Cyril Archambault
Frans-Nederlandse luierliefhebber
Hoofdtitel: Super Mario
Ondertitel: De Hereniging met Prins Peter
Soort: Fan-fictie
Samenvatting:
In "De Hereniging met Prins Peter" volgen we het verhaal van Peter, een 10-jarige jongen met autisme en incontinentie, die in een huis in Nederland woont met zijn gemene voogden. Zijn leven verandert drastisch wanneer hij ontdekt dat hij de verloren zoon is van Mario en Peach uit het Paddestoelenrijk. Na een avontuurlijke zoektocht herenigt Peter zich met zijn ouders en wordt hij verwelkomd door het volk van het Paddestoelenrijk. Terwijl het volk feestviert, zweert de boosaardige Bowser wraak vanuit de schaduwen. Het verhaal draait om de kracht van liefde, vriendschap en acceptatie, en de voortdurende strijd tussen goed en kwaad in het Paddestoelenrijk.
Hoofdstuk 1: Het Ontdekken van de Waarheid
In de rustige, met posters bedekte slaapkamer van de 10-jarige Peter van der Berg hing een gespannen stilte. De muren waren bekleed met kleurrijke afbeeldingen van Mario en zijn avonturen, een constante herinnering aan de heldhaftige wereld die hij alleen vanachter zijn computer mocht verkennen. Zijn beddengoed was versierd met het iconische Super Mario-thema, en zelfs zijn pyjama was in de stijl van Luigi, de loyale metgezel van Mario.
Peter, met zijn mild-autistische aard, zat op zijn bed en bladerde door een stapel oude documenten die hij had ontdekt, verborgen achter zijn rug om, in een lade van Elsa en Jan. Het was een vondst die zijn wereld op zijn kop zou zetten.
In een moment van pure nieuwsgierigheid trok Peter een vergeelde geboorteakte tevoorschijn. Zijn ogen gleden over de vertrouwde namen, maar de betekenis ervan drong pas langzaam tot hem door.
"Peter van der Berg," mompelde hij terwijl hij de woorden las. "Geboren op 24 februari 1988 in het Paddestoelenrijk. Vader: Mario. Moeder: Peach."
Peter staarde naar de woorden alsof ze een geheim onthulden dat hij nooit had kunnen vermoeden. Hij had altijd gedacht dat hij wees was, opgevoed door Elsa Winters en Jan Zomerveld, zijn wettelijke voogden. Ze hadden hem nooit verteld over zijn echte ouders.
Zijn vingers gleden verder over de geboorteakte, waarbij hij de details in zich opnam. "Oom Luigi, tante Daisy," fluisterde hij terwijl hij de namen van zijn vermoedelijke familieleden las. Het voelde alsof hij een puzzelstukje had gevonden dat hij al zijn hele leven kwijt was geweest.
Maar terwijl de vreugde en de opwinding zich begonnen op te stapelen, ontdekte Peter nog iets anders: "Incontinentie: Gediagnosticeerd als zwaar incontinent." Hij had altijd gedacht dat zijn incontinentie een lichamelijke aandoening was die hem scheidde van anderen, maar nu begreep hij dat het een medische aantekening op zijn geboorteakte was.
Woede borrelde op in Peter, een diepe frustratie over het feit dat Elsa en Jan hem deze waarheid hadden onthouden. Hij voelde zich verraden en bedrogen, alsof zijn hele leven een leugen was geweest.
Maar te midden van de verwarring en woede begon er ook iets anders te groeien - een vastberadenheid om zijn echte ouders te vinden en hen te leren kennen. Peter wist dat hij hun sporen moest volgen, dat hij moest ontdekken waar ze waren en waarom ze gescheiden waren.
Met zijn geboorteakte stevig in zijn hand, staarde Peter uit het raam van zijn slaapkamer naar de heldere Nederlandse lucht. Hij dacht diep na, "Wat moet ik doen? Hoe pak ik dat aan?"
Het antwoord was niet onmiddellijk duidelijk, maar één ding wist Peter zeker: zijn avontuur in de echte wereld zou beginnen, en hij zou alles op alles zetten om zijn ouders, Mario en Peach, te vinden.
Dat was het begin van zijn reis, een reis die hem diep in het Paddestoelenrijk zou voeren, waar avontuur en gevaar op elke hoek wachtten. Maar Peter was vastbesloten om zijn ware familie te vinden, en niets kon hem tegenhouden.
Hoofdstuk 2: De Ontmoeting met de Nieuwe Ambtenaar
Met de geboorteakte stevig in zijn handen, vertrok Peter naar het stadhuis van Nijmegen. Hij wilde meer te weten komen over zijn verleden, en hij hoopte dat de huidige ambtenaar van de burgerlijke stand, Mireille Zwarts, hem daarbij kon helpen.
Het stadhuis, een imposant gebouw met hoge zuilen, stond majestueus in het hart van de stad. Peter stapte naar binnen en vroeg naar Mireille Zwarts. Hij werd naar haar kantoor geleid, waar hij een vriendelijke vrouw van middelbare leeftijd aantrof.
"Meneer Van der Berg, wat kan ik voor u doen?" vroeg Mireille Zwarts terwijl ze opkeek van haar bureau.
Peter slikte even en begon zijn verhaal te vertellen. Hij deelde zijn ontdekking van de geboorteakte en zijn vermoeden dat Mario en Peach zijn biologische ouders waren. Zijn woorden kwamen aarzelend over, maar Mireille luisterde aandachtig.
Toen Peter klaar was met praten, knikte Mireille en begon ze in haar archieven te zoeken. Na enkele minuten van geconcentreerd onderzoek haalde ze een dossier tevoorschijn en legde het voorzichtig voor Peter neer.
"Dit is wat ik heb kunnen vinden," zei ze. "Het spijt me, maar de vorige ambtenaar, Willem van Schaarsburg, is een week geleden overleden op de respectabele leeftijd van 88 jaar. Hij heeft deze zaak echter altijd bijgehouden en heeft veel documenten nagelaten."
Peter opende het dossier en begon te lezen. Daar vond hij het ontbrekende stukje van de puzzel van zijn leven. De informatie onthulde dat hij als baby was ontvoerd door Bowser, de aartsvijand van Mario, en dat hij in Nijmegen was achtergelaten bij Elsa en Jan Zomerveld.
Een brief van Elsa en Jan, geschreven in trillende handschriften, legde uit waarom ze zo afstandelijk en streng tegen hem waren geweest. Ze hadden zijn veiligheid willen waarborgen en wilden voorkomen dat Bowser hem kwaad zou doen. Ze wilden hem nooit het gevoel geven dat hij er niet bij hoorde.
Terwijl Peter de brief las, vulden zijn ogen zich met tranen. Het was een emotioneel moment. Hij besefte dat Elsa en Jan, ondanks hun harde houding, altijd het beste met hem hadden willen voorhebben.
"Bedankt, mevrouw Zwarts," zei Peter met een brok in zijn keel. "Dit is alles wat ik nodig had."
Mireille glimlachte vriendelijk. "Het was mijn plicht om te helpen. Ik wens je veel succes, Peter, in je zoektocht naar je ware familie."
Met het dossier en de brief stevig vastbesloten, verliet Peter het stadhuis. Hij keerde terug naar het huis van Elsa en Jan, waar hij begon met het inpakken van zijn spullen. De gevoelens van verraad waren vervangen door begrip en dankbaarheid.
Terwijl hij zijn kamer leegmaakte, dacht Peter aan de onbekende wereld die voor hem lag. Hij wist dat zijn reis niet gemakkelijk zou zijn, maar hij was vastbesloten om zijn ouders, Mario en Peach, te vinden en zijn eigen plek in hun wereld te vinden.
