geschreven door: Henk
Wim en Janet kenden elkaar al heel lang en waren goede vrienden op afstand. Toen ze elkaar weer eens belden vroeg Wim of Janet zin had om met hem carnaval te vieren.
"Ja, leuk. Bij jou in de stad is het veel gezelliger. Maar weet je al hoe je verkleed gaat" zei Janet.
"Vorig jaar was ik de bier-baby" zei Wim. Janet bulderde van het lachen.
"De bier-baby?" zei ze.
"Ja, dat was met een paar vrienden. Ik heb nog een extra kostuum, dus als je het leuk vindt kan je ook als baby" zei hij.
"Hoe ziet dat kostuum er dan wel uit?" vroeg Janet.
"Een baby-romper met stickers en een maillot met daaroverheen een luier, een rammelaar en een speen om je nek" zei Wim.
"Ik zie het wel als ik bij je ben, dan kijken we verder" zei Janet. Ze spraken af voor zaterdag bij Wim.
Een paar dagen later belde Janet aan bij Wim.
"Leuk dat je er bent" zei Wim. Ze dronken samen koffie en babbelde wat bij.
"Nou, laat je babykostuum maar eens zien" zei ze.
"Kom maar mee" zei Wim. Ze liepen naar de slaapkamer. Wim had alles op het bed gelegd.
"Kies maar uit" zei hij. Janet zag op het bed grote baby-rompers en grote luiers met plastic broeken en grote pampers liggen.
"Tja, het is weer eens wat anders. Ik had zelf niks beters" zei ze.
"Het gezicht moeten we een beetje leuk opschminken" zei Wim.
Na een tijdje waren ze beiden als baby verkleed. Janet had over haar maillot de pamper aangedaan met daaroverheen een plastic broek. Wim had een katoenen luier met een plastic broek over zijn maillot. Beide hadden een romper aan met een speen en ratel om de nek. Het gezicht was met blauw en geel opgemaakt. Maar wat Janet niet wist was dat Wim onder zijn maillot ook een luier aan had omdat hij een luierliefhebber is.
"Ok we kunnen" zei Wim.
"Waar gaan we het eerst heen" vroeg Janet.
"Volg mij maar ik weet wel een leuke kroeg" zei Wim. Janet en Wim zakten lekker door en gingen van de ene kroeg naar de andere. Ze kwamen nog een paar vrienden tegen van Wim en dus weer een rondje. Aan het eind van de avond waren ze al behoorlijk aangeschoten maar ze gingen vrolijk door. Toen Wim uiteindelijk een taxi bestelde om naar zijn huis te gaan kon Janet al bijna niet meer rechtop staan.
Bij het huis van Wim aangekomen hielp Wim haar naar binnen.
"Ssslaapen, slapen slapen" was het enige wat Janet er nog uit kon krijgen. Wim was zelf ook redelijk dronken maar wist nog wel wat hij deed. Hij legde Janet op bed. Hij bleef naar haar kijken. Ze zag er mooi uit met een luier om.
Opeens kreeg hij een idee. Hij deed haar luier af, trok haar maillot uit en trok ook haar slipje uit. Hij pakte een plastic broekje, tilde haar billen iets op, schoof het plastic broekje eronder en drukte de knoopjes dicht. Janet merkte er niets van en maakte wat kreunende geluidjes. Hij wreef zachtjes over het plastic broekje van Janet en genoot van dit aanblik. Zelf deed hij ook zijn kleren uit en trok een schoon plastic broekje aan. Ondanks dat hij zoveel gedronken had kreeg hij een stijve in zijn plastic broekje toen hij Janet in een plastic broekje zag. Het liefst zou hij zo bovenop haar springen maar hij wist dat hij daar problemen mee zou krijgen.
Zachtjes streelde hij haar plastic broekje met een hand, terwijl hij met zijn andere hand zijn stijve masseerde. Het duurde niet lang tot hij klaarkwam in zijn plastic broekje. Janet merkte van dit alles niets en was in een diepe slaap geraakt.
Wim verstopte haar slipje achter in de boekenkast. Ook de slipjes die hij in haar openstaande tas zag liggen verstopte hij. Nu was ze gedwongen luiers te dragen. Wim ging op de bank slapen, uiteraard in een plastic broek. Hij dacht nog even na wat hij haar morgen zou vertellen.
Toen Wim aan het eind van de morgen wakker werd gluurde hij naar de slaapkamer om te zien of Janet al wakker was. Hij kon nog niets van haar horen of zien. Hij zette wat koffie en maakte wat broodjes klaar. Na een kwartiertje hoorde hij de wc doortrekken en voelde zijn hart sneller kloppen. Janet stak haar duffe kop om de hoek van de keukendeur.
"Morgen, eh, heb jij mijn slipje ergens gezien" zei ze met een krakende slaapstem.
"Ben je die kwijt dan" vroeg Wim huichelend.
"Eh, ja ik weet niet hoe het komt maar ik heb alleen nog de luier van gisteren aan en ik weet niet waar mijn slipje is. En in mijn tas zitten ze ook niet. En ik dacht wel dat ik ze erin gestopt had" zei ze.
"Ik zou het niet weten" zei Wim terwijl hij in een T-shirt en een plastic broekje naar haar toe liep en de deur verder opendeed.
"Nou, dan ben je al gelijk verkleed voor straks net als ik. Ga zitten en neem nu eerst eens een kop koffie. Dan wordt je wakker en kun je je misschien alles weer herinneren" zei Wim. Janet ging zitten.
"Weet jij nog hoe we thuis zijn gekomen en wat er gebeurt is" vroeg ze.
"Wat ik mij kan herinneren is dat we in de laatste kroeg lang moesten wachten voor het toilet en het daarom maar in onze luiers hebben laten lopen. Toen we thuis waren gekomen..."
"Ja, hoe zijn we eigenlijk thuis gekomen" onderbrak Janet hem.
"Met een Taxi. Maar goed toen we thuis kwamen, waren we behoorlijk lollig en wilde jij voor het slapen gaan een schone luier, dan hoefde je er niet meer uit voor de wc. Ik sloot mij daarbij aan. En kijk hier is het resultaat, twee in een luier" zei Wim hopende dat ze het verhaal zou accepteren.
"Ongelofelijk, dan waren we wel ver heen gisteren" zei ze.
"Je hoeft je niet te schamen hoor. Het is Carnaval, dan mag je je misdragen" zei Wim.
"Ja ok, maar ik snap niet waar mijn slipje dan is gebleven, want die had ik gisteren wel onder mijn maillot aan" zei ze.
"Tja, wat je daarmee gedaan hebt weet ik ook niet. Waarschijnlijk heb je hem ergens omgeruild voor je luier die je over je maillot aanhad. Je slipje zal wel ergens in een toilet zwerven denk ik" zei Wim. Ze aten een broodje en dronken wat koffie.
"En hoe zit die" vroeg Wim opeens.
"Wat bedoel je" zei Janet.
"Nou, hoe zit je luier. Is het een goede vervanging van je slipje voor vandaag" zei Wim.
"Tja. Moet maar he. Ik wil er alleen wel een inleg in dan plakt het wat minder" zei ze.
"En eigenlijk stiekempjes toch wel een beetje makkelijk om niet in de rij te hoeven staan voor het toilet" voegde ze er aan toe met een verlegen stemmetje.
"Tja, we kunnen wat extra luiers meenemen, dan zijn we van het wachten bij de wc af" zei Wim.
"Ik ga eerst maar eens douchen" zei Janet. Toen Janet onder de douche stond had Wim een bijzonder goed gevoel. Hij vond het te gek dat hij zijn luierliefhebberij nu zo kon uiten en overbrengen op een oude vriendin.
Toen Janet klaar was met douchen legde ze haar gedragen luier bij de plastic broekjes die bij de wasmand lagen. Ze zag dat er in een plastic broekje op de grond iets kleverigs zat. Ze gaf het geen aandacht en deed een BH aan en een schoon plastic broekje.
"Wim, waar heb je de luierinleg" vroeg ze.
"Ik breng er wel een" riep Wim terug. Hij kwam de badkamer in en gaf Janet een luierinleg. Bij de aanblik van Janet in een plastic broekje kreeg Wim spontaan een stijve die Janet niet onopgemerkt bleef.
"Zoo, hij heeft het naar zijn zin in je luier" zei ze.
"Ja, dat heb je goed gezien. Het voelt heerlijk zo’n plastic broekje. Zal ik de inleg er voor je indoen" zei Wim terwijl hij achter haar ging staan en haar plastic broekje vastpakte.
"Nee dat lukt zelf wel" zei ze. Wim maakte nu sensuele bewegingen achter haar waardoor de twee plastic broekjes elkaar raakten en Janet zijn stijve nu tegen haar billen voelde. Ze besefte nu dat het kleverige spul in dat plastic broekje was van het klaarkomen van Wim. Ze was er niet aan toe om het met hem te doen en wilde dat hij zo snel mogelijk klaarkwam. Janet draaide zich om en wreef over zijn stijve.
"Laat maar komen" zei ze terwijl ze als een gek over zijn plastic broekje begon te strelen. Wim probeerde nog om Janet te strelen maar iedere poging hield ze tegen. Het duurde maar even tot Janet voelde dat hij in zijn plastic broekje was klaargekomen.
"Leg hem daar maar bij" zei Janet toen ze naar de plastic broekjes op de grond wees. Ze liep de badkamer uit en verkleedde zich weer als carnaval baby, nu echt met een luier aan. Na een tijdje was ook Wim weer carnaval baby. Hij had wat extra luiers in zijn zakken gestopt.
"Dat deed je goed net. Jij wet wel hoe ik mijn luier vol krijg" zei Wim. Maar Janet reageerde hier niet op.
Ook vandaag was het weer hossen, drinken en lol maken tot diep in de nacht. Ze hadden geen last meer van wachttijden voor het toilet. Ze liet hun luiers vollopen. Janet vond zelf dat ze iets minder moest drinken dan gisteren. Toen ze uiteindelijk in de taxi naar huis zaten vroeg Wim of ze nu wel wist dat ze naar huis gingen. Janet was nog helder genoeg om dat te beseffen.
Thuisgekomen waren ze super lollig en melig.
"Tijd voor een schone luier" zei Wim. Janet bulderde van het lachen
"Baby Wimmetje. Hij doet het nog in zijn broek" schreeuwde ze al lachend toen ze zich op het bed liet vallen.
"Kom maar eens bij mama. Kielie kielie dada dada" proestte Janet eruit.
"Baby Janetje heeft ook een vieze luier" zei Wim terwijl hij naast haar ging liggen. Al lachend en schommelend van de drank deden ze elkaar een schoon plastic broekje aan.
"Baby wimmetje groot pipi krijgen" lachte Janet terwijl ze over zijn stijve aaide.
"Baby Janetje nattie nattie poesie poesie krijen" zei Wim toen hij haar streelde. Het spelletje ging nog even door en eindigde in heerlijke luier-seks. Na dit opwindende spelletje vielen ze in slaap.
Toen aan het begin van de middag wakker werden verbaasde Janet zich over het feit dat Wim bij haar in bed lag.
"Heb je de hele nacht bij mij geslapen" vroeg ze.
"Ja, verrukkelijk was dat, maar daarvoor was nog beter" zei Wim.
"Bedoel je dat we het gedaan hebben" vroeg ze. "Je gaat me toch niet vertellen dat je dat niet meer weet. Het was namelijk onvergetelijk" lachte hij.
"Je hield je luier niet droog, ook niet na het verschonen" zei hij.
"Ja, het begint weer te dagen. Jij had een grote pipi en ik een nattie nattie" zei ze lachend.
"Volgens mij heb nu ook een nattie nattie" zei Wim terwijl hij haar plastic broekje begon te strelen.
