ImALittleBabyBoy
lapjes zijn fijn
Dit verhaal is fictie, en telefoon nummers en adressen zij verzonnen.
Ik ben Max. Ik ben 8 jaar oud. En mijn ouders zijn overleden en ik ben klein voor mijn leeftijd. Ik ben wel 84 cm groot. En ik heb een zwakken blaas. Ik woon in een kindertehuis in Amsterdam. Draag bijna vierentwintig uur per dag en zeven dagen per week een luier.
Hoofdstuk 1, Blijdorp.
We waren met het helen kindertehuis naar Blijdorp in Rotterdam. Het was pauze, we pauzeerde bij een speel toestel bij de apen in de buurt. Ik zat in de buggy zo als altijd. Het kwam grotendeels door mij zelf, ik was namelijk tijdens veel van dit soort uitstapjes weg gelopen. Ik vond het kindertehuis niet leuk. Vooral omdat zij mij als een baby behandelde.
Ik werd uit mijn buggy getild en werd me genomen naar de verschoon kamer. Daar aangekomen werd ik door een van de verzorgers op een verschoon kussen neer gelegd en mijn broek naar beneden getrokken. Mijn luier was nat. Ze keek mij aan en zei: dat is al weer de tweede van vandaag. Mijn plakstrips werden los getrokken. En het luier verschoon ritueel begon.
Toen ik een schone luier om had en alles schoon was verlieten we de kamer om bij de rest een boterham te eten. Na het eten mocht ik in de speeltuin spelen. Dat was voor mij een mooi kans om een wandeling temaken door de stad.
Ik liep langs de leeuwen naar de ouden uitgang. Bij de uitgang stond een man. Hij vroeg waar mijn moeder was. Ik wees naar een vrouw. Zij stond buiten het park bij de stoplichten. Ik rende naar het stoplicht. Ik vroeg de vrouw om een hand je bij het oversteken. De vrouw vond het goed en pakte mijn hand. We staken samen over en ik zei tegen haar dat ik in een huis veder op woonde. De vrouw sloeg af en ik liep recht door. Ik wist niet precies waar ik heen ging, maar ik was wel even weg bij de mensen van het kindertehuis. Ik liep de staat uit en ging toen rechts. Ik liep over de stadion singel lang het station.
Hoofdstuk 2, de trein.
Ik liep het station in. Ik liep perron 12 op. Ik zat daar zoon tien minuten toen de trein binnen kwam rijden. Ik Klom aan bord van de intercity naar Utrecht. De wagon waar ik in zat was niet echt vol. Ik nam plaats bij het raam toen de trein begon met rijden. Via de intercom werd op een gegeven moment gezegd we naderden station Gouda. Er stapten wat mensen uit en in en de trein begon weer te rijden. Ik had in middels al weer in mijn luier geplast. Tijdens de reis zat ik allen ik keek een beetje uit het raam. Tot dat er een vrouw naast mij kwam zitten. En vroeg waar mij ouders waren. Ik zei dat ze in Utrecht op mij stonden te wachten. De vrouw knikte en wend zich af.
Eenmaal in Utrecht aan gekomen stapte ik uit de trein. Ik liep naar de trappen. Ik ging richting de binnen stad. Ik liep door wat straten. Tot ik onder de dom van Utrecht stond. Het was net zeven uur avonds en het begon donker te worden. Ik besloot maar ergens bij het water te gaan zitten. En misschien te gaan slapen.
Ik ging terug richting station. Net toen ik het eerst straatje uit was. Kwam ik op een brug. Ik liep door. Op een gegeven moment kon ik naar beneden kommen met een trap. Ik ging zitten naast een deur van restaurant. Achter de deur zat de keuken en stond een tv. Ik hoorde dat het nieuws aan stond. Ik kon niet goed horen wat er werd gezegd maar, er werd naar iets of iemand gezocht. Ik stond op en liep naar de trap. Net toen ik op de eerst tree wou gaan staan werd ik tegen gehouden. Het was een man.
Hoofdstuk 3, de man.
