het laatste deel al weer...
Deel 7: Naar de dierentuin
Het was hooguit een kwartiertje rijden toen ze in de buurt van de dierentuin kwamen. Daarna moesten ze nog wel een eind lopen vanaf de parkeerplek. Yvonne had voor Willeke een buggy meegenomen, die Tessa voortduwde. Later nam Yvonne het van haar over. Willeke keek haar ogen uit. Ze vond het allemaal prachtig. Taco fluisterde ineens iets in Tessa's oor. "Heb jij al geplast," zei hij. "Nee," fluisterde ze terug, "maar ik moet wel een beetje." "Zie je die vent daar," ging Taco verder, "laten we naast hem gaan staan en dan in onze luier plassen." "Goed idee," zei Tessa. De onbekende meneer keek alleen even glimlachend hun richting uit en ging toen verder waar hij mee bezig was. Er kwam een meisje op hem af. "Pap, kom eens, ik wil je iets laten zien," zei het meisje, en de meneer ging met haar mee. "Hij had echt niks door," zei Tessa even later.
Inmiddels was het lunchtijd en ze zochten de eetgelegenheid op. "Kijk alvast maar even op de kaart wat jullie hebben willen," zei Yvonne, "dan ga ik met Willeke naar de verschoonruimte. En ik ga zelf even de WC opzoeken." Toen zij weg was vroeg Taco "Heb jij al een schone luier nodig?" "Nee," antwoordde Tessa, "maar als ik een flinke plas doe wel." Na de lunch gingen ze verder en gingen een gebouwtje in waar bepaalde reptielen werden getoond. Er was niemand anders en het was er muisstil. Ineens hoorde Tessa een sijpelend geluid uit Taco's richting. Ze had heel goed door wat hij aan het doen was. Zelf moest ze inmiddels ook wel nodig, ging even heel duidelijk voor staan en plaste er flink op los. "Ik volg je voorbeeld," zei ze glimlachend. "Yvonne," ging ze verder, "ik ben nu toch wel aan een schone luier toe. De mijne is kletsnat." Taco zei ook dat hij verschoond wilde worden.
"We hebben een probleempje bedenk ik me nu," zei Yvonne, "want hier in de dierentuin is helemaal geen plek waar ik jullie makkelijk kan verschonen zonder dat iedereen het ziet." Taco stelde voor om dan maar terug naar de auto te gaan. "Maar het is nog veel te vroeg," zei Tessa, "ik heb nog lang geen zin om weer terug naar huis te gaan." Taco zei dat ze ook nog niet bij Tessa's neefjes geweest waren. Tessa kneep hem vervolgens venijnig in zijn arm en zei "Apekop!" "Geen ruzie gaan zitten maken zeg," zei Yvonne op een beetje strenge toon, "anders gaan we nu meteen huiswaarts en doe ik jullie luiers daar pas af." "Laten we toch maar teruggaan naar de auto," zei Taco, "dan gaan we daarna wel iets anders doen." Toen ze weer bij de auto in de buurt waren zei Tessa "Ik wil nog wel vaker in een luier op stap. Mogen we een andere keer nog eens mee?" "Natuurlijk," zei Yvonne. "Okee, leuk," zei Tessa, "maarehh... ik heb nu eigenlijk niet zo'n zin meer in die luier." "Dan moet je toch nog even doorzetten," antwoordde Yvonne, "want jullie krijgen zo meteen gewoon weer een schone luier om. Jullie hebben allebei zelf gezegd dat jullie een hele dag in de luiers wilden rondlopen. Dan moet je dat ook volhouden."
Er was geen andere plaats mogelijk om verschoond te worden dan de achterbank. Tessa trok een zuur gezicht toen haar droge luier weer werd omgedaan. Taco leek er nog net zo van te genieten. Toen het allemaal klaar was reed Yvonne naar een groot veld aan een meertje, waar ook een aantal picknicktafels stonden. "Ik heb nog wat fruit in mijn tas zitten, dat was ik helemaal vergeten. Hebben jullie trek in iets?" Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Toen ze het op hadden maakten ze nog een wandelingetje, maar toen was het echt tijd om naar huis te gaan.
Op de terugrit kregen Taco en Tessa ineens zin in een kietelpartijtje. Tessa wist dat ze zich nu niet hoefde in te houden. Ze moest ontzettend lachen en kon daardoor natuurlijk haar plas niet inhouden. Heerlijk! "Zo ken ik jullie weer," zei Yvonne, "maar doe dat de volgende keer even ergens anders. Als ik nu de bocht om ga dan kunnen jullie je nog bezeren. Maar, Tessa, je bent vast blij dat ik je toch een luier heb omgedaan." Ze zei dat dat inderdaad zo was en dat ze het nooit eerder zo lekker had gevonden om in een luier te plassen dan dit moment.
Toen ze thuis waren aangekomen en naar binnen stapten zat Rob al in de huiskamer. Taco schrok hier toch een beetje van. "Hoi schat," zei hij tegen Yvonne, "heb je het leuk gehad?" "En jullie," zei hij tegen Taco en Tessa, "hoe was het voor jullie om een hele dag in een luier rond te lopen?" De kinderen keken elkaar enorm verbaasd aan. "Hoe weet jij dat?" vroeg Taco. "Jongen, Yvonne en ik hebben geen geheimen voor elkaar. Ze heeft het me gewoon verteld," antwoordde hij. Het verbaasde hem dat ze het de kinderen niet verteld had. "Tsja, het is me helemaal ontschoten," zei ze. "Vind je ons dan niet raar," vroeg Tessa, "want ik schaam me dood dat ik dit leuk vind. Als mijn moeder, of kinderen op school hier achter komen dan ben ik meteen al mijn vriendinnetjes kwijt." "Wanneer ik dit raar zou vinden was ik nooit met Yvonne getrouwd," antwoordde hij. Hier begreep Tessa niets van.
Yvonne nam het over. "Ik hou ook van luiers," zei ze, "en ik heb er vandaag ook de hele tijd een om gehad. Toch wel mooi dat jullie dat niet door hadden." "Ik dacht in het reptielenhuis dat ik een beetje gekraak hoorde," zei Taco, "maar ik wist het niet zeker." "Dat heb je dan goed gehoord," antwoordde Yvonne. "Hoe kan het nou dat je het niet raar vindt," zei Taco tegen Rob. "Yvonne wist dat ze het nooit geheim kon houden," antwoordde hij, "toen we elkaar net kenden heeft ze me met de grootste moeite verteld dat ze vanaf haar kleutertijd naar de luiers terug verlangde." "Rob was zo verliefd op me dat hij helemaal niet bij me weg wilde," vulde Yvonne aan, "hij ging zelfs met me mee toen ik met een psychiater ging praten." "Wat is dat nou weer?" vroeg Tessa. "Dat is een dokter die mensen behandelt die ziek zijn in hun hoofd," legde Rob uit, "en dat is geen geintje. Sommige mensen moeten hun hele leven medicijnen slikken om een normaal leven te kunnen leiden." "Er mankeerde volgens die meneer niets aan me," ging Yvonne verder, "dus we moesten het maar accepteren."
Yvonne vertelde dat ze sindsdien altijd luiers voor zichzelf in huis had gehad en er een omdeed wanneer ze daar zin in had. Dat was heel wisselend, soms wekenlang helemaal niet, dan weer dagen achtereen. "Ik sta alleen niet toe dat ze er in slaapt," zei Rob, "want ik heb er zelf niks mee. In bed wil ik die dingen niet zien. Maar voor de rest mag ze van mij haar gang gaan." Ze vertelden dat ze het wel strikt geheim hielden, want niet iedereen zou er evenveel begrip voor hebben.
Tessa en Taco keken elkaar glimlachend aan. "Het is nu weer tijd om de luiers uit te doen," zei Yvonne. "Wat je nu nog moet mag je er in doen, anders nog even kort onder de douche." Tessa moest niets meer en vond het enorm jammer dat ze niet nog eventjes kon poepen. Toen ze zich boven na het douchen weer aankleedden zei Taco "gaaf hè?" "Jaah," antwoordde Tessa, "ik begreep ineens meteen waarom ze ons zo graag helpt." Ondertussen fantaseerde ze verder. 'Als ik toch eens op vakantie kon waar ik niemand ken,' dacht ze, 'en dan een week lang niet naar de WC hoeven maar lekker alles in een luier doen.' Ze zou het een keer aan Yvonne vragen. Maar voor nu was ze al heel blij met haar luier-vriendje en ze keek al uit naar wat er nog ging komen.
einde