geschreven door: David
Mijn vriend Willem vroeg me om een half jaar lang 'de honneurs waar te nemen' zoals hij het zei. Dat betekende dat ik mijn werk voor een half jaar mocht uitvoeren vanuit zijn ruime villa, niet ver van het centrum van de stad, maar tegelijk in een ware oase van rust, vanwege de grote beschutte tuin. Het gebouw dateerde van het begin van de vorig eeuw en was onlangs volledig gerestaureerd. De ruimten waren smaakvol ingericht en het hele pand bezat minstens 25 vertrekken. Het huis stond een half jaar tot mijn beschikking, totdat Willem terug zou komen van zijn werkopdracht in Londen. Dat zou nog zeker vijf maanden duren.
Ik gebruikte Willem's huis vooral als permanente verblijfplaats tijdens mijn werkopdrachten. Als freelance-schrijver was ik minder gebonden aan een locatie dan de meeste mensen. Bovendien zaten mijn klanten, meestal grote bedrijven, in de stad, zodat ik 'mijn' villa met een gerust hart kon voorzien met alle benodigdheden voor een schrijver: En goede computer en een inspirerende omgeving in de vorm van wat tijdschriften en een stapel CD's.
In de weekenden werd het huis soms ook gebruikt door Willem's jongere zus Silvy. Ze studeerde iets universitairs en woonde door de week ongeveer naast de faculteit. In de weekenden kwam ze de provisiekast van Willem plunderen en languit op het gazon liggen. Ze was veel jonger dan Willem, hooguit een jaar of 20, en zag er fris uit. Geen zwoele verleidelijke dame maar een studentikoos bijdehandje met afwisselend een ponystaart en dan weer een vlechtje in haar donkerblonde haar. Ze was niet zo rijzig als Willem en compenseerde dat door op hoge blokhakken te lopen, waardoor ze altijd haar kont een stukje naar achter stak als ze liep. Ze had vrouwelijke lichaamsvormen. Een beetje rond aan alle kanten, maar niet te dik. Ik bedacht me dat ze daar op latere leeftijd aan zou moeten werken, want ze was in ieder geval niet broodmager.
Op donderdagavond, aan het begin van de zomer zat ik op het buitenterras van de enorme tuin. Die werd overigens zorgvuldig bijgehouden door een hoveniersbedrijf. Ik hoorde aan het gestommel dat Silvy dit weekend weer gebruik zou maken van het huis. Daar had ik niets op tegen, hoewel ik haar nooit echt gesproken had. We kwamen elkaar wel eens tegen in de keuken op de begane grond en dat was het wel. Ze kwam naar buiten gelopen en begroette me.
'Hoi' zei ik.
'Hoi' groette ze terug. Ze vertelde kort dat ze dit weekend vooral op de bank en misschien in de tuin op het gazon zou doorbrengen omdat ze een paar boeken moest lezen voor een literatuurvak dat ze volgde. Drie Nederlandstalige hoogvliegers, zoals ze het zelf noemde. Ik vertelde dat ik nog weinig om handen had, dat weekend, afgezien van een avondje voetbal kijken op zaterdag. Ze groette en verdween in het gigantische huis. Daar zouden overigens vier mensen een eigen leven kunnen leiden zonder elkaar regelmatiger te zien dan drie of vier keer per dag. Ik vroeg me af of ik haar dat weekend nog zou zien.
Ja dus. 's Avonds om een uur of acht vroeg ze of ik zin had om een biertje te gaan drinken op een terras. Verrast door het aanbod schoot ik mijn schoenen aan een liep met haar mee het tuinpad af.
'Driehonderd meter verder is een terras.' Zei ze. 'Daar kunnen we mooi de laatste zonnestralen van deze verloren werkdag oppikken'. We gingen zitten en bestelden een Belgisch biertje. Het verbaasde me dat ze mijn gezelschap kennelijk op prijs stelde. We verschilden tien jaar in leeftijd en leefden een totaal verschillend leven. Rustig keuvelend over haar studie gaf ze me de gelegenheid haar eens goed te onderzoeken. Ze was heel ontspannen in haar bewegingen. Met haar knalroze wielrenbroekje en ruimvallende bloes over een grijs topje zag ze er goed uit. Na het tweede biertje richtte ze zich op uit haar stoel toen ze plotseling weer ging zitten.
'Er is iets misgegaan' zei ze met een glimlach. 'Ik moest ontzettend nodig naar de WC dus wilde ik opstaan en toen schoot er zomaar iets in mijn broek, ben ik bang.'
'Dat is vervelend voor je. Zal ik even de auto halen, zodat je een beetje ongeschonden thuis kunt komen?', vroeg ik rustig. Ik stond verbaasd van mijn eigen praktische manier van denken. De situatie was in ieder geval ongebruikelijk. Ze dacht er even over na een knikte toen.
'Lijkt me wel het beste'. Ik keek voorzichtig naar haar broekje en zag een klein nattig plekje ter hoogte van haar kruis. Door de kleur van het wielrenbroekje viel het wel een beetje op, maar niemand om ons heen scheen acht op ons te slaan.
Ik liep terug naar het huis waar we beiden tijdelijk woonden en reed mijn oude volvootje naar het terras. Ze stond op het punt om af te rekenen met haar benen over elkaar geslagen. Nog steeds volkomen rustig onder de omstandigheden. Voor de zekerheid legde ik een krant op de passagiersstoel en ze kwam snel naast me zitten. Een sweater om haar middel geslagen. In de auto rook ik dat ze niet in haar broek had geplast.
'Gisteren heb ik iets verkeerd gegeten. Ik voelde me vanmiddag na de lunch al opgeblazen. Ik heb een beetje last van mijn darmen.' verklaarde ze.
'Vervelend voor je. Kan ik iets voor je doen?'
'Nee ik heb het wel vaker. Mijn darmen zijn gewoon gevoelig.'
Thuis aangekomen stapte ze snel naar haar kamer, nam een douche en kwam weer naast me zitten op het terras in de tuin. Het was schitterend weer geweest en de avond gloeide nog na. We zetten de avond nog wat voort en Silvy had iets anders aangetrokken. Een gebleekte spijkerbroek met een groen shirt. Haar haar hing los en ze schonk zichzelf een glas gin tonic in.
'Ik hoop maar dat ik alles gehad heb', zei ze. 'Het is verdomd vervelend om steeds te moeten bedenken of je ergens wel een plaats heb om je onderbroek te verwisselen.'
'Dan ben je bijna aan de WC gekluisterd', zei ik. Het leek me dat ze daar geen zin in zou hebben. 'Je zou kunnen overwegen om een wegwerpluier te dragen voor het geval het vannacht weer misgaat', stelde ik voor.
'Dat lijkt me een goed plan', zei ze, 'maar hoe kom ik daaraan?'
'Ik rij wel even langs een apotheek die nog open is en leg het probleem wel aan ze voor. Die hebben daar vast wel iets voor.' Ze stemde in.
'Vriendelijk dat je dat doet', zei ze.
Terug van de apotheek liet ik haar zien waar ik mee thuis was gekomen.
'Het was minder makkelijk dan ik dacht. Ik heb drie soorten meegenomen. Deze is speciaal voor 's nachts', zei ik, terwijl ik een pak incontinentiemateriaal omhoog hield.
'Volgens mij staan die enorm vreemd als je die als volwassene omdoet.' Bemerkte ze droogjes.
'Dat weet ik niet. Zou je moeten proberen, maar volgens mij lopen daar tienduizenden mensen in rond en ik denk dat het wel went.'
'Geef er maar een.' Ik maakte het pak open en gaf haar een luier. Hij zag er precies uit als de luiers die door baby's worden gedragen.
'Ziet er in ieder geval groot genoeg uit voor een ouder meisje zoals ik.' Zei ze en voor een moment leek ze een beetje gespannen. Silvy trok zich terug met het pak luiers en ik verdween uit de televisiekamer. Waar we elkaar hadden gesproken. Na ongeveer een kwartier hoorde ik haar door de keuken lopen dus vroeg ik haar of het een beetje gelukt was om de luier naar behoren weg te werken. Het was inmiddels half twaalf 's avonds.
'Ik ga toch zodadelijk naar bed dus ik heb maar niks meer aangetrokken. Bovendien zit m'n outfit in de wasmachine'. Ze kwam de woonkamer ingelopen, waar ik me in een grote leren stoel had verschanst om televisie te kijken.
'Zo'n luier werkt heel gemakkelijk', verklaarde ze. 'Gewoon twee kleefbandjes vastmaken en nog twee daarna om lekken bij je benen tegen te gaan. Staat me best goed vind je niet?' Ze ging voor me staan, hield haar lange T-shirt, dat over haar billen reikte, omhoog en liet me haar luier zien. De plotselinge confrontatie deed me naar adem happen en ik vroeg me af wat me bezielde om daar zo ongegeneerd te staan kijken naar een jonger zusje van een vriend. Ook al was ze een jaar of twintig. De luier stond haar geweldig en op z'n minst redelijk opwindend. De zachte luier zat haar als gegoten en deed haar billen en kruis helemaal niet zo massief lijken als je misschien zou verwachten. Alleen tussen haar benen vormde zich een ongemakkelijke prop als ze haar benen te dicht bij elkaar hield.
'Je moet een beetje wijdbeens lopen als je zo'n ding omhebt, maar voor de rest zit hij wel lekker. Ik weet in ieder geval zeker dat ik vannacht niet in mijn eigen viezigheid ga liggen rollen.' Ze was gaan zitten en ik zag hoe de elastieken pijpjes nauw aansloten op haar benen. Een opwindend gezicht bij een meisje van haar leeftijd.
