A
Augur_DL
Guest
geschreven door: Pieter
(deel 1)
Hoofdstuk 1 - Metamorfose
"Ben je nog boos op me, Peter?" Vroeg ze onnozel, want ze wist heel goed dat ik hier helemaal niet blij mee was. Ze keek me aan vanuit de passagiersstoel naast me, terwijl ik de auto van mijn ouders de afrit van het benzinestation op stuurde. Het afgelopen half uur hadden we bijna niets tegen elkaar gezegd en de sfeer was om te snijden. Ik hoopte dat Saskia nu ook eindelijk begon in te zien dat haar zorgvuldig uitgekiende plannetje toch niet zo goed was als ze had gedacht. Ik wierp haar een venijnige blik toe en concentreerde me weer op het autorijden.
Sinds twee maanden had ik mijn rijbewijs en dat terwijl ik nog geen half jaar geleden achttien jaar was geworden. Acht weken lang had ik meerdere keren per week rijles gehad en meteen bij het eerste examen was ik geslaagd. Mijn ouders lieten me nu vaak in hun auto rijden en het autorijden begon me nog absoluut niet te vervelen. Ze hadden genoeg vertrouwen in me om de auto zo vaak aan me uit te lenen als het maar kon, en daar maakte ik doorlopend gebruik van. Nu hadden mijn ouders zelfs een leuke opdracht voor me gevonden. Aangezien ik een week vrij was van school en zij zelf gewoon moesten werken hadden ze gevraagd of ik alvast een flink aantal spullen naar ons vakantiehuisje in Zuid-Frankrijk wilde brengen. Zelf waren ze van plan om later deze zomer met de motor naar het vakantiehuisje te gaan en dan konden ze niet zoveel spullen meenemen.
Natuurlijk deed ik dat graag en ik had me verheugd op een klein weekje Zuid-Frankrijk samen met Marco, een goede vriend van me. We zouden gaan surfen op het meer en mountainbikes huren en 's avonds zouden we de kroegen van het ingeslapen dorpje bezoeken of barbecuen in de tuin van het huisje. Maar helaas, in plaats van dat alles zat ik nu opgescheept met Saskia, mijn buurmeisje. En aangezien de achterbank helemaal vol gestouwd zat kon er niemand anders meer mee.
Saskia had de hele week al gezeurd dat ze graag met me mee wilde. Natuurlijk had ik gemerkt hoe ze de laatste tijd steeds vaker achter me aan liep, en dat ze maar moeilijk uit mijn buurt te slaan was. Ik vermoedde dat ze heimelijk verliefd op me was, en dat terwijl ik haar absoluut niet aardig vond. Ze was vijftien jaar en had een ietwat kinderlijk rond gezichtje. Haar rode haren waren kort geknipt en haar blanke gezicht werd gesierd door een fors aantal sproeten. Ze was niet erg lang voor haar leeftijd en ook de ontsierende beugel in haar mond deed haar schoonheid geen goed. Al met al werd ze vaak jonger geschat dan ze werkelijk was en als we alleen waren pestte ik haar vaak met haar babygezichtje.
Ik weet niet hoe ze het voor elkaar gekregen had, maar mijn ouders hadden het ineens ook een goed idee gevonden dat ze met mij mee ging, ondanks dat ze wisten dat ik niet gek op haar was. Ik had zelfs gedreigd helemaal niet te gaan als ik Saskia mee moest nemen, maar mijn ouders hadden al mijn bezwaren weggewuifd en hadden gezegd dat ik niet zo moest zeuren. Nu zat ik dus in de auto met een meisje dat ik niet alleen niet aardig vond, maar die ook nog een paar jaar jonger was en er als een kind uitzag.
"Waarom stop je eigenlijk, je benzinetank is nog lang niet leeg. We zijn net onderweg." Zei ze vragend.
"Plaspauze!" Zei ik kortaf en ik glimlachte toen Saskia instemmend knikte met de tekst dat dát wel een goed idee was. Ik reed langs de benzinepompen heen naar de parkeerplaatsen aan de achterkant en parkeerde de auto aan de zijkant, een beetje uit de buurt van de andere auto's, en een heel stuk weg van de toiletten. Saskia keek me aan.
"Kun je niet dichterbij parkeren?" Vroeg ze terwijl ze de deur opengooide en de auto uit stapte. Het was mooi zonnig weer, niet te warm, en het zou droog blijven vandaag. Saskia strekte zich uit, en dat terwijl we nog geen uur onderweg waren. We zouden nog minstens zes uur moeten rijden voordat we bij de camping zouden aankomen waar we vannacht zouden overnachten. Mijn ouders hadden gezegd dat het beter was om er niet in één keer heen te rijden, aangezien ik dat misschien nog niet zou aankunnen. Ik had erin toegestemd en had het toen niet zo erg gevonden.
"Saskia, wacht even." Riep ik en ik liep snel om de auto heen om haar de weg af te snijden. Ik wilde haar tegenhouden voordat ze al te ver van de auto verwijderd was, en dat leek te lukken. Saskia keek me vragend aan en verbaasd voelde ze hoe ze terug naar de auto geduwd werd. Ik greep haar rechterpols beet voordat ze er erg in had, had ik haar pols aan de dakrail van de auto vastgeketend. Haar andere hand ging wat moeilijker, maar ook dat lukte me voordat Saskia zich echt realiseerde wat er aan de hand was. Ze stond nu met de rug tegen de auto aan, haar handen boven haar vastgeketend.
"Wat... Wat doe je..." Stamelde ze geschrokken. Ik glimlachte terwijl ik voor de zekerheid nog even om me heen keek of we geen pottenkijkers hadden. De parkeerplaats was gelukkig dermate uitgestorven dat niemand op ons lette, en ook de auto blokkeerde het uitzicht op het geketende meisje.
"Je hebt bij voorbaat al deze week verpest, en ik beloof je dat jij ook geen leuke week zult beleven." Zei ik gemeend. Twee dagen had ik de tijd gehad om een goede straf voor haar te bedenken, en het moest natuurlijk een straf zijn waar ik zelf ook nog plezier aan zou beleven. En eigenlijk had ik meteen al een goed idee gekregen en had ik het daarna alleen nog maar hoeven uitwerken.
Saskia trok tevergeefs aan de handboeien en ze opende haar mond om te gaan schreeuwen, maar ik bedekte haar mond met mijn hand. Ik geloofde niet dat ze het vreselijke lawaai van de voorbijrazende auto's en vrachtwagens zou kunnen overstemmen, maar het was voor de zekerheid. Ik duwde haar hoofd stevig tegen de auto aan en bracht mijn gezicht vlak voor de hare. Haar ogen stonden angstig en het zweet stond op haar voorhoofd. Ze trok haar linkerbeen op en boog het voor heer rechterbeen langs alsof ze haar kruis wat extra wilde beschermen. Ik snoof lachend.
"Wees niet bang, ik zal je niet aanraken of betasten, in ieder geval niet op de manier waar je bang voor bent. Dat beloof ik." Natuurlijk luchtte mijn belofte haar niet op. Ze worstelde onder me en het lukte haar zelfs om in mijn vinger te bijten. Ik was bang dat ze met de handboeien krassen op de auto zou maken, maar gelukkig was de dakrail van kunststof en kraste dat niet. Voor een ogenblik schreeuwde Saskia om hulp, maar niemand hoorde het. Ik pakte haar kin beet en keek haar weer diep in de ogen.
"Schreeuw maar, niemand hoort je, en laat je traantjes maar lopen. De komende dagen ben je geen vijftien jaar meer, maar twaalf." Zei ik en liet haar weer los. Ze keek me een ogenblik verbaasd aan. Ze begreep er niets van en keek besluiteloos toe hoe ik een tas uit de kofferbak haalde en die open geritst op de grond zette.
"Maar, wat..." Stamelde ze, en ik zag dat ze voor een ogenblik haar wilde pogingen om los te komen had opgegeven.
"Mond houden, Saskia. Het eerste dat nu moet gebeuren is je wat meer als een klein meisje kleden, dus het spijt me, maar je broek gaat naar beneden." In knielde voor haar neer en trok een voet naar me toe. Ik ontdeed de voet van de schoen en zijn sok en daarna kreeg de andere voet dezelfde behandeling. Op haar blote voeten balanceerde ze nu op de scherpe steentjes van het asfalt.
"Nee... Nee! Blijf af..." Riep ze, maar ze was hulpeloos en kon niet tegengaan dat haar strakke, blauwe spijkerbroek naar beneden getrokken werd. Haar lichtblauwe slipje werd zichtbaar, maar ik schonk er geen aandacht aan. Snel trok ik haar een witte, halflange broek aan met een extra zak op haar rechter bovenbeen. Op haar linker bovenbeen pronkte een schattige, felgekleurde opdruk van Micky Mouse. Ik trok de broek omhoog en sloot de knoopjes, en daarna sloot ik de felrode riem die al door de lusjes van haar broek zat.
Zonder problemen kon ik haar daarna een stel rode sokken aantrekken en haar daarna weer in haar oude gympen helpen. Ik had nog meer verrassingen voor Saskia in petto: haar oorbellen werden verwijderd en haar zilveren horloge werd vervangen door een plastic Disney horloge, en ze kreeg een kleurige kralenketting om. Met speciale doekjes verwijderde ik als laatste ook nog haar make-up.
De metamorfose was verrassend. Ik wist dat ik haar door deze kleding een jonger uiterlijk kon geven, maar het resultaat verbijsterde me. Een willekeurige voorbijganger zou haar niet meer ouder dan twaalf jaar schatten. Glimlachend bekeek ik het resultaat en ik was zeer tevreden over het eerste deel van mijn plan.
Ik maakte Saskia los die me meteen scheldend en tierend begon te slaan en te schoppen. Ik was een stuk groter en sterker en weerde haar driftige handjes met gemak af. Het duurde een half minuutje voordat haar eerste woede weer wat was geluwd. Ze draaide zich van me af en leek in de verte te staren. Ze wist dat ze minder sterk was, en dat ik haar zonder moeite weer met de handboeien ergens aan vast kon maken. Ze probeerde zich te herpakken en draaide zich toen mijn kant op. Haar ogen spuwden nog vuur, maar ik zag dat ze moeite deed om zichzelf in bedwang te houden.
"Vieze vuile gore minder leuk persoon." Spuwde ze me toe en ik glimlachte.
"Kom, kom. Dat is geen taal voor een twaalfjarig meisje!" Saskia maakte een wegwerpgebaar en wilde bij me vandaan lopen. Ik greep haar snel bij haar pols beet en trok haar weer terug achter de auto.
"Hier blijven!" Zei ik. Ik duwde haar weer met haar rug tegen de auto en hield haar rechterbovenarm stevig beet. Ze kon geen kant meer op.
"Je moet nog een klein dingetje voor me doen om je vermomming nog iets overtuigender te maken." Saskia keek langs me heen, haar gezicht van me weggedraaid. Ik zag de wanhoop op haar gezicht. De vakantie met die leuke buurjongen zag ze helemaal de mist ingaan. Dit liep totaal anders dan ze had verwacht en gehoopt, de droom leek een nachtmerrie te worden.
"Ik wil dat je in je broek plast!" Zei ik met een brede glimlach.
Hoofdstuk 2 - Natte broek
Ineens draaide Saskia haar hoofd en keek ze me aan. Ze zag dat ik geen grapje maakte en dat ik echt wilde dat ze in haar broek zou plassen. Haar gezicht trok langzaam wit weg en plots probeerde ze zich los te rukken. Ik verstevigde mijn greep op haar bovenarm en Saskia kermde zachtjes. Ze schudde langzaam haar hoofd.
"Nee... Waarom..." Stamelde ze.
"Waarom? Omdat je geen keus hebt! Je blijft hier net zolang staan totdat je in je broek geplast hebt." Ik glimlachte gemeen.
"Natuurlijk plas ik niet in mijn broek!" Riep ze kwaad en nogmaals probeerde ze zich los te rukken. Met haar vrije hand probeerde ze mijn vingers van haar arm te trekken. Ik kneep nog iets harder en Saskia verstijfde kermend en gaf deze poging snel weer op. We stonden in een soort patstelling tegenover elkaar en ik wist dat Saskia zich niet zomaar gewonnen zou geven. Er moest nog heel wat gebeuren voordat ze uit zichzelf in haar broek zou plassen. Ik wist ook niet zeker of het me wel zou lukken, maar ik wilde het in ieder geval proberen.
"Zitten, Saskia!" Commandeerde ik en trok haar aan haar arm naar beneden. Ze zakte door haar knieën en met haar billen zakte ze tot op de grond, haar rug steunend tegen het achterportier van de auto. Zonder haar los te laten pakte ik een literfles Spa Blauw uit de tas en klemde hem tussen mijn benen. Met mijn vrije hand draaide ik de dop eraf. Saskia begreep de bedoeling en draaide haar hoofd af.
Ik zette de fles neer en graaide naar een andere fles in de tas. Het was een anderhalve literfles cola, maar er zat geen cola meer in. Ook hier draaide ik de dop op dezelfde manier van de fles af en bracht de fles naar het gezicht van Saskia. Zodra ze de inhoud rook keek ze me walgend aan. Vanmorgen had ik de fles omgespoeld en daarna de halve fles vol geplast. De stank van mijn eigen urine kwam me tegemoet. Ik drukte de opening van de fles onder haar neus en al schuddend zag ze het licht schuimende vloeistof in de fles bewegen.
"Je hoeft niet in je broek te plassen, maar dan zul je wel de smaak van mijn urine leren kennen." Dreigde ik, en ik trok het hoofd van het meisje achterover en drukte de opening van de fles op haar lippen. Ze probeerde haar mond stijf dicht te houden, maar ik wurmde de opening gemakkelijk tussen haar lippen. Voorzichtig hield ik de fles iets schuiner en de gele vloeistof kwam steeds dichter naar de opening toe. Saskia probeerde haar hoofd weg te draaien maar ik hield haar stevig vast.
Plotseling trok ik de fles terug en pakte ik de fles met water. Saskia keek opgelucht maar realiseerde zich meteen dat ze ook ditmaal het onderspit zou delven als ik mijn dreigement door zou zetten. Als het echt op de keuze tussen urine drinken of in je broek plassen aan kwam, dan koos ze voor het laatste. Ik zette de fles met water aan haar lippen en gedwee dronk ze enkele flinke teugen. Ik gaf haar een ogenblik de tijd om te ademen en zette toen nogmaals de fles aan haar lippen. Ik goot het water in haar mond en weer slikte ze het door, totdat het water uit haar mond liep en langs haar kin naar beneden begon te lopen.
