Geschreven door: Plasticp
Het was een echte traditie geworden. Iedere maand speelde ze Monopoly. Bart, Saskia en Miranda, drie oude schoolkameraden hielden zo hun vriendschap in stand nu ze allemaal werk hadden. Ze vonden het nog steeds leuk. Dit mede omdat ze nogal creatief waren met de regeltjes. Zo werden hele ingewikkelde verkooptrucs, opties en partnerschap gebruikt om maar te kunnen winnen.
Zo ook het bewuste weekend. Saskia en Miranda kwamen naar Bart om het Monopoly te spelen. Het beloofde een spannend spel te worden. Dit omdat ze allemaal vakantie hadden en dus meerdere dagen de tijd hadden om het spel te spelen. Saskia en Miranda kwamen twee weken logeren bij Bart.
Bart had alles al klaar gezet. Toen Saskia en Miranda er waren en ze het spel wilde beginnen deed Bart een voorstel voor nieuwe regels. Hij stelde voor dat bij faillissement de aanwezige persoonlijke bezittingen verkocht kunnen worden aan de bank, en dat de gevangenis daadwerkelijk echt gevangen betekent. Ook stelde hij voor dat bij schulden de schuldeiser bepaald in welke vorm en wanneer er terugbetaald moet worden. Hij legde uit dat de schuld betaald kan worden door een bepaalde opdracht uit te voeren. Hierdoor zou het spel meerdere dagen in beslag nemen en een realistischer karakter krijgen.
Saskia en Miranda waren het er wel mee eens maar hadden nog wel vat vragen.
"Maar wat bedoel je dan met persoonlijke bezittingen?" vroeg Miranda.
"Alles wat je nu bij je hebt of aan je draagt kun je verkopen. Je krijgt het natuurlijk na afloop gewoon weer terug." Zei Bart.
"Dus ook mijn kleren?" vroeg Saskia lachend. "En hoeveel levert dat allemaal wel op?" Vroeg Saskia direct daarop
"Tja, als je dat wilt kan dat, maar niets moet. Er is een lijst met categorieën van bezittingen inclusief kleding wat het waard is bij de bank" Antwoordde Bart.
Op de vragen van het echt gevangen zijn antwoordde hij dat er een speciale kamer is waar je gevangen gezet wordt. En niet alleen als je op "ga naar de gevangenis" staat maar ook als je schulden niet kan betalen.
"Iemand kan dus in plaats van zijn schuld betalen ook de gevangenis in gaan. De schuldeiser bepaald dan hoe lang. Eventueel kan dan ook een werkstraf geëist worden" Zei Bart.
"Maar dan kan het spel eeuwig duren." Zei Saskia. "Tja, of de straffen worden zo hoog dat je liever failliet gaat en het spel verlaat. Dat kan namelijk altijd." Zei Bart.
"Gaaf, een extra dimensie: hoeveel leed kun je verdragen. Laten we maar snel beginnen" Zei Miranda.
Naar mate ze een tijdje aan het spelen waren was Bart duidelijk aan winnende hand. Hij had beslag weten te leggen op de dure straten en had er al wat flink wat hotels op staan. Het geld stroomde binnen.
Dat was ook niet zo vreemd. Bart had namelijk een strategie ontwikkeld waarbij hij eigenlijk niet kon verliezen. Dit had hij tijdens de vorige spellen bedacht en nu uitgeprobeerd. Tot nu toe werd iedere keer als iemand op "ga naar de gevangenis" kwam afgekocht met een hoop geld omdat iedereen nog veel had.
Miranda kwam nu toch wel krap bij kas te zitten. Saskia had nog voldoende omdat ze een deeleigenaar van de kalverstraat was. Bart had die gekocht met een deel van het kapitaal van Saskia waardoor zij daar ook een beetje de vruchten van plukte. Miranda kwam vaak op een straat van Bart en had zelf al haar straten al verkocht.
Toen Miranda weer op een straat met een flink hotel van Bart kwam kon ze dit niet betalen. In de normale spelregels zou ze failliet zijn.
"Tja, nu wordt het wat verkopen." Giechelde Saskia. Met de lijsten van de bank wat haar persoonlijke bezittingen waard waren werd er verkocht. Bart fungeerde als bank en inde haar bezittingen.
"Ok, ik heb nu je fiets, ringen, horloge, jas, trui, schoenen, sokken, en bloes en je hebt nog niet alles betaald. Als je nog je broek en BH verkoopt ben je rond. Je krijgt dan als bonus voor de verkoop 5% van de opbrengst van de straten van Bart en je mag 5 rondes overslaan om weer op krachten te komen." Zei Bart als bankmedewerker.
"Maar dan zit ik hier enkel in onderbroek. Kan ik in plaats daarvan niet naar de gevangenis?." Zei Miranda teleurgesteld.
"Ja, maar dan loop je de 5%-regeling mis en weet je niet wat je te wachten staat" Zei Bart. Miranda koos er toch maar voor om haar broek en BH te verkopen. Ze zat nu met blote borsten in haar slipje en keek naar de rondes die gespeeld werden.
Met Saskia ging het ook niet zo geweldig meer. Bart was duidelijk miljonair aan het worden. Ze moest ook al veel van haar straten verkopen. Ook het uitkopen aan gezamenlijke straten met Bart kostte haal veel geld.
Na die 5 rondes had Miranda al weer wat geld ontvangen uit de 5%-regeling. Maar dat was niet voldoende om de schuld aan Saskia te betalen toen ze op haar straat kwam.
"M’n onderbroek gaat niet uit, stuur me maar naar de gevangenis." Zei Miranda. "Kunnen we geen deal sluiten?" Vroeg ze nog.
"Nee, je hebt geen onderpand." Zei Saskia.
"Ok Saskia, jij bent nu rechter. Hoe lang moet ze in de gevangenis blijven om de resterende schuld kwijt te schelden?" Vroeg Bart haar.
"Ehh, 1 dag cel in de boeien moet genoeg zijn." Zei ze.
"Ok, dan schorsen we het spel en zijn wij gevangenispersoneel." Zei Bart tegen Saskia. Bart maakte de polsen van Miranda in de boeien vast aan de stoel. Saskia bracht haar wat te drinken.
"Wacht even ik wil nog even naar toilet". Riep Miranda toen Bart en Saskia de zolderkamer verlieten.
"Straks." Riep Bart als een echte cipier.
Een paar uren waren voorbij en Miranda kon het niet ophouden. Ze liet haar plas lopen. Haar slipje was doorweekt en de stoel kleddernat. Saskia was nog beneden. Bart ging even bij Miranda kijken.
"Wat is dat, ben je een broekplasser? Daar hebben we wel wat voor." Zei Bart. Hij pakte het plastic broekje wat hij al bij zich had en hield het voor haar gezicht. "Eerst maar eens een luiertje om. Dat doen we met kleine meisjes." Zei hij.
"Waag het eens, ik doe je wat hoor." Protesteerde Miranda. Maar ze kon niks. Voor ze het wist was haar slipje al uit. Hij had het gewoon kapotgetrokken. Hij legde het plastic broekje open onder haar billen. Ze wilde haar billen niet optillen totdat Bart haar pijn begon te doen. Bart klikte de knoopjes dicht en Miranda had een mooi plastic broekje aan.
Saskia kwam toen boven om Miranda wat eten te brengen. Ze zag Miranda enkel in een plastic broekje zitten. Bart was de grond aan het dweilen en genoot van het aanblik om Miranda in een plastic broekje te zien. Op internet had hij vele plaatjes gezien maar dit was echt!
"Wat is hier in vredesnaam aan de hand? Waarom zit zij in een luier?" Vroeg Saskia.
"Een cel zonder toilet, en een broekplasser, dus maar één oplossing" Zei Bart. Saskia lachte en kreeg wel een beetje medelijden met Miranda.
"Ik vind dat ze op borg vrij kan komen, ze heeft immers niets meer. Wees nu eens wat medelevend man." Zei Saskia. Na enige aarzeling ging Bart over stag.
"Ok, ik koop haar wel vrij, op voorwaarde dat ze haar luier aanhoud." Zei Bart. Saskia was het hier mee eens en Miranda had niets te vertellen.
Ze waren weer beneden en hervatte het spel.
"En nu. Hoe verder?" Vroeg Miranda die alleen nog een plastic broekje aanhad.
"Tja Bart, verzin eens wat met je nieuwe regeltjes." Zei Saskia spottend.
"Kan ik mijn gewone kleren weer aan, ik baal van deze luier, het plakt en voelt warm en vies." Zei Miranda.
"Je kunt ze terugkopen, maar je hebt vast geen geld meer." Zei Bart. Bart dacht even na.
"Ok. Miranda mag 10 beurten overslaan en in mijn hotels werken. Iedere keer als ik op mijn eigen straat kom moet zij een opdracht uitvoeren en ontvangt zij salaris. Als ze eerder al genoeg geld heeft om op eigen benen te staan doet ze weer mee." Zei Bart.
"Wat voor opdrachten zijn dat dan wel." Vroeg Miranda.
"Dat bepalen we wel als het zover is." Zei Bart.
"Ok laten we maar beginnen." Zei Miranda.
Saskia was aan de beurt. Ze kwam weer op een straat van Bart, nu op één met een hotel. Na alle straten verkocht te hebben had ze nog lang niet genoeg.
"Tja, trek je kleren maar vast uit." Riep Miranda die het wel leuk vond dat ze niet alleen aan het verliezen was. Alles wat Saskia maar aan zich droeg had ze aan de bank verkocht en ze zat poedelnaakt, maar ze had niet voldoende om de schuld te betalen.
"Ok, één nacht in de gevangenis is voldoende voor deze schuld. Je mag morgen weer meedoen. Ik gooi nog één keer en dan stoppen we ermee voor vandaag." Zei Bart. Het was al laat in de avond geworden.
"Ha, ha Saskia, dan krijg jij ook een luier om!" Lachte Miranda.
"Dan moet ze eerst in haar broek plassen." Zei Bart er achteraan. Bart dobbelde. Hij kwam op kans. De kaart vertelde hem dat hij naar de kalverstraat moest gaan. Het was zijn eigen straat met hotel. Miranda moest dus een opdracht doen.
