La Grande Finale.
Deel 7: een geluierd uitstapje
Taco en Tessa lieten elkaar los. Ze keken allebei naar de bank, ze keken elkaar weer aan en glimlachten wat. Zonder verder iets tegen elkaar te zeggen lieten ze zichzelf op de bank neerploffen en draaiden wat met hun heupen. "O, wat lekker is dit toch," zei Taco. "Ik moet jullie toch even storen," zei Yvonne, "want ik wil ook niet te lang wachten tot we gaan. Ga maar even douchen, dan krijgen jullie daarna een schone luier om." "Ik ga wel eerst," zei Taco. "Nee, joh," zei Tessa, "we gaan lekker samen onder de douche." Yvonne zei enkel "kookwekkertje op 5 minuten" toen Tessa en Taco de trap op liepen. Ondertussen ging ze Willeke alvast verschonen. Tijdens het douchen hielden de kinderen om beurten de douchekop in de richting van elkanders schaamstreek en billen. Ze waren schoon toen de wekker ging. Toen ze zich stonden af te drongen bekeek Taco Tessa eens goed. Hij had nooit eerder een meisje naakt gezien. Aan Tessa's blik te zien leek het voor haar ook wel of ze nooit een jongen naakt had gezien.
Ze gingen na het afdrogen naar de logeerkamer, waar Yvonne al op ze zat te wachten. De luiers gingen om en er ging deze keer een plastic broekje overheen tegen het lekken. Ze kleedden zich aan. "Bekijk hem eens van een paar passen afstand," zei Yvonne tegen Tessa. "Ik kan niet zien dat hij een luier om heeft," zei ze, "en ik weet het. Laat staan dat iemand het opvalt die er geen erg in heeft." Voor haarzelf maakte het niet uit, ze had een wijde rok aan tot haar knieën. "Goed, dan kunnen we nu in de auto stappen," zei Yvonne, "want we gaan vandaag naar de dierentuin." "Dan is een luier nog handig ook," zei Taco, "zo hoeven we tenminste niet de hele rondtocht over een WC-bezoek na te denken."
Het was hooguit een kwartiertje rijden toen ze in de buurt van de dierentuin kwamen. Daarna moesten ze nog wel een eind lopen vanaf de parkeerplek. Yvonne had voor Willeke een buggy meegenomen, die Tessa voortduwde. Later nam Yvonne het van haar over. Willeke keek haar ogen uit. Ze vond het allemaal prachtig. Taco moest op een gegeven moment plassen, en kreeg een ideetje. Hij fluisterde in Tessa's oor. "Heb jij al geplast," zei hij. "Nee," fluisterde ze terug, "maar ik moet wel een beetje." "Zie je die vent daar," ging Taco verder, "laten we naast hem gaan staan en dan in onze luier plassen." "Goed idee," zei Tessa. De onbekende meneer keek alleen even glimlachend hun richting uit en ging toen verder waar hij mee bezig was. Er kwam een meisje op hem af. "Pap, kom eens, ik wil je iets laten zien," zei het meisje, en de meneer ging met haar mee. "Hij had echt niks door," zei Tessa even later.
Inmiddels was het lunchtijd en ze zochten de eetgelegenheid op. "Kijk alvast maar even op de kaart wat jullie hebben willen," zei Yvonne, "dan ga ik met Willeke naar de verschoonruimte. En ik ga zelf even de WC opzoeken." Taco was nog niet aan een verschoning toe. Hij vroeg aan Tessa of zij al een schone luier nodig had. "Nee, maar als ik een flinke plas doe wel," zei ze. Na de lunch gingen ze verder en gingen een gebouwtje in waar bepaalde reptielen werden getoond. Er was niemand anders en het was er muisstil. Yvonne deed een paar passen en het leek wel of Taco een licht gekraak hoorde. Hij wist het niet zeker, en besteedde er verder geen aandacht aan. Hij had meer aandacht voor zijn blaas, die hij maar weer eens leeg liet lopen; het gesijpel was goed hoorbaar in de stille ruimte. Toen het klaar was bleek zijn luier heel erg nat te zijn. Ineens hoorde hij vanuit Tessa's richting hetzelfde geluid. "Ik volg je voorbeeld," zei ze glimlachend. "Yvonne," ging ze verder, "ik ben nu toch wel aan een schone luier toe. De mijne is kletsnat." Taco zei ook dat hij verschoond wilde worden.
"We hebben een probleempje bedenk ik me nu," zei Yvonne, "want hier in de dierentuin is helemaal geen plek waar ik jullie makkelijk kan verschonen zonder dat iedereen het ziet." Taco stelde voor om dan maar terug naar de auto te gaan. "Maar het is nog veel te vroeg," zei Tessa, "ik heb nog lang geen zin om weer terug naar huis te gaan." Taco zei dat ze ook nog niet bij Tessa's neefjes geweest waren. Tessa kneep hem vervolgens venijnig in zijn arm en zei "Apekop!" "Geen ruzie gaan zitten maken zeg," zei Yvonne op een beetje strenge toon, "anders gaan we nu meteen huiswaarts en doe ik jullie luiers daar pas af." "Laten we toch maar teruggaan naar de auto," zei Taco, "dan gaan we daarna wel iets anders doen." Toen ze weer bij de auto in de buurt waren zei Tessa "Ik wil nog wel vaker in een luier op stap. Mogen we een andere keer nog eens mee?" "Natuurlijk," zei Yvonne. "Okee, leuk," zei Tessa, "maarehh... ik heb nu eigenlijk niet zo'n zin meer in die luier." "Dan moet je toch nog even doorzetten," antwoordde Yvonne, "want jullie krijgen zo meteen gewoon weer een schone luier om. Jullie hebben allebei zelf gezegd dat jullie een hele dag in de luiers wilden rondlopen. Dan moet je dat ook volhouden."
Er was geen andere plaats mogelijk om verschoond te worden dan de achterbank. Tessa keek zichtbaar ontevreden toen haar droge luier weer werd omgedaan. Taco genoot er nog net zo van. Toen het allemaal klaar was reed Yvonne naar een groot veld aan een meertje, waar ook een aantal picknicktafels stonden. "Ik heb nog wat fruit in mijn tas zitten, dat was ik helemaal vergeten. Hebben jullie trek in iets?" Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Toen ze het op hadden maakten ze nog een wandelingetje, maar toen was het echt tijd om naar huis te gaan.
Op de terugrit kregen Taco en Tessa ineens zin in een kietelpartijtje. Ze wisten dat ze zich nu niet in hoefden te houden en genoten er dan ook met volle teugen van. "Zo ken ik jullie weer," zei Yvonne, "maar doe dat de volgende keer even ergens anders. Als ik nu de bocht om ga dan kunnen jullie je nog bezeren. Maar, Tessa, je bent vast blij dat ik je toch een luier heb omgedaan." Ze zei dat dat inderdaad zo was en dat ze het nooit eerder zo lekker had gevonden om in een luier te plassen.
Toen ze thuis waren aangekomen en naar binnen stapten zat Rob al in de huiskamer. Taco schrok hier toch een beetje van. "Hoi schat," zei hij tegen Yvonne, "heb je het leuk gehad?" "En jullie," zei hij tegen Taco en Tessa, "hoe was het voor jullie om een hele dag in een luier rond te lopen?" De kinderen trokken hun wenkbrauwen op en kregen ogen zo groot als soepborden. "Hoe weet jij dat?" vroeg Taco. "Jongen, Yvonne en ik hebben geen geheimen voor elkaar. Ze heeft het me gewoon verteld," antwoordde hij. Het verbaasde hem dat ze het de kinderen niet verteld had. "Tsja, het is me helemaal ontschoten," zei ze. "Vind je ons dan niet raar," vroeg Tessa, "want ik schaam me dood dat ik dit leuk vind. Als mijn moeder, of kinderen op school hier achter komen dan ben ik meteen al mijn vriendinnetjes kwijt." "Wanneer ik dit raar zou vinden was ik nooit met Yvonne getrouwd," antwoordde hij. Hier begreep Tessa niets van.
Yvonne nam het over. "Ik hou ook van luiers," zei ze, "en ik heb er vandaag ook de hele tijd een om gehad. Toch wel mooi dat jullie dat niet door hadden." "Ik dacht in het reptielenhuis dat ik een beetje gekraak hoorde," zei Taco, "maar ik wist het niet zeker." "Dat heb je dan goed gehoord," antwoordde Yvonne. "Hoe kan het nou dat je het niet raar vindt," zei Taco tegen Rob. "Yvonne wist dat ze het nooit geheim kon houden," antwoordde hij, "toen we elkaar net kenden heeft ze me met de grootste moeite verteld dat ze vanaf haar kleutertijd naar de luiers terug verlangde." "Rob was zo verliefd op me dat hij helemaal niet bij me weg wilde," vulde Yvonne aan, "hij ging zelfs met me mee toen ik met een psychiater ging praten." "Wat is dat nou weer?" vroeg Tessa. "Dat is een dokter die mensen behandelt die ziek zijn in hun hoofd," legde Rob uit, "en dat is geen geintje. Sommige mensen moeten hun hele leven medicijnen slikken om een normaal leven te kunnen leiden." "Er mankeerde volgens die meneer niets aan me," ging Yvonne verder, "dus we moesten het maar accepteren."
Yvonne vertelde dat ze sindsdien altijd luiers voor zichzelf in huis had gehad en er een omdeed wanneer ze daar zin in had. Dat was heel wisselend, soms wekenlang helemaal niet, dan weer dagen achtereen. "Ik sta alleen niet toe dat ze er in slaapt," zei Rob, "want ik heb er zelf niks mee. In bed wil ik die dingen niet zien. Maar voor de rest mag ze van mij haar gang gaan." Ze vertelden dat ze het wel strikt geheim hielden, want niet iedereen zou er evenveel begrip voor hebben.
Taco en Tessa begrepen nu wat beter waarom Yvonne hun verlangens zo goed begreep en waarom ze zo makkelijk een luier om kregen. Ze gunde natuurlijk ieder kind wat naar luiers terug verlangde het plezier dat ze zelf had moeten missen. Taco droomde een beetje weg. 'Wat heerlijk toch,' dacht hij, 'ik heb een maatje die hetzelfde wil, en een buurvrouw die ons helpt.'
Hij genoot alvast van alle mooie momenten die nog gingen komen.
Einde
