Sparrow
Jack Sparrow
Samengevat kan ik zeggen dat ik een belevenis heb gehad wat ik nooit meer zal vergeten. Ze noemen dat wel eens een ervaring rijker. Of het nou een leuke ervaring was lees je verder in mijn verhaal.
HOOFDSTUK 1:
Mijn naam is Sjoerd, 17 jaar jong en ben volgens mijn ouders een bijzonder kind. Al vanaf het begin van mijn pubertijd was ik moeilijk opvoedbaar en mijn ouders wisten geen raadt wat ze met me moesten. Op moment dat ik de basisschool had afgerond moest ik naar het voortgezet onderwijs. Het was een lelijk, vies en smerig gebouw en daar wilde ik zeker gaan leren. Als ik boos werd sloeg ik letterlijk om mij heen en sprong ik naar mijn kamer.
Sjoerd: “Ik weiger, ik ga niet, nooit, never, never!”
Vader: “Je zal wel moeten schat als je iets in de toekomst wil bereiken”
Sjoerd: “Nee, echt niet, ik ga niet!”
Op mijn eerste schooldag kwam mijn moeder mijn kamer binnen en hij hielp me met opstaan. Nog steeds had ik de woede en wilde absoluut niet gaan. Mijn moeder sleurde me uit bed en schreeuwde boos naar mij dat ik me moest douchen, omkleden en naar school ging. Ik had geen keus en deed wat me werd gevraagd. Het is tenslotte mijn moeder. Nadat ik klaar was met douchen, omkleden en eten ging ik naar school. Althans, dat heb ik gezegd tegen moeders. In werkelijkheid ging ik naar de supermarkt en ging ik maar rondhangen of klieren met leerlingen die tussenuren hadden of vrij waren. Zolang ik maar niet naar school hoefde te gaan. Je krijgt dan wel eens te horen dat ik een spijbelaar ben maar het boeide mij totaal niet.
Wanneer de school was afgelopen ging ik rustig aan weer naar huis. Dit is de eerste, tweede en derde dag goed verlopen totdat dag nummer 4 begon. Wat ik nog niet wist is dat mijn ouders door school zijn gebeld dat ik nog niet gemeld had. In de ochtend zei me ma dat mij zal brengen naar school. Op dat moment stond ik met een bek vol tanden.
Sjoerd: “Mam, jij?, waarom?”
Moeder: “Ik hoorde van school dat je al 3 dagen niet hebt gemeld”
Sjoerd: “Maar ik ga wel naar school hoor”
Moeder: “En daarom breng ik je dan hoef je niet te lopen”
Sjoerd: “Dan sta ik voor schut”
Moeder: “Niets mee te maken je stapt gewoon de auto in”
Het is echt waar, mijn moeder bracht me toen naar school en zette mij voor het plein af. Het was zelfs zo erg dat ze wachtte totdat ik naar binnen ging. Gelukkig was het zo druk dat de school mij nog niet heeft herkend en ben na vertrek van mijn moeder direct uit school gelopen. Ik weet dat het achteraf een slecht idee was maar op dat moment had ik totaal geen behoefte. Later op die dag kwam ik mijn moeder tegen in de supermarkt. Ze vroeg of ik naar school was geweest en ik zei ja. Ze geloofde me niet en zei ook dat ze met de school had gebeld en morgen samen met mij naar school binnen liep. Toen brak mijn klomp. Ik rende weg en ging pas later in die avond naar huis. Mijn moeder was toen ontzettend boos maar veranderde niet van gedachte. Morgen sta ik samen met ma in die stinkende school.
Die hele nacht had ik weinig geslapen. Er rommelde alles door mij heen. Hoe kan ik het tegenhouden, hoe kan ik mama overtuigen, hoe kan ik weglopen, hoe kan ik dit ongedaan maken. Het was de langste nacht wat ik toen heb gehad. Toen de ochtend begon kwam mijn moeder naar mijn kamer toe om wakker te maken. Ik moest vrij vroeg douchen, aankleden en eten. Daarna mocht ik niet het huis uit en moest wachten totdat ma klaar was met haar ochtend bezigheden. In tussen tijd rommelde alles door mijn hoofd en wilde echt niet gaan. Op dat moment keerde ik mezelf tegen en deed ik iets doms zonder bij na te denken. Ik pakte een scherp mes uit de keuken, vervolgens liep ik naar de auto en stak ik al de vier banden lek. De lucht siste langs mijn oren. Ik moest snel weer naar binnen, want mijn moeder was bijna klaar. Toen mijn ma de auto ging starten en begon te rijden voelde ze al snel dat het niet pluis was. Ze stapte de auto uit en ging als volgt:
Moeder: “Wat is hier aan de hand?”
Sjoerd: “Ik weet het niet ma”
Moeder: “Kijk dan, banden zijn lek”
Sjoerd: ”Ai, dan kan je me zeker niet naar school brengen”
Moeder: “Heb jij dit gedaan?”
Sjoerd: “Waarom denk je dat…”
Moeder: “Laat maar, wil niets van je horen. Kom we gaan wel met openbaar vervoer.”
Sjoerd: ”Nee mam, ik ga wel alleen naar school”
Moeder: “Geen genee, je gaat gewoon mee klaar uit”
Toen we bij mijn school waren aangekomen moesten we met de schoolhoofd praten. Het was een zeer prikkend gesprek maar dat had ik wel verwacht. Samenvattend kan ik zeggen dat ik niet meer mocht spijbelen en anders grote problemen kreeg. Dit wekte weer mijn woede op en tijdens het einde zei ik dat de school wel problemen kreeg en ben uit school gelopen. Mijn moeder ging me achterna maar ik rende weg. Weg van school, weg van alles, gewoon helemaal alleen. Ik was er helemaal klaar mee en spuug zat van alles. Mijn moeder is boos, school is boos en ik ben boos. Tijdens wandelen mompelde ik:
Sjoerd: “Ik haat die school, haat het en wil er nooit naar toe. Nooit!”
Sjoerd: “Kan het wel in brand steken die kut school”
Sjoerd: “Waarom niet, waarom doe ik dat gewoon niet”
Zo mompelde ik wat verder totdat ik er zelf in geloofde. Toevallig had ik een aansteker bij de hand. Ik kon niet thuis komen, want daar stond mijn moeder mogelijk te wachten. In de avond toen de school gesloten was, ging ik er naartoe. Heb lang gewacht totdat de school dicht ging. Tijdens introductieweek hadden scholieren mooi kunst/papier werk langs de gevels gemaakt en dat is mooi vlam baar. Op moment dat ik er voor stond ging er alles door mij heen. Maar ik praatte de moed in en begon het begin stuk aan te steken. Het vlamde erg snel en merkte ook dat andere objecten gingen vlammen. Onopvallend ging ik het schoolplein verlaten, want wilde niet gesnapt worden na deze actie. Het duurde ook niet lang voordat de brandweer er was. Ze hebben het vuur geblust en gelukkig was de school niet afgebrand. Wel schade aan de gevels en klein stuk langs de gevels.
Op die zelfde avond ben ik naar huis gegaan en ging de confrontatie aan met mij ouders. Pa was ontzettend boos en stuurde me niet even later naar mijn kamer. Ik mocht niet naar beneden maar hoorde laat in de avond nog mensen binnen lopen. Het was niet duidelijk wie dat waren en regelmatig kwam mij pa boven om te zeggen dat ik voorlopig niet mijn kamer uit mag. Hij vertelde er niet bij waarom ik de kamer niet uit mocht. Daar kwam ik later wel achter.
Die volgende ochtend was het eindelijk zaterdag. De eerste die me kamer binnen liep was pa en die zei direct het volgende:
Vader: “Goedemorgen, we moeten even praten zo vader, zo zoon”
Sjoerd: “Wat is er dan”
Vader: “Gisteren is er brand gesticht op school waar jij op zit”
Sjoerd: “Ow?”
Vader: “Doe niet alsof je niets weet want de camera’s hebben alles geregistreerd”
Sjoerd: “Maar, maar, maar”
Vader: “En gisteren is de politie geweest en die wilde je graag arresteren”
Sjoerd: “Mij?”
Vader: “Ja, jij, maar ik heb het kunnen voorkomen”
Sjoerd: “Hoe dan?”
Vader: “Jij gaat tijdelijk uit huis wonen”
Sjoerd: “Maar….”
Vader: “We pakken al jouw belangrijke spullen en we rijden over een uurtje weg”
In tussen kwam mijn moeder ook mijn kamer binnen en ze begon te huilen. Ze zei dat ze geen keus had en dit de enige oplossing was voor mijn probleem. Maar ik vond dat ik geen probleem had, terwijl zowel pa als ma toch iets anders van mening was. Het was duidelijk dat ze die avond iets bijzonders hebben besproken. Maar waar ga ik naartoe en wat willen ze van mij? Erg veel nadenken kon ik niet want een uurtje was zo voorbij. Eenmaal in de auto gestapt reedt mij pa weg. Ik wist echt niet waar we naartoe gingen. Ergens in het bos maar waar?
Er komt meer.........
HOOFDSTUK 1:
Mijn naam is Sjoerd, 17 jaar jong en ben volgens mijn ouders een bijzonder kind. Al vanaf het begin van mijn pubertijd was ik moeilijk opvoedbaar en mijn ouders wisten geen raadt wat ze met me moesten. Op moment dat ik de basisschool had afgerond moest ik naar het voortgezet onderwijs. Het was een lelijk, vies en smerig gebouw en daar wilde ik zeker gaan leren. Als ik boos werd sloeg ik letterlijk om mij heen en sprong ik naar mijn kamer.
Sjoerd: “Ik weiger, ik ga niet, nooit, never, never!”
Vader: “Je zal wel moeten schat als je iets in de toekomst wil bereiken”
Sjoerd: “Nee, echt niet, ik ga niet!”
Op mijn eerste schooldag kwam mijn moeder mijn kamer binnen en hij hielp me met opstaan. Nog steeds had ik de woede en wilde absoluut niet gaan. Mijn moeder sleurde me uit bed en schreeuwde boos naar mij dat ik me moest douchen, omkleden en naar school ging. Ik had geen keus en deed wat me werd gevraagd. Het is tenslotte mijn moeder. Nadat ik klaar was met douchen, omkleden en eten ging ik naar school. Althans, dat heb ik gezegd tegen moeders. In werkelijkheid ging ik naar de supermarkt en ging ik maar rondhangen of klieren met leerlingen die tussenuren hadden of vrij waren. Zolang ik maar niet naar school hoefde te gaan. Je krijgt dan wel eens te horen dat ik een spijbelaar ben maar het boeide mij totaal niet.
Wanneer de school was afgelopen ging ik rustig aan weer naar huis. Dit is de eerste, tweede en derde dag goed verlopen totdat dag nummer 4 begon. Wat ik nog niet wist is dat mijn ouders door school zijn gebeld dat ik nog niet gemeld had. In de ochtend zei me ma dat mij zal brengen naar school. Op dat moment stond ik met een bek vol tanden.
Sjoerd: “Mam, jij?, waarom?”
Moeder: “Ik hoorde van school dat je al 3 dagen niet hebt gemeld”
Sjoerd: “Maar ik ga wel naar school hoor”
Moeder: “En daarom breng ik je dan hoef je niet te lopen”
Sjoerd: “Dan sta ik voor schut”
Moeder: “Niets mee te maken je stapt gewoon de auto in”
Het is echt waar, mijn moeder bracht me toen naar school en zette mij voor het plein af. Het was zelfs zo erg dat ze wachtte totdat ik naar binnen ging. Gelukkig was het zo druk dat de school mij nog niet heeft herkend en ben na vertrek van mijn moeder direct uit school gelopen. Ik weet dat het achteraf een slecht idee was maar op dat moment had ik totaal geen behoefte. Later op die dag kwam ik mijn moeder tegen in de supermarkt. Ze vroeg of ik naar school was geweest en ik zei ja. Ze geloofde me niet en zei ook dat ze met de school had gebeld en morgen samen met mij naar school binnen liep. Toen brak mijn klomp. Ik rende weg en ging pas later in die avond naar huis. Mijn moeder was toen ontzettend boos maar veranderde niet van gedachte. Morgen sta ik samen met ma in die stinkende school.
Die hele nacht had ik weinig geslapen. Er rommelde alles door mij heen. Hoe kan ik het tegenhouden, hoe kan ik mama overtuigen, hoe kan ik weglopen, hoe kan ik dit ongedaan maken. Het was de langste nacht wat ik toen heb gehad. Toen de ochtend begon kwam mijn moeder naar mijn kamer toe om wakker te maken. Ik moest vrij vroeg douchen, aankleden en eten. Daarna mocht ik niet het huis uit en moest wachten totdat ma klaar was met haar ochtend bezigheden. In tussen tijd rommelde alles door mijn hoofd en wilde echt niet gaan. Op dat moment keerde ik mezelf tegen en deed ik iets doms zonder bij na te denken. Ik pakte een scherp mes uit de keuken, vervolgens liep ik naar de auto en stak ik al de vier banden lek. De lucht siste langs mijn oren. Ik moest snel weer naar binnen, want mijn moeder was bijna klaar. Toen mijn ma de auto ging starten en begon te rijden voelde ze al snel dat het niet pluis was. Ze stapte de auto uit en ging als volgt:
Moeder: “Wat is hier aan de hand?”
Sjoerd: “Ik weet het niet ma”
Moeder: “Kijk dan, banden zijn lek”
Sjoerd: ”Ai, dan kan je me zeker niet naar school brengen”
Moeder: “Heb jij dit gedaan?”
Sjoerd: “Waarom denk je dat…”
Moeder: “Laat maar, wil niets van je horen. Kom we gaan wel met openbaar vervoer.”
Sjoerd: ”Nee mam, ik ga wel alleen naar school”
Moeder: “Geen genee, je gaat gewoon mee klaar uit”
Toen we bij mijn school waren aangekomen moesten we met de schoolhoofd praten. Het was een zeer prikkend gesprek maar dat had ik wel verwacht. Samenvattend kan ik zeggen dat ik niet meer mocht spijbelen en anders grote problemen kreeg. Dit wekte weer mijn woede op en tijdens het einde zei ik dat de school wel problemen kreeg en ben uit school gelopen. Mijn moeder ging me achterna maar ik rende weg. Weg van school, weg van alles, gewoon helemaal alleen. Ik was er helemaal klaar mee en spuug zat van alles. Mijn moeder is boos, school is boos en ik ben boos. Tijdens wandelen mompelde ik:
Sjoerd: “Ik haat die school, haat het en wil er nooit naar toe. Nooit!”
Sjoerd: “Kan het wel in brand steken die kut school”
Sjoerd: “Waarom niet, waarom doe ik dat gewoon niet”
Zo mompelde ik wat verder totdat ik er zelf in geloofde. Toevallig had ik een aansteker bij de hand. Ik kon niet thuis komen, want daar stond mijn moeder mogelijk te wachten. In de avond toen de school gesloten was, ging ik er naartoe. Heb lang gewacht totdat de school dicht ging. Tijdens introductieweek hadden scholieren mooi kunst/papier werk langs de gevels gemaakt en dat is mooi vlam baar. Op moment dat ik er voor stond ging er alles door mij heen. Maar ik praatte de moed in en begon het begin stuk aan te steken. Het vlamde erg snel en merkte ook dat andere objecten gingen vlammen. Onopvallend ging ik het schoolplein verlaten, want wilde niet gesnapt worden na deze actie. Het duurde ook niet lang voordat de brandweer er was. Ze hebben het vuur geblust en gelukkig was de school niet afgebrand. Wel schade aan de gevels en klein stuk langs de gevels.
Op die zelfde avond ben ik naar huis gegaan en ging de confrontatie aan met mij ouders. Pa was ontzettend boos en stuurde me niet even later naar mijn kamer. Ik mocht niet naar beneden maar hoorde laat in de avond nog mensen binnen lopen. Het was niet duidelijk wie dat waren en regelmatig kwam mij pa boven om te zeggen dat ik voorlopig niet mijn kamer uit mag. Hij vertelde er niet bij waarom ik de kamer niet uit mocht. Daar kwam ik later wel achter.
Die volgende ochtend was het eindelijk zaterdag. De eerste die me kamer binnen liep was pa en die zei direct het volgende:
Vader: “Goedemorgen, we moeten even praten zo vader, zo zoon”
Sjoerd: “Wat is er dan”
Vader: “Gisteren is er brand gesticht op school waar jij op zit”
Sjoerd: “Ow?”
Vader: “Doe niet alsof je niets weet want de camera’s hebben alles geregistreerd”
Sjoerd: “Maar, maar, maar”
Vader: “En gisteren is de politie geweest en die wilde je graag arresteren”
Sjoerd: “Mij?”
Vader: “Ja, jij, maar ik heb het kunnen voorkomen”
Sjoerd: “Hoe dan?”
Vader: “Jij gaat tijdelijk uit huis wonen”
Sjoerd: “Maar….”
Vader: “We pakken al jouw belangrijke spullen en we rijden over een uurtje weg”
In tussen kwam mijn moeder ook mijn kamer binnen en ze begon te huilen. Ze zei dat ze geen keus had en dit de enige oplossing was voor mijn probleem. Maar ik vond dat ik geen probleem had, terwijl zowel pa als ma toch iets anders van mening was. Het was duidelijk dat ze die avond iets bijzonders hebben besproken. Maar waar ga ik naartoe en wat willen ze van mij? Erg veel nadenken kon ik niet want een uurtje was zo voorbij. Eenmaal in de auto gestapt reedt mij pa weg. Ik wist echt niet waar we naartoe gingen. Ergens in het bos maar waar?
Er komt meer.........
