geschreven (in een luier) door: Cornelie
Anne stond op het punt om te vertrekken bij het bejaardenhuis waar ze nu al zes weken iedere donderdagavond hielp bij de avondactiviteitengroep. Via haar studie HBOV had ze de opdracht gekregen om een extra studiepuntje te verdienen en dat mocht eventueel door middel van een meeloopstage. Daarom zou ze de komende vier weken nog iedere donderdag langsgaan bij het tehuis, midden in een rustige stadswijk. Na afloop zou ze via een kort verslagje alsnog haar studiepunt kunnen binnenhalen om uiteindelijk genoeg te hebben om deel te mogen nemen aan het volgend semester.
Eigenlijk beviel het Anne best om zo aan haar punten te komen. Ze hoefde er geen tentamens voor te leren en het viel prima te combineren met haar wekelijkse bezoekje aan de sportschool, die aan de overkant van de straat een paar honderd meter verderop lag. Eerst een uurtje sporten en dan gezellig met alle oudjes om tafel en meehelpen met handwerken, spelletjes en zelfs een internetcursus. Meestal was het voldoende als je een half uurtje ging praten met wat mensen die weinig bezoek kregen en het gaf Anne een goed gevoel over zichzelf dat ze iets nuttigs deed voor de samenleving.
Die avond had ze meegedraaid in een druk programma van één van de activiteitenbegeleiders en ze stond op het punt om te vertrekken. Het was inmiddels een uur of negen en ze had zin om de rest van de avond niet meer zoveel te doen. Beetje thuis op de bank hangen in haar huis, in een buurt op tien minuten fietsen van het bejaardencentrum. Anne stond met haar jas aan en sporttas om haar nek na te praten met de begeleiders. Die waren vol lof over Anne, die met haar jonge geestdrift veel ouderen mensen een leuke avond bezorgde. Bovendien hield ze wel van een grapje op z'n tijd en dat konden de bewoners enorm waarderen. In ieder geval niet zo zwaar op de hand en zorgelijk allemaal. Er was al genoeg ellende onder het personeel in de zorg en Anne zorgde voor prettige verlichting van de werkzaamheden, die zowel door de bewoners als het personeel enorm werd gewaardeerd.
Toen ze op het punt stond om te vertrekken, wilde ze nog even naar het toilet. Ze liep naar de gang waar het toilet was, maar daar stond net een schoonmaker met een vierkant blauw emmertje op een rolwagen. De schoonmaker wees haar naar de openstaande kamerdeur van één van de bewoners tien meter verder op de gang en Anne stak haar hoofd om de hoek om te vragen of ze even van het toilet gebruik mocht maken. De hoogbejaarde dame, die in de hoek van de kamer naar de TV zat te kijken knikte haar vriendelijk toe. Ze kende Anne als een tijdje en vond het natuurlijk geen bezwaar als haar toilet/douche even gebruikt werd.
In de ruime toilet annex doucheruimte zocht Anne naar een lichtknopje en ze vond een touwtje waar ze aan trok. Ze moest haar jas nog even uittrekken want die had ze eerder al aangedaan en zette haar sporttas even op de grond voor haar neer. Terwijl ze zat keek ze even om zich heen. Zo'n typische bejaardenhuistoilet vond ze. Allemaal medicijnendoosjes, een tandenborstel voor kunstgebitten, wat ouderwetse merken doucheschuim, shampoo en meer van die zaken die je alleen aantreft bij oudere mensen. Naast haar, in een laag kastje lag een stapeltje incontinentiemateriaal. Ook niet ongewoon voor Anne, want dat gebruikten heel veel bewoners van het pand en een beetje gedachteloos liet ze haar hand glijden over de opgevouwen luiers in het kastje. Er was een flinke voorraad aangelegd dus kennelijk waren ze net aangevuld. Een stapeltje blauwe voor overdag en witte voor 's nachts. De witte waren iets dikker, maar moesten soms ook langer mee, dus dat was niet onlogisch.
Het viel haar op hoe zacht het plastic materiaal aan de buitenkant van het incontinentiemateriaal was en ze vroeg zich af hoe het zou voelen als je er zelf één zou moeten dragen. Opeens kreeg ze een inval. Ze stond op met haar rok nog omhoog en haar maillot en slipje omlaag. Ze moest even grinniken want ze had de rok pas vorige week gekocht. Een strak lang model van grijze fijngeweven wol. Perfect te combineren met een strak donker truitje. Ze spreidde een dagluier op de grond uit. Het was een model met twee kleefbandjes aan beide zijden. Ze ging erop zitten met haar voeten bij elkaar en haar knieën uiteen, trok de voorkant tussen haar benen door en maakte snel de kleefbandjes aan beide zijden vast. Snel stond ze op en ze bekeek zichzelf in de spiegel. De pijpjes waren uitgevoerd met elastiek en die trokken strak tegen de binnenkant van haar benen nu ze opstond. Haar hoofd bonsde en ze voelde zich een beetje opgewonden. Waarom deed ze dit eigenlijk? Ze kon twee dingen doen. De luier terug in model op het stapeltje leggen of stiekem aanhouden, hoewel ze geen idee had of het een beetje mogelijk was om ermee over straat te lopen, of te fietsen.
Ze besloot de luier om te houden. Door het model van haar rok zou het niet erg opvallen dat ze iets onder haar kleding droeg want van zichzelf had ze een echt jonge-meisjeskontje, hoewel ze toch al twintig was. Bovendien merkte ze dat haar slipje moeilijk over de luier schoof en haar maillot drukte het geheel nog verder tegen haar buik en billen. Ze droeg ze een wit donsjack tot halverwege haar knieën, dus van die luier zou je beslist niets zien bedacht Anne. Alleen proberen om niet al te wijdbeens te lopen, want dat viel natuurlijk wel een beetje op. Gelukkig had ze besloten de blauwe dagslip aan te trekken en geen incontinentiemateriaal voor de nacht. Ze stond op het punt de douche/toilet weer te verlaten toen ze nog even omkeek naar de twee stapeltjes incontinentiemateriaal in het kastje. Anne stopte vlug vijf luiers van het ene stapeltje en vijf van het andere stapeltje in haar sporttas. Ze voelde zich daar niet zo schuldig over. Die dingen gingen er met honderden doorheen in een instelling als deze dacht ze.
Vijf minuten nadat ze de toilet was ingegaan liep ze naar buiten. De mevrouw in het kamertje was niet van haar plek geweken en zat te knikkebollen voor de TV. Anne voelde zich geroerd en prees zich gelukkig dat ze iedere week iets nuttigs voor die oudjes kon doen. Misschien zou ze haar 'meeloopstage' wel voortzetten als het punt voor haar studie eenmaal binnen was.
Een beetje onwennig liep ze naar de uitgang van het tehuis en de receptionist die net aan zijn avonddienst was begonnen groette haar vriendelijk. De activiteitenbegeleider die ze had geholpen die avond liep nog even met haar mee naar buiten. De fiets van Anne stond aan de voorkant van het gebouw en ze voelde de luier een beetje kriebelen bij haar rechterbeen. Verder voelde het prima en ze bedacht zich dat de ontwikkelaars van die dingen er prima in geslaagd waren om het draagcomfort optimaal af te stemmen op een actieve manier van bewegen. Ze kwebbelden nog wat voor het gebouw en Anne zwaaide naar wat bewoners voordat ze op de fiets naar huis fietste. Dat was een beproeving voor de luier want ze moest een paar keer stoppen voor stoplichten en haar benen moeten natuurlijk de trappers ronddraaien, maar ook nu leek het uitstekend te gaan. De luier bleef prima op zijn plaats.
Thuis gekomen gooide ze haar sporttas in de hoek van de kamer en nadat ze haar winterjas had uitgetrokken ging ze eens voor de passpiegel staan die in de huiskamer tegen de muur was gemonteerd. 'Je ziet er werkelijk bijna niets van als je van niks weet,' dacht Anne in zichzelf en ze besloot de luier gewoon aan te houden tot ze het zat was. Ze ritste haar zwarte laarzen open uit en liep naar de keuken om een kop thee te zetten, of zou ze toch maar een wijntje inschenken? Het werd een wijntje en met de tv-gids in haar hand liep ze slurpend naar de huiskamer. Ze moest even grinniken om een foto die in de gang hing. Het was een foto van haarzelf en Joyce op vakantie afgelopen zomer. Ze woonden twee jaar samen op deze etage maar waren nog nooit eerder met z'n tweeën op vakantie geweest Twee blonde meiden met zongebleekt haar en allebei een strak shirt en een kort rokje stonden op de foto breed te glimlachen met twintig Italiaanse jongens op de achtergrond. Ze hadden in Zuid Frankrijk Italianen 'gespaard' voor die foto en hoewel ze het absolute lousy lovers vond, was het wel aardig dat ze die uitvergroting uit Milaan hadden ontvangen. Het was trouwens wel de uitgaansoutfit, die ze daar droegen, want als ze daarmee over de boulevard liepen werden ze tot vervelens toe nagestaard. Een groot deel van de vakantie hadden ze bijna noodgedwongen in ruimvallende T-shirts en bermuda doorgebracht.
Met de TV aan pakte ze haar sporttas uit en stuitte natuurlijk direct op de luiers die ze had meegesnaaid uit de toilet in het bejaardenhuis. Ze besloot om ze in vergelijkbare stapeltjes, als in het kastje in het bejaardenhuis, naast haar slipjes te leggen in haar kledingkast. Zag er best leuk uit: Een stapeltje van vijf blauwe dagluiers en een stapeltje van vijf witte dikkere nachtluiers. Geen idee wat ze er verder mee zou doen, maar het stond leuk in ieder geval. Intussen moest ze wel weer een keertje plassen en ze vroeg zich af of ze dat in haar luier zou doen, maar besloot daar toch maar vanaf te zien. Joyce kon ieder moment thuiskomen en dat zou een eigenaardige situatie kunnen opleveren. Anne trok haar maillot en slipje naar beneden, maakte voorzichtig de kleefbandjes van de luier los, vouwde ze een slag terug en legde de luier voorzichtig op de bank. Hij had zich natuurlijk helemaal naar haar lichaam gevormd dus hij krulde wat, maar verder zag hij er nog behoorlijk schoon en fris uit.
Terwijl ze op het toilet zat hoorde Anne dat Joyce thuiskwam en ze riep haar vanaf het toilet toe dat er nog een restje lasagne in de oven stond. Joyce gaf een harde tik op de deur van de WC. Een grapje dat ze altijd met elkaar uithaalden zodat je je rotschrok als je dacht even op je gemak te kunnen zitten. Joyce stond met haar jas nog aan in de kamer van Anne en zag natuurlijk de luier die in de vorm van Annes lichaam op de bank lag.
'Wat heb jij nou weer uitgehaald?' vroeg ze. Ze leek allesbehalve geshockeerd en Anne had eerlijk gezegd ook geen moment gedacht dat dat wel zo zou zijn.
'Ik zat in het bejaardenhuis op de WC en kreeg ineens een inval. Leek me aardig om me eens in de doelgroep te verplaatsten,' repeteerde Anne haar economiecollege. 'Ik heb een heel stapeltje meegenomen,' zei ze terwijl ze weer op de luier ging zitten en de kleefbandjes weer vastmaakte. De luier was een klein beetje uitgerekt en ze maakte de bandjes iets strakker dan de eerste keer. Het zachte plastic hinderde nergens.
'Kijk,' zei Anne terwijl ze opstond en haar maillot omhoog trok en haar rok naar beneden. 'Je ziet er verder niets van. Wie weet hoeveel mensen dagelijks zo'n ding dragen. Het leek me leuk om het eens uit te proberen en in het tehuis hebben ze er hele stapels van.' Joyce bekeek Anne aandachtig en had inmiddels haar jas uit.
'Je krijgt er een klein beetje een buikje van, maar da's in jouw geval nog altijd minder dan de rest van alle Nederlandse vrouwen. Beetje jammer van je work-outresultaten. Verder zie je eigenlijk niets. Je hebt nog steeds geen echt dikke reet,' beoordeelde Joyce kritisch als altijd als het ging over uiterlijk.
Joyce en Anne waren behalve elkaars huisgenoten ook echt goede vriendinnen geworden in het afgelopen jaar. Hoewel Joyce een totaal andere studie volgde, ze was derdejaars bedrijfseconomie en leefde in een wereldje van snelle jongens en slimme meiden, sloten hun interessegebieden heel aardig op elkaar aan. Bovendien waren ze allebei gemakkelijk in de omgang en stonden ze positief in het leven.
'Waar heb je dat stapeltje liggen dan?' vroeg Joyce aan Anne, terwijl Anne terugplofte op de bank.
'In de kleerkast tussen de ondergoeddingetjes. Het staat echt heel normaal eigenlijk om ze zo in je kast te hebben liggen dacht ik daarstraks.'
'Ga je ze allemaal dragen?' wilde Joyce weten.
'Nou dat weet ik eigenlijk niet. Het was een beetje eeeeh, dat ik werd getroffen door een impuls, maar ik weet trouwens ook niet of die witte net zo lekker zitten als die blauwe. Die witte zijn eigenlijk bedoeld voor de nacht. Dan heb je wat meer absorptievermogen nodig denk ik.' Joyce liep naar de kast en bekeek het stapeltje. Oh god wat een schattig gezicht zei Joyce en ze liet de rug van haar hand even over de bovenste van de witte luiers glijden.
