Laat me via de comments en de poll maar graag weten hoe jullie het verhaal vinden! Feedback is altijd welkom. 
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe hoofdstukken? Dan kun je je het beste abonneren op dit topic. Bij iedere nieuwe post krijg je dan een e-mailtje. De meest handige manier om niets te missen.
Enjoy! ^-^
VIJFTIG TINTEN WIT:
In 'Vijftig Tinten Wit' wordt het verhaal vertelt van Laura en David. Hoewel ze uit verschillende milieus komen, zijn ze allebei op zoek naar hetzelfde: iemand die ze volledig kunnen vertrouwen. Al snel is er een bepaalde aantrekkingskracht tussen de jonge studente en de 34-jarige miljonair. Maar allebei hebben ze nog af te rekenen met hun verleden. Iets waar ze ieder op hun eigen manier mee omgaan. Zijn die te verenigen?
Proloog: Verderop in deze post.
-------------------------
PROLOOG
Het kantoorpand is echt enorm groot. Veel groter dan Laura vooraf gedacht had. Met tien verdiepingen is het natuurlijk ook meer een flatgebouw dan een kantoor. Het is wel veel mooier dan de tientallen flats die verspreid door de stad staan, vindt Laura. Bijna alles is glas, alsof iedere muur eigenlijk een groot raam is.
Het is wel een aparte paradox. Een heel doorzichtig gebouw, waarin strikt geheime werkzaamheden plaatsvinden. Niemand weet precies wat er daarbinnen dagelijks wordt besproken.
Laura weet dat ze daar vandaag ook niet achter zal gaan komen. Voor haar studie Bedrijfseconomie moet ze een interview houden met de directeur van een zo groot mogelijk bedrijf. Met bloed, zweet en tranen heeft ze een gesprek kunnen regelen met David de Wit. Hij is de directeur van White Enterprises, een bedrijf dat hij eigenlijk gewoon heeft geërfd van zijn vader.
Zoals gezegd, is er niet veel bekend over wat er allemaal precies gebeurt binnen dat bedrijf, maar de website geeft aan dat het vooral een investeringsmaatschappij is. Waarom je daar tegenwoordig tien verdiepingen voor nodig hebt, is Laura ook een raadsel.
Interesse voor White Enterprises heeft Laura altijd al gehad. Dat komt niet zo zeer door de mysterieuze doelstelling van het bedrijf, of de recente overname van GP Medical Supplies. Hoewel daar tientallen miljoenen mee zijn gemoeid, heeft het nooit de bedrijfskundige in Laura kunnen boeien.
Nee, het was David de Wit zelf. Hij is elke week wel even in het nieuws, vooral tijdens de roddelrubrieken op televisie. Albert Verlinde kan eigenlijk iedere week wel een vast segment aan hem wijden, met zijn typische levensstijl.
David lijkt wel een beetje op Tony Stark. Zijn bijnaam is ook wel ‘de Ijzeren Man’. Tijdens zakelijke gesprekken schijnt hij keihard te zijn. Maar in het dagelijks leven is hij een playboy. De ene na de andere relatie, meestal ook nog met bekende modellen.
Hij is niet zo’n typische belofte die zichzelf verliest in drank of drugs, dat niet. Maar hij leeft zijn leven zoals hij dat wil. Dat is iets waar Laura groot respect voor heeft.
En vandaag gaat ze hem ontmoeten. Interviewen zelfs.
Opvallend makkelijk komt Laura het kantoorgebouw binnen. Geen legitimatie of detectiepoortjes. Ze vindt het raar hoe zo’n mysterieus gebouw zo simpel toegankelijk kan zijn.
Eenmaal binnen meldt Laura zich bij de receptioniste. Het is een vrouw van ongeveer vijftig, met haar dat langzaam begint te vergrijzen. Heel correct geeft ze aan dat Laura even plaats mag nemen in de wachtruimte. De assistent van meneer de Wit zal haar zo op komen halen voor een korte briefing.
In alle eerlijkheid had Laura verwacht dat er twee topmodellen in bikini’s en bunnysuits achter de balie zouden zitten, maar blijkbaar verloopt alles hier toch heel professioneel. Dat zal ook wel moeten als je speelt met tientallen miljoenen.
Het duurt niet lang voordat Bastiaan – de assistent van David de Wit – Laura komt ophalen. Hij neemt haar mee naar de negende verdieping van het gebouw. Het valt Laura direct op dat Bastiaan homo is. Hij is geen typische Hollywoodachtige filmnicht, maar bij sommige mensen valt het gewoon op aan de manier van lopen, of de manier van praten.
