Kost en inwoning

Baby Brendie

Yay , ikke zo blij in nat luiertje :P
Hartelijk dank voor deze vertaling Zonnetje ,./ !1 , tis een heerlijk verhaal.

@Lida , ik weet niet of je site goed hebt bekeken waar de engelse versie staat , maar dat is ook een verhalen site met honderden verhalen die bij elkaar gesprokkeld zijn , dus ik verwacht absoluut geen problemen aangaande auteursrechten , en als ik mij goed kan herinneren moet er dan ook door de desbetreffende auteur bijgezet worden dat het verhaal auteurs-rechtelijk beschermt is , en dat staat er niet.
Dit is alles wat de beheerder van de desbetreffende site heeft staan ...........

>>> I hope you enjoy the Adult Baby stories below. I have gathered them from around the internet and formatted them to be more readable, but have not edited them from what the original author intended.

I'd like to thank all those that write this kind of fetish fiction - and hope you enjoy the stories you see here.

Finally, remember that they are stories (and not real). <<<

Lijkt mij dus dat die site-beheerder al de fout is ingegaan , dus als Zonnetje de bron erbij vermeld zit zij wel safe ;)

M.v.g. , Baby Brendie ^-^
 

Lída

Ik vind het soms leuk om een klein meisje te zijn
@Brendie:

Ik heb die site wel bekeken. En volgens mij staat er wel een auteur bij; „Author Babydoc“. Als „Babydoc“ een verhaal op internet gaat zetten dan heeft „Babydoc“ er automatisch een auteursrecht omdat het zijn ideeën (intellecuele eigendom) zijn. Zelfs als hij een pseudoniem gebruikt gaat het zijn intellectuele eigendom blijven. Auteursrechetelijke-bescherming ontstaat er automatisch dat moet je er niet bijschrijven – dat is gewoon wet....

Baby Brendie zei:
>>> I hope you enjoy the Adult Baby stories below. I have gathered them from around the internet and formatted them to be more readable, but have not edited them from what the original author intended.

I'd like to thank all those that write this kind of fetish fiction - and hope you enjoy the stories you see here.

Finally, remember that they are stories (and not real). <<<

Lijkt mij dus dat die site-beheerder al de fout is ingegaan , dus als Zonnetje de bron erbij vermeld zit zij wel safe ;)
Het lijk mij ook zo dat de beheerder van de site al auteursrechten heeft geschonden – maar dat betekent niet dat je actie dan legaler gaat worden als je iets bewerkt dat waarschijnlijk al ilegaal op een bepaalde site was geplaatst.

Ik denk weliswaar ook dat het onwaarschijnlijk is dat er echt problemen gaan ontstaan maar ik wilde alleen uitleggen dat een gepubliceerde vertaling tot problemen kan leiden. Want „eigenlijk“ moet je aan de auteur („Babydoc“) vragen of dat helemaal mag, voordat je de vertaling gaat publiceren. Het was een voorlichting van mij omdat ik niet wilde dat iemand op een negatieve manier verrast zal worden.

Kwa wet gaat het (helaas) niet erom wat iemand niet wist, wat iemand niet heeft verwacht, wat je persoonlijke moraal is of wat je van menig bent – daar tellen alleen feiten en hoe het wet is gedefineerd. Maar ik weet dat iedereen het natuurlijk beter weet dan iemand die ermee werkt...

(Ik hoop dat mijn bijdraag begrijpbaar is want Nederlands is niet mijn moedertaal.)

Groetjes,

Lída
 

Zonnetje100

Luierzzzzzzzz
Hij voelde zich opgelucht, boos en beschaamd toen hij haar auto op de oprit zag staan. Hij probeerde te bedenken hoe ze zou reageren, en hij vreesde bijna de mogelijkheid dat ze niet boos zou worden, of misschien wel blij zou zijn met zijn hachelijke situatie.

