Hoofdstuk 17
De krapte op de arbeidsmarkt was in onze regio goed te merken. Veel werknemers, ook bij Hooters, namen ontslag en kozen voor het ondernemerschap waardoor Carmen vaak met haar handen in het haar zat om de roosters rond te krijgen. Nieuw personeel vinden werd bijna een dagtaak voor de leidinggevenden en de salarissen gingen voor iedereen omhoog, ook die van mij hoewel ik daar zelf niets van terugzag. Anna was blij met de loonsverhoging, net als de meiden en vrouwen die waren gebleven, net als met de vele gasten die iedere avond weer kwamen en forse fooien neerlegden om het knappe personeel te paaien en te bedanken voor de leuke tijd. De manager van het thuiswerkbedrijf, die ook last had van de tekorten, had Anna ook lopen stalken of zij niet meer wilde werken. Het bedrijf had al een hoger uurloon geboden maar Anna had nog niet gehapt. Dat deed ze wel na overleg met mijn Meesteres en na een eis voor een nog hoger uurloon. Met het vooruitzicht dat Anna, in feite ik, vier keer zoveel uren zou gaan werken en met de tot nu toe geleverde hoge kwaliteit, stemde het bedrijf in. Anna voelde zich bezwaard naar mij toe omdat ze wist dat ik in feite nu vier banen had: het werk bij Hooters, vier dagen thuiswerk voor haar, mijn dag in de week schoonmaken bij Lila en al het huishoudelijk werk thuis. Aan de andere kant waren er in de States hele volksstammen die meerdere banen tegelijkertijd hadden. Ik zou nu, net als een gemiddelde ondernemer, iets van 72 uur per week werken. Danielle was ook in haar nopjes omdat mijn extra werk en loonsverhogingen ook weer meer inkomsten voor haar betekende. Hoe exact de verdeling zou worden van het geld dat ik met de drie dagen meer thuiswerk verdiende wist ik niet. Danielle zou het mij niet vertellen, althans daar ging ik van uit, maar misschien Anna wel wanneer ik bij haar was.
’Nog steeds blij met je leven als mijn slaafje?’ Ik keek omhoog, in de richting van de stem die mij aansprak. Mijn Meesteres zat op de bank met een glas wijn in haar hand. Ze keek met een vriendelijk gezicht op mij neer en drukte zachtjes haar in een nylon kous gehulde voet in het kruis van mijn luier. Met haar tenen gleed ze over mijn plastic broek en tikte er speels op.
‘Luierslaafje’ zei ze zachtjes en gaf daarna een blik waaruit ik opmaakte dat ze op mijn antwoord wachtte.
‘Ik ben heel blij met mijn leven als Uw slaafje Meesteres’ antwoordde ik braaf maar ook oprecht.
Danielle liet een stilte vallen om mij te verleiden meer te zeggen, wat ik ook uiteindelijk deed:
‘Ik zie er alleen wel tegenop om zoveel meer uren te gaan werken. Ik ben dan minder beschikbaar om voor U in huis alles op orde te krijgen en te houden.’
Mijn Meesteres leek niet onder de indruk van mijn argumenten. ‘Dan zul je of harder of slimmer moeten gaan werken’ kreeg ik hard terug. ‘Er zijn zoveel mensen die veel uren per dag werken. Je mag ook blij zijn dat je die extra uren vanuit huis mag doen. Dat is ook niet iedereen gegeven.’
‘Ja Meesteres’ antwoordde ik beschaamd en ik voelde mijn gezicht rood kleuren.
‘Wees blij dat je je Meesteres kunt dienen door nog meer geld voor haar in het laatje te brengen. Sterker nog, ik had gehoopt en eerlijk gezegd ook wel verwacht dat je meer ambitie had en liefde toonde voor je Meesteres.’
Ik keek haar vragend aan.
‘Door aan te bieden om nog meer uren voor mij te werken. Dat is toch de enige taak van een slaaf: Alles doen om zijn Meesteres het naar de zin te maken en er voor te zorgen dat Zij niets tekort komt?’
‘Ja Meesteres’ klonk ik hees van de spanning die ik voelde van de berisping die ik kreeg. ‘Het spijt me dat ik niet uit mijzelf U aangeboden heb om meer te werken.’
‘Nee, integendeel’ klonk het nu scherp. ‘Meesteres, ik vind het toch wel veel wat ik nu moet werken’ zei ze mij spottend imiterend.
