A
Augur_DL
Guest
oorspronkelijke naam: De babywinkel (B), geschreven door: Theo Everts
aangepast en uitgebreid door: Ivy
José had een zus en die had een dochter die jarig was. Daar wilde José een cadeautje voor kopen. Ze besloot de stad in te gaan en liep vele winkels langs maar vond niks wat haar leuk leek. Ze had na een paar uur nog steeds niks gevonden. Dan besloot ze een baby & kinderwinkel in te gaan. Iets waar ze nu nog spijt van heeft. Tijdens het zoeken word ze aangesproken door een vrouw. De vrouw zocht kleren voor haar dochtertje en vroeg of José even de kleren voor haar wilde passen want haar dochtertje was thuis en was ongeveer net zo groot en had ongeveer dezelfde bouw als zij had.
Dat wilde José wel. De vrouw nam haar bij de hand mee door de zaak en vertelde dat zij José zou voorstellen als haar dochtertje aan de verkoopster. José vond dat wel logisch. Ze liepen de kinderkleding voorbij maar José begreep niet waar ze heen gingen en besloot het ook niet te vragen. Ze gingen naar de andere kant van de winkel. Het was de baby afdeling. José keek even vreemd op maar besloot nog steeds niks te vragen. Daar stond een verkoopster. De vrouw zei tegen haar dat José haar dochter was en dat ze nieuwe kleren voor haar wilde kopen.
José begreep er nu helemaal niets meer van want ze hoorde de vrouw nu over luiers praten. De verkoopster pakt een Pamper en liet die de vrouw zien. De vrouw bekeek het en knikte, dan werd een roze plastiekbroek uitgezocht en een pyjama. De vrouw pakt de spullen en nam José mee naar een paskamer, de verkoopster liep ook mee.
Dan zijn ze in de paskamer. De vrouw tilt José op de tafel die in de paskamer stond en trok meteen haar shirt uit. José was verbaasd wat de vrouw deed, maar de vrouw kleedde haar verder uit. José wilde het verhinderen, maar de verkoopster hielp de vrouw en tegen twee kon ze niet op. Ze wordt neer gelegd en José merkte dat haar rokje omhoog word geschoven. Ze keek op en ze zag dat de vrouw haar slipje uit trok. Haar kont moest iets omhoog en haar beentjes ook. Ze zag dat haar slipje van haar beentjes werd gehaald.
De vrouw bekeek haar slipje eens. Die was een beetje geel van de urine en bruin van de ontlasting. Ze lachte naar José en zei op een beetje kinderachtige toon "daar heb je dadelijk geen last meer van meisje.
Je krijgt straks je schone luier meisje" ging ze verder. Ze knoopt haar rokje los en José werd van haar rokje ontdaan dan ligt ze naakt en angstig op de tafel. De vrouwen bekeken het naakte lichaam van José en omdat José nog zo jong is heeft ze nog geen lichaam's haar. Alles werd aan een inspectie onderworpen Ze draaide haar een beetje heen en weer en ze word op haar buik gelegd met de billen omhoog. Als ze zo ligt voelt ze een hand over haar bibs gaan.
Ze keek opzij en zag dat de vrouw haar hand over de bibs streek. Ook zag ze een Pamper naast haar liggen. Het was een Pamper die kende ze wel van haar zus haar dochtertje. Ze wordt omgedraaid en de vrouw pakt haar enkeltjes beet en trekt haar bibs van de tafel. De verkoopster schuift de Pamper onder de billen van José. De Pamper gaat strak vast en José moet staan op de tafel de Pamper word bekeken.
"Toe José draai maar even een rondje." José wilde het niet.
"Ik stop hier mee dit is belachelijk dat ik een Pamper moet showen, geef mijn kleren terug, ik ga naar huis. Ik ben toch geen baby" zei José duidelijk geërgerd. De vrouw keek José verbaast aan.
"Wat is dat?" Vroeg de vrouw zich zelf hard op af. ''Draai je om en laat de achterkant van de Pamper zien des te korter duurt het meisje." José duidelijk niet eens met de situatie wou van de tafel af klimmen, maar ze werd meteen beet gepakt. De vrouw tilt haar op en houd haar hoog voor haar.
