A
Augur_DL
Guest
geschreven door: Tom DL
(deel 1)
Hoofdstuk 1
Het is vrijdag avond. Ik, Wouter, ben net thuis van mijn werk, drink een glas water, zet mijn tas in de hoek en gooi de tuindeuren open. Het weekend komt eraan, lekker 2 volle dagen (en nachten uiteraard) om in luiers te lopen. Naar mijn werk durf ik dat niet, bang dat mijn collega’s het zullen ontdekken. Ik ben 29 jaar en werk als receptionist bij een groot bedrijf voor bouwmaterialen. Stoere lui daar.
Ik loop naar boven, trek in de slaapkamer de kastdeur open en kijk naar de divers katoenen- en wegwerpluiers, plastic broeken en overbroekjes. Ik besluit eerst maar een wegwerpluier aan te doen. Ik gebruik zowel Tena als Molicare. De dagluier van Molicare is dunner en kan veel absorberen, die lijkt me geschikt om vanavond onder mijn kleding te dragen zonder dat het zal opvallen. Straks krijg ik een aantal vrienden en vriendinnen te eten. Ik wil natuurlijk voorkomen dat ze iets zien. Tjee, wat zou ik me schamen. Hoewel. Wat zou het gaaf zijn als Roos het wist, en er begrip voor zou hebben. Roos is een fantastische vrouw: open minded, lief en ook doortastend, in voor avontuur maar nooit ten koste van anderen of zichzelf. Ik vind haar knap, met haar lange bruinzwarte haar. Ze heeft prachtige ogen.
Ik doe mijn schoenen en sokken uit, het is warm, dadelijk doe ik lekker sandalen aan met een dunne wijde katoenen broek. Mijn werkbroek maak ik los, trek hem uit, evenals mijn slip. Ik draag graag sloggies, de modellen met pijpjes. Ik voel me er heel mannelijk in, mijn kruis heeft genoeg ruimte en is toch mooi zichtbaar. Lekker.
De Molicare vouw ik open en leg hem op het bed, waarbij ik er goed voor zorg dat de lekrandjes goed opstaan. Ik ga op het bed liggen, trek de luier onder me en plak hem vast. De bovenkant zit goed strak, zodat er niets bovenuit kan lekken. Het gevoel is heerlijk, zo veilig ook. Erover heen trek ik een ruim wit dik badstoffen broekje aan, die de luier helemaal bedekt. Tegen het eerste doorlekken, mocht dat toch gebeuren en om het ritselen zoveel mogelijk te dempen. "Cute ass" denk ik, en voel de nog kleine prop tussen mijn benen. Dan kleed ik me verder aan en ga naar beneden. In de keuken bereid ik al zoveel mogelijk het eten voor, zet witte wijn koud en zoek een lekkere rode uit.
De bel gaat. Ik laat Pieter en Lex binnen. Ze omhelzen me, Lex heeft bloemen voor me meegenomen, lief van hem. Ze helpen met het dekken van de tafel, Pieter zoekt het witte tafellaken uit, met bijpassende katoenen servetten. De mannen zetten kaarsen op tafel.
Roos en Carla komen ook samen. Carla geeft me drie dikke zoenen, Roos pakt me in haar armen, kijkt me kort aan en zoent me dan. Even ben ik van mijn stuk, dit is anders dan ik verwachtte. Intiemer? Onderwijl heeft Pieter jazzy muziek opgezet, niet te hard. Van die heerlijke variaties op herkenbare thema’s, niet dat onherkenbare gepingel door elkaar van "frustries" die op hun instrument de beste willen zijn.
De avond verloopt in een lekker ontspannen sfeer, de wijn vloeit, we genieten. Halverwege merk ik een steeds sterkere aandrang om te plassen. Als ik alleen thuis ben kan ik het zo laten lopen, vaak merk ik het niet eens meer. Nu voelt het toch wel spannend en hou ik het bewust langer op. Waarom kan ik niet gewoon zeggen "luister lieve mensen, ik draag luiers en vind dat heerlijk". Ik fantaseer daar wel eens over, hoe prettig zou het zijn dit deel van mijn identiteit, DL, niet te hoeven verbergen.
Terwijl ik de borden afruim gebeurt het. Mijn blaas zit vol, ik probeer eerst nog wat tegen te houden, maar als ik mijn spieren ontspan kan ik er niets meer aan doen. De straal is hard en ik voel het vocht tot aan de bovenrand van mijn luier komen, dan naar beneden gutsen tot in mijn kruis. Onwillekeurig sta ik stil, een beetje wijdbeens, de borden in mijn handen. Ik hoor het hissende geluid van broekplassen. Als ik klaar ben is de voorkant van mijn luier doorweekt en voelt nat aan. Omdat deze dagluier van Molicare makkelijk 3 plassen kan vasthouden, ben ik niet bang voor lekkage. De luier zakt wat af, ik voel dat hij wordt tegengehouden door de badstoffen broek. Als ik doorloop naar het aanrecht merk ik de dikker geworden prop tussen mijn benen duidelijk zitten. Ik heb in mijn broek geplast en niemand weet het.
Tijdens het dessert, als ik op mijn luier zit, voel ik de gelei erin wat heen en weer gaan. Erg opwindend. Het komt op dat moment een beetje in de richting van een natte en vieze katoenen luier. Katoen draag ik het liefst, met een ruime plastic broek erover. Ik voel dan echt dat ik geplast heb. Het steeds lager hangen van de luier tussen mijn benen met het plastic tegen mijn dijen is voor mij het ultieme "ik ben nat"gevoel. Ik mijmer even weg, schrik er eigenlijk een beetje van als Roos vraagt wat ik er van denk. "Waarvan?" vraag ik.
"Was je er niet bij? Waar dacht je aan?" zegt ze plagend. Ik voel me rood worden, stamel iets van nog met het werk bezig. Overtuigend genoeg? Ik hoop het maar, voel me wel betrapt. Gek toch, dat dezelfde angst die ik als kind had nu weer zo duidelijk opkomt: kunnen ze mijn gedachten lezen, kunnen ze door mij heen kijken en weten ze dat ik iets doe wat niet hoort. Ergens heb ik wel eens gelezen, dat dit magisch denken heet, en dat je dat bij het volwassen worden kwijtraakt. Nou, dus niet helemaal.
"Iemand nog koffie?" roep ik, om mezelf en Roos af te leiden. De geur van vers gezette koffie luidt het einde van de avond in. Na twee koppen zegt Lex dat hij naar huis wil, Carla gaat mee. Beiden moeten vroeg op, hij vanwege het doen van de boodschappen en daarna weekenddienst, zij omdat ze traint voor een halve marathon. Pieter helpt mee met afruimen van de tafel. Hij vraagt Roos of ze meegaat, ze wonen bij elkaar in de buurt. Ze wil echter bij mij nog even blijven nagenieten, dat doet ze wel vaker. Hartelijk nemen we afscheid, het volgende etentje is bij hem gepland, we verheugen ons er nu al op.
Als ik de deur achter Pieter sluit, merk ik dat mijn blaas toch weer behoorlijk vol zit. Uit de kamer klinkt de stem van Roos, ze roept me. Of ik ook een afzakkertje wil. Ja roep ik, waarbij ik ook ondeugend denk aan de natte luier die dadelijk nog iets meer zal afzakken door het gewicht van mijn volgende plas. In de kamer heeft Roos de kaarsen op de salontafel gezet, voor zichzelf heeft ze een bescheiden cognac ingeschonken, voor mij nog een glas rode wijn. De muziek speelt zacht. Ze kent me goed denk ik, wat is ze lief. Zo zitten we een tijdje na te pruttelen van de heerlijke avond. De druk op mijn blaas wordt dusdanig dat ik binnen enkele minuten het niet meer zal kunnen ophouden. Ik ril even bij die gedachte en knijp mijn benen samen.
Dan voel ik de hand van Roos op mijn bovenbeen. Ze kijkt me aan en in haar directe maar respectvolle stijl zegt ze: "Ben je erg nat?". Ik krijg ongeveer een rolberoerte, mijn hart zit in mijn keel. Er valt een doodse stilte, waarin het ruisen van de plas in mijn luier goed hoorbaar is. Van schrik heb ik het laten lopen. Het lijkt oneindig te duren, ik voel me warm en nat worden van mijn navel, langs mijn kruis tot op mijn billen. Als ik klaar ben kijk ik haar alleen maar met grote ogen aan. Het sopt in mijn luier, en zij weet het.
"Je bent een lieverd, dat je je zo durft te laten gaan" hoor ik haar warme stem in de verte. Ik schaam me suf, tegelijk gaat er een golf van verbazing door me heen. Waarom wordt ze niet boos, waarom roept ze niet dat ik niet spoor, waarom…?
"Wouter, je hoeft je echt niet te schamen". Ik kijk haar aan en vraag "Hoezo?". Ze begint te vertellen: over hoe ze voor mij voelt, al langere tijd. Over hoe ze mij natuurlijk fysiek allang getaxeerd had: mijn billen, mijn kruis. Lekker kontje vond ze, en er hing wel wat. "Wij vrouwen kijken ook naar wat we lekker vinden" lacht ze. En over hoe ze af en toe mijn billen ineens wat dikker vond, mij soms wat meer wijdbeens zag lopen, over krakend plastic.
Ze pakt mijn handen beet en zegt: "Je hoeft niet bang te zijn, ik begrijp het. Vertel eens, ben je DL of AB? En ben je erg nat?".
Ik begin te huilen. Voor het eerst in mijn leven voel ik me tot in mijn diepste wezen begrepen. Dat gevoel overspoelt me, ik kan niet anders dan huilen. Eerst diepe uithalen die langzaam overgaan in gesnift en gesnotter. Ik sta op, de volle luier zakt diep uit, pak een glas water, droog min of meer mijn ogen en ga tegenover Roos zitten. Het sompige gevoel aan mijn billen brengt me terug naar realiteit. Diep haal ik adem en zeg dan: "Ja, ik ben erg nat. Ik heb een natte broek".
"Zullen we die dan eerst maar eens gaan verschonen" zegt Roos en ze staat op. Nu ziet ze mijn verbazing, ook hoe ik aarzel. Hoezeer mijn fantasie nu onverwacht uit lijkt te komen, daadwerkelijk verschoond worden door iemand, en dan nog Roos, is toch iets anders. Niet meer vrijblijvend, niet meer helemaal in mijn controle, niet meer onschuldig. Ik ben wel een volwassen man en kan ook helder denken gaat door me heen. Roos lijkt de aarzeling op te pakken. "Weet je, ik wil dit graag doen in gelijkwaardigheid. Ik moet je iets vertellen" begint ze. Ze gaat weer zitten, "het is een lang verhaal, ik zal het kort proberen te vertellen". Roos begint haar verhaal bij haar jeugd, hoe ze als bedplasser en bedpoeper zich ontzettend heeft gegeneerd. Haar ouders gingen er heel adequaat mee om, hebben haar nooit vernederd of gestraft. Ook na een aantal trainingen in het ziekenhuis om droog en schoon te blijven bleven de natte bedden en vieze broeken.
Uiteindelijk bleek na lang onderzoek, dat haar sluitspieren onvoldoende ontwikkeld waren en dat ze waarschijnlijk altijd in slaaptoestand incontinent zou blijven. Het dragen van incontinentiemateriaal bleek ’s nachts de enige oplossing. Ze heeft er zeker vanaf de puberteit lang over gedaan om te wennen aan het idee dat ze ook als volwassene luiers zou moeten dragen. Met steun van haar ouders, vriendinnen en gezegend met een gezond verstand kon ze uiteindelijk "de ramp" relativeren tot de juiste proporties. De wereld zou niet vergaan, er zijn veel mensen met een handicap die toch gelukkig kunnen worden. En zo ging het ook. Haar eerste vriendje bleek in zijn jeugd ook bedplasser te zijn geweest en accepteerde haar volkomen. Hij hielp haar verschonen, samen kochten ze leuke kleding voor over de luiers. Ze maakten er iets positiefs van.
Die ervaring bleek vormend voor haar verdere leven. Het maakte haar open, ze durfde zichzelf te zijn. Bekend met de vorm en het geluid van wegwerpincontinentiemateriaal had ze al enige tijd vermoedens over mij. Op het internet had ze het een en ander opgezocht en was ze de begrippen DL en AB tegengekomen. Vanavond had ik op een gegeven moment wijdbeens gestaan en wat afwezig voor me uitgestaard. Ze meende plas te horen. Redelijk zeker van haar zaak had ze gedurende de avond de afweging gemaakt of ze mij zou confronteren. Ze herinnerde zich terdege haar eigen gevoelens toen het langzaam bij de kring mensen om haar heen bekend werd. Ze had ingeschat dat ik het goed genoeg zou kunnen oppakken. En volgens haar had ze ze niet vergist, hoewel de huilbui haar toch nog wel veraste.
"Hoezo dat?" vraag ik. Grinnikend werpt ze op, dat ik toch een man ben, "en mannen huilen niet, althans niet zo". Daar moet ik hartelijk om lachen. "Veel mannen doen zich dan wel stoer voor, maar ze zijn gewoon heel gevoelig. Eigenlijk net als vrouwen". We glimlachen beiden.
"Nu dan, je zult wel iets droogs aanwillen?" oppert Roos. "Ik weet hoe luiers eruit zien, evenals mannen. Bovendien mag ik je graag en denk ik dat ik verliefd op je ga worden als je me zo blijft aankijken. Laten we het een maar met het ander combineren!" Ze pakt me bij de hand en leidt me mijn slaapkamer in. Voor het bed geeft ze me een kus op mijn mond, legt haar vinger op mijn lippen en gebaart dat ik niets hoef te zeggen. Ik wijs naar de kastdeur en geef me over. Roos doet eerst mijn schoenen en sokken uit: "Een naakte vrouw met hakken mag dan sexy zijn, een blote man met sokken aan is desastreus" fluistert ze. Rustig maakt ze mijn riem los, opent mijn broek en trekt mij die uit. "Wat een schattige overbroek heb je aan, alleen mag je die ook wel verschonen". Ik kijk en voel dat bij de pijpjes en aan de voorkant bij de taille de stof vochtig is.
"Ah, die heeft zijn werk goed gedaan" zucht ik. Roos streelt over de stof, pakt het bovenelastiek en trekt de broek voorzichtig iets naar voren en naar beneden. Mijn luier zakt nu behoorlijk uit en door het gevoel van ruimte dat ontstaat moet ik spontaan weer plassen. Roos ziet het: "Toe maar mijn lieverd, laat maar gaan". Nu is het mijn beurt om haar gezicht teder met beide handen te pakken en haar een zoen te geven. Op haar lippen. Ze geniet.
"Oh je lekt" zegt ze. We hebben met onze buiken tegen elkaar aangestaan, laag op haar bloes zit een natte plek. Ze duwt me voorzichtig op het bed, en eindelijk durf ik me ontspannen. Op mijn rug liggend voel ik hoe ze de vier plakkers losmaakt. Er komt nu lucht bij mijn huid, wat koud aanvoelt. Beetje bij beetje voel ik hoe ik opgewonden raak. Roos ziet het ook en geeft me opnieuw een zoen. Ze legt haar hand even op mijn penis, mijn adem versnelt.