Het volgende hoofdstuk zou het begin zijn van Peter's avontuur buiten de muren van het huis van Elsa en Jan, een reis vol ontdekkingen, gevaar en, hopelijk, hereniging met zijn echte familie.
Hoofdstuk 3: De Ontmoeting met Yoshi
Met zijn telefoon bij de hand en alle belangrijke informatie die hij van de ambtenaar van de burgerlijke stand had gekregen, voelde Peter zich klaar om het huis van Elsa en Jan voorgoed achter zich te laten. Hij had zijn spullen ingepakt en nam een diepe adem voordat hij de deur achter zich dichttrok.
Het park, niet ver van het huis, was een vredige plek waar Peter kon nadenken over zijn volgende stappen. Hij wist dat hij een lange en uitdagende reis voor de boeg had, en hij wilde alles goed plannen.
Terwijl hij op een bankje in het park zat en zijn gedachten liet afdwalen, gebeurde er iets ongelooflijks. Plotseling dook er uit de struiken een kleurrijk wezen op. Het was Yoshi, een van Peters favoriete personages uit de Mario-spellen.
Peter sprong van verrassing op van het bankje en kon zijn ogen niet geloven. Yoshi en hij keken elkaar een moment lang aan, voordat ze elkaar met een warme knuffel begroetten. Het voelde alsof hij een oude vriend had teruggevonden.
"Yoshi, ben jij dat echt?" stamelde Peter.
Yoshi knikte met een brede glimlach. "Ja, Peter, het ben ik. Ik heb altijd geweten dat je naar ons zou komen."
Verbijsterde voorbijgangers staarden naar de ongewone ontmoeting tussen Peter en de pratende Yoshi. Maar Peter kon het niet schelen. Hij was te blij dat hij Yoshi eindelijk in het echt ontmoette.
Yoshi leidde Peter naar een afgelegen deel van het park, tussen de bosjes en bomen, waar Peter rustig kon gaan liggen. Met een zorgzame blik begon Yoshi Peters luier te verschonen, en Peter voelde zich ongelooflijk dankbaar voor de vriendelijkheid van zijn nieuwe vriend.
Toen de verschoning was voltooid, gingen Peter en Yoshi op een bankje zitten. Voorbijgangers bleven staren, hun ogen wijd open van verbazing, omdat ze nog nooit eerder een wezen als Yoshi hadden gezien.
Yoshi luisterde geduldig terwijl Peter zijn verhaal vertelde, over zijn ontdekking van zijn ware afkomst en zijn vastberadenheid om Mario en Peach te vinden. "Ik wil mijn ouders leren kennen, Yoshi," zei Peter, zijn stem vol vastberadenheid.
Yoshi knikte begrijpend. "Dat begrijp ik, Peter. Ik ben hier om je te helpen. Als je wilt, kan ik je naar het Paddestoelenrijk brengen, waar Mario en Peach wonen. Maar wees gewaarschuwd, het zal een wilde rit worden."
Peter glimlachte vastberaden en knikte. "Ik ben er klaar voor, Yoshi. Laten we gaan."
Yoshi bood Peter zijn rug aan, en Peter ging zitten, zorgvuldig zijn gordel vastmakend zoals Yoshi had voorgesteld. Met een luid "Yoshi!" begonnen ze aan hun supersnelle reis naar het Paddestoelenrijk. Terwijl ze vlogen, werden Peters spullen, dankzij een spreuk uit het Paddestoelenrijk, met hen meegevoerd, waardoor hij niet langer gebonden was aan zijn verleden in Nijmegen.
De wind suisde langs hun oren terwijl Peter en Yoshi op weg waren naar een nieuw avontuur. De reis naar het Paddestoelenrijk was begonnen, en Peter was vastbesloten om zijn ouders te vinden en zijn plaats in hun wereld te vinden.
Wat voor uitdagingen en verrassingen zouden hen te wachten staan in het Paddestoelenrijk? Dat zou blijken wanneer ze eindelijk hun bestemming bereikten.
Hoofdstuk 4: Ontmoeting in het Paddestoelenrijk
Met een lichte bries in hun gezicht en het opgewonden gevoel van snelheid voortbewogen Peter en Yoshi zich door de lucht, rechtstreeks het Paddestoelenrijk in. Het was een wereld waarvan Peter alleen maar had gedroomd, en nu was hij er eindelijk.
Na een enerverende reis landden ze zachtjes op een groene weide, omringd door kleurrijke paddenstoelen en vrolijk fluitende vogels. Peter keek om zich heen met verwondering, zijn ogen vol bewondering voor de magische omgeving.
Op dat moment werden ze begroet door twee bekende figuren uit de Mario-wereld: Toad en Toadette. Toad was een kleine paddenstoelachtige wezen met een rode hoed en een glimlach die altijd op zijn gezicht leek te staan. Toadette, zijn vriendin, was eveneens een paddenstoelachtig wezen, maar met een roze hoed en een sprankelende persoonlijkheid.
Yoshi, die het woord nam omdat Peter overweldigd was door de ontmoeting, stelde zijn nieuwe vriend voor. "Dit is Peter, en hij is op zoek naar zijn ouders, Mario en Peach."
Toad schudde Peters hand enthousiast. "Welkom in het Paddestoelenrijk, Peter! Mario en Peach zijn hier de koning en koningin, en we zullen je met alle plezier helpen om ze te vinden."
Toadette gaf Peter een liefdevol kusje op zijn wang. "Dat klinkt als een prachtig avontuur! Laten we samen op verkenning gaan."
Samen wandelden ze rustig door het Paddestoelenrijk, langs betoverende weiden, door bossen met zwevende platforms en langs beekjes die glinsterden in de zon. Peter voelde zich thuis te midden van zulke vriendelijke en behulpzame wezens.
Toad vertelde Peter over zijn vriendschap met Mario, Luigi en Yoshi, terwijl Toadette enthousiast vertelde over haar band met Peach, Daisy en Pauline. Ze deelden verhalen over hun avonturen en legden uit hoe het Paddestoelenrijk werkte.
Terwijl de zon langzaam achter de heuvels zakte, voelde Peter zich hoopvol en vastberaden. Hij wist dat zijn zoektocht naar zijn ouders misschien niet gemakkelijk zou zijn, maar met vrienden als Yoshi, Toad en Toadette aan zijn zijde, voelde hij zich sterker dan ooit.
Wat voor avonturen zouden Peter en zijn nieuwe vrienden te wachten staan in het Paddestoelenrijk? Dat zou blijken naarmate hun reis vorderde.
Hoofdstuk 5: Familiebijeenkomst onder de Sterren
Terwijl de avond viel over het Paddestoelenrijk, vond Peter zichzelf in het gezelschap van Luigi en prinses Daisy, zijn oom en tante, die hij voor het eerst ontmoette. De lucht was gevuld met de geur van bloemen en de zachte fluitgeluiden van de nachtelijke dieren.
Luigi, met zijn groene outfit en vriendelijke glimlach, benaderde Peter met open armen en gaf hem een stevige bro-hug. "Welkom, Peter! We hebben zoveel over je gehoord van Mario en Peach."
Peter kon een brede grijns niet onderdrukken en gaf Luigi een hi-5, gevolgd door een boks. "Het is geweldig om je te ontmoeten, oom Luigi!"
Daarna draaide Peter zich naar Daisy, de vrolijke brunette in haar altijd gele jurk. Ze omhelsde hem liefdevol en gaf hem kusjes op zijn wangen en voorhoofd. "Peter, je ziet er net zo dapper uit als je vader Mario," glimlachte Daisy.
Peter voelde zich overweldigd door de warme ontvangst van zijn familieleden. Het was een gevoel van verbondenheid dat hij nooit eerder had ervaren.
Samen met Luigi, Daisy, Toad, Toadette en Yoshi gingen ze aan een lange tafel zitten die prachtig was gedekt onder de sterrenhemel. Het diner bestond uit de meest heerlijke gerechten uit het Paddestoelenrijk, en iedereen genoot van de maaltijd.
