Bab Diap
Superlid
De wandeling viel tegen en ben erachter gekomen dat er weinig leuks is in de buurt, niet eens een leuke kroeg kunnen vinden. Ik was het al snel zat en dat liet ik merken ook, wat weer voor een paar ruzies met mijn ouders zorgde. En dan gaan ze ook nog een omweggetje door een onverhard bos nemen, gelijk heel mijn sneakers naar de knoppen. Ik wilde ook een stukje voorruit rennen, maar ik moest ‘gezellig’ bij de familie blijven. En wanneer ik dacht dat het niet erger kon, hebben we ook veeeel te lang bij een ‘mooi’ uitzicht punt gestaan en daar ‘gezellig’ gepicknicket.
Nu ik eenmaal weer thuis ben, ga ik even een rondje over park lopen om een beetje af te koelen en mijn ouders wat ruimte te geven. Terwijl ik loop te slenteren over het park, kan ik het niet laten om een beetje te kijken naar de spelende kinderen en babies in de speeltuintjes. Ik fantaseer dat ik met ze mee speel, maar schiet al snel in de lach van het beeld dat ik op een wip spring en een kleuter hoog de lucht in schiet.
Ik loop door en probeer de kinderen een beetje te negeren, wat nog niet zo makkelijk is, omdat ze overal zijn. Bij iedere hoek is wel een speeltuintje voor de kleintjes. Het lijkt wel een plaag en het is een zware taak om ze allemaal te negeren. Het helpt dan ook niet om je baby’tje open en blood op een bankje naast de speeltuin te verschonen, mevrouw met de groene jas.
Wanneer ik bij de ingang van het park kom, ga ik even zitten, hier is het tenminste lekker rustig.
En misschien zie ik wel een leuk meisje of een nieuwe vakantievriend binnen rijden. Er komt een auto aanrijden. Met een glimlach wacht ik totdat de auto voorbij rijdt. Een vrouw die naast de bestuurder zit, die overigings niet heel vrolijk kijkt, zwaait naar me. Ik zwaai terug en kijk of er nog iemand achter in zit. Maar ik zie een nijntje zonnescherm en aan de andere kant eentje van disney princessen en kan ook nog een autostoeltje herkennen. En ik weet genoeg, nog meer grut...
Nu ik eenmaal weer thuis ben, ga ik even een rondje over park lopen om een beetje af te koelen en mijn ouders wat ruimte te geven. Terwijl ik loop te slenteren over het park, kan ik het niet laten om een beetje te kijken naar de spelende kinderen en babies in de speeltuintjes. Ik fantaseer dat ik met ze mee speel, maar schiet al snel in de lach van het beeld dat ik op een wip spring en een kleuter hoog de lucht in schiet.
Ik loop door en probeer de kinderen een beetje te negeren, wat nog niet zo makkelijk is, omdat ze overal zijn. Bij iedere hoek is wel een speeltuintje voor de kleintjes. Het lijkt wel een plaag en het is een zware taak om ze allemaal te negeren. Het helpt dan ook niet om je baby’tje open en blood op een bankje naast de speeltuin te verschonen, mevrouw met de groene jas.
Wanneer ik bij de ingang van het park kom, ga ik even zitten, hier is het tenminste lekker rustig.
En misschien zie ik wel een leuk meisje of een nieuwe vakantievriend binnen rijden. Er komt een auto aanrijden. Met een glimlach wacht ik totdat de auto voorbij rijdt. Een vrouw die naast de bestuurder zit, die overigings niet heel vrolijk kijkt, zwaait naar me. Ik zwaai terug en kijk of er nog iemand achter in zit. Maar ik zie een nijntje zonnescherm en aan de andere kant eentje van disney princessen en kan ook nog een autostoeltje herkennen. En ik weet genoeg, nog meer grut...