur ging wederom open en het hoofd van de school kwam binnenlopen. Karin en Anne, jullie luisteren nu als de wiederweerga naar Else! Hop pak jullie rokjes en doe ze aan. De twee meisjes waren maar al te bang voor de hoofd van de school dat ze zo snel als ze konden hun rokje pakten en deze aan deden over de luier. En voor jou Marina, loop met Else mee dan zal ze even je luier uit doen en dan kan je douchen. Else pakte me bij mijn hand en we liepen richting de kamer van de zusters.
Bij de kamer aangekomen pakte Else een zeiltje en legde deze op het bed neer. Kom er maar op liggen zei Else. Ik ging erop liggen en moest mijn nachtjapon omhoog doen. Ik hoorde de plakkers open kraken en voelde de koude lucht naar binnen stromen. Zo meisje zei Else, we hebben geluk gehad dat we er extra inleggers in gelegd hebben. Ze haalde de zware luier onder me vandaan en pakte van vochtige doekjes en maakte me schoon. Zo meisje ga nu maar lekker douchen. Dan kan je aan je lessen beginnen. Ik liep richting de douches, douchte me snel en kleedde me aan in het schooltenue. Daarna ging ik snel naar beneden om te ontbijten. Toen ik binnenkwam stond de hoofd van de school er. Karin en Anne stonden naast haar.
Leerlingen begon ze, Hier naast mij staan Karin en Anne. De twee leerlingen hier vonden het maar al te leuk om een mede scholier hard uit te lachen omdat ze voor medische noodzaak een luier ´s avonds aan moesten. Vandaar zoals jullie zien hebben de twee meisjes ook vannacht een luier om gehad en deze moeten ze de hele verdere dag dragen. Pas aan het einde van de dag mag hij uit. Als ik ook maar één van jullie er om zie lachen, nu of de komende weken dan kunnen jullie ervan verzekerd zijn dat jullie hetzelfde zullen ondergaan. De meisjes in de zaal hielden meteen op met giechelen.
Zo Anne en Karin ga nu maar zitten. Probeer nog wat ontbijt naar binnen te krijgen. De hoofd liep weg en de meisjes begonnen weer te praten. Ik zelf at nog wat en ging naar mijn les. Die avond tijdens het avondeten zag ik Anne en Karin zitten. Ik zag toen ik binnen kwam lopen dat er, in tegenstelling tot de dagen ervoor, niemand om ze heen zat. Ik liep naar ze toe en ging naast ze zitten. Net toen ik ging zitten wilde ik eigenlijk meteen weer opstaan. Wat een enorme stank kwam er van de twee af.
Ze hadden duidelijk in hun luier geplast en gepoept. Anne en Karin keken enorm ongemakkelijk toen ik naast ze kwam zitten. De tranen rolden bijna over hun gezichten. De stank die bij het begin nog wel redelijk dragelijk was werd steeds erger. Naast me hoorde ik opeens een scheet en keek naast me. Ik zag Anne verstard kijken en zag dat ze voor de tweede keer in haar luier aan het poepen was. Ze stond op en rende huilend weg de zaal uit. Karin stond ook op en rende haar achterna. De meisjes in de zaal wilden hard lachen maar dachten weer terug aan hetgeen dat het hoofd gezegd had.
Anne kwam het eerste bij de zuster aan en de zuster keek haar aan. Zo meisje, ik zie dat je een volle broek hebt. Wat een stank kan jij maken. Kom maar mee, net toen ze de deur uit liepen kwam ook Karin aanlopen. Zo Karin, kom jij ook maar meteen mee. Ze gingen een deurtje in en maar een privé douche waar de meisjes normaal niet mochten komen. Het was een totaal andere douche dan normaal. Het zag eruit als een soort invalide douche. Met een bad en veel stangen waar je je aan vast kon houden. Op datzelfde moment speelde er nog wat anders af in de eetzaal.
Marina zat haar avond eten te eten en voelde opeens een warm en nat geval onder haar. Ze vroeg zich af wat het zou kunnen zijn en dacht meteen terug aan de natte nachten die ze had beleefd. Langzaam ging ze met haar hand onder der rokje om te voelen wat het zou kunnen zijn. En inderdaad ze had op klaar lichte dag in der slipje geplast. Veel tijd om hierover na te denken kreeg ze niet. Want het plasje liep en liep maar door totdat ze het stilletjes op de vloer hoorde druppelen.
Op dit moment viel Marina in tranen uit en liep huilen de uitzaal uit. Ze wist niet wat te doen om naar zuster Else te gaan schaamde ze zich te veel, daarom ging ze maar naar der kamer. Toen ze in haar kamer aankwam wilde ze eigenlijk huilen op bed gaan liggen. Maar wacht eens dan maak ik mijn bed nu al vies en dan zou Else boos worden nee dat wil ik niet. Ze liep naar de badkamer en ging huilend ineengekropen in de douche zitten.
