Zeilvakantie

[rexmundi]

Dit is het verhaal van Sanne, het verhaal is in de ik-vorm geschreven, maar is volledig fictief los van dat sommige gebeurtenissen gebaseerd zijn op eigen ervaringen.

Het plan was om, nu ik zeventien ben om nog één keer mee te gaan met mijn ouders en zusje en aansluitend ook nog een week of wat met mijn vriendinnen op vakantie te gaan. Nu in de corona-tijd vonden mijn ouders het te veel gedoe om naar het buitenland te gaan en sinds we vorig jaar ook al in Nederland zijn gebleven, zijn we druk op zoek geweest naar hoe je in Nederland "anders" vakantie kunt vieren. Uiteindelijk kwamen we uit op een zeilvakantie en papa had nog een boot kunnen reserveren waarmee we twee weken mee op pad konden.

1. Zaterdag
De dag dat we vertrekken voor onze zeilvakantie was eindelijk aangebroken, er ging al een hele week aan voorbereidingen aan vooraf. Mijn jongere zusje Linda en ik hadden ieder een grote duffelbag gekregen, met de opdracht dat alles wat we mee wilden nemen in deze tas moest passen. De ruimte op de boot was beperkt dus konden we niet de volledige garderobe meenemen. Papa was na 17 jaar mij en 14 jaar mijn zusje inmiddels wel gewend aan het hebben van dochters en de hoeveelheden kleding die daar bij kwam kijken. De restrictie was niet makkelijk, welke kleding wel en welke niet. Het feit dat we in Nederland bleven maakte het ook niet makkelijk, er moest kleding mee voor alle soorten weer van zonnig zomerweer tot koude regendagen. Ik was begonnen met ondergoed, alleen mijn hipsters maar mee, papa was er nog niet zo'n groot fan van dat ik strings draag. Bh's, topjes en t-shirts mee en nog een paar truitjes. Lange jeans voor koude dagen en korte jeans voor warmere en omdat ze toch geen ruimte innemen een paar badstoffen shorts. De laatste ruimte vul ik op met mijn favoriete huispak, een lichtroze set van joggingbroek en sweater.
Alle tassen stonden bij de voordeur klaar voor papa om ze in de auto te laden, terwijl mama nog de laatste tassen met boodschappen klaarmaakte en de koelkast leegde. Nog even voor de laatste keer naar de wc, want we moesten nog wel een eindje rijden, de boot die papa gehuurd had lag in Lemmer en dat was best ver vanuit Vleuten.
Na heel wat gestress en gedoe hadden we dan eindelijk alles en iedereen in de auto en vertrokken we richting het hoge noorden.
Anderhalf uur later waren we aangekomen in Lemmer en stonden te wachten bij het kantoortje op iemand die ons de boot zou aanwijzen en uitleg zou geven. Gelukkig had papa al heel veel ervaring met varen en zeilen, mama ook, anders zou het wel heel lang duren dacht ik.
Na een kwartiertje werden we naar "onze" boot begeleid, het is een zeilboot van bijna tien meter van het merk Bavaria. De meneer van het verhuurbedrijf leidde ons rond in de boot, in de kajuit zaten naast de ingang aan elke kant een deur. Rechts en zo leerde ik dat dat op een boot ineens stuurboord is zat een deur naar een slaapkamer en links de deur naar de badkamer. Aan de rechterkant zat verder een keukentje en daarna links en rechts banken met een tafel in het midden. Achter de tafel zat nog een deur naar een tweede slaapkamer. Dat moest dan maar de slaapkamer zijn voor mij en mijn zusje, papa en mama sliepen dus in de kamer bij de ingang.
In de badkamer was ook een wc, de meneer vertelde dat als we de wc doorspoelde de inhoud van de wc naar een aparte opslag tank ging en dat die 45 liter kon hebben. De meneer waarschuwde ons dat we in principe in elke haven de tank moesten kunnen legen, maar dat dat in de praktijk lang niet altijd lukt en dat het dus beter was de wc zo min mogelijk te gebruiken en als we in een haven waren zoveel mogelijk de wc's van de haven moesten gebruiken.
Na de uitleg over alle technische zaken, ging de meneer weer van boord en liet ons achter om vakantie te vieren.
We haalden onze spullen en begonnen de boot in te richten. De eerste nacht zouden we gewoon op deze plek in Lemmer blijven liggen, wat ik wel fijn vond, want de boot lag vlak bij de douches en de wc's.
Omdat mama na al het werk om alle spullen op de boot een plek te geven geen zin meer had om ook nog te koken, gingen we uit eten in het stadje.
Na het eten waren we betrekkelijk laat weer terug op de boot en werd het tijd om naar bed te gaan, zeker voor mijn Linda, mijn zusje van 14. Ik ben zelf al 17 en mag, zeker in de vakantie, zelf uitmaken wanneer ik naar bed ga, maar omdat we toch samen in één bed slapen ging ik ook maar.
Samen liepen we naar het toilet/douchegebouw om daar tanden te poetsen.
Terug op de boot ging eerst Linda naar de slaapkamer om haar pyjama aan te doen. Ik gunde haar even haar privacy zodat ze zich zonder schaamte kon omkleden voor de nacht. Linda heeft 's nachts nog een luierbroekje aan tegen het bedplassen en schaamt zich daar nogal voor. We doen daar in ons gezin helemaal niet moeilijk over en voor mij hoeft ze zich ook niet te schamen, want ik had hetzelfde toen ik zo oud was. Het is pas sinds anderhalf jaar dat ik zonder naar bed kan. We zijn in onze familie "gezegend" met wat we noemen "een kleine blaas".
Even later gaat de deur naar de slaapkamer open, wat voor mij het teken is dat ik mag binnenkomen. Ook ik kleed mij om en ga naar bed. Na een tijdje keten met z´n tweeën en een ontelbaar aantal waarschuwingen van onze ouders dat we nu toch echt moeten gaan slapen, geven we daar gehoor aan.

 

[luierdromer]

Mooi Intro ben zelf al meerdere malen mee geweest op een volledig aangepaste tweemastklipper.
Is speciaal voor mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking, erg gaaf om te doen en, te zien hoe je je grenzen verlegd maar, ook hoe medemensen opkijken wat wij als deelnemers allemaal wel in plaats van niet kunnen maar, dit terzijde, ben benieuwd naar het vervolg

 

[Mendiaper]

Leuk verhaal

 

[Bdsmdady]

Heel leuk verhaal maar vervang de luier broekjes met echte luiers

 

[rexmundi]

Heel leuk verhaal maar vervang de luier broekjes met echte luiers

Geduld, geduld. Dit is dag 1 en deel 1 van 18 (tot op heden geschreven dan).