Laura vond het allemaal prima, en David de Wit blijkbaar ook. Zoals het hoort. Bovendien is Bastiaan best een grappig persoon. Hij praat constant in zijn oortelefoontje en met een groot notitieblok onder zijn arm, is hij net een wedding planner.
“Oké”, zegt Bastiaan tegen Laura, als ze eenmaal in de lift staan. “Ik heb niet al te veel tijd, dus ik leg je kort de spelregels uit van meneer de Wit. Zoals je weet geeft hij niet vaak interviews, dus bij deze mag je je bevoorrecht voelen.”
“Dat begint al goed”, denkt Laura stilletjes.
“Meneer de Wit ergert zich enorm aan de berichtgeving omtrent zijn privéleven”, vervolgt Bastiaan, doodserieus. “Daarom zijn alle vragen over onderwerpen die NIET met het bedrijf te maken hebben, absoluut ‘not done’. Hij behoudt zich het recht voor het interview dan per DIRECT te beëindigen. En doe jezelf een plezier: begin niet … niet … NIET … over zijn vermeende relatie met die hockeyster, Kiki Brouw. Dat gerucht is echt afgekauwd en uitgespuugd.”
“Begrepen”, antwoordt Laura snel. “Mag ik wel vragen naar de recente overname van GP Medical Supplies? Aangezien dat nog in de afrondende fase schijnt te zitten?”
“Dat mag absoluut. Meneer de Wit is nogal … in zijn nopjes … met deze overname”, reageert Bastiaan. Hij buigt zich even voorover en fluistert iets in Laura’s oor. “Meneer de Wit hoort zichzelf ook best graag praten. Dus met dat onderwerp zul je pluspunten scoren.”
Laura glimlacht. Al snel komt de lift boven aan. Bastiaan geeft aan dat Laura in een nieuwe wachtruimte plaats mag nemen. Meneer de Wit heeft blijkbaar nog even nodig, voordat hij in staat is om het interview te geven.
Uit voorzorg besluit Laura om nog maar even naar het toilet te gaan. Dit interview is niet iets dat ze iedere dag mee kan maken, en dat wil ze niet hoeven onderbreken vanwege teveel gedronken koffie.
Eenmaal op het toilet verbaast Laura zich over de luxe. Het is bijna overdadig. Alle faciliteiten zijn gemaakt van zeldzame metalen. Laura vermoedt zelfs dat de wasbakken van echt goud zijn.
Even bekijkt Laura zichzelf in de spiegel boven één van de wasbakken. Ze vloekt. Het is nog steeds te zien dat ze vanmorgen één van haar regelmatige huilbuien heeft gehad. Haar ogen stralen het gewoon uit.
“Stomme huisbaas, stomme ouders, stomme ogen”, moppert Laura, terwijl ze met het water probeert zichzelf een beetje op te knappen.
Op dat moment opent één van de deuren zich, en komt een voor Laura bekend gezicht naar buiten gelopen. Het is Kiki Brouw – die hockeyspeelster waar ze van Bastiaan niet over mocht beginnen tijdens het interview. Kiki komt naast Laura staan, en friemelt wat aan haar kapsel. Het valt Laura op dat Kiki’s pols vuurrood is.
“Vermeende relatie? Ja, ja”, denkt Laura bij zichzelf. Om verder contact te vermijden, duikt ze maar snel het hokje in.
Ook in het hokje is er een overdaad aan luxe. Allerlei spulletjes. Tissues, toiletpapier. Allemaal van GP Medical, natuurlijk. Het kan niet op. Boven het toilet hangt nog een kastje. Nieuwsgierig opent Laura het. Ze kijkt haar ogen uit. Opnieuw allerlei hygiëneproducten. Maandverband, tampons. Ook deze van .. GP Medical. Laura begint ernstig te twijfelen aan de zogenaamde ‘afrondende fase’ van die overname. Het lijkt namelijk al volop geïntegreerd binnen het bedrijf van de Wit.
Dan vallen ineens haar ogen op de bovenste plank van het kastje. Het is gevuld met verschillende incontinentieluiers. Die kent Laura nog wel ergens van.
Intussen maakt David de Wit zich ook klaar voor het interview met Laura. Hij rolt de mouwen van zijn overhemd weer naar beneden, en trekt zijn colbertje aan. Via de intercom maakt Bastiaan hem erop attent dat zijn volgende afspraak klaarstaat.
“Twee minuutjes nog, Bastiaan”, antwoordt David. Hierna tilt hij een setje handboeien van zijn bureau op – helemaal tot ooghoogte. “Wellicht een nieuw slachtoffer?”, lijkt hij ze te vragen, voordat de boeien in de bovenste lade van zijn bureau verdwijnen.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe hoofdstukken? Dan kun je je het beste abonneren op dit topic. Bij iedere nieuwe post krijg je dan een e-mailtje. De meest handige manier om niets te missen.