Karin moest als eerste in het bad gaan staan. Else deed de luier los en deze viel met een plof in het bad. De geur was bijna ondragelijk en Else moest bijna kokhalzen. Ze pakte de luier uit het bad en deed het meteen in een zak. Ze pakte de douchekop en zette deze op de billen van Karin, Karin bibberde van het lauwe water en huilde licht. Ze voelde zich zo enorm vies. Else maakte Karin schoon en zeepte haar hele lichaam in. Ze werd van top tot teen gewassen en stapte na tien minuten schoon het bad uit. Ze mocht haar slipje aan doen en moest meteen naar de slaapkamer.
Voor Anne was het tafereel niet anders. Ook haar luier zat vol, voller kon bijna niet voordat hij zou gaan lekker. Na veel wassen en schrobben was ook Anne schoon. Ze mocht ook naar haar kamer om haar nachtjapon aan te trekken. Else pakte de zak met overvolle luiers op en bracht deze naar de afvalbak in de gemeenschappelijke douche ruimte. Ze deed de zak in de vuilnisbak daar en wilde net weg lopen toen ze een huilend geluid hoorde. Ze bleef even stil staan en hoorde dat het uit de hoek van een van de douche cabines kwam.
Ik wens jullie veel leesplezier!!!
De kostschool
Daar zat ik dan. Op mijn bed in een slaapzaal. Vanmorgen ben ik hier gekomen. Met mijn ouders ging het eigenlijk al een lange tijd niet goed. De laatste tijd had ik redelijk wat ruzies met mijn broertje en liep het ook niet lekker met mijn ouders. Eigenlijk liep dit al een lange tijd erg slecht. De aandacht van mijn ouders was altijd gefocussed op mijn broertje. Mijn vader ging elke dinsdag en donderdag mee naar de voetbal training, waarna op zaterdag hij een wedstrijd moest spelen. Mijn moeder had nooit omgekeken naar me en vond haar uiterlijk belangrijker dan mij. Sinds een lange tijd had ik niet goed in mijn vel gezeten. Ik was 16 en had het idee dat ik eigenlijk beter niet geboren had kunnen worden. Tenminste, dat was het gevoel dat mijn ouders mij altijd gaven.
Maarja, nu vraag je je af. Hoe ben ik in de situatie gekomen dat ik nu vandaag hier vandaag zo alleen zit op de slaapzaal van de kostschool. Ongeveer een paar maanden geleden begon het. Met mijn ouders had ik wederom een enorme ruzie gehad. Ik kon in hun ogen niks goeds doen en zat mijn broertje alleen maar in de weg. Hiernaast was ik door alle spanningen van in en rond het huis weer begonnen met bedplassen. Dit maakte de sfeer er ook niet beter op in huis. Mijn moeder vond het maar al te leuk om mij publiekelijk te kleineren tegenover vrienden en vreemden. Hiernaast weigerde mijn moeder mijn vuile lakens te wassen en moest ik dit voor straf elke keer zelf doen. Het ergste was altijd dat wanneer we aan het winkelen waren in de supermarkt, wanneer we langs de kinderluiers liepen, zij altijd hardop zei: zo is dat niet wat voor jou? Dat zal een hoop problemen voor je oplossen. Je plast net zoals een baby nog in je bed. Het liefst zij ze dat wanneer er net een paar leeftijdsgenoten van mij langs liepen.
De afgelopen maanden verergerde de situatie wanneer ik frequenter in mijn bed ging plassen en het geruzie om alles en niks met mijn ouders toenam. Mijn broertje was ook net zo´n rotkereltje die gretig gebruik maakte van alle ruzie en begon te stoken waar hij maar kon. Voor mij alle reden om een week geleden, wanneer ik dacht dat mijn broertje en ik alleen thuis waren. ( ik had het idee dat mijn moeder net even naar de buren was). Hem even hard aan te pakken. Ik kwam binnengelopen in zijn kamer en liep op hem af. Ik pakte hem meteen bij zijn kraag. Omdat mijn broertje 13 was schopte hij meteen fel van zich af en begon hard te schreven. Ik pakte hem in de houdgreep en schreeuwde naar hem dat hij normaal moest doen, dat hij moest stoppen met stoken en het wat meer voor me op moest nemen wanneer pap en mam weer eens ruzie met me hadden. Het enige wat uit hem kwam waren scheldwaarden en "laat me los kutwijf". Ik ging toen over de rode en heb begon hem klappen te verkopen. Net toen ik voor de tweede keer wilde uithalen kwam mijn moeder met een rood hoofd binnenstormen. Ze had alles gehoord en nam het natuurlijk gelijk weer op voor mijn broertje.
