Het feest gaat beginnen.
Deel 5: eindelijk een luier om!
De weken na haar plasongelukje werd het verlangen Tessa te veel. Ze ging weer elke woensdagmiddag naar Yvonne toe, met als smoes om Willeke wat aandacht te geven. Er zou vanzelf wel een kans komen dat ze een luier om kon krijgen, zo hoopte ze. Die kwam. Het gebeurde een keer dat Tessa éénmalig een luier mocht verschonen. Toen ze het deurtje van de commode open deed zag ze twee pakken luiers staan, een kleine maat en een grotere. Ze herkende de luiers die ze zelf aan had gehad toen ze nog in haar bed plaste. Snel pakte ze een van de kleine luiers uit het pak en begon Willeke te verschonen. Yvonne hoefde nauwelijks uit te leggen wat Tessa moest doen. "Zo," zei Yvonne, "je hebt er gevoel voor. Dit kun je wel. Ik ga nu zelf even naar de WC, want ik moet ineens heel nodig." Tessa was al op het punt om de plakkers dicht te doen en Willekes maillot omhoog te trekken. Haar op de grond zetten dat durfde ze nog niet aan.
Het deurtje stond nog open, en Tessa kon zich niet meer inhouden. Ze pakte een luier uit het grote pak en vouwde hem open. Alle aandacht ging alleen nog maar naar de luier. Ze streek met de binnenkant over haar gezicht en voelde hoe zacht hij van binnen was. Daarna stopte ze hem onder haar rokje tussen haar benen en hield hem omhoog. "Hé, wat doe jij nou?" Het was de stem van Yvonne, die heel verbaasd klonk. Vliegensvlug bedacht Tessa, die toch wel een beetje geschrokken was, een smoes. "O, ik was even nieuwsgierig hoe het ook weer voelde om een luier tussen je benen te voelen." "Wel," antwoordde Yvonne een beetje lachend, "dat gaat een beetje lastig als je onderbroek er nog tussen zit." Tessa had helemaal geen zin om dit als een grap op te vatten. Zonder na te denken legde ze de luier op de commode en liet haar onderbroek zakken tot op haar enkels. Ze had geen schoenen aan en stapte zelfs met 1 voet opzij om wijdbeens te kunnen staan. Daarna stopte ze de luier tussen haar benen en voelde het zachte materiaal tegen haar huid aan. Toen deed Yvonne iets wat Tessa nooit had verwacht. Ze maakte de plakkers vast!
"Hmmm, wat is dit lekker zeg!" zei Tessa. Ze wilde haar onderbroek weer omhoog trekken, maar Yvonne zei dat dat niet nodig was. "Je luier is nu even je onderbroek," zei ze. "Mag ik dan de rest van de middag in een luier rondlopen?" vroeg Tessa, die op hetzelfde moment met plassen was begonnen. "Een luier, of deze luier?" vroeg Yvonne, die het niet helemaal begreep. Tessa wachtte nog even met antwoord geven tot ze was uitgeplast. "Een luier natuurlijk," zei Tessa enthousiast, "want deze hier is al helemaal nat." "Zo, dus je hebt hem maar meteen gebruikt ook," antwoordde Yvonne, "nou goed, dan zal ik je meteen verschonen. En als jij dat zo lekker vindt, natuurlijk mag je de rest van de middag in een luier rondlopen." Yvonne wilde alleen niet dat ze erin poepte, "want dat deden alleen echte baby's," zei ze. 'Ze moest eens weten wat ik allemaal nog meer wil,' dacht Tessa.
De rest van de middag was het genieten voor Tessa. Iedere keer dat ze moest plassen genoot ze weer even, om het daarna met nog meer genot lekker te laten lopen. Ondertussen zat ze een knutselwerkje te maken van karton. De tijd vloog om. Rond etenstijd ging ze weer naar huis. Toen ze bijna aan tafel gingen raakte Tessa ineens heel erg in paniek. Ze had haar luier nog om! Gelukkig kraakte hij niet, maar ze had toch het gevoel dat ze een beetje anders bewoog en liep. Het werd nog erger, want ze moest plassen. De bel ging, en Tessa zei dat ze wel open ging doen. Ze hoopte dat Yvonne voor de deur stond, die kon haar wel helpen. Het was inderdaad Yvonne die voor de deur stond, met haar knutselwerkje. "Je hebt wat vergeten," zei Yvonne, hard genoeg dat de anderen binnen het konden verstaan, "hier is je knutselwerkje." "En je onderbroek," fluisterde ze snel. Toen Tessa het aanpakte maakte Yvonne snel haar luier los en deed hem af. "Oke, dank je wel," antwoordde Tessa. Toen ze de deur weer dicht deed vluchtte ze meteen de WC in. Toch wel handig dat ze echt moest plassen.
Terug in de kamer liet Tessa haar knutselwerkje zien. Het moest een kledingwinkeltje voorstellen. "Mooi gemaakt," zei Femke. Niemand maakte de dagen erna een opmerking over een luier, dus het was allemaal goed afgelopen. 'Deze keer heb ik geluk gehad, maar blijft dat zo?' dacht Tessa. Ze vond het ook heel vreemd dat Yvonne haar zo makkelijk een luier liet dragen. Als ze er weer kwam zou ze het gaan vragen. Dit bleek het begin te zijn van iets heel moois. Haar grootste droom zou uitkomen...