"Sorry hoor, maar ik moet eerst wat spullen pakken" zegt ze. Ze loopt naar de kast en zoekt even. "Het is bijna bedtijd, ik neem aan dat je katoen wilt?" vraagt ze. Ik knik. Dan komt ze met haar handen vol bij me terug. Ze maakt me schoon met babydoekjes, droogt me goed af en poedert me. Rondom mijn penis doet ze heel voorzichtig: "De eerste avond willen we niet meteen alles weggeven. Stap voor stap". Beiden begrijpen we onuitgesproken, dat dit alles al heel veel is voor een eerste keer, ik ben ook niet echt in voor seks. Hoewel ik me heb overgegeven aan de zorg van Roos, en mijn gevoel voor haar, moeten we het rustig opbouwen.
Ik voel hoe ze een Molton nachtluier onder me schuift, 3 lagen dik, met in het midden nog eens een extra 3 lagen dikke absorptiestrook. Ik hou van hoge luiers, ze speld deze dan ook ver boven mijn navel op mijn maag vast. "Boven lekker strak, maar bij de benen losser, dat het niet gaat irriteren. En zo voelt het lekker ruim" instrueer ik haar. Ze glimlacht, handig speld ze de luier vast: "Je hebt veel keuze uit plastic broeken, ik heb veel merken gezien, waaronder een paar mooie van Suprima. Maar ik heb deze voor je gekozen, een hoge wijde van SGA". Ze trekt de broek, maat XL over mijn enkels omhoog, tot over mijn luier. Ik kreun van genot, voel me in haar handen veilig en durf behoorlijk afhankelijk te zijn.
Ze stopt de luier goed in, trekt de broek goed aan in mijn kruis, brengt het elastiek van de broekspijpjes onder de luierrand: "Dit gaat het lekken tegen als je ligt. In deze luier kun je 5 tot 6 keer een grote plas doen voordat die verzadigd is. Tot morgenvroeg lig je goed". Ze trekt een ruimvallend T-shirt over mijn hoofd en trekt dat naar beneden. Dan houdt ze het dekbed open: "Schuif er maar in, je hebt het verdiend. Je bent mijn lieverd". Tevreden, een beetje verward en gelukkig kruip ik eronder. Ze ruimt mijn kleren op, zet in de woonkamer de laatste vaat op het aanrecht, doet het licht uit en komt bij me terug. Ik heb naar de geluiden liggen luisteren, als in een roes.
"Slaap lekker, ik kom morgen weer bij je. Ik hou van je". Ik fluister terug "Ik ook van jou. Beloof je me dat je me morgenvroeg komt verschonen, neem mijn sleutel mee?!"
"Graag". Ze zoekt in mijn broek naar de sleutels. Met een laatste zoen op mijn voorhoofd doet ze het licht ook in de slaapkamer uit en hoor ik hoe ze vertrekt. Mijn luier zit fantastisch, ik ruik haar geur. Zo val ik in slaap.
Ik word wakker van de brievenbus die kleppert. Er valt post op de grond. De krant. Het moet dus half zeven in de ochtend zijn. Zaterdag. Het is nog donker. Langzaam komen de herinneringen terug. Ik wrijf over mijn plasticbroek en voel aan de lakens, alles is droog. Mijn luier is nat, erg nat. En mijn blaas is vol. Ik sluit mijn ogen en laat het gaan: de plas loopt over mijn buik, langs mijn kruis naar mijn zij, rug en billen en vormt een poeltje. Ik ben zeiknat, heb in mijn broek geplast! Mijmerend kan ik het vocht kouder voelen worden. Dit is zoals het hoort; kliederig, nat, veilig. De luier plakt aan mijn buik, ik stop mijn duim in mijn mond. Zonder me er verder om te bekommeren besluit ik de poep te laten lopen, iets wat ik zelden doe. De ontspanning is volledig, ik voel hoe de warme brei er langzaam uitkomt.
Het is veel, heel veel. De luier bolt in mijn kruis, de massa verspreid zich onder mijn billen tot in mijn rug, langs mijn ballen tot aan mijn penis. Het is overweldigend. Dan merk ik dat ik zonder het me te realiseren heb liggen plassen, wat het geheel tot een sompige smurrie maakt. Nooit heb ik me zo aan mij passie durven overgeven. Van geluk lopen de tranen over mijn wangen. Zo val ik weer in slaap.
"Lieverd, wakker worden. Je hebt een volle broek". Roos staat aan mijn bed, ze heeft het raam opengedaan, waardoor de frisse lucht langs mijn gezicht en armen streelt. Ze slaat het dekbed open, van de kou moet ik zonder het tegen te kunnen houden acuut plassen. Ze ziet het in de plasticbroek lopen, die nog steeds niet heeft gelekt. "Vakwerk", zegt ze "zowel de luier als het werk wat je erin hebt verricht". Ze streelt over mijn buik, waardoor de luier nat voelt en een beetje weg glibbert over de poep. "Kom mijn lieverd, ik ga je verschonen. Dan kunnen we ontbijten en wat boodschappen gaan doen. Zoals ik het zie heb je wat meer spullen nodig". Ik kom overeind, waardoor de massa in mijn luier overal tussendoor glibbert. Tot aan de achterbovenrand van de luier zit het, het plakkerige gevoel in combinatie met de plas is het einde. Ze pakt mijn penis en knijpt er zachtjes in: "Dat is voor later".
Als ik opsta zakt de luier diep tussen mijn benen, de prop is glibberig, de broek heeft een wijd kruis, maar staat bol. Ik loop bewust niet wijdbeens naar de badkamer, waardoor een soort van massage optreedt. De brei kruipt bij ieder stap omhoog tot aan mijn navel.
Roos leidt mij onder de douche, waar ze de plasticbroek heel teder naar beneden trekt. Dan spelt ze de luier los, die ze bij de vier punten beetpakt en in een emmer met water in de week zet. De plasticbroek is bij de pijpjes verkleurt. "Deze is echt gebruikt" zegt ze terwijl ze de douchekop, waaruit ze tegen de muur al water heeft laten lopen, over me heentrekt. Het water voelt weldadig. Met een washand wrijft Roos mij zachtjes schoon: "Welke wil je straks aan als we boodschappen gaan doen, de Tena of de Molicare?"
Hoofdstuk 2: Uit winkelen
Toen ik uit de douche kwam, had Roos voor mij op het bed een Molicare neergelegd. Zij kwam aanlopen en duwde mij zachtjes naar achter. Ik ging op het bed liggen. Zij spreidde mijn benen iets meer, wat me gelijk een tinteling over mijn rug bezorgde. Voorzichtig wreef ze de talkpoeder in mijn kruis. Natuurlijk werd ik opgewonden, zo 'n mooie vrouw en zo intiem. Zij zag het ook en onwillekeurig kneep zij haar dijen even tegen elkaar. Ik beet op mijn lip en ademde zwaar. Roos hijgde ook een beetje, zij streek haar haar naar achteren. Ik zag kleine zweetdruppeltjes op haar voorhoofd.
Voorzichtig duwde zij de luier onder mijn billen. Nog steeds met mijn benen gespreid, haalde ze de voorkant van de luier tussen mijn benen door, legde mijn penis recht, streek de voorkant goed glad en trok de zijkanten eroverheen. Waarna zij eerst de beenplakkers vastzette en vervolgens die aan de bovenkant. Goed strak. Zij gebaarde dat ik mijn benen gespreid moest houden, liep naar de kast en haalde er een badstof slip uit. Eerst over de ene voet, daarna over de andere trok zij mij deze ruime onderbroek aan. Ik mocht gaan zitten en ze zoende me op mijn mond, heet en vochtig. Ik pakte met beide handen haar hoofd en beantwoordde de zoen hartstochtelijk. Ik wilde haar oh zo graag op mij trekken en juist daarom hield ik in: dit spel van elkaar opwarmen, uitdagen en opgeilen moest nog maar even voort duren. Dus stond ik langzaam op met Roos aan mijn lippen, draaide mij naar de kast en liet haar los. " Dat was heerlijk" zuchtte zij.
"Ja, heftig" zei ik. "Maar nu eerst mij aankleden en dan ben ik benieuwd wat jouw plannen zijn. Je bent toch iets van plan?"
Roos wilde met mij de stad in, een aantal "artikelen" kopen. Voor mij en voor haarzelf. Zij lachte even, nogal geheimzinnig. Ik kon mij bij de artikelen voor mijzelf wel wat voorstellen. Maar wat had zij nodig? "Je zult wel zien" zei ze. Erg ondeugend. Terwijl ze sprak zag ik dat zij haar benen iets spreidde, trok haar wenkbrauwen even op en draaide zich toen om. "Kom je!" riep ze. Ik liep met haar mee, in het voorbijgaan greep ik mijn jas. Wij gingen met de fiets, de droge luier werd stevig tegen mijn kruis gedrukt. Wat een gevoel, die verdikking tussen mijn benen.
Omdat ik niet wist waar wij naartoe zouden gaan en omdat ik daar zin in had, pakte ik toen we in de stad liepen haar hand. Zij kneep er even teder in. Het was druk, maar in tegenstelling tot die keren dat ik alleen buiten liep, was ik niet bezig met de gedachte dat iemand iets van mijn luier zou kunnen zien. Ik merkte dat ik nodig moest en ontspande mij. Onder het lopen voelde ik het warm worden en de plas langs mijn onderbuik stromen, diep de luier in.
Even later liepen wij een lingerie winkel binnen. "Zo, die durft" dacht ik bij mijzelf. Kennelijk vond ik dit specialer, meer in de persoonlijke ruimte van Roos, dan door haar geluierd te worden.
Roos zelf was onderwijl naar een rek gelopen en zocht daar twee prachtige kanten bh's uit. Zij vroeg mij deze vast te houden, wat mij meteen een dubbel gevoel gaf: ik voelde me er verlegen mee en het was razend opwindend. Een beetje onzeker keek ik om me heen. Natuurlijk lette niemand op me, het was meer mijn eigen gêne. Roos zocht naar iets, zag ik. Toen ik naar haar toe liep hield zij een wat hogere slip in haar hand. Aan de voorkant was kant opgewerkt, er achter zat een elastische band. Het was een correctie broek met breed taille elastiek en lage pijpjes. "Ik wil deze graag even passen, om te zien hoe ze afkleedt" hoorde ik Roos tegen de verkoopster zeggen. Die knikte en wees naar de pashokjes. Roos liep er heen en sloot het gordijn. Daar stond ik met haar bh's in een lingeriewinkel, terwijl ik aan de onderkant van het gordijn zag hoe zij haar broek uittrok en de slip aan. Te midden van mijn verbaasde opwinding wenkte ze me naar het hokje.
"Hoe staat hij?" Vroeg ze. Ik hapte naar adem. De correctie broek sloot hoog in haar taille. En ik wist niet waar ik warmer van werd: de luier die zij daaronder droeg of haar vrouwelijkheid die door de slip fabelachtig geaccentueerd werd. Ik keek haar aan, keek weer naar haar kruis, vervolgens naar haar ogen. "Goed zo, deze neem ik dus" zei ze vrolijk. "Vooral doen" schreeuwde ik bijna. We schoten in de lach en zij sloot het gordijn. Ik liep kordaat naar de kassa: "Ze neemt deze twee en die slip", zei ik. De verkoopster pakte de bh's, liet ze door haar handen gaan en zei: "Uw vrouw heeft een goede smaak". "Dank je" antwoordde ik trots.
Buiten pakte Roos mijn hand. "Zo, samen in de luiers is veel gezelliger bedacht ik vanochtend". Dat kon ik beamen, ik voelde mij nog meer met haar verbonden. Mijn luier was door de plas wat geleiachtig geworden, dikker tussen mijn benen. Uiteraard was ik een kenner, en had die verdikking ook duidelijk waargenomen toen Roos haar correctie broek aan had. De hare was ontegenzeggelijk gebruikt, en als ik mij niet vergiste meerdere malen. "Klopt dat?", vroeg ik. Ze keek me kort aan: "Ja, je hebt gelijk, ik ben behoorlijk nat. Eigenlijk wil ik me verschonen, ik ben bang dat ik ga lekken als we straks ergens gaan zitten voor een kop koffie". "Nou" zei ik, "dan moeten we een geschikte plek zoeken. Wil je hulp of doe je het alleen?" Het was eruit voordat ik er erg in had. "Je moest me maar helpen. Ik weet wel een plek" zei mijn Roos. We liepen hand in hand, keken her en der in etalages. Waarbij ik in de ruiten keek naar onze weerspiegeling; niets te zien. Ons geheim.
"Uhmmm, bedoel je dat ik mee naar binnen moet?"
"Zie je dat niet zitten dan?" Vroeg Roos. Ze hield de deur van het damestoilet open. "Ze bijten niet hoor".
"Nou dat misschien niet, maar straks word ik verwijderd vanwege onzedelijk gedrag of zoiets". Roos hoorde het wel, maar trok er zich niets van aan. De ruimte was leeg, ze duwde me één van de toilethokjes in en sloot de deur af. Terwijl ze de jas open ritste en haar truitje en onderhemd omhoog hield, gebaarde ze mij haar broek uit te trekken.
Het knoopje ging makkelijk open, rustig liet ik de broek zakken. Op dat moment deed ze het in haar luier. De natte voorkant werd nog donkerder, de luier zakte verder naar beneden. Aan de onderkant van het plastic kon ik de plas in een groter wordend poeltje zien rijzen. De luier was echt verzadigd. En niet alleen dat: ze had een volle broek! Of ze nu net of al daarvoor gepoept had weet ik niet. Bij haar billen puilde de luier uit door de lading, het had zich lekker verspreid.
Toen ze was uitgeplast keek ze me aan: "Dit is wat ik je gisteravond vertelde, ik kan mijn plas niet ophouden. Doorgaans lukt het me overdag op tijd naar de wc te gaan voor een grote boodschap, maar in dit geval was ik te laat. Het gebeurde al in het pashokje, en zojuist moest ik nog een keer. Ik heb echt een vieze broek. Door de plas is het zacht geworden en zit het overal. Ik voel nog steeds aandrang. Wil je me verschonen?".
Ze reikte me de doos met natte doekjes aan. Ik gebaarde haar zich om te draaien. Toen ze met haar rug naar me stond voelde ik mijn geilheid, en trok haar billen tegen mijn mannelijkheid. Het sopte in allebei onze luiers, die van haar glibberde een beetje. Spontaan kwam ik klaar. Ze leunde achterover, tegen mijn borst. "Toe joh, verschoon me maar eerst. Voordat we helemaal onder zitten" hijgde ze. We bleven nog even tegen elkaar hangen, in haar broek hoorde ik het zachte gereutel van nog meer ontlasting. Mijn hand gleed over haar borsten via haar buik naar haar kruis. De luier was loodzwaar, ik trok mijn hand tegen haar onderkant iets omhoog en voelde de poep wegglijden in haar volle broek. Naar voor en naar achter. Roos legde haar hand op de mijne en wreef zich naar een gigantisch orgasme. Kreunend kwam ze klaar, haar lijf schokte.
Voorzichtig maakte ik even later de plakkers van haar luier los. Roos was gehurkt gaan zitten, zodat er niet teveel rommel zou ontstaan. De luier plofte op de grond. Met de luierdoekjes die ze bij zich had kon ik haar goed schoon maken. Ze liet alles toe. Wat een overgave! De vieze luier had ik dichtgevouwen en in een afsluitbare zak gedaan, er was niets van te ruiken. Met de heerlijke geur van babypoeder bestrooide ik haar kruis. Ze reikte me een Tena Maxi aan, die ik haar vakkundig omdeed. Toen ze haar broek weer aan had, gebaarde ze mij te ontspannen. Ook ik kreeg een schone luier. Ik zei haar dat ik nodig moest, dat het misschien beter was even te wachten. Kon ik op het toilet. Ze moest lachten: "dit vind je toch veel lekkerder! Wat zeur je nou". Ik kneep 'm een beetje, in het openbaar had ik nog nooit een volle broek gemaakt.
