Age-wave (Deel 9)
De rusttijd was voorbij, maar veel heb ik niet kunnen slapen.
Een van de verplegers kwam met opgetrokken neus mijn kamer in.
Zo Jongen,, je hebt zeker goed gepoept. Ik kon je op de gang al ruiken.
Even je klembord nakijken of je een schone luier verdiend,, Verschoond
voor de rusttijd. Nee jongen je zou tot het eten moeten wachten.
Hij liep de kamer uit en ging de buggy halen. Zo ga maar zitten, dan gaan we
tekenfilms kijken met de andere. Hij zette me met de buggy in de speelkamer deed
de klaptafel omlaag en liep weg,,, Ik kon geen kan op en moest wel blijven zitten.
De rest keek me aan en wisten net als ik goed wat er aan de hand was.
De verpleger was naar de andere in hun kantoortje gegaan. En,,,, de wegloper nog lastig geweest?.
Nee dat niet, hij had alleen een goed vieze luier en er viel me iets op aan zijn rapportage. Er stonden
dingen aan gevinkt wat in zijn staat absoluut niet mogelijk is... ( Ja na mijn laatste verschoning na de nacht
had ik een pen weten te bemachtigen en wat dingen ingevuld om wat dingen te voorkomen en aan te passen.
O,, dus hij gaat op die manier verder nu.. Ik denk dat we hem maar omgekeerde behandeling moeten gaan geven.
We sturen hem gewoon weg, in de staat hoe hij nu verkeerd, Volwassen genoeg om te weten wat er met hem is gebeurd.
Maar ook genoeg verkindst, dat hij niet beter weet als dat het zo hoort en gaat.
Daar zat ik tekenfilms te kijken zonder een kant op te kunnen, en ik moest plassen,
het ging zonder dat ik er iets aan kon doen in mijn luier. Een grote natte vlek ontstond
voor op mijn kruis. Op dat moment kwam de verpleger weer binnen en zag me met een natte broek
zitten. Zo jongen, zullen we jou is gaan wassen en verschonen, want dat is nodig.
We gingen naar de bad kamer waar het bad al gevuld was, op de verschoontafel lag ook al een schone luier klaar.
Ik werd uit de buggy gehaald de vieze luier werd uitgedaan, zo dan gaan we je wassen en lekker een schone luier om doen.
De luier die ik na het bad aan kreeg voelde raar genoeg anders aan als welke ook. Kan het niet beschrijven, dik maar toch
ook weer dun. IK kreeg kleren aan en werd naar de speelkamer terug gebracht voor het eten.
Na het eten kwam de verpleger terug,, zonder buggy zo jongen ben je klaar voor de grote stap.
Zeg maar daaaag tegen je vriendjes want die zullen je snel vergeten zijn. Op mijn kamer stond een koffer en een tas klaar.
Ja jongen het is zover. Je hebt meerdere pogingen gedaan weg te lopen, wij gaan ervoor zorgen dat dit niet meer
zal en kan gebeuren. Maar juich niet te vroeg jongen, vrijheid zal je niet meer hebben.
We stonden in een lift en ik zou zo alle kanten op kunnen gaan. Een maal benden aangekomen werd ik buiten gezet.
Zo jongen ga maar, weg van hier. We laten je in deze staat voor achter. Volwassen genoeg om te weten wat er met je
is gebeurd, maar wie zal je ooit geloven. Wanneer je met luier - duimend - kinds doen en laten verteld
dat er een instituut is waar ze volwassenen in peuters veranderen. Wie zal je ooit geloven??? IK,,,, WANT HET IS MIJ OVERKOMEN.