"Ok, zeg maar wat ik moet doen." Zei Miranda direct.
"Nou, je hebt al een luier aan, dus ben je eigenlijk al een baby. Als je tot morgen mijn baby blijft kun je veel geld verdienen." Zei Bart.
"Je baby blijven? Ha ha. Hoe stel je je dat voor?" Bulderde Miranda van het lachen.
"Tjonge wat een opdracht zeg, maar kan nooit moeilijk zijn. Je staat er beter voor dan ik." Lachte Saskia. Bart vertelde wat hij ervoor zou betalen. Het bedrag sprak Miranda wel aan. Ze stemde er in toe. Eerst zette ze Saskia in de gevangenis. Samen met Miranda bond Bart de poedelnaakte Saskia aan het bed in de logeerkamer vast.
"Je weet wat er gebeurt als je in bed plast, dan krijg je ook een luiertje om." Lachte Miranda.
"Slaap goed, we komen nog wel eens kijken of alles goed gaat." Zei Bart. Bart bracht Miranda naar zijn slaapkamer. Hij was nu alleen met Miranda.
"Zo baby van mij, eerst maar eens een schone luier om." Zei hij.
"Wil je echt doorgaan met dit baby-gedoe?" Zei Miranda.
"Tuurlijk, je krijgt het niet voor niks!" Zei Bart. Miranda lag op bed. Bart pakte een plastic broek met daaraan vast een plastic bovenstuk. Een soort plastic romper.
"Moet ik dat aan?" Vroeg ze. Voor dat ze het wist was Bart al bezig het haar aan te trekken. Ze merkte de bobel in zijn broek op. Ze dacht even na. Eerst de luier in de gevangenis, nu de grote romper en zijn stijve.
"Raak je soms opgewonden van grote baby’s of zo." Vroeg ze.
"Goed geraden." Zei hij terwijl hij over het plastic van de romper haar borsten aaide. Zijn hand ging steeds verder naar beneden, totdat Miranda opeens begon te schreeuwen. Toen Bart vroeg wat er was brulde ze:
"Beeh, beeh, honger".
"Ok, ik zal wat te drinken en te sabbelen halen." Hij liep weg en kwam poedelnaakt terug. Miranda kon zien dat zijn stijve als een speer rechtop stond. Hij hurkte boven haar en drukte zijn stijve in haar gezicht.
"Wat doe je nou man, doe eens even normaal ja." Zei ze spartelend.
"Baby’tjes zuigen toch graag. Nou hier heb je wat." Zei hij. Miranda verzette zich eerst hevig maar toen Bart aanbood wel wat meer geld voor het spel te geven stemde ze toe. Ze zoog aan zijn stijve alsof ze de fles kreeg. Bart genoot ervan.
"Baby’tjes houden ook wel van knuffeltjes hé." Zei hij en begon haar te strelen. Miranda werd zelf ook een beetje opgewonden en speelde het spelletje mee. Bart streelde Miranda over de plastic romper en raakte gigantisch opgewonden om dit mee te maken. Miranda kreunde toen Bart het plastic tussen haar billen duwde. Hij ging boven haar liggen, likte haar romper op alle plaatsen.
Miranda verzette zich niet maar liet zich heerlijk gaan. Ze had Bart altijd al wel een leuke jongen gevonden dus een straf was het eigenlijk niet. Bart ging door. Uiteindelijk was hij met zijn stijve bij haar binnen gedrongen.
"Dit gaat je wat meer kosten jongen, want dit is ohhhhh, ohhhh, niet bepaald baby zijn." Kreunde ze uit.
"Ok, ik verdubbel het bedrag." Zei Bart. Het duurde niet lang of Bart kwam gigantisch klaar en spoot zichzelf leeg over de plastic romper van Miranda. Ze genoten nog even na en vielen arm in arm in slaap.
Na een tijdje werden ze wakker. Bart vroeg zich af hoe het met Saskia zou zijn. Hij stond op en ging naar haar toe.
"Doe je haar ook een luier om?" Vroeg Miranda nog net voordat hij de kamer uit was.
"Reken maar!" Zei Bart toen hij de deur achter zich dicht deed. Zachtjes sloop hij de kamer in waar Saskia lag te slapen, vastgebonden aan het bed. Hij tilde het dekbed een beetje op. Saskia merkte hier niets van en sliep gewoon door. Bart zag dat alles nog droog was. Voor de zekerheid had hij een kopje water meegenomen en gooide dit leeg in het bed. Saskia schrok wakker, maar kon zich niet bewegen.
"Wat is er, wat doe je." Zei ze geschrokken.
"Oh, ik controleer alleen maar of alles in orde is. Ik heb nachtdienst." Zei Bart.
"Nou hier is niets te melden. Ga weg dan kan ik slapen." Zei ze.
"Nee, niks ervan, ik zie dat je in bed geplast hebt dus eerst een luier om. Bedplassers kunnen we hier niet gebruiken hoor." Zei Bart.
"Niet waar, ik heb het juist opgehouden man." Spartelde Saskia tegen. Bart wees haar op de natte plek in bed en was al bezig haar een plastic broekje aan te klikken. Saskia verzette zich, maar ze kon in haar vastgebonden positie niet veel doen.
"Zit ie goed?" Zei Bart.
"Nee! Zit voor geen meter, plakt en voelt vies!". Bromde Saskia.
"Eens even voelen dan." Zei Bart. Hij wreef met zijn hand over het plastic en streelde zo haar poesje. Saskia verzette zich, maar dat hielp niet veel. Het gaf haar toch een behaaglijk gevoel en liet Bart uiteindelijk z’n gang gaan. Hij voelde dat ze behoorlijk nat werd, waardoor het plastic zich makkelijk bij haar naar binnen liet duwen.
Saskia kwam door dit strelen gigantisch klaar wat ze eigenlijk niet wilde laten merken. Bart had het liefst zelf ook een plastic broekje aan, maar dat zou het spel niet reëel laten lijken.
"Nou zit prima hoor. Welterusten dan zien we morgen verder." Zei Bart. Hij kroop weer bij zijn baby’tje in bed.
De volgende ochtend hervatte ze het spel weer. Miranda, slachtoffer van Bart’s opdracht, zat in een plastic romper. Saskia, net ontslagen uit de gevangenis, zat in een plastic broek. Bart zat in zijn T-shirt en spijkerbroek. Eigenlijk had hij liever een luier aan omdat hij tussen geluierde meiden zat, maar hij moest zich nog even inhouden. Saskia vroeg nog wel of ze alsjeblieft wat anders aan mocht maar kreeg te horen dat het niet kon. Zo was het ook bij Miranda gegaan.
Miranda speelde zelf weer mee, Saskia verbaasde zich erover dat ze zoveel geld had.
"Hoe heb je dat gedaan, wat heeft t’ie je laten doen. Je hebt het toch niet met hem gedaan, wel?" Vroeg Saskia die een vermoeden had wat er gebeurd was. Miranda gniffelde en knipoogde naar haar. Voor Saskia gold nu dezelfde regel als voor Miranda. Het kwam er op neer dat ze ter beschikking van Bart stond, als hij op zijn eigen starten kwam.
"Koop je je kleren weer terug." Vroeg Saskia aan Miranda.
"Nee joh, eerst wat straten kopen." Zei ze. "Hij geilt op plastic broekjes, dus laat hem maar geilen dan gaan wij winnen." Fluisterde Miranda naar Saskia.
Miranda was aan de beurt. Ze dobbelde en kwam op de Lange Poten terecht.
"Yes. Betalen". Riep Bart.
"Shit niet weer gelijk failliet. Alsjeblieft, laat me iets doen in plaats van betalen. Ik speel net weer mee." Zei ze heel zielig.
"Ok, als ik dadelijk op mijn eigen straat kom doe je samen met Saskia mijn opdracht en anders ga je de gevangenis in." Zei Bart. Miranda stemde toe.
"Je bent een schat." Zei ze en kuste hem op de wang. Voor Saskia was dat een bevestiging van het gevoel dat er iets was gebeurd tussen hen.
Bart gooide en kwam op Algemeen Fonds. Het kaartje vertelde hem een aanslag voor onroerende goederen. Omdat hij nog veel straten had kwam er een behoorlijk bedrag in de pot.
Omdat Miranda even was uitgeschakeld, en Saskia aan het wachten was om weer bij te verdienen met een opdracht, gooide Bart nogmaals, en jawel hoor hij kwam weer op zijn eigen straat. Saskia en Miranda vroegen samen wat ze te doen stonden.
Hij besefte dat hij nu de controle had over twee meiden in luiers. Dit was wat hij nooit had durven dromen. Hij geilde wel op plaatjes van internet, maar dit was het echte werk.
"We maken er een luiermodeshow van". Begon Bart te vertellen. "Modellen verdienen heel goed zoals jullie weten." Ging hij verder en noemde het bedrag wat Saskia en Miranda zouden krijgen als ze meededen. Ze overlegde even met elkaar en stemde giechelend toe.
Bart pakte de doos waar zijn verzameling luiers in zat. Het meeste waren varianten op plastic broeken en rompers want plastic luiers dat was toch wel zijn favoriet.
"Volgens mij ben je een luierfetisjist of zo, als ik dit zo zie." Zei Saskia terwijl ze in de doos aan het graaien was. Bart schoof de salontafel aan de kant zodat er een loopruimte voor de bank ontstond. Miranda en Saskia namen de doos mee naar de keuken. Als eerste kwam Miranda op. Enkel gekleed in een mooi blauw plastic broekje met druknnoopjes kwam ze met wiebelende blote borsten naar voren gelopen. Saskia deed alsof ze de show presenteerde.
"Hier heeft Miranda die nieuwste creatie van Suprima aan. Het is een modegerichte kleur plastic broek geschikt voor alle gelegenheden. De drukknoopjes zijn vooral praktisch als het ergens onder gedragen wordt. Ze zijn makkelijk open en dicht te doen." Vertelde Saskia enthousiast. Op dat moment stond Miranda vlak voor Bart, die inmiddels al z’n broek uit had en z’n stijve aan het opgeilen was, en ze klikte een drukknoopje open en dicht.
