A.V.O.T.

Wat vind je van dit verhaal?

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 0 0,0%
  • 3

    Stemmen: 2 20,0%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 0 0,0%
  • 6

    Stemmen: 0 0,0%
  • 7

    Stemmen: 2 20,0%
  • 8

    Stemmen: 5 50,0%
  • 9

    Stemmen: 0 0,0%
  • 10

    Stemmen: 1 10,0%

  • Totaal stemmers
    10

Star-Angel

I'm magical inside, just a reason to smile
Hoofdstuk 3 • Change my dear

Dylan deed na een tijdje zijn ogen weer open. Naar zijn gevoel had ie erg kort geslapen. Maar in werkelijkheid had hij vier uur geslapen. De Hologram had hem een slaap-spray gegeven in zijn nek, waardoor Dylan voor een tijdje zou slapen. Dit zodat ie ten eerste goed kon rusten en zodat ie met verschillende medische apparatuur uit de toekomst zijn wonden kon genezen. Nadat die opdracht volbracht was, begon de hologram Dylan uit te kleden tot aan zijn ondergoed. Hij legde zijn kleding op één van de stoelen en vervolgens kwam ie terug om cosmetische camouflage op hem te gebruiken zodat ie niet zou opvallen tussen de mensen van dit tijdperk.

De hologram begon eerst met Dylan’s oren te veranderen, dit van puntoren tot ronde mensenoren. Het volgend punt waren de stippen die een patroon/lijn vormde over zijn lichaam. Vergelijkbaar met het patroon van een cheetah.
Met een klein apparaatje ging hij over Dylan’s huid en de stippen verdwenen van zijn huid. De hologram wreef met zijn vingers over het stuk die hij had gedaan. Tot zijn opluchting bleef het zitten. Binnen een halfuur had hij de hele lijn stippen die van hoofd, ruggengraat, armen en benen ging gecamoufleerd met spul dat niet zomaar van zijn huid zou verdwijnen.

“hhmm…”, was het eerste geluid dat Dylan maakte, nadat de hologram een ander spray gebruikt had om hem wakker te maken.

“Hoe gaat ie?”, vroeg de Hologram tewijl ie Dylan hielp om overeind te komen.

“hmmm… gaat…”, Zei Dylan met een zachte stem. De Hologram gaf een warme glimlach naar Dylan. “Goed om te horen, voordat je opsta moet ik je alleen wel een paar dingen vertellen.”, Zei De hologram terwijl ie Dylan bleef aankijken.

“Wat?” Zei Dylan, terwijl ie hem aankeek met zijn grote blauw ogen. “Ik heb je helemaal opgelapt, maar je heb voor nu een kleine complicatie bij je blaas. Dit kan ik niet repareren, dit moet op zichzelf genezen. Dus daarom heb ik bescherming bij je aangedaan.”, Zei de Hologram zonder enige moeite met zijn verhaal.

“Ehm… oke…”, Zei Dylan verbaasd, niet begrijpend wat de Hologram bedoelde totdat ie zijn ondergoed voelde. Met verbazing keek Dylan naar beneden, tot zijn verbazing was er iets zachts in zijn ondergoed en zonder wat te zeggen trok ie zijn ondergoed op. Waardoor ie zag dat hij een plastic luier omhad. “Je bedoeld luier?!”, Zei Dylan met enige verbazing in zijn stem.

“Als je het zo wil noemen… Ja”, Zei de Hologram. “Daarnaast heb ik je uiterlijk veranderd, niemand zal je herkennen als een niet-aardling.” De Hologram hield vervolgens een spiegel voor zijn neus. Met vol verbazing keek Dylan naar zijn reflectie. In de spiegel zag hij zichzelf, maar tegelijkertijd ook niet. Het was hem, maar naar zijn gevoel ook weer niet. “Raar”, zei ie terwijl ie met zijn hand voelde aan zijn oren. “Echt, raar…” Zei ie, terwijl ie bleef kijken naar zijn reflectie met grote blauwe ogen.

De Hologram begreep Dylan’s reactie wel, maar hij had wel zijn best gedaan. “Ja, dat zullen de mensen ook vast denken als ze je zouden zien met puntoren en cheetah patroon.”, Zei de Hologram als grapje. “Ehm… ja je hebt gelijk”, zei Dylan terwijl ie zijn aandacht van zijn reflectie afnam.

“Ik heb terwijl je sliep ook wat kleding gemaakt met de replicator.”, Zei de Hologram terwijl ie wees naast een stapel kleding aan het einde van zijn bed. “Als je wijs ben draag je deze, één je zal wat minder aandacht trekken dan met je uniform en twee is he speciaal om ook je bescherming te camoufleren.”, zei de Hologram.

“Is goed”, Zei Dylan terwijl ie zichzelf van de tafel liet glijden. Hij pakte de kledingstukken en zag een t-shirt, leren jasje (Beetje kinderachtig voor zijn smaak, maar wel passend voor een mensenkind), jeans, schoenen, sokken, shorts en een romper.

“Ehm… hoe?”, Zei Dylan, maar voordat ie verder kon praten begreep de Hologram zijn vraag al. “Kom, ik zal je wel even helpen.”, Zei de Hologram. Met enige hulp van de Hologram kreeg ie binnen een minuut de romper over zich heen, werd zijn shorts naar beneden getrokken waardoor Dylan zijn witte luier zag maar binnen een Minuut verdween deze alweer onder de romper die met knoopjes in het kruis werd vastgemaakt. Vervolgens kreeg ie de kindershort om, shirt, etc…

“Nog een keer kijken?”, Zei de Hologram met een glimlach. “Ja is goed.”, Zei Dylan en een grote holografische spiegel verscheen aan de zijkant van de ruimte. “Oke…”, Zei Dylan als ie verbaasd keek naar een aardse jongen van twaalf jaar in de reflectie van de spiegel.

Van top tot teen zag ie zichzelf, maar tegelijkertijd zag ie een vreemde. Snel keek ie naar de Hologram. “Niet goed?”, Zei de Hologram vragend aan hem. “Ehm… Jawel alleen raar.”, Zei Dylan terwijl ie zijn hand betaste op de plek waar normaal zijn stippen zouden zitten.

“Verder nog iets nodig?”, Zei de Hologram, terwijl ie een stapje terug nam.

Wordt vervolgd….
 

Ivy

1 van de oprichters en organisators van de CBB
Goed geschreven! Leuk begin nu nog het vervolg
 

bosma22

I love good stories, writing and music
Great story I’m sorry to see that it’s death because it has a very interesting premise and the little amount you’ve posted is great so I hope that you’ll someday update it again
 
Bovenaan