Ze greep me voor ik het wist beet bij mijn haren en sleurde mij mee achter zich aan naar mijn eigen kamer. Daar aangekomen gooide ze mij op mijn bed. Ze ging op het bed zitten en greep me beet en legde mij over haar knieën. Ze rukte mijn broek los van me en daar lag ik met mijn blote billen als een klein kind over de schoot van mijn moeder. Ze pakte mijn borstel die op mij nachtkastje stond en begon er harde tikken mee uit te delen. Ik schreeuwde het uit van de pijn. Ik zag door mijn ooghoeken mijn broertje in de deuropening staan lachen. Mijn gedachten stonden daar niet lang bij stil wat mijn moeder ging nogsteeds door met tikken uitdelen. Er leek geen einde aan te komen. Mijn billen deden zo enorm veel pijn en ik spartelde en probeerde maar met al mijn macht uit de houdgreep van mijn moeder te komen. Helaas lukte dit niet en naar mijn gevoel hield heeft het meer dan 100 slagen geduurd voordat ze ophield. Abrupt was ze gestopt. Ze gooide mij van haar af op de grond en liep met grote stappen naar de deur van mijn kamer. Ze keerde zich om schreeuwde naar me: dat krijg je als je aan je onschuldige lieve broertje zit. Ze trok de deur hard dicht achter zich er weg was ze.
Ik huilde hard op bed. Niet alleen had mijn moeder me nog nooit zo veel pijn gedaan maar had ze mij ook ze enorm teleurgesteld. Huilend van de pijn lag ik op mijn buik op bed. Mijn billen leken in brand te staan en moesten totaal rood zijn geweest. Opeens was de maat bij mij vol geweest. Ik had mijn broek heel voorzichtig aangedaan en stormde de trap af. Ik rende de kamer door waar ik mijn moeder nog net op de bank zag zitten en haar op zag staan en wat naar mij hoorde schreeuwen. Ik was het zat. Zat van de vernedering. Het geen aandacht krijgen en de zowel fysieke als emotionele pijn die ze mijn in al die jaren toegebracht hadden.
Ik rende de deur uit. Ging links de straat in en zag dat het nog licht was. Het moet toen rond 18:00 geweest zijn op een september avond. Ik rende maar door en door. Aan het einde van onze straat naar links langs de postbus, de kleuterschool en de avondwinkel. Ik rende langs een paar oude mensen die op een bankje zaten en mij raar aankeken. Ik denk dat ik half buiten adem half huilend langs kwam rennen. Toen ik die straat uit was ging ik naar rechts de kerkstraat in. Daar voor de kerk kwam ik tot stilstand. Buiten adem was ik, ik zakte half door mijn benen van vermoeidheid en kwam met mijn billen op het gras naast de straat terecht. Meteen voelde ik de pijn van mijn billen weer en stond meteen weer op en hing voor over gebogen half naar adem snakkend. Ik had dan ook niet door dat er iemand op mij af kwam lopen. De tranen stonden mij in mijn ogen en ik moest er voor mensen die langs zouden lopen erg raar en overstuur uit gezien hebben.
Ik voelde een hand op mijn schouder en een stem van een wat oudere man. Hij zei: gaat het een beetje met je? Vertel wat is er aan de hand. Verschrikt keek ik op en wilde weer weg gaan rennen. De man pakte mij arm vast en zei met een hele rustige en aardige stem: wees niet bang mijn kind. Vertel waardoor ben je zo overstuur. Ik keek op en zag dat het de pastoor van de plaatselijke kerk was waar ik voor stond. Ik was in mijn jeugd nog nooit met de kerk in aanraking geweest. Mijn ouders waren vervent atheïst. Zelf had ik nooit er over nagedacht maar heb altijd het idee dat een kind een kind was van ouders met of zonder een godsdienst en hier zelf niet zo veel in te kiezen had.
De pastoor vroeg me of ik even naar binnen wilde om even op adem te kunnen komen en om even wat te kunnen drinken. Ik had een vreemd gevoel. Een gevoel van vertrouwen dat ik eigenlijk nog niet eerder had ervaren. Met een knikje gaf ik aan de pastoor aan dat ik het prima vond om mee naar binnen in de kerk te gaan. We liepen naar binnen en ik zag de mooie kerk van binnen. We liepen aan de rechterkant langs de rij stoelen naar achterin de kerk. Daar deed hij een deur open en kwam er een keukentje tevoorschijn. Hij pakte een glas water, vulde die met koud water en zette het glas op tafel. Kom kind, kom zitten, dan kan je even bijkomen. Ik vertelde hem dat ik liever even bleef staan en ging achter de stoel staan. Hij ging zelf naar het aanrecht en pakte ook zelf een glas water. Hij ging aan de tafel zitten en zei toen. Hoi, ik ben pastoor Maartens. Wie ben jij? Met nogsteeds een beetje trillende stem zei ik. Dag pastoor Maartens, ik ben Marina.