'Hoe lang ben je van plan ze te blijven dragen?' vroeg ik haar met een stem waar ik even een kikker uit moest kuchen.
'Misschien tot morgenavond, maar dan zal het wel weer gaan. Het is gewoon buikloop. Daar doe je niks tegen.' Silvy dronk nog wat gin-tonic; keek wat mee naar de TV en ging daarna naar bed.
Die nacht schrok ik wakker van het gestommel op de gang. Het was bijna half vier zag ik op m'n wekker. Ik ging kijken wat er aan de hand was en tot m'n verbazing zag ik Silvy over de gang zwalken, op zoek naar iets op de muur. Een lichtschakelaar waarschijnlijk.
'Ha ben jij dat', zei ze. 'Ik zocht eigenlijk dat pak met luiers want er is iets misgegaan.' zei ze. Ze draaide zich om en ik zag dat ze inderdaad iets in haar luier had gepoept.
'Het is niet zoveel' zei ze. 'Kun je me even helpen met het een of ander?'.
'Natuurlijk', bromde ik. Het was duidelijk dat ze nog half in slaap was want ze plofte terug in haar eigen kamer neer op het bed. Ik kon zien hoe een beetje van haar ongelukje tegen de plastic bescherming van haar luier was gedrukt. Een lichtbruin schijnsel tegen het wit van het beschermende plastic. Gek genoeg voelde ik me behoorlijk opgewonden, maar verwierp alle perverse ideeën die in me opkwamen. Ik liep terug naar de kamer. Pakte een schone luier en nam voor de zekerheid het hele pak maar mee. Silvy lag inmiddels weer te slapen en ik vroeg me af hoe ze zo relaxed met alle gebeurtenissen van de afgelopen uren omging. Ze schaamde zich blijkbaar nergens voor.
'Kun jij het even doen', vroeg ze me. Ik zette haar in de badruimte. Trok haar incontinentieluier uit en stopte 'm in een plastic zak. Ze liet zich gedwee naar de douche voeren en afspoelen met lauwwarm water. Haar billen en buik waren stevig en rond, maar haar huid zat strak om haar spieren en vetkussentjes. Ze zag er heerlijk uit en draaide zich nog eens voor me in de douchecabine zodat ik haar billen goed schoon kon spoelen. Al die tijd keek ze me een beetje wazig aan.
'Sorry, ik ben hier gewoon te moe voor', zei ze krakerig. 'Bovendien doe jij het heel ontspannen en daar hou ik van.' Nadat ik haar had afgedroogd viel ze opnieuw achterover op bed. Ze hield een schone luier in haar hand en wenkte, ten teken dat ik 'm om moest doen. Ze maakte een bruggetje met haar lichaam zodat ik de achterkant van de schone wegwerpluier onder haar billen kon schuiven. Zelf trok ze 'm tussen haar benen door omhoog en rustig afwachtend keek ze vanuit een ooghoekje toe hoe ik de plastic hechtstripjes vastmaakte zodat het geheel toch weer strak om haar middel paste.
'Dank je,' zuchtte ze en ging daarop over in een diep geronk. Ik trok me terug in mijn eigen kamer en stond mezelf vijf minuten aan te kijken in de badspiegel van mijn eigen badkamer. Daarna glimlachte ik wat naar mezelf en viel, terug in bed, zelf ook snel in slaap.
De volgende ochtend liep ik door het huis en verzamelde de materialen die ik de dag ervoor had meegenomen van de apotheek en bracht ze naar de kamer waar Silvy lag te slapen. Uit de kamer klonk een geluid alsof ze net wakker werd, maar in werkelijkheid zat ze een kop thee te drinken in het raamkozijn.
'Ik kan me nauwelijks herinneren wat er vannacht allemaal gebeurd is, maar volgens mij ben ik je een bedankje verschuldigd.' zei ze glimlachend. Opnieuw geen enkel teken van schaamte of een opgelaten stemming. Ze vond het allemaal nogal amusant en ikzelf vond de situatie ongebruikelijk, maar het gaf geen reden tot ongerustheid. Intussen had ze een nieuwe luier aangetrokken en daarboven een makkelijk draagbare outfit. Een blauw topje onder een soort openhangend mannenoverhemd. Wat haar een brutale uitstraling gaf. Daaronder had ze een rokje aan dat de vormen van de luier bijna aan het oog onttrok. Ze zat met een opgetrokken been zodat ik haar luier zelf wel duidelijk kon zien.
'Weet je', zei ze 'Ik vind die luier wel lekker zitten. Ik ga eens kijken of ik het daar een dag in uithoudt.'
'Heb je nog last van je buikloop?' vroeg ik, want dat was eigenlijk de reden voor deze ongebruikelijke verkleedpartij.
'Nee, volgens mij gaat dat wel weer.' zei ze, 'maar vanmorgen liep ik door het huis en ik voelde dat ik moest plassen. Toen kreeg ik ineens gewoon zin om het te laten lopen. Dat kan ook heel gemakkelijk, want de luier beschermt je tegen ongelukjes. Toen ik mijn plasje liet lopen, merkte ik dat ik er opgewonden van werd om zo'n warme plas lekker tussen m'n benen te voelen. Daarna heb ik nog een tijdje rondgelopen in m'n natte luier. Ik denk dat het komt door de beschermende werking van de luier. Die maakt je ook letterlijk lui. Dat ontspant me enorm, terwijl het tegelijk een spannend gevoel is. Gek vind je niet?' Al die tijd stond ik in haar deuropening.
'Dat valt wel mee geloof ik, maar het dragen van een luier is volgens mij moeilijk te combineren met een gewone manier van kleden', zei ik tegen haar. 'Iedereen om je heen kan zien dat je een luier draagt denk ik.'
'Nou dat valt nogal mee', zei ze, terwijl ze rechtop ging staan. Je moet alleen proberen om je benen een beetje bij elkaar te houden, maar na een tijdje gaat dat steeds makkelijker'. Ze stond voor me en ze zag er vriendelijk en een beetje zonnig uit in het ochtendlicht. Ik bestudeerde haar billen, terwijl ze over haar schouder in een spiegel keek die op de muur was bevestigd over de volle lengte van haar kledingkast.
'Kun je 'm zien?', vroeg ze.
'Nauwelijks', zei ik en ik verbaasde me dat haar smalle taille de indruk wekte dat ze gewoon een onderbroek droeg. Alleen haar kont leek wat dikker, maar door het rokje werd dat goed gecamoufleerd. 'Je moet wel iets donkers dragen' zei ik en opnieuw verbaasde ik mezelf met mijn ironische ondertoon 'maar zoals je er nu bijloopt kun je makkelijk de deur opendoen voor een postpakketje ofzo'.
'Ik zou het nog wel een keertje in mijn luier willen doen', zei ze. 'Ik bedoel hetzelfde als vannacht, maar ik ben bang dat ik voorlopig niet meer hoef. Denk je dat Willem laxeermiddelen in huis heeft?'
'Daar heb ik geen idee van, maar ik zal eens voor je zoeken' beloofde ik haar. 'Vind je het echt zo lekker om het in je luier te laten lopen?'
'Ja, gewoon als soort experimentje een dagje als een soort baby door het huis lopen, maar tegelijk een echt dametje blijven', sprak ze met een opgewekt gezicht. 'Op alles wat je opwindt moet je op letten. Je kunt er enorm door opgeladen raken. Dit geeft ook een soort seksueel gevoel, maar tegelijk niet. In ieder geval geeft het een lekker gevoel en daar heb je wat aan. Kun je gemakkelijker prestaties leveren. Mensen die niks kunnen, maken niets mee. Mensen die veel voor elkaar krijgen laten zich inspireren door hun diepste verlangens. Als je daar ruimte voor maakt gaat het goed met je. Daarom wil ik lekker een dagje rondlopen in een luier en alles laten lopen waar ik zin in heb. Bovendien,' zo sloot ze af 'windt het jou enorm op, volgens mij'
'Eeeeeeeh, dat klopt', zei ik, 'maar hoezo vind jij dat belangrijk?' Ik voelde me een beetje in het nauw gedreven.
'Niet belangrijk maar wel leuk', zei ze.
Silvy deed precies zoals ze had gezegd. Ze bewoog zich door het huis in een incontinentieluier onder haar donkerblauwe rokje. Voor de zekerheid had ze er een neutrale witte damesonderbroek onder aangetrokken, die de ruimere contouren beperkte tot een wat dikke kont.
'Moest ik lenen van Willems vriendin trouwens', zei ze 'Die sloggy-modellen draag ik nooit'. Normaal gesproken liep ze op hoge blokhakken, dus viel haar ongebruikelijke outfit nauwelijks op, zolang ze niet met haar kont naar achter ging lopen. Voor mij was er natuurlijk meer te zien dan voor een toevallige passant. Ik wist wat ze droeg. Steeds als ze die dag in mijn buurt kwam, ging ze even met haar hand onder haar rokje alsof ze wilde laten controleren dat ze de luier nog steeds droeg. Ik kreeg daar over het algemeen direct een erectie van, maar probeerde dat zo min mogelijk te laten merken.
Terwijl ik met mijn laptop op schoot, op het terras zat van de zonovergoten tuin, kwam ze naar me toegewandeld. In haar linkerhand hield ze een boek van een groot Nederlands schrijver. Aan haar duim was te zien dat ze halverwege het boek was. In haar andere hand droeg ze een apothekersdoosje.
