geschreven door: Drynites Lover
Een groepje vrienden waar ik er een van ben uit een klein plaatsje bij Amsterdam gingen wegens omstandigheden naar een speciale school. Dit was zo omdat we er erg gepest werden met ons probleem. Wij zelf maakten van ons probleem eigenlijk geen probleem. We waren er eenmaal aangewent. Dat begon zo:
Het aller begin
We kwamen elkaar voor 't eerst echt tegen in groep acht van de basis school we leken 3 gewone kinderen net als alle anderen maar we hadden zonder 't te weten een ding gemeen. We plasten alle 3 nog in ons broek (luier). Hier wisten we eerst niets van elkaar van we dachten alle dat we de enige waren van de klas. Maar ja je weet hoe 't gaat je praat wat met elkaar en voor je 't wist sprak je je mond voorbij en wist je 't van elkaar. In de eerste instantie werden we door ouders, juf, meester verschoont tot de Drynites in onze maat de Extra Lagre ter beschikking kwam toen konden we 't zelf. Maar 't jaar verstreek en we gingen op kamp en daar ging 't voor 't eerst mis.
Drama op 't kamp
Het schooljaar was bijna ten einde en zo kwam 't schoolkamp er aan we gingen met de klas naar een kamphuis ergens in Limburg. We namen genoeg Drynites mee voor een volle week. Toen we met de bus aankwamen gingen we de slaapzalen in richten wij sliepen met zijn drieën op een kamer achter op de gang. De rest van de leerlingen vonden dat vreemd, waarom gaan juist hum op een aparte kamer en toen wij buiten aan het spelen waren gingen hun naar onze slaap zaal en vonden de Drynites. Tijdens 't eten ging er dus een briefje de zaal rond over ons geheim. Onze wereld leek in te storten heel de klas die zindelijk was en wij die een luier moeten dragen. Maar een van de leerkrachten onderschepte 't briefje en riep de gene die op onze kamer geweest waren naar voren, voor hum was 't kamp einde verhaal voor ons helaas niet want 't briefje was wel onderschept maar nu ging 't van mond op mond.
Wij hadden 't naar ons zin en de week vloog voorbij en zo was de basisschool ook over. We gingen naar de grote school. Niet echt een verbetering.
De grote school
De eerste week op de grote school ging eigenlijk bovenverwachting goed. We waren op tijd bij de lessen ondanks we ons ook wel eens moesten verschonen. Maar 't probleem begon in de tweede week tijdens gymles. We moesten een gewone gymbroek aan en dat ging niet met onze drynites dan zag je ze en was ons geheim weer verknalt, Toch moesten we ons aan de schoolvoorschriften houden en een gymbroek aan en al gauw ging 't mis bij een van ons zonder 't te weten plaste hij zijn broek onder. Dat was opzich geen probleem maar wij waren niet de enige van de oude school er was er nog een en zijn hersen draaide op volle toeren en voor we 't wisten wist heel de school dat we nog luiers droegen. De treiterrijen waren eerst gewoon van is je broek nog droog, dat waren we allang gewend maar 't werd erger en erger en erger. Toen we op een gegeven moment met een vol luiers geplakte fiets van school thuis kwamen was de maat vol en werden we door onze ouders naar een andere school gestuurd Een hele verbetering.
De nieuwe school
Hoe moest het nu verder we gingen naar een aangepaste school maar was dat wel op ons niveau. Ja er was in Amsterdam ergens in een nieuwbouwwijk een speciale school voor ons, we kunnen gewoon op niveau werken en dat we luiers dragen was geen punt. De hele klas deed dat een 26 stuks met allemaal 't zelfde probleem wat wij al niet meer als probleem ervaren. Een leuke bijkomstigheid was nog het bleef niet bij die 26 in het totaal zaten er 130 kids op die school. Ook hoefden we geen drynites meer van thuis mee te nemen er waren er genoeg op voorraad op school. ZE hadden zelf de versie uit de VS Goodnites. Maar wat de school helemaal speciaal maakte was dat er geen verschil werd gemaakt of je nu 2 keer per dag of 10 keer per dag een schone luier ging halen. Wij hadden hier de tijd van ons leven en haalde ons diploma op VMBO-MAVO niveau, en die pest kop van eerst, ja , die. Daar is niet veel van terecht gekomen hij zit nu nog te bokken op een aantal her-examens.
Een laatste woord
Het is niet erg als je in je broek/luier plast er zijn er vele onder ons. En weetje wij zijn er nog steeds niet vanaf, daarom stop ik nu met schrijven want ik moet me gaan verschonen...
Een groepje vrienden waar ik er een van ben uit een klein plaatsje bij Amsterdam gingen wegens omstandigheden naar een speciale school. Dit was zo omdat we er erg gepest werden met ons probleem. Wij zelf maakten van ons probleem eigenlijk geen probleem. We waren er eenmaal aangewent. Dat begon zo:
Het aller begin
We kwamen elkaar voor 't eerst echt tegen in groep acht van de basis school we leken 3 gewone kinderen net als alle anderen maar we hadden zonder 't te weten een ding gemeen. We plasten alle 3 nog in ons broek (luier). Hier wisten we eerst niets van elkaar van we dachten alle dat we de enige waren van de klas. Maar ja je weet hoe 't gaat je praat wat met elkaar en voor je 't wist sprak je je mond voorbij en wist je 't van elkaar. In de eerste instantie werden we door ouders, juf, meester verschoont tot de Drynites in onze maat de Extra Lagre ter beschikking kwam toen konden we 't zelf. Maar 't jaar verstreek en we gingen op kamp en daar ging 't voor 't eerst mis.
Drama op 't kamp
Het schooljaar was bijna ten einde en zo kwam 't schoolkamp er aan we gingen met de klas naar een kamphuis ergens in Limburg. We namen genoeg Drynites mee voor een volle week. Toen we met de bus aankwamen gingen we de slaapzalen in richten wij sliepen met zijn drieën op een kamer achter op de gang. De rest van de leerlingen vonden dat vreemd, waarom gaan juist hum op een aparte kamer en toen wij buiten aan het spelen waren gingen hun naar onze slaap zaal en vonden de Drynites. Tijdens 't eten ging er dus een briefje de zaal rond over ons geheim. Onze wereld leek in te storten heel de klas die zindelijk was en wij die een luier moeten dragen. Maar een van de leerkrachten onderschepte 't briefje en riep de gene die op onze kamer geweest waren naar voren, voor hum was 't kamp einde verhaal voor ons helaas niet want 't briefje was wel onderschept maar nu ging 't van mond op mond.
Wij hadden 't naar ons zin en de week vloog voorbij en zo was de basisschool ook over. We gingen naar de grote school. Niet echt een verbetering.
De grote school
De eerste week op de grote school ging eigenlijk bovenverwachting goed. We waren op tijd bij de lessen ondanks we ons ook wel eens moesten verschonen. Maar 't probleem begon in de tweede week tijdens gymles. We moesten een gewone gymbroek aan en dat ging niet met onze drynites dan zag je ze en was ons geheim weer verknalt, Toch moesten we ons aan de schoolvoorschriften houden en een gymbroek aan en al gauw ging 't mis bij een van ons zonder 't te weten plaste hij zijn broek onder. Dat was opzich geen probleem maar wij waren niet de enige van de oude school er was er nog een en zijn hersen draaide op volle toeren en voor we 't wisten wist heel de school dat we nog luiers droegen. De treiterrijen waren eerst gewoon van is je broek nog droog, dat waren we allang gewend maar 't werd erger en erger en erger. Toen we op een gegeven moment met een vol luiers geplakte fiets van school thuis kwamen was de maat vol en werden we door onze ouders naar een andere school gestuurd Een hele verbetering.
De nieuwe school
Hoe moest het nu verder we gingen naar een aangepaste school maar was dat wel op ons niveau. Ja er was in Amsterdam ergens in een nieuwbouwwijk een speciale school voor ons, we kunnen gewoon op niveau werken en dat we luiers dragen was geen punt. De hele klas deed dat een 26 stuks met allemaal 't zelfde probleem wat wij al niet meer als probleem ervaren. Een leuke bijkomstigheid was nog het bleef niet bij die 26 in het totaal zaten er 130 kids op die school. Ook hoefden we geen drynites meer van thuis mee te nemen er waren er genoeg op voorraad op school. ZE hadden zelf de versie uit de VS Goodnites. Maar wat de school helemaal speciaal maakte was dat er geen verschil werd gemaakt of je nu 2 keer per dag of 10 keer per dag een schone luier ging halen. Wij hadden hier de tijd van ons leven en haalde ons diploma op VMBO-MAVO niveau, en die pest kop van eerst, ja , die. Daar is niet veel van terecht gekomen hij zit nu nog te bokken op een aantal her-examens.
Een laatste woord
Het is niet erg als je in je broek/luier plast er zijn er vele onder ons. En weetje wij zijn er nog steeds niet vanaf, daarom stop ik nu met schrijven want ik moet me gaan verschonen...
