geschreven door: Pieter
Ik leunde tegen het hek van de galerij en drukte mijn mobiele telefoon tegen mijn oor. Ik keek door de vitrages va de voordeur heen, en zag via het raampje boven de gangdeur licht branden in de woonkamer. De televisie stond aan en het blauwige licht weerkaatste op het witgeschilderde plafond. De telefoon ging over maar er nam niemand op. Ik stond al een paar minuutjes voor de voordeur van Saskia, en ondanks dat ze thuis leek te zijn deed ze niet open. Ook haar mobiele telefoon nam ze niet op.
Ik kende Saskia nu al bijna een maand. Deze week was ze begonnen met haar nieuwe baan en woensdagavond had ze al gezegd dat het zwaar was. Er waren zoveel dingen die ze zich op korte termijn eigen moest maken, en zoveel mensen die ze moest leren kennen dat ze er moeite mee had. Nu was het vrijdagavond en de eerste vermoeiende week was achter de rug. Met een fles wijn in mijn hand stond ik bij haar voor de deur, maar blijkbaar was ze te moe en had ze geen zin in gezelschap.
Ik belde voor de zekerheid ook nog even Saskia’s vaste telefoonnummer, maar weer nam ze niet op. Ik keek nog eenmaal naar binnen en zag nog steeds de flikkering van de televisie in de woonkamer. Er zat niets anders op dan maar weer naar huis te gaan. Morgen zou ik haar nogmaals proberen te bellen. Ik draaide me om en wilde naar het trappenhuis lopen toen ik ineens het gordijntje van de keuken zag bewegen. De keuken zat ook aan de voorkant van haar flatje, naast de hal. Het gesloten gordijn voor het keukenraam hing inmiddels weer stil, en ik begon te twijfelen of ik het echt wel had zien bewegen.
Ineens was er beweging. De deur van de woonkamer naar de hal ging open en het licht uit de woonkamer verlichte de hal. Met het licht in haar rug herkende ik het silhouet van Saskia. Snel kwam ze dichterbij en verbaasd zag ik dat ze alleen een lang T-shirt aanhad dat tot halverwege haar bovenbenen hing. Ze droeg er geen broek of sokken onder. Saskia opende de voordeur voor me, maar leek zichzelf achter de deur te verbergen. Alleen haar hoofd stak achter de deur vandaan.
"Saskia, ik..." Stamelde ik. Saskia wenkte.
"Kom snel binnen." Zei ze zacht. Ik hield de fles wijn voor haar omhoog en stapte over de drempel. Saskia sloot de deur zodra ik binnen was en draaide zich naar me toe. Ze was een stukje kleiner dan mij en ze ging op haar tenen staan om een snelle kus op mijn lippen te drukken. Meteen daarna drukte ze haar lichaam tegen de mijne en legde ze haar hoofd tegen mijn linker schouder aan. Haar handen gleden om me heen en ze pakte me stevig beet. Ik voelde haar adem in mijn nek.
"Ik ben zo moe, Peter." Zei ze met een trillend stemmetje. Ik stond ongemakkelijk nog met de fles wijn in mijn handen en voelde me een beetje overdonderd. We bleven een paar seconden zo staan.
"Het spijt me dat ik niet open wilde doen, ik..." Zei ze, terwijl ze zich weer van me los leek te trekken. Ze glimlachte ongemakkelijk en leek zelfs te blozen. Ze pakte de fles wijn uit mijn handen en gleed met haar andere hand in de mijne. Ze trok me voorzichtig de hal uit. Ze liep voor me uit en sloot de kamerdeur achter zich. De woonkamer was verduisterd, slechts een paar kleine lampjes brandden er. De televisie stond inderdaad aan. Saskia trok me naar de bank die recht tegenover de televisie stond. Het beeld op de televisie stond stil en er was geen geluid.
"Wat is er, Saskia? Waarom..." Begon ik, maar Saskia draaide zich naar me toe. Ze bloosde nu nog meer dan zojuist. Ze voelde zich blijkbaar nog minder op haar gemak dan ik.