'Lekker materiaal is dat eigelijk,' zei Joyce. Van de twee huisgenotes was Joyce wel degene met het meeste lef. In het weekend kon ze flink uit haar bol gaan. Ze hield ervan om af en toe met een XTC-pilletje op naar een dansfeest te gaan en had daar pas geleden nog een outfit voor gekocht. Een zwart glimmend nepleren rokje en een T-shirt dat oplichtte onder blacklight en de tekst BoyToy op haar stevige borsten projecteerde. Maar over het algemeen hielden ze de boot wat betreft jongens een beetje af. Ze hadden genoeg vrienden, maar je kon de rest van je leven nog getrouwd zijn, vonden Joyce en Anne allebei. En aan vriendjes moet je steeds uitleggen waarom je af en toe juist een vriendinnetje wilde.
'Mag ik er ook een aan?' vroeg Joyce terwijl ze een blauwe luier omhoog hield.
'Ja natuurlijk,' antwoordde Anne, terwijl ze probeerde het televisieprogramma te volgen. 'Die blauwe zijn voor overdag en die witte voor 's nachts.'
'Ik wil wel zo'n witte proberen eigenijk,' zei Joyce, terwijl ze haar badjas pakte en naar de douche liep. De witte luier die ze inmiddels vasthield legde ze even op het kastje in de gang. Terwijl Joyce na het douchen haar natte haren zat te kammen in haar badjas keek ze onophoudelijk naar de luier die ze in de huiskamer voor zich op de grond had gelegd.
'Je kunt ze makkelijker omdoen als je op bed gaat liggen denk ik,' zei Anne met haar derde glas rode wijn in de hand. Joyce legde de luier op het bed van Anne. Trok haar badjas uit, trok een T-shirt aan en ging op het midden van de opengeslagen luier zitten.
'Jij bent ook eigenlijk net een baby zo', zei Anne terwijl ze haar hoofd in haar nek legde om te kunnen zien wat Joyce achter haar allemaal uitvoerde.
'Je bedoelt zo zonder haar op m'n kutje?' vroeg Joyce terwijl ze ingespannen probeerde om de pasvorm perfect te krijgen door de bandjes
'Ja, je scheert jezelf eigenlijk altijd al als een baby.'
'Nou ja. Jij laat anders ook alleen een plukje aan de bovenkant staan omdat je je anders schaamt bij het douchen in de sportschool', antwoordde Joyce, 'Maar het zit in ieder geval heerlijk, zo'n luier', zei ze terwijl ze opstond om zichzelf in de spiegel te bekijken. Deze zijn inderdaad wat dikker, maar daar zie je aan de voor- en achterkant niet zoveel van. Het tussenstukje is iets breder en het lijkt of hij ter hoogte van je bilnaad wat ruimer valt.' Joyce trok een tuinbroek aan die perfect over haar luier paste en ze ging naast Anne op de bank zitten.
'Zullen we vannacht onze luier aanhouden en dan morgen aan elkaar vertellen hoe het nachtje met een luier om bevallen is?' vroeg Joyce aan Anne.
'Denk je niet dat je dan heel moeilijk in slaap valt,' zei Anne. 'Normaal draag ik helemaal niks 's nachts. Dat ding zou me wel eens kunnen gaan irriteren.'
'Nee, daar heb je minder last van als je nu besluit om eindelijk weer eens een jointje met me te roken, en trouwens: We hebben morgen geen van twee college,' zei Joyce, en ze trok haar handtas naar zich toe waarin een kokertje zat met een joint.
'Maar dan moeten we wel afspreken dat we de luier aanhouden tot morgen.... laten we zeggen tien uur.
'Prima,' zei Joyce. 'Moet je wel een nachtluier omdoen want anders lukt het niet tot morgenochtend.'
Samen werden ze een beetje stoned en vlak voor het slapen verwisselde Anne haar blauwe dagluier voor een witte nachtluier. Hij zat even comfortabel maar viel inderdaad iets ruimer tussen haar benen. Voor de zekerheid deed ze er een wit slipje overheen, dat ze normaal alleen gebruikte als ze ging tennissen. Een beetje ruimer dan normaal, maar evengoed veel te klein om de luier te bedekken. De luier zat daardoor wel lekker strak en voelde daardoor alsof hij optimaal beschermde tegen ongelukjes. Ze ging wat onwennig onder haar dekbed liggen, maar viel al snel in slaap.
De volgende dag herinnerde Anne direct weer wat ze de vorige avond had afgesproken met Joyce. De witte luier zat nog prima op zijn plaats en ze stond op en liep naar de keuken. Joyce stond een cracker te smeren en leek zich echt helemaal in haar element te voelen met de luier. Ze had ook een wit tennisslipje over haar luier aangetrokken en droeg verder alleen een roze T-shirt dat half over haal billen viel, zodat de luier voor de helft aan het oog werd onttrokken. Anne moest lachen toen ze zag dat Joyce op een speen sabbelde die ze aan een touwtje om haar nek droeg. Die had ze op een dansfeest gekocht waar Anne bij was. Helpt tegen het tandenknarsen als je eens een tikje te enthousiast wordt van een pilletje. De avond dat ze 'm kocht liepen er zeker vijftig mensen met een fopspeentje. Vooral meisjes trouwens.
'Nou, dat slapen was dus helemaal geen probleem', zei Joyce. 'Ik heb juist fantastisch geslapen, alleen heb je natuurlijk wel last van een volle blaas na het opstaan.'
'Eh, wat heb je daarmee gedaan dan?' vroeg Anne en ze wist het antwoord eigenlijk al.
'Nou ja, we moeten de luier dragen tot tien uur, dus heb ik het maar heel langzaam laten lopen en ik moet zeggen: Dat is echt helemaal te gek, want je voelt dat het echt helemaal in de luier verdwijnt.'
'Ja daar zijn ze voor gemaakt natuurlijk', zei Anne terwijl ze zelf ook maar besloot om haar blaas, die op knappen stond te laten lopen in de luier.'
'Plas 'm langzaam vol, terwijl je iets heel anders staat te doen', adviseerde Joyce met inmiddls een cracker in haar mond. 'Voelt echt onwijs geil. Ik zat daarnet met m'n werkgroep te bellen terwijl ik langzaam in m'n luier stond te piesen. Echt helemaal te gek.'
Anne probeerde rustig en in stapjes van haar volle ochtendblaas af te komen, maar eenmaal bezig kon ze niet meer stoppen en de hele ochtendplas verdween in haar luier. Ze vond het opvallend dat er daarna niets gebeurde. Het begon niet te stinken, ze voelde niets langs haar benen lopen. Zelfs het plastic aan de buitenkant van de luier voelde alleen in het midden van de luier, tussen haar benen, een beetje warmer dan de rest.
'Kun je wel gewoon gaan zitten als je een luier volgepiest hebt?' vroeg Anne aan Joyce.
'Eh, ja dat kan wel. Alleen bestaat er dan de kans dat je wat ruikt, want de luier heeft een heel klein beetje speling bij de pijpjes als je 'm een hele nacht gedragen hebt.'
'Dan zet ik 'm wat strakker, want die kleefbandjes kun je een paar keer vastzetten.'
Anne besloot een knalgeel shirt aan te trekken en probeerde te verzinnen wat ze verder aan assecoires had om er als een echt baby'tje uit te zien. Ze vond het speentje van Joyce echt geweldig en ze trok een lichtroze badstof slip over haar luier aan, met drukknoopjes aan de onderkant die veel ruimer over haar luier viel dan de tennisslip die ze die nacht had gedragen. Haar moeder had het ding vijf jaar geleden voor haar gekocht en was bedoeld voor de momenten dat ze ongesteld was, maar ze had er nooit meer naar omgekeken, want ze had het niet zo nodig en bovendien was een behoorlijk tentmodel, dat haar zonder luier direct het beeld opleverde van een soort super heupslip. Dat vertikte ze te dragen in een tijd waarin alle meisjes van haar leeftijd een string droegen.
Nu stond het broekje geweldig over haar luier en die verdween bijna geheel achter de stof van het broekje. Alleen aan de bovenkant en bij de pijpjes zag je het plastic van de dikke nachtluier.
Om tien uur zaten Joyce en Anne allebei in de huiskamer. Joyce vond het geweldig om Anne met haar badstof broekje te zien en doopte het direct om tot 'luierslip'. Ze overlegden wat ze verder met hun pas ontdekte luierhobby zouden doen, en Joyce vond het wel uitdagend om te proberen een heel weekend in een luier door te brengen. Een heel weekend niet naar de WC en een heel weekend naar elkaar kijken terwijl ze een luier aanhadden.
'Denk je dat we ook in een luier kunnen poepen? Dat wordt vast een bende' vroeg Anne zich af .
'Dat lijkt me wel, maar niet zolang je een luier aanhoudt natuurlijk', zei Joyce. 'Alleen ga je het dan onbewust natuurlijk wel enorm op zitten houden denk ik. En bovendien we hebben niet meer zoveel luiers. In ieder geval niet genoeg voor een heel weekend.'
'En wat doen we als we buiten de deur zijn?' vroeg Anne. 'We kunnen moeilijk het hele weekend binnen blijven zitten.'
'Dat hoeft natuurlijk ook niet,' zei Joyce. 'Maar we moeten wel een beetje gepaste kleding dragen, anders valt het op. We onze garderobe eens op kunnen uitproberen op luier-onzichtbaarheid.' Joyce en Anne maakten hun plan voor een luierweekend. Joyce zou nieuwe luiers gaan halen bij de apotheek.
'Dat moet geen probleem zijn, want op internet kun je uitzoeken welke je nodig hebt', zei Joyce. 'Bovendien worden die dingen bij tientallen pakken per week verkocht dus daar kijken ze vast niet vreemd van op.' Verder besloten ze een leuke outfit uit te zoeken die het dragen van een luier mogelijk moet maken.
'Om te voorkomen dat we niet kunnen poepen, moeten we laxeermiddel slikken. En die heb ik nog in huis, want die hebben we voor de afgelopen vakantie nog gekocht', zei Anne. Ze schrok even van zichzelf want ze merkte dat het idee van een volle luier haar nu al opwond.
'En verder gaan we gewoon lekker de stad in vanmiddag, en we kijken wel of we vanavond nog gaan stappen. Het is tenslotte wel vrijdag. Met die laxeerpillen moet je op de gekste momenten naar de WC, alleen is het niet zo handig om met een poepbroek in een volle kroeg te staan. Hoewel er natuurlijk geen mens op het idee komt dat jij in een volgepoepte luier staat te flirten met een jongen.'
'Maar nu eerst een schone luier want deze begint inmiddels flink te kriebelen', besloot Joyce. 'Heb je soms zin om me te verschonen? Doe ik het straks bij jou.' Als twee baby's deden ze elkaar na een frisse douche een nieuwe luier om. Het voelde echt heel spectaculair om dat te ondergaan. Ze poederden voor de zekerheid elkaars billen flink in met talkpoeder en Anne trok haar lange rok weer aan, terwijl Joyce een tuinbroek droeg van spijkerstof, met witte stukken op de voor- en zijkant. Samen met een strak zwart truitje stond het bepaald niet truttig en de contouren van de luier waren nauwelijks te zien.'
Met een schone dagluier verdween Joyce naar de apotheek. Inmiddels hadden ze uitgezocht dat je luiers kunt kopen die speciaal voor zware incontinentie zijn gemaakt en die de vervelende geurtjes voor een belangrijk deel binnenhielden. Ze besloten een pak van twintig luiers van een redelijk bekend incontinentiemerk aan te schaffen. Thuisgekomen zette ze het pak in de kast van Anne en ze legde een stapeltje van de nieuwe luiers naast die uit het bejaardenhuis.
'Het is een unisex-type dus we kunnen gasten ontvangen,' giechelde Joyce. Inmiddels hadden ze allebei een kleine overdosis laxeertabletten genomen, maar die zouden pas aan het eind van de middag gaan werken volgens de bijsluiter.
Samen gingen ze de deur uit en ze besloten eerst samen te gaan lunchen bij een V&D en vervolgens de stad in te gaan om een cadeautje te kopen voor een vriendin die bijna jarig was. Anne en Joyce hadden allebei een extra dagluier in hun handtas en een pakketje natte toiletpapiertjes in een handtasverpakking.
'Als het ongemakkelijk wordt gaan we gewoon naar huis' spraken ze af en samen liepen ze door de winkelstraat. 'Ik heb absoluut geen ongemakkelijk gevoel door het dragen van die luier, jij wel?' vroeg Anne.
'Dit is echt geweldig', vond Joyce. 'Ik wil wel even naar een winkel waar ik net zo'n luierbroekje kan kopen als jij hebt', zei ze. 'Of...... misschien heb ik nog wel een beter idee.'
Ze liepen een feestwinkel binnen waar ze, met het oog op het carnaval over drie weken, allerlei verkleed-outfits hadden voor een avondje richting het zuiden van het land. In de rekken vonden Joyce en Anne precies waar ze op gehoopt hadden: Een babyspeelbankje voor volwassenen. Werkelijk heel basic uitgevoerd en daarom nauwelijks herkenbaar als verkleedkleren.
'Mag ik deze even passen', vroeg Joyce, terwijl ze een roze kruippakje omhoog hield.
