Nog niet klaar Lisa en Marieke: het begon op skivakantie...

Sophiee

Superlid
Hoi allemaal,
Dit is mijn eerste verhaal, hopelijk vinden jullie het leuk. Er zitten meer hoofdstukken aan te komen, maar die moet ik eerst nog schrijven. Maar hier is alvast het begin. Laat me maar weten wat jullie er van vinden.

Veel leesplezier,

Groetjes,

Sophie

Edit:
Overzicht tot nu toe:
Hoofdstuk 1: Intro
Hoofdstuk 2: De post komt
Hoofdstuk 3: Klaar voor vertrek
Hoofdstuk 4: Onderweg
Hoofdstuk 5: Out of control
Hoofdstuk 6: Huisgeheim
Hoofdstuk 7: Gevoel en vertrouwen?
Hoofdstuk 8: Bedtijd
Hoofdstuk 9: Op de latten
Hoofdstuk 10: Hoi mam...
Hoofdstuk 11: De tik
Hoofdstuk 12: Zelfvertrouwen
Hoofdstuk 13: Keuzes...
Hoofdstuk 14: Ziek
Hoofdstuk 15: Een natte middag
Hoofdstuk 16: De thuisreis en naar de dokter
Hoofdstuk 17: Verder dokteren...
Hoofdstuk 18: De neuroloog
Hoofdstuk 19: Lisa's ouders
Hoofdstuk 20: Kampioen?
Hoofdstuk 21: Vakantieplannen


Hoofdstuk 1: Intro

De wekker ging. Lisa had geen zin om op te staan, het was nog donker buiten en het was koud. Marieke, dat was de kamergenoot van Lisa, was al wel uit bed en stond al in de badkamer. Nou, dan wacht ik wel even dacht Lisa.

Lisa deelde al twee jaar een kamer met Marieke en ze waren in die tijd echte hartsvriendinnen geworden. Ze waren kamergenoten omdat ze allebei op een dure privékostschool zaten. Dit was omdat de ouders van Lisa veel in het buitenland onderweg waren en voor Marieke was dit niet anders. Omdat hun ouders niet lang genoeg op dezelfde locatie bleven om een stabiele schooltijd te kunnen hebben, zaten de meiden dus op deze kostschool. Het lijkt misschien raar om niet bij je ouders thuis te wonen op hun leeftijd, maar voor Lisa en Marieke was het normaal. In de vakanties zagen ze hun ouders natuurlijk wel en ook konden ze soms in een lang weekend op bezoek. Verder was het natuurlijk veel videobellen.

"Marieke, ben je al klaar?" riep Lisa. "Ja, kom nou maar eens uit je bed!" riep Marieke terug. Van de twee meiden was Marieke meestal het meest gedisciplineerd. Omdat de kostschool vrij strikt was qua regels, was een beetje discipline wel handig. Lisa was daar wat minder goed in en dreigde nog wel eens te laat te komen bij van alles, maar gelukkig was Marieke er altijd om haar bij de les te houden. "Schiet nou eens op" zei Marieke, "we moeten zo bij het ontbijt zijn." Lisa kwam nu ook uit haar bed en maakte zich snel klaar voor de dag.

Toen ze bij het ontbijt kwamen, zaten er al een aantal andere leerlingen te eten. "Goedemorgen dames" zei een van de huisouders (dat waren volwassenen die op dezelfde woning woonden en de leerlingen begeleidden). "Goedemorgen Sanne" zeiden de twee meiden. Ook Benthe, de andere huisouder, was al druk bezig. Ze gingen aan tafel zitten ontbijten en praatten met de andere meiden van hun huis.
"O ik heb echt zin in de skivakantie over twee weken" zei Vera. "Jaaah!" zeiden een paar anderen. De skivakantie was een van de hoogtepunten van het jaar van hun school. Ze gingen dan met de school per bus naar Zwitserland om te skiën. Veel van de meiden gingen ieder jaar mee en ook Lisa en Marieke konden daardoor goed skiën. Bovendien zaten ze dan in een grote accommodatie waar ook de jongens zaten. De slaapkamers voor meisjes en jongens bleven uiteraard wel gescheiden, maar ze vonden het wel leuk om toch iets dichter op elkaar te zitten. Ieder jaar was de skivakantie goed voor nieuwe relaties maar ook gebroken harten. Die skivakantie was altijd zo veel meer dan alleen het skiën...

Na het ontbijt gingen ze met z'n allen naar de klassen. Dat was in een ander gebouw en ze hadden allemaal hun eigen programma. De klassen waren ook veel kleiner dan op een normale school. Lisa en Marieke zaten echter bijna altijd samen, omdat ze dezelfde vakken volgden.

Tijdens de lessen gebeurde er weinig bijzonders die dag, maar in de middag hadden ze vrij en gingen de twee vriendinnen de stad in. Ze wilden nog nieuwe kleding kopen voor de skireis. In een sportwinkel pasten ze skibroeken. "Deze staat je leuk" zei Marieke. Lisa had een witte skibroek aan. "Ja hij zit wel goed" zei Lisa, "ik denk dat deze het wordt". Verder kochten ze nog wat ski-pullies en Marieke had een mooie nieuwe zonnebril gevonden.

De meiden rekenden af en ze besloten nog wat te gaan drinken. In een cafeetje gingen ze zitten en kletsten ze over de komende reis. "Weet je wat ik altijd lastig vind?" zei Lisa. "Dat je als je naar de wc moet op die skischoenen je vaak over allerlei kleine gladde trappetjes moet. En dat je dan nog helemaal moet zitten te klooien met je kleding. De grond is vaak zo vies, en die wc's zijn ook vaak niet fijn."

"Ja" zei Marieke, "da's inderdaad altijd minder. Maar wat doe je eraan? Jongens hebben het wat dat betreft veel makkelijker. En je kunt het moeilijk in je broek doen natuurlijk!" lachte ze.
"Hihi ja" zei Lisa. Marieke kreeg ineens een frons op haar gezicht. Dat deed ze altijd als ze iets vreemds van plan was. "Wat is er? Waar denk je aan? Vertel op!" zei Lisa.
"Nou...", begon Marieke, "je zou misschien een luier kunnen dragen, dan hoef je niet naar de wc..."
Lisa wist even niet of ze het goed gehoord had, maar toen schoot ze in de lach. "Hahaha, OMG, je bent geweldig Marieke! En als je dan valt heb je ook nog een zacht kussentje om je kont, hahaha!"

De meiden lachten en kletsten nog wat verder. Over school en natuurlijk ook over jongens en nog zoveel meer. Het was tijd om terug te gaan naar school, dus gingen ze met hun tassen die kant op.
"Wacht even, ik moet nog even naar de wc" zei Lisa. "Oh zeikerd, als je nou ook een pampertje om had, dan schoten we misschien wat op" grapte Marieke. Lisa bloosde even, ze dacht onmiddellijk aan wat Marieke eerder had gezegd die middag en onwillekeurig leek dat stomme idee toch wel verleidelijk. Nou ja, niet te veel meer aan denken dacht ze. Toen ze bij Marieke terugkwam, zei die "Hèhè, nou let's go". En kletsend fietsten ze met hun tassen naar school terug.

Bij het avondeten in hun huis kletsten ze vrolijk door met de andere meiden. "Hebben jullie je spullen al in orde voor de skireis?" vroeg Benthe aan de meiden. Lisa en Marieke waren niet de enigen die van shoppen hielden. Ook de andere meiden van hun huis hadden zich uitgeleefd. Zo had bijvoorbeeld Eva een nieuwe jas, Fleur een paar sjieke sneeuwlaarzen en Esther had pas nog mooie nieuwe ski's gekocht. Alle shoppingaanwinsten werden geshowd en gekeurd door de dames. Met hun huis waren ze een gezellige en leuke club van 16 meiden. Ze waren dan wel geen familie van elkaar, maar als je met elkaar samenwoont wordt je toch wel een hechte groep. Eigenlijk ging dat in de meeste huizen van hun school zo. Soms liep het ergens wel eens minder soepel, maar Lisa en Marieke hadden het goed getroffen met hun huisgenoten.

Na het eten gingen ze zoals gewoonlijk nog wat huiswerk doen en nog wat ontspannen. Films kijken in de huiskamer of hun social media wat bijhouden.