"Alsjeblieft, geen vragen?" Vroeg ze. Ze keek me maar een heel kort ogenblik aan voordat ze haar gezicht afwendde en naar de bank liep. Er was iets vreemds aan haar loopje, alsof ze waggelde, maar de wandeling was te kort om te ontdekken wat er aan de hand was. Saskia pakte de afstandsbediening van de televisie van de bank af en wenkte me. Ik liep naar haar toe, nieuwsgierig en ook een beetje ongerust. Ik moest gaan zitten op de bank en zodra ik zat ging Saskia naast me zitten. Ze kroop dicht tegen me aan en trok haar blote voeten van de vloer. Ze tilde haar voeten over me heen en ze draaide zichzelf een kwartslag. Ze sloeg een arm om mijn nek en liet haar hoofd zakken op mijn schouder. Ze drukte zich comfortabel zo dicht mogelijk tegen me aan.
Ik voelde haar warmte tegen me en sloeg mijn arm om haar heen. Dit was niet de Saskia die ik kende, maar dat maakte me niet uit. De Saskia die ik kende was spontaan en vrolijk, en absoluut juist niet het verlegen en schuchtere meisje dat zich nu tegen me aan drukte. Ik drukte een kus op haar voorhoofd en glimlachte om deze verrassende metamorfose. Saskia keek op en glimlachte ook, ze bloosde nog steeds. Ze draaide haar gezicht echter vrijwel meteen naar de televisie en startte de film waarnaar ze aan het kijken was weer op.
Saskia keek stilletjes naar de televisie, terwijl ze zich vrijwel bewegingloos tegen me aan bleef drukken. Ik keek een ogenblik mee met Saskia, maar begreep al snel dat ik naar een romantisch drama zat te kijken, dat ook al een uurtje onderweg was. Ik lette nauwelijks meer op de film en keek de kamer rond. Af en toe bewoog Saskia iets en aaide ik haar of drukte ik een kus op haar hoofd. Saskia was volledig geconcentreerd op de film en ik stoorde haar niet.
Het enige zichtbare kledingstuk van Saskia was haar te grote T-shirt. Het slobberde om haar schouders en haar middel en staand had het tot halverwege haar bovenbenen gehangen. Nu ze met haar knieen iets opgetrokken tegen me aan zat, was haar T-shirt naar boven gekropen. Er was een glimp van nog een kledingstuk te zien, maar het zag er anders uit dan ik had verwacht: het glimde iets.
Een beetje gegeneerd voelde ik dat ik naar haar kruis zat te staren. Saskia had haar bovenbenen bijna tegen elkaar gedrukt en er was maar een heel klein deel van haar ondergoed te zien. Ik vroeg me af of het een soort van maandverband was en ik had de neiging om haar T-shirt nog iets omhoog te trekken. Mijn ogen bleven zich focussen op dat intrigerende deel van haar kleding, maar ik durfde niets te doen om te onderzoeken wat ik nu eigenlijk zag.
Saskia merkte niets van mijn nieuwsgierigheid en keek haast geobsedeerd naar de televisie. Ze verschoof weer iets en ik hoorde een licht gekraak. Ik realiseerde me dat ik dat geluid eigenlijk al de hele tijd had gehoord, maar dat ik het genegeerd had. Door Saskia’s beweging was haar T-shirt nog een beetje omhoog geschoven en had ik een iets beter uitzicht op haar vreemde ondergoed. Uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid het van het goede fatsoen. Ik pakte de onderrand van haar T-shirt en trok het voorzichtig omhoog.
Ik voelde Saskia schrikken, haar lichaam verstijfde voor een ogenblik, maar ontspande meteen weer. Ze keek echter niet op van de televisie en liet me ongestoord verder gaan. Saskia belette me niet om haar ondergoed bloot te leggen en ik tilde haar T-shirt nog een klein stukje op. Met open mond keek ik naar haar ondergoed, dat nu voor een groot deel zichtbaar was.
Ze droeg een luier! Het plastic glansde een klein beetje. Een brede elastische band drukte de witte luier net onder haar navel strak tegen haar onderbuik. De dikte van de luier was duidelijk te zien, vooral daar waar de luier tussen haar benen doorliep. Ik keek er met grote ogen naar, en was nog vooral verbaasd om het uitblijven van Saskia’s reactie. Ik voelde wel hoe haar gezicht warmer werd, dat haar ademhaling versnelde en dat ze minder op haar gemak tegen me aan leunde, maar de deed niets om mijn uitzicht op haar luier te verbergen.