‘Hoe kan ik het goedmaken Meesteres’ bood ik aan, proberend mijn Meesteres tevreden te stellen.
‘Waarom leg je het iedere keer bij mij neer? Kom zelf eens met een aanbod. Verras je Meesteres, toon initiatief!’ spoorde ze mij aan zonder haar stem te verheffen. Haar superioriteit over mij was overweldigend en het feit dat zij op de bank zat, gekleed en ik in mijn dikke luier op de grond, benadrukte die nog eens extra.
Ik kleurde zo mogelijk nog roder en begon tot haar amusement te hakkelen en te stamelen.
In mijn streven om het tij zo snel mogelijk te keren, ging ik op mijn knieën zitten en legde ik mijn handen om haar been dat over de ander was geslagen en bood haar van alles aan waarvan ik nu al wist dat ik er spijt van zou gaan krijgen:
‘Meesteres, ik bied U mijn verontschuldigingen aan. Ik zal Anna vragen of ik in plaats van vier dagen zeven dagen per week voor haar en U kan werken. Carmen kan ook extra hulp in de spoelkeuken gebruiken, ik zal mijn meerdere beschikbaarheid aan haar doorgeven. Ik doe niets liever dan U tevreden te stellen met extra inkomsten. Ik zal mezelf met een schrijfblok opsluiten in mijn hok en alle blaadjes vol schrijven met strafregels, zelfkritiek, een ode aan U en zaken die ik voortaan anders ga aanpakken. Morgenochtend zal ik, wanneer U het goed vindt en mij bevrijdt, mezelf op de bok ketenen en de spanking machine mij laten slaan zodat ik mijn les kan leren en de volgende keer beter uit kijk met wat ik zeg en doe.’
Verwachtingsvol keek ik mijn Meesteres aan. Ze leek tevreden te zijn met wat ik had gezegd en naast de opluchting die ik voelde, voelde ik ook de last van de toezeggingen die ik had gedaan; want toezeggen is één, het ook waarmaken is een ander verhaal.
‘Het begin is er’ zei ze op een vriendelijke toon. ‘Op de tafel ligt een nieuw schrijfblok: neem dat mee en twee pennen en sluit je zelf op.’
‘Ja Meesteres’ antwoordde ik opgelucht en ik kroop bij haar vandaan naar de eetkamertafel waar ik het schrijfblok en de twee pennen pakte en weer verder kroop in de richting van de hal.
Het was laat toen Danielle de hal in kwam lopen om naar boven te gaan om te gaan slapen. Ze hield stil voor mijn hok, zakte door haar knieën en keek mij met leedvermaak aan.
‘Ik kruip straks in mijn heerlijk warme en zachte bed. Met veel plezier zal ik aan je denken hoe je jezelf straft voor de fouten die je hebt gemaakt, hier in je hok, afhankelijk van mij voor je eten, drinken, bevrijding, verschoning, alles. Je bent aardig op weg om een goed getraind slaafje te worden maar hebt tegelijkertijd ook nog veel te leren. Misschien ligt dat ook aan mij, ben ik in het begin te zacht voor je geweest.’ Ze pauzeerde een moment en ik zei niets. Ik had geen toestemming gekregen om te praten en mijn Meesteres had mij ook geen vraag gesteld. Na de korte pauze vervolgde ze: ‘Ik wil dat je vanaf nu, wanneer je het over jezelf hebt, in de derde persoon enkelvoud spreekt, dus niet ‘Ik zal dit of Mag ik zus?’, maar ‘Dit slaafje zal’ of ‘Mag het slaafje?’ Ik ben dan nog wel zo aardig dat je zelf mag bepalen of je in plaats van ‘slaafje’ liever ‘sletje’ of ‘baby’ of ‘luierkontje’ of ‘sukkel’ of iets vergelijkbaars zegt. Is dat duidelijk.’
‘Ja Meesteres’ antwoordde ik beschaamd.
‘Fout’ zei ze met een sadistische grijns.
‘Het is duidelijk voor dit stomme slaafje Meesteres’ antwoordde ik in de herhaling.
‘Ik ben blij dat je in ieder geval over zelfinzicht beschikt.’ Ze veerde omhoog. ‘Tot morgen slaafje. En zorg ervoor dat je mij dan wat goeds op papier kunt laten zien.’
‘Het slaafje wenst U welterusten Meesteres en Uw slaafje zal U morgen niet teleurstellen Meesteres.’