De man tilde mij op en liep met mij de keuken in. Hij zetten mij neer op het keukenblad. Hij vroeg mij wat mijn naam was en waar mijn ouders waren. Ik zij tegen de man dat mijn ouders boven stonden. De man antwoorden dat is raar, ik zag jouw foto op de tv met ‘’gezocht’’ er onder. Dus wat is jouw naam. Ik was een beetje geschrokken en ik hoopte dat hij zich zou om draai en dat ik weg zou kunnen rennen, maar hij deed dat niet. Hij keek mij recht in mijn ogen en vroeg het opnieuw. Wat is jouw naam. Ik antwoorden met Max. Hij tilden mij weer op en zetten mij in een baby stoel en zij tegen mij, zitten blijven! Hij pakte zijn telefoon en belde de politie. Toen hij klaar was, liep hij naar mij toe en zei: kan jij straks lekker in je eigen Betje slapen. De man liep de keuken uit en ik zat daar in mijn stoeltje. Hij had mij niet met de riempjes vast gezet, dus ik klom uit het stoeltje en kroop in een leeg keukenkastje. Ik hoorde de man terug komen, hij vroeg aan een van de koks waar ik was. De kok zei: dat hij stond om gedraaid en niet heeft gekeken. De man liep het restaurant uit.
Na tien minuten hoorde ik de politie binnen komen, de man vertelden dat ik weg gelopen was. Maar hij wist niet waar na toe.
Ik heb daar ongeveer vier uur gezeten. Mijn luier was al aardig nat en moest ook poepen. Ik opende voorzichtig het kastje en keek door de kier. Ik zag de man allemaal legen borden naar de keuken brengen. De man kwam naar het kastje met een grote stapel schone borden. Ik deed zachtjes het deurtje dicht. De man zette de stapel borden boven op het keukenblad. Ik hoorde de voetstappen van de man zachter worden. En ik open de het deurtje weer de man had weer een groten stapel borden vast. Ik sloot het deurtje weer. De man zetten de borden boven op het keukenblad. Ik zag het keukenkastjesdeurtje open gaan. De man keek naar binnen en zei: ‘’daar ben je, ik was je al kwijt.’’ Van schrik deed ik het in mijn broek. De man pakten mij uit het kastje en zetten mij weer terug in het stoeltje en zetten mij vast met de riempjes. En hij pakten zij telefoon en belden de politie opnieuw.
De man vroeg of ik honger had. Ik antwoorden met ja. De man pakte een klein bordje en vulden het bord met vlees en groenen en aardappel puree. Hij zetten het voor mij neer en zei: geniet er maar van. Ik had het bordje na tien minuten al leeg. De man pakte een stoel en zette hem anders om neer en ging er op zitten.
De man stelde zich voor. Ik ben Stef en vroeg, waarom loop je weg. Ik keek naar de grond en antwoorden niet. Stef vroeg waar woon je. Ik keek hem aan en zei: ik woon in Amsterdam in een kindertehuis. Stef vroeg opnieuw: waarom loop je weg. Dit keer keek ik hem aan en zei, daar is het niet leuk. Ze behandelen mij als een baby en dat wil ik niet. Ze denken dat ik alles leuk vind wat ze met mij doen. Zij tillen mij op wanneer hen het uit komt, zij zetten mij in een buggy als ik het niet wil en ik word in bed gestopt als allen baby’s naar bed gaan, ik ben acht en geen twee en een half. Stef keek mij aan en zei: ik snap waarom je weg loopt, maar het is niet de oplossing. Wat kan ik ander doen om de aandacht te krijgen. Jij kunt met ze praten. Maar ze luisteren toch niet. Sorry Max, ik kan je niet helpen.
De politiemanen kwam binnen. Stef stapten op en liep naar de politiemanen toe. Zij gaven elkaar een had. En Stef wees naar mij. één politieman kwam naar mij toe en zei: a, daar is onsen kleine man. Stef tilde mij uit het stoeltje en zei: oh, je heb in je broek gepoept. Het was inmiddels al best laat en Stef stelden voor dat ik een nachtje bij hem zou slappen. De politieman belde het hoofdbureau op en zei: dat kan maar dan wil ik even uw gegevens weten. Stef gaf zij paspoort. De politieman bekeek het paspoort en belden het hoofdbureau op om de gegevens te controleren. De politieman vroeg naar Stef zij mobiele telefoonnummer. Stef antwoorden met, 0688437976 en mijn adres is 16 Weerdsingel Oostzijde hier in uitrecht. De agent, vroeg of ze even konden kijken in het huis. Stef zei: is goed, ik ga even de zaak afsluiten en dan ga ik naar huis. De agent knikte en liep naar buiten. Stef en de kok ruimden het restaurant op. Stef pakten mij uit het stoeltje en liep de deur uit. Stef deed de deur op slot na dat de kok ook uit het restaurant was. We stapten in de politie auto en reden de straat uit sloegen rechts af en toen weer links. Op de brug stopten de politie auto. De agent achter het stuur vroeg welken kant. Stef antwoorden het is het huis hier op de hoek en wees naar een huis. We stapten uit en liepen naar de voor deur. Stef opende de voor deur en we stapten naar binnen en zei: Ik heb een kinderkamer boven omdat, ik af en toe een logee van drie jaar heb. De agenten liepen de trap op en ik werd op de bank in de woon kamer neer gezet.