Beste Marina, ik ben pastoor en tegen mij kan je alles vertellen. Ik zag je voor mijn kerk half buiten adem staan, ik zag dat je gezicht vol met tranen was. Wat is er voor ernstigs gebeurd dat je zo over je toeren bent. Waar kan ik je mee helpen? Ik keek hem aan, daar zat een man van rond de zestig. Met een zwart gewaad met een wit balkje onder zijn kin. Ik had zelf wel eens een pastoor op de tv gezien maar nog nooit in het echt. Ik had ook geen idee hoe alles heette wat hij aan had. Een beetje raar gevoel kwam in mij op. Een gevoel dat ik hem kon vertrouwen. Ik begon met praten. Ik vertelde hem van mijn ruzies die ik thuis had. De ruzies die al zo´n lange tijd duurden. De ruzies met mijn broertje, en uiteindelijk de reden waardoor ik op deze avond hard buiten adem voor de kerk had gestaan. Hij stond op en pakte een kussen vanuit de hoek. Hij legde de kussen op de stoel voor me en zei: ik denk dat je dit dan wel wat prettiger zal vinden. Lukt het je nu wel om te gaan zitten?
Ik ging zitten. Ik heb die avond nog een uur met de pastoor zitten te praten. Rond ongeveer 19:00 vertelde hij me dat het toch misschien beter was om weer naar huis te gaan omdat mijn ouders nu wel zeer waarschijnlijk redelijk ongerust zouden zijn. Ik was angstig en ik wilde niet naar huis. Hij vertelde mij dat hij wel even met mij mee zou komen. Hij vroeg me of ik het prettig vond als we zouden proberen om er samen uit te komen. Ik wilde niet terug. Ik wilde weg van mijn ouders, weg van mijn broertje. Ik wilde mijn eigen leven hebben.
Toch heeft de pastoor mij die avond terug gestuurd. Ik ben thuis aangekomen maar na ongeveer een week van heftige ruzies heb ik besloten om wederom naar de pastoor te gaan en met de pastoor ben ik samen naar jeugdzorg gegaan. Samen met de jeugdzorg ben ik in een mum van tijd naar de kostschool overgebracht. Daar ben ik vanmorgen samen met de pastoor die mij bracht aangekomen. Nu, een paar uurtjes later zit ik alleen op mijn bed in de slaapzaal van de kostschool. De slaapzaal is niet zo groot. Het is een grote etage met steeds een slaapkamer met 3 bedden. De twee andere bedden die ik om mij heen zie zijn leuk versiert met allemaal posters van naar wat mij lijkt idolen van de twee andere meisjes die hier slapen. Ik herken er een paar van TV van de posters maar ook een grote hoeveelheid niet.
Naar mij op bed stond een tas en een koffer. Hierin zaten al mijn spullen die ik mee genomen had van mijn huis van mijn ouders. Ik had een kas voor mijzelf die naast mijn bed stond. Ik begon rustig mijn tas uit te pakken en al mijn kleren op de planken te leggen. Ik had geen foto´s van mijn familie meegenomen. Mijn tijd daar was verziekt. Ik was blij dat ik daar eindelijk weg was. Na ongeveer een uur heb ik al mijn kleren uitgepakt en heb het kleine stukje dat van mij is een beetje mijn eigen gemaakt. Net toen ik klaar was kwam het hoofd van de kostschool mijn kamer binnen. Dag Marina, ik ben mevrouw Diepema. Ik ben het hoofd van deze school en wil je graag welkom heten op kostschool Maasborg. Hier zul je je havo afmaken en zul je over ongeveer anderhalf jaar, wanneer alles goed gaat weer weg gaan. Ik zie dat je al je spullen al uitgepakt heb en ik wil je vragen om mee te komen voor het avond eten. Hier zal ik je even voorstellen aan de andere 250 meisjes die hier op deze school zitten.
Ik kan je alvast vertellen dat je geluk gehad hebt dat je op deze school kon komen. Ik heb gelezen over je achtergrond. Ik wil je meegeven dat de rest van de meisjes hier een andere achtergrond hebben en hier zijn omdat de ouders vaak ik het buitenland zijn en dus niet kunnen zorgen voor kun kinderen. Zij blijven hier allemaal totdat ze zelf op kamers gaan om te studeren.
Kom nu mee dan? Dan gaan we even kennis maken met de andere meisjes. We liepen de kamer uit en kwamen in een grote gang terecht. Daar gingen we naar links en liepen de gang door totdat we in een grote hal terecht kwamen met een grote brede trap die naar boven en beneden leidde. We namen de trap naar beneden en liepen door een hal en kwamen uit in een grote eetzaal. Daar stonden mooie tafels met stoelen en zat iedereen klaar om te gaan eten. Mevrouw Diepema klapte in haar handen en zei: “meisjes, vandaag is Marina nieuw gekomen in onze kostschool. Ik wil jullie allen vragen om Marina het zo snel mogelijk naar haar zin te laten hebben. Marina, ga jij maar aan die tafel daar zitten, en mevrouw Diepema wees naar rechts.