Ze was lunch aan het maken, toen hij stilletjes naar binnen waggelde. Hij moest los worden gemaakt, maar hij was zo boos en beschaamd over zijn toestand, dat hij niet wist hoe hij een gesprek moest beginnen. Ze hoorde hem binnenkomen, en groette hem. Even later ze snoof de lucht op en vroeg of hij iets vreemds rook. Hij knikte een beetje en keek weg.

Ze kwam naar hem toe en pakte zijn hand. "Is er iets mis? ' vroeg ze hem teder, voelend dat hij van streek was.

Door de zorgzame actie kwamen zijn emoties omhoog, en per ongeluk kwam hij zijn frustratie eruit in een vloed van tranen. "Waar was je vanmorgen?" snikte hij. Hij was kwaad op zichzelf dat hij huilde, maar kon het niet helpen. Deze dag was zo vreselijk voor hem.

Ze ging met hem zitten en trok hem dicht tegen zich aan. "Oh, mijn kleine jongen, het is al goed. Ik ben er nu. Wat is er gebeurd vanochtend? Heb je een ongelukje gehad?"

Hij snoof en knikte in haar armen, terwijl haar mouwen nat werden van zijn tranen.

"Het is al goed. Iedereen heeft wel eens een ongelukje, en iedereen heeft een af en toe een vieze luier. Het is niet erg. Ik ben er nu. Het is goed." Ze bleef hem sussen en streelde zijn haren tot hij stopte met huilen. “Voelt het vervelend?" vroeg ze meelevend. Hij knikte. "En stinkt het?" Hij knikte opnieuw, bewust dat hij zich gedroeg als een klein kind, maar hij kon het niet stoppen. Het voelde zo fijn om te worden verzorgd.

"Je hoeft niet te schamen, oke? Omdat iedereen af en toe een vieze luier heeft, toch? Maak je daar maar geen zorgen over. Zullen we je maar even verschonen?”

Hij knikte, maar keek haar met tegenzin aan.

"Wat? Wil je dat ik je help, of kun je het zelf? Het kan veel werk zijn, weet je."

Er kwam eindelijk weer geluid uit zijn keel. "Nee, nee, het is goed. Ik zal het zelf doen."

"Goed. Zoals je weet, zijn de doekjes in de badkamer. Gebruik er zoveel als je nodig hebt om jezelf schoon te maken. En doe het grondig, oke? Poepluiers kunnen vrij snel tot luieruitslag leiden." Hij knikte, beschaamd. "En breng me je luier en je babybroekje daarna. Laten we nu je broekje open maken. Ik heb de sleutel hier."

Hij trok zijn schoenen en zijn spijkerbroek uit. Hij zag dat zijn luier erg had gelekt in de plastic broek, waardoor een bruinachtige vloeistof in het broekje zat, en hij wist dat ze dit ook kon zien. Maar ze zei niets. Ze maakte zijn broekje los en gaf hem een zachte klap op zijn geluierde billen.

Toen ging hij naar de badkamer om tien van de meest walgelijke minuten van zijn leven bezig te zijn met het verwijderen van de luier en de poep die over zijn billen en kruis zat. Hij gebruikte tientallen babydoekjes en wc-papier, en daarna sprong hij onder de douche, om zijn luierstreek grondig te wassen zoals ze hem gezegd had. Nadat hij zich aangekleed had, bracht hij de walgelijke luier naar de keuken, waar de dame hem de luier in een afsluitbaar zakje liet doen en gooide hem in de prullenbak. Ze vertelde hem glimlachend ze weer zou zorgen voor zijn babybroekje, een term die ze zo geleidelijk begon te gebruiken dat hij het niet opmerkte.

Hij voelde zich veel beter, omdat hij had gedoucht, en toen hij de maaltijd die ze voor hem had gekookt zag, was hij oprecht opgetogen. Het was geweldig! Hij was haar dankbaar voor het goedmaken van zo'n vernederende situatie, ze was een goede moeder, dacht hij bij zichzelf voordat hij het tegen kon houden. Huisbaas, dame, corrigeerde hij zichzelf. Of vriend, of wat dan ook. Ze was in ieder geval aardig.

