pampersboy
Nieuw lid
Het volgende verhaal is waar gebeurd. Het is het verhaal over hoe ik echt iets voor luiers ging voelen. Het gaat over mij Simon, en mijn beste vriendje toen, Johan.
Ben nu net 20, lees het maar eens en laat weten wat je er van vindt. groetjes
Het was op een woensdagmiddag. Ik was 8 jaar en ik ging uit school naar mijn vriendje Johan. Ik zat in de samen met nog een stuk of vijf andere kinderen bij zijn moeder in hun grote bestelbus. Johan was jarig. Omdat wij altijd woensdagmiddag vrij waren van school, hield hij toen zijn feestje. De stemming was opperbest. Bij de school stond Johans moeder Gerda, ons al op te wachten. We kregen allemaal een feesthoedje op.
Al zingend en druk pratend gingen we op weg. Wat er die middag zou gebeuren was nog een verassing. Spannend!
Terwijl we allemaal in de auto zaten werd er druk gepraat en gezongen. Ach ja hoe gaat dat met een auto vol koters. Ik vond het allemaal wel heel spannend.
Johan woonde met zijn ouders, jongere zusje van 5 en kleine broertje van 3 in een prachtig vrijstaand huis middenin de weilanden ergens in Friesland. Voordat je er kon komen moest je hobbelige zandweg over. Zo hobbelde ook de bus vol kids die zandweg over. De bus reed op het erf en we stapten uit. We liepen naar het huis waar de lucht van frituur ons al tegemoet kwam. Er werd patat gebakken! Johans tante hielp die middag mee en stond in de keuken te frituren. “Luister eens”, riep Johans moeder Gerda. “Het eten is nog niet klaar. Jullie mogen eerst allemaal even gaan spelen. Ik roep jullie wel wanneer het eten klaar is!”
Op de een of andere manier was ik zenuwachtig die middag. Waarom weet ik niet. We gingen nog even op het grasveld voetballen, toen zijn moeder ons in het heetst van de strijd riep. “Komen jullie!” We vlogen naar binnen. Ik kwam iets achteraan en was nog steeds nerveus. Vlak voordat ik naar binnen ging bleef ik ineens staan. Ik schrok er zelf van. Ik voelde de voorkant van mijn spijkerbroek ineens warm worden. Een grote vlek verscheen. Ik had in mijn broek geplast. Oh oohhh. Wat nu? Johans tante zag mij aan komen waggelen. “Ooohh ik zie het al, jij hebt in je broek geplast hè?
Ze riep moeder Gerda, die intussen bezig was om iedereen patat op te scheppen. Ze zag het direct. “Kom maar gauw mee”, en nam me mee naar de kamer van Johan. Ze trok me de spijkerbroek en onderbroek uit en bracht de natte kleding weg. Ik stond intussen te wachten op Johans kamer. Daar was ze alweer. “Je krijgt even een broek van Johan aan en haalde een spijkerbroek uit de kledingkast. Ze had nog iets in haar hand en legde het op bed.
Een pamper. “Die krijg je ook even om. Alleen vanmiddag maar, hoef je niet meer bang te zijn voor natte broeken. Ga maar op bed liggen.”
Ik ging liggen en moeder Gerda duwde de pamper onder mijn bips. Daarna plakte ze de plakkers dicht. Ze deed er een onderbroek van Johan overheen en daarna kon ik gaan staan. Het voelde zo gek, maar toch ook leuk. Bij elke beweging die ik deed hoorde je de pamper duidelijk kraken. Ik kreeg er een spijkerbroek overheen. Daarna konden we gaan eten.
De rest van de middag speelden we naar hartelust, en niemand die het opviel dat ik een pamper omhad. Het was bijna zes uur. “Nu breng ik iedereen naar huis, alleen Simon blijft hier nog even met Johan, gaan jullie maar even spelen. De rest gaat maar vast in de bus.”
Terwijl de rest naar huis ging speelden we nog even met de lego op Johan zijn kamer.