Tijdens het eten begon Peter te vertellen over zijn passie voor de Mario-videogames en hoe hij Bowser keer op keer had verslagen. Hij gebruikte zijn scherpe gevoel voor humor om grappen te maken over zijn eigen avonturen, waardoor iedereen aan tafel in lachen uitbarstte.
"Je hebt Bowser verslagen? Dat is indrukwekkend, neef!" lachte Luigi terwijl hij een hap nam van een heerlijke paddenstoelgerecht.
Daisy knikte instemmend. "Dat moet een avontuur op zich zijn geweest. Het lijkt erop dat je het in de games net zo goed doet als je vader."
Peter voelde zich warm van binnen bij de complimenten van zijn familie. Hij wist dat hij in goede handen was en dat zijn zoektocht naar zijn ouders Mario en Peach niet alleen een persoonlijke reis was, maar ook een familieaangelegenheid.
Terwijl ze onder de sprankelende sterrenhemel dineerden en lachten om Peters grappen, voelde Peter dat hij eindelijk de steun en liefde had gevonden waar hij altijd naar had verlangd. Maar wat zou de toekomst brengen voor Peter en zijn nieuwe vrienden en familie in het Paddestoelenrijk? Dat zouden ze samen ontdekken in de dagen die voor hen lagen.
Hoofdstuk 6: Ontmoeting met Donkey Kong en Pauline
De volgende ochtend vervolgden Peter, Luigi, Daisy, Toad, Toadette en Yoshi hun reis door het betoverende Paddestoelenrijk. De zon scheen fel en de lucht was helderblauw terwijl ze langs groene weiden en majestueuze bergen wandelden.
Terwijl ze onderweg waren naar een schilderachtig meer, hoorden ze plotseling een vrolijke lach in de verte. Het geluid werd luider en luider, en uit de bomen verscheen een kolos van een aap met een hart van goud: Donkey Kong.
Donkey Kong begroette Peter met een brede grijns op zijn gezicht en stak zijn grote hand uit. "Hey daar, jongeman! Ik hoorde dat je Mario's zoon bent. Het is een genoegen je te ontmoeten!"
Peter schudde Donkey Kongs enorme hand en glimlachte. "Hallo, Donkey Kong! Het is geweldig om je te ontmoeten."
Donkey Kong liet een bulderende lach horen en vertelde Peter een ontzettend grappige grap die hem bijna van zijn stokje deed gaan van het lachen. Zijn lach vulde de hele omgeving terwijl hij de humor van de grote aap begreep.
Even later kwam Pauline tevoorschijn, een elegante en sterke vrouw met een warme glimlach. Ze was de vrouw van Donkey Kong, de burgemeester van New Donk City en een liefdevolle stiefmoeder voor Peter. Ze omhelsde Peter kort maar liefdevol en gaf hem een vriendelijke klop op zijn schouder.
"Peter, het doet me plezier je eindelijk te ontmoeten," zei Pauline. "Je bent hier altijd welkom in New Donk City. We beschouwen je als een ereburger."
Peter voelde zich overweldigd door de vriendelijkheid en gastvrijheid van Donkey Kong en Pauline. Het Paddestoelenrijk was bevolkt met de meest bijzondere en liefdevolle mensen en wezens die hij ooit had ontmoet.
Samen met Donkey Kong, Pauline en de anderen vervolgden ze hun reis naar het meer, waar ze de dag doorbrachten met plezier en avontuur. Ze speelden spelletjes, deelden verhalen en bouwden herinneringen op die voor altijd zouden blijven.
Terwijl de zon langzaam onderging en de sterren aan de hemel verschenen, vond Peter zichzelf omringd door een nieuwe familie en vrienden in het Paddestoelenrijk. Maar wat voor uitdagingen en avonturen zouden hen te wachten staan? Dat zou blijken wanneer ze hun zoektocht naar Mario en Peach voortzetten.
Hoofdstuk 7: De Confrontatie met Bowser
Terwijl Peter en zijn nieuwe vrienden genoten van hun tijd aan het meer, werd de rust plotseling verstoord door een donkere schaduw die over hen heen viel. De grond beefde onder hun voeten, en het geluid van zware ademhaling vulde de lucht. Het was Bowser, de ultieme schurk, die opdook als een reus, klaar om aan te vallen.
Een sinister lachje ontsnapte aan Bowser's bekende grimmige grijns terwijl hij met dreigende stem sprak. "Dus, jullie dachten dat jullie hier zomaar door het Paddestoelenrijk konden reizen zonder mij tegen te komen? Ik heb op deze dag gewacht, want ik herinner me nog goed dat ik dat kleine, huilende baby'tje hier heb achtergelaten in Nijmegen!"
Peter voelde een rilling over zijn rug lopen bij het horen van Bowser's stem. Hoewel hij Bowser in de videogames herhaaldelijk had verslagen, was het een geheel andere ervaring om oog in oog te staan met de reusachtige schildpadachtige schurk. Hij was verstijfd van angst, en zijn incontinentieprobleem speelde hem parten, waardoor hij letterlijk in zijn luier deed.
Maar Peter was niet alleen. Luigi, Daisy, Toad, Toadette, Yoshi, Donkey Kong en Pauline stonden aan zijn zijde. Ze hadden samen al vele avonturen beleefd en waren vastbesloten om Peter te beschermen.
Luigi keek vastberaden naar Bowser en zei: "We zullen niet toelaten dat je onze vriend, Peter, pijn doet."
Donkey Kong liet een brul van vastberadenheid horen en balde zijn vuisten. "Je hebt al te lang kwaad gedaan, Bowser. Het is tijd om te stoppen."
Bowser lachte spottend, maar voordat hij kon aanvallen, begonnen Luigi, Daisy, Toad, Toadette, Yoshi, Donkey Kong en Pauline in actie te komen. Ze werkten samen als een team, gebruikmakend van hun unieke vaardigheden en krachten om Bowser te verslaan.
De strijd was intens, maar met vastberadenheid en teamwork wisten ze Bowser te verslaan met gemak. Zijn plannen om Peter pijn te doen werden verijdeld, en hij verdween met de staart tussen zijn benen.
Peter keek opgelucht naar zijn vrienden en glimlachte dankbaar. "Bedankt dat jullie er voor me waren. Ik weet niet wat ik zonder jullie had moeten doen."
Luigi glimlachte breed en sloeg Peter op de schouder. "Dat is wat familie en vrienden voor elkaar doen, Peter. We zullen altijd voor je klaarstaan."
Met Bowser verslagen en Peter veilig bij zijn vrienden en familie, vervolgden ze hun reis door het Paddestoelenrijk. Wat voor avonturen en uitdagingen zouden hen nog te wachten staan? Dat zouden ze samen ontdekken in hun zoektocht naar Mario en Peach.
Hoofdstuk 8: Een Liefdevolle Verzorging
Terwijl de zon langzaam onderging en de avond viel over het Paddestoelenrijk, besloten Pauline en Daisy om Peter naar een afgelegen plekje te brengen waar ze hem rustig konden verschonen. Ze wilden ervoor zorgen dat Peter zich comfortabel en verzorgd voelde, zelfs tijdens hun avontuurlijke reis.
Luigi, Toad, Toadette, Donkey Kong en Yoshi begrepen het belang van privacy en respecteerden de behoeften van Peter. Ze gaven hem wat ruimte om zich op zijn gemak te voelen terwijl Pauline en Daisy voor hem zorgden.
In het afgeschermde deel van het Paddestoelenrijk, legden Pauline en Daisy zorgvuldig een schone luier met leuke motiefjes van Mario, Peach, Luigi, Daisy, Donkey Kong, Pauline, Toad, Toadette en Yoshi erop. Peter voelde zich een beetje verlegen, maar wist dat hij in goede handen was.
Pauline glimlachte vriendelijk terwijl ze de luier verschoonde. "Je doet het geweldig, Peter. We willen dat je je hier thuis voelt."
Daisy knikte instemmend. "Je bent een deel van onze familie nu, en we zullen altijd voor je zorgen."
Zodra Peter een schone luier droeg, knipte Pauline met haar vingers, en de volle luier verdween op magische wijze. Peter keek met verwondering toe terwijl de luier oploste, wat hem een glimlach op zijn gezicht bracht.
Terug bij hun vrienden en familieleden merkten ze allemaal op hoe stoer de "Paddestoelenrijk"-luier stond bij Peter. Luigi grinnikte en klopte Peter op zijn rug. "Die luier staat je geweldig, maat!"
Toadette lachte vrolijk. "Het is net alsof je een stukje van het Paddestoelenrijk met je meedraagt."
Peter glimlachte breed en voelde zich geliefd en geaccepteerd door zijn nieuwe vrienden en familie. Ze hadden hem niet alleen geholpen met zijn zoektocht naar zijn ouders, maar ze zorgden ook voor hem op elke mogelijke manier.
Met een hernieuwd gevoel van verbondenheid en vriendschap vervolgden ze hun reis door het Paddestoelenrijk. Wat voor avonturen en geheimen zouden ze nog meer ontdekken? Dat zou blijken naarmate ze verder gingen in hun zoektocht naar Mario en Peach.
Hoofdstuk 9: De Hereniging
Na een lange en avontuurlijke reis door het Paddestoelenrijk, met nieuwe vrienden en familie aan zijn zijde, bereikte Peter eindelijk het meest langverwachte moment van zijn leven. Daar, in het hart van het Paddestoelenrijk, vond hij zijn biologische ouders, Mario en Peach.
Mario, met zijn iconische rode pet en blauwe overall, zag Peter naderen en zijn gezicht lichtte op met blijdschap. Hij opende zijn armen en begroette zijn zoon met een bro-hug, een hi-5 en een boks. "Peter! Eindelijk ben je terug! We hebben je zo gemist!"
Peter voelde zijn hart overspoeld worden door geluk en omhelsde zijn vader stevig. "Papa, ik heb je ook gemist. Ik ben zo blij dat ik je heb gevonden."
Peach, de prachtige blondine die altijd roze jurken droeg, kon haar emoties niet langer onderdrukken. Tranen van vreugde stroomden over haar wangen terwijl ze Peter liefdevol omhelsde en kusjes gaf op zijn wangen en voorhoofd. "Mijn lieve jongen, je bent terug! Oh, hoe heb ik je gemist!"
Peter knuffelde zijn moeder terug en veegde zachtjes haar tranen weg. "Mama, ik hou van je. Ik ben zo blij dat ik bij jullie kan zijn."
Luigi, Daisy, Toad, Toadette, Yoshi, Donkey Kong en Pauline glimlachten breed bij het zien van deze ontroerende hereniging. Ze hadden Peter geholpen om zijn weg terug naar huis te vinden, en nu was hij weer verenigd met zijn liefhebbende ouders.
Mario en Peach keken vol liefde naar hun zoon en wisten dat ze samen nieuwe avonturen zouden beleven in het Paddestoelenrijk. Het Paddestoelenrijk was niet alleen een magische plek vol verrassingen, maar het was nu ook de plek waar Peter eindelijk thuis was, te midden van de mensen die het meest om hem gaven.
Hoofdstuk 10: Thuis in het Kasteel
Die avond, na de langverwachte hereniging, trok Peter in bij Mario en Peach in hun majestueuze kasteel in het hart van het Paddestoelenrijk. Het kasteel stond hoog boven de wolken, en Peter kon zijn geluk niet op terwijl hij zijn nieuwe thuis verkende.
Mario en Peach hadden een eigen slaapkamer voor Peter gemaakt, met zachte bedden en gordijnen die in de kleuren van het Paddestoelenrijk waren gedrapeerd. Terwijl Peter zijn spullen uitpakte, merkte hij dat zijn vliegende spullen zich rustig nestelden in de kamer, alsof ze wisten dat ze hier welkom waren.
In zijn nieuwe slaapkamer ontdekte Peter een kast vol met "Paddestoelenrijk"-wegwerpluiers. Hij voelde zich opgelucht om te weten dat hij hier altijd voorzien zou zijn en zich geen zorgen hoefde te maken over zijn incontinentie.
Peach kwam binnen en zag Peter bij de kast. Ze glimlachte liefdevol naar hem en knielde neer om zijn hand vast te houden. "Peter, we willen dat je je hier helemaal thuis voelt. Als je ooit hulp nodig hebt met de luiers, hoef je het alleen maar te zeggen. Ik zal er altijd voor je zijn."
Peter voelde een warme golf van dankbaarheid over zich heen komen. Hij omhelsde Peach stevig en ze gaf hem een zoen op zijn voorhoofd. "Dank je, mama. Ik ben zo blij dat ik bij jullie kan zijn."
Mario kwam ook binnen en zag het emotionele moment tussen moeder en zoon. Hij sloeg zijn arm om hen beiden heen en glimlachte breed. "Welkom thuis, Peter. We houden ontzettend veel van je."
Samen stonden ze daar, in hun nieuwe thuis in het kasteel, omringd door liefde en geluk. Peter wist dat hij eindelijk de plek had gevonden waar hij thuishoorde, te midden van zijn liefhebbende ouders Mario en Peach, in het betoverende Paddestoelenrijk.
Hoofdstuk 11: Prins Peter van het Paddestoelenrijk
De volgende ochtend na een gezellig ontbijt met zijn ouders, Mario en Peach, werd Peter aan het volk van het Paddestoelenrijk voorgesteld als hun langverloren prins, Prins Peter van het Paddestoelenrijk.
Het kasteelplein was gevuld met juichende en blij verraste inwoners van het Paddestoelenrijk, die zich hadden verzameld om hun prins te verwelkomen. Ze zwaaiden met vlaggen en applaudisseerden luid toen Peter naast Mario en Peach verscheen.
Mario nam het woord en sprak met trots: "Lieve mensen van het Paddestoelenrijk, vandaag hebben we een bijzondere aankondiging. Onze zoon, Peter, is teruggekeerd naar huis na al die jaren. Hij is onze prins, Prins Peter van het Paddestoelenrijk."
Een gejuich van vreugde vulde de lucht terwijl de inwoners hun nieuwe prins begroetten. Ze zagen in Peter niet alleen de verloren prins, maar ook een jongeman met een unieke persoonlijkheid en eigenschappen.
Peter, die altijd open was geweest over zijn autisme en incontinentie, voelde zich diep geraakt door de warme ontvangst. Hij keek naar het blije volk en zei: "Dank jullie wel voor het accepteren van wie ik ben. Ik ben vereerd om jullie prins te zijn."
Een ouderling uit het volk trad naar voren en sprak met oprechte blijdschap: "Prins Peter, we hebben altijd op je gewacht en zullen je met open armen verwelkomen. Je bent onze prins, en we zullen voor altijd achter je staan."
Met tranen van geluk in zijn ogen voelde Peter zich voor het eerst in zijn leven volledig geaccepteerd en geliefd door het volk van het Paddestoelenrijk. Hij wist dat hij hier, te midden van zijn nieuwe familie en het vriendelijke volk, een thuis had gevonden waar hij werd gewaardeerd zoals hij was.
Samen met zijn ouders, Mario en Peach, en de mensen van het Paddestoelenrijk, begon Peter een nieuw hoofdstuk van zijn leven als Prins Peter. Wat de toekomst ook zou brengen, hij wist dat hij omringd was door liefde, acceptatie en de onvoorwaardelijke steun van zijn nieuwe thuis.
