Moniek op de camping (1)

[Karin_1982]

Moniek op de camping (1)

Dit verhaal is op waarheid gebaseerd. Een goede vriendin van me vertelde eens over haar vakanties van vroeger: dat ze niet op een campingtoilet durfde. Dat leverde haar een paar (genante) ongelukjes op. En de dreiging weer in luiers te moeten.

“Moniek, kom eens hier.” Moniek slikte. Ze had die vraag al eerder verwacht, maar toen hij kwam, was ze toch geschrokken. Ze voelde dat haar wangen rood kleurden. Haar moeder was opgestaan en stond tussen de caravan en de tent. Toen Moniek haar moeder was genaderd, legde zij een hand op haar dochters schouder en loodste haar naar een rustige plek. Haar neefjes en tante Lian bleven rond de campingtafel zitten. Toen haar moeder zeker wist, dat niemand ze kon horen, stopte ze. Moniek voelde tranen in haar ogen komen. Haar moeder wreef ze droog. “Wat is er toch me je?” vroeg haar moeder met een zucht in haar stem. Moniek schudde haar hoofd. “Laat eens zien” vroeg haar moeder terwijl ze om zich heen keek. Niemand te zien. Moniek zuchtte. Ze draaide zich om en tilde haar rokje een beetje op, terwijl ze voorover boog. Haar moeder keek een paar tellen naar het achterwerk van haar dochter en maande haar dochter om weer rechtop te gaan staan. Ze had genoeg gezien. Haar zestienjarige dochter had een flinke poepbroek.

“Dus het is weer hetzelfde als vorig jaar?”Moniek haalde haar schouders op. Haar moeder zuchtte diep. “Ik heb het er vanavond met papa over. We moeten hier echt iets aan doen schatje. Hier, pak aan. We eten over een half uur.” Moniek pakte het pakketje dat haar moeder aangaf aan, een handdoek, rol toiletpapier en een schoon broekje. Moniek glimlachte en gaf haar moeder een kus. Daarna liep ze, zo normaal mogelijk, naar het douche- en toiletblok van de camping.

Harm balde zijn vuist. “Waarom in hemelsnaam. Ze is verdorie zestien jaar oud.” De vader van Moniek was woest. Toen zijn vrouw hem vertelde dat het weer raak was met Moniek, wist hij het wel. Ze hadden het vorig jaar flink te stellen gehad met hun dochter. Ze waren toen met zijn viertjes, vader, moeder, de oudere broer van Moniek en Moniek naar Frankrijk gegaan. Moniek had de eerste dagen geveinsd dat ze niet naar het toilet kon. Uiteindelijk had dat geresulteerd in vier volle broeken. Hoewel Moniek het nooit met zoveel woorden had gezegd, was ze bang om op een campingtoilet haar behoefte te doen. Waar die angst vandaan kwam, kon ze niet thuisbrengen. Maar drukken op het toilet, het lukte haar niet. “Zal ik het dan maar doen?” vroeg de moeder van Moniek aan haar man. Deze knikte.

De volgende ochtend wekte de moeder van Moniek haar dochter al vroeg. Ze lag alleen in de voortent. Haar broer was dit jaar voor het eerst met vrienden op vakantie. Moeder deed zachtjes om tante Lian, oom Ben en hun zoontjes Mark en Tim niet wakker te maken. Zij sliepen in de tent naast de caravan van de ouders van Moniek. “Moniek” fluisterde moeder. Moniek werd wakker. Ze wreef haar slaap uit haar ogen en ging rechtop in haar slaapzak zitten. “Moniek, die ongelukjes van jou kunnen echt niet, dat begrijp je toch wel. Hoe zou jij het vinden als je oom en tante of je neefjes het merken?” Moeder liet even een stilte vallen. Moniek zuchtte. Ze zag dat haar moeder een plastic pak in haar hand had. Toen ze goed keek, bleek het een pak luiers te zijn. “Nee toch?” fluisterde ze geschrokken. “Je hebt geen keuze dame. Of je gaat gewoon naar het toilet zoals iedereen hier, of je draagt voortaan een luier.” Moniek was boos. Hoe kon haar moeder dit nu menen? Met een ruk draaide ze zich om en verstopte zich in haar slaapzak. Haar moeder besloot het er bij te laten. Op normale toon zei ze: “Ik laat het pak hier achter in je tent. Je moet zelf maar kiezen. Als we je nog een keertje betrappen op een vieze broek, kun je je borst nat maken.”