"Het materiaal is superzacht en vriendelijk voor de huid. Overtuig uzelf en voel gerust. Ons model zal u alles tonen en laten voelen." Ging Saskia verder. Miranda boog over Bart. Met zijn hand streelde hij over het plastic langs haar billen en via de voorkant terug. Voordat hij verder kon gaan met betasten riep Saskia haar terug. Met wiebelende billen glimmend in de plastic broek liep ze terug. Naar de keuken. Binnen een paar minuten kwam ze in een nieuwe outfit terug.
"En daar is Miranda weer. Gekleed in een wit sexy plastic pakje van producent Kunzmann met hoge hals en elastieken randjes rond de taille en hals polsen voor een extra accent. Let u vooral eens op de band rond de heupen waarbij duidelijk de vorm van een broekje te herkennen is. Ook de borsten komen hierdoor beter naar voren omdat het plastic er nu strak overheen valt." Vertelde Saskia. Miranda maakte nu nog meer sexy bewegingen waardoor Bart nog geiler werd.
"Voelt u maar hoe goed het plastic over de borsten valt en..." Ging Saskia verder. Maar Bart hoorde het bijna niet meer want Miranda boog zich wederom over hem. Ze zat met de knieën op de punt van de bank en drukte met haar borsten tegen Bart z’n gezicht. Met de onderkant van haar sexy plastic pakje raakte ze zijn recht naar voren stekende stijve. Door wat draaiende bewegingen te maken met haar heupen was dit een extra stimulatie voor hem.
"De billen krijgen een extra dimensie in deze outfit. Let maar eens op als ze loopt." Drong Saskia aan. Als ze niet zou ingrijpen werd het een ware orgie. Miranda liep in de catwalk terug. De rollen werden omgedraaid, Saskia was nu het model en Miranda presenteerde in haar sexy witte plastic pakje.
"En hier is ze dan. Onze Saskia in een geel plastic broekje van Suprima. Speciaal ademend plastic voor het dragen op de huid. De kleur is speciaal gekozen zodat het niet opvalt als u het niet meer kan ophouden." Vertelde Miranda enthousiast. Ze kwam vlak bij Bart en tikte even tegen zijn stijve en liep terug.
"Let u eens op de pasvorm van deze broek." Zei Miranda toen Saskia weg liep en haar linkerbeen even optilde. Even later kwam ze terug in een doorzichtig plastic broekje.
"Speciaal voor de spannende avondjes is dit doorzichtig plastic broekje van Kunzmann. Kijk maar eens hoe de mooie contouren van Saskia zichtbaar zijn door het plastic. De combinatie van de hoge nood en opwinding zijn duidelijk zichtbaar door het doorschijnend plastic." Hoorde Bart op de achtergrond. Hij had meer oog voor het wiebelende poesje wat hij door het plastic kon zien. Ze liep naar Bart toe en zwaaide met haar rechterhand met nog een doorzichtig plastic broekje.
"Speciaal voor onze toeschouwers heeft ons model een exemplaar om zelf uit te proberen". Vertelde Miranda.
"Ja, toe maar Sas, deze meneer heft wel interesse." Vertelde ze verder. Saskia begreep dat ze het plastic broekje wat ze in haar hand had bij Bart moest aantrekken. Bart kon zich niet beheersen en greep haar vast toen ze zeer sexy voor hem stond te bewegen. Ze viel in de bank en ze wreef met het plastic broekje wat ze vast had over zijn stijve. Saskia trok hem de plastic broek aan en Bart begon haar stevig te betasten.
"Ja, ziet u wel het maakt wat los hoor deze sexy doorzichtige plastic broek." Zei Miranda. Maar Bart was Saskia al aan het beffen met haar doorzichtige plastic broekje. Hij kon heel mooi zien dat ze zelf ook opgewonden werd. Haar natte poesje straalde naar hem door het plastic. Miranda spoorde enkele keren aan om verder te gaan, maar daar reageerden ze niet op.
Ze had door dat ze geen invloed meer had en kwam er in haar witte plastic pakje naast zitten en deed mee met het plasticbroeken-sexspelletje. Ze begon de stijve van Bart af te trekken in zijn doorschijnende plastic broek. Bart drukte het plastic broekje van Saskia zo ver in haar lippen dat hij haar met plastic broek en al kon neuken. De plastic broeken fungeerde als een soort condoom. Even later was Miranda op dezelfde manier aan de beurt. Ze streelden, likten en neukten elkaar, met en door de plastic broeken en kwamen tot een gigantisch hoogtepunt.
Na afloop zei Bart:
"Kijk mij nou, helemaal uitgekleed en nog niet eens blut met monopoly".
"Nou dat zullen we nog wel eens zien jongen, eerst betalen." Zei Saskia. Hij begon zijn geld te tellen. Zo vreselijk veel was het niet meer na de babynacht met Miranda.
"En ik dan." Zei Miranda.
"Nee, nee, voor jouw was dit de opdracht voor je schuld van Lange Poten weet je nog. Voor Saskia is het inkomen uit een opdracht na de gevangenis." Zei Bart.
"Ja, dat klopt maar je had net wel beloofd wat we zouden krijgen met de luiershow." Zei Miranda. Bart erkende zijn vergissing en betaalde ook Miranda.
Bart moest wat van zijn straten verkopen om Saskia en Miranda te betalen. Hij was druk aan het rekenen.
"Weet je wat, laten we gewoon van eigenaar wisselen met de kalverstraat, dat is veel makkelijker." Zei Saskia.
"Nee zo makkelijk gaat dat niet, dat is veel te veel waard." Zei Bart. Uiteindelijk bereikten ze een compromis. Bart betaalde haar wat cash en zij werd eigenaar van zijn Utrechtse straten met hotels. De Rotterdamse straten gingen naar Miranda. Het ging hem wel aan z’n hart dit alles weg te doen, maar de luiershow was het wel waard.
Ze gingen weer verder met monopoly. Allen nog gekleed in de plastic broekjes en pakjes. Bart zat heel krap bij kas, Miranda en Saskia hadden alweer behoorlijk veel cash en straten. Miranda was aan zet. Ze kwam op een vrije straat en kocht deze. Saskia gooide en kwam op vrij parkeren. Ze ging er met de pot vandoor. Dit was best een flink bedrag na de belastingaanslag die Bart eerder betaalde.
Bart was aan de beurt.
"Voordat we verder gaan lijkt het me leuk een nieuwe dimensie aan het spel toe te kennen." Zei hij.
"Nog meer?" Reageerde Saskia en Miranda verbaasd. Hij legde uit dat het hem leuk leek nu toch iedereen in een luier zat dit in relatie te brengen met de kans kaarten. Iedereen kon naar eigen idee een paar kans kaarten schrijven waarbij de luiers een hoofdrol spelen en ook nog wat verdiend kon worden. Als men de opdracht op de kanskaart niet wil uitvoeren moest 2 keer de opbrengst betaald worden.
Zo gezegd, zo gedaan. Na een half uurtje lagen er nieuwe kanskaarten, goed geschud, op het bord. Bart gooide en kwam op de straat die Miranda gekocht had. Hij kon de schuld nog net betalen.
Miranda was aan zet. Ze kwam op kans terecht. Iedereen zat in spanning te wachten wat ze voor ging lezen.
"Vul je plastic broekje met yoghurt en laat iedere deelnemer er bij zijn beurt wat uitlikken. Je ontvangt hiervoor van de bank 10.000 voor de yoghurt en 10.000 per likkende deelnemer." Las Miranda voor. Saskia en Bart lachte er hard om waardoor het niet duidelijk was wie de kaart geschreven had. Bart haalde een pak yoghurt uit de koelkast.
"Alsjeblieft. Its all yours." Zei hij. Aarzelend maakte Miranda het pak yoghurt open. Met één hand trok ze het plastic broekje iets van haar buik en met de andere hand goot ze er wat koude yoghurt in.
"Brrr, dat is koud." Zei ze terwijl ze van haar ene been op het andere sprong. Ze masseerde de yoghurt goed in haar plastic broekje. Saskia was aan zet. Ze kwam op een vliegveld. Dat had niemand in bezit.
"Ok, Bart jij bent." Zei ze snel.
"Ehh, wordt er geen yoghurt gegeten." Zei Miranda.
"Moet het echt?" Zei Saskia.
"Ja.." Antwoordde Bart nors. Heel voorzichtig dook Saskia in de plastic broek van Miranda en nam een paar likken yoghurt.
"Heel aparte smaak." Zei ze toen ze haar mond afveegde. Miranda incasseerde de 10.000.
Bart was aan de beurt hij kwam op de straat die hij aan Saskia had moeten afstaan. Het bedrag kreeg hij niet bij elkaar. "Ik heb dan wel geen kleren meer aan, maar verkocht heb ik ze ook niet dus die tellen nog mee." Zei Bart. Uitgerekend wat zijn kleren nog opbrachten bij de bank, had hij net genoeg om Saskia te betalen.
"Oh ja, ik zou bijna mijn toetje vergeten." Zei Bart. Gretig likte hij in de plastic broek van Miranda. Hij deed dit zodanig dat ze hierdoor klaarkwam en de yoghurt op was. Miranda ontving weer 10.000.
Miranda was aan zet. Ze kwam op de vrijgekomen straat van Bart. Deze kocht ze direct en zette er gelijk wat hotels op.
Saskia gooide en uitgerekend kwam ze op kans.
"Dit kan geen toeval zijn." Riep Bart die nu de pest in kreeg omdat hij wist dat er met een nieuwe kanskaart veel te verdienen was en dat hij aan het verliezen was. Ja z’n strategieën gingen er niet van uit dat hij zoveel geld uitgaf aan de baby-nacht en luiershow.
Gespannen luisterden Bart en Miranda naar de tekst van de kanskaart die Saskia voorlas.