Ondertitel: De Hereniging met Prins Peter
Soort: Fan-fictie
Samenvatting:
In "De Hereniging met Prins Peter" volgen we het verhaal van Peter, een 10-jarige jongen met autisme en incontinentie, die in een huis in Nederland woont met zijn gemene voogden. Zijn leven verandert drastisch wanneer hij ontdekt dat hij de verloren zoon is van Mario en Peach uit het Paddestoelenrijk. Na een avontuurlijke zoektocht herenigt Peter zich met zijn ouders en wordt hij verwelkomd door het volk van het Paddestoelenrijk. Terwijl het volk feestviert, zweert de boosaardige Bowser wraak vanuit de schaduwen. Het verhaal draait om de kracht van liefde, vriendschap en acceptatie, en de voortdurende strijd tussen goed en kwaad in het Paddestoelenrijk.
Hoofdstuk 1: Het Ontdekken van de Waarheid
In de rustige, met posters bedekte slaapkamer van de 10-jarige Peter van der Berg hing een gespannen stilte. De muren waren bekleed met kleurrijke afbeeldingen van Mario en zijn avonturen, een constante herinnering aan de heldhaftige wereld die hij alleen vanachter zijn computer mocht verkennen. Zijn beddengoed was versierd met het iconische Super Mario-thema, en zelfs zijn pyjama was in de stijl van Luigi, de loyale metgezel van Mario.
Peter, met zijn mild-autistische aard, zat op zijn bed en bladerde door een stapel oude documenten die hij had ontdekt, verborgen achter zijn rug om, in een lade van Elsa en Jan. Het was een vondst die zijn wereld op zijn kop zou zetten.
In een moment van pure nieuwsgierigheid trok Peter een vergeelde geboorteakte tevoorschijn. Zijn ogen gleden over de vertrouwde namen, maar de betekenis ervan drong pas langzaam tot hem door.
"Peter van der Berg," mompelde hij terwijl hij de woorden las. "Geboren op 24 februari 1988 in het Paddestoelenrijk. Vader: Mario. Moeder: Peach."
Peter staarde naar de woorden alsof ze een geheim onthulden dat hij nooit had kunnen vermoeden. Hij had altijd gedacht dat hij wees was, opgevoed door Elsa Winters en Jan Zomerveld, zijn wettelijke voogden. Ze hadden hem nooit verteld over zijn echte ouders.
Zijn vingers gleden verder over de geboorteakte, waarbij hij de details in zich opnam. "Oom Luigi, tante Daisy," fluisterde hij terwijl hij de namen van zijn vermoedelijke familieleden las. Het voelde alsof hij een puzzelstukje had gevonden dat hij al zijn hele leven kwijt was geweest.
Maar terwijl de vreugde en de opwinding zich begonnen op te stapelen, ontdekte Peter nog iets anders: "Incontinentie: Gediagnosticeerd als zwaar incontinent." Hij had altijd gedacht dat zijn incontinentie een lichamelijke aandoening was die hem scheidde van anderen, maar nu begreep hij dat het een medische aantekening op zijn geboorteakte was.
Woede borrelde op in Peter, een diepe frustratie over het feit dat Elsa en Jan hem deze waarheid hadden onthouden. Hij voelde zich verraden en bedrogen, alsof zijn hele leven een leugen was geweest.
Maar te midden van de verwarring en woede begon er ook iets anders te groeien - een vastberadenheid om zijn echte ouders te vinden en hen te leren kennen. Peter wist dat hij hun sporen moest volgen, dat hij moest ontdekken waar ze waren en waarom ze gescheiden waren.
Met zijn geboorteakte stevig in zijn hand, staarde Peter uit het raam van zijn slaapkamer naar de heldere Nederlandse lucht. Hij dacht diep na, "Wat moet ik doen? Hoe pak ik dat aan?"
Het antwoord was niet onmiddellijk duidelijk, maar één ding wist Peter zeker: zijn avontuur in de echte wereld zou beginnen, en hij zou alles op alles zetten om zijn ouders, Mario en Peach, te vinden.
Dat was het begin van zijn reis, een reis die hem diep in het Paddestoelenrijk zou voeren, waar avontuur en gevaar op elke hoek wachtten. Maar Peter was vastbesloten om zijn ware familie te vinden, en niets kon hem tegenhouden.
Hoofdstuk 2: De Ontmoeting met de Nieuwe Ambtenaar
Met de geboorteakte stevig in zijn handen, vertrok Peter naar het stadhuis van Nijmegen. Hij wilde meer te weten komen over zijn verleden, en hij hoopte dat de huidige ambtenaar van de burgerlijke stand, Mireille Zwarts, hem daarbij kon helpen.
Het stadhuis, een imposant gebouw met hoge zuilen, stond majestueus in het hart van de stad. Peter stapte naar binnen en vroeg naar Mireille Zwarts. Hij werd naar haar kantoor geleid, waar hij een vriendelijke vrouw van middelbare leeftijd aantrof.
"Meneer Van der Berg, wat kan ik voor u doen?" vroeg Mireille Zwarts terwijl ze opkeek van haar bureau.
Peter slikte even en begon zijn verhaal te vertellen. Hij deelde zijn ontdekking van de geboorteakte en zijn vermoeden dat Mario en Peach zijn biologische ouders waren. Zijn woorden kwamen aarzelend over, maar Mireille luisterde aandachtig.
Toen Peter klaar was met praten, knikte Mireille en begon ze in haar archieven te zoeken. Na enkele minuten van geconcentreerd onderzoek haalde ze een dossier tevoorschijn en legde het voorzichtig voor Peter neer.
"Dit is wat ik heb kunnen vinden," zei ze. "Het spijt me, maar de vorige ambtenaar, Willem van Schaarsburg, is een week geleden overleden op de respectabele leeftijd van 88 jaar. Hij heeft deze zaak echter altijd bijgehouden en heeft veel documenten nagelaten."
Peter opende het dossier en begon te lezen. Daar vond hij het ontbrekende stukje van de puzzel van zijn leven. De informatie onthulde dat hij als baby was ontvoerd door Bowser, de aartsvijand van Mario, en dat hij in Nijmegen was achtergelaten bij Elsa en Jan Zomerveld.
Een brief van Elsa en Jan, geschreven in trillende handschriften, legde uit waarom ze zo afstandelijk en streng tegen hem waren geweest. Ze hadden zijn veiligheid willen waarborgen en wilden voorkomen dat Bowser hem kwaad zou doen. Ze wilden hem nooit het gevoel geven dat hij er niet bij hoorde.
Terwijl Peter de brief las, vulden zijn ogen zich met tranen. Het was een emotioneel moment. Hij besefte dat Elsa en Jan, ondanks hun harde houding, altijd het beste met hem hadden willen voorhebben.
"Bedankt, mevrouw Zwarts," zei Peter met een brok in zijn keel. "Dit is alles wat ik nodig had."
Mireille glimlachte vriendelijk. "Het was mijn plicht om te helpen. Ik wens je veel succes, Peter, in je zoektocht naar je ware familie."
Met het dossier en de brief stevig vastbesloten, verliet Peter het stadhuis. Hij keerde terug naar het huis van Elsa en Jan, waar hij begon met het inpakken van zijn spullen. De gevoelens van verraad waren vervangen door begrip en dankbaarheid.
Terwijl hij zijn kamer leegmaakte, dacht Peter aan de onbekende wereld die voor hem lag. Hij wist dat zijn reis niet gemakkelijk zou zijn, maar hij was vastbesloten om zijn ouders, Mario en Peach, te vinden en zijn eigen plek in hun wereld te vinden.
Het volgende hoofdstuk zou het begin zijn van Peter's avontuur buiten de muren van het huis van Elsa en Jan, een reis vol ontdekkingen, gevaar en, hopelijk, hereniging met zijn echte familie.
Hoofdstuk 3: De Ontmoeting met Yoshi
Met zijn telefoon bij de hand en alle belangrijke informatie die hij van de ambtenaar van de burgerlijke stand had gekregen, voelde Peter zich klaar om het huis van Elsa en Jan voorgoed achter zich te laten. Hij had zijn spullen ingepakt en nam een diepe adem voordat hij de deur achter zich dichttrok.
Het park, niet ver van het huis, was een vredige plek waar Peter kon nadenken over zijn volgende stappen. Hij wist dat hij een lange en uitdagende reis voor de boeg had, en hij wilde alles goed plannen.
Terwijl hij op een bankje in het park zat en zijn gedachten liet afdwalen, gebeurde er iets ongelooflijks. Plotseling dook er uit de struiken een kleurrijk wezen op. Het was Yoshi, een van Peters favoriete personages uit de Mario-spellen.
Peter sprong van verrassing op van het bankje en kon zijn ogen niet geloven. Yoshi en hij keken elkaar een moment lang aan, voordat ze elkaar met een warme knuffel begroetten. Het voelde alsof hij een oude vriend had teruggevonden.
"Yoshi, ben jij dat echt?" stamelde Peter.
Yoshi knikte met een brede glimlach. "Ja, Peter, het ben ik. Ik heb altijd geweten dat je naar ons zou komen."
Verbijsterde voorbijgangers staarden naar de ongewone ontmoeting tussen Peter en de pratende Yoshi. Maar Peter kon het niet schelen. Hij was te blij dat hij Yoshi eindelijk in het echt ontmoette.
Yoshi leidde Peter naar een afgelegen deel van het park, tussen de bosjes en bomen, waar Peter rustig kon gaan liggen. Met een zorgzame blik begon Yoshi Peters luier te verschonen, en Peter voelde zich ongelooflijk dankbaar voor de vriendelijkheid van zijn nieuwe vriend.
Toen de verschoning was voltooid, gingen Peter en Yoshi op een bankje zitten. Voorbijgangers bleven staren, hun ogen wijd open van verbazing, omdat ze nog nooit eerder een wezen als Yoshi hadden gezien.
Yoshi luisterde geduldig terwijl Peter zijn verhaal vertelde, over zijn ontdekking van zijn ware afkomst en zijn vastberadenheid om Mario en Peach te vinden. "Ik wil mijn ouders leren kennen, Yoshi," zei Peter, zijn stem vol vastberadenheid.
Yoshi knikte begrijpend. "Dat begrijp ik, Peter. Ik ben hier om je te helpen. Als je wilt, kan ik je naar het Paddestoelenrijk brengen, waar Mario en Peach wonen. Maar wees gewaarschuwd, het zal een wilde rit worden."
Peter glimlachte vastberaden en knikte. "Ik ben er klaar voor, Yoshi. Laten we gaan."
Yoshi bood Peter zijn rug aan, en Peter ging zitten, zorgvuldig zijn gordel vastmakend zoals Yoshi had voorgesteld. Met een luid "Yoshi!" begonnen ze aan hun supersnelle reis naar het Paddestoelenrijk. Terwijl ze vlogen, werden Peters spullen, dankzij een spreuk uit het Paddestoelenrijk, met hen meegevoerd, waardoor hij niet langer gebonden was aan zijn verleden in Nijmegen.
De wind suisde langs hun oren terwijl Peter en Yoshi op weg waren naar een nieuw avontuur. De reis naar het Paddestoelenrijk was begonnen, en Peter was vastbesloten om zijn ouders te vinden en zijn plaats in hun wereld te vinden.
Wat voor uitdagingen en verrassingen zouden hen te wachten staan in het Paddestoelenrijk? Dat zou blijken wanneer ze eindelijk hun bestemming bereikten.
Hoofdstuk 4: Ontmoeting in het Paddestoelenrijk
Met een lichte bries in hun gezicht en het opgewonden gevoel van snelheid voortbewogen Peter en Yoshi zich door de lucht, rechtstreeks het Paddestoelenrijk in. Het was een wereld waarvan Peter alleen maar had gedroomd, en nu was hij er eindelijk.
Na een enerverende reis landden ze zachtjes op een groene weide, omringd door kleurrijke paddenstoelen en vrolijk fluitende vogels. Peter keek om zich heen met verwondering, zijn ogen vol bewondering voor de magische omgeving.
Op dat moment werden ze begroet door twee bekende figuren uit de Mario-wereld: Toad en Toadette. Toad was een kleine paddenstoelachtige wezen met een rode hoed en een glimlach die altijd op zijn gezicht leek te staan. Toadette, zijn vriendin, was eveneens een paddenstoelachtig wezen, maar met een roze hoed en een sprankelende persoonlijkheid.
Yoshi, die het woord nam omdat Peter overweldigd was door de ontmoeting, stelde zijn nieuwe vriend voor. "Dit is Peter, en hij is op zoek naar zijn ouders, Mario en Peach."
Toad schudde Peters hand enthousiast. "Welkom in het Paddestoelenrijk, Peter! Mario en Peach zijn hier de koning en koningin, en we zullen je met alle plezier helpen om ze te vinden."
Toadette gaf Peter een liefdevol kusje op zijn wang. "Dat klinkt als een prachtig avontuur! Laten we samen op verkenning gaan."
Samen wandelden ze rustig door het Paddestoelenrijk, langs betoverende weiden, door bossen met zwevende platforms en langs beekjes die glinsterden in de zon. Peter voelde zich thuis te midden van zulke vriendelijke en behulpzame wezens.
Toad vertelde Peter over zijn vriendschap met Mario, Luigi en Yoshi, terwijl Toadette enthousiast vertelde over haar band met Peach, Daisy en Pauline. Ze deelden verhalen over hun avonturen en legden uit hoe het Paddestoelenrijk werkte.
Terwijl de zon langzaam achter de heuvels zakte, voelde Peter zich hoopvol en vastberaden. Hij wist dat zijn zoektocht naar zijn ouders misschien niet gemakkelijk zou zijn, maar met vrienden als Yoshi, Toad en Toadette aan zijn zijde, voelde hij zich sterker dan ooit.
Wat voor avonturen zouden Peter en zijn nieuwe vrienden te wachten staan in het Paddestoelenrijk? Dat zou blijken naarmate hun reis vorderde.
Hoofdstuk 5: Familiebijeenkomst onder de Sterren
Terwijl de avond viel over het Paddestoelenrijk, vond Peter zichzelf in het gezelschap van Luigi en prinses Daisy, zijn oom en tante, die hij voor het eerst ontmoette. De lucht was gevuld met de geur van bloemen en de zachte fluitgeluiden van de nachtelijke dieren.
Luigi, met zijn groene outfit en vriendelijke glimlach, benaderde Peter met open armen en gaf hem een stevige bro-hug. "Welkom, Peter! We hebben zoveel over je gehoord van Mario en Peach."
Peter kon een brede grijns niet onderdrukken en gaf Luigi een hi-5, gevolgd door een boks. "Het is geweldig om je te ontmoeten, oom Luigi!"
Daarna draaide Peter zich naar Daisy, de vrolijke brunette in haar altijd gele jurk. Ze omhelsde hem liefdevol en gaf hem kusjes op zijn wangen en voorhoofd. "Peter, je ziet er net zo dapper uit als je vader Mario," glimlachte Daisy.
Peter voelde zich overweldigd door de warme ontvangst van zijn familieleden. Het was een gevoel van verbondenheid dat hij nooit eerder had ervaren.
Samen met Luigi, Daisy, Toad, Toadette en Yoshi gingen ze aan een lange tafel zitten die prachtig was gedekt onder de sterrenhemel. Het diner bestond uit de meest heerlijke gerechten uit het Paddestoelenrijk, en iedereen genoot van de maaltijd.