Rond half tien was het tijd om de slaapkamers op te gaan zoeken, omdat op doordeweekse dagen om tien uur de lichten uit moesten. Ook Lisa en Marieke gingen naar hun kamer. Ze kleedden zich om voor de nacht en poetsten hun tanden en ondertussen babbelden ze vrolijk door. Het schoot op vandaag, ze waren om tien voor tien al klaar. Marieke plofte nog even op de bank die in hun kamer stond. Lisa deed hetzelfde en hun gesprek viel even stil.
"Ehh, Marieke..." begon Lisa, "van vanmiddag, meende je dat nou?"
"Wat ook alweer? Heb ik iets verkeerds gezegd?" vroeg Marieke.
"Nee, ehh, ik bedoel van die luiers, op skivakantie, dat was toch een grapje zeker?"
Lisa wist eigenlijk niet waarom ze daar weer over begon, maar op de een of andere manier bleef de gedachte daaraan terugkomen.
"Oh dat" zei Marieke, "ja het was een grapje, maar het zou me best handig lijken. Geen gedoe meer met je kleding, niet je nek breken over die gladde trappetjes, en dan na het skiën even lekker douchen en niemand die het merkt. Ik denk dat het ook niet opvalt onder je skikleding..."
"Nou bij Fleur wel hoor, ons modepopje draagt altijd van die strakke skibroeken" lachte Lisa.
Marieke lachte ook maar zei "Maar bij ons zou dat wel gaan denk ik."
"Maar lijkt je dat niet raar om dan in je broek te plassen?" zei Lisa.
"Ja dat zou wel even wennen zijn denk ik". Marieke was ondertussen iets aan het opzoeken op haar iPad.
"Wat is je maat ook alweer?" vroeg ze aan Lisa.
"Wat? Eh, 34-36, hoezo, dat weet je toch?"
Natuurlijk wist Marieke dat, ze hadden dezelfde maat en wisselden ook wel eens kleding met elkaar uit. Maar Marieke draaide de iPad naar Lisa toe, zodat ze mee kon kijken. "Kijk," lachte ze, "het is dan wel geen Victoria Secret, maar ze zijn wel de goede maat. En ze krijgen 5 sterren in de reviews"
Lisa zag een webshop voor incontinentieluiers. "Hihihi" giechelde ze, "je bent dit toch niet echt van plan, wel?"
"Ik weet het niet, wat als we het samen zouden proberen?" vroeg Marieke.
Lisa kreeg een kriebel in haar buik, ze begon te blozen en beet op haar lip. Marieke was altijd wel de stoerdere van hen tweeën. Ze keek naar Lisa en zei "we gaan het doen." Ze klikte op bestellen. "Wacht..." zei Lisa.
"Te laat lieverd, ik heb ze nu al besteld. Deze vakantie worden we Pamper girls" lachte ze.

Stiekem vond Lisa het wel fijn dat Marieke de knoop had doorgehakt. Ze wist niet of ze zelf had durven toegeven dit wel eens uit te willen proberen. Ze pakte een kussen en mepte Marieke speels tegen haar hoofd. "Je bent gestoord" zei ze, "maar ik vind het wel spannend..."
Marieke zei "we kunnen overmorgen de bestelling bij het pakketpunt ophalen. Ik heb twee pakken besteld, da's wel wat meer dan we nodig hebben, maar dan kunnen we ook nog van te voren even proberen..."

Het was al half elf en Sanne klopte op de deur. "Dames, wat doen jullie nog op?"
"Oh shit" siste Lisa.
"Sorry!" riep Marieke.
Sanne stond inmiddels in de kamer. "Bedtijd, kletstantes" Lisa en Marieke stapten allebei snel in hun bed. "Welterusten" zei Sanne en klikte het licht uit.
"Welterusten" zeiden Lisa en Marieke. Het was al laat en omdat ze te laat het licht nog aan hadden, zou er morgen wel een straf volgen dachten ze.
Omdat hun bedden weliswaar in allebei in een eigen slaapnis stonden, konden ze elkaar nog wel horen. "Slaap lekker Mariek" fluisterde Lisa. "Jij ook, Lisa, en wel droog blijven vannacht hè" grapte Marieke nog even.
Lisa duwde haar gezicht in haar kussen en trok de deken over haar hoofd om niet te hard te lachen. "OMG, Mariek, je bent echt compleet maf jij."
Beide meiden grinnikten nog wat, maar gingen nu echt slapen. Ondanks dat Lisa het een raar idee vond om straks te gaan skiën met een luier om, gaf de gedachte haar op een vreemde manier toch een apart gevoel. Niet verkeerd, ergens zelfs prettig, maar wel apart.
 
Laatst bewerkt:

Sophiee

Superlid
Hoofdstuk 2: De post komt

De volgende dag aan het ontbijt was het weer de gebruikelijke gezellige boel. Maar toen Benthe op de tafel tikte, wisten de meiden dat er wat minder leuks aan zat te komen. Als een huisouder op de tafel tikte, dan betekende dat dat er een straf uitgedeeld ging worden. De meiden werden stil en Benthe begon: "Dames, wat is de tijd dat hier het licht uitgaat in huis?" "Tien uurrr" mompelden ze collectief.

"Juist" zei Benthe, "Maar Marieke en Lisa kunnen blijkbaar nog niet goed klokkijken. Daarom mogen jullie allemaal vanavond om negen uur naar bed."
"Ah nee" riepen Eva en Fleur, "het is vrijdag!"
Op vrijdagen en zaterdagen mochten ze normaal gesproken tot elf uur opblijven, maar dus niet als er straf was. En de straffen voor het overtreden van de avondregels werden vaak aan de hele groep opgelegd, dat was volgens de school goed voor het groepsgevoel en de sociale controle.
"Het spijt me dames" zei Benthe, "maar zo zijn de regels, jullie mogen Lisa en Marieke daarvoor bedanken."
"Nou bedankt!" snauwde Eva, maar ze wist ook wel dat het de volgende keer zij en Fleur konden zijn die de veroorzakers van een groepsstraf waren. Dat zou ook niet voor het eerst zijn, want zij waren ook kletsgrage kamergenootjes.
"Sorry meiden" zeiden Lisa en Marieke bedeesd.
"Het is al goed" suste Fleur en gaf de duidelijk schuldbewuste Lisa en Marieke een knuffel. En ook Eva gaf de twee een glimlach, al was het met moeite.
Het gesprek aan tafel kwam langzaam weer op gang en al snel was het tijd om naar de lessen te gaan.

Onderweg naar de klassen zei Lisa tegen Marieke "Ons plannetje kost ons nu wel de vrijdagavond."
"Ja niet goed opgelet gisteren" zei Marieke, "stom van me". Marieke kon altijd het gevoel hebben dat ze als enige verantwoordelijk was.
"Het was net zo goed mijn fout" zei Lisa.
"Alsof mijn lieve Lisa ooit de tijd in de gaten houdt" lachte Marieke weer.
"Uhmm ja, niet mijn sterkte punt" reageerde Lisa droogjes.
"Loop nou maar door, komen we tenminste op tijd in de les, anders liggen we er vanavond zelfs om zeven uur al in" zei Marieke terwijl ze haar pas versnelde.

De lessen gingen verder goed die dag. Het was vrijdag, dus iedereen leunde al tegen het weekend aan. Hoewel je je in de kleine klassen moeilijk kon verstoppen tijdens de lessen, wisten de docenten ook wel dat vrijdag niet de meest productieve dag was. Daarom werd er op vrijdag in veel lessen vaak wat meer gediscussieerd. over de stof maar ook over maatschappelijke ontwikkelingen. Dat kwam dan wel niet terug in de toetsen, maar droeg volgens de school toch ook bij aan de algemene ontwikkeling van de leerlingen. Zo ging de vrijdag toch vlot voorbij. In de middag waren er nog clubactiviteiten en de avond was, zoals die ochtend al bekend voor de meiden van hun huis een vroegertje.

"Slaap lekker dames, met die extra uurtjes slaap zijn jullie morgen vast topfit" wreef huisouder Sanne nog wat zout in de wonden.

De volgende ochtend waren Lisa en Marieke op tijd op, want ze moesten naar hockey toe. Hun sporttassen stonden klaar en na het ontbijt fietsten ze naar de hockeyclub. Ze zaten bij elkaar in hetzelfde team, Lisa speelde rechtsvoor en Marieke was verdedigster. Het was een lastige wedstrijd die dag, bij rust stonden ze 2-1 achter en de trainster was niet blij. "Waar zitten jullie met je gedachten?" zei ze. "Laat geworden gisteren?"
Nou niet bepaald dachten Lisa en Marieke.
"Kom op, de tweede helft wil ik meer focus zien, meiden. Korter in de dekking en de bal sneller rond laten gaan. Dan vegen we ze van de mat, maar alleen als iedereen inzet toont." besloot de trainster.

Ze gingen het veld weer in voor de tweede helft en ze waren nu scherper. Aan het eind van de wedstrijd wonnen ze met 4-2. "Prima tweede helft gespeeld meiden" zei de trainster. Dat hadden ze zeker. Als ze vandaag verloren hadden van de concurrent, dan hadden ze het kampioenschap wel kunnen vergeten, maar nu maakten ze nog een goede kans. Ze stonden nog maar 1 punt achter de koploper, waar ze later dit seizoen nog tegen moesten spelen.

Na de wedstrijd pakten ze hun sporttassen weer in en dronken nog wat in het clubhuis. Marieke kreeg een berichtje binnen op haar telefoon. "Hé, het pakket is bezorgd, die kunnen we meteen meenemen dan." Lisa keek verschrikt, zo in het bijzijn van haar teamgenoten. Maar zij wisten natuurlijk niet wat er in zat, dus maakte ze zich druk om niks. Gelukkig herpakte ze zich meteen en reageerde luchtig naar Marieke "Okee doen we".

Even later zeiden ze hun teamgenootjes gedag en gingen naar de supermarkt. Daar was het afhaalpunt voor pakketjes. Marieke liep naar de servicebalie en zei dat ze haar pakketje op kwam halen. Het meisje achter de balie pakte het pakket en gaf het aan Marieke. Het was groter dan verwacht.
"Bedankt" zei Marieke en met het pakket liepen ze naar hun fietsen. "Wow, dit is groter dan ik had gedacht. Dat wordt even slepen zo op de fiets."
"Ja" zei Lisa, "ik had gehoopt dat we het ongezien naar binnen konden brengen. Gelukkig is die doos gewoon neutraal karton en kun je niet zien wat er in zit."
Marieke lachte.