“Hé, jij hebt mijn broek aan, waarom?”, vroeg Johan. “Ooh, nou eh ik had in mijn broek geplast”,antwoordde ik voorzichtig. Johan: “Oh nou , dat heb ik per ongeluk ook wel eens gedaan. Geeft niks hoor.”
We speelden rustig verder op de grond met lego. Ik stond op en liep even naar de legodoos om er iets uit te halen. Je hoorde nu duidelijk de pamper kraken.
Johan hoorde het ook. “Heb jij een pamper om?”, en hij gaf speels een klap op mijn kont. Een doffe plof kon je horen. “Die is van mijn broertje”. Hij liep weg en kwam terug met een vol pak pampers. “Die zijn van mijn broertje. Ze passen mij ook nog wel, ik heb ze ook wel eens omgehad toen ik in mijn broek had geplast. Het was een blauw pak. Ik kon al goed lezen “Ultra Pampers XL”stond er op.
Ik liep hem mee naar de kamer van zijn broertje. Hij legde het pak weer in de kast. Ernaast stond een aangebroken pak. “Ik verschoon mijn broertje wel eens, dat kan ik best. Hij doet alles nog in zijn broek, hij poept er ook nog in”, aldus Johan.
Daar was moeder Gerda alweer. “Zo, nu ga ik jou naar huis brengen, maar eerst eens kijken of je kleren al weer droog zijn. Ze kwam terug met mijn droge kleren. Ze maakte mijn broek los, deed mijn pamper af en deed mijn eigen kleren weer aan. Johan stond er al die tijd bij.
“Johan heeft ook wel eens een pamper om hoor, dus dat geeft allemaal niks”, vertelt moeder Gerda. Hierna reed ze me naar huis.
Kamperen
Een volgend verhaal wat ik me nog goed herinner was ook bij Johan thuis. Het was nu tijdens de zomervakantie, enkele maanden later. De grote kampeertent stond in de tuin en Johan en ik mochten er in slapen.
Het was avond en het begon al te schemeren. Johan en ik zaten voor de televisie. De vader van Johan kwam net weer binnen, hij had nog even de tent gecheckt en de schuur afgesloten.
Het was bedtijd voor het kleine broertje van Johan. Gerda verschoonde hem op de vloer van de woonkamer. Hij had namelijk erg ‘bah gedaan’….Vervolgens kwam hij nog even bij ons ravotten voordat het zijn bedtijd werd.
Een uurtje later was het onze beurt..
“Jongens het is bedtijd”, riep zijn moeder. “Komen jullie allebei even?”
We gingen naar Johans kamer. Moeder Gerda begon haar verhaal. “Nu gaan jullie slapen in de tent. Heel leuk, maar als jullie vannacht naar de wc moeten, dan is dat wat lastig. Je kan ons natuurlijk niet telkens wakker maken…Daarom krijgen jullie voor de nacht beide een pamper om. We knikten, ok.
We kleedden ons uit. Op het bed van Johan lagen onze beide pyjama’s. Donald Duck pyjama’s. Daar waren we beide lid van. Ook lagen er 2 pampers. Johan kreeg eerst zijn pamper om en vervolgens zijn pyjama aan. Toen mocht ik, en moeder Gerda herhaalde het kunstje weer. Toen liepen we achter Gerda aan naar de tent. In de tent lagen de 2 luchtbedden met slaapzakken al klaar. We kropen erin. Aan de kant van Johan lag ze iets neer.
Nog 2 pampers en een gele zwitsaldoos billendoekjes. Voor het geval dat…
Welterusten jongens, tot morgen en slaap lekker!”