Even later kommen Stef en de politie agenten naar beneden. De agenten lopen naar de deur en zwaaiden even naar mij toe en liepen naar buiten. Stef deed de deur dicht en kwam naast mij zitten. Het was even stil. Stef zei: morgen om tien uur breng ik jou naar het kindertehuis, maar nu eerst even slapen. Hij tilden mij op en droeg mij naar boven. Stef openden een van de deuren en stapten naar binnen. Het was een baby slaap kamer. Er stond een commode en een ledikant. Stef zetten mij op de commode en zei: ik weet dat jij niet zo graag in een ledikant slaapt. Maar het is het enigen bed hier dat over is. Stef legden mij op mijn rug en trok mijn broek uit. Stef zetten mij even recht op en open de rits van mijn jas en deed dezen ook bij mij uit. Toe hij mijn jas uit had gedaan en mijn vest, zat ik daar allen maar in mij romer. Stef legden mij weer neer en opende mij romper. Hij hees mij romper op tot boven mij navel en open de mij luier. Stef liep naar een grote kast in de hoek en pakten een pamper. Toen Stef terug was pakten hij een kandoo doekje en veegden hij mij billen en mijn balletje schoon. Na dat alles schoon was. Tilden hij mijn een beetje op en legden pamper onder mij neer. Ik deed mijn beentje uit elkaar en hij vouwden de luier dicht en makten de luier dicht met de plakstrips. Stef zetten mij opmijn voeten en keek of de luier goed zat daarna keek hij in mijn nek naar de maat van de romper. Hij liep naar de groten kast en pakten een schonen romper en een pyjama. Stef trok mijn romper uit en deed de schonen romper bij mij aan. Daarna moest ik mijn voetje is de pyjamabroek stoppen en weert de pyjamabroek opgehesen. Mij pyjama shirt werd over mij hooft getrokken en ik deed mijn armen in de mouwen.
Stef tilden mij op en legden mij in het ledikant. Stef Gaf mij een kus je op mijn voorhoofden vroeg Max wil jij een speentje. Nee dank je. Stef deed het licht uit en de deur liet hij op een kier.
word vervolgt.
voor het vervolg. klik hier.
Ik ben Max. Ik ben 8 jaar oud. En mijn ouders zijn overleden en ik ben klein voor mijn leeftijd. Ik ben wel 84 cm groot. En ik heb een zwakken blaas. Ik woon in een kindertehuis in Amsterdam. Draag bijna vierentwintig uur per dag en zeven dagen per week een luier.
Hoofdstuk 1, Blijdorp.
We waren met het helen kindertehuis naar Blijdorp in Rotterdam. Het was pauze, we pauzeerde bij een speel toestel bij de apen in de buurt. Ik zat in de buggy zo als altijd. Het kwam grotendeels door mij zelf, ik was namelijk tijdens veel van dit soort uitstapjes weg gelopen. Ik vond het kindertehuis niet leuk. Vooral omdat zij mij als een baby behandelde.
Ik werd uit mijn buggy getild en werd me genomen naar de verschoon kamer. Daar aangekomen werd ik door een van de verzorgers op een verschoon kussen neer gelegd en mijn broek naar beneden getrokken. Mijn luier was nat. Ze keek mij aan en zei: dat is al weer de tweede van vandaag. Mijn plakstrips werden los getrokken. En het luier verschoon ritueel begon.
Toen ik een schone luier om had en alles schoon was verlieten we de kamer om bij de rest een boterham te eten. Na het eten mocht ik in de speeltuin spelen. Dat was voor mij een mooi kans om een wandeling temaken door de stad.
Ik liep langs de leeuwen naar de ouden uitgang. Bij de uitgang stond een man. Hij vroeg waar mijn moeder was. Ik wees naar een vrouw. Zij stond buiten het park bij de stoplichten. Ik rende naar het stoplicht. Ik vroeg de vrouw om een hand je bij het oversteken. De vrouw vond het goed en pakte mijn hand. We staken samen over en ik zei tegen haar dat ik in een huis veder op woonde. De vrouw sloeg af en ik liep recht door. Ik wist niet precies waar ik heen ging, maar ik was wel even weg bij de mensen van het kindertehuis. Ik liep de staat uit en ging toen rechts. Ik liep over de stadion singel lang het station.
Hoofdstuk 2, de trein.
Ik liep het station in. Ik liep perron 12 op. Ik zat daar zoon tien minuten toen de trein binnen kwam rijden. Ik Klom aan bord van de intercity naar Utrecht. De wagon waar ik in zat was niet echt vol. Ik nam plaats bij het raam toen de trein begon met rijden. Via de intercom werd op een gegeven moment gezegd we naderden station Gouda. Er stapten wat mensen uit en in en de trein begon weer te rijden. Ik had in middels al weer in mijn luier geplast. Tijdens de reis zat ik allen ik keek een beetje uit het raam. Tot dat er een vrouw naast mij kwam zitten. En vroeg waar mij ouders waren. Ik zei dat ze in Utrecht op mij stonden te wachten. De vrouw knikte en wend zich af.
Eenmaal in Utrecht aan gekomen stapte ik uit de trein. Ik liep naar de trappen. Ik ging richting de binnen stad. Ik liep door wat straten. Tot ik onder de dom van Utrecht stond. Het was net zeven uur avonds en het begon donker te worden. Ik besloot maar ergens bij het water te gaan zitten. En misschien te gaan slapen.
Ik ging terug richting station. Net toen ik het eerst straatje uit was. Kwam ik op een brug. Ik liep door. Op een gegeven moment kon ik naar beneden kommen met een trap. Ik ging zitten naast een deur van restaurant. Achter de deur zat de keuken en stond een tv. Ik hoorde dat het nieuws aan stond. Ik kon niet goed horen wat er werd gezegd maar, er werd naar iets of iemand gezocht. Ik stond op en liep naar de trap. Net toen ik op de eerst tree wou gaan staan werd ik tegen gehouden. Het was een man.
Hoofdstuk 3, de man.
De man tilde mij op en liep met mij de keuken in. Hij zetten mij neer op het keukenblad. Hij vroeg mij wat mijn naam was en waar mijn ouders waren. Ik zij tegen de man dat mijn ouders boven stonden. De man antwoorden dat is raar, ik zag jouw foto op de tv met ‘’gezocht’’ er onder. Dus wat is jouw naam. Ik was een beetje geschrokken en ik hoopte dat hij zich zou om draai en dat ik weg zou kunnen rennen, maar hij deed dat niet. Hij keek mij recht in mijn ogen en vroeg het opnieuw. Wat is jouw naam. Ik antwoorden met Max. Hij tilden mij weer op en zetten mij in een baby stoel en zij tegen mij, zitten blijven! Hij pakte zijn telefoon en belde de politie. Toen hij klaar was, liep hij naar mij toe en zei: kan jij straks lekker in je eigen Betje slapen. De man liep de keuken uit en ik zat daar in mijn stoeltje. Hij had mij niet met de riempjes vast gezet, dus ik klom uit het stoeltje en kroop in een leeg keukenkastje. Ik hoorde de man terug komen, hij vroeg aan een van de koks waar ik was. De kok zei: dat hij stond om gedraaid en niet heeft gekeken. De man liep het restaurant uit.
Na tien minuten hoorde ik de politie binnen komen, de man vertelden dat ik weg gelopen was. Maar hij wist niet waar na toe.
Ik heb daar ongeveer vier uur gezeten. Mijn luier was al aardig nat en moest ook poepen. Ik opende voorzichtig het kastje en keek door de kier. Ik zag de man allemaal legen borden naar de keuken brengen. De man kwam naar het kastje met een grote stapel schone borden. Ik deed zachtjes het deurtje dicht. De man zette de stapel borden boven op het keukenblad. Ik hoorde de voetstappen van de man zachter worden. En ik open de het deurtje weer de man had weer een groten stapel borden vast. Ik sloot het deurtje weer. De man zetten de borden boven op het keukenblad. Ik zag het keukenkastjesdeurtje open gaan. De man keek naar binnen en zei: ‘’daar ben je, ik was je al kwijt.’’ Van schrik deed ik het in mijn broek. De man pakten mij uit het kastje en zetten mij weer terug in het stoeltje en zetten mij vast met de riempjes. En hij pakten zij telefoon en belden de politie opnieuw.
De man vroeg of ik honger had. Ik antwoorden met ja. De man pakte een klein bordje en vulden het bord met vlees en groenen en aardappel puree. Hij zetten het voor mij neer en zei: geniet er maar van. Ik had het bordje na tien minuten al leeg. De man pakte een stoel en zette hem anders om neer en ging er op zitten.
De man stelde zich voor. Ik ben Stef en vroeg, waarom loop je weg. Ik keek naar de grond en antwoorden niet. Stef vroeg waar woon je. Ik keek hem aan en zei: ik woon in Amsterdam in een kindertehuis. Stef vroeg opnieuw: waarom loop je weg. Dit keer keek ik hem aan en zei, daar is het niet leuk. Ze behandelen mij als een baby en dat wil ik niet. Ze denken dat ik alles leuk vind wat ze met mij doen. Zij tillen mij op wanneer hen het uit komt, zij zetten mij in een buggy als ik het niet wil en ik word in bed gestopt als allen baby’s naar bed gaan, ik ben acht en geen twee en een half. Stef keek mij aan en zei: ik snap waarom je weg loopt, maar het is niet de oplossing. Wat kan ik ander doen om de aandacht te krijgen. Jij kunt met ze praten. Maar ze luisteren toch niet. Sorry Max, ik kan je niet helpen.
De politiemanen kwam binnen. Stef stapten op en liep naar de politiemanen toe. Zij gaven elkaar een had. En Stef wees naar mij. één politieman kwam naar mij toe en zei: a, daar is onsen kleine man. Stef tilde mij uit het stoeltje en zei: oh, je heb in je broek gepoept. Het was inmiddels al best laat en Stef stelden voor dat ik een nachtje bij hem zou slappen. De politieman belde het hoofdbureau op en zei: dat kan maar dan wil ik even uw gegevens weten. Stef gaf zij paspoort. De politieman bekeek het paspoort en belden het hoofdbureau op om de gegevens te controleren. De politieman vroeg naar Stef zij mobiele telefoonnummer. Stef antwoorden met, 0688437976 en mijn adres is 16 Weerdsingel Oostzijde hier in uitrecht. De agent, vroeg of ze even konden kijken in het huis. Stef zei: is goed, ik ga even de zaak afsluiten en dan ga ik naar huis. De agent knikte en liep naar buiten. Stef en de kok ruimden het restaurant op. Stef pakten mij uit het stoeltje en liep de deur uit. Stef deed de deur op slot na dat de kok ook uit het restaurant was. We stapten in de politie auto en reden de straat uit sloegen rechts af en toen weer links. Op de brug stopten de politie auto. De agent achter het stuur vroeg welken kant. Stef antwoorden het is het huis hier op de hoek en wees naar een huis. We stapten uit en liepen naar de voor deur. Stef opende de voor deur en we stapten naar binnen en zei: Ik heb een kinderkamer boven omdat, ik af en toe een logee van drie jaar heb. De agenten liepen de trap op en ik werd op de bank in de woon kamer neer gezet.
Even later kommen Stef en de politie agenten naar beneden. De agenten lopen naar de deur en zwaaiden even naar mij toe en liepen naar buiten. Stef deed de deur dicht en kwam naast mij zitten. Het was even stil. Stef zei: morgen om tien uur breng ik jou naar het kindertehuis, maar nu eerst even slapen. Hij tilden mij op en droeg mij naar boven. Stef openden een van de deuren en stapten naar binnen. Het was een baby slaap kamer. Er stond een commode en een ledikant. Stef zetten mij op de commode en zei: ik weet dat jij niet zo graag in een ledikant slaapt. Maar het is het enigen bed hier dat over is. Stef legden mij op mijn rug en trok mijn broek uit. Stef zetten mij even recht op en open de rits van mijn jas en deed dezen ook bij mij uit. Toe hij mijn jas uit had gedaan en mijn vest, zat ik daar allen maar in mij romer. Stef legden mij weer neer en opende mij romper. Hij hees mij romper op tot boven mij navel en open de mij luier. Stef liep naar een grote kast in de hoek en pakten een pamper. Toen Stef terug was pakten hij een kandoo doekje en veegden hij mij billen en mijn balletje schoon. Na dat alles schoon was. Tilden hij mijn een beetje op en legden pamper onder mij neer. Ik deed mijn beentje uit elkaar en hij vouwden de luier dicht en makten de luier dicht met de plakstrips. Stef zetten mij opmijn voeten en keek of de luier goed zat daarna keek hij in mijn nek naar de maat van de romper. Hij liep naar de groten kast en pakten een schonen romper en een pyjama. Stef trok mijn romper uit en deed de schonen romper bij mij aan. Daarna moest ik mijn voetje is de pyjamabroek stoppen en weert de pyjamabroek opgehesen. Mij pyjama shirt werd over mij hooft getrokken en ik deed mijn armen in de mouwen.
Stef tilden mij op en legden mij in het ledikant. Stef Gaf mij een kus je op mijn voorhoofden vroeg Max wil jij een speentje. Nee dank je. Stef deed het licht uit en de deur liet hij op een kier.
word vervolgt.
voor het vervolg. klik hier.
