Plezier in luiers kan pas komen als je eerst helemaal zindelijk bent.
Deel 1: zindelijk worden
Tessa was net zes jaar geworden. Ze was een ontzettende grappenmaakster en als haar iets niet beviel deed ze gewoon haar mond open. Het kon haar allemaal niet zo veel schelen of andere kinderen het met haar eens waren. Lelijk doen tegen een ander daar had ze een ontzettende hekel aan, en wie haar of haar vriendinnetjes iets aandeed kon op een flinke wraakactie rekenen.
Haar vader had ze nooit gekend. Toen ze nog heel klein was wilde hij niet meer met haar moeder getrouwd zijn. Kort nadat ze echt gescheiden waren ging hij op vakantie naar Frankrijk, waar hij door domme pech een auto-ongeluk kreeg. Hij was op slag dood. Hierna kreeg haar moeder elke maand wat geld. Tessa snapte niet zo goed hoe dit werkte, ze onthield alleen iets van bee en pee. Wat ze er wel van snapte was dat haar moeder maar drie dagen per week hoefde te werken, en dat ze niet hadden hoeven verhuizen.
Dit alles betekende voor Tessa en haar oudere zus Femke evengoed dat ze al op jonge leeftijd af en toe huishoudelijke klusjes deden. Het kwam anders niet af. Dat vond Tessa niet altijd even leuk, ze wilde soms gewoon nog even "kind zijn" en kunnen spelen. Haar moeder had daar geen boodschap aan, ze vond dat haar dochters niet vroeg genoeg moesten leren "volwassen te worden."
Gelukkig hadden ze een lieve buurvrouw, Yvonne, waar ze vaak 's middags bij aten. Yvonne had een zoontje, Martijn, van twee jaar en ze was in verwachting van een tweede kind. Bij Yvonne kon Tessa wel allerlei dingen doen waar ze thuis geen ruimte voor kreeg zoals verkleden of zelf kleren maken. Ze had inmiddels al bijna een complete tweede kledingkast bij de buren. Als ze wel eens iets meekreeg voor thuis leidde dat soms tot een verbaasde opmerking, maar meer ook niet.
Achter dit alles ging een geheim schuil. Tessa plaste namelijk nog om de paar dagen in bed, en ze had elke nacht nog een luier om. Heel vervelend vond ze die niet zitten, maar ze hield het uit schaamte liever toch verborgen. Bij vriendinnetjes slapen durfde ze ook niet. Voor haar vijfde verjaardag was het nog erger, toen moest er elke ochtend een natte luier worden weggegooid. Later bleek waar dat door kwam: bij het wakker worden was plassen steevast het eerste wat ze deed. Ze had het helemaal niet door. Toen haar moeder er eens iets over vroeg ging ze er op letten, en al snel verdween haar ochtendplas niet meer in haar luier. Ze kwam er wel achter dat haar luier soms ook al nat was op het moment dat ze wakker werd. Tot de tijd rond haar zesde verjaardag bleef dit zo.
Tessa durfde door dit probleem nooit bij vriendinnetjes te gaan slapen of ze uit te nodigen. Dit vond ze toch wel erg vervelend worden. Hoe het kwam wist niemand, maar een paar weken na haar zesde verjaardag werd ze een keer midden in de nacht wakker. Ze moest heel nodig plassen. Hierop besloot ze haar luier af te doen en naar de WC te gaan. Toen ze bijna klaar was kwam haar moeder de badkamer binnen. "Wat gebeurt hier nou," zei ze, "dit heb ik nog nooit meegemaakt." "Ik werd gewoon wakker, ik weet ook niet hoe dat komt," antwoordde Tessa. Uit voorzorg kreeg ze toch haar luier weer om. Na nog 1 ongelukje te hebben gehad hield ze het vervolgens twee weken droog.
"We moeten het maar eens zonder luier proberen," zei haar moeder op een avond. Ze had net een paar dagen eerder het laatste pak luiers aangebroken dat ze nog in huis had. Het was een deel van een aanbieding voor 3 mega-pakken, waar ze maanden terug gebruik van had gemaakt. Zo deed ze dat altijd, om voor de omgeving verborgen te houden dat ze nog luiers kocht voor haar dochter. De luiers in het laatste pak zouden waarschijnlijk allemaal droog worden weggegooid. Nadat Tessa twee weken zonder luier had geslapen en het nog steeds droog hield gaf haar moeder het pak luiers aan de inmiddels hoogzwangere Yvonne. Martijn plaste af en toe nog in zijn bed, en hij was wat forser gebouwd dan Tessa. Hij paste in dezelfde maat. Voor hun tweede kind zou ze dan ook al luiers in huis hebben voor als die aan deze maat toe was.
Tessa was heel trots nu dat ze geen luier meer nodig had. Op een dag vroeg ze op school aan een vriendinnetje van haar, Mariska, of ze een keer mocht komen logeren. Mariska trok haar wenkbrauwen op. "Dit wilde je vroeger nooit," zei ze, "maar ik vind het wel heel leuk als je komt. Ik zal straks aan mijn moeder vragen of het mag." Die zaterdag was het dan zo ver. 's Middags ging ze er al heen en ze gingen op Mariska's kamer spelen. "Waarom wil je nu ineens wel," vroeg Mariska. Tessa keek een beetje met schaamte uit haar ogen en ze trok een pruilmondje. "Ik..." begon Tessa aarzelend. De tranen sprongen in haar ogen. Mariska legde haar hand op Tessa's schouder. "Wat is er toch," vroeg ze. "Ik wilde dit nooit omdat ik in mijn bed plaste," zei Tessa, "ik had elke nacht een luier om." "O, is dat alles," antwoordde Mariska. "Hoe bedoel je dat," vroeg Tessa. "Nou," zei Mariska, "mijn zus is 10 en die slaapt ook nog elke nacht in een luier." Mariska had zelf geen last van bedplassen. Toen haar oudere zus een keer was uitgelachen door een jongen uit haar klas, die er toevallig achter was gekomen, kreeg hij zo ontzettend op zijn donder dat iedereen er bang van werd. Sindsdien liet Mariska het wel uit haar hoofd om een ander belachelijk te maken die in bed plaste. "Je had gewoon een luier van mijn zus om kunnen krijgen," zei Mariska tegen Tessa, "of je had er een van thuis mee kunnen nemen." Maar nu was dat probleem er niet meer.
Tessa was er heel gelukkig mee dat alles nu was opgelost. Geen luiers meer, geen schaamte, en niet uitgelachen worden. Maar ze zou niet veel later worden geplaagd door een merkwaardig verlangen.