Danielle reageerde niet en ik hoorde haar de trap oplopen en toen ze bovenaan de trap was, deed zij het licht in de hal uit en zat ik in het donker waardoor er van schrijven niets meer kwam. Ik pakte mijn deken en maakte het me zo comfortabel mogelijk. Op de bovenverdieping hoorde ik de vertrouwde geluiden van een lopende kraan, het doorspoelen van de wc en het lopen van Danielle. Ik voelde mijn natte luier en ook de druk in mijn darmen. Om mezelf extra te kastijden voor de stommiteiten die ik vandaag had begaan, spande ik mijn buikspieren aan en poepte zo mijn luier vol. Een lege buik sliep nog altijd beter dan een lege luier, zover was ik inmiddels al getransformeerd tot een luierslaaf. Het duurde niet lang voordat ik langzaam wegzakte en in slaap viel.
De volgende ochtend schreef ik bij het eerste licht verder aan mijn strafregels, ode en zelfkritiek. Het was inspannend om zonder doorhalen mijn woorden goed op papier te krijgen want in tegenstelling tot een iPad of laptop kon ik niet eenvoudig wijzigingen aanbrengen zonder sporen achter te laten. In mijn hok rook ik mijn vuile luier en wist ik dat de stank ook in de hele hal te ruiken moest zijn. Het vulde me met gêne maar aan de andere kant zou de lucht ook zo weer weg zijn wanneer de voordeur een paar minuten opengezet werd. Mijn Meesteres verscheen aangekleed en prachtig opgemaakt voor mijn traliedeur. Haar donkerblauwe suède pumps ter hoogte van mijn ogen omdat ik mijzelf even een pauze had gegund na lang schrijven en was gaan liggen.
‘Goedemorgen Meesteres’ groette ik haar.
‘Dag stinkerd’ antwoordde ze met leedvermaak. ‘Heeft het slaafje het naar zijn zin in zijn hok?’
‘Ja Meesteres, het slaafje voelt zich er helemaal thuis.’
‘Dat is mooi, dan laat ik je er nog een tijdje in zitten. Of eigenlijk jammer, ik had gehoopt dat het slaafje graag bevrijd wilde worden. Dan had ik er nog veel meer lol in gehad. Nou, beschouw het dan maar als een gunst dat ik je in je hok laat.’
‘Dank U Meesteres dat U het slaafje een plezier wilt doen’ reageerde ik prompt terwijl ik baalde van het feit dat ik voorlopig nog niet vrij zou komen.
‘Hoe ver is het slaafje met schrijven?’
Ik gaf het schrijfblok door de tralies van mijn hok aan mijn Meesteres. Ze nam het aan en bladerde het door.
‘Ik ben nog niet echt onder de indruk van de voortgang. Je hebt zeker te lang liggen pitten’ zei ze streng.
Ik antwoordde niet en keek haar enkel ongemakkelijk aan.
‘Daar heb ik wel een oplossing voor’ vervolgde ze koeltjes waarna ze de hal uit liep. Even later keerde Danielle weer terug met in haar handen een stalen halsband en een korte ketting. In minder dan een minuut zat ik met mijn billen op de grond en mijn rug tegen de muur aan mijn halsband vastgeketend. Mijn Meesteres had de ketting zo kort gehouden dat ik enkel op mijn billen kon zitten, bij iedere andere pose zou ik mijzelf verhangen. Ik had het schrijfblok terug gekregen zonder de pagina’s die ik reeds had beschreven. Hoelang ik in mijn hok zou moeten blijven zitten wist alleen mijn Meesteres.
Het had tot het einde van de ochtend geduurd voordat mijn Meesteres de knop naast de deur had ingedrukt waardoor het magnetisch slot werd geopend en ik mijn hok mocht verlaten. Na een korte douchebeurt had Danielle mij gekeurd als een stuk vee en vervolgens mee naar de kamer genomen waar de spanking machine stond. Met trillende benen, deels van de kou en deels van de spanning, stond ik naakt naast het intimiderende apparaat. Mijn Meesteres had haar armen over elkaar gelegd en keek mij indringend aan.
‘Het is aan jou om het apparaat in te stellen: de duur van je straf, de frequentie van de slagen, de intensiteit. Laat maar zien hoeveel je woorden van gisteren waard zijn.’