 

[rexmundi]

2. Zondag
De volgende morgen gaan we dan ons, na het ontbijt klaar maken voor vertrek. Omdat het weer echt mooi was en er de wind niet erg hard was, had papa bedacht dat we wel het IJsselmeer op konden en naar Stavoren konden varen. Het varen begon gelijk spannend, we moesten eerst de sluis door voordat we op het IJsselmeer zijn. Toen we eindelijk de sluis in konden varen en ik, Linda en mijn moeder op de boot met de touwen in de weer terwijl papa de boot de sluis in stuurt. Op dat moment besluit mijn lijf dat ik moet plassen en zoals gewoonlijk kan ik het wel even negeren en gaat het wel weg, maar toen de sluisdeuren dichtgingen, kwam de aandrang weer terug. Wiebelend en knijpend probeer ik mijn plas op te houden, want nu naar de wc gaan kan echt niet.
Zodra we de sluis uit zijn, ren ik van het dek af en duik de kajuit in om de wc op te zoeken. Als ik weer de kajuit uit kom heeft de rest al de zeilen gehesen en we zijn nu echt op zeilvakantie. De tocht over het IJsselmeer duurde me eigenlijk best wel lang, mijn zusje en ik verveelde ons eigenlijk wel een beetje. Het is al bijna tijd voor het avondeten als we eindelijk in Stavoren aankomen en tegen de tijd dat we ook daadwerkelijk aan de kant liggen in de haven had ik behoorlijk honger. We hadden de hele dag op het water gezeten en hadden natuurlijk de wc op de boot gebruikt en nu we in de haven lagen zou ik uit gewoonte weer naar beneden naar de wc. Mijn vader was vrij duidelijk dat nu we in de haven zijn, het haventoilet moeten gebruiken, omdat het nu al hard gaat met de opvangtank en we nog maar 1 dag op weg waren.
Ook mijn argument dat ik nu echt heel nodig moest, was geen reden voor uitzondering en met zeer hoge nood moest ik de hele stijger af en de haven door om bij de toiletten te komen. Met kramp in mijn buik kwam ik bij de wc's en net met de deurkruk in de hand voel ik mijn blaas de wedstrijd opgeven.
Op de weg terug naar de boot voel ik de koud geworden natte plek in mijn slipje tegen mijn kruis aan en vervloek alles en iedereen.
Ik houd het hele incident voor me en we gingen uit eten om de eerste zeildag die volgens papa goed verlopen was te vieren.
Ik vond het al een eind lopen naar het sanitair gebouw, maar kennelijk was het dorpje nog zeker een keer zover lopen. Hoe zo'n klein stadje, want dat was het kennelijk, zo verschrikkelijk ver uit elkaar kan liggen. Papa vond het nog leuk om even bij de oude binnenhaven te kijken en liet ons het "vrouwtje van Stavoren" zien, met het hele verhaal erom heen. Inmiddels hadden mijn zusje en ik al behoorlijk honger en kon ik wel weer een toilet gebruiken. Dat is nou eenmaal een dingetje van me, als ik te lang wacht met naar de wc gaan, dan heb ik daar de komende uren nog lol van, dat ik om de haverklap nog een keer moet.
Gelukkig was het Linda die als eerste begon te zeuren en was papa snel te overtuigen dat we nu toch echt een restaurant moesten gaan zoeken. Uiteindelijk kwamen we uit op een pizzeria, een stukje terug naar de haven.
Na een paar uurtjes in het restaurant te hebben gezeten, zijn we voldaan weer terug naar de boot aan het lopen. Eenmaal terug op de haven loopt het al tegen tienen en mogen mijn zusje en ik ons alvast klaar gaan maken om naar bed te gaan. Het wordt toch ook al donker, dus kunnen we net zo goed naar bed gaan. Samen lopen Linda en ik met onze toilettassen naar het sanitairgebouw om daar ons tanden te poetsen en op aandringen van papa en mama nog maar een keer naar de wc te gaan.
Niet heel veel later zijn we terug op de boot en begint het ritueel dat Linda zich eerst omkleed in de slaapkamer en dat daarna ik ga.
Na een tijdje keten en nog wat op de telefoon pielen, was ik in slaap gevallen.
Halverwege de nacht was ik wakker geworden omdat ik moest plassen, alleen nu was mijn blaas alvast begonnen nog voordat ik uit mijn slaapzak kon komen.
In paniek schoot ik uit mijn slaapzak en met mijn hand op mijn kruis om het plassen te laten stoppen en uit een poging om de plas niet op de vloer te laten komen, ging naar het wc-tje op de boot. Het was me zowaar wat gelukt om het plassen op te houden tot ik op de wc zat, uitplassend zat ik te staren naar mijn doorweekte slipje en vroeg mij af hoe dit nou weer kon. Terug naar de slaapkamer, trok ik eerst maar eens een droge slip aan en vervolgens probeerde ik in het donker, om mijn zusje maar niet wakker te maken, af te tasten of het matras ook nat was. Gelukkig was het allemaal in de slaapzak gebleven, maar daar zat wel een flinke natte plek in. Ik ging terug in bed en had bedacht dat ik mijn slaapzak maar als deken zou gebruiken voor de rest van de nacht.
3. Maandag
De volgende morgen wordt ik wakker en zie dat Linda nog ligt te slapen, waar ik blij om was want dat scheelde weer de lastige vraag waarom ik in vredesnaam onder mijn slaapzak lag in plaats van erin.
Snel ga ik de slaapkamer uit en merk dat ook papa en mama nog lagen te slapen. Ik voelde me vies en wilde douchen, snel trok ik wat kleren aan en snelde met handdoek en toilettas naar het sanitairgebouw.
Onder de douche bedacht ik me dat ik er waarschijnlijk wel mee weg zou komen, mijn slaapzak zou vandaag wel weer opdrogen en dan was er niets aan de hand. Dat ik na het douchen terug kwam waren papa, mama en Linda inmiddels ook wakker en keken licht verbaasd toen ze mij gedouched, aangekleed en wel terug zagen komen. Het was niet een erg onverwachtse vraag waarom ik al in de kleren was, ik was 's morgens nooit zo snel, waarop ik antwoordde dat ik toch naar de wc moest en dat ik dan gelijk maar zou douchen om nog zo'n wandeling te besparen.
Na het ontbijt ging ook de rest van het gezin douchen en aankleden en we zouden ons klaarmaken om weer te vertrekken. De wind was wat harder gaan waaien en papa wilde daarom verder Friesland in gaan, richting Sneek.
