Punked
Superlid
Judith en Jessica
Het was zondagmiddag, Judith, kleedde zich om in haar kamer. Toen ze alleen in een slipje en BH voor de spiegel stond, bewonderde ze haar eigen lichaam: Ongeveer 1,75 lang, een mooi gevormde kont en ook over haar borsten was ze wel tevreden. Daarna zocht ze haar hardloopkleren bij elkaar en trok ze die aan. Ze had namelijk met een vriendin, Jessica, afgesproken om te gaan joggen. TRING! De bel ging. Judith deed open, het was Jessica. Zei was een echt goede vriendin van Judith. Ze mocht er ook best zijn, en was daarom net als Judith populair bij de jongens. ‘Hee, hoe is het, kom binnen’, zei Judith.”Ja goed”, zei Jessica. “Zullen we meteen doorlopen”? ‘Ja, ik trek even m’n schoenen aan en dan gaan we”, zei Judith. Jessica bedacht zich, zal ik nog even naar de wc gaan hier? Nee, dat doet ze later thuis wel. Ze moest namelijk een grote boodschap doen en dat deed ze liever thuis. Ze zou het wel ophouden.
Toen ze een tijdje onderweg waren, ging het bij allebei best lekker. Na een tijdje kreeg Jessica alleen een beetje last van haar buik, Judith merkte dat ze achter bleef. “Gaat het nog wel Jes”? ‘Ja, ik denk alleen dat ik naar de wc moet’, bekende ze. ‘Oh, kun je het ophouden of zullen we even een beschut plekje zoeken?” zei Judith lachend. ‘Eehm nee we gaan wel gewoon door, dan ga ik thuis wel. Trouwens, ik denk niet dat er hier in deze wijk zo makkelijk een beschut plekje te vinden is. Er zijn veel mensen op straat en er staan nergens echt dichte struiken”, zei Jessica. “Ochja, dan lopen we wel rustig door”, zei Judith. Even later zag Judith dat Jessica weer achter bleef en het nog moeilijk had. “Gaat het wel meis?”, vroeg ze aan Jessica. “Ik moet echt heel nodig”, zei Jessica met een rood gezicht. ‘Nog even volhouden’, zei Judith. ‘Eeh ja lukt wel denk ik’, zei Jessica.
Ze liepen nog een stuk door, ondertussen liep Jessica steeds meer met geknepen billen en ze had het duidelijk moeilijk. ‘Pfff ik houd het echt bijna niet meer’, zei Jessica. ‘Echt niet, je houd het gewoon vol’, zei Judith. “Jezus ik doe het echt bijna in m’n broek!’, zei Jessica in paniek. “Je gaat het toch niet echt in je broek doen?”, vroeg Judith met een rood gezicht van plaatsvervangende schaamte. Ze liepen nog even door, maar naar een paar minuten stopte Jessica ineens. Ze greep met haar hand naar haar billen en zei tegen Judith: “Sorry nu doe ik het echt in m’n broek”. Met een knisperend geluidje poepte ze heel haar broek vol. Judith stond ook als aan de grond genageld toe te kijken. Ze zei maar niets, ook omdat ze niet wist wat nu te zeggen. Even later stamelde ze: ‘Eeh het is nu dus echt gebeurd?”. ‘Ja, ik heb in m’n broek gepoept, als 18 jarig meisje”, zei Jessica half huilend”. ‘Wat doen we nu?”, vroeg Judith? ‘Ik ga wel zo snel mogelijk naar huis, en ik probeer maar ongezien mezelf te verschonen in de badkamer’.
Ze liepen dus verder richting Jessica’s huis. Jessica liep een beetje waggelend, als een kleuter met een volle broek. Er was aan haar sportbroekje ook wel te zien wat er aan de hand was. Vlakbij huis moest Judith de andere kant op dan Jessica. Voordat ze afscheid namen, probeerde Judith Jessica nog een hart onder de riem te steken: “Sterkte meid. Ik hoop dat niemand er thuis achter komt. Maar bedenk ook, dit kan iedereen gebeuren. We zijn nog net zulke goede vriendinnen’. “Bedankt voor je begrip”, zei Jessica.
De volgende dag spraken de meiden elkaar op msn. “Hee, hoe is het afgelopen?”, vroeg Judith. ‘Wel redelijk’, zei Jessica. “M’n ouders en broertje weten het niet, ik heb alles schoongemaakt in de badkamer en m’n onderbroek maar weg gegooid. Volgens mij weten ze niet. Het probleem was dat ik m’n buurmeisje tegen kwam net toen ik naar binnen wilde gaan. Ze zag me van de achterkant, dus ze moet het wel gezien hebben. Eerst begroette ze me gewoon vrolijk. Daarna zei ze ineens ‘Oh sorry’, en was ze weg. Dus ze zal het wel gezien hebben vrees ik”.’Ai, dat is minder leuk’, zei Judith. ‘Ja, ik schaam me ook dood’, zei Jessica. ‘Maarja, ik zeg het nog maar een keer Jes: Het kan iedereen gebeuren en je bent nog steeds een even goede vriendin”, zei Judith. ‘Dankje’, zei Jessica.