"En heb jij nog een grote pipi" vroeg Janet toen ze hem weer een stijve bezorgde door er overheen te aaien. Ze doken beide onder de dekens en het spelletje begon weer opnieuw. Het was een gedada en oh,oh spelletje.
Toen de baby’s uitgespeeld waren en zich verschoont hadden begon de derde dag van doorzakken in de kroegen. Het was de laatste dag en Janet liet dat merken ook. Aan het eind van de avond begon ze te zingen "en we gaan nog niet naar de wc, nog lange niet, nog lange niet" Wim werd aangestoken en deed met haar mee.
Eenmaal weer bij Wim thuis doken ze samen in bed zonder de luiers te verschonen. Ze waren beiden ladderzat, zelfs zo dat Wim geen grootte pipi kreeg. Janet zei nog:
"Ahh, pipi kapotie". Ze vielen als een blok beton in slaap.
De volgende morgen, nou ja eigenlijk al middag, was Janet eerder wakker. Ze was zich aan het douchen toen Wim wakker werd. Ze kwam de badkamer uit enkel gekleed in een plastic broekje en zette wat koffie.
"Goed geslapen? We waren echt ladderzat volgens mij" zei ze.
"Klopt, zelfs pipi deed het niet meer" zei Wim op weg naar de badkamer om ook te gaan douchen. Toen hij een schoon plastic broekje aanhad kwam hij naast haar zitten om te ontbijten.
"Jammer dat het alweer voorbij is. Hoe laat gaat je trein" zei Wim.
"Oh, pas laat in de middag. ‘t Was best gaaf om baby te zijn" zei ze.
"Vond ik ook. Sterker nog, we zijn nu toch nog steeds baby" zei Wim terwijl hij over haar plastic broekje aaide.
"Ja maar dat komt doordat deze baby-oen geen slipjes mee heeft genomen" zei Janet.
"Nee, volgens mij vind jij het wel lekker in een luiertje" zei Wim.
"En als je wilt kunnen we samen vaker baby zijn" zei hij.
"En dan nattiepipi spelletjes doen" zei Janet terwijl ze hem bij zijn pipi pakte.
"Nog een keer nattiepipi voor je weggaat?" zei Wim en ze beleefden een gigantisch babyspel waarbij de luiers alleen maar natter werden en ze beiden een hoogtepunt hadden als nooit te voren.
Wim bracht haar laat in de middag naar het station. Bij gebrek aan slipjes had ze nog steeds een luier aan. Toen ze in de deuropening van de trein stond zei Wim:
"En thuis niet stiekem een slipje aan doen hoor" Ze gaven elkaar een zoen
"Ik bel je nog wel" zei Wim.
Een week later belde Wim Janet op
"Met Janet" hoorde hij.
"Nattiepipi" zei hij terug. Nog geen paar uur later stond hij al bij haar voor de deur. Janet deed de deur open en Wim gaf haar een pakje.
"Dit vond ik bij mij thuis" zei hij. Janet maakte het pakje open en haar slipjes kwamen tevoorschijn.
"Jij vieze, gemene, vuile.... Ik wist het wel. Je had ze dus toch al die tijd. En ik maar zoeken en zoeken want ik had er ineens minder." Zei Janet.
"Sorry, sorry, sorry je zag er zo sexy uit in die luiers dat ik geen keus had. Vergeef het me" zei Wim smeekend.
"Eerst een portie straf, dat heb je wel verdiend" zei Janet toen ze hem naar binnen trok.
"Jij stoute baby. Weet je wal wat stoute baby’s krijgen" zei ze terwijl ze hem van kleren ontdeed. Ze gaf hem een pak slaag op zijn luier. Wim was volledig onderdanig aan Janet die hem behoorlijk strafte. Ze speelden samen het Nattiepipi spelletje, nu nog heftiger omdat Wim moest gehoorzamen aan de wensen van Janet.
Vanaf toen was Nattiepipi een begrip voor Wim en Janet waar ze nog vaak op terugkwamen.
Wim en Janet kenden elkaar al heel lang en waren goede vrienden op afstand. Toen ze elkaar weer eens belden vroeg Wim of Janet zin had om met hem carnaval te vieren.
"Ja, leuk. Bij jou in de stad is het veel gezelliger. Maar weet je al hoe je verkleed gaat" zei Janet.
"Vorig jaar was ik de bier-baby" zei Wim. Janet bulderde van het lachen.
"De bier-baby?" zei ze.
"Ja, dat was met een paar vrienden. Ik heb nog een extra kostuum, dus als je het leuk vindt kan je ook als baby" zei hij.
"Hoe ziet dat kostuum er dan wel uit?" vroeg Janet.
"Een baby-romper met stickers en een maillot met daaroverheen een luier, een rammelaar en een speen om je nek" zei Wim.
"Ik zie het wel als ik bij je ben, dan kijken we verder" zei Janet. Ze spraken af voor zaterdag bij Wim.
Een paar dagen later belde Janet aan bij Wim.
"Leuk dat je er bent" zei Wim. Ze dronken samen koffie en babbelde wat bij.
"Nou, laat je babykostuum maar eens zien" zei ze.
"Kom maar mee" zei Wim. Ze liepen naar de slaapkamer. Wim had alles op het bed gelegd.
"Kies maar uit" zei hij. Janet zag op het bed grote baby-rompers en grote luiers met plastic broeken en grote pampers liggen.
"Tja, het is weer eens wat anders. Ik had zelf niks beters" zei ze.
"Het gezicht moeten we een beetje leuk opschminken" zei Wim.
Na een tijdje waren ze beiden als baby verkleed. Janet had over haar maillot de pamper aangedaan met daaroverheen een plastic broek. Wim had een katoenen luier met een plastic broek over zijn maillot. Beide hadden een romper aan met een speen en ratel om de nek. Het gezicht was met blauw en geel opgemaakt. Maar wat Janet niet wist was dat Wim onder zijn maillot ook een luier aan had omdat hij een luierliefhebber is.
"Ok we kunnen" zei Wim.
"Waar gaan we het eerst heen" vroeg Janet.
"Volg mij maar ik weet wel een leuke kroeg" zei Wim. Janet en Wim zakten lekker door en gingen van de ene kroeg naar de andere. Ze kwamen nog een paar vrienden tegen van Wim en dus weer een rondje. Aan het eind van de avond waren ze al behoorlijk aangeschoten maar ze gingen vrolijk door. Toen Wim uiteindelijk een taxi bestelde om naar zijn huis te gaan kon Janet al bijna niet meer rechtop staan.
Bij het huis van Wim aangekomen hielp Wim haar naar binnen.
"Ssslaapen, slapen slapen" was het enige wat Janet er nog uit kon krijgen. Wim was zelf ook redelijk dronken maar wist nog wel wat hij deed. Hij legde Janet op bed. Hij bleef naar haar kijken. Ze zag er mooi uit met een luier om.
Opeens kreeg hij een idee. Hij deed haar luier af, trok haar maillot uit en trok ook haar slipje uit. Hij pakte een plastic broekje, tilde haar billen iets op, schoof het plastic broekje eronder en drukte de knoopjes dicht. Janet merkte er niets van en maakte wat kreunende geluidjes. Hij wreef zachtjes over het plastic broekje van Janet en genoot van dit aanblik. Zelf deed hij ook zijn kleren uit en trok een schoon plastic broekje aan. Ondanks dat hij zoveel gedronken had kreeg hij een stijve in zijn plastic broekje toen hij Janet in een plastic broekje zag. Het liefst zou hij zo bovenop haar springen maar hij wist dat hij daar problemen mee zou krijgen.
Zachtjes streelde hij haar plastic broekje met een hand, terwijl hij met zijn andere hand zijn stijve masseerde. Het duurde niet lang tot hij klaarkwam in zijn plastic broekje. Janet merkte van dit alles niets en was in een diepe slaap geraakt.
Wim verstopte haar slipje achter in de boekenkast. Ook de slipjes die hij in haar openstaande tas zag liggen verstopte hij. Nu was ze gedwongen luiers te dragen. Wim ging op de bank slapen, uiteraard in een plastic broek. Hij dacht nog even na wat hij haar morgen zou vertellen.
Toen Wim aan het eind van de morgen wakker werd gluurde hij naar de slaapkamer om te zien of Janet al wakker was. Hij kon nog niets van haar horen of zien. Hij zette wat koffie en maakte wat broodjes klaar. Na een kwartiertje hoorde hij de wc doortrekken en voelde zijn hart sneller kloppen. Janet stak haar duffe kop om de hoek van de keukendeur.
"Morgen, eh, heb jij mijn slipje ergens gezien" zei ze met een krakende slaapstem.
"Ben je die kwijt dan" vroeg Wim huichelend.
"Eh, ja ik weet niet hoe het komt maar ik heb alleen nog de luier van gisteren aan en ik weet niet waar mijn slipje is. En in mijn tas zitten ze ook niet. En ik dacht wel dat ik ze erin gestopt had" zei ze.
"Ik zou het niet weten" zei Wim terwijl hij in een T-shirt en een plastic broekje naar haar toe liep en de deur verder opendeed.
"Nou, dan ben je al gelijk verkleed voor straks net als ik. Ga zitten en neem nu eerst eens een kop koffie. Dan wordt je wakker en kun je je misschien alles weer herinneren" zei Wim. Janet ging zitten.
"Weet jij nog hoe we thuis zijn gekomen en wat er gebeurt is" vroeg ze.
"Wat ik mij kan herinneren is dat we in de laatste kroeg lang moesten wachten voor het toilet en het daarom maar in onze luiers hebben laten lopen. Toen we thuis waren gekomen..."
"Ja, hoe zijn we eigenlijk thuis gekomen" onderbrak Janet hem.
"Met een Taxi. Maar goed toen we thuis kwamen, waren we behoorlijk lollig en wilde jij voor het slapen gaan een schone luier, dan hoefde je er niet meer uit voor de wc. Ik sloot mij daarbij aan. En kijk hier is het resultaat, twee in een luier" zei Wim hopende dat ze het verhaal zou accepteren.
"Ongelofelijk, dan waren we wel ver heen gisteren" zei ze.
"Je hoeft je niet te schamen hoor. Het is Carnaval, dan mag je je misdragen" zei Wim.
"Ja ok, maar ik snap niet waar mijn slipje dan is gebleven, want die had ik gisteren wel onder mijn maillot aan" zei ze.
"Tja, wat je daarmee gedaan hebt weet ik ook niet. Waarschijnlijk heb je hem ergens omgeruild voor je luier die je over je maillot aanhad. Je slipje zal wel ergens in een toilet zwerven denk ik" zei Wim. Ze aten een broodje en dronken wat koffie.
"En hoe zit die" vroeg Wim opeens.
"Wat bedoel je" zei Janet.
"Nou, hoe zit je luier. Is het een goede vervanging van je slipje voor vandaag" zei Wim.
"Tja. Moet maar he. Ik wil er alleen wel een inleg in dan plakt het wat minder" zei ze.
"En eigenlijk stiekempjes toch wel een beetje makkelijk om niet in de rij te hoeven staan voor het toilet" voegde ze er aan toe met een verlegen stemmetje.
"Tja, we kunnen wat extra luiers meenemen, dan zijn we van het wachten bij de wc af" zei Wim.
"Ik ga eerst maar eens douchen" zei Janet. Toen Janet onder de douche stond had Wim een bijzonder goed gevoel. Hij vond het te gek dat hij zijn luierliefhebberij nu zo kon uiten en overbrengen op een oude vriendin.
Toen Janet klaar was met douchen legde ze haar gedragen luier bij de plastic broekjes die bij de wasmand lagen. Ze zag dat er in een plastic broekje op de grond iets kleverigs zat. Ze gaf het geen aandacht en deed een BH aan en een schoon plastic broekje.
"Wim, waar heb je de luierinleg" vroeg ze.
"Ik breng er wel een" riep Wim terug. Hij kwam de badkamer in en gaf Janet een luierinleg. Bij de aanblik van Janet in een plastic broekje kreeg Wim spontaan een stijve die Janet niet onopgemerkt bleef.
"Zoo, hij heeft het naar zijn zin in je luier" zei ze.
"Ja, dat heb je goed gezien. Het voelt heerlijk zo’n plastic broekje. Zal ik de inleg er voor je indoen" zei Wim terwijl hij achter haar ging staan en haar plastic broekje vastpakte.
"Nee dat lukt zelf wel" zei ze. Wim maakte nu sensuele bewegingen achter haar waardoor de twee plastic broekjes elkaar raakten en Janet zijn stijve nu tegen haar billen voelde. Ze besefte nu dat het kleverige spul in dat plastic broekje was van het klaarkomen van Wim. Ze was er niet aan toe om het met hem te doen en wilde dat hij zo snel mogelijk klaarkwam. Janet draaide zich om en wreef over zijn stijve.
"Laat maar komen" zei ze terwijl ze als een gek over zijn plastic broekje begon te strelen. Wim probeerde nog om Janet te strelen maar iedere poging hield ze tegen. Het duurde maar even tot Janet voelde dat hij in zijn plastic broekje was klaargekomen.
"Leg hem daar maar bij" zei Janet toen ze naar de plastic broekjes op de grond wees. Ze liep de badkamer uit en verkleedde zich weer als carnaval baby, nu echt met een luier aan. Na een tijdje was ook Wim weer carnaval baby. Hij had wat extra luiers in zijn zakken gestopt.
"Dat deed je goed net. Jij wet wel hoe ik mijn luier vol krijg" zei Wim. Maar Janet reageerde hier niet op.
Ook vandaag was het weer hossen, drinken en lol maken tot diep in de nacht. Ze hadden geen last meer van wachttijden voor het toilet. Ze liet hun luiers vollopen. Janet vond zelf dat ze iets minder moest drinken dan gisteren. Toen ze uiteindelijk in de taxi naar huis zaten vroeg Wim of ze nu wel wist dat ze naar huis gingen. Janet was nog helder genoeg om dat te beseffen.
Thuisgekomen waren ze super lollig en melig.
"Tijd voor een schone luier" zei Wim. Janet bulderde van het lachen
"Baby Wimmetje. Hij doet het nog in zijn broek" schreeuwde ze al lachend toen ze zich op het bed liet vallen.
"Kom maar eens bij mama. Kielie kielie dada dada" proestte Janet eruit.
"Baby Janetje heeft ook een vieze luier" zei Wim terwijl hij naast haar ging liggen. Al lachend en schommelend van de drank deden ze elkaar een schoon plastic broekje aan.
"Baby wimmetje groot pipi krijgen" lachte Janet terwijl ze over zijn stijve aaide.
"Baby Janetje nattie nattie poesie poesie krijen" zei Wim toen hij haar streelde. Het spelletje ging nog even door en eindigde in heerlijke luier-seks. Na dit opwindende spelletje vielen ze in slaap.
Toen aan het begin van de middag wakker werden verbaasde Janet zich over het feit dat Wim bij haar in bed lag.
"Heb je de hele nacht bij mij geslapen" vroeg ze.
"Ja, verrukkelijk was dat, maar daarvoor was nog beter" zei Wim.
"Bedoel je dat we het gedaan hebben" vroeg ze. "Je gaat me toch niet vertellen dat je dat niet meer weet. Het was namelijk onvergetelijk" lachte hij.
"Je hield je luier niet droog, ook niet na het verschonen" zei hij.
"Ja, het begint weer te dagen. Jij had een grote pipi en ik een nattie nattie" zei ze lachend.
"Volgens mij heb nu ook een nattie nattie" zei Wim terwijl hij haar plastic broekje begon te strelen.
"En heb jij nog een grote pipi" vroeg Janet toen ze hem weer een stijve bezorgde door er overheen te aaien. Ze doken beide onder de dekens en het spelletje begon weer opnieuw. Het was een gedada en oh,oh spelletje.
Toen de baby’s uitgespeeld waren en zich verschoont hadden begon de derde dag van doorzakken in de kroegen. Het was de laatste dag en Janet liet dat merken ook. Aan het eind van de avond begon ze te zingen "en we gaan nog niet naar de wc, nog lange niet, nog lange niet" Wim werd aangestoken en deed met haar mee.
Eenmaal weer bij Wim thuis doken ze samen in bed zonder de luiers te verschonen. Ze waren beiden ladderzat, zelfs zo dat Wim geen grootte pipi kreeg. Janet zei nog:
"Ahh, pipi kapotie". Ze vielen als een blok beton in slaap.
De volgende morgen, nou ja eigenlijk al middag, was Janet eerder wakker. Ze was zich aan het douchen toen Wim wakker werd. Ze kwam de badkamer uit enkel gekleed in een plastic broekje en zette wat koffie.
"Goed geslapen? We waren echt ladderzat volgens mij" zei ze.
"Klopt, zelfs pipi deed het niet meer" zei Wim op weg naar de badkamer om ook te gaan douchen. Toen hij een schoon plastic broekje aanhad kwam hij naast haar zitten om te ontbijten.
"Jammer dat het alweer voorbij is. Hoe laat gaat je trein" zei Wim.
"Oh, pas laat in de middag. ‘t Was best gaaf om baby te zijn" zei ze.
"Vond ik ook. Sterker nog, we zijn nu toch nog steeds baby" zei Wim terwijl hij over haar plastic broekje aaide.
"Ja maar dat komt doordat deze baby-oen geen slipjes mee heeft genomen" zei Janet.
"Nee, volgens mij vind jij het wel lekker in een luiertje" zei Wim.
"En als je wilt kunnen we samen vaker baby zijn" zei hij.
"En dan nattiepipi spelletjes doen" zei Janet terwijl ze hem bij zijn pipi pakte.
"Nog een keer nattiepipi voor je weggaat?" zei Wim en ze beleefden een gigantisch babyspel waarbij de luiers alleen maar natter werden en ze beiden een hoogtepunt hadden als nooit te voren.
Wim bracht haar laat in de middag naar het station. Bij gebrek aan slipjes had ze nog steeds een luier aan. Toen ze in de deuropening van de trein stond zei Wim:
"En thuis niet stiekem een slipje aan doen hoor" Ze gaven elkaar een zoen
"Ik bel je nog wel" zei Wim.
Een week later belde Wim Janet op
"Met Janet" hoorde hij.
"Nattiepipi" zei hij terug. Nog geen paar uur later stond hij al bij haar voor de deur. Janet deed de deur open en Wim gaf haar een pakje.
"Dit vond ik bij mij thuis" zei hij. Janet maakte het pakje open en haar slipjes kwamen tevoorschijn.
"Jij vieze, gemene, vuile.... Ik wist het wel. Je had ze dus toch al die tijd. En ik maar zoeken en zoeken want ik had er ineens minder." Zei Janet.
"Sorry, sorry, sorry je zag er zo sexy uit in die luiers dat ik geen keus had. Vergeef het me" zei Wim smeekend.
"Eerst een portie straf, dat heb je wel verdiend" zei Janet toen ze hem naar binnen trok.
"Jij stoute baby. Weet je wal wat stoute baby’s krijgen" zei ze terwijl ze hem van kleren ontdeed. Ze gaf hem een pak slaag op zijn luier. Wim was volledig onderdanig aan Janet die hem behoorlijk strafte. Ze speelden samen het Nattiepipi spelletje, nu nog heftiger omdat Wim moest gehoorzamen aan de wensen van Janet.
Vanaf toen was Nattiepipi een begrip voor Wim en Janet waar ze nog vaak op terugkwamen.