Heel voorzichtig tastte ik met mijn wijswinger naar de luier, vlak daarna volgden de andere vingers van mijn linkerhand. Haar luier voelde warm en glad aan. Saskia opende heel langzaam haar bovenbenen en toonde me nu ook het gebolde gedeelte dat tussen haar benen doorliep. De luier was maagdelijk wit en kraakte gedempt bij elke beweging. Ik vroeg me af waarom ik me dat geluid niet eerder opgevallen was. Ik begreep nu wel het waggelende loopje van Saskia. De luier was dik en zat als een prop tussen haar benen.
"Ben... Ben je ziek?" Vroeg ik, maar onbewust wist ik al dat dát niet zo was. Saskia schudde haar hoofd en keek me weer blozend aan. Ze glimlachte onzeker.
"Ik... Soms wil ik graag weer een klein meisje zijn." Zei ze heel zachtjes. Ik keek haar aan en van verbazing wist ik niets te zeggen. Ik begon me te realiseren dat Saskia vrijwillig luiers droeg, gewoon omdat ze het blijkbaar prettig vond. Saskia leek mijn reactie te peilen en bleef me nu aankijken. Ze had een enorm risico genomen door me binnen te laten en me deze bekentenis te doen, nu was ze blijkbaar niet meer zo zeker van haar zaak.
"Wil je me vasthouden en... en me niet uitlachen?" Vroeg ze stamelend. Ik moest lachen om haar onzekerheid en schaamte, en terwijl ik lachte realiseerde ik me dat Saskia mijn lach verkeerd zou kunnen interpreteren. Ik drukte een dikke kus op haar voorhoofd en trok haar daarna nog dichter tegen me aan. Ik trok haar T-shirt naar beneden en bedekte de luier. Saskia leek te ontspannen en legde haar hoofd weer tegen mijn schouder. Langzaam voelde ik de spanning uit haar lichaam wegtrekken en kon ze zich weer concentreren op de film die langzaam aan zijn finale begon.
Ondanks mijn verbazing en mijn onzekerheid hoe ik met deze bekentenis om moest gaan, vond ik het een prettig gevoel hoe Saskia zo tegen me aan lag. Het was inderdaad net alsof er een klein, schuchter meisje in mijn armen lag. Dit kleine meisje was echter van mijn eigen leeftijd en veel te oud om een luier te hoeven dragen. Saskia deed dit vrijwillig, alsof het een methode was om te ontspannen. Ik begreep het niet, maar ik hoefde het ook niet te begrijpen. Saskia voelde zich er prettig bij, en ik vond het prettig om daar deel van uit te maken.
Tien minuten later had ik een huilend meisje in mijn armen. Dikke tranen biggelden over haar wangen, terwijl het televisiebeeld de aftiteling van de film toonde. De hoofdpersoon van de film was gestorven, en Saskia liet haar tranen de vrije loop. Ze leek zich niet te schamen en met gesloten ogen drukte ze haar hoofd tegen me aan. Ik aaide haar en kuste haar nogmaals op haar hoofd. De muziek van de televisie kon het snikken niet overstemmen.
Langzaam kalmeerde ze. Ze zette de televisie via de afstandsbediening uit en veegde daarna de tranen uit haar ogen. Ze keek me een ogenblik aan en met een dankbare blik kuste ze me snel. Ze zakte snel weer terug in haar vertrouwde houding, met haar hoofd tegen mijn schouder. Ze sloot haar ogen en lag stilletjes tegen me aan. Het leek alsof ze sliep.
"Bedankt, Peter." Zei ze ineens. Ze bewoog niet en had haar ogen ook niet geopend.
"Geen dank hoor." Lachte ik, en Saskia schokte mee met mijn op en neer gaande borstkas. "Je bent een lief kind." Zei ik. Saskia veegde nog een traan van haar wang weg. "Hoe is je nieuwe baan?" Vroeg ik. Ik wist niet of dit wel het juiste moment was om daar over te beginnen, maar het was wel de vraag waarvoor ik eigenlijk hiernaartoe was gekomen.
"Goed, leuk... en spannend." Zei ze. "Maar wel vermoeiend." Voegde ze er gapend aan toe. Het was pas halftien, en dat op een vrijdagavond. Dit was niet de tijd dat Saskia normaal gesproken naar bed ging. We hadden elkaar in de stad ontmoet, en dat was een heel andere Saskia dan nu, en ook met een heel andere bedtijd. Ik voelde dat Saskia nu niet de juiste conditie had om er een gezellige avond van te maken, en de fles wijn zou vanavond ook niet opengetrokken worden. Saskia gaapte nogmaals en ik besloot verder maar geen vragen meer te stellen.
