De Verjaardag van Isabella
- Onderwerp starter friendly
- Startdatum
plastic luiermannetje
Toplid
Misschien gasten in dress code ABDL ! luiers verplicht ??? of zoiets.
luierdikkie
ik ben eigenlijk nog heel klein
nee gewoon klein voelen
/blijven en onderdanig
/blijven en onderdanig
Erik-diaper
Toplid
Ach, ouders erbij ?... Iedereen neemt een knuffel of zo mee, Isabella wordt helemaal erin ondergedompeld.
Leuk verhaal!
Leuk verhaal!
bluesbrother1984
Toplid
Leuk verhaal en de aandacht voor hem en haar echt top
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
De cliffhanger specialist is weer gesignaleerd
Top friendly
Gr LL
Top friendly
Gr LL
friendly
Superlid
Cliff Hanger heeft een vrije dag vandaag, maar hier is alsnog het volgende hoofdstuk.
De Verjaardag Van Isabella
Deel 3: Taart
Isabella had een hele diverse vriendenkring.
Veel mensen kende ze via Dylan, maar ze had ook haar eigen vrienden, van vroeger.
Dylan had zo te zien alleen de stelletjes uitgenodigd.
Zo waren er Myrthe en Lisanne.
Myrthe kende ze nog van de lagere school. Lisanne was een wat oudere dame, tegen de dertig, van wie Isabella wel eens dacht dat ze kinky zou kunnen zijn. Puur gebaseerd op haar gedrag. Want ze zag er doorgaans volkomen neutraal uit, en Myrthe ook.
Thijs en Leonie, Quinten en Wahida.
Leuke types die ze via Dylan kende.
Arnoud en Skye.
Skye was een pre-operatief transmeisje. Isabella kende haar al zo lang ze zich kon herinneren. Vroeger heette ze Jeroen en was ze haar buurjongen. Maar al zolang Isabella haar kende wilde ze alleen met meisjesspeelgoed spelen en zei ze ook wel eens dat ze eigenlijk een meisje wilde zijn. Sinds ze aan de hormoonremmers was ging ze ook als meisje door het leven.
En dan nog Lucas en Emma.
Emma was een ex van Dylan, en hoewel dat in het begin soms awkward was geweest, was ze nu één van haar beste vriendinnen. Emma had al eens iets laten doorschemeren over Dylan en hoe hij was in bed. Ze wilde er niet over uitweiden, maar Isabella dacht dat ze nu, sinds vandaag, wel wist waar het om gegaan was.
"Haaaaaiiii!!!" riepen ze in koor voor Isabella ze kon verwelkomen.
Dat kon ze sowieso niet, want ze was met stomheid geslagen.
Alle meiden hadden prinsessenjurkjes aan!
En niet zomaar die carnavaleske karikatuurprinsesjes, nee, echt goede prinsessenkleding, van prima kwaliteit zo te zien. En allemaal diadeempjes in, majootjes met lakschoentjes en noem maar op.
Allemaal knuffelbeesten bij zich. Beertjes, olifantjes, babypopjes.
Confetti en serpentines vlogen in het rond.
De stemming zat er direct in.
"Wat zie je er geweldig uit, prinsesje Isabella!" zei die lieve Skye en gaf haar een stevige knuffel.
Isabella rook de zoete meisjesparfum die ze blijkbaar op had.
Nog steeds sprakeloos deed ze vervolgens een stapje opzij om iedereen binnen te laten.
Ze hebben toch niet allemaal een luier aan? dacht ze nerveus en voelde haar wangen gloeien.
Inmiddels was Dylan ook bij de deur verschenen.
"Ik dacht, we maken er maar helemaal een prinsessenfeest van" zei hij vrolijk.
"Ja!" riep Myrthe en keek Isabella aan. "Wist je het niet? Vind je het wel leuk?"
Isabella voelde een brede glimlach op haar gezicht doorbreken.
De twijfel over de luiers verdween naar de achtergrond..
"Ik vind het helemaal geweldig!" riep ze blij.
"Yaaaay" riep iedereen blij en barstte uit in een chaotisch Happy Birthday.
Nu ze goed keek zag ze dat de jongens allemaal getailleerde jassen aan hadden met goudkleurige epauletten op de schouders.
Okee, zij waren blijkbaar de droomprinsen.
Dylan had overal aan gedacht en alles geregeld.
Ze voelde haar hart gloeien bij die gedachte.
Hij hield echt van haar.
Ze vloog in zijn armen.
Een warme omhelzing en een dikke zoen.
De liefdevolle blik in zijn doordringend blauwe ogen.
"Het is gewoon voor de lol. Ze weten niks van die luier en zo" fluisterde hij in haar oor.
Gelukkig. Nu kon ze zich tenminste ontspannen.
Dylan maakte zich los en draaide zich om.
