Geschreven door: blabla123
(deel 1)
Ralph is een hele stoere jongen van 16 jaar, geinteresseerd in eigenlijk een heleboel dingen, maar vooral sport. Met zijn scooter raast hij altijd door de straten als hij van school komt. Aangezien zijn ouders in zaken doen zijn ze vaak op reis en moet een werkster het huis schoon houden. Deze vrouw maakt regelmatig Ralph’s kamer schoon en strijkt zijn overhemden. Ook raapt ze zijn stropdassen bij elkaar en hangt ze netjes op als Ralph ze weer eens door zijn kamer heeft laten slingeren. Hij had een hele collectie van die dassen met Disneyfiguren erop of Luney Tunes erop, maar ook gestreepte en effen exemplaren. De laatste paar keren had de vrouw iets ontdekt. Bij het opmaken van Ralph’s bed had ze gemerkt dat Ralph zijn bed soms nat was, hij had in bed geplast. Een andere keer merkte ze dat hij een natte droom had gehad, zijn bed was kleverig. Ralph kwam die middag thuis zette zijn helm in de kast. Hij liep naar boven om zijn bed te verschonen maar zag dat hij droge lakens en een droog matras had. Hij hoopte dat de werkster niets gemerkt had. De volgende dag wilde hij zijn bed weer verschonen maar dat was al niet meer nodig want dat was al gedaan. De werkster moest het gemerkt hebben en schaamde zich rot. Na een paar weken werd Ralph gevraagd om eens een keer bij deze "werkster" op visite te komen. Ralph voelde zich erg opgelaten bij het idee, want wat zou ze zeggen?
Hij probeerde de boot een beetje af te houden maar dit wilde niet lukken. Dus uiteindelijk op een vrijdagavond ging hij er naar toe. Hij had zijn donkerblauwe overhemd aangedaan met een gele stropdas waar Donald Duckkopjes op stonden die hij lekker strak hield door een pin, achter de stropdas door zijn boordje te steken. Vooraf had hij een mooie bos bloemen gekocht, een mooi zoenoffer dacht hij.
Hij zette zijn scooter op de standaard voor het huis van de werkster en nam zijn helm en de bos bloemen mee naar de voordeur. De deur werd opengedaan en hij mocht naar binnen. Zijn jas hing hij aan de kapstok en hij kwam de huiskamer binnen. Daar werd hem een plaatsje op de bank gewezen er werd koffie ingeschonken en er werd wat gepraat over niets eigenlijk.
Toen kwam de vrouw naar Ralph streelde zijn stropdas zacht en zei: "Ik wil dat je het weekend hier blijft". En voor dat de jongen er eigenlijk erg in had begon de vrouw hem uit te kleden. Ze begon de boordpin los te draaien en deed hem zijn stropdas af. Hierna knoopte ze zijn overhemd los en ondertussen zei ze: "Aan grote jongens die nog in hun bed plassen heb ik een hekel, en ik heb voor jouw wat heel speciaals in gedachten".
Ralph stribbelde behoorlijk tegen maar het enige wat hij bereikte was een paar harde klappen voor zijn billen. De vrouw was sterk, ondervond Ralph, en hij kon hier niet tegen op. "Niet doorgaan," zei ze, "want anders krijg je nog een pak voor je blote billen ook, begrepen!"
Zijn Nike sportschoenen werden uitgedaan en zelfs zijn sokken en binnen een mum van tijd stond Ralph totaal naakt voor de vrouw. Hij bloosde want hij was toch een stoere 16 jarige jongen maar deze vrouw had hem helemaal in haar macht. Ze nam hem bij de hand en begeleidde de jongen naar de slaapkamer. Hier kreeg hij de schrik van zijn leven, want de kamer was ingericht als babykamer. De vrouw gaf Ralph nog een tik voor zijn blote kont en gebaarde te gaan zitten en vlug. Wat de vrouw aanwees was een commode. Hij ging er op zitten en zag dat de vrouw allerlei attributen pakte die hem deden verstenen van angst. Ze pakte babyzalf, babypoeder, dikke luiers, plastic broekjes, rompers en een babypyjama.
De vrouw kwam naar Ralph en een beetje hardhandig drukte ze hem op zijn rug. Hierna pakte ze hem bij zijn enkels, tilde zo zijn billen omhoog en begon deze in te smeren met babyzalf. "Morgen zullen we je van dat schaamhaar afhelpen. Dat is beter voor de hygiene". Hierna werd Ralph rijkelijk bestrooid met babypoeder en toen hoe verschrikkelijk: hij voelde hoe er een dikke luier onder zijn billen werd geschoven. De luier werd tussen zijn benen door getrokken en verschrikkelijk vast aangespeld. De luier zat zo strak om zijn buik dat hij moeite had met ademhalen en dat zelfs zijn buikje een beetje zeer deed.
De vrouw hielp Ralph met zitten. Maar de luier was zo dik dat hij het gevoel had op een kussentje te zitten en hierdoor kon hij moeilijk evenwicht vinden en bewaren. Hij voelde zich machteloos. De vrouw zei tegen Ralph: "Kom even meewerken jongen," en tilde hem van de commode af. Hij stond een beetje wankel door de dikte van de luier, en hij kon zijn benen niet goed bij elkaar krijgen en stond daardoor een beetje onvast op zijn benen.
"Eerst het ene voetje dan het andere voetje." Ralph wist niet meer hoe hij het had dat hij zo instructies kreeg om in een plastic broekje te stappen. De vrouw haalde het broekje op en controleerde of het goed over de luier van Ralph zat en dat de luier niet onder het broekje uitkwam. Hierna hielp ze de jongen in zijn luierpakje maakte zijn knoopjes dicht en trok de pyjama aan.
Ze nam de jongen weer mee naar de woonkamer waar hij even zoet mocht spelen met blokken en lego. Ondertussen ging de vrouw een flesje warm maken. De vrouw kwam binnen en riep dat Ralph moest komen. Hij werd op schoot genomen er werd hem een slabbetje voor gebonden en hij moest zoet zijn flesje leegdrinken. De vrouw keek hem eens aan en woelde een beetje door zijn haren. "Hier moeten we ook maar eens iets aan doen," zei ze, "Als je je flesje leeg hebt zullen we even je haartjes knippen, zodat je op een echt peutertje gaat lijken". De schrik zat er nu goed in bij de jongen. Misschien dacht hij dat dit een boze droom was, maar helaas.
Toen Ralph zijn flesje leeg had gedronken werd hij op zijn rug geklopt en toen hij eindelijk begreep dat hij een boertje moest laten, deed de vrouw hem zijn slabbetje af en maakte zijn mond schoon. Hierna voelde ze eens bij de jongen aan de voorkant van de luier en vroeg: "Ben je nog droog?" Ralph had een plas in zijn luier gedaan, want wat moest hij anders? Hij kon wel door de grond zakken van schaamte.
Hij kreeg een standje voor zijn natte broek en een paar klappen voor zijn dikke luier. Daarna werd hij aan het handje meegenomen naar de keuken en werd in een hoge kinderstoel gezet. Hierna werd zijn haar geknipt en hij kreeg een kleuterkapsel aangemeten. Ralph begon hierop te huilen wat het er nu helemaal niet beter op maakte. Voor straf moest hij in de hoek staan. Een kwartier kan dan heel lang duren. Daarna werd weer bij zijn hand genomen en meegenomen naar de kinderkamer.
Hier werd hij uitgekleed en Ralph stribbelde een beetje tegen, de vrouw werd nu een beetje boos en nadat ze de luier had afgedaan liep hij weer een paar rake klappen op tegen zijn blote billen. De klappen kwamen zo hard aan dat zijn billen behoorlijk rood begonnen te kleuren.
Hij werd opgetild en met zijn blote bips op de commode gezet. Hij moest weer gaan liggen en nu werd hij gereed gemaakt voor bed. Hij kreeg een dikke nachtluier aan, zijn plastic broekje werd om hoog gehaald en zijn rompertje werd weer tussen zijn benen vastgezet. En die verschrikkelijke babypyjama werd hem weer aangetrokken. Ralph werd even geknuffeld maar daar wilde de jongen niets van weten: hij wilde naar huis!
Maar daar wilde de vrouw weer niets van weten, hij moest eerst zijn lesje maar eens leren. Hij werd naar een kinderbedje geleid, werd in een slaapzak gestopt en hij kon toen geen kant meer uit. Ralph huilde zich in slaap, de vrouw had als troost een beertje bij hem in bed gedaan en uiteindelijk viel hij toch in slaap.