'Gevonden!' riep ze triomfantelijk. 'Volgens de bijsluiter mag je hier niet teveel van nemen, want dan raak je de controle over je darmfuncties voor dagen kwijt. Vandaar mijn overconsumptie.' zei ze lachend. 'Ik wil net zo lang rondlopen in een luier tot het me tegen gaat staan. Nou, voorlopig zit ik er nog wel een dagje aan vast, maar dat geeft niet zo veel want er zijn genoeg luiers op voorraad. En nu ga ik maar weer eens doen waar ik eigenlijk voor gekomen ben, want er moet nog een half boek gelezen worden door dit meisje', sprak ze zelfverzekerd.
Silvy ging een stukje verderop in de halfschaduw van een boom op een schapenvachtje liggen die ze uit de studeerkamer had gepikt, wist ik. Ze zette haar studentikoze brilletje op en begon te lezen.
Na een uur of twee stopte ik met werken en liep naar haar toe om te vragen of ze zin had in een kop koffie. Ze keek me verstrooid aan en blies een losgeslagen haar uit haar gezicht. Ik vroeg haar of ze geen last had van haar luier. Ze lag op haar rug met haar benen een klein stukje uit elkaar, zodat ze de luier het minst voelde drukken tegen haar benen.
'Om je de waarheid te zeggen lig ik hier in een soort staat van constante geilheid door die luier. Ik heb mezelf iedere twee uur een schone beloofd, maar dat is wel nodig ook. Ik weet niet hoe het komt maar ik wordt enorm geprikkeld door het idee dat ik hier lekker in m'n broekje mag plassen en poepen. Het plakt en glijdt heerlijk aan de onderkant van je lichaam. En dat terwijl je constant verzekerd ben van een veilig gevoel omdat je luier alles opvangt.' Ze sprak die woorden doodernstig uit en pas aan het eind van haar betoog zag ik een glimlach op haar gezicht.
'Ik weet nog steeds niet of je koffie wilt' zei ik haar.
'Ja, maar nu wordt het eerst wel tijd voor een schone luier, want ik ruik deze een beetje. Heb je zin om naar me te kijken terwijl ik me snel even verschoon?'. Mijn hart bonsde in mijn keel.
'Lijkt me geweldig', sprak ik naar waarheid.
'Dat is dan geregeld. Je moet me alleen beloven dat jij hoogstpersoonlijk na het wassen een nieuwe luier bij me omdoet op het schapenvachtje in de tuin.'
'Lijkt me ook geweldig', zei ik weer. Ze liep voor me uit het huis binnen en opnieuw viel het me op dat je echt moest weten dat ze een luier droeg, anders zou je niets merken. Haar proporties waren nu allerminst onaantrekkelijk en het leek zelfs dat ze met luier een lekkerder figuur had dan zonder, maar misschien wilde ik dat zelf graag denken.
Aangekomen in de badkamer ging ze op de grond zitten en maakte ze de kleefbandjes los van haar luier. Je kon wel goed zien dat de luier een tijdje gedragen was en dat er wat viezigheid inzat. Nadat ze op haar hurken boven de luier met een toiletpapiertje langs haar billen schuurde stapte ze onder de douche. De luier zag vies van de dunne poep en urine. De geur van frisse douchegel overstemde al snel de weeïge poep en plasgeur.
'Zou je m'n luier dicht kunnen vouwen en even in de plastic zak kunnen gooien?' vroeg ze. Voor mij begon het al routine te worden dacht ik terugdenkend aan afgelopen nacht. Vijf minuten nadat ze het huis was binnen gelopen stond ze aangekleed weer buiten aan de rand van de tuin. Een schone luier en een schone onderbroek van Willems vriendin beide losjes bungelend in haar hand.
'Dat luier wisselen kan dus heel snel als het nodig is.', zei ze opgewekt en ze ging liggen op het schapenbontje waar ze haar boek en verse kop koffie installeerde. Zonder iets te zeggen ging ik op mijn knieeen naast haar zitten en vouwde de luier open. Door het elastiek in het taillebandje was hij gemakkelijk strak om haar middel te bevestigen zonder dat het ging knellen. De elastieken pijpjes sloten haar benen af. Zoals ze er nu bijlag kon er voorlopig niets gebeuren. Tot slot trok ik haar een elastische witte slip aan, die de luier wat strakker tegen haar lichaam duwde. Dat gaf wat meer comfort bij het lopen en bovendien stond het wel zo netjes. Alleen de bovenste vijf centimeter van de luier stak boven het onderbroekje uit en de pijpjes van de luier werden niet bedekt.
Ze zag er uit als een meisje van twintig met een luier. Niet als een baby of klein meisje, wat ook wel heel vreemd had gecombineerd met haar leesbrilletje en zware literaire kost, maar eerder als een studente die iets in haar schild voert. Dat was natuurlijk ook zo en het viel me alweer op dat ik knap opgewonden raakte van het spelletje dat ze voor zichzelf had bedacht. Ik volgde haar lijdzaam, maar vol verlangen, om meer te zien van haar weekend in een luier.
Tegen het eind van de middag kwam ze naast me zitten op het terras en ontruimde ze haar schapenvachtje in de schaduw van de boom. Ik bood haar een wodka-tonic aan, en uit de vraag of ik nog citroen had, maakte ik op dat ze een glas meedronk.
'Hoe is het met je luier?' vroeg ik haar. Ze zat in een houding die ze vaker aannam: zittend op een stoel met één been hoog opgetrokken tot de zitting en het andere been losjes bungelend naar de grond.
'Eigenlijk zou ik 'm moeten verschonen, maar dat weet ik niet eens zeker. Het incontinentiemateriaal neemt veel vocht op zodat je weinig last hebt van een vieze luier. Maar m'n billen plakken wel een beetje dus kennelijk is het toch een beetje misgegaan.'
'Merk je daar dan niks van?' vroeg ik haar verbaasd.
'Nee, eigenlijk niet. Het opwindende van een luier is ook dat je daar niet op hoeft te letten. Je hoeft je plasje niet op te houden en je poepje ook niet. Dus ga je na een uurtje of wat gewoon ophouden met alles af te stemmen op een WC-bezoek. Je kunt het gewoon laten lopen. Dat maakt het ook zo opwindend.' Daarna nam het gesprek een heel normale wending. We spraken wat over media, kleding en uitgaan en we spraken af dat we die avond naar een kroeg zouden gaan waar het een beetje druk, maar wel gezellig zou zijn.
Later, om half negen, kwam ze van de trap in de hal naar beneden gehuppeld. Ze droeg een strak wit shirt met halflange mouwen en een broekpak van witte en blauwe spijkerstof. Ik vroeg me deze keer oprecht af of ze zich aan de afspraak van haar recente luier-facinatie had gehouden, maar ze maakte zelf al duidelijk dat ze een gewone luier droeg met een strakke witte hotpants eroverheen. Die werd natuurlijk aan het oog onttrokken door haar broekpak. Maar op die manier werd haar figuur op alle plaatsen 'rechtgetrokken', misschien met uitzondering van het kleine buikje dat ze overhield aan de luier aan de voorkant, maar daar viel absoluut niets uit op te maken. De meeste vrouwen hadden 'meer' buikje dan Silvy op dit moment. In haar handtas bewaarde ze een discreet strak opgerolde schone luier en wat vochtige tissues in een reisverpakking.
'We kunnen gewoon doen wat we leuk vinden.' zei ze en ze glimlachte daar op een uitbundige wijze bij. Ze bleek eens te meer boeiend en inspirerend gezelschap.
In de kroeg was het gezellig, maar druk. Het terras was 'naar binnen gestroomd' en het was moeilijk om een plekje te bemachtigen. Silvy nam plaats op een barkruk en ik bleef naast haar staan. Ze wilde iets sterks want door veel bier zou ze binnen een uur een volle luier hebben dacht ze. Zelf dronk ik een wodka met tonic. Ik keek om me heen en zag een collega naar me toe lopen. Voor een moment hapte ik naar adem. Hij begroette me joviaal en vroeg wie die blonde schone in mijn gezelschap was. Silvy draaide zich naar hem toe en stelde zichzelf voor. Zelfverzekerd door de zorgvuldig gecamoufleerde luier converseerde ze een tijdje met mijn collega. Toen die verdween naar zijn eigen afspraakje vroeg ik Silvy hoe ze zich voelde.
'Heerlijk,' zei ze. 'Ik moet nu wel even gaan staan want ik voel een beetje gerommel in mijn onderbuik. Het zal wel het laatste restje zijn, van de laxeerpillen die ik vanmorgen genomen heb.' Ik knikte en voelde een licht kloppend gevoel in mijn hoofd en voelde een erectie opkomen, terwijl ze even van haar kruk wipte. Ze draaide zich om en ging met haar rug naar me staan.
'Leg eens voorzichtig je hand op m'n billen', zei ze. Ik ging op de barkruk zitten die vrijgekomen was en legde mijn hand op de kontzak van haar spijkerbroekpak. In de volle kroeg viel dat niet bepaald op want er werd behoorlijk geduwd en op schouders geslagen door halfdronken kantoorpersoneel.
