Geschreven door: Marinatje
"Mam ik ga weg hoor om te winkelen."
"Goed Marina. Ben je er tegen etenstijd weer?"
"Goed Mam!" Marina ging met haar fiets naar de winkelstraat, maar onderweg staan opeens twee meiden waar Marina wel eens tegen zei dat net baby's waren.
"Zo, wie hebben we daar. Als dat Marina niet is blijf staan! En stap van je Fiets af!"
"Waarom moet ik voor jullie stoppen baby's?"
"Daar kom je wel achter. Je gaat nu met ons mee anders krijg je een pak slaag van ons." Marina ging maar mee ze was een beetje bang dat ze tikken zou krijgen want ze was maar alleen. Ze kwamen bij het huis van Steffeny aan.
"Zo, mijn ouders zijn niet thuis."
"Waarom moest ik mee met jullie?" Vroeg Marina.
"Je gaat mee naar boven. We willen wat doen wat we al lang met je willen doen." Op Steffeny haar kamer ging de deur op slot toen ze daar binnen waren.
"Waarom doe je dat?"
"Je kleren uit!" Zei Marie.
"Nee, waarom?" Zei ze bang. "Dat wil ik niet!" Ze moest huilen.
"Omdat je vaak naar ons scheldt dat we baby's zijn, en nu willen eens kijken wie de baby is." Marina kleedde zich maar uit. Ze moest op het bed gaan liggen. Steffeny had een luier in haar hand. Marina wilde weglopen, maar Marie had haar al tegen het bed gedrukt.
"Dan moet je maar vastgemaakt worden aan het bed." Marie maakte Marina vast met een groot babytuigje dat vast zat aan het bed en ze kreeg een speen in haar mond wat vast ging op haar achterhoofd met een riempje.
Marie houdt nu haar benen vast zodat Steffeny haar een luier kon om doen. Steffeny zei:
"Als je doet wat we zeggen dan mag je los, anders blijf je vast. Je bent nu een baby die niet praat of loopt." Steffeny deed eerst de speen los toen het tuigje.
"Zo baby we blijven op mijn kamer. Ga maar lekker spelen met die beertjes. Je krijgt zo een lekker hapje van ons." Marina deed maar wat er werd gevraagd.
Na een uur had ze drang om te plassen, ze kon het niet lang meer ophouden. Marie zag dat ze haar best deed om haar plas op te houden. Marie zei tegen Marina dat ze op haar rug moest gaan liggen. Marie drukte nu op haar blaas. Marina kon het niet meer houden ze plaste in haar luier.
"Wat heeft Marina nu gedaan? Heeft ze ba gedaan in haar luiertje, en moet je nu een schone luier van tante Marie?" Marie deed haar luier los en maakte Marina schoon. Na het wassen kreeg ze weer een luier om.
"Zo klaar is kees." Steffeny zat al op het bed.
"Zo baby, ga nu maar even naar tante Steffeny," zei Marie, "dan krijg je wat eten." Steffeny had haar trui uit en haar topje uitgedaan.
"Kom maar even bij mij liggen babymeid." Marina deed het, ze legde haar hoofd op de schoot van Steffeny. "Nu neem je mijn tepel in je mond en gaat er aan zuigen totdat ik zeg dat je klaar bent." Steffeny genoot er van.
"Zo heb je genoeg gehad?" Marina knikte.
"Nu krijg je nog een babyhapje." Marie had al een babyhapje in haar handen en ze ging er bij zitten zodat ze Marina kon voeren. Na het voeren moest Marina slapen. Marina voelde alweer dat ze moest plassen en ze begon het maar te laten lopen. Ze voelde het vocht langs haar kut de luier in lopen.
"Zo baby, alweer een nat luiertje?" Zei Steffeny. Ze kreeg weer een schone luier van Steffeny.
"Nu doe je jou kleren weer aan." Ze deed het snel. Marie vroeg aan Marina.
"Wie is nu de baby van ons?"
"Ik." Zei Marina.
"En als je ons nog eens baby noemt dan kom je er niet zo makkelijk vanaf." Zei Steffeny. "Je mag nu gaan met een luier naar buiten."
"Dat wil ik niet!"
"Wil je dat niet baby? Doe je broek maar naar beneden dan." Ze dacht dat Marie haar luier af deed, maar Marie deed haar nog een luier bij om.
"Zo, omhoog met die broek." Ze deed het maar en moest huilen.
"Dit wil ik niet."
"Nu weg hier Marina, met die dikke babykont van je." zei Steffeny. Marina pakte haar fiets en ging naar huis. De mensen keken naar haar als ze het zagen dat ze luiers om had. In de schuur deed ze de luiers uit zodat mama het niet zag dat ze een luier om had.
Toen ze in de kamer kwam, was mama boos dat ze te laat was en moest voor straf op bed.
"Mam ik ga weg hoor om te winkelen."
"Goed Marina. Ben je er tegen etenstijd weer?"
"Goed Mam!" Marina ging met haar fiets naar de winkelstraat, maar onderweg staan opeens twee meiden waar Marina wel eens tegen zei dat net baby's waren.
"Zo, wie hebben we daar. Als dat Marina niet is blijf staan! En stap van je Fiets af!"
"Waarom moet ik voor jullie stoppen baby's?"
"Daar kom je wel achter. Je gaat nu met ons mee anders krijg je een pak slaag van ons." Marina ging maar mee ze was een beetje bang dat ze tikken zou krijgen want ze was maar alleen. Ze kwamen bij het huis van Steffeny aan.
"Zo, mijn ouders zijn niet thuis."
"Waarom moest ik mee met jullie?" Vroeg Marina.
"Je gaat mee naar boven. We willen wat doen wat we al lang met je willen doen." Op Steffeny haar kamer ging de deur op slot toen ze daar binnen waren.
"Waarom doe je dat?"
"Je kleren uit!" Zei Marie.
"Nee, waarom?" Zei ze bang. "Dat wil ik niet!" Ze moest huilen.
"Omdat je vaak naar ons scheldt dat we baby's zijn, en nu willen eens kijken wie de baby is." Marina kleedde zich maar uit. Ze moest op het bed gaan liggen. Steffeny had een luier in haar hand. Marina wilde weglopen, maar Marie had haar al tegen het bed gedrukt.
"Dan moet je maar vastgemaakt worden aan het bed." Marie maakte Marina vast met een groot babytuigje dat vast zat aan het bed en ze kreeg een speen in haar mond wat vast ging op haar achterhoofd met een riempje.
Marie houdt nu haar benen vast zodat Steffeny haar een luier kon om doen. Steffeny zei:
"Als je doet wat we zeggen dan mag je los, anders blijf je vast. Je bent nu een baby die niet praat of loopt." Steffeny deed eerst de speen los toen het tuigje.
"Zo baby we blijven op mijn kamer. Ga maar lekker spelen met die beertjes. Je krijgt zo een lekker hapje van ons." Marina deed maar wat er werd gevraagd.
Na een uur had ze drang om te plassen, ze kon het niet lang meer ophouden. Marie zag dat ze haar best deed om haar plas op te houden. Marie zei tegen Marina dat ze op haar rug moest gaan liggen. Marie drukte nu op haar blaas. Marina kon het niet meer houden ze plaste in haar luier.
"Wat heeft Marina nu gedaan? Heeft ze ba gedaan in haar luiertje, en moet je nu een schone luier van tante Marie?" Marie deed haar luier los en maakte Marina schoon. Na het wassen kreeg ze weer een luier om.
"Zo klaar is kees." Steffeny zat al op het bed.
"Zo baby, ga nu maar even naar tante Steffeny," zei Marie, "dan krijg je wat eten." Steffeny had haar trui uit en haar topje uitgedaan.
"Kom maar even bij mij liggen babymeid." Marina deed het, ze legde haar hoofd op de schoot van Steffeny. "Nu neem je mijn tepel in je mond en gaat er aan zuigen totdat ik zeg dat je klaar bent." Steffeny genoot er van.
"Zo heb je genoeg gehad?" Marina knikte.
"Nu krijg je nog een babyhapje." Marie had al een babyhapje in haar handen en ze ging er bij zitten zodat ze Marina kon voeren. Na het voeren moest Marina slapen. Marina voelde alweer dat ze moest plassen en ze begon het maar te laten lopen. Ze voelde het vocht langs haar kut de luier in lopen.
"Zo baby, alweer een nat luiertje?" Zei Steffeny. Ze kreeg weer een schone luier van Steffeny.
"Nu doe je jou kleren weer aan." Ze deed het snel. Marie vroeg aan Marina.
"Wie is nu de baby van ons?"
"Ik." Zei Marina.
"En als je ons nog eens baby noemt dan kom je er niet zo makkelijk vanaf." Zei Steffeny. "Je mag nu gaan met een luier naar buiten."
"Dat wil ik niet!"
"Wil je dat niet baby? Doe je broek maar naar beneden dan." Ze dacht dat Marie haar luier af deed, maar Marie deed haar nog een luier bij om.
"Zo, omhoog met die broek." Ze deed het maar en moest huilen.
"Dit wil ik niet."
"Nu weg hier Marina, met die dikke babykont van je." zei Steffeny. Marina pakte haar fiets en ging naar huis. De mensen keken naar haar als ze het zagen dat ze luiers om had. In de schuur deed ze de luiers uit zodat mama het niet zag dat ze een luier om had.
Toen ze in de kamer kwam, was mama boos dat ze te laat was en moest voor straf op bed.