Ik trok de fles weg en zag dat ze meer dan een halve liter water had gedronken, en dat bij het feit dat ze al voor het drinken naar het toilet wilde moest voldoende zijn om haar snel te laten plassen. Met een rood hoofd keek Saskia me nu aan.
"Nee Peter, alsjeblieft..." Smeekte ze, maar zag tot haar afschuw dat mijn hand weer naar de colafles met urine gleed. Zonder pardon bracht ik nu deze fles met de afschuwelijke inhoud naar haar mond. Saskia schudde haar hoofd, kon de inhoud van de fles alweer ruiken en ze leek zelfs even te kokhalzen.
"Ik... Ik zal doen wat je zegt." Fluisterde ze, en ik hield de fles stil, maar dichtbij genoeg om haar er voortdurend aan de herinneren wat er zou gebeuren als ze niet deed wat ik van haar verlangde. Haar gezicht werd vuurrood van schaamte en ik zag zweetdruppeltjes op haar voorhoofd verschijnen. Glimlachend realiseerde ik me dat mijn plannetje van een leien dakje ging. Ze leek precies te doen wat ik wilde en haar vernedering werd alleen maar groter.
Het duurde een half minuutje, waarin ik haar nauwlettend in de gaten hield. Zittend op haar billen trok ik haar bovenbenen uit elkaar en wijdbeens zat ze op het asfalt, nog steeds met haar rug tegen de auto. Saskia snikte en kermde, haar adem werd onrustig en ineens zag ik haar broek onder in haar kruis langzaam natter en natter worden. Ik pakte de hand van Saskia en duwde die in haar kruis. Met mijn andere hand duwde ik het hoofd van Saskia iets achterover en keek ik haar recht in de ogen. Ze huilde zachtjes en haar schaamte deed haar mijn ogen ontwijken.
Haar hand in haar kruis werd nat en doordat ze de stof van haar korte broek tegen haar kruis aandrukte werd de natte plek alleen maar groter. Tussen haar benen in zag ik zelfs het asfalt nat worden en glimlachend lachte ik haar toe.
"Grote meid!" Ik liet haar nu eindelijk los en gekleineerd en beduusd bleef ze zitten. Ik wist dat ze inmiddels uitgeplast moest zijn, maar Saskia bleef roerloos zitten. Ik pakte een vuilnisbakzak uit de tas en vouwde hem open. Ik bedekte de passagiersstoel ermee en spreidde er daarna ook nog een handdoek overheen uit. Daarna pakte ik de tas en zette hem weer terug in de kofferbak. Saskia zat nog steeds in haar eigen poeltje van urine en keek voorzichtig naar me op toen ik demonstratief met mijn handen in mijn zij op haar neerkeek.
"En nu?" Vroeg ze zachtjes.
"Nu? Niets! Gewoon verder. We zijn er nog lang niet!" Zei ik lachend. Ik vertelde haar niet dat de eerstvolgende stop al zeer binnenkort zou zijn. Die kennis zou het plezier alleen maar bederven. Saskia stond beduusd op, voelde vol afschuw aan haar doorweekte broek. De korte broek plakte aan haar billen en het slipje was door de witte stof heen te zien. Ze stond nog iets voorover gebukt te twijfelen naar wat ze zou doen, maar ik duwde haar naar de openstaande portier. Ik liet haar voorzichtig gaan zitten, ervoor zorgend dat het plastic en de handdoek op zijn plaats bleven liggen. Ik deed daarna persoonlijk de gordel bij haar om en sloot het portier. Snel liep ik naar de bestuurdersstoel en stapte ik in. Ik startte de auto en zette de auto zo snel mogelijk in beweging, want zodra ik reed kon Saskia geen kant op.
Toen we eenmaal weer op de snelweg waren keek ik Saskia eens vluchtig aan. Haar gezicht stond nog vol verbazing en schaamte en ze leek zich maar moeilijk te kunnen realiseren dat ze in een natgeplaste broek in de auto zat. Weer gleden haar vingers naar haar kruis en voelde ze het doorweekte katoen. Het natte katoen leek te jeuken en voorzichtig krabde ze in haar liezen.
Een paar minuten keek ze zwijgend voor zich uit, terwijl ik moeite had om me te concentreren op de weg. Gelukkig was het niet zo druk en zorgde de cruise-control voor een eenvoudige besturing. Regelmatig keek ik naar Saskia om. Ze bleef zwijgen en ontweek mijn blikken.
"Meisjes van twaalf horen niet meer in hun broek te plassen. Je zou een pak slaag moeten hebben om het af te leren!" Zei ik provocerend en mijn woorden troffen doel. Saskia leek ineens wakker te worden en haar woede zwol plotseling op.
"Hou op met dat twaalf-gedoe! En laat me eruit zodat ik schone kleren kan aantrekken!" Riep ze kwaad, maar ik schudde mijn hoofd.
"Sorry, maar je zult nog een tijdje mogen genieten van je natte broek." Lachte ik en het leek alsof Saskia ontplofte. Ze sloeg met haar vuist op het dashboard en voor een ogenblik was ik bang dat de airbag zou afgaan. Ze schreeuwde en vloekte maar de auto beperkte haar bewegingsvrijheid en het beknelde haar als in een gevangeniscel. Haar woede ging plotseling over in verdriet en schaamte, en ze barstte hardop in huilen uit.
"minder leuk persoon... Je..." Huilde ze terwijl de tranen over haar wang biggelden. Haar fiere houding van zo-even stortte in en als een klein kind legde ze haar gezicht in haar handen. Een beetje medelijden had ik wel met haar, maar de gedachte aan de achterbakse manier waarop ze zich voor deze hele week aan me had opgedrongen overheerste. Ik liet haar huilen en keek een paar minuten strak voor me uit.
Nog steeds in Nederland, maar wel vlak bij de grens, stuurde ik de auto een afrit op, en onderaan de snelweg reed ik door het op oranje springende verkeerslicht de provinciale weg op. Saskia was weer wat gekalmeerd en keek me voorzichtig en angstig aan.
"We moeten nog wat spulletjes ophalen die mee moeten naar Zuid-Frankrijk, en..." Zei ik en met een gemene glimlach en vervolgde ik mijn zin. "... En dan kan ik meteen mijn lieve buurmeisje wassen en een schone luier omdoen!"
Hoofdstuk 3 - Pak slaag
"Een... Een luier!" Stamelde Saskia, die me onderzoekend aankeek en probeerde te ontdekken of ik een grapje maakte. Ik lachte wel hardop, maar een grapje was het zeker niet. Ik zag haar mond openvallen, terwijl ik de auto rechts het grindpad van het huis van mijn oom en tante opreed. Ik toeterde en zette de auto dicht bij de voordeur neer.
"Natuurlijk, we kunnen natuurlijk niet nog meer ongelukjes gebruiken, want dan komen we nooit in Zuid-Frankrijk aan." Lachte ik en stapte uit. Het grind knarste onder mijn voeten terwijl ik achterlangs naar de andere kant van de auto liep en ondertussen de bekende tas uit de kofferbak haalde. Ik opende het portier aan Saskia's kant. Beduusd bleef ze zitten, beschaamd voor haar natte broek en angstig voor wat ik verder nog voor haar in petto had.
"Kom, stap uit!" Zei ik streng en eindelijk kwam Saskia in beweging. Ze deed haar gordel af en stapte van het plastic en de handdoek af. Haar broek had nog maar nauwelijks de tijd gekregen om op te drogen en de natte plek in haar kruis en op haar billen was nog net zo groot als een kwartiertje geleden. Ik pakte Saskia bij de hand en trok haar voorzichtig mee over het grindpad langs het huis. We liepen hand in hand, ik stak een kop boven Saskia uit en het leeftijdsverschil leek enorm.
Achter het huis vond ik mijn oom en tante op het terras. Ze hadden beiden een bordje met boterhammen voor zich. Twee paar ogen richtten zich op mij en mijn buurmeisje.
"Zie je wel dat ik wat hoorde." Zei mijn oom en stond op om me een hand te geven. Ik liet de hand van Saskia los en schudde mijn oom hartelijk de hand. Ook mijn tante was opgestaan en we kusten elkaar. Toen richtte de aandacht zich op mijn reisgenoot en ik zag de verbaasde blik van mijn tante toen ze de natte broek van Saskia zag.
"Ik... Ik dacht dat Saskia een stuk ouder was?" Stamelde mijn tante en het bleek onmogelijkheid om mijn glimlach verborgen te houden. Ik antwoordde niet en vermeed een ogenblik het oogcontact om mezelf niet te verraden. Saskia stond beduusd schuin achter me en verschool zich een beetje. Ik draaide me glimlachend naar haar om.
"Ze is een beetje verlegen, en ze heeft een ongelukje gehad onderweg. Mag ik even van jullie badkamer gebruik maken?" Vroeg ik, en mijn oom en tante knikten gelijktijdig. Mijn tante keek met een blik vol medelijden naar Saskia en aaide haar een ogenblik over haar hoofd.
"Geeft niets hoor meisje, kan iedereen gebeuren." Zei mijn tante en weer kon ik mijn glimlach niet verbergen. Saskia deinsde geschrokken achteruit en duwde de aaiende hand bruut van zich af. Haar gezicht vertrok en woedend schreeuwde ze het uit.
"Het is zijn schuld!" Riep ze naar mij wijzend. "Hij... Hij dwong me... En ik ben... Ik ben vijftien!" Riep ze hortend en stotend. Dit was precies was ik gehoopt had. Mijn oom en tante begrepen niets van wat Saskia probeerde te vertellen en uit de wartal die Saskia uitkraamde zouden ze in ieder geval nooit het echte verhaal kunnen destilleren.
"Saskia! Hou je in!" Riep ik met een geoefende geacteerde woede. Ik trok Saskia naar me toe en met een hand pakte ik haar kin beet en liet haar me aan kijken. Als een klein kind dat een standje kreeg sprak ik Saskia toe. Haar ogen spuwden vuur ondanks dat ze zich realiseerde dat haar beschuldigingen niet weden geloofd.
"Doe normaal, Saskia. Je gedraagt je als een klein kind!" Sprak ik haar streng toe, terwijl mijn oom en tante sprakeloos toekeken. Ze hadden verwacht dat ik met een meisje van ongeveer mijn eigen leeftijd langs zou komen, maar nu zagen ze alleen een kind dat zich stout gedroeg en een standje verdiende. Natuurlijk, en gelukkig ook, gaf Saskia het niet zo snel op. Ze rukte zich los uit mijn greep en stapte snel een paar passen achteruit. Niet langer probeerde ze alles uit te leggen, maar haar woede richtte zich nu volledig op mij.
"minder leuk persoon, het is... het is jouw schuld! Blijf met je poten van me af!" Riep ze en ik zag uit mijn ooghoeken de ontzetting in de ogen van mijn oom en tante. Saskia gedroeg zich dermate ondeugend dat ik haar nu zonder problemen publiekelijk kon straffen. Het gedrag van Saskia versterkte alleen maar de gedachte dat Saskia echt niet ouder was dan twaalf jaar, en dat was natuurlijk een prima bijkomstigheid.
Ik liep op Saskia af en greep haar bij haar bovenarm beet. Ze kermde hardop en vloekte terwijl ze hulpeloos naar het hardhouten tuinbankje getrokken werd. Ik ging op de rand van het bankje zitten en trok Saskia nog dichter naar me toe. Ze verweerde zich heftig en haar taal werd alleen maar onsamenhangender. Ik opende vlot de riem van haar broek en binnen een paar seconden zakte de doorweekte en stinkende korte broek tot op haar enkels. Ik trok Saskia over mijn bovenbenen heen zodat ze met haar billen precies recht voor me lag.
Saskia gilde en schreeuwde en ik was blij dat mijn oom en tante redelijk vrijstaand woonden en niemand er echt last van zou hebben. Terwijl ik haar arm op haar rug draaide en haar op deze manier in bedwang kon houden, trok ik met mijn andere hand haar slipje een klein stukje naar beneden. Haar billen waren nat van het vocht en glommen in het zonlicht.
Zonder pardon haalde ik mijn hand naar achteren en sloeg ik met mijn platte hand hard op haar billen. Saskia gilde en haar lichaam verkrampte. Ik sloeg weer en met luide petsen landde mijn hand telkens weer op haar billen. Ik spaarde haar niet en sloeg zo hard als ik kon. Langzaam kleurde de blanke, tere huid op haar billen roze, en werd haar gegil minder en huilde ze nu alleen nog maar hardop.
Na zo'n twintig slagen hield ik op. Mijn eigen hand was er pijn van gaan doen en ik had het gevoel dat het Saskia nu wel duidelijk was dat dit geen vrijblijvend spelletje was. Ik trok Saskia overeind en trok haar doorweekte slipje weer omhoog. Ook haar stinkende korte broek trok ik omhoog. Saskia's gezicht was vuurrood en doorweekt van het zweet, terwijl ze haar handen voor haar gezicht hield. Ook ik stond op en ik duwde haar naar het houten tuinhuisje dat als fietsenschuurtje diende. Ik opende de deur en duwde Saskia naar binnen. Ze liet zich gemakkelijk sturen, de pijn in haar billen had haar hele bewustzijn door elkaar geschopt.
"Saskia, kijk me aan! Als je gekalmeerd bent en je je weer normaal kunt gedragen, mag je naar buiten komen en zal ik schone kleren voor je pakken. Is dat begrepen?" Riep ik, terwijl ik haar handen voor haar gezicht wegtrok. Saskia keek me schaapachtig aan en reageerde niet. Ik schudde haar aan haar bovenarm ruw door elkaar.
"Is dat begrepen?" Vroeg ik nogmaals streng en eindelijk, heel zachtjes knikte ze. Ik glimlachte voorzichtig, mijn gezicht nog van mijn verbouwereerde oom en tante afhoudend. Zodra ik mijn gezicht weer in de plooi had sloot ik de deur van het fietsenschuurtje, keek ik nog eenmaal naar Saskia door het glas van de deur, en draaide ik me naar mijn oom en tante.
"Sorry hoor, maar soms heeft ze van die buien..." Zei ik gemaakt chagrijnig. "Zullen we de auto eerst maar even inpakken?" Vroeg ik daar snel achteraan. Ik geloofde niet dat mijn oom en tante mijn straf voor de volle honderd procent goedkeurden, alhoewel ze ook wel vonden dat Saskia straf verdiend had. De spullen die mee moesten naar Zuid-Frankrijk stonden al klaar in het halletje en samen met mijn oom bracht ik ze naar de auto.
Tien minuten later waren alle spullen in de auto geladen en zat de auto nu echt helemaal volgestouwd. De achterbank lag vol en de kofferbak was maar met moeite weer dicht te doen. Als er nog meer spullen mee zouden moeten zouden ze bovenop de spullen op de achterbank komen te liggen, maar dan zou ik het uitzicht naar achteren verliezen, en dat wilde ik niet. Ik voelde me nog lang niet prettig om zonder binnenspiegel te gaan rijden. Met zijn drieën gingen we weer op het terras zitten, en mijn ogen dwaalden onwillekeurig af naar het fietsenschuurtje. Ik kon Saskia nog steeds door het glas van de deur heen zien en even keek ze me aan. Haar blik draaide meteen weer van me weg. Mijn tante keek me aan en ik zag dat ze medelijden met het meisje had. Ik hoopte dat Saskia inmiddels geleerd had dat ze moest meespelen in haar nieuwe rol, en dat tegenwerken geen zin had.
"Mag ik wat te drinken voor haar pakken?" Vroeg mijn tante en ik knikte. Ik stond op en liep naar het fietsenschuurtje. Zodra ik de deur opende deinsde Saskia een stukje achteruit. Gelukkig was het schuurtje ver genoeg van het terras zodat ik even ongestoord met haar kon praten. Ik glimlachte.
"Ik geloof niet dat mijn oom en tante nu nog gaan geloven dat je vijftien bent, dus misschien kun je maar beter het spelletje meespelen. Als het nodig is leg ik je echter zonder pardon weer over de knie. Is dat begrepen?" Zei ik. Saskia twijfelde en keek langs me heen. Ze leek zich te realiseren dat ze inderdaad geen keus had en knikte uiteindelijk voorzichtig. Ik aaide haar demonstratief over haar hoofd, want ik wist dat mijn oom en tante naar ons keken.
"Tante Jannie gaat wat te drinken voor je pakken, en daarna zal ik schone kleren voor je pakken. Als jij je gedraagt zitten we over een half uurtje weer op de weg, in schone en droge kleren." Saskia luisterde en bewoog niet. Ik trok haar naar me toe en drukte het verkrampte lichaam tegen me aan. Alsof ik haar troostte aaide ik haar nogmaals over haar hoofd en wreef over haar rug. Daarna veegde ik de tranen van haar gezicht. Nogmaals verbaasde ik me over het feit dat Saskia geen moment meer leek op een meisje van vijftien jaren oud, wat ze in werkelijkheid was. Ik pakte haar weer bij de hand en gezamenlijk liepen we terug naar het terras. Mijn oom had een kussen van een tuinstoel afgehaald en Saskia mocht met haar natte broek op het kale kunststof gaan zitten.
Beduusd en schijnbaar verlegen zakte ze op de stoel neer. Mijn tante reikte haar een glas met frisdrank aan en zwijgend nam Saskia het aan. Ze dronk het met kleine teugjes op, terwijl ik de blikken van mijn oom en tante probeerde te analyseren. Ze moesten zich wel erg onprettig gevoeld hebben toen ik het schijnbaar hulpeloze meisje over de knie legde, maar ze zeiden er gelukkig niets van. Ook Saskia begon er niet over, heel stilletjes keek ze nerveus voor zich uit en dronk het glas leeg.
"Saskia plast nog wel eens in bed, maar normaal gesproken doet ze dat overdag nooit. Misschien was ze toch een beetje zenuwachtig voor de vakantie, of is het de spanning geweest. En gelukkig zijn het alleen haar kleren die nat zijn geworden, en niet de auto." Zei ik, en mijn tante knikte begrijpend. Saskia's gezicht werd weer rood van schaamte en even dacht ik dat ze zich weer zou gaan verdedigen. Ze kwam iets overeind en opende haar mond, maar op het laatste moment keek ze me een ogenblik aan, zag mijn waarschuwende blik, en zakte ze weer achterover in haar stoel.
"John, de zoon van onze buren, heeft tot zijn veertiende in bed geplast. De dokters konden niets vinden, maar ineens was het over. Hij heeft sindsdien nooit meer in bed geplast." Zei mijn tante, en het moest als troost en hoop dienen voor dat zielige meisje naast me. Ik knikte bevestigend.
"Vaak gaat het vanzelf over, maar als u het niet erg vindt dan ga ik Saskia even in wat droge kleren helpen. Mag ik even van de badkamer gebruik maken?" Vroeg ik netjes en mijn tante knikte. "Kom je mee, Saskia?" Vroeg ik en stak mijn hand uit naar Saskia. De sporttas die ik mee genomen had stond nog naast mijn stoel en ik pakte hem op. Saskia pakte gedwee mijn hand beet en met een gebogen hoofd en een beschaamde blik liep ze mee het huis in. Mijn oom en tante bleven in de tuin zitten en ik leidde Saskia naar de badkamer. Door het kleine raampje in de badkamer kon ik ze nog buiten horen praten.
"Zal ik je even helpen met wassen?" Vroeg ik lachend, maar zachtjes, om mijn oom en tante niet mee te laten luisteren. Saskia keek me woedend aan en nu ze eindelijk verlost was van de blikken van mijn oom en tante kon ze zich een ogenblik niet meer inhouden. Snel sloot ik het raampje van de badkamer en draaide ik me naar Saskia toe. Haar gezicht was rood aangelopen, maar ditmaal niet van schaamte maar van woede.
"Vuile minder leuk persoon!" Riep ze, en haar woorden werden vergezeld door een nieuwe lading tranen. Ze was niet zo flink als ze zelf had gehoopt en ze merkte dat haar woede werd ingehaald door verdriet en schaamte. Ze schreeuwde niet, maar huilde hardop en de handen die me wilden wegduwen werden krachteloos en zakten doelloos naar beneden. Ze probeerde haar tranen te bedwingen en veegde ze van haar wang, maar dat was een nutteloze beweging. Haar tranen bleven vloeien en ze stroomden over haar wang.
Ik pakte het hemdje onderaan beet en trok het omhoog. De onderste rand van het hemdje was ook nat geworden door het contact met de natte broek. Ik trok het helemaal omhoog en haar armen gleden uit het shirt. Haar witte bh kwam in het zicht en beschermend vouwde Saskia haar armen voor haar borsten. Haar bh was natuurlijk niet datgene wat uit moest en ik bukte voor haar neer. Voor de tweede maal vandaag trok ik haar korte broek naar beneden, en in dezelfde beweging nam ik ook haar slipje mee. Saskia kermde en stapte achteruit, maar ze kwam met haar rug tegen de wastafel aan.
Haar natte kleren hingen nu nog rond haar enkels en haar naaktheid bracht Saskia weer bij haar positieven. Haar krachten kwamen terug en ze duwde me weg, net voordat ze haar rug naar me toe draaide. Wel stapte ze uit het natte hoopje kleren aan haar voeten en ik graaide de kleren weg. Met genoegen keek ik naar de nog steeds lichtelijk verkleurde billen die mijn pak slaag klaarblijkelijk nog niet waren vergeten.
"Ga weg! Ik kan mezelf wel wassen." Snauwde ze me toe en ik stapte achteruit. Dit was niet het moment om haar verder te vernederen. Ik was allang blij dat mijn plannetje tot dit moment zo vlekkeloos was verlopen. Nu was het alleen nog de vraag of ik haar kon dwingen een luier te dragen.
Hoofdstuk 4 - Een luier om
Vanuit mijn ooghoeken had ik haar in de gaten kunnen houden. Ik zat in een slaapkamer recht tegenover de badkamer en de deuren waren open gebleven. De nieuwe, schone kleren lagen klaar op het bed, een groene korte broek en een wit T-shirt met een vrolijk motief van beertjes, en daar bovenop lag een grote luier die ik bij de apotheek had gehaald. De apotheek had geen luiers in voorraad gehad, maar een proefpakket konden ze me wel geven. Ik had dus maar één luier en daar moest ik zuinig mee zijn.
Saskia had zich gewassen en droogde zich af en ik stapte de badkamer weer binnen. Meteen draaide ze haar rug weer naar me toe, mijn blik op haar grotendeels blote lichaam afwerend. Een beetje zenuwachtig was ik wel, want ik was niet helemaal zeker of Saskia het wel zou toelaten dat ik haar een luier zou omdoen, en als ze de luier eenmaal omhad moest ze hem ook nog aanhouden. Als ze de luier in een onbewaakt ogenblik van zich af zou scheuren kon ik daar niets meer aan doen, en kon ik haar niet meer in een luier dwingen
"Kom maar mee!" Zei ik streng en Saskia herinnerde zich de woorden die ik tegen haar had gesproken net voordat we hier voor de deur uitstapten. Ze deinsde achteruit, alsof ze bang was voor de luier, maar ik trok haar aan haar bovenarm de badkamer uit. Op haar blote voeten probeerde ze zich schrap te zetten op de tegels en zelfs tegen de drempel van de badkamer, maar ik trok haar er met een extra ruk gemakkelijk overheen.
"Je krijgt een luier om, desnoods zal ik je eerst weer een pak slaag geven!" Zei ik streng en duwde haar naar het bed toe. Haar ogen fixeerden zich op de luier en plots verzette ze zich hevig. Ze wurmde zich los uit mijn greep en probeerde langs me heen te glippen. Ik greep echter meteen haar bovenarm weer beet en gebruikte haar eigen snelheid om haar te keren en haar voorover op het bed te gooien. Ik draaide haar arm op haar rug en legde mijn vrije hand op haar billen.
"Wil je nog een pak slaag?" Vroeg ik streng en ik voelde hoe ze onder me trilde. Ze kermde zachtjes en haar lichaam ontspande zich snel. Ze gaf zich gewonnen en draaide haar hoofd opzij en probeerde me aan te kijken.
"Niet... Niet slaan." Smeekte ze stamelend. Mijn hand gleed over haar billen en even overwoog ik om haar nogmaals een flink pak slaag te geven. Ik wilde haar er nogmaals aan herinneren dat ik hier de baas was en dat zij niet anders kon doen dan gehoorzamen en de vernederingen over haar heen kon laten komen. Aan de andere kant wilde ik haar ook weer niet al te veel pijn doen, als ik mijn straffen zou overdrijven en haar over de mentale grens heen zou duwen, zou ik alles verspelen en zou ze me nooit meer gehoorzamen.
"Draai je maar op je rug, knieën intrekken." Zei ik streng en ik liet haar arm los. Mijn linkerhand lag nog een paar seconden op haar billen voordat ik de hand weghaalde. Het gevoel om zoveel macht over haar uit te kunnen oefenen was een speciaal en apart gevoel. En de macht in combinatie met de vernedering maakte het nog veel specialer. Saskia bleef nog even stilletjes op haar buik liggen, maar ik hoorde hoe ze zachtjes begon te huilen.
"Nee, Peter, alsjeblieft!" Smeekte ze terwijl ze op haar buik op het bed bleef liggen. Ze probeerde haar billen te beschermen door ze met haar handen te bedekken. Twee oogjes keken betraand naar me omhoog. Ze smeekte me om genade, maar natuurlijk kreeg ze die niet.
"Drie seconden, Saskia. Als je binnen drie seconden niet klaarligt zul je de rest van de reis niet meer zonder pijn kunnen zitten." Dreigde ik, terwijl ik haar meedogenloos in de ogen keek. Ze kermde en sloot haar ogen.
"Een!" Telde ik met luide stem en keek demonstratief op mijn horloge.
"Alsjeblieft, niet..."
"Twee!" Zei ik nog iets luier dan de eerste tel. Saskia opende haar ogen weer en betraand keek ze onzeker naar me op. Ik zag dat ze twijfelde. Ze durfde zich niet om te draaien, ze schaamde zich en wilde absoluut geen luier om, maar ze was ook bang voor een nieuw pak slaag. Ze kermde weer zachtjes en snikte hardop.
"Drie!" Zei ik en meteen kwam Saskia in beweging. Ze draaide zich razendsnel op haar rug en trok haar knieën in. De angst voor het pak slaag had het uiteindelijk toch gewonnen van de schaamte. Een beetje verbaasd was ik wel, maar ik wilde het niet laten merken en pakte snel de luier van het stapeltje met kleren. Ik had niet zoveel ervaring met luiers, was nooit degene geweest die als oppas gebruikt werd bij kinderen uit de buurt of in de familie, maar het leek me niet al te moeilijk.
De luier kraakte luid terwijl ik hem openvouwde en het gedeelte met de plakstrips onder de billen van Saskia schoof. Vooraf had ik de getekende gebruiksaanwijzing op de verpakking gelezen, maar in het echt was het natuurlijk heel anders. Nu lag er een jonge vrouw van vijftien voor mijn neus, bijna geheel ontkleed, huilend en bibberend van schaamte en angst. Ik liet haar billen op de luier zakken en trok de luier tussen haar benen door omhoog. Saskia liet haar benen weer zakken en hield haar bovenbenen gespreid.
De luier lag niet goed onder haar en trekkend aan de uiteinden van de luier, trok ik de luier verder onder haar. Nu leek de luier beter gepositioneerd en ik drukte de voorkant van de luier op haar buik. Ik pakte zowel de linker achterkant als de linker voorkant beet en trok ze naar elkaar toe en over elkaar heen. De luier leek iets te groot, maar aangezien ik geen vergelijk had wist ik dat niet zeker. Met een hand hield ik de luier op zijn plaats, terwijl mijn andere hand de plakstrip probeerde te openen. Mijn vingers frummelden met de plakstrip, maar inwendig vloekte ik om mijn onhandigheid.
Ineens hoorde ik iemand zachtjes gniffelen op de achtergrond. Geschrokken keek ik om en ik keek in het vrolijke, maar lichtelijk bezorgde, gezicht van mijn tante. Ze stond in de deuropening en ik vroeg me af hoelang ze er al had gestaan. Het zweet brak me aan alle kanten uit, terwijl ik mijn plan in duigen zag vallen. Saskia had mijn tante blijkbaar ook nog niet opgemerkt en keek haar nu ook geschrokken aan.
"Dit wordt niks," zei ze, "laat mij maar, voordat je er een puinhoop van maakt." Zei mijn tante en ze knielde naast me neer. Ze duwde me aan de kant en lichtelijk zenuwachtig keek ik toe hoe ze mijn handen van de luier af trok. Tot mijn grote verbazing nam mijn tante echter mijn taak over en met een behendigheid die moeders eigen is, sloot ze de luier met de vier plakstrips af. Ik volgde haar bewegingen nauwlettend en zag geen enkele twijfel in wat ze deed. Mijn tante was er volledig van overtuigd dat het beter was voor Saskia om een luier te dragen en een glimlach kon ik niet onderdrukken.