Tijdens het eten begon Peter te vertellen over zijn passie voor de Mario-videogames en hoe hij Bowser keer op keer had verslagen. Hij gebruikte zijn scherpe gevoel voor humor om grappen te maken over zijn eigen avonturen, waardoor iedereen aan tafel in lachen uitbarstte.
"Je hebt Bowser verslagen? Dat is indrukwekkend, neef!" lachte Luigi terwijl hij een hap nam van een heerlijke paddenstoelgerecht.
Daisy knikte instemmend. "Dat moet een avontuur op zich zijn geweest. Het lijkt erop dat je het in de games net zo goed doet als je vader."
Peter voelde zich warm van binnen bij de complimenten van zijn familie. Hij wist dat hij in goede handen was en dat zijn zoektocht naar zijn ouders Mario en Peach niet alleen een persoonlijke reis was, maar ook een familieaangelegenheid.
Terwijl ze onder de sprankelende sterrenhemel dineerden en lachten om Peters grappen, voelde Peter dat hij eindelijk de steun en liefde had gevonden waar hij altijd naar had verlangd. Maar wat zou de toekomst brengen voor Peter en zijn nieuwe vrienden en familie in het Paddestoelenrijk? Dat zouden ze samen ontdekken in de dagen die voor hen lagen.
Hoofdstuk 6: Ontmoeting met Donkey Kong en Pauline
De volgende ochtend vervolgden Peter, Luigi, Daisy, Toad, Toadette en Yoshi hun reis door het betoverende Paddestoelenrijk. De zon scheen fel en de lucht was helderblauw terwijl ze langs groene weiden en majestueuze bergen wandelden.
Terwijl ze onderweg waren naar een schilderachtig meer, hoorden ze plotseling een vrolijke lach in de verte. Het geluid werd luider en luider, en uit de bomen verscheen een kolos van een aap met een hart van goud: Donkey Kong.
Donkey Kong begroette Peter met een brede grijns op zijn gezicht en stak zijn grote hand uit. "Hey daar, jongeman! Ik hoorde dat je Mario's zoon bent. Het is een genoegen je te ontmoeten!"
Peter schudde Donkey Kongs enorme hand en glimlachte. "Hallo, Donkey Kong! Het is geweldig om je te ontmoeten."
Donkey Kong liet een bulderende lach horen en vertelde Peter een ontzettend grappige grap die hem bijna van zijn stokje deed gaan van het lachen. Zijn lach vulde de hele omgeving terwijl hij de humor van de grote aap begreep.
Even later kwam Pauline tevoorschijn, een elegante en sterke vrouw met een warme glimlach. Ze was de vrouw van Donkey Kong, de burgemeester van New Donk City en een liefdevolle stiefmoeder voor Peter. Ze omhelsde Peter kort maar liefdevol en gaf hem een vriendelijke klop op zijn schouder.
"Peter, het doet me plezier je eindelijk te ontmoeten," zei Pauline. "Je bent hier altijd welkom in New Donk City. We beschouwen je als een ereburger."
Peter voelde zich overweldigd door de vriendelijkheid en gastvrijheid van Donkey Kong en Pauline. Het Paddestoelenrijk was bevolkt met de meest bijzondere en liefdevolle mensen en wezens die hij ooit had ontmoet.
Samen met Donkey Kong, Pauline en de anderen vervolgden ze hun reis naar het meer, waar ze de dag doorbrachten met plezier en avontuur. Ze speelden spelletjes, deelden verhalen en bouwden herinneringen op die voor altijd zouden blijven.
Terwijl de zon langzaam onderging en de sterren aan de hemel verschenen, vond Peter zichzelf omringd door een nieuwe familie en vrienden in het Paddestoelenrijk. Maar wat voor uitdagingen en avonturen zouden hen te wachten staan? Dat zou blijken wanneer ze hun zoektocht naar Mario en Peach voortzetten.
Hoofdstuk 7: De Confrontatie met Bowser
Terwijl Peter en zijn nieuwe vrienden genoten van hun tijd aan het meer, werd de rust plotseling verstoord door een donkere schaduw die over hen heen viel. De grond beefde onder hun voeten, en het geluid van zware ademhaling vulde de lucht. Het was Bowser, de ultieme schurk, die opdook als een reus, klaar om aan te vallen.
Een sinister lachje ontsnapte aan Bowser's bekende grimmige grijns terwijl hij met dreigende stem sprak. "Dus, jullie dachten dat jullie hier zomaar door het Paddestoelenrijk konden reizen zonder mij tegen te komen? Ik heb op deze dag gewacht, want ik herinner me nog goed dat ik dat kleine, huilende baby'tje hier heb achtergelaten in Nijmegen!"
Peter voelde een rilling over zijn rug lopen bij het horen van Bowser's stem. Hoewel hij Bowser in de videogames herhaaldelijk had verslagen, was het een geheel andere ervaring om oog in oog te staan met de reusachtige schildpadachtige schurk. Hij was verstijfd van angst, en zijn incontinentieprobleem speelde hem parten, waardoor hij letterlijk in zijn luier deed.
Maar Peter was niet alleen. Luigi, Daisy, Toad, Toadette, Yoshi, Donkey Kong en Pauline stonden aan zijn zijde. Ze hadden samen al vele avonturen beleefd en waren vastbesloten om Peter te beschermen.
Luigi keek vastberaden naar Bowser en zei: "We zullen niet toelaten dat je onze vriend, Peter, pijn doet."
Donkey Kong liet een brul van vastberadenheid horen en balde zijn vuisten. "Je hebt al te lang kwaad gedaan, Bowser. Het is tijd om te stoppen."
Bowser lachte spottend, maar voordat hij kon aanvallen, begonnen Luigi, Daisy, Toad, Toadette, Yoshi, Donkey Kong en Pauline in actie te komen. Ze werkten samen als een team, gebruikmakend van hun unieke vaardigheden en krachten om Bowser te verslaan.
De strijd was intens, maar met vastberadenheid en teamwork wisten ze Bowser te verslaan met gemak. Zijn plannen om Peter pijn te doen werden verijdeld, en hij verdween met de staart tussen zijn benen.
Peter keek opgelucht naar zijn vrienden en glimlachte dankbaar. "Bedankt dat jullie er voor me waren. Ik weet niet wat ik zonder jullie had moeten doen."
Luigi glimlachte breed en sloeg Peter op de schouder. "Dat is wat familie en vrienden voor elkaar doen, Peter. We zullen altijd voor je klaarstaan."
Met Bowser verslagen en Peter veilig bij zijn vrienden en familie, vervolgden ze hun reis door het Paddestoelenrijk. Wat voor avonturen en uitdagingen zouden hen nog te wachten staan? Dat zouden ze samen ontdekken in hun zoektocht naar Mario en Peach.
Hoofdstuk 8: Een Liefdevolle Verzorging
Terwijl de zon langzaam onderging en de avond viel over het Paddestoelenrijk, besloten Pauline en Daisy om Peter naar een afgelegen plekje te brengen waar ze hem rustig konden verschonen. Ze wilden ervoor zorgen dat Peter zich comfortabel en verzorgd voelde, zelfs tijdens hun avontuurlijke reis.
Luigi, Toad, Toadette, Donkey Kong en Yoshi begrepen het belang van privacy en respecteerden de behoeften van Peter. Ze gaven hem wat ruimte om zich op zijn gemak te voelen terwijl Pauline en Daisy voor hem zorgden.
In het afgeschermde deel van het Paddestoelenrijk, legden Pauline en Daisy zorgvuldig een schone luier met leuke motiefjes van Mario, Peach, Luigi, Daisy, Donkey Kong, Pauline, Toad, Toadette en Yoshi erop. Peter voelde zich een beetje verlegen, maar wist dat hij in goede handen was.