Daar lagen we dan, je kon alleen het ruizen van de wind horen. Johan vraagt me ineens: “Kun jij pampers verschonen?” “Nee ik niet”. Johan: “Zal ik je het eens leren? Het is niet moeilijk hoor”
Hij kroop uit zijn slaapzak en kwam naar me toe. Hij deed zijn pyjamabroek uit en ging naast me liggen. Hij wees me de plakkers aan. “Trek die maar eens los.” Ik pakte de eerste vast en trok hem los. Het onmiskenbare geluid van de plakstrips van een luier hoorde je. Toen de volgende. “Nu vouw je de luier open, en zo doe je hem ook weer dicht”, zo legt Johan uit. “OK ik snap het”, antwoordde ik. Johan demonstreerde het ook bij mij. Deed mijn pyjamabroek uit en deed de luier open en plakte hem weer dicht. “OK, gesnapt.”
Na lang kletsen vielen we uiteindelijk in slaap.
Toen het licht werd waren we al wakker en lagen weer te praten natuurlijk en grapjes te maken. Wel een beetje zachtjes natuurlijk. Mijn pamper was nog droog. Maar ik had een probleem, ik moest poepen…
Ik stond op en drentelde door de tent en zei tegen Johan: “Ik moet poepen en heel nodig ook!”
Ik durfde het niet in mijn broek te doen. Maar Johan zei: Doe het maar, geeft niks ik help je wel.” Ik had het nog nooit ‘express’ in mijn broek gedaan namelijk. Toch maar proberen.
Ik deed mijn pyjamabroek uit en ging met mijn benen wijd staan en drukte. Het wilde niet. “Ga maar op je hurken of ga liggen”, zei Johan. Ik vond het eng, maar tegelijk ook prachtig.
Ik ging vervolgens op mijn knieën zitten en probeerde het nog eens. Ineens stroomde mijn pamper vol met plas. Ik drukte nog wat door en voelde de poep mijn pamper vullen. De pamper was nu overvol en hing tot op mijn knieën. Ik ging liggen en Johan verschoonde me vakkundig en deed me een nieuwe pamper om.
“Nu ga ik”, zei hij. Hij ging gehurkt zitten en plaste en poepte ook. Daarna was het mijn beurt om hem te verschonen. De vieze pampers gooide Johan in de vuilnisbak naast de tent toen we naar binnen gingen voor het ontbijt.
Dit was denk ik het begin van mijn luiergevoelens..
Ben nu net 20, lees het maar eens en laat weten wat je er van vindt. groetjes
Het was op een woensdagmiddag. Ik was 8 jaar en ik ging uit school naar mijn vriendje Johan. Ik zat in de samen met nog een stuk of vijf andere kinderen bij zijn moeder in hun grote bestelbus. Johan was jarig. Omdat wij altijd woensdagmiddag vrij waren van school, hield hij toen zijn feestje. De stemming was opperbest. Bij de school stond Johans moeder Gerda, ons al op te wachten. We kregen allemaal een feesthoedje op.
Al zingend en druk pratend gingen we op weg. Wat er die middag zou gebeuren was nog een verassing. Spannend!
Terwijl we allemaal in de auto zaten werd er druk gepraat en gezongen. Ach ja hoe gaat dat met een auto vol koters. Ik vond het allemaal wel heel spannend.
Johan woonde met zijn ouders, jongere zusje van 5 en kleine broertje van 3 in een prachtig vrijstaand huis middenin de weilanden ergens in Friesland. Voordat je er kon komen moest je hobbelige zandweg over. Zo hobbelde ook de bus vol kids die zandweg over. De bus reed op het erf en we stapten uit. We liepen naar het huis waar de lucht van frituur ons al tegemoet kwam. Er werd patat gebakken! Johans tante hielp die middag mee en stond in de keuken te frituren. “Luister eens”, riep Johans moeder Gerda. “Het eten is nog niet klaar. Jullie mogen eerst allemaal even gaan spelen. Ik roep jullie wel wanneer het eten klaar is!”
Op de een of andere manier was ik zenuwachtig die middag. Waarom weet ik niet. We gingen nog even op het grasveld voetballen, toen zijn moeder ons in het heetst van de strijd riep. “Komen jullie!” We vlogen naar binnen. Ik kwam iets achteraan en was nog steeds nerveus. Vlak voordat ik naar binnen ging bleef ik ineens staan. Ik schrok er zelf van. Ik voelde de voorkant van mijn spijkerbroek ineens warm worden. Een grote vlek verscheen. Ik had in mijn broek geplast. Oh oohhh. Wat nu? Johans tante zag mij aan komen waggelen. “Ooohh ik zie het al, jij hebt in je broek geplast hè?
Ze riep moeder Gerda, die intussen bezig was om iedereen patat op te scheppen. Ze zag het direct. “Kom maar gauw mee”, en nam me mee naar de kamer van Johan. Ze trok me de spijkerbroek en onderbroek uit en bracht de natte kleding weg. Ik stond intussen te wachten op Johans kamer. Daar was ze alweer. “Je krijgt even een broek van Johan aan en haalde een spijkerbroek uit de kledingkast. Ze had nog iets in haar hand en legde het op bed.
Een pamper. “Die krijg je ook even om. Alleen vanmiddag maar, hoef je niet meer bang te zijn voor natte broeken. Ga maar op bed liggen.”
Ik ging liggen en moeder Gerda duwde de pamper onder mijn bips. Daarna plakte ze de plakkers dicht. Ze deed er een onderbroek van Johan overheen en daarna kon ik gaan staan. Het voelde zo gek, maar toch ook leuk. Bij elke beweging die ik deed hoorde je de pamper duidelijk kraken. Ik kreeg er een spijkerbroek overheen. Daarna konden we gaan eten.
De rest van de middag speelden we naar hartelust, en niemand die het opviel dat ik een pamper omhad. Het was bijna zes uur. “Nu breng ik iedereen naar huis, alleen Simon blijft hier nog even met Johan, gaan jullie maar even spelen. De rest gaat maar vast in de bus.”
Terwijl de rest naar huis ging speelden we nog even met de lego op Johan zijn kamer.
“Hé, jij hebt mijn broek aan, waarom?”, vroeg Johan. “Ooh, nou eh ik had in mijn broek geplast”,antwoordde ik voorzichtig. Johan: “Oh nou , dat heb ik per ongeluk ook wel eens gedaan. Geeft niks hoor.”
We speelden rustig verder op de grond met lego. Ik stond op en liep even naar de legodoos om er iets uit te halen. Je hoorde nu duidelijk de pamper kraken.
Johan hoorde het ook. “Heb jij een pamper om?”, en hij gaf speels een klap op mijn kont. Een doffe plof kon je horen. “Die is van mijn broertje”. Hij liep weg en kwam terug met een vol pak pampers. “Die zijn van mijn broertje. Ze passen mij ook nog wel, ik heb ze ook wel eens omgehad toen ik in mijn broek had geplast. Het was een blauw pak. Ik kon al goed lezen “Ultra Pampers XL”stond er op.
Ik liep hem mee naar de kamer van zijn broertje. Hij legde het pak weer in de kast. Ernaast stond een aangebroken pak. “Ik verschoon mijn broertje wel eens, dat kan ik best. Hij doet alles nog in zijn broek, hij poept er ook nog in”, aldus Johan.
Daar was moeder Gerda alweer. “Zo, nu ga ik jou naar huis brengen, maar eerst eens kijken of je kleren al weer droog zijn. Ze kwam terug met mijn droge kleren. Ze maakte mijn broek los, deed mijn pamper af en deed mijn eigen kleren weer aan. Johan stond er al die tijd bij.
“Johan heeft ook wel eens een pamper om hoor, dus dat geeft allemaal niks”, vertelt moeder Gerda. Hierna reed ze me naar huis.
Kamperen
Een volgend verhaal wat ik me nog goed herinner was ook bij Johan thuis. Het was nu tijdens de zomervakantie, enkele maanden later. De grote kampeertent stond in de tuin en Johan en ik mochten er in slapen.
Het was avond en het begon al te schemeren. Johan en ik zaten voor de televisie. De vader van Johan kwam net weer binnen, hij had nog even de tent gecheckt en de schuur afgesloten.
Het was bedtijd voor het kleine broertje van Johan. Gerda verschoonde hem op de vloer van de woonkamer. Hij had namelijk erg ‘bah gedaan’….Vervolgens kwam hij nog even bij ons ravotten voordat het zijn bedtijd werd.
Een uurtje later was het onze beurt..
“Jongens het is bedtijd”, riep zijn moeder. “Komen jullie allebei even?”
We gingen naar Johans kamer. Moeder Gerda begon haar verhaal. “Nu gaan jullie slapen in de tent. Heel leuk, maar als jullie vannacht naar de wc moeten, dan is dat wat lastig. Je kan ons natuurlijk niet telkens wakker maken…Daarom krijgen jullie voor de nacht beide een pamper om. We knikten, ok.
We kleedden ons uit. Op het bed van Johan lagen onze beide pyjama’s. Donald Duck pyjama’s. Daar waren we beide lid van. Ook lagen er 2 pampers. Johan kreeg eerst zijn pamper om en vervolgens zijn pyjama aan. Toen mocht ik, en moeder Gerda herhaalde het kunstje weer. Toen liepen we achter Gerda aan naar de tent. In de tent lagen de 2 luchtbedden met slaapzakken al klaar. We kropen erin. Aan de kant van Johan lag ze iets neer.
Nog 2 pampers en een gele zwitsaldoos billendoekjes. Voor het geval dat…
Welterusten jongens, tot morgen en slaap lekker!”
Daar lagen we dan, je kon alleen het ruizen van de wind horen. Johan vraagt me ineens: “Kun jij pampers verschonen?” “Nee ik niet”. Johan: “Zal ik je het eens leren? Het is niet moeilijk hoor”
Hij kroop uit zijn slaapzak en kwam naar me toe. Hij deed zijn pyjamabroek uit en ging naast me liggen. Hij wees me de plakkers aan. “Trek die maar eens los.” Ik pakte de eerste vast en trok hem los. Het onmiskenbare geluid van de plakstrips van een luier hoorde je. Toen de volgende. “Nu vouw je de luier open, en zo doe je hem ook weer dicht”, zo legt Johan uit. “OK ik snap het”, antwoordde ik. Johan demonstreerde het ook bij mij. Deed mijn pyjamabroek uit en deed de luier open en plakte hem weer dicht. “OK, gesnapt.”
Na lang kletsen vielen we uiteindelijk in slaap.
Toen het licht werd waren we al wakker en lagen weer te praten natuurlijk en grapjes te maken. Wel een beetje zachtjes natuurlijk. Mijn pamper was nog droog. Maar ik had een probleem, ik moest poepen…
Ik stond op en drentelde door de tent en zei tegen Johan: “Ik moet poepen en heel nodig ook!”
Ik durfde het niet in mijn broek te doen. Maar Johan zei: Doe het maar, geeft niks ik help je wel.” Ik had het nog nooit ‘express’ in mijn broek gedaan namelijk. Toch maar proberen.
Ik deed mijn pyjamabroek uit en ging met mijn benen wijd staan en drukte. Het wilde niet. “Ga maar op je hurken of ga liggen”, zei Johan. Ik vond het eng, maar tegelijk ook prachtig.
Ik ging vervolgens op mijn knieën zitten en probeerde het nog eens. Ineens stroomde mijn pamper vol met plas. Ik drukte nog wat door en voelde de poep mijn pamper vullen. De pamper was nu overvol en hing tot op mijn knieën. Ik ging liggen en Johan verschoonde me vakkundig en deed me een nieuwe pamper om.
“Nu ga ik”, zei hij. Hij ging gehurkt zitten en plaste en poepte ook. Daarna was het mijn beurt om hem te verschonen. De vieze pampers gooide Johan in de vuilnisbak naast de tent toen we naar binnen gingen voor het ontbijt.
Dit was denk ik het begin van mijn luiergevoelens..
