A
Augur_DL
Guest
vertaald door: Fopspeen
"Verdomme!" Ik wenste dat ik wist hoe lang ze me in deze situatie wilde houden. Ik denk dat dat het ergste van deze straf is om dat juist niet te weten en ik kan daar niks aan doen. In feite, is er weinig te doen aan deze situatie.
Ik lag in een vrij grote kinderledikantje, met 8 lagen luiers onder me vastgepind, met eroverheen een heel kinderlijke plastik broekje. Niet een gewone plaats voor een 18 jarige oude jongen. Met een gesloten hekwerkje over de zijspeilen heen zodat er geen mogelijkheid was om er uit te kunnen komen. Daarnaast, had ze me dit keer vastgebonden met aan mij middel en enkels ziekenhuis teugels die aan het matras vastzatten. Mam wilde mij zo in haar greep houden.
Ik vermoede dat ze erachter was gekomen dat ik mij ammuseerde met het masturberen bij mezelf. Dit keer was ze ervan overtuigd dat ik niet met mezelf kon spelen door de luier heen of om te draaien en met mij buik over de rubbberen zeiltje kon wrijven.
Ik kan op dit moment ook niet praten. Een grote fopspeen was in mij mond geplaatst om dat te voorkomen. Het enigste wat ik kon doen is hierzo liggen en mij luier gebruiken op de manier die baby's ook doen.
Oh, ja. Mam heeft me dikwijls gevoed met vloeistof uit babyflesjes natuurlijk, was ik daardoor regelmatig nat. Er is een hele goede kans voordat ze me eruit haalt, ik geen keus heb om eerst mij luier te bevuilen.
Zoals ik daar lag, ging ik even terug in de tijd met mijn gedachte naar de eerste eker dat Mam luiers ging gebruiken als straf. Ik was op dat moment 10 jaar, en Mams irriteerde op het feit dat ik niet mijn bips goed afveegde. Mijn ondergoed had altijd een bruine vlekken in de achterzijde.
Op een dag, wanneer ze mij vieze ondergoed in de wasmand deed, besliste ze dat ze er genoeg van had. Ze stormde mij kamer in en hield een van mij vieze onderbroeken voor mij gezicht en zei:
"Bobby, ik heb het gehad met je. Als je je broekje vies maakt als een baby, dan zul je er een zijn ook." Ze deed al mijn kleren uit, en verliet de kamer en sloot de deur achter zich. Ik stond nog naakend in mij slaapkamer niet wetend wat ze vervolgens ging doen.
Ik zou daar al snel achter komen toen ze weer binnen kwam met een stapel luiers, plastic broekjes, veiligheidspelden en babypoeder in haar handen.
Ik spartelde tegen, maar niet voor lang. Mam was erg sterk, en ik was nog maar een kleine jongen. Het ging zo snel, voordat ik het in de gaten had vond ik mezelf geluierd en droeg er alleen een plastic broekje eroverheen. Daarna zei mam:
"Bobby, je mag je broekje zo vaak vies maken als je wilt vanaf nu. Ik hou je de hele week in luiers. Je mag ze gebruiken zoals een baby doet. Ik heb de toilet op slot gedaan en dat is nu verboden toegang voor jouw. Vraag me niet of ik je wil verschonen als je nat of vies bent. Ik verschoon je wanneer ik dat wil.
Ik wil er zeker van zijn dat je gaat realiseren hoe het is om vieze luiers te dragen. Mischien wil deze week je overtuigen dat je je bips eens goed afveegt als je naar het toilet bent geweest. En wanneer ik je betrap met het betasten van je luiers zal deze straf verlengd worden met de hele gedurende zomer en ik zal je handen aan banden leggen.
Nu ga je buiten spelen in de achter tuin."
"Maar mam, ik draag alleen maar luiers. Ik kan zo niet naar buiten!"
"Baby's gaan altijd geluierd naar buiten, Bobby. Maar als je wilt, mag je een T-shirt aan doen, maar ik wil je luier en plastik broekje volledig kunnen zien, zodat iedereen kan zien wat voor een baby je bent"
Een gelukje, geen van mijn vrienden heeft me toen gezien, maar sommige buren haden het zeker gezien. Ze zagen allemaal de manier waarop mij moeder me strafte, en ik voelde steeds meer schaamte.