En haar vriendelijkheid nam na zijn ongelukje nog veel meer toe, merkte hij. Ze kookte nu al zijn maaltijden, bracht hem overal heen waar hij heen moest, deed alle huishoudelijke klusjes, en huurde zelfs films voor hem omdat ze dacht dat hij dat in het weekend wel leuk zou vinden. Hij weigerde om het te zien als een beloning voor het feit dat hij in zijn luier had gepoept, dat was een absurde verklaring. Het ongelukje had hen waarschijnlijk gewoon dichter bij elkaar gebracht. En hij vond de nieuwe voordelen erg fijn, hij hoefde nu niet meer na te denken over huishoudelijke zaken.

Een paar dagen later (na een aantal saaie, natte nachten), raakte hij in gesprek met een klasgenoot, een tweedejaars meisje (die hem van nature intimideerde). Ze besproken van alles en nog wat, en uiteindelijk ging het over zijn kamer. Ze vroeg hem waar hij woonde, en, omdat hij een​goede indruk wilde maken, probeerde hij de ligging van het huis te beschrijven. Ze keek verward, en zei: "Niet in het babyhuis, toch?"

Een rilling ging over zijn rug. "Wat bedoel je? '

Ze vertelde hem dat er een oudere vrouw woonde in een van die huizen op de Eikenstraat, die elk jaar een eerstejaars jongen probeerde te strikken en hem in ‘haar baby’ te veranderen. "Het is echt freaky, maar voor zover ik weet is het gewoon een gerucht. Het gerucht is dat ze de jongen zover krijgt luiers en babykleding te dragen, te slapen in een wieg, babyvoeding te eten, alles. Waarschijnlijk, als ze eenmaal een jongen gevonden heeft, is hij haar baby totdat hij afstudeert. Het is al een jaar of twee niet gebeurd, dus ik heb het niet gezien, alleen gehoord van ouderejaars. Maar kun je het je voorstellen? Blijkbaar krijgt ze de jongens tijdens hun eerste jaar zover, voordat ze het beter weten, en een of andere manier komen ze vast te zitten. Ik begrijp niet echt waarom ze niet weg zouden lopen. Misschien vinden ze het leuk, maar ik kan me niet voorstellen waarom. Ik durf te wedden dat iedereen hem zou plagen. Het is in elk geval raar, dus kijk uit”, lachte ze speels, blijkbaar nam ze ofwel de geruchten niet serieus, of vermoedde ze niet dat hij in dat huis zat.

Hij lachte ook, proberend zijn angst te verdoezelen. Hij dacht dat ze het over zijn gastvrouw had. Later dacht hij er nog eens goed over na. Konden de geruchten waar zijn? Ze praatten over haar, en hoeveel andere vrouwen in zijn straat lieten hun gast weer in de luiers lopen? Maar hij droeg de luiers alleen ‘s nachts, en geen van de andere dingen was waar. De verhalen waren te fantasievol om waar te zijn, dacht hij. Wat er met hem was gebeurd was waarschijnlijk met iemand anders gebeurd in het verleden, en iemand had dat ontdekt en de hele zaak opgeblazen. Het was waarschijnlijk een typische roddel, van een muis werd een olifant gemaakt en het ging rond als een lopend vuurtje.

Trouwens, deze dame was aardig. Een beetje excentriek, maar niet abnormaal. Hij had een gezellige relatie met haar, en hij vertrouwde haar, dus hij zag geen reden voor paniek en om te verhuizen. Hij moest zijn ogen gewoon goed openhouden.
 