Ik ging zitten en praatte gezellig met de meisjes aan mij kamer. De meisjes vroegen waar ik vandaan kwam in welke kamer is sliep etc.. Het was enorm gezellig. Na het eten, wat enorm lekker was, had iedereen nog eerst een uurtje om nog wat huiswerk te gaan maken. Iedereen liep de eetkamer uit en pakte zijn boeken en ging in de bibliotheek of in een andere zaal nog even een uurtje wat studeren.
Ikzelf pakte een boek uit de bibliotheek en ging in dat uurtje wat lezen omdat ik nog niet echt wist wat het huiswerk was en in welke klas ik precies terecht zou komen. Na het uurtje studeren was het negen uur. We mochten nog een uurtje gezellig dingen doen waar ik veel andere meisjes van de kostschool heb leren kennen. Het was enorm gezellig! Toen het tien uur was moest iedereen naar boven. Haar nachtjapon aan doen en klaar maken voor de nacht. Zodoende ik ook, ik poetste mijn tanden en ging naar mijn kamer. Daar lagen Karin en Anne al op ben en we hebben tot een uurtje of half elf nog liggen kletsen in bed. Om half elf moesten de lichten uit en moesten we slapen. Ik ging lekker liggen en dacht aan de leuke dag die ik had gehad.
Mijn leukste dag sinds jaren zo denk ik wel bij mijzelf. Ik lag lekker in bed, toen ik weer dacht aan de afgelopen maanden waarin ik vrijwel elke nacht nat was geweest. Hoe zou dat nu gaan nu ik weg thuis ben… Wat als ik morgen weer nat ben ging er door mijn hoofd. Ik voelde me opeens een stuk minder lekker en had het gevoel dat het wel weer eens verkeerd kon gaan vannacht. Ik ging voor de zekerheid nog even uit bed en ging nog even naar de WC. Zodat ik zeker kon weten dat ik een lege blaas had. Ik ging in bed liggen en slip voordat ik het wist.
Het was nog donker zag ik. Ik opende mijn ogen, iets had me wakker gemaakt. Ik keek om mij heen en zag niet veel. Het was nog pikken donker. Ik klikte op mijn nachtlampje. Die sprong aan, ik keek op mijn horloge en zag dat het vier uur was. Ik vroeg me af wat mij wakker gemaakt had. Ik wilde weer gaan slapen toen ik wat voelde. De paniek sloeg toen toe. Ik had door dat ik weer in mijn bed geplast had. Ik was nog wel zo enorm voorzichtig geweest. Ik was van tevoren nog wel naar de WC geweest maar dat had het kennelijk niet verholpen. Hoe langer ik wakker was de meer ik de steeds klammer wordende lakens tegen mij aan voelde. Ik keek om mij heen. Ik zag dat Anne en Karin nog aan het slapen waren. Ik voelde me hopeloos. Ik was er nu pas een dag en had geen idee waar ik schone lakens kon halen.
Of hoe met überhaupt zal reageren op de natte lakens waar ik nu op lag. Ik weet niet hoe maar ik werd rond zeven uur weer wakker. Een hard schellend geluid gilde door de gang. Kennelijk moest iedereen om vandaag om zeven uur opstaan. Het was zaterdag en de sportlessen voor de meisjes begonnen. Ik keek om mij heen, Karin en Anne stapten uit bed. Deden hun slippers aan en gingen naar de douches om te gaan douchen. Toen ze de kamer uit waren ging ik snel onder mijn lakens vandaan en sloeg ze snel weer dicht. Ik deed snel mijn nachtjapon uit en deed een nieuwe aan. Ik pakte mijn handdoek en rende achter de meisjes aan naar de douches. Hier was meteen plaats en ik kon meteen gaan douchen. Ik was na tien minuten helemaal weer schoon en kwam met mijn handdoek om mij heen de douche weer uit. Ik liep naar mijn kamer waar Karin en Anne al bijna aangekleed stonden. Ik kleedde me om en ze gingen alvast ontbijten. Ik liep ook naar buiten en kwam daar zuster Else tegen.
Ik vertelde aan zuster Else wat er was gebeurt. Ze vertelde me dat het iedereen wel eens kon gebeuren en dat het vast de spanning moest zijn geweest van het nieuwe begin in de kostschool met allemaal nieuwe dingen in mijn omgeving. Ze vertelde me wel dat ze het bijhield omdat alles in de kostschool moest worden bijgehouden. Ze vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken en dat als ik straks weer op mijn kamer kwam ik een schoon bed aan zou treffen. Ik ging naar beneden naar het ontbijt. De dag volgde met leuke sportieve bezigheden en nog wat leuke spelletjes. Die nacht ging ik weer vroeg van tevoren naar de WC en net voor het slapen nog een keer. Ik ging weet in bed liggen, praatte nog wat met Anne en Karin en voel in slaap. Wederom rond vier uur werd ik wakker. Ik wist meteen al hoe laat het was. Ik had wederom in mijn bed gepast.