Ze klommen op hun fiets en met wat moeite lukte het om het pakket mee te nemen. Toen ze bij hun huis waren aangekomen liepen ze naar binnen en wilden meteen door naar hun kamer. Onderweg kwamen ze Benthe tegen.
"Zo dames, hoe was de wedstrijd? En meteen inkopen gedaan zie ik."
"Eh ja gewonnen", antwoorde Lisa een beetje nerveus. "Nu eerst even snel douchen."
Benthe merkte de zenuwen bij Lisa, maar zei: "Doe maar lekker rustig aan, het is jullie vrije middag. We zien jullie straks wel weer een keer."


Lisa en Marieke liepen snel door naar hun kamer. Het pak zetten ze op het bureau van Lisa neer en ze maakten het meteen open. In de doos zaten twee pakken Tena slip Ultima.
"Met een van deze luiers zou je het een skidag vol moeten kunnen houden, maar met twee pakken hebben we meer dan genoeg" zei Marieke. "Zullen we er een passen?" Lisa grijnsde, maar zei: "Eerst even douchen hoor, ik stink nog van het hockeyen"
"Okee ga jij maar eerst, dan douche ik na jou. Maar wel opschieten hoor" zei Marieke.

Lisa ging snel douchen. De gedachte om straks een luier om te doen voelde raar, maar tegelijk was ze nieuwsgierig hoe het zou voelen. Lisa waste haar haar en haar lijf en droogde zich snel af. Met een handdoek om haar lichaam liep ze terug hun kamer in. "Ga jij nu douchen, dan wacht ik op je" zei ze tegen Marieke.

Marieke snelde naar de badkamer om ook te douchen. Ondertussen pakte Lisa een pak met luiers en bekeek het aandachtig. Ze las de instructies voor het omdoen, maar hoe moeilijk kon dat nou zijn. Wat haar opviel was dat de luiers vier plakstrips hadden en niet twee zoals bij babyluiers. Misschien geeft dat een betere pasvorm dacht ze.

Ondertussen kwam ook Marieke met een handdoek om terug. "Nou daar gaan we dan" zei ze een beetje nerveus. "Wil jij eerst?" vroeg ze aan Lisa. Lisa knikte "okee" en ze maakten een van de pakken open. Marieke trok er een luier uit en vouwde die open op bed. "Oeh, die zijn echt groot" giechelde ze. "Wil je hem zelf omdoen of zal ik je helpen?" vroeg Marieke.
Er kwam twijfel bij Lisa. "Ik ehmm..."
"Kijk maar even, als je hulp nodig hebt dan zeg je het maar"


Lisa deed haar handdoek af en ging op de luier zitten. Onder elkaar hadden de twee meiden geen moeite om naakt te zijn, ze zagen elkaar zo vaak in de badkamer of bij het omkleden. Wat onwennig trok ze de voorkant tussen haar benen door. Toen probeerde ze de plakstrips aan de bovenkant dicht te doen, maar de luier ging scheef zitten. "Dat is toch lastiger dan ik dacht" giechelde Lisa.
"Kom ik help je wel" zei Marieke, "ga maar liggen".

Lisa ging languit liggen op haar bed en schoof daarbij de luier weer onder haar billen. Marieke trok nu de voorkant tussen Lisa's benen door en vouwde de luier om haar heupen. "Ik denk dat de onderste plakkers eerst moeten" zei Marieke en een voor een plakte ze de twee onderste plakstrips dicht. De strips kraakten licht als ze open werden getrokken net voor het plakken. Zachtjes duwde Marieke de plakkers op de luier. Er ging een rilling van spanning door Lisa's lijf. Toen sloot Marieke ook de bovenste plakkers. "Zo meid, jij bent er klaar voor" zei ze zelfvoldaan tegen Lisa. "OMG, ik heb gewoon een luier aan" proestte Lisa. Ze ging staan en voelde aan haar billen en heupen.
"Het zit best zacht. Een beetje dik tussen de benen, maar het voelt best okee...En nu jij!"

Marieke pakte ook een luier en deed haar handdoek af. Ze vouwde hem open op het bed en ging liggen. Lisa hielp haar net als Marieke haar had geholpen, terwijl ze ondertussen voortdurend giechelden.
"Zo Mariek, nu ben jij ook ingepakt"
Ook Marieke voelde aan haar absorberende ondergoed. "Het zit een beetje raar, maar wel okee" zei ze. "Zou je hiermee gewoon kunnen skiën denk je?"

Ze bewogen en dansten door de kamer. "Ja je kunt er gewoon prima in bewegen" vond Lisa. "Maar ik wil wel weten of het niet opvalt onder je kleding."
Ze pakte haar skibroek een deed die erover aan. Ook trok ze wat bovenkleding aan. Marieke deed hetzelfde en uitgebreid stonden ze voor de spiegel en keken naar elkaar. "Je ziet het nauwelijks" zei Marieke, "als je het niet weet dan zie je het denk ik helemaal niet."

"Nee" zei Lisa "en gewone kleren?" Ze trok haar skibroek uit en pakte een jeans. Die kreeg ze met moeite over haar billen heen en het sluiten was superlastig. In haar skinny Jeans viel het duidelijk wel op.
"Lekker kontje hoor" gierde Marieke.
Vervolgens trok Lisa de broek weer uit en probeerde nog een jurkje. "Dat ziet er prima uit, het valt niet op." keurde Marieke haar vriendin."Ja, maar laten we het maar bij skibroeken houden" lachte Lisa terug.

Ze hielden de luiers nog een tijdje om en kletsten en lachten met elkaar verder. Na een poosje werd Lisa nerveus. "Ik moet zo echt naar de wc" zei ze.
"Waarom probeer je je luier niet?" vroeg Marieke "met skiën moeten we wel weten of het werkt anders wordt je broek nat."
Dat was een goed punt. "Ik weet niet of ik het wel kan" zei Lisa. "Ik zal eens proberen te ontspannen."

De druk op haar blaas werd groter en groter. Na een tijdje lukte het Lisa toch om te plassen. Het was een heel raar gevoel om het in de luier te doen, een beetje tegen de natuur in. Tegelijk voelde ze dat de luier haar plas opnam, opzwol en het vocht tegen haar billen omhoog kroop.
"Gelukt" piepte Lisa. Marieke schoot weer in de lach. Maar ook zij probeerde te plassen nu. Ze trok een grimas een perste haar plas eruit. "Oh dat voelt raar" lachte ze.

Daar zaten ze dan, allebei in een natte luier. "Hij voelt nu al wel weer droog aan" merkte Lisa op. De meiden zaten nog even samen en kletsten over wat er allemaal kon met een luier om. "Ook handig bij festivals en zo" zei Marieke. "Of in het vliegtuig" vulde Lisa aan. "Ja behalve als ze je controleren bij het instappen."
"Maar nu ga ik nog maar eens douchen" zei Lisa toen. "Goed plan" zei Marieke en ze liepen naar de badkamer. Ze hadden net al gedoucht dus nu waren ze snel klaar. Ze trokken weer hun kleren aan en Marieke grapte "nu wel op tijd naar de wc Lisa".
 
Laatst bewerkt:

Sophiee

Superlid
Hoofdstuk 3: Klaar voor vertrek



De dagen daarna gingen vlug. Iedereen die meeging op skireis was tussen de lessen door vooral daar nog mee bezig. Kleding uitzoeken, playlistjes maken voor onderweg, nog wat shoppen, weer kleding uitzoeken. Ook het bij de leiding zeuren om kamerwissels was een jaarlijks terugkerend ritueel. Marieke en Lisa hadden daar geen last van, want zij sliepen toch wel bij elkaar. Maar anderen waarvan de kamergenoten thuis bleven, waren druk bezig om de door de leiding gemaakte indeling te laten veranderen. Dat lukte maar zelden, dus de twee vriendinnen waren wel blij dat ze zich daar niet druk over hoefden te maken.

Waar ze wel druk mee waren was hoe ze hun nieuwe ondergoed onopvallend mee konden nemen.

Lisa had een mega grote koffer, dus daar was genoeg ruimte in. Naast haar skikleding en gewone kleren was meestal nog ruimte genoeg over. Ze had die koffer vooral om in de vakanties naar haar ouders te gaan of daarna weer terug naar school, zodat ze veel kon meenemen in een stuk bagage. Marieke reiste meestal met twee koffers als ze naar haar ouders ging, maar Lisa vond een enkele koffer makkelijker. Het kwam nu dus wel goed uit dat Lisa zo'n grote koffer had, want ze mochten per persoon maar een koffer meenemen. Verder mocht je nog wel een aparte tas voor je skischoenen gebruiken, maar niet iedereen had eigen skimateriaal.

Lisa en Marieke waren de hele week al bezig met spullen klaarleggen. Een pak luiers kon in zijn geheel in de koffer. Bij het andere pak besloten ze het open te maken en deze los in de koffer te verdelen, dat gaf wat meer ruimte bij het indelen.