'Je kunt beter een maatje M. proberen', zei de verkoopster vanachter de balie. 'Dit is eerder een groot kindermaatje volgens mij, een 176 ofzo.' Joyce taxeerde het stretchy badstof pakje en riep dat ze het toch wel even wilde proberen. Terwijl Anne achterbleef in de winkel probeerde Joyce het pakje. Ze moest eerst de drukknoopjes in het kruis dichtdoen en het pakje daarna over haar romp heen omhoog trekken. Aan de achterkant op haar rug zaten ook drukknoopjes en de mouwen kwamen helemaal tot haar polsen. Het zat inderdaad heel strak maar sloot wel perfect aan op haar lichaam. Niet helemaal zoals het bedoeld was om te dragen, maar het voelde heel lekker strak over haar borsten en over de luier natuurlijk. Vanachter het omkleedgordijn vroeg Joyce fluisterend of Anne ze de drukknoopjes op haar rug even vast wilde maken.
'Hoe vindt je het staan?' vroeg Joyce, terwijl ze zich in het kleedhokje draaide voor de spiegel. Hij zat echt als gegoten. Echt een babypakje waar de onderkant van de luier een beetje zichtbaar was bij de pijpjes, maar verder niet. Het was door het strakke pakje wel heel goed zichtbaar dat ze een luier droeg, maar daar merkte de rest van de wereld buiten het verkleedhokje natuurlijk niets van.
'Eerlijk gezegd' zei Anne met een speels glimlachje om haar mond 'Vind ik het vanaf je middel een behoorlijk bitchy pakje. Vooral omdat het zo strak zit en dat kei-roze kleurt nu eenmaal goed bij je lange blonde haar.'
'We kopen er gewoon twee', besloot Joyce. De verkoopstel pakte keurig twee babypakjes in. Dezelfde maat overigens, want Joyce en Anne scheelden maar twee centimeter in lengte en droegen in het dagelijks leven regelmatig elkaars kleren. De borsten van Joyce waren een cup groter, maar die van Anne weer wat ronder en allebei waren ze heel slank gebouwd. Anne kneep Joyce even in haar hand toen de winkelbediende het plastic zakje met de pakjes over de toonbank schoof.
'Een populair model dit jaar', zei de verkoopster. 'Het lijkt wel of iedereen hunkert naar z'n kindertijd met carnaval. Willen jullie en een drinkflesje en een speentje bij?'
'Die hebben we.. ' begon Anne, maar Joyce vulde haar snel aan 'Ja dat is goed.' Buiten was het begonnen met regenen, dus ze vluchtten snel een groot warenhuis in. Op zoek naar het cadeautje, kreeg Anne ineens behoorlijke darmkrampjes.
'Ik denk dat die laxeertabeletten beginnen te werken, maar voel me toch niet echt zelfverzekerd genoeg om hier in m'n broek te staan poepen in deze winkel.' Zei ze tegen Joyce.
'Nou ok, dan gaan we zo dadelijk naar huis want het is toch al een uur of drie. We moeten alleen nog even naar de supermarkt op de terugweg, zei Joyce. Je moet ook niet de hele tijd proberen om alles op te houden. Ontspan je bekken maar zoveel mogelijk. Je bent goed beschermd en als je gewoon vergeet om alles de hele tijd op te houden komt het in kleine beetjes. Dat is redelijk controleerbaar.'
'Hoe weet je dat zo goed?' vroeg Anne. Nou, ik moet eerlijk zeggen dat er net bij het passen van het babypakje al een beetje uitfloepte, maar je hebt er niet zo'n last van want door die laxeerpillen wordt het redelijk dun', zei Joyce, terwijl ze terugliepen naar de supermarkt, die bij hun straat op de hoek lag.
Anne voelde zich enorm opgewonden bij het idee dat Joyce al die tijd naast haar liep met een poepbroek, zonder dat ze daar eerder iets van had gemerkt. Ze probeerde zelf haar bekkenbodem en haar kringspier zo min mogelijk aan te spannen, maar de darmactiviteit leek weer een beetje bedaard. Het leek haar wel iets dat je moet overwinnen, maar als het met kleine beetjes kwam, kon je er natuurlijk makkelijker mee omgaan.
'Die nieuwe rol als incontinent meisje bevalt me wel geloof ik. Het windt me in ieder geval op een hele vreemde manier op,' zei Joyce. Anne sloeg een arm om haar heen, met een beetje jongensachtig gebaar.
'Ik vind het een geweldig spelletje, moeten we echt vaker doen.' Zei ze. In de supermarkt gristen ze snel alle boodschappen voor een heel weekend bij elkaar. Ze woonden lang genoeg samen om precies te weten wat ze nodig hadden en in het weekend hadden ze nooit zin om te koken, dus de helft bestond uit magnetron- en ander gemaksvoedsel. Bij de kassa keken ze nog even in hun mandje.
'We zijn de wijn vergeten. Ik heb gisteren die fles leeggemaakt', zei Anne. 'Ik loop wel even terug, terwijl jij in de rij kan blijven staan.' En ze liep snel door de winkel naar het wijnschap. Ze wilde twee flessen wijn van de onderste plank, en zakte door haar knieën Terwijl ze de flessen bij de hals oppakte voelde ze ineens dat haar dikke darm in één keer leegstroomde in haar luier. Ze wist even niet waar ze moest kijken en stond langzaam en een beetje trillend op. Het was duidelijk niet met kleine beetjes in haar luier gestroomd maar ze had een behoorlijk volle poepluier. Terloops moest ze denken aan wat ze gisteren gegeten had en ze prees zich gelukkig dat ze haar lange rok weer aanhad en haar halflange jas. Maar tegelijk maakte ze zich wel zorgen om de capaciteit van haar dagluier. Die was eigenlijk niet zo berekend op een belasting van die aard.
Terug in de rij tikte ze Joyce op haar schouder. Die stond al af te rekenen en wachtte alleen nog op de flessen wijn. 'M'n luier zit echt helemaal vol. Het gebeurde heel plotseling', fluisterde Anne met een benepen stem.
'Ach je hebt 'm gewoon gebruikt waarvoor ze gemaakt worden. Beetje vertrouwen in het product houden zou ik zeggen.' Op weg naar huis voelde Anne zich een beetje zweverig. Het was echt heel onrealistisch om in een volle luier rond te lopen door een staat vol mensen, maar al gauw stonden ze voor de deur, en Anne liep snel door naar boven, de twee trappen op naar hun etage. Binnengekomen trok ze direct haar jas uit en ging opnieuw voor de spiegel staan, alsof ze verwachtte dat haar billen door het ongelukje in de supermarkt extra dik waren geworden, maar dat bleek gelukkig helemaal niet zichtbaar. Joyce kwam nahijgend de kamer ingelopen.
'Zie je wel, dat er helemaal niets van merkt.' En ze ging naast Anne voor de passpiegel staan. Anne had intussen haar maillot uitgetrokken en haar blote benen staken onder de lichtgrijze rok uit.
'Ik ben wel heel benieuwd hoe het eruit ziet als je een volle luier hebt', zei Joyce plagerig. Anne ging op de de lichthouten vloer op haar stuitje zitten en trok haar rok naar boven op, tot voorbij haar knieen, en stroopte 'm daarna verder omhoog. Er kwam een beetje weeë lucht in de kamer, maar op zich viel het enorm mee vond Anne. Ze hield haar benen een stukje uit elkaar en probeerde haar eigen luier te bestuderen. Intussen had Joyce de bandjes van haar broekpak losgegespt en het viel in een keer tot haar enkels. Nadat ze eruit gestapt was ging ze tegenover Anne zitten en keek van een meter of twee naar haar luier.
'Aan de zijkanten bij de elastiekjes zie je wel wat donkers door het plastic schijnen, maar het valt echt enorm mee, wacht ik haal een spiegel dan kun je het zien.' En Joyce sprong op en liep naar haar slaapkamer om een flinke handspiegel te halen. In de huiskamer ging ze op haar knieën tegenover Anne zitten en hield de spiegel voor haar luier.
'Jezus, echt een heel geil gezicht.' zei Anne met een rood gezicht
'Yep, weet je wat ik doe? Ik maak er een paar foto's van met de digitale camera van Johan. Joyce liep opnieuw terug naar haar kamer om de camera van haar broer te pakken. Hij had de camera ooit gekocht om flink mee voor de dag te komen bij z'n studievriendjes, maar kon eigenlijk niet met het ding overweg, dus nu lag die al een half jaar bij Joyce.
Terug in de kamer, met Anne op de grond, stelde ze de camera in en maakte een paar close-ups van Annes vieze luier. Ze fotografeerde haar van alle kanten zonder haar gezicht in beeld te brengen en genoot zichtbaar van het klusje. Anne pakte de camera van Joyce en begon Joyce te fotograferen in haar roze T-shirt en strakke blauwe disposable luier.
'Laten we ons aankleden als baby's, met onze nieuwe babypakjes, dan kunnen we er makkelijk met ons gezicht op', zei Anne met één oog dichtgeknepen, terwijl ze door de lens van de camera een foto scherp stelde. 'Er is toch geen mens die de foto's krijgt te zien en bovendien: Wie bedenkt dat wij het zouden kunnen zijn, die in babypakjes en volle luiers foto's van elkaar gaan lopen nemen. Zolang we de foto's maar niet laten slingeren op een plek waar anderen erbij kunnen.'
Ze trokken allebei hun gewone kleren uit, en hun babypakje aan. Anne paste het nieuwe lichtgele pakje inderdaad als gegoten en Joyce droeg haar roze pakje voor de tweede keer die dag. Het voelde heel vreemd om een schoon pakje aan te trekken terwijl ze allebei een vieze luier droegen, maar dat maakte het ook weer heel opwindend. De luier werd net niet bedekt door het pakje, zodat de pijpjes van de luier zichtbaar bleven. Daarna maakten ze vlechtjes in elkaars haar en staken een speentje in hun mond. Ze fotografeerden elkaar in alle mogelijke posen die een baby normaal gesproken kan aannemen. Anne gloeide van opwinding en voelde dat haar luier zich zelfs nog verder vulde. Ze slaakte een zucht en ze ging even achterover hangen terwijl ze een dikke brij tussen haar billen en de luier voelde lopen.
Tot slot trokken ze zich één voor één terug in de douche om de vieze luier af te doen en om een flinke douche te nemen. De vieze luiers stopten ze snel in een plastic zak die ze op het balkon legden. Na het douchen bleven ze allebei nog even zonder kleren naar de foto's op de digitale camera kijken en Joyce zette ze op een afgesloten deel van de harde schijf. Zelfs als de computer vannacht werd gejat zouden de dieven nog niet bij de bestandjes kunnen. Daarna was het onverbiddelijk tijd voor een nieuwe luiersessie, want ze zouden immers het hele weekend in een luier blijven lopen. Eerst zag Anne daar een beetje tegenop want ze was bang dat ze uitslag zou krijgen van het vele luierdragen, maar Joyce dacht dat het wel mee zou vallen, als je maar genoeg insmeerde met kalmerende zalf. Dat gingen ze dus eerst doen.
Intussen had Joyce een luier van het stapeltje gepakt dat ze er vanmorgen had neergelegd. Ze spreidde de luier uit, deed de luier om haar middel en sloot de plakstrips.
'Oh, deze voelen echt heel lekker aan. Ze zitten iets hoger op je middel, maar voelen heel zacht en heel beschermend. Er zit ook elastiek bij het middel waardoor ze ook boven beter aansluiten', zei Joyce terwijl ze zichzelf weer bewonderde in de passpiegel. Anne liep nog met natte haren en een badjas door de kamer Ze gooide de badjas van zich af en boog zich over de lage stoel die voor de TV stond, met haar billen naar de kamer gericht.
'Zou je m'n billen even kunnen insmeren?' vroeg ze aan Anne, terwijl ze het potje met zalf naar achteren hield. Joyce begon haar billen in te smeren en kwam onvermijdelijk in de buurt van Annes poepgaatje en haar kutje.
'Je mag het wel een beetje bijscheren, en dat plukje mag er ook best af', zei Joyce, die zichzelf iedere ochtend volledig kaal schoor op haar intiemste plekje. Joyce had zich een jaar geleden voor de grap eens helemaal geschoren, voordat ze op vakantie ging en was het daarna maar blijven bijhouden, want het beviel haar wel zo.
'Doe jij het maar,' zei Anne. 'Jij hebt er een vastere hand voor dan ik.' Joyce liep naar de badkamer en pakte er een scheermes, een tube vaseline en een bus scheerschuim uit het kastje. Afgelopen zomer op camping nog gejat van een Duitser, schoot het door Jocye' hoofd, en ze moest er om lachen, want het was van een heel raar merk. In ieder geval niet in Nederland te koop. Terug in de kamer zeepte ze het pasgedouchte kutje van Anne flink in en ze schoof haar benen wat verder uit elkaar, terwijl die nog altijd voorovergebogen over de stoel lag. Anne glimlachte bij het idee dat haar huisgenootje op dit moment haar kutje stond te scheren met als enige reden, dat ze zich saman een heel weekend in een luier wilden voelen als een baby. Soms keek ze zelfs van zichzelf op, als het ging om wilde fantasieën, maar tegelijk was ze blij dat ze er ook echt iets mee deden als ze een gekke bui kregen.
Joyce schoor Anne snel en vaardig helemaal kaal en veegde haar kutje daarna droog en verwijderde losse haartjes. Vervolgens pakte ze een flinke lik crème en begon het geschoren gedeelte lekker in te smeren. Anne kreunde, want ze raakte ook gevoelige plekjes. Tot slot nam Joyce drie vingertoppen Vaseline en wreef die rond Annes sterretje. Anne wilde weten wat ze deed.