"Ga maar slapen." Fluisterde ik, en ik aaide met mijn hand zachtjes over haar wang. Saskia antwoordde niet en een paar minuutjes zaten we zo op de bank. Ik voelde dat Saskia langzaam in slaap aan het vallen was. Ik wist niet precies wat ik nu met haar aan moest, maar ik wilde haar ook niet meer wakker maken.
Nog een kwartier bleef ik roerloos zitten en toen wist ik zeker dat Saskia sliep. Ik glimlachte mijn onzekerheid weg. Het stille, roerloze lichaam van Saskia lag half op me en heel voorzichtig tilde ik haar van me af. Saskia zakte op de bank ineen, terwijl ik mijn armen onder haar duwde en haar heel voorzichtig optilde. Ik bracht haar naar haar slaapkamer en legde haar op het bed neer. Haar T-shirt was opgeschoven tot haar buik en ik kon nog een keer haar luier aandachtig bekijken. Tot mijn verbazing zag ik dat haar luier nat was, ze had er in geplast. Verbaasd realiseerde ik me dat dát gebeurd moest zijn terwijl ze tegen me aan lag, en ik had er niets van gemerkt. Ik wist zeker dat de luier een uurtje geleden nog droog en schoon was geweest.
Glimlachend van verbazing trok ik het dekbed over haar heen. Saskia draaide zich op haar buik en ik drukte nog een kus op haar wang. Saskia opende haar slaperige ogen, maar ze zei niets.
"Welterusten." Zei ik, maar Saskia was al te ver in slaap om nog te kunnen antwoorden. Ik liet haar alleen achter en sloot de slaapkamerdeur. Ik deed alle lichten in het huis uit en met een onzeker, maar toch ook wel voldaan gevoel, verliet ik de flat van Saskia. Vandaag had ik een andere kant van Saskia leren kennen, heel anders dan ik van Saskia verwacht had. Zachtjes trok ik de deur achter me dicht en stond ik weer in de koele avondbries. Ik besefte heel goed dat ik was toegelaten tot een bijzonder gedeelte van Saskia’s gevoelsleven, en daar was ik eigenlijk wel een beetje trots op.
Ik leunde tegen het hek van de galerij en drukte mijn mobiele telefoon tegen mijn oor. Ik keek door de vitrages va de voordeur heen, en zag via het raampje boven de gangdeur licht branden in de woonkamer. De televisie stond aan en het blauwige licht weerkaatste op het witgeschilderde plafond. De telefoon ging over maar er nam niemand op. Ik stond al een paar minuutjes voor de voordeur van Saskia, en ondanks dat ze thuis leek te zijn deed ze niet open. Ook haar mobiele telefoon nam ze niet op.
Ik kende Saskia nu al bijna een maand. Deze week was ze begonnen met haar nieuwe baan en woensdagavond had ze al gezegd dat het zwaar was. Er waren zoveel dingen die ze zich op korte termijn eigen moest maken, en zoveel mensen die ze moest leren kennen dat ze er moeite mee had. Nu was het vrijdagavond en de eerste vermoeiende week was achter de rug. Met een fles wijn in mijn hand stond ik bij haar voor de deur, maar blijkbaar was ze te moe en had ze geen zin in gezelschap.
Ik belde voor de zekerheid ook nog even Saskia’s vaste telefoonnummer, maar weer nam ze niet op. Ik keek nog eenmaal naar binnen en zag nog steeds de flikkering van de televisie in de woonkamer. Er zat niets anders op dan maar weer naar huis te gaan. Morgen zou ik haar nogmaals proberen te bellen. Ik draaide me om en wilde naar het trappenhuis lopen toen ik ineens het gordijntje van de keuken zag bewegen. De keuken zat ook aan de voorkant van haar flatje, naast de hal. Het gesloten gordijn voor het keukenraam hing inmiddels weer stil, en ik begon te twijfelen of ik het echt wel had zien bewegen.
Ineens was er beweging. De deur van de woonkamer naar de hal ging open en het licht uit de woonkamer verlichte de hal. Met het licht in haar rug herkende ik het silhouet van Saskia. Snel kwam ze dichterbij en verbaasd zag ik dat ze alleen een lang T-shirt aanhad dat tot halverwege haar bovenbenen hing. Ze droeg er geen broek of sokken onder. Saskia opende de voordeur voor me, maar leek zichzelf achter de deur te verbergen. Alleen haar hoofd stak achter de deur vandaan.