Bab Diap

Toplid
Weer een fantastisch deel! !1
Bedankt, heb er weer van genoten!! :D
Kom maar op met het volgende deel!!! ;D
 

Zonnetje100

Luierzzzzzzzz
En voor volgende week, de laatste week voor zijn tentamens, was alles inderdaad, zo "normaal" als altijd: hij deed 's avonds een schone luier om, en maakte haar de volgende ochtend blij met een natte luier. Zijn nervositeit over de tentamens, zijn eerste toetsen op de universiteit, groeide, en hij was blij toen hij hoorde dat er een groot feest was georganiseerd voor in het weekend voor de tentamens begonnen, de traditionele manier voor studenten om stoom af te blazen voor de tentamens. Hij ging, natuurlijk, en had die avond helaas zijn eerste echte ervaring met dronkenschap. Tegen de tijd dat hij naar huis struikelde om twee uur ‘s ochtends, kon hij nauwelijks zijn evenwicht bewaren. Hij baande zich een weg langs muren, kreeg zijn luier van de dame, die wakker was geworden van het lawaai dat hij maakte, en viel zo’n beetje de badkamer in om te plassen en zijn luier om te doen.

Hij plaste, en plaste veel, maar heel ongecontroleerd, het lukte hem niet om in de wc te plassen. En hij zakte neer op de badkamervloer, proberend zijn luier om te doen. Het ging helemaal mis met de luier, er belandde veel babypoeder op de tapes, dus ze plakten niet meer en konden de luier onmogelijk omhoog houden. En in zijn beschonken toestand kon hij niet bedenken wat hij ertegen moest doen, dus deed hij zijn best, maar het lukte niet. Hij stond op, en de luier zat verkeerd om, en de plakstrips wilden niet plakken, en hij moest de luier zelfs vasthouden met zijn handen, zodat hij niet afviel. Maar het kon hem niet schelen: hij moest naar bed om de wereld te laten stoppen met draaien. Hij slaagde erin om de hal in te struikelen en bij de dame te komen. Ze zei iets over zijn luier. Hij zei dat hij het niet goed kon doen en het ook niet wilde proberen en vroeg of ze hem geef hem het verdomde broekje wilde geven, zodat hij naar bed kon gaan. Hij zag hoe de uitdrukking op haar gezicht veranderde, en ze leidde hem terug naar de badkamer en liet hem op de grond zitten. De dame verdween een ogenblik, en toen ze terugkwam had ze een nieuwe luier.

Ze duwde hem terug op de vloer, zodat hij lag, en hij liet haar begaan: het voelde lekker om te gaan liggen, en hij was nog nauwelijks op de hoogte van het feit dat ze de luier verwijderde, een nieuwe onder zijn billen legde, veel poeder over zijn kruis en billen strooide en de luier tussen zijn benen door haalde en hem dichtplakte. Met enige moeite kreeg ze hem zover dat hij ging staan en ze plakte de luier nog iets beter dicht. Toen hielp ze hem in zijn babybroekje. Ze keek in de richting van het toilet en zei iets over plassen op de vloer, maar hij was te dronken om er ook maar een woord van te begrijpen. Ze zei iets anders en bracht hem naar bed, waar hij meteen in slaap viel.

De volgende ochtend werd hij wakker met een zeer natte luier en verwarrende herinneringen aan de avond ervoor. Hij had erge hoofdpijn, en hij nam twee aspirines voordat hij naar de keuken ging om de dame hem te laten helpen met het broekje. Hij zag meteen dat ze niet in een goed humeur was, niet iets dat hij nodig had vanmorgen. Hij vroeg haar bruusk om hem te helpen, zodat hij zich kon omkleden, maar ze zei dat ze nodig moesten praten.

Zodra ze allebei zaten keek ze hem droevig aan. "Weet je wel wat er gisteravond gebeurd is?" Hij schudde zijn hoofd, want dat was iets makkelijker dan praten. "Nou, ik kan het maar beter vertellen, want we moeten er op een of andere manier mee omgaan, denk ik."

Hij kreeg hetzelfde gevoel dat hij vroeger altijd kreeg als zijn moeder hem strafte toen hij nog een kleine jongen was, een onheilspellend voorgevoel dat hij iets stouts had gedaan, maar nog niet eens wist wat het was.

