Geschreven door: Dennis Poepbroek
Dit verhaal is gebaseerd op waargebeurde feiten.
Het was een mooie zomerdag (in mijn herinneringen uit mijn kindertijd zijn alle dagen mooie zomerdagen), en we waren weer met een hele groep bij elkaar om te spelen, Robin had al een week niet in zijn broek gepoept, een hele prestatie voor hem, mijn moeder was enorm trots.
Met z'n allen gingen we naar de speelplaats achter ons huis (wij woonden achter de school), de helft van de speelplaats was verhard, daar kon je fijn fietsen, de andere helft was gras, goed om op te voetballen en rondom de speelplaats waren een heleboel struiken, perfect om verstoppertje in te spelen. Al met al een ideale plek om te spelen.
Toen we een tijdje gefietst hadden stelde Roy voor om verstoppertje te gaan spelen, de rest had ook wel zin, dus zo gezegd zo gedaan. Omdat Roy het voorgesteld had moest hij als eerste aftellen, Wij doken allemaal de bosjes in en achter de schoolgebouwen, stuk voor stuk werden we gevonden, eerst Robin, toen Niels, Jaap, Rene, ik en Mark. Robin was dus aan de beurt, de tweede ronde was (natuurlijk) Niels aan de beurt, daarna weer Robin, de 'kleintjes' konden zich nu eenmaal niet zo goed verstoppen als de 'groten'.
Toen Robin echter voor de derde keer aan de beurt was, begon hij het wel een beetje zat te worden, hij vond het niet eerlijk dat hij en Niels de hele tijd de beurt hadden. Natuurlijk sloot Niels zich hierbij aan en het leek er op uit te draaien dat we moesten stoppen met het spelletje. Wij (de groten) hadden daar eigenlijk niet zo'n zin in, ik vooral niet omdat ik een perfecte verstopplek gevonden had die ik nog wilde gebruiken.
We besloten dat de kleintjes dan maar 'voor spek en bonen' mee mochten doen, Robin ging met mij mee, Niels met Jaap. Mark bood aan om te zoeken. Toen Mark begonnen was nam ik Robin mee naar de achterkant van het handenarbeidlokaal, ik had namelijk ontdekt dat er onder het (nood-)lokaal een soort kruipruimte was, normaalgesproken zat het luik daarnaartoe op slot, maar kennelijk was iemand dat de laatste keer vergeten. Ik maakte het luik open en samen gingen we naar binnen.
Toen ik het luik voorzichtig dichtdeed werd het daarbinnen aardedonker, onze ogen moesten zich eerst aanpassen voor we verder konden. We kropen onder het lokaal door, helemaal terug naar de voorkant, van daaruit konden wij door een paar kieren het hele schoolplein overzien. Ik zat mij echt te verkneukelen, hier zou Mark ons nooit vinden. Een voor een werden de anderen gevonden, maar wij natuurlijk niet. Toen iedereen gevonden was, gingen ze met z'n allen op zoek naar ons, niemand kwam natuurlijk op het idee om ons onder het lokaal te zoeken. Als ze toch eens wisten dat we alles precies konden volgen.
Ondertussen werd mijn binnenpretje aardig gedrukt door het feit dat mijn blaas zo langzamerhand op knappen stond, maar ik wilde toch echt niet opgeven, niet nu ik deze prachtplek gevonden had. Ook Robin had kennelijk een 'probleempje', ik hoorde hem af en toe al kreunen en toen ik in het schemerlicht zijn kant uit keek zag ik hem weer in de bekende houding op zijn hurken zitten, hij zat weer te 'kuume' (dat had ik nog niet verteld, maar dat was ons limburgse woord voor het persen). Als ik hem nu iets zou vragen, zouden we zeker direct gevonden worden, Jaap had namelijk het zoeken opgegeven en stond nog geen meter van ons vandaan tegen de muur geleund.
Hoe dan ook, vragen had geen zin wist ik, als mijn broertje in zijn broek 'wilde' poepen deed hij dat toch. Plus, ik had al genoeg te stellen met mijn eigen pogingen om mijn broek droog te houden. Ik zat nu al met mijn hand tegen mijn piemel gedrukt om maar te voorkomen dat ik zou plassen.
Een tijdje later rook ik ineens een poeplucht. Uit mijn ooghoek keek ik naar mijn broertje, en jawel hoor daar zat hij met een schuldige blik op zijn hurken, een duidelijke uitpuiling in de achterkant zijn blauwe korte broek. Ik wist ondertussen ook niet meer hoe ik het had, ik moest echt knijpen om niet in mijn broek te plassen.