"Saskia, ik..." Stamelde ik. Saskia wenkte.
"Kom snel binnen." Zei ze zacht. Ik hield de fles wijn voor haar omhoog en stapte over de drempel. Saskia sloot de deur zodra ik binnen was en draaide zich naar me toe. Ze was een stukje kleiner dan mij en ze ging op haar tenen staan om een snelle kus op mijn lippen te drukken. Meteen daarna drukte ze haar lichaam tegen de mijne en legde ze haar hoofd tegen mijn linker schouder aan. Haar handen gleden om me heen en ze pakte me stevig beet. Ik voelde haar adem in mijn nek.
"Ik ben zo moe, Peter." Zei ze met een trillend stemmetje. Ik stond ongemakkelijk nog met de fles wijn in mijn handen en voelde me een beetje overdonderd. We bleven een paar seconden zo staan.
"Het spijt me dat ik niet open wilde doen, ik..." Zei ze, terwijl ze zich weer van me los leek te trekken. Ze glimlachte ongemakkelijk en leek zelfs te blozen. Ze pakte de fles wijn uit mijn handen en gleed met haar andere hand in de mijne. Ze trok me voorzichtig de hal uit. Ze liep voor me uit en sloot de kamerdeur achter zich. De woonkamer was verduisterd, slechts een paar kleine lampjes brandden er. De televisie stond inderdaad aan. Saskia trok me naar de bank die recht tegenover de televisie stond. Het beeld op de televisie stond stil en er was geen geluid.
"Wat is er, Saskia? Waarom..." Begon ik, maar Saskia draaide zich naar me toe. Ze bloosde nu nog meer dan zojuist. Ze voelde zich blijkbaar nog minder op haar gemak dan ik.
"Alsjeblieft, geen vragen?" Vroeg ze. Ze keek me maar een heel kort ogenblik aan voordat ze haar gezicht afwendde en naar de bank liep. Er was iets vreemds aan haar loopje, alsof ze waggelde, maar de wandeling was te kort om te ontdekken wat er aan de hand was. Saskia pakte de afstandsbediening van de televisie van de bank af en wenkte me. Ik liep naar haar toe, nieuwsgierig en ook een beetje ongerust. Ik moest gaan zitten op de bank en zodra ik zat ging Saskia naast me zitten. Ze kroop dicht tegen me aan en trok haar blote voeten van de vloer. Ze tilde haar voeten over me heen en ze draaide zichzelf een kwartslag. Ze sloeg een arm om mijn nek en liet haar hoofd zakken op mijn schouder. Ze drukte zich comfortabel zo dicht mogelijk tegen me aan.
Ik voelde haar warmte tegen me en sloeg mijn arm om haar heen. Dit was niet de Saskia die ik kende, maar dat maakte me niet uit. De Saskia die ik kende was spontaan en vrolijk, en absoluut juist niet het verlegen en schuchtere meisje dat zich nu tegen me aan drukte. Ik drukte een kus op haar voorhoofd en glimlachte om deze verrassende metamorfose. Saskia keek op en glimlachte ook, ze bloosde nog steeds. Ze draaide haar gezicht echter vrijwel meteen naar de televisie en startte de film waarnaar ze aan het kijken was weer op.
Saskia keek stilletjes naar de televisie, terwijl ze zich vrijwel bewegingloos tegen me aan bleef drukken. Ik keek een ogenblik mee met Saskia, maar begreep al snel dat ik naar een romantisch drama zat te kijken, dat ook al een uurtje onderweg was. Ik lette nauwelijks meer op de film en keek de kamer rond. Af en toe bewoog Saskia iets en aaide ik haar of drukte ik een kus op haar hoofd. Saskia was volledig geconcentreerd op de film en ik stoorde haar niet.
Het enige zichtbare kledingstuk van Saskia was haar te grote T-shirt. Het slobberde om haar schouders en haar middel en staand had het tot halverwege haar bovenbenen gehangen. Nu ze met haar knieen iets opgetrokken tegen me aan zat, was haar T-shirt naar boven gekropen. Er was een glimp van nog een kledingstuk te zien, maar het zag er anders uit dan ik had verwacht: het glimde iets.