"Stoute meid die je bent. Je krijgt van mij maar even een paar klappen voor je luier." Ze legt José over de knie en gaf haar een pak slaag voor haar geluierde billen en dat, voor dat José goed en wel in de gaten heeft wat er gebeurd laat staan dat ze de tijd heeft om te reageren. Ondanks de dikke Pamper die ze om had gekregen, voelt ze de pak slaag voor haar kont wel. Ze spartelde hevig maar kon niet los komen. Inmiddels rollen er tranen van verdriet en pijn over de wangen van José.
Dan zet de vrouw haar weer op de tafel en zegt op strenge toon "en nu ga je wel luisteren stoute meid" en laat haar gaan staan. De vrouw draait haar met stevige hand om, om de achter kant van de luier te bekijken. José moest wel want de vrouw was sterk en haar kont deed zeer. José durfde nu helemaal niet meer tegen te spartelen. De verkoopster vraagt aan de vrouw of de baby doelend op José ook een rompertje nodig heeft zodat haar luier makkelijker verschoond kan worden. De vrouw gaat akkoord en de verkoopster gaat er een paar halen. Inmiddels doet de vrouw José haar roze plastic broekje aan. José houd het niet meer en staat tranen met tuiten te huilen. Eerst een luier om is al vernederend op zich maar dan ook nog een pak voor je billen dat ook nog eens pijn deed was allemaal te veel voor José.
Dan gaat ineens het gordijn open en zegt de verkoopster "wat ben jij een baby, maar gelukkig heb ik wat voor de baby meegenomen" en duwt een speen in José haar mond zodat ze niet meer zo hard kan huilen. De vrouw zegt geruststellend "het is allemaal zo over meisje!" en geeft haar een dikke knuffel.
Het rompertje wordt haar aan getrokken. Net als ze haar pyjama moet passen voelt ze ineens dat ze moet plassen. Ze weet dat ze dan altijd snel naar de wc moet gaan anders plast ze in haar broek. Met haar nog betraande wangen, haar speen in haar mond en haar zere billen durft ze eigenlijk niets te zeggen wat resulteert dat ze terwijl ze haar pyjama staat te showen haar plas niet meer kan tegen houden en als een baby haar luier staat te bevuilen. Gelukkig merkt niemand niks denkt ze maar ze kan het niet minder mis hebben.
De pyjama wordt goedgekeurd en de vrouw trekt haar de pyjama uit. De verkoopster zegt tegen de vrouw dat ze nog andere rompertjes heeft om te passen voor de baby. José wordt weer neer gelegd op de tafel en haar rompertje wordt uit gedaan dan ziet de vrouw en de verkoopster dat José haar Pamper nat is. "Zie je wel je dat het een baby is." Zegt de verkoopster tegen de vrouw. "Gelukkig had je, je luiertje om. He meisje?" Zegt de vrouw op koerende toon als of ze tegen een baby praat. Dan zegt de vrouw "maar dat vindt mammie niet erg hoor." Gaat ze op dezelfde toon verder. "Dan doet ze de baby toch gewoon een schone luier om."
José haar luier werd verschoond en als een echte baby werd ze bij haar enkeltjes gegrepen met een hand en met de ander werd de vieze luier weg gehaald van onder haar vandaan en een schone luier neer gelegd die later werd gepositioneerd en de plakkertjes werden gesloten ze had weer een echte baby luier aan. Althans dat zei de vrouw.
José werd het allemaal te veel en wilde weg rennen maar ze durfde niet. Waar moest ze naartoe de verkoopster had haar kleding en die lag niet meer in het pashokje en ze schaamde zich dat ze zich zo al moest laten zien laat staan als ze in haar luier over straat zou rennen. En die speen in haar mond maakte het verhaaltje compleet ze was een baby en ze werd zo behandeld.
Inmiddels had ze weer een ander rompertje aan het was er een voor een meisje met kanten kraag. Ze werd als een pop aan en uitgekleed en José begon zich te schikken in de rol die ze kreeg opgelegd want wat kon ze anders. Al hield ze niet van rokjes en jurkjes ze werd van de een in de ander gehesen met of zonder bijpassend hoedje of tasje voor kleine jonge meisjes.