Moniek dacht na. Ze wist dondersgoed dat het niet normaal was dat een zestienjarig meisje niet op de campingtoiletten durfde te poepen. Ze waren goed schoon, niks mis mee. Als ze alleen moest plassen, ging het ook goed. Maar poepen? Op een of andere manier ging dat niet. De waren al drie dagen hier. Vanaf dag 1 had ze al nodig gemoeten. Tja en gisteren was het mis gegaan. Zonder dat ze het nog kon stoppen, had ze in haar onderbroekje gepoept. Haar moeder had het snel door gehad. Ze was nog altijd dolblij dat ze het niet aan de campingtafel had rond gebazuind. Stel je voor, haar tante en haar neefjes die dan in geuren en kleuren moesten meemaken dat zij in haar broek had gedaan? Haar vader had vorig jaar al gedreigd dat ze luiers zou moeten dragen, als ze niet naar de wc ging. Gelukkig was dat er niet van gekomen. En na de vakantie was het weer goed gegaan. Thuis had ze geen enkel probleem. Het was de vakantie en dan vooral de campingtoiletten. Want toen ze op de heenweg de eerste nacht in een hotel hadden overnacht, was Moniek gewoon daar naar de wc geweest. In alle privacy, rust en stilte was het geen probleem. Moniek schatte haar situatie in. Als ze nog een keer een poepbroek zou hebben, zou ze zeker flinke straf krijgen. Ook wilde ze het risico niet lopen dat haar oom, tante en neefjes het zouden meebeleven. Ze besloot vandaag nog geen luier aan te trekken. Waarschijnlijk zou ze vandaag toch niet hoeven. En anders zou ze het wel ophouden tot morgen. Dan kon ze nog altijd bekijken of ze een luier aan zou trekken.
Einde deel 1

 

[klein]

ik wacht in spaning af hoe verder gaat? !1

 

[John_mod]

Tja en dan heb je de keuze , mischien we de verkkerde keuze gedaan, Arme Moniek.
Maar we zullen het ongetwijfeld lezen in het volgende hoofdstuk.
john

 

[Karin_1982]

Moniek op de camping (2)

Moniek op de camping (2)

Moniek was na het ochtendbezoek van haar moeder weer in slaap gevallen. Tegen een uurtje of tien werd ze wakker gemaakt door haar neefje Tim. “Moniek, er zijn broodjes” zei het knaapje voorzichtig. Moniek kon een glimlach niet onderdrukken. Waarschijnlijk had hij opdracht gekregen heel stilletjes te gaan kijken om zijn nicht rustig wakker te maken. Moniek veinsde alsof ze nog sliep. Toen ze merkte dat Tim voorover boog om nogmaals te kijken of ze echt nog niet wakker was, pakte Moniek haar neefje beet en trok hem onderuit. Verschrikt schreeuwde Tim. Toen Moniek een kietelaanval inzette gierde haar neefje het uit van het lachen, “Ah neen, nee hou op!” gierde hij. In de worsteling die ontstond raakte Tim het kleine tafeltje dat in de hoek van de tent stond. Het viel om. Van het lawaai stopte Moniek met haar actie en keek op. Verschrikt merkte ze dat het pak luiers dat haar moeder op het tafeltje had gelegd, midden in de tent lag. Voordat ze kon voorkomen dat Tim het pakket zag, had hij al verwonderd opgekeken wat dat nu weer was. Een zenuwachtig glimlachje verscheen op het gezicht van het ventje. Hij werd rood van plaatsvervangende schaamte. “Ik ga vast” zei hij toen schuchter.

Tim kon zijn ontdekking maar moeilijk plaatsen. Zijn nicht was zes jaar ouder dan hij. Droeg zij nog luiers? Hij kon het zich niet voorstellen. Dat was toch iets voor kleine kinderen en voor hele oude mensen? Hij had het al vreemd gevonden toen zijn vriendje een jaar of wat geleden opbiechtte dat hij ’s nachts nog wel eens een luier droeg tegen het bedplassen. Maar dit was totaal anders. Toen hij terugdacht aan de eerste paar dagen van de vakantie begon hem wel iets te dagen. Hij had een gesprek tussen zijn moeder en tante Hilda opgevangen. Het ging over een ongelukje of zoiets en dat iemand van zestien toch beter zou moeten weten. En gisteren toen ze aan de campingtafel zaten. Ja, toen had hij wel een vieze lucht geroken. Maar hij had meteen aan Mark gedacht. Die zou wel scheetjes gelaten hebben. Hij vond het achteraf gezien wel vreemd dat zijn moeder er niks van had gezegd. Normaal kreeg hij altijd op zijn donder als hij dat deed. Tim besloot er maar over te zwijgen en Monieks handel en wandel de komende dagen in de gaten te houden.