'Ik ga je poepgaatje van binnen en van buiten insmeren met Vaseline. Dat geeft een lekker gevoel, want alles glijdt dan een beetje. Onwijs lekker met zo'n kaal kleine-meisjeskutje,' zei Joyce, terwijl ze de hele lik Vaseline in en om haar sterretje smeerde. Daarna drukte ze het tuitje van de tube Vaseline voorzichtig een stukje in haar poepgaatje en kneep er flink in, zodat er een hele sliert Vaseline in haar holletje schoot.
'Jezus, wat was dat? vroeg Anne kreunend en ze kreeg het helemaal warm.
'Geintje, was een kwakje Vaseline in je sterretje.'
'Fuck man, dat was heel eng en lekker tegelijk. Mag m'n dildo er even in?'
'Nee je mag geen seks met twee meisjes alleen. Dan worden we een pottenstel en dat willen we niet', zei Joyce streng terwijl ze haar vinger bij Anne diep in haar poepgaatje stak.
'Kom maar hier, wat ik heb een schone luier voor je.'
'Waar gaan we vanavond eigenlijk heen als we uitgaan?' vroeg Anne aan Joyce.
'Eeeehm dat weet ik nog niet, maar ik heb wel zin om een jongen te gaan vangen vanavond. Of misschien twee, maar alleen als ze elkaar ook leuk vinden', zei Joyce. 'Misschien kunnen we nog het beste naar een beetje duistere bar gaan waar mensen op elkaar gepakt staan. We hebben natuurlijk wel onze luier om, dus moet je niet in een Grand Café hangen, want dan voel je je niet prettig. Of het nou zichtbaar is of niet.'
'Ja een bar met harde muziek en alsjeblieft geen smartlappen', zei Anne.
'We gaan naar FunkY, in de binnenstad', besloot Joyce.
'Dan moeten we wel een outfit bedenken waar we de luiers makkelijk onder kunnen dragen', concludeerde Anne. Ze besloten om college-style naar de kroeg te gaan. Als jonge studentenmeisjes hadden ze altijd prijs en helemaal als je je naïef opstelt als een slim meisje in een vreemde kroeg. Ze gingen uit elkaar, verzorgen een onschuldige look met make-up, en trokken allebei een passende outfit aan.
In de kamer ontmoetten ze elkaar weer. Joyce droeg zwarte kousen, een Schots plooirokje tot haar knie, een donkerrood strak truitje met lange mouwen en een zware leren riem met metalen gaten en een opvallende gesp. Ze droeg glimmende hoge zwarte laarzen met een hak van een centimeter of vijf. Anne droeg een strakke zwarte 3/4 broek met een lang lichtgrijs vest dat openhing tot haar middel. Daaronder droeg ze een strak katoenen shirtje met een donkere kasjmierprint. Ze had gekozen voor halfhoge zwarte schoenen met een hoge brede hak. Allebei hadden ze hun haar in een vlecht met een gekleurd elastiekje aan het eind. Ze zouden zusjes kunnen zijn, hoewel Anne meer een onschuldige en Joyce een meer ondeugende uitstraling had. Althans, dat vonden de meeste mensen die ze kenden
'Dressed to kill', vond Anne. 'Mijn luier voelt heerlijk tegen m'n kale kutje, moet ik zeggen. En m'n sterretje gloeit een beetje. Deze avond vraagt erom een beetje over de schreef te gaan.'
In de bar was het druk op het moment dat Joyce en Anne binnenkwamen. Voor de deur stond een lange rij, maar ze hadden weinig moeite om de portier te betoveren met de onschuldige vraag of ze alleen even mochten kijken of een vriendin, waarmee ze zouden hebben afgesproken, binnen zat. De portier geloofde er geen bal van, maar vond het leuke meisjes en zwaaide tot woede van de rij de deur galant voor ze open.
Binnen duwde Joyce tegen de billen van Anne en kneep even door haar vest heen in haar luier. Vlak voor het vertrek hadden ze nog een keer in de WC geplast en vanaf nu zou het laten lopen waar ze stonden. Dat wond Anne nog steeds enorm op, en ze stond naar alle bezoekers te glimlachen alsof ze zojuist bijkwam van een enorme trip op een of andere vage drug.
Na twee bacardi-cola's voelden ze zich een beetje ontspannen en Joyce liet haar blik door de grote bar/dancing glijden.
'Kom we gaan met jongens praten', en ze gleden van hun plek en begonnen te 'cruisen' zoals ze dat zelf noemden. Na een tijdje kwamen ze in gesprek met een groepje jongens die ze van gezicht kenden en de avond vulde zich met gesprekken, complimentjes en discussies over nieuws in de wereld en het uitgaanscircuit.
Een eind na middernacht fluisterde Anne tegen Joyce: 'We moeten wel af en toe naar de WC gaan, want anders valt het natuurlijk op.'
'Goed punt', zei Joyce 'Ik heb trouwens pas één keer in m'n luier geplast, maar net voelde ik wel ineens onverwacht een plensje bij m'n achterste. Door die laxeerpillen ben ik echt een beetje aan de race geraakt, maar gelukkig was het niet zo heel veel.'
'Ik heb een beetje hetzelfde denk ik, maar het meeste was ik vanmiddag al kwijt. Daarnet moest ik ineens hard lachen en ik voelde dat er gelijk iets in m'n luier schoot,' zei Anne. 'Wel lachen hoor. Net laat één van die jongens z'n hand losjes tegen m'n kont glijden, maar hij heeft natuurlijk geen idee dat ik daar weinig van voel, met zo'n luier. Ik heb 'm maar een beetje z'n gang laten gaan. Zullen we anders samen een schone luier om gaan doen op de WC?'
Ze gingen in de rij staan voor de WC en kropen samen in een hokje. Dat vond men overigens niet zo heel ongewoon in de bar waar ze waren. Nadat Joyce de deur had vergrendeld trok ze haar rokje omhoog. Ze droeg zelfklevende kousen en had geen slipje over haar luier aangetrokken. Anne pakte en schone luier, knielde zich en maakte de bandjes van Jocye' luier los, terwijl Joyce haar eigen rokje omhoog hield. Ze legde de vieze luier op de grond en veegde haar billen een beetje schoon met een toiletpapiertje en een nat doekje. Daarna trok ze de nieuwe luier tussen haar benen en terwijl Joyce haar benen een beetje uit elkaar hield maakte Anne eerst de bovenste bandjes en daarna de onderste bandjes van de luier vast. Joyce liet haar rok weer zakken en verschoonde Anne, die haar broek had uitgetrokken en haar vest opengeknoopt. Precies toen ze allebei met een schone luier weer naar de drukte in wilden, bedachten ze dat ze de luiers daar natuurlijk niet konden laten liggen.
'In het bakje voor maandverbanden daar', wees Joyce. Terug in de bar besloten ze samen dat ze de jongen mee zouden nemen die Annes billen probeerde te bevoelen. Anne liep naar hem toe en vroeg of hij zin had om over een kwartiertje een borrel te komen drinken op de etage van Joyce en Anne. Ze zouden zo vertrekken en hij mocht hen thuisbrengen als hij dat wilde. De jongen keek om zich heen. Besloot dat zijn vrienden precies hetzelfde hadden gedaan in zijn geval en kneep er samen met Anne en Joyce tussenuit. Met geen idee wat hem te wachten stond.
Onderweg zeiden de drie bijna niets tegen elkaar. Anne vroeg zich af wat Joyce van plan was en de jongen waarschijnlijk ook, maar hij besloot wijselijk niet te zeuren. Thuisgekomen schonken ze zichzelf een whiskey in en rookten een joint. Ze spraken over wat koetjes en kalfjes. Joyce zette wat chill-muziek op en liep naar de jongen toe die op de bank zat.
'Luister geluksvogel. Je bent bij ons uitgenodigd met een bedoeling natuurlijk. Maar voordat je denkt dat je ons allebei mag bespringen wil ik eerst een voorstel doen. Ofwel je doet mee met ons seksspelletje maar dan doe je ook precies wat ik zeg. Ofwel je taait nu af en gaat weer lekker bier drinken met je vrienden.'
Joyce keek de jongen recht aan en sprak heel duidelijk en een beetje gedecideerd. De jongen ging akkoord op voorwaarde dat er geen lichamelijk geweld tegen hem zou worden gebruikt. Anne had ademloos en met rode wangen zitten luisteren. Ze had inmiddels van alle luierperikelen een flink opgewonden gevoel gekregen en dat duurde nu al bijna twee dagen. Ze was wel eens toe aan bevrediging van al die lusten.
Joyce gaf de jongen een blinddoek. Het was een belachelijk zwart ding dat Joyce wel eens had uitgeprobeerd om overdag te kunnen slapen, maar dat was geen succes. De jongen deed de blinddoek om, hield z'n mond en wachtte af.
'Ok, Dan trekken wij ons even terug', zei Joyce, terwijl ze hem het whiskyglas aanreikte en het in zijn hand stopte want hij zag natuurlijk geen hand voor ogen. Daarna wenkte Joyce naar Anne en ze liepen samen naar de keuken. Ze hielden overleg en spraken af wat ze met de jongen gingen doen.
Toen ze terugliepen naar de kamer pakte Anne een plastic grondzeiltje dat ze afgelopen zomer hadden gekocht voor hun tent, maar dat nooit uit de verpakking was gekomen. Beiden droegen ze alleen nog hun luier, een gekleurd T-shirt en een speen aan een touwtje om hun nek. Anne legde het zeiltje op de grond en legde er een oude plaid overheen. Daarna liep ze naar Joyce die al op haar knieën voor de bank zat. Samen stroopten ze de spijkerbroek en boxershort van de jongen naar beneden en Joyce begon met de ballen van de jongen te spelen terwijl Anne de opgezwollen pik ver in haar mond stak. Ze voelde de eikel van de jongen tegen haar huig en langzaam begon ze de jongen te pijpen tot hij begon te kreunen. Daarna nam Joyce het over en ze begon de jongen diep en langzaam te pijpen.
Anne legde de armen van de jongen achter zijn lichaam over de bankleuning en klikte snel zijn armen vast met een handboei. De jongen rinkelde even met de boeien, maar zei nog steeds niets. 'Die heeft stalen zenuwen dacht Anne. We zouden hem zou in stukjes kunnen hakken en bij de vuilnisman kunnen zetten.' Daarna liepen Joyce en Anne naar de plaid en bekeken elkaars luier.
'Wacht even, ik moet enorm...' Anne maakte haar zin niet af. Uit haar luier klonk een windje en ze legde haar hoofd in haar nek terwijl de brei langs haar benen in haar luier schoot. Joyce liep terug naar de jongen op de bank en ging met haar luier vlak bij het gezicht van de jongen staan. Plotseling spande haar buik en er klonk zelfs dóór de luier een gepruttel, dat je hoort bij een leegspuitende endeldarm van iemand die aan de diaree is. De jongen rook ongetwijfeld direct wat er in de kamer gebeurd was, maar zei nog altijd niets.
Daarna nam Joyce hem mee naar het plaid en ze zette de muziek ietsje harder. De jongen tastte onder zich, waar hij kon zitten en Anne pakte zijn hand en legde die op haar buik. Daarna leidde ze zijn hand onder haar T-shirt naar haar borsten en tot slot naar de luier. Hij bevoelde de buitenkant en voelde aan de elastieken pijpjes. Joyce leidde de ander hand van de jongen op dezelfde manier langs haar luier en daarna begonnen ze beiden de verder roerloze jongen te pijpen tot zijn pik weer recht omhoog stak.
Toen ging Anne met gespreide benen op haar buik liggen en Joyce maakte haar luier aan de voorkant los zodat de luier los op haar billen lag. Joyce leidde de jongen naar de luier van Anne en liet hem de luier van haar billen trekken. Toen duwde Joyce de keiharde pik van de jongen naar de billen van Anne die natuurlijk flink onder de poep zaten. Tussen de gladde brei stak de jongen zijn pik diep in het poepgaatje van Anne en begon haar flink anaal te nemen. Anne kreunde en had haar mond afwissend steeds ver open en dan weer dicht. Intussen had ook Joyce haar vieze luier uitgedaan en ze ging voor het hoofd van de jongen staan en leidde zijn tong richting haar kale gleufje. Haar billen waren nog besmeurd met de viezigheid die ze in de luier had laten lopen, maar haar kale kutje was schoon. Nou ja, Een plasje had ze gedaan.
Toen lieten Joyce en Anne zich beurtelings nemen, terwijl ze elkaar een tongzoen gaven. De jongen werd steeds gedwongen even gas terug te nemen op momenten dat hij op het punt stond klaar te komen. In de kamer hing een weeë poepgeur, maar dat wond de meisjes enorm op. Anne vroeg Joyce of ze het goed vond, en toen liet Anne de jongen in haar kutje klaarkomen.
Terwijl ze alledrie nahijgden, gingen de meisjes zich beurtelings douchen. De vieze luiers werden bij de andere twee op het balkon gezet en tot slot werd de jongen, nog altijd geblinddoekt en geboeid naar de douche gebracht. Zijn handen werden losgemaakt en zijn blinddoek mocht hij afdoen.
Toen hij schoongewassen terugliep naar de kamer zaten Joyce en Anne in een schone luier op de bank. Voor hen op de grond lag nog een schone luier en Joyce vroeg of hij op het midden van de luier wilde gaan zitten. Toen de jongen had plaatsgenomen maakten de twee huisgenoten snel zijn luier vast.
'Jij slaapt de komende twee nachten tussen mij en Anne in', zei Joyce.