"Zo, dat is een stuk beter." Zei ze toen de luier goed dicht zat. Ze stond op, knipoogde met een vriendelijke glimlach naar Saskia en liep de kamer weer uit. Opgelucht haalde ik adem en met een steeds breder wordende glimlach keek ik naar Saskia. Ze had haar hoofd de hele tijd voorover gehouden om te kijken wat er gebeurde, maar nu zakte het hoofd moedeloos achterover op het bed. Ik ging op de rand van het bed zitten, wreef nieuwsgierig over de bovenste rand van haar luier en voelde het koele plastic onder me.
Ik zag de wanhoop in haar ogen. Ze voelde dat ze de controle kwijt was en dat ze als een speelbal in mijn handen geworden was. Het was me gelukt om mijn oom en tante te overtuigen dat Saskia nog maar twaalf jaar oud was, en dat terwijl ze een meisje van 15 hadden verwacht. Als het me dus bij hen zou lukken, zou het ook lukken bij mensen die helemaal niet voorbereid waren. Met een betraand gezicht keek ze naar me op, en ik aaide haar haren van haar bezwete voorhoofd af.
"Kom, kleed je maar aan, dan kunnen we vertrekken. We moeten nog een heleboel kilometers maken." Zei ik terwijl ik opstond van het bed. Ik pakte de handen van Saskia beet en tilde haar voorzichtig omhoog. De luier kraakte en het was een heel apart gezicht om een meisje van vijftien, ook al zag ze eruit als twaalf, in zo'n grote luier te zien. Saskia kleedde zichzelf aan en nadat ze haar bezwete voorhoofd had drooggewreven liepen we samen naar beneden. De natte kleren had ik verzameld in een plastic tas en die liet ik Saskia zelf dragen.
Mijn oom en tante zaten alweer op het terras te wachten en ik zag dat ze een lunchpakket voor ons hadden klaargemaakt. Het pakketje lag ingepakt klaar op de tafel en zodra ik naar ze toe liep stonden ze op. Het was inderdaad de hoogste tijd om te vertrekken.
"Zul je voorzichtig rijden?" Vroeg mijn oom en ik knikte.
"Zeg oom Jan en tante Jannie maar gedag en ga dan maar vast in de auto zitten." Zei ik tegen Saskia die heel bedeesd mijn oom en tante een handje gaf. Ze mompelde een bedankje en met het doorzichtige tasje met haar natte kleren nog in de hand liep ze over het grindpad naar de auto. Alleen haar afwezige vrolijkheid deed misschien vermoeden dat we met zijn drieën niet naar een twaalfjarig meisje keken, maar ik dacht niet dat mijn oom en tante argwaan hadden. Toen Saskia uit het zicht was keek ik naar mijn oom en tante.
"Bedankt voor het gebruik van de badkamer, en ook voor het lunchpakket." Zei ik en schudde mijn oom de hand. Mijn oom knikte zwijgend, het was geen man van veel woorden. Mijn tante drukte een kus op mijn wang.
"Zul je Saskia niet te hard aanpakken?" Zei ze en ik knikte.
"Ik... Misschien heb ik haar wel iets te hard aangepakt, maar ze liep de hele tijd al te zeuren." Loog ik om mezelf een wat beter alibi te verschaffen. Mijn tante knikte begrijpend. "Misschien is het beter om dit maar niet aan mijn ouders of mijn buren te vertellen, want ze zouden zich alleen maar ongeruster maken." Zei ik. Ik hoopte dat ik voor mijn ouders verborgen kon houden dat ik Saskia in een twaalfjarige tiener had veranderd. Ik wist dat de kans dat ik dit geheim kon houden erg klein zou zijn, want misschien zouden mijn oom en tante vandaag nog bellen met mijn ouders en terloops iets zeggen over de leeftijd van Saskia. Ik kon niets anders doen dan het beste er maar van hopen.
"Geeft niets. Maak er een leuke week van!" Zei mijn oma en zwaaiend nam ik afscheid. Ik liep nog eenmaal omkijkend langs het huis heen, op weg naar Saskia die in de auto op me wachtte. Ik vroeg me af of ze haar luier nog om zou hebben of dat ze van dit korte ogenblik alleen gebruik had gemaakt. Ik zou het snel genoeg weten.
Hoofdstuk 5 - Daarom
Saskia zat stilletjes in de auto en staarde recht voor zich uit. Ze had haar gordel nog om en de vorm in haar korte broek duidde ontegenzeglijk op heel dik ondergoed. Een klein beetje opgelucht dat ze haar luier in ieder geval tot nu had omgehouden was ik wel. Zwijgend stapte ik naast haar in de auto en deed mijn gordel om. Ik keek haar nog een enkel ogenblik aan, zwaaide naar mijn oom en tante, en reed daarna voorzichtig het grindpad af.
Een paar minuutjes later zaten we alweer op de snelweg. De ochtendspits was inmiddels achter de rug en het was redelijk rustig op de weg. Ik versnelde de auto tot net boven de maximum snelheid en eindelijk waren we nu echt op weg. Morgen in de loop van de middag zouden we aankomen in Zuid-Frankrijk, maar voorlopig moesten we nog flink wat kilometers afleggen. Ergens halverwege Frankrijk zouden we vannacht op een camping overnachten en morgenochtend wilde ik zo vroeg mogelijk op weg gaan voor de laatste etappe. Met een beetje geluk kon ik dan 's avonds al op mijn surfplank staan.
"Moet ik die luier de hele dag omhouden?" Vroeg Saskia. Ze klonk niet meer kwaad of geïrriteerd, maar ze leek het afgelopen kwartier wat tot rust gekomen. Ik keek naar haar, maar moest al snel mijn blik weer op de weg richtten om een vrachtwagen in te halen. Ik dacht na over het antwoord, ik had nog helemaal niet nagedacht over wat ik nu moest doen. Ik had vooraf niet kunnen vermoeden dat mijn stoutmoedige plan zo goed zou verlopen, en dat het zou leiden tot wat het nu was.
"Het... Het spijt me dat ik je vakantie verpest heb. Ik... Ik dacht dat..." Stamelde ze schuldig.
"Hou maar op. Je hoeft me niet te vertellen dat je spijt hebt, daar heb ik wel voor gezorgd." Lachte ik. Saskia boog haar hoofd. "Waarom wilde je zo graag mee? Vind je me zo aardig?" Vroeg ik, maar Saskia keek de andere kant maar haar gezicht toonde weer die niet te verbergen schaamte.
"...Of ben je verliefd op me?" Vroeg ik. Saskia antwoordde niet en dat was al antwoord genoeg. Ze staarde naar buiten, naar het voorbij schietende wegdek en de auto's die we inhaalden. Haar zwijgen was betekenisvol en het bevestigde wat ik al dacht. Jammer genoeg had ik niet dezelfde gevoelens voor haar. Ze was best een aardige meid, maar ook niet meer dan dat.
"Saskia. Laten we even vooropstellen dat ik niet verliefd op jou ben. Je bent mijn buurmeisje en je bent best aardig, maar ik ben niet verliefd op je en zal dat ook niet worden." Zei ik en ik besefte dat het cru was, maar ik sprak de waarheid en wilde er niet omheen draaien. Ik zag dat Saskia snel een traan uit haar ooghoeken wegveegde voordat ze naar mij keek. Misschien had ik een droom voor haar uit de wereld geholpen, maar ik denk dat ze allang wist dat ik niets in haar had gezien.
"Vind je me nog een klein kind?" Vroeg ze, terwijl ze bleef proberen de sporadische traan zo snel mogelijk van haar wang af te vegen. Ik snapte best dat ze niet begreep waarom ik haar op deze manier zo behandelde, ondanks dat ze wist dat ik boos op haar was. Ik haalde mijn schouders op.
"Je bent een leuke, spontane meid van vijftien met een mooi, lief gezichtje, bovendien ben je sportief, en gezellig. Ik denk dat er genoeg jongens zijn die verliefd op je zijn, of zullen worden. Maar helaas, ik niet!" Zei ik. "En ik heb helemaal geen zin om een week met je door te brengen, terwijl ik dat ook met een van mijn vrienden had kunnen doen." Ik voelde mezelf weer kwaad worden en dat hielp perfect om het kleine beetje medelijden dat ik met haar had te verdringen.
Saskia zweeg en keek voor zich uit. Ze veegde nogmaals een traan weg en leek in gedachten verzonken. Ze veranderde iets van zitpositie en ik hoorde haar luier krakend protesteren. Het herinnerde me aan haar vernederende positie en onwillekeurig moest ik weer glimlachen.
"Peter, alsjeblieft? Mag de... de luier af?" Smeekte Saskia, maar ik schudde resoluut mijn hoofd. Ik was niet van plan om haar vernedering zo gemakkelijk te laten ophouden. Ik wist nog niet wanneer ik haar van haar luier zou bevrijden of op welke manier, maar ik wist wel dat het op een door mij gekozen moment en op een door mij gekozen manier zou gebeuren. De smekende blik van Saskia bracht me uiteraard niet op andere gedachten, en gelukkig wist ze niet dat ze de enige luier omhad die ik had kunnen bemachtigen. Zonder dat ze het wist was ze dichterbij bevrijding dat ze zelf dacht.
"Ik... Waarom heb je... Ik snap dat je boos bent, maar... maar waarom... waarom dit?" Stamelde Saskia, nog steeds op zoek naar een verklaring. Ik keek haar weer een ogenblik aan en lachte.
"Ik wilde je gewoon eens goed op je plaats zetten, laten merken dat ik niet blij met je was. Het begon eigenlijk met het idee om je in je broek te laten plassen, en aangezien je er nog zo jong uitziet wilde ik tegelijkertijd wel eens proberen of ik je voor twaalf jaar door kon laten gaan, vandaar de kinderkleding. En dat is perfect gelukt." Lachte ik hardop. "Ik had vooraf ook wel nagedacht om je nog iets verder te vernederen, door een pak slaag bijvoorbeeld en ik had ook alvast een luier voor je geregeld, maar eigenlijk wist ik niet of dat wel zou lukken, en of dat ik dat zou durven. Dus alles nadat we bij mijn oom en tante waren aangekomen is min of meer geïmproviseerd." Saskia snikte terwijl ze ongetwijfeld terugdacht aan het pak slaag dat ze had gekregen precies voor de neus van mijn oom en tante, of aan mijn tante die haar de luier had omgedaan.
"Dus eigenlijk is het allemaal net iets verder gegaan dan ik vooraf had verwacht." Zei ik gniffelend en dat leverde een verwoestende blik van Saskia op.
"En nu?" Weer schoof ze heen en weer op haar stoel en kraakte de luier. Ik wist nog niet wat ik nu met haar ging doen, en of ik deze vernederingen wel vol zou willen houden, maar het kon in ieder geval geen kwaad om haar nu nog wat te plagen.
"En nu mag je de hele week een klein meisje spelen, je mag in je broek plassen en vooral op de meest genante momenten, je mag in de ballenbak bij de eerste de beste McDonalds die we tegenkomen, je mag knoeien met je eten, je mag vroeg naar bed. En ik kan vast nog wel meer dingen bedenken die je als twaalfjarig meisje allemaal mag doen. En, laten we vooral niet vergeten dat je ook over de knie mag als je stout bent geweest." Lachte ik, hardop filosoferend. Ik geloof dat Saskia wel door had dat ik niet helemaal serieus op haar vraag reageerde, maar toch voelde ze een zekere dreiging uit mijn woorden spreken. Ze wist inmiddels maar al te goed dat ik mijn dreigementen zonder pardon uit zou voeren als ik daar zin in had.
Ik keek Saskia aan die met een rood aangelopen gezichtje naar buiten keek. Ze zweeg en probeerde haar kwaadheid en angst te onderdrukken. Ze voelde zich zo hulpeloos en klein, en haar situatie leek uitzichtloos. De week vakantie waar ze vooraf zo naar had uitgezien leek uit te draaien op een nachtmerrie.
Saskia vroeg maar niets meer want ze kreeg niet de antwoorden die ze wilde horen. Ze pakte een leesboekje uit de tas die bij haar voeten stond en begon stilletjes te lezen. Ik glimlachte en verbaasde me over het feit dat ze zich ze gemakkelijk liet overheersen. Ze had zich maar een keer echt opstandig gedragen en dat had geresulteerd in een pak voor haar billen, daarna had ze zich steeds redelijk gemakkelijk overgegeven en had ze me gehoorzaamd. Het feit dat ze nu nog steeds naast me zat met een luier om was iets wat ik nooit had durven dromen, maar wat redelijk gemakkelijk was uitgekomen. Mijn hersenen werkten bijna fulltime aan volgende scenario's want ik kon deze kans toch moeilijk voorbij laten gaan.
Het Belgische rotsachtige en beboste heuvellandschap veranderde in de glooiende Noord-Franse heuvels. Schijnbaar oneindige maïsvelden en graslanden strekten zich links en rechts van de brede snelweg uit, alleen onderbroken door de spoorlijn naast ons waar zo af en toe een TGV ons tegemoet kwam of ons op volle snelheid inhaalde. De uren verstreken en Saskia had zich in zichzelf teruggetrokken. Ze las haar boekje, snoepte zwijgend uit de zak met drop die tussen ons in stond, en dronk van de kleine pakjes sinaasappelsap die we in het handschoenenkastje koel probeerden te houden.
Ik voelde me langzaam aan wat vermoeid worden en ik moest mijn ouders toch gelijk geven. Het lang achter elkaar autorijden putte me meer uit dan ik vooraf had gedacht. Ik had nog niet de routine opgebouwd om lange stukken ontspannen te rijden en ik was aan een rustpauze toe. Ik besefte dat het me inderdaad niet zou zijn gelukt om in een dag het hele stuk naar Zuid-Frankrijk te rijden en was blij dat mijn ouders een camping voor me hadden geboekt, halverwege de route. Ik berekende dat het nog zo'n 300 kilometer was naar de plaats van onze camping en ik was van plan om de eerstvolgende stopplaats te gaan gebruiken.
Saskia werd onrustig naast me. Ze legde haar boekje weg en aan het gekraak van haar luier merkte ik dat ze op haar stoel heen en weer schoof. Ze graaide nogmaals in de zak met drop, die al bijna op was, en keek me aan. Ze kreeg een rood hoofd en fluisterde bijna.
