Ik draaide de parking op. Na 2 uur rijden had ik mijn bestemming bereikt. Na een verkennend toertje rond de parking zocht ik mezelf een goede parkeerplek uit, met zicht op de inkom.
Ik had afgesproken met Lotte, een meisje die ik online had leren kennen. Ze was net zoals ik geinteresseerd in luiers. Ze kon enorm genieten van de AB kant hiervan, terwijl ik meer DL was, maar al altijd eens papa had willen zijn. Ons contact begon via mail. Eerst korte berichtjes om de week, maar al snel werden dat dagelijks lange berichten. We kwamen er al snel achter dat we niet alleen de ABDL voorkeur deelden, maar ook veel andere interesses. Dat maakte dat het plaatje echt klopte. Het duurde dan ook niet lang voor we overstapten op whatsapp, en af en toe ook fotootjes naar elkaar stuurden. Soms waren er dagen dat ik mijn iphone ’s middags al moest opladen, door het vele appen, soms waren er ook dagen dat er minder contact was. En juist dat maakte het zo bijzonder. We voelden elkaar zo goed aan, we hadden zoveel gemeenschappelijke interesses, en deelden dat ene spannende geheimpje. Ik moest mij niet verantwoorden om ons geheimpje, ik begreep haar al als ze nog maar een half woord over klein zijn tegen me zei. Heerlijk was dat. Na een half jaartje besloten we om dan toch ook af te spreken. Best een enge stap, want wat als het niet zou mee vallen? Dan zou onze perfecte digitale-vrienschapsrelatie zomaar voorbij kunnen zijn. Het idee alleen al deed me huiveren.
Ik keek op mijn horloge. 5 minuten te vroeg. 5 lange minuten waarin mijn hersennen begonnen te twijfelen. Was dit wel een goed idee? Wat als Lotte een oude perverte man was? Wat als het niet klikte? Als het heel awkward zou zijn? Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen, het zweet barste me nog net niet uit. Gek eigenlijk, want dit had ik zelfs nooit gehad bij daten. Ik probeerde me dan maar te focussen op de mensen die binnen en buiten de Mc Donalds wandelden.
Klokslag 4 uur zag ik een jonge dame om de hoek komen, wandelend naar de ingang. Hoe dichter ze kwam, hoe zekerder ik ervan werd dat dat Lotte was. Het was gewoon al die tijd echt geweest! Mijn hart klopte als nooit tevoren. Snel stapte ik uit, en wandelde richting ingang. Het duurde niet lang voor Lotte doorhad dat ook ik gearriveerd was. Ongeveer een meter voor Lotte stopte ik. ‘Hey Lotte’ probeerde ik er zo zelf verzekerd mogelijk uit te krijgen. Ze glimlachte. ‘Hey Thomas’.
Ik merkte meteen haar diep blauwe ogen op. Ze hadden iets liefs, maar tegelijk ook iets duister in zich. Lotte was een slanke, mooie en kleine dame. Het type dat op straat je aandacht zou trekken, dat elke zichzelf respecterende papa zich zou inbeelden in de AB sfeer, en daarbij helemaal zou kunnen wegdromen. Het enige verschil hier is dat Lotte dat ook daadwerkelijk zelf leuk vond. Een enorm fijn gevoel was dat.
‘Zullen we dan maar naar binnen gaan Lotte?’ vroeg ik. Een knik bevestigde dat ook ik goedgekeurd was, en dat we binnen zouden gaan praten. Ik stapte binnen en hield de deur voor haar open. ‘MC flurry’tje voor mevrouw?’ Een speelse ja als antwoord deed me vermoeden da Lotte stiekem half in AB wereld zat, maar dat niet volledig durfde toe geven tijdens onze eerste ontmoeting. Dat begreep ik ook wel volkomen. Ik zou nu ook helemaal niet papa willen zijn, dat zou alleen maar awkward zijn. Aan de kassa bestelde en betaalde ik 2 flurry’s, zoals een papa dat zou doen. Ook ik was dus toch ergens in die modus terecht gekomen. Ik liet Lotte een tafeltje uitkiezen. Ze wist meteen dat ze naast de binnen speeltuin wou gaan zitten, wat ik een zeer goede keuze vond. Eens we onze eerste hap binnenhadden, leek het alsof we al jaren vrienden waren, die elkaar na lange tijd weer terug zagen. Er viel geen minuut stilte en we brachten elkaar vaak aan het lachen. Dit voelde zo speciaal. Het leek wel alsof ik met Lotte een band had die ik nog nooit eerder had gevoeld. Net omdat ik wist dat zij mij ten volle begreep, dat we zo goed overeen kwamen en omdat ze gewoon echt een heel leuke persoonlijkheid had.
Een uurtje of 2 nadien zei Lotte me dat ze naar het toilet moest. Plagerig zei ik dat ze dat dan maar snel moest doen voor het te laat was. Ik kreeg als antwoord een klein tongetje te zien. ‘Nou nou meisje, ga maar snel dan!’ Kennelijk moest ze toch dringend, want ze zette er serieus de pas in.
Ik merkte dat ze haar handtas niet meenam. Ik kon het eigenlijk beter omschrijven als een hand-valies. Het was echt een heel grote tas, waar kaften makkelijk in konden. Het leek ook echt alsof er best veel inzat. Ideaal om een luier of 2 in te verstoppen dacht ik. Moest Lotte mijn kleintje zijn, zou papa er standaard voor haar eentje instoppen. Geen super dikke dan, maar een discreet dunne, want je weet maar nooit.
Ik was nog maar pas weggedroomd in de AB wereld, of Lotte stond weer voor mijn neus. Ze vertelde me dat ze heel graag nog wou blijven, maar dat ze nog andere verplichtingen had. We moesten dus jammer genoeg onze leuke middag stopzetten. Ik zag aan Lotte dat ze het zelf misschien nog jammerder vond dan ik. Het liefst was ik een week, een maand of zelfs een jaar gewoon in dat moment willen blijven. ‘Vooruit maar, de plicht roept’ zei ik. Daar voedge ik aan toe dat ik nog een kleinigheide had voor haar in de auto. Ik legde de nadruk op de auto, zodat Lotte al snel doorhad dat het over iets AB gerelateerd ging. We stapten richting mijn auto. Daar nam ik plaats achter de bestuurskant en Lotte vooraan op de passagierszetel. ‘Ogen sluiten mevrouwtje enkel dan krijg je je pakje’. Lottes fonkelende oogjes gingen snel dicht. Ze hield haar handjes al samen, om het pakje te kunnen ontvangen. Met mijn rechterhand greep ik een pakje vanachter mijn stoel, en legde het in Lottes handen. ‘Nu mag je je ogen weer openen’ zei ik vrolijk.
Lotte opende haar ogen en zag voor haar een pakje dat ingepakt was in roos inpakpapier, mer een hele grote roze strik. Ik wist dat dat haar lievelingskleur was, een schot in de roos dus. ‘Maak maar open prinsesje’ zei ik. Het woord prinsesje was er uit voor ik het wist. Ik schrok er zelf een beetje van, maar Lotte bleek het heel fijn te vinden, en even helemaal in AB wereld te zitten. Ze scheurde het pak open, en zag daar een mooi rompertje in zitten. ‘Zo mooi’ riep ze heel enthousiast uit. Omder de romper had ik een luier gestopt. Een ‘saaie witte’ zoals Lotte dat altijd noemde, die ik met alcoholstif gepimpt had. Met rode alcohol stift had ik hartjes gemaakt, en met blauwe, mijn lievelingskleur, had ik er ‘ik’ voorgezet, en ‘papa’ na. De luier stond dus vol ‘ik hou van papa’. Duidelijk een tweede schot in de roos. Lotte was door het dolle heen. Het leek alsof ook zij onze band zo bijzonder vond, en het enorm waardeerde dat we eindelijk in echt ook vrienden waren. ‘Ga nu maar snel naar huis, voor je te laat komt’ zei ik tegen Lotte. Ze zuchte, en gaf me een dikke kus. ‘Dank je papa’ zei ze. Die 3 woorden, die deden echt wat met me. Ik voelde me plots zo speciaal, alsof alle puzzelstukjes eindelijk op zijn plek vielen. Alsof zij de sleutel had gevonden naar mijn ziel, en ik haar daar stond op te wachten.
Ze opende het portier, draaide zich en wou uit de auto stappen. Hierdoor zag ik een klein beetje blote rug van Lotte, en merkte ik een randje van een drynight op. Ze had die gewoon heel de tijd aangehad, en ik als kenner had het niet eens gemerkt. ‘is prinses Lotje nog helemaal droog?’ vroeg ik. Geschrikt draaide Lotte zich om. Alsof ze betrapt was met iets dat niet mocht. Snel trok ze haar shirt weer naar beneden. ‘Ja’ zei ze verlegen. Ik vertelde haar nog dat ze bij mij echt helemaal haarzelf mocht zijn, sterker nog, dat ze dat moest zijn. Een tweede dankjewel met een nog dikkere knuffel betekende het einde van een perfecte eerste ontmoeting. Ik besloot dat ik Lotte nooit meer zou laten gaan, en er alles aan zou doen om haar papa te worden, en haar daarmee gelukkig te maken.
