Nog niet klaar Lisa en Marieke: het begon op skivakantie...
- Onderwerp starter Sophiee
- Startdatum
Bel George DL
Gewaardeerd Lid
Net dit verhaal voor het eerst gelezen. Ik vind het geweldig. Hopelijk komen er snelle nieuwe hoofdstukken, want ik ben razend benieuwd hoe dit verder verloopt.
Sophiee
Superlid
Dankjewel voor de reacties allemaal 
Ik had niet heel veel tijd, maar hier een nieuw hoofdstukje. Morgen hoop ik er ook nog een te maken.
Hoofdstuk 13 Keuzes...
Die avond was Lisa opnieuw trending topic. Niet vanwege haar ondergoed dit keer, maar wel dat zij en Daan nu een setje waren. Na het eten zaten ze met samen met de andere meiden en wat vrienden van Daan lekker in de loungebanken te chillen. Lisa lag daarbij heerlijk tegen Daan aan onder een warme wollen deken. Ook Eva en Werner leken erg cozy met z'n tweeën, maar dat was nog niet helemaal officieel. Fleur was allang blij dat dat stomme joch van een Joris zijn smoel niet zou laten zien die avond. Hij mocht na zijn strafcorvee de avond verder op zijn kamer zitten. Marieke en Fleur kwebbelden ondertussen met de andere jongens, maar ze hadden verder geen plannen wat de liefde betreft.
Het was een hele rare dag geweest dacht Lisa. Vanmorgen was ze ontzettend bang geweest voor de reacties van iedereen. Maar eigenlijk verliep de ochtend wonderwel gewoon. Geen rotopmerkingen, geen stomme grappen, al zouden die vast nog wel een keer komen. En het skiën was een goede afleiding geweest. Maar haar zelfvertrouwen kon geen betere boost krijgen dan door haar nieuwe vriendje. Dat hij haar blijkbaar accepteerde en nog steeds leuk vond, dat had haar wel verrast.
Terwijl ze gezellig wat meekletste met de rest van de groep, legde ze haar hand op de borst van Daan. Oh, ze voelde zich geweldig en als iemand haar dit van tevoren had voorspeld, precies zoals het gegaan was, zou ze het nooit hebben geloofd. Daan gaf haar ondertussen een zacht kusje op haar hoofd...
Het happy couple en de anderen werd uiteindelijk bruut gestoord door Michel, een van de huisouders. “Dames en heren, tijd om jullie knusse samenzijn te beëindigen en te gaan slapen...”
Hè, wat jammer nu, dacht Lisa. Ze had zo prima de hele nacht hier kunnen liggen. Een beetje morrend stonden de jongens en meiden op. Daan zei “Slaap lekker schatje” en gaf Lisa een zoen. “Hmmm,” antwoordde ze een beetje zwijmelig, “jij ook lieverd...”
“Oh, get a room jullie” grapten Fleur en Marieke lachend. “Niks ervan!” riep Michel meteen.
“Zo jammer, die preutse regeltjes” kwam Eva eroverheen.
“Nou die regel lijkt speciaal voor jou bedacht Eva” reageerde Michel gevat.
De anderen konden daar weer om lachen en Eva gaf een knipoog aan Werner.
Er zat weinig anders op om maar richting de slaapkamers te gaan.
Niet veel later zaten Marieke en Lisa samen op hun kamer. Tijdens het tandenpoetsen giechelden de meiden aan een stuk door. Wat een dag was dit geweest. Ondertussen was ook Sanne binnengekomen.
“Hey dames, nou zeg, dat was me het dagje wel of niet?”
Lisa glom opzichtig. “Jaa, nou...” zei ze en ging ondertussen op het bed liggen.
“Zal ik jou eerst doen Lies, en jij daarna Miek?” vroeg ze.
Sanne maakte de luier van Lisa open en zag dat ze behoorlijk nat was. Lisa had die avond geen zin gehad om zich los te maken uit de armen van Daan om naar de wc te gaan. Als ze toch een luier droeg kon ze die net zo goed gebruiken. Iedereen dacht toch al dat ze het niet op kon houden.
“Nou Lisa, het lijkt wel of je nauwelijks nog controle hebt...Ik zal je gauw verschonen. Morgen zal ik je leren het ook zelf goed te doen, dan ben je wat vrijer in waar en wanneer je je verschoont.”
En hoewel Lisa het stiekem best fijn vond om verschoond te worden door Sanne, zou het wel veel praktischer zijn als ze het gewoon zelf deed. “Dat is goed” zei ze daarom.
“Hoe voel je je verder?” vroeg Sanne.
“Oh geweldig” zei Lisa, “ik was echt bang vanmorgen, maar nu met Daan is echt superleuk.”
Marieke moest lachen en zei “ja jullie zijn echt zo'n heerlijk plakkerig stelletje nu. Maar ik hoop wel dat ik je ook nog af en toe zie en spreek.”
Lisa wist niet of Marieke daar echt bang voor was, maar ze kenden elkaar al zo lang. Ze zei “Ja natuurlijk Mariek, niemand komt tussen ons, en zelfs Daan niet hoor!”
Marieke reageerde lachend en zei “Nou met sommige momenten hoef ik er echt niet tussen hoor!”
“Nou nou dames” zei Sanne gespeeld streng. “Maar ik geloof dat dat wel goed komt verder. Maar hup Marieke, nu is het jouw beurt.”
“Oh emm ja...” zei Marieke.
“Het hoeft niet hoor...” begon Sanne, maar Marieke ging snel liggen en zei “Ik doe nog steeds mee met Lisa...”
Sanne lachte en zei “nou vooruit dan, maar alleen deze vakantie nog.”
Marieke knikte snel “hmhm”.
Niet veel later lagen de meiden met een frisse luier om onder de dekens en deed Sanne bij het verlaten van de kamer het licht uit. “Slaap lekker meiden.”
“Slaap lekker!” antwoorden ze.
Terwijl het licht uit was kletsten Lisa en Marieke zachtjes nog wat verder. Marieke vroeg “Hé Lies, zou je na de vakantie ook nog luiers willen dragen?”
Lisa wist niet goed wat ze nu moest zeggen. “Hmm, ik weet niet, gisteren en vanmorgen vond ik het echt supermoeilijk. Dat anderen achter mijn luiers kwamen was echt schrikken, ik voelde me echt zo stom...Maar eigenlijk niemand was vervelend erover. Ja allen Joris, maar die is toch altijd al vervelend... Maar de luiers zelf geven me eigenlijk best een fijn gevoel. Veilig of zo. Dus ik zou het stiekem niet erg vinden denk ik om ze voortaan ook echt nodig te hebben...”
“Ja,” zei Marieke “mag ik iets heel stoms zeggen...”
“Wat dan?” vroeg Lisa.
“Nou, eigenlijk... ik ehmm... voel ik me een beetje jaloers...”
“Vanwege Daan?”
“Wat? Nee, natuurlijk niet, da's echt jouw vriendje hoor. Ik bedoel eigenlijk met die luiers...”
Het was maar goed dat het donker was, maar toen ze dat zei werd Mariekes hoofd zo rood dat ze zelf bijna licht gaf.
“Het was niet helemaal ons plan, maar nu het toch zo gegaan is kun jij nu de hele tijd luiers dragen. Maar het zou echt raar zijn als ik dat ineens nu ook zou doen...”
Lisa dacht even na en zei: “Hmm, ja dankzij dat smoesje dat ik het niet op kon houden, draag ik ze nu dag en nacht. In het begin was dat wel eng, maar het went wel heel snel... Maar als ik ze nodig heb, dan kun je er af en toe toch een van mij aan?”
De meiden giechelden. Marieke reageerde blij “Oh echt? Oh, maar Lies, dan moet je het wel volhouden hè? En wie weet, misschien word je dan zelfs wel echt incontinent hihi...”
Lisa had inderdaad altijd al wel een wat zwakke blaas gehad. Maar zou ze het kunnen? Ook thuis nog een tijdje geluierd door het leven gaan? Het idee sprak haar wel aan, maar er waren nog wel veel praktische dingetjes. “Ja...,” zei ze, “maar hoe doe ik dat dan met hockey, of naar het strand of zo...”
Marieke, praktisch als altijd, antwoordde “Nou met de wedstrijden zou je misschien zo'n optrekbroekje kunnen dragen. En ik weet niet of je op het strand iets nodig hebt, misschien is het omkleden wel wat lastiger... En het zal ook niet voor altijd zijn toch?”
Lisa vond die broekjes geen gek idee, wat het nieuwe plan een stuk makkelijker zou maken. De emoties van de afgelopen dagen deden haar hoofd bijna smelten, maar haar gevoel was sterker en sterker geworden: die luiers voelden ergens zo fijn en vertrouwd, ze zou ze graag ook na de vakantie dragen...
Terwijl ze met haar hand over haar luier wreef, wist ze wat haar keuze was. Ze fluisterde naar haar vriendin in een mix van verlegenheid en opwinding: “Hee Miek, dan denk ik dat ik voorlopig nog een luiermeisje ben...”
“Oh Lies je bent echt zo'n schatje...” giechelde Marieke.
En volmaakt tevreden vielen de twee meiden in slaap...
Ik had niet heel veel tijd, maar hier een nieuw hoofdstukje. Morgen hoop ik er ook nog een te maken.
Hoofdstuk 13 Keuzes...
Die avond was Lisa opnieuw trending topic. Niet vanwege haar ondergoed dit keer, maar wel dat zij en Daan nu een setje waren. Na het eten zaten ze met samen met de andere meiden en wat vrienden van Daan lekker in de loungebanken te chillen. Lisa lag daarbij heerlijk tegen Daan aan onder een warme wollen deken. Ook Eva en Werner leken erg cozy met z'n tweeën, maar dat was nog niet helemaal officieel. Fleur was allang blij dat dat stomme joch van een Joris zijn smoel niet zou laten zien die avond. Hij mocht na zijn strafcorvee de avond verder op zijn kamer zitten. Marieke en Fleur kwebbelden ondertussen met de andere jongens, maar ze hadden verder geen plannen wat de liefde betreft.
Het was een hele rare dag geweest dacht Lisa. Vanmorgen was ze ontzettend bang geweest voor de reacties van iedereen. Maar eigenlijk verliep de ochtend wonderwel gewoon. Geen rotopmerkingen, geen stomme grappen, al zouden die vast nog wel een keer komen. En het skiën was een goede afleiding geweest. Maar haar zelfvertrouwen kon geen betere boost krijgen dan door haar nieuwe vriendje. Dat hij haar blijkbaar accepteerde en nog steeds leuk vond, dat had haar wel verrast.
Terwijl ze gezellig wat meekletste met de rest van de groep, legde ze haar hand op de borst van Daan. Oh, ze voelde zich geweldig en als iemand haar dit van tevoren had voorspeld, precies zoals het gegaan was, zou ze het nooit hebben geloofd. Daan gaf haar ondertussen een zacht kusje op haar hoofd...
Het happy couple en de anderen werd uiteindelijk bruut gestoord door Michel, een van de huisouders. “Dames en heren, tijd om jullie knusse samenzijn te beëindigen en te gaan slapen...”
Hè, wat jammer nu, dacht Lisa. Ze had zo prima de hele nacht hier kunnen liggen. Een beetje morrend stonden de jongens en meiden op. Daan zei “Slaap lekker schatje” en gaf Lisa een zoen. “Hmmm,” antwoordde ze een beetje zwijmelig, “jij ook lieverd...”
“Oh, get a room jullie” grapten Fleur en Marieke lachend. “Niks ervan!” riep Michel meteen.
“Zo jammer, die preutse regeltjes” kwam Eva eroverheen.
“Nou die regel lijkt speciaal voor jou bedacht Eva” reageerde Michel gevat.
De anderen konden daar weer om lachen en Eva gaf een knipoog aan Werner.
Er zat weinig anders op om maar richting de slaapkamers te gaan.
Niet veel later zaten Marieke en Lisa samen op hun kamer. Tijdens het tandenpoetsen giechelden de meiden aan een stuk door. Wat een dag was dit geweest. Ondertussen was ook Sanne binnengekomen.
“Hey dames, nou zeg, dat was me het dagje wel of niet?”
Lisa glom opzichtig. “Jaa, nou...” zei ze en ging ondertussen op het bed liggen.
“Zal ik jou eerst doen Lies, en jij daarna Miek?” vroeg ze.
Sanne maakte de luier van Lisa open en zag dat ze behoorlijk nat was. Lisa had die avond geen zin gehad om zich los te maken uit de armen van Daan om naar de wc te gaan. Als ze toch een luier droeg kon ze die net zo goed gebruiken. Iedereen dacht toch al dat ze het niet op kon houden.
“Nou Lisa, het lijkt wel of je nauwelijks nog controle hebt...Ik zal je gauw verschonen. Morgen zal ik je leren het ook zelf goed te doen, dan ben je wat vrijer in waar en wanneer je je verschoont.”
En hoewel Lisa het stiekem best fijn vond om verschoond te worden door Sanne, zou het wel veel praktischer zijn als ze het gewoon zelf deed. “Dat is goed” zei ze daarom.
“Hoe voel je je verder?” vroeg Sanne.
“Oh geweldig” zei Lisa, “ik was echt bang vanmorgen, maar nu met Daan is echt superleuk.”
Marieke moest lachen en zei “ja jullie zijn echt zo'n heerlijk plakkerig stelletje nu. Maar ik hoop wel dat ik je ook nog af en toe zie en spreek.”
Lisa wist niet of Marieke daar echt bang voor was, maar ze kenden elkaar al zo lang. Ze zei “Ja natuurlijk Mariek, niemand komt tussen ons, en zelfs Daan niet hoor!”
Marieke reageerde lachend en zei “Nou met sommige momenten hoef ik er echt niet tussen hoor!”
“Nou nou dames” zei Sanne gespeeld streng. “Maar ik geloof dat dat wel goed komt verder. Maar hup Marieke, nu is het jouw beurt.”
“Oh emm ja...” zei Marieke.
“Het hoeft niet hoor...” begon Sanne, maar Marieke ging snel liggen en zei “Ik doe nog steeds mee met Lisa...”
Sanne lachte en zei “nou vooruit dan, maar alleen deze vakantie nog.”
Marieke knikte snel “hmhm”.
Niet veel later lagen de meiden met een frisse luier om onder de dekens en deed Sanne bij het verlaten van de kamer het licht uit. “Slaap lekker meiden.”
“Slaap lekker!” antwoorden ze.
Terwijl het licht uit was kletsten Lisa en Marieke zachtjes nog wat verder. Marieke vroeg “Hé Lies, zou je na de vakantie ook nog luiers willen dragen?”
Lisa wist niet goed wat ze nu moest zeggen. “Hmm, ik weet niet, gisteren en vanmorgen vond ik het echt supermoeilijk. Dat anderen achter mijn luiers kwamen was echt schrikken, ik voelde me echt zo stom...Maar eigenlijk niemand was vervelend erover. Ja allen Joris, maar die is toch altijd al vervelend... Maar de luiers zelf geven me eigenlijk best een fijn gevoel. Veilig of zo. Dus ik zou het stiekem niet erg vinden denk ik om ze voortaan ook echt nodig te hebben...”
“Ja,” zei Marieke “mag ik iets heel stoms zeggen...”
“Wat dan?” vroeg Lisa.
“Nou, eigenlijk... ik ehmm... voel ik me een beetje jaloers...”
“Vanwege Daan?”
“Wat? Nee, natuurlijk niet, da's echt jouw vriendje hoor. Ik bedoel eigenlijk met die luiers...”
Het was maar goed dat het donker was, maar toen ze dat zei werd Mariekes hoofd zo rood dat ze zelf bijna licht gaf.
“Het was niet helemaal ons plan, maar nu het toch zo gegaan is kun jij nu de hele tijd luiers dragen. Maar het zou echt raar zijn als ik dat ineens nu ook zou doen...”
Lisa dacht even na en zei: “Hmm, ja dankzij dat smoesje dat ik het niet op kon houden, draag ik ze nu dag en nacht. In het begin was dat wel eng, maar het went wel heel snel... Maar als ik ze nodig heb, dan kun je er af en toe toch een van mij aan?”
De meiden giechelden. Marieke reageerde blij “Oh echt? Oh, maar Lies, dan moet je het wel volhouden hè? En wie weet, misschien word je dan zelfs wel echt incontinent hihi...”
Lisa had inderdaad altijd al wel een wat zwakke blaas gehad. Maar zou ze het kunnen? Ook thuis nog een tijdje geluierd door het leven gaan? Het idee sprak haar wel aan, maar er waren nog wel veel praktische dingetjes. “Ja...,” zei ze, “maar hoe doe ik dat dan met hockey, of naar het strand of zo...”
Marieke, praktisch als altijd, antwoordde “Nou met de wedstrijden zou je misschien zo'n optrekbroekje kunnen dragen. En ik weet niet of je op het strand iets nodig hebt, misschien is het omkleden wel wat lastiger... En het zal ook niet voor altijd zijn toch?”
Lisa vond die broekjes geen gek idee, wat het nieuwe plan een stuk makkelijker zou maken. De emoties van de afgelopen dagen deden haar hoofd bijna smelten, maar haar gevoel was sterker en sterker geworden: die luiers voelden ergens zo fijn en vertrouwd, ze zou ze graag ook na de vakantie dragen...
Terwijl ze met haar hand over haar luier wreef, wist ze wat haar keuze was. Ze fluisterde naar haar vriendin in een mix van verlegenheid en opwinding: “Hee Miek, dan denk ik dat ik voorlopig nog een luiermeisje ben...”
“Oh Lies je bent echt zo'n schatje...” giechelde Marieke.
En volmaakt tevreden vielen de twee meiden in slaap...
Laatst bewerkt:
Bel George DL
Gewaardeerd Lid
@Sophiee Leuk dat er alweer zo snel een nieuw hoofdstuk kwam. En morgen nog eentje? Daar kijk ik nu al naar uit.
Ik vind jou echt een top-schrijfster. Ik hoop dat je nog veel inspiratie hebt om dit verhaal verder te zetten en ook om eventueel nog nieuwe verhalen te verzinnen.
Ik ga (wellicht) niet op elk volgend hoofdstuk reageren, maar ik ben sowieso een fan.
Het feit dat het ook realistisch lijkt vind ik ook super. Ik ben dan wel geen meisje, maar ik kan me wel heel goed inleven in het personage van Lisa.
In dit verhaal geen magie, geen onwaarschijnlijke kleine mensen die met een peuter verward kunnen worden, en geen andere ongeloofwaardige situaties of wendingen die het realiteitsgehalte van het verhaal om zeep helpen. Prachtig.
Ik vind jou echt een top-schrijfster. Ik hoop dat je nog veel inspiratie hebt om dit verhaal verder te zetten en ook om eventueel nog nieuwe verhalen te verzinnen.
Ik ga (wellicht) niet op elk volgend hoofdstuk reageren, maar ik ben sowieso een fan.
Het feit dat het ook realistisch lijkt vind ik ook super. Ik ben dan wel geen meisje, maar ik kan me wel heel goed inleven in het personage van Lisa.
In dit verhaal geen magie, geen onwaarschijnlijke kleine mensen die met een peuter verward kunnen worden, en geen andere ongeloofwaardige situaties of wendingen die het realiteitsgehalte van het verhaal om zeep helpen. Prachtig.
Sophiee
Superlid
Een nieuw hoofdstukje weer. Veel leesplezier!
Hoofdstuk 14 Ziek
Lisa sliep die nacht diep. Ze was ook echt vermoeid. Of het de emoties waren, het leven in de bergen of misschien een combinatie van alles wist ze niet. Maar die ochtend werd ze bijna niet wakker. Marieke schudde zachtjes aan haar schouder. “Hey meid, wordt eens wakker...”
Lisa deed versuft haar ogen open. Haar hoofd voelde alsof ze nog helemaal niet geslapen had. “Huh, wazz...er...” kwam eruit. Ze wreef in haar ogen, maar echt wakker werd ze er niet van. Ze voelde zich suffig en ook wat draaierig.
“Hey Lies, kom op, het is al laat...” zei Marieke, maar toen ze naar haar vriendin keek begon ze zich toch wat zorgen te maken. “Gaat het wel?” vroeg ze.
Lisa zuchtte en legde haar hoofd weer op haar kussen. Ze dacht even over waar ze was en voelde de luier tussen haar benen. Die leek dikker dan normaal en ze kon zich niet herinneren dat ze al geplast had. Misschien was ze toch wakker geweest vannacht, maar ze kon het zich niet herinneren. Raar, dacht ze, ik zal toch niet echt in mijn slaap geplast hebben?
“Hmprf...ik weet niet Mariek, ik voel me zo moe...” zei Lisa.
Marieke zei dat ze Sanne zou halen en niet veel later kwam ze met Sanne terug de kamer in.
Sanne vroeg ook: “He Lies, wat is er meid?”
Lisa antwoordde dat ze zo moe was dat ze nauwelijks op kon staan. Nu was Sanne wel wat gewend met pubers die graag uitsliepen, maar de manier waarop Lisa nu reageerde was voor Sanne ook reden tot zorg.
“Kun je wel rechtop gaan zitten?”
Dat lukte Lisa wel, maar haar lijf voelde zwaar aan. “Ik lijk wel een bejaard vrouwtje zo...” zei ze.
“Ach meid, gelukkig niet hoor” reageerde Sanne. “Wil je wel gaan skiën vandaag?”
Lisa wist het niet. Ze wilde natuurlijk dolgraag de berg op, samen met haar vriendinnen en helemaal met Daan. Maar alles in haar lichaam schreeuwde: Nee!
“Ik... ik weet het niet...ik voel me niet echt goed.”
Sanne was naast haar gaan zitten en legde haar hand op Lisa's schouder. “Het lijkt me misschien beter dat je even rustig aan doet. Ik zal je wel afmelden voor vanochtend. Misschien dat je weer wat opknapt. Ben je niet misselijk of zo? Of koortsig? Anders laat ik hier een dokter naar je kijken.”
Sanne voelde met haar hand aan Lisa's voorhoofd.
“Nee, dat niet” antwoordde Lisa, “maar ik kom gewoon niet vooruit lijkt het.”
Marieke was ondertussen aangekleed en klaar om te gaan. “Hey meid, als je wil blijf ik bij je hoor...” zei ze.
“Nee, ga jij maar lekker skiën... En let een beetje op Daan, dat niemand 'm inpikt...” grapte Lisa flauwtjes. Marieke kwam ook even bij Lisa zitten en gaf haar een knuffel. “Ik hou 'm in de gaten voor je. Knap jij maar gauw op Lies.”
En Marieke vertrok richting ontbijt en de skiklas.
Sanne probeerde ondertussen Lisa te helpen. Ze had Lisa's natte luier uitgedaan en haar naar de douche gestuurd. “Misschien helpt even lekker douchen” zei ze.
Maar Lisa vond het douchen vandaag een flinke klus. Ze had de laatste tijd wel vaker van dit soort vermoeidheidsaanvallen gehad, maar dit was wel wat zwaarder. Haar benen voelden aan als pudding, alsof ze vannacht een marathon had gerend of zo. Ze waste haar haren, maar blijven staan kon ze nauwelijks. Moedeloos liet ze zich op de grond zakken en zittend voelde ze het water op haar hoofd kletteren.
“Gaat het?” hoorde ze Sanne ergens in de verte vragen. “Hmmm...” was wat ze enkel kon uitbrengen. Daarop kwam Sanne de badkamer binnen en toen ze Lisa zo zag zitten schrok ze wel. “Hey meid, wat is dit? Kun je nog overeind komen? Moet ik je helpen?”
Lisa probeerde te gaan staan en dat lukte nog wel. Ze draaide de douche dicht en Sanne sloeg een handdoek om haar heen. Sanne hielp haar met afdrogen en begeleidde Lisa terug naar de kamer. “Ga maar gauw weer liggen, Lies.”
Lisa ging liggen en Sanne deed haar een nieuwe luier om. Ondertussen probeerde Sanne een inschatting te maken of een dokter nodig was. Maar Lisa leek vooral vermoeid en had verder geen klachten die meteen om medische hulp vroegen. Ze besloten samen om het nog even aan te zien en dat Lisa zich vandaag wat rustig zou houden. Sanne zou wat brood en drinken van het ontbijt gaan halen en dit langsbrengen bij Lisa. En verder dacht Lisa zich die ochtend maar wat te vermaken met wat tijdschriften of zo en wel zien hoe het verder zou gaan.
Marieke was ondertussen bij de skiklas aanbeland. Daan keek teleurgesteld toen hij zag dat Lisa er niet bij was.
“Waar is Lisa?” had hij meteen gevraagd.
“Die is ziek, misschien is ze er vanmiddag weer bij” zei Marieke.
“Ja dat krijg je ervan Daan, die meiden zijn allergisch voor je” grapte Werner.
Daan gaf Werner een douw, maar ze jenden elkaar wel vaker dus daar was hij ook wel aan gewend.
“Maar wat heeft ze dan?” vroeg Daan toch wel bezorgd om zijn nieuwe vriendinnetje.
“Ze was vooral heel moe, maar ook echt echt heel moe” zei Marieke.
Daan vond het jammer en dacht dat hij misschien vanmiddag even bij Lisa langs kon gaan. Als ze tenminste uit haar kamer mocht, want jongens mochten niet op de kamers van de meiden komen of andersom.
Lisa lag op haar bed en wisselde slapen af met wat lezen of gewoon wat naar het plafond staren. Ze had eigenlijk geen besef van tijd gehad, maar tegen lunchtijd was Sanne weer bij haar komen kijken. Ze voelde zich nog steeds hondsmoe en ze had weer dat rare tintelende gevoel in haar benen. Ook haar blaas leek vandaag een eigen leven te leiden, want af en toe voelde ze het een beetje in haar luier lopen. Zij en Sanne praatten samen wat en Sanne zei “Misschien hebben die vermoeidheid en jouw blaasproblemen wel wat met elkaar te maken. In ieder geval kunnen we maandag na de vakantie terecht bij de huisarts. Als je dit dan ook vertelt, dan kan hij daar misschien iets mee. Ik heb het net de assistente al wel gezegd.”
Eerder die week had Lisa het doktersbezoek wel best gevonden, maar dacht dat daar verder weinig uit zou komen. Nu begon ze daar toch anders over te denken en was er misschien toch iets met haar aan de hand. Wat als ze vannacht geen luier om had gehad? Zou ze dan gewoon in bed hebben geplast? Dan waren die luiers eigenlijk nog een geluk bij een ongeluk geweest. Puur toeval natuurlijk, maar zou er toch iets met haar aan de hand zijn? Die gedachte maakte haar wel een beetje bang.
In de middag voelde Lisa zich nog steeds erg moe, maar wel fit genoeg om even naar de groep te gaan. Omdat ze verder geen griepachtige klachten of zo had, vond Sanne dat ook goed. Bij de loungebanken kon ze prima zitten en ze vond het fijn om Daan te zien. Toen haar vriendinnen en de jongens terugkwamen van het skiën, gingen ze meteen even bij Lisa langs. Daan gaf haar een lief kusje en kwam bij haar zitten. Ook de meiden gingen zitten en ze vroegen Lisa hoe het met haar was. Ze vertelde dat ze maandag naar de huisarts zou gaan en het verder ook niet wist. Zo in de groep vond ze het niet nodig om haar ervaring van vannacht te delen. Daan sloeg zijn arm om haar heen en gaf haar een knuffel. “Hopelijk knap je snel weer op Lies” zei hij. “En is het niks vervelends bij de dokter.”
“Ja dat hoop ik ook” zei Lisa en de andere meiden reageerden instemmend.
Het werd voor Lisa een vroeg avondje die dag. Veel slapen en zorgen dat ze weer fit werd.
De volgende dag was Lisa iets beter, maar nog wel moe. En weer was ze met een natte luier wakker geworden, terwijl ze zich niet bewust was geweest van het plassen. Dat maakte haar wel ongerust. Misschien was het gewoon een reactie van haar lijf op, ja, wat eigenlijk? Het idee om luiers te dragen vond ze dan misschien wel fijn, maar dat ze ze nu echt nodig had was dan wel weer iets anders...
Lisa ging wel mee naar het ontbijt, maar skiën durfde ze nog niet aan. Ze kon in ieder geval wel Daan een kus geven voordat hij de berg op ging.
“Wat jammer voor je Lies” was ook Marieke teleurgesteld voor haar. “Hopelijk ben je morgen wel weer fit genoeg, zo zonde dat je niet mee kunt.”
Lisa knikte. Het deed haar pijn dat ze niet mee kon. Ze hield van skiën en sporten, maar zoals ze zich nu voelde was er weinig aan. Lisa bracht de dag door op het terras bij hun verblijf. Lekker op zo'n ligstoel, met een dekentje en haar gezicht in de zon. Als je dan ergens ziek moest zijn, was dit geen verkeerde plek.
Na een tijdje realiseerde ze zich dat er af en toe een scheutje plas in haar luier liep. Steeds als dat gebeurde, had ze niet het gevoel dat ze moest plassen of zo. Gisteren had ze dat ook al en vandaag viel het haar ook weer op. Oh mijn god, dacht ze, straks word ik nog echt incontinent of zo...
Net als gisteren werd ze goed verzorgd door Sanne. Die kwam regelmatig even bij haar kijken hoe het was. Ze bracht Lisa wat te drinken en te eten en als het nodig was hielp ze haar met verschonen. Gisteren was er weinig van gekomen om zelf te leren hoe je zo'n luier goed om kreeg, maar vandaag hadden ze er wat meer aandacht aan gegeven. Ergens gaf dat Lisa ook wel weer het gevoel wat meer controle op de situatie te krijgen. Ze vond het verschonen op zich wel fijn, maar ze schaamde zich er ook wel voor. Door het zelf te kunnen doen zou ze zich misschien wat zekerder voelen. En ook dat vond ze wel weer prettig. Ze vond het toch ook wel lastig om steeds aan Sanne te moeten toegeven dat ze nat was. Lisa was daarom blij dat ze zich straks gewoon zelf kon verschonen, al zou Sanne haar deze vakantie nog wel begeleiden. Dat hadden ze immers afgesproken.
De situatie was nu zoals die was. Marieke en de andere meiden waren een grote steun voor haar. Ook was Lisa blij met Daan, al reageerde hij misschien wat onwennig en onzeker op haar situatie. Maar goed, ze hadden nog maar net iets met elkaar en dat werd zij gewoon ziek. Dat kon ze Daan moeilijk kwalijk nemen. Hij was in ieder geval erg lief voor haar en dat vond ze superfijn.
Gelukkig ging het donderdag beter met Lisa. Ze had weer onbewust geplast in de nacht, maar in ieder geval voelde ze zich goed genoeg om de berg op te gaan. Aan Xavier had ze aangegeven dat ze misschien niet voluit kon gaan en de skileraar hield daar goed rekening mee. Hij koos een tochtje over niet al te lastige pistes. Esther en de andere fanatieke skiërs konden snelle bochten maken, terwijl Lisa een wat rustiger tempo aanhield. Dat was dankzij de route die Xavier koos goed te combineren.
Marieke vroeg: “Doe je morgen wel mee met de wedstrijd?”
Oh ja, de wedstrijd, dacht Lisa. Elk jaar werd de skivakantie afgesloten met een wedstrijd skiën. Vorig jaar was Lisa nog tweede geworden, achter Esther.
“Uhmm, ik weet het niet, ik hoop het wel eigenlijk” zei Lisa wat onzeker. Op hetzelfde moment voelde ze weer een straaltje in haar luier lopen. Haar gezicht kleurde een beetje beschaamd.
Marieke zag Lisa's gezicht. Ze hadden het er gisteren met z'n tweeën nog over gehad. Marieke wist dus dat Lisa nu echt last had van haar blaas. Daar was ze wel van geschrokken, dat Lisa het toch ineens echt niet meer droog kon houden. Gisteren en eergisteren had Marieke zelf geen luier gedragen bij het skiën. Door de plotselinge toestand met haar vriendin had ze er niet meer aan gedacht en dat was ook goed zo. Maar vannacht had ze weer meegedaan en ook vandaag droeg Marieke een luier, net als haar vriendin. Maar ze maakte zich tegelijk wel zorgen om Lisa, nu zij ze echt nodig leek te hebben. Ze sloeg haar arm om haar vriendin heen en fluisterde in haar oor.
“Nou ja, als je valt morgen, dan val je in ieder geval zachtjes” en gaf haar vriendin een zacht tikje tegen haar kont. Lisa keek haar eerst wat verbaasd aan, maar gaf toen haar vriendin ook een tik en zei proestend: “ja net als jij!”
Hoofdstuk 14 Ziek
Lisa sliep die nacht diep. Ze was ook echt vermoeid. Of het de emoties waren, het leven in de bergen of misschien een combinatie van alles wist ze niet. Maar die ochtend werd ze bijna niet wakker. Marieke schudde zachtjes aan haar schouder. “Hey meid, wordt eens wakker...”
Lisa deed versuft haar ogen open. Haar hoofd voelde alsof ze nog helemaal niet geslapen had. “Huh, wazz...er...” kwam eruit. Ze wreef in haar ogen, maar echt wakker werd ze er niet van. Ze voelde zich suffig en ook wat draaierig.
“Hey Lies, kom op, het is al laat...” zei Marieke, maar toen ze naar haar vriendin keek begon ze zich toch wat zorgen te maken. “Gaat het wel?” vroeg ze.
Lisa zuchtte en legde haar hoofd weer op haar kussen. Ze dacht even over waar ze was en voelde de luier tussen haar benen. Die leek dikker dan normaal en ze kon zich niet herinneren dat ze al geplast had. Misschien was ze toch wakker geweest vannacht, maar ze kon het zich niet herinneren. Raar, dacht ze, ik zal toch niet echt in mijn slaap geplast hebben?
“Hmprf...ik weet niet Mariek, ik voel me zo moe...” zei Lisa.
Marieke zei dat ze Sanne zou halen en niet veel later kwam ze met Sanne terug de kamer in.
Sanne vroeg ook: “He Lies, wat is er meid?”
Lisa antwoordde dat ze zo moe was dat ze nauwelijks op kon staan. Nu was Sanne wel wat gewend met pubers die graag uitsliepen, maar de manier waarop Lisa nu reageerde was voor Sanne ook reden tot zorg.
“Kun je wel rechtop gaan zitten?”
Dat lukte Lisa wel, maar haar lijf voelde zwaar aan. “Ik lijk wel een bejaard vrouwtje zo...” zei ze.
“Ach meid, gelukkig niet hoor” reageerde Sanne. “Wil je wel gaan skiën vandaag?”
Lisa wist het niet. Ze wilde natuurlijk dolgraag de berg op, samen met haar vriendinnen en helemaal met Daan. Maar alles in haar lichaam schreeuwde: Nee!
“Ik... ik weet het niet...ik voel me niet echt goed.”
Sanne was naast haar gaan zitten en legde haar hand op Lisa's schouder. “Het lijkt me misschien beter dat je even rustig aan doet. Ik zal je wel afmelden voor vanochtend. Misschien dat je weer wat opknapt. Ben je niet misselijk of zo? Of koortsig? Anders laat ik hier een dokter naar je kijken.”
Sanne voelde met haar hand aan Lisa's voorhoofd.
“Nee, dat niet” antwoordde Lisa, “maar ik kom gewoon niet vooruit lijkt het.”
Marieke was ondertussen aangekleed en klaar om te gaan. “Hey meid, als je wil blijf ik bij je hoor...” zei ze.
“Nee, ga jij maar lekker skiën... En let een beetje op Daan, dat niemand 'm inpikt...” grapte Lisa flauwtjes. Marieke kwam ook even bij Lisa zitten en gaf haar een knuffel. “Ik hou 'm in de gaten voor je. Knap jij maar gauw op Lies.”
En Marieke vertrok richting ontbijt en de skiklas.
Sanne probeerde ondertussen Lisa te helpen. Ze had Lisa's natte luier uitgedaan en haar naar de douche gestuurd. “Misschien helpt even lekker douchen” zei ze.
Maar Lisa vond het douchen vandaag een flinke klus. Ze had de laatste tijd wel vaker van dit soort vermoeidheidsaanvallen gehad, maar dit was wel wat zwaarder. Haar benen voelden aan als pudding, alsof ze vannacht een marathon had gerend of zo. Ze waste haar haren, maar blijven staan kon ze nauwelijks. Moedeloos liet ze zich op de grond zakken en zittend voelde ze het water op haar hoofd kletteren.
“Gaat het?” hoorde ze Sanne ergens in de verte vragen. “Hmmm...” was wat ze enkel kon uitbrengen. Daarop kwam Sanne de badkamer binnen en toen ze Lisa zo zag zitten schrok ze wel. “Hey meid, wat is dit? Kun je nog overeind komen? Moet ik je helpen?”
Lisa probeerde te gaan staan en dat lukte nog wel. Ze draaide de douche dicht en Sanne sloeg een handdoek om haar heen. Sanne hielp haar met afdrogen en begeleidde Lisa terug naar de kamer. “Ga maar gauw weer liggen, Lies.”
Lisa ging liggen en Sanne deed haar een nieuwe luier om. Ondertussen probeerde Sanne een inschatting te maken of een dokter nodig was. Maar Lisa leek vooral vermoeid en had verder geen klachten die meteen om medische hulp vroegen. Ze besloten samen om het nog even aan te zien en dat Lisa zich vandaag wat rustig zou houden. Sanne zou wat brood en drinken van het ontbijt gaan halen en dit langsbrengen bij Lisa. En verder dacht Lisa zich die ochtend maar wat te vermaken met wat tijdschriften of zo en wel zien hoe het verder zou gaan.
Marieke was ondertussen bij de skiklas aanbeland. Daan keek teleurgesteld toen hij zag dat Lisa er niet bij was.
“Waar is Lisa?” had hij meteen gevraagd.
“Die is ziek, misschien is ze er vanmiddag weer bij” zei Marieke.
“Ja dat krijg je ervan Daan, die meiden zijn allergisch voor je” grapte Werner.
Daan gaf Werner een douw, maar ze jenden elkaar wel vaker dus daar was hij ook wel aan gewend.
“Maar wat heeft ze dan?” vroeg Daan toch wel bezorgd om zijn nieuwe vriendinnetje.
“Ze was vooral heel moe, maar ook echt echt heel moe” zei Marieke.
Daan vond het jammer en dacht dat hij misschien vanmiddag even bij Lisa langs kon gaan. Als ze tenminste uit haar kamer mocht, want jongens mochten niet op de kamers van de meiden komen of andersom.
Lisa lag op haar bed en wisselde slapen af met wat lezen of gewoon wat naar het plafond staren. Ze had eigenlijk geen besef van tijd gehad, maar tegen lunchtijd was Sanne weer bij haar komen kijken. Ze voelde zich nog steeds hondsmoe en ze had weer dat rare tintelende gevoel in haar benen. Ook haar blaas leek vandaag een eigen leven te leiden, want af en toe voelde ze het een beetje in haar luier lopen. Zij en Sanne praatten samen wat en Sanne zei “Misschien hebben die vermoeidheid en jouw blaasproblemen wel wat met elkaar te maken. In ieder geval kunnen we maandag na de vakantie terecht bij de huisarts. Als je dit dan ook vertelt, dan kan hij daar misschien iets mee. Ik heb het net de assistente al wel gezegd.”
Eerder die week had Lisa het doktersbezoek wel best gevonden, maar dacht dat daar verder weinig uit zou komen. Nu begon ze daar toch anders over te denken en was er misschien toch iets met haar aan de hand. Wat als ze vannacht geen luier om had gehad? Zou ze dan gewoon in bed hebben geplast? Dan waren die luiers eigenlijk nog een geluk bij een ongeluk geweest. Puur toeval natuurlijk, maar zou er toch iets met haar aan de hand zijn? Die gedachte maakte haar wel een beetje bang.
In de middag voelde Lisa zich nog steeds erg moe, maar wel fit genoeg om even naar de groep te gaan. Omdat ze verder geen griepachtige klachten of zo had, vond Sanne dat ook goed. Bij de loungebanken kon ze prima zitten en ze vond het fijn om Daan te zien. Toen haar vriendinnen en de jongens terugkwamen van het skiën, gingen ze meteen even bij Lisa langs. Daan gaf haar een lief kusje en kwam bij haar zitten. Ook de meiden gingen zitten en ze vroegen Lisa hoe het met haar was. Ze vertelde dat ze maandag naar de huisarts zou gaan en het verder ook niet wist. Zo in de groep vond ze het niet nodig om haar ervaring van vannacht te delen. Daan sloeg zijn arm om haar heen en gaf haar een knuffel. “Hopelijk knap je snel weer op Lies” zei hij. “En is het niks vervelends bij de dokter.”
“Ja dat hoop ik ook” zei Lisa en de andere meiden reageerden instemmend.
Het werd voor Lisa een vroeg avondje die dag. Veel slapen en zorgen dat ze weer fit werd.
De volgende dag was Lisa iets beter, maar nog wel moe. En weer was ze met een natte luier wakker geworden, terwijl ze zich niet bewust was geweest van het plassen. Dat maakte haar wel ongerust. Misschien was het gewoon een reactie van haar lijf op, ja, wat eigenlijk? Het idee om luiers te dragen vond ze dan misschien wel fijn, maar dat ze ze nu echt nodig had was dan wel weer iets anders...
Lisa ging wel mee naar het ontbijt, maar skiën durfde ze nog niet aan. Ze kon in ieder geval wel Daan een kus geven voordat hij de berg op ging.
“Wat jammer voor je Lies” was ook Marieke teleurgesteld voor haar. “Hopelijk ben je morgen wel weer fit genoeg, zo zonde dat je niet mee kunt.”
Lisa knikte. Het deed haar pijn dat ze niet mee kon. Ze hield van skiën en sporten, maar zoals ze zich nu voelde was er weinig aan. Lisa bracht de dag door op het terras bij hun verblijf. Lekker op zo'n ligstoel, met een dekentje en haar gezicht in de zon. Als je dan ergens ziek moest zijn, was dit geen verkeerde plek.
Na een tijdje realiseerde ze zich dat er af en toe een scheutje plas in haar luier liep. Steeds als dat gebeurde, had ze niet het gevoel dat ze moest plassen of zo. Gisteren had ze dat ook al en vandaag viel het haar ook weer op. Oh mijn god, dacht ze, straks word ik nog echt incontinent of zo...
Net als gisteren werd ze goed verzorgd door Sanne. Die kwam regelmatig even bij haar kijken hoe het was. Ze bracht Lisa wat te drinken en te eten en als het nodig was hielp ze haar met verschonen. Gisteren was er weinig van gekomen om zelf te leren hoe je zo'n luier goed om kreeg, maar vandaag hadden ze er wat meer aandacht aan gegeven. Ergens gaf dat Lisa ook wel weer het gevoel wat meer controle op de situatie te krijgen. Ze vond het verschonen op zich wel fijn, maar ze schaamde zich er ook wel voor. Door het zelf te kunnen doen zou ze zich misschien wat zekerder voelen. En ook dat vond ze wel weer prettig. Ze vond het toch ook wel lastig om steeds aan Sanne te moeten toegeven dat ze nat was. Lisa was daarom blij dat ze zich straks gewoon zelf kon verschonen, al zou Sanne haar deze vakantie nog wel begeleiden. Dat hadden ze immers afgesproken.
De situatie was nu zoals die was. Marieke en de andere meiden waren een grote steun voor haar. Ook was Lisa blij met Daan, al reageerde hij misschien wat onwennig en onzeker op haar situatie. Maar goed, ze hadden nog maar net iets met elkaar en dat werd zij gewoon ziek. Dat kon ze Daan moeilijk kwalijk nemen. Hij was in ieder geval erg lief voor haar en dat vond ze superfijn.
Gelukkig ging het donderdag beter met Lisa. Ze had weer onbewust geplast in de nacht, maar in ieder geval voelde ze zich goed genoeg om de berg op te gaan. Aan Xavier had ze aangegeven dat ze misschien niet voluit kon gaan en de skileraar hield daar goed rekening mee. Hij koos een tochtje over niet al te lastige pistes. Esther en de andere fanatieke skiërs konden snelle bochten maken, terwijl Lisa een wat rustiger tempo aanhield. Dat was dankzij de route die Xavier koos goed te combineren.
Marieke vroeg: “Doe je morgen wel mee met de wedstrijd?”
Oh ja, de wedstrijd, dacht Lisa. Elk jaar werd de skivakantie afgesloten met een wedstrijd skiën. Vorig jaar was Lisa nog tweede geworden, achter Esther.
“Uhmm, ik weet het niet, ik hoop het wel eigenlijk” zei Lisa wat onzeker. Op hetzelfde moment voelde ze weer een straaltje in haar luier lopen. Haar gezicht kleurde een beetje beschaamd.
Marieke zag Lisa's gezicht. Ze hadden het er gisteren met z'n tweeën nog over gehad. Marieke wist dus dat Lisa nu echt last had van haar blaas. Daar was ze wel van geschrokken, dat Lisa het toch ineens echt niet meer droog kon houden. Gisteren en eergisteren had Marieke zelf geen luier gedragen bij het skiën. Door de plotselinge toestand met haar vriendin had ze er niet meer aan gedacht en dat was ook goed zo. Maar vannacht had ze weer meegedaan en ook vandaag droeg Marieke een luier, net als haar vriendin. Maar ze maakte zich tegelijk wel zorgen om Lisa, nu zij ze echt nodig leek te hebben. Ze sloeg haar arm om haar vriendin heen en fluisterde in haar oor.
“Nou ja, als je valt morgen, dan val je in ieder geval zachtjes” en gaf haar vriendin een zacht tikje tegen haar kont. Lisa keek haar eerst wat verbaasd aan, maar gaf toen haar vriendin ook een tik en zei proestend: “ja net als jij!”
Laatst bewerkt:
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi en best heftig, zou vervelend zijn als Lisa echt incontinent wordt.
Beste maar, van hopen.
Beste maar, van hopen.
We are humans
Beginneling
Ik heb alleen effe een vraag: hoe kunnen ze zolang hun poep ophouden? Of doen ze dat gewoon op de wc?
Sophiee
Superlid
Dat gaat gewoon op de wc hoor. Voor het douchen in de ochtend of na het skiën...Ik vind het een beetje overbodig om dat regelmatig in het verhaal te zetten.
Voor Lisa is het zo al erg genoeg denk ik. Maar ik kan niet in de toekomst kijken...
(Of wacht, eigenlijk kan ik dat als schrijfster natuurlijk wel
, maar voorlopig is de kans vrij klein)
Sophiee
Superlid
Hmmm, nee sorry, ik kan al wel verklappen dat dat niet zal gebeuren...Misschien leuk dat ze door haar conditie in een rolstoel beland? Dat zou ik in ieder geval leuk vinden, als jij dat niet vind moet je t zeker niet doen
Sophiee
Superlid
Hoofdstuk 15 Een natte middag
Het was vrijdag, alweer de laatste dag van de skireis. Lisa werd wakker met opnieuw een natte luier. Ze zuchtte. Vorige week hadden zij en Marieke nog een gek plan om luiers te dragen bij het skiën, maar dat plan en hun vakantie was totaal anders verlopen dan ze hadden gewild. En niet alleen dat, Lisa maakte zich best wel zorgen om haar gezondheid, nu ze een paar dagen behoorlijk ziek was geweest en ze inmiddels haar blaas niet meer goed kon controleren... Ook vandaag voelde ze zich nog niet helemaal fit.
Gisteren had ze wel mee kunnen skiën, maar echt voluit gaan was te vermoeiend. Vandaag zou de skirace zijn en Lisa had maar weinig verwachtingen van. Het zou dan bij meedoen voor de lol blijven dacht ze.
Marieke werd vandaag vrolijk wakker en begon opgewekt te kletsen: “Oh zo jammer dat het alweer de laatste dag is, nog maar even lekker van genieten!” Ze hobbelde richting de douche. Lisa moest stiekem glimlachen om het luierkontje van haar vriendin.
“Ben je nog droog?” vroeg ze.
“Ik denk het wel hoor” kwekte Marieke, “en jij?”
“Please don't ask...” zuchtte Lisa terwijl haar glimlach weer verdween.
“Oh sorry... nog steeds?” reageerde Marieke die zich meteen weer besefte hoe het met Lisa ging.
“Ja... Ik hoop wel echt dat het over gaat. Die luiers zijn wel okee, maar dat ik nu totaal niet zonder kan vind ik toch wel shocking hoor, ik word er gewoon bang van...”
“Ja jeetje, ik hoop echt voor je dat je snel beter wordt en dat de dokter je kan helpen Lies...”
“Hmmm, ja...”
Marieke ging douchen en niet veel later was het Lisa's beurt. Ze hoorde kloppen op de deur en Sanne kwam binnen voor hun ochtendritueeltje.
Sanne was opgewekt maar ook een beetje gehaast vandaag. De laatste dag was altijd wat stressvoller met de race en het klaarmaken voor vertrek de volgende dag. Lisa en Marieke hielpen zichzelf in een luier, terwijl Sanne aanwijzingen gaf. Maar Lisa was onhandig aan het prutsen en Sanne besloot: “Kom maar Lies, ik doe het nu toch de hele week al, ik kan je er net zo goed bij helpen. Lisa kreeg weer een blos op haar wangen en zei verlegen “Okee dan...”
Niet veel later stonden de twee meiden geluierd en wel in de ontbijtzaal. Het was alweer gezellig druk en iedereen had zin om te racen.
“Wat denk je Esther, ga je het redden vandaag?” vroeg Eva.
“Zeker, kom maar op, ik ben er echt helemaal klaar voor!” zei Esther.
God wat is die altijd fanatiek, dachten Lisa en Marieke. Zodra het om sport of spelletjes ging, dan ging Esther altijd voluit. In hun hockeyteam was dat natuurlijk best prettig, tijdens een spelletje 's avonds soms wat irritant, maar nu met de skirace konden ze er ook wel om lachen.
“Heb je wel de goede wax eronder?” grapte Fleur nog, maar eigenlijk was Esther ook gewoon goed in alles wat met sport te maken had.
Inmiddels was het tijd om naar buiten te gaan.
“Doe je mee vandaag?” vroeg Fleur nog aan Lisa.
Lisa knikte. “Gewoon voor de lol hoor, ik ga niet eens proberen Esther te verslaan...”
De race was een echte reuzenslalom, met poortjes en tijdwaarneming. Maar voor deze race hoefden ze maar een keer een afdaling te skiën, het was ook geen officiële skiwedstrijd of zo. Toe iedereen boven bij de start stond, kregen ze een hesje met startnummer, zodat de uitslagen genoteerd konden worden bij de finish. Een voor een werden de namen omgeroepen en kon er gestart worden. Vlak voordat Daan aan de beurt was, gaf Lisa hem een zoen. “Succes, lieverdje” zei ze.
Daan grijnsde en maakte zich klaar. Hij kon goed skiën en zette een snelle tijd neer. Werner was daarna en Eva zoende hem.
“Heb ik wat gemist?” vroeg Lisa aan Marieke.
“Oh ja, Eva en Werner zijn sinds gisteravond helemaal echt een setje” zei Marieke.
“Hoe kun je dat nou niet vertellen!” riep Lisa.
“Sorry, even vergeten, nou ja, kan morgen ook weer een ander zijn. Met Eva weet je het nooit natuurlijk.”
Lisa en Marieke lachten hard en gaven Eva een duim omhoog. Eva gaf hen een knipoog terug. Ondertussen bleek dat Werner net iets sneller was dan Daan. Ze zagen van boven dat de jongens elkaar feliciteerden bij de finish.
Even later waren de meiden aan de beurt. Esther zat helemaal in haar focus en zette een tijd neer die maar net iets langzamer was dan die van Werner en Daan. Maar dat waren dan ook de enige jongens die sneller waren.
“Oh dat wordt kansloos” zei Marieke meteen vertwijfeld. Inderdaad, Marieke kwam niet in de buurt van de tijd van Esther en ook Fleur en Eva waren lang niet zo snel. Uiteindelijk was ook Lisa aan de beurt, maar ze skiede op halve kracht naar beneden. Vandaag was de tijd niet belangrijk voor haar. Normaal zou ze zeker een poging gedaan hebben, want ook Lisa hield van winnen met sport. Maar het was okee zo, ze was blij om in ieder geval wel te kunnen skiën.
Bij de finish gaf Marieke haar een knuffel. Ook de andere meiden kwamen erbij en terwijl Esther gefeliciteerd werd, gaven ze eigenlijk elkaar allemaal een knuffel. Het was ook een soort afsluiting van de skiweek. Fleur gaf daarbij Lisa een klopje op haar billen en heel even verschoot Lisa van kleur. Maar Fleur glimlachte naar haar en haar blik straalde een en al zorgzaamheid uit. Lisa mocht blij zijn met haar vriendinnen en dat was ze ook zeker.
De race was afgelopen en de prijzen werden uitgereikt. Lisa feliciteerde Daan. Werner was wel sneller, maar Daan was uiteindelijk haar held. Bovendien had Werner het druk genoeg met Eva. Zonder enige gêne stonden die twee uitgebreid te zoenen.
“Hey wat doen we vanmiddag?” kwam Marieke tussendoor. Sommigen, vooral de jongens, wilden nog wel wat skiën, maar Fleur kwam met het idee om met de meiden naar de thermen te gaan.
“Ja leuk”, reageerden Esther en Eva enthousiast. Marieke keek naar Lisa. “Wat wil jij?” vroeg ze.
Lisa vond het normaal heerlijk om wat te badderen, maar nu ze voortdurend lekte wist ze niet of dat een goed idee was. Ze beet op haar lip en keek naar de grond.
Fleur zag de twijfel bij Lisa en ook Marieke. “Hee Lies, ga gewoon mee. Het is gezellig en misschien zelfs wel goed voor je.”
“Ja maar...ik weet niet...” begon Lisa.
“Er zwemmen ook vaak genoeg kleine kindjes daar, maak je nou maar geen zorgen Lies. We willen je er gewoon bij hebben hoor!” zei Fleur zachtjes tegen Lisa. Ze wilde er geen openbaar thema van maken. Ook Marieke sloeg een arm om Lisa heen. “Komt goed meid...”
Lisa besloot zich over te geven en zei “okee dan...”
En zo gingen de meiden na de lunch dus naar de thermen. Er waren verschillende baden, zowel binnen en buiten en ook verschillende whirlpools die warm tot zelfs heet waren. Ze kletsten voortdurend met elkaar en het was een leuke middag. Lisa vergat zelfs even te denken aan haar probleempje, al werd ze er wel aan herinnerd toen Eva grapte: “Nou zijn we allemaal nat”. De meiden lachten gniffelend en Lisa kon niet anders dan verlegen meelachen.
“Laten we nog even in dat hete bad warm worden” stelde Esther voor en de meiden gingen de warmste whirlpool in. “Oh zo lekker...” zuchtte Fleur.
Lisa zat ook heerlijk in het warme water, maar na een poosje werd de wereld wat wazig. “Vast slaap nodig” dacht ze. De vermoeidheid leek haar ineens te bevatten.
“Ik...moet even...wat drinken...” zei ze warrig. Ze stond op en hield zich vast aan de leuning om het bad uit te komen. “Pfieeuw...” steunde ze even.
De andere meiden besloten mee te gaan, het was immers al laat. Marieke keek naar Lisa en zag dat haar vriendin stond te wankelen. “Lies, wat is er?” riep ze en was net op tijd om Lisa op te vangen. Ook Fleur schoot te hulp. “Gaat het? Laten we even gaan zitten...”
Terwijl ze Lisa ondersteunden gingen ze zitten op een bankje. Esther was snel de badjassen en handdoeken gaan halen en Eva had gauw een paar bekertjes water gepakt.
“Hier meid, drink even wat.”
Lisa pakte met trillende handen het bekertje. Knoeiend met water wist ze het toch aan haar lippen te krijgen. Ze rilde.
Een mevrouw die bij de thermen werkte had de situatie gezien en kwam erbij. “Geht es?” vroeg ze. “Was ist passiert?”
De meiden legden in hun beste Duits uit dat ze net uit het hete bad kwamen en dat Lisa toen bijna niet meer op haar benen kon staan. De dame adviseerde om even rustig te blijven zitten en water te drinken. Ondertussen vroeg ze of Lisa ziek was om de situatie te kunnen inschatten. Uiteindelijk klaarde gelukkig Lisa weer wat op. Omdat Lisa wel aanspreekbaar was en de situatie beter werd, had de vrouw geen arts gehaald. Ze had wel gevraagd of Lisa dat wilde, maar die vond dat ook niet nodig.
Toen Lisa genoeg was opgeknapt om weer te lopen, gingen de meiden zich omkleden. Marieke hielp Lisa met haar ondergoed en niet veel later konden ze terug naar de accommodatie. “Oh je liet ons wel schrikken hoor!” zei Fleur.
“Nou ik vond het zelf ook wel even spannend” zei Lisa met gevoel voor understatement. Marieke bleef ondertussen heel dicht in de buurt van haar. Als het nodig was zou ze haar vriendin opnieuw vangen.
“Heb je dat vaker gehad?” vroeg Eva.
Lisa moest toegeven dat ze wel vaker suffig en vermoeid werd van een heet bad, maar zo had ze het nog niet eerder meegemaakt.
Terug in hun vakantieverblijf vertelden de meiden aan Sanne en Benthe wat er gebeurd was. Lisa voelde zich nu wel weer okee, de koude buitenlucht had haar goed gedaan.
Sanne zei: “Nou Lisa, gelukkig gaat het weer. Maar misschien heeft het allemaal met elkaar te maken. Laten we het maar vragen aan de huisarts als we weer terug zijn.”
Die avond was het tijd om in te pakken. Na het avondeten vermaakten de leerlingen zich nog even met spelletjes of op de loungebanken, maar het was verder een rustig avondje.
Toen Lisa en Marieke met een schone luier in bed lagen, vroeg Marieke: “Hey Lies, niet echt ziek worden hè? Ik schrok van je vanmiddag en werd er bang van...”
“Nou anders ik wel” zei Lisa. “Ik hoop maar dat het niks ernstigs is, maar dit voelde wel raar. Mijn benen tintelden helemaal en voelden superzwaar...”
“Maar heb je dat wel eens eerder gehad dan?"
“Ja wel dat mijn benen vol liepen zonder dat ik echt iets had gedaan of zo, maar niet zo heftig...Oh ik wil echt naar de dokter maandag...”
Lisa maakte zichzelf natuurlijk ook zorgen en kreeg tranen in haar ogen. Marieke merkte het en kwam haar bed uit. Ze besloot om even naast haar vriendin te komen liggen. “Hé meis, ik ben er voor je...” Marieke streek met haar hand de haren uit het gezicht van Lisa. Lisa keek haar met een verbeten glimlach aan, terwijl Marieke een arm om haar heen sloeg. Lisa beantwoorde dat door tegen haar vriendin aan te kruipen.
“Lies... ik hou van je...” zei Marieke en kuste Lisa zachtjes op haar voorhoofd.
“Dankje Miek, ik ook van jou...”
Het was vrijdag, alweer de laatste dag van de skireis. Lisa werd wakker met opnieuw een natte luier. Ze zuchtte. Vorige week hadden zij en Marieke nog een gek plan om luiers te dragen bij het skiën, maar dat plan en hun vakantie was totaal anders verlopen dan ze hadden gewild. En niet alleen dat, Lisa maakte zich best wel zorgen om haar gezondheid, nu ze een paar dagen behoorlijk ziek was geweest en ze inmiddels haar blaas niet meer goed kon controleren... Ook vandaag voelde ze zich nog niet helemaal fit.
Gisteren had ze wel mee kunnen skiën, maar echt voluit gaan was te vermoeiend. Vandaag zou de skirace zijn en Lisa had maar weinig verwachtingen van. Het zou dan bij meedoen voor de lol blijven dacht ze.
Marieke werd vandaag vrolijk wakker en begon opgewekt te kletsen: “Oh zo jammer dat het alweer de laatste dag is, nog maar even lekker van genieten!” Ze hobbelde richting de douche. Lisa moest stiekem glimlachen om het luierkontje van haar vriendin.
“Ben je nog droog?” vroeg ze.
“Ik denk het wel hoor” kwekte Marieke, “en jij?”
“Please don't ask...” zuchtte Lisa terwijl haar glimlach weer verdween.
“Oh sorry... nog steeds?” reageerde Marieke die zich meteen weer besefte hoe het met Lisa ging.
“Ja... Ik hoop wel echt dat het over gaat. Die luiers zijn wel okee, maar dat ik nu totaal niet zonder kan vind ik toch wel shocking hoor, ik word er gewoon bang van...”
“Ja jeetje, ik hoop echt voor je dat je snel beter wordt en dat de dokter je kan helpen Lies...”
“Hmmm, ja...”
Marieke ging douchen en niet veel later was het Lisa's beurt. Ze hoorde kloppen op de deur en Sanne kwam binnen voor hun ochtendritueeltje.
Sanne was opgewekt maar ook een beetje gehaast vandaag. De laatste dag was altijd wat stressvoller met de race en het klaarmaken voor vertrek de volgende dag. Lisa en Marieke hielpen zichzelf in een luier, terwijl Sanne aanwijzingen gaf. Maar Lisa was onhandig aan het prutsen en Sanne besloot: “Kom maar Lies, ik doe het nu toch de hele week al, ik kan je er net zo goed bij helpen. Lisa kreeg weer een blos op haar wangen en zei verlegen “Okee dan...”
Niet veel later stonden de twee meiden geluierd en wel in de ontbijtzaal. Het was alweer gezellig druk en iedereen had zin om te racen.
“Wat denk je Esther, ga je het redden vandaag?” vroeg Eva.
“Zeker, kom maar op, ik ben er echt helemaal klaar voor!” zei Esther.
God wat is die altijd fanatiek, dachten Lisa en Marieke. Zodra het om sport of spelletjes ging, dan ging Esther altijd voluit. In hun hockeyteam was dat natuurlijk best prettig, tijdens een spelletje 's avonds soms wat irritant, maar nu met de skirace konden ze er ook wel om lachen.
“Heb je wel de goede wax eronder?” grapte Fleur nog, maar eigenlijk was Esther ook gewoon goed in alles wat met sport te maken had.
Inmiddels was het tijd om naar buiten te gaan.
“Doe je mee vandaag?” vroeg Fleur nog aan Lisa.
Lisa knikte. “Gewoon voor de lol hoor, ik ga niet eens proberen Esther te verslaan...”
De race was een echte reuzenslalom, met poortjes en tijdwaarneming. Maar voor deze race hoefden ze maar een keer een afdaling te skiën, het was ook geen officiële skiwedstrijd of zo. Toe iedereen boven bij de start stond, kregen ze een hesje met startnummer, zodat de uitslagen genoteerd konden worden bij de finish. Een voor een werden de namen omgeroepen en kon er gestart worden. Vlak voordat Daan aan de beurt was, gaf Lisa hem een zoen. “Succes, lieverdje” zei ze.
Daan grijnsde en maakte zich klaar. Hij kon goed skiën en zette een snelle tijd neer. Werner was daarna en Eva zoende hem.
“Heb ik wat gemist?” vroeg Lisa aan Marieke.
“Oh ja, Eva en Werner zijn sinds gisteravond helemaal echt een setje” zei Marieke.
“Hoe kun je dat nou niet vertellen!” riep Lisa.
“Sorry, even vergeten, nou ja, kan morgen ook weer een ander zijn. Met Eva weet je het nooit natuurlijk.”
Lisa en Marieke lachten hard en gaven Eva een duim omhoog. Eva gaf hen een knipoog terug. Ondertussen bleek dat Werner net iets sneller was dan Daan. Ze zagen van boven dat de jongens elkaar feliciteerden bij de finish.
Even later waren de meiden aan de beurt. Esther zat helemaal in haar focus en zette een tijd neer die maar net iets langzamer was dan die van Werner en Daan. Maar dat waren dan ook de enige jongens die sneller waren.
“Oh dat wordt kansloos” zei Marieke meteen vertwijfeld. Inderdaad, Marieke kwam niet in de buurt van de tijd van Esther en ook Fleur en Eva waren lang niet zo snel. Uiteindelijk was ook Lisa aan de beurt, maar ze skiede op halve kracht naar beneden. Vandaag was de tijd niet belangrijk voor haar. Normaal zou ze zeker een poging gedaan hebben, want ook Lisa hield van winnen met sport. Maar het was okee zo, ze was blij om in ieder geval wel te kunnen skiën.
Bij de finish gaf Marieke haar een knuffel. Ook de andere meiden kwamen erbij en terwijl Esther gefeliciteerd werd, gaven ze eigenlijk elkaar allemaal een knuffel. Het was ook een soort afsluiting van de skiweek. Fleur gaf daarbij Lisa een klopje op haar billen en heel even verschoot Lisa van kleur. Maar Fleur glimlachte naar haar en haar blik straalde een en al zorgzaamheid uit. Lisa mocht blij zijn met haar vriendinnen en dat was ze ook zeker.
De race was afgelopen en de prijzen werden uitgereikt. Lisa feliciteerde Daan. Werner was wel sneller, maar Daan was uiteindelijk haar held. Bovendien had Werner het druk genoeg met Eva. Zonder enige gêne stonden die twee uitgebreid te zoenen.
“Hey wat doen we vanmiddag?” kwam Marieke tussendoor. Sommigen, vooral de jongens, wilden nog wel wat skiën, maar Fleur kwam met het idee om met de meiden naar de thermen te gaan.
“Ja leuk”, reageerden Esther en Eva enthousiast. Marieke keek naar Lisa. “Wat wil jij?” vroeg ze.
Lisa vond het normaal heerlijk om wat te badderen, maar nu ze voortdurend lekte wist ze niet of dat een goed idee was. Ze beet op haar lip en keek naar de grond.
Fleur zag de twijfel bij Lisa en ook Marieke. “Hee Lies, ga gewoon mee. Het is gezellig en misschien zelfs wel goed voor je.”
“Ja maar...ik weet niet...” begon Lisa.
“Er zwemmen ook vaak genoeg kleine kindjes daar, maak je nou maar geen zorgen Lies. We willen je er gewoon bij hebben hoor!” zei Fleur zachtjes tegen Lisa. Ze wilde er geen openbaar thema van maken. Ook Marieke sloeg een arm om Lisa heen. “Komt goed meid...”
Lisa besloot zich over te geven en zei “okee dan...”
En zo gingen de meiden na de lunch dus naar de thermen. Er waren verschillende baden, zowel binnen en buiten en ook verschillende whirlpools die warm tot zelfs heet waren. Ze kletsten voortdurend met elkaar en het was een leuke middag. Lisa vergat zelfs even te denken aan haar probleempje, al werd ze er wel aan herinnerd toen Eva grapte: “Nou zijn we allemaal nat”. De meiden lachten gniffelend en Lisa kon niet anders dan verlegen meelachen.
“Laten we nog even in dat hete bad warm worden” stelde Esther voor en de meiden gingen de warmste whirlpool in. “Oh zo lekker...” zuchtte Fleur.
Lisa zat ook heerlijk in het warme water, maar na een poosje werd de wereld wat wazig. “Vast slaap nodig” dacht ze. De vermoeidheid leek haar ineens te bevatten.
“Ik...moet even...wat drinken...” zei ze warrig. Ze stond op en hield zich vast aan de leuning om het bad uit te komen. “Pfieeuw...” steunde ze even.
De andere meiden besloten mee te gaan, het was immers al laat. Marieke keek naar Lisa en zag dat haar vriendin stond te wankelen. “Lies, wat is er?” riep ze en was net op tijd om Lisa op te vangen. Ook Fleur schoot te hulp. “Gaat het? Laten we even gaan zitten...”
Terwijl ze Lisa ondersteunden gingen ze zitten op een bankje. Esther was snel de badjassen en handdoeken gaan halen en Eva had gauw een paar bekertjes water gepakt.
“Hier meid, drink even wat.”
Lisa pakte met trillende handen het bekertje. Knoeiend met water wist ze het toch aan haar lippen te krijgen. Ze rilde.
Een mevrouw die bij de thermen werkte had de situatie gezien en kwam erbij. “Geht es?” vroeg ze. “Was ist passiert?”
De meiden legden in hun beste Duits uit dat ze net uit het hete bad kwamen en dat Lisa toen bijna niet meer op haar benen kon staan. De dame adviseerde om even rustig te blijven zitten en water te drinken. Ondertussen vroeg ze of Lisa ziek was om de situatie te kunnen inschatten. Uiteindelijk klaarde gelukkig Lisa weer wat op. Omdat Lisa wel aanspreekbaar was en de situatie beter werd, had de vrouw geen arts gehaald. Ze had wel gevraagd of Lisa dat wilde, maar die vond dat ook niet nodig.
Toen Lisa genoeg was opgeknapt om weer te lopen, gingen de meiden zich omkleden. Marieke hielp Lisa met haar ondergoed en niet veel later konden ze terug naar de accommodatie. “Oh je liet ons wel schrikken hoor!” zei Fleur.
“Nou ik vond het zelf ook wel even spannend” zei Lisa met gevoel voor understatement. Marieke bleef ondertussen heel dicht in de buurt van haar. Als het nodig was zou ze haar vriendin opnieuw vangen.
“Heb je dat vaker gehad?” vroeg Eva.
Lisa moest toegeven dat ze wel vaker suffig en vermoeid werd van een heet bad, maar zo had ze het nog niet eerder meegemaakt.
Terug in hun vakantieverblijf vertelden de meiden aan Sanne en Benthe wat er gebeurd was. Lisa voelde zich nu wel weer okee, de koude buitenlucht had haar goed gedaan.
Sanne zei: “Nou Lisa, gelukkig gaat het weer. Maar misschien heeft het allemaal met elkaar te maken. Laten we het maar vragen aan de huisarts als we weer terug zijn.”
Die avond was het tijd om in te pakken. Na het avondeten vermaakten de leerlingen zich nog even met spelletjes of op de loungebanken, maar het was verder een rustig avondje.
Toen Lisa en Marieke met een schone luier in bed lagen, vroeg Marieke: “Hey Lies, niet echt ziek worden hè? Ik schrok van je vanmiddag en werd er bang van...”
“Nou anders ik wel” zei Lisa. “Ik hoop maar dat het niks ernstigs is, maar dit voelde wel raar. Mijn benen tintelden helemaal en voelden superzwaar...”
“Maar heb je dat wel eens eerder gehad dan?"
“Ja wel dat mijn benen vol liepen zonder dat ik echt iets had gedaan of zo, maar niet zo heftig...Oh ik wil echt naar de dokter maandag...”
Lisa maakte zichzelf natuurlijk ook zorgen en kreeg tranen in haar ogen. Marieke merkte het en kwam haar bed uit. Ze besloot om even naast haar vriendin te komen liggen. “Hé meis, ik ben er voor je...” Marieke streek met haar hand de haren uit het gezicht van Lisa. Lisa keek haar met een verbeten glimlach aan, terwijl Marieke een arm om haar heen sloeg. Lisa beantwoorde dat door tegen haar vriendin aan te kruipen.
“Lies... ik hou van je...” zei Marieke en kuste Lisa zachtjes op haar voorhoofd.
“Dankje Miek, ik ook van jou...”
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Ondanks dat de vakantie voorbij is hoop ik dat het verhaal doorgaat, of dat je in een nieuw verhaal vertelt hoe het verder met Lisa en, Marieke gaat.
