Op kamers

Ik was 19 en ging studeren in de stad. Iedere dag heen en weer reizen naar mijn ouderlijk huis was te ver en dus zou ik op kamers gaan. Ik vond een mooie kamer in een huis met nog 4 andere studenten. Allemaal meiden en allemaal ouder. Ik stortte me vol overgave in het studentenleven. Alles was nieuw voor me. Ik genoot. Overdag ging ik naar de universiteit, maar 's avond was ik vaak op de studentenvereniging te vinden. Vooral de donderdagavond was geweldig. Er was bijna iedere donderdag wel ergens een feest. Oké, ik had vrijdagochtend wel weer colleges, maar die kon ik met een half slaperig oog wel volgen. Op vrijdagmiddag ging ik dan weer naar mijn ouderlijk huis om daar het weekend door te brengen. Ieder weekend nam ik mijn wasgoed mee naar mijn ouders en als ik zondagmiddag weer terug naar de stad ging nam ik schone was mee. Het studentenleven beviel me erg goed.

Ergens half oktober gebeurde het. Er was op donderdagavond weer een groot feest georganiseerd. Disco, leuke kerels en veel bier. Even nergens aan denken en gewoon lekker feesten! Ik kwam laat thuis en ben als een blok in slaap gevallen.
Vrijdagochtend rond een uur of 11 werd ik wakker. Verslapen. College gemist. Ik voelde me moe en ziek. probeerde me te concentreren. En toen drong langzaam tot me door dat ik in bed geplast had.

Nu had ik vroeger tot mijn 13e geregeld in bed geplast. En ook toen ik 17 was is het me een paar keer overkomen. Maar de laatste jaren was het nooit meer mis gegaan. Ik besloot om eerst maar eens te gaan douchen zodat ik weer wat helderder kon denken. Ik sloop met mijn natte pyjama de gang op naar de gemeenschappelijk doucheruimte in de hoop dat ik niemand zou tegenkomen. Ik liet de straal lang op mijn hoofd lopen om de dufheid te verdrijven. Afdrogen. Tandenpoetsen. Haren. Ik was vergeten schone kleren mee naar de douche te nemen en kon onmogelijk die natte pyjama aandoen. Met mijn pyjamajasje half over mijn borsten en een handdoek om mijn middel ben ik snel naar mijn kamer terug gegaan. En nu?
Het laatste wat ik wilde was om mijn natte pyjama, slipje en beddengoed mee naar huis te nemen. Mijn moeder zou zeker merken dat ik weer in bed geplast had en zou me daar constant aan blijven herinneren, zoals ze dat vroeger ook had gedaan. Hoe kon ik dit oplossen?

Eerst het bed afhalen. Beide lakens waren nat. Op mijn matras zat een grote natte plek. Ik verzamelde de natte troep op de vloer. Waar kon ik mijn was doen?
Op dat moment werd er op mijn deur geklopt. En voordat ik iets kon zeggen stapte één van mijn huisgenoten binnen. Een tweedejaars met wie ik goed kon opschieten. "Ben je niet naar de uni", zei ze. Ze stopte met praten toen ze de plek op de matras zag en de natte lakens op de grond. "Jezus, Christel, zo te zien is er iets mis gegaan vannacht". Ik knikte beschaamd. "Kun jij me helpen? Weet jij waar ik de was kan doen", vroeg ik aan haar. Ik wist dat er wasmachines onder de studentenflats waren, maar daar wilde ik liever niet naar toe, omdat ik bang was daar een bekende tegen te komen. Mijn huisgenoot wist dat er een wasserette in de stad was.

En dus ging in op mijn fiets met een tas met natte spullen naar de stad. Het was niet druk in de wasserette. De mevrouw vroeg wat ik wilde. Witte was? Bonte was? Daar had ik helemaal niet aan gedacht. Gewoon één was, alles bij elkaar. Ik kreeg zeeppoeder mee en ging naar een machine toe. De mevrouw zag wel dat ik niet precies wist welk programma ik moest hebben. En voor ik het doorhad stond ze naast me en pakte mijn wasgoed uit de tas. Ze moet meteen gemerkt hebben dat ik in bed geplast had. Ik zag dat aan haar reactie. een halve grijns. Maar ja, je lacht een klant niet in haar gezicht uit. De was de machine in en draaien maar. Toen ik wegging zei ze fijntjes dat ze hoopte dat het voortaan goed zou gaan, maar dat ik altijd mocht terugkomen. Een soort halve verwijzing naar mijn nachtelijk ongelukje. Met een rood hoofd verliet ik de winkel.

Toen ik vrijdagavond bij mijn ouders kwam heb ik verteld dat ik in de haast om naar huis te gaan mijn wasgoed was vergeten. Ik weet niet zeker of mijn moeder het geloofde, maar ze is er niet op terug gekomen.

!,5 maand later. 5 december. We vieren sinterklaas met de meiden van het huis. Ik krijg een pakje met een gedicht over stappen en drinken en zo. En dat de Sint een cadeau heeft gekocht dat me dan goed van pas komt. Als ik het uitpak blijkt het een pak Tena ladies te zijn. Ik wist even niet waar ik moest kijken. Wat schaamde ik me.
 
Laatst bewerkt:

Skyfal

Don't ask, Kzie je pb'tje wel tegemoet.....
En toen.......?
Dat is wel een heeel kort verhaal.

Edit: is nu wel wat langer geworden.
 
Laatst bewerkt:

Januca

Superlid
Dit is best een leuk verhaal. Natuurlijk moeten er een of meer vervolgen komen.
Ik wacht vol belangstelling af.
 

Skyfal

Don't ask, Kzie je pb'tje wel tegemoet.....
En mss idd akward situatie maar op t idee gebracht door het nachtelijke ongelukje.....
Ondanks de schaamte, toch nog een goede avond gehad.............................. To be continued.
 

diapertje

luiertje om - leuk gevoel
Er is eigenlijk niet een vervolg. Dit is echt gebeurt. En na een jaar ben ik naar een ander studentenhuis verhuist. Met gelukkig een wasmachine. Bovendien was ik toen al aan meer drank gewend en heb ik weer een hele tijd niet in mijn bed geplast. :)
Het pak Tena Ladies heb ik wel mee verhuist. En ook nog wel gebruikt.
groetjes
Ik kan mij voorstellen hoe vervelend dit moet geweest zijn...
 
Bovenaan