Een namiddag in een luier.
Thuis komen van een zware werkdag en weeral een leeg huis.
Ik was nog steeds single. Had geen succes bij de vrouwen.
Ik duwde de knop van mijn PC in. Het spel begon te draaien en het scherm flikkerde op. Eventjes mijn mails bekijken. Geen.
Dan maar de datingsite openen. Pfff. Weeral niets.
Ik zat nu al een aantal jaren op datingsites, maar ook hier lukt het blijkbaar niet.
Foert, als de normaal ingevulde gegevens niemand aansprak dan gaan we een beetje zeveren.
Ik veranderde de gegevens.
Kledij: luier en kruippak.
Favoriet eten: fruitpap en groentepap.
Drinken: oei, hier kun je niets invullen. Nu ja, pakken maar niet alcohol he.
Parfum: zwitsal
…
Extra informatie: Mannen zijn net kleine kinderen. Dus ben ik op zoek naar een babysit, die het ziet zitten om mij terug in luiers te steken en fruitpap te voeren.
Ik sloeg de gegevens op en nu was het afwachten.
Een paar dagen later deed ik mijn mail terug open.
Een paar mails van de datingsite. Een paar bezoekers en toch ook een paar mails.
Ik opende de datingsite en begon de mails te lezen.
Grappige reacties, zoals moet je luierke niet ververst worden,…, van vrouwen maar ook een vrouw die het niet kon vinden in mijn voorstelling. Hier was het geen plaats om te spelen schreef ze.
Ik beantwoorde de mails, wetend dat ze voor de grap een bericht gestuurd hadden. Maar vond het wel een plicht om dat te doen.
Een paar weken liep voorbij en toen kreeg ik een mail met de boodschap dat zij dat wel zag zitten om mij eens in de luier te steken en fruitpap te voeren. Ik mocht dan op de spelconsole van haar zoontje spelen. Hij was vier jaar.
Ja ja zeggen, maar doen is twee, scheef ik haar terug.
De volgende dag had ik antwoord dat ze het meende en of ik geen GSM nummer had. Ze belde liever dan te mailen. Ik gaf mijn nummer door.
En of ze na 22.00 mij mocht opbellen. Ja, dat was ook geen probleem.
De dag erna rond 22.30 ging de gsm. Ik nam op en hoorde een zachte stem. Ligt de baby al in zijn bedje. Ik beaamde dat, want het was morgen weer vroeg dag.
Ze stelde zich eventjes voor en ze werkte als nachtverpleegster. Ze had juist haar ronde gedaan en de kamers waren vrij stil. Er werd een beetje gebabbeld over van alles. Ze sloot af met de vraag of ze de baby moest wakker bellen morgen vroeg.
Na een paar telefoontjes over en de weer werd het tijd om eens af te spreken.
Het werd de volgende zaterdag en ik vroeg haar of ze dan in het bezit was van een luier. Ze lachte. Ik zit hier bij een grote stapel. Je kunt zelfs nog kiezen tussen twee soorten. Een witte of een groene. Alleen moet ik zien dat ik eentje mee naar buiten smokkel, maar dat is geen probleem. Welke kleur wilt de baby hebben?
Dat maakte voor mij niets uit. Neem maar.
Zaterdag, met de trein naar den Limburg. Amaai, toch een paar uren onderweg.
We stopten aan de halte. Raar, wie van die mensen was de nachtverpleegster.
Ze stond bij haar grijze auto op de parking. Ik liep op haar af.
We begroeten elkaar en stapten in de auto. Ze gaf me een cadeautje. Open maken, commandeerde ze. Het was een fopspeen.
Speels stak ik ze in mijn mond. Ze nam een zak en legde die op mijn schoot. Een groene luier stak er in. En, ik heb gezegd dat ik het zou doen, he. Zenuwen gierden door mij.
We gingen eerst nog wat wandelen en een volwassen babbel doen, voordat ze me naar haar huis meenam.
Een uurtje later stapten we terug in haar auto en vertrokken naar haar huis.
Met de zak in de hand liep ik achter haar het huis binnen. Wel je schoenen uitdoen.
Ze deed de achterdeur op slot met de reden dat de buren bij haar zo maar binnen springen en dat ze dat wel wilde voorkomen.
Ik deed mijn schoenen uit en legde mijn jas uit op een stoel. De zak zette ik op tafel.
Kom tijd om jouw luier aan te doen. Ze nam de luier uit de zak en leidde me naar de slaapkamer waar ik op bed moest gaan liggen. Ze ontdeed me van mijn broek en even later had ik de luier om. Waar is je tutter. Die lag nog op de tafel. We gingen naar de woonkamer. Hela, kruipen he. Ik zakte door de knieën en kroop verder. Ze nam de tutter van de tafel en stak hem in mijn mond.
De speelconsole en tv werden aangezet. Er werd een spelletje van een helikopter ingestoken en die moest gekleurde ladingen in een wagon met dezelfde kleur van een rijdende trein leggen. Verdorie, toch niet zo simpel.
Moet je iets drinken en ze ging wat water halen. Er stonden een paar papflesjes en ze nam een en vulde er een van. Ze kwam terug met. O ja, je slabber nog. Het was een papieren slabber dat ze in het ziekenhuis gebruikten. Dan ging ze naast me zitten en nam de tutter uit mijn mond en stak het flesje erin. Genoeg gedronken. Ze zette het flesje op de grond en keek mee naar de tv. Terwijl ik verder speelde aaide ze me over mijn hoofd. Na een half uurtje ging ze mijn fruitpap maken. Ik moest stoppen met spelen en ze begon me te voederen. Ba, wat was me dat slecht. Ik kon me niet herinneren dat fruitpap zo slecht smaakten. Toch moest ik het potje leeg eten.
Daarna mocht ik verder spelen. Verdorie, dat was nog niet zo gemakkelijk.
Ze kwam terug naast mij zitten. Mmm, jij hebt je fantasietje gehad. Nu, ik.
Je gaat nog een half uurtje spelen en voor iedere fout die je maakt krijg je straks vijf slagen op de billen. Een deel met je luier aan en een deel zonder luier. Dan vlieg je over mijn knie zoals stoute kinderen.
Oei, de tijd dat ik al gespeeld had, waren niet zo goed verlopen.
Ze startte het spel. Geconcentreerd begon ik te spelen. Ze aaiden me weer. Ooops, gemist. Dat is een, hoorde ik haar zeggen. Het spel werd drie keer opgestart met telkens vijf fouten die je mocht maken. Na een half uur had ik twaalf fouten gemaakt.
Twaalf maal vijf is zestig. Dertig slagen met luier en dertig zonder.
Ze ging op een stoel zitten en ik ging over haar knieën liggen. Pets, das een. Pets, das twee. Mmmm, dat viel nog mee. De luier ving de slag op.
Ze telde tot dertig En trok dan de luier uit. Pets, pets, auw, dat begon wel pijn te doen. Ze lachte. Straks krijg je de luier terug aan.
Zestig, ik weende. En wreef over de billen. Mooi rood was haar antwoord. Goed zo. Ze nam de luier en deed hem mij weer aan. De tutter werd in mijn mond gestoken.
Daarna nam ze mijn schoenen. Ze deed ze me aan. Tijd om terug naar huis te gaan.
Ze bracht me naar het station. De tutter was ondertussen in mijn zak van mijn jas verdwenen. De trein arriveerde en ze gaf me een klopje op de luier. Tot een volgende keer.
Thuis komen van een zware werkdag en weeral een leeg huis.
Ik was nog steeds single. Had geen succes bij de vrouwen.
Ik duwde de knop van mijn PC in. Het spel begon te draaien en het scherm flikkerde op. Eventjes mijn mails bekijken. Geen.
Dan maar de datingsite openen. Pfff. Weeral niets.
Ik zat nu al een aantal jaren op datingsites, maar ook hier lukt het blijkbaar niet.
Foert, als de normaal ingevulde gegevens niemand aansprak dan gaan we een beetje zeveren.
Ik veranderde de gegevens.
Kledij: luier en kruippak.
Favoriet eten: fruitpap en groentepap.
Drinken: oei, hier kun je niets invullen. Nu ja, pakken maar niet alcohol he.
Parfum: zwitsal
…
Extra informatie: Mannen zijn net kleine kinderen. Dus ben ik op zoek naar een babysit, die het ziet zitten om mij terug in luiers te steken en fruitpap te voeren.
Ik sloeg de gegevens op en nu was het afwachten.
Een paar dagen later deed ik mijn mail terug open.
Een paar mails van de datingsite. Een paar bezoekers en toch ook een paar mails.
Ik opende de datingsite en begon de mails te lezen.
Grappige reacties, zoals moet je luierke niet ververst worden,…, van vrouwen maar ook een vrouw die het niet kon vinden in mijn voorstelling. Hier was het geen plaats om te spelen schreef ze.
Ik beantwoorde de mails, wetend dat ze voor de grap een bericht gestuurd hadden. Maar vond het wel een plicht om dat te doen.
Een paar weken liep voorbij en toen kreeg ik een mail met de boodschap dat zij dat wel zag zitten om mij eens in de luier te steken en fruitpap te voeren. Ik mocht dan op de spelconsole van haar zoontje spelen. Hij was vier jaar.
Ja ja zeggen, maar doen is twee, scheef ik haar terug.
De volgende dag had ik antwoord dat ze het meende en of ik geen GSM nummer had. Ze belde liever dan te mailen. Ik gaf mijn nummer door.
En of ze na 22.00 mij mocht opbellen. Ja, dat was ook geen probleem.
De dag erna rond 22.30 ging de gsm. Ik nam op en hoorde een zachte stem. Ligt de baby al in zijn bedje. Ik beaamde dat, want het was morgen weer vroeg dag.
Ze stelde zich eventjes voor en ze werkte als nachtverpleegster. Ze had juist haar ronde gedaan en de kamers waren vrij stil. Er werd een beetje gebabbeld over van alles. Ze sloot af met de vraag of ze de baby moest wakker bellen morgen vroeg.
Na een paar telefoontjes over en de weer werd het tijd om eens af te spreken.
Het werd de volgende zaterdag en ik vroeg haar of ze dan in het bezit was van een luier. Ze lachte. Ik zit hier bij een grote stapel. Je kunt zelfs nog kiezen tussen twee soorten. Een witte of een groene. Alleen moet ik zien dat ik eentje mee naar buiten smokkel, maar dat is geen probleem. Welke kleur wilt de baby hebben?
Dat maakte voor mij niets uit. Neem maar.
Zaterdag, met de trein naar den Limburg. Amaai, toch een paar uren onderweg.
We stopten aan de halte. Raar, wie van die mensen was de nachtverpleegster.
Ze stond bij haar grijze auto op de parking. Ik liep op haar af.
We begroeten elkaar en stapten in de auto. Ze gaf me een cadeautje. Open maken, commandeerde ze. Het was een fopspeen.
Speels stak ik ze in mijn mond. Ze nam een zak en legde die op mijn schoot. Een groene luier stak er in. En, ik heb gezegd dat ik het zou doen, he. Zenuwen gierden door mij.
We gingen eerst nog wat wandelen en een volwassen babbel doen, voordat ze me naar haar huis meenam.
Een uurtje later stapten we terug in haar auto en vertrokken naar haar huis.
Met de zak in de hand liep ik achter haar het huis binnen. Wel je schoenen uitdoen.
Ze deed de achterdeur op slot met de reden dat de buren bij haar zo maar binnen springen en dat ze dat wel wilde voorkomen.
Ik deed mijn schoenen uit en legde mijn jas uit op een stoel. De zak zette ik op tafel.
Kom tijd om jouw luier aan te doen. Ze nam de luier uit de zak en leidde me naar de slaapkamer waar ik op bed moest gaan liggen. Ze ontdeed me van mijn broek en even later had ik de luier om. Waar is je tutter. Die lag nog op de tafel. We gingen naar de woonkamer. Hela, kruipen he. Ik zakte door de knieën en kroop verder. Ze nam de tutter van de tafel en stak hem in mijn mond.
De speelconsole en tv werden aangezet. Er werd een spelletje van een helikopter ingestoken en die moest gekleurde ladingen in een wagon met dezelfde kleur van een rijdende trein leggen. Verdorie, toch niet zo simpel.
Moet je iets drinken en ze ging wat water halen. Er stonden een paar papflesjes en ze nam een en vulde er een van. Ze kwam terug met. O ja, je slabber nog. Het was een papieren slabber dat ze in het ziekenhuis gebruikten. Dan ging ze naast me zitten en nam de tutter uit mijn mond en stak het flesje erin. Genoeg gedronken. Ze zette het flesje op de grond en keek mee naar de tv. Terwijl ik verder speelde aaide ze me over mijn hoofd. Na een half uurtje ging ze mijn fruitpap maken. Ik moest stoppen met spelen en ze begon me te voederen. Ba, wat was me dat slecht. Ik kon me niet herinneren dat fruitpap zo slecht smaakten. Toch moest ik het potje leeg eten.
Daarna mocht ik verder spelen. Verdorie, dat was nog niet zo gemakkelijk.
Ze kwam terug naast mij zitten. Mmm, jij hebt je fantasietje gehad. Nu, ik.
Je gaat nog een half uurtje spelen en voor iedere fout die je maakt krijg je straks vijf slagen op de billen. Een deel met je luier aan en een deel zonder luier. Dan vlieg je over mijn knie zoals stoute kinderen.
Oei, de tijd dat ik al gespeeld had, waren niet zo goed verlopen.
Ze startte het spel. Geconcentreerd begon ik te spelen. Ze aaiden me weer. Ooops, gemist. Dat is een, hoorde ik haar zeggen. Het spel werd drie keer opgestart met telkens vijf fouten die je mocht maken. Na een half uur had ik twaalf fouten gemaakt.
Twaalf maal vijf is zestig. Dertig slagen met luier en dertig zonder.
Ze ging op een stoel zitten en ik ging over haar knieën liggen. Pets, das een. Pets, das twee. Mmmm, dat viel nog mee. De luier ving de slag op.
Ze telde tot dertig En trok dan de luier uit. Pets, pets, auw, dat begon wel pijn te doen. Ze lachte. Straks krijg je de luier terug aan.
Zestig, ik weende. En wreef over de billen. Mooi rood was haar antwoord. Goed zo. Ze nam de luier en deed hem mij weer aan. De tutter werd in mijn mond gestoken.
Daarna nam ze mijn schoenen. Ze deed ze me aan. Tijd om terug naar huis te gaan.
Ze bracht me naar het station. De tutter was ondertussen in mijn zak van mijn jas verdwenen. De trein arriveerde en ze gaf me een klopje op de luier. Tot een volgende keer.