Marieke vroeg "zou het 's nachts in de bus niet ook handig zijn om een luier te dragen, de stops zijn dan vaak zo kort en die wc in de bus is ook geen feest"

Lisa reageerde "Ik weet het niet, dan moet het niet opvallen. En wanneer doe je die dan aan?"

"Nou, de laatste stop voor de nacht is meestal wel bij een net restaurant. Daar zouden we hem dan om kunnen doen. En 's ochtends bij de eerste stop kunnen we hem dan afdoen", zei Marieke.

"Dan moeten we er een paar los meenemen in onze rugzakken. Maar wat als hij dan nat is, dan moet je je ook kunnen schoonmaken of zo" zei Lisa weer.

Marieke dacht even na en zei "Ja niet aan gedacht, straks in de stad moeten we dan misschien wat doekjes halen, dat lijkt me wel handig".

Hun plan kreeg meer en meer vorm. Marieke leek overal wel een oplossing voor te hebben. Lisa had nog wel haar twijfels, maar ze was altijd al wel een piekerhoofdje. Behalve bij het sporten zoals op het hockeyveld, dan was ze vaak vol zelfvertrouwen en nam ze haar team vaak mee in haar enthousiasme. Marieke zei wel eens tegen haar dat ze buiten het veld ook wel op zichzelf mocht vertrouwen, maar voor Lisa voelde dat toch als twee verschillende werelden. Gelukkig kon ze zich dan wel vaak aan Marieke optrekken.



Ze liepen in de richting van hun fietsen en kwamen Sanne onderweg tegen. "Dag meiden, naar de stad?"

"Ja ja" zei Lisa wat afwezig.

"Wel op tijd terug hè?" zei Sanne nog.

De meiden zouden dat zeker doen, de straf van vrijdagavond zat nog vers in hun geheugen.

"Tuurlijk" riep Marieke, "ik zal zorgen dat Lisa een beetje opschiet."

Sanne moest lachen en zei "nou veel plezier dan en tot straks."

De twee vriendinnen fietsten naar de stad, op zoek naar nog wat inkopen voor onderweg. Ze kochten snoep en wat tijdschriften. Die lazen ze ze niet vaak, maar onderweg in de bus kon je je telefoon niet opladen en dus moest je toch ook wat anders meenemen om je te vermaken. Ook moesten ze dus doekjes halen, daarvoor liepen ze een drogist binnen. Ze zochten even naar de babyspullen en vonden daar wat ze nodig hadden.

"Heb jij gevoelige billetjes Lisa?" vroeg Marieke grinnikend.

"Ssst niet zo hard" siste Lisa terug met een rood hoofd dat lichtjes rood werd.

Gelukkig was er niemand die het hoorde.

"Gaan we voor de zwitsal of de pampers doekjes?" vroeg Lisa.

Marieke antwoorde zacht giechelend: "Deze, we zijn straks toch pamper girls. En ze zijn in de aanbieding." Ze pakte een driepak billendoekjes met het bekende logo erop en deed ze in hun mandje.

"Hebben we verder nog dingen nodig? Crème of poeder?"

"Iew, dan ruiken we straks helemaal naar baby..." zei Lisa.

"Een beetje valt wel mee denk ik" reageerde Marieke, "en bovendien moeten we wel goed verzorgd blijven." En dus kiepte Marieke ook een bus babypoeder en een flacon crème in hun mand.

"Natuurlijk moeten we ook gewoon zonnecrème en zo hebben" was Lisa weer bij de les.

"Yes en lippenbalsem ook" zei Lisa.

Ze zochten naar de zonnebrand. Er waren er speciaal voor de wintersport, waar ook meteen een lippencreme bij zat. Die deden ze bij hun boodschappen.

"Ik wil ook nog wel een gewone lippenbalsem" zei Lisa en ze keken wat er was.

Marieke zei "hihi, kijk deze. Babylips heet die"

Lisa keek en er stonden inderdaad lippenbalsems met Babylips als merknaam. "Leuke kleurtjes", zei ze "en ook met UV filter". Ze zochten allebei een leuk kleurtje uit. Daarna liepen ze naar de kassa om af te rekenen. Ze hadden aardig wat spulletjes en de verkoopster deed ze in een zakje. Vervolgens was het tijd om naar huis te gaan.

Bij hun huis aangekomen liepen de meiden vlot naar binnen. Sanne zag de meiden aankomen en zei "keurig op tijd dames, zijn jullie goed geslaagd?"

"Eh, ja hoor" zei Lisa en liep al door richting hun kamer. Het was Sanne de laatste week al meer opgevallen dat Marieke en vooral Lisa wat nerveus waren. Waarom zou dat zijn vroeg ze zich af. Toen Lisa langs haar liep, dacht Sanne door het tasje in Lisa's hand de tekst Pampers te herkennen. Apart, dacht ze, wat moeten die meiden met billendoekjes? Ik moet het maar eens in de gaten houden waar die twee mee bezig zijn.

Het gedrag van de meiden had ze ook besproken met Benthe, de andere huisouder. Die herkende het beeld ook. Normaal gesproken hadden de huisouders een goede band met de leerlingen en wisten ze dus vaak meteen als er iets speelde. Ze hoefden zeker niet alles te weten, soms moest je leerlingen even wat meer ruimte geven, dat was ook normaal. Maar als er vreemde dingen gebeurden, dan hadden Sanne en Benthe dat altijd vrij snel door. Voor nu besloten ze nog geen vragen te stellen aan de twee meiden. Maar hun antennes stonden wel iets scherper afgesteld. Het zou niet lang duren voordat ze erachter kwamen wat er aan de hand was.

Ondertussen waren Sanne en Benthe ook gewoon druk met het voorbereiden van de skireis en het spullen pakken. Tenslotte ging hun hele huis mee met de reis en als begeleider had je er best veel werk aan om zo'n grote groep pubers in het gareel te houden. Niet alleen hun zestien eigen meiden, maar ook de rest van de groep. Nu de laatste dingetjes regelen en dan morgenavond vertrekken.

Lisa en Marieke maakten hun tassen klaar voor de volgende dag. Na de lessen van morgen moesten ze hun bagage klaar gaan zetten bij de bussen en na het avondeten zouden ze dan vertrekken. In een rugzak deden de meiden, naast al hun gadgets en vermaak voor onderweg, vier losse luiers. "Ik hoop maar dat er geen tassencontrole is" giechelde Lisa. Meestal was dat er ook niet, de leiding had vaak snel genoeg in de gaten als er iets aan de hand was wat niet mocht, daarvoor hoefden ze geen tassencontrole te doen. "Nee inderdaad" lachte Marieke.

De volgende dag verliep vlot, maar toch waren de meeste leerlingen ongeduldig. Vanavond zouden ze vertrekken, maar eerst de lessen nog door. Gelukkig voelden de docenten de stemming goed aan en zorgden ze met wat leuke activiteiten voor lessen die net wat anders waren dan normaal. Daardoor was het middag voordat je het wist. Marieke en Lisa brachten hun koffers naar de bus. Ook hadden ze allebei eigen ski's dus die werden ook ingeladen. Bij het avondeten werden de chauffeurs voorgesteld en die vertelden nog even wat de regels voor onderweg waren. Dat praatje hadden ze al vaker gehoord, dus echt opletten deden de meesten niet. Toch spitsten Lisa en Marieke nog even hun oren toen er wat werd uitgelegd over de wc die in de bus zat. Maar niet omdat ze die nodig zouden hebben, al wist verder niemand dat.
 

Sophiee

Superlid
Hoofdstuk 4 Onderweg

Toen was het eindelijk tijd om te gaan. De leerlingen stapten allemaal de bussen in, volgens de indeling van de leiding. Dat ging vlot want iedereen wilde graag onderweg. De bus van Marieke zat vol met de meiden van hun eigen huis en nog een groep meiden uit een ander huis, samen met de huisouders van beide huizen. Het leek de leiding geen goed idee om de jongens en meiden te mengen per bus, in het verleden gaf dat nog wel eens gedoe. Niet veel later reden ze het schoolterrein af en de reis was begonnen.

De chauffeur van de bus stelde zich nog een keer voor. "Hallo, welkom allemaal, mijn naam is Hans en samen met mijn collega Dirk brengen we jullie naar het mooie Zwitserland. We stoppen onderweg nog twee keer uitgebreid, om acht uur en om half elf. Bij die laatste stop kunnen jullie je klaar maken voor de nacht en dan rijden we door tot morgenochtend. 's Nachts stoppen we alleen kort om van chauffeur te wisselen, je kunt dan de bus niet uit. Mocht je 's nachts naar de wc moeten dan kun je die in de bus gebruiken, maar hou het netjes anders laat ik jullie hem schoonmaken."

De chauffeur had vaker met jeugd gereisd en hij had dat laatste zo met de leiding kunnen afspreken. Dat was wel prettig, want sommige groepen die hij vervoerde maakten er een bende van. Hij dacht echter dat het met deze groep wel mee zou vallen. Hij was meer bang voor de eerste uren, een bus vol meiden was net een kwetterende vogelkooi. Goed, ze laten de bus dan wel beter heel dan sommige jongensgroepen, dat was absoluut een voordeel, maar zo'n meidenclub vond hij ook wel vermoeiend.

Hij ging verder: "Voor wie geen zin heeft om te streamen of als je batterijen leeg zijn, we hebben een paar leuke films om uit te kiezen voor op de beeldschermen. Als jullie dat bij de leiding doorgeven dan kunnen ze die voor jullie aanzetten. En verder wens ik jullie een goede reis."

De meiden kletsten er inderdaad vrolijk op los. Eva riep: "Oh ik hoop echt dat we dit jaar een leuke jonge skileraar hebben." Eva was echt boy crazy en Fleur kon er ook wel wat van. Het waren meestal vooral stoere praatjes, al had vooral Eva al een aardig lijstje van jongens waarmee ze had gekust. De groep meiden kletste vrolijk mee over wie met wie en welke jongens interessant waren. En van jongens ging het naar make-up, kleding, en natuurlijk plannen voor leuke acties tijdens deze week, want natuurlijk: boyz...

Inmiddels hadden ze de eerste stop al gehad en keek een deel naar de film. Ook kwamen uit verschillende tassen drinken en chips of andere snacks. "Oh al die calorieën" zuchtte Fleur. "Waar maak je je druk om?" zei Esther, "we gaan een week skiën, hallooo, dan brand je die echt zo weer op hoor."

"Ja jij wel". Esther was inderdaad een van de sportievere meiden, ze had net nieuwe race ski's gekocht en was vol ongeduld om ze te gaan proberen.

Lisa viel bij: "Nou van een zakje chips scheur jij nog niet uit je broek hoor." Fleur lachte wat geforceerd, maar misschien was ze inderdaad wel een beetje teveel bezig met haar figuur. Ze vond het belangrijk om er goed uit te zien en daarom noemde de rest haar vaak modepopje. Maar zo had iedereen zijn dingetjes en onzekerheden, misschien hoorde dat er wel gewoon bij.

De avond schoot al aardig op en Dirk die achter het stuur zat zei ineens "Dames, het is bijna half elf, we gaan zo stoppen. Rond elf uur rijden we weer weg, jullie kunnen bij het restaurant wel tanden poetsen of wat jullie verder ook willen doen voor de nacht. Maar om elf uur rijden we weer weg dus wees op tijd terug allemaal".

De bus reed de parkeerplaats op en iedereen stapte uit. De meesten liepen snel naar het restaurant, want hoewel er wel verlichting was vonden de meiden zo'n parkeerplaats toch geen heel fijne plek om rond te hangen. Het restaurant was een groot gebouw, met een aantal winkeltjes en horeca. Er was ook een groot en net sanitairgedeelte, wat goed werd onderhouden. Lisa en Marieke gingen ook naar binnen. De meeste meiden gingen meteen tanden poetsen, maar de twee vriendinnen keken nog even bij de tijdschriften. Alles was in het Duits en hoewel ze het goed genoeg spraken voor een vakantie, hadden ze geen zin om de taal verder te leren. Het was dus vooral kijken en wat bladeren, maar de tijdschriften legden ze al gauw weer terug. "Ah das ist kein Bibliothek hier" hoorden ze een dame achter de balie zeggen. "Entschuldigung" mompelden de twee en ze verlieten het winkeltje. Over twintig minuten zouden ze weer vertrekken en veel meiden waren inmiddels al klaar.

Lisa en Marieke liepen nu ook naar het sanitairgedeelte. Ze poetsten hun tanden en daarna gingen ze een wc in. Na geplast te hebben was het tijd voor de luier. "Mijn god, hoe krijg je dat hier om?" zei Lisa fluisterend. "Ik heb een idee" zei Marieke, "kom mee."

Lisa wist niet wat Marieke van plan was, maar ze ging mee. Marieke liep naar een deur die naar verschoonruimte leidde. "Hier?" vroeg Lisa verschrikt. "Jaaa, schiet nou op, ik weet niks beters" siste Marieke. Lisa liep snel achter Marieke aan en achter zich deed Marieke de deur op slot. "We moeten wel een beetje opschieten" zei ze. Er was een stevige verschoontafel en Marieke viste een handdoek uit haar tas. "Hup jij eerst" zei ze tegen Lisa. Lisa deed haar tuniek omhoog en haar legging naar beneden. Ze ging snel zitten op de luier die Marieke had opengevouwen. Haastig maakte Marieke de plakkers dicht en Lisa deed haar kleren weer goed. "Nu ik nog" zei Marieke en Lisa hielp haar vriendin ook met omdoen van de luier.

"Gelukkig, we hebben nog vijf minuten, gauw richting de bus dan maar". De meiden giechelden en draaiden de deur weer open. Ze liepen door de gang en net op dat moment kwam ook Sanne uit de toiletten. Ze botsten bijna tegen elkaar. "Meiden waar komen jullie vandaan?" vroeg ze een beetje verbaasd en keek in de richting van de gang waar de meiden net uitkwamen. "Tanden poetsen" zei Marieke vlug. "In die verschoonruimte?" vroeg Sanne. "Ja daar leek ons meer plek" zei Marieke. "Het zal wel" mompelde Sanne, "maar laten we nu maar gauw naar de bus gaan." En terwijl ze dat zij gaf ze Lisa een tikje tegen haar billen met het idee de dames aan te moedigen om door te lopen. Lisa schrok daarvan, vooral omdat Sanne misschien zou merken wat ze nu droeg. Sanne dacht inderdaad een vreemd kussentje te voelen en zag de reactie van Lisa, maar ze zei verder niks. Onderweg naar de bus ging Sanne over op wat luchtiger opmerkingen over de vakantie en Lisa en Marieke werden daar weer iets rustiger van.

Nadat iedereen weer in de bus zat en ze de parkeerplaats afreden, keken Marieke en Lisa elkaar even aan. "Ze zal toch niet gemerkt hebben..." zei Lisa zo zacht dat alleen Marieke het hoorde. "Het zal wel meevallen" probeerde Marieke het te relativeren. Op dat moment zei Hans de chauffeur: "We gaan nu de nacht in, ik ga de lichten dimmen zodat jullie wat kunnen slapen. Voor wie niet wil slapen, het vriendelijke verzoek om zachtjes te doen voor diegenen die dat wel willen."

Lisa en Marieke probeerden hun draai te vinden en niet veel later was de bus vrij stilletjes. De meeste meiden sliepen en een enkeling die niet kon slapen keek een beetje dromerig uit het raam. Zo reden ze verder de nacht in.

De volgende ochtend werden de meiden in de bus langzaam wakker. Het sliep in zo'n bus toch net wat minder lekker dan in een gewoon bed. Maar het wat genoeg om de ergste vermoeidheid bij te slapen en die zaterdag zouden ze ook nog tijd hebben om wat te rusten. Pas op zondag zouden de skiklassen beginnen. Het eerste ochtendlicht kwam langzaam door de ramen van de bus. Vanwege drukte en verschillende stoptijden reden de bussen niet allemaal bij elkaar, dus straks bij de bestemming zouden ze niet allemaal tegelijk aankomen. Hans zei door de speaker: "Goedemorgen dames, we hebben goed door kunnen rijden vannacht. We stoppen zo even zodat jullie even de benen kunnen strekken. Daarna is het nog een uurtje en dan zijn we op jullie bestemming."

Lisa werd langzaam wakker en zag dat Marieke nog tegen haar aan lag. Lisa voelde dat haar luier nog droog was. Ergens ook logisch want ze was geen bedplasser. Haar blaas voelde wel vol aan, maar gelukkig zouden ze zo stoppen. Ook Marieke werd wakker en gaf Lisa een slaperige glimlach. "Goedemorgen Mariek, goed geslapen?" "Nou heerlijk" geeuwde die terug. Ook de andere meiden roerden zich inmiddels en langzaam vulde de bus zich weer met geklets.

De bus draaide de parkeerplaats op en de chauffeur zei "we stoppen hier maar kort, dus even rennen en naar de wc's meiden, dan kunnen we snel verder. Over een kwartiertje willen we weer gaan."

De groep haastte zich naar de wc's en sommigen kochten snel een croissantje. Omdat er net ook een andere bus met bejaarden was gestopt, was het druk op de wc's en Lisa en Marieke waren aan de late kant. Lisa stond in de rij voor de croissantjes en zei tegen Marieke "ga jij vast naar de wc dan haal ik ons ontbijtje wel." Marieke ging snel en op de wc's kon ze haar luier uitdoen. Even later kwam ze weer bij Lisa. Lisa had net afgerekend en gaf Marieke een broodje. "Lisa, schiet op, jij moet ook nog en we hebben nog maar twee minuten."

Oh nee dacht Lisa en snel ging ze richting toiletten. Maar onderweg kwam ze Benthe tegen. Die zei "hup dames terug naar de bus, we moeten verder."

"Maar ik moet nog naar de wc" zei Lisa. "Dan moet je maar in de bus even gaan, we moeten nu door."

Lisa had geen keus, ze liep terug naar Marieke en samen gingen ze naar de bus. "Ik ben nog niet geweest" zei ze nerveus tegen haar vriendin. "Dan maar in de bus" antwoorde Marieke.

Toen ze weer waren ingestapt, hoorde ze een van de chauffeurs weer door de speaker. "Dames, slecht nieuws, het spoelmiddel van de wc is op, dus ik heb de deur afgesloten. Maar we zijn er binnen een uurtje, dus dat redden jullie wel denk ik."

Oh nee dacht Lisa licht paniekerig, dit was niet helemaal het plan. Ondertussen werd de druk op haar blaas toch sterker en sterker. Die grote beker thee die ze net bij haar croissantje had weggeslokt maakte het er ook niet beter op.

Marieke zag de blik van Lisa en vroeg "gaat het?"

"Ik hoop dat het echt opschiet" reageerde Lisa geknepen.

Even later kwamen ze stil te staan in een file. "Het lijkt erop dat we wat vertraging oplopen" hoorde ze de chauffeur zeggen. Ook dat nog...

Een klein half uurtje later kon Lisa het niet meer houden. Ze voelde haar plas in de luier lopen en zich verspreidde over haar billen. De luier zwol ondertussen op tussen haar benen. Als het maar niet lekt, dacht ze, maar gelukkig bleef haar dat bespaard.
 

Sophiee

Superlid
En hoofdstukje vijf alweer:

Hoofdstuk 5: Out of control


Weer drie kwartier later kwamen ze aan bij hun bestemming. "Zo dames, we zijn er. Ik hoop dat jullie een goede reis hebben gehad en veel plezier deze week" riep Hans. "Bedankt" riepen de meiden en ze stapten de bus uit. Ze waren als derde bus aangekomen en de meiden verzamelden hun bagage. De skispullen werden aangenomen door het personeel van de accommodatie en de koffers namen ze zelf mee naar binnen. Lisa en Marieke liepen de hal in en kregen bij de receptie te horen van een van de begeleiders welke kamer ze hadden. Ze kregen de sleutel en een dame wees hen de weg. Sanne kwam achter hen aan en zei ernstiger dan ze wilde "ik loop even met jullie mee."

Lisa en Marieke begrepen niet helemaal wat er aan de hand was, maar ze hadden een bang vermoeden. Toen ze bij hun kamer aankwamen, gingen ze naar binnen en Sanne liep met hen mee. De huisouder deed de deur dicht en nadat de twee meiden hun koffers hadden geparkeerd vroeg Sanne: "Meiden, is er iets wat jullie willen vertellen?"

Lisa en Marieke keken verschrikt en zeiden hakkelend: "Uhmm, nee...niks..."

"Nou goed dan, dan help ik jullie wel even met de koffers uitpakken" zei Sanne vervolgens gespeeld nonchalant.

"NEE" kirde Lisa net iets te fel. "Uhmm, ik bedoel..." Marieke keek haar vragend aan met een blik van 'wat doe je nou', maar ze had inmiddels ook wel door dat hun plan toch uit ging komen.

Sanne ging op een van de bedden zitten en zei "Maak je geen zorgen, het is vast niet iets waar ik boos om zou worden, maar volgens mij is er hier duidelijk iets aan de hand. Vertel het me maar rustig, jullie weten dat je me kunt vertrouwen." Dat was inderdaad waar. De huisouders gingen altijd goed om met vertrouwen.

Lisa kon de spanning niet meer aan en begon licht te snikken. "Ik, ehhh..nou...we waren..." Marieke kwam haar te hulp en zei "Nou we hadden een plan om bij het skiën niet naar de wc te hoeven..."

"Hoe bedoel je dat" vroeg Sanne. "Nou...met skipak..wc...duurt zo lang...trappetjes" ging Lisa in een soort warrig verhaal verder.

"Probeer je te zeggen dat je dan niet op tijd bent?" probeerde Sanne het verhaal te begrijpen.

Dat was niet helemaal de gedachte van de meiden, maar Lisa zag het als een uitvlucht en knikte snel. Als Sanne dat zou snappen, dan was het vast snel over dacht ze.

Maar Sanne keek eerder bezorgd. "Maar meisje, dat is toch niet om je voor te schamen" zei ze. "Heb je de dat de laatste tijd vaker?"

Lisa beet op haar lip en knikte gedachteloos. Ze besefte niet dat ze daarmee het zichzelf lastiger maakte.

"En klopt het dat je daar dan bescherming voor draagt" ging Sanne verder. Dat ze 'bescherming' droeg klopte feitelijk, dachten Lisa en Marieke.

"Ook nu?" vroeg Sanne vervolgens.

Lisa knikte en begon nu echt te huilen. "Och meisje, kom" en Sanne gaf Lisa een knuffel. "Ik...wil...douchen..." sipte Lisa. Door het lopen en opnieuw gaan zitten was haar luier wat gaan lekken.

Sanne liet haar los en zei "Kom ik help je wel, je hoeft je echt niet te schamen hoor."

Ze hielp Lisa uit haar tuniekje en zag dat onder de legging inderdaad een luier zat. Niet alleen dat, maar ze zag ook dat de legging rond de liezen vochtig was geworden. "Heb je die wel goed aangedaan?" vroeg Sanne. "Ik weet het niet" sipte Lisa. "Uhmm, ik heb geholpen" zei Marieke bedeesd.

"Nou ga maar eerst douchen" zei Sanne, "dan bespreken we daarna hoe verder."

Lisa snelde de badkamer in, ze wilde zo snel mogelijk weer schoon worden. Misschien konden ze dan met hun plan stoppen en dit allemaal snel vergeten. Maar Sanne was bezorgd.

Lisa douchte snel en kwam de kamer weer in. Haar kleren zaten nog in de koffer, dus had ze alleen een handdoek om. "Ga maar even zitten" zei ze tegen Lisa en maakte de koffer van Lisa open.

"Ik zie dat je in ieder geval goed voorbereid bent" zei Sanne droogjes toen ze het pak en de losse luiers zag. Ze pakte een van de luiers en vouwde die open op bed. "Kom ik zal je deze omdoen, dan weten we tenminste zeker dat hij goed zit en niet lekt."

"Maar..." wilde Lisa tegensputteren. "Ach meid, het geeft niet, ik weet dat dit niet makkelijk voor je is. Maar als ik je koffer zie, dan weet je denk ik zelf ook dat je ze goed kunt gebruiken. En dat bleek net ook wel." Lisa besefte nu dat dit gesprek totaal de verkeerde kant op ging. "Maar Marieke en ik, we, zeg jij ook eens wat Marieke!" riep ze wanhopig.

Marieke wist ook even niet meer hoe ze de situatie nog kon redden. Hier had ze totaal geen rekening mee gehouden.

"Wat is er dan Marieke" vroeg Sanne. "Lisa gaf net aan dat ze soms niet op tijd voor de wc is en die natte luier bewijst dat ook wel. Wat is jouw rol dan?" "Ik uhm, draag ze ook..." zei Marieke zacht.

"Maar heb jij ze ook nodig dan?" vroeg Sanne verbaasd. "Nee, we eh zouden ze samen dragen..."

Sanne zei "bedoel je als een soort ondersteuning voor je vriendin? Dat vind ik wel lief van je Marieke." Dat was zeker niet wat Marieke bedoelde. Hoe kon ze dit nog redden? Ze werd al net zo wanhopig als Lisa en kwam niet meer uit haar woorden. Voor Marieke was dat een zeldzaamheid.

"Okee" zei Sanne en nam even de tijd voor wat ze nu ging zeggen. "Ik en Benthe zullen jullie helpen. Lisa, het lijkt me verstandig dat je in ieder geval de luiers draagt. Ik of Benthe zal je helpen bij het omdoen en verschonen, zodat je niet doorlekt. En Marieke, als je dat nog steeds wilt, dan laat ik jou ook luiers dragen, maar alleen 's nachts en tijdens het skiën. Jij hebt ze niet echt nodig en het is vooral om je vriendin te steunen. Maar er komt een moment dat anderen er ook achter gaan komen. En niemand gelooft dat jullie allebei tegelijk incontinent zijn geworden."

Lisa zat als verdoofd. Bij het woord 'incontinent' ging er een rilling door haar lijf. Waar ging dit in godsnaam heen?

Sanne duwde ondertussen Lisa zachtjes achterover. "Rustig maar" zei ze sussend en ze trok de handdoek open. Ze vouwde de luier onder Lisa's billen en pakte de babypoeder uit de koffer. "Goed dat je daar aan gedacht hebt, want luieruitslag is niet fijn" en ze poederde Lisa's schaamstreek in. Daarna vouwde ze de luier dicht en sloot de plakstrips. "Zo meisje, doe maar gauw wat kleren erover aan. We zullen je helpen en als we volgende week thuis zijn dan bellen we ook maar eens de dokter, maar voor nu redden we ons er wel mee. Ik kom straks nog wel even langs, maar rusten jullie nu eerst maar even uit van de reis."

Sanne verliet de kamer. Ondanks dat Sanne ruim de tijd had genomen om haar gerust te stellen, keek Lisa verdwaasd naar Marieke en ze vielen elkaar toen snikkend in de armen...
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Kan me de situatie goed voorstellen, vooral nu het zo snel uit de hand loopt en, een kant opgaat wat totaal niet de bedoeling was.
Benieuwd of de begeleiders willen luisteren en, de meiden het kunnen doen zoals ze zich hadden voorgenomen, zo niet hopen dat het toch een leuke tijd wordt
 
Laatst bewerkt:

Sophiee

Superlid
Het is toch gelukt om nog een hoofdstuk te maken. Maar een verder vervolg zal wel komende week worden
 

Sophiee

Superlid
Hoofdstuk 6: Huisgeheim



Lisa snikte tegen Marieke: "Oh god, nu denkt Sanne dat ik echt mijn plas niet op kan houden, dit loopt helemaal fout Mariek..."

"Ja" zei Marieke, "maar laten we het straks rustig uitleggen aan Sanne hoe het echt zit, misschien kunnen we maar beter gewoon eerlijk zijn."

"Ja dat lijkt me het beste" reageerde Lisa, nog steeds sippend.

Het stomme was dat ze niet eens die luiers zo vervelend vond, maar wel dat Sanne het nu te weten was gekomen en straks dus Benthe het ook wist.

"Je kunt hem nu toch gewoon af doen en dan leggen we het straks wel uit aan Sanne en Benthe" zei Marieke.

"Ja dat doen.." maar net toen Lisa dat zei kwam Sanne al weer binnen.

"Oh meiden, helemaal de tijd vergeten, we moeten nu naar de hal voor de skiklasindeling, de skileraren zijn er al. Gaat het weer een beetje Lisa?"

Lisa keek nog wat bedrukt, maar knikte maar ja.

"Nou kom dan, dan gaan we naar beneden." Sanne stond in de deuropening met een blik van 'opschieten dames'. Lisa zou haar luier dus nog even aan moeten houden.

Ze liepen de gang op naar de hal. Iedereen was er al. Lisa en Marieke zagen de andere meiden aan de overkant al zitten, maar een van de skileraren begon al te praten. "Willkommen Alle..." begon hij en daarna volgend een heel verhaal over hoe geweldig de sneeuw was dit jaar en dat het een hele leuke week ging worden en blablabla. Lisa en Marieke waren aan het dichtstbijzijnde tafeltje gaan zitten waar nog plek was. Aan de andere kant zag Lisa Fleur haar kant op kijken en Lisa zag dat Fleur haar stemming meteen had opgemerkt. Ze zag een bezorgde uitdrukking op Fleurs gezicht.

Ondertussen zei een van de jongens aan haar tafeltje heel zacht "willen jullie ook thee?" Lisa en Marieke keken naar Floris, een jongen die iets jonger was dan zij. Ze knikten allebei en de jongen schonk de kopjes voor hen vol. Bedankt, knikte Lisa en Marieke allebei en ze luisterden verder wat naar het verhaal van de skileraar.

Het duurde allemaal vrij lang en de groep begon wat onrustig te worden, maar toen was het tijd voor de indeling. De skileraren en leraressen werden voorgesteld. Ook werden per leraar opgenoemd welke leerlingen in hun groepje zouden komen. Marieke en Lisa kwamen samen met Esther en nog een paar anderen in een gevorderden groep bij Mischa. Mischa zag er wel stoer uit, echt zo'n sportief bergmens. De dames waren daar zeker tevreden mee. Het maakte verder niet uit want die leraren waren vaak toch een stuk ouder dan zij, maar bij een leuke leraar konden de meiden tenminste nog wel een beetje dagdromen. Toen Eva werd ingedeeld bij de best wel knappe Xavier, zagen ze Eva ook meteen opzichtig glimmen. Lisa en Marieke konden een giechel niet onderdrukken en dachten "Oh arme Xavier".

Ondertussen zaten ze toch al weer een goed uur in de hal en Lisa's blaas was al even aan het protesteren. Maar zomaar weglopen zou niet gewaardeerd worden. Het indelen van de groepen duurde nog even, vooral omdat het voor beginnende en minder gevorderde skiërs niet helemaal duidelijk was bij welke leraar of lerares ze zouden komen. Uiteindelijk was het hen duidelijk dat ze op zondagmorgen eerst even moesten voorskiën en dan definitie bij een van de vijf leraren voor beginners zouden komen. Ze hadden nu dus wel een leraar voor zondagochtend, maar dat kon dus nog weer veranderen. En dan had je altijd mensen die dat niet snapten na de eerste uitleg en dan moest het nog een keer worden uitgelegd. Maar uiteindelijk leek het voor iedereen duidelijk.

Wat ook duidelijk was, was dat Lisa toch teveel thee op had. Het leek gewoon door haar heen te vallen. Haar blaas was het wachten wel beu en Marieke zag Lisa een beetje verkrampt op haar stoel zitten. Marieke stootte Lisa aan en fluisterde "joh straks gewoon weer douchen". De jongens hoorden wat waar wisten toch niet wat Marieke bedoelde. Lisa snapte de hint wel en besloot toen om toe te geven aan haar blaas. Ze ontspande zich wat en liet het lopen in haar luier. Het was een raar idee om in een volle zaal gewoon in een luier te plassen, maar het luchtte wel op.

Lisa gaf een betekenisvol knikje aan Marieke, en die glimlachte terug naar haar.

Uiteindelijk was de presentatie en indeling afgelopen en mocht iedereen even gaan ontspannen tot aan het avondeten. De jongens en meiden in de zaal stonden op, sommigen bleven nog wat zitten om te kletsen of om met hun telefoon te spelen. Lisa en Marieke stonden ook op, zeiden de jongens aan hun tafel gedag en liepen naar de trappen. Toen ze op hun gang kwamen, liepen ze Fleur tegen het lijf. Die wilde net haar kamer ingaan, waar Eva al naar binnen was. Ze hoorden Fleur tegen Eva zeggen "Ik zie je zo..." en zagen Fleur hun kant op komen.

"Hey Lies wat is er met jou?" vroeg Fleur aan Lisa. "Je zag er net uit alsof je onder een bus was gelopen of zo..." Fleur legde haar handen op de schouders van Lisa en keek bezorgd.

"Ik..ehh," reageerde Lisa ontwijkend en onzeker. "Ze is moe van de reis" probeerde Marieke "slecht geslapen in de bus en zo."

Maar Fleur had een soort zesde zintuig voor als er iets was. Lisa dacht wel eens, die Fleur wordt later psycholoog of zo. Fleur was een aardige meid die je wel in vertrouwen kon nemen. In hun huis was ze altijd zorgzaam en meelevend voor haar huisgenoten als die ergens mee zaten. Ook al was ze dan een modepopje, haar karakter was ontzettend lief en sociaal betrokken.



Marieke was ondertussen al hun kamer binnengegaan en Lisa stond ook bij de deur. "Wil je het met me delen..." vroeg Fleur en zakte met haar handen naar de zijkant van Lisa's heupen. Fleur bemerkte dat die een wat onnatuurlijke vorm hadden en keek wat vragend. "Uhmm, ik weet niet..." begon Lisa, maar ze liepen min of meer samen hun kamer binnen. Lisa zag vervolgens Marieke wat verschrikt kijken en Lisa zag dat haar koffer nog open stond. Ook Fleur zag de koffer en nog erger, wat daar in zat. Het was niet te missen: een pak met een groot logo van Tena, en diverse losse luiers waren duidelijk zichtbaar. Fleur keek naar de koffer en toen naar Lisa en ze wees naar Lisa's heupen. Ze stamelde "maar, wat...,je...echt?..."

Lisa en Marieke wisten dat ze opnieuw een fout hadden gemaakt, maar in de haast waren ze vergeten hun koffers op te ruimen. En ze hadden er ook niet op gerekend dat iemand anders hun kamer mee in zou lopen.

Fleur zag Lisa's gezicht en zag tranen opkomen. "Och Lies, sorry, ik wist niet..." Ze sloeg weer haar armen om Lisa heen en Marieke deed hetzelfde. Lisa voelde zich verslagen, maar Fleur was tactvol genoeg om haar gerust te stellen. "Meis wat is er? Waarvoor zijn die?" Lisa ging zitten en probeerde rustig te worden. Ze wist niet helemaal wat ze moest zeggen. Zou ze vertellen van hun plan voor het skiën? Maar wat had Sanne vanmorgen allemaal gezegd? Dat ze voorlopig maar die luiers moest dragen voor haar incontinentie? Hoe ging ze nu die verhalen aan elkaar knopen? Ze waren van plan om het alsnog goed uit te leggen aan Sanne, maar ondertussen zat ze weer in een natte luier en was ze nu door Fleur ontdekt...

Toen zei ze tegen Fleur: "nou ik heb last van mijn blaas en kan het dan niet goed ophouden...Marieke en ik hadden bedacht dat het dan misschien beter was om luiers te dragen op vakantie..."

“Och jee, meid toch, wat vervelend voor je" reageerde Fleur lief en bezorgd. "Ben je ermee naar en dokter geweest?"

"Nee nog niet, maar Sanne heeft gezegd dat we dat na de vakantie doen..."

"Ik hoop maar dat het niet iets ernstigs is Lisa" zei Fleur.

Lisa had de waarheid een beetje gekleurd en gedacht dat als het iets medisch was, dat anderen het makkelijker zouden accepteren dan hun oorspronkelijke plan.

"Nee dat hoop ik ook" zei Lisa. Fleur was wel nieuwsgierig en vroeg "en draag je er dan nu ook een?" Lisa knikte.

In de loop van hun gesprek kwam ook op dat Marieke luiers zou dragen in de nacht en bij het skiën als ondersteuning voor Lisa. Sanne had dat zo begrepen van de meiden en het leek Lisa en Marieke goed om dat dan maar vol te houden. Fleur vond het wel grappig maar ook moedig en zei "dapper van je Mariek, maar dat laat ik toch alleen aan je kamergenootje over hoor Lisa. Je vind het toch niet heel erg als ik niet mee doe?"

Lisa moest glimlachen en zei "nee natuurlijk niet gekkie".

Maar Lisa vroeg ook: "Fleur je weet het nu, maar wil je het verder met niemand delen, echt niemand?"

In hun huis hadden ze een aantal ongeschreven regels. Een daarvan was het huisgeheim: als iemand in hun huis je iets persoonlijks of geheims vertelde, dan hield je dat geheim, wat er ook gebeurde. Tenminste, als je er zelf niet mee in de problemen zou komen door het geheim te houden. Het ging dan vaak om echt persoonlijke dingen die je in vertrouwen te horen kreeg. Dat moest geheim blijven en mocht alleen door diegene wiens geheim het was aan anderen worden verteld. Sanne en Benthe hadden dit ooit bedacht en het was goed dat de meiden elkaar dan in vertrouwen konden nemen.

Lisa vroeg: "Huisgeheim?"
Fleur knikte, gaf Lisa een dikke knuffel en zei "huisgeheim, dat beloof ik je lieverd."
 

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Blijft mooi, hoop voor de meiden dat ze de kans krijgen om het de begeleiders te vertellen en, wat er dan gebeurt maar, zou me niet verbazen dat Lisa zo gestrest raakt dat gevolgen niet uitblijven, ben benieuwd naar het vervolg :verliefd
 

Sophiee

Superlid
Er is weer een nieuw hoofdstukje bij:)

Hoofdstuk 7 Gevoel en vertrouwen?

Nu de spanning was verdwenen kletsten de drie meiden kletsten nog wat totdat er op de deur werd geklopt. “Hoi Lisa en Marieke, zijn jullie binnen?” hoorden ze Sanne vanuit de gang roepen.
“Ja hoor” riep Marieke terug, “kom maar binnen.”

Sanne deed de deur open en kwam binnen met een mandje. Toen ze binnenkwam zag ze Fleur ook zitten en zei “Oh hee Fleur, ben je er ook?”
“Ja” zei Fleur, maar ik wilde net naar mijn eigen kamer gaan”. Fleur zei Sanne en de twee meiden gedag en liep de kamer uit.
Sanne zag dat de koffer van Lisa nog open stond en zei “Fleur weet nu dus ook wat er is?”

Lisa knikte en zei “Ja, maar het is een huisgeheim.”

“Heel goed” reageerde Sanne, “ik hoop voor je dat het dat ook blijft, maar dat zal wel lastig worden. We zullen het in ieder geval zo goed mogelijk verborgen houden. Zolang niemand iets ziet hoef je niet bang te zijn, maar zodra verder iemand buiten ons huis iets gaat vermoeden dan is de kans groot dat al snel iedereen het weet...”

“Ik weet het...” zuchtte Lisa.

Sanne vervolgde weer: “Maar eigenlijk waarvoor ik kwam, ik heb wat extra beddengoed meegebracht.” Ze pakte uit de mand die ze had meegenomen twee opgevouwen pakketjes.
“Deze beschermen jullie matrassen, mocht er toch nog wat doorlekken 's nachts. We willen natuurlijk niet dat de matrassen nat worden. Doen jullie die straks zelf even op jullie bed? En ik zal zorgen dat er een grotere prullebak op jullie badkamer komt voor de luiers...”

“Nou dat zal niet nodig zijn toch...” begon Marieke, die nu toch dacht dat hun echte verhaal maar opgebiecht moest worden. “En het is ook niet wat je denkt Sanne...” ging ze verder.

“Wat bedoel je Marieke?” vroeg Sanne.

“Nou, die problemen van Lisa vallen wel mee, we wilden alleen de luiers tijdens het skiën dragen, zodat we niet naar de wc's hoefden op skischoenen en zo...”

“En buiten het skiën dan?” vroeg Sanne, “want vanmorgen had je ook een luier om Lisa en die was toch duidelijk nat...”
“Ja maar...” begon Marieke weer en Lisa kreeg een ongemakkelijk gevoel.
“En nu dan Lisa, ben je nu nog droog?” vroeg Sanne.

Lisa's hoofd werd rood en ze beet op haar lip. Ze was een paar tellen stil en ook Marieke besefte dat de staat van Lisa's luier op dit moment de situatie niet zou helpen. Lisa schudde vervolgens nee en zei “ik...ehhh... ben bang van niet...”

Sanne zuchtte eens en zei toen “Lies, ik snap echt heel goed dat je deze situatie vervelend vindt. Maar het wordt nog veel vervelender als je het bijvoorbeeld tijdens het eten in de volle zaal ineens in je broek doet, toch? Het geeft niet dat je er niks aan kunt doen, maar laten we dan wel ervoor zorgen dat er zo min mogelijk verkeerd gaat. Ik zal alvast de dokter bellen thuis, zodat we daar na de vakantie direct terecht kunnen. Maar voor nu besef je toch dat je met die luiers het beste beschermd bent? Vandaag ben je nu al twee keer nat geweest en zonder die luiers had iedereen het al geweten. Dus zullen we dan gewoon afspreken dat je ze draagt deze week?”

Lisa wist dat er geen weg meer terug was, voelde toch weer wat tranen opkomen en knikte toen: “Ja misschien wel...” Ook Marieke besefte dat hun plan een hele andere wending had gekregen. Nu Lisa ontdekt was door eerst Sanne en daarna ook nog Fleur en door wat ze gezegd had, wist ze dat ze voorlopig nog wel even luiers zou moeten dragen. Het stomme was dat ze de luiers niet eens zo vervelend vond zitten, het was vooral de angst dat anderen erachter kwamen die ze niet fijn vond.

Sanne kwam naast Lisa zitten en sloeg een arm om haar heen. “Hé meid, kom op, er zijn echt ergere dingen in het leven. Ik snap dat dat nu moeilijk is voor te stellen, maar het komt vast wel goed. Dus laten we de skireis ook niet verpesten Lisa, hopelijk kun je er toch net zo van genieten als andere jaren. Je hebt in ieder geval al een leuke leraar zag ik.”

Marieke en Lisa glimlachten een beetje en zeiden “ja dat klopt.”

Sanne ging verder: “Nou zal ik je maar meteen even verschonen dan? Ik wil je graag leren hoe je dat zelf goed doet, maar voorlopig zal ik je daarbij nog helpen. Dan is er minder kans op lekken en hoeven we waarschijnlijk ook niet uit te leggen waarom je ineens zoveel wasgoed produceert.” Sanne pakte ondertussen een handdoek en legde die op bed.

Lisa glimlachte flauw. Voor de tweede keer die dag zou Lisa verschoond worden door Sanne. Hoewel het onwennig was, ging ze liggen op de handdoek. Ze schoof haar tuniekjurkje omhoog en Sanne deed vervolgens haar legging naar beneden. “Kun je me de doekjes even geven?” vroeg ze aan Marieke.

Sanne maakte de plakstrips los en zei “Zo Lies, je gebruikt ze in ieder geval goed zie ik...” Ze vouwde de voorkant naar binnen bij het afdoen en pakte de doekjes van Marieke aan. “Ik zal het even een beetje schoonvegen als dat mag, dat is wel zo hygiënisch vind je ook niet?”
Lisa knikte verlegen.

Sanne veegde vervolgens Lisa's schaamstreek en billen schoon. Ze zei: “Ik zie dat je je netjes scheert daar beneden. Ik weet dat de meeste meiden dat doen, maar nu is het zeker handig bij het schoonmaken.” Dat klopte, Lisa verzorgde zich net als veel andere meiden goed, maar om zich wat volwassener te voelen had ze een klein plukje laten staan boven haar spleetje. “Eigenlijk zou je dat plukje dan ook nog eventjes weg moeten halen...” ging Sanne verder.

Na het schoonmaken pakte ze een schone luier en legde deze onder Lisa's billen. Vervolgens kreeg Lisa weer een laagje babypoeder en maakte Sanne de luier dicht. “Zo, nog even goed doen in je liezen en je kunt er weer even tegen meid!” zei ze vrolijk.

Lisa glimlachte. Terwijl ze daar zo lag gingen er allerlei vreemde gevoelens door haar heen. Ze vond het natuurlijk best beschamend om daar te liggen terwijl Sanne haar meest intieme plekjes schoonveegde. Tegelijk voelde het om de een of andere reden best veilig en vertrouwd. Sanne deed voorzichtig en het voelde teder. Ook op het moment dat Sanne de poeder op haar lijf strooide en de zoete babygeur haar neus bereikte maakte een bijzonder gevoel los. Natuurlijk was Sanne niet haar echte moeder, maar ze was bijna net zo vertrouwd. En het moment dat Sanne de plakkers sloot en een frisse luier haar lichaam weer omsloot, vulde haar met een soort gevoel van veiligheid en geborgenheid. Zou dit gevoel normaal zijn als je een kostschoolkind was? Lisa wist het niet, maar deze gevoelens kwamen diep bij haar binnen. Ondanks ook alle negatieve gedachten en zorgen die ze had bij haar vermeende incontinent zijn, dacht Lisa dat het best wel eens een fijne vakantie kon worden...

Lisa kwam overeind en met een verlegen blosje op haar wangen zei ze zacht “Bedankt Sanne...”
Sanne glimlachte terug en zei “graag gedaan hoor lieve schat van me...”
 
Laatst bewerkt:
Bovenaan