José haar maag begon nu duidelijk hoorbaar te roepen om voedsel ze liep voordat ze deze vrouw tegen kwam al een tijdje door de stad en deze vrouw nam er duidelijk ook de tijd voor. "Heb je honger meisje" vroeg de vrouw. Bang voor een verkeerd wordt of dat het verkeerd zou worden opgevat schudde José maar van wel. De vrouw pakte José stevig bij haar kin en kneep er een beetje in zei tegen José "dan zeg je ja mama! Djaa mjammja" klonk het uit de gespeende mond die duidelijk het spreken belemmerde.
De vrouw nam de verkoopster even bij de hand en net buiten José haar hoor afstand besprak ze het een en ander met haar. De verkoopster schudde en paar keer met haar hoofd en ze net verstaanbaar voor José "ja mevrouw." De verkoopster liep weg de vrouw en José alleen achterlatend.
De vrouw kleedde José aan want ze stond weer eens in haar rompertje. Ze kreeg een snoezig jurkje aan van licht roze geblokte stof met effen witte pof mouwtjes. Ze kreeg een hoedje op haar hoofd. Ze kreeg enkelsokjes aan met kant er aan ze was een echt klein dametje vervolgens kreeg ze zwarte lak lederen schoentjes aan. Zo verlieten ze eindelijk het pas kamertje waar ze voor het eerst weer in lange tijd een luier aan kreeg waar ze voor het eerst werd verschoond.
José zag de verkoopster die zag hun en zei haar handend voor haar mond houdend "ooo, wat ben jij een mooi baby'tje en wat zie jij er prachtig uit. Laat me je bekijken". Ze werd aan alle kanten bekeken. Het was alsof de duvel er mee speelde maar daar zag ze haar zus. Ze rende ineens naar haar toe hoe ze uit de greep van de vrouw kwam weet ze nog niet.
Ze rende zo snel haar beentjes haar konden dragen. Haar zus stond net met haar rug naar haar toe en José gaf haar een knuffel ze was zo blij haar weer te zien. José haar zus draaide zich om en zei tot teleurstelling van José "dag meisje. Wat wil je van me?' Verbaasd als José was dat haar bloed eigen zus haar niet herkende kon ze geen wordt meer uit brengen.
Nu voelde ze ineens de hand van de vrouw en die zei "stoute baby. Zomaar bij mama weglopen naar een wild vreemde vrouw" en gaf haar een harde klap voor haar geluierde kont en bood excuses aan de vrouw. "Sorry hoor" zei de vrouw "dit doet ze nooit of heeft ze nog nooit gedaan. Dat geeft niet hoor" zei José haar zus "ik heb ook een kleine meid thuis dus ik weet wel hoe ze kunnen zijn". En ze vervolgde haar weg. José kon nog steeds geen woord uitbrengen, ze geloofde haar oren niet, herkende ze haar niet meer of wilde ze haar niet herkenen. José kreeg terplekke een flink pak slaag en een preek "jij loopt niet meer weg bij mama heb je dat begrepen?" Riep de vrouw boos
De vrouw richtte zich weer tot de verkoopster "wat je kinderen allemaal niet doen het is maar goed dat ze nog een baby is anders" en betaalde de rekening. "Dank u wel mevrouw alles wordt bij u thuis bezorgd". Zei de verkoopster. "Ja gaan we gauw naar huis dan gaan we jouw gauw happies geven" zei de vrouw en nam José mee op sleep touw.
We liepen richting het parkeerterrein en liepen naar een auto. De vrouw opende het portier en begeleide José in de auto en werd in het kinderzitje gezet en vast gesnoerd. Dan neemt de vrouw plaats achter het stuur en begint te rijden. Na een tijdje gereden te hebben zegt de vrouw "zo we zijn thuis".
José wordt uit kinderzitje los gemaakt en uit de auto gehaald. De vrouw neemt haar mee naar binnen en als ze binnen zijn wordt haar hoedje los gemaakt dan wordt ze in een kinderstoel gezet. Ze zit zo dat ze haar handen niet kan bewegen. De vrouw begint haar met voeren nadat José een slab is voorgebonden. De vrouw voert José veel te snel zodat het een en ander er naast gaat als ze klaar is zegt de vrouw "heeft baby'tje gemorst maar goed dat baby'tje een slab voor heeft.
Dan merkt José dat ze moet poepen dan neemt de vrouw haar mee naar een kamer duidelijk is het een baby kamer daar wordt José uitgekleed en krijgt ze een pyjama aan niet die van in de winkel dan wordt ze in een bedje geleegd José durfde niks te zeggen dat ze moest drukken de vrouw legt José vast in een slaapzakje ze kan alleen nog wat met haar beentjes spartelen verder kan ze zich niet bewegen.
De vrouw doet de gordijnen dicht en het is donker in de kamer er brand een klein lampje de vrouw geeft José een kus op haar voorhoofd en zegt "welkom terug in ons huis". En trekt aan het touwtje boven haar bed met een rust gevende muziek en laat José alleen de druk neemt toe en José begint te persen ze voelt hoe de feases zich een weg zoekt in de luier het gaat eigenlijk wel makkelijk dan voelt ze hoe haar blaas zich ledigt zonder dat ze daar voor toestemming had gegeven ze heeft er geen controle meer over.
Ze wordt moe en valt bevuilt en vies inslaap ze merkt niet eens dat ze zich in slaap nog verder bevuilt. Wat ze niet weet is dat de vrouw in haar eten slaap middel had gedaan en middel om de plas en de ontlasting makkelijker te laten verlopen. Wat José ook niet weet is dat in het muziekje een verborgen boodschap zit deze is je bent en gedraagt je als een baby en bevuil je luier als een goede baby doet. Je hebt geen controle.
José wordt wakker ze heeft honger ze wil haar flesje ze wil mama en begint te huilen.
"Aaaaaaah!!". Begint de vrouw "wat is er met mijn baby'tje? Hoef dat ruik ik al je wil natuurlijk een schone luier hè?" José wil zeggen dat ze honger heeft maar brengt allen gekrijs voor en ja eigenlijk wil ze wel een schone luier vreemd en geeft er verder geen aandacht aan. De vrouw verschoont José die dolgelukkig is met haar schone luier maar nu wil ze haar flesje en die krijgt ze .
Dit is het leven van José nu. Ze verlangd naar of een schone luier of haar flesje of haar speen als die uit haar mond is gevallen. Verder is ze een gelukkige baby.
aangepast en uitgebreid door: Ivy
José had een zus en die had een dochter die jarig was. Daar wilde José een cadeautje voor kopen. Ze besloot de stad in te gaan en liep vele winkels langs maar vond niks wat haar leuk leek. Ze had na een paar uur nog steeds niks gevonden. Dan besloot ze een baby & kinderwinkel in te gaan. Iets waar ze nu nog spijt van heeft. Tijdens het zoeken word ze aangesproken door een vrouw. De vrouw zocht kleren voor haar dochtertje en vroeg of José even de kleren voor haar wilde passen want haar dochtertje was thuis en was ongeveer net zo groot en had ongeveer dezelfde bouw als zij had.
Dat wilde José wel. De vrouw nam haar bij de hand mee door de zaak en vertelde dat zij José zou voorstellen als haar dochtertje aan de verkoopster. José vond dat wel logisch. Ze liepen de kinderkleding voorbij maar José begreep niet waar ze heen gingen en besloot het ook niet te vragen. Ze gingen naar de andere kant van de winkel. Het was de baby afdeling. José keek even vreemd op maar besloot nog steeds niks te vragen. Daar stond een verkoopster. De vrouw zei tegen haar dat José haar dochter was en dat ze nieuwe kleren voor haar wilde kopen.
José begreep er nu helemaal niets meer van want ze hoorde de vrouw nu over luiers praten. De verkoopster pakt een Pamper en liet die de vrouw zien. De vrouw bekeek het en knikte, dan werd een roze plastiekbroek uitgezocht en een pyjama. De vrouw pakt de spullen en nam José mee naar een paskamer, de verkoopster liep ook mee.
Dan zijn ze in de paskamer. De vrouw tilt José op de tafel die in de paskamer stond en trok meteen haar shirt uit. José was verbaasd wat de vrouw deed, maar de vrouw kleedde haar verder uit. José wilde het verhinderen, maar de verkoopster hielp de vrouw en tegen twee kon ze niet op. Ze wordt neer gelegd en José merkte dat haar rokje omhoog word geschoven. Ze keek op en ze zag dat de vrouw haar slipje uit trok. Haar kont moest iets omhoog en haar beentjes ook. Ze zag dat haar slipje van haar beentjes werd gehaald.
De vrouw bekeek haar slipje eens. Die was een beetje geel van de urine en bruin van de ontlasting. Ze lachte naar José en zei op een beetje kinderachtige toon "daar heb je dadelijk geen last meer van meisje.
Je krijgt straks je schone luier meisje" ging ze verder. Ze knoopt haar rokje los en José werd van haar rokje ontdaan dan ligt ze naakt en angstig op de tafel. De vrouwen bekeken het naakte lichaam van José en omdat José nog zo jong is heeft ze nog geen lichaam's haar. Alles werd aan een inspectie onderworpen Ze draaide haar een beetje heen en weer en ze word op haar buik gelegd met de billen omhoog. Als ze zo ligt voelt ze een hand over haar bibs gaan.
Ze keek opzij en zag dat de vrouw haar hand over de bibs streek. Ook zag ze een Pamper naast haar liggen. Het was een Pamper die kende ze wel van haar zus haar dochtertje. Ze wordt omgedraaid en de vrouw pakt haar enkeltjes beet en trekt haar bibs van de tafel. De verkoopster schuift de Pamper onder de billen van José. De Pamper gaat strak vast en José moet staan op de tafel de Pamper word bekeken.
"Toe José draai maar even een rondje." José wilde het niet.
"Ik stop hier mee dit is belachelijk dat ik een Pamper moet showen, geef mijn kleren terug, ik ga naar huis. Ik ben toch geen baby" zei José duidelijk geërgerd. De vrouw keek José verbaast aan.
"Wat is dat?" Vroeg de vrouw zich zelf hard op af. ''Draai je om en laat de achterkant van de Pamper zien des te korter duurt het meisje." José duidelijk niet eens met de situatie wou van de tafel af klimmen, maar ze werd meteen beet gepakt. De vrouw tilt haar op en houd haar hoog voor haar.
"Stoute meid die je bent. Je krijgt van mij maar even een paar klappen voor je luier." Ze legt José over de knie en gaf haar een pak slaag voor haar geluierde billen en dat, voor dat José goed en wel in de gaten heeft wat er gebeurd laat staan dat ze de tijd heeft om te reageren. Ondanks de dikke Pamper die ze om had gekregen, voelt ze de pak slaag voor haar kont wel. Ze spartelde hevig maar kon niet los komen. Inmiddels rollen er tranen van verdriet en pijn over de wangen van José.
Dan zet de vrouw haar weer op de tafel en zegt op strenge toon "en nu ga je wel luisteren stoute meid" en laat haar gaan staan. De vrouw draait haar met stevige hand om, om de achter kant van de luier te bekijken. José moest wel want de vrouw was sterk en haar kont deed zeer. José durfde nu helemaal niet meer tegen te spartelen. De verkoopster vraagt aan de vrouw of de baby doelend op José ook een rompertje nodig heeft zodat haar luier makkelijker verschoond kan worden. De vrouw gaat akkoord en de verkoopster gaat er een paar halen. Inmiddels doet de vrouw José haar roze plastic broekje aan. José houd het niet meer en staat tranen met tuiten te huilen. Eerst een luier om is al vernederend op zich maar dan ook nog een pak voor je billen dat ook nog eens pijn deed was allemaal te veel voor José.
Dan gaat ineens het gordijn open en zegt de verkoopster "wat ben jij een baby, maar gelukkig heb ik wat voor de baby meegenomen" en duwt een speen in José haar mond zodat ze niet meer zo hard kan huilen. De vrouw zegt geruststellend "het is allemaal zo over meisje!" en geeft haar een dikke knuffel.
Het rompertje wordt haar aan getrokken. Net als ze haar pyjama moet passen voelt ze ineens dat ze moet plassen. Ze weet dat ze dan altijd snel naar de wc moet gaan anders plast ze in haar broek. Met haar nog betraande wangen, haar speen in haar mond en haar zere billen durft ze eigenlijk niets te zeggen wat resulteert dat ze terwijl ze haar pyjama staat te showen haar plas niet meer kan tegen houden en als een baby haar luier staat te bevuilen. Gelukkig merkt niemand niks denkt ze maar ze kan het niet minder mis hebben.