"Ik... Ik moet naar het toilet!"
(deel 1)
Hoofdstuk 1 - Metamorfose
"Ben je nog boos op me, Peter?" Vroeg ze onnozel, want ze wist heel goed dat ik hier helemaal niet blij mee was. Ze keek me aan vanuit de passagiersstoel naast me, terwijl ik de auto van mijn ouders de afrit van het benzinestation op stuurde. Het afgelopen half uur hadden we bijna niets tegen elkaar gezegd en de sfeer was om te snijden. Ik hoopte dat Saskia nu ook eindelijk begon in te zien dat haar zorgvuldig uitgekiende plannetje toch niet zo goed was als ze had gedacht. Ik wierp haar een venijnige blik toe en concentreerde me weer op het autorijden.
Sinds twee maanden had ik mijn rijbewijs en dat terwijl ik nog geen half jaar geleden achttien jaar was geworden. Acht weken lang had ik meerdere keren per week rijles gehad en meteen bij het eerste examen was ik geslaagd. Mijn ouders lieten me nu vaak in hun auto rijden en het autorijden begon me nog absoluut niet te vervelen. Ze hadden genoeg vertrouwen in me om de auto zo vaak aan me uit te lenen als het maar kon, en daar maakte ik doorlopend gebruik van. Nu hadden mijn ouders zelfs een leuke opdracht voor me gevonden. Aangezien ik een week vrij was van school en zij zelf gewoon moesten werken hadden ze gevraagd of ik alvast een flink aantal spullen naar ons vakantiehuisje in Zuid-Frankrijk wilde brengen. Zelf waren ze van plan om later deze zomer met de motor naar het vakantiehuisje te gaan en dan konden ze niet zoveel spullen meenemen.
Natuurlijk deed ik dat graag en ik had me verheugd op een klein weekje Zuid-Frankrijk samen met Marco, een goede vriend van me. We zouden gaan surfen op het meer en mountainbikes huren en 's avonds zouden we de kroegen van het ingeslapen dorpje bezoeken of barbecuen in de tuin van het huisje. Maar helaas, in plaats van dat alles zat ik nu opgescheept met Saskia, mijn buurmeisje. En aangezien de achterbank helemaal vol gestouwd zat kon er niemand anders meer mee.
Saskia had de hele week al gezeurd dat ze graag met me mee wilde. Natuurlijk had ik gemerkt hoe ze de laatste tijd steeds vaker achter me aan liep, en dat ze maar moeilijk uit mijn buurt te slaan was. Ik vermoedde dat ze heimelijk verliefd op me was, en dat terwijl ik haar absoluut niet aardig vond. Ze was vijftien jaar en had een ietwat kinderlijk rond gezichtje. Haar rode haren waren kort geknipt en haar blanke gezicht werd gesierd door een fors aantal sproeten. Ze was niet erg lang voor haar leeftijd en ook de ontsierende beugel in haar mond deed haar schoonheid geen goed. Al met al werd ze vaak jonger geschat dan ze werkelijk was en als we alleen waren pestte ik haar vaak met haar babygezichtje.
Ik weet niet hoe ze het voor elkaar gekregen had, maar mijn ouders hadden het ineens ook een goed idee gevonden dat ze met mij mee ging, ondanks dat ze wisten dat ik niet gek op haar was. Ik had zelfs gedreigd helemaal niet te gaan als ik Saskia mee moest nemen, maar mijn ouders hadden al mijn bezwaren weggewuifd en hadden gezegd dat ik niet zo moest zeuren. Nu zat ik dus in de auto met een meisje dat ik niet alleen niet aardig vond, maar die ook nog een paar jaar jonger was en er als een kind uitzag.
"Waarom stop je eigenlijk, je benzinetank is nog lang niet leeg. We zijn net onderweg." Zei ze vragend.
"Plaspauze!" Zei ik kortaf en ik glimlachte toen Saskia instemmend knikte met de tekst dat dát wel een goed idee was. Ik reed langs de benzinepompen heen naar de parkeerplaatsen aan de achterkant en parkeerde de auto aan de zijkant, een beetje uit de buurt van de andere auto's, en een heel stuk weg van de toiletten. Saskia keek me aan.
"Kun je niet dichterbij parkeren?" Vroeg ze terwijl ze de deur opengooide en de auto uit stapte. Het was mooi zonnig weer, niet te warm, en het zou droog blijven vandaag. Saskia strekte zich uit, en dat terwijl we nog geen uur onderweg waren. We zouden nog minstens zes uur moeten rijden voordat we bij de camping zouden aankomen waar we vannacht zouden overnachten. Mijn ouders hadden gezegd dat het beter was om er niet in één keer heen te rijden, aangezien ik dat misschien nog niet zou aankunnen. Ik had erin toegestemd en had het toen niet zo erg gevonden.
"Saskia, wacht even." Riep ik en ik liep snel om de auto heen om haar de weg af te snijden. Ik wilde haar tegenhouden voordat ze al te ver van de auto verwijderd was, en dat leek te lukken. Saskia keek me vragend aan en verbaasd voelde ze hoe ze terug naar de auto geduwd werd. Ik greep haar rechterpols beet voordat ze er erg in had, had ik haar pols aan de dakrail van de auto vastgeketend. Haar andere hand ging wat moeilijker, maar ook dat lukte me voordat Saskia zich echt realiseerde wat er aan de hand was. Ze stond nu met de rug tegen de auto aan, haar handen boven haar vastgeketend.
"Wat... Wat doe je..." Stamelde ze geschrokken. Ik glimlachte terwijl ik voor de zekerheid nog even om me heen keek of we geen pottenkijkers hadden. De parkeerplaats was gelukkig dermate uitgestorven dat niemand op ons lette, en ook de auto blokkeerde het uitzicht op het geketende meisje.
"Je hebt bij voorbaat al deze week verpest, en ik beloof je dat jij ook geen leuke week zult beleven." Zei ik gemeend. Twee dagen had ik de tijd gehad om een goede straf voor haar te bedenken, en het moest natuurlijk een straf zijn waar ik zelf ook nog plezier aan zou beleven. En eigenlijk had ik meteen al een goed idee gekregen en had ik het daarna alleen nog maar hoeven uitwerken.
Saskia trok tevergeefs aan de handboeien en ze opende haar mond om te gaan schreeuwen, maar ik bedekte haar mond met mijn hand. Ik geloofde niet dat ze het vreselijke lawaai van de voorbijrazende auto's en vrachtwagens zou kunnen overstemmen, maar het was voor de zekerheid. Ik duwde haar hoofd stevig tegen de auto aan en bracht mijn gezicht vlak voor de hare. Haar ogen stonden angstig en het zweet stond op haar voorhoofd. Ze trok haar linkerbeen op en boog het voor heer rechterbeen langs alsof ze haar kruis wat extra wilde beschermen. Ik snoof lachend.
"Wees niet bang, ik zal je niet aanraken of betasten, in ieder geval niet op de manier waar je bang voor bent. Dat beloof ik." Natuurlijk luchtte mijn belofte haar niet op. Ze worstelde onder me en het lukte haar zelfs om in mijn vinger te bijten. Ik was bang dat ze met de handboeien krassen op de auto zou maken, maar gelukkig was de dakrail van kunststof en kraste dat niet. Voor een ogenblik schreeuwde Saskia om hulp, maar niemand hoorde het. Ik pakte haar kin beet en keek haar weer diep in de ogen.
"Schreeuw maar, niemand hoort je, en laat je traantjes maar lopen. De komende dagen ben je geen vijftien jaar meer, maar twaalf." Zei ik en liet haar weer los. Ze keek me een ogenblik verbaasd aan. Ze begreep er niets van en keek besluiteloos toe hoe ik een tas uit de kofferbak haalde en die open geritst op de grond zette.
"Maar, wat..." Stamelde ze, en ik zag dat ze voor een ogenblik haar wilde pogingen om los te komen had opgegeven.
"Mond houden, Saskia. Het eerste dat nu moet gebeuren is je wat meer als een klein meisje kleden, dus het spijt me, maar je broek gaat naar beneden." In knielde voor haar neer en trok een voet naar me toe. Ik ontdeed de voet van de schoen en zijn sok en daarna kreeg de andere voet dezelfde behandeling. Op haar blote voeten balanceerde ze nu op de scherpe steentjes van het asfalt.
"Nee... Nee! Blijf af..." Riep ze, maar ze was hulpeloos en kon niet tegengaan dat haar strakke, blauwe spijkerbroek naar beneden getrokken werd. Haar lichtblauwe slipje werd zichtbaar, maar ik schonk er geen aandacht aan. Snel trok ik haar een witte, halflange broek aan met een extra zak op haar rechter bovenbeen. Op haar linker bovenbeen pronkte een schattige, felgekleurde opdruk van Micky Mouse. Ik trok de broek omhoog en sloot de knoopjes, en daarna sloot ik de felrode riem die al door de lusjes van haar broek zat.
Zonder problemen kon ik haar daarna een stel rode sokken aantrekken en haar daarna weer in haar oude gympen helpen. Ik had nog meer verrassingen voor Saskia in petto: haar oorbellen werden verwijderd en haar zilveren horloge werd vervangen door een plastic Disney horloge, en ze kreeg een kleurige kralenketting om. Met speciale doekjes verwijderde ik als laatste ook nog haar make-up.
De metamorfose was verrassend. Ik wist dat ik haar door deze kleding een jonger uiterlijk kon geven, maar het resultaat verbijsterde me. Een willekeurige voorbijganger zou haar niet meer ouder dan twaalf jaar schatten. Glimlachend bekeek ik het resultaat en ik was zeer tevreden over het eerste deel van mijn plan.
Ik maakte Saskia los die me meteen scheldend en tierend begon te slaan en te schoppen. Ik was een stuk groter en sterker en weerde haar driftige handjes met gemak af. Het duurde een half minuutje voordat haar eerste woede weer wat was geluwd. Ze draaide zich van me af en leek in de verte te staren. Ze wist dat ze minder sterk was, en dat ik haar zonder moeite weer met de handboeien ergens aan vast kon maken. Ze probeerde zich te herpakken en draaide zich toen mijn kant op. Haar ogen spuwden nog vuur, maar ik zag dat ze moeite deed om zichzelf in bedwang te houden.
"Vieze vuile gore minder leuk persoon." Spuwde ze me toe en ik glimlachte.
"Kom, kom. Dat is geen taal voor een twaalfjarig meisje!" Saskia maakte een wegwerpgebaar en wilde bij me vandaan lopen. Ik greep haar snel bij haar pols beet en trok haar weer terug achter de auto.
"Hier blijven!" Zei ik. Ik duwde haar weer met haar rug tegen de auto en hield haar rechterbovenarm stevig beet. Ze kon geen kant meer op.
"Je moet nog een klein dingetje voor me doen om je vermomming nog iets overtuigender te maken." Saskia keek langs me heen, haar gezicht van me weggedraaid. Ik zag de wanhoop op haar gezicht. De vakantie met die leuke buurjongen zag ze helemaal de mist ingaan. Dit liep totaal anders dan ze had verwacht en gehoopt, de droom leek een nachtmerrie te worden.
"Ik wil dat je in je broek plast!" Zei ik met een brede glimlach.
Hoofdstuk 2 - Natte broek
Ineens draaide Saskia haar hoofd en keek ze me aan. Ze zag dat ik geen grapje maakte en dat ik echt wilde dat ze in haar broek zou plassen. Haar gezicht trok langzaam wit weg en plots probeerde ze zich los te rukken. Ik verstevigde mijn greep op haar bovenarm en Saskia kermde zachtjes. Ze schudde langzaam haar hoofd.
"Nee... Waarom..." Stamelde ze.
"Waarom? Omdat je geen keus hebt! Je blijft hier net zolang staan totdat je in je broek geplast hebt." Ik glimlachte gemeen.
"Natuurlijk plas ik niet in mijn broek!" Riep ze kwaad en nogmaals probeerde ze zich los te rukken. Met haar vrije hand probeerde ze mijn vingers van haar arm te trekken. Ik kneep nog iets harder en Saskia verstijfde kermend en gaf deze poging snel weer op. We stonden in een soort patstelling tegenover elkaar en ik wist dat Saskia zich niet zomaar gewonnen zou geven. Er moest nog heel wat gebeuren voordat ze uit zichzelf in haar broek zou plassen. Ik wist ook niet zeker of het me wel zou lukken, maar ik wilde het in ieder geval proberen.
"Zitten, Saskia!" Commandeerde ik en trok haar aan haar arm naar beneden. Ze zakte door haar knieën en met haar billen zakte ze tot op de grond, haar rug steunend tegen het achterportier van de auto. Zonder haar los te laten pakte ik een literfles Spa Blauw uit de tas en klemde hem tussen mijn benen. Met mijn vrije hand draaide ik de dop eraf. Saskia begreep de bedoeling en draaide haar hoofd af.
Ik zette de fles neer en graaide naar een andere fles in de tas. Het was een anderhalve literfles cola, maar er zat geen cola meer in. Ook hier draaide ik de dop op dezelfde manier van de fles af en bracht de fles naar het gezicht van Saskia. Zodra ze de inhoud rook keek ze me walgend aan. Vanmorgen had ik de fles omgespoeld en daarna de halve fles vol geplast. De stank van mijn eigen urine kwam me tegemoet. Ik drukte de opening van de fles onder haar neus en al schuddend zag ze het licht schuimende vloeistof in de fles bewegen.
"Je hoeft niet in je broek te plassen, maar dan zul je wel de smaak van mijn urine leren kennen." Dreigde ik, en ik trok het hoofd van het meisje achterover en drukte de opening van de fles op haar lippen. Ze probeerde haar mond stijf dicht te houden, maar ik wurmde de opening gemakkelijk tussen haar lippen. Voorzichtig hield ik de fles iets schuiner en de gele vloeistof kwam steeds dichter naar de opening toe. Saskia probeerde haar hoofd weg te draaien maar ik hield haar stevig vast.
Plotseling trok ik de fles terug en pakte ik de fles met water. Saskia keek opgelucht maar realiseerde zich meteen dat ze ook ditmaal het onderspit zou delven als ik mijn dreigement door zou zetten. Als het echt op de keuze tussen urine drinken of in je broek plassen aan kwam, dan koos ze voor het laatste. Ik zette de fles met water aan haar lippen en gedwee dronk ze enkele flinke teugen. Ik gaf haar een ogenblik de tijd om te ademen en zette toen nogmaals de fles aan haar lippen. Ik goot het water in haar mond en weer slikte ze het door, totdat het water uit haar mond liep en langs haar kin naar beneden begon te lopen.