'Duw je hand ietsje harder tegen mijn billen en ietsje lager dan nu'. Ik liet mijn hand tussen de plooien van haar broek glijden en voelde de luier nu tegen de randen van haar benen drukken. Plotseling kreeg ik een rilling. De luier werd warm en zette zich een beetje uit. Ik bedacht me dat ik in een volle kroeg stond te voelen aan de billen van een mooi meisje met een luier, terwijl ze glimlachend in haar broek stond te poepen. Het idee wond me enorm op en een halve tel werd mijn blik gevangen door een serveerster met ronde borsten en een opmerkelijke opgewekte uistraling. Ze keek me aan en zag dat in de billen van Silvy stond te knijpen. Ze knikte bemoedigend en dacht waarschijnlijk dat ik stond vreemd te gaan met een collega. Silvy keek verheerlijkt.
'Dat voelt zo ontzettend zalig', zei ze en ze draaide zich om, om me te omhelzen en vol op de mond te kussen. 'Maar nu moet ik even naar de dames-WC want anders gaat iedereen zoeken naar dat luchtje' Ik knikte en rook inderdaad een beetje weeïge lucht, hoewel het niet direct opviel. Ze verdween naar de WC en liet me achter met een droge mond. Ik besloot een groot glas bier te drinken.
We raakte behoorlijk aangeschoten in de kroeg en het liep al tegen drie uur toen we thuiskwamen. We lagen onderuit in de televisiekamer en rookten samen een jointje. In dat opzicht verschilden we niet veel en we raakten aan de praat over drugsbeleid in het algemeen voordat we samen naar het dichtstbijzijnde bed kropen om daar uitgeput in slaap te vallen.
's morgens vroeg voelde ik Silvy naast me liggen en ze droeg alleen nog het strakke witte shirt met halflange mouwen en haar luier. Die drukte ermee tegen mijn halve erectie. Het plastic drukte boven de band van mijn boxershort tegen mijn buik. Ik besloot om mijn boxershort helemaal uit te trekken en mijn lendenen tegen haar luier aan te drukken. Silvy bemerkte niets en sliep rustig door, waarna ik zelf ook weer wegdommelde.
Toen ik wakker werd was Silvy al op ze zat in haar ochtendjas op een stoel in de badkamer en zat met een dikke pluk schuim op haar schaamhaar in de aanslag om zichzelf te kortwieken. In de badkamer hing een damp van frisse douchegel en bodymilk.
'Laat dat liever aan een professional over.' zei ik, en ik schrok van mijn brutale toon.
'Ik had een beetje last van al dat haar.' zei ze, terwijl ze me het scheermes overhandigde. Ze had er een van mij geleend zag ik.
'Bovendien is het leuk om het er eens helemaal af te halen. Normaal scheer ik alleen mijn gleufje nu en dan.' Ik knikte en scheerde haar met een paar voorzichtige halen helemaal kaal en glad. Ze pakte een nat washandje en veegde het achtergebleven schuim en losse haartjes weg. Daarna smeerde ze de kwetsbare huid in met een crème en tot slot poederde ze haar kale plekje met een beetje talkpoeder, zodat er een milde menthollucht aan haar kleefde. Vlug stapte ze in een wegwerpluierbroekje met rekbare taille, zoals kleuters dragen als ze gaan lopen met een luier.
'Die van gisteren zijn opgeraakt zei ze, maar die vond ik eigenlijk fijner. Vanavond komen er een stuk of acht vrienden en ik wilde graag mijn favoriete luier dragen als ze op bezoek komen. Heb je trouwens zin om te blijven hangen of had je andere plannen?', vroeg ze. Die had ik wel maar ik beloofde haar om de beslissing voorlopig even in het midden te laten. Ondertussen had ze het luierbroekje zorgvuldig gecontroleerd. Het stond haar minstens zo goed als een luier met kleefbandjes, maar ze waren minder makkelijk strak te zetten als ze wat uitrekten.
'Zou je een nieuw voorraadje voor me kunnen halen bij de apotheek?' vroeg ze me. Ik knikte en bleef kijken toen ze de luier nog even uittrok tot op haar enkels om nog even naar haar volkomen kale kutje te kijken. Ze duwde haar hand even op haar buik en keek via de spiegel. Haar venusheuvel prijkte een klein beetje naar voren.
'Echt een kutje van een meisje dat luiers draagt.' zei ze 'maar dan wel een waar wat meer inpast', murmelde ze terwijl ze een paar druppels glinsterend vocht uit haar lipjes over haar heuvel wreef. Ze trok de luier weer omhoog en trok er een strak lichtgroen rokje overheen waardoor haar luier wel zichtbaar bleef.
'Dat kan best zolang jij de enige bent die hier rondloopt' zei ze opnieuw met een glimlach. 'Leuk dat je zo lekker meedoet.'
Bij de apotheek bestelde ik twee nieuwe pakken luiers voor Silvy en de verkoopster vroeg of ik nog wat wilde. Even stokte mijn adem en toen vroeg ik om nog een pak van hetzelfde type maar dan voor iemand wiens gewicht 30 kilo zwaarder was. Dat was precies wat ik schatte aan verschil in lichaamsgewicht van mijzelf en Silvy. De verkoopster legde het pak voor me neer en voor ik het realiseerde en was alweer bezig met het helpen van haar collega bij de kassa. Ze pakte de incontinentieluier in een neutrale witte tas en een halve minuut later stond ik buiten met nieuwe luiers voor Silvy en gek genoeg ook voor mezelf.
Het grotere pak verborg ik direct in mijn kledingkast en de tas met nieuwe luiers voor Silvy legde ik voor haar klaar in de badkamer van haar kamer. Ik nam een luier uit de verpakking en liep naar de tuin, waar Silvy zich alweer onder haar boom had geïnstalleerd. Toen ze me zag draaide ze zich snel op haar rug.
'Doe maar snel bij me om', zei ze terwijl ze door probeerde te lezen in haar boek. Ik schoof haar luierbroekje tot haar enkels en ze stapte er uit terwijl ze nog altijd op haar rug lag. In het luierbroekje had ze een beetje geplast, maar verder was de luier alleen wat gekreukeld door het dragen.
Ik schoof de schone luier onder haar billen en plakte de kleefbandjes vast zodat het elastiek in de taille uitrekte. Door het tweede kleefbandje sloten de pijpjes goed op elkaar en sloten ze de benen van Silvy af, zonder dat haar benen bekneld raakten.
Onze tweede dag in de tuin verliep bijna precies zoals de eerste. De zon scheen overvloedig en Silvy las terwijl ik schreef. We begonnen flink bruin te kleuren van al die zon en Silvy leek er daardoor beter uit te zien dan ooit. Ze bleef volkomen ontspannen en irriteerde zich alleen aan een zweefvlieg die het op de rand van haar boek gemunt had. Later die middag ging ze boodschappen doen om haar vrienden die avond van eten, drinken en een paar recente CD's te voorzien. Ik had geen idee wie er zouden opdagen, maar ze omschreef de groep als wat medestudenten en vrienden van het uitgaan en een café waar ze werkte. Ze verdween twee uurtjes en nam mijn auto mee. Haar luier werd weer aan het zicht onttrokken door een wapperend rokje dat in brede plooien tot vijftien centimeter over haar billen reikte.
's Avonds kwamen haar gasten één voor één binnengedruppeld en ik had zelf nog niet besloten of ik wilde blijven of zou kiezen voor een avondje met vrienden, die me hadden uitgenodigd bij een feestje na een wedstrijd kijken op een groot scherm in de stad. Silvy begroette iedereen even hartelijk en duwde haar gasten voor zich uit naar het buitenterras in de tuin. De avond was warm genoeg om nog minstens drie uur buiten te kunnen zitten.
Ik raakte aan de praat met één van de vriendinnen van Silvy die kennelijk met een lange vriend was meegenomen. Beiden waren ze goed gekleed en erg gebruind. Het meisje stelde zich voor als An en ze haalde me over te blijven hangen op het studentikoze avondje, waarop inmiddels strakke housemuziek klonk. Willems huis werd goed gebruikt.
Later die avond raakte het gezelschap aan de praat over eerlijkheid en slechte gewoontes. De groep debatteerde luid om de muziek te overstemmen en raakte door de alcohol steeds rapper van tong.
'Laten we allemaal en slechte gewoonte opbiechten om het hart te luchten' sprak een vriendin van Silvy. Een jongere zus van An schatte ik. Iedereen stemde in en de muziek werd wat zachter gezet.
'Dan moeten we wel een kring vormen', zei één van de jongens op het feestje. Een soort surfhomo dacht ik, hoewel hij wel met een meisje op schoot zat, dat hem streelde door zijn haar.
De ontboezemingen waren heel verschillend van aard. Een meisje vertelde dat ze een vriendin had overgehaald om cocaïne te snuiven op een strandfeest vorig jaar. Ronduit slecht gedrag natuurlijk. Een jongen had eens een slapende junk bestolen om sigaretten te kunnen trekken uit een automaat. Toen Silvy aan de beurt was zei ze heel droogjes dat haar slechte gewoonte was dat ze zich graag overgaf aan seksuele prikkelingen die grensoverschrijdend zijn. Natuurlijk wilde een jongen weten of ze misschien een voorbeeld kon noemen.
'Nou op dit moment draag ik bijvoorbeeld een luier', sprak ze helder. Voor een moment was het stil en toen begon iedereen te praten.
'Echt helemaal te gek!' vond een jongen, 'laat eens zien.'
'Gebruik je 'm ook echt?' wilde de zus van An weten. Iedereen was prettig verrast en niemand leek zich te schamen voor de situatie. Silvy zelf overigens ook niet. Ze tilde haar rokje op en schoof de onderbroek over haar knieen.
Mijn vriend Willem vroeg me om een half jaar lang 'de honneurs waar te nemen' zoals hij het zei. Dat betekende dat ik mijn werk voor een half jaar mocht uitvoeren vanuit zijn ruime villa, niet ver van het centrum van de stad, maar tegelijk in een ware oase van rust, vanwege de grote beschutte tuin. Het gebouw dateerde van het begin van de vorig eeuw en was onlangs volledig gerestaureerd. De ruimten waren smaakvol ingericht en het hele pand bezat minstens 25 vertrekken. Het huis stond een half jaar tot mijn beschikking, totdat Willem terug zou komen van zijn werkopdracht in Londen. Dat zou nog zeker vijf maanden duren.
Ik gebruikte Willem's huis vooral als permanente verblijfplaats tijdens mijn werkopdrachten. Als freelance-schrijver was ik minder gebonden aan een locatie dan de meeste mensen. Bovendien zaten mijn klanten, meestal grote bedrijven, in de stad, zodat ik 'mijn' villa met een gerust hart kon voorzien met alle benodigdheden voor een schrijver: En goede computer en een inspirerende omgeving in de vorm van wat tijdschriften en een stapel CD's.
In de weekenden werd het huis soms ook gebruikt door Willem's jongere zus Silvy. Ze studeerde iets universitairs en woonde door de week ongeveer naast de faculteit. In de weekenden kwam ze de provisiekast van Willem plunderen en languit op het gazon liggen. Ze was veel jonger dan Willem, hooguit een jaar of 20, en zag er fris uit. Geen zwoele verleidelijke dame maar een studentikoos bijdehandje met afwisselend een ponystaart en dan weer een vlechtje in haar donkerblonde haar. Ze was niet zo rijzig als Willem en compenseerde dat door op hoge blokhakken te lopen, waardoor ze altijd haar kont een stukje naar achter stak als ze liep. Ze had vrouwelijke lichaamsvormen. Een beetje rond aan alle kanten, maar niet te dik. Ik bedacht me dat ze daar op latere leeftijd aan zou moeten werken, want ze was in ieder geval niet broodmager.
Op donderdagavond, aan het begin van de zomer zat ik op het buitenterras van de enorme tuin. Die werd overigens zorgvuldig bijgehouden door een hoveniersbedrijf. Ik hoorde aan het gestommel dat Silvy dit weekend weer gebruik zou maken van het huis. Daar had ik niets op tegen, hoewel ik haar nooit echt gesproken had. We kwamen elkaar wel eens tegen in de keuken op de begane grond en dat was het wel. Ze kwam naar buiten gelopen en begroette me.
'Hoi' zei ik.
'Hoi' groette ze terug. Ze vertelde kort dat ze dit weekend vooral op de bank en misschien in de tuin op het gazon zou doorbrengen omdat ze een paar boeken moest lezen voor een literatuurvak dat ze volgde. Drie Nederlandstalige hoogvliegers, zoals ze het zelf noemde. Ik vertelde dat ik nog weinig om handen had, dat weekend, afgezien van een avondje voetbal kijken op zaterdag. Ze groette en verdween in het gigantische huis. Daar zouden overigens vier mensen een eigen leven kunnen leiden zonder elkaar regelmatiger te zien dan drie of vier keer per dag. Ik vroeg me af of ik haar dat weekend nog zou zien.
Ja dus. 's Avonds om een uur of acht vroeg ze of ik zin had om een biertje te gaan drinken op een terras. Verrast door het aanbod schoot ik mijn schoenen aan een liep met haar mee het tuinpad af.
'Driehonderd meter verder is een terras.' Zei ze. 'Daar kunnen we mooi de laatste zonnestralen van deze verloren werkdag oppikken'. We gingen zitten en bestelden een Belgisch biertje. Het verbaasde me dat ze mijn gezelschap kennelijk op prijs stelde. We verschilden tien jaar in leeftijd en leefden een totaal verschillend leven. Rustig keuvelend over haar studie gaf ze me de gelegenheid haar eens goed te onderzoeken. Ze was heel ontspannen in haar bewegingen. Met haar knalroze wielrenbroekje en ruimvallende bloes over een grijs topje zag ze er goed uit. Na het tweede biertje richtte ze zich op uit haar stoel toen ze plotseling weer ging zitten.
'Er is iets misgegaan' zei ze met een glimlach. 'Ik moest ontzettend nodig naar de WC dus wilde ik opstaan en toen schoot er zomaar iets in mijn broek, ben ik bang.'
'Dat is vervelend voor je. Zal ik even de auto halen, zodat je een beetje ongeschonden thuis kunt komen?', vroeg ik rustig. Ik stond verbaasd van mijn eigen praktische manier van denken. De situatie was in ieder geval ongebruikelijk. Ze dacht er even over na een knikte toen.
'Lijkt me wel het beste'. Ik keek voorzichtig naar haar broekje en zag een klein nattig plekje ter hoogte van haar kruis. Door de kleur van het wielrenbroekje viel het wel een beetje op, maar niemand om ons heen scheen acht op ons te slaan.
Ik liep terug naar het huis waar we beiden tijdelijk woonden en reed mijn oude volvootje naar het terras. Ze stond op het punt om af te rekenen met haar benen over elkaar geslagen. Nog steeds volkomen rustig onder de omstandigheden. Voor de zekerheid legde ik een krant op de passagiersstoel en ze kwam snel naast me zitten. Een sweater om haar middel geslagen. In de auto rook ik dat ze niet in haar broek had geplast.
'Gisteren heb ik iets verkeerd gegeten. Ik voelde me vanmiddag na de lunch al opgeblazen. Ik heb een beetje last van mijn darmen.' verklaarde ze.
'Vervelend voor je. Kan ik iets voor je doen?'
'Nee ik heb het wel vaker. Mijn darmen zijn gewoon gevoelig.'
Thuis aangekomen stapte ze snel naar haar kamer, nam een douche en kwam weer naast me zitten op het terras in de tuin. Het was schitterend weer geweest en de avond gloeide nog na. We zetten de avond nog wat voort en Silvy had iets anders aangetrokken. Een gebleekte spijkerbroek met een groen shirt. Haar haar hing los en ze schonk zichzelf een glas gin tonic in.
'Ik hoop maar dat ik alles gehad heb', zei ze. 'Het is verdomd vervelend om steeds te moeten bedenken of je ergens wel een plaats heb om je onderbroek te verwisselen.'
'Dan ben je bijna aan de WC gekluisterd', zei ik. Het leek me dat ze daar geen zin in zou hebben. 'Je zou kunnen overwegen om een wegwerpluier te dragen voor het geval het vannacht weer misgaat', stelde ik voor.
'Dat lijkt me een goed plan', zei ze, 'maar hoe kom ik daaraan?'
'Ik rij wel even langs een apotheek die nog open is en leg het probleem wel aan ze voor. Die hebben daar vast wel iets voor.' Ze stemde in.
'Vriendelijk dat je dat doet', zei ze.
Terug van de apotheek liet ik haar zien waar ik mee thuis was gekomen.
'Het was minder makkelijk dan ik dacht. Ik heb drie soorten meegenomen. Deze is speciaal voor 's nachts', zei ik, terwijl ik een pak incontinentiemateriaal omhoog hield.
'Volgens mij staan die enorm vreemd als je die als volwassene omdoet.' Bemerkte ze droogjes.
'Dat weet ik niet. Zou je moeten proberen, maar volgens mij lopen daar tienduizenden mensen in rond en ik denk dat het wel went.'
'Geef er maar een.' Ik maakte het pak open en gaf haar een luier. Hij zag er precies uit als de luiers die door baby's worden gedragen.
'Ziet er in ieder geval groot genoeg uit voor een ouder meisje zoals ik.' Zei ze en voor een moment leek ze een beetje gespannen. Silvy trok zich terug met het pak luiers en ik verdween uit de televisiekamer. Waar we elkaar hadden gesproken. Na ongeveer een kwartier hoorde ik haar door de keuken lopen dus vroeg ik haar of het een beetje gelukt was om de luier naar behoren weg te werken. Het was inmiddels half twaalf 's avonds.
'Ik ga toch zodadelijk naar bed dus ik heb maar niks meer aangetrokken. Bovendien zit m'n outfit in de wasmachine'. Ze kwam de woonkamer ingelopen, waar ik me in een grote leren stoel had verschanst om televisie te kijken.
'Zo'n luier werkt heel gemakkelijk', verklaarde ze. 'Gewoon twee kleefbandjes vastmaken en nog twee daarna om lekken bij je benen tegen te gaan. Staat me best goed vind je niet?' Ze ging voor me staan, hield haar lange T-shirt, dat over haar billen reikte, omhoog en liet me haar luier zien. De plotselinge confrontatie deed me naar adem happen en ik vroeg me af wat me bezielde om daar zo ongegeneerd te staan kijken naar een jonger zusje van een vriend. Ook al was ze een jaar of twintig. De luier stond haar geweldig en op z'n minst redelijk opwindend. De zachte luier zat haar als gegoten en deed haar billen en kruis helemaal niet zo massief lijken als je misschien zou verwachten. Alleen tussen haar benen vormde zich een ongemakkelijke prop als ze haar benen te dicht bij elkaar hield.
'Je moet een beetje wijdbeens lopen als je zo'n ding omhebt, maar voor de rest zit hij wel lekker. Ik weet in ieder geval zeker dat ik vannacht niet in mijn eigen viezigheid ga liggen rollen.' Ze was gaan zitten en ik zag hoe de elastieken pijpjes nauw aansloten op haar benen. Een opwindend gezicht bij een meisje van haar leeftijd.
'Hoe lang ben je van plan ze te blijven dragen?' vroeg ik haar met een stem waar ik even een kikker uit moest kuchen.
'Misschien tot morgenavond, maar dan zal het wel weer gaan. Het is gewoon buikloop. Daar doe je niks tegen.' Silvy dronk nog wat gin-tonic; keek wat mee naar de TV en ging daarna naar bed.
Die nacht schrok ik wakker van het gestommel op de gang. Het was bijna half vier zag ik op m'n wekker. Ik ging kijken wat er aan de hand was en tot m'n verbazing zag ik Silvy over de gang zwalken, op zoek naar iets op de muur. Een lichtschakelaar waarschijnlijk.
'Ha ben jij dat', zei ze. 'Ik zocht eigenlijk dat pak met luiers want er is iets misgegaan.' zei ze. Ze draaide zich om en ik zag dat ze inderdaad iets in haar luier had gepoept.
'Het is niet zoveel' zei ze. 'Kun je me even helpen met het een of ander?'.
'Natuurlijk', bromde ik. Het was duidelijk dat ze nog half in slaap was want ze plofte terug in haar eigen kamer neer op het bed. Ik kon zien hoe een beetje van haar ongelukje tegen de plastic bescherming van haar luier was gedrukt. Een lichtbruin schijnsel tegen het wit van het beschermende plastic. Gek genoeg voelde ik me behoorlijk opgewonden, maar verwierp alle perverse ideeën die in me opkwamen. Ik liep terug naar de kamer. Pakte een schone luier en nam voor de zekerheid het hele pak maar mee. Silvy lag inmiddels weer te slapen en ik vroeg me af hoe ze zo relaxed met alle gebeurtenissen van de afgelopen uren omging. Ze schaamde zich blijkbaar nergens voor.
'Kun jij het even doen', vroeg ze me. Ik zette haar in de badruimte. Trok haar incontinentieluier uit en stopte 'm in een plastic zak. Ze liet zich gedwee naar de douche voeren en afspoelen met lauwwarm water. Haar billen en buik waren stevig en rond, maar haar huid zat strak om haar spieren en vetkussentjes. Ze zag er heerlijk uit en draaide zich nog eens voor me in de douchecabine zodat ik haar billen goed schoon kon spoelen. Al die tijd keek ze me een beetje wazig aan.
'Sorry, ik ben hier gewoon te moe voor', zei ze krakerig. 'Bovendien doe jij het heel ontspannen en daar hou ik van.' Nadat ik haar had afgedroogd viel ze opnieuw achterover op bed. Ze hield een schone luier in haar hand en wenkte, ten teken dat ik 'm om moest doen. Ze maakte een bruggetje met haar lichaam zodat ik de achterkant van de schone wegwerpluier onder haar billen kon schuiven. Zelf trok ze 'm tussen haar benen door omhoog en rustig afwachtend keek ze vanuit een ooghoekje toe hoe ik de plastic hechtstripjes vastmaakte zodat het geheel toch weer strak om haar middel paste.
'Dank je,' zuchtte ze en ging daarop over in een diep geronk. Ik trok me terug in mijn eigen kamer en stond mezelf vijf minuten aan te kijken in de badspiegel van mijn eigen badkamer. Daarna glimlachte ik wat naar mezelf en viel, terug in bed, zelf ook snel in slaap.
De volgende ochtend liep ik door het huis en verzamelde de materialen die ik de dag ervoor had meegenomen van de apotheek en bracht ze naar de kamer waar Silvy lag te slapen. Uit de kamer klonk een geluid alsof ze net wakker werd, maar in werkelijkheid zat ze een kop thee te drinken in het raamkozijn.
'Ik kan me nauwelijks herinneren wat er vannacht allemaal gebeurd is, maar volgens mij ben ik je een bedankje verschuldigd.' zei ze glimlachend. Opnieuw geen enkel teken van schaamte of een opgelaten stemming. Ze vond het allemaal nogal amusant en ikzelf vond de situatie ongebruikelijk, maar het gaf geen reden tot ongerustheid. Intussen had ze een nieuwe luier aangetrokken en daarboven een makkelijk draagbare outfit. Een blauw topje onder een soort openhangend mannenoverhemd. Wat haar een brutale uitstraling gaf. Daaronder had ze een rokje aan dat de vormen van de luier bijna aan het oog onttrok. Ze zat met een opgetrokken been zodat ik haar luier zelf wel duidelijk kon zien.
'Weet je', zei ze 'Ik vind die luier wel lekker zitten. Ik ga eens kijken of ik het daar een dag in uithoudt.'
'Heb je nog last van je buikloop?' vroeg ik, want dat was eigenlijk de reden voor deze ongebruikelijke verkleedpartij.
'Nee, volgens mij gaat dat wel weer.' zei ze, 'maar vanmorgen liep ik door het huis en ik voelde dat ik moest plassen. Toen kreeg ik ineens gewoon zin om het te laten lopen. Dat kan ook heel gemakkelijk, want de luier beschermt je tegen ongelukjes. Toen ik mijn plasje liet lopen, merkte ik dat ik er opgewonden van werd om zo'n warme plas lekker tussen m'n benen te voelen. Daarna heb ik nog een tijdje rondgelopen in m'n natte luier. Ik denk dat het komt door de beschermende werking van de luier. Die maakt je ook letterlijk lui. Dat ontspant me enorm, terwijl het tegelijk een spannend gevoel is. Gek vind je niet?' Al die tijd stond ik in haar deuropening.
'Dat valt wel mee geloof ik, maar het dragen van een luier is volgens mij moeilijk te combineren met een gewone manier van kleden', zei ik tegen haar. 'Iedereen om je heen kan zien dat je een luier draagt denk ik.'
'Nou dat valt nogal mee', zei ze, terwijl ze rechtop ging staan. Je moet alleen proberen om je benen een beetje bij elkaar te houden, maar na een tijdje gaat dat steeds makkelijker'. Ze stond voor me en ze zag er vriendelijk en een beetje zonnig uit in het ochtendlicht. Ik bestudeerde haar billen, terwijl ze over haar schouder in een spiegel keek die op de muur was bevestigd over de volle lengte van haar kledingkast.
'Kun je 'm zien?', vroeg ze.
'Nauwelijks', zei ik en ik verbaasde me dat haar smalle taille de indruk wekte dat ze gewoon een onderbroek droeg. Alleen haar kont leek wat dikker, maar door het rokje werd dat goed gecamoufleerd. 'Je moet wel iets donkers dragen' zei ik en opnieuw verbaasde ik mezelf met mijn ironische ondertoon 'maar zoals je er nu bijloopt kun je makkelijk de deur opendoen voor een postpakketje ofzo'.
'Ik zou het nog wel een keertje in mijn luier willen doen', zei ze. 'Ik bedoel hetzelfde als vannacht, maar ik ben bang dat ik voorlopig niet meer hoef. Denk je dat Willem laxeermiddelen in huis heeft?'
'Daar heb ik geen idee van, maar ik zal eens voor je zoeken' beloofde ik haar. 'Vind je het echt zo lekker om het in je luier te laten lopen?'
'Ja, gewoon als soort experimentje een dagje als een soort baby door het huis lopen, maar tegelijk een echt dametje blijven', sprak ze met een opgewekt gezicht. 'Op alles wat je opwindt moet je op letten. Je kunt er enorm door opgeladen raken. Dit geeft ook een soort seksueel gevoel, maar tegelijk niet. In ieder geval geeft het een lekker gevoel en daar heb je wat aan. Kun je gemakkelijker prestaties leveren. Mensen die niks kunnen, maken niets mee. Mensen die veel voor elkaar krijgen laten zich inspireren door hun diepste verlangens. Als je daar ruimte voor maakt gaat het goed met je. Daarom wil ik lekker een dagje rondlopen in een luier en alles laten lopen waar ik zin in heb. Bovendien,' zo sloot ze af 'windt het jou enorm op, volgens mij'
'Eeeeeeeh, dat klopt', zei ik, 'maar hoezo vind jij dat belangrijk?' Ik voelde me een beetje in het nauw gedreven.
'Niet belangrijk maar wel leuk', zei ze.
Silvy deed precies zoals ze had gezegd. Ze bewoog zich door het huis in een incontinentieluier onder haar donkerblauwe rokje. Voor de zekerheid had ze er een neutrale witte damesonderbroek onder aangetrokken, die de ruimere contouren beperkte tot een wat dikke kont.
'Moest ik lenen van Willems vriendin trouwens', zei ze 'Die sloggy-modellen draag ik nooit'. Normaal gesproken liep ze op hoge blokhakken, dus viel haar ongebruikelijke outfit nauwelijks op, zolang ze niet met haar kont naar achter ging lopen. Voor mij was er natuurlijk meer te zien dan voor een toevallige passant. Ik wist wat ze droeg. Steeds als ze die dag in mijn buurt kwam, ging ze even met haar hand onder haar rokje alsof ze wilde laten controleren dat ze de luier nog steeds droeg. Ik kreeg daar over het algemeen direct een erectie van, maar probeerde dat zo min mogelijk te laten merken.
Terwijl ik met mijn laptop op schoot, op het terras zat van de zonovergoten tuin, kwam ze naar me toegewandeld. In haar linkerhand hield ze een boek van een groot Nederlands schrijver. Aan haar duim was te zien dat ze halverwege het boek was. In haar andere hand droeg ze een apothekersdoosje.
'Gevonden!' riep ze triomfantelijk. 'Volgens de bijsluiter mag je hier niet teveel van nemen, want dan raak je de controle over je darmfuncties voor dagen kwijt. Vandaar mijn overconsumptie.' zei ze lachend. 'Ik wil net zo lang rondlopen in een luier tot het me tegen gaat staan. Nou, voorlopig zit ik er nog wel een dagje aan vast, maar dat geeft niet zo veel want er zijn genoeg luiers op voorraad. En nu ga ik maar weer eens doen waar ik eigenlijk voor gekomen ben, want er moet nog een half boek gelezen worden door dit meisje', sprak ze zelfverzekerd.
Silvy ging een stukje verderop in de halfschaduw van een boom op een schapenvachtje liggen die ze uit de studeerkamer had gepikt, wist ik. Ze zette haar studentikoze brilletje op en begon te lezen.
Na een uur of twee stopte ik met werken en liep naar haar toe om te vragen of ze zin had in een kop koffie. Ze keek me verstrooid aan en blies een losgeslagen haar uit haar gezicht. Ik vroeg haar of ze geen last had van haar luier. Ze lag op haar rug met haar benen een klein stukje uit elkaar, zodat ze de luier het minst voelde drukken tegen haar benen.
'Om je de waarheid te zeggen lig ik hier in een soort staat van constante geilheid door die luier. Ik heb mezelf iedere twee uur een schone beloofd, maar dat is wel nodig ook. Ik weet niet hoe het komt maar ik wordt enorm geprikkeld door het idee dat ik hier lekker in m'n broekje mag plassen en poepen. Het plakt en glijdt heerlijk aan de onderkant van je lichaam. En dat terwijl je constant verzekerd ben van een veilig gevoel omdat je luier alles opvangt.' Ze sprak die woorden doodernstig uit en pas aan het eind van haar betoog zag ik een glimlach op haar gezicht.
'Ik weet nog steeds niet of je koffie wilt' zei ik haar.
'Ja, maar nu wordt het eerst wel tijd voor een schone luier, want ik ruik deze een beetje. Heb je zin om naar me te kijken terwijl ik me snel even verschoon?'. Mijn hart bonsde in mijn keel.
'Lijkt me geweldig', sprak ik naar waarheid.
'Dat is dan geregeld. Je moet me alleen beloven dat jij hoogstpersoonlijk na het wassen een nieuwe luier bij me omdoet op het schapenvachtje in de tuin.'
'Lijkt me ook geweldig', zei ik weer. Ze liep voor me uit het huis binnen en opnieuw viel het me op dat je echt moest weten dat ze een luier droeg, anders zou je niets merken. Haar proporties waren nu allerminst onaantrekkelijk en het leek zelfs dat ze met luier een lekkerder figuur had dan zonder, maar misschien wilde ik dat zelf graag denken.
Aangekomen in de badkamer ging ze op de grond zitten en maakte ze de kleefbandjes los van haar luier. Je kon wel goed zien dat de luier een tijdje gedragen was en dat er wat viezigheid inzat. Nadat ze op haar hurken boven de luier met een toiletpapiertje langs haar billen schuurde stapte ze onder de douche. De luier zag vies van de dunne poep en urine. De geur van frisse douchegel overstemde al snel de weeïge poep en plasgeur.
'Zou je m'n luier dicht kunnen vouwen en even in de plastic zak kunnen gooien?' vroeg ze. Voor mij begon het al routine te worden dacht ik terugdenkend aan afgelopen nacht. Vijf minuten nadat ze het huis was binnen gelopen stond ze aangekleed weer buiten aan de rand van de tuin. Een schone luier en een schone onderbroek van Willems vriendin beide losjes bungelend in haar hand.
'Dat luier wisselen kan dus heel snel als het nodig is.', zei ze opgewekt en ze ging liggen op het schapenbontje waar ze haar boek en verse kop koffie installeerde. Zonder iets te zeggen ging ik op mijn knieeen naast haar zitten en vouwde de luier open. Door het elastiek in het taillebandje was hij gemakkelijk strak om haar middel te bevestigen zonder dat het ging knellen. De elastieken pijpjes sloten haar benen af. Zoals ze er nu bijlag kon er voorlopig niets gebeuren. Tot slot trok ik haar een elastische witte slip aan, die de luier wat strakker tegen haar lichaam duwde. Dat gaf wat meer comfort bij het lopen en bovendien stond het wel zo netjes. Alleen de bovenste vijf centimeter van de luier stak boven het onderbroekje uit en de pijpjes van de luier werden niet bedekt.
Ze zag er uit als een meisje van twintig met een luier. Niet als een baby of klein meisje, wat ook wel heel vreemd had gecombineerd met haar leesbrilletje en zware literaire kost, maar eerder als een studente die iets in haar schild voert. Dat was natuurlijk ook zo en het viel me alweer op dat ik knap opgewonden raakte van het spelletje dat ze voor zichzelf had bedacht. Ik volgde haar lijdzaam, maar vol verlangen, om meer te zien van haar weekend in een luier.
Tegen het eind van de middag kwam ze naast me zitten op het terras en ontruimde ze haar schapenvachtje in de schaduw van de boom. Ik bood haar een wodka-tonic aan, en uit de vraag of ik nog citroen had, maakte ik op dat ze een glas meedronk.
'Hoe is het met je luier?' vroeg ik haar. Ze zat in een houding die ze vaker aannam: zittend op een stoel met één been hoog opgetrokken tot de zitting en het andere been losjes bungelend naar de grond.
'Eigenlijk zou ik 'm moeten verschonen, maar dat weet ik niet eens zeker. Het incontinentiemateriaal neemt veel vocht op zodat je weinig last hebt van een vieze luier. Maar m'n billen plakken wel een beetje dus kennelijk is het toch een beetje misgegaan.'
'Merk je daar dan niks van?' vroeg ik haar verbaasd.
'Nee, eigenlijk niet. Het opwindende van een luier is ook dat je daar niet op hoeft te letten. Je hoeft je plasje niet op te houden en je poepje ook niet. Dus ga je na een uurtje of wat gewoon ophouden met alles af te stemmen op een WC-bezoek. Je kunt het gewoon laten lopen. Dat maakt het ook zo opwindend.' Daarna nam het gesprek een heel normale wending. We spraken wat over media, kleding en uitgaan en we spraken af dat we die avond naar een kroeg zouden gaan waar het een beetje druk, maar wel gezellig zou zijn.
Later, om half negen, kwam ze van de trap in de hal naar beneden gehuppeld. Ze droeg een strak wit shirt met halflange mouwen en een broekpak van witte en blauwe spijkerstof. Ik vroeg me deze keer oprecht af of ze zich aan de afspraak van haar recente luier-facinatie had gehouden, maar ze maakte zelf al duidelijk dat ze een gewone luier droeg met een strakke witte hotpants eroverheen. Die werd natuurlijk aan het oog onttrokken door haar broekpak. Maar op die manier werd haar figuur op alle plaatsen 'rechtgetrokken', misschien met uitzondering van het kleine buikje dat ze overhield aan de luier aan de voorkant, maar daar viel absoluut niets uit op te maken. De meeste vrouwen hadden 'meer' buikje dan Silvy op dit moment. In haar handtas bewaarde ze een discreet strak opgerolde schone luier en wat vochtige tissues in een reisverpakking.
'We kunnen gewoon doen wat we leuk vinden.' zei ze en ze glimlachte daar op een uitbundige wijze bij. Ze bleek eens te meer boeiend en inspirerend gezelschap.
In de kroeg was het gezellig, maar druk. Het terras was 'naar binnen gestroomd' en het was moeilijk om een plekje te bemachtigen. Silvy nam plaats op een barkruk en ik bleef naast haar staan. Ze wilde iets sterks want door veel bier zou ze binnen een uur een volle luier hebben dacht ze. Zelf dronk ik een wodka met tonic. Ik keek om me heen en zag een collega naar me toe lopen. Voor een moment hapte ik naar adem. Hij begroette me joviaal en vroeg wie die blonde schone in mijn gezelschap was. Silvy draaide zich naar hem toe en stelde zichzelf voor. Zelfverzekerd door de zorgvuldig gecamoufleerde luier converseerde ze een tijdje met mijn collega. Toen die verdween naar zijn eigen afspraakje vroeg ik Silvy hoe ze zich voelde.
'Heerlijk,' zei ze. 'Ik moet nu wel even gaan staan want ik voel een beetje gerommel in mijn onderbuik. Het zal wel het laatste restje zijn, van de laxeerpillen die ik vanmorgen genomen heb.' Ik knikte en voelde een licht kloppend gevoel in mijn hoofd en voelde een erectie opkomen, terwijl ze even van haar kruk wipte. Ze draaide zich om en ging met haar rug naar me staan.
'Leg eens voorzichtig je hand op m'n billen', zei ze. Ik ging op de barkruk zitten die vrijgekomen was en legde mijn hand op de kontzak van haar spijkerbroekpak. In de volle kroeg viel dat niet bepaald op want er werd behoorlijk geduwd en op schouders geslagen door halfdronken kantoorpersoneel.
'Duw je hand ietsje harder tegen mijn billen en ietsje lager dan nu'. Ik liet mijn hand tussen de plooien van haar broek glijden en voelde de luier nu tegen de randen van haar benen drukken. Plotseling kreeg ik een rilling. De luier werd warm en zette zich een beetje uit. Ik bedacht me dat ik in een volle kroeg stond te voelen aan de billen van een mooi meisje met een luier, terwijl ze glimlachend in haar broek stond te poepen. Het idee wond me enorm op en een halve tel werd mijn blik gevangen door een serveerster met ronde borsten en een opmerkelijke opgewekte uistraling. Ze keek me aan en zag dat in de billen van Silvy stond te knijpen. Ze knikte bemoedigend en dacht waarschijnlijk dat ik stond vreemd te gaan met een collega. Silvy keek verheerlijkt.
'Dat voelt zo ontzettend zalig', zei ze en ze draaide zich om, om me te omhelzen en vol op de mond te kussen. 'Maar nu moet ik even naar de dames-WC want anders gaat iedereen zoeken naar dat luchtje' Ik knikte en rook inderdaad een beetje weeïge lucht, hoewel het niet direct opviel. Ze verdween naar de WC en liet me achter met een droge mond. Ik besloot een groot glas bier te drinken.
We raakte behoorlijk aangeschoten in de kroeg en het liep al tegen drie uur toen we thuiskwamen. We lagen onderuit in de televisiekamer en rookten samen een jointje. In dat opzicht verschilden we niet veel en we raakten aan de praat over drugsbeleid in het algemeen voordat we samen naar het dichtstbijzijnde bed kropen om daar uitgeput in slaap te vallen.
's morgens vroeg voelde ik Silvy naast me liggen en ze droeg alleen nog het strakke witte shirt met halflange mouwen en haar luier. Die drukte ermee tegen mijn halve erectie. Het plastic drukte boven de band van mijn boxershort tegen mijn buik. Ik besloot om mijn boxershort helemaal uit te trekken en mijn lendenen tegen haar luier aan te drukken. Silvy bemerkte niets en sliep rustig door, waarna ik zelf ook weer wegdommelde.
Toen ik wakker werd was Silvy al op ze zat in haar ochtendjas op een stoel in de badkamer en zat met een dikke pluk schuim op haar schaamhaar in de aanslag om zichzelf te kortwieken. In de badkamer hing een damp van frisse douchegel en bodymilk.
'Laat dat liever aan een professional over.' zei ik, en ik schrok van mijn brutale toon.
'Ik had een beetje last van al dat haar.' zei ze, terwijl ze me het scheermes overhandigde. Ze had er een van mij geleend zag ik.
'Bovendien is het leuk om het er eens helemaal af te halen. Normaal scheer ik alleen mijn gleufje nu en dan.' Ik knikte en scheerde haar met een paar voorzichtige halen helemaal kaal en glad. Ze pakte een nat washandje en veegde het achtergebleven schuim en losse haartjes weg. Daarna smeerde ze de kwetsbare huid in met een crème en tot slot poederde ze haar kale plekje met een beetje talkpoeder, zodat er een milde menthollucht aan haar kleefde. Vlug stapte ze in een wegwerpluierbroekje met rekbare taille, zoals kleuters dragen als ze gaan lopen met een luier.
'Die van gisteren zijn opgeraakt zei ze, maar die vond ik eigenlijk fijner. Vanavond komen er een stuk of acht vrienden en ik wilde graag mijn favoriete luier dragen als ze op bezoek komen. Heb je trouwens zin om te blijven hangen of had je andere plannen?', vroeg ze. Die had ik wel maar ik beloofde haar om de beslissing voorlopig even in het midden te laten. Ondertussen had ze het luierbroekje zorgvuldig gecontroleerd. Het stond haar minstens zo goed als een luier met kleefbandjes, maar ze waren minder makkelijk strak te zetten als ze wat uitrekten.
'Zou je een nieuw voorraadje voor me kunnen halen bij de apotheek?' vroeg ze me. Ik knikte en bleef kijken toen ze de luier nog even uittrok tot op haar enkels om nog even naar haar volkomen kale kutje te kijken. Ze duwde haar hand even op haar buik en keek via de spiegel. Haar venusheuvel prijkte een klein beetje naar voren.
'Echt een kutje van een meisje dat luiers draagt.' zei ze 'maar dan wel een waar wat meer inpast', murmelde ze terwijl ze een paar druppels glinsterend vocht uit haar lipjes over haar heuvel wreef. Ze trok de luier weer omhoog en trok er een strak lichtgroen rokje overheen waardoor haar luier wel zichtbaar bleef.
'Dat kan best zolang jij de enige bent die hier rondloopt' zei ze opnieuw met een glimlach. 'Leuk dat je zo lekker meedoet.'
Bij de apotheek bestelde ik twee nieuwe pakken luiers voor Silvy en de verkoopster vroeg of ik nog wat wilde. Even stokte mijn adem en toen vroeg ik om nog een pak van hetzelfde type maar dan voor iemand wiens gewicht 30 kilo zwaarder was. Dat was precies wat ik schatte aan verschil in lichaamsgewicht van mijzelf en Silvy. De verkoopster legde het pak voor me neer en voor ik het realiseerde en was alweer bezig met het helpen van haar collega bij de kassa. Ze pakte de incontinentieluier in een neutrale witte tas en een halve minuut later stond ik buiten met nieuwe luiers voor Silvy en gek genoeg ook voor mezelf.
Het grotere pak verborg ik direct in mijn kledingkast en de tas met nieuwe luiers voor Silvy legde ik voor haar klaar in de badkamer van haar kamer. Ik nam een luier uit de verpakking en liep naar de tuin, waar Silvy zich alweer onder haar boom had geïnstalleerd. Toen ze me zag draaide ze zich snel op haar rug.
'Doe maar snel bij me om', zei ze terwijl ze door probeerde te lezen in haar boek. Ik schoof haar luierbroekje tot haar enkels en ze stapte er uit terwijl ze nog altijd op haar rug lag. In het luierbroekje had ze een beetje geplast, maar verder was de luier alleen wat gekreukeld door het dragen.
Ik schoof de schone luier onder haar billen en plakte de kleefbandjes vast zodat het elastiek in de taille uitrekte. Door het tweede kleefbandje sloten de pijpjes goed op elkaar en sloten ze de benen van Silvy af, zonder dat haar benen bekneld raakten.
Onze tweede dag in de tuin verliep bijna precies zoals de eerste. De zon scheen overvloedig en Silvy las terwijl ik schreef. We begonnen flink bruin te kleuren van al die zon en Silvy leek er daardoor beter uit te zien dan ooit. Ze bleef volkomen ontspannen en irriteerde zich alleen aan een zweefvlieg die het op de rand van haar boek gemunt had. Later die middag ging ze boodschappen doen om haar vrienden die avond van eten, drinken en een paar recente CD's te voorzien. Ik had geen idee wie er zouden opdagen, maar ze omschreef de groep als wat medestudenten en vrienden van het uitgaan en een café waar ze werkte. Ze verdween twee uurtjes en nam mijn auto mee. Haar luier werd weer aan het zicht onttrokken door een wapperend rokje dat in brede plooien tot vijftien centimeter over haar billen reikte.
's Avonds kwamen haar gasten één voor één binnengedruppeld en ik had zelf nog niet besloten of ik wilde blijven of zou kiezen voor een avondje met vrienden, die me hadden uitgenodigd bij een feestje na een wedstrijd kijken op een groot scherm in de stad. Silvy begroette iedereen even hartelijk en duwde haar gasten voor zich uit naar het buitenterras in de tuin. De avond was warm genoeg om nog minstens drie uur buiten te kunnen zitten.
Ik raakte aan de praat met één van de vriendinnen van Silvy die kennelijk met een lange vriend was meegenomen. Beiden waren ze goed gekleed en erg gebruind. Het meisje stelde zich voor als An en ze haalde me over te blijven hangen op het studentikoze avondje, waarop inmiddels strakke housemuziek klonk. Willems huis werd goed gebruikt.
Later die avond raakte het gezelschap aan de praat over eerlijkheid en slechte gewoontes. De groep debatteerde luid om de muziek te overstemmen en raakte door de alcohol steeds rapper van tong.
'Laten we allemaal en slechte gewoonte opbiechten om het hart te luchten' sprak een vriendin van Silvy. Een jongere zus van An schatte ik. Iedereen stemde in en de muziek werd wat zachter gezet.
'Dan moeten we wel een kring vormen', zei één van de jongens op het feestje. Een soort surfhomo dacht ik, hoewel hij wel met een meisje op schoot zat, dat hem streelde door zijn haar.
De ontboezemingen waren heel verschillend van aard. Een meisje vertelde dat ze een vriendin had overgehaald om cocaïne te snuiven op een strandfeest vorig jaar. Ronduit slecht gedrag natuurlijk. Een jongen had eens een slapende junk bestolen om sigaretten te kunnen trekken uit een automaat. Toen Silvy aan de beurt was zei ze heel droogjes dat haar slechte gewoonte was dat ze zich graag overgaf aan seksuele prikkelingen die grensoverschrijdend zijn. Natuurlijk wilde een jongen weten of ze misschien een voorbeeld kon noemen.
'Nou op dit moment draag ik bijvoorbeeld een luier', sprak ze helder. Voor een moment was het stil en toen begon iedereen te praten.
'Echt helemaal te gek!' vond een jongen, 'laat eens zien.'
'Gebruik je 'm ook echt?' wilde de zus van An weten. Iedereen was prettig verrast en niemand leek zich te schamen voor de situatie. Silvy zelf overigens ook niet. Ze tilde haar rokje op en schoof de onderbroek over haar knieen.
je laat ons hangen aan een draadje