Mama ging nog een keer door de boot heen om te kijken of alles goed op zijn plek lag om een chaos te voorkomen als de boot een keer schuin zou gaan en ik keek net naar binnen toen ik zag dat mama uit onze slaapkamer kwam. Mama kwam naar het dek toe waar wij allemaal zaten en merkte op dat het nogal stonk in onze slaapkamer en vroeg aan mijn zusje of haar "broekje" misschien gelekt had. Linda kreeg een rood hoofd, dat kreeg ze altijd als we het daar over hadden, maar reageerde vrij snel dat ze al twee nachten droog was gebleven. Heel even was alle aandacht op Linda gericht, maar al snel voelde ik alle aandacht op mij gericht. Mama keek mij vragend aan en nog voor ze de vraag kon stellen had mijn boeirode hoofd al antwoord gegeven.
Mama's blik veranderde snel in medelijden, ze was niet boos maar vroeg wel waarom ik niet had verteld dat ik een ongelukje had gehad en ik kon alleen maar schouderophalend antwoorden.
Het nieuws was reden om de plannen om te gooien, mama vond dat mijn slaapzak uitgewassen diende te worden en dat we daarom maar nog een dagje in Stavoren zouden blijven. Papa stelde voor om dan maar naar de haven aan de andere kant van de sluis te gaan liggen, daar was nog een haven en die had meer faciliteiten.
Het tochtje van die dag bleef beperkt tot een klein uurtje varen, inclusief door de sluis heen gaan en nog voor het middageten lagen we alweer in de haven. Mama ging met mijn slaapzak van boord naar de wasruimte en kwam even later met lege handen terug.
Na de het middageten ging mama weer naar de wasruimte om de slaapzak op te halen en deze werd op de kajuit gelegd om te drogen in de zon. Mama vroeg of we even in de kajuit konden praten en gaf papa een betekenisvolle blik, waarop papa aan Linda voorstelde om even over de haven te gaan lopen.
Ik zat nerveus te wachten waar mama het over wilde hebben, ik had wel een idee over het onderwerp, maar waarom daarover gesproken moest worden kon ik niet bedenken. Mama begon te vertellen dat ze niet boos was en dat we daar thuis ook nooit zo moeilijk over deden als ik een keer een ongelukje had 's nachts. Dat gebeurde nog eens in de zoveel tijd, maar was sinds ik nu anderhalf jaar geen drynites meer droeg al een hele tijd niet meer gebeurd.
Ik hoorde aan mama dat ze nog niet helemaal klaar was met het gesprek en gespannen keek ik haar aan op wat komen zou. Uiteindelijk kwam het hoge woord eruit en vroeg mama mij of ik het niet beter vond om nu tijdelijk tijdens de vakantie op de boot weer de plasbroekje kon gaan dragen. In eerste instantie was ik te verbaasd om te reageren, maar snel reageerde ik dat ik daar nu echt te oud voor was en dat het na één ongelukje te overdreven vond om weer die stomme drynites aan te moeten. Mama begreep me en zei me dat als het thuis was gebeurd het inderdaad niet zo'n groot probleem was, maar dat het op de boot toch wel echt vervelend was. Het was aan de ene kant niet de bedoeling om nog vaker een dag in de haven te liggen om de boel te wassen en het was ook te gevaarlijk dat het misschien in de matrassen van de huurboot zou komen en dat ze daarom dit voorstelde. Mama beloofde plechtig dat het alleen voor deze vakantie was en dat als we thuis waren het weer normaal zou worden.
Uiteindelijk gaf ik me gewonnen en was daarmee het gesprek klaar, net voordat Linda en papa weer terug kwamen op de boot. Linda, die geen besef had gehad over het gesprek van zojuist, kwam enthousiast de kajuit in en vertelde me dat er een zwembad in de haven was en of ik snel mee ging om te zwemmen.
Linda en ik waren dol op zwemmen en dus waren de handdoeken en bikini's snel gevonden en waren we op weg naar het zwembad. Het zal tegen zessen zijn geweest dat we het zwembad uit werden gezet omdat het nu toch echt ging sluiten en we gingen terug naar de boot. Mama was daar al bezig met het avondeten, spaghetti werd er gekookt. Op het moment dat we onze toetje op hadden, vertelde mama uit het niets tegen mijn zusje dat ik voor de rest van deze vakantie ook 's nachts weer een plasbroekje zou dragen en het verzoek om de drynites met haar zus te delen. Verbaasd keek Linda mij aan en ik kon alleen maar zwijgen en rood worden.
Ik wou die avond zo lang mogelijk laten duren en het moment van naar bed gaan zo lang mogelijk uitstellen. Dat Linda voorstelde om maar te gaan tandenpoetsen in het gebouw, stelde ik voor dat ze maar moest gaan en dat ik nog even bleef. Papa en mama keken mij aan en zeiden dat dat ook niet gezellig was en dwongen mij zo'n beetje om mee te gaan.
Later terug op de boot was Linda weer eerst naar de slaapkamer en een minuut of vijf later ging de deur weer open als uitnodiging dat ik naar binnen mocht. Mijn zusje had al een drynite voor me klaargelegd en ik begon mij uit te kleden. De drynite probeerde ik aan te trekken, maar halverwege mijn heupen begon dat ding al te klemmen en met veel moeite en getrek kreeg ik dat ding over mijn billen. Aan de ene kant was er dat bekende gevoel van de dikke prop tussen mijn benen, maar het klemmende gevoel op mijn heupen was nieuw, kennelijk was ik er toch een beetje uitgegroeid.
Voorzichtig, omdat ik het idee had dat als ik maar één rare beweging zou maken, het broekje zou scheuren stapte ik in mijn inmiddels droog geworden slaapzak.
In tegenstelling tot de avonden ervoor werd er niet gekeet en probeerde ik de slaap te pakken te krijgen. Dat laatste bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan, ten eerste was er dat striemende broekje wat echt vervelend was, maar zeker ook alle gedachten die door mij heen gingen. Vanmiddag voelde ik mij nog zo volwassen en aantrekkelijk in mijn bikini in het zwembad en nu weer een klein meisje in, ongeacht hoe het werd genoemd binnen ons gezin, een luier om. Ik weet niet meer hoe lang het geduurd heeft, maar uiteindelijk was ik dan toch in slaap gevallen. Dat ik de volgende morgen wakker werd, was het allang licht, de zon scheen door het kleine raampje in de slaapkamer en Linda was al uit bed.

 

[Bdsmdady]

Ik vind het en heel amusant verhaal

 

[Little Endy]

Leuk verhaal, ik lees graag meer!

 

[luiers zijn lekker]

Leuk verhaal

 

[Luier 86]

mooi verhaal, note miss meer enter tussen hoofdstukken op een pagina

 

[NJ.abdl]

leuk verhaal!

 

[rexmundi]

Leuk om te lezen dat het verhaal, tot nu toe dan, goed wordt ontvangen. Ik heb mijn best gedaan om het zo natuurgetrouw en niet te overdreven te schrijven. Tijdens het posten hier, doe ik nog een laatste edit en heb ik hier en daar nog wat enters ertussen gegooid om het was leesbaarder te maken.

4. Dinsdag
Het was een vreemd gevoel, ik kon mij niet herinneren dat ik vannacht wakker was geworden om naar de wc te gaan en voordat ik mijn volgende gedachte kon vormen, voelde ik het striemende ondergoed en werd ik wreed aan herinnerd wat ik aan had.
Langzaam ging mijn hand in de slaapzak naar mijn kruis en mijn grote vrees werd waarheid, ik had vannacht weer in bed geplast en nu dus in een drynites. Het was alsof mijn lichaam wist dat ik het aan had en dat ik dus niet wakker hoefde te worden. Terwijl ik nog druk bezig ben hoor ik door de deur heen mama roepen of ik nu eindelijk een keer wakker wordt en uit bed kom. Ik wist me even geen raad hoe nu verder, ik had alleen het broekje en een topje aan.
De regels voor de broekjes waren duidelijk voor in de ochtend, was je droog gebleven dan mocht je hem gelijk uit doen, was je nat dan moest je eerst douchen. Ik stond in de slaapkamer voor mijn tas om te kijken of ik iets had om over het broekje aan te trekken, alleen in dat broekje met die stomme tekening van een bloem en zo´n kinderachtig getekend strikje voorop, daar ging ik toch echt niet mee de slaapkamer uit.
Net toen ik mijn joggingbroek te pakken had, ging de slaapkamerdeur open en stond mama in de opening. Daar stond ik dan in mijn nacht-outfit met een duidelijk opgezwollen drynite. Mama zag het ook en probeerde me troosten en zei dat het niet gaf en dat het goed was dat we de beslissing hadden genomen om bescherming voor de nacht te dragen. Ze zei me dat ik maar gewoon moest komen omdat het ontbijt al klaar stond.
Snel trok ik mijn joggingbroek aan en kwam aan tafel.
Zonder wat te zeggen aten we ons ontbijt op. Na het ontbijt bleven zowel ik als Linda aan tafel, ik wist niet zo goed hoe nu verder. Thuis waren de regels helder, eerst naar de badkamer en dan pas de drynites uit als ze nat waren om gelijk te gaan douchen, maar nu hoefde ik toch niet zo naar het sanitairgebouw te lopen, hoopte ik. Nu bleek dat mijn zusje dezelfde problemen had en vroeg mama wat te doen, of ze hier haar broekje uit mocht doen om naar de douche te kunnen lopen.
Mama dacht er even over na en keek ook naar papa en het was papa die zei dat het eigenlijk gewoon net als thuis moet zijn en eerst naar de douche en dan het broekje uit, anders zouden de kleren naar plas gaan stinken. Helaas voor ons was mama het uiteindelijk, ook na ons luid protest, het met papa eens.
Met grote tegenzin pakte ik mijn kleding, handdoek en toilettas om samen met mijn zusje richting het sanitairgebouw te lopen. Ook Linda had niet een heel strakke pyjamabroek, maar toch kon ik duidelijk de contouren van de opgezwollen drynite zien en besefte dat het bij hetzelfde zou zijn.
Gelukkig lagen we aan de stijger die het dichtst bij het sanitairgebouw was en konden we snel onder de douche.
Eenmaal aangekleed en zo subtiel mogelijk het broekje weggegooid te hebben in de prullenbak van de centrale ruimte van de douches, ging ik terug naar de boot. Niet veel later kwam Linda ook naar de boot en maakten we plannen om door te varen. Eenmaal onderweg over het kanaal, dieper Friesland in. Vlak na de haven was er nog een brug en daarna konden we de zeilen hijsen en kon de motor uit.
We zeilden een tijdje en kwamen uit op het Heegermeer. Mama begon ineens weer over de broekjes en zei me dat ze zag dat de drynites misschien wel een beetje te klein waren en vroeg me of het wel ging. Ik zei dat ze inderdaad wel heel strak zaten en een beetje pijn deden, waarop mama zei dat ze ging kijken of er iets aan gedaan kon worden.
Mama zat een tijdje op haar telefoon te "googelen". Een uurtje later zei ze tegen papa dat we maar door moesten varen naar Sneek en daar in de binnenstad even moesten aanleggen voor boodschappen en vroeg vervolgens hoe laat we daar dan zouden zijn. Papa keek op de waterkaart op zijn telefoon en rekende uit dat ze tegen een uur of twee wel in de stad moesten zijn.
Vervolgens begin mama te bellen. Het was de apotheek waar mijn moeder naar toe belde en hoorde haar uitleggen waarvoor ze belde, dat ze een dochter had die weer was gaan bedplassen en dat die inmiddels uit de drynites gegroeid was en dat we op vakantie waren. Vervolgens hoorde ik haar vragen of ze iets anders op voorraad hadden en of we rond een uur of drie langs konden komen. Kennelijk was het antwoord bevestigend, want ik hoorde mama door de telefoon "tot straks dan" zeggen.
We voeren het Heegermeer over en na het dorp Heeg, voeren we richting Ijlst om zo het naar het centrum van Sneek te gaan. Op het kanaal konden we niet zeilen en dus ging de motor weer aan, we moesten ook weer een paar bruggen onder door en zo kwamen we uit bij de waterpoort van Sneek.
We legden vlak bij de waterpoort aan de kade aan en ik moest met mama mee naar de apotheek. Het was niet heel ver, maar het voelde als een eeuwigheid. De wandeling gebeurde in absolute stilte en we kwamen bij de apotheek aan, bij de balie nam mijn moeder het woord en vertelde de vrouw achter de balie wie ze was en dat ze gebeld had om langs te komen.
Gelukkig voor mij wist de mevrouw van het telefoongesprek af en leidde ons naar een aparte spreekkamer. De mevrouw stelde zich voor als de apothekersassistente en herhaalde wat mama had verteld over de telefoon. Ze was erg vriendelijk en ik had niet echt het idee dat ze er raar van op keek om een zeventienjarig meisje in de spreekkamer te krijgen die nog in bed plaste.
Ik was echt nog steeds niet op mijn gemak en was er van overtuigd dat dat ook niet ging gebeuren en wenste dat het allemaal snel voorbij zou zijn.
De assistente zei dat er een aantal opties waren die ze nu zouden kunnen leveren en terwijl ze dat zei, liep ze naar een soort kast met allerlei laden en begon een aantal open te trekken. Daar kwamen een aantal witte pakketjes uit en legde deze op de tafel. Ze begon te vertellen dat normaal gesproken ze een aantal producten op proef mee naar huis gaf om te proberen en dat ze daarna de hoeveelheden bestelden die nodig waren, maar vervolgde dat ze begreep dat we op doorreis waren en dat dus niet echt een optie was.
De meest eenvoudige oplossing was volgens de assistente de gewone luier en pakte deze van tafel. Ik schoot gelijk in de stress, dit was gewoon een echte pamper maar dan in een grote maat. In mijn hoofd zag ik mij al op bed liggen als een baby en door mama de luier omgedaan krijgen als een baby.
De assistente zag de reactie en legde de luier snel weg. De volgende optie was een inlegger die in ondergoed kon, een soort maandverband maar dan tig keer groter. Ik zei dat dat nooit zou passen in mijn slipjes. De laatste en gelijk lastige waren de broekjes, eigenlijk een soort drynites maar dan wit en een beetje groter. De assistente gaf aan dat ze op dit moment alleen in wat waarschijnlijk mijn maat was een broekje van Attends en een broekje van Tena had, twee verschillende merken met verschillende pasvorm. Als ik dit dan wilde, moest ik het maar even passen.
ik moest dan mijn broek uit doen, mijn ondergoed en bovenkleding kon ik aanhouden. Verlegen deed ik mijn schoenen en broek uit en kreeg de Tena broek die ik aan moest trekken. Toen ik deze aan had, vond mama dat het wel wat ruim zat en dacht dat deze misschien wel zou gaan lekken. Ik moest daarom de Attends maar proberen, deze was echt een stuk dikker maar zat wel strakker. Mama keek en voelde aan het broekje en vond het goed.
Gelukkig mocht ik daarna snel weer mijn gewone kleren aan, mama had 2 pakken Attends gekocht en nu moesten we terug naar de boot. We kregen wel 2 plastic draagtassen mee, maar tot ik kon door het witte plastic heen kijken en zag wat erin zat. De weg terug was door het doorschijnende plastic misschien wel erger dan de heenweg, maar ik was ook wel een beetje opgelucht dat de mevrouw van de apotheek zo vriendelijk was en verbaasd dat ze deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Terug op de boot wilde papa snel doorvaren, het was inmiddels al vier uur en papa had eigenlijk al wel in een haven willen liggen. We voeren eerst nog een paar bruggen door en kwamen uit op de Houkesloot, dit kanaal komt uit op het Snekermeer. Langs de Houkesloot lag het al drie rijen dik aan boten die al een plek hadden gevonden en dus voeren we door. Uiteindelijk kwamen we uit op het Snekermeer en schuin tegenover lag het starteiland. Papa stuurde de boot om het eiland heen en vond de ingang van de haven. Er was geen havenmeester die ons een plekje kon aanwijzen, dus moesten we zelf gaan zoeken. We voeren het hele eiland af en inmiddels moest ik ook wel weer nodig naar de wc en vroeg aan papa of dat kon. Papa vond het eigenlijk geen goed idee en vroeg of ik het kon ophouden tot we een plek hadden. Eigenlijk wilde ik "nee" zeggen, maar probeerde mezelf groot te houden en gaf toe.
Na een tijdje hadden we toch uiteindelijk een plek aan het eind van de haven gevonden, we legden de boot aan en ik ging naar de wc. De bekende buikkrampen waren terug en ik probeerde zo goed als het kon uit te plassen. Dat was dag drie van de vakantie, we aten snel een frietje wat we ophaalden bij het restaurantje op het eiland.
De haven lag er vol met bootjes, veel gezinnen zoals wij, maar ook heel veel vriendengroepen van mijn leeftijd en wat ouder. Vele groepjes zaten nog rondom een een na-smeulende bbq toen Linda en ik ons tanden gingen poetsen bij het havengebouw, waar ook de douches en toiletten waren. Het viel niet mee hoelang we moesten lopen om bij het havengebouw te zijn. Snel tandenpoetsen, nog maar weer eens naar de wc en dan terug naar de boot.
Op de terugweg werd ik nog nagefloten door wat jongens die zo te zien al wat bier ophadden, ik keek niet om, maar kon een glimlach toch niet echt onderdrukken. Het blije gevoel aantrekkelijk te zijn, was echter snel weer weg toen ik aan boord kwam en het tijd werd om mijn nachtelijk ondergoed aan te trekken. Ik kreeg van mama een pak Attends mee onze slaapkamer in en daar trok ik maar snel zo'n broekje aan. Toegegeven, ze zaten een stuk beter dan de drynites, maar waren ook een stuk dikker.
Ook Linda, die nog probeerde de verbazing in haar gezicht te verbergen, kon niet anders dan toegeven dat het spierwitte broekje echt wel dik was en toch veel meer op een echte luier leek.

 

[rexmundi]

5. Woensdag
De volgende morgen werd ik wakker en tot mijn grote opluchting voelde ik mij droog. Linda lag nog naast me te slapen, dus het kon ook nog niet zo heel laat zijn. Ik stond op en het viel me op dat het ding wat ik aan had zo dik was, maar dat was vast de gewenning. Het was pas dat ik het broekje op mijn knieën had dat de binnenkant geel verkleurd was en dat kon maar één ding betekenen.
Met de tranen in mijn ogen hees ik het broekje weer op, zocht mijn joggingbroek uit de stapel kleren en hees deze zo goed en zo kwaad als dat ging aan.
Na het ontbijt moesten Linda en ik maar eens gaan douchen volgens papa. Toen ik de boot uit stapte had ik gelijk spijt dat ik niet gelijk na het opstaan was gaan douchen, ik zag namelijk uit allerlei bootjes en tentjes leeftijdsgenoten wakker worden en heel veel mensen met handdoeken en toilettassen over het eiland naar het havengebouw lopen.
Heel bewust van mijn onderkleding liep ik schuchter over het eiland, voor mijn gevoel moest het vanaf een kilometer afstand zichtbaar zijn. Linda had aangeboden om achter mij aan te lopen om iets van bescherming te bieden, heel lief van haar maar ik voelde me nu het kleine zusje omdat zij wel droog was gebleven. Bij het havengebouw was het één grote chaos en moesten we een tijd wachten tot er eindelijk een douchecabine vrij was. Ik stond wat tegen de muur om de mensen om mij heen maar geen uitzicht op mijn achterwerk te geven.
Toen er eindelijk een douche vrij kwam, liep ik er snel naar toe. Ik weet niet of ik het me verbeelde, maar had het idee dat ik gegniffel achter me hoorde en had ook niet het lef achterom te kijken. Snel deed ik het deurtje van de douche achter me dicht.
Ik ging mij douchen en wilde eigenlijk niet meer het hokje uit, maar op een gegeven moment hield de douche er toch echt mee op en moest ik me wel aankleden en het hokje uit. Ik wikkelde het gebruikte broekje in mijn handdoek en liep naar buiten. Linda was nergens te bekennen en ik wilde hier wel snel weg en ging dus maar vast naar de boot.
Hopelijk herkende niemand me van voor het douchen, ik probeerde me groot te houden dat ik nu andere kleren aan had en dat niemand mijn gezicht had gezien.
Als Linda ook terug op de boot is hadden we besproken wat de plannen voor de dag waren. We zouden eerst een rondje over het Snekermeer doen en misschien even voor anker om te zwemmen.
Papa had voorgesteld om 's middags dan door te varen naar Langweer.
En zo zou het gebeuren, we gooiden los en voeren de haven uit, nog even keek ik terug om te zien of iemand me zou nawijzen, maar kennelijk was iedereen met iets anders bezig. Na een tijdje zeilen werden de zeilen weer gestreken en ging het anker over boord, we konden even het frisse water in om aan de hitte van de dag te ontsnappen.
Terwijl we met z'n vieren in het water lagen, werkte het koudere water inmiddels op mijn blaas en besloot het uiteindelijk maar gewoon te laten lopen. Even later was het tijd om te gaan middageten en vervolgens tijd om het anker op te halen en naar Langweer te varen. Via een kleiner slootje waar we niet konden zeilen, al was het maar omdat er ook weer wat bruggen waren waar we voor moesten wachten, motorde we richting Langweer. Uiteindelijk kwamen we op een meertje uit, de Langweerder wielen, en konden een klein stukje zeilen om aan het eind van het meer in Langweer uit te komen.
De haven was niet heel erg groot en we kregen ergens in het midden een ligplaats waar we de boot konden aanleggen.
Mama ging na het aanleggen boodschappen doen, na al het eten buiten de deur was het wel een keer tijd voor gewoon eten.
Linda gaat wat op haar telefoon zitten pielen en ik probeerde een boek te lezen op bed in het slaapkamertje van mij en Linda.
Ik zat in gedachte bij mijn nachtelijke problemen en kon niet bedenken waarom ik anderhalf jaar droog was gebleven en nu ineens drie nachten achter elkaar in bed plaste. Ik hoorde dat er een bootje voorbij kwam en niet veel later de golfjes die de boot maakte tegen onze boot aan klotsen.
Toen ineens bedacht ik me dat het klotsende water tegen de boot weleens de reden kon zijn. Het was immers ook zo dat als je een kraan laat lopen, ook ineens moest plassen. Het was niet echt fijn om te bedenken dat dit de reden zou zijn, het zou dan betekenen dat ik de rest van de vakantie het probleem zou houden, maar het was wel iets geruststellend dat het dan na de vakantie over zou zijn.
Na het eten gingen Linda en ik nog even een rondje over de haven en kwamen bij het einde bij een grasveld waar gevoetbald werd. We besloten er te gaan kijken en niet veel later werden we uitgenodigd om mee te doen. Voetbal is niet echt mijn ding, maar ik en ook Linda hadden er wel even zin in om niet alleen maar met papa en mama te zijn.
Na een tijdje hadden we genoeg van het voetbal en gingen we bij het groepje toeschouwers zitten en kijken hoe de jongens die allen op voetbal zaten nog even doorspeelden. Ik stond uiteindelijk op en zei dat ik even naar het toilet moest, een paar van de andere meiden zouden meelopen, die wilde ook wel even plassen.
Op zich leek het gezellig, maar het het leek erop dat de andere meiden niet zo nodig moesten als ik, want ik moest even wachten en het leek eeuwen te duren. Wanneer ze dan eindelijk in beweging kwamen, was bij mij de nood nogal hoog, maar het tempo waar de dames in liepen en de afstand die we nog moesten afleggen, de toiletten waren aan de andere kant van de haven, leek het nog wel even te duren.
De andere meiden keuvelden en giechelden alsof er niets aan de hand was, terwijl ik alleen maar bezig was op tijd de toiletten te halen. Met de toiletten in zicht, kreeg ik ineens een duw tegen mijn schouder met de vraag of het wel ging om dat ik zo stil was. Ik was zo geconcentreerd dat ik schrok van de duw en vraag en schoot uit mijn concentratie. Ik moet verschrikt hebben gekeken, want kreeg gelijk excuses van de duwer en de opmerking dat ze me niet wilde laten schrikken.
Schrikken was op dat moment niet mijn grootste probleem. Mijn blaas had op dat moment besloten zich te legen en ik stond daar vlak voor het toiletgebouw gewoon in mijn broek te piesen. Uit reflex stopte ik mijn handen in mijn kruis en hurkte om te proberen het plassen op te laten houden, maar het was te laat. Mijn jeans short was al nat en een grote donkere plek had zich zichtbaar gemaakt.
Ik rende door naar de toiletten en hoorde de andere meiden giechelen achter me. Op de wc probeerde ik met toiletpapier zo veel mogelijk mijn broek weer droog te maken, wat natuurlijk nooit ging lukken. Ik bleef een tijdje zitten in de hoop dat de anderen allang klaar zouden zijn en al terug zouden gaan naar het grasveld. Na een tijdje moest ik toch het hokje uit, het begon al te schemeren en moest toch een keer eruit.
De meiden hadden echter gewoon op mij staan wachten en begonnen gelijk te lachen toen ze mij zo met natte plek in mijn kruis het wc-hokje uit zagen komen. Ik bedekte de plek met mijn handen, maar het was te laat. Mijn nieuwe naam was broekplasser geworden.
Ik was het zat en wilde doorlopen naar de boot, maar de meiden liepen me achterna, luid lachend. Kennelijk was het van achteren ook goed zichtbaar, want het commentaar bleef komen. Toen ik eindelijk bij de steiger was waar onze boot lag, werd me nog nageroepen of het niet een beter idee was als ik een pampertje zou omdoen. Ik deed alsof ik het niet gehoord had, stapte de boot in en ging de kajuit in waar papa en mama zaten.
Mama zag de tranen in mijn ogen en vroeg wat er aan de hand was en ik vertelde wat er gebeurd was.
Ik voelde me zo'n klein kind met een nat gepiste broek en huilend bij mama. Mama troostte me en zei me dat ik eerst maar eens uit die natte broek moest. Ik kleedde me om, deed mijn joggingbroek aan en kwam weer aan tafel zitten. Mama vroeg me hoe het toch kon dat ik niet op tijd bij de wc's kon komen, natuurlijk wist ze wel dat ik als ik moest dat ik dan ook moest, maar dat ik het toch altijd wel even kon ophouden. Ik vertelde dat ik moest wachten op die andere meiden en dat het daarom te lang duurde.
Mama besloot dat het wel genoeg was voor vandaag en dat het het beste was om maar naar bed te gaan. Gezien alles wat er gebeurd was mocht ik wel even mijn tanden op de boot poetsen. Linda was inmiddels ook terug gekomen op de boot en had de verhalen op het grasveld gehoord van de meiden. Nu was ik het die als eerste naar de slaapkamer ging en Linda die wachtte totdat ik in bed lag.

 

[Bdsmdady]

Heel leuk verhaal maar doe dat die broekjes te veel gaan lekken en dat ze toch echte luiers moet gaan dragen

 

[luierdromer]

En weer twee mooie hoofdstukken, hoop dat het fantasie is en, niet echt gebeurt.
Wel benieuwd naar het vervolg,

 

[rexmundi]

Heel leuk verhaal maar doe dat die broekjes te veel gaan lekken en dat ze toch echte luiers moet gaan dragen

Ik begrijp wat je bedoeld, maar voor nu is het dit. De uitdaging is om aan jou verzoek te voldoen dat die luiers ergens vandaan moeten komen en er zijn als je op vakantie bent met een boot namelijk niet zo heel veel apotheken die op loopafstand te bereiken zijn. Ook online bestellen gaat niet, een bewegend verblijf heeft geen adres.
Alhoewel het een verzonnen verhaal is, ben ik persoonlijk voorstander van om het een soort van geloofwaardig te houden. Alle locaties zijn met google maps geverifieerd, de boot heeft de layout zoals bij de bootverhuurder in Lemmer beschikbaar is. Waar ik niet zeker van ben zijn de pasvormen van de incontinentiebroekjes maat S ten opzichte van de Drynites. Deze heb ik zelf nooit geprobeerd. Door te controleren via verschillende sites en webshops ben ik er wel achter gekomen dat het assortiment in de maat small een stuk minder is dan medium of large.
Verder hoop ik dat het verhaal je blijft boeien, ik ga geen beloftes doen over verdere ontwikkelingen, noch ontkennen dat deze er zullen komen .

 

[rexmundi]

6. Donderdag
Het had nog een tijd geduurd voordat ik in slaap kwam, er spookte van alles door mijn hoofd, van het waarom ik het niet kon ophouden tot en met kinderachtige beeld wat de rest van mij moest hebben dat ik daar in mijn broek had geplast.
Uiteraard had ik het vannacht weer niet droog gehouden en wachtte mij weer een lange wandeling naar de douches. Linda werd ook wakker en ik betrapte mezelf erop dat ik jaloers toekeek dat zij bij het opstaan haar droog gebleven drynite uit deed.
Ik stelde voor om maar meteen te gaan douchen in de hoop dat de meesten in de haven nog lagen te slapen.
Onderweg naar de douches leek het rustig op de haven, maar bij de douches zelf stonden toch al wat mensen te wachten totdat één van de bezette hokje vrij zou komen. Ongemakkelijk stond ik tegen de muur op mijn beurt te wachten op mijn beurt.
Langzaam kwamen de hokje vrij en waren er nog twee mensen die voor mij stonden te wachten en net op het moment dat mijn nerveusiteit wat zakte, zag ik twee van de meiden die mij gisteren uitlachte.
De meiden kwamen op mij en Linda af en begroette mij met hun gisteren verzonnen bijnaam. De volwassenen voor mij hadden kennelijk meegeluisterd en toen er een douchehokje vrij kwam, mocht ik voor en werd er even streng naar die andere meiden gekeken.
Achter mij hoorde ik geproest van een ingehouden lach en kon niet anders bedenken dan dat ze mijn luierkont hadden opgemerkt.
Ik bleef zolang als dat de douches aan bleven in het hokje om maar niet meer in aanraking te komen met dat stel en ging zo snel als ik kon terug naar de boot en hoopte maar dat we zo snel mogelijk weg konden uit Langweer.
Na het ontbijt kwam papa met het idee om door te varen naar Lemmer, daar konden we bij het verhuurbedrijf even de opslagtank van de wc legen en dan de volgende dag het IJsselmeer op om daar een aantal dagen te varen. Het kwam mij goed uit, hoe verder van Langweer hoe beter, Linda vond het ook goed en alleen mama was nog wat nerveus over het varen op het IJsselmeer.
Eenmaal onderweg richting Lemmer begon mama weer over het ongelukje van gisteren, waarbij ze vertelde dat ze zich wat zorgen maakten over dat ik zo vaak en zo snel naar de wc moest en dat ik nu al twee keer overdag een ongelukje had gehad.
Ik protesteerde nog dat het pas één keer fout was gegaan, maar toen vertelde mama dat ze mijn ondergoed in de was had gevonden. Ik kreeg een rood hoofd van de ontdekking van mijn moeder en wist even niet wat ik moest zeggen.
Papa deed, denk ik, net alsof hij het hele verhaal niet hoorde en was druk bezig met het besturen van de boot. Ook Linda ging maar even wat anders doen, die vond het kennelijk ook erg ongemakkelijk om het aan te horen.
Ik verdedigde mezelf door te zeggen dat ik er ook niets aan kon doen en dat het alleen een probleem was omdat ik steeds zo ver moest lopen naar de wc's toe. Ik wist dat mama niet boos op me was, maar ik had het gevoel alsof ik er iets aan moest doen, mama zei me dat ze wist dat ik er niet aan kon doen, maar dat het toch niet normaal was dat ik als zeventien jarige niet mijn plas op kon houden voor een tijdje.
Mama keek me aan alsof ze me iets ging vertellen waar ik niet blij van ging worden en opeens had ik een idee waar dit gesprek heen ging. Ik keek mijn moeder smekend aan en vroeg of ze me toch alsjeblieft niet ging vragen ook overdag een luierbroekje te dragen.
Mama keek me aan, zoals moeders dat nou eenmaal kunnen en zei me dat het misschien wel het beste was voor nu, maar dat als ik het echt niet wilde dat ze dat begreep. Ze zei dat het voor mij toch ook makkelijker moest zijn dan telkens naar de wc rennen en ongelukjes hebben en vond dat ik er maar even over na moest denken.
De tijd dat we naar Lemmer onderweg waren, zat het gesprek de hele tijd in mijn hoofd. Ik hoefde er maar kort over na te denken om te besluiten dat ik het echt niet wilde, ik ging in mijn hoofd al door mijn bagage heen en bij elk kledingstuk te bedenken hoe het eruit zou zien als ik zo'n luierbroek eronder aan zou hebben.
Mijn jeans zaten veel te strak, mijn rokjes te kort en ik kon toch ook onmogelijk de rest van de vakantie in een joggingbroek lopen. Die laatste had me de laatste dagen ook niet echt geholpen met verbergen.
Op een gegeven moment komt Linda boven met de mededeling dat de wc niet meer doorspoelt, papa antwoordde dat dan nu waarschijnlijk de opslagtank wel helemaal vol zou zitten, maar het was nog maar even varen tot we in de haven van Lemmer zouden zijn.
Uiteraard is het moment dat ik hoor dat de wc niet meer bruikbaar is, het sein voor mijn lichaam dat het tijd is om te plassen.
Dit kon ik er echt niet bij gebruiken, zeker niet na het gesprek met mama even eerder. Ik moest en zou het ophouden tot we bij de haven waren, er was geen andere optie.
Na een half uur waren we bijna bij de haven, maar mijn aandrang werd steeds heftiger, ik had geen andere keus dan mijn benen over elkaar te slaan en met mijn handen tussen mijn benen wat te wiebelen, wilde ik nog kans maken om het droog te houden.
Mama zag mij worstelen en verzekerde mij dat we er bijna waren en dat ik zodra de boot aan de kant lag maar gelijk naar de wc's toe moest. Op het moment dat de boot langs de kant lag, sprong ik van boord zonder te helpen met aanleggen en ging gelijk door naar de wc's.
Bijna was het me helemaal gelukt om droog te blijven, een natte plek in mijn ondergoed en een beetje nat in mijn korte jeans, die aan de buitenkant bijna niet zichtbaar was had ik het gehaald.
Opgelucht en met nog een beetje buikpijn liep ik terug naar de boot. Mama vroeg betekenisvol of het allemaal gelukt was en wetende wat ze bedoelde knikte ik maar met het schaamrood op mijn kaken.
Papa kreeg hulp van de verhuurder met het legen van de tank en niet lang daarna gingen we weer verder naar de haven aan de andere kant van de sluis, zodat we de volgende morgen gelijk konden gaan zeilen op het IJsselmeer.
We lagen daar in een haven op een industrieterrein, het centrum was niet ver lopen en schuin tegenover de uitgang van de haven was een groot restaurant.
Papa vond dat we vanavond wel even uit eten konden, dus hoefde mama geen boodschappen te doen. Ik besloot dat het tijd was om mezelf weer even helemaal mooi te maken, ik zocht een leuk topje uit en een rokje en ging met mijn gekozen outfit naar de douches.
Een half uur later, gedoucht omgekleed met schoon ondergoed bekeek ik mezelf in de spiegel en had weer een soort van zelfvertrouwen.
Nadat ook Linda zich had omgekleed, die hoefde niet te douchen volgens haar, liepen we met z'n vieren de haven af en naar door naar het restaurant.
Het was erg mooi weer en het zou een mooie avond worden en dus zaten we op het terras wat uitkeek over het strand van Lemmer. We hebben daar nog een hele tijd gezeten en het werd al donker dat papa vond dat het nu wel tijd werd op terug naar de boot te gaan. Ik had dit echt even nodig, zeker ook om weer even een sexy outfit aan te hebben na alles wat er eerder gebeurd was.
Ik was het beschamende gevoel eigenlijk even een beetje vergeten tot we terug op de boot kwamen en het onvermijdelijke moment kwam dat ik mijn normale ondergoed moest uitdoen om weer zo'n broekluier aan te doen.