Ik trok de fles weg en zag dat ze meer dan een halve liter water had gedronken, en dat bij het feit dat ze al voor het drinken naar het toilet wilde moest voldoende zijn om haar snel te laten plassen. Met een rood hoofd keek Saskia me nu aan.
"Nee Peter, alsjeblieft..." Smeekte ze, maar zag tot haar afschuw dat mijn hand weer naar de colafles met urine gleed. Zonder pardon bracht ik nu deze fles met de afschuwelijke inhoud naar haar mond. Saskia schudde haar hoofd, kon de inhoud van de fles alweer ruiken en ze leek zelfs even te kokhalzen.
"Ik... Ik zal doen wat je zegt." Fluisterde ze, en ik hield de fles stil, maar dichtbij genoeg om haar er voortdurend aan de herinneren wat er zou gebeuren als ze niet deed wat ik van haar verlangde. Haar gezicht werd vuurrood van schaamte en ik zag zweetdruppeltjes op haar voorhoofd verschijnen. Glimlachend realiseerde ik me dat mijn plannetje van een leien dakje ging. Ze leek precies te doen wat ik wilde en haar vernedering werd alleen maar groter.
Het duurde een half minuutje, waarin ik haar nauwlettend in de gaten hield. Zittend op haar billen trok ik haar bovenbenen uit elkaar en wijdbeens zat ze op het asfalt, nog steeds met haar rug tegen de auto. Saskia snikte en kermde, haar adem werd onrustig en ineens zag ik haar broek onder in haar kruis langzaam natter en natter worden. Ik pakte de hand van Saskia en duwde die in haar kruis. Met mijn andere hand duwde ik het hoofd van Saskia iets achterover en keek ik haar recht in de ogen. Ze huilde zachtjes en haar schaamte deed haar mijn ogen ontwijken.
Haar hand in haar kruis werd nat en doordat ze de stof van haar korte broek tegen haar kruis aandrukte werd de natte plek alleen maar groter. Tussen haar benen in zag ik zelfs het asfalt nat worden en glimlachend lachte ik haar toe.
"Grote meid!" Ik liet haar nu eindelijk los en gekleineerd en beduusd bleef ze zitten. Ik wist dat ze inmiddels uitgeplast moest zijn, maar Saskia bleef roerloos zitten. Ik pakte een vuilnisbakzak uit de tas en vouwde hem open. Ik bedekte de passagiersstoel ermee en spreidde er daarna ook nog een handdoek overheen uit. Daarna pakte ik de tas en zette hem weer terug in de kofferbak. Saskia zat nog steeds in haar eigen poeltje van urine en keek voorzichtig naar me op toen ik demonstratief met mijn handen in mijn zij op haar neerkeek.
"En nu?" Vroeg ze zachtjes.
"Nu? Niets! Gewoon verder. We zijn er nog lang niet!" Zei ik lachend. Ik vertelde haar niet dat de eerstvolgende stop al zeer binnenkort zou zijn. Die kennis zou het plezier alleen maar bederven. Saskia stond beduusd op, voelde vol afschuw aan haar doorweekte broek. De korte broek plakte aan haar billen en het slipje was door de witte stof heen te zien. Ze stond nog iets voorover gebukt te twijfelen naar wat ze zou doen, maar ik duwde haar naar de openstaande portier. Ik liet haar voorzichtig gaan zitten, ervoor zorgend dat het plastic en de handdoek op zijn plaats bleven liggen. Ik deed daarna persoonlijk de gordel bij haar om en sloot het portier. Snel liep ik naar de bestuurdersstoel en stapte ik in. Ik startte de auto en zette de auto zo snel mogelijk in beweging, want zodra ik reed kon Saskia geen kant op.
Toen we eenmaal weer op de snelweg waren keek ik Saskia eens vluchtig aan. Haar gezicht stond nog vol verbazing en schaamte en ze leek zich maar moeilijk te kunnen realiseren dat ze in een natgeplaste broek in de auto zat. Weer gleden haar vingers naar haar kruis en voelde ze het doorweekte katoen. Het natte katoen leek te jeuken en voorzichtig krabde ze in haar liezen.
Een paar minuten keek ze zwijgend voor zich uit, terwijl ik moeite had om me te concentreren op de weg. Gelukkig was het niet zo druk en zorgde de cruise-control voor een eenvoudige besturing. Regelmatig keek ik naar Saskia om. Ze bleef zwijgen en ontweek mijn blikken.
"Meisjes van twaalf horen niet meer in hun broek te plassen. Je zou een pak slaag moeten hebben om het af te leren!" Zei ik provocerend en mijn woorden troffen doel. Saskia leek ineens wakker te worden en haar woede zwol plotseling op.
"Hou op met dat twaalf-gedoe! En laat me eruit zodat ik schone kleren kan aantrekken!" Riep ze kwaad, maar ik schudde mijn hoofd.
"Sorry, maar je zult nog een tijdje mogen genieten van je natte broek." Lachte ik en het leek alsof Saskia ontplofte. Ze sloeg met haar vuist op het dashboard en voor een ogenblik was ik bang dat de airbag zou afgaan. Ze schreeuwde en vloekte maar de auto beperkte haar bewegingsvrijheid en het beknelde haar als in een gevangeniscel. Haar woede ging plotseling over in verdriet en schaamte, en ze barstte hardop in huilen uit.
"minder leuk persoon... Je..." Huilde ze terwijl de tranen over haar wang biggelden. Haar fiere houding van zo-even stortte in en als een klein kind legde ze haar gezicht in haar handen. Een beetje medelijden had ik wel met haar, maar de gedachte aan de achterbakse manier waarop ze zich voor deze hele week aan me had opgedrongen overheerste. Ik liet haar huilen en keek een paar minuten strak voor me uit.
Nog steeds in Nederland, maar wel vlak bij de grens, stuurde ik de auto een afrit op, en onderaan de snelweg reed ik door het op oranje springende verkeerslicht de provinciale weg op. Saskia was weer wat gekalmeerd en keek me voorzichtig en angstig aan.
"We moeten nog wat spulletjes ophalen die mee moeten naar Zuid-Frankrijk, en..." Zei ik en met een gemene glimlach en vervolgde ik mijn zin. "... En dan kan ik meteen mijn lieve buurmeisje wassen en een schone luier omdoen!"
Hoofdstuk 3 - Pak slaag
"Een... Een luier!" Stamelde Saskia, die me onderzoekend aankeek en probeerde te ontdekken of ik een grapje maakte. Ik lachte wel hardop, maar een grapje was het zeker niet. Ik zag haar mond openvallen, terwijl ik de auto rechts het grindpad van het huis van mijn oom en tante opreed. Ik toeterde en zette de auto dicht bij de voordeur neer.
"Natuurlijk, we kunnen natuurlijk niet nog meer ongelukjes gebruiken, want dan komen we nooit in Zuid-Frankrijk aan." Lachte ik en stapte uit. Het grind knarste onder mijn voeten terwijl ik achterlangs naar de andere kant van de auto liep en ondertussen de bekende tas uit de kofferbak haalde. Ik opende het portier aan Saskia's kant. Beduusd bleef ze zitten, beschaamd voor haar natte broek en angstig voor wat ik verder nog voor haar in petto had.
"Kom, stap uit!" Zei ik streng en eindelijk kwam Saskia in beweging. Ze deed haar gordel af en stapte van het plastic en de handdoek af. Haar broek had nog maar nauwelijks de tijd gekregen om op te drogen en de natte plek in haar kruis en op haar billen was nog net zo groot als een kwartiertje geleden. Ik pakte Saskia bij de hand en trok haar voorzichtig mee over het grindpad langs het huis. We liepen hand in hand, ik stak een kop boven Saskia uit en het leeftijdsverschil leek enorm.
Achter het huis vond ik mijn oom en tante op het terras. Ze hadden beiden een bordje met boterhammen voor zich. Twee paar ogen richtten zich op mij en mijn buurmeisje.
"Zie je wel dat ik wat hoorde." Zei mijn oom en stond op om me een hand te geven. Ik liet de hand van Saskia los en schudde mijn oom hartelijk de hand. Ook mijn tante was opgestaan en we kusten elkaar. Toen richtte de aandacht zich op mijn reisgenoot en ik zag de verbaasde blik van mijn tante toen ze de natte broek van Saskia zag.
"Ik... Ik dacht dat Saskia een stuk ouder was?" Stamelde mijn tante en het bleek onmogelijkheid om mijn glimlach verborgen te houden. Ik antwoordde niet en vermeed een ogenblik het oogcontact om mezelf niet te verraden. Saskia stond beduusd schuin achter me en verschool zich een beetje. Ik draaide me glimlachend naar haar om.
"Ze is een beetje verlegen, en ze heeft een ongelukje gehad onderweg. Mag ik even van jullie badkamer gebruik maken?" Vroeg ik, en mijn oom en tante knikten gelijktijdig. Mijn tante keek met een blik vol medelijden naar Saskia en aaide haar een ogenblik over haar hoofd.
"Geeft niets hoor meisje, kan iedereen gebeuren." Zei mijn tante en weer kon ik mijn glimlach niet verbergen. Saskia deinsde geschrokken achteruit en duwde de aaiende hand bruut van zich af. Haar gezicht vertrok en woedend schreeuwde ze het uit.
"Het is zijn schuld!" Riep ze naar mij wijzend. "Hij... Hij dwong me... En ik ben... Ik ben vijftien!" Riep ze hortend en stotend. Dit was precies was ik gehoopt had. Mijn oom en tante begrepen niets van wat Saskia probeerde te vertellen en uit de wartal die Saskia uitkraamde zouden ze in ieder geval nooit het echte verhaal kunnen destilleren.
"Saskia! Hou je in!" Riep ik met een geoefende geacteerde woede. Ik trok Saskia naar me toe en met een hand pakte ik haar kin beet en liet haar me aan kijken. Als een klein kind dat een standje kreeg sprak ik Saskia toe. Haar ogen spuwden vuur ondanks dat ze zich realiseerde dat haar beschuldigingen niet weden geloofd.
"Doe normaal, Saskia. Je gedraagt je als een klein kind!" Sprak ik haar streng toe, terwijl mijn oom en tante sprakeloos toekeken. Ze hadden verwacht dat ik met een meisje van ongeveer mijn eigen leeftijd langs zou komen, maar nu zagen ze alleen een kind dat zich stout gedroeg en een standje verdiende. Natuurlijk, en gelukkig ook, gaf Saskia het niet zo snel op. Ze rukte zich los uit mijn greep en stapte snel een paar passen achteruit. Niet langer probeerde ze alles uit te leggen, maar haar woede richtte zich nu volledig op mij.
"minder leuk persoon, het is... het is jouw schuld! Blijf met je poten van me af!" Riep ze en ik zag uit mijn ooghoeken de ontzetting in de ogen van mijn oom en tante. Saskia gedroeg zich dermate ondeugend dat ik haar nu zonder problemen publiekelijk kon straffen. Het gedrag van Saskia versterkte alleen maar de gedachte dat Saskia echt niet ouder was dan twaalf jaar, en dat was natuurlijk een prima bijkomstigheid.
Ik liep op Saskia af en greep haar bij haar bovenarm beet. Ze kermde hardop en vloekte terwijl ze hulpeloos naar het hardhouten tuinbankje getrokken werd. Ik ging op de rand van het bankje zitten en trok Saskia nog dichter naar me toe. Ze verweerde zich heftig en haar taal werd alleen maar onsamenhangender. Ik opende vlot de riem van haar broek en binnen een paar seconden zakte de doorweekte en stinkende korte broek tot op haar enkels. Ik trok Saskia over mijn bovenbenen heen zodat ze met haar billen precies recht voor me lag.
Saskia gilde en schreeuwde en ik was blij dat mijn oom en tante redelijk vrijstaand woonden en niemand er echt last van zou hebben. Terwijl ik haar arm op haar rug draaide en haar op deze manier in bedwang kon houden, trok ik met mijn andere hand haar slipje een klein stukje naar beneden. Haar billen waren nat van het vocht en glommen in het zonlicht.
Zonder pardon haalde ik mijn hand naar achteren en sloeg ik met mijn platte hand hard op haar billen. Saskia gilde en haar lichaam verkrampte. Ik sloeg weer en met luide petsen landde mijn hand telkens weer op haar billen. Ik spaarde haar niet en sloeg zo hard als ik kon. Langzaam kleurde de blanke, tere huid op haar billen roze, en werd haar gegil minder en huilde ze nu alleen nog maar hardop.
Na zo'n twintig slagen hield ik op. Mijn eigen hand was er pijn van gaan doen en ik had het gevoel dat het Saskia nu wel duidelijk was dat dit geen vrijblijvend spelletje was. Ik trok Saskia overeind en trok haar doorweekte slipje weer omhoog. Ook haar stinkende korte broek trok ik omhoog. Saskia's gezicht was vuurrood en doorweekt van het zweet, terwijl ze haar handen voor haar gezicht hield. Ook ik stond op en ik duwde haar naar het houten tuinhuisje dat als fietsenschuurtje diende. Ik opende de deur en duwde Saskia naar binnen. Ze liet zich gemakkelijk sturen, de pijn in haar billen had haar hele bewustzijn door elkaar geschopt.
"Saskia, kijk me aan! Als je gekalmeerd bent en je je weer normaal kunt gedragen, mag je naar buiten komen en zal ik schone kleren voor je pakken. Is dat begrepen?" Riep ik, terwijl ik haar handen voor haar gezicht wegtrok. Saskia keek me schaapachtig aan en reageerde niet. Ik schudde haar aan haar bovenarm ruw door elkaar.
"Is dat begrepen?" Vroeg ik nogmaals streng en eindelijk, heel zachtjes knikte ze. Ik glimlachte voorzichtig, mijn gezicht nog van mijn verbouwereerde oom en tante afhoudend. Zodra ik mijn gezicht weer in de plooi had sloot ik de deur van het fietsenschuurtje, keek ik nog eenmaal naar Saskia door het glas van de deur, en draaide ik me naar mijn oom en tante.
"Sorry hoor, maar soms heeft ze van die buien..." Zei ik gemaakt chagrijnig. "Zullen we de auto eerst maar even inpakken?" Vroeg ik daar snel achteraan. Ik geloofde niet dat mijn oom en tante mijn straf voor de volle honderd procent goedkeurden, alhoewel ze ook wel vonden dat Saskia straf verdiend had. De spullen die mee moesten naar Zuid-Frankrijk stonden al klaar in het halletje en samen met mijn oom bracht ik ze naar de auto.