"Zoek 10 personen van het andere geslacht en in je eigen leeftijdscategorie bij elkaar, laat deze enkel gekleed gaan in een plastic broekje en laat ze daarin klaarkomen. Bij het laten klaarkomen moet je zelf in een plastic broek gekleed gaan en de personen opwinden. De handelingen voor het laten klaarkomen van de 10 personen mag je zelf bepalen. Als absolute voorwaarde geldt dat de plastic broeken niet uit mogen. Voor iedere persoon die klaarkomt ontvang je 10000."
"Phooo, zeg dat is me wat." Zuchtte Saskia.
"Tjee, dit gaat wel erg ver." Riep Miranda. Het was nu gelijk duidelijk dat Bart de kaart geschreven had.
"Je kunt altijd weigeren als je …, even rekenen eh, 10 keer 10000 en dat weer maal 2 is .. , als je 200000 betaald." Zei Bart.
"Ja ja, dan ben ik gelijk blut en weer in de gevangenis zeker." Zei Saskia.
"Of je verlaat het spel als verliezer." Zei Miranda.
Saskia overlegde met Miranda en vroeg zich af als ze het zou doen waar ze 10 jongens vandaan haalde. Ze kon moeilijk de straat op gaan en maar wat jongens aanspreken. Miranda zag het al voor zich zo van: "Hé jongen, wil jij een plastic broekje aantrekken dan trek ik jou af." Ze lag helemaal in een deuk. Aan bekenden durfde Saskia het sowieso niet te vragen.
"Tjee, moeilijk hoor. Ik denk dat ik er van af zie." Zei Saskia.
"Weet je wat, probeer een sportclub of zo. Dan heb je er gelijk een stelletje bij elkaar." Zei Miranda.
"Ja goed idee. Pak een voetbalelftal of zo." Zei Bart. Saskia twijfelde, het bedrag trok haar wel aan. Maar het idee minder. Ze was dan wel gelijk winnaar met zoveel geld en kon Bart overmeesteren. Ze won bijna nooit met monopolie.
"Ik hoef HET toch niet met ze te doen dan hè." Aarzelde ze.
"Nou volgens mij niet, ze hoeven alleen maar klaar te komen. Hoe je dat doet moet je zelf weten." Zei Miranda. Bart knikte.
"Alleen als jullie meegaan en me helpen." Zei Saskia .
"Natuurlijk." Riepen Bart en Miranda samen. Met 10 plastic broekjes uit de voorraad van Bart ging Saskia samen met Bart en Miranda die avond naar het sportveld. Er was een voetbaltraining. Nog een kwartier en dan was die afgelopen. Bart en Miranda wachtte in de kleedkamer van de jongens. Saskia stond in de naastliggende kleedkamer. Ze was enkel gekleed in een plastic broekje en wachtte af.
De jongens kwamen luidruchtig de kleedkamer binnen en waren verast toen ze Bart en Miranda zagen zitten.
"Hé wat moet dat hier." Riepen er een paar. Bart suste de ophef en vertelde dat ze hier vrijwilligers zochten voor een weddenschap. De jongens waren erg nieuwsgierig wat dat dan wel voor weddenschap zou zijn.
"In de kamer hiernaast staat een schaars geklede jonge dame. Deze dame wil 10 van jullie laten klaarkomen. Wij hebben beweerd dat ze dit nooit zou doen en moeten haar veel betalen als ze het toch doet" Zei bart. De jongens begonnen hard te lachen en geloofde er niets van.
"Wacht maar eens." Zei Bart en trok de deur van de andere kleedruimte open. Daar stond Saskia in een plastic broek, oog in oog met de jongens ze wuifde met haar hand, greep met sexy bewegingen naar haar borsten. Bart deed snel de deur dicht en ging ervoor staan. Er ontstond een groot rumoer
"Heb je gezien wat ze aanhad? Het is de bedoeling dat jullie zo’n zelfde broek aantrekken en daar naar binnen gaan. Je wacht tot je een beurt krijgt. Onze jonge dame zal jullie jonge heer laten spuiten in deze speciale broek. Wij zien er op toe dat jullie niets uithalen. " Lichtte hij toe.
Het rumoer was gigantisch wat ontstond. Luid gelach over het feit dat ze een luier aan moesten. Er waren makkelijk 10 vrijwilligers te vinden. Miranda gaf ze een plastic broek en zag er op toe dat ze deze aantrokken. Bart liet ze naar binnen gaan. Saskia stond achter in de ruimte achter de banken. Bart hield de jongens luid lachend op een afstand tegen de muur. Toen ze allemaal binnen waren riep Bart ze tot stilte. Saskia begon te vertellen.
"Ok, jullie hebben nu door dat het menens is. Eerst een opwarmingsrondje. Pak allemaal je apparaat vast en zorg dat ‘ie er zin in krijgt." Ze kwam wat dichterbij en begon sensueel te bewegen. De 10 jongens waren zich allemaal aan het opgeilen in een plastic broek. Ze moest toegeven dat het er schattig uitzag en ze genoot er best wel van dat ze deze 10 in de macht had.
Miranda en Bart hadden er ook wel lol in dit te zien. Saskia leek wel een professionele bar-danseres. Ze kwam over de banken en liep sensueel langs alle jongens en raakte daarbij iedereen in het kruis. De meeste kregen al wel een stijve. Ze ging weer naar de andere kant van de banken en gebaarde steeds met haar wijsvinger "hierkomen" als een volgende een beurt kreeg.
Ze bewerkte de plastic broeken op dezelfde manier om te voorkomen dat het te lang ging duren. Hevig wrijven over het naar voren stekende plastic resulteerde snel in een natte plastic broek. Sommige probeerde Saskia uit door naar haar borsten of kruis te grijpen. Bart en Miranda grepen snel in.
Sommige waren al klaargekomen voordat Saskia in actie kwam. Dat schoot lekker op en telde wel mee. Op het laatst masseerde zelfs twee plastic broekjes tegelijkertijd.
Na een dik halfuur was ze door de voorraad heen en had ze heel wat volgespoten plastic broekjes vast gehad. Opgelucht dat ze was gebaarde ze naar Bart en Miranda dat ze wilde gaan. Miranda bedankte de jongens en zei dat ze de plastic broekjes mochten houden als herinnering. De jongens vonden het een schitterende ervaring waar nog lang over nagepraat werd.
Thuisgekomen heeft Saskia een half uur onder de douche gestaan. Ze voelde zich vies. Miranda en Bart hadden nooit geacht dat ze het zou doen. Vlak voor dat ze gingen slapen (ieder in een eigen bed) wilde Saskia haar winst incasseren. Er was niet voldoende geld van het spel dus schreven ze zelf een aantal biljetten. Saskia was 100000 rijker.
De volgende ochtend werd het spel hervat. Besloten werd de draad op te pakken en iedereen zat weer in een plastic broekje. Dat dit voor Miranda en Saskia welliswaar niet meer nodig was en zij de kleren al lang konden terugkopen werd nauwelijks beseft.
Bart sprong door een paar keer door ze mazen van het net van Saskia en Miranda door een keer op algemeen fonds en vrij parkeren te komen. De straten en hotels waren gelijkmatig verdeeld over Saskia en Miranda waardoor zij steeds aan elkaar betaalden. Bart had niets meer en kwam op een dure straat van Miranda. Bart kreeg de keus: Een opdracht of de gevangenis. Hij koos voor de gevangenis. Miranda bepaalde dat een paar dagen strafcel voldoende was.
Saskia en Miranda speelden nu voor bewaker en pakten Bart stevig aan. Vastgebonden in een plastic broekje werd hij behoorlijk op de proef gesteld. Saskia en Miranda gekleed in een opwindend plastic serveersters pakje daagden hem uit. Ze streelden zijn plastic broekje en lieten hem net niet het heerlijke zachte warme plastic over hun poesjes aanraken. Ze gingen zelfs op zijn stijve zitten en lieten hem langs de warme plastic broekjes glijden.Iedere keer als hij wilde klaarkomen werd hij stevig geknepen en kreeg er met de zeep van langs. Telkens als hij toch klaarkwam werd de straf verlengt.
Na een paar dagen waren ze dit spelletje zat en mocht Bart op goed gedrag de gevangenis verlaten. Het monopoly spelletje werd hervat. Bart zag er geen gat meer in, wilde stoppen en gaf toe verloren te hebben. Miranda en Saskia wilde nog niet stoppen en praatte hem weer moed in.
"Ja maar tegen jullie bezit kan ik toch nooit op. Er zijn zelfs geen straten meer over om te kopen. Jullie hebben alles al. Na twee zetten zit ik weer in de gevangenis." Zei Bart. "Je kunt voor ons werken net als wij voor jou gedaan hebben, weet je nog?" Zei Miranda.
Bart besefte dat de rollen waren omgedraaid. Hij aanvaarde zijn baan als slaaf onder gezag van Miranda en Saskia. Hij kreeg de meest uiteenlopende klusjes te doen. Alles natuurlijk in z’n plastic broek. Sommige waren aangenaam andere wat onaangenaam. Zo moest hij wel eens mee als ze naar het toilet gingen om hun achterste schoon te maken.
Ook moest hij mee naar een vrijgezellenfeestje van een vriendin van Miranda. Als slaaf gekleed in een plastic broek serveerde hij de hapjes en drankjes. De meiden op het feestje moesten natuurlijk wel even aan zijn plastic broekje voelen en lachte hem uit toen hij uiteindelijk klaarkwam. Het was wel een gênante vertoning geweest. Hij begreep nu hoe Saskia zich moest voelen in de kleedkamer van de sporthal.
Ook werd hij soms geroepen om een van de dames te bevredigen. Ze hadden daar hoge verwachtingen van en als hij het niet naar hun zin deed kreeg hij een portie straf.
Als beloning kreeg hij steeds een deel van de bezittingen van het monopoly spel. Eerst wat geld, later zelfs een deel van de straten. Maar dat duurde nog wel even. Zo gingen de twee weken voorbij. Ze maakten de balans op en stopten uiteindelijk het spel. Bart had dus duidelijk verloren. Saskia en Miranda waren de grote winnaar.
Ze gingen ieder weer hun eigen weg. De maanden daarna werd er geen monopoly meer gespeeld maar kwamen direct de opdrachten met plastic broeken uit de kast.
