Cliff Hanger heeft een vrije dag vandaag, maar hier is alsnog het volgende hoofdstuk.
De Verjaardag Van Isabella
Deel 3: Taart
Isabella had een hele diverse vriendenkring.
Veel mensen kende ze via Dylan, maar ze had ook haar eigen vrienden, van vroeger.
Dylan had zo te zien alleen de stelletjes uitgenodigd.
Zo waren er Myrthe en Lisanne.
Myrthe kende ze nog van de lagere school. Lisanne was een wat oudere dame, tegen de dertig, van wie Isabella wel eens dacht dat ze kinky zou kunnen zijn. Puur gebaseerd op haar gedrag. Want ze zag er doorgaans volkomen neutraal uit, en Myrthe ook.
Thijs en Leonie, Quinten en Wahida.
Leuke types die ze via Dylan kende.
Arnoud en Skye.
Skye was een pre-operatief transmeisje. Isabella kende haar al zo lang ze zich kon herinneren. Vroeger heette ze Jeroen en was ze haar buurjongen. Maar al zolang Isabella haar kende wilde ze alleen met meisjesspeelgoed spelen en zei ze ook wel eens dat ze eigenlijk een meisje wilde zijn. Sinds ze aan de hormoonremmers was ging ze ook als meisje door het leven.
En dan nog Lucas en Emma.
Emma was een ex van Dylan, en hoewel dat in het begin soms awkward was geweest, was ze nu één van haar beste vriendinnen. Emma had al eens iets laten doorschemeren over Dylan en hoe hij was in bed. Ze wilde er niet over uitweiden, maar Isabella dacht dat ze nu, sinds vandaag, wel wist waar het om gegaan was.
"Haaaaaiiii!!!" riepen ze in koor voor Isabella ze kon verwelkomen.
Dat kon ze sowieso niet, want ze was met stomheid geslagen.
Alle meiden hadden prinsessenjurkjes aan!
En niet zomaar die carnavaleske karikatuurprinsesjes, nee, echt goede prinsessenkleding, van prima kwaliteit zo te zien. En allemaal diadeempjes in, majootjes met lakschoentjes en noem maar op.
Allemaal knuffelbeesten bij zich. Beertjes, olifantjes, babypopjes.
Confetti en serpentines vlogen in het rond.
De stemming zat er direct in.
"Wat zie je er geweldig uit, prinsesje Isabella!" zei die lieve Skye en gaf haar een stevige knuffel.
Isabella rook de zoete meisjesparfum die ze blijkbaar op had.
Nog steeds sprakeloos deed ze vervolgens een stapje opzij om iedereen binnen te laten.
Ze hebben toch niet allemaal een luier aan? dacht ze nerveus en voelde haar wangen gloeien.
Inmiddels was Dylan ook bij de deur verschenen.
"Ik dacht, we maken er maar helemaal een prinsessenfeest van" zei hij vrolijk.
"Ja!" riep Myrthe en keek Isabella aan. "Wist je het niet? Vind je het wel leuk?"
Isabella voelde een brede glimlach op haar gezicht doorbreken.
De twijfel over de luiers verdween naar de achtergrond..
"Ik vind het helemaal geweldig!" riep ze blij.
"Yaaaay" riep iedereen blij en barstte uit in een chaotisch Happy Birthday.
Nu ze goed keek zag ze dat de jongens allemaal getailleerde jassen aan hadden met goudkleurige epauletten op de schouders.
Okee, zij waren blijkbaar de droomprinsen.
Dylan had overal aan gedacht en alles geregeld.
Ze voelde haar hart gloeien bij die gedachte.
Hij hield echt van haar.
Ze vloog in zijn armen.
Een warme omhelzing en een dikke zoen.
De liefdevolle blik in zijn doordringend blauwe ogen.
"Het is gewoon voor de lol. Ze weten niks van die luier en zo" fluisterde hij in haar oor.
Gelukkig. Nu kon ze zich tenminste ontspannen.
Dylan maakte zich los en draaide zich om.
"Kom mensen" riep hij, moeiteloos de aandacht opeisend, "we gaan de taart aansnijden."
Oh ja! Die taart! dacht Isabella. Wat zou dat voor iets zijn?
Nou, een prinsessentaart natuurlijk.
Een grote, roze, met toefjes slagroom en marsepein gegarneerde halve bol die fungeerde als hoepelrok voor het prinsesje wiens bovenlijfje uit het midden stak.
De rok was kunstig bewerkt met een motiefje waarin steeds het getal '18' terug kwam.
Het prinsesje in het midden had halflang, opgestoken zwart haar en blauwe ogen.
Hoge jukbeenderen, smalle lippen en een relatief volle boezem onder het voorpand van haar prachtige roze jurk.
Verrek, dat lijkt mij wel, dacht Isabella.
Het prinsesje hield een kaarsje vast. Dylan stak het aan.
Een zucht van bewondering ging door de kamer. Het was écht een hele mooie taart.
Vast weer speciaal laten maken door een of andere peperdure ambachtelijke taartenmaker, dacht Isabella.
"Heee!" riep Emma. "Dat ben jij, Isa!!!"
"Jaaaahhhh!!!!" riep iedereen.
Dus toch. Inderdaad!
"Klopt. Speciaal laten maken" zei Dylan quasi-nonchalant.
Maar Isabella hoorde de tevredenheid in zijn stem.
Ze kon het niet laten.
Ze was echt even de blije kleuter die ze in deze outfit leek.
Ze klapte in haar handjes en sprong op en neer van blijdschap.
"Ooooohhhh wat moooiiiiii!!!!!" kraaide ze met een hoger stemmetje dan gewoonlijk.
Ze sloeg haar handjes in elkaar en hield ze vastgeklemd bij haar gezicht.
Haar ogen glimmend van verrukking.
"Blazen! Blazen!" begonnen ze te roepen.
Isa deed een stapje naar voren en blies het kaarsje uit.
Iedereen begon te juichen.
Dit was het, voelde ze. Nu was ze écht jarig. Echt net als vroeger.
Ze voelde zich heerlijk. Geliefd en speciaal.
Dylan zag het en knipoogde tevreden.
De liefde die ze voor hem voelde op dat moment had ze nog nooit eerder ervaren.
Wat hemels allemaal. Wat een verjaardag! Nu al!
Dit kon niet veel beter worden, dacht ze nog.
Niet wetende wat er later op de avond nog zou gebeuren.
Dylan had de bordjes en het taartmes tevoorschijn gehaald.
Zonde om die prachtige taart aan te snijden, maar ja, hij was uiteindelijk bedoeld om op gegeten te worden.
Eerst flink wat foto's en filmpjes uit alle hoeken en met allerlei filters.
Daarna was het toch echt zover. Dylan sneed de taart aan en deed een stuk op een bordje.
Een zucht van verrukking ging door de vriendenclub.
De taart bleek ook van binnen prachtig bewerkt.
Diverse lagen in allerlei kleuren en dus blijkbaar smaken, maar niet in een platte opstapeling.
Nee, prachtige swirls en toefjes en wolkjes. Kunstig en prachtig.
Dylan bleef ronddelen en iedereen bestudeerde het stukje dat ze kregen van dichtbij.
Weer de nodige foto's en filmpjes.
En Isabella had het niet meer.
Zo was zo blij en zo verliefd. Op de taart en op Dylan.
Ze moest zich inhouden om niet weer op en neer te gaan huppelen.
Van opwinding pieste ze ongemerkt steeds kleine scheutjes in haar luier.
Dat zou normaal nooit gebeurd zijn als ze een onderbroek aanhad.
Haar onderbewustzijn had zich al aangepast aan de luier.
Toen iedereen een stukje had mocht er geproefd worden.
Heerlijk zoet, fruitig en romig. Een perfecte combinatie van afwisselende, maar bij elkaar passende smaken.
Nee, deze taartmaker was een kunstenaar op hoog niveau, dat was duidelijk.
En dat Dylan dat geregeld had... uitgezocht, besteld en betaald.
Dat had ze voor vandaag nooit achter hem gezocht.
Maar nu dus wel, omdat ze zijn prinsesje was.
Zijn luierprinsesje.
Zijn piesprinsesje, zoals hij zelf gezegd had.
Nou, als dat dit opleverde, wilde ze altijd wel zijn piesprinsesje blijven.
Ter bevestiging deed ze weer een plasje in haar luier.
Deze keer bewust. Voor Dylan.
F&YR