Tien minuten later waren alle spullen in de auto geladen en zat de auto nu echt helemaal volgestouwd. De achterbank lag vol en de kofferbak was maar met moeite weer dicht te doen. Als er nog meer spullen mee zouden moeten zouden ze bovenop de spullen op de achterbank komen te liggen, maar dan zou ik het uitzicht naar achteren verliezen, en dat wilde ik niet. Ik voelde me nog lang niet prettig om zonder binnenspiegel te gaan rijden. Met zijn drieën gingen we weer op het terras zitten, en mijn ogen dwaalden onwillekeurig af naar het fietsenschuurtje. Ik kon Saskia nog steeds door het glas van de deur heen zien en even keek ze me aan. Haar blik draaide meteen weer van me weg. Mijn tante keek me aan en ik zag dat ze medelijden met het meisje had. Ik hoopte dat Saskia inmiddels geleerd had dat ze moest meespelen in haar nieuwe rol, en dat tegenwerken geen zin had.
"Mag ik wat te drinken voor haar pakken?" Vroeg mijn tante en ik knikte. Ik stond op en liep naar het fietsenschuurtje. Zodra ik de deur opende deinsde Saskia een stukje achteruit. Gelukkig was het schuurtje ver genoeg van het terras zodat ik even ongestoord met haar kon praten. Ik glimlachte.
"Ik geloof niet dat mijn oom en tante nu nog gaan geloven dat je vijftien bent, dus misschien kun je maar beter het spelletje meespelen. Als het nodig is leg ik je echter zonder pardon weer over de knie. Is dat begrepen?" Zei ik. Saskia twijfelde en keek langs me heen. Ze leek zich te realiseren dat ze inderdaad geen keus had en knikte uiteindelijk voorzichtig. Ik aaide haar demonstratief over haar hoofd, want ik wist dat mijn oom en tante naar ons keken.
"Tante Jannie gaat wat te drinken voor je pakken, en daarna zal ik schone kleren voor je pakken. Als jij je gedraagt zitten we over een half uurtje weer op de weg, in schone en droge kleren." Saskia luisterde en bewoog niet. Ik trok haar naar me toe en drukte het verkrampte lichaam tegen me aan. Alsof ik haar troostte aaide ik haar nogmaals over haar hoofd en wreef over haar rug. Daarna veegde ik de tranen van haar gezicht. Nogmaals verbaasde ik me over het feit dat Saskia geen moment meer leek op een meisje van vijftien jaren oud, wat ze in werkelijkheid was. Ik pakte haar weer bij de hand en gezamenlijk liepen we terug naar het terras. Mijn oom had een kussen van een tuinstoel afgehaald en Saskia mocht met haar natte broek op het kale kunststof gaan zitten.
Beduusd en schijnbaar verlegen zakte ze op de stoel neer. Mijn tante reikte haar een glas met frisdrank aan en zwijgend nam Saskia het aan. Ze dronk het met kleine teugjes op, terwijl ik de blikken van mijn oom en tante probeerde te analyseren. Ze moesten zich wel erg onprettig gevoeld hebben toen ik het schijnbaar hulpeloze meisje over de knie legde, maar ze zeiden er gelukkig niets van. Ook Saskia begon er niet over, heel stilletjes keek ze nerveus voor zich uit en dronk het glas leeg.
"Saskia plast nog wel eens in bed, maar normaal gesproken doet ze dat overdag nooit. Misschien was ze toch een beetje zenuwachtig voor de vakantie, of is het de spanning geweest. En gelukkig zijn het alleen haar kleren die nat zijn geworden, en niet de auto." Zei ik, en mijn tante knikte begrijpend. Saskia's gezicht werd weer rood van schaamte en even dacht ik dat ze zich weer zou gaan verdedigen. Ze kwam iets overeind en opende haar mond, maar op het laatste moment keek ze me een ogenblik aan, zag mijn waarschuwende blik, en zakte ze weer achterover in haar stoel.
"John, de zoon van onze buren, heeft tot zijn veertiende in bed geplast. De dokters konden niets vinden, maar ineens was het over. Hij heeft sindsdien nooit meer in bed geplast." Zei mijn tante, en het moest als troost en hoop dienen voor dat zielige meisje naast me. Ik knikte bevestigend.
"Vaak gaat het vanzelf over, maar als u het niet erg vindt dan ga ik Saskia even in wat droge kleren helpen. Mag ik even van de badkamer gebruik maken?" Vroeg ik netjes en mijn tante knikte. "Kom je mee, Saskia?" Vroeg ik en stak mijn hand uit naar Saskia. De sporttas die ik mee genomen had stond nog naast mijn stoel en ik pakte hem op. Saskia pakte gedwee mijn hand beet en met een gebogen hoofd en een beschaamde blik liep ze mee het huis in. Mijn oom en tante bleven in de tuin zitten en ik leidde Saskia naar de badkamer. Door het kleine raampje in de badkamer kon ik ze nog buiten horen praten.
"Zal ik je even helpen met wassen?" Vroeg ik lachend, maar zachtjes, om mijn oom en tante niet mee te laten luisteren. Saskia keek me woedend aan en nu ze eindelijk verlost was van de blikken van mijn oom en tante kon ze zich een ogenblik niet meer inhouden. Snel sloot ik het raampje van de badkamer en draaide ik me naar Saskia toe. Haar gezicht was rood aangelopen, maar ditmaal niet van schaamte maar van woede.
"Vuile minder leuk persoon!" Riep ze, en haar woorden werden vergezeld door een nieuwe lading tranen. Ze was niet zo flink als ze zelf had gehoopt en ze merkte dat haar woede werd ingehaald door verdriet en schaamte. Ze schreeuwde niet, maar huilde hardop en de handen die me wilden wegduwen werden krachteloos en zakten doelloos naar beneden. Ze probeerde haar tranen te bedwingen en veegde ze van haar wang, maar dat was een nutteloze beweging. Haar tranen bleven vloeien en ze stroomden over haar wang.
Ik pakte het hemdje onderaan beet en trok het omhoog. De onderste rand van het hemdje was ook nat geworden door het contact met de natte broek. Ik trok het helemaal omhoog en haar armen gleden uit het shirt. Haar witte bh kwam in het zicht en beschermend vouwde Saskia haar armen voor haar borsten. Haar bh was natuurlijk niet datgene wat uit moest en ik bukte voor haar neer. Voor de tweede maal vandaag trok ik haar korte broek naar beneden, en in dezelfde beweging nam ik ook haar slipje mee. Saskia kermde en stapte achteruit, maar ze kwam met haar rug tegen de wastafel aan.
Haar natte kleren hingen nu nog rond haar enkels en haar naaktheid bracht Saskia weer bij haar positieven. Haar krachten kwamen terug en ze duwde me weg, net voordat ze haar rug naar me toe draaide. Wel stapte ze uit het natte hoopje kleren aan haar voeten en ik graaide de kleren weg. Met genoegen keek ik naar de nog steeds lichtelijk verkleurde billen die mijn pak slaag klaarblijkelijk nog niet waren vergeten.
"Ga weg! Ik kan mezelf wel wassen." Snauwde ze me toe en ik stapte achteruit. Dit was niet het moment om haar verder te vernederen. Ik was allang blij dat mijn plannetje tot dit moment zo vlekkeloos was verlopen. Nu was het alleen nog de vraag of ik haar kon dwingen een luier te dragen.
Hoofdstuk 4 - Een luier om
Vanuit mijn ooghoeken had ik haar in de gaten kunnen houden. Ik zat in een slaapkamer recht tegenover de badkamer en de deuren waren open gebleven. De nieuwe, schone kleren lagen klaar op het bed, een groene korte broek en een wit T-shirt met een vrolijk motief van beertjes, en daar bovenop lag een grote luier die ik bij de apotheek had gehaald. De apotheek had geen luiers in voorraad gehad, maar een proefpakket konden ze me wel geven. Ik had dus maar één luier en daar moest ik zuinig mee zijn.
Saskia had zich gewassen en droogde zich af en ik stapte de badkamer weer binnen. Meteen draaide ze haar rug weer naar me toe, mijn blik op haar grotendeels blote lichaam afwerend. Een beetje zenuwachtig was ik wel, want ik was niet helemaal zeker of Saskia het wel zou toelaten dat ik haar een luier zou omdoen, en als ze de luier eenmaal omhad moest ze hem ook nog aanhouden. Als ze de luier in een onbewaakt ogenblik van zich af zou scheuren kon ik daar niets meer aan doen, en kon ik haar niet meer in een luier dwingen
"Kom maar mee!" Zei ik streng en Saskia herinnerde zich de woorden die ik tegen haar had gesproken net voordat we hier voor de deur uitstapten. Ze deinsde achteruit, alsof ze bang was voor de luier, maar ik trok haar aan haar bovenarm de badkamer uit. Op haar blote voeten probeerde ze zich schrap te zetten op de tegels en zelfs tegen de drempel van de badkamer, maar ik trok haar er met een extra ruk gemakkelijk overheen.
"Je krijgt een luier om, desnoods zal ik je eerst weer een pak slaag geven!" Zei ik streng en duwde haar naar het bed toe. Haar ogen fixeerden zich op de luier en plots verzette ze zich hevig. Ze wurmde zich los uit mijn greep en probeerde langs me heen te glippen. Ik greep echter meteen haar bovenarm weer beet en gebruikte haar eigen snelheid om haar te keren en haar voorover op het bed te gooien. Ik draaide haar arm op haar rug en legde mijn vrije hand op haar billen.
"Wil je nog een pak slaag?" Vroeg ik streng en ik voelde hoe ze onder me trilde. Ze kermde zachtjes en haar lichaam ontspande zich snel. Ze gaf zich gewonnen en draaide haar hoofd opzij en probeerde me aan te kijken.
"Niet... Niet slaan." Smeekte ze stamelend. Mijn hand gleed over haar billen en even overwoog ik om haar nogmaals een flink pak slaag te geven. Ik wilde haar er nogmaals aan herinneren dat ik hier de baas was en dat zij niet anders kon doen dan gehoorzamen en de vernederingen over haar heen kon laten komen. Aan de andere kant wilde ik haar ook weer niet al te veel pijn doen, als ik mijn straffen zou overdrijven en haar over de mentale grens heen zou duwen, zou ik alles verspelen en zou ze me nooit meer gehoorzamen.
"Draai je maar op je rug, knieën intrekken." Zei ik streng en ik liet haar arm los. Mijn linkerhand lag nog een paar seconden op haar billen voordat ik de hand weghaalde. Het gevoel om zoveel macht over haar uit te kunnen oefenen was een speciaal en apart gevoel. En de macht in combinatie met de vernedering maakte het nog veel specialer. Saskia bleef nog even stilletjes op haar buik liggen, maar ik hoorde hoe ze zachtjes begon te huilen.
"Nee, Peter, alsjeblieft!" Smeekte ze terwijl ze op haar buik op het bed bleef liggen. Ze probeerde haar billen te beschermen door ze met haar handen te bedekken. Twee oogjes keken betraand naar me omhoog. Ze smeekte me om genade, maar natuurlijk kreeg ze die niet.
"Drie seconden, Saskia. Als je binnen drie seconden niet klaarligt zul je de rest van de reis niet meer zonder pijn kunnen zitten." Dreigde ik, terwijl ik haar meedogenloos in de ogen keek. Ze kermde en sloot haar ogen.
"Een!" Telde ik met luide stem en keek demonstratief op mijn horloge.
"Alsjeblieft, niet..."
"Twee!" Zei ik nog iets luier dan de eerste tel. Saskia opende haar ogen weer en betraand keek ze onzeker naar me op. Ik zag dat ze twijfelde. Ze durfde zich niet om te draaien, ze schaamde zich en wilde absoluut geen luier om, maar ze was ook bang voor een nieuw pak slaag. Ze kermde weer zachtjes en snikte hardop.
"Drie!" Zei ik en meteen kwam Saskia in beweging. Ze draaide zich razendsnel op haar rug en trok haar knieën in. De angst voor het pak slaag had het uiteindelijk toch gewonnen van de schaamte. Een beetje verbaasd was ik wel, maar ik wilde het niet laten merken en pakte snel de luier van het stapeltje met kleren. Ik had niet zoveel ervaring met luiers, was nooit degene geweest die als oppas gebruikt werd bij kinderen uit de buurt of in de familie, maar het leek me niet al te moeilijk.
De luier kraakte luid terwijl ik hem openvouwde en het gedeelte met de plakstrips onder de billen van Saskia schoof. Vooraf had ik de getekende gebruiksaanwijzing op de verpakking gelezen, maar in het echt was het natuurlijk heel anders. Nu lag er een jonge vrouw van vijftien voor mijn neus, bijna geheel ontkleed, huilend en bibberend van schaamte en angst. Ik liet haar billen op de luier zakken en trok de luier tussen haar benen door omhoog. Saskia liet haar benen weer zakken en hield haar bovenbenen gespreid.
De luier lag niet goed onder haar en trekkend aan de uiteinden van de luier, trok ik de luier verder onder haar. Nu leek de luier beter gepositioneerd en ik drukte de voorkant van de luier op haar buik. Ik pakte zowel de linker achterkant als de linker voorkant beet en trok ze naar elkaar toe en over elkaar heen. De luier leek iets te groot, maar aangezien ik geen vergelijk had wist ik dat niet zeker. Met een hand hield ik de luier op zijn plaats, terwijl mijn andere hand de plakstrip probeerde te openen. Mijn vingers frummelden met de plakstrip, maar inwendig vloekte ik om mijn onhandigheid.
Ineens hoorde ik iemand zachtjes gniffelen op de achtergrond. Geschrokken keek ik om en ik keek in het vrolijke, maar lichtelijk bezorgde, gezicht van mijn tante. Ze stond in de deuropening en ik vroeg me af hoelang ze er al had gestaan. Het zweet brak me aan alle kanten uit, terwijl ik mijn plan in duigen zag vallen. Saskia had mijn tante blijkbaar ook nog niet opgemerkt en keek haar nu ook geschrokken aan.
"Dit wordt niks," zei ze, "laat mij maar, voordat je er een puinhoop van maakt." Zei mijn tante en ze knielde naast me neer. Ze duwde me aan de kant en lichtelijk zenuwachtig keek ik toe hoe ze mijn handen van de luier af trok. Tot mijn grote verbazing nam mijn tante echter mijn taak over en met een behendigheid die moeders eigen is, sloot ze de luier met de vier plakstrips af. Ik volgde haar bewegingen nauwlettend en zag geen enkele twijfel in wat ze deed. Mijn tante was er volledig van overtuigd dat het beter was voor Saskia om een luier te dragen en een glimlach kon ik niet onderdrukken.