Ik had afgesproken met Lotte, een meisje die ik online had leren kennen. Ze was net zoals ik geinteresseerd in luiers. Ze kon enorm genieten van de AB kant hiervan, terwijl ik meer DL was, maar al altijd eens papa had willen zijn. Ons contact begon via mail. Eerst korte berichtjes om de week, maar al snel werden dat dagelijks lange berichten. We kwamen er al snel achter dat we niet alleen de ABDL voorkeur deelden, maar ook veel andere interesses. Dat maakte dat het plaatje echt klopte. Het duurde dan ook niet lang voor we overstapten op whatsapp, en af en toe ook fotootjes naar elkaar stuurden. Soms waren er dagen dat ik mijn iphone ’s middags al moest opladen, door het vele appen, soms waren er ook dagen dat er minder contact was. En juist dat maakte het zo bijzonder. We voelden elkaar zo goed aan, we hadden zoveel gemeenschappelijke interesses, en deelden dat ene spannende geheimpje. Ik moest mij niet verantwoorden om ons geheimpje, ik begreep haar al als ze nog maar een half woord over klein zijn tegen me zei. Heerlijk was dat. Na een half jaartje besloten we om dan toch ook af te spreken. Best een enge stap, want wat als het niet zou mee vallen? Dan zou onze perfecte digitale-vrienschapsrelatie zomaar voorbij kunnen zijn. Het idee alleen al deed me huiveren.
Ik keek op mijn horloge. 5 minuten te vroeg. 5 lange minuten waarin mijn hersennen begonnen te twijfelen. Was dit wel een goed idee? Wat als Lotte een oude perverte man was? Wat als het niet klikte? Als het heel awkward zou zijn? Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen, het zweet barste me nog net niet uit. Gek eigenlijk, want dit had ik zelfs nooit gehad bij daten. Ik probeerde me dan maar te focussen op de mensen die binnen en buiten de Mc Donalds wandelden.
Klokslag 4 uur zag ik een jonge dame om de hoek komen, wandelend naar de ingang. Hoe dichter ze kwam, hoe zekerder ik ervan werd dat dat Lotte was. Het was gewoon al die tijd echt geweest! Mijn hart klopte als nooit tevoren. Snel stapte ik uit, en wandelde richting ingang. Het duurde niet lang voor Lotte doorhad dat ook ik gearriveerd was. Ongeveer een meter voor Lotte stopte ik. ‘Hey Lotte’ probeerde ik er zo zelf verzekerd mogelijk uit te krijgen. Ze glimlachte. ‘Hey Thomas’.
Ik merkte meteen haar diep blauwe ogen op. Ze hadden iets liefs, maar tegelijk ook iets duister in zich. Lotte was een slanke, mooie en kleine dame. Het type dat op straat je aandacht zou trekken, dat elke zichzelf respecterende papa zich zou inbeelden in de AB sfeer, en daarbij helemaal zou kunnen wegdromen. Het enige verschil hier is dat Lotte dat ook daadwerkelijk zelf leuk vond. Een enorm fijn gevoel was dat.
‘Zullen we dan maar naar binnen gaan Lotte?’ vroeg ik. Een knik bevestigde dat ook ik goedgekeurd was, en dat we binnen zouden gaan praten. Ik stapte binnen en hield de deur voor haar open. ‘MC flurry’tje voor mevrouw?’ Een speelse ja als antwoord deed me vermoeden da Lotte stiekem half in AB wereld zat, maar dat niet volledig durfde toe geven tijdens onze eerste ontmoeting. Dat begreep ik ook wel volkomen. Ik zou nu ook helemaal niet papa willen zijn, dat zou alleen maar awkward zijn. Aan de kassa bestelde en betaalde ik 2 flurry’s, zoals een papa dat zou doen. Ook ik was dus toch ergens in die modus terecht gekomen. Ik liet Lotte een tafeltje uitkiezen. Ze wist meteen dat ze naast de binnen speeltuin wou gaan zitten, wat ik een zeer goede keuze vond. Eens we onze eerste hap binnenhadden, leek het alsof we al jaren vrienden waren, die elkaar na lange tijd weer terug zagen. Er viel geen minuut stilte en we brachten elkaar vaak aan het lachen. Dit voelde zo speciaal. Het leek wel alsof ik met Lotte een band had die ik nog nooit eerder had gevoeld. Net omdat ik wist dat zij mij ten volle begreep, dat we zo goed overeen kwamen en omdat ze gewoon echt een heel leuke persoonlijkheid had.
Een uurtje of 2 nadien zei Lotte me dat ze naar het toilet moest. Plagerig zei ik dat ze dat dan maar snel moest doen voor het te laat was. Ik kreeg als antwoord een klein tongetje te zien. ‘Nou nou meisje, ga maar snel dan!’ Kennelijk moest ze toch dringend, want ze zette er serieus de pas in.
Ik merkte dat ze haar handtas niet meenam. Ik kon het eigenlijk beter omschrijven als een hand-valies. Het was echt een heel grote tas, waar kaften makkelijk in konden. Het leek ook echt alsof er best veel inzat. Ideaal om een luier of 2 in te verstoppen dacht ik. Moest Lotte mijn kleintje zijn, zou papa er standaard voor haar eentje instoppen. Geen super dikke dan, maar een discreet dunne, want je weet maar nooit.
Ik was nog maar pas weggedroomd in de AB wereld, of Lotte stond weer voor mijn neus. Ze vertelde me dat ze heel graag nog wou blijven, maar dat ze nog andere verplichtingen had. We moesten dus jammer genoeg onze leuke middag stopzetten. Ik zag aan Lotte dat ze het zelf misschien nog jammerder vond dan ik. Het liefst was ik een week, een maand of zelfs een jaar gewoon in dat moment willen blijven. ‘Vooruit maar, de plicht roept’ zei ik. Daar voedge ik aan toe dat ik nog een kleinigheide had voor haar in de auto. Ik legde de nadruk op de auto, zodat Lotte al snel doorhad dat het over iets AB gerelateerd ging. We stapten richting mijn auto. Daar nam ik plaats achter de bestuurskant en Lotte vooraan op de passagierszetel. ‘Ogen sluiten mevrouwtje enkel dan krijg je je pakje’. Lottes fonkelende oogjes gingen snel dicht. Ze hield haar handjes al samen, om het pakje te kunnen ontvangen. Met mijn rechterhand greep ik een pakje vanachter mijn stoel, en legde het in Lottes handen. ‘Nu mag je je ogen weer openen’ zei ik vrolijk.
Lotte opende haar ogen en zag voor haar een pakje dat ingepakt was in roos inpakpapier, mer een hele grote roze strik. Ik wist dat dat haar lievelingskleur was, een schot in de roos dus. ‘Maak maar open prinsesje’ zei ik. Het woord prinsesje was er uit voor ik het wist. Ik schrok er zelf een beetje van, maar Lotte bleek het heel fijn te vinden, en even helemaal in AB wereld te zitten. Ze scheurde het pak open, en zag daar een mooi rompertje in zitten. ‘Zo mooi’ riep ze heel enthousiast uit. Omder de romper had ik een luier gestopt. Een ‘saaie witte’ zoals Lotte dat altijd noemde, die ik met alcoholstif gepimpt had. Met rode alcohol stift had ik hartjes gemaakt, en met blauwe, mijn lievelingskleur, had ik er ‘ik’ voorgezet, en ‘papa’ na. De luier stond dus vol ‘ik hou van papa’. Duidelijk een tweede schot in de roos. Lotte was door het dolle heen. Het leek alsof ook zij onze band zo bijzonder vond, en het enorm waardeerde dat we eindelijk in echt ook vrienden waren. ‘Ga nu maar snel naar huis, voor je te laat komt’ zei ik tegen Lotte. Ze zuchte, en gaf me een dikke kus. ‘Dank je papa’ zei ze. Die 3 woorden, die deden echt wat met me. Ik voelde me plots zo speciaal, alsof alle puzzelstukjes eindelijk op zijn plek vielen. Alsof zij de sleutel had gevonden naar mijn ziel, en ik haar daar stond op te wachten.
Ze opende het portier, draaide zich en wou uit de auto stappen. Hierdoor zag ik een klein beetje blote rug van Lotte, en merkte ik een randje van een drynight op. Ze had die gewoon heel de tijd aangehad, en ik als kenner had het niet eens gemerkt. ‘is prinses Lotje nog helemaal droog?’ vroeg ik. Geschrikt draaide Lotte zich om. Alsof ze betrapt was met iets dat niet mocht. Snel trok ze haar shirt weer naar beneden. ‘Ja’ zei ze verlegen. Ik vertelde haar nog dat ze bij mij echt helemaal haarzelf mocht zijn, sterker nog, dat ze dat moest zijn. Een tweede dankjewel met een nog dikkere knuffel betekende het einde van een perfecte eerste ontmoeting. Ik besloot dat ik Lotte nooit meer zou laten gaan, en er alles aan zou doen om haar papa te worden, en haar daarmee gelukkig te maken.