Het was een echte traditie geworden. Iedere maand speelde ze Monopoly. Bart, Saskia en Miranda, drie oude schoolkameraden hielden zo hun vriendschap in stand nu ze allemaal werk hadden. Ze vonden het nog steeds leuk. Dit mede omdat ze nogal creatief waren met de regeltjes. Zo werden hele ingewikkelde verkooptrucs, opties en partnerschap gebruikt om maar te kunnen winnen.
Zo ook het bewuste weekend. Saskia en Miranda kwamen naar Bart om het Monopoly te spelen. Het beloofde een spannend spel te worden. Dit omdat ze allemaal vakantie hadden en dus meerdere dagen de tijd hadden om het spel te spelen. Saskia en Miranda kwamen twee weken logeren bij Bart.
Bart had alles al klaar gezet. Toen Saskia en Miranda er waren en ze het spel wilde beginnen deed Bart een voorstel voor nieuwe regels. Hij stelde voor dat bij faillissement de aanwezige persoonlijke bezittingen verkocht kunnen worden aan de bank, en dat de gevangenis daadwerkelijk echt gevangen betekent. Ook stelde hij voor dat bij schulden de schuldeiser bepaald in welke vorm en wanneer er terugbetaald moet worden. Hij legde uit dat de schuld betaald kan worden door een bepaalde opdracht uit te voeren. Hierdoor zou het spel meerdere dagen in beslag nemen en een realistischer karakter krijgen.
Saskia en Miranda waren het er wel mee eens maar hadden nog wel vat vragen.
"Maar wat bedoel je dan met persoonlijke bezittingen?" vroeg Miranda.
"Alles wat je nu bij je hebt of aan je draagt kun je verkopen. Je krijgt het natuurlijk na afloop gewoon weer terug." Zei Bart.
"Dus ook mijn kleren?" vroeg Saskia lachend. "En hoeveel levert dat allemaal wel op?" Vroeg Saskia direct daarop
"Tja, als je dat wilt kan dat, maar niets moet. Er is een lijst met categorieën van bezittingen inclusief kleding wat het waard is bij de bank" Antwoordde Bart.
Op de vragen van het echt gevangen zijn antwoordde hij dat er een speciale kamer is waar je gevangen gezet wordt. En niet alleen als je op "ga naar de gevangenis" staat maar ook als je schulden niet kan betalen.
"Iemand kan dus in plaats van zijn schuld betalen ook de gevangenis in gaan. De schuldeiser bepaald dan hoe lang. Eventueel kan dan ook een werkstraf geëist worden" Zei Bart.
"Maar dan kan het spel eeuwig duren." Zei Saskia. "Tja, of de straffen worden zo hoog dat je liever failliet gaat en het spel verlaat. Dat kan namelijk altijd." Zei Bart.
"Gaaf, een extra dimensie: hoeveel leed kun je verdragen. Laten we maar snel beginnen" Zei Miranda.
Naar mate ze een tijdje aan het spelen waren was Bart duidelijk aan winnende hand. Hij had beslag weten te leggen op de dure straten en had er al wat flink wat hotels op staan. Het geld stroomde binnen.
Dat was ook niet zo vreemd. Bart had namelijk een strategie ontwikkeld waarbij hij eigenlijk niet kon verliezen. Dit had hij tijdens de vorige spellen bedacht en nu uitgeprobeerd. Tot nu toe werd iedere keer als iemand op "ga naar de gevangenis" kwam afgekocht met een hoop geld omdat iedereen nog veel had.
Miranda kwam nu toch wel krap bij kas te zitten. Saskia had nog voldoende omdat ze een deeleigenaar van de kalverstraat was. Bart had die gekocht met een deel van het kapitaal van Saskia waardoor zij daar ook een beetje de vruchten van plukte. Miranda kwam vaak op een straat van Bart en had zelf al haar straten al verkocht.
Toen Miranda weer op een straat met een flink hotel van Bart kwam kon ze dit niet betalen. In de normale spelregels zou ze failliet zijn.
"Tja, nu wordt het wat verkopen." Giechelde Saskia. Met de lijsten van de bank wat haar persoonlijke bezittingen waard waren werd er verkocht. Bart fungeerde als bank en inde haar bezittingen.
"Ok, ik heb nu je fiets, ringen, horloge, jas, trui, schoenen, sokken, en bloes en je hebt nog niet alles betaald. Als je nog je broek en BH verkoopt ben je rond. Je krijgt dan als bonus voor de verkoop 5% van de opbrengst van de straten van Bart en je mag 5 rondes overslaan om weer op krachten te komen." Zei Bart als bankmedewerker.
"Maar dan zit ik hier enkel in onderbroek. Kan ik in plaats daarvan niet naar de gevangenis?." Zei Miranda teleurgesteld.
"Ja, maar dan loop je de 5%-regeling mis en weet je niet wat je te wachten staat" Zei Bart. Miranda koos er toch maar voor om haar broek en BH te verkopen. Ze zat nu met blote borsten in haar slipje en keek naar de rondes die gespeeld werden.
Met Saskia ging het ook niet zo geweldig meer. Bart was duidelijk miljonair aan het worden. Ze moest ook al veel van haar straten verkopen. Ook het uitkopen aan gezamenlijke straten met Bart kostte haal veel geld.
Na die 5 rondes had Miranda al weer wat geld ontvangen uit de 5%-regeling. Maar dat was niet voldoende om de schuld aan Saskia te betalen toen ze op haar straat kwam.
"M’n onderbroek gaat niet uit, stuur me maar naar de gevangenis." Zei Miranda. "Kunnen we geen deal sluiten?" Vroeg ze nog.
"Nee, je hebt geen onderpand." Zei Saskia.
"Ok Saskia, jij bent nu rechter. Hoe lang moet ze in de gevangenis blijven om de resterende schuld kwijt te schelden?" Vroeg Bart haar.
"Ehh, 1 dag cel in de boeien moet genoeg zijn." Zei ze.
"Ok, dan schorsen we het spel en zijn wij gevangenispersoneel." Zei Bart tegen Saskia. Bart maakte de polsen van Miranda in de boeien vast aan de stoel. Saskia bracht haar wat te drinken.
"Wacht even ik wil nog even naar toilet". Riep Miranda toen Bart en Saskia de zolderkamer verlieten.
"Straks." Riep Bart als een echte cipier.
Een paar uren waren voorbij en Miranda kon het niet ophouden. Ze liet haar plas lopen. Haar slipje was doorweekt en de stoel kleddernat. Saskia was nog beneden. Bart ging even bij Miranda kijken.
"Wat is dat, ben je een broekplasser? Daar hebben we wel wat voor." Zei Bart. Hij pakte het plastic broekje wat hij al bij zich had en hield het voor haar gezicht. "Eerst maar eens een luiertje om. Dat doen we met kleine meisjes." Zei hij.
"Waag het eens, ik doe je wat hoor." Protesteerde Miranda. Maar ze kon niks. Voor ze het wist was haar slipje al uit. Hij had het gewoon kapotgetrokken. Hij legde het plastic broekje open onder haar billen. Ze wilde haar billen niet optillen totdat Bart haar pijn begon te doen. Bart klikte de knoopjes dicht en Miranda had een mooi plastic broekje aan.
Saskia kwam toen boven om Miranda wat eten te brengen. Ze zag Miranda enkel in een plastic broekje zitten. Bart was de grond aan het dweilen en genoot van het aanblik om Miranda in een plastic broekje te zien. Op internet had hij vele plaatjes gezien maar dit was echt!
"Wat is hier in vredesnaam aan de hand? Waarom zit zij in een luier?" Vroeg Saskia.
"Een cel zonder toilet, en een broekplasser, dus maar één oplossing" Zei Bart. Saskia lachte en kreeg wel een beetje medelijden met Miranda.
"Ik vind dat ze op borg vrij kan komen, ze heeft immers niets meer. Wees nu eens wat medelevend man." Zei Saskia. Na enige aarzeling ging Bart over stag.
"Ok, ik koop haar wel vrij, op voorwaarde dat ze haar luier aanhoud." Zei Bart. Saskia was het hier mee eens en Miranda had niets te vertellen.
Ze waren weer beneden en hervatte het spel.
"En nu. Hoe verder?" Vroeg Miranda die alleen nog een plastic broekje aanhad.
"Tja Bart, verzin eens wat met je nieuwe regeltjes." Zei Saskia spottend.
"Kan ik mijn gewone kleren weer aan, ik baal van deze luier, het plakt en voelt warm en vies." Zei Miranda.
"Je kunt ze terugkopen, maar je hebt vast geen geld meer." Zei Bart. Bart dacht even na.
"Ok. Miranda mag 10 beurten overslaan en in mijn hotels werken. Iedere keer als ik op mijn eigen straat kom moet zij een opdracht uitvoeren en ontvangt zij salaris. Als ze eerder al genoeg geld heeft om op eigen benen te staan doet ze weer mee." Zei Bart.
"Wat voor opdrachten zijn dat dan wel." Vroeg Miranda.
"Dat bepalen we wel als het zover is." Zei Bart.
"Ok laten we maar beginnen." Zei Miranda.
Saskia was aan de beurt. Ze kwam weer op een straat van Bart, nu op één met een hotel. Na alle straten verkocht te hebben had ze nog lang niet genoeg.
"Tja, trek je kleren maar vast uit." Riep Miranda die het wel leuk vond dat ze niet alleen aan het verliezen was. Alles wat Saskia maar aan zich droeg had ze aan de bank verkocht en ze zat poedelnaakt, maar ze had niet voldoende om de schuld te betalen.
"Ok, één nacht in de gevangenis is voldoende voor deze schuld. Je mag morgen weer meedoen. Ik gooi nog één keer en dan stoppen we ermee voor vandaag." Zei Bart. Het was al laat in de avond geworden.
"Ha, ha Saskia, dan krijg jij ook een luier om!" Lachte Miranda.
"Dan moet ze eerst in haar broek plassen." Zei Bart er achteraan. Bart dobbelde. Hij kwam op kans. De kaart vertelde hem dat hij naar de kalverstraat moest gaan. Het was zijn eigen straat met hotel. Miranda moest dus een opdracht doen.
"Ok, zeg maar wat ik moet doen." Zei Miranda direct.
"Nou, je hebt al een luier aan, dus ben je eigenlijk al een baby. Als je tot morgen mijn baby blijft kun je veel geld verdienen." Zei Bart.
"Je baby blijven? Ha ha. Hoe stel je je dat voor?" Bulderde Miranda van het lachen.
"Tjonge wat een opdracht zeg, maar kan nooit moeilijk zijn. Je staat er beter voor dan ik." Lachte Saskia. Bart vertelde wat hij ervoor zou betalen. Het bedrag sprak Miranda wel aan. Ze stemde er in toe. Eerst zette ze Saskia in de gevangenis. Samen met Miranda bond Bart de poedelnaakte Saskia aan het bed in de logeerkamer vast.
"Je weet wat er gebeurt als je in bed plast, dan krijg je ook een luiertje om." Lachte Miranda.
"Slaap goed, we komen nog wel eens kijken of alles goed gaat." Zei Bart. Bart bracht Miranda naar zijn slaapkamer. Hij was nu alleen met Miranda.
"Zo baby van mij, eerst maar eens een schone luier om." Zei hij.
"Wil je echt doorgaan met dit baby-gedoe?" Zei Miranda.
"Tuurlijk, je krijgt het niet voor niks!" Zei Bart. Miranda lag op bed. Bart pakte een plastic broek met daaraan vast een plastic bovenstuk. Een soort plastic romper.
"Moet ik dat aan?" Vroeg ze. Voor dat ze het wist was Bart al bezig het haar aan te trekken. Ze merkte de bobel in zijn broek op. Ze dacht even na. Eerst de luier in de gevangenis, nu de grote romper en zijn stijve.
"Raak je soms opgewonden van grote baby’s of zo." Vroeg ze.
"Goed geraden." Zei hij terwijl hij over het plastic van de romper haar borsten aaide. Zijn hand ging steeds verder naar beneden, totdat Miranda opeens begon te schreeuwen. Toen Bart vroeg wat er was brulde ze:
"Beeh, beeh, honger".
"Ok, ik zal wat te drinken en te sabbelen halen." Hij liep weg en kwam poedelnaakt terug. Miranda kon zien dat zijn stijve als een speer rechtop stond. Hij hurkte boven haar en drukte zijn stijve in haar gezicht.
"Wat doe je nou man, doe eens even normaal ja." Zei ze spartelend.
"Baby’tjes zuigen toch graag. Nou hier heb je wat." Zei hij. Miranda verzette zich eerst hevig maar toen Bart aanbood wel wat meer geld voor het spel te geven stemde ze toe. Ze zoog aan zijn stijve alsof ze de fles kreeg. Bart genoot ervan.
"Baby’tjes houden ook wel van knuffeltjes hé." Zei hij en begon haar te strelen. Miranda werd zelf ook een beetje opgewonden en speelde het spelletje mee. Bart streelde Miranda over de plastic romper en raakte gigantisch opgewonden om dit mee te maken. Miranda kreunde toen Bart het plastic tussen haar billen duwde. Hij ging boven haar liggen, likte haar romper op alle plaatsen.
Miranda verzette zich niet maar liet zich heerlijk gaan. Ze had Bart altijd al wel een leuke jongen gevonden dus een straf was het eigenlijk niet. Bart ging door. Uiteindelijk was hij met zijn stijve bij haar binnen gedrongen.
"Dit gaat je wat meer kosten jongen, want dit is ohhhhh, ohhhh, niet bepaald baby zijn." Kreunde ze uit.
"Ok, ik verdubbel het bedrag." Zei Bart. Het duurde niet lang of Bart kwam gigantisch klaar en spoot zichzelf leeg over de plastic romper van Miranda. Ze genoten nog even na en vielen arm in arm in slaap.
Na een tijdje werden ze wakker. Bart vroeg zich af hoe het met Saskia zou zijn. Hij stond op en ging naar haar toe.
"Doe je haar ook een luier om?" Vroeg Miranda nog net voordat hij de kamer uit was.
"Reken maar!" Zei Bart toen hij de deur achter zich dicht deed. Zachtjes sloop hij de kamer in waar Saskia lag te slapen, vastgebonden aan het bed. Hij tilde het dekbed een beetje op. Saskia merkte hier niets van en sliep gewoon door. Bart zag dat alles nog droog was. Voor de zekerheid had hij een kopje water meegenomen en gooide dit leeg in het bed. Saskia schrok wakker, maar kon zich niet bewegen.
"Wat is er, wat doe je." Zei ze geschrokken.
"Oh, ik controleer alleen maar of alles in orde is. Ik heb nachtdienst." Zei Bart.
"Nou hier is niets te melden. Ga weg dan kan ik slapen." Zei ze.
"Nee, niks ervan, ik zie dat je in bed geplast hebt dus eerst een luier om. Bedplassers kunnen we hier niet gebruiken hoor." Zei Bart.
"Niet waar, ik heb het juist opgehouden man." Spartelde Saskia tegen. Bart wees haar op de natte plek in bed en was al bezig haar een plastic broekje aan te klikken. Saskia verzette zich, maar ze kon in haar vastgebonden positie niet veel doen.
"Zit ie goed?" Zei Bart.
"Nee! Zit voor geen meter, plakt en voelt vies!". Bromde Saskia.
"Eens even voelen dan." Zei Bart. Hij wreef met zijn hand over het plastic en streelde zo haar poesje. Saskia verzette zich, maar dat hielp niet veel. Het gaf haar toch een behaaglijk gevoel en liet Bart uiteindelijk z’n gang gaan. Hij voelde dat ze behoorlijk nat werd, waardoor het plastic zich makkelijk bij haar naar binnen liet duwen.
Saskia kwam door dit strelen gigantisch klaar wat ze eigenlijk niet wilde laten merken. Bart had het liefst zelf ook een plastic broekje aan, maar dat zou het spel niet reëel laten lijken.
"Nou zit prima hoor. Welterusten dan zien we morgen verder." Zei Bart. Hij kroop weer bij zijn baby’tje in bed.
De volgende ochtend hervatte ze het spel weer. Miranda, slachtoffer van Bart’s opdracht, zat in een plastic romper. Saskia, net ontslagen uit de gevangenis, zat in een plastic broek. Bart zat in zijn T-shirt en spijkerbroek. Eigenlijk had hij liever een luier aan omdat hij tussen geluierde meiden zat, maar hij moest zich nog even inhouden. Saskia vroeg nog wel of ze alsjeblieft wat anders aan mocht maar kreeg te horen dat het niet kon. Zo was het ook bij Miranda gegaan.
Miranda speelde zelf weer mee, Saskia verbaasde zich erover dat ze zoveel geld had.
"Hoe heb je dat gedaan, wat heeft t’ie je laten doen. Je hebt het toch niet met hem gedaan, wel?" Vroeg Saskia die een vermoeden had wat er gebeurd was. Miranda gniffelde en knipoogde naar haar. Voor Saskia gold nu dezelfde regel als voor Miranda. Het kwam er op neer dat ze ter beschikking van Bart stond, als hij op zijn eigen starten kwam.
"Koop je je kleren weer terug." Vroeg Saskia aan Miranda.
"Nee joh, eerst wat straten kopen." Zei ze. "Hij geilt op plastic broekjes, dus laat hem maar geilen dan gaan wij winnen." Fluisterde Miranda naar Saskia.
Miranda was aan de beurt. Ze dobbelde en kwam op de Lange Poten terecht.
"Yes. Betalen". Riep Bart.
"Shit niet weer gelijk failliet. Alsjeblieft, laat me iets doen in plaats van betalen. Ik speel net weer mee." Zei ze heel zielig.
"Ok, als ik dadelijk op mijn eigen straat kom doe je samen met Saskia mijn opdracht en anders ga je de gevangenis in." Zei Bart. Miranda stemde toe.
"Je bent een schat." Zei ze en kuste hem op de wang. Voor Saskia was dat een bevestiging van het gevoel dat er iets was gebeurd tussen hen.
Bart gooide en kwam op Algemeen Fonds. Het kaartje vertelde hem een aanslag voor onroerende goederen. Omdat hij nog veel straten had kwam er een behoorlijk bedrag in de pot.
Omdat Miranda even was uitgeschakeld, en Saskia aan het wachten was om weer bij te verdienen met een opdracht, gooide Bart nogmaals, en jawel hoor hij kwam weer op zijn eigen straat. Saskia en Miranda vroegen samen wat ze te doen stonden.
Hij besefte dat hij nu de controle had over twee meiden in luiers. Dit was wat hij nooit had durven dromen. Hij geilde wel op plaatjes van internet, maar dit was het echte werk.
"We maken er een luiermodeshow van". Begon Bart te vertellen. "Modellen verdienen heel goed zoals jullie weten." Ging hij verder en noemde het bedrag wat Saskia en Miranda zouden krijgen als ze meededen. Ze overlegde even met elkaar en stemde giechelend toe.
Bart pakte de doos waar zijn verzameling luiers in zat. Het meeste waren varianten op plastic broeken en rompers want plastic luiers dat was toch wel zijn favoriet.
"Volgens mij ben je een luierfetisjist of zo, als ik dit zo zie." Zei Saskia terwijl ze in de doos aan het graaien was. Bart schoof de salontafel aan de kant zodat er een loopruimte voor de bank ontstond. Miranda en Saskia namen de doos mee naar de keuken. Als eerste kwam Miranda op. Enkel gekleed in een mooi blauw plastic broekje met druknnoopjes kwam ze met wiebelende blote borsten naar voren gelopen. Saskia deed alsof ze de show presenteerde.
"Hier heeft Miranda die nieuwste creatie van Suprima aan. Het is een modegerichte kleur plastic broek geschikt voor alle gelegenheden. De drukknoopjes zijn vooral praktisch als het ergens onder gedragen wordt. Ze zijn makkelijk open en dicht te doen." Vertelde Saskia enthousiast. Op dat moment stond Miranda vlak voor Bart, die inmiddels al z’n broek uit had en z’n stijve aan het opgeilen was, en ze klikte een drukknoopje open en dicht.