"Zo, dat is een stuk beter." Zei ze toen de luier goed dicht zat. Ze stond op, knipoogde met een vriendelijke glimlach naar Saskia en liep de kamer weer uit. Opgelucht haalde ik adem en met een steeds breder wordende glimlach keek ik naar Saskia. Ze had haar hoofd de hele tijd voorover gehouden om te kijken wat er gebeurde, maar nu zakte het hoofd moedeloos achterover op het bed. Ik ging op de rand van het bed zitten, wreef nieuwsgierig over de bovenste rand van haar luier en voelde het koele plastic onder me.
Ik zag de wanhoop in haar ogen. Ze voelde dat ze de controle kwijt was en dat ze als een speelbal in mijn handen geworden was. Het was me gelukt om mijn oom en tante te overtuigen dat Saskia nog maar twaalf jaar oud was, en dat terwijl ze een meisje van 15 hadden verwacht. Als het me dus bij hen zou lukken, zou het ook lukken bij mensen die helemaal niet voorbereid waren. Met een betraand gezicht keek ze naar me op, en ik aaide haar haren van haar bezwete voorhoofd af.
"Kom, kleed je maar aan, dan kunnen we vertrekken. We moeten nog een heleboel kilometers maken." Zei ik terwijl ik opstond van het bed. Ik pakte de handen van Saskia beet en tilde haar voorzichtig omhoog. De luier kraakte en het was een heel apart gezicht om een meisje van vijftien, ook al zag ze eruit als twaalf, in zo'n grote luier te zien. Saskia kleedde zichzelf aan en nadat ze haar bezwete voorhoofd had drooggewreven liepen we samen naar beneden. De natte kleren had ik verzameld in een plastic tas en die liet ik Saskia zelf dragen.
Mijn oom en tante zaten alweer op het terras te wachten en ik zag dat ze een lunchpakket voor ons hadden klaargemaakt. Het pakketje lag ingepakt klaar op de tafel en zodra ik naar ze toe liep stonden ze op. Het was inderdaad de hoogste tijd om te vertrekken.
"Zul je voorzichtig rijden?" Vroeg mijn oom en ik knikte.
"Zeg oom Jan en tante Jannie maar gedag en ga dan maar vast in de auto zitten." Zei ik tegen Saskia die heel bedeesd mijn oom en tante een handje gaf. Ze mompelde een bedankje en met het doorzichtige tasje met haar natte kleren nog in de hand liep ze over het grindpad naar de auto. Alleen haar afwezige vrolijkheid deed misschien vermoeden dat we met zijn drieën niet naar een twaalfjarig meisje keken, maar ik dacht niet dat mijn oom en tante argwaan hadden. Toen Saskia uit het zicht was keek ik naar mijn oom en tante.
"Bedankt voor het gebruik van de badkamer, en ook voor het lunchpakket." Zei ik en schudde mijn oom de hand. Mijn oom knikte zwijgend, het was geen man van veel woorden. Mijn tante drukte een kus op mijn wang.
"Zul je Saskia niet te hard aanpakken?" Zei ze en ik knikte.
"Ik... Misschien heb ik haar wel iets te hard aangepakt, maar ze liep de hele tijd al te zeuren." Loog ik om mezelf een wat beter alibi te verschaffen. Mijn tante knikte begrijpend. "Misschien is het beter om dit maar niet aan mijn ouders of mijn buren te vertellen, want ze zouden zich alleen maar ongeruster maken." Zei ik. Ik hoopte dat ik voor mijn ouders verborgen kon houden dat ik Saskia in een twaalfjarige tiener had veranderd. Ik wist dat de kans dat ik dit geheim kon houden erg klein zou zijn, want misschien zouden mijn oom en tante vandaag nog bellen met mijn ouders en terloops iets zeggen over de leeftijd van Saskia. Ik kon niets anders doen dan het beste er maar van hopen.
"Geeft niets. Maak er een leuke week van!" Zei mijn oma en zwaaiend nam ik afscheid. Ik liep nog eenmaal omkijkend langs het huis heen, op weg naar Saskia die in de auto op me wachtte. Ik vroeg me af of ze haar luier nog om zou hebben of dat ze van dit korte ogenblik alleen gebruik had gemaakt. Ik zou het snel genoeg weten.
Hoofdstuk 5 - Daarom
Saskia zat stilletjes in de auto en staarde recht voor zich uit. Ze had haar gordel nog om en de vorm in haar korte broek duidde ontegenzeglijk op heel dik ondergoed. Een klein beetje opgelucht dat ze haar luier in ieder geval tot nu had omgehouden was ik wel. Zwijgend stapte ik naast haar in de auto en deed mijn gordel om. Ik keek haar nog een enkel ogenblik aan, zwaaide naar mijn oom en tante, en reed daarna voorzichtig het grindpad af.
Een paar minuutjes later zaten we alweer op de snelweg. De ochtendspits was inmiddels achter de rug en het was redelijk rustig op de weg. Ik versnelde de auto tot net boven de maximum snelheid en eindelijk waren we nu echt op weg. Morgen in de loop van de middag zouden we aankomen in Zuid-Frankrijk, maar voorlopig moesten we nog flink wat kilometers afleggen. Ergens halverwege Frankrijk zouden we vannacht op een camping overnachten en morgenochtend wilde ik zo vroeg mogelijk op weg gaan voor de laatste etappe. Met een beetje geluk kon ik dan 's avonds al op mijn surfplank staan.
"Moet ik die luier de hele dag omhouden?" Vroeg Saskia. Ze klonk niet meer kwaad of geïrriteerd, maar ze leek het afgelopen kwartier wat tot rust gekomen. Ik keek naar haar, maar moest al snel mijn blik weer op de weg richtten om een vrachtwagen in te halen. Ik dacht na over het antwoord, ik had nog helemaal niet nagedacht over wat ik nu moest doen. Ik had vooraf niet kunnen vermoeden dat mijn stoutmoedige plan zo goed zou verlopen, en dat het zou leiden tot wat het nu was.
"Het... Het spijt me dat ik je vakantie verpest heb. Ik... Ik dacht dat..." Stamelde ze schuldig.
"Hou maar op. Je hoeft me niet te vertellen dat je spijt hebt, daar heb ik wel voor gezorgd." Lachte ik. Saskia boog haar hoofd. "Waarom wilde je zo graag mee? Vind je me zo aardig?" Vroeg ik, maar Saskia keek de andere kant maar haar gezicht toonde weer die niet te verbergen schaamte.
"...Of ben je verliefd op me?" Vroeg ik. Saskia antwoordde niet en dat was al antwoord genoeg. Ze staarde naar buiten, naar het voorbij schietende wegdek en de auto's die we inhaalden. Haar zwijgen was betekenisvol en het bevestigde wat ik al dacht. Jammer genoeg had ik niet dezelfde gevoelens voor haar. Ze was best een aardige meid, maar ook niet meer dan dat.
"Saskia. Laten we even vooropstellen dat ik niet verliefd op jou ben. Je bent mijn buurmeisje en je bent best aardig, maar ik ben niet verliefd op je en zal dat ook niet worden." Zei ik en ik besefte dat het cru was, maar ik sprak de waarheid en wilde er niet omheen draaien. Ik zag dat Saskia snel een traan uit haar ooghoeken wegveegde voordat ze naar mij keek. Misschien had ik een droom voor haar uit de wereld geholpen, maar ik denk dat ze allang wist dat ik niets in haar had gezien.
"Vind je me nog een klein kind?" Vroeg ze, terwijl ze bleef proberen de sporadische traan zo snel mogelijk van haar wang af te vegen. Ik snapte best dat ze niet begreep waarom ik haar op deze manier zo behandelde, ondanks dat ze wist dat ik boos op haar was. Ik haalde mijn schouders op.
"Je bent een leuke, spontane meid van vijftien met een mooi, lief gezichtje, bovendien ben je sportief, en gezellig. Ik denk dat er genoeg jongens zijn die verliefd op je zijn, of zullen worden. Maar helaas, ik niet!" Zei ik. "En ik heb helemaal geen zin om een week met je door te brengen, terwijl ik dat ook met een van mijn vrienden had kunnen doen." Ik voelde mezelf weer kwaad worden en dat hielp perfect om het kleine beetje medelijden dat ik met haar had te verdringen.
Saskia zweeg en keek voor zich uit. Ze veegde nogmaals een traan weg en leek in gedachten verzonken. Ze veranderde iets van zitpositie en ik hoorde haar luier krakend protesteren. Het herinnerde me aan haar vernederende positie en onwillekeurig moest ik weer glimlachen.
"Peter, alsjeblieft? Mag de... de luier af?" Smeekte Saskia, maar ik schudde resoluut mijn hoofd. Ik was niet van plan om haar vernedering zo gemakkelijk te laten ophouden. Ik wist nog niet wanneer ik haar van haar luier zou bevrijden of op welke manier, maar ik wist wel dat het op een door mij gekozen moment en op een door mij gekozen manier zou gebeuren. De smekende blik van Saskia bracht me uiteraard niet op andere gedachten, en gelukkig wist ze niet dat ze de enige luier omhad die ik had kunnen bemachtigen. Zonder dat ze het wist was ze dichterbij bevrijding dat ze zelf dacht.
"Ik... Waarom heb je... Ik snap dat je boos bent, maar... maar waarom... waarom dit?" Stamelde Saskia, nog steeds op zoek naar een verklaring. Ik keek haar weer een ogenblik aan en lachte.
"Ik wilde je gewoon eens goed op je plaats zetten, laten merken dat ik niet blij met je was. Het begon eigenlijk met het idee om je in je broek te laten plassen, en aangezien je er nog zo jong uitziet wilde ik tegelijkertijd wel eens proberen of ik je voor twaalf jaar door kon laten gaan, vandaar de kinderkleding. En dat is perfect gelukt." Lachte ik hardop. "Ik had vooraf ook wel nagedacht om je nog iets verder te vernederen, door een pak slaag bijvoorbeeld en ik had ook alvast een luier voor je geregeld, maar eigenlijk wist ik niet of dat wel zou lukken, en of dat ik dat zou durven. Dus alles nadat we bij mijn oom en tante waren aangekomen is min of meer geïmproviseerd." Saskia snikte terwijl ze ongetwijfeld terugdacht aan het pak slaag dat ze had gekregen precies voor de neus van mijn oom en tante, of aan mijn tante die haar de luier had omgedaan.
"Dus eigenlijk is het allemaal net iets verder gegaan dan ik vooraf had verwacht." Zei ik gniffelend en dat leverde een verwoestende blik van Saskia op.
"En nu?" Weer schoof ze heen en weer op haar stoel en kraakte de luier. Ik wist nog niet wat ik nu met haar ging doen, en of ik deze vernederingen wel vol zou willen houden, maar het kon in ieder geval geen kwaad om haar nu nog wat te plagen.
"En nu mag je de hele week een klein meisje spelen, je mag in je broek plassen en vooral op de meest genante momenten, je mag in de ballenbak bij de eerste de beste McDonalds die we tegenkomen, je mag knoeien met je eten, je mag vroeg naar bed. En ik kan vast nog wel meer dingen bedenken die je als twaalfjarig meisje allemaal mag doen. En, laten we vooral niet vergeten dat je ook over de knie mag als je stout bent geweest." Lachte ik, hardop filosoferend. Ik geloof dat Saskia wel door had dat ik niet helemaal serieus op haar vraag reageerde, maar toch voelde ze een zekere dreiging uit mijn woorden spreken. Ze wist inmiddels maar al te goed dat ik mijn dreigementen zonder pardon uit zou voeren als ik daar zin in had.
Ik keek Saskia aan die met een rood aangelopen gezichtje naar buiten keek. Ze zweeg en probeerde haar kwaadheid en angst te onderdrukken. Ze voelde zich zo hulpeloos en klein, en haar situatie leek uitzichtloos. De week vakantie waar ze vooraf zo naar had uitgezien leek uit te draaien op een nachtmerrie.
Saskia vroeg maar niets meer want ze kreeg niet de antwoorden die ze wilde horen. Ze pakte een leesboekje uit de tas die bij haar voeten stond en begon stilletjes te lezen. Ik glimlachte en verbaasde me over het feit dat ze zich ze gemakkelijk liet overheersen. Ze had zich maar een keer echt opstandig gedragen en dat had geresulteerd in een pak voor haar billen, daarna had ze zich steeds redelijk gemakkelijk overgegeven en had ze me gehoorzaamd. Het feit dat ze nu nog steeds naast me zat met een luier om was iets wat ik nooit had durven dromen, maar wat redelijk gemakkelijk was uitgekomen. Mijn hersenen werkten bijna fulltime aan volgende scenario's want ik kon deze kans toch moeilijk voorbij laten gaan.
Het Belgische rotsachtige en beboste heuvellandschap veranderde in de glooiende Noord-Franse heuvels. Schijnbaar oneindige maïsvelden en graslanden strekten zich links en rechts van de brede snelweg uit, alleen onderbroken door de spoorlijn naast ons waar zo af en toe een TGV ons tegemoet kwam of ons op volle snelheid inhaalde. De uren verstreken en Saskia had zich in zichzelf teruggetrokken. Ze las haar boekje, snoepte zwijgend uit de zak met drop die tussen ons in stond, en dronk van de kleine pakjes sinaasappelsap die we in het handschoenenkastje koel probeerden te houden.
Ik voelde me langzaam aan wat vermoeid worden en ik moest mijn ouders toch gelijk geven. Het lang achter elkaar autorijden putte me meer uit dan ik vooraf had gedacht. Ik had nog niet de routine opgebouwd om lange stukken ontspannen te rijden en ik was aan een rustpauze toe. Ik besefte dat het me inderdaad niet zou zijn gelukt om in een dag het hele stuk naar Zuid-Frankrijk te rijden en was blij dat mijn ouders een camping voor me hadden geboekt, halverwege de route. Ik berekende dat het nog zo'n 300 kilometer was naar de plaats van onze camping en ik was van plan om de eerstvolgende stopplaats te gaan gebruiken.
Saskia werd onrustig naast me. Ze legde haar boekje weg en aan het gekraak van haar luier merkte ik dat ze op haar stoel heen en weer schoof. Ze graaide nogmaals in de zak met drop, die al bijna op was, en keek me aan. Ze kreeg een rood hoofd en fluisterde bijna.
"Ik... Ik moet naar het toilet!"
