HOOFDSTUK 46 VRIJE VRIJDAG
Direct keek Cindy Sandra aan en, antwoordde, " Samen door het park wandelen".
"Ik wil best eendjes voeren maar, niet weer zo vastgezet worden als in de vakantie".
"Hm dat is goed maar, wel bij elkaar in de buurt blijven" antwoordde Sandra. tot verbazing maar, vooral opluchting van Cindy.
Die daar net als Bianca direct mee instemde.
Zo wandelden zij naar het park waar ze hoewel ze niet alleen waren, niet direct bekenden zagen.
Hoewel dit ons nu tot onze eigen verbazing niet echt iets deed.
LATER VRIJDAGMIDDAG
Ondertussen waren er de nodige uren verstreken en, was het inmiddels vrijdagmiddag half 2 toen Dorien en, Inge die samen de schappen snoep en, chocola bijvulden.
Waar later ook Linda kwam helpen nadat die eerst met Jaap tandpasta in de goeie schappen had gezet.
Nu viel het de meiden op dat ook een aantal bewaarders van de Hunnenberg in Ede woonden en, bij Albert-Heijn hun boodschappen kwamen doen.
Eerst zagen we Nora met haar man hun kar vullen, al snel daarna zagen we Nicky lopend en, kijkend haar spullen pakken.
Om nog weer later Bernhard en, zijn vrouw binnen te zien komen, toch lieten de meiden zich hier niet door afleiden maar, gingen rustig door met onze werkzaamheden.
Hoewel zowel Nora als Nicky de meiden wel aanspraken en, wilden weten hoe het ging, vroegen ze niet verder.
Toen Bernhard in het gangetje liep waar de drie meiden bezig waren keek hij verbaasd op en, vroeg dan. "hé wat zie ik nou?
"Zijn jullie aan het werk?
Direct keken Inge en, Dorien hem aan en, antwoordde Dorien, " ja Bernhard nauwelijks waren we vanaf de Hunnenberg vertrokken of onze ouders vertelden dat ze wat voor ons hadden gevonden".
Om dan door te gaan, " direct na thuiskomst hebben we gegeten en, zijn daarna met onze ouders hierheen gekomen om met Christiaan en, Jan te praten".
Terwijl wij met Bernhard in gesprek waren merkten wij dat Christiaan een rondje door de winkel maakte.
Bij ons aangekomen sprak hij eerst ons aan en, vertelden we met wie wij stonden te praten en, dat Bernhard had gezegd dat als wij wat wilden we beter een baantje konden nemen.
Ondertussen gingen wij rustig door met onze werkzaamheden, totdat we bijna klaar waren maar, zagen dat twee jongens en, twee meiden bezig waren om flessen dure drank in speciaal geprepareerde tassen te stoppen.
Tot verbazing van Bernhard en, Nicky welke nog even gedag kwam zeggen, zagen ze dat Dorien en, Linda dit elk vanaf hun eigen kant zagen gebeuren.
Als het kwartet net als de meiden van donderdag dachten dat Dorien en, Linda hun oude vrienden uit het criminele milieu zouden laten lopen hadden ook zij het mis.
Net als donderdagavond kwamen ze dus bedrogen uit, want tot verbazing van Bernhard keek Dorien haar oude makkers aan en, riep dan "hé daar, haal je tassen leeg en, leg alles terug".
Direct zagen zowel de meiden als Bernhard dat het kwartet niet van plan was om te luisteren.
Even dachten Bernhard en, Nicky dat Dorien en, Linda zouden zwichten maar, tot hun verbazing was hiervan geen sprake.
Integendeel, de meiden grepen direct in.
"Hé daar leg alles terug en, snel" toen het kwartet intimiderend vroeg waarom zei Dorien, "omdat wij dat zeggen en, als je dat niet doet meld ik het bij mijn chef en, laat hij de politie komen!".
BINCA EN CINDY
Ondertussen hadden Bianca en, Cindy na een bezoek aan het park genoten van een lekkere lunch.
Toen dat op was, was het bijna kwart over één en, zei Sandra dat we nog boodschappen moesten doen.
Ook zei ze nog dat we ons dan bij de Albert-Heijn konden verschonen.
Dus ging het na alles te hebben opgeruimd richting Appie, waar we bij binnenkomst direct de gespannen sfeer opmerkten.
Toch negeerden we die en, gingen eerst verschonen.
Op het toilet merkte Sandra dat zowel Cindy als haar dochter duidelijk opgelucht reageerden toen ze weer schoon en, aangekleed waren.
Terug in de winkel pakten we een winkelwagen en, begonnen aan onze ronde.
Al snel merkten we dat ook Bernhard en, Nicky hier hun boodschappen deden.
Ondertussen zagen we dat gade geslagen door Christiaan Dorien en, Linda hun oude vrienden waarschuwden dat als ze nu niet luisterde er geweld gebruikt zou worden.
Direct werd ons duidelijk dat het kwartet niet luisterden maar, de adviezen bewust in de wind sloegen en, probeerden om nog meer producten in hun tas te douwen.
Direct kwamen de meiden gesteund door Bernhard in actie en, drukten met gepast geweld de meiden en, jongens tegen de grond.
Terwijl we zagen dat er ondertussen politie binnen kwam drukten Nicky en, Inge die ook al op het rumoer was afgekomen beide jongens die er in waren geslaagd om op te staan tegen de schappen, zodat zij geen kant meer op konden.
Toen de vier agenten ter plaatse waren, waren onze klasgenoten alweer aan het werk.
Dat alles zagen we toen we nog geen 5 minuten later het toilet uitkwamen lopen.
Dan zagen we dat Bernhard de positie van Inge overnam zodat Inge verder kon met haar werkzaamheden, zodat er van de meiden al snel geen spoor meer was te ontdekken.
Uit dit alles begrepen wij maar, tot onze verbazing Bernhard en, Nicky ook al dat Inge Dorien en, Linda duidelijk hun lesje hadden geleerd.
Terwijl we het vertelde verhaal overdachten zagen we dat de politie inmiddels binnen was en, aangekomen direct de jongens en, meisjes van de bewaarders overnamen fouilleerden en, in de boeien sloegen.
Waarna Christaan naar de agenten zijn verhaal deed.
Dan zei de vrouwelijke agente dat zij de meiden die het clubje had aangesproken wilde spreken.
Terwijl Christiaan de meiden uit hun werkzaamheden liet halen en, zij zagen dat ook dit kwartet in de boeien geslagen was, gingen wij naar de kassa om te betalen.
Zo zagen wij het hele gebeuren van een afstandje maar, ook wat hier op volgde.
Nu keek Bianca haar moeder aan en, merkte op, " dat Inge Dorien en, Linda op de uitdaging van Bernhard zijn ingegaan is mooi maar, dat zij hun vrienden uit de criminaliteit niet alleen weerstaan maar, ze aanspreken en, vasthouden is geweldig!"
Nu haalde Bianca diep adem en, vervolgde dan, " ook nu deden de meiden weer precies het tegenovergestelde dan wat hun zogenaamde vrienden hadden verwacht".
"Namelijk in plaats van te doen alsof hun neus bloed en, het gespuis te laten lopen, spreken ze hen aan en, houden ze hen vast!"
Terwijl Sandra betaalde en, de boodschappen werden ingepakt zagen de meiden dat het clubje geboeid en, afgevoerd werd maar, ook dat zij deze agenten niet kenden.
Dorien echter kende deze dame en, heer wel, dit waren namelijk de agenten die haar inmiddels 4 weken geleden hadden gearresteerd.
Toen alle formaliteiten waren afgehandeld keken de man en, vrouw Dorien aan en, vroeg de vrouw, "Dorien van Es, wat doe jij hier?"
"Volgens mij hoor jij vast te zitten?"
Heel even schrok niet alleen Dorien maar, ook Inge maar, herstelden beide zich direct en, dan gaf Dorien netjes antwoord.
"Eigenlijk wel ja maar, doordat de afdelingshuiskamer een nieuwe vloer krijgt en, onze cellen een verfbeurt mochten wij net als de meeste meiden bij zeer hoge uitzondering vanaf afgelopen donderdag tot en, met maandag met weekendverlof".
Dan ging Dorien terwijl wij inmiddels klaar waren door, " zoals u ziet hebben we het advies van die meneer daar bij de kassa, één van de bewaarders direct opgevolgd".
Tijdens het vertellen wees Dorien naar Bernhard die net betaalde.
Dan vervolgde Dorien "en, zijn wij dus gaan werken"
Dan kregen de meiden voor de agenten vertrokken nog een compliment maar, dan vertrokken ze met de vier geboeide verdachten naar het politiebureau.
Nauwelijks was dit achter de rug of, kwam Christaan terwijl ook wij op het punt stonden om te vertrekken melden dat het bijna drie uur was.
Wat betekende dat de dienst van Dorien Inge en, Linda erop zat en, zij zaterdag weer werden verwacht.
Nu snelden we direct naar de kleedruimte waar we ons verschoonden en, omkleden.
Toen dat was gebeurd en, we na een "tot morgen" wilden vertrekken hield Christaan ons tegen en, verzocht hij ons om mee te komen.
Op het kantoortje gekomen zagen de meiden dat er naast Bianca en, Cindy twee agenten zaten.
Dit deed vooral Dorien en, Inge schrikken maar, haalden beide diep adem en, vroeg Dorien wat de bedoeling van deze samenkomst was.
Even vreesde Dorien het ergste maar, besloot toch om zoals gevraagd te gaan zitten en, af te wachten.
Tot opluchting van Inge en, Linda maar, vooral van Dorien werden zij voorzien van koffie en, net als wij puur als getuigen gehoord.
Sterker, niet alleen was Christiaan vol lof over Inge Dorien en, Linda maar, de meiden keken helemaal verbaasd toen nadat de agenten hadden gehoord hoe het kwam dat we nu al met weekend waren.
Dan keek Dorien op en, dacht dat ze dat net ook al verteld had, toch deed ze nogmaals het verhaal van de nieuwe vloer en, het opnieuw verven van de cellen.
Om dan toe te voegen dat niet alle gedetineerde meiden zo gelukkig waren maar, er verschillenden voor een aantal dagen waren overgeplaatst naar een aparte vleugel van een jeugdgevangenis voor jongens.
Nu keek de agente Dorien aan en, antwoordde, "duidelijk Dorien, blijkbaar vertrouwen ze jou genoeg om je deze kans te geven".
"Bovendien heb je al laten zien dat jij de goeie kant opgaat en, je lesje al geleerd hebt".
"Ander positief punt is dat jullie willen werken voor je geld maar, ook dat jullie goed opletten en, ingrijpen als het moet, zonder ook maar, iemand te sparen".
Nu keken de meiden de agenten aan en, antwoordden "ja dat gaat beter dan verwacht".
Dan was het echt tijd om naar huis te gaan maar, op dat moment wenkte Christiaan Inge Dorien en, Linda maar, ook ons.
Direct bleven we alle vijf staan, ons afvragend wat Christiaan van ons wilde.