Pauline glimlachte vriendelijk terwijl ze de luier verschoonde. "Je doet het geweldig, Peter. We willen dat je je hier thuis voelt."
Daisy knikte instemmend. "Je bent een deel van onze familie nu, en we zullen altijd voor je zorgen."
Zodra Peter een schone luier droeg, knipte Pauline met haar vingers, en de volle luier verdween op magische wijze. Peter keek met verwondering toe terwijl de luier oploste, wat hem een glimlach op zijn gezicht bracht.
Terug bij hun vrienden en familieleden merkten ze allemaal op hoe stoer de "Paddestoelenrijk"-luier stond bij Peter. Luigi grinnikte en klopte Peter op zijn rug. "Die luier staat je geweldig, maat!"
Toadette lachte vrolijk. "Het is net alsof je een stukje van het Paddestoelenrijk met je meedraagt."
Peter glimlachte breed en voelde zich geliefd en geaccepteerd door zijn nieuwe vrienden en familie. Ze hadden hem niet alleen geholpen met zijn zoektocht naar zijn ouders, maar ze zorgden ook voor hem op elke mogelijke manier.
Met een hernieuwd gevoel van verbondenheid en vriendschap vervolgden ze hun reis door het Paddestoelenrijk. Wat voor avonturen en geheimen zouden ze nog meer ontdekken? Dat zou blijken naarmate ze verder gingen in hun zoektocht naar Mario en Peach.
Hoofdstuk 9: De Hereniging
Na een lange en avontuurlijke reis door het Paddestoelenrijk, met nieuwe vrienden en familie aan zijn zijde, bereikte Peter eindelijk het meest langverwachte moment van zijn leven. Daar, in het hart van het Paddestoelenrijk, vond hij zijn biologische ouders, Mario en Peach.
Mario, met zijn iconische rode pet en blauwe overall, zag Peter naderen en zijn gezicht lichtte op met blijdschap. Hij opende zijn armen en begroette zijn zoon met een bro-hug, een hi-5 en een boks. "Peter! Eindelijk ben je terug! We hebben je zo gemist!"
Peter voelde zijn hart overspoeld worden door geluk en omhelsde zijn vader stevig. "Papa, ik heb je ook gemist. Ik ben zo blij dat ik je heb gevonden."
Peach, de prachtige blondine die altijd roze jurken droeg, kon haar emoties niet langer onderdrukken. Tranen van vreugde stroomden over haar wangen terwijl ze Peter liefdevol omhelsde en kusjes gaf op zijn wangen en voorhoofd. "Mijn lieve jongen, je bent terug! Oh, hoe heb ik je gemist!"
Peter knuffelde zijn moeder terug en veegde zachtjes haar tranen weg. "Mama, ik hou van je. Ik ben zo blij dat ik bij jullie kan zijn."
Luigi, Daisy, Toad, Toadette, Yoshi, Donkey Kong en Pauline glimlachten breed bij het zien van deze ontroerende hereniging. Ze hadden Peter geholpen om zijn weg terug naar huis te vinden, en nu was hij weer verenigd met zijn liefhebbende ouders.
Mario en Peach keken vol liefde naar hun zoon en wisten dat ze samen nieuwe avonturen zouden beleven in het Paddestoelenrijk. Het Paddestoelenrijk was niet alleen een magische plek vol verrassingen, maar het was nu ook de plek waar Peter eindelijk thuis was, te midden van de mensen die het meest om hem gaven.
Hoofdstuk 10: Thuis in het Kasteel
Die avond, na de langverwachte hereniging, trok Peter in bij Mario en Peach in hun majestueuze kasteel in het hart van het Paddestoelenrijk. Het kasteel stond hoog boven de wolken, en Peter kon zijn geluk niet op terwijl hij zijn nieuwe thuis verkende.
Mario en Peach hadden een eigen slaapkamer voor Peter gemaakt, met zachte bedden en gordijnen die in de kleuren van het Paddestoelenrijk waren gedrapeerd. Terwijl Peter zijn spullen uitpakte, merkte hij dat zijn vliegende spullen zich rustig nestelden in de kamer, alsof ze wisten dat ze hier welkom waren.
In zijn nieuwe slaapkamer ontdekte Peter een kast vol met "Paddestoelenrijk"-wegwerpluiers. Hij voelde zich opgelucht om te weten dat hij hier altijd voorzien zou zijn en zich geen zorgen hoefde te maken over zijn incontinentie.
Peach kwam binnen en zag Peter bij de kast. Ze glimlachte liefdevol naar hem en knielde neer om zijn hand vast te houden. "Peter, we willen dat je je hier helemaal thuis voelt. Als je ooit hulp nodig hebt met de luiers, hoef je het alleen maar te zeggen. Ik zal er altijd voor je zijn."
Peter voelde een warme golf van dankbaarheid over zich heen komen. Hij omhelsde Peach stevig en ze gaf hem een zoen op zijn voorhoofd. "Dank je, mama. Ik ben zo blij dat ik bij jullie kan zijn."
Mario kwam ook binnen en zag het emotionele moment tussen moeder en zoon. Hij sloeg zijn arm om hen beiden heen en glimlachte breed. "Welkom thuis, Peter. We houden ontzettend veel van je."
Samen stonden ze daar, in hun nieuwe thuis in het kasteel, omringd door liefde en geluk. Peter wist dat hij eindelijk de plek had gevonden waar hij thuishoorde, te midden van zijn liefhebbende ouders Mario en Peach, in het betoverende Paddestoelenrijk.
Hoofdstuk 11: Prins Peter van het Paddestoelenrijk
De volgende ochtend na een gezellig ontbijt met zijn ouders, Mario en Peach, werd Peter aan het volk van het Paddestoelenrijk voorgesteld als hun langverloren prins, Prins Peter van het Paddestoelenrijk.
Het kasteelplein was gevuld met juichende en blij verraste inwoners van het Paddestoelenrijk, die zich hadden verzameld om hun prins te verwelkomen. Ze zwaaiden met vlaggen en applaudisseerden luid toen Peter naast Mario en Peach verscheen.
Mario nam het woord en sprak met trots: "Lieve mensen van het Paddestoelenrijk, vandaag hebben we een bijzondere aankondiging. Onze zoon, Peter, is teruggekeerd naar huis na al die jaren. Hij is onze prins, Prins Peter van het Paddestoelenrijk."
Een gejuich van vreugde vulde de lucht terwijl de inwoners hun nieuwe prins begroetten. Ze zagen in Peter niet alleen de verloren prins, maar ook een jongeman met een unieke persoonlijkheid en eigenschappen.
Peter, die altijd open was geweest over zijn autisme en incontinentie, voelde zich diep geraakt door de warme ontvangst. Hij keek naar het blije volk en zei: "Dank jullie wel voor het accepteren van wie ik ben. Ik ben vereerd om jullie prins te zijn."
Een ouderling uit het volk trad naar voren en sprak met oprechte blijdschap: "Prins Peter, we hebben altijd op je gewacht en zullen je met open armen verwelkomen. Je bent onze prins, en we zullen voor altijd achter je staan."
Met tranen van geluk in zijn ogen voelde Peter zich voor het eerst in zijn leven volledig geaccepteerd en geliefd door het volk van het Paddestoelenrijk. Hij wist dat hij hier, te midden van zijn nieuwe familie en het vriendelijke volk, een thuis had gevonden waar hij werd gewaardeerd zoals hij was.
Samen met zijn ouders, Mario en Peach, en de mensen van het Paddestoelenrijk, begon Peter een nieuw hoofdstuk van zijn leven als Prins Peter. Wat de toekomst ook zou brengen, hij wist dat hij omringd was door liefde, acceptatie en de onvoorwaardelijke steun van zijn nieuwe thuis.
Laatst bewerkt:
