Geschreven door: Nat luiertje
Ik ben Aaron 19 jaar en plas nog regelmatig in bed. Ik woon nog thuis, samen met mijn moeder en 2 zussen. Dit begon toen ik 11 was. In dit verhaal zal ik vertellen hoe het gegaan is vanaf de eerste keer dat ik in bed plaste.
Ik was net 11. Op een ochtend werd ik wakker en schrok, mijn bed was nat. Ik legde snel de dekken erover zei niets een ging naar school. 3 dagen later weer hetzelfde, ik snapte er niets van maar deed hetzelfde, gelukkig hoorde ik er weer niets van. 4 dagen later weer nat, ik deed weer hetzelfde omdat ik dacht dat niemand het had gemerkt. Toen ik s'middags uit school kwam riep mijn moeder me, ze was aan het wassen. Ze stond daar met mijn laken in hhar hand en zei: Heb je per ongeluk in bed geplast jongen? Ik aarzelde en zei ja. Gebeurd dat wel vaker?, vroeg ze. Ik zei snel nee. Ik heb anders al vaker gezien dat je bed nat was hoe komt datt dan? Ik werd rood en wist niets meer te zeggen. Geeft niet hoor jongen zei ze, kan altijd een keer gebeuren. Het zal wel niet meer gebeuren want daar ben je eigenlijk te oud voor, maar mocht je toch nog eens een ongelukje hebben zeg het dan wel even. Oke mama zal ik doen.
De volgende ochtend werd ik tot mijn grote verbazing weer in een nat bed wakker. Ik kwam beneden mijn moeder zat al te ontbijten. Lekker geslapen vroeg ze. Ja hoor antwooorde ik. Heb alleen wel een ongelukje gehad. Wat heb je alweer in je bed geplast. Ja, antwoorde ik. Nou dat is niet zo mooi, je bent 11 Aaron 5x in 2 weken in bedplassen noem ik geen ongelukjes meer. Maar vooruit ga maar snel naar school en we hebben het er neit meer over.
Volgende morgen toch weer in bed geplast ik kon wel huilen. Met de moed in mijn schoenen liep ik naar beneden. Goedemorgen jonge zei mijn moeder. Goede morgen ma. Goed geslapen vroeg ze. Ja hoor natwoorde ik. En nu je bed droog gehouden zei ze wat lacherig. Even was het stil, Nee dat helaas niet stotterde ik zachtjes. Wat, heb je nu alweer in je bed geplast. Ga maar naar school, we hebben het er vanmiddag nog wel even over, want dit kan zo niet doorgaan.
Ik kwam terug uit school. Meteen riep mijn moeder me. Ik heb er even overna gedacht wat te doen met je bedplassen. Hoe komt het dat je weer in bedplast? Weet ik niet mam. Kun je beloven dat dit nooit meer gebeurd? Ik hoop van niet maar echt beloven kan ik het niet. Oke antwoorde ze. Hoeveel jongens van 11 ken jij die nog in bedplassen? Geen mama. Wie plassen er nog in bed? Peuters en kleine kinderen mama. OKE. Wat dragen die om hun bed droog te houden? Pampers mama.
Juist ja. Ga maar naar je kamer om hierover na te denken en ik roep je wel als we gaan eten.
Het was 6 uur en mijn moeder riep voor het eten, er werd niets over gezegd, uiteindelijke wilde ik naar bed gaan, was me in de badkamer aan het wassen, ineens kwam mijn moeder binnen. Zo ben je klaar vroeg ze. Ja mama. Mooi dan ga daar maar even liggen. Hoezo dan mama. HOEZO, zodat ik je een pamper om kan doen natuurlijk. Ik werd vuurrood. Deze week krijg je voor de zekerheid een pamper om, als je hem heel de week droog kan houden geloof ik weer dat je je bed droog houd en dan hoef je ze niet meer om oke. Ik begon te huilen. Nou kom op zo erg is het niet zei ze, deed mijn billen omhoog en schoof de pamper eronder en deed hem langzaam maar zeer zorgvuldig om. Zo die zit goed, nou stoppen met huilen en gaan slapen.
De volgende morgen schrok ik wakker toen mijn moeder de gordijnen opende. Meteen sloeg ze mijn dekbed open. Goedemorgen, even controleren of je een grote jongen bent geweest zei ze. Ik moest mijn benen uit elkaar doen, en toen ging ze voelen of ik droog was. Oo oo ooh reageerde ze. Je hebt een natte pamper jonge, dat is niet zo mooi. Ik moest opstaan en mee gaan. We liepen naar de badkamer, daar moest ik gaan liggen. Mijn pamper werd zorgvuldig los gemaakt, tot mijn verbazing pakte ze een schone en deed hem bij me om.
Ik ben Aaron 19 jaar en plas nog regelmatig in bed. Ik woon nog thuis, samen met mijn moeder en 2 zussen. Dit begon toen ik 11 was. In dit verhaal zal ik vertellen hoe het gegaan is vanaf de eerste keer dat ik in bed plaste.
Ik was net 11. Op een ochtend werd ik wakker en schrok, mijn bed was nat. Ik legde snel de dekken erover zei niets een ging naar school. 3 dagen later weer hetzelfde, ik snapte er niets van maar deed hetzelfde, gelukkig hoorde ik er weer niets van. 4 dagen later weer nat, ik deed weer hetzelfde omdat ik dacht dat niemand het had gemerkt. Toen ik s'middags uit school kwam riep mijn moeder me, ze was aan het wassen. Ze stond daar met mijn laken in hhar hand en zei: Heb je per ongeluk in bed geplast jongen? Ik aarzelde en zei ja. Gebeurd dat wel vaker?, vroeg ze. Ik zei snel nee. Ik heb anders al vaker gezien dat je bed nat was hoe komt datt dan? Ik werd rood en wist niets meer te zeggen. Geeft niet hoor jongen zei ze, kan altijd een keer gebeuren. Het zal wel niet meer gebeuren want daar ben je eigenlijk te oud voor, maar mocht je toch nog eens een ongelukje hebben zeg het dan wel even. Oke mama zal ik doen.
De volgende ochtend werd ik tot mijn grote verbazing weer in een nat bed wakker. Ik kwam beneden mijn moeder zat al te ontbijten. Lekker geslapen vroeg ze. Ja hoor antwooorde ik. Heb alleen wel een ongelukje gehad. Wat heb je alweer in je bed geplast. Ja, antwoorde ik. Nou dat is niet zo mooi, je bent 11 Aaron 5x in 2 weken in bedplassen noem ik geen ongelukjes meer. Maar vooruit ga maar snel naar school en we hebben het er neit meer over.
Volgende morgen toch weer in bed geplast ik kon wel huilen. Met de moed in mijn schoenen liep ik naar beneden. Goedemorgen jonge zei mijn moeder. Goede morgen ma. Goed geslapen vroeg ze. Ja hoor natwoorde ik. En nu je bed droog gehouden zei ze wat lacherig. Even was het stil, Nee dat helaas niet stotterde ik zachtjes. Wat, heb je nu alweer in je bed geplast. Ga maar naar school, we hebben het er vanmiddag nog wel even over, want dit kan zo niet doorgaan.
Ik kwam terug uit school. Meteen riep mijn moeder me. Ik heb er even overna gedacht wat te doen met je bedplassen. Hoe komt het dat je weer in bedplast? Weet ik niet mam. Kun je beloven dat dit nooit meer gebeurd? Ik hoop van niet maar echt beloven kan ik het niet. Oke antwoorde ze. Hoeveel jongens van 11 ken jij die nog in bedplassen? Geen mama. Wie plassen er nog in bed? Peuters en kleine kinderen mama. OKE. Wat dragen die om hun bed droog te houden? Pampers mama.
Juist ja. Ga maar naar je kamer om hierover na te denken en ik roep je wel als we gaan eten.
Het was 6 uur en mijn moeder riep voor het eten, er werd niets over gezegd, uiteindelijke wilde ik naar bed gaan, was me in de badkamer aan het wassen, ineens kwam mijn moeder binnen. Zo ben je klaar vroeg ze. Ja mama. Mooi dan ga daar maar even liggen. Hoezo dan mama. HOEZO, zodat ik je een pamper om kan doen natuurlijk. Ik werd vuurrood. Deze week krijg je voor de zekerheid een pamper om, als je hem heel de week droog kan houden geloof ik weer dat je je bed droog houd en dan hoef je ze niet meer om oke. Ik begon te huilen. Nou kom op zo erg is het niet zei ze, deed mijn billen omhoog en schoof de pamper eronder en deed hem langzaam maar zeer zorgvuldig om. Zo die zit goed, nou stoppen met huilen en gaan slapen.
De volgende morgen schrok ik wakker toen mijn moeder de gordijnen opende. Meteen sloeg ze mijn dekbed open. Goedemorgen, even controleren of je een grote jongen bent geweest zei ze. Ik moest mijn benen uit elkaar doen, en toen ging ze voelen of ik droog was. Oo oo ooh reageerde ze. Je hebt een natte pamper jonge, dat is niet zo mooi. Ik moest opstaan en mee gaan. We liepen naar de badkamer, daar moest ik gaan liggen. Mijn pamper werd zorgvuldig los gemaakt, tot mijn verbazing pakte ze een schone en deed hem bij me om.