"Kom mensen" riep hij, moeiteloos de aandacht opeisend, "we gaan de taart aansnijden."
Oh ja! Die taart! dacht Isabella. Wat zou dat voor iets zijn?
Nou, een prinsessentaart natuurlijk.
Een grote, roze, met toefjes slagroom en marsepein gegarneerde halve bol die fungeerde als hoepelrok voor het prinsesje wiens bovenlijfje uit het midden stak.
De rok was kunstig bewerkt met een motiefje waarin steeds het getal '18' terug kwam.
Het prinsesje in het midden had halflang, opgestoken zwart haar en blauwe ogen.
Hoge jukbeenderen, smalle lippen en een relatief volle boezem onder het voorpand van haar prachtige roze jurk.
Verrek, dat lijkt mij wel, dacht Isabella.
Het prinsesje hield een kaarsje vast. Dylan stak het aan.
Een zucht van bewondering ging door de kamer. Het was écht een hele mooie taart.
Vast weer speciaal laten maken door een of andere peperdure ambachtelijke taartenmaker, dacht Isabella.
"Heee!" riep Emma. "Dat ben jij, Isa!!!"
"Jaaaahhhh!!!!" riep iedereen.
Dus toch. Inderdaad!
"Klopt. Speciaal laten maken" zei Dylan quasi-nonchalant.
Maar Isabella hoorde de tevredenheid in zijn stem.
Ze kon het niet laten.
Ze was echt even de blije kleuter die ze in deze outfit leek.
Ze klapte in haar handjes en sprong op en neer van blijdschap.
"Ooooohhhh wat moooiiiiii!!!!!" kraaide ze met een hoger stemmetje dan gewoonlijk.
Ze sloeg haar handjes in elkaar en hield ze vastgeklemd bij haar gezicht.
Haar ogen glimmend van verrukking.
"Blazen! Blazen!" begonnen ze te roepen.
Isa deed een stapje naar voren en blies het kaarsje uit.
Iedereen begon te juichen.
Dit was het, voelde ze. Nu was ze écht jarig. Echt net als vroeger.
Ze voelde zich heerlijk. Geliefd en speciaal.
Dylan zag het en knipoogde tevreden.
De liefde die ze voor hem voelde op dat moment had ze nog nooit eerder ervaren.
Wat hemels allemaal. Wat een verjaardag! Nu al!
Dit kon niet veel beter worden, dacht ze nog.
Niet wetende wat er later op de avond nog zou gebeuren.
Dylan had de bordjes en het taartmes tevoorschijn gehaald.
Zonde om die prachtige taart aan te snijden, maar ja, hij was uiteindelijk bedoeld om op gegeten te worden.
Eerst flink wat foto's en filmpjes uit alle hoeken en met allerlei filters.
Daarna was het toch echt zover. Dylan sneed de taart aan en deed een stuk op een bordje.
Een zucht van verrukking ging door de vriendenclub.
De taart bleek ook van binnen prachtig bewerkt.
Diverse lagen in allerlei kleuren en dus blijkbaar smaken, maar niet in een platte opstapeling.
Nee, prachtige swirls en toefjes en wolkjes. Kunstig en prachtig.
Dylan bleef ronddelen en iedereen bestudeerde het stukje dat ze kregen van dichtbij.
Weer de nodige foto's en filmpjes.
En Isabella had het niet meer.
Zo was zo blij en zo verliefd. Op de taart en op Dylan.
Ze moest zich inhouden om niet weer op en neer te gaan huppelen.
Van opwinding pieste ze ongemerkt steeds kleine scheutjes in haar luier.
Dat zou normaal nooit gebeurd zijn als ze een onderbroek aanhad.
Haar onderbewustzijn had zich al aangepast aan de luier.
Toen iedereen een stukje had mocht er geproefd worden.
Heerlijk zoet, fruitig en romig. Een perfecte combinatie van afwisselende, maar bij elkaar passende smaken.
Nee, deze taartmaker was een kunstenaar op hoog niveau, dat was duidelijk.
En dat Dylan dat geregeld had... uitgezocht, besteld en betaald.
Dat had ze voor vandaag nooit achter hem gezocht.
Maar nu dus wel, omdat ze zijn prinsesje was.
Zijn luierprinsesje.
Zijn piesprinsesje, zoals hij zelf gezegd had.
Nou, als dat dit opleverde, wilde ze altijd wel zijn piesprinsesje blijven.
Ter bevestiging deed ze weer een plasje in haar luier.
Deze keer bewust. Voor Dylan.
F&YR
De Verjaardag Van Isabella
Deel 3: Taart
Isabella had een hele diverse vriendenkring.
Veel mensen kende ze via Dylan, maar ze had ook haar eigen vrienden, van vroeger.
Dylan had zo te zien alleen de stelletjes uitgenodigd.
Zo waren er Myrthe en Lisanne.
Myrthe kende ze nog van de lagere school. Lisanne was een wat oudere dame, tegen de dertig, van wie Isabella wel eens dacht dat ze kinky zou kunnen zijn. Puur gebaseerd op haar gedrag. Want ze zag er doorgaans volkomen neutraal uit, en Myrthe ook.
Thijs en Leonie, Quinten en Wahida.
Leuke types die ze via Dylan kende.
Arnoud en Skye.
Skye was een pre-operatief transmeisje. Isabella kende haar al zo lang ze zich kon herinneren. Vroeger heette ze Jeroen en was ze haar buurjongen. Maar al zolang Isabella haar kende wilde ze alleen met meisjesspeelgoed spelen en zei ze ook wel eens dat ze eigenlijk een meisje wilde zijn. Sinds ze aan de hormoonremmers was ging ze ook als meisje door het leven.
En dan nog Lucas en Emma.
Emma was een ex van Dylan, en hoewel dat in het begin soms awkward was geweest, was ze nu één van haar beste vriendinnen. Emma had al eens iets laten doorschemeren over Dylan en hoe hij was in bed. Ze wilde er niet over uitweiden, maar Isabella dacht dat ze nu, sinds vandaag, wel wist waar het om gegaan was.
"Haaaaaiiii!!!" riepen ze in koor voor Isabella ze kon verwelkomen.
Dat kon ze sowieso niet, want ze was met stomheid geslagen.
Alle meiden hadden prinsessenjurkjes aan!
En niet zomaar die carnavaleske karikatuurprinsesjes, nee, echt goede prinsessenkleding, van prima kwaliteit zo te zien. En allemaal diadeempjes in, majootjes met lakschoentjes en noem maar op.
Allemaal knuffelbeesten bij zich. Beertjes, olifantjes, babypopjes.
Confetti en serpentines vlogen in het rond.
De stemming zat er direct in.
"Wat zie je er geweldig uit, prinsesje Isabella!" zei die lieve Skye en gaf haar een stevige knuffel.
Isabella rook de zoete meisjesparfum die ze blijkbaar op had.
Nog steeds sprakeloos deed ze vervolgens een stapje opzij om iedereen binnen te laten.
Ze hebben toch niet allemaal een luier aan? dacht ze nerveus en voelde haar wangen gloeien.
Inmiddels was Dylan ook bij de deur verschenen.
"Ik dacht, we maken er maar helemaal een prinsessenfeest van" zei hij vrolijk.
"Ja!" riep Myrthe en keek Isabella aan. "Wist je het niet? Vind je het wel leuk?"
Isabella voelde een brede glimlach op haar gezicht doorbreken.
De twijfel over de luiers verdween naar de achtergrond..
"Ik vind het helemaal geweldig!" riep ze blij.
"Yaaaay" riep iedereen blij en barstte uit in een chaotisch Happy Birthday.
Nu ze goed keek zag ze dat de jongens allemaal getailleerde jassen aan hadden met goudkleurige epauletten op de schouders.
Okee, zij waren blijkbaar de droomprinsen.
Dylan had overal aan gedacht en alles geregeld.
Ze voelde haar hart gloeien bij die gedachte.
Hij hield echt van haar.
Ze vloog in zijn armen.
Een warme omhelzing en een dikke zoen.
De liefdevolle blik in zijn doordringend blauwe ogen.
"Het is gewoon voor de lol. Ze weten niks van die luier en zo" fluisterde hij in haar oor.
Gelukkig. Nu kon ze zich tenminste ontspannen.
Dylan maakte zich los en draaide zich om.
"Kom mensen" riep hij, moeiteloos de aandacht opeisend, "we gaan de taart aansnijden."
Oh ja! Die taart! dacht Isabella. Wat zou dat voor iets zijn?
Nou, een prinsessentaart natuurlijk.
Een grote, roze, met toefjes slagroom en marsepein gegarneerde halve bol die fungeerde als hoepelrok voor het prinsesje wiens bovenlijfje uit het midden stak.
De rok was kunstig bewerkt met een motiefje waarin steeds het getal '18' terug kwam.
Het prinsesje in het midden had halflang, opgestoken zwart haar en blauwe ogen.
Hoge jukbeenderen, smalle lippen en een relatief volle boezem onder het voorpand van haar prachtige roze jurk.
Verrek, dat lijkt mij wel, dacht Isabella.
Het prinsesje hield een kaarsje vast. Dylan stak het aan.
Een zucht van bewondering ging door de kamer. Het was écht een hele mooie taart.
Vast weer speciaal laten maken door een of andere peperdure ambachtelijke taartenmaker, dacht Isabella.
"Heee!" riep Emma. "Dat ben jij, Isa!!!"
"Jaaaahhhh!!!!" riep iedereen.
Dus toch. Inderdaad!
"Klopt. Speciaal laten maken" zei Dylan quasi-nonchalant.
Maar Isabella hoorde de tevredenheid in zijn stem.
Ze kon het niet laten.
Ze was echt even de blije kleuter die ze in deze outfit leek.
Ze klapte in haar handjes en sprong op en neer van blijdschap.
"Ooooohhhh wat moooiiiiii!!!!!" kraaide ze met een hoger stemmetje dan gewoonlijk.
Ze sloeg haar handjes in elkaar en hield ze vastgeklemd bij haar gezicht.
Haar ogen glimmend van verrukking.
"Blazen! Blazen!" begonnen ze te roepen.
Isa deed een stapje naar voren en blies het kaarsje uit.
Iedereen begon te juichen.
Dit was het, voelde ze. Nu was ze écht jarig. Echt net als vroeger.
Ze voelde zich heerlijk. Geliefd en speciaal.
Dylan zag het en knipoogde tevreden.
De liefde die ze voor hem voelde op dat moment had ze nog nooit eerder ervaren.
Wat hemels allemaal. Wat een verjaardag! Nu al!
Dit kon niet veel beter worden, dacht ze nog.
Niet wetende wat er later op de avond nog zou gebeuren.
Dylan had de bordjes en het taartmes tevoorschijn gehaald.
Zonde om die prachtige taart aan te snijden, maar ja, hij was uiteindelijk bedoeld om op gegeten te worden.
Eerst flink wat foto's en filmpjes uit alle hoeken en met allerlei filters.
Daarna was het toch echt zover. Dylan sneed de taart aan en deed een stuk op een bordje.
Een zucht van verrukking ging door de vriendenclub.
De taart bleek ook van binnen prachtig bewerkt.
Diverse lagen in allerlei kleuren en dus blijkbaar smaken, maar niet in een platte opstapeling.
Nee, prachtige swirls en toefjes en wolkjes. Kunstig en prachtig.
Dylan bleef ronddelen en iedereen bestudeerde het stukje dat ze kregen van dichtbij.
Weer de nodige foto's en filmpjes.
En Isabella had het niet meer.
Zo was zo blij en zo verliefd. Op de taart en op Dylan.
Ze moest zich inhouden om niet weer op en neer te gaan huppelen.
Van opwinding pieste ze ongemerkt steeds kleine scheutjes in haar luier.
Dat zou normaal nooit gebeurd zijn als ze een onderbroek aanhad.
Haar onderbewustzijn had zich al aangepast aan de luier.
Toen iedereen een stukje had mocht er geproefd worden.
Heerlijk zoet, fruitig en romig. Een perfecte combinatie van afwisselende, maar bij elkaar passende smaken.
Nee, deze taartmaker was een kunstenaar op hoog niveau, dat was duidelijk.
En dat Dylan dat geregeld had... uitgezocht, besteld en betaald.
Dat had ze voor vandaag nooit achter hem gezocht.
Maar nu dus wel, omdat ze zijn prinsesje was.
Zijn luierprinsesje.
Zijn piesprinsesje, zoals hij zelf gezegd had.
Nou, als dat dit opleverde, wilde ze altijd wel zijn piesprinsesje blijven.
Ter bevestiging deed ze weer een plasje in haar luier.
Deze keer bewust. Voor Dylan.
F&YR
Laatst bewerkt:
Erik-diaper
Toplid
Mooi!
friendly
Superlid
Een poosje niks geplaatst omdat ik vastliep met de kant waar ik het verhaal in wilde sturen.
Gelukkig heeft mijn muze YellowRose me met haar ideetjes weer op het spoor geholpen.
De Verjaardag Van Isabella
Deel 4: O YA LÉLÉ!
De muziek beukte erop los. Confetti fladderde rond. De stroboscoop flikkerde.
Iedereen danste, iedereen werd steeds uitzinniger.
Dylan stond stoïcijns achter zijn draaitafels, geconcentreerd op waar hij mee bezig was.
En Isabella stond in het middelpunt van de belangstelling.
Al haar vrienden richten zich op haar en dansten om haar heen.
Overal waar ze keek zag ze prinsesjes. En roze ballonnen en slingers en glitters.
Ze voelde hoe ze in een soort trance begon te raken, zoals wel vaker op dansfeestjes.
Puur op basis van de muziek, de lichteffecten, het dansen en de mensen om haar heen.
Maar deze keer was het anders. Beter! Veel beter!!!
Want ze was ineens weer het kleine prinsesje wat ze van binnen altijd was gebleven.
En ze hoefde zich nergens voor te schamen want al haar vriendinnen zagen er hetzelfde uit.
Het leek wel of ze opging in een grote roze meisjeswolk.
De natte luier om haar billen compleet vergeten.
Verliefd keek ze door halfgeloken ogen even naar Dylan.
Haar droomprins die dit allemaal mogelijk had gemaakt.
Hij ving haar blik, lachtte een ondoorgrondelijk grijnslachje en knipoogde naar haar.
De muziek veranderde op het moment van de knipoog.
Een midtempo, milde beat. Een vrolijk melodietje.
Waar kende ze dit van? Ze keek vragend naar Dylan, maar die liet niks merken.
Haar medeprinsesjes hadden het al door en begon te joelen en mee te zingen.
Nu herkende ze de stemmen.
K3!
Haar favoriete muziek van vroeger!
"OYA LÉ LÉ!! IK VOEL ME PLOTS WEER ZO OYA LÉ LÉ!!" brulde iedereen mee.
De stemming werd meteen nóg vrolijker en uitzinniger.
Dylan mixte kunstig stukjes van allerlei nummers aan elkaar.
Waarbij hij ervoor zorgde dat de stukjes tekst die het meest dubbelzinnig konden worden opgevat benadrukt werden.
"Ik wil jou, jij wil mij... ...
Doe nog één keer dat ding dat je doet...
Doe het héél zachtjes...
Een kusje op je zachte mond en wie weet wat er daar van komt".
Het werd allemaal luidkeels meegezongen.
De zelfgecreëerde medley eindigde met het liedje "Leonardo".
Vlak voor het refrein weerklonk het orgastische "Oh ja! Oh Ja! OH JA OH JA OH JA OH JAAAAAHHH!!".
Bij de laatste OH JAAAH!! ontploften de confettikanonnen en gingen de stroboscopen tekeer.
Het leek een moment lang wel een aangehouden gezamenlijk orgasme.
Iedereen ging er vol in, vrolijk en luidkeels.
En Isabella beleefde ook daadwerkelijk een soort van orgasme.
Of in ieder geval een fysieke climax van de onschuldige roze meisjestrance waar ze zich in bevond.
Kreunen, hijgen, zweten, rillingen en kippenvel.
Ze voelde nattigheid tussen haar benen. Had ze nu onbewust weer geplast?
Of was het...
Nee, ze had inderdaad geplast, in haar luier, gewoon waar iedereen bij was.
Van pure extatische opwinding. Wat een heerlijkheid!
Ze had zich nog nooit zo goed gevoeld.
De muziek werd rustiger en iedereen danste vrolijk verder.
Omdat ze geplast en gezweet had merkte Isabella dat ze dorst had.
Ze liep naar de tafel waar de drankjes stonden en gulpte een glas cola naar binnen voor de dorst.
Daarna een roseetje voor de smaak. Een knuffeltje met die lieve Skye, die bij haar was komen staan.
Ze was zo lief en schattig nu ze een meisje was. De muziek was te luid om echt te kunnen praten, maar hun blikken zeiden genoeg. Hartsvriendinnen.
Skye had al vaker aangegeven hoe fijn ze het vond dat Isabella zonder meer was meegegaan in haar transitie.
Voor Isabella was dat niet minder dan normaal, want in haar ogen veranderde er niet veel.
Jeroen of Skye, het was voor haar hetzelfde, en ze had haar ook voorheen al meer als een vriendinnetje dan als een vriendje gezien.
Skye bleef haar warm aankijken, blij dat ze het zo naar haar zin had. Ze zei iets onhoorbaars.
"Je bent echt een lief klein prinsesje" dacht Isabella dat ze kon liplezen.
Maar voor ze antwoord kon geven werd ze zich plots iets gewaar.
Iets vreselijks. Oh nee toch?
Oh nee!!!
Een warme druppel liep langs haar been.
Een moment twijfelde ze of ze het wel echt voelde.
Maar toen de druppel opgenomen werd door haar witte sokje wist ze het zeker.
En inmiddels liepen er meerdere druppel naar beneden, ook langs haar andere been nu.
Van schrik deed ze haar hand tussen haar benen en kneep haar dijen bij elkaar.
Maar daardoor perste ze de kletsnatte luier als het ware uit, en liep er nu een gestage stroom van urine omlaag.
Ze keek omlaag en zag dat er zelfs een klein plasje bij haar voeten aan het ontstaan was.
Druppels glommen op het roze laklaagje van haar prinsessenschoentjes.
"Oooohhh!!! OOOH NEEEE!!!!" kreunde ze luidkeels.
Gelukkig kon niemand haar horen.
Maar Skye kon haar wel zien.
Die keek haar bezorgd aan en volgde haar blik naar beneden.
En haar vervolgens bezorgd weer aan.
"Oh schat je plast in je broek!" zei ze maar Isabella hoorde en zag het niet.
Ze rende naar het toilet. Bezet.
Snel naar boven, de badkamer. Ook bezet.
Dan maar naar haar slaapkamer.
Eenmaal daar keek ze in paniek om zich heen, niet wetend wat ze moest doen.
Ze had deze situatie nooit eerder beleefd en wist niet waar ze moest beginnen.
Moest ze de luier eerst uit doen? Maar die was zo kletsnat. En haar benen en sokken ook.
Alles onder gelekt.
"Oooohhh! Toch!!!" kreunde ze zachtjes, haar angst over luierlekkage bewaarheid geworden.
Tranen biggelden en begonnen te stromen. Ze sloeg haar handen voor haar ogen.
Zo stond ze te snikken toen haar kamerdeur openvloog.
Door het prisma van haar tranen zag ze Dylan.
Haar redder in nood? Zou hij dan weten wat ze moesten doen?
Hij kwam voor haar staan, nam haar handen weg en keek haar aan.
Die blik in zijn ogen. Zelfs door haar tranen zag ze de liefde die daarin lag.
"Lief klein piesprinsesje. Is je luier doorgelekt? Arm meisje. Kom maar."
Iets in het timbre van zijn stem stelde haar onmiddellijk gerust, meer nog dan zijn woorden.
Warmte en zorgzaamheid. En vastberadenheid.
Pappie was hier. Pappie wist wat hij moest doen. Pappie ging haar helpen.
Ze voelde zich ontspannen, en gaf zich over.
Dylan nam de zoom van haar jurk en trok hem voorzichtig omhoog.
Ze deed haar armen omhoog en hij schoof hem zachtjes hoger tot ze hem uit had.
Met ontbloot bovenlijf stond ze voor hem. Haar borsten omgeven door haar witte kanten beha.
Hij kuste haar zachtjes en vouwde vervolgens zorgvuldig de jurk op. Die was gelukkig droog gebleven.
Nu nam hij haar in zijn armen. Nog een kusje. Hij zakte wat omlaag en kuste haar decolleté.
"Lief piesprinsesje. Lief meisje. Met je natte luier. Piesmeisje" fluisterde hij hees.
De muziek van beneden bonkte ook hier door, maar ze kon hem goed verstaan.
En ze hoorde hoe opgewonden hij was. Hoe geil.
Hij zakte verder omlaag, haar buik kussend.
Isabella voelde hoe haar paniek aan het wegebben was.
En begon plaats te maken voor... ja, voor wat?
"Nat pismeisje. Babyprinsesje. Kom eens hier dan."
Hij was met zijn gezicht op heuphoogte aangeland.
Snuivend drukte hij zijn gezicht in de opgezwollen voorkant van haar luier.
Hij likte er zelfs even aan.
Genietend van de geur van haar urine.
"Oooh Dyl? Wat doe je nou?" hoorde ze zichzelf kreunen met een piepstemmetje.
Maar hij luisterde niet.
Hij likte nu aan haar dijen.
Hij likte de pies van haar dijen!
"Oh Dylan! Oh schatje!" kreunde ze.
Ja, ze wist het nu zeker. De paniek had plaats gemaakt voor opwinding.
Opwinding door hem zo geil te zien worden van haar ongelukje.
Haar plasluier. Haar natte babyprinsessenluier.
"Oh DADDY!" kreunde ze.
Pappie zou raar zijn, hardop. Dus had ze het instinctmatig maar in het Engels gezegd.
Maar dat was blijkbaar de limit voor Dylan.
Hij duwde haar ruw op het bed en begon de plakstrips open te scheuren.
De luier ging open en ze voelde de koude lucht op haar vochtige huid.
Als vanzelf deed ze haar benen uit elkaar en legde ze haar handen omhoog naast haar hoofd.
Als een kindje. Een baby die verschoond gaat worden.
Maar van verschonen was vooralsnog geen sprake.
Dylan rukte grommend aan zijn riem, deed zijn rits omlaag en haalde zijn druipende paal tevoorschijn.
Bij die aanblik verloor Isabella al haar reserves.
"Oh daddy ik ben zo geil! Neuk je babymeisje alsjeblieft daddy! Ooohh!!!!"
Dylan klom bovenop haar en keek haar diep in de ogen terwijl hij zijn eikel tegen haar vaginamond aandrukte.
En toen ging met een klap de deur open.
F&YR
Gelukkig heeft mijn muze YellowRose me met haar ideetjes weer op het spoor geholpen.
De Verjaardag Van Isabella
Deel 4: O YA LÉLÉ!
De muziek beukte erop los. Confetti fladderde rond. De stroboscoop flikkerde.
Iedereen danste, iedereen werd steeds uitzinniger.
Dylan stond stoïcijns achter zijn draaitafels, geconcentreerd op waar hij mee bezig was.
En Isabella stond in het middelpunt van de belangstelling.
Al haar vrienden richten zich op haar en dansten om haar heen.
Overal waar ze keek zag ze prinsesjes. En roze ballonnen en slingers en glitters.
Ze voelde hoe ze in een soort trance begon te raken, zoals wel vaker op dansfeestjes.
Puur op basis van de muziek, de lichteffecten, het dansen en de mensen om haar heen.
Maar deze keer was het anders. Beter! Veel beter!!!
Want ze was ineens weer het kleine prinsesje wat ze van binnen altijd was gebleven.
En ze hoefde zich nergens voor te schamen want al haar vriendinnen zagen er hetzelfde uit.
Het leek wel of ze opging in een grote roze meisjeswolk.
De natte luier om haar billen compleet vergeten.
Verliefd keek ze door halfgeloken ogen even naar Dylan.
Haar droomprins die dit allemaal mogelijk had gemaakt.
Hij ving haar blik, lachtte een ondoorgrondelijk grijnslachje en knipoogde naar haar.
De muziek veranderde op het moment van de knipoog.
Een midtempo, milde beat. Een vrolijk melodietje.
Waar kende ze dit van? Ze keek vragend naar Dylan, maar die liet niks merken.
Haar medeprinsesjes hadden het al door en begon te joelen en mee te zingen.
Nu herkende ze de stemmen.
K3!
Haar favoriete muziek van vroeger!
"OYA LÉ LÉ!! IK VOEL ME PLOTS WEER ZO OYA LÉ LÉ!!" brulde iedereen mee.
De stemming werd meteen nóg vrolijker en uitzinniger.
Dylan mixte kunstig stukjes van allerlei nummers aan elkaar.
Waarbij hij ervoor zorgde dat de stukjes tekst die het meest dubbelzinnig konden worden opgevat benadrukt werden.
"Ik wil jou, jij wil mij... ...
Doe nog één keer dat ding dat je doet...
Doe het héél zachtjes...
Een kusje op je zachte mond en wie weet wat er daar van komt".
Het werd allemaal luidkeels meegezongen.
De zelfgecreëerde medley eindigde met het liedje "Leonardo".
Vlak voor het refrein weerklonk het orgastische "Oh ja! Oh Ja! OH JA OH JA OH JA OH JAAAAAHHH!!".
Bij de laatste OH JAAAH!! ontploften de confettikanonnen en gingen de stroboscopen tekeer.
Het leek een moment lang wel een aangehouden gezamenlijk orgasme.
Iedereen ging er vol in, vrolijk en luidkeels.
En Isabella beleefde ook daadwerkelijk een soort van orgasme.
Of in ieder geval een fysieke climax van de onschuldige roze meisjestrance waar ze zich in bevond.
Kreunen, hijgen, zweten, rillingen en kippenvel.
Ze voelde nattigheid tussen haar benen. Had ze nu onbewust weer geplast?
Of was het...
Nee, ze had inderdaad geplast, in haar luier, gewoon waar iedereen bij was.
Van pure extatische opwinding. Wat een heerlijkheid!
Ze had zich nog nooit zo goed gevoeld.
De muziek werd rustiger en iedereen danste vrolijk verder.
Omdat ze geplast en gezweet had merkte Isabella dat ze dorst had.
Ze liep naar de tafel waar de drankjes stonden en gulpte een glas cola naar binnen voor de dorst.
Daarna een roseetje voor de smaak. Een knuffeltje met die lieve Skye, die bij haar was komen staan.
Ze was zo lief en schattig nu ze een meisje was. De muziek was te luid om echt te kunnen praten, maar hun blikken zeiden genoeg. Hartsvriendinnen.
Skye had al vaker aangegeven hoe fijn ze het vond dat Isabella zonder meer was meegegaan in haar transitie.
Voor Isabella was dat niet minder dan normaal, want in haar ogen veranderde er niet veel.
Jeroen of Skye, het was voor haar hetzelfde, en ze had haar ook voorheen al meer als een vriendinnetje dan als een vriendje gezien.
Skye bleef haar warm aankijken, blij dat ze het zo naar haar zin had. Ze zei iets onhoorbaars.
"Je bent echt een lief klein prinsesje" dacht Isabella dat ze kon liplezen.
Maar voor ze antwoord kon geven werd ze zich plots iets gewaar.
Iets vreselijks. Oh nee toch?
Oh nee!!!
Een warme druppel liep langs haar been.
Een moment twijfelde ze of ze het wel echt voelde.
Maar toen de druppel opgenomen werd door haar witte sokje wist ze het zeker.
En inmiddels liepen er meerdere druppel naar beneden, ook langs haar andere been nu.
Van schrik deed ze haar hand tussen haar benen en kneep haar dijen bij elkaar.
Maar daardoor perste ze de kletsnatte luier als het ware uit, en liep er nu een gestage stroom van urine omlaag.
Ze keek omlaag en zag dat er zelfs een klein plasje bij haar voeten aan het ontstaan was.
Druppels glommen op het roze laklaagje van haar prinsessenschoentjes.
"Oooohhh!!! OOOH NEEEE!!!!" kreunde ze luidkeels.
Gelukkig kon niemand haar horen.
Maar Skye kon haar wel zien.
Die keek haar bezorgd aan en volgde haar blik naar beneden.
En haar vervolgens bezorgd weer aan.
"Oh schat je plast in je broek!" zei ze maar Isabella hoorde en zag het niet.
Ze rende naar het toilet. Bezet.
Snel naar boven, de badkamer. Ook bezet.
Dan maar naar haar slaapkamer.
Eenmaal daar keek ze in paniek om zich heen, niet wetend wat ze moest doen.
Ze had deze situatie nooit eerder beleefd en wist niet waar ze moest beginnen.
Moest ze de luier eerst uit doen? Maar die was zo kletsnat. En haar benen en sokken ook.
Alles onder gelekt.
"Oooohhh! Toch!!!" kreunde ze zachtjes, haar angst over luierlekkage bewaarheid geworden.
Tranen biggelden en begonnen te stromen. Ze sloeg haar handen voor haar ogen.
Zo stond ze te snikken toen haar kamerdeur openvloog.
Door het prisma van haar tranen zag ze Dylan.
Haar redder in nood? Zou hij dan weten wat ze moesten doen?
Hij kwam voor haar staan, nam haar handen weg en keek haar aan.
Die blik in zijn ogen. Zelfs door haar tranen zag ze de liefde die daarin lag.
"Lief klein piesprinsesje. Is je luier doorgelekt? Arm meisje. Kom maar."
Iets in het timbre van zijn stem stelde haar onmiddellijk gerust, meer nog dan zijn woorden.
Warmte en zorgzaamheid. En vastberadenheid.
Pappie was hier. Pappie wist wat hij moest doen. Pappie ging haar helpen.
Ze voelde zich ontspannen, en gaf zich over.
Dylan nam de zoom van haar jurk en trok hem voorzichtig omhoog.
Ze deed haar armen omhoog en hij schoof hem zachtjes hoger tot ze hem uit had.
Met ontbloot bovenlijf stond ze voor hem. Haar borsten omgeven door haar witte kanten beha.
Hij kuste haar zachtjes en vouwde vervolgens zorgvuldig de jurk op. Die was gelukkig droog gebleven.
Nu nam hij haar in zijn armen. Nog een kusje. Hij zakte wat omlaag en kuste haar decolleté.
"Lief piesprinsesje. Lief meisje. Met je natte luier. Piesmeisje" fluisterde hij hees.
De muziek van beneden bonkte ook hier door, maar ze kon hem goed verstaan.
En ze hoorde hoe opgewonden hij was. Hoe geil.
Hij zakte verder omlaag, haar buik kussend.
Isabella voelde hoe haar paniek aan het wegebben was.
En begon plaats te maken voor... ja, voor wat?
"Nat pismeisje. Babyprinsesje. Kom eens hier dan."
Hij was met zijn gezicht op heuphoogte aangeland.
Snuivend drukte hij zijn gezicht in de opgezwollen voorkant van haar luier.
Hij likte er zelfs even aan.
Genietend van de geur van haar urine.
"Oooh Dyl? Wat doe je nou?" hoorde ze zichzelf kreunen met een piepstemmetje.
Maar hij luisterde niet.
Hij likte nu aan haar dijen.
Hij likte de pies van haar dijen!
"Oh Dylan! Oh schatje!" kreunde ze.
Ja, ze wist het nu zeker. De paniek had plaats gemaakt voor opwinding.
Opwinding door hem zo geil te zien worden van haar ongelukje.
Haar plasluier. Haar natte babyprinsessenluier.
"Oh DADDY!" kreunde ze.
Pappie zou raar zijn, hardop. Dus had ze het instinctmatig maar in het Engels gezegd.
Maar dat was blijkbaar de limit voor Dylan.
Hij duwde haar ruw op het bed en begon de plakstrips open te scheuren.
De luier ging open en ze voelde de koude lucht op haar vochtige huid.
Als vanzelf deed ze haar benen uit elkaar en legde ze haar handen omhoog naast haar hoofd.
Als een kindje. Een baby die verschoond gaat worden.
Maar van verschonen was vooralsnog geen sprake.
Dylan rukte grommend aan zijn riem, deed zijn rits omlaag en haalde zijn druipende paal tevoorschijn.
Bij die aanblik verloor Isabella al haar reserves.
"Oh daddy ik ben zo geil! Neuk je babymeisje alsjeblieft daddy! Ooohh!!!!"
Dylan klom bovenop haar en keek haar diep in de ogen terwijl hij zijn eikel tegen haar vaginamond aandrukte.
En toen ging met een klap de deur open.
F&YR
Laatst bewerkt:
