Snakebite
Superlid
Daar lijkt het wel op!
Nog niet klaar Sofie
- Onderwerp starter Snakebite
- Startdatum
Luierlover_middennl
Love being diapered since 1999
Ik heb Mia en Renee op mijn lijstje staan
Snakebite
Superlid
Ah, dat scheelt! Niet alle hoofdstukken zijn even belangrijk voor het plot of vol met hints.
Dat lijstje met namen zal nog wel iets groeien voordat het voorbij is, vrees ik.
Ah, ja, dat is een goed begin! Ik zou het lijstje met potlood bijhouden, haha.
Dingen kunnen snel veranderen, zo schijnt..
Luierlover_middennl
Love being diapered since 1999
Ik streep nu Mia en Renee door
Little Endy
Sayori the shy Enderman :3 (he/they)
Pip? Zij is een personage in Zomersneeuw, niet dit verhaal.
goudvis
visje.. vissie..
Er zijn meer kruisingen voorgekomen tussen de verschillende verhalen van snakebite.. meneer spoor... Sofie in zomersneeuw.. kim van peetoom ook .. dus ja ik kijk nergens van op.. zou noa ook nog kunnen zijn.. ik blijf geduldig wachten op een vervolg .. schrijf zo door snakebite!!
Snakebite
Superlid
Zolang het maar met potlood is!
Ik zou willen zeggen.. "Oeh, Pip zag ik niet aankomen!", maar we weten allemaal dat ik dit ook zou zeggen als het inderdaad Pip is. Dus, ja..
"Oeh, Pip zag ik niet aankomen!"
Oh, wie weet of die grenzen tussen verhalen standhouden? Ik denk tenslotte nog altijd dat jij het bent.Pip? Zij is een personage in Zomersneeuw, niet dit verhaal.
Precies.. wie weet waarom ik 'Ontspoord' er snel op heb gezet, zo vlak voor Sofie weer begon? Ik zou mij ook niet vertrouwen als ik dit verhaal zou lezen.
Nieuwe hoofdstukken komen overigens steeds op dinsdag, donderdag en zondag. Ik moet het een beetje spreiden om sooftember te vullen. Dertig hoofdstukken was me iets TE ambitieus.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Heftig maar mooi hoofdstuk weer
'Benieuwd wat Sofie nu weer boven het hoofd hangt.
Maar vooral hoe zij daar uitkomt
'Benieuwd wat Sofie nu weer boven het hoofd hangt.
Maar vooral hoe zij daar uitkomt
Snakebite
Superlid
Dankjewel! Ik houd deze voorlopig nog even vast. Heb moeten schuiven in mijn planning.
En planning is alles he
Luier 86
Superlid
als je verhalen dan maar wel bij elkaar blijven
Snakebite
Superlid
Wijze woorden!En planning is alles he
Ik zou niet weten hoe ze uit elkaar moeten vallen, dus dat zal wel goedkomen.
Kan er anders niet een mapje komen met alle Snakebite verhalen dan staan ze bij elkaar
Snakebite
Superlid
Dat zou niet goed zijn voor mijn ego.
Ze staan overigens wel allemaal op een rijtje op mijn profiel. *klikkedieklik*
Also: Sooftober >En planning is alles he
Snakebite
Superlid
Hoofdstuk 15: Uitgeslapen
Als Sofie de volgende ochtend wakker wordt, ligt ze nog altijd in de armen van Puck. Het is ergens best raar hoe weinig moeite Sofie ermee heeft om in het bed van Puck te slapen. Ze is altijd erg eenkennig geweest. Ergens anders slapen was vanwege het bedplassen natuurlijk al een uitdaging, maar stiekem is Sofie ook een gewoontedier. Het aantal keren dat ze niet in haar eigen bed heeft geslapen was op één hand te tellen, tot ze in Maastricht ging wonen.
Inmiddels komt ze handen tekort.
Het is sowieso nog altijd onwennig voor Sofie dat ze een relatie heeft. Natuurlijk weet ze al een hele tijd dat ze zowel op jongens als op meisjes valt. Haar gevoelens voor Puck zijn op dat vlak geen verrassing geweest, zelfs al is Sofie nooit officieel uit de kast gekomen. Na al het gedoe om Dimi had Sofie gewoon nooit stilgestaan bij de mogelijkheid om ergens anders de liefde te vinden.
Met Puck heeft ze dan ook nog de loterij gewonnen. Het bedplassen en haar luiers hadden Sofie er tot voor kort van overtuigd dat ze al geluk zou hebben als iemand haar zou nemen voor wie ze was; laat staan van haar houden. Maar Puck houdt oprecht van haar. Daar is Sofie honderd procent zeker van.
Na de ongelukkige val van Dimi heeft Puck tenslotte onvoorwaardelijk voor haar gezorgd. De eerste paar dagen leek het allemaal nog goed te komen met Sofie haar mentale gesteldheid, maar na ongeveer een week kwam de echte klap. Alle stress van de stalking vond een weg naar buiten en voor haar eigen gevoel heeft Sofie een maand huilend op bed gelegen. Puck hield haar overeind.
Waarschijnlijk zijn het de tegenstellingen in hun persoonlijkheid die ervoor zorgen dat Sofie en Puck zo goed bij elkaar passen. Sofie is altijd gereserveerd, stilletjes en berekenend. Puck is juist enorm open, aanwezig en impulsief. Zo kunnen ze elkaar tegelijkertijd uit hun schulp trekken en gegrond houden. Yin en Yang.
Sofie geniet van de warme armen van Puck rond haar middel. Ze kan zich niet herinneren dat ze zichzelf ooit meer beschermd heeft gevoeld dan op de momenten wanneer ze er samen zo bij liggen. Die veiligheid is dan ook wat Sofie door de zware, donkere dagen heeft geholpen. Puck heeft haar tranen gedroogd, haar geholpen met de luierbroekjes, kalm gekregen en weer laten lachen. Sofie is perfect zoals ze is, in de ogen van Puck.
Maar deze momenten.. deze armen.. Sofie zou het liefst willen dat ze haar nooit meer los zouden laten.
Voorzichtig strekt Sofie haar arm uit richting het nachtkastje. Ze wil Puck niet wakker maken, maar het flesje met ranja is te verleidelijk. Waarschijnlijk heeft Sofie gisteravond te weinig gedronken, want ze voelt zich een beetje licht in haar hoofd. Al kan dat natuurlijk ook heel goed te maken hebben gehad met wat zij en Puck gisteravond nog allemaal hebben gedaan. Bovendien voelt Sofie heel goed hoe nat haar luier is, dus zo weinig zal ze nou ook weer niet gedronken hebben.
Het is voor Sofie wat haar relatie met Puck echt bijzonder maakt. Zelfs als haar luier zeiknat is, wil Puck nog steeds met haar vrijen. Als Sofie zich op haar viest voelt, lijkt ze voor Puck juist op haar mooist te zijn. Dat is waarom Sofie zo zeker is van Puck. De liefde is onvoorwaardelijk.
Een groot verschil met hoe Sofie zich een jaar geleden voelde. De luierbroekjes waren juist de dingen die haar leven zo ontzettend moeilijk maakten. Zelfs zonder de stalking was dat haar grote struikelblok. De reden waardoor ze niet echt nieuwe contacten durfde te leggen, of tijd door wilde brengen met haar nieuwe huisgenoten. Ze háátte die dingen.
En nu? Nu is het een vaste dynamiek in hun relatie geworden. Puck is van nature enorm zorgzaam en daardoor kan ze zonder moeite een verzorgende rol aannemen. Sofie is er altijd trots op geweest dat iedereen haar volwassen voor haar leeftijd vond, maar de afhankelijke rol past haar ook goed. Zolang ze die afhankelijkheid kan voelen bij iemand die oprecht te vertrouwen is.
Samen met Puck heeft ze dat het afgelopen jaar grondig onderzocht. De luiers waren natuurlijk een vanzelfsprekend stukje van hun nieuwe dynamiek, aangezien Sofie bepaald nog niet klaar is om zonder te slapen. De nieuwe band met Puck heeft eerder een achteruitgang betekend voor Sofie haar zindelijkheid dan iets anders. Maar de schaamte was er heel snel af.
Alle onzekerheden die Sofie over haarzelf had, zijn sindsdien als sneeuw voor de zon gesmolten. De luiers? Die vond Puck zacht en knus. De borsten die Sofie zelf altijd veel te klein vond? Die vond Puck juist perfect. De wittige haartjes in Sofie haar gezicht, die ze niet weg durft te halen uit angst dat ze heel donker terugkomen? Die vond Puck weer enorm schattig. Ze maakt er een punt van om die haartjes elke dag wel een keer te kussen.
Sofie drinkt de ranja gulzig uit het flesje en denkt terug aan de eerste keer dat Puck haar een flesje gaf. Dat was het echte startpunt van hoe ze haar kleinere, afhankelijke kant ontdekte. Die geborgenheid was een echte openbaring. Nog geen week later lagen ze samen op Sofie haar bed fleurige luiers met plakkertjes uit te zoeken. Puck draagt ze zelf dan niet, maar juist het feit dat ze Sofie nu zo op haar gemak stellen is wat ze voor haar zo sexy maken.
Het is ongelooflijk hoe veel verschil een jaar kan maken. Sofie zou bijna zeggen dat alle ellende rondom de stalking het waard is geweest. Bijna.
Sofie zet het lege flesje terug op het nachtkastje en schrikt als Puck haar ineens in haar zij kietelt. Ze was zo gefocust op haar flesje dat ze niet in de gaten heeft gehad dat Puck wakker is geworden.
“Alles op?”
“M-hm”, knikt Sofie.
“Grote meid!”
“Mwoah..”
Sofie draait zich om, terwijl Puck haar armen niet beweegt. Ze blijft zo in Puck haar armen liggen, maar kan nu wel een lieve zoen op diens wang geven.
“Heb je nog dorst?”
“Een beetje”, geeft Sofie toe.
“Ik wil eigenlijk nog niet opstaan”, zucht Puck.
“Ik wil ook niet dat je opstaat. Dan maar liever dorst.”
Puck glimlacht en strijkt met een hand door de haren van Sofie. Het is de eerste keer in lange tijd dat ze een arm beweegt. Bij de andere gaat dat wat lastiger, want daar ligt Sofie al een tijdje op. Het gevoel in die arm is langzaam aan het verdwijnen, maar dat interesseert Puck niet. Wat heeft ze nou helemaal te klagen met zo’n lief meisje naast haar?
“Je bent zo lief”, fluistert Puck.
“Hopelijk blijft het zo als ik straks meer dorst krijg”, giechelt Sofie.
“Is dat een dreigement?”
“Een beetje..”
Puck grinnikt. Ze herkent de blik in Sofie haar ogen inmiddels als geen ander. Het heeft een tijdje geduurd voordat Puck Sofie echt goed heeft leren lezen, maar intussen weet ze maar al te goed wat die blik betekent. Niet dat ze het een probleem vindt. Puck had al wel wat ervaring voordat ze verliefd werd op Sofie, maar vrijen is nooit leuker geweest dan met haar.
“Misschien.. Nee, laat maar..”
“Wat is er?”, vraagt Sofie nieuwsgierig.
“Gewoon een ideetje. Maar dat ga je toch helemaal niets vinden”, liegt Puck.
“Nou! Dat is gemeen.”
“Misschien..”, fluistert Puck in Sofie haar oor. “Misschien kan ik mijn shirt uitdoen. Ik denk niet dat je er minder dorstig van zult worden, maar je kunt in elk geval een beetje drinken. Of vind je dat een heel stom idee van mij?”
Sofie staart Puck strak aan. Haar ogen zijn wijd open. Puck kan zien hoe Sofie haar blik heel langzaam begint af te dalen naar haar shirt. Alsof ze niet dondersgoed weet wat ze daaronder kan vinden. Puck grijnst. Haar plagerijtje werkt.
“Ja, zie je wel?”, gaat Puck verder. “Je vindt het niets. Misschien kan ik beter een dikke trui aandoen.”
“Nee, nee..”, reageert Sofie snel.
Meteen begraaft Sofie haar gezicht tegen de borst van Puck. Ze knuffelt haar stevig. Puck vindt het allemaal maar aandoenlijk en zoent Sofie op haar voorhoofd.
“Zal ik hem dan toch maar uitdoen?”, vraagt ze, compleet overbodig.
“Als je het niet doet, dan bijt ik je shirt gewoon stuk”, giechelt Sofie.
Sofie en Puck genieten nog zo lang van elkaar, dat het al bijna middag is als de meiden eindelijk besluiten om op te staan.
Na een verfrissende douche, besluit Sofie om zich maar even goed aan haar huiswerk te zetten. Spoor heeft een nieuw project opgegeven en ze voelt zich moreel verplicht om daar echt haar best voor te doen. Hij heeft tenslotte ook veel voor haar en Renée gedaan. Ze krijgen kansen die ze van geen enkele andere docent zouden krijgen. Dan ben je ook bereid om jezelf wat extra in te zetten.
Natuurlijk is het minder prettig dat Sofie aangewezen is op Renée als partner voor dit project, maar dat is inmiddels ook geen verrassing meer. Zij zijn de enigen die Spoor vanuit Maastricht meeneemt naar Eindhoven. Als ze in Eindhoven een opdracht krijgen die in groepjes gemaakt moet worden, dan hebben ze nu eenmaal geen andere keuze dan elkaar te tolereren.
Het goede nieuws is dan weer dat deze opdracht een voortzetting is van de opdracht die Sofie en Renée vorig schooljaar ook al samen hebben gemaakt. Toen wel nog in een goede onderlinge verstandhouding. Ze moeten opnieuw een reclamecampagne uitwerken voor DryNites, maar nu in de veronderstelling dat die met een nieuwe, grotere maat op de markt willen komen.
Ergens vindt Sofie het een erg interessante casus. Het zal ook niet gemakkelijk zijn om die broekjes aan de man te kunnen brengen, afgezien dan van mensen zoals zij. Voor de meeste oudere kinderen zijn de luierbroekjes nog altijd iets vervelends. Hoe ga je dat een beetje leuk proberen te verkopen aan die leeftijdsgroep? Dat soort vraagstukken is precies waarom Sofie voor marketing heeft gekozen. Deze opdracht is de perfecte samenkomst van haar interesses.
Gelukkig heeft Renée nog niets van zich laten horen, waardoor Sofie de ruimte voelt om allerlei eigen ideeën op papier te zetten en door te mailen. Ze neemt ruim de tijd om al haar creatieve gedachten uit te schrijven. Tegen de tijd dat Sofie daarmee klaar is, wijst de klok al langzaam richting etenstijd.
Puck is intussen vertrokken naar een aantal vriendinnen van haar studie, aangezien ze het plan hebben om samen uit te eten te gaan. Fleur is er ook niet. Doordeweeks lukt het haar redelijk om hier in huis te zijn en te kunnen studeren, maar in het weekend is ze liever bij haar ouders. Of bij Dimi. Niet bij al die moeilijke herinneringen hier.
En Mia? God mag weten waar die mee bezig. Of met wie.
Sofie concludeert dat ze vandaag toch echt voor zichzelf zal moeten koken. Gelukkig is ze voorbereid, want eigenlijk heeft ze helemaal geen zin om die energie in de keuken te verspillen. Het vraagstuk van Spoor heeft haar creatieve energie weer doen vloeien en het liefst zou ze zich nog een aantal uur op dat project storten.
Een diepvriespizza is dan ook de perfecte uitkomst. Zo’n beetje de halve vriezer ligt er vol mee.
Maar Sofie krijgt het pas echt ijskoud als ze een paar minuten later bezig is met het voorverwarmen van de oven. Haar telefoon piept en – in volle overtuiging dat het een berichtje van Puck is – kijkt ze meteen.
Een rilling loopt over haar rug, als ze het bericht leest. De schrik slaat haar om het hart. Dit kan ze toch niet echt aan het lezen zijn? Dat is onmogelijk..
“Het is pas voorbij als IK dat zeg”
Als Sofie de volgende ochtend wakker wordt, ligt ze nog altijd in de armen van Puck. Het is ergens best raar hoe weinig moeite Sofie ermee heeft om in het bed van Puck te slapen. Ze is altijd erg eenkennig geweest. Ergens anders slapen was vanwege het bedplassen natuurlijk al een uitdaging, maar stiekem is Sofie ook een gewoontedier. Het aantal keren dat ze niet in haar eigen bed heeft geslapen was op één hand te tellen, tot ze in Maastricht ging wonen.
Inmiddels komt ze handen tekort.
Het is sowieso nog altijd onwennig voor Sofie dat ze een relatie heeft. Natuurlijk weet ze al een hele tijd dat ze zowel op jongens als op meisjes valt. Haar gevoelens voor Puck zijn op dat vlak geen verrassing geweest, zelfs al is Sofie nooit officieel uit de kast gekomen. Na al het gedoe om Dimi had Sofie gewoon nooit stilgestaan bij de mogelijkheid om ergens anders de liefde te vinden.
Met Puck heeft ze dan ook nog de loterij gewonnen. Het bedplassen en haar luiers hadden Sofie er tot voor kort van overtuigd dat ze al geluk zou hebben als iemand haar zou nemen voor wie ze was; laat staan van haar houden. Maar Puck houdt oprecht van haar. Daar is Sofie honderd procent zeker van.
Na de ongelukkige val van Dimi heeft Puck tenslotte onvoorwaardelijk voor haar gezorgd. De eerste paar dagen leek het allemaal nog goed te komen met Sofie haar mentale gesteldheid, maar na ongeveer een week kwam de echte klap. Alle stress van de stalking vond een weg naar buiten en voor haar eigen gevoel heeft Sofie een maand huilend op bed gelegen. Puck hield haar overeind.
Waarschijnlijk zijn het de tegenstellingen in hun persoonlijkheid die ervoor zorgen dat Sofie en Puck zo goed bij elkaar passen. Sofie is altijd gereserveerd, stilletjes en berekenend. Puck is juist enorm open, aanwezig en impulsief. Zo kunnen ze elkaar tegelijkertijd uit hun schulp trekken en gegrond houden. Yin en Yang.
Sofie geniet van de warme armen van Puck rond haar middel. Ze kan zich niet herinneren dat ze zichzelf ooit meer beschermd heeft gevoeld dan op de momenten wanneer ze er samen zo bij liggen. Die veiligheid is dan ook wat Sofie door de zware, donkere dagen heeft geholpen. Puck heeft haar tranen gedroogd, haar geholpen met de luierbroekjes, kalm gekregen en weer laten lachen. Sofie is perfect zoals ze is, in de ogen van Puck.
Maar deze momenten.. deze armen.. Sofie zou het liefst willen dat ze haar nooit meer los zouden laten.
Voorzichtig strekt Sofie haar arm uit richting het nachtkastje. Ze wil Puck niet wakker maken, maar het flesje met ranja is te verleidelijk. Waarschijnlijk heeft Sofie gisteravond te weinig gedronken, want ze voelt zich een beetje licht in haar hoofd. Al kan dat natuurlijk ook heel goed te maken hebben gehad met wat zij en Puck gisteravond nog allemaal hebben gedaan. Bovendien voelt Sofie heel goed hoe nat haar luier is, dus zo weinig zal ze nou ook weer niet gedronken hebben.
Het is voor Sofie wat haar relatie met Puck echt bijzonder maakt. Zelfs als haar luier zeiknat is, wil Puck nog steeds met haar vrijen. Als Sofie zich op haar viest voelt, lijkt ze voor Puck juist op haar mooist te zijn. Dat is waarom Sofie zo zeker is van Puck. De liefde is onvoorwaardelijk.
Een groot verschil met hoe Sofie zich een jaar geleden voelde. De luierbroekjes waren juist de dingen die haar leven zo ontzettend moeilijk maakten. Zelfs zonder de stalking was dat haar grote struikelblok. De reden waardoor ze niet echt nieuwe contacten durfde te leggen, of tijd door wilde brengen met haar nieuwe huisgenoten. Ze háátte die dingen.
En nu? Nu is het een vaste dynamiek in hun relatie geworden. Puck is van nature enorm zorgzaam en daardoor kan ze zonder moeite een verzorgende rol aannemen. Sofie is er altijd trots op geweest dat iedereen haar volwassen voor haar leeftijd vond, maar de afhankelijke rol past haar ook goed. Zolang ze die afhankelijkheid kan voelen bij iemand die oprecht te vertrouwen is.
Samen met Puck heeft ze dat het afgelopen jaar grondig onderzocht. De luiers waren natuurlijk een vanzelfsprekend stukje van hun nieuwe dynamiek, aangezien Sofie bepaald nog niet klaar is om zonder te slapen. De nieuwe band met Puck heeft eerder een achteruitgang betekend voor Sofie haar zindelijkheid dan iets anders. Maar de schaamte was er heel snel af.
Alle onzekerheden die Sofie over haarzelf had, zijn sindsdien als sneeuw voor de zon gesmolten. De luiers? Die vond Puck zacht en knus. De borsten die Sofie zelf altijd veel te klein vond? Die vond Puck juist perfect. De wittige haartjes in Sofie haar gezicht, die ze niet weg durft te halen uit angst dat ze heel donker terugkomen? Die vond Puck weer enorm schattig. Ze maakt er een punt van om die haartjes elke dag wel een keer te kussen.
Sofie drinkt de ranja gulzig uit het flesje en denkt terug aan de eerste keer dat Puck haar een flesje gaf. Dat was het echte startpunt van hoe ze haar kleinere, afhankelijke kant ontdekte. Die geborgenheid was een echte openbaring. Nog geen week later lagen ze samen op Sofie haar bed fleurige luiers met plakkertjes uit te zoeken. Puck draagt ze zelf dan niet, maar juist het feit dat ze Sofie nu zo op haar gemak stellen is wat ze voor haar zo sexy maken.
Het is ongelooflijk hoe veel verschil een jaar kan maken. Sofie zou bijna zeggen dat alle ellende rondom de stalking het waard is geweest. Bijna.
Sofie zet het lege flesje terug op het nachtkastje en schrikt als Puck haar ineens in haar zij kietelt. Ze was zo gefocust op haar flesje dat ze niet in de gaten heeft gehad dat Puck wakker is geworden.
“Alles op?”
“M-hm”, knikt Sofie.
“Grote meid!”
“Mwoah..”
Sofie draait zich om, terwijl Puck haar armen niet beweegt. Ze blijft zo in Puck haar armen liggen, maar kan nu wel een lieve zoen op diens wang geven.
“Heb je nog dorst?”
“Een beetje”, geeft Sofie toe.
“Ik wil eigenlijk nog niet opstaan”, zucht Puck.
“Ik wil ook niet dat je opstaat. Dan maar liever dorst.”
Puck glimlacht en strijkt met een hand door de haren van Sofie. Het is de eerste keer in lange tijd dat ze een arm beweegt. Bij de andere gaat dat wat lastiger, want daar ligt Sofie al een tijdje op. Het gevoel in die arm is langzaam aan het verdwijnen, maar dat interesseert Puck niet. Wat heeft ze nou helemaal te klagen met zo’n lief meisje naast haar?
“Je bent zo lief”, fluistert Puck.
“Hopelijk blijft het zo als ik straks meer dorst krijg”, giechelt Sofie.
“Is dat een dreigement?”
“Een beetje..”
Puck grinnikt. Ze herkent de blik in Sofie haar ogen inmiddels als geen ander. Het heeft een tijdje geduurd voordat Puck Sofie echt goed heeft leren lezen, maar intussen weet ze maar al te goed wat die blik betekent. Niet dat ze het een probleem vindt. Puck had al wel wat ervaring voordat ze verliefd werd op Sofie, maar vrijen is nooit leuker geweest dan met haar.
“Misschien.. Nee, laat maar..”
“Wat is er?”, vraagt Sofie nieuwsgierig.
“Gewoon een ideetje. Maar dat ga je toch helemaal niets vinden”, liegt Puck.
“Nou! Dat is gemeen.”
“Misschien..”, fluistert Puck in Sofie haar oor. “Misschien kan ik mijn shirt uitdoen. Ik denk niet dat je er minder dorstig van zult worden, maar je kunt in elk geval een beetje drinken. Of vind je dat een heel stom idee van mij?”
Sofie staart Puck strak aan. Haar ogen zijn wijd open. Puck kan zien hoe Sofie haar blik heel langzaam begint af te dalen naar haar shirt. Alsof ze niet dondersgoed weet wat ze daaronder kan vinden. Puck grijnst. Haar plagerijtje werkt.
“Ja, zie je wel?”, gaat Puck verder. “Je vindt het niets. Misschien kan ik beter een dikke trui aandoen.”
“Nee, nee..”, reageert Sofie snel.
Meteen begraaft Sofie haar gezicht tegen de borst van Puck. Ze knuffelt haar stevig. Puck vindt het allemaal maar aandoenlijk en zoent Sofie op haar voorhoofd.
“Zal ik hem dan toch maar uitdoen?”, vraagt ze, compleet overbodig.
“Als je het niet doet, dan bijt ik je shirt gewoon stuk”, giechelt Sofie.
Sofie en Puck genieten nog zo lang van elkaar, dat het al bijna middag is als de meiden eindelijk besluiten om op te staan.
Na een verfrissende douche, besluit Sofie om zich maar even goed aan haar huiswerk te zetten. Spoor heeft een nieuw project opgegeven en ze voelt zich moreel verplicht om daar echt haar best voor te doen. Hij heeft tenslotte ook veel voor haar en Renée gedaan. Ze krijgen kansen die ze van geen enkele andere docent zouden krijgen. Dan ben je ook bereid om jezelf wat extra in te zetten.
Natuurlijk is het minder prettig dat Sofie aangewezen is op Renée als partner voor dit project, maar dat is inmiddels ook geen verrassing meer. Zij zijn de enigen die Spoor vanuit Maastricht meeneemt naar Eindhoven. Als ze in Eindhoven een opdracht krijgen die in groepjes gemaakt moet worden, dan hebben ze nu eenmaal geen andere keuze dan elkaar te tolereren.
Het goede nieuws is dan weer dat deze opdracht een voortzetting is van de opdracht die Sofie en Renée vorig schooljaar ook al samen hebben gemaakt. Toen wel nog in een goede onderlinge verstandhouding. Ze moeten opnieuw een reclamecampagne uitwerken voor DryNites, maar nu in de veronderstelling dat die met een nieuwe, grotere maat op de markt willen komen.
Ergens vindt Sofie het een erg interessante casus. Het zal ook niet gemakkelijk zijn om die broekjes aan de man te kunnen brengen, afgezien dan van mensen zoals zij. Voor de meeste oudere kinderen zijn de luierbroekjes nog altijd iets vervelends. Hoe ga je dat een beetje leuk proberen te verkopen aan die leeftijdsgroep? Dat soort vraagstukken is precies waarom Sofie voor marketing heeft gekozen. Deze opdracht is de perfecte samenkomst van haar interesses.
Gelukkig heeft Renée nog niets van zich laten horen, waardoor Sofie de ruimte voelt om allerlei eigen ideeën op papier te zetten en door te mailen. Ze neemt ruim de tijd om al haar creatieve gedachten uit te schrijven. Tegen de tijd dat Sofie daarmee klaar is, wijst de klok al langzaam richting etenstijd.