"Het materiaal is superzacht en vriendelijk voor de huid. Overtuig uzelf en voel gerust. Ons model zal u alles tonen en laten voelen." Ging Saskia verder. Miranda boog over Bart. Met zijn hand streelde hij over het plastic langs haar billen en via de voorkant terug. Voordat hij verder kon gaan met betasten riep Saskia haar terug. Met wiebelende billen glimmend in de plastic broek liep ze terug. Naar de keuken. Binnen een paar minuten kwam ze in een nieuwe outfit terug.
"En daar is Miranda weer. Gekleed in een wit sexy plastic pakje van producent Kunzmann met hoge hals en elastieken randjes rond de taille en hals polsen voor een extra accent. Let u vooral eens op de band rond de heupen waarbij duidelijk de vorm van een broekje te herkennen is. Ook de borsten komen hierdoor beter naar voren omdat het plastic er nu strak overheen valt." Vertelde Saskia. Miranda maakte nu nog meer sexy bewegingen waardoor Bart nog geiler werd.
"Voelt u maar hoe goed het plastic over de borsten valt en..." Ging Saskia verder. Maar Bart hoorde het bijna niet meer want Miranda boog zich wederom over hem. Ze zat met de knieën op de punt van de bank en drukte met haar borsten tegen Bart z’n gezicht. Met de onderkant van haar sexy plastic pakje raakte ze zijn recht naar voren stekende stijve. Door wat draaiende bewegingen te maken met haar heupen was dit een extra stimulatie voor hem.
"De billen krijgen een extra dimensie in deze outfit. Let maar eens op als ze loopt." Drong Saskia aan. Als ze niet zou ingrijpen werd het een ware orgie. Miranda liep in de catwalk terug. De rollen werden omgedraaid, Saskia was nu het model en Miranda presenteerde in haar sexy witte plastic pakje.
"En hier is ze dan. Onze Saskia in een geel plastic broekje van Suprima. Speciaal ademend plastic voor het dragen op de huid. De kleur is speciaal gekozen zodat het niet opvalt als u het niet meer kan ophouden." Vertelde Miranda enthousiast. Ze kwam vlak bij Bart en tikte even tegen zijn stijve en liep terug.
"Let u eens op de pasvorm van deze broek." Zei Miranda toen Saskia weg liep en haar linkerbeen even optilde. Even later kwam ze terug in een doorzichtig plastic broekje.
"Speciaal voor de spannende avondjes is dit doorzichtig plastic broekje van Kunzmann. Kijk maar eens hoe de mooie contouren van Saskia zichtbaar zijn door het plastic. De combinatie van de hoge nood en opwinding zijn duidelijk zichtbaar door het doorschijnend plastic." Hoorde Bart op de achtergrond. Hij had meer oog voor het wiebelende poesje wat hij door het plastic kon zien. Ze liep naar Bart toe en zwaaide met haar rechterhand met nog een doorzichtig plastic broekje.
"Speciaal voor onze toeschouwers heeft ons model een exemplaar om zelf uit te proberen". Vertelde Miranda.
"Ja, toe maar Sas, deze meneer heft wel interesse." Vertelde ze verder. Saskia begreep dat ze het plastic broekje wat ze in haar hand had bij Bart moest aantrekken. Bart kon zich niet beheersen en greep haar vast toen ze zeer sexy voor hem stond te bewegen. Ze viel in de bank en ze wreef met het plastic broekje wat ze vast had over zijn stijve. Saskia trok hem de plastic broek aan en Bart begon haar stevig te betasten.
"Ja, ziet u wel het maakt wat los hoor deze sexy doorzichtige plastic broek." Zei Miranda. Maar Bart was Saskia al aan het beffen met haar doorzichtige plastic broekje. Hij kon heel mooi zien dat ze zelf ook opgewonden werd. Haar natte poesje straalde naar hem door het plastic. Miranda spoorde enkele keren aan om verder te gaan, maar daar reageerden ze niet op.
Ze had door dat ze geen invloed meer had en kwam er in haar witte plastic pakje naast zitten en deed mee met het plasticbroeken-sexspelletje. Ze begon de stijve van Bart af te trekken in zijn doorschijnende plastic broek. Bart drukte het plastic broekje van Saskia zo ver in haar lippen dat hij haar met plastic broek en al kon neuken. De plastic broeken fungeerde als een soort condoom. Even later was Miranda op dezelfde manier aan de beurt. Ze streelden, likten en neukten elkaar, met en door de plastic broeken en kwamen tot een gigantisch hoogtepunt.
Na afloop zei Bart:
"Kijk mij nou, helemaal uitgekleed en nog niet eens blut met monopoly".
"Nou dat zullen we nog wel eens zien jongen, eerst betalen." Zei Saskia. Hij begon zijn geld te tellen. Zo vreselijk veel was het niet meer na de babynacht met Miranda.
"En ik dan." Zei Miranda.
"Nee, nee, voor jouw was dit de opdracht voor je schuld van Lange Poten weet je nog. Voor Saskia is het inkomen uit een opdracht na de gevangenis." Zei Bart.
"Ja, dat klopt maar je had net wel beloofd wat we zouden krijgen met de luiershow." Zei Miranda. Bart erkende zijn vergissing en betaalde ook Miranda.
Bart moest wat van zijn straten verkopen om Saskia en Miranda te betalen. Hij was druk aan het rekenen.
"Weet je wat, laten we gewoon van eigenaar wisselen met de kalverstraat, dat is veel makkelijker." Zei Saskia.
"Nee zo makkelijk gaat dat niet, dat is veel te veel waard." Zei Bart. Uiteindelijk bereikten ze een compromis. Bart betaalde haar wat cash en zij werd eigenaar van zijn Utrechtse straten met hotels. De Rotterdamse straten gingen naar Miranda. Het ging hem wel aan z’n hart dit alles weg te doen, maar de luiershow was het wel waard.
Ze gingen weer verder met monopoly. Allen nog gekleed in de plastic broekjes en pakjes. Bart zat heel krap bij kas, Miranda en Saskia hadden alweer behoorlijk veel cash en straten. Miranda was aan zet. Ze kwam op een vrije straat en kocht deze. Saskia gooide en kwam op vrij parkeren. Ze ging er met de pot vandoor. Dit was best een flink bedrag na de belastingaanslag die Bart eerder betaalde.
Bart was aan de beurt.
"Voordat we verder gaan lijkt het me leuk een nieuwe dimensie aan het spel toe te kennen." Zei hij.
"Nog meer?" Reageerde Saskia en Miranda verbaasd. Hij legde uit dat het hem leuk leek nu toch iedereen in een luier zat dit in relatie te brengen met de kans kaarten. Iedereen kon naar eigen idee een paar kans kaarten schrijven waarbij de luiers een hoofdrol spelen en ook nog wat verdiend kon worden. Als men de opdracht op de kanskaart niet wil uitvoeren moest 2 keer de opbrengst betaald worden.
Zo gezegd, zo gedaan. Na een half uurtje lagen er nieuwe kanskaarten, goed geschud, op het bord. Bart gooide en kwam op de straat die Miranda gekocht had. Hij kon de schuld nog net betalen.
Miranda was aan zet. Ze kwam op kans terecht. Iedereen zat in spanning te wachten wat ze voor ging lezen.
"Vul je plastic broekje met yoghurt en laat iedere deelnemer er bij zijn beurt wat uitlikken. Je ontvangt hiervoor van de bank 10.000 voor de yoghurt en 10.000 per likkende deelnemer." Las Miranda voor. Saskia en Bart lachte er hard om waardoor het niet duidelijk was wie de kaart geschreven had. Bart haalde een pak yoghurt uit de koelkast.
"Alsjeblieft. Its all yours." Zei hij. Aarzelend maakte Miranda het pak yoghurt open. Met één hand trok ze het plastic broekje iets van haar buik en met de andere hand goot ze er wat koude yoghurt in.
"Brrr, dat is koud." Zei ze terwijl ze van haar ene been op het andere sprong. Ze masseerde de yoghurt goed in haar plastic broekje. Saskia was aan zet. Ze kwam op een vliegveld. Dat had niemand in bezit.
"Ok, Bart jij bent." Zei ze snel.
"Ehh, wordt er geen yoghurt gegeten." Zei Miranda.
"Moet het echt?" Zei Saskia.
"Ja.." Antwoordde Bart nors. Heel voorzichtig dook Saskia in de plastic broek van Miranda en nam een paar likken yoghurt.
"Heel aparte smaak." Zei ze toen ze haar mond afveegde. Miranda incasseerde de 10.000.
Bart was aan de beurt hij kwam op de straat die hij aan Saskia had moeten afstaan. Het bedrag kreeg hij niet bij elkaar. "Ik heb dan wel geen kleren meer aan, maar verkocht heb ik ze ook niet dus die tellen nog mee." Zei Bart. Uitgerekend wat zijn kleren nog opbrachten bij de bank, had hij net genoeg om Saskia te betalen.
"Oh ja, ik zou bijna mijn toetje vergeten." Zei Bart. Gretig likte hij in de plastic broek van Miranda. Hij deed dit zodanig dat ze hierdoor klaarkwam en de yoghurt op was. Miranda ontving weer 10.000.
Miranda was aan zet. Ze kwam op de vrijgekomen straat van Bart. Deze kocht ze direct en zette er gelijk wat hotels op.
Saskia gooide en uitgerekend kwam ze op kans.
"Dit kan geen toeval zijn." Riep Bart die nu de pest in kreeg omdat hij wist dat er met een nieuwe kanskaart veel te verdienen was en dat hij aan het verliezen was. Ja z’n strategieën gingen er niet van uit dat hij zoveel geld uitgaf aan de baby-nacht en luiershow.
Gespannen luisterden Bart en Miranda naar de tekst van de kanskaart die Saskia voorlas.
"Zoek 10 personen van het andere geslacht en in je eigen leeftijdscategorie bij elkaar, laat deze enkel gekleed gaan in een plastic broekje en laat ze daarin klaarkomen. Bij het laten klaarkomen moet je zelf in een plastic broek gekleed gaan en de personen opwinden. De handelingen voor het laten klaarkomen van de 10 personen mag je zelf bepalen. Als absolute voorwaarde geldt dat de plastic broeken niet uit mogen. Voor iedere persoon die klaarkomt ontvang je 10000."
"Phooo, zeg dat is me wat." Zuchtte Saskia.
"Tjee, dit gaat wel erg ver." Riep Miranda. Het was nu gelijk duidelijk dat Bart de kaart geschreven had.
"Je kunt altijd weigeren als je …, even rekenen eh, 10 keer 10000 en dat weer maal 2 is .. , als je 200000 betaald." Zei Bart.
"Ja ja, dan ben ik gelijk blut en weer in de gevangenis zeker." Zei Saskia.
"Of je verlaat het spel als verliezer." Zei Miranda.
Saskia overlegde met Miranda en vroeg zich af als ze het zou doen waar ze 10 jongens vandaan haalde. Ze kon moeilijk de straat op gaan en maar wat jongens aanspreken. Miranda zag het al voor zich zo van: "Hé jongen, wil jij een plastic broekje aantrekken dan trek ik jou af." Ze lag helemaal in een deuk. Aan bekenden durfde Saskia het sowieso niet te vragen.
"Tjee, moeilijk hoor. Ik denk dat ik er van af zie." Zei Saskia.
"Weet je wat, probeer een sportclub of zo. Dan heb je er gelijk een stelletje bij elkaar." Zei Miranda.
"Ja goed idee. Pak een voetbalelftal of zo." Zei Bart. Saskia twijfelde, het bedrag trok haar wel aan. Maar het idee minder. Ze was dan wel gelijk winnaar met zoveel geld en kon Bart overmeesteren. Ze won bijna nooit met monopolie.
"Ik hoef HET toch niet met ze te doen dan hè." Aarzelde ze.
"Nou volgens mij niet, ze hoeven alleen maar klaar te komen. Hoe je dat doet moet je zelf weten." Zei Miranda. Bart knikte.
"Alleen als jullie meegaan en me helpen." Zei Saskia .
"Natuurlijk." Riepen Bart en Miranda samen. Met 10 plastic broekjes uit de voorraad van Bart ging Saskia samen met Bart en Miranda die avond naar het sportveld. Er was een voetbaltraining. Nog een kwartier en dan was die afgelopen. Bart en Miranda wachtte in de kleedkamer van de jongens. Saskia stond in de naastliggende kleedkamer. Ze was enkel gekleed in een plastic broekje en wachtte af.
De jongens kwamen luidruchtig de kleedkamer binnen en waren verast toen ze Bart en Miranda zagen zitten.
"Hé wat moet dat hier." Riepen er een paar. Bart suste de ophef en vertelde dat ze hier vrijwilligers zochten voor een weddenschap. De jongens waren erg nieuwsgierig wat dat dan wel voor weddenschap zou zijn.
"In de kamer hiernaast staat een schaars geklede jonge dame. Deze dame wil 10 van jullie laten klaarkomen. Wij hebben beweerd dat ze dit nooit zou doen en moeten haar veel betalen als ze het toch doet" Zei bart. De jongens begonnen hard te lachen en geloofde er niets van.
"Wacht maar eens." Zei Bart en trok de deur van de andere kleedruimte open. Daar stond Saskia in een plastic broek, oog in oog met de jongens ze wuifde met haar hand, greep met sexy bewegingen naar haar borsten. Bart deed snel de deur dicht en ging ervoor staan. Er ontstond een groot rumoer
"Heb je gezien wat ze aanhad? Het is de bedoeling dat jullie zo’n zelfde broek aantrekken en daar naar binnen gaan. Je wacht tot je een beurt krijgt. Onze jonge dame zal jullie jonge heer laten spuiten in deze speciale broek. Wij zien er op toe dat jullie niets uithalen. " Lichtte hij toe.
Het rumoer was gigantisch wat ontstond. Luid gelach over het feit dat ze een luier aan moesten. Er waren makkelijk 10 vrijwilligers te vinden. Miranda gaf ze een plastic broek en zag er op toe dat ze deze aantrokken. Bart liet ze naar binnen gaan. Saskia stond achter in de ruimte achter de banken. Bart hield de jongens luid lachend op een afstand tegen de muur. Toen ze allemaal binnen waren riep Bart ze tot stilte. Saskia begon te vertellen.
"Ok, jullie hebben nu door dat het menens is. Eerst een opwarmingsrondje. Pak allemaal je apparaat vast en zorg dat ‘ie er zin in krijgt." Ze kwam wat dichterbij en begon sensueel te bewegen. De 10 jongens waren zich allemaal aan het opgeilen in een plastic broek. Ze moest toegeven dat het er schattig uitzag en ze genoot er best wel van dat ze deze 10 in de macht had.
Miranda en Bart hadden er ook wel lol in dit te zien. Saskia leek wel een professionele bar-danseres. Ze kwam over de banken en liep sensueel langs alle jongens en raakte daarbij iedereen in het kruis. De meeste kregen al wel een stijve. Ze ging weer naar de andere kant van de banken en gebaarde steeds met haar wijsvinger "hierkomen" als een volgende een beurt kreeg.
Ze bewerkte de plastic broeken op dezelfde manier om te voorkomen dat het te lang ging duren. Hevig wrijven over het naar voren stekende plastic resulteerde snel in een natte plastic broek. Sommige probeerde Saskia uit door naar haar borsten of kruis te grijpen. Bart en Miranda grepen snel in.
Sommige waren al klaargekomen voordat Saskia in actie kwam. Dat schoot lekker op en telde wel mee. Op het laatst masseerde zelfs twee plastic broekjes tegelijkertijd.
Na een dik halfuur was ze door de voorraad heen en had ze heel wat volgespoten plastic broekjes vast gehad. Opgelucht dat ze was gebaarde ze naar Bart en Miranda dat ze wilde gaan. Miranda bedankte de jongens en zei dat ze de plastic broekjes mochten houden als herinnering. De jongens vonden het een schitterende ervaring waar nog lang over nagepraat werd.
Thuisgekomen heeft Saskia een half uur onder de douche gestaan. Ze voelde zich vies. Miranda en Bart hadden nooit geacht dat ze het zou doen. Vlak voor dat ze gingen slapen (ieder in een eigen bed) wilde Saskia haar winst incasseren. Er was niet voldoende geld van het spel dus schreven ze zelf een aantal biljetten. Saskia was 100000 rijker.
De volgende ochtend werd het spel hervat. Besloten werd de draad op te pakken en iedereen zat weer in een plastic broekje. Dat dit voor Miranda en Saskia welliswaar niet meer nodig was en zij de kleren al lang konden terugkopen werd nauwelijks beseft.
Bart sprong door een paar keer door ze mazen van het net van Saskia en Miranda door een keer op algemeen fonds en vrij parkeren te komen. De straten en hotels waren gelijkmatig verdeeld over Saskia en Miranda waardoor zij steeds aan elkaar betaalden. Bart had niets meer en kwam op een dure straat van Miranda. Bart kreeg de keus: Een opdracht of de gevangenis. Hij koos voor de gevangenis. Miranda bepaalde dat een paar dagen strafcel voldoende was.
Saskia en Miranda speelden nu voor bewaker en pakten Bart stevig aan. Vastgebonden in een plastic broekje werd hij behoorlijk op de proef gesteld. Saskia en Miranda gekleed in een opwindend plastic serveersters pakje daagden hem uit. Ze streelden zijn plastic broekje en lieten hem net niet het heerlijke zachte warme plastic over hun poesjes aanraken. Ze gingen zelfs op zijn stijve zitten en lieten hem langs de warme plastic broekjes glijden.Iedere keer als hij wilde klaarkomen werd hij stevig geknepen en kreeg er met de zeep van langs. Telkens als hij toch klaarkwam werd de straf verlengt.
Na een paar dagen waren ze dit spelletje zat en mocht Bart op goed gedrag de gevangenis verlaten. Het monopoly spelletje werd hervat. Bart zag er geen gat meer in, wilde stoppen en gaf toe verloren te hebben. Miranda en Saskia wilde nog niet stoppen en praatte hem weer moed in.
"Ja maar tegen jullie bezit kan ik toch nooit op. Er zijn zelfs geen straten meer over om te kopen. Jullie hebben alles al. Na twee zetten zit ik weer in de gevangenis." Zei Bart. "Je kunt voor ons werken net als wij voor jou gedaan hebben, weet je nog?" Zei Miranda.
Bart besefte dat de rollen waren omgedraaid. Hij aanvaarde zijn baan als slaaf onder gezag van Miranda en Saskia. Hij kreeg de meest uiteenlopende klusjes te doen. Alles natuurlijk in z’n plastic broek. Sommige waren aangenaam andere wat onaangenaam. Zo moest hij wel eens mee als ze naar het toilet gingen om hun achterste schoon te maken.
Ook moest hij mee naar een vrijgezellenfeestje van een vriendin van Miranda. Als slaaf gekleed in een plastic broek serveerde hij de hapjes en drankjes. De meiden op het feestje moesten natuurlijk wel even aan zijn plastic broekje voelen en lachte hem uit toen hij uiteindelijk klaarkwam. Het was wel een gênante vertoning geweest. Hij begreep nu hoe Saskia zich moest voelen in de kleedkamer van de sporthal.
Ook werd hij soms geroepen om een van de dames te bevredigen. Ze hadden daar hoge verwachtingen van en als hij het niet naar hun zin deed kreeg hij een portie straf.
Als beloning kreeg hij steeds een deel van de bezittingen van het monopoly spel. Eerst wat geld, later zelfs een deel van de straten. Maar dat duurde nog wel even. Zo gingen de twee weken voorbij. Ze maakten de balans op en stopten uiteindelijk het spel. Bart had dus duidelijk verloren. Saskia en Miranda waren de grote winnaar.
Ze gingen ieder weer hun eigen weg. De maanden daarna werd er geen monopoly meer gespeeld maar kwamen direct de opdrachten met plastic broeken uit de kast.