Roos plakte mijn luier dicht, haalde een pakje uit haar tas en gaf het aan me: "maak maar open". Vol spanning haalde ik het uit het papier. Het was eenzelfde correctieslip als zij had aangehad in de lingeriewinkel. In mijn maat, zwart en zonder kant. "Ik heb er maar een extra gekocht. Als je die erover aan trekt, zal niemand je luier zien, zeker niet als je hem vol maakt". Ik trok de slip aan, hij sloot de luier volledig in. Tot aan mijn navel, en op mijn billen de randen van mijn luier omsluitend. de luier werd overal tegen mijn lijf gedrukt, je zag er bijna niets van. Alleen aan de onderkant een minimale verdikking. Ze legde haar hand er kort op, maakte een kommetje rond mijn ballen en wreef even. Wat een genot. Terwijl ik de rest van mijn kleren ordende, liep ze ongegeneerd het toilet uit, naar de spiegel, waar ze haar haren kamde. Een jonge vrouw kwam binnen op het moment dat ik me bij Roos voegde. Ze keek ons stomverbaasd aan.
"Het was heerlijk" zei Roos tegen haar en trok mij naar buiten. We proesten het uit. In een nabijgelegen restaurant dronken we koffie met appeltaart.
Na op de markt groente en fruit te hebben gekocht, besloten we naar huis te gaan. Roos nodigde me bij haar uit te komen eten. Uiteraard stemde ik toe, maar wilde eerst naar huis om een douche te nemen. " "En zorg ervoor dat je voor vannacht voldoende verschoning bij je hebt" fluisterde ze. Ze gaf een klap op mijn billen. " Ach, je hebt je best gedaan!"
Ik had het op de markt niet meer kunnen ophouden. Terwijl ik stond te plassen had ik in mijn broek gepoept. Het had geleken of er geen eind aan kwam. Het was nogal vreemd, terwijl Roos mij vroeg of ik van druiven hield kroop het steeds meer mijn luier in. Ik kon voelen hoe het zich een weg zocht. Omdat de luier door de correctieslip strak tegen mij aan zat, kroop het in eerste instantie meer naar voor. Door mijn plas glibberde het, als een warme brei rond mijn ballen. Ik had halverwege geprobeerd het in te houden, waardoor de tweede lading met kracht naar buiten kwam. En zich naar achter werkte.
Door de klap van Roos verspreidde het zich geheel door de luier. Ik voelde me een klein kind, maar niet vervelend. De luier hield het prima, hoewel hij dik tussen mijn benen zat. Ik had de neiging iets wijdbeens te lopen, maar dwong mezelf dat niet te doen. Daardoor voelde ik de volle broek bij elke stap als een spons naar boven uitpersen. De luier plakte daarbij door de slip en de poep aan mijn huid en liet dan weer los. Een ongelooflijk zacht gevoel. Als ik het al deed, kwam mijn grote boodschap in een katoenen luier, thuis. Die was groot, ruim, goed vastgespeld, hoog en veilig ingepakt met een plastic broek. Nu, in mijn strakke Molicare voelde het geweldig. Roos wreef zachtjes over de achterkant van mijn broek, alsof ze mijn geliefde was. Niemand wist dat ik vol in de poep liep, die door het wrijven steeds meer een smurrie werd die echt overal zat.
"Ik ben nog droog" zei ze. "Maar wat ben jij een grote jongen, je doet voor mij niet onder". Zo wilde ik het altijd wel laten lopen. Wat een genot.
We liepen een drogisterij in. Ik had veiligheidsspelden, babypoeder en inlegluiers nodig. De inleggers vond ik fijn in mijn katoenen luiers, als het niet al te dik maar wel absorberend moest zijn. Meestal gebruikte ik er 2 tegelijk, mijn voorraad was bijna op. Met twee pakken kon ik wel voort. In het schap lagen ook SGA en Hygia plastic broeken. Die van SGA hadden weer het oude plastic: zacht en melkwit. Ze waren van iets dunnere kwaliteit dan voorheen, maar zaten geweldig als je ze even aan had. Door de lichaamswarmte werden ze helemaal soepel. Die van Hygia had ik meer om de kans op ongelukjes te vergroten. Ze waren wat lager, en de beenelastieken waren net te wijd. Eén plas in een katoenen luier hielden ze, bij een volgende lekte het langs de pijpjes. In een ondeugende bui trok ik ze wel eens aan. In de katoenen luier droeg ik extra inleggers waardoor het lekken langzaam ging. Onder het lopen voelde ik dan soms een paar druppels lang mijn benen lopen.
Nog net onzichtbaar voor anderen, maar op het randje van ontdekking. Een volgende grote plas gaf letterlijk overstroming. Het liep dan tot in mijn schoenen, met soms een plek in mijn broek. Zeker als het buiten regenachtig was, viel dat niet op. Ik voelde me dan zo ondeugend, als een kind met een stiekem doorweekte luier. Dat natte, een beetje koude gevoel vond ik heerlijk. En de vrijheid om het gewoon te laten lopen helemaal. Als ik in mijn droge katoentje ergens ging zitten, thuis of elders, kon ik de eerste plas gewoon laten gaan. Hoe het zich in de luier verspreidde was altijd fantastisch. Het plakkende katoen tegen mijn buik en billen was de ultieme nat sensatie. Maar vervolgens moest ik het bij de nieuwe aandrang beetje bij beetje te laten gaan, om niet direct te lekken. Totdat de druk op mijn blaas zo groot werd, dat ik uit wanhoop moest loslaten. Vaak kon ik in mijn broek het sissende geluid horen van de plas die met kracht in de luier spoot.
Het liep in stralen mijn kruis in, waar een poeltje urine ontstond, dat door de verzadiging van het katoen en de inleggers niet meer opgenomen kon worden. Als je stil bleef zitten kon het zo een hele tijd blijven. De urine werd soms iets opgezogen, koelde af en voelde nat in mijn kruis. Dikwijls echter ontstonden in mijn lange broek dunne natte randen langs de pijpjes van de plastic broek. Die al naar gelang de tijd dat ik zat groter werden. Thuis liet ik het dan nog wel eens tot een grote lekkage komen, door de luier aan te houden tot ik weer moest plassen. Soms was ik aan de buitenkant opgedroogd, ging ik weer zitten en las bijvoorbeeld de krant. Het volledig loslaten van mijn blaas was dan het ultieme genot. De overstroming probeerde ik niet te stoppen, alles werd nat.
Zonder luier doe ik dat ook wel eens, met een liefst badstoffen onderbroek onder een wijde spijkerbroek. Gewoon in mijn broek plassen, waar het ook uitkomt. Hoe de plas tot op mijn buik spuit en dan opgenomen wordt door het badstof. Waarna de natte plek in mijn broek zichtbaar groter wordt en er een straal urine uit mijn broek druipt. In mijn schoenen, over de zitting van een stoel of meteen op de grond. Als dan de plas afkoelt, de onderbroek in mijn kruis kletst bij het lopen, de spijkerstof nat om mijn billen en benen zit besef ik dat ik "het heb laten lopen". Meestal blijf ik nog wat in de natte spullen rondtutten, waarbij het me niet uitmaakt of iets nat wordt (mijn meubels zijn van leer en wasbare stof, op de vloer ligt hout). Een eventuele volgende plas doorweekt het natte goed nog meer. Als ik dan tegen mezelf zeg "jeetje Wouter, je hebt in je broek geplast" kom ik ter plekke klaar.
Ook heb ik het wel eens in mijn bed gedaan, zonder luier. Het lekkerst is dat in een badstoffen pyjama, waarbij het onderlaken van jersey is en het bovenlaken linnen met een wasbare deken erover. Om mijn bed te beschermen heb ik een waterdichte hoes over mijn hele matras. Als ik naar boven gericht plas en ik slaap op mijn rug loopt het over mijn buik en zij naar mijn rug. Als mijn penis naar beneden ligt voel ik de straal langs mijn kruis onder mijn billen lopen. Op mijn zij is ook apart, dan loopt het naar heup en lende. Het badstof voelt zwaar aan, de jersey geeft een soppend gevoel, omdat er zich in het kuiltje van de matras een meertje vormt. Waar ik in lig. Meestal plas ik meerdere keren per nacht en val ik telkens weer in slaap. Soms lukt het in mijn halfslaap te plassen, waardoor ik later nat wakker word. Wat een ultiem gevoel van kind zijn geeft. Wakker worden in bed met natte onder en bovenlakens en een natte pyjama vind ik vooral in de zomer lekker.
Doordat het badstof zo absorberend is, heeft die zich helemaal vol gezogen. Van mijn broekspijpen tot aan borst. Het kleddert om mijn lijf. Ik heb de hele nacht iets gedaan wat eigenlijk niet mag. Alsof ik als puber in mijn bed plas.
"Sta je lekker te mijmeren?" Ik schrik op, Roos lacht. "Je staat zo verlekkerd naar de plastic broeken te kijken. Roept het herinneringen en verlangens op?"
"Nou vooral herinneringen", zeg ik. "Kom ik heb alles, laten we gaan". Ik reken af, hand in hand lopen we naar onze fietsen.
We nemen bij het fietsenrek kort maar innig afscheid. Terwijl ik de fiets van het slot haal, ruik ik haar geur nog om me heen. Ik bind de boodschappen achterop, zwaai mijn been over de stang, sta op de trappers en al rijdend ga ik zitten. Met een gedempt slurpend geluid wordt mijn volle broek leeg geperst op het zadel. Tot aan de rand van de luier zit het aan de achterkant, het glijdt over mijn penis. Wonderwel lekt het van onderen niet. Door het fietsen masseert de brei mijn penis en krijg ik een stijve. Tegelijk moet ik zo nodig plassen, dat ik het wel moet laten gaan. Het loopt in de luier en eroverheen. In de voorkant van mijn broek verschijnt een steeds groter worden plek. De onderkant van mijn t-shirt is doorweekt. Gelukkig draag ik een jas die eroverheen valt. In de luier voel ik de plas en ander inhoud omhoogkomen Het is nu echt vol. De correctieslip over mijn luier heen wordt nat en koud. Ik heb het in mijn broek gedaan. Die letterlijk tot aan de rand vol is. Donderend kom ik klaar.
Hoofdstuk 3
Thuisgekomen zette ik de boodschappen in de keuken en dronk een groot glas water. De schade van mijn overvolle luier leek aan de buitenkant mee te vallen. Wel merkte ik, dat mijn onderkleding nat was. In de slaapkamer pakte ik een grote enkelvoudige flanellen luier, met een plastic broek waarvan het kruis extra breed was. De inleggers ernaast op het bed. Ik had mijn schoenen beneden al uitgedaan, in de badkamer maakte ik mijn spijkerbroek los en trok hem voorzichtig uit. Hij was vochtig, maar niet doorweekt. Mijn t-shirt en trui bedekten het grootste deel van mijn onderbroek, aan de onderkant was een driehoek zichtbaar. De corretieslip was nat en drukte de luier tegen mijn huid. De combinatie van poep en urine had zich er volledig in verspreid. Ik ging op een handdoek liggen, waardoor de lading op mijn billen naar mijn onderrug verschoof. Langzaam trok ik met het oplichten van mijn bekken de correctieslip naar beneden, de luier zakte los van mijn huid. Alles voelde overvol, hiervoor was mijn luier bedoeld.
Om de plakkers los te maken moest ik weer gaan liggen. Onwillekeurig drukte ik mijn dijen tegen elkaar, waardoor de prut iets uit de pijpjes perste. De prop tussen mijn benen was een niet te ontkennen dikke brei. Wat een groot kind was ik.
Na de korte douchebeurt liep ik fris gewassen de slaapkamer in. De volwassen dikke flanellen luier spreidde ik op het bed uit, in het midden één inlegger. Met mijn nieuwe veiligheidsspelden maakte ik eerst de bovenkant goed dicht. Daarna de onderkant. Liggend trok ik de plastic broek aan, het glijden van het plastic over mijn benen en daarna de luier voelde veilig. Staand trok ik de broek hoog op, er op lettend dat de pijpjes goed om de luiers sloten. Door het brede kruis hing de luier in het midden dieper naar beneden, zonder een vervelende prop te vormen. Ik besloot vooralsnog geen broek aan te trekken, maar wel een lang t-shirt, dat net alles verborg.Ik had dorst gekregen, schonk een groot glas fris voor mezelf in.
Roos had me uitgenodigd te blijven slapen, dus moest ik een luiertas inpakken. Ik besloot het ruim te doen: 6 grote katoenen luiers, 3 flanellen, 4 plastic broeken, 4 katoenen inleggers, een pak celstof inleggers, 12 veiligheidsspelden. Verder 3 voorgevormde katoenen luiers, elk meerdere lagen dik, en een dubbel gebreide wollen luier overbroek. Iemand had die ooit voor mij gemaakt. Je moest ze goed in de lanoline houden, maar dan was ze zo goed als waterdicht. Over een voorgevormde katoenen luier gaf dat een heel aparte sensatie. Het broeierige gevoel dat soms door een plastic broek werd veroorzaakt had je met een wollen overbroek helemaal niet. Zeker in de zomer een uitkomst. De broek nam zelf vocht op als de luier doorweekt was, maar lekte niet door (ooit een schaap zien lekken?). Leuk voor spannend bedplassen. Overigens had ik ook ademende nylon broeken; die sluiten als plastic maar ademen als wol. Dat geeft een natte katoenen luier een beetje koud en nog natter gevoel.
Naast het katoenen goed, legde ik een aantal dunne Molicare's voor overdag en een setje Tena medium maxi. Als overgoed zou ik uiteraard de correctieslip meenemen (zat in de was), 4 dikke badstoffen onderbroeken die door hun grootte een pofmodel hadden, 2 badstoffen shortama's, 4 rompers. Oh ja, en enkele van mijn Imec shorts. Stoffen onderbroeken met meerder lagen en een vochtwerende buitenlaag. Je kon er een grote plas in laten lopen, waarna in de loop van een uur langzaam de bovenkleding vochtig werd. Onder strakke kleding was dat de meest onzichtbare oplossing, maar je moest je dan binnen het uur wel verschonen om niet ontdekt te worden. Razend spannend, temeer omdat als je het gewoon liet lopen het geluid van in je broek plassen hoorbaar was. Duidelijker nog dan in een plastic broek.
In mijn weekendtas stopte ik mijn normale bovenkleding, wijdere broeken, ruimvallende shirts. Sokken, 5 hoge ouderwetse onderbroeken (wie weet), gymschoenen. En een trui. Terwijl ik deze spullen in de tas deed plaste ik vol in mijn luier. Ik had de druk in mijn blaas niet gemerkt, het laten lopen was al zo gewoon voor me. Ik kon het niet eens meer tegenhouden, met kracht deed ik het in mijn broek. Omdat ik voorover gebukt stond, spetterde het eerst tot aan de rand van het plastic. Die hield het prima tegen, waarna het naar beneden droop, in stralen. Het flanel werd warm, toen zwaar en nat, het diepe kruis ving alles op. Ik keek naar beneden en zag door het plastic de straal lopen. Lekker zo een natte luier maken. Tussen mijn benen zat de doorweekte stof. Door de plastic broek heen bemerkte ik de warmte tegen mijn dijbenen. Langzaam voelde ik aan de achterkant het flanel vochtig worden, het zoog alles op.
De inlegger zat als een prop in de luier, door al het vocht was die veel dikker geworden. Het plastic werd soepeler door de warmte en hing behoorlijk naar beneden. Een deel ervan was nu zichtbaar onder mijn t-shirt vandaan. Maakte niet uit, niemand kon het zien. "Gemak dient de mens" dacht ik, en ritste beide tassen dicht.
Beneden zette ik ze bij de deur en schonk nog een glas in. Ach wat kon mij het ook schelen, ik verschoon me niet. Over een half uur ben ik toch bij Roos. Ik trok een wijde broek over de luier aan, het t-shirt liet ik erbuiten hangen. Daarover een wijde polo. Sokken aan. Bij het aantrekken van de gymschoenen moest ik gaan zitten: mijn billen werden nat van de gebruikte luier. Maar geen lekkage, het meeste vocht hing in de ruimte van het wijde kruis. "Goede keus" complimenteerde ik mezelf. Ik schoot mijn jas aan, pakte beide tassen en sloot af. Op naar een weekend met natte broeken.
Het was 20 minuten rijden naar Roos, ik kon voor haar huis parkeren. Met beide tassen in mijn hand liep ik naar haar voordeur. Misschien kwam het door de opwinding (ik had al enige tijd een stijve en voelde mijn hart bonken), of door de twee glazen koude frisdrank thuis, maar toen ik stilstond bij de bel voelde ik een scheut door mijn darmen. Zonder verdere waarschuwing spoot ik mijn luier vol met diarree. In drie golven kwam het eruit,nat, plakkerig en onstuitbaar. Ik ging wijdbeens staan en liet het ongegeneerd gaan. Wat kon ik ook anders, tegenhouden ging toch niet. Nu was ik wel gewend in mijn broek te poepen, maar dit was anders. Geen controle, heftig en veel. Ik kon het in de luier voelen rijzen, het spatte zich overal heen, het kruis was vol.
"Nou lekkere broekpoeper, zovaak op één dag is je nog nooit overkomen. Het is maar goed dat je in de luiers loopt", zei ik tegen mezelf. Wijdbeens zette ik de tassen neer en drukte op de bel. Roos deed open: "Fijn je te zien, wat zie je er leuk uit!" Ze wees op mijn kledingcombinatie. "Och mijn kerel, heb je het in je broek gedaan" riep ze meteen daarna "Je staat alsof je volgelopen bent".
"Dat is ook zo, ik ben ingehaald door mijn eigen poep. Ik hang er echt middenin. Niet erg hoor, zo'n poepbroek kan gebeuren. Maar als dit een voorbode is voor ons samenzijn, dan worden we echt baby's. Geef mij de fles maar", antwoordde ik lachend.
"Komt dat even goed uit, de wijn staat klaar. Ik zal je even verschonen, diarree is niet goed voor je huid. Luieruitslag is niet handig". Roos pakte een tas, ik de andere. Onder het lopen merkte ik hoe vol mijn broek zat en een volgende kramp deed het ergste vermoeden.
In de badkamer trok ik mijn gympen, sokken, broek en shirts uit. Mijn gespierde lijf stak uit de plastic broek. "Sorry, ik kan er niets aan doen" zei ik tegen Roos en spoot een nieuwe lading in mijn luier. Verbergen kon niet, de bruine massa kleurde de witte luier donker in de doorschijnende plastic broek. Tot aan mijn liezen stond het, billen, ballen en penis hingen erin.
"Kom er maar snel uit, voordat het gaat schrijnen" zei Roos, Terwijl ze de plastic broek over mijn luier heen omlaag trok. Zo handig, zonder te morsen. Daar stond ik in mijn luier, en plaste tot overmaat. Het liep langs mijn benen omlaag.
Terwijl ik de luier vasthield, maakte Roos de spelden los. Vervolgens pakte ze de vier punten en liet het iets zakken, zodat ik eruit kon stappen. Handig spoelde ze de ergste troep in het toilet eruit, waarna ze luier en broek in een luieremmer liet zakken. Douchen en verschonen was het devies. Ik vond het uiteraard prima, dat Roos de verschoning uit zou zoeken. Ze legde de spullen in mijn luiertas op een plank in een van de kasten. Luiers bij luiers, broekjes bij broekjes. Ze nam een Imec short met een inlegger. "Doe deze eerst maar aan, ik ken ze, geven een leuk effect". Ze bleef me verbazen, had ze dan echt geen gêne? Ik trok de broek aan, daarna mijn kleding. Ondanks de volle broek had ik daarin geen lekkage gehad.
Onder het genot van rode wijn praatten we wat over de dag. Roos vond het geweldig dat ik me over mijn luierverlangen zo open opstelde. En dat ik haar met zoveel respect behandelde. We hadden elkaar toch naakt gezien, en erg intiem aangeraakt bij het uitkleden en schoonmaken. Ze was geheel voor me gevallen toen ze me vorige nacht een luier om mocht doen en me 's ochtends mocht verschonen. In al haar vorige relaties waren de mannen dominant geweest. Wat ze wilde was gelijkheid. Dat had ze nu zowel in onze luierbehoefte als in mij als man gevonden. Ik bloosde bij het compliment. Ik op mijn beurt vond het fantastisch dat een vrouw mij accepteerde zoals ik was. Geen geheimen meer, niets hoeven verbergen.
"Laten we gaan koken" stelde Roos voor. We namen wijn mee de keuken in, waarbij ik een longdrinkglas water erbij nam. Deed ik altijd als ik alcohol drink. We maakten een heerlijk diner, onderwijl ervaringen uitdelend over de voor- en nadelen van bepaalde luiers. Ook Roos droeg 's nacht het liefst katoen, voorgevormd met inleggers. "Vrouwen plassen anders dan mannen, wij hebben in het kruis meer absorptie nodig, onze plas komt er met meer druk uit denk ik. Jullie mannen plassen naar boven, wij naar onderen". Ik legde uit dat dat een beetje afhing van de manier hoe de penis gericht werd. Bij wegwerpluiers is het belangrijk ook naar beneden te plassen. Net als bij vrouwen loopt het dan via het kruis naar achteren weg. Wegwerpluiers zijn daarop ontworpen. Bij katoen maakte het niet uit, dan kan het lopen zoals het gaat, overal wordt het wel opgevangen. Overdag had ze liever wegwerpluiers aan, daardoor was het minder dik en opvallend.
Ik legde uit dat ik overdag mijn plasser omhoog had, zodat de luier van voren en in het kruis nat werd. Bij een goede luier kon ik 4 grote plassen doen, soms 5. Roos kon er maar 3 doen, omdat minder aan de voorkant of achterkant opgenomen werd en meer in het midden.
Ineens hoorde ik het hissende geluid van plas, ze deed het in haar broek. "Alleen als ik het beetje bij beetje laat gaan hoor je niets. Maar dat is slecht voor je blaas. Dus heb ik geleerd het los te laten, waardoor het hard eruit komt. Dat hoor je" zei ze tussen neus en lippen door. De gedachte dat deze vrouw het naast mij in haar broek deed maakte me bloedgeil. Op de man af vroeg ik haar of zei dat ook had. Ze moest er wel om lachen: "ja, dat heb ik wel, maar wij vrouwen geven daar geloof ik niet vaak genoeg aan toe. Wij willen een sterke man naast ons die ook zacht is. Weten dat hij in zijn broek doet past niet in dat sterke beeld".
"Maar wel in de zachtheid" vulde ik aan. Roos beaamde dat ze uiteindelijk in haar leven tot diezelfde conclusie gekomen was: "Neemt niet weg, dat we beiden iets doen dat eigenlijk niet bij onze leeftijd past. Ik heb daar lang moeite mee gehad".
Nu was het mijn beurt om te bevestigen. Ik vertelde dat ik menig keer walgde van mezelf en alles wilde weggooien. Maar de drang bleef en dat ontkennen zou hetzelfde zijn als een deel van mezelf niet serieus nemen. Ik had er met een psychiater over gepraat, die het duidde als regressief, bij een vroegere leeftijdsfase passend gedrag. De wortels daarvan waren mij na een aantal gesprekken wel duidelijk geworden, maar het verlangen was een deel van mij. Dat zag deze wijze man ook, hij stelde mij gerust: "als er meer mannen in luiers zouden lopen, hadden we misschien minder wreedheid in de wereld. Uw drang is niet schadelijk voor u of uw naasten, maar u zult steeds weer tegen het taboe aanlopen dat baby en kindergedrag op deze wijze niet geaccepteerd wordt van mannen. U zult hierin altijd voorzichtig met uzelf moeten omgaan."
Eenzelfde soort acceptatieproces had Roos doorlopen toen bleek dat ze incontinent was. Je plas en poep niet kunnen ophouden was in het begin zo schaamtevol. Ook zij had veel innerlijk emotioneel en denkwerk verricht.
"Maar goed, je bent dus opgewonden als ik in mijn broek plas. Laat eens voelen". Ze legde een hand op mijn stijve en begon voorzichtig te kneden. Het was heerlijk! Ik gaf toe en het duurde niet lang of ik kwam kreunend klaar. "Lekker hoor" zei ze. Oh ik vond het heerlijk, voelde tegelijk mijn overvolle blaas nu de opwinding wegebde. "Ach wat" dacht ik. Zonder schaamte liet ik het lopen, het sissende geluid en kletteren van urine vermengde zich in mijn broek. De stof absorbeerde snel, evenals de inlegger. "In mijn broek geplast" zei ik, alsof dat niet allang duidelijk was. De Imec short voelde erg nat aan en omdat de buitenlaag ademend was werd het na een tijdje kouder. "Ga jij je verschonen, dan dek ik de tafel" stelde Roos voor. "En doe maar een dikke luier aan, het diner zou wel eens een tijd kunnen duren en onder het eten van tafel gaan is niet netjes" riep ze me ondeugend na.
In de badkamer trok ik mijn broek uit. De short hield ik nog even aan terwijl ik mijn tanden poetste. Zo in een natte broek lopen hoorde er bij. Je er niet druk om maken. Vervolgens pakte ik uit de kast een voorgevormde inotex luier met een inlegger van hetzelfde merk en spreidde alles op het bed uit. De natte broek kletste tegen mijn ballen en billen, uit de pijpjes liepen wat druppeltjes. "Zo jij broekplasser, heb je het weer niet kunnen ophouden" dacht ik bij mezelf. "Je bent ook net een klein kind".
Weer in de badkamer stapte ik uit de short, de natte broekspijpen gleden langs mijn benen. Kleine straaltjes plas achterlatend. Zo'n natte broek uitdoen met het besef niet droog te hoeven blijven na een verschoning was waanzinnig ontspannend.
Nadat ik me had gewassen wreef ik babypoeder in mijn liezen. Die geur van onschuld maakte me zeker. Heerlijk verzorgd liep ik naar het bed, waar ik op de luier ging liggen, de voorkant tussen mijn benen doortrok en het klittenband aan beide zijden vastmaakte. De luier met inlegger zat heerlijk, een beetje dik, maar niet zo dat ik mijn benen niet meer kon sluiten. Hierover trok ik een wijde plastic broek, die alles goed afsloot. Daarover heen een grote badstoffen poffende onderbroek. Ik had een wijd vallende lange broek aangehad, waarin nu de luier zichtbaar was. Maar niet overdreven.
De tafel was onderwijl gedekt, het zag er romantisch uit. Ik liep naar Roos en legde een hand op de achterkant van haar rok. De luier eronder voelde verzadigd en uitgezakt. "Je mag er wel even onder voelen of ik nog droog ben" zei ze. Ik bloosde een beetje, liet toen mijn hand onder haar rok glijden. Ze droeg een slip, die de luier geheel bedekte. "Nou, als het bij ons vrouwen lekt is dat tussen onze benen, is mijn slip nog droog"? Met mijn vingers voelde ik aan de randen ervan. Nat, evenals de hele onderkant. "Je bent doorweekt, je moest je ook maar gaan verschonen" zei ik, "tenzij je tijdens het eten een overstroming wilt".
"Kun je mij helpen" vroeg ze in de kamerdeur. We liepen naar de slaapkamer, waar ze op een handdoek op bed ging liggen. Ik deed haar rok omhoog en zag weer die verleidelijke vrouwelijke vorm: een geluierde driehoek. De roze slip was nat, voorzichtig trok ik die uit. De luier zat prachtig tussen haar benen, ik legde mijn hand erop en drukte tegen haar kruis. De gelei erin maakte een waterig geluid, volledig verzadigd. Toen ik iets harder drukte kon ik door het plastic haar plas naar beneden zien lopen. Ze trok mij naar zich toe, maakte mijn broek los en greep door de luier mijn stijve. In hetzelfde ritme begonnen we te wrijven. Roos kwam als eerste, vlak daarna ik. Met stotende bewegingen spoot het in mijn luier. Ik zakte op haar lichaam, voelde haar borsten tegen mijn lijf. Ze gleed met haar hand in mijn plastic broek, pakt in de luier mijn penis en trok de luier iets naar beneden. Ik maakte de plakkers van de hare los, waarna ze mijn stijve in zich duwde.
Ze was heerlijk vochtig, ik gleed naar binnen. Haar benen sloot ze om mijn rug, met haar beide handen trok ze zich tegen mij aan. Langzaam beginnend maar steeds sneller bewegend neukte ze mij tot haar volgende orgasme. Voldaan bleven we op elkaar liggen, ik nog steeds in haar, minuten lang. Voorzichtig trok ik mij uit haar terug, ze streelde mijn stijve en trok de luier met plastic broek er weer overheen. Ik ging naast haar liggen, met onze handen in elkaar. Allebei nog in een roes. "Je bent geweldig, wat voel jij lekker" zei ze zacht. Ik trok haar tegen mij aan, we sloten onze ogen. "Ik krijg het koud, mijn luier is zo nat" fluisterde Roos, Ze had haar hand op mijn plastic broek gelegd, waardoor ik nog steeds een beetje opgewonden was.
"Ik zal je helpen" zei ik liefdevol terug. Op dat moment deed ik het in mijn broek, ik had het niet eens voelen komen. Roos voelde hoe de voorkant van mijn luier warm werd, eerst een beetje, toen met kracht. De straal werd aan de bovenkant van de plastic broek door haar hand tegengehouden en gutste langs de zijkanten van de luier naar mijn billen. Het voelde waanzinnig lekker, hoe de warmte zich over mijn buik naar beneden verspreidde. Er leek geen einde aan te komen, alles in de luier werd nat. Straaltjes liepen mijn kruis in, opgenomen door de inlegger, die zwaar aanvoelde en tegen mijn ballen duwde. Onder mijn billen ontstond een poeltje met plas, de dikke katoenen inlegger liep van voor naar achter en absorbeerde het snel. De luier voelde zwaar toen ik was uitgeplast, aan de binnenkant van de plastic broek waren druppeltjes zichtbaar.
Roos pakte de luier en plastic broek aan de bovenkant vast, trok ze iets omhoog en liet ze los. De stof plakte aan mijn huid, ik trilde van genot. De natte zware stof masseerde mijn stijve, gleed eraf en erop bij elke keer dat Roos het optrok en liet vallen. Na een paar keer kwam ik nogmaals in mijn luier kaar.
(deel 1)
Hoofdstuk 1
Het is vrijdag avond. Ik, Wouter, ben net thuis van mijn werk, drink een glas water, zet mijn tas in de hoek en gooi de tuindeuren open. Het weekend komt eraan, lekker 2 volle dagen (en nachten uiteraard) om in luiers te lopen. Naar mijn werk durf ik dat niet, bang dat mijn collega’s het zullen ontdekken. Ik ben 29 jaar en werk als receptionist bij een groot bedrijf voor bouwmaterialen. Stoere lui daar.
Ik loop naar boven, trek in de slaapkamer de kastdeur open en kijk naar de divers katoenen- en wegwerpluiers, plastic broeken en overbroekjes. Ik besluit eerst maar een wegwerpluier aan te doen. Ik gebruik zowel Tena als Molicare. De dagluier van Molicare is dunner en kan veel absorberen, die lijkt me geschikt om vanavond onder mijn kleding te dragen zonder dat het zal opvallen. Straks krijg ik een aantal vrienden en vriendinnen te eten. Ik wil natuurlijk voorkomen dat ze iets zien. Tjee, wat zou ik me schamen. Hoewel. Wat zou het gaaf zijn als Roos het wist, en er begrip voor zou hebben. Roos is een fantastische vrouw: open minded, lief en ook doortastend, in voor avontuur maar nooit ten koste van anderen of zichzelf. Ik vind haar knap, met haar lange bruinzwarte haar. Ze heeft prachtige ogen.
Ik doe mijn schoenen en sokken uit, het is warm, dadelijk doe ik lekker sandalen aan met een dunne wijde katoenen broek. Mijn werkbroek maak ik los, trek hem uit, evenals mijn slip. Ik draag graag sloggies, de modellen met pijpjes. Ik voel me er heel mannelijk in, mijn kruis heeft genoeg ruimte en is toch mooi zichtbaar. Lekker.
De Molicare vouw ik open en leg hem op het bed, waarbij ik er goed voor zorg dat de lekrandjes goed opstaan. Ik ga op het bed liggen, trek de luier onder me en plak hem vast. De bovenkant zit goed strak, zodat er niets bovenuit kan lekken. Het gevoel is heerlijk, zo veilig ook. Erover heen trek ik een ruim wit dik badstoffen broekje aan, die de luier helemaal bedekt. Tegen het eerste doorlekken, mocht dat toch gebeuren en om het ritselen zoveel mogelijk te dempen. "Cute ass" denk ik, en voel de nog kleine prop tussen mijn benen. Dan kleed ik me verder aan en ga naar beneden. In de keuken bereid ik al zoveel mogelijk het eten voor, zet witte wijn koud en zoek een lekkere rode uit.
De bel gaat. Ik laat Pieter en Lex binnen. Ze omhelzen me, Lex heeft bloemen voor me meegenomen, lief van hem. Ze helpen met het dekken van de tafel, Pieter zoekt het witte tafellaken uit, met bijpassende katoenen servetten. De mannen zetten kaarsen op tafel.
Roos en Carla komen ook samen. Carla geeft me drie dikke zoenen, Roos pakt me in haar armen, kijkt me kort aan en zoent me dan. Even ben ik van mijn stuk, dit is anders dan ik verwachtte. Intiemer? Onderwijl heeft Pieter jazzy muziek opgezet, niet te hard. Van die heerlijke variaties op herkenbare thema’s, niet dat onherkenbare gepingel door elkaar van "frustries" die op hun instrument de beste willen zijn.
De avond verloopt in een lekker ontspannen sfeer, de wijn vloeit, we genieten. Halverwege merk ik een steeds sterkere aandrang om te plassen. Als ik alleen thuis ben kan ik het zo laten lopen, vaak merk ik het niet eens meer. Nu voelt het toch wel spannend en hou ik het bewust langer op. Waarom kan ik niet gewoon zeggen "luister lieve mensen, ik draag luiers en vind dat heerlijk". Ik fantaseer daar wel eens over, hoe prettig zou het zijn dit deel van mijn identiteit, DL, niet te hoeven verbergen.
Terwijl ik de borden afruim gebeurt het. Mijn blaas zit vol, ik probeer eerst nog wat tegen te houden, maar als ik mijn spieren ontspan kan ik er niets meer aan doen. De straal is hard en ik voel het vocht tot aan de bovenrand van mijn luier komen, dan naar beneden gutsen tot in mijn kruis. Onwillekeurig sta ik stil, een beetje wijdbeens, de borden in mijn handen. Ik hoor het hissende geluid van broekplassen. Als ik klaar ben is de voorkant van mijn luier doorweekt en voelt nat aan. Omdat deze dagluier van Molicare makkelijk 3 plassen kan vasthouden, ben ik niet bang voor lekkage. De luier zakt wat af, ik voel dat hij wordt tegengehouden door de badstoffen broek. Als ik doorloop naar het aanrecht merk ik de dikker geworden prop tussen mijn benen duidelijk zitten. Ik heb in mijn broek geplast en niemand weet het.
Tijdens het dessert, als ik op mijn luier zit, voel ik de gelei erin wat heen en weer gaan. Erg opwindend. Het komt op dat moment een beetje in de richting van een natte en vieze katoenen luier. Katoen draag ik het liefst, met een ruime plastic broek erover. Ik voel dan echt dat ik geplast heb. Het steeds lager hangen van de luier tussen mijn benen met het plastic tegen mijn dijen is voor mij het ultieme "ik ben nat"gevoel. Ik mijmer even weg, schrik er eigenlijk een beetje van als Roos vraagt wat ik er van denk. "Waarvan?" vraag ik.
"Was je er niet bij? Waar dacht je aan?" zegt ze plagend. Ik voel me rood worden, stamel iets van nog met het werk bezig. Overtuigend genoeg? Ik hoop het maar, voel me wel betrapt. Gek toch, dat dezelfde angst die ik als kind had nu weer zo duidelijk opkomt: kunnen ze mijn gedachten lezen, kunnen ze door mij heen kijken en weten ze dat ik iets doe wat niet hoort. Ergens heb ik wel eens gelezen, dat dit magisch denken heet, en dat je dat bij het volwassen worden kwijtraakt. Nou, dus niet helemaal.
"Iemand nog koffie?" roep ik, om mezelf en Roos af te leiden. De geur van vers gezette koffie luidt het einde van de avond in. Na twee koppen zegt Lex dat hij naar huis wil, Carla gaat mee. Beiden moeten vroeg op, hij vanwege het doen van de boodschappen en daarna weekenddienst, zij omdat ze traint voor een halve marathon. Pieter helpt mee met afruimen van de tafel. Hij vraagt Roos of ze meegaat, ze wonen bij elkaar in de buurt. Ze wil echter bij mij nog even blijven nagenieten, dat doet ze wel vaker. Hartelijk nemen we afscheid, het volgende etentje is bij hem gepland, we verheugen ons er nu al op.
Als ik de deur achter Pieter sluit, merk ik dat mijn blaas toch weer behoorlijk vol zit. Uit de kamer klinkt de stem van Roos, ze roept me. Of ik ook een afzakkertje wil. Ja roep ik, waarbij ik ook ondeugend denk aan de natte luier die dadelijk nog iets meer zal afzakken door het gewicht van mijn volgende plas. In de kamer heeft Roos de kaarsen op de salontafel gezet, voor zichzelf heeft ze een bescheiden cognac ingeschonken, voor mij nog een glas rode wijn. De muziek speelt zacht. Ze kent me goed denk ik, wat is ze lief. Zo zitten we een tijdje na te pruttelen van de heerlijke avond. De druk op mijn blaas wordt dusdanig dat ik binnen enkele minuten het niet meer zal kunnen ophouden. Ik ril even bij die gedachte en knijp mijn benen samen.
Dan voel ik de hand van Roos op mijn bovenbeen. Ze kijkt me aan en in haar directe maar respectvolle stijl zegt ze: "Ben je erg nat?". Ik krijg ongeveer een rolberoerte, mijn hart zit in mijn keel. Er valt een doodse stilte, waarin het ruisen van de plas in mijn luier goed hoorbaar is. Van schrik heb ik het laten lopen. Het lijkt oneindig te duren, ik voel me warm en nat worden van mijn navel, langs mijn kruis tot op mijn billen. Als ik klaar ben kijk ik haar alleen maar met grote ogen aan. Het sopt in mijn luier, en zij weet het.
"Je bent een lieverd, dat je je zo durft te laten gaan" hoor ik haar warme stem in de verte. Ik schaam me suf, tegelijk gaat er een golf van verbazing door me heen. Waarom wordt ze niet boos, waarom roept ze niet dat ik niet spoor, waarom…?
"Wouter, je hoeft je echt niet te schamen". Ik kijk haar aan en vraag "Hoezo?". Ze begint te vertellen: over hoe ze voor mij voelt, al langere tijd. Over hoe ze mij natuurlijk fysiek allang getaxeerd had: mijn billen, mijn kruis. Lekker kontje vond ze, en er hing wel wat. "Wij vrouwen kijken ook naar wat we lekker vinden" lacht ze. En over hoe ze af en toe mijn billen ineens wat dikker vond, mij soms wat meer wijdbeens zag lopen, over krakend plastic.
Ze pakt mijn handen beet en zegt: "Je hoeft niet bang te zijn, ik begrijp het. Vertel eens, ben je DL of AB? En ben je erg nat?".
Ik begin te huilen. Voor het eerst in mijn leven voel ik me tot in mijn diepste wezen begrepen. Dat gevoel overspoelt me, ik kan niet anders dan huilen. Eerst diepe uithalen die langzaam overgaan in gesnift en gesnotter. Ik sta op, de volle luier zakt diep uit, pak een glas water, droog min of meer mijn ogen en ga tegenover Roos zitten. Het sompige gevoel aan mijn billen brengt me terug naar realiteit. Diep haal ik adem en zeg dan: "Ja, ik ben erg nat. Ik heb een natte broek".
"Zullen we die dan eerst maar eens gaan verschonen" zegt Roos en ze staat op. Nu ziet ze mijn verbazing, ook hoe ik aarzel. Hoezeer mijn fantasie nu onverwacht uit lijkt te komen, daadwerkelijk verschoond worden door iemand, en dan nog Roos, is toch iets anders. Niet meer vrijblijvend, niet meer helemaal in mijn controle, niet meer onschuldig. Ik ben wel een volwassen man en kan ook helder denken gaat door me heen. Roos lijkt de aarzeling op te pakken. "Weet je, ik wil dit graag doen in gelijkwaardigheid. Ik moet je iets vertellen" begint ze. Ze gaat weer zitten, "het is een lang verhaal, ik zal het kort proberen te vertellen". Roos begint haar verhaal bij haar jeugd, hoe ze als bedplasser en bedpoeper zich ontzettend heeft gegeneerd. Haar ouders gingen er heel adequaat mee om, hebben haar nooit vernederd of gestraft. Ook na een aantal trainingen in het ziekenhuis om droog en schoon te blijven bleven de natte bedden en vieze broeken.
Uiteindelijk bleek na lang onderzoek, dat haar sluitspieren onvoldoende ontwikkeld waren en dat ze waarschijnlijk altijd in slaaptoestand incontinent zou blijven. Het dragen van incontinentiemateriaal bleek ’s nachts de enige oplossing. Ze heeft er zeker vanaf de puberteit lang over gedaan om te wennen aan het idee dat ze ook als volwassene luiers zou moeten dragen. Met steun van haar ouders, vriendinnen en gezegend met een gezond verstand kon ze uiteindelijk "de ramp" relativeren tot de juiste proporties. De wereld zou niet vergaan, er zijn veel mensen met een handicap die toch gelukkig kunnen worden. En zo ging het ook. Haar eerste vriendje bleek in zijn jeugd ook bedplasser te zijn geweest en accepteerde haar volkomen. Hij hielp haar verschonen, samen kochten ze leuke kleding voor over de luiers. Ze maakten er iets positiefs van.
Die ervaring bleek vormend voor haar verdere leven. Het maakte haar open, ze durfde zichzelf te zijn. Bekend met de vorm en het geluid van wegwerpincontinentiemateriaal had ze al enige tijd vermoedens over mij. Op het internet had ze het een en ander opgezocht en was ze de begrippen DL en AB tegengekomen. Vanavond had ik op een gegeven moment wijdbeens gestaan en wat afwezig voor me uitgestaard. Ze meende plas te horen. Redelijk zeker van haar zaak had ze gedurende de avond de afweging gemaakt of ze mij zou confronteren. Ze herinnerde zich terdege haar eigen gevoelens toen het langzaam bij de kring mensen om haar heen bekend werd. Ze had ingeschat dat ik het goed genoeg zou kunnen oppakken. En volgens haar had ze ze niet vergist, hoewel de huilbui haar toch nog wel veraste.
"Hoezo dat?" vraag ik. Grinnikend werpt ze op, dat ik toch een man ben, "en mannen huilen niet, althans niet zo". Daar moet ik hartelijk om lachen. "Veel mannen doen zich dan wel stoer voor, maar ze zijn gewoon heel gevoelig. Eigenlijk net als vrouwen". We glimlachen beiden.
"Nu dan, je zult wel iets droogs aanwillen?" oppert Roos. "Ik weet hoe luiers eruit zien, evenals mannen. Bovendien mag ik je graag en denk ik dat ik verliefd op je ga worden als je me zo blijft aankijken. Laten we het een maar met het ander combineren!" Ze pakt me bij de hand en leidt me mijn slaapkamer in. Voor het bed geeft ze me een kus op mijn mond, legt haar vinger op mijn lippen en gebaart dat ik niets hoef te zeggen. Ik wijs naar de kastdeur en geef me over. Roos doet eerst mijn schoenen en sokken uit: "Een naakte vrouw met hakken mag dan sexy zijn, een blote man met sokken aan is desastreus" fluistert ze. Rustig maakt ze mijn riem los, opent mijn broek en trekt mij die uit. "Wat een schattige overbroek heb je aan, alleen mag je die ook wel verschonen". Ik kijk en voel dat bij de pijpjes en aan de voorkant bij de taille de stof vochtig is.
"Ah, die heeft zijn werk goed gedaan" zucht ik. Roos streelt over de stof, pakt het bovenelastiek en trekt de broek voorzichtig iets naar voren en naar beneden. Mijn luier zakt nu behoorlijk uit en door het gevoel van ruimte dat ontstaat moet ik spontaan weer plassen. Roos ziet het: "Toe maar mijn lieverd, laat maar gaan". Nu is het mijn beurt om haar gezicht teder met beide handen te pakken en haar een zoen te geven. Op haar lippen. Ze geniet.
"Oh je lekt" zegt ze. We hebben met onze buiken tegen elkaar aangestaan, laag op haar bloes zit een natte plek. Ze duwt me voorzichtig op het bed, en eindelijk durf ik me ontspannen. Op mijn rug liggend voel ik hoe ze de vier plakkers losmaakt. Er komt nu lucht bij mijn huid, wat koud aanvoelt. Beetje bij beetje voel ik hoe ik opgewonden raak. Roos ziet het ook en geeft me opnieuw een zoen. Ze legt haar hand even op mijn penis, mijn adem versnelt.
"Sorry hoor, maar ik moet eerst wat spullen pakken" zegt ze. Ze loopt naar de kast en zoekt even. "Het is bijna bedtijd, ik neem aan dat je katoen wilt?" vraagt ze. Ik knik. Dan komt ze met haar handen vol bij me terug. Ze maakt me schoon met babydoekjes, droogt me goed af en poedert me. Rondom mijn penis doet ze heel voorzichtig: "De eerste avond willen we niet meteen alles weggeven. Stap voor stap". Beiden begrijpen we onuitgesproken, dat dit alles al heel veel is voor een eerste keer, ik ben ook niet echt in voor seks. Hoewel ik me heb overgegeven aan de zorg van Roos, en mijn gevoel voor haar, moeten we het rustig opbouwen.
Ik voel hoe ze een Molton nachtluier onder me schuift, 3 lagen dik, met in het midden nog eens een extra 3 lagen dikke absorptiestrook. Ik hou van hoge luiers, ze speld deze dan ook ver boven mijn navel op mijn maag vast. "Boven lekker strak, maar bij de benen losser, dat het niet gaat irriteren. En zo voelt het lekker ruim" instrueer ik haar. Ze glimlacht, handig speld ze de luier vast: "Je hebt veel keuze uit plastic broeken, ik heb veel merken gezien, waaronder een paar mooie van Suprima. Maar ik heb deze voor je gekozen, een hoge wijde van SGA". Ze trekt de broek, maat XL over mijn enkels omhoog, tot over mijn luier. Ik kreun van genot, voel me in haar handen veilig en durf behoorlijk afhankelijk te zijn.
Ze stopt de luier goed in, trekt de broek goed aan in mijn kruis, brengt het elastiek van de broekspijpjes onder de luierrand: "Dit gaat het lekken tegen als je ligt. In deze luier kun je 5 tot 6 keer een grote plas doen voordat die verzadigd is. Tot morgenvroeg lig je goed". Ze trekt een ruimvallend T-shirt over mijn hoofd en trekt dat naar beneden. Dan houdt ze het dekbed open: "Schuif er maar in, je hebt het verdiend. Je bent mijn lieverd". Tevreden, een beetje verward en gelukkig kruip ik eronder. Ze ruimt mijn kleren op, zet in de woonkamer de laatste vaat op het aanrecht, doet het licht uit en komt bij me terug. Ik heb naar de geluiden liggen luisteren, als in een roes.
"Slaap lekker, ik kom morgen weer bij je. Ik hou van je". Ik fluister terug "Ik ook van jou. Beloof je me dat je me morgenvroeg komt verschonen, neem mijn sleutel mee?!"
"Graag". Ze zoekt in mijn broek naar de sleutels. Met een laatste zoen op mijn voorhoofd doet ze het licht ook in de slaapkamer uit en hoor ik hoe ze vertrekt. Mijn luier zit fantastisch, ik ruik haar geur. Zo val ik in slaap.
Ik word wakker van de brievenbus die kleppert. Er valt post op de grond. De krant. Het moet dus half zeven in de ochtend zijn. Zaterdag. Het is nog donker. Langzaam komen de herinneringen terug. Ik wrijf over mijn plasticbroek en voel aan de lakens, alles is droog. Mijn luier is nat, erg nat. En mijn blaas is vol. Ik sluit mijn ogen en laat het gaan: de plas loopt over mijn buik, langs mijn kruis naar mijn zij, rug en billen en vormt een poeltje. Ik ben zeiknat, heb in mijn broek geplast! Mijmerend kan ik het vocht kouder voelen worden. Dit is zoals het hoort; kliederig, nat, veilig. De luier plakt aan mijn buik, ik stop mijn duim in mijn mond. Zonder me er verder om te bekommeren besluit ik de poep te laten lopen, iets wat ik zelden doe. De ontspanning is volledig, ik voel hoe de warme brei er langzaam uitkomt.
Het is veel, heel veel. De luier bolt in mijn kruis, de massa verspreid zich onder mijn billen tot in mijn rug, langs mijn ballen tot aan mijn penis. Het is overweldigend. Dan merk ik dat ik zonder het me te realiseren heb liggen plassen, wat het geheel tot een sompige smurrie maakt. Nooit heb ik me zo aan mij passie durven overgeven. Van geluk lopen de tranen over mijn wangen. Zo val ik weer in slaap.
"Lieverd, wakker worden. Je hebt een volle broek". Roos staat aan mijn bed, ze heeft het raam opengedaan, waardoor de frisse lucht langs mijn gezicht en armen streelt. Ze slaat het dekbed open, van de kou moet ik zonder het tegen te kunnen houden acuut plassen. Ze ziet het in de plasticbroek lopen, die nog steeds niet heeft gelekt. "Vakwerk", zegt ze "zowel de luier als het werk wat je erin hebt verricht". Ze streelt over mijn buik, waardoor de luier nat voelt en een beetje weg glibbert over de poep. "Kom mijn lieverd, ik ga je verschonen. Dan kunnen we ontbijten en wat boodschappen gaan doen. Zoals ik het zie heb je wat meer spullen nodig". Ik kom overeind, waardoor de massa in mijn luier overal tussendoor glibbert. Tot aan de achterbovenrand van de luier zit het, het plakkerige gevoel in combinatie met de plas is het einde. Ze pakt mijn penis en knijpt er zachtjes in: "Dat is voor later".
Als ik opsta zakt de luier diep tussen mijn benen, de prop is glibberig, de broek heeft een wijd kruis, maar staat bol. Ik loop bewust niet wijdbeens naar de badkamer, waardoor een soort van massage optreedt. De brei kruipt bij ieder stap omhoog tot aan mijn navel.
Roos leidt mij onder de douche, waar ze de plasticbroek heel teder naar beneden trekt. Dan spelt ze de luier los, die ze bij de vier punten beetpakt en in een emmer met water in de week zet. De plasticbroek is bij de pijpjes verkleurt. "Deze is echt gebruikt" zegt ze terwijl ze de douchekop, waaruit ze tegen de muur al water heeft laten lopen, over me heentrekt. Het water voelt weldadig. Met een washand wrijft Roos mij zachtjes schoon: "Welke wil je straks aan als we boodschappen gaan doen, de Tena of de Molicare?"
Hoofdstuk 2: Uit winkelen
Toen ik uit de douche kwam, had Roos voor mij op het bed een Molicare neergelegd. Zij kwam aanlopen en duwde mij zachtjes naar achter. Ik ging op het bed liggen. Zij spreidde mijn benen iets meer, wat me gelijk een tinteling over mijn rug bezorgde. Voorzichtig wreef ze de talkpoeder in mijn kruis. Natuurlijk werd ik opgewonden, zo 'n mooie vrouw en zo intiem. Zij zag het ook en onwillekeurig kneep zij haar dijen even tegen elkaar. Ik beet op mijn lip en ademde zwaar. Roos hijgde ook een beetje, zij streek haar haar naar achteren. Ik zag kleine zweetdruppeltjes op haar voorhoofd.
Voorzichtig duwde zij de luier onder mijn billen. Nog steeds met mijn benen gespreid, haalde ze de voorkant van de luier tussen mijn benen door, legde mijn penis recht, streek de voorkant goed glad en trok de zijkanten eroverheen. Waarna zij eerst de beenplakkers vastzette en vervolgens die aan de bovenkant. Goed strak. Zij gebaarde dat ik mijn benen gespreid moest houden, liep naar de kast en haalde er een badstof slip uit. Eerst over de ene voet, daarna over de andere trok zij mij deze ruime onderbroek aan. Ik mocht gaan zitten en ze zoende me op mijn mond, heet en vochtig. Ik pakte met beide handen haar hoofd en beantwoordde de zoen hartstochtelijk. Ik wilde haar oh zo graag op mij trekken en juist daarom hield ik in: dit spel van elkaar opwarmen, uitdagen en opgeilen moest nog maar even voort duren. Dus stond ik langzaam op met Roos aan mijn lippen, draaide mij naar de kast en liet haar los. " Dat was heerlijk" zuchtte zij.
"Ja, heftig" zei ik. "Maar nu eerst mij aankleden en dan ben ik benieuwd wat jouw plannen zijn. Je bent toch iets van plan?"
Roos wilde met mij de stad in, een aantal "artikelen" kopen. Voor mij en voor haarzelf. Zij lachte even, nogal geheimzinnig. Ik kon mij bij de artikelen voor mijzelf wel wat voorstellen. Maar wat had zij nodig? "Je zult wel zien" zei ze. Erg ondeugend. Terwijl ze sprak zag ik dat zij haar benen iets spreidde, trok haar wenkbrauwen even op en draaide zich toen om. "Kom je!" riep ze. Ik liep met haar mee, in het voorbijgaan greep ik mijn jas. Wij gingen met de fiets, de droge luier werd stevig tegen mijn kruis gedrukt. Wat een gevoel, die verdikking tussen mijn benen.
Omdat ik niet wist waar wij naartoe zouden gaan en omdat ik daar zin in had, pakte ik toen we in de stad liepen haar hand. Zij kneep er even teder in. Het was druk, maar in tegenstelling tot die keren dat ik alleen buiten liep, was ik niet bezig met de gedachte dat iemand iets van mijn luier zou kunnen zien. Ik merkte dat ik nodig moest en ontspande mij. Onder het lopen voelde ik het warm worden en de plas langs mijn onderbuik stromen, diep de luier in.
Even later liepen wij een lingerie winkel binnen. "Zo, die durft" dacht ik bij mijzelf. Kennelijk vond ik dit specialer, meer in de persoonlijke ruimte van Roos, dan door haar geluierd te worden.
Roos zelf was onderwijl naar een rek gelopen en zocht daar twee prachtige kanten bh's uit. Zij vroeg mij deze vast te houden, wat mij meteen een dubbel gevoel gaf: ik voelde me er verlegen mee en het was razend opwindend. Een beetje onzeker keek ik om me heen. Natuurlijk lette niemand op me, het was meer mijn eigen gêne. Roos zocht naar iets, zag ik. Toen ik naar haar toe liep hield zij een wat hogere slip in haar hand. Aan de voorkant was kant opgewerkt, er achter zat een elastische band. Het was een correctie broek met breed taille elastiek en lage pijpjes. "Ik wil deze graag even passen, om te zien hoe ze afkleedt" hoorde ik Roos tegen de verkoopster zeggen. Die knikte en wees naar de pashokjes. Roos liep er heen en sloot het gordijn. Daar stond ik met haar bh's in een lingeriewinkel, terwijl ik aan de onderkant van het gordijn zag hoe zij haar broek uittrok en de slip aan. Te midden van mijn verbaasde opwinding wenkte ze me naar het hokje.
"Hoe staat hij?" Vroeg ze. Ik hapte naar adem. De correctie broek sloot hoog in haar taille. En ik wist niet waar ik warmer van werd: de luier die zij daaronder droeg of haar vrouwelijkheid die door de slip fabelachtig geaccentueerd werd. Ik keek haar aan, keek weer naar haar kruis, vervolgens naar haar ogen. "Goed zo, deze neem ik dus" zei ze vrolijk. "Vooral doen" schreeuwde ik bijna. We schoten in de lach en zij sloot het gordijn. Ik liep kordaat naar de kassa: "Ze neemt deze twee en die slip", zei ik. De verkoopster pakte de bh's, liet ze door haar handen gaan en zei: "Uw vrouw heeft een goede smaak". "Dank je" antwoordde ik trots.
Buiten pakte Roos mijn hand. "Zo, samen in de luiers is veel gezelliger bedacht ik vanochtend". Dat kon ik beamen, ik voelde mij nog meer met haar verbonden. Mijn luier was door de plas wat geleiachtig geworden, dikker tussen mijn benen. Uiteraard was ik een kenner, en had die verdikking ook duidelijk waargenomen toen Roos haar correctie broek aan had. De hare was ontegenzeggelijk gebruikt, en als ik mij niet vergiste meerdere malen. "Klopt dat?", vroeg ik. Ze keek me kort aan: "Ja, je hebt gelijk, ik ben behoorlijk nat. Eigenlijk wil ik me verschonen, ik ben bang dat ik ga lekken als we straks ergens gaan zitten voor een kop koffie". "Nou" zei ik, "dan moeten we een geschikte plek zoeken. Wil je hulp of doe je het alleen?" Het was eruit voordat ik er erg in had. "Je moest me maar helpen. Ik weet wel een plek" zei mijn Roos. We liepen hand in hand, keken her en der in etalages. Waarbij ik in de ruiten keek naar onze weerspiegeling; niets te zien. Ons geheim.
"Uhmmm, bedoel je dat ik mee naar binnen moet?"
"Zie je dat niet zitten dan?" Vroeg Roos. Ze hield de deur van het damestoilet open. "Ze bijten niet hoor".
"Nou dat misschien niet, maar straks word ik verwijderd vanwege onzedelijk gedrag of zoiets". Roos hoorde het wel, maar trok er zich niets van aan. De ruimte was leeg, ze duwde me één van de toilethokjes in en sloot de deur af. Terwijl ze de jas open ritste en haar truitje en onderhemd omhoog hield, gebaarde ze mij haar broek uit te trekken.
Het knoopje ging makkelijk open, rustig liet ik de broek zakken. Op dat moment deed ze het in haar luier. De natte voorkant werd nog donkerder, de luier zakte verder naar beneden. Aan de onderkant van het plastic kon ik de plas in een groter wordend poeltje zien rijzen. De luier was echt verzadigd. En niet alleen dat: ze had een volle broek! Of ze nu net of al daarvoor gepoept had weet ik niet. Bij haar billen puilde de luier uit door de lading, het had zich lekker verspreid.
Toen ze was uitgeplast keek ze me aan: "Dit is wat ik je gisteravond vertelde, ik kan mijn plas niet ophouden. Doorgaans lukt het me overdag op tijd naar de wc te gaan voor een grote boodschap, maar in dit geval was ik te laat. Het gebeurde al in het pashokje, en zojuist moest ik nog een keer. Ik heb echt een vieze broek. Door de plas is het zacht geworden en zit het overal. Ik voel nog steeds aandrang. Wil je me verschonen?".
Ze reikte me de doos met natte doekjes aan. Ik gebaarde haar zich om te draaien. Toen ze met haar rug naar me stond voelde ik mijn geilheid, en trok haar billen tegen mijn mannelijkheid. Het sopte in allebei onze luiers, die van haar glibberde een beetje. Spontaan kwam ik klaar. Ze leunde achterover, tegen mijn borst. "Toe joh, verschoon me maar eerst. Voordat we helemaal onder zitten" hijgde ze. We bleven nog even tegen elkaar hangen, in haar broek hoorde ik het zachte gereutel van nog meer ontlasting. Mijn hand gleed over haar borsten via haar buik naar haar kruis. De luier was loodzwaar, ik trok mijn hand tegen haar onderkant iets omhoog en voelde de poep wegglijden in haar volle broek. Naar voor en naar achter. Roos legde haar hand op de mijne en wreef zich naar een gigantisch orgasme. Kreunend kwam ze klaar, haar lijf schokte.
Voorzichtig maakte ik even later de plakkers van haar luier los. Roos was gehurkt gaan zitten, zodat er niet teveel rommel zou ontstaan. De luier plofte op de grond. Met de luierdoekjes die ze bij zich had kon ik haar goed schoon maken. Ze liet alles toe. Wat een overgave! De vieze luier had ik dichtgevouwen en in een afsluitbare zak gedaan, er was niets van te ruiken. Met de heerlijke geur van babypoeder bestrooide ik haar kruis. Ze reikte me een Tena Maxi aan, die ik haar vakkundig omdeed. Toen ze haar broek weer aan had, gebaarde ze mij te ontspannen. Ook ik kreeg een schone luier. Ik zei haar dat ik nodig moest, dat het misschien beter was even te wachten. Kon ik op het toilet. Ze moest lachten: "dit vind je toch veel lekkerder! Wat zeur je nou". Ik kneep 'm een beetje, in het openbaar had ik nog nooit een volle broek gemaakt.
Roos plakte mijn luier dicht, haalde een pakje uit haar tas en gaf het aan me: "maak maar open". Vol spanning haalde ik het uit het papier. Het was eenzelfde correctieslip als zij had aangehad in de lingeriewinkel. In mijn maat, zwart en zonder kant. "Ik heb er maar een extra gekocht. Als je die erover aan trekt, zal niemand je luier zien, zeker niet als je hem vol maakt". Ik trok de slip aan, hij sloot de luier volledig in. Tot aan mijn navel, en op mijn billen de randen van mijn luier omsluitend. de luier werd overal tegen mijn lijf gedrukt, je zag er bijna niets van. Alleen aan de onderkant een minimale verdikking. Ze legde haar hand er kort op, maakte een kommetje rond mijn ballen en wreef even. Wat een genot. Terwijl ik de rest van mijn kleren ordende, liep ze ongegeneerd het toilet uit, naar de spiegel, waar ze haar haren kamde. Een jonge vrouw kwam binnen op het moment dat ik me bij Roos voegde. Ze keek ons stomverbaasd aan.
"Het was heerlijk" zei Roos tegen haar en trok mij naar buiten. We proesten het uit. In een nabijgelegen restaurant dronken we koffie met appeltaart.
Na op de markt groente en fruit te hebben gekocht, besloten we naar huis te gaan. Roos nodigde me bij haar uit te komen eten. Uiteraard stemde ik toe, maar wilde eerst naar huis om een douche te nemen. " "En zorg ervoor dat je voor vannacht voldoende verschoning bij je hebt" fluisterde ze. Ze gaf een klap op mijn billen. " Ach, je hebt je best gedaan!"
Ik had het op de markt niet meer kunnen ophouden. Terwijl ik stond te plassen had ik in mijn broek gepoept. Het had geleken of er geen eind aan kwam. Het was nogal vreemd, terwijl Roos mij vroeg of ik van druiven hield kroop het steeds meer mijn luier in. Ik kon voelen hoe het zich een weg zocht. Omdat de luier door de correctieslip strak tegen mij aan zat, kroop het in eerste instantie meer naar voor. Door mijn plas glibberde het, als een warme brei rond mijn ballen. Ik had halverwege geprobeerd het in te houden, waardoor de tweede lading met kracht naar buiten kwam. En zich naar achter werkte.
Door de klap van Roos verspreidde het zich geheel door de luier. Ik voelde me een klein kind, maar niet vervelend. De luier hield het prima, hoewel hij dik tussen mijn benen zat. Ik had de neiging iets wijdbeens te lopen, maar dwong mezelf dat niet te doen. Daardoor voelde ik de volle broek bij elke stap als een spons naar boven uitpersen. De luier plakte daarbij door de slip en de poep aan mijn huid en liet dan weer los. Een ongelooflijk zacht gevoel. Als ik het al deed, kwam mijn grote boodschap in een katoenen luier, thuis. Die was groot, ruim, goed vastgespeld, hoog en veilig ingepakt met een plastic broek. Nu, in mijn strakke Molicare voelde het geweldig. Roos wreef zachtjes over de achterkant van mijn broek, alsof ze mijn geliefde was. Niemand wist dat ik vol in de poep liep, die door het wrijven steeds meer een smurrie werd die echt overal zat.
"Ik ben nog droog" zei ze. "Maar wat ben jij een grote jongen, je doet voor mij niet onder". Zo wilde ik het altijd wel laten lopen. Wat een genot.
We liepen een drogisterij in. Ik had veiligheidsspelden, babypoeder en inlegluiers nodig. De inleggers vond ik fijn in mijn katoenen luiers, als het niet al te dik maar wel absorberend moest zijn. Meestal gebruikte ik er 2 tegelijk, mijn voorraad was bijna op. Met twee pakken kon ik wel voort. In het schap lagen ook SGA en Hygia plastic broeken. Die van SGA hadden weer het oude plastic: zacht en melkwit. Ze waren van iets dunnere kwaliteit dan voorheen, maar zaten geweldig als je ze even aan had. Door de lichaamswarmte werden ze helemaal soepel. Die van Hygia had ik meer om de kans op ongelukjes te vergroten. Ze waren wat lager, en de beenelastieken waren net te wijd. Eén plas in een katoenen luier hielden ze, bij een volgende lekte het langs de pijpjes. In een ondeugende bui trok ik ze wel eens aan. In de katoenen luier droeg ik extra inleggers waardoor het lekken langzaam ging. Onder het lopen voelde ik dan soms een paar druppels lang mijn benen lopen.
Nog net onzichtbaar voor anderen, maar op het randje van ontdekking. Een volgende grote plas gaf letterlijk overstroming. Het liep dan tot in mijn schoenen, met soms een plek in mijn broek. Zeker als het buiten regenachtig was, viel dat niet op. Ik voelde me dan zo ondeugend, als een kind met een stiekem doorweekte luier. Dat natte, een beetje koude gevoel vond ik heerlijk. En de vrijheid om het gewoon te laten lopen helemaal. Als ik in mijn droge katoentje ergens ging zitten, thuis of elders, kon ik de eerste plas gewoon laten gaan. Hoe het zich in de luier verspreidde was altijd fantastisch. Het plakkende katoen tegen mijn buik en billen was de ultieme nat sensatie. Maar vervolgens moest ik het bij de nieuwe aandrang beetje bij beetje te laten gaan, om niet direct te lekken. Totdat de druk op mijn blaas zo groot werd, dat ik uit wanhoop moest loslaten. Vaak kon ik in mijn broek het sissende geluid horen van de plas die met kracht in de luier spoot.
Het liep in stralen mijn kruis in, waar een poeltje urine ontstond, dat door de verzadiging van het katoen en de inleggers niet meer opgenomen kon worden. Als je stil bleef zitten kon het zo een hele tijd blijven. De urine werd soms iets opgezogen, koelde af en voelde nat in mijn kruis. Dikwijls echter ontstonden in mijn lange broek dunne natte randen langs de pijpjes van de plastic broek. Die al naar gelang de tijd dat ik zat groter werden. Thuis liet ik het dan nog wel eens tot een grote lekkage komen, door de luier aan te houden tot ik weer moest plassen. Soms was ik aan de buitenkant opgedroogd, ging ik weer zitten en las bijvoorbeeld de krant. Het volledig loslaten van mijn blaas was dan het ultieme genot. De overstroming probeerde ik niet te stoppen, alles werd nat.
Zonder luier doe ik dat ook wel eens, met een liefst badstoffen onderbroek onder een wijde spijkerbroek. Gewoon in mijn broek plassen, waar het ook uitkomt. Hoe de plas tot op mijn buik spuit en dan opgenomen wordt door het badstof. Waarna de natte plek in mijn broek zichtbaar groter wordt en er een straal urine uit mijn broek druipt. In mijn schoenen, over de zitting van een stoel of meteen op de grond. Als dan de plas afkoelt, de onderbroek in mijn kruis kletst bij het lopen, de spijkerstof nat om mijn billen en benen zit besef ik dat ik "het heb laten lopen". Meestal blijf ik nog wat in de natte spullen rondtutten, waarbij het me niet uitmaakt of iets nat wordt (mijn meubels zijn van leer en wasbare stof, op de vloer ligt hout). Een eventuele volgende plas doorweekt het natte goed nog meer. Als ik dan tegen mezelf zeg "jeetje Wouter, je hebt in je broek geplast" kom ik ter plekke klaar.
Ook heb ik het wel eens in mijn bed gedaan, zonder luier. Het lekkerst is dat in een badstoffen pyjama, waarbij het onderlaken van jersey is en het bovenlaken linnen met een wasbare deken erover. Om mijn bed te beschermen heb ik een waterdichte hoes over mijn hele matras. Als ik naar boven gericht plas en ik slaap op mijn rug loopt het over mijn buik en zij naar mijn rug. Als mijn penis naar beneden ligt voel ik de straal langs mijn kruis onder mijn billen lopen. Op mijn zij is ook apart, dan loopt het naar heup en lende. Het badstof voelt zwaar aan, de jersey geeft een soppend gevoel, omdat er zich in het kuiltje van de matras een meertje vormt. Waar ik in lig. Meestal plas ik meerdere keren per nacht en val ik telkens weer in slaap. Soms lukt het in mijn halfslaap te plassen, waardoor ik later nat wakker word. Wat een ultiem gevoel van kind zijn geeft. Wakker worden in bed met natte onder en bovenlakens en een natte pyjama vind ik vooral in de zomer lekker.
Doordat het badstof zo absorberend is, heeft die zich helemaal vol gezogen. Van mijn broekspijpen tot aan borst. Het kleddert om mijn lijf. Ik heb de hele nacht iets gedaan wat eigenlijk niet mag. Alsof ik als puber in mijn bed plas.
"Sta je lekker te mijmeren?" Ik schrik op, Roos lacht. "Je staat zo verlekkerd naar de plastic broeken te kijken. Roept het herinneringen en verlangens op?"
"Nou vooral herinneringen", zeg ik. "Kom ik heb alles, laten we gaan". Ik reken af, hand in hand lopen we naar onze fietsen.
We nemen bij het fietsenrek kort maar innig afscheid. Terwijl ik de fiets van het slot haal, ruik ik haar geur nog om me heen. Ik bind de boodschappen achterop, zwaai mijn been over de stang, sta op de trappers en al rijdend ga ik zitten. Met een gedempt slurpend geluid wordt mijn volle broek leeg geperst op het zadel. Tot aan de rand van de luier zit het aan de achterkant, het glijdt over mijn penis. Wonderwel lekt het van onderen niet. Door het fietsen masseert de brei mijn penis en krijg ik een stijve. Tegelijk moet ik zo nodig plassen, dat ik het wel moet laten gaan. Het loopt in de luier en eroverheen. In de voorkant van mijn broek verschijnt een steeds groter worden plek. De onderkant van mijn t-shirt is doorweekt. Gelukkig draag ik een jas die eroverheen valt. In de luier voel ik de plas en ander inhoud omhoogkomen Het is nu echt vol. De correctieslip over mijn luier heen wordt nat en koud. Ik heb het in mijn broek gedaan. Die letterlijk tot aan de rand vol is. Donderend kom ik klaar.
Hoofdstuk 3
Thuisgekomen zette ik de boodschappen in de keuken en dronk een groot glas water. De schade van mijn overvolle luier leek aan de buitenkant mee te vallen. Wel merkte ik, dat mijn onderkleding nat was. In de slaapkamer pakte ik een grote enkelvoudige flanellen luier, met een plastic broek waarvan het kruis extra breed was. De inleggers ernaast op het bed. Ik had mijn schoenen beneden al uitgedaan, in de badkamer maakte ik mijn spijkerbroek los en trok hem voorzichtig uit. Hij was vochtig, maar niet doorweekt. Mijn t-shirt en trui bedekten het grootste deel van mijn onderbroek, aan de onderkant was een driehoek zichtbaar. De corretieslip was nat en drukte de luier tegen mijn huid. De combinatie van poep en urine had zich er volledig in verspreid. Ik ging op een handdoek liggen, waardoor de lading op mijn billen naar mijn onderrug verschoof. Langzaam trok ik met het oplichten van mijn bekken de correctieslip naar beneden, de luier zakte los van mijn huid. Alles voelde overvol, hiervoor was mijn luier bedoeld.
Om de plakkers los te maken moest ik weer gaan liggen. Onwillekeurig drukte ik mijn dijen tegen elkaar, waardoor de prut iets uit de pijpjes perste. De prop tussen mijn benen was een niet te ontkennen dikke brei. Wat een groot kind was ik.
Na de korte douchebeurt liep ik fris gewassen de slaapkamer in. De volwassen dikke flanellen luier spreidde ik op het bed uit, in het midden één inlegger. Met mijn nieuwe veiligheidsspelden maakte ik eerst de bovenkant goed dicht. Daarna de onderkant. Liggend trok ik de plastic broek aan, het glijden van het plastic over mijn benen en daarna de luier voelde veilig. Staand trok ik de broek hoog op, er op lettend dat de pijpjes goed om de luiers sloten. Door het brede kruis hing de luier in het midden dieper naar beneden, zonder een vervelende prop te vormen. Ik besloot vooralsnog geen broek aan te trekken, maar wel een lang t-shirt, dat net alles verborg.Ik had dorst gekregen, schonk een groot glas fris voor mezelf in.
Roos had me uitgenodigd te blijven slapen, dus moest ik een luiertas inpakken. Ik besloot het ruim te doen: 6 grote katoenen luiers, 3 flanellen, 4 plastic broeken, 4 katoenen inleggers, een pak celstof inleggers, 12 veiligheidsspelden. Verder 3 voorgevormde katoenen luiers, elk meerdere lagen dik, en een dubbel gebreide wollen luier overbroek. Iemand had die ooit voor mij gemaakt. Je moest ze goed in de lanoline houden, maar dan was ze zo goed als waterdicht. Over een voorgevormde katoenen luier gaf dat een heel aparte sensatie. Het broeierige gevoel dat soms door een plastic broek werd veroorzaakt had je met een wollen overbroek helemaal niet. Zeker in de zomer een uitkomst. De broek nam zelf vocht op als de luier doorweekt was, maar lekte niet door (ooit een schaap zien lekken?). Leuk voor spannend bedplassen. Overigens had ik ook ademende nylon broeken; die sluiten als plastic maar ademen als wol. Dat geeft een natte katoenen luier een beetje koud en nog natter gevoel.
Naast het katoenen goed, legde ik een aantal dunne Molicare's voor overdag en een setje Tena medium maxi. Als overgoed zou ik uiteraard de correctieslip meenemen (zat in de was), 4 dikke badstoffen onderbroeken die door hun grootte een pofmodel hadden, 2 badstoffen shortama's, 4 rompers. Oh ja, en enkele van mijn Imec shorts. Stoffen onderbroeken met meerder lagen en een vochtwerende buitenlaag. Je kon er een grote plas in laten lopen, waarna in de loop van een uur langzaam de bovenkleding vochtig werd. Onder strakke kleding was dat de meest onzichtbare oplossing, maar je moest je dan binnen het uur wel verschonen om niet ontdekt te worden. Razend spannend, temeer omdat als je het gewoon liet lopen het geluid van in je broek plassen hoorbaar was. Duidelijker nog dan in een plastic broek.
In mijn weekendtas stopte ik mijn normale bovenkleding, wijdere broeken, ruimvallende shirts. Sokken, 5 hoge ouderwetse onderbroeken (wie weet), gymschoenen. En een trui. Terwijl ik deze spullen in de tas deed plaste ik vol in mijn luier. Ik had de druk in mijn blaas niet gemerkt, het laten lopen was al zo gewoon voor me. Ik kon het niet eens meer tegenhouden, met kracht deed ik het in mijn broek. Omdat ik voorover gebukt stond, spetterde het eerst tot aan de rand van het plastic. Die hield het prima tegen, waarna het naar beneden droop, in stralen. Het flanel werd warm, toen zwaar en nat, het diepe kruis ving alles op. Ik keek naar beneden en zag door het plastic de straal lopen. Lekker zo een natte luier maken. Tussen mijn benen zat de doorweekte stof. Door de plastic broek heen bemerkte ik de warmte tegen mijn dijbenen. Langzaam voelde ik aan de achterkant het flanel vochtig worden, het zoog alles op.
De inlegger zat als een prop in de luier, door al het vocht was die veel dikker geworden. Het plastic werd soepeler door de warmte en hing behoorlijk naar beneden. Een deel ervan was nu zichtbaar onder mijn t-shirt vandaan. Maakte niet uit, niemand kon het zien. "Gemak dient de mens" dacht ik, en ritste beide tassen dicht.
Beneden zette ik ze bij de deur en schonk nog een glas in. Ach wat kon mij het ook schelen, ik verschoon me niet. Over een half uur ben ik toch bij Roos. Ik trok een wijde broek over de luier aan, het t-shirt liet ik erbuiten hangen. Daarover een wijde polo. Sokken aan. Bij het aantrekken van de gymschoenen moest ik gaan zitten: mijn billen werden nat van de gebruikte luier. Maar geen lekkage, het meeste vocht hing in de ruimte van het wijde kruis. "Goede keus" complimenteerde ik mezelf. Ik schoot mijn jas aan, pakte beide tassen en sloot af. Op naar een weekend met natte broeken.
Het was 20 minuten rijden naar Roos, ik kon voor haar huis parkeren. Met beide tassen in mijn hand liep ik naar haar voordeur. Misschien kwam het door de opwinding (ik had al enige tijd een stijve en voelde mijn hart bonken), of door de twee glazen koude frisdrank thuis, maar toen ik stilstond bij de bel voelde ik een scheut door mijn darmen. Zonder verdere waarschuwing spoot ik mijn luier vol met diarree. In drie golven kwam het eruit,nat, plakkerig en onstuitbaar. Ik ging wijdbeens staan en liet het ongegeneerd gaan. Wat kon ik ook anders, tegenhouden ging toch niet. Nu was ik wel gewend in mijn broek te poepen, maar dit was anders. Geen controle, heftig en veel. Ik kon het in de luier voelen rijzen, het spatte zich overal heen, het kruis was vol.
"Nou lekkere broekpoeper, zovaak op één dag is je nog nooit overkomen. Het is maar goed dat je in de luiers loopt", zei ik tegen mezelf. Wijdbeens zette ik de tassen neer en drukte op de bel. Roos deed open: "Fijn je te zien, wat zie je er leuk uit!" Ze wees op mijn kledingcombinatie. "Och mijn kerel, heb je het in je broek gedaan" riep ze meteen daarna "Je staat alsof je volgelopen bent".
"Dat is ook zo, ik ben ingehaald door mijn eigen poep. Ik hang er echt middenin. Niet erg hoor, zo'n poepbroek kan gebeuren. Maar als dit een voorbode is voor ons samenzijn, dan worden we echt baby's. Geef mij de fles maar", antwoordde ik lachend.
"Komt dat even goed uit, de wijn staat klaar. Ik zal je even verschonen, diarree is niet goed voor je huid. Luieruitslag is niet handig". Roos pakte een tas, ik de andere. Onder het lopen merkte ik hoe vol mijn broek zat en een volgende kramp deed het ergste vermoeden.
In de badkamer trok ik mijn gympen, sokken, broek en shirts uit. Mijn gespierde lijf stak uit de plastic broek. "Sorry, ik kan er niets aan doen" zei ik tegen Roos en spoot een nieuwe lading in mijn luier. Verbergen kon niet, de bruine massa kleurde de witte luier donker in de doorschijnende plastic broek. Tot aan mijn liezen stond het, billen, ballen en penis hingen erin.
"Kom er maar snel uit, voordat het gaat schrijnen" zei Roos, Terwijl ze de plastic broek over mijn luier heen omlaag trok. Zo handig, zonder te morsen. Daar stond ik in mijn luier, en plaste tot overmaat. Het liep langs mijn benen omlaag.
Terwijl ik de luier vasthield, maakte Roos de spelden los. Vervolgens pakte ze de vier punten en liet het iets zakken, zodat ik eruit kon stappen. Handig spoelde ze de ergste troep in het toilet eruit, waarna ze luier en broek in een luieremmer liet zakken. Douchen en verschonen was het devies. Ik vond het uiteraard prima, dat Roos de verschoning uit zou zoeken. Ze legde de spullen in mijn luiertas op een plank in een van de kasten. Luiers bij luiers, broekjes bij broekjes. Ze nam een Imec short met een inlegger. "Doe deze eerst maar aan, ik ken ze, geven een leuk effect". Ze bleef me verbazen, had ze dan echt geen gêne? Ik trok de broek aan, daarna mijn kleding. Ondanks de volle broek had ik daarin geen lekkage gehad.
Onder het genot van rode wijn praatten we wat over de dag. Roos vond het geweldig dat ik me over mijn luierverlangen zo open opstelde. En dat ik haar met zoveel respect behandelde. We hadden elkaar toch naakt gezien, en erg intiem aangeraakt bij het uitkleden en schoonmaken. Ze was geheel voor me gevallen toen ze me vorige nacht een luier om mocht doen en me 's ochtends mocht verschonen. In al haar vorige relaties waren de mannen dominant geweest. Wat ze wilde was gelijkheid. Dat had ze nu zowel in onze luierbehoefte als in mij als man gevonden. Ik bloosde bij het compliment. Ik op mijn beurt vond het fantastisch dat een vrouw mij accepteerde zoals ik was. Geen geheimen meer, niets hoeven verbergen.
"Laten we gaan koken" stelde Roos voor. We namen wijn mee de keuken in, waarbij ik een longdrinkglas water erbij nam. Deed ik altijd als ik alcohol drink. We maakten een heerlijk diner, onderwijl ervaringen uitdelend over de voor- en nadelen van bepaalde luiers. Ook Roos droeg 's nacht het liefst katoen, voorgevormd met inleggers. "Vrouwen plassen anders dan mannen, wij hebben in het kruis meer absorptie nodig, onze plas komt er met meer druk uit denk ik. Jullie mannen plassen naar boven, wij naar onderen". Ik legde uit dat dat een beetje afhing van de manier hoe de penis gericht werd. Bij wegwerpluiers is het belangrijk ook naar beneden te plassen. Net als bij vrouwen loopt het dan via het kruis naar achteren weg. Wegwerpluiers zijn daarop ontworpen. Bij katoen maakte het niet uit, dan kan het lopen zoals het gaat, overal wordt het wel opgevangen. Overdag had ze liever wegwerpluiers aan, daardoor was het minder dik en opvallend.
Ik legde uit dat ik overdag mijn plasser omhoog had, zodat de luier van voren en in het kruis nat werd. Bij een goede luier kon ik 4 grote plassen doen, soms 5. Roos kon er maar 3 doen, omdat minder aan de voorkant of achterkant opgenomen werd en meer in het midden.
Ineens hoorde ik het hissende geluid van plas, ze deed het in haar broek. "Alleen als ik het beetje bij beetje laat gaan hoor je niets. Maar dat is slecht voor je blaas. Dus heb ik geleerd het los te laten, waardoor het hard eruit komt. Dat hoor je" zei ze tussen neus en lippen door. De gedachte dat deze vrouw het naast mij in haar broek deed maakte me bloedgeil. Op de man af vroeg ik haar of zei dat ook had. Ze moest er wel om lachen: "ja, dat heb ik wel, maar wij vrouwen geven daar geloof ik niet vaak genoeg aan toe. Wij willen een sterke man naast ons die ook zacht is. Weten dat hij in zijn broek doet past niet in dat sterke beeld".
"Maar wel in de zachtheid" vulde ik aan. Roos beaamde dat ze uiteindelijk in haar leven tot diezelfde conclusie gekomen was: "Neemt niet weg, dat we beiden iets doen dat eigenlijk niet bij onze leeftijd past. Ik heb daar lang moeite mee gehad".
Nu was het mijn beurt om te bevestigen. Ik vertelde dat ik menig keer walgde van mezelf en alles wilde weggooien. Maar de drang bleef en dat ontkennen zou hetzelfde zijn als een deel van mezelf niet serieus nemen. Ik had er met een psychiater over gepraat, die het duidde als regressief, bij een vroegere leeftijdsfase passend gedrag. De wortels daarvan waren mij na een aantal gesprekken wel duidelijk geworden, maar het verlangen was een deel van mij. Dat zag deze wijze man ook, hij stelde mij gerust: "als er meer mannen in luiers zouden lopen, hadden we misschien minder wreedheid in de wereld. Uw drang is niet schadelijk voor u of uw naasten, maar u zult steeds weer tegen het taboe aanlopen dat baby en kindergedrag op deze wijze niet geaccepteerd wordt van mannen. U zult hierin altijd voorzichtig met uzelf moeten omgaan."
Eenzelfde soort acceptatieproces had Roos doorlopen toen bleek dat ze incontinent was. Je plas en poep niet kunnen ophouden was in het begin zo schaamtevol. Ook zij had veel innerlijk emotioneel en denkwerk verricht.
"Maar goed, je bent dus opgewonden als ik in mijn broek plas. Laat eens voelen". Ze legde een hand op mijn stijve en begon voorzichtig te kneden. Het was heerlijk! Ik gaf toe en het duurde niet lang of ik kwam kreunend klaar. "Lekker hoor" zei ze. Oh ik vond het heerlijk, voelde tegelijk mijn overvolle blaas nu de opwinding wegebde. "Ach wat" dacht ik. Zonder schaamte liet ik het lopen, het sissende geluid en kletteren van urine vermengde zich in mijn broek. De stof absorbeerde snel, evenals de inlegger. "In mijn broek geplast" zei ik, alsof dat niet allang duidelijk was. De Imec short voelde erg nat aan en omdat de buitenlaag ademend was werd het na een tijdje kouder. "Ga jij je verschonen, dan dek ik de tafel" stelde Roos voor. "En doe maar een dikke luier aan, het diner zou wel eens een tijd kunnen duren en onder het eten van tafel gaan is niet netjes" riep ze me ondeugend na.
In de badkamer trok ik mijn broek uit. De short hield ik nog even aan terwijl ik mijn tanden poetste. Zo in een natte broek lopen hoorde er bij. Je er niet druk om maken. Vervolgens pakte ik uit de kast een voorgevormde inotex luier met een inlegger van hetzelfde merk en spreidde alles op het bed uit. De natte broek kletste tegen mijn ballen en billen, uit de pijpjes liepen wat druppeltjes. "Zo jij broekplasser, heb je het weer niet kunnen ophouden" dacht ik bij mezelf. "Je bent ook net een klein kind".
Weer in de badkamer stapte ik uit de short, de natte broekspijpen gleden langs mijn benen. Kleine straaltjes plas achterlatend. Zo'n natte broek uitdoen met het besef niet droog te hoeven blijven na een verschoning was waanzinnig ontspannend.
Nadat ik me had gewassen wreef ik babypoeder in mijn liezen. Die geur van onschuld maakte me zeker. Heerlijk verzorgd liep ik naar het bed, waar ik op de luier ging liggen, de voorkant tussen mijn benen doortrok en het klittenband aan beide zijden vastmaakte. De luier met inlegger zat heerlijk, een beetje dik, maar niet zo dat ik mijn benen niet meer kon sluiten. Hierover trok ik een wijde plastic broek, die alles goed afsloot. Daarover heen een grote badstoffen poffende onderbroek. Ik had een wijd vallende lange broek aangehad, waarin nu de luier zichtbaar was. Maar niet overdreven.
De tafel was onderwijl gedekt, het zag er romantisch uit. Ik liep naar Roos en legde een hand op de achterkant van haar rok. De luier eronder voelde verzadigd en uitgezakt. "Je mag er wel even onder voelen of ik nog droog ben" zei ze. Ik bloosde een beetje, liet toen mijn hand onder haar rok glijden. Ze droeg een slip, die de luier geheel bedekte. "Nou, als het bij ons vrouwen lekt is dat tussen onze benen, is mijn slip nog droog"? Met mijn vingers voelde ik aan de randen ervan. Nat, evenals de hele onderkant. "Je bent doorweekt, je moest je ook maar gaan verschonen" zei ik, "tenzij je tijdens het eten een overstroming wilt".
"Kun je mij helpen" vroeg ze in de kamerdeur. We liepen naar de slaapkamer, waar ze op een handdoek op bed ging liggen. Ik deed haar rok omhoog en zag weer die verleidelijke vrouwelijke vorm: een geluierde driehoek. De roze slip was nat, voorzichtig trok ik die uit. De luier zat prachtig tussen haar benen, ik legde mijn hand erop en drukte tegen haar kruis. De gelei erin maakte een waterig geluid, volledig verzadigd. Toen ik iets harder drukte kon ik door het plastic haar plas naar beneden zien lopen. Ze trok mij naar zich toe, maakte mijn broek los en greep door de luier mijn stijve. In hetzelfde ritme begonnen we te wrijven. Roos kwam als eerste, vlak daarna ik. Met stotende bewegingen spoot het in mijn luier. Ik zakte op haar lichaam, voelde haar borsten tegen mijn lijf. Ze gleed met haar hand in mijn plastic broek, pakt in de luier mijn penis en trok de luier iets naar beneden. Ik maakte de plakkers van de hare los, waarna ze mijn stijve in zich duwde.
Ze was heerlijk vochtig, ik gleed naar binnen. Haar benen sloot ze om mijn rug, met haar beide handen trok ze zich tegen mij aan. Langzaam beginnend maar steeds sneller bewegend neukte ze mij tot haar volgende orgasme. Voldaan bleven we op elkaar liggen, ik nog steeds in haar, minuten lang. Voorzichtig trok ik mij uit haar terug, ze streelde mijn stijve en trok de luier met plastic broek er weer overheen. Ik ging naast haar liggen, met onze handen in elkaar. Allebei nog in een roes. "Je bent geweldig, wat voel jij lekker" zei ze zacht. Ik trok haar tegen mij aan, we sloten onze ogen. "Ik krijg het koud, mijn luier is zo nat" fluisterde Roos, Ze had haar hand op mijn plastic broek gelegd, waardoor ik nog steeds een beetje opgewonden was.
"Ik zal je helpen" zei ik liefdevol terug. Op dat moment deed ik het in mijn broek, ik had het niet eens voelen komen. Roos voelde hoe de voorkant van mijn luier warm werd, eerst een beetje, toen met kracht. De straal werd aan de bovenkant van de plastic broek door haar hand tegengehouden en gutste langs de zijkanten van de luier naar mijn billen. Het voelde waanzinnig lekker, hoe de warmte zich over mijn buik naar beneden verspreidde. Er leek geen einde aan te komen, alles in de luier werd nat. Straaltjes liepen mijn kruis in, opgenomen door de inlegger, die zwaar aanvoelde en tegen mijn ballen duwde. Onder mijn billen ontstond een poeltje met plas, de dikke katoenen inlegger liep van voor naar achter en absorbeerde het snel. De luier voelde zwaar toen ik was uitgeplast, aan de binnenkant van de plastic broek waren druppeltjes zichtbaar.
Roos pakte de luier en plastic broek aan de bovenkant vast, trok ze iets omhoog en liet ze los. De stof plakte aan mijn huid, ik trilde van genot. De natte zware stof masseerde mijn stijve, gleed eraf en erop bij elke keer dat Roos het optrok en liet vallen. Na een paar keer kwam ik nogmaals in mijn luier kaar.