"Ik neem aan dat je een beetje dronken was gisteravond?” Hij knikte. "Nou, je plaste mijn hele badkamer onder, jongen. Het ligt er nog steeds als je het wilt controleren."

Hij staarde naar zijn voeten, want hij wilde niet naar de badkamer gaan om te kijken. Hij wist zeker dat ze gelijk had, want dit klonk enigszins vertrouwd. "Niet alleen heb je dat gedaan, maar je hebt ook meerdere keren gevloekt. En je was helemaal niet in staat om je luier zelf om te doen, die moest ik weggooien en ik moest je een nieuwe omdoen. Weet je daar nog iets van?"

Hij werd een beetje rood, beschaamd om zijn gedrag en vernederd. Ze had hem naakt gezien en ze had zijn luier voor hem om gedaan. Oh, god. Hij knikte.

"Nou, er zijn twee dingen. Een daarvan is het feit dat je zei eerder dat je verantwoordelijk zou zijn voor het aantrekken van je luier. Plotseling laat je die verantwoordelijkheid los, en dat is een groot probleem. Ik moet weten dat je elke avond opnieuw een luier om hebt, en dat je hem goed draagt. Lekken is helemaal nergens goed voor, dat weet je best. Dus als ik je die verantwoordelijkheid niet kan toevertrouwen, ben ik bang dat ik het van je over moet nemen.”

Hij probeerde iets te zeggen, hij wilde protesteren, maar ze ging door.

“Laat me uitpraten. Het tweede is of je het toilet mag gebruiken. Zoals je weet, is toiletgebruik een voorrecht, geen recht. Ik dat dat alle mensen dat wel zouden weten," zei ze, nadrukkelijk naar zijn luier kijkend. "Je moet dat voorrecht verdienen, en ik ben er niet zeker van dat je mijn badkamer niet nog eens vies maakt, dus kan ik je dit niet toestaan. Normaal gesproken, zou dat nogal een probleem zijn voor een huurder, maar in jouw situatie, denk ik dat er een duidelijk en gevestigd alternatief beschikbaar is.” Opnieuw keek ze naar zijn luier.

"Mijn punt is dat ik bang ben dat we deze kwesties meteen moeten behandelen om te verzekeren dat het fiasco van gisteravond nooit meer voor zal komen. Zoals ik het zie, zijn er twee eenvoudige oplossingen. Ten eerste zal ik je luier vanaf nu omdoen en verschonen. Het is makkelijker voor je en ik vind het niet erg, vooral omdat ik dan altijd zeker weet dat het goed gebeurt.. Ten tweede maak je de kleine stap van het alleen ‘s nachts luiers dragen naar de hele tijd luiers dragen wanneer je in mijn huis bent. We doen het allebei en dan zijn er geen problemen meer.”
 

Jasper-DL

The cake is a lie... :'(
Ik weet nog precies hoe dit verhaal verder gaat, maar toch is het spannend! ;D
Ga zo door! !1
 

Zonnetje100

Luierzzzzzzzz
Bedankt voor de leuke reacties! Jullie zullen helaas even moeten wachten tot dinsdag of woensdag voor een nieuw deel, want ik ga op windsurfkamp en ik moet nu mijn tas inpakken. Dus sorry, maar woensdag staat er zeker weer een nieuw deel op! :)

Xxx
 

Zonnetje100

Luierzzzzzzzz
Sorry allemaal, ik heb in november een tijdje in het ziekenhuis gelegen, waarbij ik ook luiers heb gedragen, en hoewel me dat altijd heerlijk leek, om verschoond te worden e.d., stond mijn hoofd er totaal niet naar en heb ik een tijd lang niet meer op deze site gezeten, omdat ik niet aan luiers moest denken. Nu ben ik weer terug :D en ik heb een nieuw stuk verhaal! Ik ga vanaf nu iedere week een nieuw stuk posten.