Einde
PS: help david bij het verzamelen van foto's voor zijn website met uitsluitend volwassen meisjes in een vieze luier: [email protected]
Anne stond op het punt om te vertrekken bij het bejaardenhuis waar ze nu al zes weken iedere donderdagavond hielp bij de avondactiviteitengroep. Via haar studie HBOV had ze de opdracht gekregen om een extra studiepuntje te verdienen en dat mocht eventueel door middel van een meeloopstage. Daarom zou ze de komende vier weken nog iedere donderdag langsgaan bij het tehuis, midden in een rustige stadswijk. Na afloop zou ze via een kort verslagje alsnog haar studiepunt kunnen binnenhalen om uiteindelijk genoeg te hebben om deel te mogen nemen aan het volgend semester.
Eigenlijk beviel het Anne best om zo aan haar punten te komen. Ze hoefde er geen tentamens voor te leren en het viel prima te combineren met haar wekelijkse bezoekje aan de sportschool, die aan de overkant van de straat een paar honderd meter verderop lag. Eerst een uurtje sporten en dan gezellig met alle oudjes om tafel en meehelpen met handwerken, spelletjes en zelfs een internetcursus. Meestal was het voldoende als je een half uurtje ging praten met wat mensen die weinig bezoek kregen en het gaf Anne een goed gevoel over zichzelf dat ze iets nuttigs deed voor de samenleving.
Die avond had ze meegedraaid in een druk programma van één van de activiteitenbegeleiders en ze stond op het punt om te vertrekken. Het was inmiddels een uur of negen en ze had zin om de rest van de avond niet meer zoveel te doen. Beetje thuis op de bank hangen in haar huis, in een buurt op tien minuten fietsen van het bejaardencentrum. Anne stond met haar jas aan en sporttas om haar nek na te praten met de begeleiders. Die waren vol lof over Anne, die met haar jonge geestdrift veel ouderen mensen een leuke avond bezorgde. Bovendien hield ze wel van een grapje op z'n tijd en dat konden de bewoners enorm waarderen. In ieder geval niet zo zwaar op de hand en zorgelijk allemaal. Er was al genoeg ellende onder het personeel in de zorg en Anne zorgde voor prettige verlichting van de werkzaamheden, die zowel door de bewoners als het personeel enorm werd gewaardeerd.
Toen ze op het punt stond om te vertrekken, wilde ze nog even naar het toilet. Ze liep naar de gang waar het toilet was, maar daar stond net een schoonmaker met een vierkant blauw emmertje op een rolwagen. De schoonmaker wees haar naar de openstaande kamerdeur van één van de bewoners tien meter verder op de gang en Anne stak haar hoofd om de hoek om te vragen of ze even van het toilet gebruik mocht maken. De hoogbejaarde dame, die in de hoek van de kamer naar de TV zat te kijken knikte haar vriendelijk toe. Ze kende Anne als een tijdje en vond het natuurlijk geen bezwaar als haar toilet/douche even gebruikt werd.
In de ruime toilet annex doucheruimte zocht Anne naar een lichtknopje en ze vond een touwtje waar ze aan trok. Ze moest haar jas nog even uittrekken want die had ze eerder al aangedaan en zette haar sporttas even op de grond voor haar neer. Terwijl ze zat keek ze even om zich heen. Zo'n typische bejaardenhuistoilet vond ze. Allemaal medicijnendoosjes, een tandenborstel voor kunstgebitten, wat ouderwetse merken doucheschuim, shampoo en meer van die zaken die je alleen aantreft bij oudere mensen. Naast haar, in een laag kastje lag een stapeltje incontinentiemateriaal. Ook niet ongewoon voor Anne, want dat gebruikten heel veel bewoners van het pand en een beetje gedachteloos liet ze haar hand glijden over de opgevouwen luiers in het kastje. Er was een flinke voorraad aangelegd dus kennelijk waren ze net aangevuld. Een stapeltje blauwe voor overdag en witte voor 's nachts. De witte waren iets dikker, maar moesten soms ook langer mee, dus dat was niet onlogisch.
Het viel haar op hoe zacht het plastic materiaal aan de buitenkant van het incontinentiemateriaal was en ze vroeg zich af hoe het zou voelen als je er zelf één zou moeten dragen. Opeens kreeg ze een inval. Ze stond op met haar rok nog omhoog en haar maillot en slipje omlaag. Ze moest even grinniken want ze had de rok pas vorige week gekocht. Een strak lang model van grijze fijngeweven wol. Perfect te combineren met een strak donker truitje. Ze spreidde een dagluier op de grond uit. Het was een model met twee kleefbandjes aan beide zijden. Ze ging erop zitten met haar voeten bij elkaar en haar knieën uiteen, trok de voorkant tussen haar benen door en maakte snel de kleefbandjes aan beide zijden vast. Snel stond ze op en ze bekeek zichzelf in de spiegel. De pijpjes waren uitgevoerd met elastiek en die trokken strak tegen de binnenkant van haar benen nu ze opstond. Haar hoofd bonsde en ze voelde zich een beetje opgewonden. Waarom deed ze dit eigenlijk? Ze kon twee dingen doen. De luier terug in model op het stapeltje leggen of stiekem aanhouden, hoewel ze geen idee had of het een beetje mogelijk was om ermee over straat te lopen, of te fietsen.
Ze besloot de luier om te houden. Door het model van haar rok zou het niet erg opvallen dat ze iets onder haar kleding droeg want van zichzelf had ze een echt jonge-meisjeskontje, hoewel ze toch al twintig was. Bovendien merkte ze dat haar slipje moeilijk over de luier schoof en haar maillot drukte het geheel nog verder tegen haar buik en billen. Ze droeg ze een wit donsjack tot halverwege haar knieën, dus van die luier zou je beslist niets zien bedacht Anne. Alleen proberen om niet al te wijdbeens te lopen, want dat viel natuurlijk wel een beetje op. Gelukkig had ze besloten de blauwe dagslip aan te trekken en geen incontinentiemateriaal voor de nacht. Ze stond op het punt de douche/toilet weer te verlaten toen ze nog even omkeek naar de twee stapeltjes incontinentiemateriaal in het kastje. Anne stopte vlug vijf luiers van het ene stapeltje en vijf van het andere stapeltje in haar sporttas. Ze voelde zich daar niet zo schuldig over. Die dingen gingen er met honderden doorheen in een instelling als deze dacht ze.
Vijf minuten nadat ze de toilet was ingegaan liep ze naar buiten. De mevrouw in het kamertje was niet van haar plek geweken en zat te knikkebollen voor de TV. Anne voelde zich geroerd en prees zich gelukkig dat ze iedere week iets nuttigs voor die oudjes kon doen. Misschien zou ze haar 'meeloopstage' wel voortzetten als het punt voor haar studie eenmaal binnen was.
Een beetje onwennig liep ze naar de uitgang van het tehuis en de receptionist die net aan zijn avonddienst was begonnen groette haar vriendelijk. De activiteitenbegeleider die ze had geholpen die avond liep nog even met haar mee naar buiten. De fiets van Anne stond aan de voorkant van het gebouw en ze voelde de luier een beetje kriebelen bij haar rechterbeen. Verder voelde het prima en ze bedacht zich dat de ontwikkelaars van die dingen er prima in geslaagd waren om het draagcomfort optimaal af te stemmen op een actieve manier van bewegen. Ze kwebbelden nog wat voor het gebouw en Anne zwaaide naar wat bewoners voordat ze op de fiets naar huis fietste. Dat was een beproeving voor de luier want ze moest een paar keer stoppen voor stoplichten en haar benen moeten natuurlijk de trappers ronddraaien, maar ook nu leek het uitstekend te gaan. De luier bleef prima op zijn plaats.
Thuis gekomen gooide ze haar sporttas in de hoek van de kamer en nadat ze haar winterjas had uitgetrokken ging ze eens voor de passpiegel staan die in de huiskamer tegen de muur was gemonteerd. 'Je ziet er werkelijk bijna niets van als je van niks weet,' dacht Anne in zichzelf en ze besloot de luier gewoon aan te houden tot ze het zat was. Ze ritste haar zwarte laarzen open uit en liep naar de keuken om een kop thee te zetten, of zou ze toch maar een wijntje inschenken? Het werd een wijntje en met de tv-gids in haar hand liep ze slurpend naar de huiskamer. Ze moest even grinniken om een foto die in de gang hing. Het was een foto van haarzelf en Joyce op vakantie afgelopen zomer. Ze woonden twee jaar samen op deze etage maar waren nog nooit eerder met z'n tweeën op vakantie geweest Twee blonde meiden met zongebleekt haar en allebei een strak shirt en een kort rokje stonden op de foto breed te glimlachen met twintig Italiaanse jongens op de achtergrond. Ze hadden in Zuid Frankrijk Italianen 'gespaard' voor die foto en hoewel ze het absolute lousy lovers vond, was het wel aardig dat ze die uitvergroting uit Milaan hadden ontvangen. Het was trouwens wel de uitgaansoutfit, die ze daar droegen, want als ze daarmee over de boulevard liepen werden ze tot vervelens toe nagestaard. Een groot deel van de vakantie hadden ze bijna noodgedwongen in ruimvallende T-shirts en bermuda doorgebracht.
Met de TV aan pakte ze haar sporttas uit en stuitte natuurlijk direct op de luiers die ze had meegesnaaid uit de toilet in het bejaardenhuis. Ze besloot om ze in vergelijkbare stapeltjes, als in het kastje in het bejaardenhuis, naast haar slipjes te leggen in haar kledingkast. Zag er best leuk uit: Een stapeltje van vijf blauwe dagluiers en een stapeltje van vijf witte dikkere nachtluiers. Geen idee wat ze er verder mee zou doen, maar het stond leuk in ieder geval. Intussen moest ze wel weer een keertje plassen en ze vroeg zich af of ze dat in haar luier zou doen, maar besloot daar toch maar vanaf te zien. Joyce kon ieder moment thuiskomen en dat zou een eigenaardige situatie kunnen opleveren. Anne trok haar maillot en slipje naar beneden, maakte voorzichtig de kleefbandjes van de luier los, vouwde ze een slag terug en legde de luier voorzichtig op de bank. Hij had zich natuurlijk helemaal naar haar lichaam gevormd dus hij krulde wat, maar verder zag hij er nog behoorlijk schoon en fris uit.
Terwijl ze op het toilet zat hoorde Anne dat Joyce thuiskwam en ze riep haar vanaf het toilet toe dat er nog een restje lasagne in de oven stond. Joyce gaf een harde tik op de deur van de WC. Een grapje dat ze altijd met elkaar uithaalden zodat je je rotschrok als je dacht even op je gemak te kunnen zitten. Joyce stond met haar jas nog aan in de kamer van Anne en zag natuurlijk de luier die in de vorm van Annes lichaam op de bank lag.
'Wat heb jij nou weer uitgehaald?' vroeg ze. Ze leek allesbehalve geshockeerd en Anne had eerlijk gezegd ook geen moment gedacht dat dat wel zo zou zijn.
'Ik zat in het bejaardenhuis op de WC en kreeg ineens een inval. Leek me aardig om me eens in de doelgroep te verplaatsten,' repeteerde Anne haar economiecollege. 'Ik heb een heel stapeltje meegenomen,' zei ze terwijl ze weer op de luier ging zitten en de kleefbandjes weer vastmaakte. De luier was een klein beetje uitgerekt en ze maakte de bandjes iets strakker dan de eerste keer. Het zachte plastic hinderde nergens.
'Kijk,' zei Anne terwijl ze opstond en haar maillot omhoog trok en haar rok naar beneden. 'Je ziet er verder niets van. Wie weet hoeveel mensen dagelijks zo'n ding dragen. Het leek me leuk om het eens uit te proberen en in het tehuis hebben ze er hele stapels van.' Joyce bekeek Anne aandachtig en had inmiddels haar jas uit.
'Je krijgt er een klein beetje een buikje van, maar da's in jouw geval nog altijd minder dan de rest van alle Nederlandse vrouwen. Beetje jammer van je work-outresultaten. Verder zie je eigenlijk niets. Je hebt nog steeds geen echt dikke reet,' beoordeelde Joyce kritisch als altijd als het ging over uiterlijk.
Joyce en Anne waren behalve elkaars huisgenoten ook echt goede vriendinnen geworden in het afgelopen jaar. Hoewel Joyce een totaal andere studie volgde, ze was derdejaars bedrijfseconomie en leefde in een wereldje van snelle jongens en slimme meiden, sloten hun interessegebieden heel aardig op elkaar aan. Bovendien waren ze allebei gemakkelijk in de omgang en stonden ze positief in het leven.
'Waar heb je dat stapeltje liggen dan?' vroeg Joyce aan Anne, terwijl Anne terugplofte op de bank.
'In de kleerkast tussen de ondergoeddingetjes. Het staat echt heel normaal eigenlijk om ze zo in je kast te hebben liggen dacht ik daarstraks.'
'Ga je ze allemaal dragen?' wilde Joyce weten.
'Nou dat weet ik eigenlijk niet. Het was een beetje eeeeh, dat ik werd getroffen door een impuls, maar ik weet trouwens ook niet of die witte net zo lekker zitten als die blauwe. Die witte zijn eigenlijk bedoeld voor de nacht. Dan heb je wat meer absorptievermogen nodig denk ik.' Joyce liep naar de kast en bekeek het stapeltje. Oh god wat een schattig gezicht zei Joyce en ze liet de rug van haar hand even over de bovenste van de witte luiers glijden.