 

[Bdsmdady]

Wel weer erg leuk hoor ben er aan verslaafd

 

[rexmundi]

7. Vrijdag
Het is inmiddels vrijdag en het plan was om naar Medemblik te varen. Ik kon eigenlijk niet wachten om Friesland te verlaten en was daarom snel richting de douches. Het zou erg mooi weer worden en het waaide eigenlijk maar heel zachtjes dus ik trok een t-shirt en badstof broekje aan, deze kon ik makkelijk omruilen voor een lange broek als het op het IJsselmeer toch frisser zou zijn.
We stonden op het punt van vertrekken, dat mama mij nog even apart nam en vroeg of ik nog nagedacht had over waar we het eerder over gehad hadden, geërgerd reageerde ik dat ik het echt niet wilde en mama liet het daar gelukkig bij.
We voeren uiteindelijk dan echt Lemmer uit en moesten eerst een heel stuk door een kanaal varen, het was wel heel breed maar alleen in het midden was het water diep genoeg om te varen. We hadden de wind in de rug, dus we konden wel gelijk de zeilen hijsen.
Anderhalf uur later waren we dan echt op het IJsselmeer en ik keek naar het meer en verbaasde me over hoe groot het was. Middageten deden we midden op het meer, mama was de kajuit in gegaan om broodjes te smeren en kwam enige tijd later boven met de klaargemaakte broodjes en wat drinken. Het was iets harder gaan waaien en er stonden inmiddels ook wat golven.
Mama was wat zeeziek geworden toen ze in de kajuit was, ze legde uit dat je zeeziek wordt als je in de boot zit en dus niet ziet dat je op en neer gaat terwijl je wel voelt dat je aan het schommelen bent.
We waren nu een paar uur onderweg en volgens papa bijna halverwege, Linda vond het moment om een gevoelig onderwerp aan te gaan en zei dat ze vanmorgen alweer droog was wakker geworden en zei dat het al dagen goed ging en vroeg of ze misschien zonder broekje zou mogen slapen. Mama zei dat ze trots op haar was en dat het inderdaad misschien wel tijd werd om te proberen zonder bescherming te slapen, maar dat het op de boot niet het handigste moment was. Net als ik moest ze maar voor de zekerheid drynites blijven dragen en dat we thuis wel weer zonder zouden proberen omdat een ongelukje thuis niet zo erg was.
Ik was ging nog maar weer eens naar de wc in de kajuit. Terwijl ik daar zat merkte ik dat de boot meer en meer begon te schommelen, de golven werden inderdaad hoger en ik voelde me een beetje misselijk worden. Even later was ik weer boven en door de buitenlucht voelde ik me snel weer beter.
Nog een uur later was Medemblik in zicht, papa kon de enorme windmolen voor de kust van Medemblik al een tijd zien en we konden nu ook het stadje zelf vanaf de boot zien en de masten van de haven waar we naar toe gingen.
De golven waren echter nog hoger geworden en de boot ging nu echt te keer. Papa verzekerde ons dat het helemaal niet erg of gevaarlijk was, maar omdat het hier ondieper was dan op het midden van het meer dat de golven daardoor niet echt prettig waren.
Opnieuw moest ik naar beneden om naar de wc te gaan, maar de boot ging zo tekeer dat ik bijna mijn evenwicht verloor. Mama zei dat ik voorzichtig moest zijn en me goed moest vasthouden. In het krappe wc-tje was het echt niet prettig meer en werd echt misselijk.
Tegen beter weten in, probeerde ik zo snel mogelijk weer van de wc af te komen en weer naar boven te gaan.
Met het gevoel dat ik moest overgeven kwam ik weer boven, waar de misselijkheid ook wel weer snel wegging, had ik alweer spijt dat ik niet goed had uitgeplast want ik had al snel weer aandrang.
Ik zag Medemblik steeds helderder en bedacht me dat ik het maar moest ophouden. Een half uur later waren we vlak bij de ingang van de haven en gingen we de zeilen neerhalen, kennelijk heet dat strijken, wat in de golven niet heel makkelijk was en het duurde daarom langer voordat we de haven in konden.
Wiebelend op de bank, wachtte ik af tot we aan de tijdelijke stijger konden aanleggen om aan de havenmeester een ligplaats voor de nacht te vragen. Voorzichtig stapte ik van boord en liep van de steiger af om vervolgens op zoek te gaan naar de toiletten. Heupwiegend en met mijn handen tussen mijn dijen liep ik zoekend naar de wc's. Kennelijk was het duidelijk zichtbaar waar ik naar op zoek was, want ongevraagd kreeg ik de mededeling dat de toiletten achter de trap zaten in het grote gebouw en dat ik een code nodig had om naar binnen te gaan.
De meneer vertelde me de code en snel liep ik door. Nu moest ik dus met één hand de code in toetsen en met de andere de deur open doen. Op het moment dat ik het slot hoorde open klikken ging het mis. Een straal plas kwam naar buiten en voelde mijn ondergoed nat worden, uit reflex deed ik mijn handen in mijn kruis en nu was ook mijn badstof broekje nat.
De buikpijn en het feit dat een goed deel van mijn blaas zich al had geleegd, zorgden ervoor dat ik moeite had om nog wat op de wc te doen. Met mijn broek op mijn knieën bekeek ik de schade en zag dat het overduidelijk was dat ik voor de zoveelste keer weer in mijn broek had geplast.
Het had geen zin om mijn te proberen mijn broekje weer droog te krijgen en wist dat ik terug moest naar de boot. Buiten bij de wc's stond Linda op mij te wachten, papa en mama hadden al een ligplaats aangewezen gekregen door de havenmeester en zouden de boot wel omvaren.
Linda was gevraagd om mij aan te kunnen wijzen waar de boot zou zijn. Linda zag wat er gebeurd was, maar zei er niets van. We liepen een andere steiger op en moesten nog een heel eind lopen om bij de boot te komen. Gelukkig kwamen we niet veel mensen tegen en liep Linda achter mij en had ik mijn handen voor de natte plek, zo kwamen we aan bij de boot. Ik had het voor de anderen verborgen kunnen houden, maar voor papa en mama was het duidelijk wat er gebeurd was en mama keek me betekenisvol aan.
Papa wou wat zeggen maar werd door mama overtuigd om het even tot later te bewaren.
Nadat ik me had gewassen en schone kleren had aangetrokken, kwam mama bij me en zei me dat we nu toch even echt moesten praten. Met grote vrees kwam ik bij haar zitten. Ze zei me dat ze het allemaal erg vervelend voor me vond en dat als we thuis waren, dat we er dan maar eens met de huisarts moesten gaan praten.
Mama vertelde me dat ze begreep dat ik geen luierbroekjes wilde dragen en dat ze gezegd had dat ze me er niet toe zou dwingen, maar dat ze me nu toch wou wijzen dat ik oud genoeg ben om een oplossing voor een probleem te zoeken ook als de oplossing me niet aan zou staan.
De rest van de dag was de sfeer dan ook wel een beetje weg en alles wat gisteren nog goed voelde in Lemmer was nu wel weer weg.
Mama was even Medemblik in gelopen en kwam na een uur of wat weer terug in de boot met de boodschappen voor het avondeten.
Ook tijdens het avondeten werd er weinig gezegd, de avond duurde lang en ieder zat voor zichzelf of met een boek dan wel met de telefoon.

 

[Bdsmdady]

Aah cliffhangers