XX
 

Zonnetje100

Luierzzzzzzzz
Ze stopte even. “Het probleem is, dat ik weet hoe moeilijk het voor een jongen als jij is om hieraan gewend te raken, and ik ben er nog niet uit wat ik ga doen. Wat denk jij?”

Zijn mond viel open. Hij had zeker niet zoiets verwacht, en kon zijn oren niet geloven. “Dat meen je niet,” zei hij, terwijl hij in zijn ogen wreef.

“Natuurlijk wel,” antwoordde ze. “Maar je bent duidelijk een beetje geschrokken, en ik kan dat wel begrijpen. Ik ben niet onredelijk. Daarom bied ik je aan, dat we maar 1 van deze 2 dingen doen. Verder, om het makkelijker voor je te maken, mag jij kiezen welke. Goed?”

Hij staarde nog steeds voor zich uit.

“Bekijk het eens vanuit mijn perspectief. Ik moet zeker weten dat mijn badkamer niet wordt misbruikt en dat mijn bed niet beschadigd raakt, toch?”

Hij knikte, dit punt begreep hij.

“En er moet iets gedaan worden na wat gisteravond gebeurde, vind je ook niet?”

Hij gaf aan zichzelf toe, met enige schaamte, dat het een vreselijke vertoning was geweest. Hij knikte opnieuw naar haar. Waarschijnlijk moest er iets gedaan worden. Maar dit?

“Nou, dit is mijn huis, en ik maak de regels. Als je er niet mee kunt leven, kun je altijd vertrekken, zoals we eerder hebben besproken. Maar ik vind je aardig, en ik denk dat je het leuk vindt om hier te wonen. Ik wil hier graag samen uitkomen, als dat mogelijk is. Want je bent een goede huurder, en ik wil graag dat je blijft. Dus bekijk deze 2 mogelijkheden en probeer er 1 te kiezen. Ik zal je wat tijd geven om te beslissen. Natuurlijk moet ik je, tot je een keuze hebt gemaakt, in luiers houden, omdat de beslissing die je neemt zal bepalen hoe en in wat je zult veranderen. Dus denk erover na, en kom naar me toe als je hebt beslist.”

Ze liep weg, hem alleen aan de keukentafel latend. Hij ging met zijn hoofd op de tafel liggen. Ze had het hem opnieuw geflikt, realiseerde hij zich. Ze had zoiets absurds aan hem voorgelegd, zo plotseling (en net voor zijn tentamens), dat hij geen keus had. Hij moest fulltime studeren en had geen tijd om op huizenjacht te gaan. Hij kon het zich nu niet veroorloven om dakloos te zijn, dus wist hij dat hij haar spelletje mee moest spelen. Maar ze kon dit niet gepland hebben, toch? Ze was vreemd, maar niet oneerlijk; dat dacht hij wel te weten. Maar de timing was zeker onhandig.

Dus ging hij terug naar zijn kamer, zat op zijn bed, en probeerde te beslissen welke van de 2 opties het minst weerzinwekkend was. Hij dacht na over hoe het voor haar zou zijn om al zijn luiers te verschonen. Grote inbraak van zijn privacy! Maar toch, ze had het al eerder gedaan. Natuurlijk was hij toen dronken en was hij zich niet bewust geweest van deze ervaring. Als hij alleen ‘s nachts een luier droeg, zouden het alleen schone en natte luiers zijn die ze zou zien en verschonen, niet de extreem beschamende poepluiers.

En de andere optie? Het was absoluut ondenkbaar. Hij was al zo ver dat hij het niet erg vond om ‘s nachts luiers te dragen, maar dat was omdat ze maar een deel van de tijd hun werk deden, en dan alleen als hij ervoor koos. 24/7 luiers dragen betekende complete teruggang naar de babyfase, en dat was te veel voor hem. Hij had geen interesse in het ‘verdienen’ van privileges als naar het toilet gaan. Bovendien zou hij dan zeker 1 of meer vieze luiers per dag hebben, en ze waarschijnlijk ook nog buitenshuis dragen (want wat was de kans dat ze iedere keer dat hij wegging thuis was?). Hij wist dat iedere keuze beschamend zou zijn, maar dat de ene optie niet de hele dag zou duren, en werd beperkt tot de nacht, terwijl de andere optie continue vernederend zou zijn.