'Lekker materiaal is dat eigelijk,' zei Joyce. Van de twee huisgenotes was Joyce wel degene met het meeste lef. In het weekend kon ze flink uit haar bol gaan. Ze hield ervan om af en toe met een XTC-pilletje op naar een dansfeest te gaan en had daar pas geleden nog een outfit voor gekocht. Een zwart glimmend nepleren rokje en een T-shirt dat oplichtte onder blacklight en de tekst BoyToy op haar stevige borsten projecteerde. Maar over het algemeen hielden ze de boot wat betreft jongens een beetje af. Ze hadden genoeg vrienden, maar je kon de rest van je leven nog getrouwd zijn, vonden Joyce en Anne allebei. En aan vriendjes moet je steeds uitleggen waarom je af en toe juist een vriendinnetje wilde.
'Mag ik er ook een aan?' vroeg Joyce terwijl ze een blauwe luier omhoog hield.
'Ja natuurlijk,' antwoordde Anne, terwijl ze probeerde het televisieprogramma te volgen. 'Die blauwe zijn voor overdag en die witte voor 's nachts.'
'Ik wil wel zo'n witte proberen eigenijk,' zei Joyce, terwijl ze haar badjas pakte en naar de douche liep. De witte luier die ze inmiddels vasthield legde ze even op het kastje in de gang. Terwijl Joyce na het douchen haar natte haren zat te kammen in haar badjas keek ze onophoudelijk naar de luier die ze in de huiskamer voor zich op de grond had gelegd.
'Je kunt ze makkelijker omdoen als je op bed gaat liggen denk ik,' zei Anne met haar derde glas rode wijn in de hand. Joyce legde de luier op het bed van Anne. Trok haar badjas uit, trok een T-shirt aan en ging op het midden van de opengeslagen luier zitten.
'Jij bent ook eigenlijk net een baby zo', zei Anne terwijl ze haar hoofd in haar nek legde om te kunnen zien wat Joyce achter haar allemaal uitvoerde.
'Je bedoelt zo zonder haar op m'n kutje?' vroeg Joyce terwijl ze ingespannen probeerde om de pasvorm perfect te krijgen door de bandjes
'Ja, je scheert jezelf eigenlijk altijd al als een baby.'
'Nou ja. Jij laat anders ook alleen een plukje aan de bovenkant staan omdat je je anders schaamt bij het douchen in de sportschool', antwoordde Joyce, 'Maar het zit in ieder geval heerlijk, zo'n luier', zei ze terwijl ze opstond om zichzelf in de spiegel te bekijken. Deze zijn inderdaad wat dikker, maar daar zie je aan de voor- en achterkant niet zoveel van. Het tussenstukje is iets breder en het lijkt of hij ter hoogte van je bilnaad wat ruimer valt.' Joyce trok een tuinbroek aan die perfect over haar luier paste en ze ging naast Anne op de bank zitten.
'Zullen we vannacht onze luier aanhouden en dan morgen aan elkaar vertellen hoe het nachtje met een luier om bevallen is?' vroeg Joyce aan Anne.
'Denk je niet dat je dan heel moeilijk in slaap valt,' zei Anne. 'Normaal draag ik helemaal niks 's nachts. Dat ding zou me wel eens kunnen gaan irriteren.'
'Nee, daar heb je minder last van als je nu besluit om eindelijk weer eens een jointje met me te roken, en trouwens: We hebben morgen geen van twee college,' zei Joyce, en ze trok haar handtas naar zich toe waarin een kokertje zat met een joint.
'Maar dan moeten we wel afspreken dat we de luier aanhouden tot morgen.... laten we zeggen tien uur.
'Prima,' zei Joyce. 'Moet je wel een nachtluier omdoen want anders lukt het niet tot morgenochtend.'
Samen werden ze een beetje stoned en vlak voor het slapen verwisselde Anne haar blauwe dagluier voor een witte nachtluier. Hij zat even comfortabel maar viel inderdaad iets ruimer tussen haar benen. Voor de zekerheid deed ze er een wit slipje overheen, dat ze normaal alleen gebruikte als ze ging tennissen. Een beetje ruimer dan normaal, maar evengoed veel te klein om de luier te bedekken. De luier zat daardoor wel lekker strak en voelde daardoor alsof hij optimaal beschermde tegen ongelukjes. Ze ging wat onwennig onder haar dekbed liggen, maar viel al snel in slaap.
De volgende dag herinnerde Anne direct weer wat ze de vorige avond had afgesproken met Joyce. De witte luier zat nog prima op zijn plaats en ze stond op en liep naar de keuken. Joyce stond een cracker te smeren en leek zich echt helemaal in haar element te voelen met de luier. Ze had ook een wit tennisslipje over haar luier aangetrokken en droeg verder alleen een roze T-shirt dat half over haal billen viel, zodat de luier voor de helft aan het oog werd onttrokken. Anne moest lachen toen ze zag dat Joyce op een speen sabbelde die ze aan een touwtje om haar nek droeg. Die had ze op een dansfeest gekocht waar Anne bij was. Helpt tegen het tandenknarsen als je eens een tikje te enthousiast wordt van een pilletje. De avond dat ze 'm kocht liepen er zeker vijftig mensen met een fopspeentje. Vooral meisjes trouwens.
'Nou, dat slapen was dus helemaal geen probleem', zei Joyce. 'Ik heb juist fantastisch geslapen, alleen heb je natuurlijk wel last van een volle blaas na het opstaan.'
'Eh, wat heb je daarmee gedaan dan?' vroeg Anne en ze wist het antwoord eigenlijk al.
'Nou ja, we moeten de luier dragen tot tien uur, dus heb ik het maar heel langzaam laten lopen en ik moet zeggen: Dat is echt helemaal te gek, want je voelt dat het echt helemaal in de luier verdwijnt.'
'Ja daar zijn ze voor gemaakt natuurlijk', zei Anne terwijl ze zelf ook maar besloot om haar blaas, die op knappen stond te laten lopen in de luier.'
'Plas 'm langzaam vol, terwijl je iets heel anders staat te doen', adviseerde Joyce met inmiddls een cracker in haar mond. 'Voelt echt onwijs geil. Ik zat daarnet met m'n werkgroep te bellen terwijl ik langzaam in m'n luier stond te piesen. Echt helemaal te gek.'
Anne probeerde rustig en in stapjes van haar volle ochtendblaas af te komen, maar eenmaal bezig kon ze niet meer stoppen en de hele ochtendplas verdween in haar luier. Ze vond het opvallend dat er daarna niets gebeurde. Het begon niet te stinken, ze voelde niets langs haar benen lopen. Zelfs het plastic aan de buitenkant van de luier voelde alleen in het midden van de luier, tussen haar benen, een beetje warmer dan de rest.
'Kun je wel gewoon gaan zitten als je een luier volgepiest hebt?' vroeg Anne aan Joyce.
'Eh, ja dat kan wel. Alleen bestaat er dan de kans dat je wat ruikt, want de luier heeft een heel klein beetje speling bij de pijpjes als je 'm een hele nacht gedragen hebt.'
'Dan zet ik 'm wat strakker, want die kleefbandjes kun je een paar keer vastzetten.'
Anne besloot een knalgeel shirt aan te trekken en probeerde te verzinnen wat ze verder aan assecoires had om er als een echt baby'tje uit te zien. Ze vond het speentje van Joyce echt geweldig en ze trok een lichtroze badstof slip over haar luier aan, met drukknoopjes aan de onderkant die veel ruimer over haar luier viel dan de tennisslip die ze die nacht had gedragen. Haar moeder had het ding vijf jaar geleden voor haar gekocht en was bedoeld voor de momenten dat ze ongesteld was, maar ze had er nooit meer naar omgekeken, want ze had het niet zo nodig en bovendien was een behoorlijk tentmodel, dat haar zonder luier direct het beeld opleverde van een soort super heupslip. Dat vertikte ze te dragen in een tijd waarin alle meisjes van haar leeftijd een string droegen.
Nu stond het broekje geweldig over haar luier en die verdween bijna geheel achter de stof van het broekje. Alleen aan de bovenkant en bij de pijpjes zag je het plastic van de dikke nachtluier.
Om tien uur zaten Joyce en Anne allebei in de huiskamer. Joyce vond het geweldig om Anne met haar badstof broekje te zien en doopte het direct om tot 'luierslip'. Ze overlegden wat ze verder met hun pas ontdekte luierhobby zouden doen, en Joyce vond het wel uitdagend om te proberen een heel weekend in een luier door te brengen. Een heel weekend niet naar de WC en een heel weekend naar elkaar kijken terwijl ze een luier aanhadden.
'Denk je dat we ook in een luier kunnen poepen? Dat wordt vast een bende' vroeg Anne zich af .
'Dat lijkt me wel, maar niet zolang je een luier aanhoudt natuurlijk', zei Joyce. 'Alleen ga je het dan onbewust natuurlijk wel enorm op zitten houden denk ik. En bovendien we hebben niet meer zoveel luiers. In ieder geval niet genoeg voor een heel weekend.'
'En wat doen we als we buiten de deur zijn?' vroeg Anne. 'We kunnen moeilijk het hele weekend binnen blijven zitten.'
'Dat hoeft natuurlijk ook niet,' zei Joyce. 'Maar we moeten wel een beetje gepaste kleding dragen, anders valt het op. We onze garderobe eens op kunnen uitproberen op luier-onzichtbaarheid.' Joyce en Anne maakten hun plan voor een luierweekend. Joyce zou nieuwe luiers gaan halen bij de apotheek.
'Dat moet geen probleem zijn, want op internet kun je uitzoeken welke je nodig hebt', zei Joyce. 'Bovendien worden die dingen bij tientallen pakken per week verkocht dus daar kijken ze vast niet vreemd van op.' Verder besloten ze een leuke outfit uit te zoeken die het dragen van een luier mogelijk moet maken.
'Om te voorkomen dat we niet kunnen poepen, moeten we laxeermiddel slikken. En die heb ik nog in huis, want die hebben we voor de afgelopen vakantie nog gekocht', zei Anne. Ze schrok even van zichzelf want ze merkte dat het idee van een volle luier haar nu al opwond.
'En verder gaan we gewoon lekker de stad in vanmiddag, en we kijken wel of we vanavond nog gaan stappen. Het is tenslotte wel vrijdag. Met die laxeerpillen moet je op de gekste momenten naar de WC, alleen is het niet zo handig om met een poepbroek in een volle kroeg te staan. Hoewel er natuurlijk geen mens op het idee komt dat jij in een volgepoepte luier staat te flirten met een jongen.'
'Maar nu eerst een schone luier want deze begint inmiddels flink te kriebelen', besloot Joyce. 'Heb je soms zin om me te verschonen? Doe ik het straks bij jou.' Als twee baby's deden ze elkaar na een frisse douche een nieuwe luier om. Het voelde echt heel spectaculair om dat te ondergaan. Ze poederden voor de zekerheid elkaars billen flink in met talkpoeder en Anne trok haar lange rok weer aan, terwijl Joyce een tuinbroek droeg van spijkerstof, met witte stukken op de voor- en zijkant. Samen met een strak zwart truitje stond het bepaald niet truttig en de contouren van de luier waren nauwelijks te zien.'
Met een schone dagluier verdween Joyce naar de apotheek. Inmiddels hadden ze uitgezocht dat je luiers kunt kopen die speciaal voor zware incontinentie zijn gemaakt en die de vervelende geurtjes voor een belangrijk deel binnenhielden. Ze besloten een pak van twintig luiers van een redelijk bekend incontinentiemerk aan te schaffen. Thuisgekomen zette ze het pak in de kast van Anne en ze legde een stapeltje van de nieuwe luiers naast die uit het bejaardenhuis.
'Het is een unisex-type dus we kunnen gasten ontvangen,' giechelde Joyce. Inmiddels hadden ze allebei een kleine overdosis laxeertabletten genomen, maar die zouden pas aan het eind van de middag gaan werken volgens de bijsluiter.
Samen gingen ze de deur uit en ze besloten eerst samen te gaan lunchen bij een V&D en vervolgens de stad in te gaan om een cadeautje te kopen voor een vriendin die bijna jarig was. Anne en Joyce hadden allebei een extra dagluier in hun handtas en een pakketje natte toiletpapiertjes in een handtasverpakking.
'Als het ongemakkelijk wordt gaan we gewoon naar huis' spraken ze af en samen liepen ze door de winkelstraat. 'Ik heb absoluut geen ongemakkelijk gevoel door het dragen van die luier, jij wel?' vroeg Anne.
'Dit is echt geweldig', vond Joyce. 'Ik wil wel even naar een winkel waar ik net zo'n luierbroekje kan kopen als jij hebt', zei ze. 'Of...... misschien heb ik nog wel een beter idee.'
Ze liepen een feestwinkel binnen waar ze, met het oog op het carnaval over drie weken, allerlei verkleed-outfits hadden voor een avondje richting het zuiden van het land. In de rekken vonden Joyce en Anne precies waar ze op gehoopt hadden: Een babyspeelbankje voor volwassenen. Werkelijk heel basic uitgevoerd en daarom nauwelijks herkenbaar als verkleedkleren.
'Mag ik deze even passen', vroeg Joyce, terwijl ze een roze kruippakje omhoog hield.
'Je kunt beter een maatje M. proberen', zei de verkoopster vanachter de balie. 'Dit is eerder een groot kindermaatje volgens mij, een 176 ofzo.' Joyce taxeerde het stretchy badstof pakje en riep dat ze het toch wel even wilde proberen. Terwijl Anne achterbleef in de winkel probeerde Joyce het pakje. Ze moest eerst de drukknoopjes in het kruis dichtdoen en het pakje daarna over haar romp heen omhoog trekken. Aan de achterkant op haar rug zaten ook drukknoopjes en de mouwen kwamen helemaal tot haar polsen. Het zat inderdaad heel strak maar sloot wel perfect aan op haar lichaam. Niet helemaal zoals het bedoeld was om te dragen, maar het voelde heel lekker strak over haar borsten en over de luier natuurlijk. Vanachter het omkleedgordijn vroeg Joyce fluisterend of Anne ze de drukknoopjes op haar rug even vast wilde maken.
'Hoe vindt je het staan?' vroeg Joyce, terwijl ze zich in het kleedhokje draaide voor de spiegel. Hij zat echt als gegoten. Echt een babypakje waar de onderkant van de luier een beetje zichtbaar was bij de pijpjes, maar verder niet. Het was door het strakke pakje wel heel goed zichtbaar dat ze een luier droeg, maar daar merkte de rest van de wereld buiten het verkleedhokje natuurlijk niets van.
'Eerlijk gezegd' zei Anne met een speels glimlachje om haar mond 'Vind ik het vanaf je middel een behoorlijk bitchy pakje. Vooral omdat het zo strak zit en dat kei-roze kleurt nu eenmaal goed bij je lange blonde haar.'
'We kopen er gewoon twee', besloot Joyce. De verkoopstel pakte keurig twee babypakjes in. Dezelfde maat overigens, want Joyce en Anne scheelden maar twee centimeter in lengte en droegen in het dagelijks leven regelmatig elkaars kleren. De borsten van Joyce waren een cup groter, maar die van Anne weer wat ronder en allebei waren ze heel slank gebouwd. Anne kneep Joyce even in haar hand toen de winkelbediende het plastic zakje met de pakjes over de toonbank schoof.
'Een populair model dit jaar', zei de verkoopster. 'Het lijkt wel of iedereen hunkert naar z'n kindertijd met carnaval. Willen jullie en een drinkflesje en een speentje bij?'
'Die hebben we.. ' begon Anne, maar Joyce vulde haar snel aan 'Ja dat is goed.' Buiten was het begonnen met regenen, dus ze vluchtten snel een groot warenhuis in. Op zoek naar het cadeautje, kreeg Anne ineens behoorlijke darmkrampjes.
'Ik denk dat die laxeertabeletten beginnen te werken, maar voel me toch niet echt zelfverzekerd genoeg om hier in m'n broek te staan poepen in deze winkel.' Zei ze tegen Joyce.
'Nou ok, dan gaan we zo dadelijk naar huis want het is toch al een uur of drie. We moeten alleen nog even naar de supermarkt op de terugweg, zei Joyce. Je moet ook niet de hele tijd proberen om alles op te houden. Ontspan je bekken maar zoveel mogelijk. Je bent goed beschermd en als je gewoon vergeet om alles de hele tijd op te houden komt het in kleine beetjes. Dat is redelijk controleerbaar.'
'Hoe weet je dat zo goed?' vroeg Anne. Nou, ik moet eerlijk zeggen dat er net bij het passen van het babypakje al een beetje uitfloepte, maar je hebt er niet zo'n last van want door die laxeerpillen wordt het redelijk dun', zei Joyce, terwijl ze terugliepen naar de supermarkt, die bij hun straat op de hoek lag.
Anne voelde zich enorm opgewonden bij het idee dat Joyce al die tijd naast haar liep met een poepbroek, zonder dat ze daar eerder iets van had gemerkt. Ze probeerde zelf haar bekkenbodem en haar kringspier zo min mogelijk aan te spannen, maar de darmactiviteit leek weer een beetje bedaard. Het leek haar wel iets dat je moet overwinnen, maar als het met kleine beetjes kwam, kon je er natuurlijk makkelijker mee omgaan.
'Die nieuwe rol als incontinent meisje bevalt me wel geloof ik. Het windt me in ieder geval op een hele vreemde manier op,' zei Joyce. Anne sloeg een arm om haar heen, met een beetje jongensachtig gebaar.
'Ik vind het een geweldig spelletje, moeten we echt vaker doen.' Zei ze. In de supermarkt gristen ze snel alle boodschappen voor een heel weekend bij elkaar. Ze woonden lang genoeg samen om precies te weten wat ze nodig hadden en in het weekend hadden ze nooit zin om te koken, dus de helft bestond uit magnetron- en ander gemaksvoedsel. Bij de kassa keken ze nog even in hun mandje.
'We zijn de wijn vergeten. Ik heb gisteren die fles leeggemaakt', zei Anne. 'Ik loop wel even terug, terwijl jij in de rij kan blijven staan.' En ze liep snel door de winkel naar het wijnschap. Ze wilde twee flessen wijn van de onderste plank, en zakte door haar knieën Terwijl ze de flessen bij de hals oppakte voelde ze ineens dat haar dikke darm in één keer leegstroomde in haar luier. Ze wist even niet waar ze moest kijken en stond langzaam en een beetje trillend op. Het was duidelijk niet met kleine beetjes in haar luier gestroomd maar ze had een behoorlijk volle poepluier. Terloops moest ze denken aan wat ze gisteren gegeten had en ze prees zich gelukkig dat ze haar lange rok weer aanhad en haar halflange jas. Maar tegelijk maakte ze zich wel zorgen om de capaciteit van haar dagluier. Die was eigenlijk niet zo berekend op een belasting van die aard.
Terug in de rij tikte ze Joyce op haar schouder. Die stond al af te rekenen en wachtte alleen nog op de flessen wijn. 'M'n luier zit echt helemaal vol. Het gebeurde heel plotseling', fluisterde Anne met een benepen stem.
'Ach je hebt 'm gewoon gebruikt waarvoor ze gemaakt worden. Beetje vertrouwen in het product houden zou ik zeggen.' Op weg naar huis voelde Anne zich een beetje zweverig. Het was echt heel onrealistisch om in een volle luier rond te lopen door een staat vol mensen, maar al gauw stonden ze voor de deur, en Anne liep snel door naar boven, de twee trappen op naar hun etage. Binnengekomen trok ze direct haar jas uit en ging opnieuw voor de spiegel staan, alsof ze verwachtte dat haar billen door het ongelukje in de supermarkt extra dik waren geworden, maar dat bleek gelukkig helemaal niet zichtbaar. Joyce kwam nahijgend de kamer ingelopen.
'Zie je wel, dat er helemaal niets van merkt.' En ze ging naast Anne voor de passpiegel staan. Anne had intussen haar maillot uitgetrokken en haar blote benen staken onder de lichtgrijze rok uit.
'Ik ben wel heel benieuwd hoe het eruit ziet als je een volle luier hebt', zei Joyce plagerig. Anne ging op de de lichthouten vloer op haar stuitje zitten en trok haar rok naar boven op, tot voorbij haar knieen, en stroopte 'm daarna verder omhoog. Er kwam een beetje weeë lucht in de kamer, maar op zich viel het enorm mee vond Anne. Ze hield haar benen een stukje uit elkaar en probeerde haar eigen luier te bestuderen. Intussen had Joyce de bandjes van haar broekpak losgegespt en het viel in een keer tot haar enkels. Nadat ze eruit gestapt was ging ze tegenover Anne zitten en keek van een meter of twee naar haar luier.
'Aan de zijkanten bij de elastiekjes zie je wel wat donkers door het plastic schijnen, maar het valt echt enorm mee, wacht ik haal een spiegel dan kun je het zien.' En Joyce sprong op en liep naar haar slaapkamer om een flinke handspiegel te halen. In de huiskamer ging ze op haar knieën tegenover Anne zitten en hield de spiegel voor haar luier.
'Jezus, echt een heel geil gezicht.' zei Anne met een rood gezicht
'Yep, weet je wat ik doe? Ik maak er een paar foto's van met de digitale camera van Johan. Joyce liep opnieuw terug naar haar kamer om de camera van haar broer te pakken. Hij had de camera ooit gekocht om flink mee voor de dag te komen bij z'n studievriendjes, maar kon eigenlijk niet met het ding overweg, dus nu lag die al een half jaar bij Joyce.
Terug in de kamer, met Anne op de grond, stelde ze de camera in en maakte een paar close-ups van Annes vieze luier. Ze fotografeerde haar van alle kanten zonder haar gezicht in beeld te brengen en genoot zichtbaar van het klusje. Anne pakte de camera van Joyce en begon Joyce te fotograferen in haar roze T-shirt en strakke blauwe disposable luier.
'Laten we ons aankleden als baby's, met onze nieuwe babypakjes, dan kunnen we er makkelijk met ons gezicht op', zei Anne met één oog dichtgeknepen, terwijl ze door de lens van de camera een foto scherp stelde. 'Er is toch geen mens die de foto's krijgt te zien en bovendien: Wie bedenkt dat wij het zouden kunnen zijn, die in babypakjes en volle luiers foto's van elkaar gaan lopen nemen. Zolang we de foto's maar niet laten slingeren op een plek waar anderen erbij kunnen.'
Ze trokken allebei hun gewone kleren uit, en hun babypakje aan. Anne paste het nieuwe lichtgele pakje inderdaad als gegoten en Joyce droeg haar roze pakje voor de tweede keer die dag. Het voelde heel vreemd om een schoon pakje aan te trekken terwijl ze allebei een vieze luier droegen, maar dat maakte het ook weer heel opwindend. De luier werd net niet bedekt door het pakje, zodat de pijpjes van de luier zichtbaar bleven. Daarna maakten ze vlechtjes in elkaars haar en staken een speentje in hun mond. Ze fotografeerden elkaar in alle mogelijke posen die een baby normaal gesproken kan aannemen. Anne gloeide van opwinding en voelde dat haar luier zich zelfs nog verder vulde. Ze slaakte een zucht en ze ging even achterover hangen terwijl ze een dikke brij tussen haar billen en de luier voelde lopen.
Tot slot trokken ze zich één voor één terug in de douche om de vieze luier af te doen en om een flinke douche te nemen. De vieze luiers stopten ze snel in een plastic zak die ze op het balkon legden. Na het douchen bleven ze allebei nog even zonder kleren naar de foto's op de digitale camera kijken en Joyce zette ze op een afgesloten deel van de harde schijf. Zelfs als de computer vannacht werd gejat zouden de dieven nog niet bij de bestandjes kunnen. Daarna was het onverbiddelijk tijd voor een nieuwe luiersessie, want ze zouden immers het hele weekend in een luier blijven lopen. Eerst zag Anne daar een beetje tegenop want ze was bang dat ze uitslag zou krijgen van het vele luierdragen, maar Joyce dacht dat het wel mee zou vallen, als je maar genoeg insmeerde met kalmerende zalf. Dat gingen ze dus eerst doen.
Intussen had Joyce een luier van het stapeltje gepakt dat ze er vanmorgen had neergelegd. Ze spreidde de luier uit, deed de luier om haar middel en sloot de plakstrips.
'Oh, deze voelen echt heel lekker aan. Ze zitten iets hoger op je middel, maar voelen heel zacht en heel beschermend. Er zit ook elastiek bij het middel waardoor ze ook boven beter aansluiten', zei Joyce terwijl ze zichzelf weer bewonderde in de passpiegel. Anne liep nog met natte haren en een badjas door de kamer Ze gooide de badjas van zich af en boog zich over de lage stoel die voor de TV stond, met haar billen naar de kamer gericht.
'Zou je m'n billen even kunnen insmeren?' vroeg ze aan Anne, terwijl ze het potje met zalf naar achteren hield. Joyce begon haar billen in te smeren en kwam onvermijdelijk in de buurt van Annes poepgaatje en haar kutje.
'Je mag het wel een beetje bijscheren, en dat plukje mag er ook best af', zei Joyce, die zichzelf iedere ochtend volledig kaal schoor op haar intiemste plekje. Joyce had zich een jaar geleden voor de grap eens helemaal geschoren, voordat ze op vakantie ging en was het daarna maar blijven bijhouden, want het beviel haar wel zo.
'Doe jij het maar,' zei Anne. 'Jij hebt er een vastere hand voor dan ik.' Joyce liep naar de badkamer en pakte er een scheermes, een tube vaseline en een bus scheerschuim uit het kastje. Afgelopen zomer op camping nog gejat van een Duitser, schoot het door Jocye' hoofd, en ze moest er om lachen, want het was van een heel raar merk. In ieder geval niet in Nederland te koop. Terug in de kamer zeepte ze het pasgedouchte kutje van Anne flink in en ze schoof haar benen wat verder uit elkaar, terwijl die nog altijd voorovergebogen over de stoel lag. Anne glimlachte bij het idee dat haar huisgenootje op dit moment haar kutje stond te scheren met als enige reden, dat ze zich saman een heel weekend in een luier wilden voelen als een baby. Soms keek ze zelfs van zichzelf op, als het ging om wilde fantasieën, maar tegelijk was ze blij dat ze er ook echt iets mee deden als ze een gekke bui kregen.
Joyce schoor Anne snel en vaardig helemaal kaal en veegde haar kutje daarna droog en verwijderde losse haartjes. Vervolgens pakte ze een flinke lik crème en begon het geschoren gedeelte lekker in te smeren. Anne kreunde, want ze raakte ook gevoelige plekjes. Tot slot nam Joyce drie vingertoppen Vaseline en wreef die rond Annes sterretje. Anne wilde weten wat ze deed.