“Mag ik nog een broodje Mark?” vroeg Moniek. Mark strekte zich uit en gaf zijn nicht een broodje aan. “Wel dooreten Mony, want ik moet dadelijk afruimen en ik wil gaan zwemmen. Ik heb afgesproken met een paar jongens die ik gisteren heb ontmoet.” Moniek glimlachte. “Ga je gang hoor, ik ben klaar.”

Oom Ben, tante Lian en de vader en moeder van Moniek gingen die dag een kasteel bezoeken. De jongens en Moniek hadden daar geen zin in. Na lang aandringen kregen ze toestemming om op de camping te blijven. Moniek en Mark hadden allebei een mobieltje, dus ze zouden altijd kunnen bellen. Mark zocht zijn eigen weg wel, Tim werd toevertrouwd aan Moniek.

Moniek merkte dat ze vandaag toch een grote boodschap zou moeten doen. Het vezelrijke eten van de avond ervoor had haar stoelgang weer in een normaal ritme gebracht. Ze was met Tim al even gaan douchen die ochtend en had geprobeerd haar angsten te overwinnen. Maar wederom lukte het haar niet. Ja, nu voelde ze een stevige kramp komen. Ze boog voorover met een pijnlijk gezicht. Tim keek op vanaf zijn spelcomputer. “Wat is er?” vroeg hij. “Niks, niks, ik ga even in mijn tent liggen. Blijf jij hier?” Tim knikte. Het liggen deed haar goed. Even was de druk weg. Maar even later kwam deze in alle hevigheid terug. Ze had nu geen keuze. Voorzichtig kroop ze richting tentopening. Ze keek door een kiertje en zag dat Tim nog steeds rustig zat te spelen. Moniek trok het pak luiers open en trok er een uit. Het bleek een grote maat luierbroekje te zijn, die ze kende uit de tijd dat Tim nog klein was. Ze trok haar rokje en slip uit. Voorzichtig deed ze het luierbroekje aan. Het zat wat strak, maar dat zou er wel bijhoren. Ze koos voor een jurkje. Die reikte net tot boven haar knie en viel wat wijder. Dan zou het in ieder geval minder opvallen, hoopte ze. Even later ging ze weer naast Tim zitten. Ze vond het best spannend.

Tim deed net alsof hij geconcentreerd zat te gamen, maar ondertussen waren zijn oren gespitst. Toen hij zijn nicht plaats hoorde nemen, hoorde hij een krakend, knisperend geluid. Bingo, dacht hij. De gedachte dat zijn nicht een luier droeg fascineerde hem. Hij zou ook wel eens. Ach, nee. Dat meende ij maar. Hij kon zich zijn luiertijd niet meer herinneren. Hij had nog een herinnering in zijn geheugen. Dat was toen hij een jaar of vier was. Toen hij had in zijn broek geplast tijdens het buitenspelen. Dat had hij zo vies gevonden, dat het hem later nooit meer was overkomen. Ook kon hij zich niet herinneren dat hij ooit iemand het in zijn of haar broek had zien doen. Maar daar kon dus wel eens verandering in komen.

Moniek voelde dat ze begon te zweten. Ze wist dat ze haar behoefte nu moest gaan doen, anders zou ze er misselijk van worden. Ze stond in dubio. Moest ze het hier doen, bij haar neefje? Of een stukje gaan lopen? Ze hoopte dat de luier er ook voor zorgde, dat de geur niet zo heftig zou zijn. En nadat ze het had gedaan, zou ze een handdoek en schone kleren pakken en naar de douches gaan. Ze kon niet goed inschatten of Tim haar in de gaten had. Natuurlijk had hij het pak luiers gezien. Of verbeeldde Moniek zich dat? Ze kende Tim als een braaf ventje, dat niet zo snel uit de school zou klappen. Een heel ander type dan zijn broer. Ze hoopte maar dat hij nog lang zou wegblijven. En nu een rondje gaan lopen? Dan zou ze misschien vreemden tegenkomen. Stel je voor dat het Nederlanders of Vlamingen waren, die moesten dan zo nodig een praatje maken. Moniek besloot.

Tim zag vanuit zijn ooghoeken dat Moniek niet op haar gemak was. “Ik ga even een boekje lezen in mijn tent” zei hij, zonder op een reactie van Moniek te wachten. Hij holde weg en dook zijn tent in. Vanuit een kier kon hij Moniek zien zitten. Hij zag hoe ze een paar keer om zich heen keek. Ze waande zich onbespied.

Moniek was blij dat Tim er even tussenuit was. Ze stond op en liep een paar keer op en neer. Ze wreef zachtjes over haar buik. Even later deed ze net alsof ze een haring van haar tent opnieuw vastzette. Door de gehurkte positie voelde ze de druk toenemen. Met een voorzichtige drukbeweging zette ze haar stoelgang in werking. Een minuut later was het gebeurd. Voorzichtig voelde Moniek aan haar achterwerk. Haar luier was flink uitgebold. Een stevige lading, merkte ze. Vanuit haar hurkpositie kroop ze haar tent in. Ze zocht haar handdoek en slip en toilettas. Maar waar was die tas gebleven. Ingespannen van het zoeken, had ze niet door dat Tim haar tent was genaderd. Ah, daar was de tas. Moniek strekte zich. Haar jurkje krulde op. Met haar linkerhand pakte ze de tas, met haar rechter trok ze haar jurkje omlaag. Toen ze zich omdraaide keek ze in het guitige gezicht van Tim. “Hoi”.

Einde deel 2

“

 

[Tommyboy]

Re: Moniek op de camping (2)

prachtig.
ben benieuwt hoe het afloopt

 

[Baby Litlle]

Re: Moniek op de camping (2)

Leuk verhaal zal het vervolg graag lezen

 

[luierdromer]

Re: Moniek op de camping (2)

ben ook alweer benieuwd hoe het verder zal gaan.
is te mooi om nu te stoppen

 

[linteum]

Re: Moniek op de camping (2)

leuk verhaal ben benieuwd hoe dit afloopt

 

[tom999]

heel mooi verhaal dit weekend vervolg?

 

[poepbroek]

Hey Karin,

Wat een spannend verhaal weer….
Maar je snapt dat ik natuurlijk nog wel iets zou willen weten over de ongelukjes die Moniek voor Deel 1 gehad heeft, toen nog niemand haar in de gaten had.

Ga zo door,
Grtz

 

[ImALittleBabyBoy]

leuk verhaal

 

[Karin_1982]

Re: Moniek op de camping (3)

Moniek op de camping (3)

Van schrik viel Moniek op haar achterwerk. De toilettas viel uit haar hand en de handdoek plofte naast haar op de grond. “Oh hoi” zei Moniek geschrokken en ze giechelde zenuwachtig. Tim was verlegen blijven staan. Met zijn rechtervoet maakte hij rondjes. Hij werd langzaam rood en durfde zijn nicht niet aan te kijken. Moniek moest het heft nu in handen nemen. Zou ze hem weg bluffen of moest ze hem in vertrouwen nemen? Van tante Lian mocht ze, als dat nodig was, streng optreden, als Tim niet wilde luisteren. Maar daar was nu geen aanleiding voor. En, zo verwachtte Moniek, Tim zou wel eens uit de school kunnen klappen, als zij hem nu zou afblaffen of zo. Tim was ondertussen bijgekomen van de schrik. Hij had het geluierde achterwerk van Moniek goed gezien. Wat hij dus al verwachtte, bleek te kloppen. Hij besloot net te doen, alsof hij van niets wist. Hij stak zijn hand uit om Moniek overeind te helpen.

Moniek nam de hand aan. Voorzichtig stond ze op. Moniek trok haar jurkje naar beneden. “Ik ga even douchen” zei ze. Tim keek verbaasd. “Maar dat hebben we vanochtend toch al gedaan?” vroeg hij verbaasd. “Eh, ja maar ik ga nog een keer.” “Waarom?” vroeg Tim. “Daarom” zei Moniek, die nu wat geïrriteerd raakte. “Daarom is geen antwoord hoor” zei Tim met een ondeugende glimlach op zijn gezicht. “Ik weet het heus wel hoor, ik ben niet gek” zei hij toen vastbesloten. Moniek schrok. Ze werd langzaam rood. “Je hebt in je luier gepoept he?” zei Tim. Hij schrok van zijn eigen ongeremdheid. Maar hij was blij dat hij het had gezegd. Moniek slikte. Langzaam knikte ze. “Je hoeft het niet te vertellen hoor. Ik weet het toch al. Mama heeft verteld dat jij moeilijk op een campingwc kunt gaan en daarom een luier draagt.” Moniek zou in een andere situatie hebben moeten lachen om de kinderlijke eerlijkheid, maar voelde zich nu echt beroerd. Ze besloot niks meer te zeggen. Langzaam liep ze voorbij haar neefje op weg naar de douches.

De volgende ochtend begon vroeg. Ze hadden afgesproken gezamenlijk naar het viewing point te gaan. Vanaf dat punt zouden ze een prachtig zicht hebben op het dal. Het was anderhalf uur rijden. Moniek was erg blij geweest dat Tim zijn mond had gehouden. Tenminste, dat vermoedde ze, want ze had geen opmerkingen gekregen. Haar moeder had wel gevraagd hoe het was gegaan. Moniek had daar ontwijkend op gereageerd, waarmee de kous af was. Voor de voorzichtigheid had Moniek wel een luier aangetrokken. Tim was door de ontdekking nog meer gefascineerd geraakt. Hij had nagedacht hoe het zou zijn als hij… Maar dat durfde hij niet. Hij had geen idee hoe zijn ouders zouden reageren als ze erachter kwamen. Zou hij straf krijgen, of zouden ze begripvol zijn? Onbewust was hij die ochtend vergeten naar de wc te gaan. Op weg naar het viewing point werd hij daar aan herinnerd. Hij slikte.

“Goed” zei oom Ben toen hij zijn auto had geparkeerd naast die van de vader van Moniek. “Harm wat doen we, lopen of pakken we het treintje?” “Ik stel voor dat we heen lopen en terug de trein pakken. Het is een tochtje van een uur.” Iedereen stemde in. Oom Ben en Harm hadden er flink de pas in en ook Mark liet zich niet kennen. Moniek volgde op een paar meter, gevolgd door Tim. De moeder van Moniek en tante Lian deden het rustiger aan. Moniek voelde ze fijn. Het was lekker weer en ze had gemerkt dat ze de luier voor niks had aangetrokken. Ze had geen enkele aandrang. Tim had ondertussen zo zijn eigen probleem. Hij merkte dat hij nodig moest poepen. Hij had al even stiekem tegen een boom geplast op weg naar boven, maar om nu in de bosjes te hurken voor een grote boodschap dat durfde hij niet. Op de plattegrond beneden had hij gezien dat er boven toiletten waren. Halverwege de tocht naar boven hielden ze even stil. De moeder van Moniek en tante Lian kwamen bij. “Hoe lang is het nog?” vroeg Tim. “Nog een half uurtje, drie kwartier denk ik” zei zijn vader.

Een half uur later, werd de nood bij Tim erg hoog. Hij was al wat achtergebleven en merkte dat op hem werd gewacht. Toen Tim het viewing point zag liggen en het toiletgebouwtje ontwaarde, was het al te laat. Hij flinke wind kon hij niet bedwingen en voor hij het wist stond het tienjarige ventje het in zijn broek te doen. Hij bleef als versteend staan. Zijn moeder wenkte hem “hoehoe, Tim kom op we zijn er bijna!” Hij wuifde terug, alsof hij zeggen wilde, ga maar vast ik kom. Hij deed net alsof hij vanuit zijn positie al van het landschap genoot, maar dat sloeg eigenlijk nergens op. Hij keek tegen een bergwand aan. Gelukkig liep de groep door. Snel keek hij om zich heen. Niemand te zien. Hij liep naar een grote boom toe en verstopte zich daarachter. Snel deed hij zijn korte broek uit. Hij voelde aan zijn onderbroek. Een grote lading voelde hij erin zitten. Hij trok aan de band van het broekje en wipte de drol eruit. Hij trok zijn onderbroek uit en vouwde deze dicht. Met de schone kant ervan veegde hij zijn vieze billen zo goed en zo kwaad als het ging af. Daarna gooide hij zijn onderbroek weg en trok zijn korte broek weer aan. Net op het moment dat hij vanachter de boom terug was gelopen, zag hij zijn vader aan komen lopen.
“Kom op Tim, iedereen wacht op je.” “Ja ja” zei hij. Eenmaal boven was het uitzicht inderdaad prachtig. Tim was het toilet ingegaan en had zijn billen daar beter schoongemaakt. Hij zag tot zijn schrik dat er toch een poepvlek was ontstaan aan de binnenkant van zijn korte broek. Maar daar kon hij nu toch niks aan doen. Hij zou dat terug op de camping wel oplossen.

Na een uurtje wat geslenterd te hebben, besloten ze terug te gaan naar de parkeerplaats. “He, waar gaan jullie heen?” zei Tim verbaasd. Hij was richting stationnetje gelopen en had zich verheugd op een treinritje terug. “Nee Tim, we lopen terug.” “Ja, nee, we zouden toch met de trein gaan.” “De volgende keer”. Tim werd boos. Hij had zich zo verheugd op een treinritje. “Ik ga niet lopen” zei hij boos en hij bleef koppig staan. Zijn vader besteedde er geen aandacht aan. “Niet zeuren jongen, kom op naar beneden.” Maar Tim was niet voor rede vatbaar. Hij bleef staan en verroerde zich niet meer. Zijn vader draaide zich om. “Ik zou maar doorlopen, als ik jou was. We wachten niet op je.”

Toen iedereen weer terug was op de parkeerplaats, was Tim in geen velden of wegen te bekennen. Vijf minuten, tien minuten, een kwartier. Oom Ben was woest geworden en tante Lian kon hem maar moeilijk intomen. Mark had Moniek al toegefluisterd dat er wat zou zwaaien voor Tim. “En nou is het afgelopen” zei oom Ben kwaad. Hij beende weg en liep terug naar boven. Net toen hij de eerste draai maakte, kwam Tim aangelopen. Hij keek in het woedende gezicht van zijn vader en wist meteen hoe laat het was. De eerste draai om zijn oren had hij meteen te pakken. Toen hij zich los probeerde te trekken, waren de rapen helemaal gaar. Zijn vader tilde hem op en nam hem mee naar de parkeerplaats. Daar legde hij hem op een picknicktafeltje neer. “Ben alsjeblieft niet hier” zei Lian verschrikt. Ze had meteen door dat haar man Tim een flinke pak voor zijn billen wilde geven. Op het moment dat de vader van Tim de korte broek naar beneden had getrokken, kwam zijn vader tot bedaren. Of het kwam omdat hij direct tegen het blote achterwerk van zijn zoon keek, waar hij een onderbroekje had verwacht, of omdat hij toch had ingezien dat het niet verantwoord was zijn zoon hier waar iedereen er bij stond op zijn duvel te geven, was niet bekend, maar hij trok Tim overeind. “Er staat jou nog wat de wachten jongen” zei zijn vader. De moeder van Tim had verbaasd gekeken naar de blote kont van haar zoon. Hij had vanochtend toch gewoon een onderbroekje aangetrokken?

De terugtocht verliep niet erg gezellig. Moniek was met haar ouders als vetrokken, toen oom Ben zijn auto startte. Het eerste kwartier had niemand wat gezegd. Toen kon de moeder van Tim haar nieuwsgierigheid niet onderdrukken. “Waar is je onderbroek gebleven Tim?” vroeg ze. Tim haalde zijn schouders op.

Eenmaal terug op de camping moest Tim bij zijn ouders in de tent komen. Zijn moeder hielp hem met het uittrekken van zijn broek. De poepvlek viel haar meteen op. “Een ongelukje?” vroeg ze. Tim knikte. Zijn vader was tot bedaren gekomen. “Als ik zeg, dat we teruglopen, dan doen we dat ook. Begrepen. Dan ga je niet als een klein kind koppig en wel zeuren om een treinritje.” “Sorry papa” zei Tim zacht. “Zand erover. Maar ik wil wel eerlijk van je weten hoe het komt dat je in je broek hebt gedaan.” “Ik kon het niet meer ophouden, op weg naar boven.” “Nou ja, ongelukjes gebeuren.”

Einde deel 3

 

[speentje]

Schitterend verhaal dance !1 !1 !1 !1 !1 !1

 

[qawsedrf]

ben benieuwt

 

[Karin_1982]

Moniek op de camping (4)

“En warme billen?” vroeg Mark gemeen, toen hij Tim even later bij het zwembad zag. Tim kleurde rood en stak zijn tong uit naar zijn broer. “Kleine broekenpoeper” zei Mark en hij duwde zijn broertje het zwembad in. Tim werd boos. Toen zijn broer naast hem in het zwembad sprong, duwde hij hem met al zijn kracht onder. Maar Mark was toch net te sterk en wist Tim te overmeesteren. “Ophouden nu!” klonk de boze stem van de vader van de jongens. “Hij begon!” zei Tim, die hoopte dat hij niet alsnog straf zou krijgen. “Ik waarschuw jullie allebei”. “Ga in je broek schijten” fluisterde Mark gemeen. Tim zwom van hem weg.

Moniek had het tafereel bij de parkeerplaats van een afstandje gadegeslagen. Toen ze tante Lian verwonderd had horen vragen, waar de onderbroek van Tim was gebleven, had ze genoeg geweten. Ze vroeg zich af, of Tim een echt ongelukje had gehad, of gefascineerd was geraakt door haar luiers. Moniek was die ochtend voor het eerst naar het campingtoilet geweest. In alle vroegte, zodat ze in alle privacy normaal haar behoefte had kunnen doen. Het was een verademing voor haar. Hopelijk was dit de eerste stap. Het pak met luiers had ze verweggestopt. Al was het maar om te voorkomen, dat Mark er lucht van zou krijgen. Niet dat hij in haar spullen zou gaan snuffelen, zo was hij nou ook weer niet, maar ze wist dat ze haar vijftienjarige neefje in de gaten moest houden. Zeker toen ze hoorde dat hij ruzie met Tim had gemaakt en hem had gepest met zijn vieze broek.

Die middag werden Tim en Moniek er samen opuit gestuurd om boodschappen te halen in de campingwinkel. Op de heenweg had Moniek, net zo direct als haar neefje de vorige ochtend, gevraagd of hij gisteren echt in zijn broek had gepoept. Tim durfde het aan Moniek op te biechten en met een lacherige ondertoon, biechtte hij op dat hij het echt niet meer had kunnen ophouden. “Had maar een luier aangedaan” plaagde Moniek. “De volgende keer” zei Tim met een mysterieuze blik. “Maar die broer van jou is wel gemeen, dat hij jou er mee pest”. Tim haalde zijn schouders op. “Ik krijg hem nog wel.”

Toen ze alle boodschappen hadden, liep Tim langs een schap met medicijnen en drogistartikelen. Met een grijns nam hij een potje van het schap en toonde het aan Moniek. Zij moest lachen. “Heb je daar genoeg geld voor”, vroeg ze? Tim schudde van nee. Moniek keek in haar portemonnee en gaf Tim het briefje van 20. Hij glimlachte.

De vader van Tim had nagedacht over het incident van de vorige dag en had besloten Tim zijn treinreisje te gunnen. Ze zouden een andere route nemen. Het stationnetje lag op loopafstand van de camping. Uit het toeristenboekje dat hij had gekocht, bleek dat het een rit van bijna twee uur was. “Goed, we gaan over tien minuten. En denk eraan, er is geen wc in de trein, dus je weet wat je te doen staat.” Mark lachte gemeen en maakte een scheetgeluid. Tim keek hem boos aan. Hij wisselde een blik met Moniek. Zij ruimde de tafel af. Als Mark goed had gekeken, had hij gemerkt dat in zijn glas melk een poederachtige substantie was achtergebleven.

Tim en Moniek gingen samen naar de wc. “Heb jij geen, je weet wel aan?” fluisterde Tim. Moniek schudde van nee. “Volgens mij gaat het al beter. Ik durf nu gewoon…” Tim knikte. “En jij?” “ Nee joh, ik heb dat echt niet nodig.”

De ouderwetse stoomtrein reed prima op tijd. Ze bleken een coupe voor zichzelf te hebben. Tim en Moniek zaten tegenover elkaar bij het raam. Naast hen zaten de vader van Moniek en tante Lian. Mark zat aan de andere kant aan het raam, naast zijn vader en de moeder van Moniek. Zowel Moniek als Tim keken af en toe naar Mark. Toen ze een kwartiertje op weg waren, kreeg Mark het moeilijk. Hij schoof op en neer op de bank en wreef over zijn buik. “Poeh, ik moet kakken” zei hij stoer. “Ik heb toch gezegd, dat je van te voren moest gaan. Er zijn geen toiletten aan boord.” “Ja ja duh” zei Mark.

Moniek en Tim lachten naar elkaar. Vanuit hun ooghoeken zagen ze, dat Mark het steeds moeilijker kreeg. “Mark zit eens stil” zei zijn vader boos. “Pap, ik moet echt keinodig. Ik…” “ Geen gezeur Mark. Ik heb je gewaarschuwd van tevoren.” Mark kreeg het nu echt benauwd. Stel je voor, dat hij hier waar iedereen bij was. Nee. Dat zou niet gebeuren. Twee broekenpoepers in de familie was al genoeg. Maar het moest niet al te lang meer gaan duren.

De laatste tien minuten voor de tussenstop waren een hel voor Mark. Hij hoopte maar, dat hij het station zou halen. Hij had al in het toeristenboekje gekeken naar de plattegrond van het stationnetje. Als de trein een beetje strategisch zou stoppen, dan hoefde hij het perron maar over te steken. Toen de stoomtrein sissend tot stilstand kwam, schoot Mark als door een wesp gestoken de trein uit. Verbaasde toeristen keken op van al die haast. Maar Mark slaagde er wel in als eerste de trein uit te gaan. Vanuit het treinraampje zagen Tim, Moniek, de vader van Moniek en tante Lian Mark de deur van het toiletgebouw openen.

Toen Mark, ruim een half uur later terug kwam, leek er niets aan de hand. Zijn moeder was nog even naar het toiletblok gelopen om te vragen of het goed ging. Niemand wist of Mark op tijd was geweest. Aan zijn donkerkleurige spijkerbroek was in ieder geval niets te merken. Of zijn onderbroek hetzelfde lot had getroffen als die van Tim de dag ervoor, was onduidelijk. Tim en Moniek deden ondertussen of hun neus bloedde. Ze hadden Mark in ieder geval een lesje geleerd.

De blik in de ogen van Mark deed Moniek vermoeden alsof hij zijn nicht en broertje door had. Hij keek haar aan met een blik van “ ik krijg jullie nog wel.” Ondertussen dacht Moniek koortsachtig na. Het potje. Oh nee!

Eenmaal terug op de camping was het Mark die als eerste bij het kleine keukentje in de caravan was. De rest hoorde hem vloeken. Met een boze blik in zijn ogen vloog hij de caravan uit. “En wat is dit!” schreeuwde hij. In zijn rechterhand stak hij een klein potje omhoog. Zijn vader keek verwonderd en pakte het potje aan. Hij keek op het etiket. Beheerst liep hij naar de vader van Moniek toe. Ze spraken op gedempte toon met elkaar. “Moniek, Tim hier komen.”

Oom Ben, tante Lian, Harm en Hilda waren aan een kant van de campingtafel gaan zitten. Als een soort rechtbank, dacht Mark die het op een afstandje gadesloeg, hoewel hem te verstaan was gegeve, dat hij even weg moest gaan. Moniek en Tim zaten aan de andere kant. Tim had al even gehuild. Moniek voelde alleen haar hart flink te keer gaan en had zweterige handen. Beide wisten dat de rapen nu echt gaar waren.

“Wie heeft het gekocht?” Oom Ben was meteen recht voor zijn raap. “Wij allebei” zei Tim zacht. “En wie heeft het in het drinken van Mark gedaan?” “Ik” zei Moniek. Oom Ben ging op beheerste toon verder. Hoewel hij zijn stem geen enkele keer verhief, was het de ergste donderpreek die Moniek ooit had gehoord. Ze hadden allebei veel spijt. Maar dat verhinderde niet, dat neef en nicht even later met gloeiend rode billen en tranen in hun ogen op hun bed lagen. Ze hadden hun lesje geleerd.

En zo eindigde de vakantie. Moniek was van haar angstprobleem af. Dat wel. En de twee broers? Die spraken er niet meer over. Nou ja, nog een keer dan: Hoe het schoonmaken ieder van hen was vergaan. Maar Mark noemde zijn broertje nooit meer een broekenpoeper.

EINDE

 

[tom999]

Bedankt voor dit super verhaal !1

 

[Baby Brendie]

heftig vehaal , heb het met plezier gelezen vooral het laatste deel ;D ;D !1

 

[tomson]

is al een ouder verhaaltje en dus een late reactie...
super verhaal, heb het met volle aandacht gelezen

thx voor die bijdrage

 

[Baby Brendie]

Ik wil dat poepbroekje van monieke wel even ruiken ~giggle~

Graag meer ^-^

 

[barrie]

Pas nu gelezen.
!1Een erg lekker verhaal.