Dus besloot hij voor optie 1 te gaan, terwijl hij zichzelf voorhield dat het maar 1 week of hoogstens 2 weken zou duren, tot de tentamens achter de rug waren en hij op zoek kon naar een nieuw huis. Hij vond het huis leuk en de vrouw was aardig, maar de dingen begonnen een beetje raar te worden. Toch kon hij nog wel leven met een week of 2.

Hij knikte sullig. Zijn kater had hem hierbij ook niet echt geholpen. Hij voelde zich een beetje verdoofd door deze hele ervaring; het leek zo onecht. Zij, aan de andere kant, leek blij dat het probleem was opgelost. Ze knuffelde hem; hij reageerde bijna niet. “Oeps!” riep ze. “Ik kan je die natte luier maar beter uit doen!”

Ze liep naar de andere kant van het huis, hij volgde haar met tegenzin. Hij voelde zich oncomfortabel over dit alles, dat hij deze nieuwe rol moest aannemen. Maar zij voelde zich blijkbaar heel comfortabel met haar nieuwe rol, en wachtte op hem in de badkamer. Hij stapte de badkamer in, en ze maakte zijn broekje los. Hij begon het babybroekje maar beneden te trekken, maar ze sloeg zijn handen speels weg en deed het voor hem.

“Oké, ga maar op de vloer zitten terwijl ik je babydoekjes pak.”

“Weet je, ik kan dit zelf wel doen,” zei hij, beschaamd om zo duidelijk als een baby behandeld te worden, zelfs als hij haar instructies opvolgde.

“Dat weet ik, maar we hebben een afspraak. Nou, ga maar liggen en trek je knieën op.” Hij zuchtte en deed het, terwijl hij voor zich uit staarde en probeerde te doen alsof hij ergens anders was. Wat zou zijn familie hier wel niet van denken? Neuriënd leunde ze over hem heen, maakte zijn natte luier los en haalde tussen zijn benen door, hem blootleggend. Ze floot toen ze zag hoe nat de luier was, opende het pak babydoekjes en haalde er 1 uit.

“Ehm, dat hoef je echt niet te doen hoor,” zei hij ongerust. “Ik ga gewoon douchen.”

“Nou, ik vind dat het mijn verantwoordelijkheid is,” zei ze, terwijl ze tussen zijn knieën door naar zijn gezicht keek. Ik wil je na het dragen van een luier net zo schoon hebben als voor het dragen. Misschien wel schoner. Trouwens, ik heb al deze babydoekjes toch al, dus ik kan ze maar beter gebruiken.”

Ze begon bij zijn taille, en veegde vastberaden en snel over zijn huis, de resten van de natheid en het poeder zacht wegvegend. Ze veegde zijn liezen, zijn penis en zijn ballen schoon en legde het doekje opzij. “Oké, spreid je benen nu nog iets meer en breng je knieën helemaal naar je gezicht,” zei ze, een ander doekje pakkend.

“He,” riep hij. “Moet je dat echt doen?”

Ze antwoordde niet meteen, en hij zag dat ze naar het doekje keek dat ze gebruikt had. Uiteindelijk zei ze, “Ja, blijkbaar moest ik dat doen. Probeer het een beetje schoner te houden daar beneden, ja? En tot ik tevreden ben, zal ik dat elke dag doen.”

Hij rolde met zijn ogen, maar ze zag hem niet, ze trok de natte luier onder hem vandaan en legde er een schone handdoek voor in de plaats. Hij legde zijn benen instinctief weer op de grond. Ze pakte de natte luier en rolde hem op, terwijl ze zei, “Nou, dat was toch makkelijk? En hoop minder zorgen voor jou. We zullen dit 2 keer per dag doen.” Ze keek bedenkelijk. “Het is zo oncomfortabel en koud hier op de vloer. Ik vraag me af of ik een soort tafel kan vinden die geschikter is. Misschien zijn er vandaag ergens rommelmarkten.”