De pyjama wordt goedgekeurd en de vrouw trekt haar de pyjama uit. De verkoopster zegt tegen de vrouw dat ze nog andere rompertjes heeft om te passen voor de baby. José wordt weer neer gelegd op de tafel en haar rompertje wordt uit gedaan dan ziet de vrouw en de verkoopster dat José haar Pamper nat is. "Zie je wel je dat het een baby is." Zegt de verkoopster tegen de vrouw. "Gelukkig had je, je luiertje om. He meisje?" Zegt de vrouw op koerende toon als of ze tegen een baby praat. Dan zegt de vrouw "maar dat vindt mammie niet erg hoor." Gaat ze op dezelfde toon verder. "Dan doet ze de baby toch gewoon een schone luier om."
José haar luier werd verschoond en als een echte baby werd ze bij haar enkeltjes gegrepen met een hand en met de ander werd de vieze luier weg gehaald van onder haar vandaan en een schone luier neer gelegd die later werd gepositioneerd en de plakkertjes werden gesloten ze had weer een echte baby luier aan. Althans dat zei de vrouw.
José werd het allemaal te veel en wilde weg rennen maar ze durfde niet. Waar moest ze naartoe de verkoopster had haar kleding en die lag niet meer in het pashokje en ze schaamde zich dat ze zich zo al moest laten zien laat staan als ze in haar luier over straat zou rennen. En die speen in haar mond maakte het verhaaltje compleet ze was een baby en ze werd zo behandeld.
Inmiddels had ze weer een ander rompertje aan het was er een voor een meisje met kanten kraag. Ze werd als een pop aan en uitgekleed en José begon zich te schikken in de rol die ze kreeg opgelegd want wat kon ze anders. Al hield ze niet van rokjes en jurkjes ze werd van de een in de ander gehesen met of zonder bijpassend hoedje of tasje voor kleine jonge meisjes.
José haar maag begon nu duidelijk hoorbaar te roepen om voedsel ze liep voordat ze deze vrouw tegen kwam al een tijdje door de stad en deze vrouw nam er duidelijk ook de tijd voor. "Heb je honger meisje" vroeg de vrouw. Bang voor een verkeerd wordt of dat het verkeerd zou worden opgevat schudde José maar van wel. De vrouw pakte José stevig bij haar kin en kneep er een beetje in zei tegen José "dan zeg je ja mama! Djaa mjammja" klonk het uit de gespeende mond die duidelijk het spreken belemmerde.
De vrouw nam de verkoopster even bij de hand en net buiten José haar hoor afstand besprak ze het een en ander met haar. De verkoopster schudde en paar keer met haar hoofd en ze net verstaanbaar voor José "ja mevrouw." De verkoopster liep weg de vrouw en José alleen achterlatend.
De vrouw kleedde José aan want ze stond weer eens in haar rompertje. Ze kreeg een snoezig jurkje aan van licht roze geblokte stof met effen witte pof mouwtjes. Ze kreeg een hoedje op haar hoofd. Ze kreeg enkelsokjes aan met kant er aan ze was een echt klein dametje vervolgens kreeg ze zwarte lak lederen schoentjes aan. Zo verlieten ze eindelijk het pas kamertje waar ze voor het eerst weer in lange tijd een luier aan kreeg waar ze voor het eerst werd verschoond.
José zag de verkoopster die zag hun en zei haar handend voor haar mond houdend "ooo, wat ben jij een mooi baby'tje en wat zie jij er prachtig uit. Laat me je bekijken". Ze werd aan alle kanten bekeken. Het was alsof de duvel er mee speelde maar daar zag ze haar zus. Ze rende ineens naar haar toe hoe ze uit de greep van de vrouw kwam weet ze nog niet.
Ze rende zo snel haar beentjes haar konden dragen. Haar zus stond net met haar rug naar haar toe en José gaf haar een knuffel ze was zo blij haar weer te zien. José haar zus draaide zich om en zei tot teleurstelling van José "dag meisje. Wat wil je van me?' Verbaasd als José was dat haar bloed eigen zus haar niet herkende kon ze geen wordt meer uit brengen.
