Dit verhaal gaat uit meerdere delen bestaan. Ik heb gekozen voor een langzame opbouw, dus het duurt even voordat de verlangens van de hoofdpersoon uitkomen. Het is pure fantasie, en ook alle namen zijn verzonnen.
Deel 1: de verjaardag
Op een goede zaterdagmiddag ging de 8-jarige Taco, die enig kind was, samen met zijn ouders op verjaardagsvisite bij Yvonne. Zij was een nieuwe kennis van Taco's vader; ze waren allebei sinds kort lid van de atletiekvereniging. Yvonne was al eens bij Taco's ouders op bezoek geweest en iets verteld over haar man en kinderen. Yvonnes man heette Rob, en ze hadden een dochtertje en een zoontje. Willeke van 9 maanden, en Martijn van 3 jaar.
Bij het aanbellen deed een van de gasten open. "Yvonne is net even naar boven met Martijn." Vlak daarna kwam Yvonne met Martijn de trap aflopen. "Ik heb hem net even een luier om gedaan," zei ze. Taco keek haar een beetje verbaasd aan. Martijn was toch al zindelijk? "Dat is hij nog niet zo lang," legde Yvonne uit, "tijdens zo'n verjaardag drinkt hij een hoop limonade, en met al die mensen wordt hij door van alles en nog wat afgeleid. Hij plaste zopas bijna in zijn broek. Vandaag doen we het even makkelijk." Taco en zijn moeder keken elkaar met nog meer verbazing aan. "Waar is Rob?" vroeg Taco's vader, die maar even snel van onderwerp veranderde. "Ik heb een cadeau voor hem, hij is tenslotte jarig." "Ik ben hier," klonk het vanuit de keuken, "even taart aan het snijden."
Toen Taco wat later zijn taart op had en met zijn thee verder ging voelde hij ineens een golf van opwinding door zijn lijf gaan. 'Ik ben eigenlijk best jaloers op Martijn,' dacht hij bij zichzelf, 'hij krijgt zomaar even een luier om.' Vanaf het moment dat Taco naar de basisschool ging verlangde hij steeds weer terug naar die lekker zachte dikke prop tussen zijn benen. Als hij zag dat een kind een luier om had of kreeg dacht hij altijd 'Wat fijn, die mag nog een luier om.' Ook vond hij het altijd jammer om er achter te komen dat er weer een kind uit de luiers was. Zo waren er eens een weekend vrienden van de andere kant van het land op bezoek, en hun jongste kind had bij aankomst een natte broek. 'Wat een pech,' dacht hij, 'ook voor hem geen luier meer.' Maar zijn blijdschap nam weer toe toen bleek dat hij 's nachts nog wel een luier droeg. De volgende dag kreeg hij voor tijdens de autorit ook nog maar weer een luier om. Taco genoot ervan om dat te zien, vooral toen de luier tussen het jongetje zijn benen omhoog werd getrokken. Dat laatste wilde hij zelf heel graag weer meemaken. Daar schaamde hij zich ontzettend voor, want hij dacht dat hij de enige op de wereld was die dat wilde.
Taco besloot maar snel om zich weer op zijn thee te richten. Toen die op was voelde hij dat hij een beetje moest plassen. Hij besloot het nog even op te houden, en vroeg aan Martijn en twee meisjes of ze een bordspelletje wilden doen. Hij had zijn tabletcomputer thuisgelaten; bij anderen in huis wilde hij vooral niet hetzelfde doen als thuis. "Laten we Mens erger je niet gaan doen," zei een van hen, "anders wordt het voor Martijn wat te moeilijk." Het meisje was wat ouder dan Taco en bleek een buurmeisje van Yvonne te zijn. Ze heette Femke. Nadat ze het spel uit de kast gehaald hadden, de kleuren hadden verdeeld en met de dobbelsteen hadden gegooid om het begin gingen ze van start. Martijn mocht beginnen. Na een aantal beurten zei Femke dat ze even naar de WC moest. Die bleek net bezet, en ze bleef even staan wachten. Zelf zat Taco inmiddels te draaien op zijn stoel en voelde ineens dat hij ook heel nodig moest poepen. Rob leek dat door te hebben en zei dat hij dan maar even boven naar de WC moest gaan.
Toen Taco weer uit de badkamer kwam liep Yvonne net door de overloop met Willeke op haar arm. "Zo, jij hebt goed je best gedaan," zei ze, toen ze de geur in de badkamer leek te ruiken. "Pak die spuitbus maar even en spuit wat in de badkamer rond. Dan ruikt het wat frisser." "Deze meid hier heeft trouwens ook haar best gedaan." Taco liep even mee de babykamer in, want een verschoonbeurt wilde hij graag zien. Een weeïge lucht vulde de kamer. "Ja, dat heb je met zulk kleine kinderen. Die kunnen nog niet zonder luier," zei Yvonne. "En Martijn dan?" vroeg Taco, die stiekem genoot van het hele luier-gebeuren. "Dat is alleen vandaag nog," antwoordde Yvonne, "Na vandaag geen luiers meer voor hem. Zeg nou zelf, je kunt het toch ook beter op de WC doen?" Taco werd even afgeleid toen hij zag hoe bij Willeke een schone luier werd omgedaan. "Ja." zei hij een beetje aarzelend. "Of denk jij van niet?" vroeg Yvonne een beetje lachend. Taco wilde maar al te graag zeggen dat een luier hem geweldig leek, maar hij hield zich in. "Een luier is soms wel makkelijk," zei hij op een niet erg serieuze toon, "bijvoorbeeld als je met een spelletje bezig bent en door wilt gaan." "Zal ik je dan maar een luier om doen?" zei Yvonne op een beetje plagerige toon. "Nee zeg," antwoordde hij meteen, "dan lacht iedereen me uit." Yvonne zei dat het ook maar een grapje was en zei er verder niets meer over. Ze liepen de trap weer af en Femke ging net weer zitten. Nadat Taco er ook weer bij zat ging het spel verder en Martijn won; die was apetrots. 'Hier wil ik wel vaker heen,' dacht Taco. En dat gebeurde.
Deel 1: de verjaardag
Op een goede zaterdagmiddag ging de 8-jarige Taco, die enig kind was, samen met zijn ouders op verjaardagsvisite bij Yvonne. Zij was een nieuwe kennis van Taco's vader; ze waren allebei sinds kort lid van de atletiekvereniging. Yvonne was al eens bij Taco's ouders op bezoek geweest en iets verteld over haar man en kinderen. Yvonnes man heette Rob, en ze hadden een dochtertje en een zoontje. Willeke van 9 maanden, en Martijn van 3 jaar.
Bij het aanbellen deed een van de gasten open. "Yvonne is net even naar boven met Martijn." Vlak daarna kwam Yvonne met Martijn de trap aflopen. "Ik heb hem net even een luier om gedaan," zei ze. Taco keek haar een beetje verbaasd aan. Martijn was toch al zindelijk? "Dat is hij nog niet zo lang," legde Yvonne uit, "tijdens zo'n verjaardag drinkt hij een hoop limonade, en met al die mensen wordt hij door van alles en nog wat afgeleid. Hij plaste zopas bijna in zijn broek. Vandaag doen we het even makkelijk." Taco en zijn moeder keken elkaar met nog meer verbazing aan. "Waar is Rob?" vroeg Taco's vader, die maar even snel van onderwerp veranderde. "Ik heb een cadeau voor hem, hij is tenslotte jarig." "Ik ben hier," klonk het vanuit de keuken, "even taart aan het snijden."
Toen Taco wat later zijn taart op had en met zijn thee verder ging voelde hij ineens een golf van opwinding door zijn lijf gaan. 'Ik ben eigenlijk best jaloers op Martijn,' dacht hij bij zichzelf, 'hij krijgt zomaar even een luier om.' Vanaf het moment dat Taco naar de basisschool ging verlangde hij steeds weer terug naar die lekker zachte dikke prop tussen zijn benen. Als hij zag dat een kind een luier om had of kreeg dacht hij altijd 'Wat fijn, die mag nog een luier om.' Ook vond hij het altijd jammer om er achter te komen dat er weer een kind uit de luiers was. Zo waren er eens een weekend vrienden van de andere kant van het land op bezoek, en hun jongste kind had bij aankomst een natte broek. 'Wat een pech,' dacht hij, 'ook voor hem geen luier meer.' Maar zijn blijdschap nam weer toe toen bleek dat hij 's nachts nog wel een luier droeg. De volgende dag kreeg hij voor tijdens de autorit ook nog maar weer een luier om. Taco genoot ervan om dat te zien, vooral toen de luier tussen het jongetje zijn benen omhoog werd getrokken. Dat laatste wilde hij zelf heel graag weer meemaken. Daar schaamde hij zich ontzettend voor, want hij dacht dat hij de enige op de wereld was die dat wilde.
Taco besloot maar snel om zich weer op zijn thee te richten. Toen die op was voelde hij dat hij een beetje moest plassen. Hij besloot het nog even op te houden, en vroeg aan Martijn en twee meisjes of ze een bordspelletje wilden doen. Hij had zijn tabletcomputer thuisgelaten; bij anderen in huis wilde hij vooral niet hetzelfde doen als thuis. "Laten we Mens erger je niet gaan doen," zei een van hen, "anders wordt het voor Martijn wat te moeilijk." Het meisje was wat ouder dan Taco en bleek een buurmeisje van Yvonne te zijn. Ze heette Femke. Nadat ze het spel uit de kast gehaald hadden, de kleuren hadden verdeeld en met de dobbelsteen hadden gegooid om het begin gingen ze van start. Martijn mocht beginnen. Na een aantal beurten zei Femke dat ze even naar de WC moest. Die bleek net bezet, en ze bleef even staan wachten. Zelf zat Taco inmiddels te draaien op zijn stoel en voelde ineens dat hij ook heel nodig moest poepen. Rob leek dat door te hebben en zei dat hij dan maar even boven naar de WC moest gaan.
Toen Taco weer uit de badkamer kwam liep Yvonne net door de overloop met Willeke op haar arm. "Zo, jij hebt goed je best gedaan," zei ze, toen ze de geur in de badkamer leek te ruiken. "Pak die spuitbus maar even en spuit wat in de badkamer rond. Dan ruikt het wat frisser." "Deze meid hier heeft trouwens ook haar best gedaan." Taco liep even mee de babykamer in, want een verschoonbeurt wilde hij graag zien. Een weeïge lucht vulde de kamer. "Ja, dat heb je met zulk kleine kinderen. Die kunnen nog niet zonder luier," zei Yvonne. "En Martijn dan?" vroeg Taco, die stiekem genoot van het hele luier-gebeuren. "Dat is alleen vandaag nog," antwoordde Yvonne, "Na vandaag geen luiers meer voor hem. Zeg nou zelf, je kunt het toch ook beter op de WC doen?" Taco werd even afgeleid toen hij zag hoe bij Willeke een schone luier werd omgedaan. "Ja." zei hij een beetje aarzelend. "Of denk jij van niet?" vroeg Yvonne een beetje lachend. Taco wilde maar al te graag zeggen dat een luier hem geweldig leek, maar hij hield zich in. "Een luier is soms wel makkelijk," zei hij op een niet erg serieuze toon, "bijvoorbeeld als je met een spelletje bezig bent en door wilt gaan." "Zal ik je dan maar een luier om doen?" zei Yvonne op een beetje plagerige toon. "Nee zeg," antwoordde hij meteen, "dan lacht iedereen me uit." Yvonne zei dat het ook maar een grapje was en zei er verder niets meer over. Ze liepen de trap weer af en Femke ging net weer zitten. Nadat Taco er ook weer bij zat ging het spel verder en Martijn won; die was apetrots. 'Hier wil ik wel vaker heen,' dacht Taco. En dat gebeurde.