Ze liep de kamer uit, maar stopte plots en draaide zich om. “Nog 1 ding. Voor nu denk ik dat dit prima zal werken,” zei ze tegen de naakte jongen op de badkamervloer (die probeerde zijn geslachtsdelen te verbergen en probeerde er waardig uit te zien). “Maar nog meer ongelukjes met het toilet en ik zal de andere optie echt uit moeten voeren. Begrijp je dat? Mooi. En tot slot, ik moet die vloer en het toilet schoon hebben voor de middag. Nou, ga maar douchen en dan maak ik ontbijt.”

Ze verdween met de natte luier, en hij bleef achter op de vloer om zijn nieuwe situatie in zich op te nemen. Maar het was te bizar. Hij kon het niet echt accepteren. Hij probeerde het te zien als een vervelend maar noodzakelijk iets tijdens de tentamens, om later opgelost te worden. In feite besloot hij om het allemaal even uit zijn hoofd te zetten, en zich er niet aan te ergeren. Hij zou het negeren en de vernedering een week of 2 accepteren, en dan zou hij verhuizen. Hij had gemengde gevoelens over de verhuizing, vanwege zijn genegenheid voor de vrouw. Maar er waren grenzen van hoe raar hij het liet worden. Hij schudde zijn hoofd, ging douchen en na een uitgebreid ontbijt ging hij aan het werk in zijn kamer. Hij bemerkte dat het humeur van de vrouw nu erg goed was, en ook voelde hij zich beter door haar opgewektheid (of misschien begon de aspirine eindelijk te werken). Hij wist dat ze wilde dat hij gelukkig was, en het duurde even, maar hij gehoorzaamde haar uiteindelijk.
 

Snakebite

Superlid
Forumleiding
Zonnetje100 zei:
Sorry allemaal, ik heb in november een tijdje in het ziekenhuis gelegen, waarbij ik ook luiers heb gedragen, en hoewel me dat altijd heerlijk leek, om verschoond te worden e.d., stond mijn hoofd er totaal niet naar en heb ik een tijd lang niet meer op deze site gezeten, omdat ik niet aan luiers moest denken. Nu ben ik weer terug :D en ik heb een nieuw stuk verhaal! Ik ga vanaf nu iedere week een nieuw stuk posten.

XX
Blij dat je er weer bent! Maakte me al een tijdje zorgen om je. Hopelijk gaat alles nu weer goed met je! <3
 

pampervuller

Diaper devil
Zonnetje100 zei:
Sorry allemaal, ik heb in november een tijdje in het ziekenhuis gelegen, waarbij ik ook luiers heb gedragen, en hoewel me dat altijd heerlijk leek, om verschoond te worden e.d., stond mijn hoofd er totaal niet naar en heb ik een tijd lang niet meer op deze site gezeten, omdat ik niet aan luiers moest denken. Nu ben ik weer terug :D en ik heb een nieuw stuk verhaal! Ik ga vanaf nu iedere week een nieuw stuk posten.

XX
Heej Zonnetje,

Ik hoop dat het nu weer goed met je is na de ziekenhuis opname, fijn dat je weer op het forum bent.

Groetjes Alexander
 

Zonnetje100

Luierzzzzzzzz
pfff, nou, van mijn goede voornemens komt ook niks, iedere week lukt dus niet. Het is alweer een tijdje geleden, maar ik zal dit verhaal afmaken en dan zet ik het in zijn geheel erop!
xxx
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
rover2020 Cleo naar kost school C 23
SNOOPY_ iemand ervaring met klassikale theorie les? en wat kost dat ongeveer Pub 7
Ares Hoeveel kost ABDL voor jou? Aanbevolen 47
Bovenaan