Baby14
life is beautiful
Dit verhaal vertelt hoe een doordeweekse avond zo opeens kan veranderen.
Het gaat over een meisje van 14 jaar.
Het was woensdagavond rond half 6.
Ik ging zoals elke woensdag naar sport maar moest daarvoor wel zo’n drie kwartier fietsen.
En alsof dat nog niet erg genoeg was moest ik ook nog over een lange dijk zonder verlichting.
Mijn moeder had er altijd al een naar gevoel bij gehad, dat ik daar zo alleen fietste, maar ik deed het elke week en het was een afgelegen dorp dus wat kon er nou eigenlijk gebeuren?
Maargoed ik fietste daar dus in het donker want het was midden in de winter.
Er rijden nooit zo veel auto’s maar je komt er af en toe wel eens een tegen.
Ik geloof dat ik ongeveer op de helft van de dijk was toen er een auto rechts van mij de parkeerplaats opdraaide.
Ik keek er verder niet naar om en fietste rustig door.
Ik zag hoe de bestuurder zijn raam opendeed en mij indringend aankeek.
Het was op het eerste gezicht geen nare man, ik schatte hem zo rond de 30.
Nadat ik voorbij was gefietst en ongeveer 100 meter verder was,
Kwam hij aanscheuren en ging vlak voor mij vol op de rem.
2 portieren gingen open en ik zag tot mijn verbazing dat er ook een vrouw uit de auto kwam en samen op mij af kwamen rennen.
Het gebeurde allemaal zo snel dat ik nauwelijks kon beseffen wat er gebeurde.
De vrouw bracht mij tot stilstand en de man tilde mij van de fiets af.
(Ik had geen schijn van kans met mijn 46 kilo)
Hij liep met mij in zijn armen naar de auto en ik zag nog net in een ooghoek hoe de vrouw mijn fiets van de dijk afgooide.
Ik heb nog nooit zo hard geschreeuwd, geslagen en getrapt maar het had geen enkele zin.
Hij legde mij op de achterbank en duwde een pilletje in mijn mond,
Nog geen seconde later een flinke slok water erachteraan en ik kon niets anders doen dan het doorslikken.
Een paar minuten later voelde ik dat ik geen kracht meer had om te trappen en te schreeuwen,
Ik begon langzaam in slaap te vallen toen ik de auto hoorde starten en voelde dat we wegreden.
wordt vervolgd...........
Het gaat over een meisje van 14 jaar.
Het was woensdagavond rond half 6.
Ik ging zoals elke woensdag naar sport maar moest daarvoor wel zo’n drie kwartier fietsen.
En alsof dat nog niet erg genoeg was moest ik ook nog over een lange dijk zonder verlichting.
Mijn moeder had er altijd al een naar gevoel bij gehad, dat ik daar zo alleen fietste, maar ik deed het elke week en het was een afgelegen dorp dus wat kon er nou eigenlijk gebeuren?
Maargoed ik fietste daar dus in het donker want het was midden in de winter.
Er rijden nooit zo veel auto’s maar je komt er af en toe wel eens een tegen.
Ik geloof dat ik ongeveer op de helft van de dijk was toen er een auto rechts van mij de parkeerplaats opdraaide.
Ik keek er verder niet naar om en fietste rustig door.
Ik zag hoe de bestuurder zijn raam opendeed en mij indringend aankeek.
Het was op het eerste gezicht geen nare man, ik schatte hem zo rond de 30.
Nadat ik voorbij was gefietst en ongeveer 100 meter verder was,
Kwam hij aanscheuren en ging vlak voor mij vol op de rem.
2 portieren gingen open en ik zag tot mijn verbazing dat er ook een vrouw uit de auto kwam en samen op mij af kwamen rennen.
Het gebeurde allemaal zo snel dat ik nauwelijks kon beseffen wat er gebeurde.
De vrouw bracht mij tot stilstand en de man tilde mij van de fiets af.
(Ik had geen schijn van kans met mijn 46 kilo)
Hij liep met mij in zijn armen naar de auto en ik zag nog net in een ooghoek hoe de vrouw mijn fiets van de dijk afgooide.
Ik heb nog nooit zo hard geschreeuwd, geslagen en getrapt maar het had geen enkele zin.
Hij legde mij op de achterbank en duwde een pilletje in mijn mond,
Nog geen seconde later een flinke slok water erachteraan en ik kon niets anders doen dan het doorslikken.
Een paar minuten later voelde ik dat ik geen kracht meer had om te trappen en te schreeuwen,
Ik begon langzaam in slaap te vallen toen ik de auto hoorde starten en voelde dat we wegreden.
wordt vervolgd...........