Helaas herhaalde mijn bedplassen zich nog twee maal waarna ik dinsdag ochtend weer naar Else toe moest. Zij vertelde me dat ze wel een oplossing had voor het bedplassen. Ik moest voor het slapen gaan even bij haal langs komen. Die avond liep ik nadat alle meisjes al in bed lagen mijn kamer uit en liep ik naar de zusters. Hier zat Else samen met nog een andere dame nog wat te lezen. Ze zag me binnenkomen en gaf me een goedkeurend knikje. Beste Marina begon ze, de dame die hier naast me zit is een dokter, ik heb haar gevraagd om even langs te komen omdat we met een klein probleempje zitten.
De dokter komt je even onderzoeken of ze er achter kan komen waardoor je bedplas problemen veroorzaakt worden. In de hoek van de kamer stond een bed. De dokter vroeg me of ik hier even op wilde liggen en mijn onderbroek onder mijn nachtjapon uit wilde doen. Ik ging liggen en de dokter kwam naast mij zitten op een stoel. Ze drukte op een paar plaatsen op mijn buik en vroeg of het ergens pijn deed. Dit deed het niet. Ze tilde mijn nachtjapon wat naar voren en deed twee witte doktershandschoentjes aan. Ze zei, Marina, dit kan even wat minder prettig zijn, maar ik moet even kijken of ik aan de buitenkant kan zien of er iets de veroorzaker is van je bedplas problemen.
De Dokter voelde aan mijn plasbuis en stak er een klein ijzer staafje een klein stukje in en deed het er weer uit. Er ging een bibbering door mijn lichaam. Het staafje was een beetje koud. De dokter liep even weg met Else en praatte in een hoekje van de kamer. Ik kon niet zo enorm veel ervan verstaan. Ze liepen terug en de dokter zei: “Marina, het spijt me maar ik zie dat je een wat zwakker spier hebt. In je slaap ontspan je je een beetje waardoor je, wanneer je moet plassen je plas laat lopen. Dit is niets om je voor te schamen. Er zijn een paar andere meisjes op school die precies hetzelfde probleem hebben.
Ik keek de dokter aan een begreep eigenlijk nog niet echt wat ze bedoelde. De dokter ging verder. Marina, wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen is dat je in ieder geval nu, en misschien voor een veel langere tijd je plas ´s nachts zal laten lopen. Ik keek haar verbaasd aan. Ik dacht dat dit door de spanning kwam begin ik en de tranen liepen over mijn wangen. Ik had niet verwacht dat dit iets was wat blijvend was. De dokter troostte me en ging verder. Marina, ik wil dat je nu goed naar me luistert. Het is niks waar je je voor moet schamen maar vanaf nu is de beste oplossing dat je ´s nachts luiers gaat dragen.
Luiers dacht ik. Maar ik ben toch geen baby zeg ik. Nee Marina, zei de dokter, maar in één klein deel wel. Je plast ook nog ´s nachts in je bed. Ik wist niet wat me gebeurde. Ik moest een luier om. De dokter zei: “Marina, wil je even weer op bed gaan liggen?”, dan kan Else je een luier omdoen. Ze doet dit ook bij enkele andere meisjes van de school en is hier bekend mee. Ik wilde niet maar Else duwde me zacht naar achteren. Ik lag op bed en mijn nachtjapon werd wat meer naar achteren geschoven. Ik hoorde geritsel op de achtergrond en Else duwde met haar hand een beetje mijn kontje omhoog. Ze legde de luier onder mij en vertelde me dat ik nog even mijn kontje omhoog moest houden. Ze pakte nog twee andere dingen en legde die in de luier.
Ik mocht mijn billen weer naar beneden doen en voelde een zacht wat het leek kussentje onder mijn billen. Het was redelijk dik zo te voelen. Else pakte de voorkant van de luier en deed hem dicht over mijn buik. Ze plakte de zes plakstrips dicht waarna ze de onderste weer open deed en nog net wat strakker dicht maakte. Ze vouwde de randjes aan de bovenkant naar benenden en bij mijn liezen voelde ze wat na. Toen pakte ze een heel dun broekje uit de kast en deze moest ik aan doen. Ik mocht van mijn plaats af komen en wilde mijn benen bij elkaar doen net voor het staan. Dit lukte maar nauwelijks. Ik had een enorm pakket tussen mijn benen. Ik stond weer op mijn benen en deed mijn nachtjapon naar beneden. Je zag de luier aan de buitenkant behoorlijk zitten.
Het valt best mee meisje zei Else, morgen vroeg moet je maar weer even langskomen en dan doe ik je luier af. Je mag onder geen beding aan de luier zitten omdat er anders de kans is dat de luier gaat lekker ´s nachts en ik wil niet weer je lakens verschonen. Alleen de zusters mogen aan je luiers zitten, is dat duidelijk? Ja, zei ik, hop en nu naar je bed en Else gaf me een klopje op mijn kont achterna. Ik liep via de gang naar mijn kamer, de luier kraakte redelijk en ik had het idee dat iedereen er bijna wakker van zou worden. Dit zat natuurlijk alleen maar in mijn hoofd want als het zo stil is dan hoor je zelfs een speld vallen.
Ik opende de deur van mijn kamer en zag dat Anne en Karin al sliepen. Ik ging slapen en werd een kwartiertje later door Anne wakker gemaakt. Hey Marina, waar was je net? We hebben nog even gewacht maar dachten dat je weg was. Ik was even bij zuster Else vertelde ik haar. Ze begon te lachen… wat? Was je bij Else.. maar… dat betekend dat je nog in je bed plast of niet? Ik keek haar een beetje bang aan. Zonder dat ik er erg in had had ze de deken opengeslagen en had haar hand op mijn kruis gelegd… Ze moest hard lachen en maakte Karin wakker. Hey Karin we hebben een kleine bedplasser in onze kamer. Karin keek een beetje slaperig uit haar ogen. Er verscheen langzaam maar zeker een glimlach op haar gezicht.
Karin begon ook hard te lachen. Welk meisje van 16 plast nu nog in haar bed. Jeetje, het ziet er ook echt niet uit zeg. Wat een enorme bulk heb jij daar zitten. Ze moesten hard lachen en schreeuwen het bijna uit. Ze waren me nog hartelijk aan het belachelijk maken toen opeens de deur open ging. Else stond in de deur en keek Karin en Anne boos aan. Waarom zijn jullie uit bed? En wat hoor ik hier allemaal? Marina heeft een probleempje waar ze niks aan kan doen. Ze heeft er zelf ook niet om gevraagd om haar plas ´s nachts niet op te kunnen houden. Kom allebei maar even mee. Kennelijk zijn jullie nog lang niet moe en daar weet ik wel wat op.
De twee meisjes gingen met Else mee en de deur ging dicht. Ik lag weer in bed met mijn dekens warm om mij heen. Ik voelde de bulk van de luier goed. Ik ging op mijn buik liggen en was bijna in slaap gevallen toen ik 2 mensen de ging in hoorde lopen. De deur ging open en Anne en Karin kwamen naar binnen. Ik hoorde wat kraken en vroeg me af wat het was. Was het?.... had Else ze ook een luier om gedaan als straf? Ik kon het me niet voorstellen maar Karin en Anne gingen zonder iets te zeggen in hun bed liggen en gingen slapen. Om acht uur ging de bel buiten en de deur ging open. Else kwam naar binnen lopen en deed de deur achter haar dicht. Zo dames allemaal nog een droge luier? Karin, Anne en ik kwamen onder de lakens vandaan en kwamen uit onze bedden en stonden voor Else. Wat dacht ik? Dames …. Luiers…. ? maar dan ….
Ja, Marina begon Else, ik heb gisteren besloten om Anne en Karin maar eens te laten voelen wat het is om een luier te dragen. Zo dames, ik zal even voelen of jullie nog droog zijn. Anne en Karin kregen een rode kleur. Else voelde aan de voorkant bij Anne en Karin. Goed zo dames, jullie hebben de luier vannacht gebruikt waar hij voor bedoeld was. Karin en Anne kijken elkaar verschrikt aan? Maar ik voel helemaal niet dat hij nat is. Hij is helemaal niet nat. Jawel, hoor dames kijk maar aan de voorkant. De strip is verkleurd. Maar de luier neemt alles snel op dus jullie huidje is lekker droog.
Meisjes, jullie hebben een normale luier aan en als straf moeten jullie de luier vandaag aanhouden. Dit is jullie straf om iemand uit te lachen voor iets waar zij zelf niks aan kan doen. Else keek erg streng naar Karin en Anne. Ze scholden Else uit. De twee waren een van de meest populaire meisjes van de school en zouden echt niet met een luier in school rond lopen. De deur ging wederom open en het hoofd van de school kwam binnenlopen. Karin en Anne, jullie luisteren nu als de wiederweerga naar Else! Hop pak jullie rokjes en doe ze aan. De twee meisjes waren maar al te bang voor de hoofd van de school dat ze zo snel als ze konden hun rokje pakten en deze aan deden over de luier. En voor jou Marina, loop met Else mee dan zal ze even je luier uit doen en dan kan je douchen. Else pakte me bij mijn hand en we liepen richting de kamer van de zusters.
Bij de kamer aangekomen pakte Else een zeiltje en legde deze op het bed neer. Kom er maar op liggen zei Else. Ik ging erop liggen en moest mijn nachtjapon omhoog doen. Ik hoorde de plakkers open kraken en voelde de koude lucht naar binnen stromen. Zo meisje zei Else, we hebben geluk gehad dat we er extra inleggers in gelegd hebben. Ze haalde de zware luier onder me vandaan en pakte van vochtige doekjes en maakte me schoon. Zo meisje ga nu maar lekker douchen. Dan kan je aan je lessen beginnen. Ik liep richting de douches, douchte me snel en kleedde me aan in het schooltenue. Daarna ging ik snel naar beneden om te ontbijten. Toen ik binnenkwam stond de hoofd van de school er. Karin en Anne stonden naast haar.
Leerlingen begon ze, Hier naast mij staan Karin en Anne. De twee leerlingen hier vonden het maar al te leuk om een mede scholier hard uit te lachen omdat ze voor medische noodzaak een luier ´s avonds aan moesten. Vandaar zoals jullie zien hebben de twee meisjes ook vannacht een luier om gehad en deze moeten ze de hele verdere dag dragen. Pas aan het einde van de dag mag hij uit. Als ik ook maar één van jullie er om zie lachen, nu of de komende weken dan kunnen jullie ervan verzekerd zijn dat jullie hetzelfde zullen ondergaan. De meisjes in de zaal hielden meteen op met giechelen.
Zo Anne en Karin ga nu maar zitten. Probeer nog wat ontbijt naar binnen te krijgen. De hoofd liep weg en de meisjes begonnen weer te praten. Ik zelf at nog wat en ging naar mijn les. Die avond tijdens het avondeten zag ik Anne en Karin zitten. Ik zag toen ik binnen kwam lopen dat er, in tegenstelling tot de dagen ervoor, niemand om ze heen zat. Ik liep naar ze toe en ging naast ze zitten. Net toen ik ging zitten wilde ik eigenlijk meteen weer opstaan. Wat een enorme stank kwam er van de twee af.
Ze hadden duidelijk in hun luier geplast en gepoept. Anne en Karin keken enorm ongemakkelijk toen ik naast ze kwam zitten. De tranen rolden bijna over hun gezichten. De stank die bij het begin nog wel redelijk dragelijk was werd steeds erger. Naast me hoorde ik opeens een scheet en keek naast me. Ik zag Anne verstard kijken en zag dat ze voor de tweede keer in haar luier aan het poepen was. Ze stond op en rende huilend weg de zaal uit. Karin stond ook op en rende haar achterna. De meisjes in de zaal wilden hard lachen maar dachten weer terug aan hetgeen dat het hoofd gezegd had.
Anne kwam het eerste bij de zuster aan en de zuster keek haar aan. Zo meisje, ik zie dat je een volle broek hebt. Wat een stank kan jij maken. Kom maar mee, net toen ze de deur uit liepen kwam ook Karin aanlopen. Zo Karin, kom jij ook maar meteen mee. Ze gingen een deurtje in en maar een privé douche waar de meisjes normaal niet mochten komen. Het was een totaal andere douche dan normaal. Het zag eruit als een soort invalide douche. Met een bad en veel stangen waar je je aan vast kon houden. Op datzelfde moment speelde er nog wat anders af in de eetzaal.
Marina zat haar avond eten te eten en voelde opeens een warm en nat geval onder haar. Ze vroeg zich af wat het zou kunnen zijn en dacht meteen terug aan de natte nachten die ze had beleefd. Langzaam ging ze met haar hand onder der rokje om te voelen wat het zou kunnen zijn. En inderdaad ze had op klaar lichte dag in der slipje geplast. Veel tijd om hierover na te denken kreeg ze niet. Want het plasje liep en liep maar door totdat ze het stilletjes op de vloer hoorde druppelen.
Op dit moment viel Marina in tranen uit en liep huilen de uitzaal uit. Ze wist niet wat te doen om naar zuster Else te gaan schaamde ze zich te veel, daarom ging ze maar naar der kamer. Toen ze in haar kamer aankwam wilde ze eigenlijk huilen op bed gaan liggen. Maar wacht eens dan maak ik mijn bed nu al vies en dan zou Else boos worden nee dat wil ik niet. Ze liep naar de badkamer en ging huilend ineengekropen in de douche zitten.
Karin moest als eerste in het bad gaan staan. Else deed de luier los en deze viel met een plof in het bad. De geur was bijna ondragelijk en Else moest bijna kokhalzen. Ze pakte de luier uit het bad en deed het meteen in een zak. Ze pakte de douchekop en zette deze op de billen van Karin, Karin bibberde van het lauwe water en huilde licht. Ze voelde zich zo enorm vies. Else maakte Karin schoon en zeepte haar hele lichaam in. Ze werd van top tot teen gewassen en stapte na tien minuten schoon het bad uit. Ze mocht haar slipje aan doen en moest meteen naar de slaapkamer.
Voor Anne was het tafereel niet anders. Ook haar luier zat vol, voller kon bijna niet voordat hij zou gaan lekker. Na veel wassen en schrobben was ook Anne schoon. Ze mocht ook naar haar kamer om haar nachtjapon aan te trekken. Else pakte de zak met overvolle luiers op en bracht deze naar de afvalbak in de gemeenschappelijke douche ruimte. Ze deed de zak in de vuilnisbak daar en wilde net weg lopen toen ze een huilend geluid hoorde. Ze bleef even stil staan en hoorde dat het uit de hoek van een van de douche cabines kwam.
?