Nu voelde ze ineens de hand van de vrouw en die zei "stoute baby. Zomaar bij mama weglopen naar een wild vreemde vrouw" en gaf haar een harde klap voor haar geluierde kont en bood excuses aan de vrouw. "Sorry hoor" zei de vrouw "dit doet ze nooit of heeft ze nog nooit gedaan. Dat geeft niet hoor" zei José haar zus "ik heb ook een kleine meid thuis dus ik weet wel hoe ze kunnen zijn". En ze vervolgde haar weg. José kon nog steeds geen woord uitbrengen, ze geloofde haar oren niet, herkende ze haar niet meer of wilde ze haar niet herkenen. José kreeg terplekke een flink pak slaag en een preek "jij loopt niet meer weg bij mama heb je dat begrepen?" Riep de vrouw boos
De vrouw richtte zich weer tot de verkoopster "wat je kinderen allemaal niet doen het is maar goed dat ze nog een baby is anders" en betaalde de rekening. "Dank u wel mevrouw alles wordt bij u thuis bezorgd". Zei de verkoopster. "Ja gaan we gauw naar huis dan gaan we jouw gauw happies geven" zei de vrouw en nam José mee op sleep touw.
We liepen richting het parkeerterrein en liepen naar een auto. De vrouw opende het portier en begeleide José in de auto en werd in het kinderzitje gezet en vast gesnoerd. Dan neemt de vrouw plaats achter het stuur en begint te rijden. Na een tijdje gereden te hebben zegt de vrouw "zo we zijn thuis".
José wordt uit kinderzitje los gemaakt en uit de auto gehaald. De vrouw neemt haar mee naar binnen en als ze binnen zijn wordt haar hoedje los gemaakt dan wordt ze in een kinderstoel gezet. Ze zit zo dat ze haar handen niet kan bewegen. De vrouw begint haar met voeren nadat José een slab is voorgebonden. De vrouw voert José veel te snel zodat het een en ander er naast gaat als ze klaar is zegt de vrouw "heeft baby'tje gemorst maar goed dat baby'tje een slab voor heeft.
Dan merkt José dat ze moet poepen dan neemt de vrouw haar mee naar een kamer duidelijk is het een baby kamer daar wordt José uitgekleed en krijgt ze een pyjama aan niet die van in de winkel dan wordt ze in een bedje geleegd José durfde niks te zeggen dat ze moest drukken de vrouw legt José vast in een slaapzakje ze kan alleen nog wat met haar beentjes spartelen verder kan ze zich niet bewegen.
De vrouw doet de gordijnen dicht en het is donker in de kamer er brand een klein lampje de vrouw geeft José een kus op haar voorhoofd en zegt "welkom terug in ons huis". En trekt aan het touwtje boven haar bed met een rust gevende muziek en laat José alleen de druk neemt toe en José begint te persen ze voelt hoe de feases zich een weg zoekt in de luier het gaat eigenlijk wel makkelijk dan voelt ze hoe haar blaas zich ledigt zonder dat ze daar voor toestemming had gegeven ze heeft er geen controle meer over.
Ze wordt moe en valt bevuilt en vies inslaap ze merkt niet eens dat ze zich in slaap nog verder bevuilt. Wat ze niet weet is dat de vrouw in haar eten slaap middel had gedaan en middel om de plas en de ontlasting makkelijker te laten verlopen. Wat José ook niet weet is dat in het muziekje een verborgen boodschap zit deze is je bent en gedraagt je als een baby en bevuil je luier als een goede baby doet. Je hebt geen controle.
José wordt wakker ze heeft honger ze wil haar flesje ze wil mama en begint te huilen.
"Aaaaaaah!!". Begint de vrouw "wat is er met mijn baby'tje? Hoef dat ruik ik al je wil natuurlijk een schone luier hè?" José wil zeggen dat ze honger heeft maar brengt allen gekrijs voor en ja eigenlijk wil ze wel een schone luier vreemd en geeft er verder geen aandacht aan. De vrouw verschoont José die dolgelukkig is met haar schone luier maar nu wil ze haar flesje en die krijgt ze .
Dit is het leven van José nu. Ze verlangd naar of een schone luier of haar flesje of haar speen als die uit haar mond is gevallen. Verder is ze een gelukkige baby.