Hoofdstuk 2
De volgende ochtend was Ralph al vroeg wakker en hij begon zich een beetje de ernst van de situatie te realiseren. Hij keek nu eens rond in de kamer en voelde eens aan zijn pyjama. Hij herinnerde zich alles en meeste angst was nu toch wat het vervolg op de vorige avond zou worden. Hij voelde ook eens aan zijn luier en kwam er beschaamd achter dat hij een natte luier had. Dit was dan wel niet de eerste keer dat hem dit overkwam maar de situatie waarin hij zich nu bevond was wel volslagen nieuw.
Hij lag in een kinderledikantje in een vreemd huis bij nota bene de werkster die ZIJN huis schoonhield, die hij opdracht gaf zo en zo wil ik dat je dit en dat doet en nu was hij overgeleverd aan haar! Aangekleed als een hulpeloze baby en ook nog, helemaal als ramp, een natte broek!
Daar ging de deur open en zijn werkster kwam binnen de kamer in. "Zo Ralph," zei ze, "Ik zal meteen maar de spelregels uitleggen, ik ben erachter gekomen dat je nog in bed plast en wil je hier wel bij helpen om er vanaf te komen". Ze vertelde verder: "Ik wil dat doen via de zogenaamde.g. regressiemethode. Ik ga je helemaal terugvoeren naar je babytijd en opvoeden tot een jongetje wat niet meer in zijn bedje en broekje plast." De toon stond Ralph in het geheel niet aan, maar hij besloot zich toch maar over te geven. Ralph wilde nog wel een beetje tegensputteren maar hij had de kracht niet meer, zijn weerstand was gebroken.
"Allereerst wil ik dat je me aanspreekt met tante, heb je dat goed begrepen?" En onderwijl ze dit tegen de jongen zei hield ze haar hand onder zijn kin en met de andere zwaaide ze met haar vinger. "Nou," zei ze, "geef eens antwoord".
"Ja tante, ik heb het begrepen." zei de jongen schuchter. Hij werd losgemaakt uit zijn ledikantje en werd uit bed geholpen.
"Zo. Laat nu maar eens zien hoe een grote jongen je nog bent". En onderwijl voelde ze bij de jongen aan zijn pyjamabroek naar de voorkant van zijn luier. Ralph kon wel door de grond gaan van schaamte en wist zich ook totaal geen houding te geven. Daar stond hij dan, dacht hij, voor zijn werkster die hij een standje kon geven als hij vond dat het niet genoeg opgeruimd was of schoongemaakt was. Gekleed in een dikke luier, plastic broek, romper en een babypyjama. En als ramp hij had zijn luier ook niet droog weten te houden.
"Draai je maar eens om!" zei zijn tante en ondertussen maakte ze de ritssluiting los van zijn pyjama. Hij moest uit zijn pyjama stappen en daar stond hij alleen in zijn rompertje en een hele dikke natte luier.
"We zullen onze kleine vent eens lekker in bad doen." Ondertussen ging ze verder met het uitkleden van Ralph en hij ervaarde dit als zeer vernederend. Het pakje werd ook losgemaakt en uitgetrokken en hierna werd hij verlost van zijn natte luier. Ralph schaamde zich wezenloos!
"Zo jongetje, kom maar mee" zei tante en Ralph liep verdoofd in zijn blootje achter haar aan. "Gaan we fijn de kleine jongen wassen". En ondertussen liet ze het bad vollopen voor Ralph. Het water werd gecontroleerd of het niet te heet was. "Kom maar", zei tante en hielp Ralph in het bad. "Gaan we je even lekker wassen, jij lekker klein manneke van me." En ondertussen zeepte ze Ralph helemaal in, waste zijn haren met babyshampoo zodat het niet zijn oogjes zeer zou doen.
"Ga nu maar eens staan kereltje." Ze hielp Ralph overeind. "Gaan we even dat kleine piemeltje van je wassen." Nu was Ralph helaas niet al te groot geschapen maar om dat er zo bij hem in te wrijven ervaarde de jongen helemaal als vernederend.
"Zo", zei ze, "Dat kleine stoute plassertje gaan we ook even wassen". En Ralph stond er als verloren bij. Hierna mocht Ralph uit bad komen en werd afgedroogd. Hierna werd hij weer teruggeleid naar de babykamer en moest weer op de commode gaan liggen.
"Zo." zei tante, terwijl ze Ralph’s onderbuik in begon te zepen met scheerschuim, "nu gaan we eerst eens je schaamhaartjes weghalen zodat je een echt klein kereltje wordt". Ze wreef Ralph’s onderbuik goed in met scheerzeep en begon heel secuur al zijn schaamhaar te verwijderen. Niet dat ze erg veel werk had, want Ralph was niet zo behaard maar alle haartjes werden verwijderd. Af en toe keek Ralph naar de verrichtingen van zijn "tante" en liet haar maar begaan. "Zo klaar" zei tante: "nu gaan we je lekker inwrijven met babylotion dan ga je zo lekker ruiken". En ze smeerde de jongen heerlijk in met lotion. Ralph rilde van nijd en angst en afschuw. Hij voelde zich zo klein, de hele behandeling was zo vernederend voor hem. Nu begon ze ook nog een keer allerlei geluidjes te maken net wat je met baby's doet.
"Oh", zei tante, "Wat hebben we daar weer een lekker schoon Ralphje" en kietelde de jongen eens over zijn buik en borst en kneep even speels in zijn balletjes, die strak tegen zijn lichaam zaten. "Wil je niet lekker met je beentjes spartelen? Nou spartel dan eens, of wil je een pak voor je billen? Reken maar dat je dan gaat spartelen. Vooruit! Net als een klein baby'tje spartelen, omhoog die beentjes van je". Bij Ralph sloeg nu de paniek een beetje toe en aarzelend begon hij te spartelen.
"Goed zo" zei tante "En kan je ook geluidjes maken?" En tante deed ook nog een beetje voor wat ze bedoelde. En van narigheid en ellende begon Ralph te huilen. "Oh oh oh oh" zei tante, "krijgt mijn kleine mannetje het dan zo koud of heb je honger? We gaan je lekker als een babyjongetje aankleden" zei tante terwijl ze nog eens zacht in zijn balletjes kneep. Ze pakte een dikke luier en tilde Ralph net als bij een baby op. Ze lichtte Ralph’s bips bij zijn enkels omhoog en voorzag die rijkelijk van zalf en talkpoeder. En onder het zeggen van allerlei lieve woordjes werd Ralph strak in de luier gespeld.
"Zo", zei tante, terwijl ze de jongen aankeek. Ralph wist zich geen raad. Hij voelde weer een dikke luier die met vier grote luierspelden heel strak was vastgezet en zelfs zo strak dat het een beetje knelde bij zijn buikje.
"Nu krijgt ons grote knulletje ook een mooi luierbroekje aan, zodat als er een plasje in je luier komt het niet gaat doorlekken". En ze liet Ralph een luierbroekje zien gemaakt van blauw plastic en voorzien van drukknopen. Weer werd Ralph een beetje opgelicht en het broekje werd bij Ralph onder zijn bips geschoven, tussen zijn benen doorgetrokken en de drukknoopjes werden vast geklikt.
Aan het getrek en gesjor aan Ralph begreep de jongen dat hij nu overeind moest komen van de commode. Maar het staan ging hem niet makkelijk af: de luier zat dik tussen zijn beentjes en hij had moeite om zijn evenwicht te bewaren. Tante merkte dit en zei tegen de jongen "Wat wordt Ralphje al groot, zo alleen staan" en wreef hem over zijn dikke luierkontje als beloning. Ralph haatte het gevoel en vooral het gevoel dat het hem gaf om als een kleuter, nee zelfs kleiner, te moeten gedragen en ook zo behandeld te worden.
Nu kwam tante op hem af met een plastic tas van een babywinkel "Kijk eens wat ik hier heb, een mooi overhemdje en een heel lief babystropdasje met Nijntje erop!". Ralph keek er eens naar en de tranen schoten in zijn ogen.
"Wat zal je dat leuk staan, het is speciaal voor babyjongetjes!" zei ze. Het stropdasje was een perfecte kopie van een babyluierpakje maar gemaakt van zijde zodat het dasje glansde. "Maar eerst zal ik even je luier controleren jongetje" en ondertussen tastte tante bij de jongen zijn plastiek broekje af om te controleren of alles van de luier goed onder het broekje zat. Waar nodig drukte ze de luier onder het broekje. "Want," zei ze, "als je aanstonds een plasje doet moet het natuurlijk niet zo zijn dat het kan gaan lekken".
Nu deed tante Ralph zijn mooie overhemdje aan en de jongen stond er als verloren bij. En tante, die hoe langer hoe meer in haar rol opging als kinderverzorgster, knoopte het dasje en deed de boordpin door het boordje.
"Het wordt een prachtige dag, heerlijk weer voor jongetjes van jouw leeftijd om in de tuin te spelen" zei tante onder het aankleden door. "En kijk eens wat tante nog een mooi broekje voor je heeft gemaakt?" En ze liet de jongen een ouderwets pofbroekje met de afbeelding van Nijntje erop zien. Het broekje had het model luierbroekje maar dan iets groter met een frontje en schouderbandjes, van lichtblauwe stof. "Een echte stoere jongensbroek vindt je niet Ralph?" Zei tante zonder het antwoord van de jongen af te wachten gebaarde ze hem in het broekje te stappen. Ralph stapte in het broekje en tante haalde het op.
"Zo," zei ze, "even je schouderbandjes goed doen en je stropdasje er overheen doen, anders zie je hem haast niet. Kijk eens, oh knulletje, wat zie je er schattig uit" kirde ze. En ondertussen plukte ze hier en daar aan het broekje en wreef eens even over zijn dikke luierkontje. Ralph kon zich toen niet meer inhouden, aangekleed als een peuter en zo vernederd en overheerst worden door zijn werkster, hij spoog vuur en wilde haar aanvallen. Maar jammer genoeg voor de jongen was de vrouw bedreven in vechtsport en al heel gauw moest de jongen huilend het onderspit delven. Het werd er allemaal niet beter op.
"Ralph!" zei tante. "Ik waarschuw niet graag en dit is de tweede keer en de laatste: gedraag je, want anders zwaait er wat voor je!" Ralph kreeg het te kwaad en begon te huilen, hij begreep het allemaal niet goed. Tante zag ook wel dat ze de jongen een beetje te hard had aan gepakt en begon hem te troosten.
"Ja" zei tante, terwijl ze door zijn haar streek. "Als kleine jongetjes niet willen luisteren moeten ze maar voelen." Ze pakte de jongen bij zijn hand en nam hem mee naar beneden. Ralph voelde heel duidelijk tijdens het lopen dat hij een luier om had, zo dik en zo vernederend. Ze kwamen in de gang langs een grote passpiegel.
"Ralph kijk eens hoe je eruit ziet" zei tante. En Ralph bekeek zich goed. Daar stond hij dan: een grote jongen aangekleed als een peuter met een stropdasje om. Een dikke opvallende luier en tot overmaat een lichtblauw pofbroekje. Hij plukte ook eens aan dat broekje en wreef eens over de voorkant van de luier misschien wordt het dan wat minder dik en valt het wat minder op. Hij voelde zich helemaal niet op zijn gemak en die achterkant van hem: wat een dikke kont! Vroeger zou je zeggen een kippekontje, maar Ralph zijn billen waren zo dik ingepakt en Ralph haatte het gevoel.
"Nou," zei tante, "zie je er niet leuk uit. Misschien gaan we straks ook wel gezellig met zijn tweeen boodschapjes doen. Lijkt je dat niet leuk?" Ralph rilde bij de gedachte. "Maar eerst gaan we fijn ontbijten, tante zal een lekker flesje voor je maken en je krijgt een fijn bordje Brinta". Ze keek Ralph stralend aan. Ralph stond nog steeds een beetje onhandig aan zijn luier te plukken.
Ralph werd weer bij zijn handje gepakt en meegenomen naar beneden. Er werd hem een plekje in de kamer aangewezen en daar moest hij maar even fijn, zoet gaan spelen. Er lag een groot speelkleed op de grond en er stond een grote doos met blokken, poppen, auto's.
"Nou ga maar zitten mannetje." zei Tante tegen hem en deed even voor wat er van hem werd verwacht. "Kijk zo moet je spelen met dat leuke speelgoed" Ralph moest wijdbeens gaan zitten want de luier zat behoorlijk in de weg, hij kon nog geen eens zijn benen bij elkaar doen.
"Zullen we meteen eens kijken hoe het met je luier staat." Zei tante tegen de jongen en streek meteen tussen zijn benen. "Oh, wat ben jij nog een grote Ralph, helemaal nog een droge broek". Ze streek Ralph even door zijn haren zei tegen hem: "Ga maar even zoet spelen dan zal tante ontbijt voor je maken".
Ralph keek eens even naar het speelgoed en begon met zijn blokken te spelen en ging hier helemaal in op hij merkte ook niet op dat tante vanaf de bank naar de verrichtingen van Ralph aan het kijken was. Tante keek met grote belangstelling naar de jongen en vond hem er zo leuk uitzien. Tja hij had zijn lengte een beetje tegen maar in zijn "outfit" zag hij eruit om op te vreten!! Lekker aangekleed in een dikke luier en hem zo ver hebben gekregen dat hij zo aangekleed beneden in de woonkamer aan het spelen is. Ergens wilde ze hem nog kleiner hebben. Nu had Ralph dan wel een luier om en babykleding aan maar het zou toch veel leuker wezen als hij zich ook als een baby ging gedragen.
Tante ging naar de keuken en maakte voor Ralph een flesje klaar. Ze kwam binnen en riep Ralph. Ralph liep op haar toe en ze zei tegen de jongen: "Kom maar knulletje van me, op schoot!". Ralph ging een beetje verlegen bij tante op schoot zitten en tante genoot hier zichtbaar van. Ze had de hele situatie goed onder controle. Ze bond de jongen een slabbetje voor en drukte de jongen lekker tegen zich aan, net als een baby. Ze voelde de warmte van de jongen.
"Kijk eens wat ik hier voor je heb?" zei tante met een glunderend gezicht en liet de jongen het flesje zien. "Helemaal voor mijn kleine lieve Ralph", en liet de jongen drinken. Ondertussen knuffelde ze de jongen wreef hem zachtjes over zijn wang en fluisterde allerlei lieve woordjes in zijn oor. Ralph kwijlde een beetje en tante veegde zijn gezicht schoon met het slabbetje. "Stouterd." zei ze tegen hem. "Je moet niet zo gulzig drinken, anders krijg je de hik".
Ralph voelde zich diep ongelukkig en tot overmaat van ramp moest hij ook nodig een plas doen. En kon het bijna niet meer binnenhouden, zijn blaas knapte bijna. Hij begon een beetje te wiebelen en plots liet hij zijn plasje in zijn luier lopen. Wat een opluchting. Tante merkte natuurlijk dat er iets aan de hand was met Ralph en voelde ook op haar schoot de warmte van Ralph zijn plasje en merkte ook zijn gelaatsuitdrukking op die heel onrustig werd.
Ze knuffelde Ralph eens lekker gaf hem en paar kusjes op zijn wangen en draaide hem om en klopte de jongen op zijn rug voor zijn boertje. Ralph die behoorlijk moe geworden was van het drinken werd een beetje slaperig. Tante nam de jongen weer goed op schoot en hield hem stevig vast zoals je dat ook bij een klein kind doet en ze trok Ralph wat omhoog. Dit deed ze door haar hand bij Ralph tussen zijn benen te doen en het iets omhoog te trekken. Zo werd de jongen er helemaal aan herinnerd dat hij nat was.
Het was voor Ralph een hele vernederende situatie maar hij begon zich te schikken in zijn lot al ging het niet van harte. Tante voelde eens goed bij Ralph en tastte ook onder zijn broekje in zijn luier. En merkte ook op dat Ralph wat slaperig werd. "Och lekker klein honneponnetje van me," kirde tante, "Moet je zo slaapjes doen ben je zo moe ventje". Ze tilde Ralph op en liep met hem naar Ralph’s babykamer en stopte hem lekker in zijn ledikantje. Ralph lag op zijn rug en met zijn beentjes wijd zodat de luier heel goed zichtbaar was.
Ze deed de jongen een speentje in zijn mond, legde een teddybeer in zijn armen en aaide de jongen nog even over zijn buik en zijn wangen en stopte hem toen lekker in.
Ralph droomde zoete dromen. Hij gleed zo in een diepe slaap terwijl hij nog werd ingestopt door tante. Toen tante hier mee klaar was keek ze nog eens naar de jongen gaf hem een kus op zijn voorhoofd aaide hem nog eens over zijn wangen, sloot de gordijnen en liet de jongen en uurtje alleen.
Tante ging weer naar beneden en zat op de bank met een kopje koffie en overdacht de situatie. Ze was een wat oudere vrouw geworden en hield veel van kinderen, maar jammergenoeg was het nooit zover gekomen dat ze die ene persoon tegen was gekomen om het leven verder mee te delen. Zodoende was ze ook kinderloos gebleven. Maar nu had ze een echt baby'tje boven te slapen. En was hier heel verguld mee. Het was een geschenk uit de hemel om voor dit kereltje te zorgen. Hij was dan wel wat groot maar een schat van een jongen.
Hoofdstuk 3
Ondertussen was Ralph wakker geworden en begon hij te huilen. Hij had nu een zaadlozing gehad in zijn luier en was nodig toe aan een verschoning. Tante kwam de babykamer en liep op Ralph af en begon hem een beetje te troosten.
"Wat is er dan met mijn kleine mannetje?" ze ze terwijl ze Ralph’s dekens wegtrok. "Heeft het jongetje dan zoveel verdriet?" Toen ze zag ze wat er aan de hand was: de luier van Ralph had zelfs een beetje gelekt en er was een hele kleverige plek in het laken.
"Och," zei tante, "Is daar het verdriet voor". Ze haalde de jongen eens lekker aan. "Daar gaan we wat aan doen hoor schatje van me." zei ze, tilde hem uit zijn bedje en droeg hem naar de commode. Ralph was helemaal in tranen: die vervelende kleverige luier ook. Toen Ralph op de commode lag en ze hem begon uit te kleden, was Ralph aan het spartelen met zijn beentjes en armpjes. Tante was zelfs bang dat hij van de commode af zou vallen.
Tante maakte het broekje van Ralph los en trok het hem uit. En gaf Ralph onderwijl allerlei lieve woordjes. De jongen liet het gelaten over zich heen komen. Nu was ze toe aan het luierpakje en ze maakte de drukknoopjes los, lichtte Ralph een beetje omhoog en schoof daarbij het pakje helemaal onder zijn billetjes weg. Toe maakte tante het plastic broekje los en maakte de luier open. “O je hebt een zaadlozing gehad, ondeugende jongen!” riep ze terwijl de jongen bloosde tot achter zijn oren. Zijn piemel was nog stijf en zijn eikel was nog wit van het sperma. Ze pakte een washandje en maakte Ralph’s piemeltje en zijn andere delen schoon. Ondertussen gaf ze Ralph een speentje in zijn mond en Ralph werd een beetje rustiger. Hierna smeerde tante de billen van Ralph in met lotion en poederde zijn billen met babypoeder. Hierna deed ze de jongen een schone dikke luier om en voorzag hem van een schone plastic broek. Ze kleedde Ralph verder aan en nam hem weer mee naar beneden.
Ralph liet het allemaal gebeuren en voelde zich wat prettiger na zijn verschoning. Hij werd weer op zijn speelkleed gelegd op zijn rug en tante ging aan haar eigen werk. Want onderhand had ze toch een behoorlijke was gekregen van de jongen. Een nat laken en natuurlijk ook zijn natte luiers, die gespoeld en gewassen moesten worden.
Ondertussen lag Ralph in de kamer de hele situatie te overdenken. Het leek wel of hij was gehypnotiseerd. Hij lag daar in de kamer met een speentje in zijn mond die hij nog gebruikte ook: hij hoorde het geluid wat hij maakte tijdens het sabbelen. Hij lag daar gekleed in een dikke luier en met een babyoverhemdje en stropdasje en gedroeg zich ook als een baby. Met verwondering en verbazing overdacht hij zijn eigen gedrag.
Plots ging de deurbel en hoorde Ralph stemmen. De deur ging open en hij hoorde vreemde stemmen die hij niet thuis kon brengen! Hij werd een beetje onrustig. Daar ging de deur open en de vriendin van de tante kwam binnen, en liep meteen op Ralph af. Ook zoals je met baby's praat deed de vriendin van tante dit ook.
"En hoe is het dan met mijn kleine mannetje?" Ralph moest zowaar een beetje lachen, die mevrouw stond zich daar een beetje uit te sloven voor hem. En hoe meer Ralph lachte hoe meer geluidjes de vrouw produceerde. Toen zag Ralph ook de andere persoon: het was een meisje! Nog iets jonger dan hij! Ralph deed zijn ogen even dicht, droomde hij dit of was het werkelijkheid?
Het meisje glimlachte naar de jongen en zei: "Oh, wat is dat een vreselijk lief jochie, hij ziet eruit om op te vreten." Ze ging naast hem op haar knieen zitten en streek hem over zijn wangen en door zijn haar. "Oh, wat een lief jongetje en wat heeft hij een leuk stropdasje om, met Nijntje! Maar zijn haar is veel te lang het hangt zo voor zijn ogen dat je die helemaal niet ziet! Gaan we fijn zo je haartjes knippen schatje van me, dan komen die mooie oogjes weer goed uit."
Tante en haar vriendin vonden dit een prima idee. "Oh", zei de vriendin van tante; "Het lijkt me dan ook een leuk idee om de kinderstoel te proberen die ik heb meegenomen, ik zal hem zo even pakken, hij ligt achterin de auto". Ralph begon een beetje te twijfelen aan z'n gehoor. Had hij het goed gehoord? Zijn haar knippen, en een kinderstoel?
Hoofdstuk 4
"Ik zal de kinderstoel wel even halen voor de kleine" zei Annemiek, de dochter van de vriendin van tante, en ze liep bijna huppelend de kamer uit. Ralph moest gaan staan en zich aan alle kanten laten bekijken.
"Oh," zei ze tegen tante, "wat een schattig mannetje zo, en hij kijkt zo verlegen." Ralph voelde zich ongemakkelijk en voelde nu duidelijk de dikke luier tussen zijn beentjes. Hij was zich er ook van bewust dat hij nog steeds een speentje in zijn mond had. De vriendin van tante kwam op Ralph af en begon een beetje aan het broekje van Ralph te plukken zodat het broekje wijd uit ging staan.
"En dit broekje," zei ze, "wat staat dat lief, die kleur het past precies bij zijn ogen." En ze wreef even over het dik ingepakte kontje van de jongen. "De luier komt ook zo goed tot zijn recht in dat broekje, het staat hem gewoonweg enig". Tante kon dit alleen maar beamen. Ralph moest een stukje lopen en de beide dames vonden dit een prachtig gezicht.
Ondertussen was Annemiek ook weer de kamer ingekomen met de kinderstoel en keek ook eens glimlachend naar Ralph. "Wat ben je al een grote jongen" zei ze terwijl ze het niet na kon laten om even over de voorkant van de luier te wrijven om te voelen naar de luier van Ralph. "Ben je nog een grote jongen? Of heb je al een plasje gedaan in je luier?" Vroeg ze aan de jongen. Ralph wist niet meer waar hij kijken moest hij voelde zich diep en diep ongelukkig. Maar de dames hadden duidelijk plezier in het spel wat ze aan het spelen waren.
"Het is nog een grote jongen" zei Annemiek tegen de jongen terwijl ze zijn stropdasje streelde en Ralph kleurde tot ver achter zijn oren, dit tot groot plezier van de dames.
De kinderstoel werd op een prominente plaats in de kamer gezet. "Weten jullie wat me nu een leuk idee lijkt?", zei Annemiek, "Om Ralph in zijn kinderstoel te laten zitten en hem dan te voeren". Tante vond dit een heel goed idee, want het was ook wel weer tijd voor Ralph om wat te eten.
"Weet je," zei tante, "Als ik Ralph zijn fruithapje nu klaarmaak, en jij helpt de kleine even in zijn kinderstoel en doet hem alvast zijn slabbetje voor, dan mag jij hem zo voeren". Ralph werd door Annemiek naar de kinderstoel geleid en zette de jongen in de kinderstoel. Hierna deed ze de jongen een babytuigje aan. "Stel je voor dat je uit je stoel valt, en je bezeert je. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben".
Tante kwam binnen met het fruithapje en een slabbetje. "Oh" riep Annemiek verheugd, "zal ik hem voeren?" En begon met Ralph zijn slabbetje voor te binden. Annemiek pakte het fruithapje over van tante en vol enthousiasme begon ze Ralph te voeren. "tjoeke, tjoeke, tjoeke, daar komt het treintje, mondje open" en ze gaf Ralph een lepel van het fruithapje. De drie vrouwen genoten van de situatie: een grote baby in de kinderstoel en gevoerd worden.
Ondertussen werd Ralph ook door zijn haar gewreven door Annemiek. "Toch is het vervelend voor dit jongetje" zei ze.
"Wat is er vervelend voor dat jongetje?" tante herhaalde de zin die Annemiek had uitgesproken.
"Nou," zei Annemiek, "moet je dat haar zien, het hangt helemaal voor zijn oogjes. Dat zal Ralphje toch vreselijk irriteren."
"Tja," zei tante, "toen ik hem vanochtend uit zijn badje haalde en zijn haren kamde kwamen er ook een paar traantjes." Terwijl ze dit zei streek ze even met haar hand over de wang van de jongen die angstig de gebeurtenissen afwachtte.