‘Ja Meesteres’ antwoordde ik met een trillende stem en ik schakelde het apparaat in waarna het display oplichtte. Ik keek op de klok boven de deur en zag dat het bijna half twaalf was. Over vier uur zou ik naar mijn werk moeten. Zonder verder na te denken zette ik de timer op vier uur, de frequentie op hoog en de slagkracht op zes, harder dan ik tot nu toe had gekregen. Ik keek naar mijn Meesteres die niets liet blijken. Ik wist dus niet of ze tevreden was of niet. Tot slot zette ik de vertraging in op vijf minuten. In die vijf minuten moest ik mijzelf positioneren en fixeren. Snel monteerde ik eerst nog een soepele leren plak op de slagarm van de machine en lijnde die vervolgens goed uit zodat de plak op de juiste plek zou slaan. Nadat het apparaat en de plak goed waren ingesteld pakte ik van een bijzettafeltje de lederen pols- en enkelboeien die ik mijzelf omdeed. Daarna hupte ik op de spankingbank en ging ik op mijn rug liggen. Ik schoof wat naar achteren zodat mijn billen goed naar de machine toe gericht werden en ik mijn knieën moest buigen om de enkelboeien aan de stalen palen te kunnen vastzetten. Ik lag nu met mijn benen in de zogenaamde ‘diaper’ positie, als het ware klaar om een luier omgedaan te krijgen. Om mijn middel maakte ik de brede riem vast die aan de spanking bank vast zat waardoor mijn onderlichaam geen millimeter meer kon bewegen. Daarna was het de beurt aan mijn polsen. De boeien moesten naast mijn hoofd worden vastgezet. De D-ring aan de boeien hoefde ik alleen maar in het slot te steken, net als een slot van een oude poort. De ring duwde de pal naar achteren die vervolgens weer vanzelf sloot nadat de ring was gepasseerd. Voor het openen diende je de grendel die op het slot zat gemonteerd naar beneden te duwen. Dat ging heel eenvoudig en licht mits je er bij kon. En dat kon ik niet. Met beide polsen geboeid wachtte ik in spanning af tot de machine zou beginnen.
‘Ik zie een strak bekkie slaaf. Ben je gespannen?’
‘Ja Meesteres, het slaafje is heel gespannen.’
Ze glimlachte, keek op de timer en toen weer naar mij. Hoelang het nog duurde zei ze expres niet. Het mij in onzekerheid laten was een onderdeel van haar spel.
Het gezoem en getril van de machine kondigde aan dat mijn afstraffing, die ik zelf had gekozen en aangeboden, op het punt stond om te gaan beginnen.
Danielle wachtte de eerste slagen niet af. Ze kneep even in mijn wang.
‘Veel plezier lieverd. Ik kijk af en toe wel even op de monitor hoe rood je billetjes worden.’
Ze was al weg voordat ik een antwoord kon geven. De deur sloot en ik was alleen in de kamer. De eerste slag kwam minder hard aan dan dat die klonk maar desondanks schrok ik zo van de impact ervan dat ik naar adem moest happen. Vier uur, dacht ik direct. Wat heb ik mezelf aangedaan!
De machine was net klaar toen Danielle de kamer in kwam. Ze had me waarschijnlijk via de camera’s in de gaten gehouden en gezien dat de tijd erop zat en dat tussentijds ingrijpen niet nodig was geweest. Dat was ondanks de tranen die over mijn wangen biggelden en de intense hitte die ik in mijn billen voelde. Ze maakte mijn polsen en enkels los en daarna de band rond mijn middel. Voorzichtig hielp ze me van de tafel af en nam mij zachtjes op schoot, haar benen gespreid zodat mijn billen geen contact hoefden te maken. Zonder een woord te zeggen drukte ze mij tegen haar aan en kon ik mijn hoofd over haar schouder leggen. Teder wreef ze door mijn haar en kuste ze me op mijn wang terwijl mijn tranen bleven vloeien.
‘Je hebt het fantastisch gedaan lieverd’ fluisterde ze in mijn oor. ‘Ik ben onder de indruk van je hoe je dit hebt doorstaan.’ Ze knuffelde en troostte me totdat de bel van de voordeur ging.
‘Dat zal Anna wel zijn om je op te halen. Loop maar vast naar de nursery, dan kom ik er zo aan om je te helpen.’
Ik stond in de nursery en had mijn billen in de spiegel bekeken. Het aanzicht deed de pijn die ik voelde toenemen; fel rood en allerlei schakeringen en op sommige plekken zelfs blauw en soms geel en groen. Toch bloedde mijn billen nergens en leek de pijn vooral onder de huid te zitten.
‘Ach Roger!’ riep Anna verschrikt uit toen ze met Danielle de nursery in was gelopen en mijn billen zag.
Danielle leek ook geschrokken te zijn en deed haar best om mijn billen wat verzachting te bieden door het insmeren van verkoelende gel en vervolgens zalf. Anna keek toe hoe Danielle mij mijn luier omdeed en streek met haar zachte hand over mijn gezicht.
‘Hij heeft nog niet gegeten en gedronken vandaag. Zal ik wat meegeven zodat hij in de auto kan eten?’
‘Ik kan hem ook in het restaurant te eten geven, daar is meer dan genoeg’ bood Anna aan.
‘Is daar tijd voor dan?’
‘Tuurlijk, dat regel ik wel met Carmen.’
De beide vrouwen keken mij aan en ik knikte terug. Ik zou wel in het restaurant eten.
Met dik ingesmeerde billen en een schone luier om met plastic broek eroverheen, nam ik voorzichtig achterin de auto bij Anna plaats. Ik verbeet me toen ik ging zitten en de bank onder mijn billen voelde. Zitten zou ik voorlopig niet willen en kunnen concludeerde ik. We reden weg, uitgezwaaid door Danielle die zich toch wel leek te schamen voor wat ik mij mezelf had laten aandoen. Ik zag in haar gezicht de bezorgdheid die ze ook had toen ze mij van de tafel losmaakte. Ook Anna was er niet gerust op:
‘Gaat het Roger?’ Ze had via de binnenspiegel oogcontact gemaakt en keek ernstig.
‘Ja, het gaat wel Anna.’
‘Je billen zagen er anders zo gehavend uit.’
‘Zo voelen ze ook. Zitten doet ook ongelooflijk veel pijn.’
‘Dat geloof ik direct. Als je wilt, smeer ik ze tijdens onze dienst nog wel een paar keer in met de verkoelende gel en verzorgende zalf.’
‘Als het lukt, graag.’
‘Ik ga zorgen dat het lukt. Wil je vertellen wat er gebeurd is dat je zo bent toegetakeld?’
Ik knikte en begon te vertellen over wat er gisteravond was gebeurd en hoe dat geleid had tot mijn opsluiting en spanking. Anna was een goede verstaander en hoorde wat er gezegd werd en wat niet.
‘Heb je er nu spijt van? Van je keuze om slaaf te worden?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee.’
‘Echt niet?’
‘Nee. Echt niet.’
‘Zou je opnieuw de keuze maken om slaaf te worden als die je geboden wordt?’
‘Ja, dat denk ik wel.’
‘Maar je weet het niet zeker?’
Ik dacht even na en antwoordde: ‘Ja, ik weet het wel zeker.’
‘Ook nu je wordt uitgebuit, gedwongen wordt jezelf te mishandelen en tot op het bot vernederd wordt?’
‘Ja, dat is misschien ook wel een deel van de spanning die ik zoek: Dat een ander de regels bepaalt.’
‘Daar gaat het bij jou om?’
‘Voor een groot deel wel. De dominantie door een vrouw, door Danielle.’
‘En door mij, door je collega’s bij Hooters en zoveel anderen.’
‘Klopt, maar iedereen onder regie van Danielle.’
‘Op hoofdlijnen maar ze geeft mij en de andere vrouwen de ruimte om jou naar eigen inzicht aan te pakken. Dat vind je ook spannend en leuk?’
Ik antwoordde niet direct. De reactie die ik wilde geven leek me niet gepast en dus moest ik mijn gevoel opzij zetten en op zoek gaan naar een diplomatiek geformuleerd antwoord.
‘En?’ vroeg Anna nog een keer.
Ik zuchtte, nog steeds niet wetend wat ik zou moeten antwoorden, en besloot maar wat te zeggen. Anna zou er zelf maar chocolade van moeten maken.
‘In de meeste gevallen vind ik het wel leuk spannend. Zoals vanavond, iedereen van ons team weet van mijn situatie af en dan is het minder eng. Dat is anders als ik ergens nieuw ben of voor het eerst met anderen kennis moet maken. Maar het verschilt ook per contact, sommigen vind ik nog steeds niet leuk en ik denk dat dat dan ook andersom is. Ik bedoel, dat zij mij dan ook niet mogen. In het huis van Lila bijvoorbeeld zijn twee vrouwen die ik echt gemeen vind. Toen Danielle bij Jennifer, Britt en Abigail luiers lieten maken vond ik het ook spannend want die meiden hadden er lol in om mij flink te vernederen maar ze waren niet gemeen.’
‘Dus om naar hun toe te gaan vond je leuk spannend?’
‘Ja, uiteindelijk wel.’
Anna trok haar wenkbrauwen op als teken dat ze er een mening over had maar hield die verder voor zich.
‘Hoe vind je mij? Ook leuk spannend?’ Anna keek mij nieuwsgierig via de binnenspiegel aan.
‘Nee, ik vind jou leuk en lief. Vooral dat laatste.’ Ik lachte erbij toen ik haar antwoordde.
Anna lachte. ‘Ik weet nou niet of dat het antwoord is dat Danielle wil horen.’
‘Wat zou het dan moeten zijn? Streng?’
‘Ja, bijvoorbeeld. Ik moet je bekennen dat ik dat wel moeilijk vind hoor om streng voor je te zijn, of stel ik je nu teleur?’
‘Nee, waarom zou je?’
‘Ik weet het niet. Misschien omdat je op zoek bent naar spanning en dominantie?’
‘Jij bent toch de baas wanneer ik bij je ben.’
‘Voel je dat ook zo?’
Ik trok onverschillig mijn schouders op. ‘Niet echt, misschien heb je een natuurlijk overwicht of accepteer ik je gezag.’
Anna lachte. ‘Dat is wel een beetje overdreven, vind je zelf ook niet?’
Ik keek als een kind dat betrapt is met de hand in de koektrommel. Anna gaf me een knipoog.
‘Weet je lieverd? Ik zal je morgen, als je bij mij bent lekker moederen. Dan ben ik en een beetje streng voor je en kan ik je knuffelen. Hoe lijkt je dat?
‘Dat lijkt me leuk!’
Anna keek mij met een kritische blik aan. ‘Nee, dat vind jij niet leuk! Ik zie het in je ogen. Ik zie teleurstelling. Jij wilt wat anders.’
Ik zweeg. Inmiddels had ik geleerd dat ik als slaafje in dit soort situaties het best kon zwijgen om te voorkomen dat ik het van kwaad tot erger maakte. Maar Anna had wel gelijk, verdorie! Natuurlijk wilde ik lekker vertroeteld en verzorgd worden, en zeker door haar. Tegelijkertijd ontbrak er iets en Anna had het gevoeld of gezien of beide. Een zesde zintuig. Ondertussen waren we op de parkeerplaats aangekomen en zette Anna haar auto stil en draaide de sleutel om waardoor de motor tot rust kwam. Ze pakte de rugleuning van de bijrijdersstoel vast en keek mij aan.
‘Plagen, je wilt dat ik je plaag en bepaal wat jij moet doen. Misschien niet gemeen of streng maar wel kordaat. Heb ik gelijk of niet?’
Ze had de spijker op z’n kop geslagen. Bullseye. Ik bloosde en ontweek haar triomfantelijke blik.
Anna zei niets maar ik voelde opeens haar lippen op mijn wang.
‘Kom’ zei ze nadat haar lippen mijn gezicht -helaas- weer hadden losgelaten, ‘we moeten gaan. Carmen wacht op ons en zo dadelijk onze eerste gasten. Ik zal onder het werk eens nadenken hoe ik morgen aan je wensen kan voldoen. Dat verdien je wel met al het werk dat je voor me doet.’
Ik knikte. ‘Heeft mijn Meesteres jou al verteld dat ik nog meer voor je ga werken?’
Anna knikte. ‘Ze heeft me geappt en zei dat ze er morgen bij mij op terug zou komen. Je bent gek maar ik ben er wel erg blij mee. Dank je!’ Ik kreeg nog een kus op mijn wang en daarna stapte Anna uit en opende mijn portier.
‘Hoe gaat het met je billen?’
‘Voelen zo hard als een plank’ bekende ik.
‘Laten we maar snel naar binnen gaan, dan kan ik er direct een laagje gel en zalf op smeren.
Ze legde haar arm om mijn middel en geleidde me zo richting de dienstingang van het restaurant.
In mijn gedachten was ik al bij morgen, de dag dat Anna zou oppassen.