Puck is intussen vertrokken naar een aantal vriendinnen van haar studie, aangezien ze het plan hebben om samen uit te eten te gaan. Fleur is er ook niet. Doordeweeks lukt het haar redelijk om hier in huis te zijn en te kunnen studeren, maar in het weekend is ze liever bij haar ouders. Of bij Dimi. Niet bij al die moeilijke herinneringen hier.
En Mia? God mag weten waar die mee bezig. Of met wie.
Sofie concludeert dat ze vandaag toch echt voor zichzelf zal moeten koken. Gelukkig is ze voorbereid, want eigenlijk heeft ze helemaal geen zin om die energie in de keuken te verspillen. Het vraagstuk van Spoor heeft haar creatieve energie weer doen vloeien en het liefst zou ze zich nog een aantal uur op dat project storten.
Een diepvriespizza is dan ook de perfecte uitkomst. Zo’n beetje de halve vriezer ligt er vol mee.
Maar Sofie krijgt het pas echt ijskoud als ze een paar minuten later bezig is met het voorverwarmen van de oven. Haar telefoon piept en – in volle overtuiging dat het een berichtje van Puck is – kijkt ze meteen.
Een rilling loopt over haar rug, als ze het bericht leest. De schrik slaat haar om het hart. Dit kan ze toch niet echt aan het lezen zijn? Dat is onmogelijk..
“Het is pas voorbij als IK dat zeg”
Dankjewel voor het lezen van dit hoofdstuk!
Voel je vrij om te laten horen wat je er van vindt; likes en comments zijn altijd welkom.
Snakebite
Superlid
Snakebite
Superlid
Hoofdstuk 16: Doodsangsten
Met trillende handen snijdt Sofie haar pizza. Ze weigert te geloven wat ze zojuist gezien heeft. Het kan gewoonweg niet waar zijn. Dat berichtje mag dan enorm lijken op wat ze vorig jaar allemaal ontving toen Dimi haar stalkte, maar juist daarom kan het niet echt zijn. Dimi ligt tenslotte in coma. Zelfs al zou hij zijn bijgekomen, dan nog zijn de verwondingen te ernstig geweest. Hij kan dit berichtje hoe dan ook niet verstuurd hebben.
Het moet één of andere grappenmaker zijn. Als iemand echt kwaad met haar zou willen, dan zouden er wel instructies of concrete dreigementen in het bericht hebben gestaan. Sofie kan hier alleen maar bang van worden, dus dat zal het doel dan ook wel zijn.
Sofie overweegt even om Puck te bellen, maar besluit uiteindelijk om dat niet te doen. Waarom zou ze deze zielige persoon zijn zin geven? Als er iets is dat Sofie nu juist niet moet doen is toegeven aan de angst. Ze is veilig. Dat weet ze zeker.
Natuurlijk is Sofie hier even ondersteboven van. Dat wil ze zichzelf ook niet kwalijk nemen, want ieder mens zou hiervan schrikken. Laat staan: iemand dit al eens meegemaakt heeft. Het is een reactie die vanzelfsprekend is, maar niet iets waar Sofie zichzelf in wil laten blijven hangen. Loslaten en doorgaan is het meest verstandige dat ze kan doen.
Puck nu lastigvallen zou de omgekeerde wereld zijn.
Ondanks dat Sofie dol is op pizza, gaat het eten erg langzaam. Het is ook lastig met een grote knoop in je maag. Tussendoor probeert Sofie zich op haar ademhaling te concentreren, in de hoop dat dit haar net iets sneller zal kalmeren. Maar die knoop verdwijnt alsnog niet zo vlug als ze het liefst zou willen. Wel lukt het haar om het bord leeg te eten. Een overwinning op zich.
Zodra het bord en bestek afgewassen en afgedroogd weer in de kast staan, besluit Sofie dat ze het beste kan zorgen voor wat afleiding. Minutenlang struint ze een streamingsdienst af, op zoek naar iets dat haar in positievere sferen kan brengen. Iets dat in eerste instantie geen resultaat brengt. Een diepe zucht volgt. Sofie ziet maar één oplossing.
Wat maakt het uit? Ze is tenslotte alleen thuis.
Sofie sprint snel naar boven en haalt een leuke pyjama en een luierbroekje uit haar kast. Ze kan er wel omheen blijven draaien, maar als er iets is waar ze kalm van kan worden.. Het is ironisch dat ze eigenlijk precies leuk is gaan vinden, wat Dimi haar allemaal opgedragen heeft. Sofie weet dat Renée daar wel een punt in heeft. Zo zielig mag ze zich niet echt voelen. Bovendien heeft ze Puck er als extra prijs aan overgehouden. Het leven kon erger zijn uitgepakt.
Hoewel Sofie inmiddels ook genoeg dikkere luiers voor volwassenen heeft – in alle kleuren van de regenboog.. en zelfs één met regenboogjes – besluit ze om het bij een luierbroekje te houden. Het is alweer een tijdje geleden sinds ze die voor het laatst aan heeft gehad. Met het project van Spoor in haar achterhoofd, kan ze tenminste nog zeggen dat ze research doet. Weer even kunnen ervaren hoe de broekjes voelen. Het aangename verenigen met het nodige.
Onder de waakzame ogen van Tijgertje kleedt Sofie zich om.
Het voelt goed. Vroeger vond ze pyjamadagen ook al heerlijk. Dat knusse gevoel bekruipt haar nu ook weer. Niet zo raar, aangezien zelfs de allerkleinste kinderen op dit tijdstip nog niet naar bed hoeven. In het geval van Sofie lijkt het goed te werken, want alle zorgen lijken op deze manier weer van haar schouders te verdwijnen.
Goedkeurend bekijkt Sofie haar outfit in de spiegel.
Als de luierbroekjes één groot voordeel hebben is het wel dat ze discreet zijn. Kleding die het kleinste beetje losjes zit, is al genoeg om elk spoor te verbergen. Daar hoeft Sofie zich in het studentenhuis sowieso geen zorgen om te maken. Puck doet er zeker niet moeilijk over, en Mia en Fleur hebben in elk geval begrip voor het bedplassen.
De nieuwe dynamiek tussen Sofie en Puck vinden ze nog wel eens lastig te begrijpen, maar het is gelukkig niet zo dat ze er een probleem van maken. Sofie voelt zich er in die zin ook comfortabel genoeg bij om in elk geval een luierbroekje te dragen als de meiden er zijn. Dat hoeft ze niet te verbergen, op voorwaarde dat Mia niet één of ander nieuw meisje heeft gevonden om te trainen. Vreemde gezichten zijn voor Sofie nog wel eens lastig.
Maar nu is even niets meer lastig. Alle zenuwen zijn vervangen door de positieve energie die Sofie krijgt van het geborgen gevoel van haar luierbroekje. Opgewekt loopt ze haar slaapkamer weer uit. Wat kan het leven soms toch eenvoudig op te lossen zijn.
Halverwege krijgt Sofie ineens de schrik van de dag, als – compleet onverwacht – een sleutel in het slot van de voordeur wordt gestoken en deze open wordt gemaakt. Het is nog véél te vroeg voor Puck om thuis te komen..
“Sofie?”
Meneer Spoor kijkt Sofie verbaasd aan.
“Sorry, ik schrok even”, mompelt ze.
Dat is nog zacht uitgedrukt. Sofie haar hart zit in haar keel en lijkt haast een definitieve ontsnapping aan te willen gaan.
“Ja, sorry, dat was mijn bedoeling helemaal niet. Ik zou normaal gesproken even hebben aangebeld, maar ik heb haast en jullie kunnen er wel eens erg lang over doen om open te maken”, legt Spoor uit.
Sofie weet dat dit klopt. Mia doet nooit de voordeur open en als Sofie en Puck samen zijn, komt het er bij hen ook nooit echt van. Als iemand bij de voordeur staat, dan zijn ze er eigenlijk een beetje afhankelijk van of Fleur thuis is..
“Dus.. ik heb de reservesleutel even gebruikt..”
“U heeft een reservesleutel?”
“Ja, de vader van Fleur heeft me die jaren geleden al gegeven. Geen zorgen, die past alleen op de voordeur. Ik kan niet door jullie kamers gaan rommelen, of iets dergelijks”, lacht Spoor.
Ja, wie zou zoiets nou doen, denkt Sofie.
“Hoe dan ook. Ik kom voor jou.”
Een koude rilling loopt over Sofie haar rug.
“Voor mij?”
“Ja, ik heb een vraag. Je kent Daniël wel, toch? Uit Eindhoven?”
Sofie knikt.
“Die projecten zijn eigenlijk in groepjes van drie, maar het blijkt dat Daniël als enige buiten de boot valt. Ik had jou en Renée opzettelijk met zijn tweeën willen laten werken. Dat kunnen jullie makkelijk aan. Maar misschien is het ook wel goed voor jullie om een nieuwe invalshoek te kunnen hebben. Dus..”
“U wilt dat Daniël met ons aan het project meewerkt?”
“Dat zou ik zeer waarderen.”
“Ik vind het prima. Geen idee wat Renée ervan zal zeggen, maar ik kan altijd doen alsof het een instructie was in plaats van een vraag.”
“Dat moeten jullie maar onder elkaar oplossen. Daar zijn jullie tenslotte volwassen genoeg voor.”
Sofie knikt. Spoor moest eens weten dat ze dat beaamt, terwijl ze zelf een luier draagt. Die man zou compleet verbaasd zijn.
“Hoe dan ook. Ik heb een belangrijke afspraak en moet nog helemaal naar het station rijden. Dus ik piep er bij deze weer tussenuit. Fijne avond alvast!”
“Fijne avond, Meneer!”
Sofie blijft staan tot Spoor verdwenen is. Ze wil niet ook maar de kleinst mogelijke kans lopen dat Spoor precies het goede kraakje hoort en bij elkaar puzzelt wat Sofie nu stiekem draagt. Haar ervaringen met de luierbroekjes maken het een stuk eenvoudiger om zich in te leven in het project en Sofie wil geen minpunten zien omdat ze een competitief voordeel heeft, of iets dergelijks.
Die man kan altijd verrassend uit de hoek komen, zowel positief als negatief. Niemand weet ooit precies hoe laat het is in zijn wereld.
Zodra Sofie hoort dat Spoor in zijn auto is gestapt, vervolgt ze haar weg naar beneden en de woonkamer. Ze gaat weer aan de eettafel zitten en haalt de laptop met een snelle muisbeweging uit de slaapstand. Een paar klikken later opent de projectbeschrijving zich opnieuw en Sofie leest deze nog eens aandachtig door.
In deze versie van de opdracht moeten de groepjes ook werken met een fictief budget en dit bijhouden alsof ze een echt bedrijf zouden zijn. Sofie is nooit de sterkste geweest als het op bedrijfseconomie aankomt, en ze weet ook welke cijfers Renée daar gehaald heeft. Wellicht zou Daniël op dat vlak een goede aanwinst kunnen zijn.
Sofie besluit om Daniël een berichtje te sturen en te vertellen over de vraag van Spoor. Ze mag Daniël tenslotte en hij maakt haar ervaring in Eindhoven een stuk leuker. Na even scrollen vindt Sofie het nummer van Daniël, maar aan het schrijven van een berichtje komt ze niet toe.
“Jij voelt je misschien veilig, maar ik denk dat je iemand vergeten bent..”
Er zit een bijlage bij het bericht. Een foto, die éénmalig te openen is. Sofie twijfelt enorm over of ze die überhaupt moet openen. Waarschijnlijk is het een Rickroll..
Maar het is ook de enige manier om zeker te weten dat deze onzin echt het werk is van een flauwe grappenmaker. Sofie besluit te klikken.
Haar maag draait zich om.
Het is een foto van Joy, haar kleine zusje. Vorig jaar heeft ze model gestaan voor het originele DryNites-project van Renée en Sofie. Op deze foto is duidelijk te zien dat Joy een luierbroekje draagt. Dimi heeft deze foto’s indertijd met een verborgen webcam gemaakt. Sofie was er zeker van dat niemand anders dit te weten is gekomen. Was..
“Het is tijd voor je straf. Als je die niet ondergaat, is zij de dupe. Je eerste instructie volgt binnen 24 uur.”
Sofie is woest. Van alle emoties die ze vooraf voorspeld zou hebben in een situatie als deze, zou woede wel de laatste zijn geweest. Ze slaat haar laptop met een klap dicht en rent naar boven. Zo snel als ze kan, kleedt Sofie zich weer om naar de kleren die ze overdag gedragen had. Het luierbroekje laat ze aan, al weet ze zelf ook niet goed waarom.
Binnen een paar minuten zit Sofie op de fiets. Ze is vastbesloten. Ze moet dit weten..
Na een klein half uurtje fietsen, komt Sofie bij het ziekenhuis van Maastricht aan. Het is even zoeken naar de fietsenstalling, maar al snel staat ze in de grote hal. Op een bord kan ze lezen welke afdeling precies waar in het gebouw ligt. Helaas is er geen bordje waar ‘comapatiënten’ op staat..
Sofie besluit te gokken op de Intensive Care Unit en het anders daar te vragen. Ze weet genoeg over Dimi om te doen alsof ze familie is.
Zodra Sofie op de juiste verdieping uit de lift stapt, heeft ze blijkbaar alle geluk van de wereld. Ze ziet Renée uit een kamer lopen. Dat kan niet missen!
Vastbesloten loopt Sofie richting de bewuste kamer. Een verpleegster groet haar nog vanachter de balie, maar dat krijgt ze helemaal niet meer mee. Sofie zit in een tunnel en die rit zal ze hoe dan ook afmaken.
Als Sofie bijna bij de kamer is, krijgt Renée haar in de gaten. Ze staat met een ruk op.
“Hoe durf jij hier je gezicht te laten zien?!”, schreeuwt ze naar Sofie.
Sofie reageert niet en slaat af naar de kamer van Dimi. Ze mist de tranen van Renée volledig.
Allerlei mogelijke scenario’s schieten door Sofie haar gedachten als ze de kamer van Dimi binnenstapt. Ze ziet hem bewusteloos liggen, volledig bij bewustzijn en lachend in bed zitten en alle opties daartussen.
Maar aan één optie had Sofie niet gedacht.
Dimi ligt in bed. Sofie herkent zijn silhouet meteen. Een wit laken is over zijn hoofd getrokken. Alle machines zijn afgekoppeld. Hij ademt niet meer.
Met trillende handen snijdt Sofie haar pizza. Ze weigert te geloven wat ze zojuist gezien heeft. Het kan gewoonweg niet waar zijn. Dat berichtje mag dan enorm lijken op wat ze vorig jaar allemaal ontving toen Dimi haar stalkte, maar juist daarom kan het niet echt zijn. Dimi ligt tenslotte in coma. Zelfs al zou hij zijn bijgekomen, dan nog zijn de verwondingen te ernstig geweest. Hij kan dit berichtje hoe dan ook niet verstuurd hebben.
Het moet één of andere grappenmaker zijn. Als iemand echt kwaad met haar zou willen, dan zouden er wel instructies of concrete dreigementen in het bericht hebben gestaan. Sofie kan hier alleen maar bang van worden, dus dat zal het doel dan ook wel zijn.
Sofie overweegt even om Puck te bellen, maar besluit uiteindelijk om dat niet te doen. Waarom zou ze deze zielige persoon zijn zin geven? Als er iets is dat Sofie nu juist niet moet doen is toegeven aan de angst. Ze is veilig. Dat weet ze zeker.
Natuurlijk is Sofie hier even ondersteboven van. Dat wil ze zichzelf ook niet kwalijk nemen, want ieder mens zou hiervan schrikken. Laat staan: iemand dit al eens meegemaakt heeft. Het is een reactie die vanzelfsprekend is, maar niet iets waar Sofie zichzelf in wil laten blijven hangen. Loslaten en doorgaan is het meest verstandige dat ze kan doen.
Puck nu lastigvallen zou de omgekeerde wereld zijn.
Ondanks dat Sofie dol is op pizza, gaat het eten erg langzaam. Het is ook lastig met een grote knoop in je maag. Tussendoor probeert Sofie zich op haar ademhaling te concentreren, in de hoop dat dit haar net iets sneller zal kalmeren. Maar die knoop verdwijnt alsnog niet zo vlug als ze het liefst zou willen. Wel lukt het haar om het bord leeg te eten. Een overwinning op zich.
Zodra het bord en bestek afgewassen en afgedroogd weer in de kast staan, besluit Sofie dat ze het beste kan zorgen voor wat afleiding. Minutenlang struint ze een streamingsdienst af, op zoek naar iets dat haar in positievere sferen kan brengen. Iets dat in eerste instantie geen resultaat brengt. Een diepe zucht volgt. Sofie ziet maar één oplossing.
Wat maakt het uit? Ze is tenslotte alleen thuis.
Sofie sprint snel naar boven en haalt een leuke pyjama en een luierbroekje uit haar kast. Ze kan er wel omheen blijven draaien, maar als er iets is waar ze kalm van kan worden.. Het is ironisch dat ze eigenlijk precies leuk is gaan vinden, wat Dimi haar allemaal opgedragen heeft. Sofie weet dat Renée daar wel een punt in heeft. Zo zielig mag ze zich niet echt voelen. Bovendien heeft ze Puck er als extra prijs aan overgehouden. Het leven kon erger zijn uitgepakt.
Hoewel Sofie inmiddels ook genoeg dikkere luiers voor volwassenen heeft – in alle kleuren van de regenboog.. en zelfs één met regenboogjes – besluit ze om het bij een luierbroekje te houden. Het is alweer een tijdje geleden sinds ze die voor het laatst aan heeft gehad. Met het project van Spoor in haar achterhoofd, kan ze tenminste nog zeggen dat ze research doet. Weer even kunnen ervaren hoe de broekjes voelen. Het aangename verenigen met het nodige.
Onder de waakzame ogen van Tijgertje kleedt Sofie zich om.
Het voelt goed. Vroeger vond ze pyjamadagen ook al heerlijk. Dat knusse gevoel bekruipt haar nu ook weer. Niet zo raar, aangezien zelfs de allerkleinste kinderen op dit tijdstip nog niet naar bed hoeven. In het geval van Sofie lijkt het goed te werken, want alle zorgen lijken op deze manier weer van haar schouders te verdwijnen.
Goedkeurend bekijkt Sofie haar outfit in de spiegel.
Als de luierbroekjes één groot voordeel hebben is het wel dat ze discreet zijn. Kleding die het kleinste beetje losjes zit, is al genoeg om elk spoor te verbergen. Daar hoeft Sofie zich in het studentenhuis sowieso geen zorgen om te maken. Puck doet er zeker niet moeilijk over, en Mia en Fleur hebben in elk geval begrip voor het bedplassen.
De nieuwe dynamiek tussen Sofie en Puck vinden ze nog wel eens lastig te begrijpen, maar het is gelukkig niet zo dat ze er een probleem van maken. Sofie voelt zich er in die zin ook comfortabel genoeg bij om in elk geval een luierbroekje te dragen als de meiden er zijn. Dat hoeft ze niet te verbergen, op voorwaarde dat Mia niet één of ander nieuw meisje heeft gevonden om te trainen. Vreemde gezichten zijn voor Sofie nog wel eens lastig.
Maar nu is even niets meer lastig. Alle zenuwen zijn vervangen door de positieve energie die Sofie krijgt van het geborgen gevoel van haar luierbroekje. Opgewekt loopt ze haar slaapkamer weer uit. Wat kan het leven soms toch eenvoudig op te lossen zijn.
Halverwege krijgt Sofie ineens de schrik van de dag, als – compleet onverwacht – een sleutel in het slot van de voordeur wordt gestoken en deze open wordt gemaakt. Het is nog véél te vroeg voor Puck om thuis te komen..
“Sofie?”
Meneer Spoor kijkt Sofie verbaasd aan.
“Sorry, ik schrok even”, mompelt ze.
Dat is nog zacht uitgedrukt. Sofie haar hart zit in haar keel en lijkt haast een definitieve ontsnapping aan te willen gaan.
“Ja, sorry, dat was mijn bedoeling helemaal niet. Ik zou normaal gesproken even hebben aangebeld, maar ik heb haast en jullie kunnen er wel eens erg lang over doen om open te maken”, legt Spoor uit.
Sofie weet dat dit klopt. Mia doet nooit de voordeur open en als Sofie en Puck samen zijn, komt het er bij hen ook nooit echt van. Als iemand bij de voordeur staat, dan zijn ze er eigenlijk een beetje afhankelijk van of Fleur thuis is..
“Dus.. ik heb de reservesleutel even gebruikt..”
“U heeft een reservesleutel?”
“Ja, de vader van Fleur heeft me die jaren geleden al gegeven. Geen zorgen, die past alleen op de voordeur. Ik kan niet door jullie kamers gaan rommelen, of iets dergelijks”, lacht Spoor.
Ja, wie zou zoiets nou doen, denkt Sofie.
“Hoe dan ook. Ik kom voor jou.”
Een koude rilling loopt over Sofie haar rug.
“Voor mij?”
“Ja, ik heb een vraag. Je kent Daniël wel, toch? Uit Eindhoven?”
Sofie knikt.
“Die projecten zijn eigenlijk in groepjes van drie, maar het blijkt dat Daniël als enige buiten de boot valt. Ik had jou en Renée opzettelijk met zijn tweeën willen laten werken. Dat kunnen jullie makkelijk aan. Maar misschien is het ook wel goed voor jullie om een nieuwe invalshoek te kunnen hebben. Dus..”
“U wilt dat Daniël met ons aan het project meewerkt?”
“Dat zou ik zeer waarderen.”
“Ik vind het prima. Geen idee wat Renée ervan zal zeggen, maar ik kan altijd doen alsof het een instructie was in plaats van een vraag.”
“Dat moeten jullie maar onder elkaar oplossen. Daar zijn jullie tenslotte volwassen genoeg voor.”
Sofie knikt. Spoor moest eens weten dat ze dat beaamt, terwijl ze zelf een luier draagt. Die man zou compleet verbaasd zijn.
“Hoe dan ook. Ik heb een belangrijke afspraak en moet nog helemaal naar het station rijden. Dus ik piep er bij deze weer tussenuit. Fijne avond alvast!”
“Fijne avond, Meneer!”
Sofie blijft staan tot Spoor verdwenen is. Ze wil niet ook maar de kleinst mogelijke kans lopen dat Spoor precies het goede kraakje hoort en bij elkaar puzzelt wat Sofie nu stiekem draagt. Haar ervaringen met de luierbroekjes maken het een stuk eenvoudiger om zich in te leven in het project en Sofie wil geen minpunten zien omdat ze een competitief voordeel heeft, of iets dergelijks.
Die man kan altijd verrassend uit de hoek komen, zowel positief als negatief. Niemand weet ooit precies hoe laat het is in zijn wereld.
Zodra Sofie hoort dat Spoor in zijn auto is gestapt, vervolgt ze haar weg naar beneden en de woonkamer. Ze gaat weer aan de eettafel zitten en haalt de laptop met een snelle muisbeweging uit de slaapstand. Een paar klikken later opent de projectbeschrijving zich opnieuw en Sofie leest deze nog eens aandachtig door.
In deze versie van de opdracht moeten de groepjes ook werken met een fictief budget en dit bijhouden alsof ze een echt bedrijf zouden zijn. Sofie is nooit de sterkste geweest als het op bedrijfseconomie aankomt, en ze weet ook welke cijfers Renée daar gehaald heeft. Wellicht zou Daniël op dat vlak een goede aanwinst kunnen zijn.
Sofie besluit om Daniël een berichtje te sturen en te vertellen over de vraag van Spoor. Ze mag Daniël tenslotte en hij maakt haar ervaring in Eindhoven een stuk leuker. Na even scrollen vindt Sofie het nummer van Daniël, maar aan het schrijven van een berichtje komt ze niet toe.
“Jij voelt je misschien veilig, maar ik denk dat je iemand vergeten bent..”
Er zit een bijlage bij het bericht. Een foto, die éénmalig te openen is. Sofie twijfelt enorm over of ze die überhaupt moet openen. Waarschijnlijk is het een Rickroll..
Maar het is ook de enige manier om zeker te weten dat deze onzin echt het werk is van een flauwe grappenmaker. Sofie besluit te klikken.
Haar maag draait zich om.
Het is een foto van Joy, haar kleine zusje. Vorig jaar heeft ze model gestaan voor het originele DryNites-project van Renée en Sofie. Op deze foto is duidelijk te zien dat Joy een luierbroekje draagt. Dimi heeft deze foto’s indertijd met een verborgen webcam gemaakt. Sofie was er zeker van dat niemand anders dit te weten is gekomen. Was..
“Het is tijd voor je straf. Als je die niet ondergaat, is zij de dupe. Je eerste instructie volgt binnen 24 uur.”
Sofie is woest. Van alle emoties die ze vooraf voorspeld zou hebben in een situatie als deze, zou woede wel de laatste zijn geweest. Ze slaat haar laptop met een klap dicht en rent naar boven. Zo snel als ze kan, kleedt Sofie zich weer om naar de kleren die ze overdag gedragen had. Het luierbroekje laat ze aan, al weet ze zelf ook niet goed waarom.
Binnen een paar minuten zit Sofie op de fiets. Ze is vastbesloten. Ze moet dit weten..
Na een klein half uurtje fietsen, komt Sofie bij het ziekenhuis van Maastricht aan. Het is even zoeken naar de fietsenstalling, maar al snel staat ze in de grote hal. Op een bord kan ze lezen welke afdeling precies waar in het gebouw ligt. Helaas is er geen bordje waar ‘comapatiënten’ op staat..
Sofie besluit te gokken op de Intensive Care Unit en het anders daar te vragen. Ze weet genoeg over Dimi om te doen alsof ze familie is.
Zodra Sofie op de juiste verdieping uit de lift stapt, heeft ze blijkbaar alle geluk van de wereld. Ze ziet Renée uit een kamer lopen. Dat kan niet missen!
Vastbesloten loopt Sofie richting de bewuste kamer. Een verpleegster groet haar nog vanachter de balie, maar dat krijgt ze helemaal niet meer mee. Sofie zit in een tunnel en die rit zal ze hoe dan ook afmaken.
Als Sofie bijna bij de kamer is, krijgt Renée haar in de gaten. Ze staat met een ruk op.
“Hoe durf jij hier je gezicht te laten zien?!”, schreeuwt ze naar Sofie.
Sofie reageert niet en slaat af naar de kamer van Dimi. Ze mist de tranen van Renée volledig.
Allerlei mogelijke scenario’s schieten door Sofie haar gedachten als ze de kamer van Dimi binnenstapt. Ze ziet hem bewusteloos liggen, volledig bij bewustzijn en lachend in bed zitten en alle opties daartussen.
Maar aan één optie had Sofie niet gedacht.
Dimi ligt in bed. Sofie herkent zijn silhouet meteen. Een wit laken is over zijn hoofd getrokken. Alle machines zijn afgekoppeld. Hij ademt niet meer.
Dankjewel voor het lezen van dit hoofdstuk!
Voel je vrij om te laten horen wat je er van vindt; likes en comments zijn altijd welkom.
| Thread starter | Similar threads | Forum | Replies | Date |
|---|---|---|---|---|
|
Escorte Sofie Gent | Volwassen Baby's / Luierliefhebbers | 36 |