Intussen was de rest bijna helemaal met zoeken opgehouden, Roy en Renee hadden zich bij Jaap gevoegd, Niels was ondertussen zelfs alweer aan het fietsen. De enige die nog lang doorzocht was Mark, maar ook hij hield nu op. 'Kom maar uit !' riep hij, 'het spel is over, jullie hebben gewonnen !'.
Pfft, ik was echt blij dat het over was, nu kon ik ten minste naar de WC, samen kropen wij naar buiten, ik voorop, Robin erachteraan. Toen ik mij hand uit mijn kruis haalde om het luik open te duwen, voelde ik hoe mijn broek al een klein beetje nat werd, shit. Ik moest mij echt inspannen om niet gelijk alles te laten gaan.
Toen dacht ik ineens, waarom eigenlijk inhouden, ik hou het toch niet meer tot thuis en mijn broertje heeft zijn hele broek volgepoept, wat was er dan erg aan zo'n ongelukje van mij. Ik ontspande mij en voelde hoe mijn beige ribbroek aan de voorkant en tot halverwege mijn benen helemaal warm en nat werd, ik was blij dat het eruit was, maar ik moest nu wel snel naar huis voor een droge broek. Snel gooide ik het luik open en rende zonder naar de rest om te kijken gelijk naar huis, roepend dat ik even een korte broek aan ging trekken (goeie smoes he).
Ik rende gelijk naar boven om op mijn kamer een droge broek te pakken. Mijn moeder lag in de slaapkamer op bed omdat ze erge last had van migraine, maar toen ze mijn gerommel hoorde kwam ze gelijk mijn kamer in om te kijken wat er aan de hand was. Ik had mijn schone broek al aan, maar mijn natte onderbroekje en de plasribbroek lagen nog op de vloer. Dat mijn moeder niet altijd rustig en begripvol was bleek nu (als mijn moeder migraine had, kon je maar beter bij haar uit de buurt blijven), ze zag natuurlijk gelijk wat er gebeurd was.
'Nu is Robin eindelijk uit de luiers en nu begin jij weer', zei ze boos 'moet ik jou nu ook al verschonen, je had toch gewoon even naar huis toe kunnen komen om te plassen, je broertje is nog een grotere vent als jij'. Ik schaamde mij verschrikkelijk, het enige verweer wat ik kon verzinnen was mijn broertje verlinken (gemeen he).
'Nou, maar ik kon er echt niks aan doen en Robin heeft trouwens weer in zijn broek gepoept, dat is toch veel erger !' riep ik, met tranen in mijn ogen. Mijn moeder was duidelijk teleurgesteld en vroeg aan me waar we nu aan 't spelen waren, 'speelplaats' antwoordde ik, mijn moeder ging gelijk de trap af en de deur uit richting speelplaats. Ik erachter aan natuurlijk, dit spektakel wilde ik niet missen. Mijn broertje was intussen gewoon weer gaan fietsen in z'n poepbroek, alsof er niets aan de hand was.
Mijn moeder beende gelijk op mijn broertje af, haalde hem van z'n fiets af en voelde aan de achterkant van zijn broek. 'Jawel hoor, een poepbroek, kom jij maar even mee naar huis' zei ze eerder teleurgesteld dan boos en toen (wel boos) tegen mij 'jij ook meekomen, je hebt je nog niet eens gewassen'. Ik dacht dat ik door de grond ging, zo voor mijn vrienden een standje krijgen, nu wisten ze allemaal zeker dat ik het in mijn broek gedaan had. Met een rood hoofd liep ik met mijn moeder en Robin mee.
Toen we thuis in de badkamer waren moesten we alle allebei onze kleren uittrekken, ik zag dat de lading van mijn broertje door het fietsen helemaal geplet was, zijn witte onderbroek met vogeltjesprint was aan de achterkant helemaal bruin, het was een wonder dat het er aan de randen niet eruitgekomen was. Toen mijn moeder de onderbroek leeggemaakt en in de week gezet had en de meeste poep van Robins billen had afgeveegd, werden wij allebei onder de douche gezet en grondig schoongemaakt, ondertussen mompelde mijn moeder nog iets over 'babies'.
Alhoewel ik nooit straf gehad heb, kreeg ik naderhand wel een flink standje omdat ik mijn broertje verklikt had, over het broekplassen is niet meer gesproken. Over Robin was mijn moeder meer teleurgesteld dan boos en toen ze hem vroeg hoe dat toch zo gebeurd was nadat hij al een week niet meer in zijn broek gepoept had, pakte hij mij gelijk weer terug door te zeggen dat ik hem meegenomen had onder het handenarbeidlokaal en dat hij daar van mij per se moest blijven. Daarop kreeg ik nog een keer de wind van voren. Ach ja, broederliefde.
Dit verhaal is gebaseerd op waargebeurde feiten.
Het was een mooie zomerdag (in mijn herinneringen uit mijn kindertijd zijn alle dagen mooie zomerdagen), en we waren weer met een hele groep bij elkaar om te spelen, Robin had al een week niet in zijn broek gepoept, een hele prestatie voor hem, mijn moeder was enorm trots.
Met z'n allen gingen we naar de speelplaats achter ons huis (wij woonden achter de school), de helft van de speelplaats was verhard, daar kon je fijn fietsen, de andere helft was gras, goed om op te voetballen en rondom de speelplaats waren een heleboel struiken, perfect om verstoppertje in te spelen. Al met al een ideale plek om te spelen.
Toen we een tijdje gefietst hadden stelde Roy voor om verstoppertje te gaan spelen, de rest had ook wel zin, dus zo gezegd zo gedaan. Omdat Roy het voorgesteld had moest hij als eerste aftellen, Wij doken allemaal de bosjes in en achter de schoolgebouwen, stuk voor stuk werden we gevonden, eerst Robin, toen Niels, Jaap, Rene, ik en Mark. Robin was dus aan de beurt, de tweede ronde was (natuurlijk) Niels aan de beurt, daarna weer Robin, de 'kleintjes' konden zich nu eenmaal niet zo goed verstoppen als de 'groten'.
Toen Robin echter voor de derde keer aan de beurt was, begon hij het wel een beetje zat te worden, hij vond het niet eerlijk dat hij en Niels de hele tijd de beurt hadden. Natuurlijk sloot Niels zich hierbij aan en het leek er op uit te draaien dat we moesten stoppen met het spelletje. Wij (de groten) hadden daar eigenlijk niet zo'n zin in, ik vooral niet omdat ik een perfecte verstopplek gevonden had die ik nog wilde gebruiken.
We besloten dat de kleintjes dan maar 'voor spek en bonen' mee mochten doen, Robin ging met mij mee, Niels met Jaap. Mark bood aan om te zoeken. Toen Mark begonnen was nam ik Robin mee naar de achterkant van het handenarbeidlokaal, ik had namelijk ontdekt dat er onder het (nood-)lokaal een soort kruipruimte was, normaalgesproken zat het luik daarnaartoe op slot, maar kennelijk was iemand dat de laatste keer vergeten. Ik maakte het luik open en samen gingen we naar binnen.
Toen ik het luik voorzichtig dichtdeed werd het daarbinnen aardedonker, onze ogen moesten zich eerst aanpassen voor we verder konden. We kropen onder het lokaal door, helemaal terug naar de voorkant, van daaruit konden wij door een paar kieren het hele schoolplein overzien. Ik zat mij echt te verkneukelen, hier zou Mark ons nooit vinden. Een voor een werden de anderen gevonden, maar wij natuurlijk niet. Toen iedereen gevonden was, gingen ze met z'n allen op zoek naar ons, niemand kwam natuurlijk op het idee om ons onder het lokaal te zoeken. Als ze toch eens wisten dat we alles precies konden volgen.
Ondertussen werd mijn binnenpretje aardig gedrukt door het feit dat mijn blaas zo langzamerhand op knappen stond, maar ik wilde toch echt niet opgeven, niet nu ik deze prachtplek gevonden had. Ook Robin had kennelijk een 'probleempje', ik hoorde hem af en toe al kreunen en toen ik in het schemerlicht zijn kant uit keek zag ik hem weer in de bekende houding op zijn hurken zitten, hij zat weer te 'kuume' (dat had ik nog niet verteld, maar dat was ons limburgse woord voor het persen). Als ik hem nu iets zou vragen, zouden we zeker direct gevonden worden, Jaap had namelijk het zoeken opgegeven en stond nog geen meter van ons vandaan tegen de muur geleund.
Hoe dan ook, vragen had geen zin wist ik, als mijn broertje in zijn broek 'wilde' poepen deed hij dat toch. Plus, ik had al genoeg te stellen met mijn eigen pogingen om mijn broek droog te houden. Ik zat nu al met mijn hand tegen mijn piemel gedrukt om maar te voorkomen dat ik zou plassen.
Een tijdje later rook ik ineens een poeplucht. Uit mijn ooghoek keek ik naar mijn broertje, en jawel hoor daar zat hij met een schuldige blik op zijn hurken, een duidelijke uitpuiling in de achterkant zijn blauwe korte broek. Ik wist ondertussen ook niet meer hoe ik het had, ik moest echt knijpen om niet in mijn broek te plassen.
Intussen was de rest bijna helemaal met zoeken opgehouden, Roy en Renee hadden zich bij Jaap gevoegd, Niels was ondertussen zelfs alweer aan het fietsen. De enige die nog lang doorzocht was Mark, maar ook hij hield nu op. 'Kom maar uit !' riep hij, 'het spel is over, jullie hebben gewonnen !'.
Pfft, ik was echt blij dat het over was, nu kon ik ten minste naar de WC, samen kropen wij naar buiten, ik voorop, Robin erachteraan. Toen ik mij hand uit mijn kruis haalde om het luik open te duwen, voelde ik hoe mijn broek al een klein beetje nat werd, shit. Ik moest mij echt inspannen om niet gelijk alles te laten gaan.
Toen dacht ik ineens, waarom eigenlijk inhouden, ik hou het toch niet meer tot thuis en mijn broertje heeft zijn hele broek volgepoept, wat was er dan erg aan zo'n ongelukje van mij. Ik ontspande mij en voelde hoe mijn beige ribbroek aan de voorkant en tot halverwege mijn benen helemaal warm en nat werd, ik was blij dat het eruit was, maar ik moest nu wel snel naar huis voor een droge broek. Snel gooide ik het luik open en rende zonder naar de rest om te kijken gelijk naar huis, roepend dat ik even een korte broek aan ging trekken (goeie smoes he).
Ik rende gelijk naar boven om op mijn kamer een droge broek te pakken. Mijn moeder lag in de slaapkamer op bed omdat ze erge last had van migraine, maar toen ze mijn gerommel hoorde kwam ze gelijk mijn kamer in om te kijken wat er aan de hand was. Ik had mijn schone broek al aan, maar mijn natte onderbroekje en de plasribbroek lagen nog op de vloer. Dat mijn moeder niet altijd rustig en begripvol was bleek nu (als mijn moeder migraine had, kon je maar beter bij haar uit de buurt blijven), ze zag natuurlijk gelijk wat er gebeurd was.
'Nu is Robin eindelijk uit de luiers en nu begin jij weer', zei ze boos 'moet ik jou nu ook al verschonen, je had toch gewoon even naar huis toe kunnen komen om te plassen, je broertje is nog een grotere vent als jij'. Ik schaamde mij verschrikkelijk, het enige verweer wat ik kon verzinnen was mijn broertje verlinken (gemeen he).
'Nou, maar ik kon er echt niks aan doen en Robin heeft trouwens weer in zijn broek gepoept, dat is toch veel erger !' riep ik, met tranen in mijn ogen. Mijn moeder was duidelijk teleurgesteld en vroeg aan me waar we nu aan 't spelen waren, 'speelplaats' antwoordde ik, mijn moeder ging gelijk de trap af en de deur uit richting speelplaats. Ik erachter aan natuurlijk, dit spektakel wilde ik niet missen. Mijn broertje was intussen gewoon weer gaan fietsen in z'n poepbroek, alsof er niets aan de hand was.
Mijn moeder beende gelijk op mijn broertje af, haalde hem van z'n fiets af en voelde aan de achterkant van zijn broek. 'Jawel hoor, een poepbroek, kom jij maar even mee naar huis' zei ze eerder teleurgesteld dan boos en toen (wel boos) tegen mij 'jij ook meekomen, je hebt je nog niet eens gewassen'. Ik dacht dat ik door de grond ging, zo voor mijn vrienden een standje krijgen, nu wisten ze allemaal zeker dat ik het in mijn broek gedaan had. Met een rood hoofd liep ik met mijn moeder en Robin mee.
Toen we thuis in de badkamer waren moesten we alle allebei onze kleren uittrekken, ik zag dat de lading van mijn broertje door het fietsen helemaal geplet was, zijn witte onderbroek met vogeltjesprint was aan de achterkant helemaal bruin, het was een wonder dat het er aan de randen niet eruitgekomen was. Toen mijn moeder de onderbroek leeggemaakt en in de week gezet had en de meeste poep van Robins billen had afgeveegd, werden wij allebei onder de douche gezet en grondig schoongemaakt, ondertussen mompelde mijn moeder nog iets over 'babies'.
Alhoewel ik nooit straf gehad heb, kreeg ik naderhand wel een flink standje omdat ik mijn broertje verklikt had, over het broekplassen is niet meer gesproken. Over Robin was mijn moeder meer teleurgesteld dan boos en toen ze hem vroeg hoe dat toch zo gebeurd was nadat hij al een week niet meer in zijn broek gepoept had, pakte hij mij gelijk weer terug door te zeggen dat ik hem meegenomen had onder het handenarbeidlokaal en dat hij daar van mij per se moest blijven. Daarop kreeg ik nog een keer de wind van voren. Ach ja, broederliefde.
