Ik stelde me netje voor aan Thea, waarop ze mij een warme begroeting gaf. Ze vroeg gelijk naar hoelang ik stage zou lopen en wat ik er tot nu toe vond. Hierop gaf ik de antwoord dat het iets van een halfjaar ongeveer zou zijn en dat ik het tot nu toe wel naar mijn zin had. Alhoewel, het was pas mijn tweede dag en officieel gezien zou dit mijn eerste dag zijn.
Thea keek me even aan en nam plaats naast waar ik zat. Toen ik weer op me stoel ging zitten, keek ze me even aan. “Je hoort het goed, hij heeft een luier om aangezien hij incontinent is.” Gaf Laura aan, Thea keek mij aan en ik begon hierdoor wel iets te blozen. “Helemaal niet erg jochie! Meeste kinderen hier dragen een luier.” Zei ze, terwijl ze me een soort geruststellende knuffel gaf vanuit haar stoel. Daarbij ga ze een soort klopje op me rug.
Het verdere gesprek ging een beetje zoals die in het begin met Laura. Waarbij Thea vroeg Hoelang ik het al had, of het vervelend was, niet lastig op school en ga zo maar door. Hierop gaf ik uiteraard wel antwoord, maar bij sommige was mijn antwoord niet meer dan dat ik me schouders optilde.
Inmiddels was de tijd al zover dat de eerste clienten arriveerde. Thea, Laura en ik haalde ze op bij de ingang. Laura bleef na de eerste ronde achter om toezicht te houden bij de clienten die er waren terwijl zij hun jassen en schoenen uitdeden. Na nog geen 10 minuten later, waren alle kinderen die vandaag op het rooster staan aanwezig. De dag werd begonnen met het zingen van een liedje, wat drinken en op een bord werd de planning van de week verteld met gekleurde pictogrammen.
“We beginnen iedere ochtend met een liedje met wat drinken, daarna gaan we spelletjes doen, buitenspelen, dan is het tijd voor een verschoning, waarna we kunnen lunchen, in de middag zullen we eerst nog wat buitenspelen en dan even een tukje doen, dan hebben we nog sporten in de gymzaal, weer wat drinken en een snackje, met een verschoning daarna en daarna nog een paar liedjes als afsluiting van de dag en dan gaan jullie weer met de bus naar ...” “Huis” zei een van de kinderen met volle trots. “Juist ja Timmy, wat goed van jou.” Zei Laura op kinderlijke tooen, waarop Timmy enthousiast in zijn handen klapte.
Het viel me op, dat alhoewel ieder kind in deze ruimte wel iets had lichamelijk als geestelijk, ze wel allemaal vrolijk waren. Sterker, vrolijker dan de meeste mensen.
Ik hielp één van de kinderen met drinken, terwijl de twee dames aan het praten waren met de kinderen op hun niveau. Zo nu en dan werd er aan mij ook wat gevraagd en uiteraard gaf ik hier een antwoord op.
Uiteindelijk as het tijd voor de spelletjes, Thea zette deze op samen met Laura, terwijl ik de bekers en andere rotzooi opruimde. Terwijl ik dit deed, voelde ik het weer wat warm worden bij mij kruis. Wat voor mij de indicatie was dat er wat plas in mijn luier kwam. Na het opruimen maakte ik snel de tafel schoon en kon ik meehelpen met de spelletjes. Natuurlijk was dit ook erg gezellig, bij een paar kinderen twijfelde ik of die wat meekregen van het spel, maar ze klonken wel erg blij.
Na een tijdje, was het tijd voor de kinderen om buiten te spelen. De deur naar de buitenplaats ging open, het was heerlijk weer dus het was niet nodig om de kinderen een jas om te doen. Binnen een paar tellen stond iedereen buiten, inclusief de kinderen van andere groepen. De begeleiders zelf stonden in twee groepjes bij elkaar. Ik stond uiteraard bij Laura, terwijl zij en een andere begeleidster met elkaar lekker aan het beppen waren.
Ik werd aan het begin van het gesprek voorgesteld natuurlijk. Maar de dames spraken al snel over me in de derde persoon alsof ik er niet bij was. Hierbij werd er zo nu en dan wat aan mij gevraagd en uiteraard werd er gesproken over mijn incontinentie en dat ik net zoals alle andere clienten een luier omhad. De collega vroeg welke luiers ik droeg, maar voordat ik wat kon zeggen, tilde ze mijn shirt iets omhoog en trok me broek iets van me af. “Ow Tena slip maxi medium. Das een goeie luier.” Zei ze. Ik stond eigenlijk een beetje perplex, dat ze het over me hadden was best. Dat is wat de meeste dames goed in zijn, maar om nou zo te checken welke luier ik omhad ging mij iets te ver. Echter durfde ik er niet echt wat op te zeggen, dus ik liet maar voor wat het was.
Terwijl ik met ze meeliep, zag ik ook dat de meeste kinderen inderdaad een luier omhadden. Bij de meeste zag je het duidelijk door de dikte, bij sommige stak de luier boven de broek uit en natuurlijk hoorde je de gekraak van de plastic. Natuurlijk kon het ook het geluid zijn van mij eigen luier.
Enkele kinderen kwamen om de zoveel tijd ook naar ons toe. Soms met een vraag, soms om gewoon tegen ons aan te kleumen. Zelfs tegen mij. Zo kwam een kindje van 8 tegen me aan, hij was zelf slechtziend en kon alleen schaduwen zien, maar wist precies waar wij waren. Misschien had ie het gekakel van de dames goed herkend dacht ik. Maar in dit geval had ie zich vastgeklemd aan mij. Hij wilde alles en nog wat weten en ik vertelde ook de dingen die hij wilde weten. Opeens vroeg hij aan mij waarom ik ook een luier aanheb. Dit terwijl hij op me luierkont tikte. Ik vertelde dat ik een blaas had die niet goed werkte en dat dit voor mij de enige oplossing was. Het jochie gaf een warme glimlach en gaf me een knuffel en zei “Geeft niet hoor, ik draag ook een luier.” Na een paar minuten liep ie weer weg naar één van de speeltoestellen.
Laura grinnikte, “Das Milo, 8 jaar, zit in de groep van Miranda en is slechtziend. Echt een schat van een jochie. Die zal je btw van het weekend ook wel zien tijdens het logeerweekend” vertelde ze.
Na een tijdje was het buitenspelen voorbij en werd binnen de kinderen gecontroleerd voor een schone luier. Één voor één werd de broek iets losgemaakt en naar beneden getrokken, soms zagen ze het gelijk en soms voelde ze eraan. Ook bij mij werd mijn broek naar beneden getrokken en voelde Laura aan mijn luier. Ze gaf me een glimlach en gaf een klapje op me kont. “Jij mag je ook even melden bij Thea.” Zei Laura, dus ging ik bij de andere kinderen in de rij staan. Deze was voor de helft buiten de verschoonruimte en binnen liep ie verder tot de verschoontafel.
Na mij stonden nog twee andere kinderen in de rij. Voor mij waren 3 andere kinderen terwijl Thea bezig was met een client. Ik zag net hoe een schone attends luier tussen zijn benen werden gehaald en vastgemaakt. Na nog geen 5 minuten ging het jochie alweer terug naar de groep en tilde Thea het volgende jochie op de tafel. Ze sprak hem aan alsof ie een klein kind was, wat hij eigenlijk ook wel beetje was. Voordat ie het doorhad, was zijn broek uitgedaan, zijn vieze luier los, werd onder zijn bips gehaald en een schone weer eronder, werd zijn edele delen schoon gemaakt met doekjes, werd ie ingezalfd en gepoederd en werden de plakkers van zijn abena luier weer dicht gedaan.
Het duurde niet lang voordat ik aan de beurt was. Ook werd ik net zoals de rest opgetild door Thea, het verbaasde me dat ze daar totaal geen moeite mee had. Net als de rest lag ik op mijn rug en deed ze mijn broek uit. De plakkers van mijn luier werd losgemaakt en ze haalde de voorflap van mijn natte luier door mijn benen heen. Ze sprak tegen me alsof ik een klein kind was en tilde ondertussen mijn kont omhoog. Dit deed ze op de manier zoals het gebeurde bij babies, dus ze pakte met haar handen mijn enkels en tilde me omhoog, ook dit deed ze zonder enige moeite. Ik zag hoe ze de natte luier wegtrok, die vrij vlot in de prullenbak terecht kwam en een uitgevouwde maxi weer onder mijn kont legde. Ze legde me langzaam op de luier en ook bij mij maakte ze met enkele doekjes mijn plasser en balletjes schoon. Dit deed ze vrij grondig, maar niet op een ruwe manier. Natuurlijk smeerde ze me ook in met zalf en gebruikte ze talkpoeder om mijn luiergebied in te poederen. Terwijl ze op een lieve manier tegen me sprak, met wat ze ging doen. Uiteindelijk trok ze de voorflap van mijn schone luier tussen mijn benen door en plakte deze dicht met de 4 plakkers. Dit deed ze uiteraard vakkundig en ik moet zeggen dat de luier lekker strak om mijn billen zat. Ze controleerde nog even mijn liezen en deed mijn broek weer aan bij me. Zoals bij alle andere kinderen, gaf ze mij ook een knuffel, terwijl ze dat gebruikte om me op te tillen en me op de grond te zetten. Als laatst gaf ze een klap op me geluierde kont en zei, “Zo, dan kan je erweer even tegen aan lieverd.”
Ik bloosde een klein beetje door de behandeling, terwijl ik weer terug liep. Ik zag hoe het volgend kind werd opgetild en neergelegd voor een schone luier. Toen ik weer terug de groep op kwam, zag ik dat Laura de tafel had gedekt en bezig was met boterhammen smeren.
Tbc