Enjoy! ^-^
VIJFTIG TINTEN WIT:
In 'Vijftig Tinten Wit' wordt het verhaal vertelt van Laura en David. Hoewel ze uit verschillende milieus komen, zijn ze allebei op zoek naar hetzelfde: iemand die ze volledig kunnen vertrouwen. Al snel is er een bepaalde aantrekkingskracht tussen de jonge studente en de 34-jarige miljonair. Maar allebei hebben ze nog af te rekenen met hun verleden. Iets waar ze ieder op hun eigen manier mee omgaan. Zijn die te verenigen?
Proloog: Verderop in deze post.
-------------------------
PROLOOG
Het kantoorpand is echt enorm groot. Veel groter dan Laura vooraf gedacht had. Met tien verdiepingen is het natuurlijk ook meer een flatgebouw dan een kantoor. Het is wel veel mooier dan de tientallen flats die verspreid door de stad staan, vindt Laura. Bijna alles is glas, alsof iedere muur eigenlijk een groot raam is.
Het is wel een aparte paradox. Een heel doorzichtig gebouw, waarin strikt geheime werkzaamheden plaatsvinden. Niemand weet precies wat er daarbinnen dagelijks wordt besproken.
Laura weet dat ze daar vandaag ook niet achter zal gaan komen. Voor haar studie Bedrijfseconomie moet ze een interview houden met de directeur van een zo groot mogelijk bedrijf. Met bloed, zweet en tranen heeft ze een gesprek kunnen regelen met David de Wit. Hij is de directeur van White Enterprises, een bedrijf dat hij eigenlijk gewoon heeft geërfd van zijn vader.
Zoals gezegd, is er niet veel bekend over wat er allemaal precies gebeurt binnen dat bedrijf, maar de website geeft aan dat het vooral een investeringsmaatschappij is. Waarom je daar tegenwoordig tien verdiepingen voor nodig hebt, is Laura ook een raadsel.
Interesse voor White Enterprises heeft Laura altijd al gehad. Dat komt niet zo zeer door de mysterieuze doelstelling van het bedrijf, of de recente overname van GP Medical Supplies. Hoewel daar tientallen miljoenen mee zijn gemoeid, heeft het nooit de bedrijfskundige in Laura kunnen boeien.
Nee, het was David de Wit zelf. Hij is elke week wel even in het nieuws, vooral tijdens de roddelrubrieken op televisie. Albert Verlinde kan eigenlijk iedere week wel een vast segment aan hem wijden, met zijn typische levensstijl.
David lijkt wel een beetje op Tony Stark. Zijn bijnaam is ook wel ‘de Ijzeren Man’. Tijdens zakelijke gesprekken schijnt hij keihard te zijn. Maar in het dagelijks leven is hij een playboy. De ene na de andere relatie, meestal ook nog met bekende modellen.
Hij is niet zo’n typische belofte die zichzelf verliest in drank of drugs, dat niet. Maar hij leeft zijn leven zoals hij dat wil. Dat is iets waar Laura groot respect voor heeft.
En vandaag gaat ze hem ontmoeten. Interviewen zelfs.
Opvallend makkelijk komt Laura het kantoorgebouw binnen. Geen legitimatie of detectiepoortjes. Ze vindt het raar hoe zo’n mysterieus gebouw zo simpel toegankelijk kan zijn.
Eenmaal binnen meldt Laura zich bij de receptioniste. Het is een vrouw van ongeveer vijftig, met haar dat langzaam begint te vergrijzen. Heel correct geeft ze aan dat Laura even plaats mag nemen in de wachtruimte. De assistent van meneer de Wit zal haar zo op komen halen voor een korte briefing.
In alle eerlijkheid had Laura verwacht dat er twee topmodellen in bikini’s en bunnysuits achter de balie zouden zitten, maar blijkbaar verloopt alles hier toch heel professioneel. Dat zal ook wel moeten als je speelt met tientallen miljoenen.
Het duurt niet lang voordat Bastiaan – de assistent van David de Wit – Laura komt ophalen. Hij neemt haar mee naar de negende verdieping van het gebouw. Het valt Laura direct op dat Bastiaan homo is. Hij is geen typische Hollywoodachtige filmnicht, maar bij sommige mensen valt het gewoon op aan de manier van lopen, of de manier van praten.
Laura vond het allemaal prima, en David de Wit blijkbaar ook. Zoals het hoort. Bovendien is Bastiaan best een grappig persoon. Hij praat constant in zijn oortelefoontje en met een groot notitieblok onder zijn arm, is hij net een wedding planner.
“Oké”, zegt Bastiaan tegen Laura, als ze eenmaal in de lift staan. “Ik heb niet al te veel tijd, dus ik leg je kort de spelregels uit van meneer de Wit. Zoals je weet geeft hij niet vaak interviews, dus bij deze mag je je bevoorrecht voelen.”
“Dat begint al goed”, denkt Laura stilletjes.
“Meneer de Wit ergert zich enorm aan de berichtgeving omtrent zijn privéleven”, vervolgt Bastiaan, doodserieus. “Daarom zijn alle vragen over onderwerpen die NIET met het bedrijf te maken hebben, absoluut ‘not done’. Hij behoudt zich het recht voor het interview dan per DIRECT te beëindigen. En doe jezelf een plezier: begin niet … niet … NIET … over zijn vermeende relatie met die hockeyster, Kiki Brouw. Dat gerucht is echt afgekauwd en uitgespuugd.”
“Begrepen”, antwoordt Laura snel. “Mag ik wel vragen naar de recente overname van GP Medical Supplies? Aangezien dat nog in de afrondende fase schijnt te zitten?”
“Dat mag absoluut. Meneer de Wit is nogal … in zijn nopjes … met deze overname”, reageert Bastiaan. Hij buigt zich even voorover en fluistert iets in Laura’s oor. “Meneer de Wit hoort zichzelf ook best graag praten. Dus met dat onderwerp zul je pluspunten scoren.”
Laura glimlacht. Al snel komt de lift boven aan. Bastiaan geeft aan dat Laura in een nieuwe wachtruimte plaats mag nemen. Meneer de Wit heeft blijkbaar nog even nodig, voordat hij in staat is om het interview te geven.
Uit voorzorg besluit Laura om nog maar even naar het toilet te gaan. Dit interview is niet iets dat ze iedere dag mee kan maken, en dat wil ze niet hoeven onderbreken vanwege teveel gedronken koffie.
Eenmaal op het toilet verbaast Laura zich over de luxe. Het is bijna overdadig. Alle faciliteiten zijn gemaakt van zeldzame metalen. Laura vermoedt zelfs dat de wasbakken van echt goud zijn.
Even bekijkt Laura zichzelf in de spiegel boven één van de wasbakken. Ze vloekt. Het is nog steeds te zien dat ze vanmorgen één van haar regelmatige huilbuien heeft gehad. Haar ogen stralen het gewoon uit.
“Stomme huisbaas, stomme ouders, stomme ogen”, moppert Laura, terwijl ze met het water probeert zichzelf een beetje op te knappen.
Op dat moment opent één van de deuren zich, en komt een voor Laura bekend gezicht naar buiten gelopen. Het is Kiki Brouw – die hockeyspeelster waar ze van Bastiaan niet over mocht beginnen tijdens het interview. Kiki komt naast Laura staan, en friemelt wat aan haar kapsel. Het valt Laura op dat Kiki’s pols vuurrood is.
“Vermeende relatie? Ja, ja”, denkt Laura bij zichzelf. Om verder contact te vermijden, duikt ze maar snel het hokje in.
Ook in het hokje is er een overdaad aan luxe. Allerlei spulletjes. Tissues, toiletpapier. Allemaal van GP Medical, natuurlijk. Het kan niet op. Boven het toilet hangt nog een kastje. Nieuwsgierig opent Laura het. Ze kijkt haar ogen uit. Opnieuw allerlei hygiëneproducten. Maandverband, tampons. Ook deze van .. GP Medical. Laura begint ernstig te twijfelen aan de zogenaamde ‘afrondende fase’ van die overname. Het lijkt namelijk al volop geïntegreerd binnen het bedrijf van de Wit.
Dan vallen ineens haar ogen op de bovenste plank van het kastje. Het is gevuld met verschillende incontinentieluiers. Die kent Laura nog wel ergens van.
Intussen maakt David de Wit zich ook klaar voor het interview met Laura. Hij rolt de mouwen van zijn overhemd weer naar beneden, en trekt zijn colbertje aan. Via de intercom maakt Bastiaan hem erop attent dat zijn volgende afspraak klaarstaat.
“Twee minuutjes nog, Bastiaan”, antwoordt David. Hierna tilt hij een setje handboeien van zijn bureau op – helemaal tot ooghoogte. “Wellicht een nieuw slachtoffer?”, lijkt hij ze te vragen, voordat de boeien in de bovenste lade van zijn bureau verdwijnen.