'Ik ga je poepgaatje van binnen en van buiten insmeren met Vaseline. Dat geeft een lekker gevoel, want alles glijdt dan een beetje. Onwijs lekker met zo'n kaal kleine-meisjeskutje,' zei Joyce, terwijl ze de hele lik Vaseline in en om haar sterretje smeerde. Daarna drukte ze het tuitje van de tube Vaseline voorzichtig een stukje in haar poepgaatje en kneep er flink in, zodat er een hele sliert Vaseline in haar holletje schoot.
'Jezus, wat was dat? vroeg Anne kreunend en ze kreeg het helemaal warm.
'Geintje, was een kwakje Vaseline in je sterretje.'
'Fuck man, dat was heel eng en lekker tegelijk. Mag m'n dildo er even in?'
'Nee je mag geen seks met twee meisjes alleen. Dan worden we een pottenstel en dat willen we niet', zei Joyce streng terwijl ze haar vinger bij Anne diep in haar poepgaatje stak.
'Kom maar hier, wat ik heb een schone luier voor je.'
'Waar gaan we vanavond eigenlijk heen als we uitgaan?' vroeg Anne aan Joyce.
'Eeeehm dat weet ik nog niet, maar ik heb wel zin om een jongen te gaan vangen vanavond. Of misschien twee, maar alleen als ze elkaar ook leuk vinden', zei Joyce. 'Misschien kunnen we nog het beste naar een beetje duistere bar gaan waar mensen op elkaar gepakt staan. We hebben natuurlijk wel onze luier om, dus moet je niet in een Grand Café hangen, want dan voel je je niet prettig. Of het nou zichtbaar is of niet.'
'Ja een bar met harde muziek en alsjeblieft geen smartlappen', zei Anne.
'We gaan naar FunkY, in de binnenstad', besloot Joyce.
'Dan moeten we wel een outfit bedenken waar we de luiers makkelijk onder kunnen dragen', concludeerde Anne. Ze besloten om college-style naar de kroeg te gaan. Als jonge studentenmeisjes hadden ze altijd prijs en helemaal als je je naïef opstelt als een slim meisje in een vreemde kroeg. Ze gingen uit elkaar, verzorgen een onschuldige look met make-up, en trokken allebei een passende outfit aan.
In de kamer ontmoetten ze elkaar weer. Joyce droeg zwarte kousen, een Schots plooirokje tot haar knie, een donkerrood strak truitje met lange mouwen en een zware leren riem met metalen gaten en een opvallende gesp. Ze droeg glimmende hoge zwarte laarzen met een hak van een centimeter of vijf. Anne droeg een strakke zwarte 3/4 broek met een lang lichtgrijs vest dat openhing tot haar middel. Daaronder droeg ze een strak katoenen shirtje met een donkere kasjmierprint. Ze had gekozen voor halfhoge zwarte schoenen met een hoge brede hak. Allebei hadden ze hun haar in een vlecht met een gekleurd elastiekje aan het eind. Ze zouden zusjes kunnen zijn, hoewel Anne meer een onschuldige en Joyce een meer ondeugende uitstraling had. Althans, dat vonden de meeste mensen die ze kenden
'Dressed to kill', vond Anne. 'Mijn luier voelt heerlijk tegen m'n kale kutje, moet ik zeggen. En m'n sterretje gloeit een beetje. Deze avond vraagt erom een beetje over de schreef te gaan.'
In de bar was het druk op het moment dat Joyce en Anne binnenkwamen. Voor de deur stond een lange rij, maar ze hadden weinig moeite om de portier te betoveren met de onschuldige vraag of ze alleen even mochten kijken of een vriendin, waarmee ze zouden hebben afgesproken, binnen zat. De portier geloofde er geen bal van, maar vond het leuke meisjes en zwaaide tot woede van de rij de deur galant voor ze open.
Binnen duwde Joyce tegen de billen van Anne en kneep even door haar vest heen in haar luier. Vlak voor het vertrek hadden ze nog een keer in de WC geplast en vanaf nu zou het laten lopen waar ze stonden. Dat wond Anne nog steeds enorm op, en ze stond naar alle bezoekers te glimlachen alsof ze zojuist bijkwam van een enorme trip op een of andere vage drug.
Na twee bacardi-cola's voelden ze zich een beetje ontspannen en Joyce liet haar blik door de grote bar/dancing glijden.
'Kom we gaan met jongens praten', en ze gleden van hun plek en begonnen te 'cruisen' zoals ze dat zelf noemden. Na een tijdje kwamen ze in gesprek met een groepje jongens die ze van gezicht kenden en de avond vulde zich met gesprekken, complimentjes en discussies over nieuws in de wereld en het uitgaanscircuit.
Een eind na middernacht fluisterde Anne tegen Joyce: 'We moeten wel af en toe naar de WC gaan, want anders valt het natuurlijk op.'
'Goed punt', zei Joyce 'Ik heb trouwens pas één keer in m'n luier geplast, maar net voelde ik wel ineens onverwacht een plensje bij m'n achterste. Door die laxeerpillen ben ik echt een beetje aan de race geraakt, maar gelukkig was het niet zo heel veel.'
'Ik heb een beetje hetzelfde denk ik, maar het meeste was ik vanmiddag al kwijt. Daarnet moest ik ineens hard lachen en ik voelde dat er gelijk iets in m'n luier schoot,' zei Anne. 'Wel lachen hoor. Net laat één van die jongens z'n hand losjes tegen m'n kont glijden, maar hij heeft natuurlijk geen idee dat ik daar weinig van voel, met zo'n luier. Ik heb 'm maar een beetje z'n gang laten gaan. Zullen we anders samen een schone luier om gaan doen op de WC?'
Ze gingen in de rij staan voor de WC en kropen samen in een hokje. Dat vond men overigens niet zo heel ongewoon in de bar waar ze waren. Nadat Joyce de deur had vergrendeld trok ze haar rokje omhoog. Ze droeg zelfklevende kousen en had geen slipje over haar luier aangetrokken. Anne pakte en schone luier, knielde zich en maakte de bandjes van Jocye' luier los, terwijl Joyce haar eigen rokje omhoog hield. Ze legde de vieze luier op de grond en veegde haar billen een beetje schoon met een toiletpapiertje en een nat doekje. Daarna trok ze de nieuwe luier tussen haar benen en terwijl Joyce haar benen een beetje uit elkaar hield maakte Anne eerst de bovenste bandjes en daarna de onderste bandjes van de luier vast. Joyce liet haar rok weer zakken en verschoonde Anne, die haar broek had uitgetrokken en haar vest opengeknoopt. Precies toen ze allebei met een schone luier weer naar de drukte in wilden, bedachten ze dat ze de luiers daar natuurlijk niet konden laten liggen.
'In het bakje voor maandverbanden daar', wees Joyce. Terug in de bar besloten ze samen dat ze de jongen mee zouden nemen die Annes billen probeerde te bevoelen. Anne liep naar hem toe en vroeg of hij zin had om over een kwartiertje een borrel te komen drinken op de etage van Joyce en Anne. Ze zouden zo vertrekken en hij mocht hen thuisbrengen als hij dat wilde. De jongen keek om zich heen. Besloot dat zijn vrienden precies hetzelfde hadden gedaan in zijn geval en kneep er samen met Anne en Joyce tussenuit. Met geen idee wat hem te wachten stond.
Onderweg zeiden de drie bijna niets tegen elkaar. Anne vroeg zich af wat Joyce van plan was en de jongen waarschijnlijk ook, maar hij besloot wijselijk niet te zeuren. Thuisgekomen schonken ze zichzelf een whiskey in en rookten een joint. Ze spraken over wat koetjes en kalfjes. Joyce zette wat chill-muziek op en liep naar de jongen toe die op de bank zat.
'Luister geluksvogel. Je bent bij ons uitgenodigd met een bedoeling natuurlijk. Maar voordat je denkt dat je ons allebei mag bespringen wil ik eerst een voorstel doen. Ofwel je doet mee met ons seksspelletje maar dan doe je ook precies wat ik zeg. Ofwel je taait nu af en gaat weer lekker bier drinken met je vrienden.'
Joyce keek de jongen recht aan en sprak heel duidelijk en een beetje gedecideerd. De jongen ging akkoord op voorwaarde dat er geen lichamelijk geweld tegen hem zou worden gebruikt. Anne had ademloos en met rode wangen zitten luisteren. Ze had inmiddels van alle luierperikelen een flink opgewonden gevoel gekregen en dat duurde nu al bijna twee dagen. Ze was wel eens toe aan bevrediging van al die lusten.
Joyce gaf de jongen een blinddoek. Het was een belachelijk zwart ding dat Joyce wel eens had uitgeprobeerd om overdag te kunnen slapen, maar dat was geen succes. De jongen deed de blinddoek om, hield z'n mond en wachtte af.
'Ok, Dan trekken wij ons even terug', zei Joyce, terwijl ze hem het whiskyglas aanreikte en het in zijn hand stopte want hij zag natuurlijk geen hand voor ogen. Daarna wenkte Joyce naar Anne en ze liepen samen naar de keuken. Ze hielden overleg en spraken af wat ze met de jongen gingen doen.
Toen ze terugliepen naar de kamer pakte Anne een plastic grondzeiltje dat ze afgelopen zomer hadden gekocht voor hun tent, maar dat nooit uit de verpakking was gekomen. Beiden droegen ze alleen nog hun luier, een gekleurd T-shirt en een speen aan een touwtje om hun nek. Anne legde het zeiltje op de grond en legde er een oude plaid overheen. Daarna liep ze naar Joyce die al op haar knieën voor de bank zat. Samen stroopten ze de spijkerbroek en boxershort van de jongen naar beneden en Joyce begon met de ballen van de jongen te spelen terwijl Anne de opgezwollen pik ver in haar mond stak. Ze voelde de eikel van de jongen tegen haar huig en langzaam begon ze de jongen te pijpen tot hij begon te kreunen. Daarna nam Joyce het over en ze begon de jongen diep en langzaam te pijpen.
Anne legde de armen van de jongen achter zijn lichaam over de bankleuning en klikte snel zijn armen vast met een handboei. De jongen rinkelde even met de boeien, maar zei nog steeds niets. 'Die heeft stalen zenuwen dacht Anne. We zouden hem zou in stukjes kunnen hakken en bij de vuilnisman kunnen zetten.' Daarna liepen Joyce en Anne naar de plaid en bekeken elkaars luier.
'Wacht even, ik moet enorm...' Anne maakte haar zin niet af. Uit haar luier klonk een windje en ze legde haar hoofd in haar nek terwijl de brei langs haar benen in haar luier schoot. Joyce liep terug naar de jongen op de bank en ging met haar luier vlak bij het gezicht van de jongen staan. Plotseling spande haar buik en er klonk zelfs dóór de luier een gepruttel, dat je hoort bij een leegspuitende endeldarm van iemand die aan de diaree is. De jongen rook ongetwijfeld direct wat er in de kamer gebeurd was, maar zei nog altijd niets.
Daarna nam Joyce hem mee naar het plaid en ze zette de muziek ietsje harder. De jongen tastte onder zich, waar hij kon zitten en Anne pakte zijn hand en legde die op haar buik. Daarna leidde ze zijn hand onder haar T-shirt naar haar borsten en tot slot naar de luier. Hij bevoelde de buitenkant en voelde aan de elastieken pijpjes. Joyce leidde de ander hand van de jongen op dezelfde manier langs haar luier en daarna begonnen ze beiden de verder roerloze jongen te pijpen tot zijn pik weer recht omhoog stak.
Toen ging Anne met gespreide benen op haar buik liggen en Joyce maakte haar luier aan de voorkant los zodat de luier los op haar billen lag. Joyce leidde de jongen naar de luier van Anne en liet hem de luier van haar billen trekken. Toen duwde Joyce de keiharde pik van de jongen naar de billen van Anne die natuurlijk flink onder de poep zaten. Tussen de gladde brei stak de jongen zijn pik diep in het poepgaatje van Anne en begon haar flink anaal te nemen. Anne kreunde en had haar mond afwissend steeds ver open en dan weer dicht. Intussen had ook Joyce haar vieze luier uitgedaan en ze ging voor het hoofd van de jongen staan en leidde zijn tong richting haar kale gleufje. Haar billen waren nog besmeurd met de viezigheid die ze in de luier had laten lopen, maar haar kale kutje was schoon. Nou ja, Een plasje had ze gedaan.
Toen lieten Joyce en Anne zich beurtelings nemen, terwijl ze elkaar een tongzoen gaven. De jongen werd steeds gedwongen even gas terug te nemen op momenten dat hij op het punt stond klaar te komen. In de kamer hing een weeë poepgeur, maar dat wond de meisjes enorm op. Anne vroeg Joyce of ze het goed vond, en toen liet Anne de jongen in haar kutje klaarkomen.
Terwijl ze alledrie nahijgden, gingen de meisjes zich beurtelings douchen. De vieze luiers werden bij de andere twee op het balkon gezet en tot slot werd de jongen, nog altijd geblinddoekt en geboeid naar de douche gebracht. Zijn handen werden losgemaakt en zijn blinddoek mocht hij afdoen.
Toen hij schoongewassen terugliep naar de kamer zaten Joyce en Anne in een schone luier op de bank. Voor hen op de grond lag nog een schone luier en Joyce vroeg of hij op het midden van de luier wilde gaan zitten. Toen de jongen had plaatsgenomen maakten de twee huisgenoten snel zijn luier vast.
'Jij slaapt de komende twee nachten tussen mij en Anne in', zei Joyce.
Einde
PS: help david bij het verzamelen van foto's voor zijn website met uitsluitend volwassen meisjes in een vieze luier: [email protected]