Een beetje gegeneerd voelde ik dat ik naar haar kruis zat te staren. Saskia had haar bovenbenen bijna tegen elkaar gedrukt en er was maar een heel klein deel van haar ondergoed te zien. Ik vroeg me af of het een soort van maandverband was en ik had de neiging om haar T-shirt nog iets omhoog te trekken. Mijn ogen bleven zich focussen op dat intrigerende deel van haar kleding, maar ik durfde niets te doen om te onderzoeken wat ik nu eigenlijk zag.
Saskia merkte niets van mijn nieuwsgierigheid en keek haast geobsedeerd naar de televisie. Ze verschoof weer iets en ik hoorde een licht gekraak. Ik realiseerde me dat ik dat geluid eigenlijk al de hele tijd had gehoord, maar dat ik het genegeerd had. Door Saskia’s beweging was haar T-shirt nog een beetje omhoog geschoven en had ik een iets beter uitzicht op haar vreemde ondergoed. Uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid het van het goede fatsoen. Ik pakte de onderrand van haar T-shirt en trok het voorzichtig omhoog.
Ik voelde Saskia schrikken, haar lichaam verstijfde voor een ogenblik, maar ontspande meteen weer. Ze keek echter niet op van de televisie en liet me ongestoord verder gaan. Saskia belette me niet om haar ondergoed bloot te leggen en ik tilde haar T-shirt nog een klein stukje op. Met open mond keek ik naar haar ondergoed, dat nu voor een groot deel zichtbaar was.
Ze droeg een luier! Het plastic glansde een klein beetje. Een brede elastische band drukte de witte luier net onder haar navel strak tegen haar onderbuik. De dikte van de luier was duidelijk te zien, vooral daar waar de luier tussen haar benen doorliep. Ik keek er met grote ogen naar, en was nog vooral verbaasd om het uitblijven van Saskia’s reactie. Ik voelde wel hoe haar gezicht warmer werd, dat haar ademhaling versnelde en dat ze minder op haar gemak tegen me aan leunde, maar de deed niets om mijn uitzicht op haar luier te verbergen.
Heel voorzichtig tastte ik met mijn wijswinger naar de luier, vlak daarna volgden de andere vingers van mijn linkerhand. Haar luier voelde warm en glad aan. Saskia opende heel langzaam haar bovenbenen en toonde me nu ook het gebolde gedeelte dat tussen haar benen doorliep. De luier was maagdelijk wit en kraakte gedempt bij elke beweging. Ik vroeg me af waarom ik me dat geluid niet eerder opgevallen was. Ik begreep nu wel het waggelende loopje van Saskia. De luier was dik en zat als een prop tussen haar benen.
"Ben... Ben je ziek?" Vroeg ik, maar onbewust wist ik al dat dát niet zo was. Saskia schudde haar hoofd en keek me weer blozend aan. Ze glimlachte onzeker.
"Ik... Soms wil ik graag weer een klein meisje zijn." Zei ze heel zachtjes. Ik keek haar aan en van verbazing wist ik niets te zeggen. Ik begon me te realiseren dat Saskia vrijwillig luiers droeg, gewoon omdat ze het blijkbaar prettig vond. Saskia leek mijn reactie te peilen en bleef me nu aankijken. Ze had een enorm risico genomen door me binnen te laten en me deze bekentenis te doen, nu was ze blijkbaar niet meer zo zeker van haar zaak.
"Wil je me vasthouden en... en me niet uitlachen?" Vroeg ze stamelend. Ik moest lachen om haar onzekerheid en schaamte, en terwijl ik lachte realiseerde ik me dat Saskia mijn lach verkeerd zou kunnen interpreteren. Ik drukte een dikke kus op haar voorhoofd en trok haar daarna nog dichter tegen me aan. Ik trok haar T-shirt naar beneden en bedekte de luier. Saskia leek te ontspannen en legde haar hoofd weer tegen mijn schouder. Langzaam voelde ik de spanning uit haar lichaam wegtrekken en kon ze zich weer concentreren op de film die langzaam aan zijn finale begon.
Ondanks mijn verbazing en mijn onzekerheid hoe ik met deze bekentenis om moest gaan, vond ik het een prettig gevoel hoe Saskia zo tegen me aan lag. Het was inderdaad net alsof er een klein, schuchter meisje in mijn armen lag. Dit kleine meisje was echter van mijn eigen leeftijd en veel te oud om een luier te hoeven dragen. Saskia deed dit vrijwillig, alsof het een methode was om te ontspannen. Ik begreep het niet, maar ik hoefde het ook niet te begrijpen. Saskia voelde zich er prettig bij, en ik vond het prettig om daar deel van uit te maken.
Tien minuten later had ik een huilend meisje in mijn armen. Dikke tranen biggelden over haar wangen, terwijl het televisiebeeld de aftiteling van de film toonde. De hoofdpersoon van de film was gestorven, en Saskia liet haar tranen de vrije loop. Ze leek zich niet te schamen en met gesloten ogen drukte ze haar hoofd tegen me aan. Ik aaide haar en kuste haar nogmaals op haar hoofd. De muziek van de televisie kon het snikken niet overstemmen.
Langzaam kalmeerde ze. Ze zette de televisie via de afstandsbediening uit en veegde daarna de tranen uit haar ogen. Ze keek me een ogenblik aan en met een dankbare blik kuste ze me snel. Ze zakte snel weer terug in haar vertrouwde houding, met haar hoofd tegen mijn schouder. Ze sloot haar ogen en lag stilletjes tegen me aan. Het leek alsof ze sliep.
"Bedankt, Peter." Zei ze ineens. Ze bewoog niet en had haar ogen ook niet geopend.
"Geen dank hoor." Lachte ik, en Saskia schokte mee met mijn op en neer gaande borstkas. "Je bent een lief kind." Zei ik. Saskia veegde nog een traan van haar wang weg. "Hoe is je nieuwe baan?" Vroeg ik. Ik wist niet of dit wel het juiste moment was om daar over te beginnen, maar het was wel de vraag waarvoor ik eigenlijk hiernaartoe was gekomen.
"Goed, leuk... en spannend." Zei ze. "Maar wel vermoeiend." Voegde ze er gapend aan toe. Het was pas halftien, en dat op een vrijdagavond. Dit was niet de tijd dat Saskia normaal gesproken naar bed ging. We hadden elkaar in de stad ontmoet, en dat was een heel andere Saskia dan nu, en ook met een heel andere bedtijd. Ik voelde dat Saskia nu niet de juiste conditie had om er een gezellige avond van te maken, en de fles wijn zou vanavond ook niet opengetrokken worden. Saskia gaapte nogmaals en ik besloot verder maar geen vragen meer te stellen.
"Ga maar slapen." Fluisterde ik, en ik aaide met mijn hand zachtjes over haar wang. Saskia antwoordde niet en een paar minuutjes zaten we zo op de bank. Ik voelde dat Saskia langzaam in slaap aan het vallen was. Ik wist niet precies wat ik nu met haar aan moest, maar ik wilde haar ook niet meer wakker maken.
Nog een kwartier bleef ik roerloos zitten en toen wist ik zeker dat Saskia sliep. Ik glimlachte mijn onzekerheid weg. Het stille, roerloze lichaam van Saskia lag half op me en heel voorzichtig tilde ik haar van me af. Saskia zakte op de bank ineen, terwijl ik mijn armen onder haar duwde en haar heel voorzichtig optilde. Ik bracht haar naar haar slaapkamer en legde haar op het bed neer. Haar T-shirt was opgeschoven tot haar buik en ik kon nog een keer haar luier aandachtig bekijken. Tot mijn verbazing zag ik dat haar luier nat was, ze had er in geplast. Verbaasd realiseerde ik me dat dát gebeurd moest zijn terwijl ze tegen me aan lag, en ik had er niets van gemerkt. Ik wist zeker dat de luier een uurtje geleden nog droog en schoon was geweest.
Glimlachend van verbazing trok ik het dekbed over haar heen. Saskia draaide zich op haar buik en ik drukte nog een kus op haar wang. Saskia opende haar slaperige ogen, maar ze zei niets.
"Welterusten." Zei ik, maar Saskia was al te ver in slaap om nog te kunnen antwoorden. Ik liet haar alleen achter en sloot de slaapkamerdeur. Ik deed alle lichten in het huis uit en met een onzeker, maar toch ook wel voldaan gevoel, verliet ik de flat van Saskia. Vandaag had ik een andere kant van Saskia leren kennen, heel anders dan ik van Saskia verwacht had. Zachtjes trok ik de deur achter me dicht en stond ik weer in de koele avondbries. Ik besefte heel goed dat ik was toegelaten tot een bijzonder gedeelte van Saskia’s gevoelsleven, en daar was ik eigenlijk wel een beetje trots op.