Wordt vervolgd.
Het was zondagmiddag, Judith, kleedde zich om in haar kamer. Toen ze alleen in een slipje en BH voor de spiegel stond, bewonderde ze haar eigen lichaam: Ongeveer 1,75 lang, een mooi gevormde kont en ook over haar borsten was ze wel tevreden. Daarna zocht ze haar hardloopkleren bij elkaar en trok ze die aan. Ze had namelijk met een vriendin, Jessica, afgesproken om te gaan joggen. TRING! De bel ging. Judith deed open, het was Jessica. Zei was een echt goede vriendin van Judith. Ze mocht er ook best zijn, en was daarom net als Judith populair bij de jongens. ‘Hee, hoe is het, kom binnen’, zei Judith.”Ja goed”, zei Jessica. “Zullen we meteen doorlopen”? ‘Ja, ik trek even m’n schoenen aan en dan gaan we”, zei Judith. Jessica bedacht zich, zal ik nog even naar de wc gaan hier? Nee, dat doet ze later thuis wel. Ze moest namelijk een grote boodschap doen en dat deed ze liever thuis. Ze zou het wel ophouden.
Toen ze een tijdje onderweg waren, ging het bij allebei best lekker. Na een tijdje kreeg Jessica alleen een beetje last van haar buik, Judith merkte dat ze achter bleef. “Gaat het nog wel Jes”? ‘Ja, ik denk alleen dat ik naar de wc moet’, bekende ze. ‘Oh, kun je het ophouden of zullen we even een beschut plekje zoeken?” zei Judith lachend. ‘Eehm nee we gaan wel gewoon door, dan ga ik thuis wel. Trouwens, ik denk niet dat er hier in deze wijk zo makkelijk een beschut plekje te vinden is. Er zijn veel mensen op straat en er staan nergens echt dichte struiken”, zei Jessica. “Ochja, dan lopen we wel rustig door”, zei Judith. Even later zag Judith dat Jessica weer achter bleef en het nog moeilijk had. “Gaat het wel meis?”, vroeg ze aan Jessica. “Ik moet echt heel nodig”, zei Jessica met een rood gezicht. ‘Nog even volhouden’, zei Judith. ‘Eeh ja lukt wel denk ik’, zei Jessica.
Ze liepen nog een stuk door, ondertussen liep Jessica steeds meer met geknepen billen en ze had het duidelijk moeilijk. ‘Pfff ik houd het echt bijna niet meer’, zei Jessica. ‘Echt niet, je houd het gewoon vol’, zei Judith. “Jezus ik doe het echt bijna in m’n broek!’, zei Jessica in paniek. “Je gaat het toch niet echt in je broek doen?”, vroeg Judith met een rood gezicht van plaatsvervangende schaamte. Ze liepen nog even door, maar naar een paar minuten stopte Jessica ineens. Ze greep met haar hand naar haar billen en zei tegen Judith: “Sorry nu doe ik het echt in m’n broek”. Met een knisperend geluidje poepte ze heel haar broek vol. Judith stond ook als aan de grond genageld toe te kijken. Ze zei maar niets, ook omdat ze niet wist wat nu te zeggen. Even later stamelde ze: ‘Eeh het is nu dus echt gebeurd?”. ‘Ja, ik heb in m’n broek gepoept, als 18 jarig meisje”, zei Jessica half huilend”. ‘Wat doen we nu?”, vroeg Judith? ‘Ik ga wel zo snel mogelijk naar huis, en ik probeer maar ongezien mezelf te verschonen in de badkamer’.
Ze liepen dus verder richting Jessica’s huis. Jessica liep een beetje waggelend, als een kleuter met een volle broek. Er was aan haar sportbroekje ook wel te zien wat er aan de hand was. Vlakbij huis moest Judith de andere kant op dan Jessica. Voordat ze afscheid namen, probeerde Judith Jessica nog een hart onder de riem te steken: “Sterkte meid. Ik hoop dat niemand er thuis achter komt. Maar bedenk ook, dit kan iedereen gebeuren. We zijn nog net zulke goede vriendinnen’. “Bedankt voor je begrip”, zei Jessica.
De volgende dag spraken de meiden elkaar op msn. “Hee, hoe is het afgelopen?”, vroeg Judith. ‘Wel redelijk’, zei Jessica. “M’n ouders en broertje weten het niet, ik heb alles schoongemaakt in de badkamer en m’n onderbroek maar weg gegooid. Volgens mij weten ze niet. Het probleem was dat ik m’n buurmeisje tegen kwam net toen ik naar binnen wilde gaan. Ze zag me van de achterkant, dus ze moet het wel gezien hebben. Eerst begroette ze me gewoon vrolijk. Daarna zei ze ineens ‘Oh sorry’, en was ze weg. Dus ze zal het wel gezien hebben vrees ik”.’Ai, dat is minder leuk’, zei Judith. ‘Ja, ik schaam me ook dood’, zei Jessica. ‘Maarja, ik zeg het nog maar een keer Jes: Het kan iedereen gebeuren en je bent nog steeds een even goede vriendin”, zei Judith. ‘Dankje’, zei Jessica.
Wordt vervolgd.
