Verhaal Klaar De nieuwe jongen in de klas (JL BP WL KL PB)

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Dit is mijn eerste verhaal. Laat maar horen wat je ervan vindt. Er is ook nog een tweede deel.
Omdat het de eerste dag al meer dan 140 keer gelezen is (bedankt, lezers!), zet ik het tweede deel er meteen maar achteraan.
Een derde deel is er nu ook. Dat staat verder naar onderen!
Deel vier en verdere delen (nu 11 delen totaal) staan er onder.
Veel plezier met lezen!

Deel 1
De nieuwe jongen in de klas.

Wat ik nu gezien heb! Ik kan het nog nauwelijks geloven! Maar laat ik bij het begin beginnen.

Ik sta altijd vroeg op. Dat is misschien niet zo gewoon voor een tienerjongen, want al mijn vrienden slapen graag uit, liefst tot ver in de middag als ze de kans krijgen, maar ik ben altijd vroeg uit de veren. Dat moet ook wel, want ik breng ’s morgens kranten rond, en die moeten op z’n laatst om zeven uur in de bus liggen bij de mensen. En dan heb ik nog een andere reden om vroeg op te staan, maar die kennen maar weinig mensen. Ik plas namelijk nog in bed. Elke morgen word ik nat wakker, en dat is nog nooit anders geweest. Tegenwoordig mag ik weer luiers aan, zodat ik tenminste niet meer in een koud en nat bed wakker word. Toen ik klein was had ik wel luiers aan, nog echte katoenen met een plastic broekje erover heen, maar een tijd lang mocht dat niet van mijn ouders. Ze dachten dat ik wel op zou houden met bedplassen als ik nat en koud wakker werd. Hielp natuurlijk niets, er was alleen maar veel meer wasgoed omdat ik de lakens elke nacht volplaste en in een grote natte plek wakker werd. Ik had wel zo’n plastic hoes over de matras onder het laken, maar verder niets. Geen luiers. Soms was het ’s morgens zo koud dat ik met opzet nog eens in bed plaste, dan was het tenminste weer even warm – en ik was toch al nat, dus wat maakte het uit. Dat heb ik ze natuurlijk nooit verteld, maar ik deed het vaak genoeg, en als ik heel eerlijk ben vond ik dat nog wel een lekker gevoel ook.

We hebben heus van alles geprobeerd: ik had een bedplaskalender toen ik klein was, en toen ik acht was of zo kreeg ik een plaswekker. Het hele huis wakker van het lawaai, maar ik sliep door alles heen en plaste net zo goed in bed. De dokter zei dat er niets met me aan de hand was en dat ik wel overheen zou groeien. Bedplassen kwam wel vaker voor bij jongens, zei hij. Ik was daar niet zo blij mee, want toen kreeg ik een tijd lang straf. Omdat de dokter gezegd had dat er niets met me aan de hand was dachten ze dat ik het met opzet deed. Elke morgen moest ik met m’n natte pyjama naar beneden en dan kreeg ik een pak slaag, zo op m’n natte broek. Van sinterklaas kreeg ik dat jaar een t-shirt waar met grote letters 'bedplasser’ op stond, en dat moest ik thuis dragen. Vonden ze lollig zeker. Gelukkig hoefde ik het niet aan naar school!
Slaag en schaamte hielpen niet, dus gelukkig hielden ze er al weer gauw mee op. Mijn pa was toch al nooit zo erg voor slaan, en hij mepte meer mis dan raak. Nieuwe luiers kreeg ik nog niet. Wel bleef ik in bed plassen, ook al was ik inmiddels tien of zo. De natte lakens en mijn natte broek moest ik nu zelf wassen, dus sliep ik het liefst met alleen een gymbroekje aan. Dan had je niet zoveel nats aan en dat gymbroekje droogde vlugger dan een pyjama. Dat korte groene broekje noemden ze mijn pisbroekje, en dan zeiden ze ’s avonds: Doe je pisbroekje maar vast aan, je zal wel weer in bed plassen! En dat was natuurlijk ook zo. Helemaal gemeen vond ik het dat ze ook aan mijn vriendjes vertelden dat ik nog in bed plaste, als er soms gevraagd werd of ik bleef slapen. Mijn vrienden maakten er gelukkig nooit zo’n punt van, en meer dan één vertelde me dat hij zelf ook nog wel eens in bed plaste. Ik werd er wel een beetje mee gepest, maar nooit zo erg. Maar ik had jammer genoeg geen vrienden die het elke nacht deden, zoals ik. Zo plaste ik mijn hele basisschooltijd nog in bed. Ik ben wel mee geweest op het schoolkamp van groep acht. Toen was ik ook elke nacht nat, maar dat is een ander verhaal. Nu denken mijn vrienden dat ik allang droog ben, net als zij, en we hebben het nooit over bedplassen. Niet echt een cool thema, toch?
Na de basisschool kon ik naar de HAVO. Ik plas dan wel elke nacht in bed, maar dom ben ik niet. En eindelijk mocht ik ´s nachts weer luiers aan. Dat ik een deel van mijn zakgeld in moest leveren om ervoor te betalen vond ik dan wel weer gemeen, want volgens mij kregen ze die luiers gewoon vergoed. Het was voor mij wel een extra reden om de krantenwijk te nemen, want als jongen van 15 heb je natuurlijk wel wat geld nodig. Ik spaar al voor een scooter!

Van de week kreeg ik er een nieuwe abonnee bij. Beetje aan de rand van mijn wijk, maar er is een paadje achter de tuinen langs zodat ik niet al te veel om hoef te fietsen. Levert toch weer een paar euri extra op. Even voor zevenen fietste ik daar langs. Even kijken, ja, hier is nummer 18, nu nog even naar de voordeur – hee, er is iemand in de achtertuin. Bij de waslijnen. Dat lijkt wel…. nee, dat IS die nieuwe jongen bij ons in de klas. Dus hier wonen die! Ik wil hallo roepen, hij leek me wel een aardige gast, al zegt ‘ie nog niet zo veel. Hij heeft mij nog niet gezien. Er staan bomen en heggen, die nu in de zomer behoorlijk dicht zijn, en misschien weet hij nog niet eens dat hier een paadje loopt. Maar dan zie ik wat hij aan de waslijn hangt, en mijn vriendelijk ‘hallo!’ blijft in mijn keel steken. Een plastic broekje! En een grote vierkante witte luier! Als bedplasser weet ik maar al te goed waar die dingen voor zijn….. Ik heb ze zelf ook aan gehad.
Heeft die nieuwe kleine broertjes? Een bedplassend neefje die bij hen logeert? Een incontinente grootmoeder? Maar waarom zou HIJ dan die spullen ophangen? Is hij soms……?? Mijn hart klopt in mijn keel, ik fiets gauw door en doe de krant in de voordeur. Dit móet ik morgen effe checken.

Op school bekijk ik Tom, zo heet de nieuwe, met andere ogen. Hij heeft gedoucht vanmorgen, maar goed, dat zegt nog niets. Er zijn wel meer jongens die ’s morgens vroeg douchen, dat hoeft niet per sé te betekenen dat ze nog in bed plassen. Tom heeft in ieder geval overdag geen luier aan, grijns ik bij mezelf, want zijn onderbroek is duidelijk zichtbaar boven zijn afgezakte spijkerbroekje om zijn mager jongenslijf. Björn Borg ook nog wel. Kost een paar centen! Onder het uur zelfstandig werken ga ik bij hem zitten. Hee Tom, ben jij goed in wiskunde? Hij snapt er in ieder geval meer van dan ik, en samen werken we in het uur het hele hoofdstuk door. Ik mag die jongen wel. En stel je voor dát…. Morgen eerst maar weer bij die tuin kijken.

Ik doe de volgende dag mijn krantenwijk op topsnelheid. Al om kwart voor zeven sta ik verstopt achter een heg bij nummer 18. De waslijnen zijn leeg. Vijf minuten later komt Tom naar buiten…… witte lappen over zijn arm gehangen, en een plastic broekje in zijn hand. Een doorzichtig plastic broekje. Ik herinner me dat ik er ook zo eentje had, en een melkwitte, en ook nog een gele. Tom wipt de luiers over de lijn – waren het er gisteren ook twee? Ik herinner het me niet, heb zeker niet lang genoeg gekeken. Hij schuift de luiers uiteen, zet ze vast met een paar wasknijpers, wat niet zo handig gaat, omdat hij in zijn ene hand nog steeds dat plastic broekje heeft. Nu hangt hij het plastic broekje ook aan de lijn. Hij móet wel een bedplasser zijn! Maar hoe vraag je dat aan een jongen van 15??? Op school werk ik weer met hem samen. Hij vindt het geloof ik wel fijn dat er iemand in de klas is die met hem optrekt.
‘t Is ook niet makkelijk om in te stromen op het eind van een schooljaar.

Ik moet de volgende morgen natuurlijk weer even gaan kijken. Kwartiertje vroeger op. M’n natte luier uit, douchen. Vlug vlug de kranten overal in de bus, en weer sta ik onbespied achter de heg bij nummer 18. Kijk, daar is Tom al weer. Hij plast dus ook elke nacht in bed! Luiers aan de lijn, zijn plastic broekje ernaast. Al weer dat doorzichtige broekje. Ik herinner me mijn plastic broekjes. Hoe zacht en glad en soepel dat plastic was, en hoe het warm werd als je het broekje volplaste. Hoe goed je kon zien dat je nat was. Ik heb al jaren drynites aan, maar nu betrap ik me erop dat ik wel weer eens een plastic broekje aan zou willen hebben… En die van Tom zouden mij vast wel passen, ik ben net zo’n mager joch als hij. Zou Tom zich voor zijn bedplassen net zo schamen als ik, of kan het hem niets schelen? Ik móet met hem praten, zelfs als het betekent dat ik moet zeggen dat ik ook een bedplasser ben, en dat heb ik al in geen jaren meer tegen iemand gezegd.

Twee dagen later werken we in de schooltuin. Tom en ik schoffelen er op los, en er is niemand in de buurt. Het is heet, en we ploffen even neer op een bankje. Tom haalt een pakje drinken te voorschijn, biedt mij er ook eentje aan. Aardig van ‘m. Dorstig klokken we het naar binnen. Dit is een goed moment. Tom, begin ik aarzelend, ik wil je een héle stomme vraag stellen. Niet kwaad worden, ok? Tom is verbaasd, maar zegt chill, vraag maar. En ik gooi het er meteen uit, voordat ik niet meer durf, voordat er iemand anders bij komt zitten, voordat de leraar roept dat we weer moeten werken: “Pis jij nog in je bed?” En ik voel dat ik net zo rood word als ik Tom zie worden.
Tom kijkt als een hond die geslagen wordt. “En nou ga je het zeker aan iedereen vertellen?” vraagt hij toonloos.
“Nee man, natuurlijk niet!!!” roep ik uit, en dan, zachter: “ik doe het zelf ook nog, ik pis ook nog in mijn bed, elke nacht! ELKE nacht!”
Op mijn vorige school wisten ze het ook, zegt Tom. En ze pestten me er mee. Een keer hadden de jongens mijn plastic broekje van de lijn gejat. Dat hing de volgende dag aan het bord in het lokaal. ‘Tom ze pisbroekje’, stond er bij geschreven. “Slechte grammatica”, zei de lerares Nederlands, en gaf me dat plastic broekje zo maar gewoon terug in het lokaal waar iedereen bij zat. “Haha” zeg ik, “ik had ook een broekje dat ze pisbroekje noemden, maar dat was een kort groen gymbroekje. Kom je na schooltijd met me mee naar mijn huis? Kunnen we er rustig over praten, pissebed!” “Zelf pissebed” lacht Tom, “tuurlijk kom ik mee. Want hoe weet je dat eigenlijk, van mij? Dat moet je me vertellen…. Moet wel even naar huis bellen dat ik wat later thuis kom, ok?” Heeft die gast nog een iphone ook.
“Gaan de heren weer even aan de arbeid!” roept de leraar, “kletsen doen we maar in de eigen tijd!” “Nog zo’n zijkerd”, mompelt Tom met een schuine blik op de leraar. En we liggen allebei blauw van het lachen zoals alleen tienerjongens dat kunnen. We zijn vrienden.

Deel 2
Tom blijft slapen

Dat was twee weken geleden. Ik heb Tom verteld van het paadje achter hun tuin, en ook dat er bijna nooit iemand langs komt behalve de krantenjongen – ik dus. Hij hoeft er volgens mij dus niet echt over in te zitten dat iemand anders zijn luiers en plastic broekjes ziet. Tom is bij ons thuis geweest en ik heb ‘m mee naar boven genomen, naar m’n kamertje. Tot verbazing van mijn moeder, want ik neem nooit iemand mee naar boven! Stel je voor dat er iemand op mijn bed gaat zitten en het kraken van dat plastic laken hoort. Stel je voor dat een van m’n vrienden de pakken luiers in mijn nachtkastje zou vinden!
Tom vindt mijn drynites vet gaaf. Zijn ouders zijn erg milieubewust, en daarom moet hij katoenen luiers dragen. En daar hoort uiteraard een plastic broekje bij, zo’n ‘stom pisbroekje’ als hij zelf zegt. Nou ja, hij is niet anders gewend.

Dit weekend moeten zijn ouders weg, en Tom heeft gevraagd of hij bij mij mag blijven slapen. Na wat aandringen mocht dat, dus vanmorgen hebben z’n ouders hem bij ons huis afgezet. Tom en ik hebben het logeerbed in mijn kamertje opgezet, en daarna hebben we lekker zitten gamen en andere leuke dingen gedaan. Maar nu is het avond, en zijn we allebei een beetje verlegen. Ik pak een drynite uit het pak, en grijns naar Tom: “Denk er om dat jij ook in je bed plast hoor, ik wil niet als enige nat wakker worden!” “Zit daar maar niet over in”, zegt Tom, “ik ben elke morgen nat”. Hij doet z’n sporttas open, en pakt uit. Twee katoenen luiers, babypoeder, een plastic broekje. Ik zie dat er nog een paar plastic broekjes in de tas zitten. Voor morgen zeker, of voor de zekerheid, Tom blijft tenslotte twee nachten.

Ik geef hem even de drynite en pak nieuwsgierig, en best wel een beetje gefascineerd, een plastic broekje uit Tom’s tas. Wat is dat lekker zacht en glad! “Ruilen vannacht?” vraag ik. “Ik wou jou net vragen of ik een keer zo’n drynite mag proberen”, antwoordt Tom. Zo gezegd dus, zo gedaan. Tom schiet zonder moeite in een drynite’je, het staat ‘m wel. Zelf weet ik ondertussen niet zo goed hoe ik met die katoenen luiers moet omgaan. Toen ik die droeg was ik nog klein, en deed mijn moeder ze om. Tom weet het echter precies en met een paar snelle bewegingen vouwt hij de grote witte lap tot een soort driehoek: “Bij mezelf doe ik ‘m altijd gewoon staand om, maar ik denk dat je beter even kan gaan liggen, dat is bij een ander makkelijker.”

Ik ben niet echt gewend om me voor een andere jongen uit te kleden, maar wat moet dat moet, ik snap zelf ook wel dat die luier niet over mijn boxer moet! Ik denk maar dat het net zo iets is als douchen na het voetballen, en ga op mijn bed liggen. Ik hoor mijn plaslaken kraken, maar dat geluid zal Tom als bedplasser zelf ook wel kennen. Handig schuift Tom de luier onder mijn kont, verschuift hier en daar nog wat, en dan, hup, twee veiligheidsspelden aan de zijkant en klaar! Ik ga weer staan. Dat voelt vreemd aan, dit is dikker dan een drynite wegwerpluier! En dan te bedenken dat ik maar één luier om heb… had Tom er niet twee? En dan nu nog een plastic broekje! Oh, daar ligt het, op de grond. Ik raap het broekje op en kijk er naar. Het broekje is van helder, doorzichtig plastic, met een wit elastiek in de bovenste rand en in de openingen voor mijn benen. Voorzichtig stap ik in dat plastic broekje, hijs het op en trek het over de luier. Tom kijkt of het aan de achterkant ook over de luier zit, trekt het nog even op rond mijn magere jongensbenen, en kijkt dan goedkeurend naar het resultaat. Daar staan we dan, twee jongens van vijftien jaar oud, één in een drynite en één in een witte luier met een plastic broekje erover heen…. We zijn klaar voor een natte nacht, maar eerst gamen we nog een paar rondjes, alsof het heel gewoon is om er zo bij te zitten.

Ergens achter in de nacht word ik wakker. De vroege ochtendzon piekt al een beetje naar binnen, en in het halflicht zie ik Tom liggen in het logeerbed naast het mijne. Hij slaapt nog, zijn halflange bruine haar hangt over zijn gesloten ogen. En dan dringt het tot me door: nat! Ik ben nat! Dat is niets nieuws, tenslotte plas ik nog elke nacht in bed. Maar iets voelt er anders aan dan anders. Natter vooral. Ik voel even. Oh ja, het plastic broekje! Ik heb immers niet m’n gewone drynite aan! Mijn hand voelt onder het elastiek door aan de luier. Jeeee, echt kletsnat! Maar goed dat ik dat plastic broekje aan heb, anders was mijn bed nou vast doorweekt. En net als elke bedplasser heb ik een grote hekel aan lekkage. Het is te vroeg om al op te staan, en ik glij weer ongemerkt in slaap.

“Ben je al wakker?” wekt Tom me. En als ik ja zeg, met een grote grijns: “Nat zeker?”
Dat kan ik niet ontkennen. Het lijkt wel of er geen droge draad meer aan die luier zit. ’t Is veel natter dan met een drynite. Hoe heeft Tom het gehad – “Jij ook nat?” vraag ik. Yup, zegt Tom en staat op om me het resultaat te laten bekijken. Ja, zo ziet een volgeplaste drynite eruit; ook Tom heeft het die nacht niet droog gehouden. Ik sta ook op en Tom roept bewonderend:
“Zo hee! Da’s niet een beetje nat! Je had ook ´n dubbele om moeten doen!”
Ja, weet ik veel! “Anders kouder dan in de drynites hoor” zeg ik, en dan dapper:
“Maar daar ga ik wat aan doen!”
En met dat ik het zeg laat ik het lopen en plas met opzet nog eens in de luier. Die is al doornat en neemt niets meer op, maar het doorzichtige plasticbroekje vult zich nu duidelijk. Je ziet het stromen en ik zet er nog een beetje druk op! Lekker warm vind ik het. Het klotst in mijn plasticbroekje, maar het elastiek rond m’n benen houdt alles nog binnen.
Ik zie hoe ook Tom z’n benen wat uiteen zet, en ik weet maar al te goed wat hij aan het doen is: ook Tom staat nog een keer in zijn luier te plassen! En zo te zien vindt ook hij dat wel een fijn gevoel.
Voorzichtig, om niet te lekken, lopen we naar de badkamer. Die is gelukkig ook boven. Of ik zonder lekkage beneden zou zijn aangekomen, betwijfel ik…
In de douche doe ik eerst het plasticbroekje uit, schuif het zorgvuldig over mijn benen naar beneden en stap er uit. Dan de doorweekte luier uit en in de wasmand.
Tom heeft het makkelijker: gewoon uitdoen, en dan kan zijn natte luier zo in de afvalbak. Ik neem de douche en spoel eerst het natgeplaste plasticbroekje af, Tom neemt ondertussen de douche die in de badkuip hangt. Even stoeien….
Ik gooi het plasticbroekje naar Tom: “Die is van jou!”
“Hou maar” zegt Tom, “ik heb er genoeg!”
En daar ben ik erg blij mee, want ik heb nu al in de gaten dat ik dat plasticbroekje vaker aan wil, desnoods over de drynites heen. Schoon en vrolijk gaan we naar beneden.
“Ik hoorde jullie in de douche”, zegt ma. “Weer in bed geplast?”
“Ja ma”, zeg ik, en “ja mevrouw” echoot Tom.
“Eigenlijk moeten jullie je schamen!” zegt mijn moeder. “Jullie zijn vijftien jaar en dat is echt te groot om nog in bed te plassen!”
En ik schaam me ook best wel een beetje, maar als ik zie hoe Tom me een vette knipoog geeft is dat gauw over.
“Volgend weekend bij mij?” vraagt hij, en ik knik.
“Mag ‘t, ma?”
`Je doet maar” zegt ze. `Maar ´t blijft een schande, zulke grote jongens die nog in bed plassen!”

Deel 3 staat verder op.​
 
  • Like
Waarderingen: rog

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
hoi123 zei:
leuk verhaal ik hoop zeeke op een vervolg!
Bedankt! Het verhaal was eigenlijk afgelopen maar ik heb er toch maar even een vervolg op gemaakt. Op verzoek ;)
Ik zet deel drie er hier wel onder.
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Re: De nieuwe jongen in de klas (JL BP WL KL PB) deel III

Deel 3
De wedstrijd

Op school zit Tom nu naast me, en omdat ik nu zijn vriend ben, worden mijn vrienden ook zijn vrienden. Natuurlijk vertellen we niemand over Tom's bedplassen, dat weten ze tenslotte van mij ook niet. Gaat ze geen fuck aan! Tom en ik wisselen 's morgens even info uit:
'Jij nat vannacht?'
'Ja, ik ook weer!'
Het is fijn om niet de enige te zijn die nog in bed plast.

Zoals afgesproken blijf ik het volgend weekend bij Tom slapen. Het was maar goed dat Tom me al gewaarschuwd had dat zijn ouders wat eigenaardig waren, want anders had ik vreemd opgekeken.
'Ze zijn bij ons erg van het milieu' had hij gezegd. 'Je merkt het wel!'
Tom is zelf ook wel een beetje zo. Nou ja, logisch, je ouders zijn je ouders. Maar dat hij niet mee wou naar de Mac, dat was voor ons weer eens wat nieuws. Na lang aandringen ging hij toch mee – wij zitten er in een tussenuur wel vaker – maar hij nam alleen maar een groenteburger! Ik wist niet eens dat ze die hadden, ik ben meer van de Big Mac en de quarterpounders! Zag er trouwens niet verkeerd uit, die groenteburger, maar zoiets is mij toch te gezond.

Tom's vader en moeder heten me van harte welkom. Tom laat me zijn kamer zien, waar het logeerbed al klaar staat naast het zijne.
'We hebben wel een logeerkamer' zegt hij, 'maar zo is het toch veel gezelliger!'
En op mijn vragende blik slaat Tom even de lakens terug en laat me zien dat ook het logeerbed van een plaslaken is voorzien. Veiligheid voor alles, toch?
Als we weer beneden komen en een glas thee krijgen, zegt Tom's moeder ernstig tegen mij: 'Beste jongen, kunnen we even over jouw bedplassen praten?'
Ik verslik me zowat in die thee. Over bedplassen praten? Met oude mensen?
Maar Tom's moeder spreekt gewoon door.
'Wat heb jij voor luiers aan, 's nachts?'
Ik krijg een kop als een boei. Wat moet dit?
'Nou uh, gewoon, drynites' zeg ik.
'Die passen me nog goed. Ik lek haast nooit hoor!' voeg ik er gauw aan toe.
Zijn ze soms bang dat het logeerbed nat wordt?
'Drynites. Wegwerpluiers dus. Ik was er al bang voor.'
Een diepe zucht.
Waar wil dat mens naar toe? Heeft ze wat tegen mijn luiers?
Dat heeft ze inderdaad.
'Weet je wel' begint ze, 'dat zo'n wegwerpluier voor een groot deel bestaat uit kunststof? En dan die absorber! Die gel, pure chemicaliën!'
Absorber? Waar heeft dat mens het over!
Ze dreunt ondertussen door, en ik probeer beleefd te luisteren.
'Wegwerpluiers kosten drie-en-een-half keer meer energie, twee maal meer afvalwater en verbruiken acht maal meer niet-hernieuwbare grondstoffen! Bovendien hebben ze tot 90 keer meer hernieuwbare materialen nodig en zorgen ze voor 60 maal meer afval! Ja, afval!'
Dat zit haar kennelijk hoog.
'Wegwerpluiers creëren een niet onaanzienlijke milieudruk, vooral door de enorme hoeveelheid afval die zij met zich meebrengen! Tonnen afval! En dat moet allemaal verbrand worden! En dat levert meer dan vijf keer zo veel CO2 uitstoot op!'
Ze kijkt me streng aan.
'Heb jij wel eens over je ecologische voetafdruk nagedacht?'
Om eerlijk te zijn, nee. Om nog eerlijker te zijn, ik heb geen flauw idee waar ze het over heeft. Tom's moeder davert door als een op hol geslagen bulldozer. Gelukkig snap ik af en toe iets van wat ze zegt:
'Er sneuvelen bomen voor die wegwerpluiers!' roept ze uit, en schudt met haar vuisten.
Dan knik ik maar even. Tom houdt zich stil, die is het zeker al gewend.
Even een pauze. Daarna zegt ze:
'Je zult nu wel begrijpen dat ik liever niet wil dat je in ons huis die wegwerpluiers aan hebt!'
Oh! Moet ik soms gewoon in bed plassen? Zonder luier om? Heeft Tom daarom dat plaslaken op het logeerbed gelegd? Nou, dat overleef ik ook wel voor een keer.
Gelukkig is dat niet de bedoeling.

'Tom gebruikt katoenen luiers. Geen gewone katoen hoor! De teeltwijze van katoen is namelijk zeer milieubelastend. Maar voor Tom's luiers hebben we biologische katoen gevonden. Ik wil graag dat jij die vannacht ook draagt!'
Ze kijkt zeer zelfvoldaan, alsof ze het net zelf heeft bedacht.
Dat is goed, mevrouw' zeg ik.
Wat moet ik anders zeggen? Het voordeel is dat ik dan vast ook wel weer zo'n lief plasticbroekje aan mag! Dat vind ik dan wel weer fijn, eigenlijk. Het heeft wat, zo'n zacht glad plasticbroekje. Ik heb Tom's plasticbroekje al een paar keer aangetrokken, thuis.
Of ze mijn gedachten raadt. voegt Tom's moeder er nog aan toe: 'En die plasticbroekjes zijn ook biologisch afbreekbaar!'
'We gaan nu even buiten voetballen' redt Tom mij van verdere preken over het milieu. Met een bal gaan we naar het park en zitten even later op een bankje.
'Trek je er maar niks van aan, hoor. Zo praten ze over alles, zelfs het brood dat we eten! En daarom hebben we ook geen auto.'
'Ben je mooi klaar mee...'
'Ach er zijn ergere dingen. Wij gaan altijd met de trein, da's ook leuk.'
Met een paar andere jongens voetballen we een paar uur in het park, liggen in het gras naar de meiden te kijken, zijn slap aan het ouwehoeren. Geen mens heeft het over bedplassen, en Tom en ik natuurlijk ook niet.
Als het tijd wordt voor het avondeten, gaan we terug naar Tom's huis. Tom's vader is inmiddels ook thuisgekomen, een lange man met een woeste baard. Hij is wel aardig. Onder het eten – vegetarisch natuurlijk, wat dacht je! – vertelt hij over zijn werk als boswachter.

's Avonds doen we spelletjes. Hebben ze geen televisie bij Tom thuis! Kan je je dat voorstellen? We doen de Kolonisten van Catan. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het is, eerlijk is eerlijk, een leuk spel.
Cola hebben ze ook al niet in huis. We drinken vlierbessensap! Zelf gemaakt, vertelt Tom's moeder. Met rode spa is het wel in te nemen. De avond gaat snel voorbij. Tom's ouders zijn wel apart, maar eigenlijk best geschikt. En ik kan me niet herinneren dat mijn ouders ooit 's avonds spelletjes met ons doen...
Het wordt bedtijd. We gaan naar Tom's kamer. Nu kunnen we weer even gewoon doen!
Tom geeft me twee van zijn luiers. 'Doe maar dubbel, van dat vlierbessensap moet je ongelofelijk pissen!'
'Is het wel biologisch afbreekbaar?' lach ik.
'Man, hou op. Weet je dat ik al luiers van bamboevezels heb gehad? En van hennep!'
'Hennep?? Lag je zeker stoned in je luier te pissen!'
'Nee man, maar die dingen werden zo stug als wat. Zijn we maar weer terug gegaan op katoen.'
'Biologische katoen!'
'Kan ik ook niet helpen, zo zijn m'n ouders nou een keer!'
'Help me even met die biologische luiers' zeg ik. 'Dubbel, dat is voor mij weer wat nieuws!'
Tom is daar niet te beroerd voor, geeft me een doorzichtig plasticbroekje en trekt er zelf ook eentje aan over zijn luier. Zo zijn we even later allebei in luiers en plasticbroekjes gestoken. Had ik die eerste keer toch goed gezien, dat Tom's plasticbroekjes mij wel zouden passen!
We zijn allebei magere jongens.
'Wedstrijdje doen?' vroeg Tom, 'wie morgen vroeg het natste is?'
'Toppie! Maar dan ga ik dus nu even niet naar de wc.'
'Ben je toch al te laat voor man, je hebt je luier al om!'
We gaan naar bed, en Tom doet het licht uit.
'Hee Tom!?'
'Ja?'
'Ik ga winnen morgen! Ik lig nu al in bed te pissen!'
'Valsspeler! Je slaapt nog niet eens!'
'Aaaah' zucht ik dramatisch, 'lekker warm man. Ik voel het in m'n luier lopen! Zo over mijn buik en tussen mijn benen! Ben ik even blij dat ik een plasticbroekje aan heb!'
Tom gaat op zijn zij liggen en kijkt me aan.
'Je pist echt al in je bed, hè?'
'Zeker weten!'
'Kan ik ook!'
'Bluf!'
'Niks bluf. Ik doe het al!'
En Tom slaat zijn dekbed terug, en laat me zijn plasticbroekje zien. De natte, gelige vlek voor in zijn luier wordt zichtbaar groter en groter. Dubbel of niet, Tom's luier is al aardig doorweekt!
'Vlierbessensap!' Ik brul het uit van het lachen.
'Ik pis er vannacht nog wel een keer in als ik slaap. Maakt niks uit. Als ik van te voren naar de wc ga ben ik ook altijd nat de volgende morgen!'
'Ja, bij mij net zo.'
We praten nog even, vallen dan in onze natgeplaste luiers in slaap. En uiteraard plassen we die nacht allebei nog een keer in bed, zonder er iets van te merken.
Pas tegen half elf worden we wakker, Tom als eerste. Hij schudt aan mijn schouder.
'Laat kijken man! Hoe nat ben jij?'
'Huh' zeg ik slaperig. En dan dringt het tot me door: de wedstrijd!
Gauw plas ik nog wat in mijn luier, voel het weer warm worden. Ook het plasticbroekje wordt weer zacht en warm. Met mijn vingertoppen voel ik hoe de plas tegen het doorzichtige plastic stroomt. Echt vet, zo'n plasticbroekje! Die kletsnatte luiers die ik om heb absorberen, geloof ik, nu niet veel meer.
We staan allebei op, bekijken onze totaal doorweekte luiers onder de plasticbroekjes.
'Jouw luier is hierboven nog een beetje droog!' zegt Tom. 'Ik heb gewonnen!'
Ik kijk nog eens goed, maar Tom's luier heeft inderdaad letterlijk geen droge draad meer.
'En ik heb ook een beetje gelekt!' zegt Tom, gooit zijn bed open en laat een grote natte vlek in zijn blauwe onderlaken zien.
'Wat je een beetje noemt!'
'Zie je wel! Ik heb gewonnen!'
En dat moet ik dan ook toegeven, want mijn luier heeft alles binnen gehouden. Mijn luier is wel flink nat, plakt zelfs een beetje aan de binnenkant van het natte plasticbroekje, maar mijn bed is droog gebleven.
Tom's moeder komt de slaapkamer in.
'Ik hoorde eindelijk leven in de brouwerij, jongens. Zou tijd worden! De ochtendstond... ' 'Heeft goud in de mond!' vult Tom aan. 'Ja jahaaa!' Hij heeft het zeker vaker gehoord.
'Oh oh, en allebei weer nat ook. Jongens jongens, jullie zouden nu toch eens op moeten houden met dat bedplassen. Vijftien jaar en elke nacht nog nat!'
Nu is het mijn beurt om Tom een vette knipoog te geven. Moeders! Ze zijn ook allemaal hetzelfde.
'Jullie moesten je schamen, op jullie leeftijd! Maar kom nu eerst maar meteen naar beneden, jongens. Het ontbijt staat al klaar. Een lekker bordje muesli! En daarna maar gauw onder de douche! En vergeet niet je bed af te halen Tom, je hebt gelekt!'
Moeders zien ook altijd alles.

Ik kan het bij het ontbijt niet laten.
'Mag ik nog een extra glas vlierbessensap, mevrouw? Erg lekker!'
Misschien kan ik het nog winnen van Tom. Als ik nou onder het ontbijt nog eens stiekem in die luier kan plassen? Dat plasticbroekje houdt vast nog wel een beetje meer?
Tom heeft het door, geeft me onder de tafel een schop. En dus doe ik het dan toch maar niet, hij heeft tenslotte eerlijk gewonnen!

Einde​
 
  • Like
Waarderingen: rog

Babydre

24/7 luier discipline met plastic broek
Leuk verhaal,blij dat er nog steeds katoenen luiers worden gedragen
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Deel 4
Tom en ik gaan kamperen

Tom en ik werden al gauw de beste vrienden. Het feit dat we allebei nog elke nacht in bed plasten schiep een band, en we mochten elkaar ook gewoon graag. Als Tom bij mij bleef slapen, deed hij een drynite om – 'Niet aan mijn moeder vertellen, hoor! Dan houdt ze nooit meer op over die afvalbergen!' – en ik had bijna elke nacht het plastic broekje aan dat ik van Tom had gekregen.
Niet dat het over m'n drynites echt nodig was, maar ik vond dat zachte plastic broekje gewoon fijn. Heel slim (vond ik zelf) had ik met opzet een paar maal flink gelekt, zodat ik in een nat bed wakker werd, en zo wist ik mijn ouders ervan te overtuigen dat plastic broekjes tegen lekkage hielpen:
'Kijk ma, vannacht had ik Tom's plastic broekje aan, en niet gelekt!'
En zo kreeg ik ze zo ver dat ze voor mij een paar eigen plastic broekjes kochten. Katoenen luiers droeg ik alleen als ik bij Tom bleef slapen, wat nu geregeld voorkwam. Ik was al net zo goed in het om doen geworden als Tom zelf! En het vlierbessensap zorgde er wel voor dat onze luiers en plastic broekjes 's morgens altijd goed nat waren...

Op een dag zei Tom's vader tegen ons: 'Wat dachten jullie er van, jongens, om een weekend in het bos te kamperen? Ik wil binnenkort het nest van een houtsnip observeren, en moet een paar dagen in het bos doorbrengen. Het is een beschermde vogel, weet je!'
Ik hield me nog net in om te zeggen dat ik in DWDD gezien had dat houtsnippen ook erg lekker smaakten. Dat programma hadden Tom's ouders vast gemist: ze hadden immers geen televisie!
'Ik zal zelf direct onder het nest overnachten, zonder tent uiteraard, om het dier niet te verschrikken. Jullie moeten op een paar honderd meter afstand blijven, maar het leek me wel een leuke gelegenheid voor jullie jongens om het bos wat nader te leren kennen!'
Dat leek het ons ook wel, en ook mijn ouders hadden er geen bezwaar tegen. We oefenden in het opzetten van het kleine legertentje tot we het zelfs in het donker feilloos binnen vijf minuten overeind hadden staan. Dat moesten we kunnen, want Toms vader zei dat we geen zaklantaarns of andere verlichting mee mochten nemen.
'Lichtvervuiling van de natuur is een ernstige zaak!'
Toms moeder zag wel een probleem.
'Maar man, als je de jongens twee nachten mee neemt het bos in, hoe zullen ze zich dan moeten douchen? Je bent toch niet vergeten dat ze allebei nog in bed plassen?'
'Er is een bosvijver en er stroomt een beek. Wel wat fris, maar die jongens zijn niet van suiker!'
Wij knikten beiden om het hardst en verzekerden dat we inderdaad niet van suiker waren.
'Ze kunnen hun luier in de beek uitspoelen. Het is tenslotte puur natuur, vrouw!'
'Nou vooruit dan maar. Al zou het me een lief ding waard zijn als die jongens eens met dat bedplassen ophielden. Ze zijn er toch echt te groot voor, zo langzamerhand!'

Ik had allang in de gaten dat het op een paar dagen katoenen luiers uit zou draaien, maar echt erg vond ik dat ook niet. Ik was er al aardig aan gewend geraakt, en kon ze inmiddels ook in het donker omdoen, veiligheidsspelden en al. Ook dat hadden we geoefend, en er veel lol mee gehad. Vooral toen Tom mij een keer in het donker liet controleren of zijn luier wel goed bedekt was door het plastic broekje en hij zonder waarschuwing zijn luier volplaste!
'Dit is wel erg warm, Tom! Volgens mij ben je nat?!'
Wat hij lachend toegaf, en het licht in zijn kamer weer aan deed. Die avond gingen we dus allebei met een natte luier om naar bed, want ik kon natuurlijk niet achterblijven!

Met onze rugzakken volgepakt trokken we een volgend weekend het bos in. Het kleine groene tentje hadden we over onze bagage verdeeld, we hadden een pannensetje en een kooktoestelletje, en verder hadden we natuurlijk onze katoenen luiers en plastic broekjes bij ons.
Het bos maakte al gauw een verlaten indruk. Toeristen, leerde Toms vader ons, gaan zelden ver van de gebaande paden af. Dat vinden ze eng. Wij daarentegen trokken dieper en dieper het bos in, tot we tenslotte aankwamen op de plek waar de observatie plaats moest vinden. Onderweg zochten we onder de eikenbomen nog wat cantharellen, die zouden bij ons avondeten vast heerlijk smaken!
Toms vader liet ons zien waar hij de nacht door ging brengen. Van takken had hij een observatiehut gemaakt, en toen hij er in kroop had je er moeite mee om ook maar iets te zien dat op een mens leek. We waren er zeker van dat de vogels voor de gek zouden worden gehouden.

Tom en ik liepen paar honderd meter terug, waar we een open plek hadden gevonden die heel geschikt was om een klein tentje op te zetten. Het was ook vlak bij de beek, zodat we waswater bij de hand hadden.
Het tentje stond zo maar overeind. Je kon merken dat we geoefend hadden! Nu werd het tijd om eten te koken. Eerst deed Tom wat olie in de pan en fruitte een gesnipperde ui. Zijn scherpe zakmes kwam goed van pas. De cantharellen, zorgvuldig van aarde en zand ontdaan, werden ook lichtjes aangebakken. Daarna haalden we water, legden de gefruite ui en de cantharellen zolang op een bord, deden de spaghetti in de pan en kookten die in een minuut of elf beetgaar. Nu de saus erbij, en toen begon het toch al erg lekker te ruiken! De gesnipperde ui en de cantharellen voegde Tom weer aan de spaghetti toe, en tot mijn verbazing toverde hij zelfs een klein zakje parmezaanse kaas tevoorschijn. Het eten in het bos smaakte verrukkelijk!
Ondertussen begon het toch al wat donker te worden, en we besloten om onze luiers vast om te doen. We hadden immers geen licht en dat betekende dat we het ritme van de natuur aan moesten houden: met zonsondergang was onze dag afgelopen. Handig speldden we onze luiers vast, stapten in onze plastic broekjes en trokken ze omhoog, over de luier heen. Zo, alleen in luier en plastic broekje, liepen we nog even naar de beek om de gebruikte pan vol water te zetten, zodat we hem morgen makkelijk af konden wassen.
Wat was het heerlijk stil in het bos! We zaten aan de oever van het beekje en luisterden naar het geklater van de koele stroom. De natuur kwam tot rust, je kon de avond ruiken. In de verte riep een koekoek. Het water murmelde, en of het daardoor nu kwam of doordat ik bijna in slaap viel – buitenlucht maakt niet alleen hongerig, maar ook moe – ineens merkte ik dat ik in mijn luier plaste. Voor in mijn plastic broekje werd het aangenaam warm en ik kon bij het wegvallend avondlicht nog net zien dat de luier aardig donkerder kleurde.
Erg vond ik het niet. Die luier en dat plastic broekje waren er tenslotte voor bedoeld om in te plassen, en in het gezelschap van mijn beste vriend, die zelf net als ik ook nog in zijn bed plaste, hoefde ik me niet te schamen. Morgenochtend zouden we immers met zekerheid allebei nat zijn!

Voordat het helemaal donker werd, liepen we naar de tent terug en kropen in onze slaapzakken. We lieten de voorflap nog even open, zodat we tegen de lichtere avondhemel boven onze open plek in het bos de vleermuizen zagen. Ik voelde mijn natte luier in het plastic broekje, plaste er nog een beetje in zodat het weer lekker warm werd en zei, voordat ik helemaal wegzakte, mijn vriend welterusten. Tom kroop nog even uit zijn slaapzak en deed de flap dicht, ik zag zijn plastic broekje glanzen bij het laatste licht. In de gitzwarte duisternis die er nu in ons tentje heerste vielen we al gauw in een diepe, gezonde slaap.
De volgende morgen hadden we natuurlijk allebei in bed geplast.

'Awel' zei Tom in een nep-belgisch accent, toen we 's morgens vroeg naast ons tentje stonden. Hij bekeek mijn doorweekte luier onder het plastic broekje:
'Ge ziede wel waarom wij Belche da' unne pisdoek noeme! Want da' is unne doek zunne, en daar hedde gij in gepist!'
Zo'n mooie zachte g als Tom kon ik niet maken, maar ik deed m'n best ook Vlaams te klinken:
'Uwen eigen pisdoek is ook nie echt droog meer! Gij heb zowat unne overstroming in uw plastieken broekske!'
Hikkend van het lachen – bedplassen is leuk, als je het samen doet! – schoven we onze plastic broekjes naar beneden, openden de kleurige veiligheidsspelden en deden onze inderdaad totaal doorweekte luiers af. Als nette Hollandse jongens schoten we snel een zwembroekje aan en liepen naar de beek, met onze natte luiers en plastic broekjes in de hand.
Het stromend water was koud, maar dat weerhield ons niet om er – na even voorzichtig met een teen te hebben gevoeld – vrolijk in te springen. Het water was diep genoeg om in te kunnen zwemmen. Onze natte luiers namen we mee het water in. Het water stroomde redelijk snel, en het was een grappig gezicht om de katoenen luiers in de stroom te laten wuiven. Ondertussen knepen en wrongen we dat het een lieve lust was, zodat de luiers al gauw weer helemaal schoongespoeld waren. Niet zo'n werk, omdat we geen babies waren die er nog alles in deden, maar gewoon twee bedplassende jongens, die hun luiers alleen maar nat maakten! Even het water uit en de luiers ophangen in een boom was het werk van een ogenblik, en de zon, die inmiddels al aardig aan kracht had gewonnen, zou de rest wel doen. Ook de plastic broekjes spoelden we in de beek uit, wat ook zo maar klaar was, en daarna hingen we zo ook aan een boomtak, toevallig aan de andere kant van de beek dan waar onze luiers hingen. Wat leek het geinig, die twee plastic broekjes, vrolijk wapperend in de wind! .
We zwommen nog een uurtje, bouwden een dammetje van takken en stenen, lagen in de warme zon. Het werd tijd om wat voor het middageten klaar te maken, en we liepen, gewoon in onze zwembroekjes, terug naar de tent. We hadden broodjes bij ons, en Tom had in zijn rugzak een glazen pot mosterdsoep van De Kleinste Soepfabriek gevonden. Zijn lievelingssoep, en biologisch verantwoord ook nog, dus die had vast zijn moeder als verrassing ingepakt!
We waren er erg blij mee. Op de primus was de soep in de kortste keren heet. Het rook verrukkelijk en zo smaakte het even later ook.

We hadden net onze lunch verorberd toen we tot onze verbazing bij de beek stemmen hoorden. Wie kon dat nu zijn? Hier kwam toch eigenlijk nooit iemand?
We wilden niet ontdekt worden, maar toch wel gauw weten wat er aan de hand was. Dus we slopen zo zachtjes en onopvallend mogelijk terug naar de beek. Wat we zagen maakte ons totaal niet blij!
Het waren een paar jongens uit de hoogste klas van onze school, maar bepaald geen vrienden van ons. Kees-Jan, Gelmar en Ivan waren ruziezoekers en pestkoppen, handelden even buiten het schoolplein in wiet en vuurwerk, en waren alledrie al verscheidene keren geschorst geweest. Kinderen uit de lagere klassen waren bang voor hen, en niet zonder reden. Vaak genoeg kregen ze van het drietal een schop of een geniepige klap, maar nooit kon er worden bewezen waar die vandaan gekomen was.....
Wat deed dit stel zo diep in het bos? Liefde voor de natuur kon het niet zijn! En ze mochten ons vooral niet ontdekken! Wij waren met z'n tweeën, zij met z'n drieën. Zij waren ingemene straatvechters, wij gewone jongens die weliswaar onze vuisten konden gebruiken als het moest, maar we wisten op school allemaal dat Gelmar altijd een mes in zijn laars had. En dan hadden wij ook nog maar alleen een zwembroekje aan. Niet het meest geschikt voor een vechtpartij.
Hopelijk ging dit edele drietal er weer gauw vandoor! Helaas zag het daar niet naar uit. Ze maakten het zich gemakkelijk op de plaats waar wij een dik uur geleden nog vrolijk aan het zwemmen waren geweest! Er kwam een halve liter goedkope whisky te voorschijn, die ze zo uit de fles dronken, en de onmiskenbare geur van een joint verdrong de gezonde boslucht.
We keken het van een veilige afstand vol ontzetting aan. Door deze lui wilden we beslist niet ontdekt worden.
Ineens pakte Tom mijn arm, en wees. Ik zag wat hij bedoelde. Vlak achter het rokende en drinkende drietal hingen onze plastic broekjes! Wat zou er gebeuren als ze die ontdekten?!
Gelukkig hadden ze tot nu toe alleen maar belangstelling voor hun drank en pretsigaretten. De fles ging van hand tot hand. Geen van drieën keek ook maar even naar de heerlijke natuur om hen heen, of naar het kabbelende beekje.
Ivan stond op, liep wankel naar de bosjes, maakte zijn spijkerbroek los en begon het struikgewas te besproeien. Pas toen hij uitgeplast was keek hij op - en keek recht tegen mijn plastic broekje aan. Een greep, en hij had het beet. Mijn adem stokte in mijn keel. Zouden we nu worden ontdekt!
Ivan bekeek het plastic broekje, keek nog eens en begon te lachen. Met mijn plastic broekje in zijn hand liep hij grinnikend naar zijn aangeschoten kameraden.

'Kijk eens wat ik gevonden heb! Een pisbroekje.... hangt hier zo maar in de boom!'
De reactie van zijn vrienden is niet wat hij verwacht.
'Echt wat voor jou om daar mee aan te komen.'
'Waarom neem je dat mee naar het bos, randdebiel!'
'Maar... maar... dat is niet van mij!?'
'Ach man, hou toch je bek. We weten heus wel dat jij nog in je nest zijkt af en toe!'
'En dat je pa je dan weer half verrot slaat!'
'Je hebt het gisteren nog gedaan, bedpisser!'
'Je zuster heeft het me zelf verteld!'
'Laat Fien er buiten!'
'Ze vindt Gelmar anders een stuk meer man dan jou!'
'Ik ben gisteren nog met haar op stap geweest.... '
'Ze heeft weer over haar bedpissende broertje verteld....'
'Je liegt!!'
'Twee biertjes en je bent weer nat 's nachts....'
'Die whisky zal vannacht ook wel weer werken!'
'Hou je bek zeg ik!'
Ivan smijt mijn plastic broekje op de grond en vliegt Kees-Jan aan.
De jongens rollen vechtend over de grond.
Gelmar haalt het mes uit zijn laars.

Tom en ik hoorden het met stomme verbazing aan. Ik was niet blij dat Ivan mijn plastic broekje had gevonden, maar wat we nu hoorden was toch wel erg interessant. Die bullebak van een Ivan plaste nog in bed? Als ze dat op school wisten! Hoe we dat konden gebruiken was ons nog niet recht duidelijk, maar daar gingen we nog wel eens over nadenken. Ons zou hij in ieder geval niet meer kunnen pesten!

Ineens staat de boswachter tussen de drie vechtende jongens. Met zijn lengte van bijna twee meter en zijn zwarte baard is hij een indrukwekkende verschijning, en de drie knapen zijn dan ook op slag een stuk rustiger. Toms vader is echter allesbehalve rustig als hij het mes in Gelmar's hand ziet. Een machtige vuist haalt uit, en Gelmar gaat door zijn knieën, voor in zijn versleten spijkerbroek verschijnt een grote natte pisvlek en het mes vliegt uit zijn hand.

'En nou luisteren, jullie!'
Tom danst vol vreugde heen en weer en vergeet haast dat we ons nog steeds aan het verstoppen zijn. 'Dát is mijn vader! Goed zo, pa!'
Ik geef 'm gauw een por, houd een vinger voor mijn mond.
'Stil nou, Tom! Ze hebben ons nog niet ontdekt, laten we dat zo houden!'
De boswachter spreekt.
'Dat is een mooie lijst. Jullie bevinden je buiten de paden. Dat is verboden. Jullie drinken alcohol in het openbaar. Ook verboden. Zijn jullie al achttien? Dacht het niet... Roken in het bos. In deze tijd van het jaar ook verboden. Over wát jullie rookten zullen we het maar even niet hebben! En jij, pisbroek......'
Hij wendt zich tot Gelmar.
'Bezit van een mes, een verborgen wapen, bedreiging van een ambtenaar in functie!'
Tom danst weer van vreugde. Zijn vader noemt Gelmar, die gemene pestkop, die achterbakse bullebak, zomaar een pisbroek! En gelijk heeft hij, want Gelmars natte spijkerbroek laat niets te raden over.
'En nu die rommel opruimen. Neem die lege fles mee! En wat is dat daar!'
De boswachter wijst op mijn plastic broekje, dat verloren op de grond ligt.
Ivan raapt het op.
'Dat had je vriend beter aan kunnen trekken, dan had hij nou niet voor gek gelopen met een natte broek!'
Ivan moet zowaar lachen. Gelmar werpt hem een vuile blik toe. Als blikken konden doden, had Ivan op zijn minst zwaargewond kermend op de grond gelegen.
'Geen plastic achterlaten in de natuur! Geef dat broekje maar aan mij!'
Ivan overhandigt het plastic broekje aan de boswachter, en lacht weer schaapachtig.
Toms vader lacht niet terug.
'Ik weet wie jullie zijn. En laat ik jullie dit zeggen, als ik nog één keer een klacht krijg over jullie, of jullie nog één keer in mijn bos aantref, kom ik persoonlijk bij jullie op school en bij jullie thuis. Dan zullen we daar eens een boekje open doen! En nu rechtstreeks naar huis jullie, en laat ik je hier nooit meer zien!'
De drie pestkoppen draven weg, kennelijk bang de boswachter zich bedenkt en ze toch nog meer straf gaan krijgen. Als ze uit het zicht zijn, wenkt Toms vader ons. We dachten onzichtbaar te zijn, maar hij heeft ons natuurlijk allang gezien. Die man heeft haviksogen!
'Zo, dat hebben we ook weer gehad, jongens! Van wie is dat plastic broekje? Van jou of van Tom?' Ik knik. Van mij.
'Jullie luiers hangen daar ook nog aan de andere kant van de beek. Haal die maar op, met die warmte van vandaag zullen ze nu wel droog zijn!'
We hebben onze zwembroekjes nog aan, dus is het geen enkel probleem om nog even in de beek te duiken en de luiers op te halen. Ze zijn inderdaad kurkdroog en we zwemmen terug met de luiers om ons hoofd gebonden als arabische sjeiks. Toms vader ziet het lachend aan.
'Heb je nog genoeg water bij de tent, Tom? We hebben wel een bak thee verdiend, denk ik zo!'
'Tuurlijk pa, zo klaar!'

Met z'n drieën dronken we een paar koppen thee, en toen ging de boswachter terug naar zijn houtsnippen.
Tom en ik praatten nog even over de gebeurtenissen van de dag. Wie had gedacht dat die pestkop van een Ivan ook nog in zijn bed plaste! Wij zullen hem er in ieder geval niet mee plagen. Ze mogen er sowieso niet achter komen dat wij hun vernedering hebben gezien......
We moesten lachen.
'Zag je hoe Gelmar in zijn broek piste!'
We kookten ons avondmaaltje in de schemering, en gingen weer vroeg naar bed.
Ik sliep zo maar in, maar werd nog weer even wakker.
Mijn luier was al weer doorweekt onder mijn plastic broekje, merkte ik.
Het zou die thee wel zijn geweest!
'Tom!' fluisterde ik.
'Ja, wat is er? Ik dacht dat je al sliep! Ik was ook al haast vertrokken....'
'Tom, ik ben al nat!'
'Nou en!', lachte Tom. 'Zal bij mij ook wel niet zo lang meer duren!'
'Welterusten!'
'Welterusten!'
En zo vielen we weer in slaap.
De volgende morgen hadden we allebei weer in bed geplast. En het was goed.
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
? Nieuwe jongen in de abdl wereld Voorstellen 21
Lucy˚ʚ♡ɞ˚ Opzoek naar nieuwe contacten (f) Contact advertenties 0
R Nieuwe voorstel add in de hoop duidelijkheid te geven Voorstellen 5
V tykables nieuwe luiers Vragen & Info Shop 4
AB / DL25 Nieuwe mod moderator talk 15
S Nieuwe ronde nieuwe kansen ben jij die leuke vrouw die ik zoek ! Contact advertenties 4
S Nieuwjaar nieuwe kansen Contact advertenties 5
Cuddles4Life Nieuw op deze site - ab/dl meid Voorstellen 40
Ablief Nieuwe instagram :3 Contact advertenties 0
Tenaatje@ Nieuwe zending save express Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 6
D Nieuwe mensen ontmoeten Contact advertenties 6
S Nieuwe tena active fit ultima!!! (met foto's) Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 17
Little/daddy_Q Nieuwe pornhub video AB/DL Filmpjes 9
DDMatty Nieuw Lid, Nieuwe Contacten :) Voorstellen 24
Pamper86 Show hier je nieuwe spullen Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 0
W Nieuwe luiers in babystijl AB/DL Filmpjes 22
Mama Suus Nieuwe mama wil ervaring opdoen. Voorstellen 21
MaxxToddlerLife Nieuwe Luiers DiaperMinister Luiers 77
Jappie1996 Dp-vids (nieuwe site) AB/DL Filmpjes 33
Bam-Bi Nieuwe romper te ruil Pub 10
glennm Nieuwe broekje Contact advertenties 10
Luierikl Pampers nieuwe verpakking en minder stretch :-( Luiers 7
Vivas Nieuwe daddy stelt zich voor. Voorstellen 21
Alice Nieuwe ABDL mini docu op youtube AB/DL Filmpjes 40
Babyukkie Wauw , zo lief nieuwe spenen gekregen AB/DL Fotos 10
sam Komen er nog nieuwe meetings in 2023 Kalender 10
Little boy Nieuwe luiers besteld Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 1
L Nieuwe uitdaging N 6
Inco-plastic-24/7 Nieuwe voorraad binnen gekregen Algemeen 16
M Vlaamse mama neemt een nieuwe start Contact advertenties 33
nina15000 Nieuwe luierbroekjes Luiers 6
Inco-plastic-24/7 Grote investering gedaan nieuwe plastic broeken Plastic broekjes liefhebbers 11
D Filteren op onderwerp bij nieuwe berichten (en eventueel elders) Ideeën Bus 5
Tiny Uitbeelden / rollenspel Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 7
Tiny Hoi! Voorstellen 44
P Nieuwe Crinklz Piratenstijl en tweede thema Sprookjesthema in sprookjesstijl Luiers 3
R Nieuwe Brabantse baby Voorstellen 45
Ominous_rumors Nieuwe crinklz fairy tale Vragen & Info Shop 8
S Daddy/DL opzoek naar nieuwe contacten Contact advertenties 7
M Nieuwe rompers Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 8
DiaperLuw De nieuwe rearz mermaid tales zijn echt fantastisch, maar... Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 5
Redheaddiaper Nieuwe luiers 16+ Board 12
LuierD Nieuwe mensen ontmoeten Contact advertenties 8
B Nieuwe luiers Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 22
D Nieuwe luiervrienden maken Contact advertenties 1
M Nieuwe Amsterdammer Voorstellen 16
HomeHeart Nieuwe aanwinst Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 4
LuierD Hallo allemaal Voorstellen 14
Snakebite Toch een nieuwe poging Contact advertenties 14
Senna ab Nieuwe luiers besteld!! Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 2
Similar threads


















































Bovenaan