Wel, dat was de eerste keer, maar zeker niet de laatste. Mam was ervan overtuigd dat dit de meest effectieve straf was die ze maar kon vinden, en gebruikte het wannner ze daar een reden voor had. Langzamerhand, werden er meer babyspulletjes toegevoegd aan de straf. Binnen de korste keren had ik grotere maten baby kleertjes, en ook flesjes, fopspenen, rammelaars en ander baby speelgoed. Mam haalde een oude babybox, en ik moest vele malen zittend, spelend en geluierd de tijd daarin doorbrengen. Na verloop van tijd, vond mam ondertussen een timmerman die voor haar wat vergroote baby meubels kon maken, en zo voor mij een box en een hoge stoeltje liet maken.
Mijn straffen waren voor gevarieerde periode's. Voor kleine overtredingen, werd ik 's nachts geluierd, of voor een heel weekend de gedurende schooljaar, ik was wel altijd gewoon gekleed naar school, maar soms werd ik gevonnist door de namidaggen, nachten en weekenden als een baby door te brengen, voor periodes vanaf een week tot een maand.
Toen ik 13 was, zakte ik dat schooljaar en moest zo de zomerschool door als een normaal geklede jongen doorbrengen, en bracht die gehele zomer thuis door als een baby. Dat was tevens de zomer dat mam de box en het hoge stoeltje aanschafte, en wanneer ik niet de tijd op school doorbracht, werd ik exact behandeld als een 1 jarige oude peuter.
Ik werd gevoerd met babyvoeding in mij hoge stoel, en dronk vanuit een babyflesje, en bracht elke nacht door in het ledikantje. Natuurlijk was ik altijd geluierd, en moest ze gebruiken zoals een baby deed. Mam nam me mee naar het strand in alleen mij luiers, en moest iedereen uitleggen die vroeg waarom ik geluierd was, dat ik ermee gestraft werd omdat ik een stoute jongen was. Iedereen keek wel even verbaasd.
laatst week, werd ik 18, en ik nam de beslissing om te zeggen dat het nu wel genoeg was. Bij de eerst volgende keer dat mam me weer voor straf luiers liet dragen, schreeuwde ik dat ik te oud was voor dit soort straffen, duwde haar aan de kant, en rende naar buiten.
Ik wist dat het niet goed zou zijn om weg te lopen, het zou ook maar voor een paar uurtjes zijn omdat de politie me toch zou vinden en me terug naar huis zou brengen. Dus ging ik terug.
Mam was al voorbereid op mij. Ze had mijn middel en enkels al vastgebonden voordat ik het in de gaten had. Het duurde niet lang voordat ze me in de situatie had zoals ik nu ben. Nadat mijn middel en enkels waren vastgemaakt aan de matras van de ledikant, voede ze me met een kwart gevulde fles babyvoeding, en eentje met appelsap.
Daarna verwijderde ze de speen van de fles en verving het door de fopspeen wat ik nu nog in mijn mond heb. Daarna glimlachte ze, kuste me op mijn voorhoofd, en zodra ze de bovenkant van de ledikant op slot deed, zei ze:
"Aangename droompjes, baby Bobby. Je hebt genoeg de tijd om te liggen nadenken over hoe stout het van je was om weg te willen rennen, en hoe je daarvoor gestraft wordt. Deze keer zul je een lange tijd als baby doorbrengen." Daarna deed ze het licht uit en sloot de deur.
Dat was 48 uur geleden, en ik ben nog steeds hierzo. Twee keer per dag komt ze binnen, verschoont mijn luiers, en voedt me met nog twee andere voor een kwart gevulde flesjes, en een potje met baby voeding. Ze bleef maar zeggen dat ik een hele stoute jongen was, maar weer een goede lieve baby zal worden.
Ze gaf niet te kennen hoe lang dit nog zou gaan duren, of hoe lang ik nog moest doorbrengen in deze ledikantje, maar ik had het gevoel dat ik nog een hele poos als zou baby doorbrengen.
"Verdomme!" Ik wenste dat ik wist hoe lang ze me in deze situatie wilde houden. Ik denk dat dat het ergste van deze straf is om dat juist niet te weten en ik kan daar niks aan doen. In feite, is er weinig te doen aan deze situatie.
Ik lag in een vrij grote kinderledikantje, met 8 lagen luiers onder me vastgepind, met eroverheen een heel kinderlijke plastik broekje. Niet een gewone plaats voor een 18 jarige oude jongen. Met een gesloten hekwerkje over de zijspeilen heen zodat er geen mogelijkheid was om er uit te kunnen komen. Daarnaast, had ze me dit keer vastgebonden met aan mij middel en enkels ziekenhuis teugels die aan het matras vastzatten. Mam wilde mij zo in haar greep houden.
Ik vermoede dat ze erachter was gekomen dat ik mij ammuseerde met het masturberen bij mezelf. Dit keer was ze ervan overtuigd dat ik niet met mezelf kon spelen door de luier heen of om te draaien en met mij buik over de rubbberen zeiltje kon wrijven.
Ik kan op dit moment ook niet praten. Een grote fopspeen was in mij mond geplaatst om dat te voorkomen. Het enigste wat ik kon doen is hierzo liggen en mij luier gebruiken op de manier die baby's ook doen.
Oh, ja. Mam heeft me dikwijls gevoed met vloeistof uit babyflesjes natuurlijk, was ik daardoor regelmatig nat. Er is een hele goede kans voordat ze me eruit haalt, ik geen keus heb om eerst mij luier te bevuilen.
Zoals ik daar lag, ging ik even terug in de tijd met mijn gedachte naar de eerste eker dat Mam luiers ging gebruiken als straf. Ik was op dat moment 10 jaar, en Mams irriteerde op het feit dat ik niet mijn bips goed afveegde. Mijn ondergoed had altijd een bruine vlekken in de achterzijde.
Op een dag, wanneer ze mij vieze ondergoed in de wasmand deed, besliste ze dat ze er genoeg van had. Ze stormde mij kamer in en hield een van mij vieze onderbroeken voor mij gezicht en zei:
"Bobby, ik heb het gehad met je. Als je je broekje vies maakt als een baby, dan zul je er een zijn ook." Ze deed al mijn kleren uit, en verliet de kamer en sloot de deur achter zich. Ik stond nog naakend in mij slaapkamer niet wetend wat ze vervolgens ging doen.
Ik zou daar al snel achter komen toen ze weer binnen kwam met een stapel luiers, plastic broekjes, veiligheidspelden en babypoeder in haar handen.
Ik spartelde tegen, maar niet voor lang. Mam was erg sterk, en ik was nog maar een kleine jongen. Het ging zo snel, voordat ik het in de gaten had vond ik mezelf geluierd en droeg er alleen een plastic broekje eroverheen. Daarna zei mam:
"Bobby, je mag je broekje zo vaak vies maken als je wilt vanaf nu. Ik hou je de hele week in luiers. Je mag ze gebruiken zoals een baby doet. Ik heb de toilet op slot gedaan en dat is nu verboden toegang voor jouw. Vraag me niet of ik je wil verschonen als je nat of vies bent. Ik verschoon je wanneer ik dat wil.
Ik wil er zeker van zijn dat je gaat realiseren hoe het is om vieze luiers te dragen. Mischien wil deze week je overtuigen dat je je bips eens goed afveegt als je naar het toilet bent geweest. En wanneer ik je betrap met het betasten van je luiers zal deze straf verlengd worden met de hele gedurende zomer en ik zal je handen aan banden leggen.
Nu ga je buiten spelen in de achter tuin."
"Maar mam, ik draag alleen maar luiers. Ik kan zo niet naar buiten!"
"Baby's gaan altijd geluierd naar buiten, Bobby. Maar als je wilt, mag je een T-shirt aan doen, maar ik wil je luier en plastik broekje volledig kunnen zien, zodat iedereen kan zien wat voor een baby je bent"
Een gelukje, geen van mijn vrienden heeft me toen gezien, maar sommige buren haden het zeker gezien. Ze zagen allemaal de manier waarop mij moeder me strafte, en ik voelde steeds meer schaamte.
Wel, dat was de eerste keer, maar zeker niet de laatste. Mam was ervan overtuigd dat dit de meest effectieve straf was die ze maar kon vinden, en gebruikte het wannner ze daar een reden voor had. Langzamerhand, werden er meer babyspulletjes toegevoegd aan de straf. Binnen de korste keren had ik grotere maten baby kleertjes, en ook flesjes, fopspenen, rammelaars en ander baby speelgoed. Mam haalde een oude babybox, en ik moest vele malen zittend, spelend en geluierd de tijd daarin doorbrengen. Na verloop van tijd, vond mam ondertussen een timmerman die voor haar wat vergroote baby meubels kon maken, en zo voor mij een box en een hoge stoeltje liet maken.
Mijn straffen waren voor gevarieerde periode's. Voor kleine overtredingen, werd ik 's nachts geluierd, of voor een heel weekend de gedurende schooljaar, ik was wel altijd gewoon gekleed naar school, maar soms werd ik gevonnist door de namidaggen, nachten en weekenden als een baby door te brengen, voor periodes vanaf een week tot een maand.
Toen ik 13 was, zakte ik dat schooljaar en moest zo de zomerschool door als een normaal geklede jongen doorbrengen, en bracht die gehele zomer thuis door als een baby. Dat was tevens de zomer dat mam de box en het hoge stoeltje aanschafte, en wanneer ik niet de tijd op school doorbracht, werd ik exact behandeld als een 1 jarige oude peuter.
Ik werd gevoerd met babyvoeding in mij hoge stoel, en dronk vanuit een babyflesje, en bracht elke nacht door in het ledikantje. Natuurlijk was ik altijd geluierd, en moest ze gebruiken zoals een baby deed. Mam nam me mee naar het strand in alleen mij luiers, en moest iedereen uitleggen die vroeg waarom ik geluierd was, dat ik ermee gestraft werd omdat ik een stoute jongen was. Iedereen keek wel even verbaasd.
laatst week, werd ik 18, en ik nam de beslissing om te zeggen dat het nu wel genoeg was. Bij de eerst volgende keer dat mam me weer voor straf luiers liet dragen, schreeuwde ik dat ik te oud was voor dit soort straffen, duwde haar aan de kant, en rende naar buiten.
Ik wist dat het niet goed zou zijn om weg te lopen, het zou ook maar voor een paar uurtjes zijn omdat de politie me toch zou vinden en me terug naar huis zou brengen. Dus ging ik terug.
Mam was al voorbereid op mij. Ze had mijn middel en enkels al vastgebonden voordat ik het in de gaten had. Het duurde niet lang voordat ze me in de situatie had zoals ik nu ben. Nadat mijn middel en enkels waren vastgemaakt aan de matras van de ledikant, voede ze me met een kwart gevulde fles babyvoeding, en eentje met appelsap.
Daarna verwijderde ze de speen van de fles en verving het door de fopspeen wat ik nu nog in mijn mond heb. Daarna glimlachte ze, kuste me op mijn voorhoofd, en zodra ze de bovenkant van de ledikant op slot deed, zei ze:
"Aangename droompjes, baby Bobby. Je hebt genoeg de tijd om te liggen nadenken over hoe stout het van je was om weg te willen rennen, en hoe je daarvoor gestraft wordt. Deze keer zul je een lange tijd als baby doorbrengen." Daarna deed ze het licht uit en sloot de deur.
Dat was 48 uur geleden, en ik ben nog steeds hierzo. Twee keer per dag komt ze binnen, verschoont mijn luiers, en voedt me met nog twee andere voor een kwart gevulde flesjes, en een potje met baby voeding. Ze bleef maar zeggen dat ik een hele stoute jongen was, maar weer een goede lieve baby zal worden.
Ze gaf niet te kennen hoe lang dit nog zou gaan duren, of hoe lang ik nog moest doorbrengen in deze ledikantje, maar ik had het gevoel dat ik nog een hele poos als zou baby doorbrengen.