(deel 1)
Ralph is een hele stoere jongen van 16 jaar, geinteresseerd in eigenlijk een heleboel dingen, maar vooral sport. Met zijn scooter raast hij altijd door de straten als hij van school komt. Aangezien zijn ouders in zaken doen zijn ze vaak op reis en moet een werkster het huis schoon houden. Deze vrouw maakt regelmatig Ralph’s kamer schoon en strijkt zijn overhemden. Ook raapt ze zijn stropdassen bij elkaar en hangt ze netjes op als Ralph ze weer eens door zijn kamer heeft laten slingeren. Hij had een hele collectie van die dassen met Disneyfiguren erop of Luney Tunes erop, maar ook gestreepte en effen exemplaren. De laatste paar keren had de vrouw iets ontdekt. Bij het opmaken van Ralph’s bed had ze gemerkt dat Ralph zijn bed soms nat was, hij had in bed geplast. Een andere keer merkte ze dat hij een natte droom had gehad, zijn bed was kleverig. Ralph kwam die middag thuis zette zijn helm in de kast. Hij liep naar boven om zijn bed te verschonen maar zag dat hij droge lakens en een droog matras had. Hij hoopte dat de werkster niets gemerkt had. De volgende dag wilde hij zijn bed weer verschonen maar dat was al niet meer nodig want dat was al gedaan. De werkster moest het gemerkt hebben en schaamde zich rot. Na een paar weken werd Ralph gevraagd om eens een keer bij deze "werkster" op visite te komen. Ralph voelde zich erg opgelaten bij het idee, want wat zou ze zeggen?
Hij probeerde de boot een beetje af te houden maar dit wilde niet lukken. Dus uiteindelijk op een vrijdagavond ging hij er naar toe. Hij had zijn donkerblauwe overhemd aangedaan met een gele stropdas waar Donald Duckkopjes op stonden die hij lekker strak hield door een pin, achter de stropdas door zijn boordje te steken. Vooraf had hij een mooie bos bloemen gekocht, een mooi zoenoffer dacht hij.
Hij zette zijn scooter op de standaard voor het huis van de werkster en nam zijn helm en de bos bloemen mee naar de voordeur. De deur werd opengedaan en hij mocht naar binnen. Zijn jas hing hij aan de kapstok en hij kwam de huiskamer binnen. Daar werd hem een plaatsje op de bank gewezen er werd koffie ingeschonken en er werd wat gepraat over niets eigenlijk.
Toen kwam de vrouw naar Ralph streelde zijn stropdas zacht en zei: "Ik wil dat je het weekend hier blijft". En voor dat de jongen er eigenlijk erg in had begon de vrouw hem uit te kleden. Ze begon de boordpin los te draaien en deed hem zijn stropdas af. Hierna knoopte ze zijn overhemd los en ondertussen zei ze: "Aan grote jongens die nog in hun bed plassen heb ik een hekel, en ik heb voor jouw wat heel speciaals in gedachten".
Ralph stribbelde behoorlijk tegen maar het enige wat hij bereikte was een paar harde klappen voor zijn billen. De vrouw was sterk, ondervond Ralph, en hij kon hier niet tegen op. "Niet doorgaan," zei ze, "want anders krijg je nog een pak voor je blote billen ook, begrepen!"
Zijn Nike sportschoenen werden uitgedaan en zelfs zijn sokken en binnen een mum van tijd stond Ralph totaal naakt voor de vrouw. Hij bloosde want hij was toch een stoere 16 jarige jongen maar deze vrouw had hem helemaal in haar macht. Ze nam hem bij de hand en begeleidde de jongen naar de slaapkamer. Hier kreeg hij de schrik van zijn leven, want de kamer was ingericht als babykamer. De vrouw gaf Ralph nog een tik voor zijn blote kont en gebaarde te gaan zitten en vlug. Wat de vrouw aanwees was een commode. Hij ging er op zitten en zag dat de vrouw allerlei attributen pakte die hem deden verstenen van angst. Ze pakte babyzalf, babypoeder, dikke luiers, plastic broekjes, rompers en een babypyjama.
De vrouw kwam naar Ralph en een beetje hardhandig drukte ze hem op zijn rug. Hierna pakte ze hem bij zijn enkels, tilde zo zijn billen omhoog en begon deze in te smeren met babyzalf. "Morgen zullen we je van dat schaamhaar afhelpen. Dat is beter voor de hygiene". Hierna werd Ralph rijkelijk bestrooid met babypoeder en toen hoe verschrikkelijk: hij voelde hoe er een dikke luier onder zijn billen werd geschoven. De luier werd tussen zijn benen door getrokken en verschrikkelijk vast aangespeld. De luier zat zo strak om zijn buik dat hij moeite had met ademhalen en dat zelfs zijn buikje een beetje zeer deed.
De vrouw hielp Ralph met zitten. Maar de luier was zo dik dat hij het gevoel had op een kussentje te zitten en hierdoor kon hij moeilijk evenwicht vinden en bewaren. Hij voelde zich machteloos. De vrouw zei tegen Ralph: "Kom even meewerken jongen," en tilde hem van de commode af. Hij stond een beetje wankel door de dikte van de luier, en hij kon zijn benen niet goed bij elkaar krijgen en stond daardoor een beetje onvast op zijn benen.
"Eerst het ene voetje dan het andere voetje." Ralph wist niet meer hoe hij het had dat hij zo instructies kreeg om in een plastic broekje te stappen. De vrouw haalde het broekje op en controleerde of het goed over de luier van Ralph zat en dat de luier niet onder het broekje uitkwam. Hierna hielp ze de jongen in zijn luierpakje maakte zijn knoopjes dicht en trok de pyjama aan.
Ze nam de jongen weer mee naar de woonkamer waar hij even zoet mocht spelen met blokken en lego. Ondertussen ging de vrouw een flesje warm maken. De vrouw kwam binnen en riep dat Ralph moest komen. Hij werd op schoot genomen er werd hem een slabbetje voor gebonden en hij moest zoet zijn flesje leegdrinken. De vrouw keek hem eens aan en woelde een beetje door zijn haren. "Hier moeten we ook maar eens iets aan doen," zei ze, "Als je je flesje leeg hebt zullen we even je haartjes knippen, zodat je op een echt peutertje gaat lijken". De schrik zat er nu goed in bij de jongen. Misschien dacht hij dat dit een boze droom was, maar helaas.
Toen Ralph zijn flesje leeg had gedronken werd hij op zijn rug geklopt en toen hij eindelijk begreep dat hij een boertje moest laten, deed de vrouw hem zijn slabbetje af en maakte zijn mond schoon. Hierna voelde ze eens bij de jongen aan de voorkant van de luier en vroeg: "Ben je nog droog?" Ralph had een plas in zijn luier gedaan, want wat moest hij anders? Hij kon wel door de grond zakken van schaamte.
Hij kreeg een standje voor zijn natte broek en een paar klappen voor zijn dikke luier. Daarna werd hij aan het handje meegenomen naar de keuken en werd in een hoge kinderstoel gezet. Hierna werd zijn haar geknipt en hij kreeg een kleuterkapsel aangemeten. Ralph begon hierop te huilen wat het er nu helemaal niet beter op maakte. Voor straf moest hij in de hoek staan. Een kwartier kan dan heel lang duren. Daarna werd weer bij zijn hand genomen en meegenomen naar de kinderkamer.
Hier werd hij uitgekleed en Ralph stribbelde een beetje tegen, de vrouw werd nu een beetje boos en nadat ze de luier had afgedaan liep hij weer een paar rake klappen op tegen zijn blote billen. De klappen kwamen zo hard aan dat zijn billen behoorlijk rood begonnen te kleuren.
Hij werd opgetild en met zijn blote bips op de commode gezet. Hij moest weer gaan liggen en nu werd hij gereed gemaakt voor bed. Hij kreeg een dikke nachtluier aan, zijn plastic broekje werd om hoog gehaald en zijn rompertje werd weer tussen zijn benen vastgezet. En die verschrikkelijke babypyjama werd hem weer aangetrokken. Ralph werd even geknuffeld maar daar wilde de jongen niets van weten: hij wilde naar huis!
Maar daar wilde de vrouw weer niets van weten, hij moest eerst zijn lesje maar eens leren. Hij werd naar een kinderbedje geleid, werd in een slaapzak gestopt en hij kon toen geen kant meer uit. Ralph huilde zich in slaap, de vrouw had als troost een beertje bij hem in bed gedaan en uiteindelijk viel hij toch in slaap.
Hoofdstuk 2
De volgende ochtend was Ralph al vroeg wakker en hij begon zich een beetje de ernst van de situatie te realiseren. Hij keek nu eens rond in de kamer en voelde eens aan zijn pyjama. Hij herinnerde zich alles en meeste angst was nu toch wat het vervolg op de vorige avond zou worden. Hij voelde ook eens aan zijn luier en kwam er beschaamd achter dat hij een natte luier had. Dit was dan wel niet de eerste keer dat hem dit overkwam maar de situatie waarin hij zich nu bevond was wel volslagen nieuw.
Hij lag in een kinderledikantje in een vreemd huis bij nota bene de werkster die ZIJN huis schoonhield, die hij opdracht gaf zo en zo wil ik dat je dit en dat doet en nu was hij overgeleverd aan haar! Aangekleed als een hulpeloze baby en ook nog, helemaal als ramp, een natte broek!
Daar ging de deur open en zijn werkster kwam binnen de kamer in. "Zo Ralph," zei ze, "Ik zal meteen maar de spelregels uitleggen, ik ben erachter gekomen dat je nog in bed plast en wil je hier wel bij helpen om er vanaf te komen". Ze vertelde verder: "Ik wil dat doen via de zogenaamde.g. regressiemethode. Ik ga je helemaal terugvoeren naar je babytijd en opvoeden tot een jongetje wat niet meer in zijn bedje en broekje plast." De toon stond Ralph in het geheel niet aan, maar hij besloot zich toch maar over te geven. Ralph wilde nog wel een beetje tegensputteren maar hij had de kracht niet meer, zijn weerstand was gebroken.
"Allereerst wil ik dat je me aanspreekt met tante, heb je dat goed begrepen?" En onderwijl ze dit tegen de jongen zei hield ze haar hand onder zijn kin en met de andere zwaaide ze met haar vinger. "Nou," zei ze, "geef eens antwoord".
"Ja tante, ik heb het begrepen." zei de jongen schuchter. Hij werd losgemaakt uit zijn ledikantje en werd uit bed geholpen.
"Zo. Laat nu maar eens zien hoe een grote jongen je nog bent". En onderwijl voelde ze bij de jongen aan zijn pyjamabroek naar de voorkant van zijn luier. Ralph kon wel door de grond gaan van schaamte en wist zich ook totaal geen houding te geven. Daar stond hij dan, dacht hij, voor zijn werkster die hij een standje kon geven als hij vond dat het niet genoeg opgeruimd was of schoongemaakt was. Gekleed in een dikke luier, plastic broek, romper en een babypyjama. En als ramp hij had zijn luier ook niet droog weten te houden.
"Draai je maar eens om!" zei zijn tante en ondertussen maakte ze de ritssluiting los van zijn pyjama. Hij moest uit zijn pyjama stappen en daar stond hij alleen in zijn rompertje en een hele dikke natte luier.
"We zullen onze kleine vent eens lekker in bad doen." Ondertussen ging ze verder met het uitkleden van Ralph en hij ervaarde dit als zeer vernederend. Het pakje werd ook losgemaakt en uitgetrokken en hierna werd hij verlost van zijn natte luier. Ralph schaamde zich wezenloos!
"Zo jongetje, kom maar mee" zei tante en Ralph liep verdoofd in zijn blootje achter haar aan. "Gaan we fijn de kleine jongen wassen". En ondertussen liet ze het bad vollopen voor Ralph. Het water werd gecontroleerd of het niet te heet was. "Kom maar", zei tante en hielp Ralph in het bad. "Gaan we je even lekker wassen, jij lekker klein manneke van me." En ondertussen zeepte ze Ralph helemaal in, waste zijn haren met babyshampoo zodat het niet zijn oogjes zeer zou doen.
"Ga nu maar eens staan kereltje." Ze hielp Ralph overeind. "Gaan we even dat kleine piemeltje van je wassen." Nu was Ralph helaas niet al te groot geschapen maar om dat er zo bij hem in te wrijven ervaarde de jongen helemaal als vernederend.
"Zo", zei ze, "Dat kleine stoute plassertje gaan we ook even wassen". En Ralph stond er als verloren bij. Hierna mocht Ralph uit bad komen en werd afgedroogd. Hierna werd hij weer teruggeleid naar de babykamer en moest weer op de commode gaan liggen.
"Zo." zei tante, terwijl ze Ralph’s onderbuik in begon te zepen met scheerschuim, "nu gaan we eerst eens je schaamhaartjes weghalen zodat je een echt klein kereltje wordt". Ze wreef Ralph’s onderbuik goed in met scheerzeep en begon heel secuur al zijn schaamhaar te verwijderen. Niet dat ze erg veel werk had, want Ralph was niet zo behaard maar alle haartjes werden verwijderd. Af en toe keek Ralph naar de verrichtingen van zijn "tante" en liet haar maar begaan. "Zo klaar" zei tante: "nu gaan we je lekker inwrijven met babylotion dan ga je zo lekker ruiken". En ze smeerde de jongen heerlijk in met lotion. Ralph rilde van nijd en angst en afschuw. Hij voelde zich zo klein, de hele behandeling was zo vernederend voor hem. Nu begon ze ook nog een keer allerlei geluidjes te maken net wat je met baby's doet.
"Oh", zei tante, "Wat hebben we daar weer een lekker schoon Ralphje" en kietelde de jongen eens over zijn buik en borst en kneep even speels in zijn balletjes, die strak tegen zijn lichaam zaten. "Wil je niet lekker met je beentjes spartelen? Nou spartel dan eens, of wil je een pak voor je billen? Reken maar dat je dan gaat spartelen. Vooruit! Net als een klein baby'tje spartelen, omhoog die beentjes van je". Bij Ralph sloeg nu de paniek een beetje toe en aarzelend begon hij te spartelen.
"Goed zo" zei tante "En kan je ook geluidjes maken?" En tante deed ook nog een beetje voor wat ze bedoelde. En van narigheid en ellende begon Ralph te huilen. "Oh oh oh oh" zei tante, "krijgt mijn kleine mannetje het dan zo koud of heb je honger? We gaan je lekker als een babyjongetje aankleden" zei tante terwijl ze nog eens zacht in zijn balletjes kneep. Ze pakte een dikke luier en tilde Ralph net als bij een baby op. Ze lichtte Ralph’s bips bij zijn enkels omhoog en voorzag die rijkelijk van zalf en talkpoeder. En onder het zeggen van allerlei lieve woordjes werd Ralph strak in de luier gespeld.
"Zo", zei tante, terwijl ze de jongen aankeek. Ralph wist zich geen raad. Hij voelde weer een dikke luier die met vier grote luierspelden heel strak was vastgezet en zelfs zo strak dat het een beetje knelde bij zijn buikje.
"Nu krijgt ons grote knulletje ook een mooi luierbroekje aan, zodat als er een plasje in je luier komt het niet gaat doorlekken". En ze liet Ralph een luierbroekje zien gemaakt van blauw plastic en voorzien van drukknopen. Weer werd Ralph een beetje opgelicht en het broekje werd bij Ralph onder zijn bips geschoven, tussen zijn benen doorgetrokken en de drukknoopjes werden vast geklikt.
Aan het getrek en gesjor aan Ralph begreep de jongen dat hij nu overeind moest komen van de commode. Maar het staan ging hem niet makkelijk af: de luier zat dik tussen zijn beentjes en hij had moeite om zijn evenwicht te bewaren. Tante merkte dit en zei tegen de jongen "Wat wordt Ralphje al groot, zo alleen staan" en wreef hem over zijn dikke luierkontje als beloning. Ralph haatte het gevoel en vooral het gevoel dat het hem gaf om als een kleuter, nee zelfs kleiner, te moeten gedragen en ook zo behandeld te worden.
Nu kwam tante op hem af met een plastic tas van een babywinkel "Kijk eens wat ik hier heb, een mooi overhemdje en een heel lief babystropdasje met Nijntje erop!". Ralph keek er eens naar en de tranen schoten in zijn ogen.
"Wat zal je dat leuk staan, het is speciaal voor babyjongetjes!" zei ze. Het stropdasje was een perfecte kopie van een babyluierpakje maar gemaakt van zijde zodat het dasje glansde. "Maar eerst zal ik even je luier controleren jongetje" en ondertussen tastte tante bij de jongen zijn plastiek broekje af om te controleren of alles van de luier goed onder het broekje zat. Waar nodig drukte ze de luier onder het broekje. "Want," zei ze, "als je aanstonds een plasje doet moet het natuurlijk niet zo zijn dat het kan gaan lekken".
Nu deed tante Ralph zijn mooie overhemdje aan en de jongen stond er als verloren bij. En tante, die hoe langer hoe meer in haar rol opging als kinderverzorgster, knoopte het dasje en deed de boordpin door het boordje.
"Het wordt een prachtige dag, heerlijk weer voor jongetjes van jouw leeftijd om in de tuin te spelen" zei tante onder het aankleden door. "En kijk eens wat tante nog een mooi broekje voor je heeft gemaakt?" En ze liet de jongen een ouderwets pofbroekje met de afbeelding van Nijntje erop zien. Het broekje had het model luierbroekje maar dan iets groter met een frontje en schouderbandjes, van lichtblauwe stof. "Een echte stoere jongensbroek vindt je niet Ralph?" Zei tante zonder het antwoord van de jongen af te wachten gebaarde ze hem in het broekje te stappen. Ralph stapte in het broekje en tante haalde het op.
"Zo," zei ze, "even je schouderbandjes goed doen en je stropdasje er overheen doen, anders zie je hem haast niet. Kijk eens, oh knulletje, wat zie je er schattig uit" kirde ze. En ondertussen plukte ze hier en daar aan het broekje en wreef eens even over zijn dikke luierkontje. Ralph kon zich toen niet meer inhouden, aangekleed als een peuter en zo vernederd en overheerst worden door zijn werkster, hij spoog vuur en wilde haar aanvallen. Maar jammer genoeg voor de jongen was de vrouw bedreven in vechtsport en al heel gauw moest de jongen huilend het onderspit delven. Het werd er allemaal niet beter op.
"Ralph!" zei tante. "Ik waarschuw niet graag en dit is de tweede keer en de laatste: gedraag je, want anders zwaait er wat voor je!" Ralph kreeg het te kwaad en begon te huilen, hij begreep het allemaal niet goed. Tante zag ook wel dat ze de jongen een beetje te hard had aan gepakt en begon hem te troosten.
"Ja" zei tante, terwijl ze door zijn haar streek. "Als kleine jongetjes niet willen luisteren moeten ze maar voelen." Ze pakte de jongen bij zijn hand en nam hem mee naar beneden. Ralph voelde heel duidelijk tijdens het lopen dat hij een luier om had, zo dik en zo vernederend. Ze kwamen in de gang langs een grote passpiegel.
"Ralph kijk eens hoe je eruit ziet" zei tante. En Ralph bekeek zich goed. Daar stond hij dan: een grote jongen aangekleed als een peuter met een stropdasje om. Een dikke opvallende luier en tot overmaat een lichtblauw pofbroekje. Hij plukte ook eens aan dat broekje en wreef eens over de voorkant van de luier misschien wordt het dan wat minder dik en valt het wat minder op. Hij voelde zich helemaal niet op zijn gemak en die achterkant van hem: wat een dikke kont! Vroeger zou je zeggen een kippekontje, maar Ralph zijn billen waren zo dik ingepakt en Ralph haatte het gevoel.
"Nou," zei tante, "zie je er niet leuk uit. Misschien gaan we straks ook wel gezellig met zijn tweeen boodschapjes doen. Lijkt je dat niet leuk?" Ralph rilde bij de gedachte. "Maar eerst gaan we fijn ontbijten, tante zal een lekker flesje voor je maken en je krijgt een fijn bordje Brinta". Ze keek Ralph stralend aan. Ralph stond nog steeds een beetje onhandig aan zijn luier te plukken.
Ralph werd weer bij zijn handje gepakt en meegenomen naar beneden. Er werd hem een plekje in de kamer aangewezen en daar moest hij maar even fijn, zoet gaan spelen. Er lag een groot speelkleed op de grond en er stond een grote doos met blokken, poppen, auto's.
"Nou ga maar zitten mannetje." zei Tante tegen hem en deed even voor wat er van hem werd verwacht. "Kijk zo moet je spelen met dat leuke speelgoed" Ralph moest wijdbeens gaan zitten want de luier zat behoorlijk in de weg, hij kon nog geen eens zijn benen bij elkaar doen.
"Zullen we meteen eens kijken hoe het met je luier staat." Zei tante tegen de jongen en streek meteen tussen zijn benen. "Oh, wat ben jij nog een grote Ralph, helemaal nog een droge broek". Ze streek Ralph even door zijn haren zei tegen hem: "Ga maar even zoet spelen dan zal tante ontbijt voor je maken".
Ralph keek eens even naar het speelgoed en begon met zijn blokken te spelen en ging hier helemaal in op hij merkte ook niet op dat tante vanaf de bank naar de verrichtingen van Ralph aan het kijken was. Tante keek met grote belangstelling naar de jongen en vond hem er zo leuk uitzien. Tja hij had zijn lengte een beetje tegen maar in zijn "outfit" zag hij eruit om op te vreten!! Lekker aangekleed in een dikke luier en hem zo ver hebben gekregen dat hij zo aangekleed beneden in de woonkamer aan het spelen is. Ergens wilde ze hem nog kleiner hebben. Nu had Ralph dan wel een luier om en babykleding aan maar het zou toch veel leuker wezen als hij zich ook als een baby ging gedragen.
Tante ging naar de keuken en maakte voor Ralph een flesje klaar. Ze kwam binnen en riep Ralph. Ralph liep op haar toe en ze zei tegen de jongen: "Kom maar knulletje van me, op schoot!". Ralph ging een beetje verlegen bij tante op schoot zitten en tante genoot hier zichtbaar van. Ze had de hele situatie goed onder controle. Ze bond de jongen een slabbetje voor en drukte de jongen lekker tegen zich aan, net als een baby. Ze voelde de warmte van de jongen.
"Kijk eens wat ik hier voor je heb?" zei tante met een glunderend gezicht en liet de jongen het flesje zien. "Helemaal voor mijn kleine lieve Ralph", en liet de jongen drinken. Ondertussen knuffelde ze de jongen wreef hem zachtjes over zijn wang en fluisterde allerlei lieve woordjes in zijn oor. Ralph kwijlde een beetje en tante veegde zijn gezicht schoon met het slabbetje. "Stouterd." zei ze tegen hem. "Je moet niet zo gulzig drinken, anders krijg je de hik".
Ralph voelde zich diep ongelukkig en tot overmaat van ramp moest hij ook nodig een plas doen. En kon het bijna niet meer binnenhouden, zijn blaas knapte bijna. Hij begon een beetje te wiebelen en plots liet hij zijn plasje in zijn luier lopen. Wat een opluchting. Tante merkte natuurlijk dat er iets aan de hand was met Ralph en voelde ook op haar schoot de warmte van Ralph zijn plasje en merkte ook zijn gelaatsuitdrukking op die heel onrustig werd.
Ze knuffelde Ralph eens lekker gaf hem en paar kusjes op zijn wangen en draaide hem om en klopte de jongen op zijn rug voor zijn boertje. Ralph die behoorlijk moe geworden was van het drinken werd een beetje slaperig. Tante nam de jongen weer goed op schoot en hield hem stevig vast zoals je dat ook bij een klein kind doet en ze trok Ralph wat omhoog. Dit deed ze door haar hand bij Ralph tussen zijn benen te doen en het iets omhoog te trekken. Zo werd de jongen er helemaal aan herinnerd dat hij nat was.
Het was voor Ralph een hele vernederende situatie maar hij begon zich te schikken in zijn lot al ging het niet van harte. Tante voelde eens goed bij Ralph en tastte ook onder zijn broekje in zijn luier. En merkte ook op dat Ralph wat slaperig werd. "Och lekker klein honneponnetje van me," kirde tante, "Moet je zo slaapjes doen ben je zo moe ventje". Ze tilde Ralph op en liep met hem naar Ralph’s babykamer en stopte hem lekker in zijn ledikantje. Ralph lag op zijn rug en met zijn beentjes wijd zodat de luier heel goed zichtbaar was.
Ze deed de jongen een speentje in zijn mond, legde een teddybeer in zijn armen en aaide de jongen nog even over zijn buik en zijn wangen en stopte hem toen lekker in.
Ralph droomde zoete dromen. Hij gleed zo in een diepe slaap terwijl hij nog werd ingestopt door tante. Toen tante hier mee klaar was keek ze nog eens naar de jongen gaf hem een kus op zijn voorhoofd aaide hem nog eens over zijn wangen, sloot de gordijnen en liet de jongen en uurtje alleen.
Tante ging weer naar beneden en zat op de bank met een kopje koffie en overdacht de situatie. Ze was een wat oudere vrouw geworden en hield veel van kinderen, maar jammergenoeg was het nooit zover gekomen dat ze die ene persoon tegen was gekomen om het leven verder mee te delen. Zodoende was ze ook kinderloos gebleven. Maar nu had ze een echt baby'tje boven te slapen. En was hier heel verguld mee. Het was een geschenk uit de hemel om voor dit kereltje te zorgen. Hij was dan wel wat groot maar een schat van een jongen.
Hoofdstuk 3
Ondertussen was Ralph wakker geworden en begon hij te huilen. Hij had nu een zaadlozing gehad in zijn luier en was nodig toe aan een verschoning. Tante kwam de babykamer en liep op Ralph af en begon hem een beetje te troosten.
"Wat is er dan met mijn kleine mannetje?" ze ze terwijl ze Ralph’s dekens wegtrok. "Heeft het jongetje dan zoveel verdriet?" Toen ze zag ze wat er aan de hand was: de luier van Ralph had zelfs een beetje gelekt en er was een hele kleverige plek in het laken.
"Och," zei tante, "Is daar het verdriet voor". Ze haalde de jongen eens lekker aan. "Daar gaan we wat aan doen hoor schatje van me." zei ze, tilde hem uit zijn bedje en droeg hem naar de commode. Ralph was helemaal in tranen: die vervelende kleverige luier ook. Toen Ralph op de commode lag en ze hem begon uit te kleden, was Ralph aan het spartelen met zijn beentjes en armpjes. Tante was zelfs bang dat hij van de commode af zou vallen.
Tante maakte het broekje van Ralph los en trok het hem uit. En gaf Ralph onderwijl allerlei lieve woordjes. De jongen liet het gelaten over zich heen komen. Nu was ze toe aan het luierpakje en ze maakte de drukknoopjes los, lichtte Ralph een beetje omhoog en schoof daarbij het pakje helemaal onder zijn billetjes weg. Toe maakte tante het plastic broekje los en maakte de luier open. “O je hebt een zaadlozing gehad, ondeugende jongen!” riep ze terwijl de jongen bloosde tot achter zijn oren. Zijn piemel was nog stijf en zijn eikel was nog wit van het sperma. Ze pakte een washandje en maakte Ralph’s piemeltje en zijn andere delen schoon. Ondertussen gaf ze Ralph een speentje in zijn mond en Ralph werd een beetje rustiger. Hierna smeerde tante de billen van Ralph in met lotion en poederde zijn billen met babypoeder. Hierna deed ze de jongen een schone dikke luier om en voorzag hem van een schone plastic broek. Ze kleedde Ralph verder aan en nam hem weer mee naar beneden.
Ralph liet het allemaal gebeuren en voelde zich wat prettiger na zijn verschoning. Hij werd weer op zijn speelkleed gelegd op zijn rug en tante ging aan haar eigen werk. Want onderhand had ze toch een behoorlijke was gekregen van de jongen. Een nat laken en natuurlijk ook zijn natte luiers, die gespoeld en gewassen moesten worden.
Ondertussen lag Ralph in de kamer de hele situatie te overdenken. Het leek wel of hij was gehypnotiseerd. Hij lag daar in de kamer met een speentje in zijn mond die hij nog gebruikte ook: hij hoorde het geluid wat hij maakte tijdens het sabbelen. Hij lag daar gekleed in een dikke luier en met een babyoverhemdje en stropdasje en gedroeg zich ook als een baby. Met verwondering en verbazing overdacht hij zijn eigen gedrag.
Plots ging de deurbel en hoorde Ralph stemmen. De deur ging open en hij hoorde vreemde stemmen die hij niet thuis kon brengen! Hij werd een beetje onrustig. Daar ging de deur open en de vriendin van de tante kwam binnen, en liep meteen op Ralph af. Ook zoals je met baby's praat deed de vriendin van tante dit ook.
"En hoe is het dan met mijn kleine mannetje?" Ralph moest zowaar een beetje lachen, die mevrouw stond zich daar een beetje uit te sloven voor hem. En hoe meer Ralph lachte hoe meer geluidjes de vrouw produceerde. Toen zag Ralph ook de andere persoon: het was een meisje! Nog iets jonger dan hij! Ralph deed zijn ogen even dicht, droomde hij dit of was het werkelijkheid?
Het meisje glimlachte naar de jongen en zei: "Oh, wat is dat een vreselijk lief jochie, hij ziet eruit om op te vreten." Ze ging naast hem op haar knieen zitten en streek hem over zijn wangen en door zijn haar. "Oh, wat een lief jongetje en wat heeft hij een leuk stropdasje om, met Nijntje! Maar zijn haar is veel te lang het hangt zo voor zijn ogen dat je die helemaal niet ziet! Gaan we fijn zo je haartjes knippen schatje van me, dan komen die mooie oogjes weer goed uit."
Tante en haar vriendin vonden dit een prima idee. "Oh", zei de vriendin van tante; "Het lijkt me dan ook een leuk idee om de kinderstoel te proberen die ik heb meegenomen, ik zal hem zo even pakken, hij ligt achterin de auto". Ralph begon een beetje te twijfelen aan z'n gehoor. Had hij het goed gehoord? Zijn haar knippen, en een kinderstoel?
Hoofdstuk 4
"Ik zal de kinderstoel wel even halen voor de kleine" zei Annemiek, de dochter van de vriendin van tante, en ze liep bijna huppelend de kamer uit. Ralph moest gaan staan en zich aan alle kanten laten bekijken.
"Oh," zei ze tegen tante, "wat een schattig mannetje zo, en hij kijkt zo verlegen." Ralph voelde zich ongemakkelijk en voelde nu duidelijk de dikke luier tussen zijn beentjes. Hij was zich er ook van bewust dat hij nog steeds een speentje in zijn mond had. De vriendin van tante kwam op Ralph af en begon een beetje aan het broekje van Ralph te plukken zodat het broekje wijd uit ging staan.
"En dit broekje," zei ze, "wat staat dat lief, die kleur het past precies bij zijn ogen." En ze wreef even over het dik ingepakte kontje van de jongen. "De luier komt ook zo goed tot zijn recht in dat broekje, het staat hem gewoonweg enig". Tante kon dit alleen maar beamen. Ralph moest een stukje lopen en de beide dames vonden dit een prachtig gezicht.
Ondertussen was Annemiek ook weer de kamer ingekomen met de kinderstoel en keek ook eens glimlachend naar Ralph. "Wat ben je al een grote jongen" zei ze terwijl ze het niet na kon laten om even over de voorkant van de luier te wrijven om te voelen naar de luier van Ralph. "Ben je nog een grote jongen? Of heb je al een plasje gedaan in je luier?" Vroeg ze aan de jongen. Ralph wist niet meer waar hij kijken moest hij voelde zich diep en diep ongelukkig. Maar de dames hadden duidelijk plezier in het spel wat ze aan het spelen waren.
"Het is nog een grote jongen" zei Annemiek tegen de jongen terwijl ze zijn stropdasje streelde en Ralph kleurde tot ver achter zijn oren, dit tot groot plezier van de dames.
De kinderstoel werd op een prominente plaats in de kamer gezet. "Weten jullie wat me nu een leuk idee lijkt?", zei Annemiek, "Om Ralph in zijn kinderstoel te laten zitten en hem dan te voeren". Tante vond dit een heel goed idee, want het was ook wel weer tijd voor Ralph om wat te eten.
"Weet je," zei tante, "Als ik Ralph zijn fruithapje nu klaarmaak, en jij helpt de kleine even in zijn kinderstoel en doet hem alvast zijn slabbetje voor, dan mag jij hem zo voeren". Ralph werd door Annemiek naar de kinderstoel geleid en zette de jongen in de kinderstoel. Hierna deed ze de jongen een babytuigje aan. "Stel je voor dat je uit je stoel valt, en je bezeert je. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben".
Tante kwam binnen met het fruithapje en een slabbetje. "Oh" riep Annemiek verheugd, "zal ik hem voeren?" En begon met Ralph zijn slabbetje voor te binden. Annemiek pakte het fruithapje over van tante en vol enthousiasme begon ze Ralph te voeren. "tjoeke, tjoeke, tjoeke, daar komt het treintje, mondje open" en ze gaf Ralph een lepel van het fruithapje. De drie vrouwen genoten van de situatie: een grote baby in de kinderstoel en gevoerd worden.
Ondertussen werd Ralph ook door zijn haar gewreven door Annemiek. "Toch is het vervelend voor dit jongetje" zei ze.
"Wat is er vervelend voor dat jongetje?" tante herhaalde de zin die Annemiek had uitgesproken.
"Nou," zei Annemiek, "moet je dat haar zien, het hangt helemaal voor zijn oogjes. Dat zal Ralphje toch vreselijk irriteren."
"Tja," zei tante, "toen ik hem vanochtend uit zijn badje haalde en zijn haren kamde kwamen er ook een paar traantjes." Terwijl ze dit zei streek ze even met haar hand over de wang van de jongen die angstig de gebeurtenissen afwachtte.