darkcloud
Gewaardeerd Lid
ik zag dit verhaal op internet en het bevoel mij goed, was echter in het Engels en heb een stuk vertaald als het goed leest (grammaticaal)ik ben de rest ook doen maar het duurt best wel lang dus vandaar dat alleen het eerste stuk nog maar is gedaan
Hoofdstuk 1: Hermelien d'r fout
Het begon allemaal op een typische dag op Zweinstein Hogeschool. Harry, Ron en Hermelien waren op weg naar hun minst favoriete les,toverdranken. Toen ze daar aankwamen, krompen ze ineen toen zij hun opdracht op het bord zagen. Zij moesten elk een geheugen wis drankje maken en een slokje drinken voor de hele klas.
"Dit is klote", zei Harry afgekondigd.
"Ik ga zakken", zei Ron moedeloos.
"Misschien als had geleerd zoals Sneep ons had verteld, zou je niet in deze hachelijke situatie zitten", zei Hermelien.
"stil, Hermelien", Harry en Ron antwoordde tegelijk.
Wanneer het trio hun zetels namen,merkte Harry dat Draco hun groep een hatelijke blik gaf. Terwijl Harry zijn uitrusting aan het opzetten was,liep Sneep naar de kamer en schreeuwde naar de klas dat ze niet snel genoeg werkten.
30 minuten Later
terwijl de klas worstelde met de drank, was Hermelien klaar en wachtte de vereiste 20 minuten voor het naar blauw zou veranderen. Hermelien zat in haar stoel, studerend voor het verstrijken van de tijd. Als ze aandacht voor haar toverdrank had gehad, zou ze hebben gemerkt Draco wat extra ingrediënten in haar drankje had gemixt. Met iedereen die worstelend aan hun toverdrank, was niemand opgevallen Draco’s daad opgevallen .
Hermelien nam een blik op haar drankje na de vereiste gepasseerde 20 minuten, en betreurend als ze zich realiseerde dat het drankje licht paars was, in plaats van blauw. Ze keek rond en zag dat, met uitzondering van een select aantal, de meeste andere drankjes in de klas ofwel groen waren of ze spuwen foute oranje rook. Ze probeerde haar geesten op the heffen door haarzelf te vertellen dat het een zeer moeilijke drankje was, maar het feit dat een paar mensen hun doel wel hadden bereikt maakte haar ongelukkig. Alle drankjes werden opgesteld voor hen wanneer Sneep liep naar zijn leerlingen om hun vaardigheden te testen.
Om het goed te testen van de drankjes, zou Sneep de student een sleutelwoord vertellen. Nadat de student had gedronken van zijn drankje, zou Sneep geef ze een waarheid serum geven, en vraagt om het wachtwoord. Indien de student het wachtwoord herinnerde, krijgt hij / zij een nul, als hij / zij het wachtwoord niet kon onthouden, word diegene beoordeeld op basis van, hoeveel hekel Sneep aan je heeft.
Als Hermelien aan de beurt kwam, was ze een beetje opgelucht,besefte dat niemand geslaagd was. Sneep liep naar haar drankje, en glimlachte.
"Nou, ik denk dat je niet zo perfect bent als je dacht te zijn, nu bent u Mevr. Griffel", Zei Sneep met een hint van zelfvoldaanheid.
"Ik weet niet wat ik verkeerd deed meneer, maar de kleur kan worden veroorzaakt door ...", antwoordde Hermelien alvorens te worden afgesneden.
"Ik wil geen excuses, mevrouw Griffel. Ik heb alleen zorg aan je vaardigheden te testen als een drank maker. "antwoordde Sneep.
"Uw sleutelwoord is 'mislukking'." Zei Sneep met een lichte grijns ..
Als Hermelien een teugje van haar drankje nam, voelde ze zich licht in het hoofd en duizelig, waardoor ze dacht dat haar drankje werkte. Die gedachte eindigde echter, toen dat gevoel weg ging, maar het wachtwoord was nog steeds in haar geest, dat haar herinnerde aan haar vernedering.
"Uw waarheid serum, Mevr. Griffel", zei Sneep.
Ze dronk de slok van de waarheid drankje, en wachtte op het effect om stand te houden. Terwijl ze wachtte, probeerde ze te bedenken wat ze verkeerd heeft gedaan, maar er kwam niets voor de geest.
"Oke, mevrouw Griffel, wat was het sleutelwoord." vroeg Sneep dreigend.
"mislukking." Zij ze direct.
Ze hing haar hoofd in schaamte na het realiseren van wat ze deed.
"Maak je geen zorgen Hermelien," zei Ron troostend. "Het overkomt iedereen."
"Mij niet", verklaarde Hermelien moedeloos.
"Dat is een nul, Mevr. Griffel. Ook krijgt Griffoendor 20 punten aftrek voor uw overmoedigheid. "Zei Sneep met een vleugje vreugde.
Hermelien liep de klas uit als de periode eindigde, ze dacht dat deze dag niet erger kon worden. Wist zij veel, het zou nog veel erger worden.
Harry en Ron waren bang voor Hermelien. Ze haatte het met een intensiteit honderden malen groter dan Ron’s haat aan spinnen. Ze vonden haar mokkend in de gemeenschappelijke ruimte bij de open haard.
"kop op Hermelien", zei Harry troostend. "Het is alleen toverdranken. Niemand zal je schuldig maken dat je niet aan een van Sneep’s opdrachten kon volrengen. "
"dat gebeurt mij de hele tijd zij ron", Ron toegevoegd.
"Dat helpt niet 'antwoordde Harry geërgerd.
"Ik weet", Hermelien onderbrak. "Maar ik ben het niet gewend om te mislukken."
"Hermelien", mompelde Harry alvorens te worden afgesneden.
"Ik denk dat ik ga een dutje voor een uur of twee ga doen." Zei Hermelien, het beklimmen van de trap naar de slaapzaal.
"Ik hoop dat ze goed zijn", zei Ron.
"Ik ook", voegde Harry toe.
1 uur later
Hermelien werd net wakker uit haar middagdutje, en wilde haar hoofd leeg maken. Maar Helaas, merkte ze dat haar eerste gedachte was van haar mislukking eerder die dag. Haar gedachten over de kwestie werd afgeleid toen zij een warme, nat gevoel opviel in het bed. Ze gooide haar af deken, en merkte dat voor het eerst in vele jaren, zij het bed nat was.
Hermelien keek in shock naar haar natte plek. Tranen vielen uit haar ogen, en ze had geen idee wat te doen. Gelukkig, kwam haar gezond verstand terug bij haar, en ze deed een serie van snelle spreuken op de natte vlek om haar broek en het bed schoon te maken. Ze werkte ook snel de urine geur in de lucht weg. Hoewel ze haar broek en ondergoed had schoongemaakt, ze vond ze het nog steeds het nodig om om te kleden. Terwijl ze aan het omkleden was, probeerde ze te denken aan de reden dat dit zou kunnen gebeuren met haar. De enige dingen die in haar opkwamen waren ziekte en stress. Stress was in de voorhoede van haar geest, van de mislukking eerder die dag. Hermelien voelde het nu erger dan eerder, maar probeerde haar problemen te vergeten wanneer ze naar haar vrienden ging haar middaglessen.
"Ben je oke, Hermelien?", Vroeg Harry wanneer ze elkaar ontmoetten in de gemeenschappelijke ruimte.
"Ik voel me goed", antwoordde ze, niet al te overtuigend.
"Je ziet er niet goed uit", voegde Ron toe.
"Ik zei dat ik me goed voel!", Zei Hermelien, bijna schreeuwend.
Zowel Harry en Ron wisten dat het tijd was om te zwijgen. Ze keken elkaar aan en liepen de deur uit naar hun volgende les. Tegen de tijd dat ze bij hun "History of Magic" les kwamen,leek Hermelien prima in orde. In feite, merkte Harry een soort van kinderlijke uitbundigheid rond haar te hebben. Ze was aan het rondspringen als een klein kind, en moest herhaaldelijk worden verteld op welke manier ze bij de las kwam. Tijdens de lesleek het alsof ze niks begrepen van wat de professor zij. Haar notities waren gewoon krabbels, en Harry ving zelfsop dat ze op haar duim aan het zuigen was op een bepaald moment. Na de les, Hermelien had een blik van normaliteit over haar.
"Hermelien, voel je je wel lekker?", Zei Harry.
'Ik zei ik voel me goed. "zei Hermelien.
"Niet over dat." Antwoordde Harry. 'Ik bedoel over wat er gebeurde op de weg naar de klas en tijdens de les. "
"Wat heb je het over, Harry?" vroeg Hermelien.
"je gedroeg je als een klein kind, Hermelien. 'Zei Harry. "Je deed de ratslagen in het rond, sprak als een kind, en zelfs zag ik je op je duim zuigen!"
"Ik doe zoiets niet, Harry." Antwoordde Hermelien. " je word gek."
"Je zag het, jij niet Ron? 'Vroeg Harry.
"Jij zou moeten weten dat ik geen aandacht besteden in de klas, Harry", zei Ron, "zelfs niet voor jou en Hermelien"
"Kom op, jongens", zei Hermelien: "We kunnen beter naar les gaan voordat we te laat zijn"
"wat was er aan de hand vandaag?", Dacht Harry bij zichzelf, terwijl hij zijn vrienden volgde naar hun volgende les.
De rest van de dag ging net zoals elke andere dag zou moeten gaan. Hermelien handelde volkomen normaal, waardoor Harry dacht dat hij gewoon haar kinderachtige gedrag verbeeld had. Hij legde zich er bij neer, en begon aan zijn opdrachten. Een paar minuten later,zei Hermelien welterusten en ging naar bed. Ze was zenuwachtig wanneer ze zich omklede en ging liggen, bang voor een herhaling van het probleem van de vorige dag. Ze deed haar best om het te negeren, en ging slapen. Tijdens haar slaap, ze had een rare droom. Ze was in hoge stoel van een baby,en werd gevoed door Harry. Ze probeerde iets te zeggen, maar dat alles eruit kwam was het brabbelen net als een baby. Ze begon een driftbui om Harry's aandacht te krijgen, maar dit sloeg over haar fles gevuld met warme melk, dat allemaal over haar kruis gebied stroomde.
"Het lijkt erop dat de baby er een beetje een knoeiboel van maakt,"zei Harry lachend.
Harry tilde toen Hermelien uit de stoel en legde haar neer op een plastic aankleedkussen. Hij trok haar broek en ondergoed naar beneden, en pakte een doekje om de baby schoon te vegen. Hoewel Hermelien te vechten om dit alles te voorkomen, kon ze zich niet verzetten. Harry veegde haar kruis met de baby doekjes, en bestrooide haar met baby-poeder. Hermelien wist wat de toekomst was, maar was machteloos om het te bestrijden. Harry pakte een grote wegwerpluier en schoof die onder de blote billen van Hermelien. daarna plakte hij de zijkanten van de luier dicht en tilde Hermelien in de lucht zonder enige moeite. Hij zette haar terug in de stoel, en zet een fopspeen in haar mond. Ze probeerde hem uit te spugen, maar dat kreeg ze niet voor elkaar. Terwijl Harry Hermelien's baby flesje aan het bijvullen was, voelde Hermelien een sponsachtig gevoel tussen haar benen. Ze sloeg op de voorkant van haar luier, en besefte dat die nat was. Ze had haar luier nat gemakt zonder het te beseffen! Ze moest erg hard huilen op dat moment,mer kreeg ze er niet uit.
"Het lijkt erop dat iemand een natte luier heeft,"zei Harry lachend,.
Hermelien werd wakker doorweekt van het zweet en met een super snelle ademhaling. Tenminste ze dacht dat ze was doorweekt van het zweet. Ze werd zich ervan bewust dat ze niet nat was van het zweet toen ze een vleugje van de lucht kreeg. Ze rook urine. Haar hart begon sneller te kloppen en ze begon te zweten wanneer ze de lakens optilde,in de hoop dat ze de geur van urine had verbeeld. Haar hart kelderden en haar ogen werden nat van de tranen toen ze de grote vlek op haar nachtkleding en haar bed zag. Een snelle blik vertelde haar dat ze was de laatste in de slaapzaal was, nu hoefde ze gelukkig niet aan iedereen uit hoeven te leggen over de geur die er heerste. Ze deed snel dezelfde spreuken die ze gisteren ook deed en maakte haar kleren en bed schoon, ook ontdeed ze de lucht van de urine. Ze was radeloos. Als het maar één keer was kon ze het af doen als een ongeval, maar een tweede keer op rijt kon geen toeval zijn. Toen herinnerde ze zich aan haar droom, en hoe levendig het gevoel van haar natte luier voelde. Misschien was het dan toch gewoon toeval ! De eerste keer was een ongeluk en de tweede keer werd veroorzaakt door haar droom. Dat maakte de 17-jarige heks gelukkig .
Harry en Ron waren in de gemeenschappelijke ruimte, wachtend op Hermelien, zodat de drie konden gaan voor het ontbijt. Harry zag Hermelien de trap af komen, en verontrustend zag dat kinderlijke blik in haar ogen opnieuw. Het was niet zo intens als de dag ervoor, maar het was er nog steeds.
"Eindelijk," zei Ron. "Wij misten bijna ontbijt, door jou!"
"Oh, ," antwoordde Hermelien. "Je hoefde niet op me te wachten, weet je."
"het zal wel," zei Ron. "Laten we gewoon gaan en wat eten."
ij het ontbijt, merkte Harry dat Hermelien zich een beetje kinderachtig gedroeg. Niet zo extreem als gisteren, maar haar tafelmanieren leek te zijn verdwenen uit het raam. Ondanks de overvloed van voedsel op haar gezicht, bleef haar servet onaangeroerd. Ze kreeg een paar vreemde blikken van de mensen die in de buurt zaten, maar dat leek haar niet te boeien. Ze bleef haar etennaar binnen te werken. op het moment dat Harry keek, zag hij de blik in haar ogen vervagen, en haar begon gezicht rood te worden. snel slikte ze de grote brok voedsel door, en veegde haar gezicht af met het servet.
"Dat was pijnlijk." Dacht ze bij zichzelf.
"Dit is weer een lange dag te worden" zei Harry tegen zichzelf.
Hermelien kon zich niet op haar lessen richten voor het grootste deel van de dag. Ze was te druk bezig met haar recente serie van bedplassen. Ze kon gewoon niet denken dat het "toeval" excuus geldig was. De enige reden dat ze kon bedenken was, wederom, stress. Ze dan besefte dat het enige wat haar uit momenteel bezighoud, was het probleem dacht zou kunnen worden veroorzaakt door stress. Dat had volgens de jonge heks geen toevoeging, ze was weer terug waar ze begon. In de les toverdranken, ze dwong zichzelf om haar huidige problemen te vergeten, zodat ze dus meer aandacht kon besteden aan de les en geen enkele fout meer zou maken zoals ze gisteren deed. Toen ze het lokaal inkeek, zag ze Malfidus haar een zelfvoldane blik geven,zo van "Ik iets dat jij niet weet". Ze legde dat naast haar neer en ging zitten naast haar vrienden op het moment dat Sneep de klas in kwam.
"Zullen er meer fouten zijn vandaag Mevr. Griffel?" vroeg Sneep met een blik van minachting.
"Nee, meneer" antwoordde Hermelien, onderdrukkend van haar woede.
"Goed, goed" antwoordde Sneep.
De les ging zoals het zou moeten gaan,Hermelien zorgde ervoor dat ze alles goed deed. Ze was opgelucht toen ze ontdekte dat er geen problemen waren met haar toverdrank. Ze verliet de klas als normaal, met een paar meer zelfvoldane blikken van Malfidus. Ze probeerde het nut in die schijnbaar kwade blikken te vinden, maar de betekenis leek ging haar voorbij. Ze verliet de drankjes les en ging naar haar volgende les
Een paar uur later
Het was weer tijd voor Hermelien's "History of Magic" les. Ze besloot om de les te gebruiken als een kans om na te denken over haar nachtelijke incidenten. Wanneer de lessen begonnen, deed ze net alsof ze aan het schrijven was , maar in werkelijkheid zat ze gewoon willekeurige woorden en krabbels te schrijven. De basis van haar denken was wat te doen als het weer gebeurde die avond. Na lang wikken en wegen, besloot ze dat als het weer gebeurde die avond, dat ze dan zou gaan praten met Madam pleister. Dat ze besloten had gaf Hermelien een gevoel van opluchting. daarna volgde een gevoel van warmte, met name rond haar kruis, en een ander gevoel dat zou kunnen worden geclassificeerd als nattigheid. in haar hoofd werd 1 en 1 aan elkaar gezet, ze begon te zweten, en haar benen begon te beven. Ze keek naar haar kruis en bijna vloekte ze hardop toen ze de vlek op haar broek zag.
"shit!" Dacht ze bij zichzelf. "ik heb in mijn broek geplast midden in de les! Wat is er met me? "
Ze hield haar tranen tegen en maakte gebruik van een al te bekende spreuk om haar kleren schoon te maken. Ze had hoefde zich geen zorgen te maken over het ontdoen van de geur van urine, omdat de urine er niet lang genoeg was om een geur te creëren. Ze keek snel de kamer rond om te zien of iemand iets had gemerkt . ze zag niemand die door leek te hebben wast er was gebeurt, en als er iemand was dan was diegene zijn gevoel goed aan het verbergen. Ze wist nu dat ze naar Madam pleister zou moeten gaan.
"Ik hoop dat Madam pleister iets kan doen dat mij van mijn probleem helpt" dacht Hermelien.
Een paar minuten later, eindigde de les en verlieten de studenten het lokaal.
"He Hermelien, alles ok? 'Vroeg Harry. "Je keek een beetje zenuwachtig zo straks."
"N-nee, ik ben O-ok." Stamelde Hermelien.
"Weet je het zeker?" Vroeg Ron. 'Je stottert anders wel nu. "
"Ik ben gewoon M-moe, dat is alles." Mompelde ze, niet al te overtuigend.
"Oke, zolang je ok bent 'reageerde Harry reageerde niks gelovend van dat tweede.
Hermelien glimlachte alleen maar zwak en volgde de jongens naar hun volgende les. Ze wist dat ze later die avond, dat ze naar Madam pleister moest om het probleem dat ze niet met iemand anders wil bespreken. Zuchtte ze en ging gewoon naar binnen.
Ze werd bang, Hermelien wist dat ze het probleem met Madam pleister moest bespreken. Ze liep naar haar kantoor en klopte aan. Madam pleister deed prompt de deur open en zag Hermelien staan , in verlegenheid gebracht.
"Kan ik u helpen?" vroeg Madam pleister.
"Euh, ik heb een probleem." Stotterde Hermelien. "Kunt u me helpen?"
"Natuurlijk!" antwoord Madam pleister. "Wat is het probleem?"
"Nou, het is een soort van beschamend." Antwoordde Hermelien blozend.
"Oh" zei Madam pleister: "Kom maar in mijn kantoor"
Hermelien volgde Madam pleister in haar kantoor en ging zitten in de stoel die Madam pleister haar aanwees.
"Wat is het probleem" vroeg Madam pleister troostend.
"Nou, de laatste tijd heb ik een, eh, probleem met de ,UM, het , bevochtigen van mijn bed."
Zei Hermelien, met een gezicht roder dan een appel.
"Oh" antwoordde Madam pleister
"En ik heb mezelf bevochtigd in de klas een paar uur geleden" voegde Hermelien toe.
"Terwijl je wakker was?" vroeg Madam pleister.
"Ja" antwoordde Hermelien.
"Hmm" zei Madam pleister, op zoek diep in gedachten. "Ga daar staan"
Hermelien liep naar de plaats die Madam pleister zei, en wachtte op verdere instructies. Madam pleister haalde haar toverstok en richtte die op Hermelien.
"Malade Revalare!"
Hermelien werd omringd door een witte aura. Na een paar seconden werd de aura groen en verdween.
"Nou, een groene aura betekent dat je niet ziek bent" verklaarde Madam pleister: "Dit probleem moet iets anders zijn."
"Zoals wat?" Vroeg Hermelien.
"Waarschijnlijk stress" antwoordde Madam pleister.
"Net zoals ik dacht" dacht Hermelien.
"Kunt u mij helpen?" Vroeg Hermelien.
"Nou," antwoordde Madam pleister: "Ik kan niet knoeien met je geest. Ik denk dat ik wel iets voor je heb, maar je zult het niet leuk vinden. "
"Als het helpt, neem ik het" antwoordde Hermelien.
"Oke" antwoordde Madam pleister "Ik ga het halen"
Zoals ze dat zei, ging madam Pleister een ladder oproepen. Hermelien zag dit voor het eerst en was verbaasd. Het kantoor leek wel een eeuwigheid uit te breiden met planken van magie en medicinale dingen. Madam pleister klom de reusachtige ladder op en na een tijdje was ze uit het zicht.
"Kijk uit!" Riep Madam pleister.
Hermelien zag een kleine zwarte stip groter worden totdat het was in zicht. Hermelien sprong uit de weg als de zwarte glazen bol aan diggelen sloeg op de vloer van het kantoor. Niet wetende wat het was, probeerde ze het niet aan te raken.
Een paar minuten later, daalde madam pleister van de ladder neer.
"Sorry voor dat" zei Madam pleister, op magische wijze maakte ze de bol en die vloog tot haar respectieve locatie. "Ik moet voorzichtiger zijn"zei ze.
Ze gaf Hermelien een pakket. Hermelien nam het pakket aan en voelde sponsig en het kraakte.
"Wat is dit?" Vroeg Hermelien.
"Err, incontinentie slips, of zoals je ze misschien beter kent, luiers" zei Madam pleister.
Hermelien bloosde intens. "Luiers!"schreeuwde Hermelien bijna.
"Ja" antwoordde Madam pleister. "Ik weet dat je ze niet graag draagt, maar het is of luiers of een natte broek."
"Ik neem de luiers" antwoordde Hermelien met tegenzin.
"Goed" antwoordde Madam pleister. "Heb je me nodig je te helpen?"
"Nee!" antwoordde Hermelien vrijwel onmiddellijk. "Ik kan het zelf wel."
"Okay" antwoordde Madam pleister: "Als je meer nodig hebt, kom je gewoon en vraag je het maar."
"Oke, dank je" zei Hermelien, niet al te gelukkig.
Ze verliet het kantoor met haar pakketje, en keek radeloos dat er geen magische oplossing voor haar probleem bestond. "Wat is het nut van magie als het niet je problemen op kan lossen" dacht ze bij zichzelf. Ze liep de gang op, op weg naar de zitkamer van Griffoendor en zuchtte bij d’r zelf. Haar probleem werd nog ingewikkelder.
Hermelien ging in de gemeenschappelijke ruimte zitten. Het was nog een beetje vroeg om te gaan slapen, dus legde ze de luiers onder haar bed en ging terug naar de gemeenschappelijke ruimte om gezellig met haar vrienden te zitten.
De rest van de avond verliep vlot, en uiteindelijk zei Hermelien welterusten en ging naar haar bed. Ze zorgde ervoor dat ze daar als eerste meisje was , zodat ze niet zou worden gezien door iedereen. Ze klom in haar bed en sloot het gordijn, voor het geval dat. vervolgens trok ze haar broek en ondergoed uit, en greep de tas onder haar bed. Ze opende de verpakking en greep een van de luiers erin. Ze voelde de luier met haar handen. Het was een raar plastic/doek. Ze raapte alle moed op, en ging klaar zitten.
"Ik erken dat ik deze 's nachts nodig heb, maar ik weiger om deze overdag te dragen." Zei Hermelien tot zichzelf. "Ik zo heb nog een beetje waardigheid over."
Na haar toespraak, nam Hermelien de wegwerp luier en schoof hem onder haar blote kont. vervolgens trok ze de andere kant over haar naakte voorkant heen en plakte de zijkanten stevig vast. Nadat ze klaar was ging ze zitten om haar werk te bewonderen.
"Deze zijn niet zo slecht" dacht Ze bij zichzelf: "Het is net als het dragen van een dun kussen."
Ze voelde de voorkant van de luier een paar keer en kon het niet helpen, maar glimlachte op het moment dat ze heel hard op de voorkant sloeg, maar voelde geen pijn. vervolgens maakte ze zich klaar in haar nachtkleding en zette haar luiers onder het bed. Ze viel een paar minuten later al in slaap. Tijdens de slaap deed ze haar duim in haar mond en ze begon te zuigen. Die nacht had ze dezelfde droom, dan de nacht tevoren.
Hermelien werd de volgende ochtend wakker, na het verwijderen van haar duim uit haar mond, keek ze raar dat ze niet het had gevoeld dat haar broek nat was. Ze trok haar deken en haar broek was droog. Toen herinnerde ze zich wat ze droeg onder haar broek. Ze schoof haar hand langs de tailleband van haar luier en trok er aan ze stopte haar andere hand er in en voelde natheid. Haar luier was doorweekt. Terwijl ze opstond, besefte ze dat ze naar de wc moest maar ze kreeg een raar gevoel, die haar vertelde om haar luier te gebruiken. De drang was zo overweldigend dat ze niks anders kon doen dan gehoorzamen. Zij ontspande haar blaas, en voelde de warme vloeistof in het absorberende stuk verdwijnen. Nadat ze klaar was, schaamde ze zich voor wat ze gedaan had, en wilde zo spoedig mogelijk uit haar luier. Nadat ze had gekeken dat er niemand in de kamer was, liet ze haar broek zakken, ze was verbaasd over hoe groot de luier nu was. Omdat hij alle urine had geabsorbeerd was hij enorm in omvang toegenomen. Nadat ze zich had afgedaan van haar natte luier gebruikte ze een spreuk op hem op sturen naar een vuilnisbelt ver weg. vervolgens ze riep een paar vochtige doekjes op om de urine rond haar lies op te vegen, en een paar servetten om dat af te drogen.
Na een snelle douche, kleedde Hermelien zich om in haar kleren voor de dag. Ze ging naar het ondergoed grijpen, maar kreeg een andere vreemde impuls. Deze drang vertelde haar om een luier te dragen, in plaats van slipjes. Ze wilde dit niet, maar de impuls werd sterker en sterker totdat ze merkte dat ze een luier uit haar tas onder haar bed pakte en legde daar haar blote achterste op. ze plakte de zijkanten dicht en trok haar broek omhoog. Terwijl ze dat deed, ging de impuls weg, en het gevoel van schaamte kwam terug.
"Ik ben geen baby" dacht Hermelien "Ik heb deze niet nodig overdag"
Terwijl ze haar broek aan het zaken laten was om de luier af te kunnen dien, stopte ze op een mysterieuze wijze.
"Nou, ik kan geen reden bedenken om hem te verspillen" dacht ze bij zichzelf: "Ik ga hem gewoon dragen voor de rest van de dag en nacht. Op die manier zal ik hem niet verspillen "Ze had er echter niet aan gedacht, dat ze de luier moest uittrekken om naar de wc te gaan.
Hermelien keek neer op haar taille en realiseerde zich dat de broek een zeer goed werk heeft geleverd op het verminderen van de verdikking van de luier. In feite zou je niet beseffen dat ze een luier droeg, tenzij je er naar opzoek was. Aangezien niemand wist van haar nieuwe kleding, zou dat geen probleem zijn. Hermelien verliet daarna de slaapzaal en ging naar de gemeenschappelijke ruimte, niet merken dat ze licht waggelde van de luier.
Hermelien liep de gemeenschappelijke ruimte in, groetend naar al haar collega Griffoendors keek ze of iemand in de kamer haar luier zag. Niemand scheen het door te hebben, dus ging Hermelien links om te gaan ontbijten.
Beneden in de Grote Zaal, kwam Hermelien Harry en Ron tegen en de drie begon aan hun ontbijt. Het trio besprak vele dingen, met inbegrip van hun huiswerk en hun lessen voor de dag. Tegen het einde van het ontbijt, voelde Hermelien een vertrouwd gevoel van druk, ze moest naar de wc. Ze besloot om opnieuw gebruik maken van de luier , in plaats van op te staan en een toilet zien te vinden. Ze ontspande haar blaas en met aanzienlijk minder inspanning dan ze eerder die ochtend nodig had, en slaakte een zucht van opluchting bij de verlichting van de druk. De eerste les van Hermelien ging al snel beginnen, ze nam afscheid van de jongens en vertrok voor haar les.
"Heb je iets raars gezien over hoe Hermelien liep?" Gevraagd Harry.
"Nee" antwoordde Ron "jij"
'Ja' antwoordde Harry "Het leek net alsof ze een beetje waggelde"
"Lieg niet" antwoordde Ron: "Jij was haar kont aan het bekijken"
"hou toch op" zei Harry, terwijl hij Ron in zijn schouder sloeg.
Ondertussen liep Hermelien naar haar les, en merkte hoe raar het voelde om een natte luier dragen. Ze wist of ze zich kon verschonen de aankomende tijd, want ze had geen luiers mee genomen. Gelukkig voor haar, begon ze het gevoel van de natte luier lekker te vinden. Ze wist dat ze eigenlijk moet worden tegengehouden, maar ze kon het niet helpen, het was een verrukkelijk gevoel: het rond lopen in een natte luier. Hetzelfde type van genot dat een jong kind voelt na het doen van iets ondeugends en niet gesnapt is.
Een paar minuten later, ging Hermelien naar haar les, maar haar aandacht begon weg te vallen. Ze niet meer de drang om aandacht te besteden aan wat haar saaie oude leraar te zeggen had. Ze wist niet eens wat er bedoeld werd met de helft van wat hij zei. Ze wilde alleen maar spelen met het papieren vliegtuigje dat zij had gemaakt uit een van haar aantekeningen. Ze was zo verdiept in het vliegtuig, dat het haar niet eens op was gevallen dat ze in haar luier had geplast. Na een tijdje had ze een aantal sterren gemaakt die net alsof deden dat ze haar tekstboek moesten vernietigen als denkbeeldige kogels uit haar papieren vliegtuigje. Haar leraar keek naar haar en vroeg zich af wat ze aan het doen was.
"heeft u plezier, Mevr. Griffel?" vroeg de leraar
"Yup!" antwoordde Hermelien zonder dat ze haar ogen uit de buurt van haar speeltje haalde.
"Alsjeblieft, stop spelen, en let op mij!" reageerde de leraar, terwijl hij zijn geduld verloor.
"Maar je bent saai" antwoordde Hermelien, een beetje krompratend.
De rest van de studenten keken naar de leraar, genietend van dit ongewone spektakel.
"hoe zaai ik ook ben je wilt wel slagen voor dit vak toch?" antwoordde De leraar, met een gezicht roder dan een tomaat.
"Whatever" antwoordde Hermelien die zich begon te vervelen met haar vliegtuig.
Haar leraar zag er nu uit alsof hij ging ontploffen.
"Als het je niet kan schelen, dan verzoek ik u mijn les, ONMIDDELLIJK verlaten!" reageerde De leraar zo kalm en spoedig mogelijk, onder de omstandigheden.
"war hoofd" antwoordde Hermelien, ze duwde haar boeken in haar tas zo ongeorganiseerd mogelijk, en stond op om de zaal te verlaten.
terwijl ze weg ging, zuchtte de leraar en vroeg zich af wat het probleem was met zijn meestal voorbeeldige student.
Er was nog ongeveer een uur over tot de volgende les van Hermelien, dus besloot ze om de rest van de tijd in de zitkamer van Griffoendor door te brengen. Tegen de tijd dat ze bij de gemeenschappelijke ruimte aankwam, was er ongeveer 50 minuten over. Er was niemand in de gemeenschappelijke ruimte, dus ging ze naar boven om haar van haar natte luier te ontdoen. Ze liet haar broek zakken, en zag dat haar luier zich had volgezogen met haar urine en een heel stuk groter was geworden. Ze wou hem af doen, maar kon niet achterhalen hoe ze dit moest doen. Hoewel ze het eerder die ochtend nog gedaan had, kon ze zich niet meer herinneren hoe ze hem afkreeg. Ze worstelde een paar minuten, maar toen besloot ze dat het haar niet kon schelen. Ze slaagde erin om haar broek op te trekken, en kroop haar weg terug naar de gemeenschappelijke ruimte. Ze slaagde erin om zich omhoog te trekken op de bank, en viel in slaap, opnieuw zuigend op haar duim.
Hermelien werd een enige tijd later wakker uit haar middagdutje. Terwijl ze ging zitten, keek ze rond in de gemeenschappelijke ruimte om te kijken of er ook andere mensen waren, niet realiserend dat ze nog steeds haar duim zoog. Wat er eerder op de dag was gebeurt kon ze zich nog maar heel vaag herinneren, en ze snapte nog steeds niet waarom ze lag te slapen op de gemeenschappelijke bank. Terwijl ze opstond, besefte ze hoe nat haar luier werkelijk was. Ze liep de trap op om haar te verschonen, en pas toen merkte ze hoeveel ze eigenlijk waggelde. Wie nu naar haar keek zou merken dat ze een luier droeg. Hermelien liet haar broek zakken, en zag hoe groot de luier was. Ze deed hem af, en gooide hem weg. Vervolgens riep ze een paar babydoekjes op, en reinigde zichzelf er mee.
toen besefte ze dat ze een beetje irritatie had tussen haar benen.
"Oh nee" Dacht ze bij zichzelf: "Ik krijg luieruitslag."
Om te voorkomen dat de luier uitslag erger werd, riep Hermelien baby-poeder op en poederde zichzelf. Vervolgens deed ze een schone luier om. In vergelijking met haar grote, natte luier, was deze luier net zo dun als haar slipje. Hermelien keek hoe laat het was en realiseerde zich dat ze had geslapen voor ongeveer 2 uur.
"Schit!" Zij ze hardop. "Ik heb twee lessen gemist. Waarom was ik hier slapen? "
Ze bleef er even over nadenken toen ze zich realiseerde dat haar “history of magic” les begon in slechts 5 minuten. Ze greep haar tas en rende de kamer uit, alleen realiseerde toen dat ze was vergeten haar broek weer op te trekken.
Ze kwam op tijd bij de les, en ontmoete Harry en Ron in hun gebruikelijke plaatsen.
"Waar was je, Hermelien?" Vroeg Ron "Je miste toverdranken"
"Euh, ik lag te slapen" antwoordde Hermelien.
"Slaapen?" Vroeg Harry "Waarom sliep je?"
"Ik weet het niet" zei Hermelien "Het laatste wat ik me kan herinneren is mijn eerste les, toen werd ik wakker op de gemeenschappelijke bank"
"Dat is vreemd" verklaarde Ron: "Voel je je goed?"
"Ja, ik voel me prima" antwoordde Hermelien.
"Ok", zei Harry, nog steeds met een sceptisch gevoel.
Tijdens de les , zorgde Hermelien ervoor dat ze al haar aandacht aan de les bestede. Ze begon te achter te raken, en ze wilde niet dat haar cijfers te laag werden. Terwijl ze aan het schrijven was voelde ze wat vocht rond haar kruis. Ze bloosde toen ze zich realiseerde dat ze haar luier nat maakte zonder enige waarschuwing. Ze zette het uit haar hoofd en bleef aantekeningen maken van de les.
Aan het einde van de les, ging het trio naar de grote zaal om te gaan eten. Tijdens het diner, kreeg Hermelien weinig naar binnen. Ze had gewoon niet zo’n honger. Toen ze een glas sap nam, belandde het grootste deel van de sap op haar.
"Goed gedaan, Hermelien" lachte Ron, met een gezicht vol voedsel. "Je zou uit een babyflesje moeten drinken."
"kop dicht, Ron" antwoordde Hermelien terwijl ze zichzelf aan het schoonmaken was.
Terwijl het diner vorderde, werd Hermelien gefascineerd door het idee van het drinken uit een fles. Ze probeerde het idee uit haar hoofd te zetten, maar de gedachte bleef maar komen. Na het diner, gingen de drie naar de gemeenschappelijke ruimte, en deden hun huiswerk. Nadat ze klaar waaren wensten ze elkaar een goede nacht en vertrokken naar hun eigen bedden. Op het moment dat Hermelien de meisjes kamer binnen kwam, besefte ze dat ze het laatste meisje was. De anderen waren al in slaap gevallen. Hermelien ging zich omkleden in een schone luier en wou hem zo stil mogelijk om doen. Toen ze haar broek uitdeed, merkte ze dat ze meer dan die ene keer geplast moest hebben. Ze voelde zich in verlegenheid gebracht dat ze nat was zonder het te beseffen, maar duwde de gedachte uit haar hoofd en deed een nieuwe luier om. Daarna deed ze haar nachtkleding aan, maar stopte op het moment dat haar broek omhoog zou doen. Om wat voor reden, dacht ze dat ze moest gaan slapen zonder een broek dus alleen in luier en shirt. Ze probeerde de gedachte te verwerpen, maar het bleef in haar hoofd met zo'n intensiteit dat ze in haar bed sprong zonder zich te realiseren dat ze haar broek nog niet had op getrokken. Op het moment dat ze in slaap viel, begon ze opnieuw op haar duim te zuigen.
De volgende ochtend, werd Hermelien wakker en zag dat haar luier was nat en geel was. Ze bloosde toen ze zich realiseerde dat ze geen broek droeg. Nadat ze rechtop ging zitten, nam ze haar duim uit haar mond en verschoonde haar luier, ze merkte dat de baby poeder hielp met haar luieruitslag. Ze zorgde ervoor dat ze broek aan had en ging naar de gemeenschappelijke ruimte. Daar ontmoette ze Harry en Ron de drie gingen naar beneden om te ontbijten. Eenmaal bij het ontbijt, begon Hermelien weer na te denken over het drinken uit een baby flesje. Ze probeerde de gedachte uit haar hoofd te zetten, maar hij was zo intens, dat ze niet eens een poging gedaan om te drinken uit haar normale kop.
Na het ontbijt, ging Hermelien naar haar eerste les. Tijdens deze les, ze voelde zich duizelig. Door het duizelig zijn, was ze niet in staat om netjes te schrijven, of zelfs helder te denken. Ze wist niet eens of ze zou kunnen lopen als ze het zou proberen. Haar duizeligheid werd zo ernstig, dat ze niet eens besefte dat ze buiten westen raakte.
Hermelien werd wakker een paar minuten voor het einde van de les. Ze opnieuw zuigend aan haar duim, maar niemand die het door had want ze zat achter in het lokaal. Ze merkte dat haar duizeligheid weg was, en vont dat ze wel weer kon lopen, een beetje wiebelig maar lopend verliet ze de les. Ze voelde haar duizeligheid terug keren. Ze waggelde naar de gemeenschappelijke ruimte, vergetend dat ze nog les had, en viel op haar bed, in de hoop dat de wereld zou stoppen met draaien. Toen ze dacht dat het over was ging ze rechtop zitten en probeerde te achterhalen wat er gebeurde. Hermelien herinnerde zich toen dat ze niks had dronken over de hele dag. Ze dacht dat misschien het probleem zou zijn, dus pakte ze haar toverstok om een glas water op te roepen. Toen zij het net ging doen, kwam de zeurende gedachte van een baby fles terug. Om af te komen van deze gedachte, roep te ze een baby fles vol met warme melk op, en begon te zuigen. Ze wilde niet stoppen totdat ze klaar was en vervolgens op magische wijze hervulde ze de fles. Na de tweede ronde, liet ze de fles op het bed vallen, en ging daar gewoon zitten, zuigend op haar duim.
Na ongeveer 20 minuten, besefte ze wat ze aan het doen was, en probeerde te stoppen. Hermelien kon alleen niet stoppen,in plaats van stoppen pakte ze haar toverstok met haar vrije hand. Ze probeerde om iets te doen aan haar duim in haar mond, maar in plaats daarvan maakte ze een fopspeen. Vervolgens was ze in staat om haar duim uit haar mond te nemen, en gebruikte haar met kwijl bedekte hand om de fopspeen in haar mond te stopen. Ze begon daar op het zuigen, zich niet realiserend dat ze plaste terwijl ze dat deed.
Later besefte ze dat haar luier nat was, en ging een schone om doen. Ze trok haar broek uit, viel uit bed in haar poging om een luier te grijpen. Toen ze de grond raakte, begon ze meteen te huilen als een baby. Na een paar minuten van huilen, begon ze te kalmeren wanneer de pijn weg ging. Toen ze helemaal stopte met huilen, was ze vergeten waarom ze op de vloer lag. Ze kroop de kamer rond, spelen met alles wat ze in haar handen kon krijgen. Terwijl ze aan het spelen was met een boek dat
graag hoor ik hoe het leest
Hoofdstuk 1: Hermelien d'r fout
Het begon allemaal op een typische dag op Zweinstein Hogeschool. Harry, Ron en Hermelien waren op weg naar hun minst favoriete les,toverdranken. Toen ze daar aankwamen, krompen ze ineen toen zij hun opdracht op het bord zagen. Zij moesten elk een geheugen wis drankje maken en een slokje drinken voor de hele klas.
"Dit is klote", zei Harry afgekondigd.
"Ik ga zakken", zei Ron moedeloos.
"Misschien als had geleerd zoals Sneep ons had verteld, zou je niet in deze hachelijke situatie zitten", zei Hermelien.
"stil, Hermelien", Harry en Ron antwoordde tegelijk.
Wanneer het trio hun zetels namen,merkte Harry dat Draco hun groep een hatelijke blik gaf. Terwijl Harry zijn uitrusting aan het opzetten was,liep Sneep naar de kamer en schreeuwde naar de klas dat ze niet snel genoeg werkten.
30 minuten Later
terwijl de klas worstelde met de drank, was Hermelien klaar en wachtte de vereiste 20 minuten voor het naar blauw zou veranderen. Hermelien zat in haar stoel, studerend voor het verstrijken van de tijd. Als ze aandacht voor haar toverdrank had gehad, zou ze hebben gemerkt Draco wat extra ingrediënten in haar drankje had gemixt. Met iedereen die worstelend aan hun toverdrank, was niemand opgevallen Draco’s daad opgevallen .
Hermelien nam een blik op haar drankje na de vereiste gepasseerde 20 minuten, en betreurend als ze zich realiseerde dat het drankje licht paars was, in plaats van blauw. Ze keek rond en zag dat, met uitzondering van een select aantal, de meeste andere drankjes in de klas ofwel groen waren of ze spuwen foute oranje rook. Ze probeerde haar geesten op the heffen door haarzelf te vertellen dat het een zeer moeilijke drankje was, maar het feit dat een paar mensen hun doel wel hadden bereikt maakte haar ongelukkig. Alle drankjes werden opgesteld voor hen wanneer Sneep liep naar zijn leerlingen om hun vaardigheden te testen.
Om het goed te testen van de drankjes, zou Sneep de student een sleutelwoord vertellen. Nadat de student had gedronken van zijn drankje, zou Sneep geef ze een waarheid serum geven, en vraagt om het wachtwoord. Indien de student het wachtwoord herinnerde, krijgt hij / zij een nul, als hij / zij het wachtwoord niet kon onthouden, word diegene beoordeeld op basis van, hoeveel hekel Sneep aan je heeft.
Als Hermelien aan de beurt kwam, was ze een beetje opgelucht,besefte dat niemand geslaagd was. Sneep liep naar haar drankje, en glimlachte.
"Nou, ik denk dat je niet zo perfect bent als je dacht te zijn, nu bent u Mevr. Griffel", Zei Sneep met een hint van zelfvoldaanheid.
"Ik weet niet wat ik verkeerd deed meneer, maar de kleur kan worden veroorzaakt door ...", antwoordde Hermelien alvorens te worden afgesneden.
"Ik wil geen excuses, mevrouw Griffel. Ik heb alleen zorg aan je vaardigheden te testen als een drank maker. "antwoordde Sneep.
"Uw sleutelwoord is 'mislukking'." Zei Sneep met een lichte grijns ..
Als Hermelien een teugje van haar drankje nam, voelde ze zich licht in het hoofd en duizelig, waardoor ze dacht dat haar drankje werkte. Die gedachte eindigde echter, toen dat gevoel weg ging, maar het wachtwoord was nog steeds in haar geest, dat haar herinnerde aan haar vernedering.
"Uw waarheid serum, Mevr. Griffel", zei Sneep.
Ze dronk de slok van de waarheid drankje, en wachtte op het effect om stand te houden. Terwijl ze wachtte, probeerde ze te bedenken wat ze verkeerd heeft gedaan, maar er kwam niets voor de geest.
"Oke, mevrouw Griffel, wat was het sleutelwoord." vroeg Sneep dreigend.
"mislukking." Zij ze direct.
Ze hing haar hoofd in schaamte na het realiseren van wat ze deed.
"Maak je geen zorgen Hermelien," zei Ron troostend. "Het overkomt iedereen."
"Mij niet", verklaarde Hermelien moedeloos.
"Dat is een nul, Mevr. Griffel. Ook krijgt Griffoendor 20 punten aftrek voor uw overmoedigheid. "Zei Sneep met een vleugje vreugde.
Hermelien liep de klas uit als de periode eindigde, ze dacht dat deze dag niet erger kon worden. Wist zij veel, het zou nog veel erger worden.
Harry en Ron waren bang voor Hermelien. Ze haatte het met een intensiteit honderden malen groter dan Ron’s haat aan spinnen. Ze vonden haar mokkend in de gemeenschappelijke ruimte bij de open haard.
"kop op Hermelien", zei Harry troostend. "Het is alleen toverdranken. Niemand zal je schuldig maken dat je niet aan een van Sneep’s opdrachten kon volrengen. "
"dat gebeurt mij de hele tijd zij ron", Ron toegevoegd.
"Dat helpt niet 'antwoordde Harry geërgerd.
"Ik weet", Hermelien onderbrak. "Maar ik ben het niet gewend om te mislukken."
"Hermelien", mompelde Harry alvorens te worden afgesneden.
"Ik denk dat ik ga een dutje voor een uur of twee ga doen." Zei Hermelien, het beklimmen van de trap naar de slaapzaal.
"Ik hoop dat ze goed zijn", zei Ron.
"Ik ook", voegde Harry toe.
1 uur later
Hermelien werd net wakker uit haar middagdutje, en wilde haar hoofd leeg maken. Maar Helaas, merkte ze dat haar eerste gedachte was van haar mislukking eerder die dag. Haar gedachten over de kwestie werd afgeleid toen zij een warme, nat gevoel opviel in het bed. Ze gooide haar af deken, en merkte dat voor het eerst in vele jaren, zij het bed nat was.
Hermelien keek in shock naar haar natte plek. Tranen vielen uit haar ogen, en ze had geen idee wat te doen. Gelukkig, kwam haar gezond verstand terug bij haar, en ze deed een serie van snelle spreuken op de natte vlek om haar broek en het bed schoon te maken. Ze werkte ook snel de urine geur in de lucht weg. Hoewel ze haar broek en ondergoed had schoongemaakt, ze vond ze het nog steeds het nodig om om te kleden. Terwijl ze aan het omkleden was, probeerde ze te denken aan de reden dat dit zou kunnen gebeuren met haar. De enige dingen die in haar opkwamen waren ziekte en stress. Stress was in de voorhoede van haar geest, van de mislukking eerder die dag. Hermelien voelde het nu erger dan eerder, maar probeerde haar problemen te vergeten wanneer ze naar haar vrienden ging haar middaglessen.
"Ben je oke, Hermelien?", Vroeg Harry wanneer ze elkaar ontmoetten in de gemeenschappelijke ruimte.
"Ik voel me goed", antwoordde ze, niet al te overtuigend.
"Je ziet er niet goed uit", voegde Ron toe.
"Ik zei dat ik me goed voel!", Zei Hermelien, bijna schreeuwend.
Zowel Harry en Ron wisten dat het tijd was om te zwijgen. Ze keken elkaar aan en liepen de deur uit naar hun volgende les. Tegen de tijd dat ze bij hun "History of Magic" les kwamen,leek Hermelien prima in orde. In feite, merkte Harry een soort van kinderlijke uitbundigheid rond haar te hebben. Ze was aan het rondspringen als een klein kind, en moest herhaaldelijk worden verteld op welke manier ze bij de las kwam. Tijdens de lesleek het alsof ze niks begrepen van wat de professor zij. Haar notities waren gewoon krabbels, en Harry ving zelfsop dat ze op haar duim aan het zuigen was op een bepaald moment. Na de les, Hermelien had een blik van normaliteit over haar.
"Hermelien, voel je je wel lekker?", Zei Harry.
'Ik zei ik voel me goed. "zei Hermelien.
"Niet over dat." Antwoordde Harry. 'Ik bedoel over wat er gebeurde op de weg naar de klas en tijdens de les. "
"Wat heb je het over, Harry?" vroeg Hermelien.
"je gedroeg je als een klein kind, Hermelien. 'Zei Harry. "Je deed de ratslagen in het rond, sprak als een kind, en zelfs zag ik je op je duim zuigen!"
"Ik doe zoiets niet, Harry." Antwoordde Hermelien. " je word gek."
"Je zag het, jij niet Ron? 'Vroeg Harry.
"Jij zou moeten weten dat ik geen aandacht besteden in de klas, Harry", zei Ron, "zelfs niet voor jou en Hermelien"
"Kom op, jongens", zei Hermelien: "We kunnen beter naar les gaan voordat we te laat zijn"
"wat was er aan de hand vandaag?", Dacht Harry bij zichzelf, terwijl hij zijn vrienden volgde naar hun volgende les.
De rest van de dag ging net zoals elke andere dag zou moeten gaan. Hermelien handelde volkomen normaal, waardoor Harry dacht dat hij gewoon haar kinderachtige gedrag verbeeld had. Hij legde zich er bij neer, en begon aan zijn opdrachten. Een paar minuten later,zei Hermelien welterusten en ging naar bed. Ze was zenuwachtig wanneer ze zich omklede en ging liggen, bang voor een herhaling van het probleem van de vorige dag. Ze deed haar best om het te negeren, en ging slapen. Tijdens haar slaap, ze had een rare droom. Ze was in hoge stoel van een baby,en werd gevoed door Harry. Ze probeerde iets te zeggen, maar dat alles eruit kwam was het brabbelen net als een baby. Ze begon een driftbui om Harry's aandacht te krijgen, maar dit sloeg over haar fles gevuld met warme melk, dat allemaal over haar kruis gebied stroomde.
"Het lijkt erop dat de baby er een beetje een knoeiboel van maakt,"zei Harry lachend.
Harry tilde toen Hermelien uit de stoel en legde haar neer op een plastic aankleedkussen. Hij trok haar broek en ondergoed naar beneden, en pakte een doekje om de baby schoon te vegen. Hoewel Hermelien te vechten om dit alles te voorkomen, kon ze zich niet verzetten. Harry veegde haar kruis met de baby doekjes, en bestrooide haar met baby-poeder. Hermelien wist wat de toekomst was, maar was machteloos om het te bestrijden. Harry pakte een grote wegwerpluier en schoof die onder de blote billen van Hermelien. daarna plakte hij de zijkanten van de luier dicht en tilde Hermelien in de lucht zonder enige moeite. Hij zette haar terug in de stoel, en zet een fopspeen in haar mond. Ze probeerde hem uit te spugen, maar dat kreeg ze niet voor elkaar. Terwijl Harry Hermelien's baby flesje aan het bijvullen was, voelde Hermelien een sponsachtig gevoel tussen haar benen. Ze sloeg op de voorkant van haar luier, en besefte dat die nat was. Ze had haar luier nat gemakt zonder het te beseffen! Ze moest erg hard huilen op dat moment,mer kreeg ze er niet uit.
"Het lijkt erop dat iemand een natte luier heeft,"zei Harry lachend,.
Hermelien werd wakker doorweekt van het zweet en met een super snelle ademhaling. Tenminste ze dacht dat ze was doorweekt van het zweet. Ze werd zich ervan bewust dat ze niet nat was van het zweet toen ze een vleugje van de lucht kreeg. Ze rook urine. Haar hart begon sneller te kloppen en ze begon te zweten wanneer ze de lakens optilde,in de hoop dat ze de geur van urine had verbeeld. Haar hart kelderden en haar ogen werden nat van de tranen toen ze de grote vlek op haar nachtkleding en haar bed zag. Een snelle blik vertelde haar dat ze was de laatste in de slaapzaal was, nu hoefde ze gelukkig niet aan iedereen uit hoeven te leggen over de geur die er heerste. Ze deed snel dezelfde spreuken die ze gisteren ook deed en maakte haar kleren en bed schoon, ook ontdeed ze de lucht van de urine. Ze was radeloos. Als het maar één keer was kon ze het af doen als een ongeval, maar een tweede keer op rijt kon geen toeval zijn. Toen herinnerde ze zich aan haar droom, en hoe levendig het gevoel van haar natte luier voelde. Misschien was het dan toch gewoon toeval ! De eerste keer was een ongeluk en de tweede keer werd veroorzaakt door haar droom. Dat maakte de 17-jarige heks gelukkig .
Harry en Ron waren in de gemeenschappelijke ruimte, wachtend op Hermelien, zodat de drie konden gaan voor het ontbijt. Harry zag Hermelien de trap af komen, en verontrustend zag dat kinderlijke blik in haar ogen opnieuw. Het was niet zo intens als de dag ervoor, maar het was er nog steeds.
"Eindelijk," zei Ron. "Wij misten bijna ontbijt, door jou!"
"Oh, ," antwoordde Hermelien. "Je hoefde niet op me te wachten, weet je."
"het zal wel," zei Ron. "Laten we gewoon gaan en wat eten."
ij het ontbijt, merkte Harry dat Hermelien zich een beetje kinderachtig gedroeg. Niet zo extreem als gisteren, maar haar tafelmanieren leek te zijn verdwenen uit het raam. Ondanks de overvloed van voedsel op haar gezicht, bleef haar servet onaangeroerd. Ze kreeg een paar vreemde blikken van de mensen die in de buurt zaten, maar dat leek haar niet te boeien. Ze bleef haar etennaar binnen te werken. op het moment dat Harry keek, zag hij de blik in haar ogen vervagen, en haar begon gezicht rood te worden. snel slikte ze de grote brok voedsel door, en veegde haar gezicht af met het servet.
"Dat was pijnlijk." Dacht ze bij zichzelf.
"Dit is weer een lange dag te worden" zei Harry tegen zichzelf.
Hermelien kon zich niet op haar lessen richten voor het grootste deel van de dag. Ze was te druk bezig met haar recente serie van bedplassen. Ze kon gewoon niet denken dat het "toeval" excuus geldig was. De enige reden dat ze kon bedenken was, wederom, stress. Ze dan besefte dat het enige wat haar uit momenteel bezighoud, was het probleem dacht zou kunnen worden veroorzaakt door stress. Dat had volgens de jonge heks geen toevoeging, ze was weer terug waar ze begon. In de les toverdranken, ze dwong zichzelf om haar huidige problemen te vergeten, zodat ze dus meer aandacht kon besteden aan de les en geen enkele fout meer zou maken zoals ze gisteren deed. Toen ze het lokaal inkeek, zag ze Malfidus haar een zelfvoldane blik geven,zo van "Ik iets dat jij niet weet". Ze legde dat naast haar neer en ging zitten naast haar vrienden op het moment dat Sneep de klas in kwam.
"Zullen er meer fouten zijn vandaag Mevr. Griffel?" vroeg Sneep met een blik van minachting.
"Nee, meneer" antwoordde Hermelien, onderdrukkend van haar woede.
"Goed, goed" antwoordde Sneep.
De les ging zoals het zou moeten gaan,Hermelien zorgde ervoor dat ze alles goed deed. Ze was opgelucht toen ze ontdekte dat er geen problemen waren met haar toverdrank. Ze verliet de klas als normaal, met een paar meer zelfvoldane blikken van Malfidus. Ze probeerde het nut in die schijnbaar kwade blikken te vinden, maar de betekenis leek ging haar voorbij. Ze verliet de drankjes les en ging naar haar volgende les
Een paar uur later
Het was weer tijd voor Hermelien's "History of Magic" les. Ze besloot om de les te gebruiken als een kans om na te denken over haar nachtelijke incidenten. Wanneer de lessen begonnen, deed ze net alsof ze aan het schrijven was , maar in werkelijkheid zat ze gewoon willekeurige woorden en krabbels te schrijven. De basis van haar denken was wat te doen als het weer gebeurde die avond. Na lang wikken en wegen, besloot ze dat als het weer gebeurde die avond, dat ze dan zou gaan praten met Madam pleister. Dat ze besloten had gaf Hermelien een gevoel van opluchting. daarna volgde een gevoel van warmte, met name rond haar kruis, en een ander gevoel dat zou kunnen worden geclassificeerd als nattigheid. in haar hoofd werd 1 en 1 aan elkaar gezet, ze begon te zweten, en haar benen begon te beven. Ze keek naar haar kruis en bijna vloekte ze hardop toen ze de vlek op haar broek zag.
"shit!" Dacht ze bij zichzelf. "ik heb in mijn broek geplast midden in de les! Wat is er met me? "
Ze hield haar tranen tegen en maakte gebruik van een al te bekende spreuk om haar kleren schoon te maken. Ze had hoefde zich geen zorgen te maken over het ontdoen van de geur van urine, omdat de urine er niet lang genoeg was om een geur te creëren. Ze keek snel de kamer rond om te zien of iemand iets had gemerkt . ze zag niemand die door leek te hebben wast er was gebeurt, en als er iemand was dan was diegene zijn gevoel goed aan het verbergen. Ze wist nu dat ze naar Madam pleister zou moeten gaan.
"Ik hoop dat Madam pleister iets kan doen dat mij van mijn probleem helpt" dacht Hermelien.
Een paar minuten later, eindigde de les en verlieten de studenten het lokaal.
"He Hermelien, alles ok? 'Vroeg Harry. "Je keek een beetje zenuwachtig zo straks."
"N-nee, ik ben O-ok." Stamelde Hermelien.
"Weet je het zeker?" Vroeg Ron. 'Je stottert anders wel nu. "
"Ik ben gewoon M-moe, dat is alles." Mompelde ze, niet al te overtuigend.
"Oke, zolang je ok bent 'reageerde Harry reageerde niks gelovend van dat tweede.
Hermelien glimlachte alleen maar zwak en volgde de jongens naar hun volgende les. Ze wist dat ze later die avond, dat ze naar Madam pleister moest om het probleem dat ze niet met iemand anders wil bespreken. Zuchtte ze en ging gewoon naar binnen.
Ze werd bang, Hermelien wist dat ze het probleem met Madam pleister moest bespreken. Ze liep naar haar kantoor en klopte aan. Madam pleister deed prompt de deur open en zag Hermelien staan , in verlegenheid gebracht.
"Kan ik u helpen?" vroeg Madam pleister.
"Euh, ik heb een probleem." Stotterde Hermelien. "Kunt u me helpen?"
"Natuurlijk!" antwoord Madam pleister. "Wat is het probleem?"
"Nou, het is een soort van beschamend." Antwoordde Hermelien blozend.
"Oh" zei Madam pleister: "Kom maar in mijn kantoor"
Hermelien volgde Madam pleister in haar kantoor en ging zitten in de stoel die Madam pleister haar aanwees.
"Wat is het probleem" vroeg Madam pleister troostend.
"Nou, de laatste tijd heb ik een, eh, probleem met de ,UM, het , bevochtigen van mijn bed."
Zei Hermelien, met een gezicht roder dan een appel.
"Oh" antwoordde Madam pleister
"En ik heb mezelf bevochtigd in de klas een paar uur geleden" voegde Hermelien toe.
"Terwijl je wakker was?" vroeg Madam pleister.
"Ja" antwoordde Hermelien.
"Hmm" zei Madam pleister, op zoek diep in gedachten. "Ga daar staan"
Hermelien liep naar de plaats die Madam pleister zei, en wachtte op verdere instructies. Madam pleister haalde haar toverstok en richtte die op Hermelien.
"Malade Revalare!"
Hermelien werd omringd door een witte aura. Na een paar seconden werd de aura groen en verdween.
"Nou, een groene aura betekent dat je niet ziek bent" verklaarde Madam pleister: "Dit probleem moet iets anders zijn."
"Zoals wat?" Vroeg Hermelien.
"Waarschijnlijk stress" antwoordde Madam pleister.
"Net zoals ik dacht" dacht Hermelien.
"Kunt u mij helpen?" Vroeg Hermelien.
"Nou," antwoordde Madam pleister: "Ik kan niet knoeien met je geest. Ik denk dat ik wel iets voor je heb, maar je zult het niet leuk vinden. "
"Als het helpt, neem ik het" antwoordde Hermelien.
"Oke" antwoordde Madam pleister "Ik ga het halen"
Zoals ze dat zei, ging madam Pleister een ladder oproepen. Hermelien zag dit voor het eerst en was verbaasd. Het kantoor leek wel een eeuwigheid uit te breiden met planken van magie en medicinale dingen. Madam pleister klom de reusachtige ladder op en na een tijdje was ze uit het zicht.
"Kijk uit!" Riep Madam pleister.
Hermelien zag een kleine zwarte stip groter worden totdat het was in zicht. Hermelien sprong uit de weg als de zwarte glazen bol aan diggelen sloeg op de vloer van het kantoor. Niet wetende wat het was, probeerde ze het niet aan te raken.
Een paar minuten later, daalde madam pleister van de ladder neer.
"Sorry voor dat" zei Madam pleister, op magische wijze maakte ze de bol en die vloog tot haar respectieve locatie. "Ik moet voorzichtiger zijn"zei ze.
Ze gaf Hermelien een pakket. Hermelien nam het pakket aan en voelde sponsig en het kraakte.
"Wat is dit?" Vroeg Hermelien.
"Err, incontinentie slips, of zoals je ze misschien beter kent, luiers" zei Madam pleister.
Hermelien bloosde intens. "Luiers!"schreeuwde Hermelien bijna.
"Ja" antwoordde Madam pleister. "Ik weet dat je ze niet graag draagt, maar het is of luiers of een natte broek."
"Ik neem de luiers" antwoordde Hermelien met tegenzin.
"Goed" antwoordde Madam pleister. "Heb je me nodig je te helpen?"
"Nee!" antwoordde Hermelien vrijwel onmiddellijk. "Ik kan het zelf wel."
"Okay" antwoordde Madam pleister: "Als je meer nodig hebt, kom je gewoon en vraag je het maar."
"Oke, dank je" zei Hermelien, niet al te gelukkig.
Ze verliet het kantoor met haar pakketje, en keek radeloos dat er geen magische oplossing voor haar probleem bestond. "Wat is het nut van magie als het niet je problemen op kan lossen" dacht ze bij zichzelf. Ze liep de gang op, op weg naar de zitkamer van Griffoendor en zuchtte bij d’r zelf. Haar probleem werd nog ingewikkelder.
Hermelien ging in de gemeenschappelijke ruimte zitten. Het was nog een beetje vroeg om te gaan slapen, dus legde ze de luiers onder haar bed en ging terug naar de gemeenschappelijke ruimte om gezellig met haar vrienden te zitten.
De rest van de avond verliep vlot, en uiteindelijk zei Hermelien welterusten en ging naar haar bed. Ze zorgde ervoor dat ze daar als eerste meisje was , zodat ze niet zou worden gezien door iedereen. Ze klom in haar bed en sloot het gordijn, voor het geval dat. vervolgens trok ze haar broek en ondergoed uit, en greep de tas onder haar bed. Ze opende de verpakking en greep een van de luiers erin. Ze voelde de luier met haar handen. Het was een raar plastic/doek. Ze raapte alle moed op, en ging klaar zitten.
"Ik erken dat ik deze 's nachts nodig heb, maar ik weiger om deze overdag te dragen." Zei Hermelien tot zichzelf. "Ik zo heb nog een beetje waardigheid over."
Na haar toespraak, nam Hermelien de wegwerp luier en schoof hem onder haar blote kont. vervolgens trok ze de andere kant over haar naakte voorkant heen en plakte de zijkanten stevig vast. Nadat ze klaar was ging ze zitten om haar werk te bewonderen.
"Deze zijn niet zo slecht" dacht Ze bij zichzelf: "Het is net als het dragen van een dun kussen."
Ze voelde de voorkant van de luier een paar keer en kon het niet helpen, maar glimlachte op het moment dat ze heel hard op de voorkant sloeg, maar voelde geen pijn. vervolgens maakte ze zich klaar in haar nachtkleding en zette haar luiers onder het bed. Ze viel een paar minuten later al in slaap. Tijdens de slaap deed ze haar duim in haar mond en ze begon te zuigen. Die nacht had ze dezelfde droom, dan de nacht tevoren.
Hermelien werd de volgende ochtend wakker, na het verwijderen van haar duim uit haar mond, keek ze raar dat ze niet het had gevoeld dat haar broek nat was. Ze trok haar deken en haar broek was droog. Toen herinnerde ze zich wat ze droeg onder haar broek. Ze schoof haar hand langs de tailleband van haar luier en trok er aan ze stopte haar andere hand er in en voelde natheid. Haar luier was doorweekt. Terwijl ze opstond, besefte ze dat ze naar de wc moest maar ze kreeg een raar gevoel, die haar vertelde om haar luier te gebruiken. De drang was zo overweldigend dat ze niks anders kon doen dan gehoorzamen. Zij ontspande haar blaas, en voelde de warme vloeistof in het absorberende stuk verdwijnen. Nadat ze klaar was, schaamde ze zich voor wat ze gedaan had, en wilde zo spoedig mogelijk uit haar luier. Nadat ze had gekeken dat er niemand in de kamer was, liet ze haar broek zakken, ze was verbaasd over hoe groot de luier nu was. Omdat hij alle urine had geabsorbeerd was hij enorm in omvang toegenomen. Nadat ze zich had afgedaan van haar natte luier gebruikte ze een spreuk op hem op sturen naar een vuilnisbelt ver weg. vervolgens ze riep een paar vochtige doekjes op om de urine rond haar lies op te vegen, en een paar servetten om dat af te drogen.
Na een snelle douche, kleedde Hermelien zich om in haar kleren voor de dag. Ze ging naar het ondergoed grijpen, maar kreeg een andere vreemde impuls. Deze drang vertelde haar om een luier te dragen, in plaats van slipjes. Ze wilde dit niet, maar de impuls werd sterker en sterker totdat ze merkte dat ze een luier uit haar tas onder haar bed pakte en legde daar haar blote achterste op. ze plakte de zijkanten dicht en trok haar broek omhoog. Terwijl ze dat deed, ging de impuls weg, en het gevoel van schaamte kwam terug.
"Ik ben geen baby" dacht Hermelien "Ik heb deze niet nodig overdag"
Terwijl ze haar broek aan het zaken laten was om de luier af te kunnen dien, stopte ze op een mysterieuze wijze.
"Nou, ik kan geen reden bedenken om hem te verspillen" dacht ze bij zichzelf: "Ik ga hem gewoon dragen voor de rest van de dag en nacht. Op die manier zal ik hem niet verspillen "Ze had er echter niet aan gedacht, dat ze de luier moest uittrekken om naar de wc te gaan.
Hermelien keek neer op haar taille en realiseerde zich dat de broek een zeer goed werk heeft geleverd op het verminderen van de verdikking van de luier. In feite zou je niet beseffen dat ze een luier droeg, tenzij je er naar opzoek was. Aangezien niemand wist van haar nieuwe kleding, zou dat geen probleem zijn. Hermelien verliet daarna de slaapzaal en ging naar de gemeenschappelijke ruimte, niet merken dat ze licht waggelde van de luier.
Hermelien liep de gemeenschappelijke ruimte in, groetend naar al haar collega Griffoendors keek ze of iemand in de kamer haar luier zag. Niemand scheen het door te hebben, dus ging Hermelien links om te gaan ontbijten.
Beneden in de Grote Zaal, kwam Hermelien Harry en Ron tegen en de drie begon aan hun ontbijt. Het trio besprak vele dingen, met inbegrip van hun huiswerk en hun lessen voor de dag. Tegen het einde van het ontbijt, voelde Hermelien een vertrouwd gevoel van druk, ze moest naar de wc. Ze besloot om opnieuw gebruik maken van de luier , in plaats van op te staan en een toilet zien te vinden. Ze ontspande haar blaas en met aanzienlijk minder inspanning dan ze eerder die ochtend nodig had, en slaakte een zucht van opluchting bij de verlichting van de druk. De eerste les van Hermelien ging al snel beginnen, ze nam afscheid van de jongens en vertrok voor haar les.
"Heb je iets raars gezien over hoe Hermelien liep?" Gevraagd Harry.
"Nee" antwoordde Ron "jij"
'Ja' antwoordde Harry "Het leek net alsof ze een beetje waggelde"
"Lieg niet" antwoordde Ron: "Jij was haar kont aan het bekijken"
"hou toch op" zei Harry, terwijl hij Ron in zijn schouder sloeg.
Ondertussen liep Hermelien naar haar les, en merkte hoe raar het voelde om een natte luier dragen. Ze wist of ze zich kon verschonen de aankomende tijd, want ze had geen luiers mee genomen. Gelukkig voor haar, begon ze het gevoel van de natte luier lekker te vinden. Ze wist dat ze eigenlijk moet worden tegengehouden, maar ze kon het niet helpen, het was een verrukkelijk gevoel: het rond lopen in een natte luier. Hetzelfde type van genot dat een jong kind voelt na het doen van iets ondeugends en niet gesnapt is.
Een paar minuten later, ging Hermelien naar haar les, maar haar aandacht begon weg te vallen. Ze niet meer de drang om aandacht te besteden aan wat haar saaie oude leraar te zeggen had. Ze wist niet eens wat er bedoeld werd met de helft van wat hij zei. Ze wilde alleen maar spelen met het papieren vliegtuigje dat zij had gemaakt uit een van haar aantekeningen. Ze was zo verdiept in het vliegtuig, dat het haar niet eens op was gevallen dat ze in haar luier had geplast. Na een tijdje had ze een aantal sterren gemaakt die net alsof deden dat ze haar tekstboek moesten vernietigen als denkbeeldige kogels uit haar papieren vliegtuigje. Haar leraar keek naar haar en vroeg zich af wat ze aan het doen was.
"heeft u plezier, Mevr. Griffel?" vroeg de leraar
"Yup!" antwoordde Hermelien zonder dat ze haar ogen uit de buurt van haar speeltje haalde.
"Alsjeblieft, stop spelen, en let op mij!" reageerde de leraar, terwijl hij zijn geduld verloor.
"Maar je bent saai" antwoordde Hermelien, een beetje krompratend.
De rest van de studenten keken naar de leraar, genietend van dit ongewone spektakel.
"hoe zaai ik ook ben je wilt wel slagen voor dit vak toch?" antwoordde De leraar, met een gezicht roder dan een tomaat.
"Whatever" antwoordde Hermelien die zich begon te vervelen met haar vliegtuig.
Haar leraar zag er nu uit alsof hij ging ontploffen.
"Als het je niet kan schelen, dan verzoek ik u mijn les, ONMIDDELLIJK verlaten!" reageerde De leraar zo kalm en spoedig mogelijk, onder de omstandigheden.
"war hoofd" antwoordde Hermelien, ze duwde haar boeken in haar tas zo ongeorganiseerd mogelijk, en stond op om de zaal te verlaten.
terwijl ze weg ging, zuchtte de leraar en vroeg zich af wat het probleem was met zijn meestal voorbeeldige student.
Er was nog ongeveer een uur over tot de volgende les van Hermelien, dus besloot ze om de rest van de tijd in de zitkamer van Griffoendor door te brengen. Tegen de tijd dat ze bij de gemeenschappelijke ruimte aankwam, was er ongeveer 50 minuten over. Er was niemand in de gemeenschappelijke ruimte, dus ging ze naar boven om haar van haar natte luier te ontdoen. Ze liet haar broek zakken, en zag dat haar luier zich had volgezogen met haar urine en een heel stuk groter was geworden. Ze wou hem af doen, maar kon niet achterhalen hoe ze dit moest doen. Hoewel ze het eerder die ochtend nog gedaan had, kon ze zich niet meer herinneren hoe ze hem afkreeg. Ze worstelde een paar minuten, maar toen besloot ze dat het haar niet kon schelen. Ze slaagde erin om haar broek op te trekken, en kroop haar weg terug naar de gemeenschappelijke ruimte. Ze slaagde erin om zich omhoog te trekken op de bank, en viel in slaap, opnieuw zuigend op haar duim.
Hermelien werd een enige tijd later wakker uit haar middagdutje. Terwijl ze ging zitten, keek ze rond in de gemeenschappelijke ruimte om te kijken of er ook andere mensen waren, niet realiserend dat ze nog steeds haar duim zoog. Wat er eerder op de dag was gebeurt kon ze zich nog maar heel vaag herinneren, en ze snapte nog steeds niet waarom ze lag te slapen op de gemeenschappelijke bank. Terwijl ze opstond, besefte ze hoe nat haar luier werkelijk was. Ze liep de trap op om haar te verschonen, en pas toen merkte ze hoeveel ze eigenlijk waggelde. Wie nu naar haar keek zou merken dat ze een luier droeg. Hermelien liet haar broek zakken, en zag hoe groot de luier was. Ze deed hem af, en gooide hem weg. Vervolgens riep ze een paar babydoekjes op, en reinigde zichzelf er mee.
toen besefte ze dat ze een beetje irritatie had tussen haar benen.
"Oh nee" Dacht ze bij zichzelf: "Ik krijg luieruitslag."
Om te voorkomen dat de luier uitslag erger werd, riep Hermelien baby-poeder op en poederde zichzelf. Vervolgens deed ze een schone luier om. In vergelijking met haar grote, natte luier, was deze luier net zo dun als haar slipje. Hermelien keek hoe laat het was en realiseerde zich dat ze had geslapen voor ongeveer 2 uur.
"Schit!" Zij ze hardop. "Ik heb twee lessen gemist. Waarom was ik hier slapen? "
Ze bleef er even over nadenken toen ze zich realiseerde dat haar “history of magic” les begon in slechts 5 minuten. Ze greep haar tas en rende de kamer uit, alleen realiseerde toen dat ze was vergeten haar broek weer op te trekken.
Ze kwam op tijd bij de les, en ontmoete Harry en Ron in hun gebruikelijke plaatsen.
"Waar was je, Hermelien?" Vroeg Ron "Je miste toverdranken"
"Euh, ik lag te slapen" antwoordde Hermelien.
"Slaapen?" Vroeg Harry "Waarom sliep je?"
"Ik weet het niet" zei Hermelien "Het laatste wat ik me kan herinneren is mijn eerste les, toen werd ik wakker op de gemeenschappelijke bank"
"Dat is vreemd" verklaarde Ron: "Voel je je goed?"
"Ja, ik voel me prima" antwoordde Hermelien.
"Ok", zei Harry, nog steeds met een sceptisch gevoel.
Tijdens de les , zorgde Hermelien ervoor dat ze al haar aandacht aan de les bestede. Ze begon te achter te raken, en ze wilde niet dat haar cijfers te laag werden. Terwijl ze aan het schrijven was voelde ze wat vocht rond haar kruis. Ze bloosde toen ze zich realiseerde dat ze haar luier nat maakte zonder enige waarschuwing. Ze zette het uit haar hoofd en bleef aantekeningen maken van de les.
Aan het einde van de les, ging het trio naar de grote zaal om te gaan eten. Tijdens het diner, kreeg Hermelien weinig naar binnen. Ze had gewoon niet zo’n honger. Toen ze een glas sap nam, belandde het grootste deel van de sap op haar.
"Goed gedaan, Hermelien" lachte Ron, met een gezicht vol voedsel. "Je zou uit een babyflesje moeten drinken."
"kop dicht, Ron" antwoordde Hermelien terwijl ze zichzelf aan het schoonmaken was.
Terwijl het diner vorderde, werd Hermelien gefascineerd door het idee van het drinken uit een fles. Ze probeerde het idee uit haar hoofd te zetten, maar de gedachte bleef maar komen. Na het diner, gingen de drie naar de gemeenschappelijke ruimte, en deden hun huiswerk. Nadat ze klaar waaren wensten ze elkaar een goede nacht en vertrokken naar hun eigen bedden. Op het moment dat Hermelien de meisjes kamer binnen kwam, besefte ze dat ze het laatste meisje was. De anderen waren al in slaap gevallen. Hermelien ging zich omkleden in een schone luier en wou hem zo stil mogelijk om doen. Toen ze haar broek uitdeed, merkte ze dat ze meer dan die ene keer geplast moest hebben. Ze voelde zich in verlegenheid gebracht dat ze nat was zonder het te beseffen, maar duwde de gedachte uit haar hoofd en deed een nieuwe luier om. Daarna deed ze haar nachtkleding aan, maar stopte op het moment dat haar broek omhoog zou doen. Om wat voor reden, dacht ze dat ze moest gaan slapen zonder een broek dus alleen in luier en shirt. Ze probeerde de gedachte te verwerpen, maar het bleef in haar hoofd met zo'n intensiteit dat ze in haar bed sprong zonder zich te realiseren dat ze haar broek nog niet had op getrokken. Op het moment dat ze in slaap viel, begon ze opnieuw op haar duim te zuigen.
De volgende ochtend, werd Hermelien wakker en zag dat haar luier was nat en geel was. Ze bloosde toen ze zich realiseerde dat ze geen broek droeg. Nadat ze rechtop ging zitten, nam ze haar duim uit haar mond en verschoonde haar luier, ze merkte dat de baby poeder hielp met haar luieruitslag. Ze zorgde ervoor dat ze broek aan had en ging naar de gemeenschappelijke ruimte. Daar ontmoette ze Harry en Ron de drie gingen naar beneden om te ontbijten. Eenmaal bij het ontbijt, begon Hermelien weer na te denken over het drinken uit een baby flesje. Ze probeerde de gedachte uit haar hoofd te zetten, maar hij was zo intens, dat ze niet eens een poging gedaan om te drinken uit haar normale kop.
Na het ontbijt, ging Hermelien naar haar eerste les. Tijdens deze les, ze voelde zich duizelig. Door het duizelig zijn, was ze niet in staat om netjes te schrijven, of zelfs helder te denken. Ze wist niet eens of ze zou kunnen lopen als ze het zou proberen. Haar duizeligheid werd zo ernstig, dat ze niet eens besefte dat ze buiten westen raakte.
Hermelien werd wakker een paar minuten voor het einde van de les. Ze opnieuw zuigend aan haar duim, maar niemand die het door had want ze zat achter in het lokaal. Ze merkte dat haar duizeligheid weg was, en vont dat ze wel weer kon lopen, een beetje wiebelig maar lopend verliet ze de les. Ze voelde haar duizeligheid terug keren. Ze waggelde naar de gemeenschappelijke ruimte, vergetend dat ze nog les had, en viel op haar bed, in de hoop dat de wereld zou stoppen met draaien. Toen ze dacht dat het over was ging ze rechtop zitten en probeerde te achterhalen wat er gebeurde. Hermelien herinnerde zich toen dat ze niks had dronken over de hele dag. Ze dacht dat misschien het probleem zou zijn, dus pakte ze haar toverstok om een glas water op te roepen. Toen zij het net ging doen, kwam de zeurende gedachte van een baby fles terug. Om af te komen van deze gedachte, roep te ze een baby fles vol met warme melk op, en begon te zuigen. Ze wilde niet stoppen totdat ze klaar was en vervolgens op magische wijze hervulde ze de fles. Na de tweede ronde, liet ze de fles op het bed vallen, en ging daar gewoon zitten, zuigend op haar duim.
Na ongeveer 20 minuten, besefte ze wat ze aan het doen was, en probeerde te stoppen. Hermelien kon alleen niet stoppen,in plaats van stoppen pakte ze haar toverstok met haar vrije hand. Ze probeerde om iets te doen aan haar duim in haar mond, maar in plaats daarvan maakte ze een fopspeen. Vervolgens was ze in staat om haar duim uit haar mond te nemen, en gebruikte haar met kwijl bedekte hand om de fopspeen in haar mond te stopen. Ze begon daar op het zuigen, zich niet realiserend dat ze plaste terwijl ze dat deed.
Later besefte ze dat haar luier nat was, en ging een schone om doen. Ze trok haar broek uit, viel uit bed in haar poging om een luier te grijpen. Toen ze de grond raakte, begon ze meteen te huilen als een baby. Na een paar minuten van huilen, begon ze te kalmeren wanneer de pijn weg ging. Toen ze helemaal stopte met huilen, was ze vergeten waarom ze op de vloer lag. Ze kroop de kamer rond, spelen met alles wat ze in haar handen kon krijgen. Terwijl ze aan het spelen was met een boek dat
graag hoor ik hoe het leest
